Увійти

Готові списки джерел за темами / Statuti / Статті в журналах

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Statuti.

Статті в журналах з теми "Statuti"

Автор: Grafiati

Опубліковано: 10 березня 2023

Оновлено: 11 березня 2023

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 статей у журналах для дослідження на тему "Statuti".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте статті в журналах для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Vaičaitis, Vaidotas A. "LIETUVOS STATUTŲ PRIĖMIMO PRIEŽASTYS, JŲ SANTYKIS SU LIUBLINO UNIJA IR LDK PARLAMENTARIZMO BRUOŽAI." Teisė 93 (February 11, 2015): 67–81. http://dx.doi.org/10.15388/teise.2014.93.5076.

Повний текст джерела

Анотація:

Straipsnyje nagrinėjamos XVI amažiaus LDK Statutų priėmimo istorinės, teisinės ir politinės priežastys, atskleidžiamas šių teisės šaltinių turinys ir to laikmečio Statutų samprata LDK pilietinėje bendruomenėje. Straipsnyje daugiausia dėmesio skiriama 1588 metų Trečiajam Lietuvos Statutui, jo skirtumui ne tik nuo 1566 metų Antrojo Lietuvos Statuto, bet ir atskleidžiamas jo ir 1569 metų Liublino unijos santykis. Vienas iš straipsnio uždavinių – įvardyti1588 metų Trečiajame Lietuvos Statute numatytus parlamentarizmo bruožus.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

2

Casagrande (book author), Giovanna, Thomas Frank (book author), Paola Monacchia (book author), Daniele Sini (book author), and Maria Teresa Brolis (review author). "Statuti, Matricole e Documenti." Confraternitas 23, no. 1 (November 23, 2012): 33–35. http://dx.doi.org/10.33137/confrat.v23i1.19128.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

3

Cerrito, Marta. "Statuti e cultura giuridica." Tijdschrift voor rechtsgeschiedenis 83, no. 3-4 (December 10, 2015): 440–60. http://dx.doi.org/10.1163/15718190-08334p05.

Повний текст джерела

Анотація:

The purpose of this paper is to demonstrate the crucial role of legal science for the practical side of the law, while analyzing in detail the statutes’ reform of Bergamo (1331). Indeed, the paper discusses the relationship between learned law and practical law during the period of ius commune through the analysis of some relevant quaestiones disputatae regarding criminal transactions. The author seeks to analyze the relationship between the ius puniendi of public authorities and private autonomy in the resolution of criminal cases focusing not only on the Roman sources (C. 2,4,18) but also on the quaestiones ex facto emergentes contained in the collections of Alberto Gandino, Alberico da Rosciate, Alberto Galeotti and Guglielmo Durante.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

4

Brunner, Markus. "Statuti delle Organizzazioni Internazionali Cattoliche." Archiv für katholisches Kirchenrecht 170, no. 2 (December 12, 2001): 648–50. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-170-02-90000052.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

5

Delledonne, Giacomo, and Giuseppe Martinico. "Handle with Care!: The Regional Charters and Italian Constitutionalism's ‘Grey Zone’." European Constitutional Law Review 5, no. 2 (June 2009): 218–36. http://dx.doi.org/10.1017/s1574019609002181.

Повний текст джерела

Анотація:

Founding principles and rights in new Statuti (fundamental regional charters) – Expression of sub – national constitutionalism? – Constitutional court: Statuti not regional constitutions – Provisions on founding principles and rights ‘cultural statements’ lacking any legal effect – Tertium Genus in addition to ‘prescriptive’ and ‘programmatic’ norms? – Various scenarios for potential legal conflicts between the national Constitution and the ‘cultural statements’

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

6

Góralski, Wojciech. "Synod Archidiecezji Przemyskiej (1995-2000)." Prawo Kanoniczne 43, no. 3-4 (December 10, 2000): 67–83. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2000.43.3-4.03.

Повний текст джерела

Анотація:

L’arcidiocesi di Przemyśl (del rito latino) negli anni 1995-2000 ha celebrato il suo primo (dopo la riforma di amministrazione ecclesiastica in Polonia nel 1992) sinodo. Eassamblea sinodale è stata convocata dal mons. Józef Michalik, arcivescovo di Przemyśl, nella prospettiva della rinnovazione dei correnti della pastorale per i prossimi anni. Nello stesso tempo il sinodo è stato collegato con 1’idea della codificazione della legge diocesana nello spirito del Concilio Vaticano II e conformemente alle disposizioni del Codex Juris Canonici del 1983. Dopo aver presentato lo svolgimento del sinodo 1’autore riferisce gli statuti (decreti) sinodali nonchè gli allegati agli statuti.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

7

Holzer, Robert R., and Osvaldo Gambassi. "L'Accademia filarmonica di Bologna: fondazione, statuti, e aggregazioni." Notes 51, no. 2 (December 1994): 597. http://dx.doi.org/10.2307/898884.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

8

Vallerani, Massimo. "Le scritture di debito negli statuti dei comuni italiani." Publications du Centre Européen d'Etudes Bourguignonnes 39 (January 1999): 9–22. http://dx.doi.org/10.1484/j.pceeb.2.302305.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

9

Benadusi, Giovanna, and Carlo Fabbri. "Statuti e riforme del commune di Terranuova, 1487-1675." Sixteenth Century Journal 22, no. 3 (1991): 606. http://dx.doi.org/10.2307/2541517.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

10

Góralski, Wojciech. "Eucharystia w statutach synodu płockiego z 1733 r." Prawo Kanoniczne 30, no. 3-4 (December 10, 1987): 48–62. http://dx.doi.org/10.21697/pk.1987.30.3-4.03.

Повний текст джерела

Анотація:

II sinodo diocesano di Andraa Stanislao Załuski, vescovo di Płock, celebrato nei giorni i 4-5 agosto 1733 a Pułtusk, fu convocato per trattare le cose che si riferivano alle necessità particolari del clero e del popolo della diocesi di Płock. La redazione degli statuti sinodali contiene 47 articuli riguardanti tra l’altro la disciplina dei sacramenti. In questa sfera domina la problematica della Eucarestia contenuta nei quattro articoli: De Echaristia (14), De Sacrificio Missae (15), De conservatione Sanctissimi Sacramenti, processionibus cum eodum atque eius expositionibus (16), De oneribus Missarum reductioneque eorum (17). L’autore presenta le rispettive disposizioni di suddetti articoli riguardanti la s. messa, la s. comunione, la custodia e il culto della ss. Eucarestia. Il complesso di quel frammento degli statuti sinodali dimostra che il clero della diocesi di Płock ha ricevuto un aiuto molto importante nella strada sempre aperta verso la realizzazione della riforma tridentina.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

11

Kalak (book author), Al, Matteo Lucchi (book author), Marta Lucchi (book author), Nicholas Terpstra (preface author), and Konrad Eisenbichler (review author). "Gli statuti delle confraternite modenesi dal X al XVI secolo." Confraternitas 22, no. 1 (August 9, 2011): 48–49. http://dx.doi.org/10.33137/confrat.v22i1.15381.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

12

Blumenthal, Uta-Renate. "Statuti e costituzioni medievali del Capitolo Lateranense (review)." Catholic Historical Review 98, no. 3 (2012): 555–56. http://dx.doi.org/10.1353/cat.2012.0186.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

13

Ulivieri, Denise. "Acque regolamentate: gli statuti delle comunitŕ e le disposizioni dei governi." STORIA URBANA, no. 125 (April 2010): 59–79. http://dx.doi.org/10.3280/su2009-125004.

Повний текст джерела

Анотація:

L'acqua era un bene comune e prezioso e le autoritŕ si occupavano della sua salva- guardia. Fossi, corsi, cadute d'acqua erano un fattore di produzione al pari della terra, delle miniere di ferro, di carbone, di argento e le comunitŕ impararono a sfruttare in maniera sempre piů efficiente l'energia idraulica. Le comunitŕ locali si impegnavano a rendere efficienti i sistemi delle acque evitando che le acque si guastassero, che gli argini e i terrapieni cedessero. Nel corso del XVIII secolo si cerca di sperimentare "modi piů sicuri di riparare ŕ danni, che sogliono farsi dall'Acque". La rassegna e l'analisi del quadro normativo, dalla fine del 1600 ai primi decenni del 1700, in materia di acqua evidenzia una serie di affinitŕ e continuitŕ con le disposizioni statutarie circa la regolamentazione in genere. Dalla seconda metŕ del XVIII secolo le riforme leopoldine influenzano pesantemente anche la gestione del regime delle acque.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

14

Katarzyna Dróżdż, Dominika. "Specialiojo Irako tribunolo funkcionavimas (materialiniai ir procesiniai aspektai)." Teisė 66, no. 1 (January 1, 2008): 110–26. http://dx.doi.org/10.15388/teise.2008.66.368.

Повний текст джерела

Анотація:

Straipsnyje analizuojamos Irako specialiojo tribunolo, įkurto 2003 m. gruodžio 10 d., statuto nuostatos, materialiniai ir procesiniai Tribunolo veiklos aspektai. Nurodoma, kad Statutu įdiegtas stebėtojų ir patarėjų tarptautinės teisės klausimais institutas – keliamas jų veiklos teisinio apibrėžtumo klausimas; apibūdinama Tribunolo jurisdikcija: nuo 1968 m. liepos 17 d. iki 2003 m. gegužės 1 d. padarytiems nusikaltimams, numatytiems Statuto 11–14 straipsniuose, už kuriuos gali būti traukiami tik Irako piliečiai ir nuolatiniai Irako gyventojai, nusikaltimus padarę Irake ir už jo ribų teisti. Nurodoma, kad nėra reglamentuota asmenų, Tribunolo trauktinų baudžiamojon atsakomybėn, amžiaus riba; juridiniai asmenys (pvz., Baath partija) nėra teisiami. Taip pat, lyginant su Tarptautinio karinio tribunolo nuostatomis, Irako specialusis tribunolas negali paskelbti nė vienos grupės ar organizacijos kriminaline.Straipsnyje taip pat analizuojami nusikaltimai, už kuriuos gali teisti Irako specialusis tribunolas, lyginamas kitų ad hoc tribunolų veiklos teisinis reglamentavimas. Autorė, be to, palyginusi Irako specialiojo tribunolo statuto ir Romos statuto bei 1949 m. Ženevos konvencijos papildomo protokolo nuostatas, daro išvadą, kad baudimas už kai kuriuos Irako specialiojo tribunolo statute numatytus nusikaltimus būtų nesuderinamas su nullum crimen sine lege, nes tai nėra universaliai tarptautiniu lygiu pripažįstami nusikaltimai; terorizmo nusikaltimo Statute taip pat nenumatyta – tai būtų Irako nacionalinių teismų jurisdikcijos klausimas.Taip pat teigiama, kad Statuto 11c) punktas turėtų būti traktuojamas kaip novela, nes numato agresiją kaip nusikalstamą veiką.Straipsnyje analizuojamos kaltinamųjų, liudytojų, nukentėjusiųjų teisės procese; pabrėžiama, kad Irako specialiojo tribunolo statute nenumatyta žalos atlyginimo instituto, kompensacijos už neteisėtą areštą ar sulaikymą; skiriama dėmesio reguliuojant procesą in absentia, Tribunolo sprendimo peržiūrai.The Iraqi Special Tribunal was established directly by the Iraqi Governing Council on December 10, 2003. The Tribunal has been mandated to try the accused for crimes under international law (genocide, crime against humanity and war crimes) and some violations of Stipulated Iraqi Laws.This article contains an analysis of the provisions of the Statute of the Iraqi Special Tribunal with regard to its material and procedural aspects. The Statute of this Tribunal was created taking for the pattern the Statute of International Criminal Court. However, the opinions of the Iraqis were also taken into account; the Iraqis wanted to have the solely power to exercise jurisdiction of this Tribunal.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

15

Salvestrini, Francesco. "Statuti e cartae libertatum di emanazione signorile nella Toscana dei secoli XIII e XIV." SOCIETÀ E STORIA, no. 124 (October 2009): 197–229. http://dx.doi.org/10.3280/ss2009-124001.

Повний текст джерела

Анотація:

- The historiography on rural statutes in medieval Italy has so far paid scant attention to stautory texts of seigneurial origin; these sources, however, contain important information on the residual authority of local landlords and on village communities between the 13th and 14th centuries. This contribution dwells on the style of local legislation in the Tuscan area and points out differences between documents issued by lay and ecclesiastical landlords. Whenever possible, these are compared to urban statutes.Parole chiave: Medioevo; Toscana; Signoria; statuti; comunitÀ rurali.Key words: Middle Ages; Tuscany, Seigneuries; Statutes; Rural Communities.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

16

Dyjakowska, Marzena. "„… cum statuti tanta sit auctoritas, ut eius praeceptione omnia nobis conserventur”. Wokół publikacji Wioletty Pawlikowskiej-Butterwick i Liudasa Jovaišy Vilniaus ir Žemaičių kapitulų Statutai." Roczniki Nauk Prawnych 28, no. 3 (2018): 49–57. http://dx.doi.org/10.18290/rnp.2018.28.3-4.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

17

Dilcher, Gerhard. "Statuti della Repubblica Fiorentina, a cura di Giuliano Pinto/Francesco Salvestrini/ Andrea Zorzi. Band 1 Statuto del Capitano del Popolo degli anni 1322-1325, Band 2 Statuto del Podestà dell'anno 1325." Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte: Germanistische Abteilung 119, no. 1 (August 1, 2002): 569–70. http://dx.doi.org/10.7767/zrgga.2002.119.1.569.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

18

Arrieta, Juan Ignacio, and Artur Miziński. "Prałatury personalne i ich relacje do struktur terytorialnych." Prawo Kanoniczne 43, no. 3-4 (December 10, 2000): 85–115. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2000.43.3-4.04.

Повний текст джерела

Анотація:

L’abituale rapportarsi tra i vescovi messi a capo delle distinte Chiese particolari o coetus fidelium deve considerarsi un normale esercizio del loro ministero episcopale, e rientra nello spirito di collegialità e nella reciproca sollicitudo che ogni vescovo deve coltivare verso la missione affidata singolarmente agli altri confratelli. Tali rapporti assumono una rilevanza particolare nel caso di strutture complementari, poiché i fedeli ai quali rivolgono la loro attività pastorale sono necessariamente fedeli di una Chiesa particolare. Avendo l’organizzazione delle comunità e la determinazione delle funzioni episcopali un prevalente carattere territoriale, pare giustificato far ricorso alle strutture personali soltanto davanti alla necessità di sviluppare una coerente attenzione pastorale in settori che in altro modo rimarrebbero insufficientemente coperti. In realtà, il rapporto tra strutture gerarchiche è indissociabile dal rapporto tra le rispettive funzioni episcopali о le relative missioni canoniche, allo stesso modo come il discorso sulla „communio ecclesiarum” è parallelo a quello sulla sacramentalità dell’episcopato. Questo tipo di rapporto avviene, principalmente, per una doppia ragione. Da una prospettiva di fatto, a causa della natura non statica delle comunità di fedeli, che interpellano in continuazione diverse giurisdizioni e missioni episcopali. Ma soprattutto, il rapporto tra strutture ha luogo a causa della natura stessa della funzione episcopale, essenzialmente aperta agli altri colleghi nell’episcopato. E noto ehe le Prelature personali sono state ideate lungo i dibatti dei decr. Presbyterorum ordinis (n. 10). Per una migliore distribuzione del clero o per la realizzazione di speciali iniziative pastorali la Santa Sede puo stabilire „speciales dioceses vel praelature personales”. II can. 297 CIC rappresenta l’unica norma соdiciale che fa cenno al raccordo tra queste strutture. II precetto rinvia agli statuti di ogni prelatura per indicare il modo di allacciare tali rapporti, stabilendo comunque un principio generale: al vescovo diocesano spetta il diritto di dare il proprio consenso perché l’attività pastorale di una prelatura personale possa avviarsi nella diocesi. Oltre a queste considerazioni generali, la normativa canonica lascia agli statuti ogni ulteriore determinazione dei rapporti tra il vescovo diocesano e la prelatura. La missio canonica del prelato è determinata negli statuti della prelatura, i quali, a loro volta, nel circoscrivere l’ambito della discrezionalità del prelato, delineano contemporaneamente il rapporto con la legislazione del territorio. Lesercizio della giurisdizione da parte del prelato personale tiene conto dell’appartenenza simultanea dei propri fedeli laici alla comunità territoriale, ecclesiologicamente primaria e teologicamente diversa rispetto dell’appartenenza alla prelatura. Tuttavia, la prelatura personale, come la Chiesa locale, è struttura gerarchica autonoma, i cui rapporti con le Chiese particolari si pongono su un piano di coerenza con il rispettivo compito ecclesiale. La competenza delle due giurisdizioni sulle stesse persone postula, di conseguenza, un qualche coordinamento о intesa fra funzioni episcopali. Perciò, come capita con le altre circoscrizioni personali, le norme speciali di ogni prelatura - 1’atto pontificio di erezione o gli statuti - dovranno delineare quale sarà il modo di rapportarsi ambedue le giurisdizioni, se in forma cumulativa, sussidiaria о com-plementare. Infine si può dire che i rapporti tra la prelatura e le strutture territoriali rientrano in buona misura nei seguenti criteri generali: a) primo, la normale sottomissione nel contesto della comunione ecclesiale dell’attività della prelatura alla legislazione territoriale emanata dall’autorità competente che, a volte, sarà quella del vescovo diocesano, e altre volte, invece, quella della conferenza episcopale; b) secondo, il fatto che la prelatura rappresenta una struttura giurisdizionale, episcopale, autonoma, che deve agire in funzione delle finalità pastorali prefissate dalla Santa Sede, e che rappresentano il contenuto della missio canonica del prelato, e la regola voluta dal Capo del Collegio per rapportarlo con l’episcopato territoriale; c) terzo, che l’unità della prelatura, avente carattere universale, richiede un minimo di omogeneitò di regime attorno ai fattori di propria identità, compatibile con la pluralité di legislazioni territoriali con le quali essa si trova in contatto. La primazia della legislazione territoriale risponde ad un principio generale di comunione ecclesiale valido per qualunque attività pastorale da svolgere nell’ambito di una Chiesa particolare.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

19

Marchand, François. "Un statut ou des statuts ?" Psychologues et Psychologies N° 265, no. 1 (February 29, 2020): 14–17. http://dx.doi.org/10.3917/pep.265.0014.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

20

Dyjakowska, Marzena. "“… cum statuti tanta sit auctoritas, ut eius praeceptione omnia nobis conserventur.” Some Remarks on Wioletta Pawlikowska-Butterwick and Liudas Jovaiša’s Vilniaus ir Žemaičių Katedrų Kapitulų Statutai." Roczniki Nauk Prawnych 28, no. 3 ENGLISH ONLINE VERSION (October 28, 2019): 35–43. http://dx.doi.org/10.18290/rnp.2018.28.3-3en.

Повний текст джерела

Анотація:

The aim of this article is to present the edition of the statutes of the chapters of Vilnius and Samogitia authored by Wioletta Pawlikowska-Butterwick and Liudas Jovaiša. The presentation is preceded by a description of the history of both dioceses and remarks on the role of statutes as the source of the particular law of both chapters. Some space was devoted to the authors of the statutes and related issues. The editorial basis and the critical apparatus were discussed. Finally, attention was drawn to the illustrations accompanying the edition.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

21

Sondel, Janusz. "PRAWO RZYMSKIE JAKO PODSTAWA PROJEKTÓW KODYFIKACYJNYCH W DAWNEJ POLSCE." Zeszyty Prawnicze 1 (January 27, 2017): 47. http://dx.doi.org/10.21697/zp.2001.1.03.

Повний текст джерела

Анотація:

Ił DIRITTO ROMANO QUALE BASE NEI PROGETTI DI CODIFICAZIONE NELL’ANTICA POLONIATra i diversi settori, ove si puó constatare l’influsso del diritto Romano sul diritto dell’antica Polonia, e necessario ricordare inanzi tutto l’utilizzo di questo diritto quale materia prima nei tentativi di codificazione del diritto polacco. Questi tentativi non diedero tuttavia grandi risultati, il che fece si che praticamente 1’unica codificazione compredente il complesso del diritto in Polonia, prima della sua spartizione, fossero costituiti dagli Statuti di Casimiro il Grande, risalenti alla metà del XIV secolo. Altre raccolte uffîciali erano solo un semplice riordino cronologico delle normative oppure comprendevano solamente un determinato settore del diritto o ad uno specifico territorio.In questa situazione, data la mancanza di codificazione uffîciali si diede importanza ai progetti elaborati, i quali venivano applicati nella prassi giuridica. In gran parte i loro autori erano persone con istruzione giuridica, lo si desume dalfinflusso del diritto romano sui loro elaborati. Questi influssi sono anche evidenti negli Statuti di Casimiro il Grande pur essendo molto più numerosi nei progetti di codificazione corne lus Polonicum Sigismundinum (I metà del XVI secolo) di Maciej Sliwnicki, il quale fondô il suo elaborato sul diritto romano, nonché nella raccolta posteriore, la cosidetta Correctura iurium. Numerosi elementi romanistici, li rilevano anche le opere di Bartlomiej Groicki, risalenti alla metà del XVI secolo, che vennero applicate nelle prassi delle città polacche, locate sul diritto di Magdeburgo nonché i progetti delle codificazioni délia Prussia. Tra questi ultimi mérita particolare attenzione Jus Culmense Revisum (1594), la quaîe è costituita da una raccolta di leggi dal ricco contenuto romanistico. Molti altri esempi dell’applicazione del diritto romano, compendenti le citazioni testuali délia Codificazione di Giustiniano, li possiamo trovare nel Codice di Anrzej Zamojski del 1778.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

22

Frank (book editor), Thomas, Luca Gufi (book editor), and Giovanna Casagrande (review author). "Gli statuti medievali dei disciplinati di Viterbo: edizione sinottica delle redazioni del 1355 e 1365." Confraternitas 18, no. 2 (July 1, 2007): 40–41. http://dx.doi.org/10.33137/confrat.v18i2.12462.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

23

Molano, Eduardo. "Iván C. IBAN, Gli statuti delle Conferenze Episcopali. II. America, CEDAM, Padova 1989, 311 págs." Ius Canonicum 30, no. 60 (February 7, 2018): 688–90. http://dx.doi.org/10.15581/016.30.18416.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

24

Lattanzio, Federico. "Le politiche urbanistiche ed edilizie delle città italiane negli statuti dei secoli XII e XIII." Studia Historica. Historia Medieval 39, no. 1 (May 31, 2021): 123–46. http://dx.doi.org/10.14201/shhme2021391123146.

Повний текст джерела

Анотація:

Este artículo analiza las políticas de planificación y urbanización de las ciudades italianas mediante el estudio de los estatutos de los siglos XII y XIII. El texto se enfrenta específicamente a esa temática identificando dos aspectos principales: los gobiernos urbanos como actores y organizadores de la edificación pública y de la planificación urbanística; y los gobiernos urbanos como reguladores de la construcción privada, pero también como promotores de la seguridad y salud públicas. Se realiza un examen de esos dos papeles fundamentales de las autoridades urbanas y se hacen numerosas referencias a las fuentes documentales sobre las que se basa la investigación. Pero también se ofrece una imagen de la historiografía hasta ahora existente sobre la planificación urbana y las políticas constructivas en las ciudades italianas.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

25

Pastore, Alessandro. "Raffaello CESCHI, Parlare in tribunale. La giustizia nella Svizzera italiana dagli Statuti al Codice penale." Crime, Histoire & Sociétés 19, no. 2 (November 1, 2015): 159–61. http://dx.doi.org/10.4000/chs.1617.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

26

Dziuba, Andrzej F. "Apostolstwo i solidarność : Zakon Rycerski Grobu Bożego w Jerozolimie." Prawo Kanoniczne 39, no. 3-4 (December 10, 1996): 199–214. http://dx.doi.org/10.21697/pk.1996.39.3-4.07.

Повний текст джерела

Анотація:

L’Ordine di antica origine, costituito, riordinato, ampliato ed arricchito di privilegi dai Sommi Pontefici. Rioganizzato da Pio IX (1847 e 1868) e da Leone XIII (1888); San Pio X (1907) riservo al Sommo Pontefice il Gran Magistero, e Pio XI uni ad esso L’Opera della Preservazione della Fede in Palestine. Successivamente Pio XII (1940) diede all’Ordine un Cardinale come „Patrono”; il 14 sett. 1949 istitui un Cardinale come „Gran Maestro dell’Ordine”, affidandogli il governo del medesimo, e fïssando la Sede centrale dell’Ordine Equestre in Roma, mentre la sede storica è a Gerusalemme. Giovanni XXIII, con Breve dell’8 die. 1962, approvo l’aggiornamento degli statuti, e Paolo VI, in data 8. lu. 1977, ha concesso la Sovrana approvazione al nuovo Statuto. L’Ordine é „laica Associazione di Fedeli sotto la protezione della Santa Sede”. Adesso lo statuto propone due finalità fondamentali: 1. rafforzare nei suoi Membri la pratica della vita cristiana in assoluta fedeltà al Sommo Pontefice; 2. sostenere le opere e le istituzioni della Chiesa Cattolica in Terra Santa, particolarmente quelle del Patriarchato Latino di Gerusalemme. L’organizzazione centrale dell’Ordine é cosi strutturata: l.il Gran Maestro; 2. il Gran Priore dell’Ordine; 3. un Ufficio di Presidenza; 4. un Gran Magistero; 5. la Consulta. L’organizzazione territoriale si configura in Luogotenenze e Delegazioni Magistrali, ciascuma guidata a sua volta da un Luogotenente e Delegato Magistrale laico, da un Gran Priore e da un Consiglio. La consistenze numerica dei Membri dell’Ordine si aggira sui 18.000 tra Cavalieri, Dame ed Ecclesiastici, ripartiti in poco meno di 50 Luogotenenze e Delegazioni Magistrali, di cui grosso modo una ventina nell’Emisfero Occidentale (prinzipalmente Stati Uniti e Canada) e altrettanto in Europa, di cui 4 in Italia. Quanto al modo con cui si divente Membri dell’Ordine, le procedure sono sostanzialmente due: su richieste e per cooptazione. Oggi l’Ordine del Santo Sepolcro gode di buona salute. II numero dei suoi Membri e delle sue Luogotenenze aumenta in misura ragionevole, il livello delle risorse economiche raccolte cresce ogni anno. II morale e l’entusiasmo dei aderenti, la loro fedeltà al Sommo Pontefice ed al Gran Maestro sono esemplari e stimolanti.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

27

Demazière, Didier, and Marc Zune. "Unemployed people facing future work: analyzing occupational expectations as ‘feasible work." SOCIOLOGIA DEL LAVORO, no. 161 (December 2021): 173–92. http://dx.doi.org/10.3280/sl2021-161009.

Повний текст джерела

Анотація:

Questo articolo esplora il modo in cui i disoccupati pensano all'occupazione e al lavoro, in un contesto di scarsità di posti e di deterioramento delle condizioni lavorative. L'ipotesi è che, a causa delle incertezze nella ricerca di lavoro, la disoccupazione ridefinisca la relazione dei disoccupati alle norme e agli statuti professionali. L'articolo suggerisce che il concetto di "lavoro fattibile" è utile per teorizzare il modo in cui la disoccupazione modifica le aspettative a proposito di occupazione e di lavoro futuri. L'analisi si basa su 21 interviste approfondite con disoccupati iscritti agli uffici di collocamento pubblici francesi, e alla ricerca di un lavoro autonomo. Questo studio dimostra come la disoccupazione porti a riconsiderare le aspettative occupazionali in risposta alla difficoltà di trovare un lavoro. Dimostra inoltre che la misura in cui i disoccupati aderiscono a queste aspettative conosce delle variazioni importanti in funzione delle risorse biografiche e relazionali dei singoli individui.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

28

Zurbach, Julien. "La formation des cités grecques." Annales. Histoire, Sciences Sociales 68, no. 4 (December 2013): 955–98. http://dx.doi.org/10.1017/s0395264900015079.

Повний текст джерела

Анотація:

RésuméOn oppose couramment aujourd’hui deux conceptions des sociétés grecques archaïques,liées pour l’une à une définition juridique et statique des groupes de statut, pour l’autre à un statut social individuel, fluide et produit de stratégies de distinction diverses. Cet article vise à dépasser cette opposition en examinant l’histoire des groupes de statut à l’époque archaïque. Après une analyse des grandes étapes de l’historiographie complexe existant sur la question, il propose une histoire des statuts dans les cités grecques en formation. La création de statuts nouveaux est un trait essentiel de l’histoire des cités, liée notamment à la dette et la guerre. Les statuts sont collectifs et souvent imposés, mais ils n’en ont pas moins une histoire qui se situe au cœur même de la formation des cités grecques. De nouveaux groupes sont créés pour répondre au besoin de main-d’œuvre des aristocraties du VIIesiècle av. J.-C. Les conflits qui en résultent aboutissent à des évolutions des systèmes alimentaires et fonciers, et cette réorganisation de l’entitlement, réponse des communautés à la crise qui les frappe, passe par la manipulation des statuts. Ce sont des conflits de classe qui amènent la définition d’un nouveau système de statuts.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

29

Are, Giuseppe. "SCIENZA POLITICA E STORIOGRAFIA: COMMENTO." Italian Political Science Review/Rivista Italiana di Scienza Politica 21, no. 1 (April 1991): 137–43. http://dx.doi.org/10.1017/s0048840200009850.

Повний текст джерела

Анотація:

IntroduzioneCommentare, nella mia qualità di storico e da tale punto di vista, il saggio di Modino sullo svolgimento della scienza politica in Italia dal dopoguerra ad oggi, è un compito facile per una parte, piuttosto arduo per l'altra. Facile per ciò che riguarda la verifica di quanto sia veritiero ed esauriente il quadro che Morlino traccia di tale svolgimento, delle sue tappe, dei suoi difetti, dei suoi successi, e, piò in generale, del clima culturale in cui si è prodotto e che ha concorso a formare. Arduo, invece, per quanto riguarda gli scambi possibili fra scienza politica e storiografia. Tale secondo compito obbliga infatti ad indagare in reciprocità gli statuti essenziali dei due modi di conoscenza, la compatibilità dei loro strumenti, e via dicendo: un'opera che non mi risulta sia stata ancora mai tentata in Italia, in modo capace di trascendere i fastidi, le presunzioni e le gelosie di mestiere e di corporazione.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

30

J.M.Ponter. "Statut General et Statuts Particuliers des Collectivites Territoriales." Local Government Law Journal 7, no. 4 (December 2007): 3–28. http://dx.doi.org/10.21333/lglj.2007.7.4.001.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

31

Bačić, Petar. "Najava modernih garancija prava u Korčulanskom Statutu." Zbornik radova Pravnog fakulteta u Splitu 58, no. 3 (September 7, 2021): 729–42. http://dx.doi.org/10.31141/zrpfs.2021.58.141.729.

Повний текст джерела

Анотація:

U radu autor ukazuje na relevantne odredbe i značaj Magne Carte kao preteče modernih deklaracija o pravima, te se kratko osvrće na suvremena shvaćanja i uvriježene klasifikacije ljudskih prava, sustave njihove zaštite, a detaljnije na usporedive odredbe Korčulanskog statuta koje, prema njegovom mišljenju, nesumnjivo predstavljaju nagovještaj modernih garancija prava i sloboda. Pritom u Korčulanskom statutu pronalazi i neke odredbe, poput, primjerice, ograničavanja trgovanja robljem, koje Magna Carta ne poznaje. Autor polazi od toga da pri povlačenju paralela između srednjovjekovnih i modernih dokumenata i procjeni značenja pojedinih odredaba i instituta nužno treba biti oprezan, a pitanje zaštite ljudskih prava predstavlja posebno sklisko područje. No, zaključak je autora da je i za Korčulanski statut i za Magnu Cartu nužno istaknuti i to da njihova važnost nije samo u onome što je u njima zapisano i što su predstavljali svojim piscima i njihovim suvremenicima; štoviše, još je važnije njihovo nasljeđe u vidu značenja koje su njihovu sadržaju pripisale kasnije generacije. Mitovi su, naime, ponekad zaista važniji od stvarnosti.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

32

Battaglini, Elena. "Territorio e metaterritorio come spazio di relazioni." SOCIOLOGIA URBANA E RURALE, no. 127 (March 2022): 119–36. http://dx.doi.org/10.3280/sur2022-127010.

Повний текст джерела

Анотація:

La pandemia da Sars-Cov-2 ha messo in controluce i paradigmi che hanno informato finora gli apparati teorici e definitori del concetto di territorio; gli statuti disciplinari su cui essi poggiavano stanno quindi mostrando la loro inadeguatezza tanto da rendersi necessarie reinterpretazioni e ricodifiche. Al fine di fornire una definizione semanticamente più attinente a quanto si sta esperendo nell'habitare oggi, l'Articolo tenterà di circoscrivere questo concetto nella sua dimensione "identitaria", attraverso cui si stratificano, nel tempo, gli esiti dell'adattamento delle comunità in relazione all'ambiente biofisico e costruito in rapporto con le sfide locali e globali. Nella tradizione dei concept papers e degli hypothesis-building studies, questo contributo non pretende di fornire risposte ma si prefigge lo scopo di perimetrare un nuovo campo d'indagine per gli studi socioterritoriali, ovvero di circoscrivere un'agenda di ricerca, nonché il livello di astrazione al quale, si spera, una sociologia spazialista (Mela, 2006; Mela, 2020) possa conferire le sue risposte. In questa prospettiva, l'articolo rielaborerà il concetto di territorio come esperienza di processualità spaziotemporale, e introdurrà quello di metaterritorio, come spazio di relazioni collaborative.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

33

Spruit, Leen. "Cronache e statuti della prima Accademia dei Lincei. Gesta Lynceorum, «Ristretto» delle costituzioni, edited by Marco Guardo and Raniero Orioli." Early Science and Medicine 21, no. 6 (January 25, 2016): 595–97. http://dx.doi.org/10.1163/15733823-00216p12.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

34

Steininger, Rolf. "Südtirol: Zweimal fünfzig Jahre. Das Zweite Autonomiestatut." europa ethnica 79, no. 1-2 (2022): 2–14. http://dx.doi.org/10.24989/0014-2492-2022-12-2.

Повний текст джерела

Анотація:

Am 20. Jänner 2022 wurde bei offiziellen Veranstaltungen in Bozen das vor 50 Jahren in Kraft getretene Zweite Autonomiestatut für Südtirol gewürdigt. Landeshauptmann Arno Kompatscher sprach von einer „Erfolgsgeschichte“ und davon, dass es dank des Statuts gelungen sei, einen „ethnischen Konflikt“ friedlich zu lösen. Um so erstaunlicher, geradezu irritierend war es, dass dieser Konflikt von keinem Festredner erwähnt wurde. Dabei ist die „Erfolgsgeschichte“ dieser 50 Jahre Autonomie in Südtirol ohne Kenntnis der ersten 50 Jahre vor diesem Statut nicht wirklich zu verstehen. Die ersten 50, weniger erfolgreichen Jahre gehören unmittelbar dazu, sind integraler Teil dieses Statuts, ohne die es dieses Statut im Jahr 1972 gar nicht gegeben hätte. Im Folgenden wird daher im ersten Teil des Beitrages Versäumtes nachgeholt und an die leidvolle Vorgeschichte dieses Statuts erinnert, bevor es dann im zweiten Teil um die erwähnte „Erfolgsgeschichte“ geht.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

35

Džaja, Petar, Sonja Sinković, Magdalena Palić, and Krešimir Severin. "Povijesne crtice iz hrvatskog veterinarstva od srednjeg vijeka do 19. stoljeća s posebnim osvrtom na pojavnost zaraznih bolesti domaćih životinja." Veterinarska stanica 51, no. 3 (May 18, 2020): 335–43. http://dx.doi.org/10.46419/vs.51.3.10.

Повний текст джерела

Анотація:

Na današnjem prostoru Republike Hrvatske (RH) na srednjovjekovnim dalmatinskim otocima i u gradovima već od 13. stoljeća postoje zakonski propisi (statuti) koji reguliraju život zajednice, kao i odnos ljudi prema životinjama. U 18. stoljeću kako u Europi tako i na prostorima današnje RH, zarazne bolesti domaćih životinja desetkovale su stočni fond, posebno u govedarstvu. Uz goveđu kugu, bedrenica, metiljavost, bjesnoća, slinavka i šap, sakagija i druge bolesti stvarale su velike probleme stočarstvu koje je bilo važan preduvjet sigurnog opstanka ljudskih zajednica. Od 1770. godine liječnicima je, uz liječenje ljudi, bila obveza i suzbijanje zaraznih bolesti domaćih životinja. U suzbijanju zaraznih bolesti glavnu je ulogu imao podžupan, a u to doba suci su bili upravni činovnici. Stoga su kod pojave zaraznih bolesti domaćih životinja na teren išli veliki i mali sudac, a uz njih je obvezno bio prisutan i liječnik ili kirurg. Od 1771. godine u kotarevima je postavljen komesar, koji je išao na teren i izvješćivao sanitetsku komisiju. Za pojedine zarazne bolesti domaćih životinja upotrebljavali su se nazivi na latinskom jeziku: Lues animalium, Lues pecoris, Lues mali, Lues pecoris grassanti, Pulmonum exsccationis, Contagion, Morbus bovi, Animalium infectionem, Vulkgo metily i drugi, ali najčešće na njemačkom jeziku Viehseuche.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

36

Huda, Nurul. "STATUS PENYELENGGARAAN PERADILAN HAM DI INDONESIA BERBASIS HUKUM INTERNASIONAL." Masalah-Masalah Hukum 44, no. 4 (October 28, 2015): 473. http://dx.doi.org/10.14710/mmh.44.4.2015.473-483.

Повний текст джерела

Анотація:

The era of respect for Human Rights (HAM) in Indonesia was marked by the issuance of regulatory/legal instruments both in the state constitutional amendment after amendment and legislation in the form of legislation include Act No. 26 of 2000 on Human Rights Court which is substantially oriented the Rome Statute. Apparently, Act No. 26 of 2000 is a product of the criminal policy "compromise models" because on one hand there is a setting which adopted the Rome Statute and on the other hand found a variety of different conditions deviate and with the statute. Though International legal instruments is one of the sources of law are important to the national legal systemEra penghormatan terhadap Hak Asasi Manusia (HAM) di Indonesia ditandai oleh disyahkannya regulasi / instrument hukum baik di dalam amandemen konstitusi negara maupun perundangan dalam bentuk undang-undang diantaranya adalah Undang-Undang nomor: 26 tahun 2000 tentang Pengadilan Hak Asasi Manusia yang substansinya berkiblat pada Statuta Roma. Nampaknya UU nomor 26 tahun 2000 merupakan produk kebijakan criminal “model kompromi” sebab di satu sisi terdapat pengaturan yang mengadopsi pada Statuta Roma dan pada sisi lain ditemukan berbagai ketentuan yang menyimpang dan berbeda dengan statute tersebut. Padahal instrument hukum internasional merupakan salah satu sumber hukum yang penting bagi system hukum nasional

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

37

Godek, Sławomir. "KILKA UWAG O ZNACZENIU III STATUTU LITEWSKIEGO W GALICJI." Zeszyty Prawnicze 16, no. 4 (May 14, 2017): 89. http://dx.doi.org/10.21697/zp.2016.16.4.05.

Повний текст джерела

Анотація:

Some Observations on the Significance of the III Lithuanian Statute in GaliciaSummary The Lviv National Vasyl Stefanyk Scientific Library of Ukraine holds a manuscript entitled “Zbiorowa treść Statutu litewskiego jako prawa obowiązującego w prowincjach polskich pod panowaniem rosyjskim będących” (The Collected Content of the Lithuanian Statute: The Law in Force in the Polish Provinces now under Russian Rule”). It was compiled in 1820 by Wacław Michał Mieczkowski, a judge of the Tarnopol (Ternopil) Oblast’. The way the material was arranged in this document helped users find their way around the mass of provisions in the Statute. Mieczkowski’s compilation suggests further research should be done on the role of the Lithuanian Statute with respect to other sources of the law in Austrian Galicia.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

38

Dytko, Jan. "Nadanie pierwszego statutu niepublicznej szkole wyższej." Studia Prawnicze KUL, no. 2 (June 30, 2017): 39–53. http://dx.doi.org/10.31743/sp.3321.

Повний текст джерела

Анотація:

Statut szkoły wyższej jest jednym z przejawów autonomii uczelni. Jest aktem wewnątrzustrojowym, który nie zwiera norm powszechnie obowiązujących, albowiem adresowany jest do zamkniętego kręgu adresatów. Stanowi akt prawa wewnętrznego. Swoje zakotwiczenie znajduje w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym, która kazuistycznie wyznacza zagadnienia przekazane do unormowania statutowego. Ustawowe upoważnienie do regulacji statutowej może mieć charakter obligatoryjny albo fakultatywny, aczkolwiek w obydwu wypadkach regulacja ta nie może wykraczać poza zakres udzielonej delegacji. Nadanie pierwszego statutu niepublicznej szkole wyższej jest wyłączną prerogatywą jej założyciela – osoby fizycznej bądź prawnej, z wyłączeniem państwowych i samorządowych osób prawnych. Nadanie statutu jest silnym uprawnieniem założyciela uczelni, jednakże nie zwalnia go z przestrzegania zasady legalizmu. Pierwszy statut niepublicznej szkoły wyższej obejmuje swym zasięgiem nie tylko zagadnienia ustrojowe uczelni, ale także sprawy personalne, finansowe oraz reguluje obszar działalności naukowej.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

39

Ryčkov, Andrej. "KONFERENCIJOS "LIETUVOS STATUTAS IR LIETUVOS DIDŽIOSIOS KUNIGAIKŠTYSTĖS BAJORIŠKOJI VISUOMENĖ" APŽVALGA." Lietuvos istorijos studijos 33 (January 1, 2014): 251–54. http://dx.doi.org/10.15388/lis.2014.0.5055.

Повний текст джерела

Анотація:

2013 m. lapkričio 7–8 d. Vilniaus universitete buvo surengta konferencija, skirta 425-osioms Trečiojo Lietuvos Statuto (toliau – TLS) priėmimo metinėms. Pagrindiniais šios konferencijos organizatoriais tapo Vilniaus universiteto Istorijos fakulteto Lietuvos Statutų ir Lietuvos Metrikos tyrimų grupės darbuotojai: prof. Irena Valikonytė, jaun. mokslo darbuotojos Lirija Steponavičienė ir Neringa Šlimienė. Organizatorius nuoširdžiai rėmė ir Istorijos fakulteto dekanas prof. Rimvydas Petrauskas bei prodekanas dr. Salvijus Kulevičius. Šiai progai skirtą parodą „Lietuvos Statuto tyrimai Vilniaus universitete“ parengė Vilniaus universiteto bibliotekos darbuotojai.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

40

Fortunato, Luci M. "Lorenzo Tanzini. Statuti e legislazione a Firenze dal 1355 al 1415: Lo statuto cittadino del 1409. Bibliotheca Storica Toscana 45. Firenze: Leo S. Olschki Editore, 2004. vii + 332 pp. index. bibl. €33. ISBN: 88-222-5315-9." Renaissance Quarterly 59, no. 2 (2006): 490–91. http://dx.doi.org/10.1353/ren.2008.0280.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

41

Le comité de lecture de DDS. "Jurisprudence et pratique des soins infirmiers (salariat, statut libéral, statuts particuliers)." Droit, Déontologie & Soin 9, no. 3 (September 2009): 252–311. http://dx.doi.org/10.1016/j.ddes.2009.08.014.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

42

Birin, Ante. "Postupak javne dražbe u kasnosrednjovjekovnom Šibeniku." Povijesni prilozi 41, no. 63 (December 11, 2022): 47–67. http://dx.doi.org/10.22586/pp.v41i63.23932.

Повний текст джерела

Анотація:

Stjecanje vlasništva na javnoj dražbi poseban je (derivativni) način stjecanja vlasništva koji je, u većoj ili manjoj mjeri, reguliran u statutarnom zakonodavstvu dalmatinskih gradova. Institut javne dražbe pritom je najdetaljnije i najsustavnije obrađen u Zadarskom, odnosno Šibenskom i Paškom statutu, koji su nastali na temelju starije, nesačuvane redakcije Zadarskoga statuta iz 13. stoljeća. Usredotočivši se na statutarne odredbe iz Knjige statuta, zakona i reformacija grada Šibenika i upotpunjavajući ih podacima iz šibenskih bilježničkih spisa iz 15. stoljeća, u radu je dan cjelovit prikaz postupka javne dražbe u kasnosrednjovjekovnom Šibeniku.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

43

Schabas, William A. "The International Criminal Court and Non-Party States." Windsor Yearbook of Access to Justice 28, no. 1 (February 1, 2010): 1. http://dx.doi.org/10.22329/wyaj.v28i1.4488.

Повний текст джерела

Анотація:

Although more than half of the States in the world are parties tothe Rome Statute of the International Criminal Court, morethan eighty have yet to ratify. The article considers the relationshipof the Court with these non-party States. It examines theexercise of jurisdiction over their nationals, arguing that internationallaw immunities continue in force despite the terms ofthe Statute. Declarations of jurisdiction by non-party States arealso studied, including the declaration formulated by the PalestinianAuthority with respect to Gaza in January 2009. NonpartyStates may be asked to cooperate with the Court and, whereso ordered by the United Nations Security Council, they may berequired to do this.Quoique plus de la moitié des États du monde soient Partiesau Statut de Rome de la Cour pénale internationale, plus dequatre-vingt d’entre eux ne l’ont pas encore ratifié. Cet articleconsidère le rapport de la Cour avec ces États qui n’y sont pasParties. Il examine l’exercice de sa compétence à l’égard de leursressortissants, soutenant que les immunités du droit internationaldemeurent en vigueur malgré la teneur du Statut. L’article étudieaussi les déclarations de compétence d’États qui ne sont pas Partiesau Statut, y compris la déclaration formulée par l’Autorité palestinienneen rapport à Gaza en janvier 2009. On peut demanderaux États qui ne sont pas Parties au Statut de coopérer avec laCour, et, lorsque cela est ordonné par le Conseil de Sécurité desNations Unies, il peut être exigé qu’ils le fassent.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

44

Tamkam Silatchom, Guy Armel. "L’acquisition du statut d’entreprenant-commerçant en droit OHADA." Uniform Law Review 25, no. 4 (December 1, 2020): 496–511. http://dx.doi.org/10.1093/ulr/unaa030.

Повний текст джерела

Анотація:

Abstract Les conditions d’acquisition de la qualité d’entreprenant-commerçant présentent des particularités au moment de l’entrée dans le cadre de l’entreprenant. Ainsi, contrairement au statut du commerçant qui est ouvert tant aux personnes physiques, qu’aux personnes morales, le statut d’entreprenant est exclusivement réservé aux personnes physiques et la déclaration au RRCM est simplifiée. Mais, au moment de l’exercice de l’activité commerciale, les conditions se rapprochent de celles du commerçant. Cet état de chose fait que les frontières des deux statuts sont poreuses et l’on pourra s’interroger sur l’opportunité de leur distinction.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

45

Špokauskas, Dovydas. "Su kariavimo priemonėmis susiję karo nusikaltimai: tarptautinės humanitarinės teisės ir tarptautinės baudžiamosios teisės santykio problemos." Teisė 75 (January 1, 2010): 111–25. http://dx.doi.org/10.15388/teise.2010.0.233.

Повний текст джерела

Анотація:

Straipsnyje nagrinėjama, ar Tarptautinio baudžiamojo teismo Romos statuto nuostatos visiškai perteikia kariavimo priemonių pasirinkimą reglamentuojančias tarptautinės humanitarinės teisės sutartines ir paprotines nuostatas. The analysis assesses whether the provisions of the Rome Statute of the International Criminal Court do not fully reflect the customary and treaty norms of international humanitarian law related to the choice of means of warfare.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

46

Godek, Sławomir. "‘ALE I PRAWA POLSKIE NIE Z INNEGO TEŻ źRóDŁA CZERPANE BYŁY’, CZYLI O ZAPOMNIANYM GŁOSIE NA TEMAT ROLI PRAWA RZYMSKIEGO W PRZEDROZBIOROWEJ RZECZYPOSPOLITEJ." Zeszyty Prawnicze 19, no. 1 (April 17, 2019): 73–84. http://dx.doi.org/10.21697/zp.2019.19.1.04.

Повний текст джерела

Анотація:

Jozafat Zaleski, wykładowca prawa w Akademii Połockiej, w opublikowanej w 1818 r. rozprawie o potrzebie znajomości prawa rzymskiego przez prawników odniósł się do spornego problemu znaczenia tego prawa w dawnej Polsce. Autor wyraził pogląd o silnym wpływie prawa rzymskiego na prawo polskie, a zwłaszcza na Statuty Kazimierza Wielkiego, Statut litewski oraz prawo miejskie.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

47

Buchs, Céline, Nicolas Margas, Claire Cazin, Marcela Ramírez, and Sonia Fratianni. "Favoriser l’équité dans les classes caractérisées par une forte diversité linguistique : recours aux activités plurilingues dans une perspective coopérative." Éducation et francophonie 46, no. 2 (January 18, 2019): 249–69. http://dx.doi.org/10.7202/1055571ar.

Повний текст джерела

Анотація:

Cette recherche-action a été développée en collaboration avec une enseignante d’une classe de 3e primaire (7-8 ans) afin de soutenir la participation de tous les élèves dans une classe multiculturelle et plurilingue. La stratégie pédagogique implantée porte une attention particulière aux élèves peu choisis comme camarades de jeu ou partenaires de travail – autrement dit, qui ont un bas statut parmi leurs pairs. L’objectif du dispositif est de valoriser la contribution de ces élèves en s’appuyant sur leurs compétences linguistiques en langue d’origine dans des activités coopératives. L’étude mesure l’évolution de leur statut parmi les pairs (le nombre de fois où ils sont choisis pour jouer ou travailler) et évalue dans quelle mesure ce statut prédit les interactions dans les petits groupes avant et après l’intervention. Avant l’intervention, ceux qui ont un statut plus élevé dominent les interactions, indiquant une participation inégale. Suite à l’intervention, les statuts et la participation s’améliorent pour tous, et particulièrement pour les élèves qui avaient un statut initial bas. Le statut ne prédit alors plus les interactions dans les groupes de travail. Ces résultats ouvrent des pistes pour favoriser l’équité dans les classes à forte diversité linguistique.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

48

Jasmine Yogaswara, Aisyah. "IMPACT OF PHILIPPINES’ WITHDRAWAL FROM INTERNATIONAL CRIMINAL COURT ON CRIME AGAINST HUMANITY INVESTIGATION IN PHILIPPINES." Padjadjaran Journal of International Law 4, no. 2 (April 12, 2021): 226–46. http://dx.doi.org/10.23920/pjil.v4i2.413.

Повний текст джерела

Анотація:

Abstract Rodrigo Roa Duterte is the incumbent president of the Philippines who was inaugurated on June 30th 2016 and initiated the War on Drugs Operation to eradicate drug abuse in the Philippines one day after his inauguration. The operation gave authorization to the members of Philippines National Police to ‘neutralize’ or kill suspects of illegal drugs dealers and users. The operation also related to other crime such as rape, imprisonment, and torture. The crimes are committed as part of a widespread and systematic attack directed against the civilian population as therefore it can be qualified as crimes against humanity. Philippines’ status as a state party to Rome Statute gives ICC the chance to prosecute Philippines’ nationals if they committed crimes against humanity. However, after the ICC Prosecutor initiated preliminary examination on the related case, Philippines deposited its instrument of withdrawal from the Rome Statute. The purpose of this research is to find out the legal effect of Philippines withdrawal toward ICC’s process of preliminary examination, investigation, and trial, and whether ICC have any jurisdiction over crimes against humanity that is committed after Philippines’ withdrawal becomes effective. Keywords: Crimes Against Humanity, International Criminal Court, Rome Statute Abstrak Rodrigo Roa Duterte menjabat menjadi Presiden Filipina pada tanggal 30 Juni 2016 dan memulai operasi pemberantasan narkotika yang disebut War on Drugs Operation sehari setelahnya. Operasi tersebut memberikan izin bagi Polisi Nasional Filipina untuk melakukan penembakan di tempat atas tersangka pengguna dan pengedar narkotika. Selain itu, terdapat kejahatan lain terkait operasi tersebut di antaranya pemerkosaan, penyiksaan dan penahanan tanpa proses hukum. Kejahatan-kejahatan tersebut dilakukan secara meluas, sistematis dan ditujukan pada populasi sipil yang menjadikannya dapat dikualifikasikan sebagai kejahatan terhadap kemanusiaan. Status Filipina sebagai negara pihak dalam Statuta Roma menjadikan ICC memiliki kewenangan untuk mengadili warga negara Filipina yang melakukan kejahatan terhadap kemanusiaan. Namun, setelah Jaksa Penuntut ICC memulai pemeriksaan pendahuluan atas War on Drugs Operation, Filipina melakukan penarikan diri dari Statuta Roma. Tujuan dari penulisan tugas akhir ini adalah untuk mengetahui bagaimana pengaruh penarikan diri Filipina dari Statuta Roma terhadap pemeriksaan pendahuluan yang sedang dilakukan dan apakah ICC memiliki yurisdiksi atas kejahatan terhadap kemanusiaan yang masih terjadi di Filipina pasca penarikan dirinya berlaku efektif. Kata kunci: Kejahatan Terhadap Kemanusiaan, Mahkamah Pidana Internasional, Statuta Roma

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

49

OKAKITA, Ikko. "ALBERTI'S CONTRIBUTION TO ^|^#x300A;LI STATUTI DE LI MAESTRI DE LI EDIFITII DI ROMA NOVAMENTE FATTI DE MANDATO DA NOSTRO SIGNORE PAPA NICOL^|^Ograve; V^|^#x300B;." Journal of Architecture and Planning (Transactions of AIJ) 77, no. 679 (2012): 2219–24. http://dx.doi.org/10.3130/aija.77.2219.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

50

Collette, Karine. "Distances et conciliations sur le statut du discours : autour d’une analyse émergente des discours du Printemps érable." Cahiers de recherche sociologique, no. 54 (July 24, 2014): 71–94. http://dx.doi.org/10.7202/1025993ar.

Повний текст джерела

Анотація:

L’article illustre plusieurs statuts de discours possibles, sur la base d’une analyse émergente des discours publiés par la presse au cours du Printemps érable. Après une discussion sur les statuts de discours relatifs aux choix méthodologiques, et un rappel des critiques adressées à l’analyse de contenu, il interroge ces statuts : Quel type de rapport est envisagé, entre le monde et les discours, selon qu’on observe les discours en termes d’intentions exprimées par les locuteurs, d’actions réalisées par le discours même, de représentations activées, des dispositifs de médiation ou encore des symboles ou idéologies relayés ? Au fil des illustrations, le discours se dématérialise autant qu’il s’ancre dans le verbal, joue des frontières du linguistique pour rencontrer d’autres sémioses, intègre des schématisations psycho-sociales, s’ouvre aux mémoires externes et collectives. Cette traversée de points-de-vues sur le statut du discours fait écho aux considérations épistémologiques sur la fécondité interdisciplinaire de l’AD.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!