Дисертації з теми "Ocularist"
Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями
Ознайомтеся з топ-50 дисертацій для дослідження на тему "Ocularist".
Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.
Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.
Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.
Alves, Pedro Guilherme Lemes. "Bioecologia de Oncideres ocularis Thomson (Col.: Cerambycidae)." Universidade Federal de Viçosa, 2011. http://locus.ufv.br/handle/123456789/3930.
Повний текст джерелаCoordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The work was performed to expand the knowledge about the biology of Oncideres ocularis Thomson, 1868 (Col.: Cerambycidae), during the period of September/2009 to March/2011. Girdled twigs and adult insects of this species were collected from three commercial plantations of Acacia mangium Willd. located in the Coimbra county, Minas Gerais State, and from one silvipastoral system of Eucalyptus urophylla S.T. Blake x E. grandis W. Hill ex Maiden, A. mangium and Brachiaria spp. located at Viçosa county, Minas Gerais State, Brazil. The egg, when recently laid, was white, show an elongated ellipsoid shape, 2,44 ± 0,02 mm average length and 0,58 ± 0,12 mm width. The eggs incubation period was 12,1 ± 0,2 days and the eggs viability was 60,78%. The first instar larvae were yellowish-white, had no legs, body covered with tiny hairs, mainly, on the last abdomen segments. Larvae were 1,90 ± 0,03 mm long, 0,61 ± 0,01 mm wide, with head capsule measuring 0,35 ± 0,01 mm wide. The occurrence period adults was from December to March. Females made 17,27 ± 1,0 incisions per girdled branch, laying just one egg per incision. Incisions were more concentrated at the lower-medium and medium section of the girdled branches, and less concentrated at the upper section. Males and females adults can be distinguished by the last antennal segment length; it was seven times longer than it pedicel on males and around two times and a half longer on females. They also can be distinguished by the shape of the last abdominal segment; it had a inverted “v” shape on males, and a rounded shape on females. Girdles twigs were 9,88 ± 0,18 mm in diameter and 99,21 ± 2,23 cm in length. A girdle made by one O. ocularis can cause an average loss of 4.233,05 ± 726,75 cm² of foliar area, per tree. Females were upside down while girdling the branches, and spent from one to two days to girdle one twig, and adults fed upon twig bark. Other cerambycids also emerged from twigs girdled by O. ocularis: Engyum quadrinotatum (Thomson, 1864), Orthostema abdominale (Gyllenhal, 1817), Nesozineus bucki (Breuning, 1954) and Lepturges sp., and beetles in the Buprestidae, Scolytidae and Bostrichidae families. Such insects co-inhabiting the branches were token in account as very important competitors for space and food against O. ocularis. Variables as twig diameter, girdled area, twig length, foliar mass, twig mass, number of secondary branches, twig volume, twig superficial area, number of incisions and number of larvae hatched, evaluated on 100 girdled branches were used to search for patterns on the twig morphology that affect the reproduction of this insect . The best models had included the twig superficial area and twig volume. So biological stages of the twig girdler O. ocularis were characterized, and become clear that only the twig morphology is insufficient to explain variations on the reproduction of this insect.
Este estudo teve o objetivo de caracterizar das fases biológicas de Oncideres ocularis Thomson, 1868, bem como verificar se existem padrões na morfologia do galho roletado por esse serrador, ou em sua atividade de oviposição que venham a interferir na reprodução da espécie. Os estudos foram realizados com galhos e insetos coletados em três plantios comerciais de Acacia mangium Willd. localizados em Coimbra-MG e um plantio consorciado entre Eucalyptus urophylla S.T. Blake x E. grandis W. Hill ex Maiden, Acacia mangium e Brachiaria spp., localizado em Viçosa-MG, entre novembro de 2009 e março de 2011. No estudo das fases biológicas desse inseto, conduzido em Viçosa-MG, constatou-se que os ovos de O. ocularis quando recém-depositados, são de coloração branca, possuem forma elipsóide de revolução alongada, têm comprimento médio de 2,44 ± 0,02 mm e largura média de 0,58 ± 0,12 mm; o período de incubação foi de 12,1 ± 0,2 dias e a viabilidade foi de 60,78%. As larvas recém-eclodidas são de coloração amarela-pálidas, ápodas, corpos providos de pelos curtos, apresentando grande quantidade nos últimos segmentos do abdômen, e possuem uma placa calcária na parte dorsal do protórax. Essas larvas tinham comprimento médio de 1,90 ± 0,03 mm, largura média de 0,61 ± 0,01 mm e largura de cápsula cefálica média de 0,35 ± 0,01 mm. A época de atividade dos adultos foi de dezembro a março. As fêmeas realizaram, em média, 17,27 ± 1,0 incisões de postura por galho roletado, colocando apenas um ovo em cada incisão. As incisões se concentraram nas seções médio-basal e mediana dos galhos roletados e tiveram menor concentração na porção apical dos galhos. Machos e fêmeas dessa espécie foram diferenciados baseando-se no comprimento do último segmento antenal; nos machos ele era sete vez mais comprido do que o próprio pedicelo, enquanto nas fêmeas essa diferença era de apenas duas vezes e meia. Os adultos puderam ser sexualmente diferenciados pela forma do último segmento abdominal, tendo a forma de “v” invertido nos machos e arredondado nas fêmeas. Esse serrador roletou galhos com diâmetro e comprimento médios de 9,88 ± 0,18 mm e 99,21 ± 2,23 cm, respectivamente. O roletamento feito por O. ocularis pode resultar na perda média de área foliar de 4.233,05 ± 726,75 cm² por árvore. As fêmeas roletaram os galhos posicionando-se de cabeça para baixo, e demorando-se de um a dois dias para consumar o roletamento. Os insetos adultos se alimentaram da casca de galhos, tanto das partes mais tenras quanto das mais lenhosas. Dos galhos roletados por essa espécie também emergiram os cerambicídeos: Engyum quadrinotatum (Thomson, 1864), Orthostema abdominale (Gyllenhal, 1817), Nesozineus bucki (Breuning, 1954) e Lepturges sp., além de besouros das famílias Buprestidae, Scolytidae e Bostrichidae. Esses insetos associados foram considerados importantes competidores por espaço e por alimento, em relação a O. ocularis. Na outra parte do trabalho, procurou-se verificar se existiam padrões na morfologia do galho que influenciasse na reprodução de O. ocularis. Para isso avaliaram-se o diâmetro do galho, a área do roletamento, o comprimento do galho,a massa foliar, massa do galho, a quantidade de ramos secundários, o volume útil do galho, a área superficial do galho, a quantidade de incisões de postura e a quantidade de larvas eclodidas em 100 galhos roletados em A. mangium. Nenhuma destas variáveis foi satisfatória para se obter um modelo capaz de prever a quantidade de ovos depositados por galho e a quantidade de larvas eclodidas, entretanto, a área superficial e o volume do galho roletado foram as que apresentaram maior coeficiente de determinação. Ficam assim, caracterizadas algumas fases biológicas dessa espécie de besouro serrador e evidente que apenas caracteres morfológicos dos galhos roletados são insuficientes para afetar a reprodução de O. ocularis em A. mangium.
Carrasco, Sanmartín Héctor Manuel. "Accidentabilidad laboral: Accidentes oculares." Doctoral thesis, Universitat de València, 2005. http://hdl.handle.net/10803/10065.
Повний текст джерелаINTRODUCTIONThe labour accidents are elevated. Spain has the highest index of nonmortal accidents of all the European Union and third in the fatal accidents. Their economic cost, is 1200 million euros to the year. The ocular accidents constitute 10% of the accidents of the bodyMATERIAL and METHODWe have studied the labour accidents with loss The documents are: part industrial accident with loss and the relation of discharges or deaths. In the ocular accidents, we made a study retrospective descriptive epidemiologist where we gathered the diagnosis and another prospective with the data of a survey.In the study of the ocular symptoms in usuary and nonusuary workers of PVD, 1533 users participated and 405 nonusuary ones and we were based on clinical history and a survey "ad hoc".RESULTSThe most frequent injury of the total of accidents and the slight ones was twists, sprain and distensions. In the serious ones, fractures and in the mortal, multiple injuries.Most frequent location of the total of accidents, slight and the serious ones they were the hands. In the mortals, multiple injuries.The annual loss in euros has been increased. The services have greater loss in constant euros and the construction greater percentage increase in constant euros. The economic loss by average duration of a loss in terms of constant euros has diminished.Prototype of ocular accident is the caused one by strange body, left eye, man, 15-30 years, industrial sector, antiquity in his job inferior to 6 months and one greater labor antiquity of 10 years.Prevalence of symptoms is greater between users of PVD that between not usuary, like between that they make pause and those that not.The relative risk to present some symptom is increased in the men and population in general, but in the women single the one of the sensation see worse.DISCUSSION With very simple measures could diminish the number of accidents. The temporality is the reason that the losses in euros are greater. The gravity of the accidents has diminished. Whatever more hours are used PVD, is greater the prevalence of the ocular symptoms.It is more frequent than a woman suffers an ocular symptom that a man. But the risk of presenting a symptom to use PVD increases in the men.
Tayah, David. "Componentes oculares em anisometropia." Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/5/5149/tde-10032008-153020/.
Повний текст джерелаPurpose: To compare the individual means of ocular components of both eyes (corneal power, anterior chamber depth, crystalline lens power and axial length) in patients with anisometropia; to correlate the differences of the ocular components with refractive differences in both eyes; to verify total contribution and the sequence of influence that variables have in refractive differences, and to identify the smallest number of factors that contain the same level of information expressed in the set of variables that influence refractive difference. Methods: An analytical transversal study was carried out in 77 patients with anisometropia of two or more dioptres seen at the Ophthalmologic Clinic, University Hospital, Medical School Nilton Lins, Manaus, Amazon state. All participants were submitted to ophthalmologic exam which included objective and subjective cycloplegic refractometry, keratometry and ultrasonic biometry. Data analysis comprised the following statistical models: univariate, multivariate, multiple and factorial regression analyses. Results: There were no significant differences in the comparison of the individual means of the ocular components. There was negative correlation between refractive difference and difference of axial length (r=- 0.64; p<0.01) and weak negative correlation between refractive difference and crystalline lens power difference (r=-0.34; p< 0.01). The analyzed variables amounted to 78% of the total variation of refractive difference. The general sequence of variables influencing refractive difference was: axial length, crystalline lens power, cornea power, and anterior chamber depth. There were three factors identified for refractive differences: a) factor 1 (refraction, axial length); b) factor 2 (anterior chamber depth, cornea power), and c) factor 3 (crystalline lens power). Conclusions: Seventy-seven cases of anisometropia ranging from 2,00 to over 19,00 dioptres, examined for the individual components of refraction, showed that axial length was the major causative factor; crystalline lens have contributed less, followed by cornea and anterior chamber length. This study has suggested deficit of the normal adaptive mechanism in anisometropia that could produce not only axial elongation (factor 1), but also failure to control flattening of the cornea, deepening of the anterior chamber length (factor 2) and flattening of crystalline lens (factor 3).
Berga, Garreta David. "Understanding eye movements: psychophysics and a model of primary visual cortex." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/667901.
Повний текст джерелаIn this thesis we try to explain (1) how we move our eyes, (2) how to build machines that understand visual information and deploy eye movements, and (3) how to make these machines understand tasks in order to decide for eye movements. (1) We provided the analysis of eye movement behavior elicited by low-level feature distinctiveness with a dataset of 230 synthetically-generated image patterns. A total of 15 types of stimuli has been generated (e.g. orientation, brightness, color, size, etc.), with 7 feature contrasts for each feature category. Eye-tracking data was collected from 34 participants during the viewing of the dataset, using Free-Viewing and Visual Search task instructions. Results showed that saliency is predominantly and distinctively in uenced by: 1. feature type, 2. feature contrast, 3. temporality of xations, 4. task di culty and 5. center bias. From such dataset (SID4VAM), we have computed a benchmark of saliency models by testing performance using psychophysical patterns. Our study reveals that state-of-the-art Deep Learning saliency models do not perform well with synthetic pattern images, instead, models with Spectral/Fourier inspiration outperform others in saliency metrics and are more consistent with human psychophysical experimentation. (2) Computations in the primary visual cortex (area V1 or striate cortex) have long been hypothesized to be responsible, among several visual processing mechanisms, of bottom-up visual attention (also named saliency). In order to validate this hypothesis, images from eye tracking datasets have been processed with a biologically-plausible model of V1 (named Neurodynamic Saliency Wavelet Model or NSWAM). Following Li's neurodynamic model, we de ne V1's lateral connections with a network of ring-rate neurons, sensitive to visual features such as brightness, color, orientation and scale. Early subcortical processes (i.e. retinal and thalamic) are functionally simulated. The resulting saliency maps are generated from the model output, representing the neuronal activity of V1 projections towards brain areas involved in eye movement control. We want to pinpoint that our uni ed computational architecture is able to reproduce several visual processes (i.e. brightness, chromatic induction and visual discomfort) without applying any type of training or optimization and keeping the same parametrization. The model has been extended (NSWAM-CM) with an implementation of the cortical magni cation function to de ne the retinotopical projections towards V1, processing neuronal activity for each distinct view during scene observation. Novel inhibition of return and selection mechanisms are also proposed to predict attention in Free-Viewing and Visual Search conditions. Results show that our model outpeforms other biologically-inpired models of saliency prediction as well as to predict visual saccade sequences, speci cally for nature and synthetic images. (3) Task priming has been shown to be crucial to the deployment of eye movements, involving interactions between brain areas related to goal-directed behavior, working and long-term memory in combination with stimulus-driven eye movement neuronal correlates. In our latest study we proposed an extension of the Selective Tuning Attentive Reference Fixation Controller Model based on task demands (STAR-FCT), describing novel computational de nitions of Long-Term Memory, Visual Task Executive and Task Working Memory. With these modules we are able to use textual instructions in order to guide the model to attend to speci c categories of objects and/or places in the scene. We have designed our memory model by processing a visual hierarchy of low- and high-level features. The relationship between the executive task instructions and the memory representations has been speci ed using a tree of semantic similarities between the learned features and the object category labels. Results reveal that by using this model, the resulting object localization maps and predicted saccades have a higher probability to fall inside the salient regions depending on the distinct task instructions compared to saliency.
Esposito, Flavia Lorena. "Studying brain development in infants by eye measurements: visual perception and visual attention." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/672593.
Повний текст джерелаEn los primeros años de vida existe un gran despliegue de habilidades cognitivas respaldado por el control progresivo de la mirada. El desarrollo temprano del control oculomotor está asociado al desarrollo de la atención. Los movimientos oculares de vergencia consisten en el movimiento de los ojos en direcciones opuestas que dan lugar a la visión binocular y la percepción de profundidad. Previamente, hemos sugerido una correlación entre la vergencia y la orientación de la atención (Puig et al., 2016; Solé Puig et al., 2013; Super et al., 2014). Las estructuras neuronales involucradas en el sistema de vergencia, entre ellas, los campos oculares frontales, el colículo superior, el pulvinar del tálamo y la corteza parietal posterior se superponen con las del sistema de orientación de la atención. Esto es relevante ya que el estudio de cómo los niños despliegan y distribuyen su atención visual a los estímulos relevantes del entorno es una medida directa de sus capacidades cognitivas. De este modo, la orientación de la atención puede arrojar luz sobre el desarrollo cognitivo a posteriori. La vergencia ha sido estudiada en nuestro grupo de investigación como una medida del procesamiento cognitivo (Sole Puig et al., 2013, 2015, 2016; Esposito et al., 2018, 2019; Varela et al., 2018). En estos estudios, se observaron respuestas de vergencia durante los cambios en la atención visual generados de arriba hacia abajo y de abajo hacia arriba, donde la carga atencional correlacionó positivamente con la amplitud en la respuesta de vergencia (Sole Puig et al., 2013). La noción de un papel de la vergencia en la atención se basa en la observación de una correlación en las respuestas de vergencia ocular con la actividad neuronal que codifica los cambios en la atención visual (Solé Puig et al., 2016). Asimismo, la vergencia está relacionada con la memoria. Los estímulos memorizados se ven reflejados en respuestas de vergencia más pronunciadas en comparación con los estímulos no retenidos en la memoria (Sole Puig et al., 2016). Este estudio doctoral consiste en explorar la asociación entre la modulación en el ángulo de vergencia y la orientación de la atención en la infancia. Mediante la metodología de seguimiento ocular, el procesamiento de caras y la memoria visual a corto plazo (MVCP) se evaluaron como hitos fundamentales del desarrollo cognitivo. Se reclutaron 130 niños de 6 a 36 meses de edad de 2 jardines de infantes regionales. Por un lado, presentamos imágenes de caras frente a imágenes de puzles de caras, y en la otra tarea, imágenes de objetos repetidos frente a objetos nuevos. El primer estudio abordó el procesamiento facial. Una serie de imágenes estáticas prototípicas de caras humanas con expresión neutral se compararon con su versión computarizada. Observamos que las respuestas de vergencia aumentaron frente a los estímulos de caras en comparación con los estímulos de puzles de caras. Por otra parte, el estudio sobre la memoria visual a corto plazo tiene relación con la capacidad de mantener temporalmente la información y formar representaciones transitorias de objetos. Asimismo, queríamos observar si los niños utilizan esta información visual para anticipar eventos futuros. Para ello, presentamos simultáneamente dos objetos de colores en la pantalla y luego repetimos uno al azar y otro nuevo, por separado. Hemos observado un incremento en la modulación de la vergencia en el caso de los objetos repetidos y asimismo correlacionado el incremento en la vergencia con el orden de presentación de la imagen. Este es el primer estudio doctoral de su tipo que proporciona información novedosa acerca de la vergencia para evaluar las respuestas de orientación de la atención visual en la primera infancia.
Prado, Roberta Teixeira. "Banco de Tecidos Oculares Humanos: atuação dos enfermeiros." Universidade Federal de Juiz de Fora, 2013. https://repositorio.ufjf.br/jspui/handle/ufjf/2303.
Повний текст джерелаApproved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2016-08-05T16:11:10Z (GMT) No. of bitstreams: 1 robertateixeiraprado.pdf: 1563717 bytes, checksum: 7af32473ba9fb882aead951cc29eb6cd (MD5)
Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2016-08-05T16:11:17Z (GMT) No. of bitstreams: 1 robertateixeiraprado.pdf: 1563717 bytes, checksum: 7af32473ba9fb882aead951cc29eb6cd (MD5)
Made available in DSpace on 2016-08-05T16:11:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 robertateixeiraprado.pdf: 1563717 bytes, checksum: 7af32473ba9fb882aead951cc29eb6cd (MD5) Previous issue date: 2013-05-10
CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
O estudo busca analisar as especificidades do trabalho dos enfermeiros em Banco de Tecidos Oculares Humanos tendo por base as etapas do processo de captação de órgãos e tecidos estabelecidas pelo Ministério da Saúde. Trata-se de um estudo exploratório e descritivo, com abordagem qualitativa. Os dados foram coletados por meio de entrevista semiestruturada, com sete enfermeiros que atuam neste serviço no estado de Minas Gerais e foram analisados com o suporte da análise de conteúdo. As categorias identificadas nos depoimentos dos enfermeiros, quais sejam, conhecimentos e habilidades necessários aos enfermeiros dos Bancos de Olhos; facilidades e dificuldades enfrentadas pelos enfermeiros; gerência de enfermagem e lidando com a morte, ofereceram subsídios relevantes para a análise da atuação dos enfermeiros neste cenário de prática. Foi apontada a necessidade de conhecimentos sobre anatomia humana, fisiologia e patologia, conhecimento de diluição de amostra sanguínea em pacientes hemotransfundidos que são potenciais doadores de córneas e dos diferentes eventos patológicos que contraindicam a doação de córneas. Além do conhecimento da legislação sobre a temática, dentre outros. Dentre as habilidades requeridas para o trabalho nos Bancos de Olhos sob a ótica dos enfermeiros dos serviços destacam-se o equilíbrio emocional, habilidades relacionadas à educação, habilidade de liderança para manter a união e a integração da equipe, habilidade para lidar com o cadáver, assim como a destreza nos procedimentos técnicos envolvidos no serviço. Ao analisar as falas dos sujeitos desta pesquisa verifica-se que a dimensão gerencial recebeu relevância nas falas dos sujeitos. Ficou evidente que os enfermeiros precisam dedicar maior atenção às dimensões de ensino e pesquisa. Verificou-se que as facilidades mais citadas para a realização do trabalho dos enfermeiros estão associadas ao relacionamento desenvolvido com a equipe multidisciplinar, a aspectos de infraestrutura disponíveis para uso no serviço e à formação profissional. Os conflitos no exercício do trabalho do enfermeiro apareceram sob diferentes manifestações e envolvem muitas vezes relações hierárquicas conflituosas. Os discursos mostram que os enfermeiros consideram-se membros responsáveis pelo serviço de enfermagem e pela integração da equipe, mas se sentem tolhidos diante das estruturas políticas presentes. Constatou-se que o enfermeiro é o grande responsável pelo gerenciamento do serviço da equipe de enfermagem e acaba gerenciando os processos de trabalho no setor. Constatou-se que algumas determinações e princípios que regem a atuação dos profissionais da enfermagem muitas vezes são desrespeitados e que a atuação dos enfermeiros nos diferentes Bancos de Olhos precisa ser revista e transformada. Observou-se que os enfermeiros dos Bancos de Olhos lidam de formas diferentes com a morte. Há mortes que geram maior desgaste e sofrimento ao profissional, a formação dos profissionais não permite um olhar amplo sobre a temática e que mesmo diante da exposição a situações de morte e desgastes relacionados ao trabalho, o serviço no Banco de Olhos é considerado algo nobre e recompensador pelos enfermeiros entrevistados.
The study seeks to examine the specifics of the work of nurses in Human Ocular tissue bank based on the stages of the process of obtaining organs and tissues set out by the Ministry of health. This is an exploratory and descriptive study with a qualitative approach. The data were collected through semi-structured interview with seven nurses working in this service in the State of Minas Gerais in the Southeast region and were analyzed with the support of content analysis. The categories identified in the affidavits of nurses, namely, knowledge and necessary skills to nurses of Eyes; facilities and difficulties faced by nurses; nursing management and dealing with death, offered subsidies that are relevant to the analysis of the role of nurses in this practical scenario. Was pointed to the need for knowledge about human anatomy, Physiology and pathology, knowledge of blood sample dilution in transfused patients who are potential donors of corneas and pathological events that contraindicate the donation of corneas. In addition to the knowledge of the legislation on the subject, among others. One of the skills required to work in banks of Eyes from the perspective of the nurses of the services include the emotional balance, education-related skills, leadership ability to keep the Union and the team integration, ability to deal with the corpse, as well as the dexterity in the technical procedures involved in the service. By analyzing the speeches of the subjects of this research it turns out that the managerial dimension relevance in speeches of the subjects received. It was evident that nurses need to devote greater attention to the dimensions of teaching and research. It was found that the most cited facilities to carry out the work of nurses are associated with the relationship developed with the multidisciplinary team, the aspects of infrastructure available for use in the service and vocational training. The conflicts in the work of the nurses appeared under different forms and often involve conflicting hierarchical relationships. The speeches show that nurses are members responsible for nursing service and integration team, but feel restrained in the face of political structures present. It was found that the nurse is responsible for the management of the team of nursing service and ends up managing the work processes in the industry. It was noted that some regulations and principles governing the actions of nursing professionals are often not respected and that the work of nurses in different Banks of Eyes needs to be reviewed and processed. It was observed that the nurses of eye Banks deal in different ways with the death. There are deaths that lead to increased wear and suffering to the professional, the training of professionals does not allow a broad look on the subject and that even in the face of death situations exposure and work-related damage, the service at the eye Bank is considered something noble and rewarding by the nurses interviewed. Keywords: Eye Banks. Nursing. Cornea.
Villegas, Mardones Constanza Luisa. "Detección de fatiga usando información de movimientos oculares." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/152175.
Повний текст джерелаLa detección y predicción de fatiga mental corresponde a un tema en boga, ya que es la causante de muchos accidentes automovilísticos y laborales. Uno de los enfoques para resolver el problema corresponde al uso de movimientos oculares como indicadores fisiológicos; sin embargo, muchas de las soluciones propuestas por parte de la industria no son lo suficientemente tempranas, por lo que aún existen riesgos para los operarios. Este trabajo de memoria corresponde a una primera aproximación a la resolución del problema, en el cual se limitó a trabajar con tareas de lectura, con un agente externo que podría fatigar a los sujetos en cuestión, y una muestra de adolescentes en etapa escolar. De este modo, se implementó un sistema que recibe como entradas información relativa a blinks, fijaciones y sacadas, medidas con un eye tracker EyeLink 1000, y entrega como salida un indicador relacionado con la secuencia principal sacádica. En la etapa de selección de características se utilizó como técnica PLS, y en la estimación, regresión lineal y Filtro de Kalman. Por otro lado, se realizó un análisis de la evolución temporal de los movimientos oculares más relevantes, además de contrastar con el estado del arte, el cual está principalmente enfocado en tareas de conducción. Para este fin se utilizó PCA como técnica de reducción de dimensionalidad. Así, se demostró que, para la gran mayoría de los sujetos en este caso en particular, el indicador elegido presenta un punto de inflexión, con el mínimo en el ~55% de la tarea. Por otra parte, se concluyó que, a medida que avanza el tiempo en la tarea, las sacadas presentan una disminución en frecuencia, lo que puede estar ligado a disminución en la performance y aumento en la carga cognitiva. Asimismo éstas presentan un aumento en velocidad peak, aunque en el último sexto de ésta el comportamiento se revierte, lo que desprende una relación con el estado de fatiga en ese momento de la tarea. También se comprobó que éstas varían en mayor medida que las fijaciones en cuanto aumenta el tiempo de la tarea, y además tienen una relación directa con el agente externo. Por último, si bien las fijaciones no presentan un comportamiento temporal genérico por parte de los sujetos, no estaría demás contrastar esta información con los comportamientos clásicos de los movimientos oculares en lectura de textos. Finalmente, cabe destacar que este trabajo puede usarse como base para determinar un umbral de fatiga e identificar estados de ésta junto con intentos de self-activation. Para esto se debería repetir el experimento adicionando mediciones relacionadas con otros indicadores fisiológicos de fatiga, como lo son EEG y ECG, y así agregar más características al sistema.
Fernandes, Mariana Abreu. "As implicações de problemas visuais no processo de aprendizagem escolar das crianças." Master's thesis, Universidade da Beira Interior, 2012. http://hdl.handle.net/10400.6/1216.
Повний текст джерелаRito, Inês Quitério Serras. "Utilização da citologia conjuntival no diagnóstico de doenças oculares." Bachelor's thesis, Universidade Técnica de Lisboa. Faculdade de Medicina Veterinária, 2009. http://hdl.handle.net/10400.5/1553.
Повний текст джерелаA conjuntiva é sede de lesões de etiologia variada que incluem alterações degenerativas, circulatórias, inflamatórias e do crescimento e desenvolvimento, e cujo diagnóstico diferencial, apenas pelo exame clínico, pode ser impreciso. A conjuntivite é uma das doenças oculares mais diagnosticadas na prática clínica. O objectivo deste estudo foi avaliar a utilidade da citologia conjuntival como meio de diagnóstico dos diferentes tipos de conjuntivite. Foram considerados neste estudo 26 canídeos e 4 felídeos que se apresentaram à consulta de oftalmologia do Hospital Escolar da Faculdade de Medicina Veterinária da Universidade Técnica de Lisboa, entre Outubro e Dezembro de 2008 e entre Maio e Julho de 2009, exibindo conjuntivite. Foi realizada a caracterização clínica e o respectivo exame citológico. Do total de canídeos, 27% (7/26) apresentavam conjuntivite primária e 73% (19/26) exibiam conjuntivite secundária. Todos os felinos apresentavam uma conjuntivite primária. Nos canídeos, a citologia conjuntival mostrou-se especialmente útil no diagnóstico de infecção bacteriana, que nem sempre tinha sido detectada durante o exame oftalmológico. Nos gatos, a recolha de material mostrou-se mais difícil mas revelou ser particularmente útil como meio de diagnóstico definitivo da queratoconjuntivite eosinofílica. O exame citológico conseguiu ainda diferenciar as infecções agudas das crónicas. Através da avaliação das alterações nas células epiteliais, da caracterização da resposta inflamatória celular e da detecção de agentes infecciosos, a citologia conjuntival mostrou ser uma boa ferramenta diagnóstica, complementar às informações clínicas obtidas, o que permitiu uma melhor caracterização dos diferentes tipos de conjuntivite. A citologia conjuntival é um meio de diagnóstico simples, rápido e pouco dispendioso, especialmente útil nos casos de conjuntivite crónica ou que não respondem ao tratamento. Isoladamente, ou em conjugação com outros exames complementares, permite a obtenção de um diagnóstico mais preciso e auxilia na escolha da terapêutica mais adequada.
ABSTRACT - THE USE OF CONJUNCTIVAL CYTOLOGY IN THE DIAGNOSIS OF OCULAR - The conjunctiva is home to a series of varied etiological injuries, such as degenerative, circulatory, inflammatory, growth and development changes and which differential diagnosis supported solely by a clinical examination may be insufficient/non-precise. Conjunctivitis is one of the most diagnosed ocular diseases in clinical practice. The purpose of this study is to assess the usefulness of conjunctival cytology as a mean to diagnose the different types of conjunctivitis. This study researched 26 dogs and 4 cats with conjunctivitis that were examined by an ophthalmologist at the Hospital Escolar da Faculdade de Medicina Veterinária da Universidade Técnica de Lisboa between October and December 2008 and between May and July 2009. A clinical characterization and the respective cytological examination were then conducted. From the 26 dogs, 27% (7/26) showed primary conjunctivitis and 73% (19/26) secondary conjunctivitis. The 4 cats showed primary conjunctivitis. The conjunctival cytology was especially useful in the diagnosis of bacterial infection in the dogs researched, which had not always been detected during the ophthalmologic exam. Regarding the cats, the collection of conjunctival material was more difficult, but extremely useful as a mean to establish a definite diagnosis of eosinophilic keratoconjunctivitis. The cytological exam was also able to differentiate the acute infections from the chronicle ones. Through the assessment of modifications in the epithelial cells, the characterization of inflammatory cellular reply and the detecting of infectious agents, conjunctival cytology revealed to be a very useful diagnosis tool, complementing the clinical data obtained, and that allows for a better characterization of different types of conjunctivitis. Conjunctival cytology is therefore a simple, fast and non-expensive diagnosis tool, which is especially useful in the cases of chronicle conjunctivitis or in the non-responsive cases. By itself, or in conjunction with complementary exams, conjunctival cytology allows for a more precise diagnosis and definitely allows for a better definition of the most adequate therapy. DISEASES
Esteves, Jorge Freitas. "Complicações oculares nos pacientes com diabetes mellitus tipo 1." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2009. http://hdl.handle.net/10183/15938.
Повний текст джерелаMonteiro, Sílvia Isabel Moreira. "Sistema automático para correção de artefactos oculares com SVD." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2011. http://hdl.handle.net/10773/8610.
Повний текст джерелаO eletroencefalograma (EEG) é atualmente uma técnica de diagnóstico médico, não invasiva e pouco dispendiosa, que mede a função do cérebro, através da monitorização da actividade elétrica gerada pelas estruturas cerebrais. As técnicas de processamento dos eletroencefalogramas são, contudo, complexas. Os padrões obtidos nos registos variam com o sujeito e o seu estado de espírito, e podem ser afetados por diversos tipos de perturbações, como por exemplo movimentos oculares. Este trabalho vem apresentar um sistema de correção automática de artefactos causados por movimentos oculares, baseado na decomposição em valores singulares (SVD). Foram desenvolvidas duas técnicas (PCA e SSA) que exploram correlações entre canais e entre amostras, respetivamente. Os coeficientes de correlação e o espectrograma são duas ferramentas que têm um papel importante na validação das técnicas implementadas. Pretende-se assim, com este trabalho, estudar técnicas baseadas na decomposição em valores singulares (SVD) para correção de artefactos oculares.
The Electroencephalogram EEG is currently a medical diagnosis technique, noninvasive and inexpensive, which measures the brain function through electrical activity generated by brain structures. The processing techniques of electroencephalograms are complex, however. The patterns obtained in the records change with the subject and his/her state of mind, and it can be affected by various types of disturbances, for example eye movements. This work presents a system for correcting ocular artifacts based on singular value decomposition (SVD). Two techniques have been developed (PCA and SSA) that exploit correlations between channels and between samples, respectively. The correlation coefficients and the spectrogram are two tools that have an important role to validate the techniques implemented. This work aims to study techniques based on singular value decomposition (SVD) for correction of ocular artifacts.
Serrano, Munuera M. del Carmen. "Descripción clínica y hallazgos genéticos en una nueva forma de ataxia espinocerebelosa dominante." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2014. http://hdl.handle.net/10803/285568.
Повний текст джерелаOBJETIVE: We report the clinical and molecular findings of an autosomal dominant spinocerebellar ataxia (SCA) linked to a new locus. METHODS: Eighty-three subjects from two families were clinically investigated. Two affected siblings from pedigree A were investigated with a standardized protocol during a follow-up of ten years including neurological exam, the Scale for the Assessment and Rating of Ataxia (SARA), magnetic resonance imaging (MRI), nerve conduction studies, electromyography, evoked potentials, electro-oculography studies (EO) and transcranial magnetic stimulation. The rest of affected subjects in both kindreds underwent complete neurological exam and were also investigated using SARA. Two SARA scores were obtained for most affected subjects. Fourteen at-risk subjects were examined with SARA, EO and MRI. EO was also performed in eighteen controls and six subjects with other SCAs (SCA2, SCA3, and SCA6) for comparison. Fifty-six blood samples were collected for DNA analysis. Most common mutations for SCA were investigated. Twelve relatives were included in the initial linkage studies. To confirm linkage and refine mapping 44 additional subjects were genotyped. RESULTS: Fifth-teen symptomatic patients were identified. Clinical exam was performed in 14. Disease onset was in the fifth decade in most patients (average 47 yo) with no evidence of anticipation. Falls, clumsiness and/or speech abnormalities were the initial symptoms followed by a complete cerebellar syndrome. SARA scores showed a lineal worsening, as expected. Severity of the disease varied. No neuropathy, retinopathy, seizures, pyramidal or extra pyramidal signs were identified in the follow up. Dysphagia, tremor and nistagmus were occasionally observed in few patients. Dysmetric saccadic eye movements or abnormal pursuit were common signs. Early vertical eye movement abnormalities were demonstrated by EO in two patients prior horizontal abnormalities; in one of them these findings even preceded ataxia onset. Vertical ocular abnormalities were also found in five young asymptomatic relatives who inherited the risk haplotype. EO confirmed these clinical features in two. These ocular abnormalities were not found in asymptomatic relatives without the risk haplotype, healthy controls or patients with other SCA’s subtypes. Saccade accuracy was found to be the most useful variable to properly classify subjects as affected, asymptomatic with risk haplotype or controls. Neuroimaging showed isolated cerebellar atrophy. DNA analysis ruled out SCA1, SCA2, SC3, SCA4, SCA6, SCA7, SCA8, SCA12, SCA17, DRPLA and FRDA mutations. Linkage to chromosome 1p32 was identified (Multipoint LOD score, Zmax=6.54; P<0.0001 in pedigree 1 and Zmax=2,993; P<.0001 in pedigree 2). The causative mutation was unidentified by whole-exomic sequencing. The “Human Genome Nomenclature Committee” has assigned this subtype of ataxia the designation SCA37. CONCLUSIONS: SCA37 is a late-onset autosomal dominant ataxia with a pure phenotype, early vertical eye movement abnormalities, and variable severity linked to 1p32. Vertical motor ocular abnormalities may be a pre-symptomatic, initial or predominant sign leading to an endophenotype as previously reported in other SCA’s subtypes. Identification of the gene is needed in order to confirm this hypothesis and to define the prevalence and specificity of this clinical finding.
Cielo, Michele. "Rilevamento di malattie oculari mediante reti neurali artificiali." Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2019. http://amslaurea.unibo.it/19750/.
Повний текст джерелаSantos, Vânia Sofia Marcelino. "Estudo da oculomotricidade e capacidade de atenção através do teste ADEMd em sujeitos com idade superior a 65 anos." Master's thesis, Universidade da Beira Interior, 2011. http://hdl.handle.net/10400.6/1056.
Повний текст джерелаVision, for many authors is perhaps the most important of the human senses. During aging it undergoes many changes, due to all the changes that may be related to the loss of virtual acuity, making the study of eye movements and how all the age-related changes may or may not affect the phase of the aculomotor patients, become important and necessary measured by test ADEMd. This study will evaluate eye movements and attention span in 191 volunteer subjects, aged over 65 years of age in several areas in Portugal. Of the 116 volunteer subjects included 75 females and males. After the analysis, considering that comprised the total sample, there was no correlation between age and all variables to be analyzed. The same was true considering only the subjects of each sex grouping the total sample and by groups.
Hernández, Muñoz Felipe Andrés. "Cronobiología del sueño de movimientos oculares rápidos en Octodon degus." Tesis, Universidad de Chile, 2005. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/130800.
Повний текст джерелаEl Octodon degus ha sido descrito como un animal de actividad diurna en su medio natural. En condiciones de laboratorio, presenta un perfil predominantemente crepuscular en su ritmo de actividad-reposo. Se ha descrito la existencia de múltiples cronotipos en esta especie, con individuos que expresan diversas predilecciones horarias de actividad: nocturna, diurna e intermedia. Interesa estudiar aspectos de la cronobiología del Ciclo Sueño Vigilia (CSV) del O. degus. Como en la mayoría de los mamíferos, en este roedor es posible distinguir tres estados: vigilia, sueño de movimientos oculares rápidos (MOR) y sueño no-MOR (NMOR). La interacción entre los mecanismos homeostáticos del sueño MOR y los mecanismos circadianos, parece ser de particular interés en esta especie de actividad bimodal crepuscular. Un número de 15 animales capturados, fueron estudiados polisomnográficamente, luego de una habituación a las condiciones de laboratorio. Fueron mantenidos bajo un ciclo luz:oscuridad 12:12 hrs., con agua y alimento ad libitum. El encendido de la luz fue a la hora 00 y el apagado a la hora 12. Luego de una implantación crónica de electrodos, para estudios electroencefalográfico (EEG) y electromiográfico (EMG), los registros fueron adquiridos mediante un sistema automatizado. Se consideraron cuatro días de registro de línea de base para cada individuo, con el fin de realizar el estudio descriptivo del CSV. Diez animales completaron el estudio de privación de sueño. El protocolo completo consistió en cuatro días experimentales, con una privación de sueño de tres horas cada uno. Se combinaron dos variables: privación total o selectiva de sueño MOR, y comienzo a las 06 o 18 horas (fase diurna y nocturna, respectivamente). Los resultados demuestran la existencia de un patrón crepuscular con cronotipos nocturno y diurno en el O. degus. Los experimentos de privación sugieren que, la respuesta homeostática del sueño MOR está modulada por el sistema circadiano, siendo ésta eficiente sólo en la fase de oscuridad. La privación total de sueño no produjo respuesta compensatoria del sueño MOR. El sueño NMOR juega un rol crítico en la respuesta homeostática del sueño MOR en el O. degus. En suma, la respuesta homeostática del sueño MOR depende de la hora del día y de la modalidad de privación de sueño.
Bitencourt, Emilia Longhi. "Dispersão de luz intraocular em diferentes idades e condições oculares." Universidade de São Paulo, 2012. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/47/47132/tde-14022013-091805/.
Повний текст джерелаPurpose: Evaluate retinal straylight in healthy eyes of people living in Sao Paulo and San Miguel de Tucuman, Argentina, and in patients of refractive surgery (LASIK), using the psychophysical method Compensation Comparison as presented in the Oculus C-Quant (Oculus Optikgerate, Germany). Methods: Oculus C-Quant was used to access the retinal straylight, as developed by Franssen, Coppens and van den Berg (IOVS, 47:768,2006), using a psychophysical method to quantify retinal straylight. For this study 261 subjects were tested, both sexes, ages between 10 and 78 years old, arranged in three experimental groups: group 1, n=209, age: 33,74 } 15,87 years, all living in Sao Paulo; group 2: n=29, age: 39,72}13,28 years, living in San Miguel de Tucuman, Argentina; group 3: n=23, age: 30,52}4,94 years, living in Sao Paulo and all refractive surgery (LASIK) patients. Each subject performed the test 6 times, 3 times each eye (alternating eyes), and the straylight values were compared between measures on the same subject and with the updated standard norms of the C-Quant. Group 3 subjects were tested three times, one previously the refractive surgery, one 60 days after surgery and the last one 120 days after surgery. Results: As a result, there were no statistic differences between measures on the same subject and when comparing different subjects same age (Paired Measures ANOVA, group 1, t=1,501, Wilcoxon, group 2: Z=-2,422, p-level 0,015), and there were high correlation between right and left eyes for all three groups (group 1: Pearson: R=0,7101, group 2: Spearman = 0,942, group 3: Spearman = 0,958). The standard norms of the C-Quant were also compared with the straylight values for the subjects in all three groups, and also there was no statistical significance between them. At group 3, the pre-op results were slightly higher than the post-op (both 60 and 120 days), but no statistical difference was found. Discussion: The straylight values obtained were similar to those on the updated standard norms of the test, due mainly to data scatter and therefore high standard deviation values. Among the younger subjects (ages between 10 and 20 years) the straylight values also vary and didnt remain constant as predicted by literature. At group 3, straylight values on postop (60 and 120 days) were similar those from updated norms, indicating a recovery of the eye media after surgery. No statistical differences were found between Brazilian and Argentinean subjects, neither between dark and light eyes subjects, although the literature predicts higher straylight values for light eyes
Costa, Inês Maria Vieira de Almeida. "Lesões oculares na prática clínica de aves de rapina silvestres." Master's thesis, Universidade de Évora, 2021. http://hdl.handle.net/10174/29735.
Повний текст джерелаSilva, Beatriz Rosa Fernandes Duarte da. "Neoplasias oculares em cães e gatos : estudo retrospetivo 2001-2012." Master's thesis, Universidade Técnica de Lisboa. Faculdade de Medicina Veterinária, 2013. http://hdl.handle.net/10400.5/5497.
Повний текст джерелаApresenta-se um estudo sobre os casos de neoplasias oculares, em cães e gatos, analisados pelo Laboratório de Anatomia Patológica da Faculdade de Medicina Veterinária da Universidade Técnica de Lisboa (FMV-UTL), entre 2001 e 2012. Este estudo pretende contribuir para o conhecimento da prevalência das neoplasias oculares em cães e gatos na região de Lisboa, auxiliando no diagnóstico e na terapêutica de futuros casos de neoplasias oculares. A população total estudada foi de 173 cães e de 59 gatos. Foram analisadas 192 neoplasias oculares caninas e 65 felinas, sendo a neoplasia ocular a unidade estatística. Analisou-se estatisticamente parâmetros como: raça, sexo, idade, estrutura ocular afetada, diagnóstico anatomopatológico e terapêutica instituída. O estudo estatístico foi efetuado nos programas R-Statistics® e Microsoft Office Excel 2007®. Os cães de raça indeterminada (25,8%) e os gatos da raça Europeu Comum (76,9%) foram os mais afetados. No caso das raças caninas puras, as mais afetadas foram a Retriever do Labrador (15,2%), a Caniche (12,6%) e a Cocker Spaniel (6,4%). No caso dos gatos, as raças Persa (7,7%) e Siamesa (6,2%) foram as raças puras representadas. A idade média dos animais afetados foi de 10,5 ± 3,7 anos (mínima de 1 ano e máxima de 19 anos). Nos cães, o epitelioma, o adenoma e o melanoma foram as neoplasias mais observadas com prevalências de, respetivamente, 25,0%, 19,3% e 14,1%. As estruturas mais atingidas foram as glândulas de Meibom (41,7%), as pálpebras (21,4%) e a órbita (5,7%). O epitelioma (20,8%) e o adenoma (15,1%) das glândulas de Meibom foram as neoplasias mais frequentes nos cães. Nos gatos, as neoplasias mais frequentemente diagnosticadas foram o carcinoma (35,4%), o melanoma maligno (21,5%) e o linfoma maligno (16,9%). O globo ocular (21,5%), a íris (18,5%) e as pálpebras (20,0%) foram as estruturas mais atingidas. O melanoma difuso da íris e o carcinoma palpebral de células escamosas foram as neoplasias mais encontradas em gatos, ambas perfazendo 12,3%. A exérese da neoplasia, com preservação do globo ocular, foi o tratamento mais realizado em cães (70,8%). Tanto a exérese da massa como a enucleação foram os tratamentos mais efetuados nos gatos (30,8%). A exenteração foi o procedimento menos frequente em ambas as espécies, todavia nos gatos apresentou uma incidência maior (13,8%) do que nos cães (2,1%). Em conclusão, os resultados obtidos apontam para prevalências elevadas de neoplasias em estruturas oculares específicas, o que deve ser tido em conta no diagnóstico diferencial de doenças oculares em cães e gatos.
ABSTRACT - OCULAR TUMORS IN DOGS AND CATS – RETROSPECTIVE STUDY 2001-2012 -A study on cases of ocular tumours in dogs and cats is presented. For that purpose, the records of the Pathology Laboratory of the Faculty of Veterinary Medicine of the Lisbon Technical University were reviewed from 2001 to 2012. This study aimed to contribute to the knowledge of the prevalence of ocular tumours in dogs and cats in the Lisbon region and to help in the diagnosis and surgical treatment of future cases of ocular tumours. The studied sample included 173 dogs and 59 cats. A total of 192 canine ocular neoplasms and 65 feline ocular neoplasms were analyzed as the statistical unit was the ocular tumour. Statistical analysis included: the affected breeds, the animals’ age and sex, the ocular structure, the histopathologic diagnosis and the treatment protocol. The statistical analysis was done using R-Statistics© and Microsoft Office Excel 2007©. Concerning the affected breeds, mongrel dogs (25.8%) and the Domestic Shorthair cat (76.9%), were the most affected. The other observed pure feline breeds were the Persian (7.7%) and the Siamese (6.2%). Considering the canine pure breeds, the most affected were the Labrador Retriever (15.2%), the Poodle (12.6%) and the English Cocker Spaniel (6,4%). The mean age of the studied animals was 10.5 ± 3.7 years old (minimum of 1 year old and maximum of 19 years old). In dogs, epithelioma, adenoma and melanoma were the most observed tumours with prevalences of, respectively, 25.0%, 19.3% and 14.1%. The most affected structures were the Meibomian glands (41.7%), the eyelids (21.4%) and the orbit (5.7%). Epithelioma (28.8%) and adenoma (15.1%) of the Meibomian glands were the most common neoplasms found in dogs. In cats, the most frequently diagnosed tumours were carcinoma (35.4%), melanoma (21.5%) and malignant lymphoma (16.9%). The eyeball (21.5%), the iris (18,5%) and the eyelids (20.0%) were the most affected structures. Diffuse iris melanoma (12,3%) and squamous cell carcinoma of the eyelids (12,3%) were the most common tumours in cats. The excision of the neoplasm, with the preservation of the globe, was the most frequent treatment in dogs (70.8%). Excision and enucleation were the most frequent treatments in cats (30.8%). Exenteration was the less common procedure in both cats and dogs, although it was performed more in cats (13.8%) than in dogs (2.1%). To sum up, this study indicates high incidence of eye tumors in specific eye structures. This should be taken into consideration in the differential diagnosis of ocular diseases in dogs and cats.
Afonso, Inês da Silva Dias. "Emergências oculares em pequenos animais : estudo retrospetivo de 72 casos." Master's thesis, Universidade de Lisboa, Faculdade de Medicina Veterinária, 2017. http://hdl.handle.net/10400.5/14233.
Повний текст джерелаObjetivo: O presente estudo retrospetivo caracteriza as principais emergências oculares em pequenos animais, no Hospital Escolar, entre Janeiro de 2013 e Junho de 2017. Métodos: A amostra compreendeu 72 emergências oculares. As variáveis espécie, raça, idade, género, duração, terapêutica e evolução do caso foram analisadas estatisticamente. Resultados: 72 animais reuniram os critérios de inclusão: 76,4% (55/72) eram cães e 23,6% (17/72) eram gatos, correspondendo a 26 fêmeas e 46 machos de 24 raças diferentes. As raças caninas mais representadas foram SRD (23,6%) e Bulldogue francês (8,3%) e Europeu comum nas felinas (16,7%). Os braquicefálicos foram muito frequentes (36,1%). A idade média foi de 7,7±5,4 anos, variando entre 2 meses e 18 anos de idade. As emergências oculares na nossa amostra corresponderam a perfurações da córnea (18,1%), luxações anteriores da lente (16,7%), descolamentos de retina (15,3%), úlceras estromais profundas (13,9%), descemetocelos (11,1%), úlceras «melting» (8,3%), lacerações da córnea (6,7%), glaucoma agudo (4,2%), prolapso do globo ocular (4,2%) e corpos estranhos na córnea (1,4%). O tempo decorrido até à consulta foi superior a 24 horas em 90,3% (65/72) dos casos. Em 42 casos a terapêutica foi médica, em 2 casos cirúrgica e em 28 casos médico-cirúrgica. Em 46 animais (63,9%) a visão foi preservada. Conclusões: As emergências oculares foram mais frequentes em cães machos, possivelmente por maior exposição a lutas territoriais e traumatismos. A prevalência dos cães braquicefálicos deve-se, provavelmente, à sua maior suscetibilidade para o prolapso do globo ocular e doenças da córnea. Apesar da apresentação tardia, a visão foi mantida na maioria dos pacientes.
ABSTRACT - Ophthalmic emergencies in small animals: a retrospective study of 72 cases - Purpose: A retrospective study of the main ophthalmic emergencies in small animals admitted to the Teaching Hospital, between January 2013 and June 2017, is presented. Methods: The study sample comprised 72 cases of ophthalmic emergencies. Animal species, breed, age, sex, duration of the condition, medical versus surgical treatment and outcome were statistically analyzed. Results: A total of 72 animals meet the inclusion criteria: 76,4% (55/72) were canine and 23,6% (17/72) were feline, corresponding to 26 females and 46 males of 24 different breeds. The most common breeds were Mongrels (23,6%) and French Bulldogues (8,3%)for dogs and European Shorthair (16,7%) for cats. Braquicephalic breeds were well represented (36,1%). The mean age was 7,7±5,4 years, ranging between 2 months and 18 years. The ophthalmic emergencies found in our study sample were corneal perforations (18,1%), anterior lens luxations (16,7%), retinal detachments (15,3%), deep corneal ulcers (13,9%), descemetoceles (11,1%), melting ulcers (8,3%), corneal lacerations (6,7%), acute glaucoma (4,2%), proptosis (4,2%) and corneal foreign bodies (1,4%). Time spent before bringing the animal to the consultation was over 24 hours in 90,3% (65/72). 42 cases were treated medically, 2 surgically and 28 with a combination of both. In 46 animals (63,9%) vision was restored. Conclusions: Ophthalmic emergencies were more common in male dogs, perhaps due to increased exposure to territorial fights or traumas. Braquicephalic dogs’ prevalence was probably due to increased susceptibility to proptosis and corneal diseases. In spite of late arrivals to the Hospital, vision was maintained in the majority of patients.
N/A
Melchiades, Adriana Manso. "Parâmetros oculares no rastreamento visual de cenas com conteúdo emocional." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2014. http://repositorio.unb.br/handle/10482/15507.
Повний текст джерелаSubmitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2014-04-17T15:43:42Z No. of bitstreams: 1 2014_AdrianaMansoMelchiades.pdf: 1990419 bytes, checksum: 9582f55ffa7ee296d672fd958652e2c2 (MD5)
Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2014-04-25T12:39:18Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_AdrianaMansoMelchiades.pdf: 1990419 bytes, checksum: 9582f55ffa7ee296d672fd958652e2c2 (MD5)
Made available in DSpace on 2014-04-25T12:39:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_AdrianaMansoMelchiades.pdf: 1990419 bytes, checksum: 9582f55ffa7ee296d672fd958652e2c2 (MD5)
Movimentos oculares têm sido descritos como indicativos de processos cognitivos que ocorrem em paralelo a sua própria existência. Dessa forma, podem ofertar dicas valiosas sobre como o cérebro organiza a constante torrente de informações a seu redor. O objetivo deste trabalho foi investigar a existência de relações entre os movimentos oculares ocorridos durante o rastreamento de estímulos visuais e as características emocionais dos mesmos. Para tanto, mediram-se as variáveis tamanho pupilar, tempo decorrido em sacadas e fixações e número de sacadas e fixações, buscando-se avaliar o impacto das variáveis independentes emoção, tipo de tarefa e sexo. O estudo foi composto por uma amostra de 55 participantes entre 18 e 30 anos, 52,9% homens e 90,9% com ensino superior incompleto, organizados em oito grupos experimentais, conforme o perfil emocional dos estímulos apresentados. A tarefa experimental constituía-se na apresentação de uma série de imagens de cenas visuais complexas, de quatro categorias temáticas principais (pessoas, ações humanas, animais e ambiente), sendo que os participantes as observavam ora livremente, ora com a tarefa de avaliar suas cargas de valência e alerta. Os resultados do estudo sugerem que os tamanhos pupilares foram influenciados pelas variáveis emoção e tipo de tarefa executada, bem como pela correlação entre essas duas variáveis. O tempo utilizado em sacada foi influenciado pelo tipo de tarefa executada, sendo maior na busca livre. Por fim, o tempo em fixação e em sacada na busca dirigida foram influenciados pela variável sexo, sendo que mulheres tendem a executar mais fixações que homens durante esta tarefa. Os dados resultantes deste trabalho sugerem a influência tanto da emoção quanto do tipo de tarefa e sexo do participante nos movimentos oculares executados por um observador. Sendo assim, como hipotetizado inicialmente, não apenas informações semânticas, mas também aspectos emocionais parecem envolvidos na execução de movimentos oculares diante de uma cena visual complexa. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT
Eye movements have been described as indicative of cognitive processes that occur at the same time its own existence. Thus, they can offer valuable insight into how the brain organizes the constant flood of information nearby. The objective of this study was to investigate possible relationships between eye movements during visual tracking of stimuli with emotional contents. So, the variables pupil size, fixation and saccade duration times and number of fixations and saccades were measured, aiming to assess the impact of the independent variables emotion, type of task and sex. The study consisted of a sample of 55 participants between 18 and 30 years, 52.9% men and 90.9% with incomplete higher education, organized into eight experimental groups according to the profile of emotional stimuli. The experimental task consisted on the presentation of a series of images of complex visual scenes, about four major themes (people, human actions, animals and environment), while participants watched them sometimes freely, sometimes under the task of judging their loads of valence and alert. The study results suggest that pupillary sizes were influenced by the variables emotion and type of task, as well as the correlation between these two variables. The time spent in saccades was influenced by the type of task, being higher in free search. Finally, fixation and saccade time in directed search were influenced by gender, whereas women tend to perform more fixations than men during directed search. The data resulting from this work suggest the influence of emotion, type of task and gender of participant in eye movements performed by a scene observation. As initially hypothesized, not only semantic information but also emotional aspects appear to be involved in the execution of eye movements in front of a complex visual scene.
Plaza, Rosales Ivan Antonio. "Movimientos oculares como marcadores de la percepción de objetos visuales." Tesis, Universidad de Chile, 2016. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/151576.
Повний текст джерелаNuestra percepción visual típicamente incluye la segmentación de objetos en una escena visual. Sin embargo, los mecanismos que determinan la construcción de estos objetos visuales son desconocidos. La exploración visual implica varios movimientos oculares tales como fijaciones, sacadas y microsacadas. Proponemos que la percepción visual de un objeto se constituye a través de la agrupación espacial de microsacadas y estas se correlacionan con el informe de los objetos percibidos, independientemente del tamaño y dependiente de la forma de estos objetos. Aquí, se muestra que usando una tarea de exploración libre, la agrupación de patrones de microsacadas se correlaciona de manera efectiva con los objetos percibidos. Contrastado con mapas de saliencia indican que las regiones con una mayor presencia de microsacadas representan la percepción de un objeto y no sólo son zonas que se destacan de la imagen por sus características físicas. La agrupación de microsacadas fue independiente del tamaño de los objetos percibidos, manteniendo el tamaño absoluto de la agrupación al escalar las imágenes de estímulo. Finalmente, encontramos que la disposición espacial de microsacádicos es dependiente de la forma de los objetos reportados, adoptando una forma parcial de acuerdo a la naturaleza de los objetos. Estos resultados pueden contribuir a la caracterización de la percepción de los objetos en una escena y arrojar luz sobre los mecanismos para la segmentación visual.
Our visual perception typically includes segmentation of objects in a visual scene. However, the mechanisms that end up building these visual objects are unknown. Visual exploration involves various eye movements such fixations, saccades and microsaccades. We propose that the visual perception of an object is comprised by spatial clustering of microsaccades and correlates with the report of the perceived objects, independently of the size and dependent on objects shape. Here, we show that using a free viewing task, grouping patterns on microsaccades effectively correlate with perceived objects. Contrast saliency maps indicate that regions with a greater presence of microsaccades represent the perception of an object and not only areas that stand out from the image by its physical characteristics. The microsaccades grouping was independent of the objects perceived, maintaining the absolute size while scaling the stimulus images. Finally, we found that the spatial arrangement of microsaccades is depended on the shape of the reported objects, adopting a biased shape according to the nature of the objects. These results can contribute to the characterization of the perception of objects in a scene and shed light on the mechanisms for visual segmentation.
Gozzo, Fernanda Virginia. "Caracterização morfológica de tecidos oculares por microscopia de força atômica (MFA)." Universidade de São Paulo, 2009. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/43/43134/tde-29042010-143712/.
Повний текст джерелаIn this work it was investigated through Atomic Force Microscopy (AFM) the topography of ocular tissues, crystalline lenses and corneal and associated pathologies. The main objective is the improvement of an appropriated methodology to crystalline lenses characterization and the distinct stages of cataract. The methodology was extended to corneal sequestrum assessments and it was obtained images to groups of healthy and diseased tissues. A comparison between the AFM and histological analysis was obtained. The AFM applicability was confirmed to structural characterization of ocular tissues.
Saraiva, Inês Quintão. "Malformações oculares congénitas em cães e gatos : estudo de 123 casos." Master's thesis, Universidade de Lisboa, Faculdade de Medicina Veterinária, 2019. http://hdl.handle.net/10400.5/18034.
Повний текст джерелаAs malformações oculares congénitas são alterações raras que ocorrem por defeitos no desenvolvimento ocular embrionário, que podem surgir espontaneamente ou ser induzidas por fatores teratogénicos durante a gestação, incluindo fatores genéticos e não genéticos. Podem afetar um ou ambos os olhos e surgir isoladamente ou de forma combinada. O presente estudo teve como principais objetivos determinar qual a prevalência das malformações oculares congénitas em cães e gatos e quais as mais frequentemente diagnosticadas em cada espécie. A amostra incluiu cães e gatos diagnosticados com uma ou mais malformações oculares congénitas registados no Hospital Escolar Veterinário da Faculdade de Medicina Veterinária da Universidade de Lisboa entre janeiro de 2011 e junho de 2018. Os seguintes parâmetros foram analisados: espécie, sexo, raça, idade de apresentação e de diagnóstico, malformações presentes, número e forma de apresentação das mesmas, estímulo iatrotrópico, queixas de visão, tratamento instituído e reavaliações. Adicionalmente, foi desenvolvido um inquérito sobre o tema destinado a ser preenchido por Médicos Veterinários de pequenos animais com especial interesse na área de Oftalmologia. De 32974 cães e 13977 gatos que se apresentaram no hospital, um total de 123 animais preencheu os requisitos de inclusão: 103 cães (0,3%) e 20 gatos (0,1%). A maioria dos cães era de raça indeterminada (18,4%), destacando-se em segundo lugar a raça Bouledogue Francês (15,5%) e a maioria dos gatos era Europeu Comum (65,0%). Não foi identificada predisposição de sexo em nenhuma das espécies, nem associada a uma malformação em particular. A idade mediana de diagnóstico foi de 12 meses em cães e 6 meses em gatos. As malformações oculares congénitas mais frequentemente observadas foram: catarata congénita (cães: 31,1%, gatos: 30,0%), membrana pupilar persistente (cães: 27,2%, gatos: 40,0%) e microftalmia (cães: 35,0%, gatos: 25,0%). Adicionalmente, foram identificadas associações estatisticamente significativas entre a presença de diferentes malformações. Além disso, foi também detetada uma associação significativa entre a presença de quistos dermoides e cães da raça Bouledogue Francês (p<0,001). Enquanto em cães, o estímulo iatrotrópico estava mais frequentemente relacionado com as malformações ou os seus efeitos secundários, em gatos constituiu um achado acidental. Algumas malformações oculares congénitas apresentaram um grande impacto na visão dos animais e/ou provocaram alterações oculares graves, enquanto outras não tinham grande significado clínico. Por outro lado, alguns animais beneficiaram de intervenção cirúrgica ou médica, enquanto outros casos não necessitaram de tratamento. Apesar destas alterações serem pouco frequentes em cães e gatos, é importante que o clínico as saiba reconhecer.
ABSTRACT - CONGENITAL OCULAR MALFORMATIONS IN DOGS AND CATS: A STUDY OF 123 CASES - Congenital ocular malformations are rare anomalies that occur after an abnormal ocular embryonic development that can appear spontaneously or be induced by teratogenic factors during gestation, including genetic and non-genetic factors. They may affect one or both eyes and can be identified alone or in combination. The main goals of the present study were to determine the prevalence of congenital ocular malformations in dogs and cats and the most commonly diagnosed anomalies in each species. The sample included dogs and cats diagnosed with one or more congenital ocular malformations admitted to the Veterinary Teaching Hospital of the Faculty of Veterinary Medicine of Lisbon University between January 2011 and June 2018. The following parameters were analysed: species, sex, breed, age of presentation, age of diagnosis, congenital ocular malformations, number and form of presentation of the anomalies, reason for presentation, vision impairment complaints, treatment option and re-examinations. Additionally, an inquiry about the subject was created and distributed to small animal veterinarians with special interest in Ophthalmology. Of 32974 dogs and 13977 cats which were presented to the hospital, a total of 123 animals met the inclusion criteria: 103 dogs (0,3%) and 20 cats (0,1%). The majority of the dogs were mixed-breed (18,4%), with the most common breed being the French Bulldog (15,5%), and the majority of the cats were European domestic cats (65,0%). Sex predisposition associated with species or a specific anomaly was not found. The median age of diagnosis was 12 months in dogs and 6 months in cats. The most commonly observed ocular congenital malformations were: congenital cataract (dogs: 31,1%, cats: 30,0%), microphthalmia (dogs: 35,0%, cats: 25,0%) and persistent pupillary membrane (dogs: 27,2%, cats: 40,0%). Additionally, some of the concurrently observed anomalies were significantly associated. Moreover, a statistically significant association was found between dermoids and French Bulldogs (p<0,001). While in dogs the malformations were more frequently diagnosed after owners’ complaints regarding the anomaly itself or its secondary effects, in cats they were an accidental finding. Some of these anomalies caused major vision impairment and/or severe ocular lesions, whereas others did not have clinical significance. Furthermore, several congenital ocular malformations were treated surgically, some were managed medically, while others did not require treatment. Despite the rare occurrence of theses anomalies in dogs and cats, it is important that the clinician is able to recognize them.
N/A
Cunha, Caroline Magalhães. "Alterações clínicas e oculares em cães naturalmente infectados por Leishmania infantum." reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2015. http://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/15378.
Повний текст джерелаApproved for entry into archive by Anderson Silva (avargas@icict.fiocruz.br) on 2016-08-24T19:30:58Z (GMT) No. of bitstreams: 2 71844.pdf: 6374317 bytes, checksum: cbcb33e3210240d51e2f525530467e5c (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-08-24T19:30:58Z (GMT). No. of bitstreams: 2 71844.pdf: 6374317 bytes, checksum: cbcb33e3210240d51e2f525530467e5c (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2015
Fundação Oswaldo Cruz. Instituto Oswaldo Cruz. Rio de Janeiro, RJ, Brasil
Os achados clínicos da leishmaniose visceral canina (LVC), assim como os da leishmaniose visceral humana (LVH) são variáveis e inespecíficos. Apesar da LVC se apresentar como uma doença que pode ser fatal e crônica, existem poucos estudos descrevendo as alterações clínicas e histopatológicas destas infecções. Desta forma, evidenciando a necessidade de obtenção de dados que pudessem contribuir nesses estudos, o objetivo deste trabalho foi estudar as alterações clínicas e oculares presentes em 25 cães com leishmaniose visceral provenientes da localidade Cidade Operária, São Luís - Maranhão/Brasil através da realização de avaliação clínica, testes oftalmológicos (Schirmer e colírio fluoresceína) além de dosagens hematológicas e bioquímicas, isolamento e caracterização do parasito em amostras de medula óssea, baço e humor aquoso, além de PCR. Os resultados mostraram que linfoadenopatia foi o sintoma mais frequente, seguido de caquexia, alopecia, lesão de pele, onicogrifose e hepatoesplenomegalia. As manifestações clínicas oculares observadas com maior frequência foram: presença de algum tipo de secreção e conjuntivite, seguido de blefarite, uveíte e opacidade de córnea. Oito animais foram positivos no teste de Schirmer e sete no colírio de fluoresceína indicando a presença de ceratoconjuntivite seca e úlcera de cornea, respectivamente As alterações hematológicas mais frequentes foram anemia e trombocitopenia, aumento sérico de proteínas totais e globulina e a diminuição de albumina. A alteração mais frequente observada em todos os animais foi a presença de infiltrado inflamatório do tipo plasmocitário. A análise histopatológica dos olhos dos cães mostrou lesões nas pálpebras, esclera, glândulas e musculatura retrorbital. Tendo a presença do parasito sido evidenciada em 16% dos animais. Estes resultados mostram que as manifestações oftalmológicas estão presentes em animais com LVC e podem ocorrer concomitantemente com outros sinais sistêmicos da doença. É importante considerar a leishmaniose como uma doença sistêmica, a qual afeta diferentes órgãos e sistemas. Sugerimos assim, que em áreas endêmicas, este agravo deve ser incluído como diagnóstico diferencial de cães com lesões oculares ou de etiologia desconhecida
Abstract: Clinical findings of canine visceral leishmaniasis (CVL), as well as of human visceral leishmaniasis (HVL) are variable and nonspecific. Although VC present as a disease that can be fatal and chronic few studies describing the clinical and histopathological changes of these infections. Thus, highlighting the need to obtain data that could contribute to these studies, the objective of this work was to study the clinical and ocular abnormalities present in 25 dogs with visceral leishmaniasis from the locality City Workers, Sao Luis - Maranhao / Brazil by conducting clinical, ophthalmological test (fluorescein drops and Schirmer) and hematological and biochemical measurements, isolation and characterization of the parasite in samples of bone marrow, spleen, and aqueous humor, and PCR. The results showed that lymphadenopathy was the most common symptom, followed by cachexia, alopecia, skin lesion, onychogryphosis, and hepatosplenomegaly. Ocular clinical manifestations observed most frequently were the presence of some type of secretion and conjunctivitis, followed by blepharitis, uveitis and corneal opacity. Eight animals were positive in the Schirmer test and seven in drops of fluorescein indicating the presence of keratoconjunctivitis sicca and cornea ulcer, respectively The most common hematologic abnormalities were anemia and thrombocytopenia, increased serum total protein and globulin and decreased albumin. The most frequent alteration observed in all animals was the presence of inflammatory infiltrate of plasma cell type. Histopathological analysis dogs eyes showed lesions on the eyelids, sclera, glands and muscles retrorbital. Since the presence of the parasite was observed in 16% of animals. These results show that the ocular manifestations are present in animals with LVC and can occur concurrently with other signs of systemic illness. It is important to consider leishmaniasis as a systemic disease, which affects different organs and systems. We suggest therefore that in endemic areas, this grievance should be included in the differential diagnosis of dogs with eye injuries or of unknown etiology
Christovao, Marilia Tavares. "PROPLAN - Sistema Computacional para o Planejamento da Protonterapia em Tumores Oculares." Universidade Federal de Minas Gerais, 2010. http://hdl.handle.net/1843/MBAM-8CUPA8.
Повний текст джерелаA presente tese aborda o desenvolvimento de um conjunto de módulos computacionais, intitulado PROPLAN Sistema Computacional para o Planejamento da Protonterapia em Tumores Oculares, seguindo princípios de software livre, com código aberto, para auxiliar o planejamento de protonterapia em enfermidades oculares malignas, a fim de otimizar e apoiar à tomada de decisão entre procedimentos radioterapêuticos. O software PROPLAN é uma ferramenta para otimização e customização de planos de tratamento aplicados a protonterapia ocular. O PROPLAN apresenta uma interface gráfica projetada a partir do código Geant4 (GEometry ANd Tracking Toolkit), onde são configurados os parâmetros do planejamento terapêutico, provido de dados de um experimento real de uma instalação em operação, constituída de seus principais elementos, que utiliza feixe de prótons para o controle de patologias oculares. O PROPLAN foi projetado e implementado por módulos integrados, sendo o G4SISCODES o Módulo de Conversão que converte arquivos de saída do código Geant4 para o formato do código do Sistema Computacional para Dosimetria em Radioterapia - SISCODES. O Módulo de Operação emprega as bibliotecas do Geant4, da aplicação Hadrontherapy que foram adaptadas para que as informações de saída do Geant4 fossem integradas a um modelo de olho discretizado em voxels gerado no sistema SISCODES, onde se reproduz a distribuição espacial da dose em curvas de isodose. Neste ambiente computacional, foram executadas simulações computacionais, que resultaram na avaliação dos perfis de dose em profundidade e nas distribuições espaciais de dose para protocolos de protonterapia ocular. Outras simulações computacionais são apresentadas, abordando a aplicação de diferentes processos físicos e de configurações nos acessórios utilizados em aplicações clínicas, como: o absorvedor (range shifter), o sistema de modulação do feixe e o colimador. Os resultados são apresentados na forma de gráficos e distribuições espaciais de dose, envolvendo pico de Bragg modulado e curvas de isodoses. O PROPLAN demonstrou ser uma ferramenta útil no planejamento da protonterapia ocular. Tais investigações são motivadoras para a introdução desta técnica terapêutica no país.
ANDRADE, M. B. "Sistema de Rastreamento Visual de Objetos Baseado em Movimentos Oculares Sacádicos." Universidade Federal do Espírito Santo, 2015. http://repositorio.ufes.br/handle/10/4312.
Повний текст джерелаA busca visual é o mecanismo por meio do qual, a partir do conhecimento prévio da imagem de um objeto de interesse, conseguimos encontrá-lo no campo visual se o mesmo nele estiver presente. A região cerebral responsável pela realização da busca visual, realizada através dos movimentos sacádicos dos olhos, é conhecida como Superior Culliculus. A criação de um sistema computacional de busca visual a partir de um conjunto de imagens do mundo externo que busque similaridade com o sistema biológico requer modelar o sistema biológico de movimentos sacádicos dos olhos, as transformações sofridas pelas imagens captadas pelos olhos em seu caminho para o Superior Culliculus (SC) no cérebro e a resposta dos neurônios do SC para padrões aprendidos anteriormente. Neste trabalho apresentamos uma modelagem matemático-computacional de uma arquitetura neural que representa o Superior Culliculus. Esta arquitetura neural é baseada em Generalização Virtual de Memória de Acesso Aleatório em Redes Neurais Sem Peso (Virtual Generalizing Random Access Memory Weightless Neural Networks VGRAM WNN) e no mapeamento log-polar da retina para o Superior Culliculus. Com a nossa implementação desta arquitetura é possível, a partir de pontos de interesse em uma determinada imagem bidimensional previamente treinados, realizar a busca visual por estes pontos em imagens diferentes da treinada. O modelo de busca visual biologicamente inspirado foi incorporado em um sistema automático de rastreamento (tracking) de longo prazo de objetos de interesse em vídeo para lidar com todos os desafios apresentados que se equipara ao estado da arte.
FERRI, Rinaldo Cavalcante. "Estudo hemodinâmico das artérias oculares e retrobulbares em cães e gatos." Universidade Federal Rural de Pernambuco, 2016. http://www.tede2.ufrpe.br:8080/tede2/handle/tede2/4563.
Повний текст джерелаMade available in DSpace on 2016-05-31T16:01:46Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rinaldo Cavalcante Ferri.pdf: 3229472 bytes, checksum: 19da2e4b0d003487894017f353527306 (MD5) Previous issue date: 2016-02-29
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
Doppler ultrasound is lacking information in the ophthalmology area applied to dogs and cats. Changes in ocular blood flow may serve as a sentinel to changes in the cardiovascular system and other systems. In this context, the objectives of this study was to: 1) identify the retrobulbar and eye vessels by Doppler ultrasound and determine the resistance index (RI) and pulsatility index (PI) of the external ophthalmic artery (OA) of healthy cats; 2) define the Doppler indices (RI and PI) of the AO and short posterior ciliary (ACPC) in healthy dogs and cataracts, 3) check if there is hemodynamic difference between the stages of cataract and the control group, and 4) correlate them electroretinogram parameters with the total photopic field, intraocular pressure, mean arterial pressure and ocular perfusion pressure. 20 cats, 10 healthy dogs and 31 dogs with cataracts were used. Chemical restraint was performed with animals ketamine S (+) and xylazine. the following values were obtained in cats: PVS (33.78 ± 5.54 cm / s), EDV (23.1 ± 4.32), IR (0.31 ± 0.05) and IP (0.38 ± 0.09). In dogs with cataracts the following results: IR AO (0.54 ± 0.14), AO IP (0.90 ± 0.42), IR ACPC (0.50 ± 0.10), IP ACPC (0.77 ± 0.26). With the studies it can be concluded that: 1) contributed to the sonographic characterization of the main retrobulbar and eye vessels, as well as standardization of the AO Doppler indices in healthy cats; 2) dogs with cataract showed higher Doppler indices that healthy animals, creating the hypothesis that this disease and its potential consequences, such as changes in the retina, may affect the self-regulation mechanisms of ocular blood flow or be a relevant factor to the pathogenesis of cataract and visual changes in the retina.
A ultrassonografia Doppler é carente de informações na área de oftalmologia aplicada aos cães e gatos. Alterações do fluxo sanguíneo ocular podem servir como sentinela para alterações no sistema cardiovascular, bem como de outros sistemas. Neste contexto, os objetivos desse estudo foi: 1) identificar os vasos retrobulbares e oculares através da ultrassonografia Doppler e determinar os índices de resistência (IR) e pulsatilidade (IP) da artéria oftálmica externa (AO) de gatos hígidos; 2) definir os índices Doppler (IR e IP) da AO e ciliar posterior curta (ACPC) em cães sadios e com catarata, 3) verificar se existe diferença hemodinâmica entre os estágios da catarata e o grupo controle, e 4) correlacioná-los com parâmetros do eletrorretinograma de campo total fotópico, pressão intraocular, pressão arterial média e pressão de perfusão ocular. Foram utilizados 20 gatos, 10 cães hígidos e 31 cães com catarata. Foi realizada contenção química dos animais com quetamina S(+) e xilazina. Foram obtidos os seguintes valores nos gatos: PVS (33,78 ± 5,54 cm/s), VDF (23,1 ± 4,32), IR (0,31 ± 0,05) e o IP (0,38 ± 0,09). Nos cães com catarata os seguintes resultados: IR da AO (0,54 ± 0,14), IP da AO (0,90 ± 0,42), IR da ACPC (0,50 ± 0,10), IP da ACPC (0,77 ± 0,26). Com os estudos pode-se concluir que: 1) contribuiu para a caracterização ultrassonográfica dos principais vasos retrobulbares e oculares, além da padronização dos índices Doppler da AO nos gatos hígidos; 2) os cães com catarata apresentaram índices Doppler maiores que os animais hígidos, criando a hipótese de que essa enfermidade, bem como suas potenciais consequências, como as alterações na retina, podem afetar os mecanismos de autorregulação do fluxo sanguíneo ocular ou ser um fator relevante para a patogênese da catarata e alterações da retina visual.
Martinez, Padua Ivan Ricardo [UNESP]. "Efeitos do maleato de timolol, do levobunolol e da apraclonidina sobre a pressão intra-ocular, o diâmetro pupilar, a frequência cardíaca e a pressão sanguínea em cães da raça Beagle." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2010. http://hdl.handle.net/11449/89015.
Повний текст джерелаConselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
Considerando-se que o glaucoma é a principal causa de perda da visão no homem e nos animais, e que o seu manejo clínico é a forma mais empregada para se controlar a síndrome, estudos comparativos que avaliem a eficácia de agentes hipotensores oculares constituem tema atual. Assim, foram avaliados os efeitos do timolol 0,5%, do levobunolol 0,5% e da apraclonidina 0,5% sobre a pressão intraocular (PIO), o diâmetro pupilar (DP), a frequência cardíaca (FC) e a pressão arterial sanguínea sistólica (PS) em cães clinicamente normais. Para tanto, 10 cães machos foram previamente condicionados aos procedimentos a que seriam submetidos, durante três dias. No dia zero, a PIO, o DP, a FC e a PS foram avaliados em três momentos (manhã, tarde e noite), para a avaliação dos valores basais. Os fármacos foram testados separadamente, a intervalos de sete dias, para que os efeitos de um não interferissem com os dos demais. Durante 15 dias consecutivos, um olho de cada animal recebia uma gota de timolol 0,5% ou de levobunolol 0,5% ou de apraclonidina 0,5% a intervalos de 12 horas (7 e 19 horas). Os parâmetros foram mensurados às 8, 13 e às 20 horas, ao 3º, 6º, 9º, 12º viii e 15º dias. Os dados foram comparados estatiscamente, empregando-se o Teste de Bonferroni, após Análise de Variância para Medidas Repetidas (p<0,05). Alterações da PIO não foram observadas após o uso dos fármacos testados. Por sua vez, com o uso do timolol, não foram observadas alterações significativas no DP nos momentos avaliados. Entretanto, foi observada redução significativa do DP na quase totalidade dos animais que receberam levobunol. Em relação ao período basal, observou-se elevação do DP apenas ao 3º dia de avaliação, após o uso de apraclonidina. Quanto à PS, apenas a apraclonidina interferiu com o parâmetro, reduzido-o de maneira significativa em todos os períodos avaliados em cães...
Not available
Porfírio, Neto Junior Francisco. "Comparação da eficácia das lentes intraoculares restor esférica - SN60D3 - e restor asférica - SN6AD3." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2009. http://repositorio.unb.br/handle/10482/4785.
Повний текст джерелаSubmitted by Allan Wanick Motta (allan_wanick@hotmail.com) on 2010-04-01T12:24:19Z No. of bitstreams: 1 2009_FranciscoPNJunior.pdf: 873921 bytes, checksum: b8c21f11bac2583450a9d6fe651959a3 (MD5)
Approved for entry into archive by Lucila Saraiva(lucilasaraiva1@gmail.com) on 2010-05-21T16:26:57Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2009_FranciscoPNJunior.pdf: 873921 bytes, checksum: b8c21f11bac2583450a9d6fe651959a3 (MD5)
Made available in DSpace on 2010-05-21T16:26:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2009_FranciscoPNJunior.pdf: 873921 bytes, checksum: b8c21f11bac2583450a9d6fe651959a3 (MD5) Previous issue date: 2009
Objetivos: comparar a eficácia visual para longe, perto e intermediário com e sem correção das lentes intraoculares multifocais difrativas apodizadas Restor Asférica - SN6AD3 - e Restor Esférica - SN60D3 -, além de avaliar a performance visual destas lentes por meio do exame de aberrometria. Metodologia Científica: 68 olhos foram submetidos à facoemulsificação com implante de lente intraocular multifocal Restor Asférica e Restor Esférica. No 3 mês de pós-operatório, foram avaliadas, em condições fotópicas (85 cd/m2), as acuidades visuais, com e sem correção, para longe (6 metros), perto (33 cm) e intermediário (60 cm). Todos os pacientes foram submetidos ao exame de aberrometria e comparados os resultados por meio de testes estatísticos paramétricos e não-paramétricos (teste de Kruskal-Wallis e teste t-Student). Resultados: Os pacientes analisados (72,23% femininos) tinham idade média de 70 anos, variando de 58 a 79 anos. A dioptria das lentes intraoculares multifocais implantadas nos pacientes deste estudo apresentouse dentro dos valores mais comuns, onde 83,8% dos pacientes usaram lentes intraoculares com medidas entre 20 e 24 dioptrias, com uma média de 21,4 e com desvio padrão de 2,1. A medida da acuidade visual média dos pacientes com lente Restor Asférica foi pior na distância intermediária, onde a Acuidade Visual foi, aproximadamente, de 20/32 (J4) com e sem correção. Para perto e longe, a AV das lentes asféricas ficou em torno de 20/20 com correção. Os pacientes com lente Restor Esférica também apresentaram acuidade visual, em média, de 20/20, para perto e para longe, com correção. Na distância intermediária a AV foi, em média, de 20/30 (J3) sem correção e 20/32 com correção. Nessas lentes, a acuidade visual para longe, sem correção, alcançou a média de 20/25. Não houve diferenças estatisticamente significativas entre as lentes esféricas e asféricas nas acuidades visuais para perto sem correção (p=0,345), para perto com correção (p=0,903), para intermediário sem correção (p=0,798), para intermediário com correção (p=0,743) e para longe com correção (p=0,133). A lente Restor Asférica apresentou melhor acuidade visual para longe sem correção (p=0,000). Não existiu diferença estatística entre as medidas do equivalente esférico (p=0,965) e das aberrações do olho (aberração total 5mm - p=0,273) (aberração total 6mm p=0,742) (HOA 5mm p=0,556) (HOA 6mm p=0,339) (aberração esférica 6mm p=0,360) entre a lente asférica e esférica. Conclusões: Não foram observadas diferenças estatisticamente significativas entre as lentes multifocais Restor Asférica e Restor Esférica nas visões de perto e intermediário com e sem correção. A Restor Asférica alcançou melhor acuidade visual para longe, sem correção, do que a Restor Esférica. Quando o erro refracional foi corrigido, a acuidade visual para longe das lentes se aproximou e deixou de ter significância estatística, além da inexistência de diferença entre as medidas do equivalente esférico e das aberrações do olho entre a lente asférica e esférica. _______________________________________________________________________________________ ABSTRACT
PURPOSE: To compare distance, intermediate and near visual acuity (VA) ,uncorrected and best corrected, and ocular aberrations in patients who had multifocal aspherical and spherical apodized diffractive intraocular lens (IOL) implantation (Restor, Alcon). METHODS: The best corrected visual acuity (BCVA), uncorrected visual acuity (UCVA), distance corrected near visual acuity (DCNVA), uncorrected near visual acuity (UCNVA), uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA), distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) and ocular aberrations were measured in 68 eyes who had multifocal aspherical and spherical apodized diffractive intraocular lens (IOL) implantation (Restor, Alcon). Ocular aberrations with a 5.0 mm and 6.0 mm pupil were measured with a Hartmann-Shack aberrometer. All patients were followed for 3 months. RESULTS: The mean age of the 25 women and 9 men was 70 years ( range of 58 the 79 years). There were no statistically significant differences between eyes in postoperative uncorrected and best corrected near and intermediate visual acuities after a follow-up of 3 months. The dioptry of the implanted multifocal intraocular lenses was presented between the most common values. 83.8% of the patients had implanted intraocular lens between 20 and 24 dioptries (mean 21,5 D 2,0 D). The mean best corrected visual acuity (BCVA), distance corrected near visual acuity (DCNVA), uncorrected near visual acuity (UCNVA) were 20/20 in aspherical group. In this group, uncorrected and best corrected intermediate visual acuity (UCIVA) were worst (mean 20/32- J4 ). In the spherical group, the mean best corrected visual acuity (BCVA) and distance corrected near visual acuity (DCNVA) were 20/20. The mean uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA) was 20/30 and the mean best distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) was 20/32. In spherical group, the mean uncorrected visual acuity (UCVA) was 20/25. There were no statistically significant differences between the groups in best corrected visual acuity (BCVA) (p=0,133), distance corrected near visual acuity (DCNVA) (p=0,903), uncorrected near visual acuity (UCNVA) (p=0,345), uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA) (p=0,798), distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) (p=0,743) . The uncorrected visual acuity (UCVA) was better in patients with an AcrySof ReSTOR Aspherical SN6AD3 (p=0,000).There were no statistically significant differences in spherical equivalent (p=0,965), total aberration with 5 mm pupil diameter (p=0,273), total aberration with 6 mm pupil diameter (p=0,742), high-order aberration(HOA) with 5 mm pupil diameter (p=0,556), high-order aberration(HOA) with 6 mm pupil diameter (p=0,339) and spherical aberration (p=0,360) between the groups. CONCLUSIONS: There were no statistically significant differences between eyes in postoperative best corrected visual acuity (BCVA), distance corrected near visual acuity (DCNVA), uncorrected near visual acuity (UCNVA), uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA), distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) and ocular aberrations. The uncorrected visual acuity (UCVA) was better in patients with an AcrySof ReSTOR Aspherical SN6AD3.
Badillo, Noé. "Ocularium Lucis: Light and Optical Theory in Guarino Guarini's Church of San Lorenzo." Thesis, The University of Arizona, 2012. http://hdl.handle.net/10150/242360.
Повний текст джерелаFonseca, Mariane Meirelles. "Movimentos oculares de rastreio lento, sacadicos e nistagmo optocinetico em adultos normais." [s.n.], 1997. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/311526.
Повний текст джерелаDissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciências Médicas
Made available in DSpace on 2018-07-22T22:11:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Fonseca_MarianeMeirelles_M.pdf: 1550325 bytes, checksum: 945845240a94264bc34694824a97c24f (MD5) Previous issue date: 1997
Resumo: Estuda, em adultos nonnais, os movimentos oculares de rastreio lento (MORL), sacádicos (MOS) e o nistagmo optocinético (NO). Os sujeitos são 85 adultos com idade superior a 20 anos, que não apresentam sinais/sintomas sugestivos de função vestibular anonnal, déficit visual, doença neurológica, diabetes, hipertensão arterial, enxaqueca, déficit da motricidade ocular ou uso de drogas psicoativas. As seguintes variáveis são pesquisadas: 1. Movimentos de rastreio lento - ganho, velocidade média, números de movimentos sacádicos de correção e distorção, nas amplitudes de 15.2,23.0 e , 30.6°; 2. Movimentos oculares sacádicos - ganho, amplitude média, velocidade média, mínima e máxima nas amplitudes de 10 e 20°; 3. Nistagmo optocinético - ganho, velocidade, amplitud~ e freqüência média, em 20, 30, 40 e 500/s. As variáveis são relacionadas entre si e com a idade, nível de escolaridade e sexo. Pennite concluir não haver interferência de nível de escolaridade e sexo. Quanto à idade, para os MORL, o ganho mostra correlação negativa e a distorção correlação positiva com a idade. Os MOS não sofrem interferência da idade. Para o NO, o ganho, velocidade, amplitude e freqüência média apresentam correlação negativa com a idade apenas na velocidade de 50 o/s, mostrando a importância de serem usadas diferentes velocidades na estimulação. O aumento da amplitude e da velocidade de estimulação detennina: diminuição no número de sacádicos de correção e distorção e aumento da velocidade média nos MORL; aumento no ganho, amplitude média, velocidade média, velocidade máxima e velocidade mínima nos MOS; e diminuição do ganho e aumento da velocidade média no NO. Quanto aos movimentos oculares à direita e à esquerda, a velocidade média nos MORL é maior à esquerda, aSSIm como a amplitude e freqüência média no NO. As variáveis dos MOS são altamente correlacionadas entre si, o que também foi observado para as variáveis dos MORL e dono
Abstract: We study smooth pursuit eye movement (SPEM), saccadic eye movement (SEM) and optokinetic nystagmus (OKN), in nonnal adults. The subjects are 85 adults more than 20years-old who do not present signs or sYffiptoms suggesting abnonnal vestibular function, visual deficits, neurological disorders, diabetes, arterial hypertension, migraines, oculomotor deficits or the use of psychoactive drugs. The following variables are studied: 1. smooth pursuit eye movement - gain, average velocity, the number of saccadic movements for correction and distortion, at the amplitudes of 15.2, 23:0 and 30.6°; 2. Saccadic ocular movements - gain, average amplitude, and minimum, average and maximum velocity at amplitudes of 10 and 20°; 3. Optokinetic nystagmus - gain, velocity, amplitude and average frequency, at 20, 30, 40 and 500/s. The variables are related to each other and to the subjects' age, educationallevel and sexo As for SPEMs, the gain shows negative correlation and the distortion shows positive correlation with age. SEMs do not show interference with age. For OKN, the gain, velocity, amplitude and average frequency show negative correlation with age only at the velocity of 50° /s, proving the importance of using various velocities during stimulation. The increase in amplitude and the velocity of stimulation causes: a decrease in the number of correction and distortion SEMs and an increase in the average velocity of SPEMs; and an increase in the gain, average amplitude, and minumum, average and maximum velocity of SEMs; and a decrease in gain and increase in average velocity of OKN. As for right and left ocular movement, average velocity of SPEMs is greater on the left, as are the amplitude and average frequency of the OKN. The SEM variables are highly interrelated, which was also observed for the SPEM and OKN variables
Mestrado
Mestre em Neurociencias
Antunes, Telma Nicole Nogueira. "Estudo comparativo do desempenho óptico de diversas lentes intra-oculares (LIO) multifocais." Master's thesis, Universidade da Beira Interior, 2012. http://hdl.handle.net/10400.6/1218.
Повний текст джерелаMedeiros, Hilton Arcoverde Gonçalves de. "Avaliação da eficácia das lentes intra-oculares hidrofílicas expansíveis: ensaio clínico randomisado." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2006. http://repositorio.unb.br/handle/10482/5791.
Повний текст джерелаSubmitted by samara castro (sammy_roberta7@hotmail.com) on 2010-10-27T18:18:46Z No. of bitstreams: 1 2006-Hilton Arcoverde Gonçalves de Medeiros.pdf: 715691 bytes, checksum: 6f4a068da4007978fdb6d8f06bf6d3cc (MD5)
Approved for entry into archive by Daniel Ribeiro(daniel@bce.unb.br) on 2010-10-28T00:13:54Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2006-Hilton Arcoverde Gonçalves de Medeiros.pdf: 715691 bytes, checksum: 6f4a068da4007978fdb6d8f06bf6d3cc (MD5)
Made available in DSpace on 2010-10-28T00:13:54Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2006-Hilton Arcoverde Gonçalves de Medeiros.pdf: 715691 bytes, checksum: 6f4a068da4007978fdb6d8f06bf6d3cc (MD5)
Objetivo: Comparar o comportamento das lentes intra-oculares (LIO) acrílicas hidrofílicas expansíveis com o das LIO acrílicas hidrofóbicas. Metodologia: Sessenta e seis pacientes foram submetidos à cirurgia da catarata. Para um olho foi randomizado o implante de LIO acrílica hidrofílica expansível, enquanto o olho contra-lateral recebeu a LIO acrílica hidrofóbica. Os pacientes foram acompanhados por 12 meses, registrando-se informações sobre a incidência de opacificação de cápsula posterior, de descentralização da zona óptica da LIO, grau esférico (equivalência esférica) residual de cada olho, perda de células endoteliais e a melhor acuidade visual corrigida. Resultados: Quatro olhos (6,1%) com LIO hidrofílicas e dois olhos (3,0%) com LIO hidrofóbicas apresentaram opacificação de cápsula posterior (diferença não significativa, onde p>0,05). Cinco olhos (7,6%) com LIO hidrofílica expansível e três olhos (4,5%) com LIO hidrofóbica apresentaram descentralizações inferiores a 1 mm (diferença não significativa). Registraram-se 12,06% de perda de células endoteliais nos olhos com LIO hidrofílica e 12,43% nos olhos com LIO hidrofóbica (diferença não significante). Não se observou diferença significativa quanto à melhor acuidade visual corrigida entre os dois tipos de lentes. Conclusões: Os achados sugerem que a LIO acrílica hidrofílica expansível apresenta segurança e eficácia semelhantes em relação à LIO acrílica hidrofóbica. _________________________________________________________________________________ ABSTRACT
Object: To evaluate the efficacy of the use of hydrophilic acrylic expandable intra ocular lenses (IOL) compared with the hydrophobic acrylic IOL. Methodology: Sixty-six patients with cataract were submitted to cataract surgery. For one eye there was randomized the implant of the acrylic hydrophilic expandable IOL, while the other eye received the hydrophobic acrylic IOL. The follow-up was 12 months and was observed the incidence of posterior capsule opacification (PCO), decentralization of the optic zone of the IOL, the espheric diopter (espheric equivalence) after the surgery, lost of endothelial cells, and the best-corrected visual acuity (BCVA). Results: From the total of 66 eyes with each IOL, 4 eyes (6,1) with hydrophilic IOL and 2 eyes (3,0%) with hydrophobic IOL showed PCO, but it was not statistically significant (p>0,05). 5 eyes (7,6%) with hydrophilic IOL and 3 eyes (4,5%) with hydrophobic IOL showed decentralization inferior to 1 mm, but that value also was not statistically significant (p>0,05). It was observed an endothelial cell lost of 12,06% in eyes with hydrophilic IOL while in eyes with hydrophobic IOL the mean lost was 12,43%, also not statistically significant. In relation to espheric equivalence after surgery, we observed a slight tendency to more homogeneous optical results in eyes with hydrophobic IOL, and very close BCVA. No statistically significant difference has been shown. Conclusions: The present study suggests that the hydrophilic acrylic expandable IOL has a similar efficacy and safety. Key-words: Cataract, phacoemulsification, intraocular lens, posterior capsule opacification, decentralization, spherical equivalence, endothelial cell loss.
Wisniewska, Natalia. "Pronunciation learning through captioned videos: Gains in L2 speech perception and production." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2021. http://hdl.handle.net/10803/671457.
Повний текст джерелаEsta tesis doctoral examina los beneficios de la exposición prolongada a programas de televisión en inglés con subtítulos para mejorar la pronunciación. La tesis investiga los efectos de la exposición multimodal tanto en el procesamiento del habla como en la corrección fonético-fonológica a nivel perceptivo y productivo del inglés como lengua extranjera. Con este propósito, el estudio analiza los movimientos oculares de los estudiantes mientras visualizan videos subtitulados y poder así relacionar la cantidad del texto procesado en los subtítulos con posibles mejoras en la percepción y producción fonético-fonológica. Noventa estudiantes universitarios, estudiantes de inglés como segunda lengua, fueron evaluados respecto de sus habilidades para el procesamiento del habla en inglés (segmentación, velocidad de acceso léxico y procesamiento del habla en frases) y corrección fonológica en la percepción (discriminación ABX) y producción (nivel perceptivo de acento extranjero) antes y después de un tratamiento de 8 semanas de exposición regular a materiales audiovisuales (películas de video). Los participantes fueron asignados aleatoriamente a cuatro condiciones experimentales que implicaban dos modos de visualización (con subtítulos o sin subtítulos) y dos condiciones de enfoque de la tarea de visualización de los vídeos (un enfoque en el que se induce una atención a la forma fonética de las palabras u otro en el que se induce una atención al significado). Esta tesis demuestra que la visualización de materiales audiovisuales auténticos en la lengua extranjera puede, además de facilitar un mayor contacto con la lengua inglesa en contextos de instrucción sometidos a un input lingüístico mínimo, mejorar el desarrollo de la pronunciación en una segunda lengua.
Silva, Virgílio Figueiredo [UNESP]. "Implante primário de lente-intraocular para o tratamento da catarata congênita e do desenvolvimento." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/110667.
Повний текст джерелаObjetivo: Avaliar a reprodutibilidade, complicações intra e pós-operatória e resultados refracionais da técnica de implante primário de LIO seguido de capsulotomia posterior e vitrectomia anterior via pars plana/plicata para tratamento da catarata congênita e do desenvolvimento. Pacientes e métodos: Crianças portadoras de catarata congênita e do desenvolvimento, uni ou bilateral com indicação de tratamento cirúrgico com idades de zero a 12 anos. Foram excluídos olhos com diâmetro corneano horizontal menor que 10 mm ou outras alterações. Resultados: 50 olhos operados de 35 crianças sendo 18 masculinos (51,42%) e 17 femininos (48,58%). A idade variou de 2 meses a 12 anos. 20 olhos eram de crianças com menos de 1 ano de idade. 19 casos (76%) apresentaram catarata bilateral e 12 casos unilaterais (24%). Nenhuma complicação intra-operatória foi observada. Em relação a complicações pós-operatórias observou-se opacidade do eixo visual e necessidade de re-intevenção 6 olhos (12%), 4 olhos de crianças operadas com menos de 1 ano de idade (20% das crianças desta faixa etária) e 2 olhos de crianças maiores de 1 ano de idade (6,67% das crianças desta faixa etária). Conclusão: A técnica utilizada mostrou ser reprodutível, com complicações pósoperatórias leves e resultados refracionais adequados
Purpose: Evaluated the reproducibility, intraoperative and postoperative complications and refractive results by technique of primary IOL implantation followed by posterior capsulotomy and anterior vitrectomy via pars plana / plicata for treatment of congenital cataracts and development. Patients and methods: Children with congenital cataract and development, unilateral or bilateral with surgical indication aged zero to 12 years. Eyes less than 10 mm horizontal corneal diameter or other changes were excluded. Results: 50 eyes of 35 children and 18 males (51.42 %) and 17 female (48.58 %) . The age ranged from 2 months to 12 years. 20 eyes were of children under 1 year of age. 19 cases (76 %) had bilateral cataracts and 12 unilateral cases (24 %). No intraoperative complications were observed. Regarding postoperative complications, observed opacity of the visual axis and need to surgery in 6 eyes ( 12 % ) , 4 eyes operated under 1 year of age ( 20 % of children in this age group ) and 2 eyes older than 1 year of age ( 6.67 % of children in this age group ). Conclusion: The technique was shown to be reproducible, with mild postoperative complications and appropriate refractive results
Santos, Inês Martins Rita dos. "Desenvolvimento e avaliação preliminar de um sistema de libertação de antibiótico de quitosano para utilização em infeções oculares superficiais." Master's thesis, Universidade de Lisboa. Faculdade de Medicina Veterinária, 2014. http://hdl.handle.net/10400.5/6723.
Повний текст джерелаAs doenças oculares externas causadas por infeções bacterianas secundárias são comuns nos cães. Devido às características próprias dos olhos, ao pequeno volume lacrimal e à contínua drenagem e eliminação da mesma, o tratamento passa muitas vezes pela aplicação frequente de colírios. Cada vez mais se desenvolvem métodos que permitem uma libertação contínua de fármacos de forma a aumentar a adesão dos donos dos animais à terapêutica e assim, não comprometer os tratamentos. Neste trabalho foram avaliadas as características físicas, os índices de absorção e de libertação dos discos de quitosano incorporados com três antibióticos (Levofloxacina, Gentamicina e Ceftriaxona) em diferentes concentrações. Verificou-se a existência de heterogeneidade entre discos e que o índice de absorção era relativamente grande quando comparado ao de outros estudos, facto possivelmente decorrente da origem dos mesmos. A libertação segundo o método de TSA permitiu verificar que as zonas de inibição durante 24 horas foram superiores ao intervalo de referência para os discos de Levofloxacina e Gentamicina. Devido a limitações técnicas, a quantidade de discos analisada foi pequena e nem todos os discos foram avaliados nos diferentes testes. São assim necessários mais estudos e aperfeiçoamento dos pensos oculares antes da sua utilização na clínica de pequenos animais.
ABSTRACT - PRELIMINARY DEVELOPMENT AND EVALUATION OF A SYSTEM FOR RELEASE OF ANTIBIOTICS BASED ON CHITOSAN FOR USE IN SUPERFICIAL OCULAR INFECTIONS - The external ocular diseases caused by secondary bacterial infections are common in dogs. Due to the characteristics of the eyes, like the residual tear volume and continuous drainage, the treatment often depends on the frequent use of eye drops. The evaluation studies on the methods for continuous drug release in order to enhance the compliance of the pet owners to not compromise the treatments have become more frequent. In this study were analysed, in terms of physical characteristics, rate of absorption and release chitosan inserts incorporated with three antibiotics (Levofloxacin, gentamicin and ceftriaxone) at different concentrations. In this work it was found that there was heterogeneity among discs and the absorption rate was relatively increased when compared to other studies, a fact due probably to its origin. The antibiotic release according to the TSA method has shown that the inhibition zone was larger than the reference interval for the levofloxacin and gentamicin discs during 24 hours. Technical limitations diminished the amount of discs analysed and not all discs were evaluated in the different tests. More studies and improvement of the ocular inserts would be needed before its clinical use.
Silva, Virgílio Figueiredo. "Implante primário de lente-intraocular para o tratamento da catarata congênita e do desenvolvimento /." Botucatu, 2014. http://hdl.handle.net/11449/110667.
Повний текст джерелаBanca: Silvan Artioli Schellini
Banca: José Honório Palma da Fonseca
Resumo: Objetivo: Avaliar a reprodutibilidade, complicações intra e pós-operatória e resultados refracionais da técnica de implante primário de LIO seguido de capsulotomia posterior e vitrectomia anterior via pars plana/plicata para tratamento da catarata congênita e do desenvolvimento. Pacientes e métodos: Crianças portadoras de catarata congênita e do desenvolvimento, uni ou bilateral com indicação de tratamento cirúrgico com idades de zero a 12 anos. Foram excluídos olhos com diâmetro corneano horizontal menor que 10 mm ou outras alterações. Resultados: 50 olhos operados de 35 crianças sendo 18 masculinos (51,42%) e 17 femininos (48,58%). A idade variou de 2 meses a 12 anos. 20 olhos eram de crianças com menos de 1 ano de idade. 19 casos (76%) apresentaram catarata bilateral e 12 casos unilaterais (24%). Nenhuma complicação intra-operatória foi observada. Em relação a complicações pós-operatórias observou-se opacidade do eixo visual e necessidade de re-intevenção 6 olhos (12%), 4 olhos de crianças operadas com menos de 1 ano de idade (20% das crianças desta faixa etária) e 2 olhos de crianças maiores de 1 ano de idade (6,67% das crianças desta faixa etária). Conclusão: A técnica utilizada mostrou ser reprodutível, com complicações pósoperatórias leves e resultados refracionais adequados
Abstract: Purpose: Evaluated the reproducibility, intraoperative and postoperative complications and refractive results by technique of primary IOL implantation followed by posterior capsulotomy and anterior vitrectomy via pars plana / plicata for treatment of congenital cataracts and development. Patients and methods: Children with congenital cataract and development, unilateral or bilateral with surgical indication aged zero to 12 years. Eyes less than 10 mm horizontal corneal diameter or other changes were excluded. Results: 50 eyes of 35 children and 18 males (51.42 %) and 17 female (48.58 %) . The age ranged from 2 months to 12 years. 20 eyes were of children under 1 year of age. 19 cases (76 %) had bilateral cataracts and 12 unilateral cases (24 %). No intraoperative complications were observed. Regarding postoperative complications, observed opacity of the visual axis and need to surgery in 6 eyes ( 12 % ) , 4 eyes operated under 1 year of age ( 20 % of children in this age group ) and 2 eyes older than 1 year of age ( 6.67 % of children in this age group ). Conclusion: The technique was shown to be reproducible, with mild postoperative complications and appropriate refractive results
Mestre
Alves, Eloisa Nunes. "Red blood cell (RBC) - Teste de hemólise: uma alternativa ao teste de Draize-irritação ocular na avaliação do poder tóxico de produtos cosméticos no controle de qualidade." reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2003. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/8442.
Повний текст джерелаO objetivo do presente trabalho, foi o de correlacionar os resultados obtidos em Teste convencional in vivo, de Draize de Irritação ocular, em coelhos, que preconiza o estudo quantitativo das lesões induzidas por produtos cosmétidos na conjuntiva, córnea e íris, com os resultados do Teste RBC, in vitro, que preconiza a análise quantitativa da hemólise e desnaturação protéica induzidas pelos mesmos produtos, em eritrócitos de mamíferos, com a finalidade não só de validar este último como um Teste preliminar capaz de selecionar produtos altamente irritantes, excluindo-os do Teste de Draize, bem como avaliar o Teste in vitro, como uma alternativa válida para uma eventual substituição do Teste in vivo. Para isto, realizamos estudo paralelo in vivo/in vitro de 23 substâncias-teste (19 podutos cosméticos e 4 tensoativos) procurando relacionar as lesões das 3 estruturas oculares, quantificadas por escores, com os 3 parâmetros in vitro, referentes à indução, em eritrócitos de carneiro, (i) de hemólise (H50) e (ii) de desnaturação protéica (ID), cuja razão H 50/ID, reflete o Potencial de Irritação(PI) das substâncias-teste. Em termos de tensoativos, obtivemos expressivas correlações entre as médias dos escores máximos (MEM) das lesões das três estruturas oculares, com os efeitos induzidos nos 3 parâmetros in vitro, com Coefs. Correlação de Pearson (CCP) de 0,900 a 0,988. Resultados análogos ocorreram com os produtos cosméticos em relação à conjuntiva e córnea (CCP: 0,682 a 0,788) porém, em menor escala, em relação à íris. (CCP: 0,513 a 0,519), Portanto, o Ensaio RBC pode ser usado como screening para avaliar o PI de produtos cosméticos que contenham tensioativos pois revelou-se capaz de predizer, com um elevado nível de precisão (96 por cento) o valor desse PI. Além disso mostrou elevados graus de sensibilidade e especificidade, com índices da ordem de 94 e 100 por cento respectivamente.
The objective of the present study was to correlate the results obtained in vivo with the standard Draize test of ocular irritation, which permits a quantitative study of the lesions induced by cosmetic products in the conjunctiva, cornea and iris, with the in vitro results of the sheep red blood cell (RBC) test, which permits a quantitative analysis of the hemolysis and protein denaturation induced by the same products in mammalian erythrocytes, in order not only to validate the latter as a preliminary test capable of selecting highly irritating products, excluding them from the Draize test, but also to evaluate the in vitro test as a valid alternative for an eventual replacement of the in vivo test. To this end, we performed a parallel in vivo/in vitro study of 23 test substances (19 cosmetic products and 4 tensoactive agents) in order to relate the lesions of the 3 ocular structures, quantified by scores, to the 3 in vitro parameters concerning the induction of (i) hemolysis (H50) and (ii) protein denaturation (ID) in sheep RBC whose H 50/ID ratio reflects the irritation potential (IP) of the test substances. With respect to the tensoactive agents, we obtained significant correlations between mean maximum scores for the lesions of the three ocular structures and the effects induced on the 3 in vitro parameters, with Pearson correlation coefficients (PCC) of 0.900 to 0.988. Similar results were obtained for the cosmetic products with respect to the conjunctiva and the cornea (PCC: 0.682 to 0.788) although to a lesser extent compared to the iris (PCC: 0.513 to 0.519), Thus, the RBC assay can be used as a screening method to assess the IP of cosmetic products containing tensoactive agents since it proved to be able to predict the IP value with a high level of accuracy (96%). In addition, the assay showed high sensitivity and specificity rates of 94 and 100%, respectively.
Santos, Murillo Rezende [UNESP]. "Atividade elétrica dos músculos orbiculares antes e após a instalação de próteses oculares." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/97365.
Повний текст джерелаFundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
A perda do bulbo ocular compromete não só a estética, mas também a tonicidade muscular da região facial do paciente, uma vez que com a ausência do globo ocular os músculos orbiculares dos olhos podem sofrer atrofia. Desse modo, o objetivo do presente estudo foi verificar a atividade elétrica dos músculos orbiculares, antes e após a instalação de próteses oculares em pacientes que foram submetidos à enucleação unilateral do bulbo ocular. Foram selecionados, por meio de anamnese e exame clínico, 12 pacientes voluntários com indicação de prótese. O sinal eletromiográfico foi realizado com o auxílio do eletromiógrafo, em quatro situações clínicas: Repouso (R), Abertura e Fechamento Normal das Pálpebras (AFN), Abertura e Fechamento Rápido das Pálpebras (AFR) e Apertamento (A). Esses registros foram realizados antes da instalação da prótese ocular, e após 7, 30 e 60 dias da instalação e uso da mesma. Os mesmos ensaios foram realizados no músculo orbicular do olho sadio do paciente, resultados que serviram como controle do estudo. Os dados obtidos foram submetidos à análise estatística pelo programa SPSS (p<0.05) e o t-teste foi utilizado para comparar os músculos superior e inferior por período de tratamento (inicial, 7, 14, 30 e 60 dias), para as quatro condições clínicas. Nas quatro condições clínicas avaliadas foi verificado diferença estatisticamente significativa em relação ao período inicial e após 7 dias da instalação da prótese. O fascículo superior do músculo orbicular do olho apresentou maiores valores de atividade elétrica em relação ao fascículo inferior em todas as situações clínicas avaliadas. Os menores valores de atividade elétrica foram observados durante o período inicial para a condição de repouso (OS 8.418 / OI 5.933) e os maiores após 60 dias na condição...
The eye loss besides affecting patient’s aesthetics, it compromises the muscle tone of the facial region owing to the atrophy of orbicular muscles. Thus, although the use of ocular prosthesis does not return patient’s vision, it fills the anophtalmic cavity restoring the cosmetic and muscle tone. The aim of this present study was to evaluate the electrical activity of orbicular muscles before and after ocular prosthesis insertion of patients who underwent unilateral enucleation of eyeball. The electrical activity of the orbicular muscles was assessed through the Myosystem BR1 electromyograph in four clinical situations: (1) rest, (2) normal opening and closing of the eyelid, (3) fast opening and closing of the eyelids, and (4) clenching. The electrodes were placed in the fascicles of upper (UO) and lower (LO) orbicular muscles. Electromyographic examinations were performed before and after 7, 14, 30 and 60 days of prosthesis insertion. T-test (p<.05) was used to compare the upper and lower orbicular muscles for each period of evaluation in all clinical conditions. A total of 12 patients of both genders were treated and they aged from 42 to 80 years. Several factors were the cause of anophthalmia and the trauma during job accident was the main reason. A statistical significant difference in the electromyographic data was observed for all four clinical conditions when comparing the baseline with the 7-day prosthesis insertion periods. The UO exhibited higher values of electrical activity than LO for all clinical situations. The lowest electrical activity was noted for the baseline period during the rest condition (UO 8.418 /LO 5.933), while the greatest one after 60 days of prosthesis insertion during clenching (UO 131.504 / LO 117.123). After ocular prosthesis insertion, a significant increase in the electrical activity values of the orbicular muscles was observed.
Lopes, Rodrigo Antonio [UNESP]. "Imunoexpressão dos marcadores de apoptose em tumores epiteliais de anexos oculares de cães." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/101093.
Повний текст джерелаCoordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
O presente trabalho tem por objetivos identificar a expressão dos genes supressores de tumor TP53 e p63, dos genes Bax e PUMA e dos marcadores da apoptose Caspase-2, Caspase-3, Bcl-2 e Anexina-V em tumores de anexos oculares espontâneos em cães. Foram utilizadas 20 casos de tumores dos anexos oculares no período de 1998 a 2009 de dois arquivos dos Serviços de Patologia Veterinária da UNESP campus de Araçatuba, e UNESP campus de Jaboticabal.Os cortes foram obtidos a partir dos blocos de parafina e submetidos à análise anatomopatológica e imunoistoquímica. Do total de 20 amostras foram diagnosticados 13 casos de carcinoma de células escamosas, 3 casos de carcinoma sebáceo, 2 caso de carcinoma basocelular e 2 casos de adenoma sebáceo. Todos as amostras apresentaram imunomarcação para as proteínas TP53 e p63, caspase 2, Bcl2, e Bax. Nas amostras com diagnóstico de neoplasia maligna com melhor diferenciação a imunomarcação é mais acentuada para estes marcadores os marcadores
This aim of this study is to identify the expression of the tumor suppressor genes TP53 and p63, genes Bax and PUMA and apoptosis markers Caspase-2, Caspase-3, Bcl-2 and Annexin-V in spontaneous tumors in ocular adnexa dogs. 20 cases of tumors of the ocular adnexa in the period 1998 to 2009 were used of two files of the Veterinary Pathology of UNESP campus Araçatuba and UNESP campus Jaboticabal. The sections were obtained from the paraffin embedded and subjected to histopathological analysis and immunohistochemistry. From those 20 samples, were diagnosed 13 cases of squamous cell carcinoma, 3 cases of sebaceous carcinoma, 2 cases of basal cell carcinoma and 2 cases of sebaceous adenoma. All samples showed immunostaining for proteins P53 and P63, caspase 2, Bcl2, and Bax. In samples with a diagnosis of malignancy with better differentiation is more pronounced immunostaining for these markers markers
Carvalho, Candida Luiza Tonizza de. "Mecanismos de proteção a mionecrose nos musculos extra-oculares de camundongos distroficos mdx." [s.n.], 2008. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/317768.
Повний текст джерелаTese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-12T10:29:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Carvalho_CandidaLuizaTonizzade_D.pdf: 7808064 bytes, checksum: e7eb0b2d08d94a0d2baad550d0683e29 (MD5) Previous issue date: 2008
Resumo: A distrofia muscular de Duchenne é caracterizada pela falta de distrofina, proteína estrutural do sarcolema que promove a sua estabilização. Em ausência de distrofina, ocorre aumento da permeabilidade ao cálcio e conseqüente mionecrose. No camundongo distrófico mdx, os músculos extra-oculares (EOM) não apresentam mionecrose, sendo protegidos da falta de distrofina. Este fato os torna importantes para a maior compreensão dos mecanismos da patogênese da distrofia muscular. No presente trabalho verificamos se alterações nos níveis das proteínas calsequestrina e SERCA1, reguladoras do cálcio, e ?-distroglicana (?-DG), pertencente ao complexo distrofina-glicoproteínas, podem se relacionar a proteção contra a mionecrose dos EOM de animais distróficos. Utilizamos as técnicas de immunoblotting e imunofluorescência e observamos que os EOM de animais distróficos apresentaram aumento significativo no conteúdo das proteínas calsequestrina e SERCA1, bem como aumento significativo da ?-distroglicana. Músculos distróficos não protegidos (tibial, gastrocnêmio, sóleo, esternomastóide e diafragma) apresentaram diminuição no conteúdo destas proteínas em relação aos controles. Não foram observadas alterações na localização da utrofina, decorrente da falta da distrofina. Sugerimos que o aumento da ?-DG nos EOM de animais distróficos possa auxiliar na integridade do sarcolema e, conseqüentemente, na proteção das fibras musculares. Já o aumento das proteínas ligadas ao Ca2+ nos EOM mdx poderia ajudar na rápida remoção do excesso de cálcio, resultando na manutenção da sua homeostase e proteção à mionecrose. Os resultados obtidos nos demais músculos distróficos confirmam que distúrbios no tamponamento do cálcio podem estar envolvidos na distrofia muscular.
Abstract: Duchenne muscular dystrophy is one of the most common hereditary diseases. Abnormal calcium ion handling renders dystrophic muscle fibers more susceptible to necrosis. In the mdx mice, extraocular muscles (EOM) are protected and do not undergo myonecrosis. We investigated whether this protection is related to an increased expression of calcium-binding proteins, which may protect against the elevated calcium levels seen in dystrophic fibers. The expression of SERCA1 and calsequestrin was examined in EOM and in non-spared limb, diaphragm and sternomastoid muscles of control and mdx mice using immunofluorescence and immunoblotting. Dystrophic EOM presented a significant increase in the proteins studied, and a significant increase in ?-dystroglycan expression. These proteins were reduced in the non-spared mdx muscles. The were no changes in utrophin distribution. The increase of Ca2+-handling proteins in dystrophic EOM may permit a better maintenance of calcium homeostasis, with the consequent absence of myonecrosis. The results further support the concept that abnormal Ca2+-handling is involved in dystrophinopaties.
Doutorado
Anatomia
Doutor em Biologia Celular e Estrutural
Rosa, Alexandre Tadeu Faé. "Movimentos oculares na leitura de palavras: modulação por estimulação transcraniana por corrente contínua." Universidade Presbiteriana Mackenzie, 2009. http://tede.mackenzie.br/jspui/handle/tede/1711.
Повний текст джерелаFundo Mackenzie de Pesquisa
Transcranial Direct Current Stimulation (tDCS) is a technique which is able to modulate cortical excitability in a safe, painless and non-invasive way. The effects of increasing and reduction of the excitability obtained after application of tDCS depend on the polarity which has been used (anodal or cathodal). This dissertation aims at investigating the effects of tDCS on the preparation of saccadic movements in reading. In the experiment, healthy volunteers performed a word-reading task after being exposed to anodal, cathodal or sham tDCS over the right frontal eye field (FEF). The results show that anodal tDCS applied over the right FEF has a delay effect on the performance of the subjects while making the first saccadic movement during reading. Besides, the results show a significant increase of the condition of cathodal stimulation when compared to sham and anodal stimulation related to time in which the subject looks at a fixation mark at the left side after the words appear on the screen. Also, concerning the average reading time of the whole set of words, there was not any significant difference on the main effects or interaction.
A estimulação transcraniana por corrente contínua (ETCC) é uma técnica capaz de modular a excitabilidade cortical de maneira segura, indolor e não-invasiva. Os efeitos de aumento ou diminuição da excitabilidade obtidos após a aplicação da ETCC dependem da polaridade utilizada (anódica ou catódica). Esta dissertação tem como objetivo investigar os efeitos produzidos pela ETCC na preparação de movimentos sacádicos durante a leitura. No experimento realizado, voluntários saudáveis realizaram uma tarefa de leitura de palavras após terem recebido ETCC anódica, catódica ou placebo em campo visual frontal (CVF) direito. Os resultados mostram que a ETCC catódica em CVF direito piora o desempenho dos sujeitos na realização do primeiro movimento sacádico durante a leitura. Além disso, os resultados revelaram aumento significativo da condição de estimulação catódica em comparação com o placebo e da estimulação catódica em comparação com a anódica com relação ao tempo em que o sujeito fixa o olhar no ponto de referência à esquerda depois do aparecimento dos itens a serem lidos. Ainda, com relação ao tempo médio de leitura de todo o conjunto de palavras, não houve nenhuma diferença significativa para os efeitos principais ou interação.
Lopes, Rodrigo Antonio. "Imunoexpressão dos marcadores de apoptose em tumores epiteliais de anexos oculares de cães /." Botucatu, 2012. http://hdl.handle.net/11449/101093.
Повний текст джерелаCoorientador: Alexandre Lima de Andrade
Banca: Aparecida Pires de Campos Zuccari
Banca: Cláudia Helena Pellizzon
Banca: José Joaquim Titton Ranzani
Banca: Renné Laufer Amorim
Resumo: O presente trabalho tem por objetivos identificar a expressão dos genes supressores de tumor TP53 e p63, dos genes Bax e PUMA e dos marcadores da apoptose Caspase-2, Caspase-3, Bcl-2 e Anexina-V em tumores de anexos oculares espontâneos em cães. Foram utilizadas 20 casos de tumores dos anexos oculares no período de 1998 a 2009 de dois arquivos dos Serviços de Patologia Veterinária da UNESP campus de Araçatuba, e UNESP campus de Jaboticabal.Os cortes foram obtidos a partir dos blocos de parafina e submetidos à análise anatomopatológica e imunoistoquímica. Do total de 20 amostras foram diagnosticados 13 casos de carcinoma de células escamosas, 3 casos de carcinoma sebáceo, 2 caso de carcinoma basocelular e 2 casos de adenoma sebáceo. Todos as amostras apresentaram imunomarcação para as proteínas TP53 e p63, caspase 2, Bcl2, e Bax. Nas amostras com diagnóstico de neoplasia maligna com melhor diferenciação a imunomarcação é mais acentuada para estes marcadores os marcadores
Abstract: This aim of this study is to identify the expression of the tumor suppressor genes TP53 and p63, genes Bax and PUMA and apoptosis markers Caspase-2, Caspase-3, Bcl-2 and Annexin-V in spontaneous tumors in ocular adnexa dogs. 20 cases of tumors of the ocular adnexa in the period 1998 to 2009 were used of two files of the Veterinary Pathology of UNESP campus Araçatuba and UNESP campus Jaboticabal. The sections were obtained from the paraffin embedded and subjected to histopathological analysis and immunohistochemistry. From those 20 samples, were diagnosed 13 cases of squamous cell carcinoma, 3 cases of sebaceous carcinoma, 2 cases of basal cell carcinoma and 2 cases of sebaceous adenoma. All samples showed immunostaining for proteins P53 and P63, caspase 2, Bcl2, and Bax. In samples with a diagnosis of malignancy with better differentiation is more pronounced immunostaining for these markers markers
Doutor
Santos, Murillo Rezende. "Atividade elétrica dos músculos orbiculares antes e após a instalação de próteses oculares /." Araçatuba, 2013. http://hdl.handle.net/11449/97365.
Повний текст джерелаCo-orientador: Marcelo Coelho Goiato
Banca: Eduardo Piza Pellizzer
Banca: Aldiéris Alves Pesqueira
Resumo: A perda do bulbo ocular compromete não só a estética, mas também a tonicidade muscular da região facial do paciente, uma vez que com a ausência do globo ocular os músculos orbiculares dos olhos podem sofrer atrofia. Desse modo, o objetivo do presente estudo foi verificar a atividade elétrica dos músculos orbiculares, antes e após a instalação de próteses oculares em pacientes que foram submetidos à enucleação unilateral do bulbo ocular. Foram selecionados, por meio de anamnese e exame clínico, 12 pacientes voluntários com indicação de prótese. O sinal eletromiográfico foi realizado com o auxílio do eletromiógrafo, em quatro situações clínicas: Repouso (R), Abertura e Fechamento Normal das Pálpebras (AFN), Abertura e Fechamento Rápido das Pálpebras (AFR) e Apertamento (A). Esses registros foram realizados antes da instalação da prótese ocular, e após 7, 30 e 60 dias da instalação e uso da mesma. Os mesmos ensaios foram realizados no músculo orbicular do olho sadio do paciente, resultados que serviram como controle do estudo. Os dados obtidos foram submetidos à análise estatística pelo programa SPSS (p<0.05) e o t-teste foi utilizado para comparar os músculos superior e inferior por período de tratamento (inicial, 7, 14, 30 e 60 dias), para as quatro condições clínicas. Nas quatro condições clínicas avaliadas foi verificado diferença estatisticamente significativa em relação ao período inicial e após 7 dias da instalação da prótese. O fascículo superior do músculo orbicular do olho apresentou maiores valores de atividade elétrica em relação ao fascículo inferior em todas as situações clínicas avaliadas. Os menores valores de atividade elétrica foram observados durante o período inicial para a condição de repouso (OS 8.418 / OI 5.933) e os maiores após 60 dias na condição...
Abstract: The eye loss besides affecting patient's aesthetics, it compromises the muscle tone of the facial region owing to the atrophy of orbicular muscles. Thus, although the use of ocular prosthesis does not return patient's vision, it fills the anophtalmic cavity restoring the cosmetic and muscle tone. The aim of this present study was to evaluate the electrical activity of orbicular muscles before and after ocular prosthesis insertion of patients who underwent unilateral enucleation of eyeball. The electrical activity of the orbicular muscles was assessed through the Myosystem BR1 electromyograph in four clinical situations: (1) rest, (2) normal opening and closing of the eyelid, (3) fast opening and closing of the eyelids, and (4) clenching. The electrodes were placed in the fascicles of upper (UO) and lower (LO) orbicular muscles. Electromyographic examinations were performed before and after 7, 14, 30 and 60 days of prosthesis insertion. T-test (p<.05) was used to compare the upper and lower orbicular muscles for each period of evaluation in all clinical conditions. A total of 12 patients of both genders were treated and they aged from 42 to 80 years. Several factors were the cause of anophthalmia and the trauma during job accident was the main reason. A statistical significant difference in the electromyographic data was observed for all four clinical conditions when comparing the baseline with the 7-day prosthesis insertion periods. The UO exhibited higher values of electrical activity than LO for all clinical situations. The lowest electrical activity was noted for the baseline period during the rest condition (UO 8.418 /LO 5.933), while the greatest one after 60 days of prosthesis insertion during clenching (UO 131.504 / LO 117.123). After ocular prosthesis insertion, a significant increase in the electrical activity values of the orbicular muscles was observed.
Mestre
Zucchi, Lorenzo. "Fenomeni visivi durante movimenti oculari saccadici: studio mediante modello di rete neurale." Master's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2019. http://amslaurea.unibo.it/17918/.
Повний текст джерелаLeal, Luiz Felipe Araújo, and Lupe Leal. "Olhares em fluxo : movimentos oculares como recurso para favorecer o processo de presença cênica." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2018. http://repositorio.unb.br/handle/10482/34199.
Повний текст джерелаO trabalho apresenta relações entre potências dos movimentos oculares – saberes e fazeres dos campos da psicologia, psicolinguística, oftalmologia e da Trataka (yoga) desenvolvidos em prática de pesquisa em artes cênicas – e a questão da presença cênica. A noção de presença como atualidade em processo é relacionada ao potencial de processamento dos movimentos dos olhos. A noção de efeito de presença, como processo que alterna presença e ausência, é relacionada a um diálogo proprioceptivo que parece resultar de uma atenção à musculatura do olhar – denominada extraocular – em relação ao investimento expressivo em outras regiões do corpo em cena. Essa atenção define um princípio de foco na musculatura extraocular como modo de favorecer o processo de presença cênica. Na perspectiva desse princípio, o trabalho relata seis ações artísticas que constituem o corpo da prática de pesquisa. Traça relações entre os modos de exploração que emergiram nesse período e o princípio de foco na musculatura extraocular para a prática atorial, explicitando o papel de cada momento no percurso de pesquisa, que conduziu à organização desse princípio. Pretende-se reconhecer, também, como, no curso de cada ação artística, esses modos de exploração afetaram outras dimensões da pesquisa e da criação cênica, como a da estética e da ética.
This work presents relationships between the potential of ocular movements – knowledge and practices arising from the fields of psychology, psycholinguistics, ophthalmology and Trataka (yoga) and developed in performing arts’ research practice – and the matter of scenic presence. The notion of presence as presentness is related to the processing potential of eye movements. The notion of presence effect, as a process that alternates between presence and absence, is related to a proprioceptive dialogue that seems to result from na attention to the musculature of the eye – called extraocular muscles – in relation to the investment on other regions of the body while on the scene. This attention defines a principle of focus on the extraocular musculature as a way to favor the process of scenic presence. From the perspective of this principle, the work reports six artistic actions that constitute the corpus of this research practice period. It traces relations between the modes of exploration that emerged during this period and the principle of focusing on the extraocular musculature for atorial practice, explaining the role of each moment in the course of the practical research that led to the organization of such principle. It is also intended to recognize how, in the course of each artistic action, these modes of exploration affected other dimensions of research and scenic creation, such as the dimensions of aesthetics and of ethics.
Silva, Junior L. R. "Um estudo sobre mapeamento cerebral e análise de movimentos oculares em jogadores de xadrez/." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da FEI, 2017. https://doi.org/10.31414/EE.2017.D.128894.
Повний текст джерелаMartins, Diogo Carvalho. "Repercussões oculares de diabetes Mellitus em cães e gatos : estudo de 32 casos clínicos." Master's thesis, Universidade de Lisboa, Faculdade de Medicina Veterinária, 2019. http://hdl.handle.net/10400.5/18262.
Повний текст джерелаA Diabetes Mellitus (DM) é uma doença relativamente comum nos cães e gatos que pode causar repercussões oculares. As alterações que podem ser encontradas são ao nível da quantidade e qualidade da lágrima, diminuição ou aumento da pressão intraocular, alterações da córnea, depósitos lipídicos, alterações da lente e polineuropatias. O presente estudo teve como principal objetivo determinar a prevalência de cada repercussão ocular relacionada com a DM, numa amostra de cães e gatos. A amostra incluiu pacientes diabéticos que apresentavam uma ou mais alterações oculares, recebidos no Hospital Escolar Veterinário da Faculdade de Medicina Veterinária da Faculdade de Lisboa entre o mês de junho de 2011 e o mês de junho de 2018. Para cada animal foi recolhida e analisada a espécie, raça, idade, sexo, tempo decorrido desde o diagnóstico de DM e o aparecimento de uma repercussão ocular, se a DM estava controlada, valores do teste de Schirmer, pressão intraocular, repercussões oculares observadas, presença de doença sistémica concomitante, se realizou cirurgia no caso de ocorrência de cataratas diabéticas e, em caso afirmativo, se o animal recuperou a visão. Um total de 27 canídeos e 5 felídeos preencheram os requisitos de inclusão no estudo. A maioria dos cães eram de raça indeterminada (37%) e todos os gatos eram da raça Europeu Comum. As repercussões oculares encontradas foram: cataratas diabéticas (cães: 89%, gatos: 0%), uveíte (cães: 74%, gatos: 40%), queratoconjuntivite seca (cães: 22%, gatos: 80%), glaucoma (cães: 11%, gatos: 0%), distrofia lipídica (cães: 11%, gatos: 0%), polineuropatia diabética (cães: 11%, gatos: 40%) e queratite de exposição (cães: 7%, gatos: 0%). Todos os canídeos que realizaram cirurgia de cataratas por facoemulsificação ficaram visuais. Nos canídeos, verificou-se um maior tempo decorrido entre o diagnostico de DM e o aparecimento de repercussões oculares em animais com DM controlada versus não controlada (x2=5, p< 0.05). As repercussões oculares relacionadas com esta doença podem afetar vários constituintes do globo ocular, causado desconforto, perda de visão e consequentemente qualidade de vida. O reconhecimento e tratamento atempado destas repercussões é essencial para a obtenção de um bom prognóstico, logo todos os animais diabéticos deveriam realizar exames oftálmicos completos com alguma regularidade.
ABSTRACT - OCULAR REPERCUSSIONS OF DIABETES MELLITUS IN DOGS AND CATS – STUDY OF 32 CASES - Diabetes Mellitus (DM) is a relatively common disease in dogs and cats that can cause ocular repercussions. The alterations that can be found are related to the quantity and quality of the tear film, decrease or increase of the intraocular pressure, diseases of the cornea, lipid disorders, lens changes and polyneuropathies. The main objective of this study was to determine the prevalence of each ocular repercussion related to DM in our study sample. The studied population included dogs and cats diagnosed with one or more ocular alterations, admitted at the Veterinary School Hospital of the Faculty of Veterinary Medicine of the Faculty of Lisbon between June 2011 and June 2018. For each animal the following parameters were recorded: animal species, race, age, sex, time elapsed since the diagnosis of DM and the appearance of an ocular repercussion, if DM was under control or not, Schirmer test values, intraocular pressure values, ocular repercussions observed, presence of concomitant systemic diseases and, in the presence of diabetic cataracts, if surgery was performed and, if so, if the animal recovered vision. A total of 27 dogs and 5 cats met the inclusion criteria. The majority of dogs were mixed breed (37%) and all cats were European Domestic Shorthair. Ocular repercussions found were: diabetic cataract (dogs: 89%, cats: 0%), uveitis (dogs: 74%, cats 40%), dry keratoconjunctivitis (dogs 22%, cats 80%), glaucoma (dogs: 11%, cats: 0%), lipid dystrophy (dogs: 11%, cats: 0%), diabetic polyneuropathy (dogs: 11%, cats 40%) and exposure keratitis (dog: 7%, cats: 0%). All the dogs that underwent phacoemulsification cataract surgery recovered vision. In dogs, there was a longer period of time between the diagnosis of diabetes mellitus and the appearance of ocular repercussions when we compared animals with controlled DM versus uncontrolled DM, this difference being statistically significant (x2=5, p< 0.05). Ocular repercussions related to this disease can affect several constituents of the eye, causing discomfort, loss of vision and consequently a decrease in the quality of life of the patients. Early recognition and treatment of these repercussions is essential to obtain a good prognosis, therefore all diabetic animals should regularly perform complete ophthalmic exams.
N/A
Ribeiro, Neto Claudio Nunes. "Prevalência de lesões oculares decorrentes de trauma envolvendo a maxila e/ou complexo zigomaticomaxilar." Universidade Federal da Paraíba, 2009. http://tede.biblioteca.ufpb.br:8080/handle/tede/6677.
Повний текст джерелаCoordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Ocular trauma is a relatively frequent condition in Urgency and Emergency Services, being many times associated to facial skeleton fractures. This study aims to evaluate the prevalence of ocular lesions in patient victims of facial trauma involving maxilla or zygomaticomaxillary complex. This is a prospective, cross-sectional study, composed of facial trauma victims subjects admitted to an Oral and Maxillofacial Surgery Service of Emergency and Trauma Hospital - Senador Humberto Lucena (João Pessoa - PB), from may to october 2009. The sample consisted of 100 patients. The mean age was 32,54 years. The most common etiology of trauma was motorcycle accident (41%), followed by physical aggression (14%). The most commom type of fracture was zygomaticomaxillary complex fracture, 26 patients in group 1 and 20 in group 2 and the prevalence of maxillary fractures was Le fort I in 8, Le Fort II in 4 and Le Fort III in 10 patients. Presence of fracture and concomintant ocular lesion represented 83% of all patients with ocular lesion. Subconjunctival hemorrhage was the most common lesion (43%), followed by Lack of the pupillary reflex (5%), reduction visual acuity (5%) and diplopia (2%). Facial trauma involving maxilla and zygomaticomaxillary complex associated to fractures of these structures increases the prevalence of ocular lesion.
O trauma ocular é uma condição relativamente frequente em Serviços de atendimento a Urgência e Emergência, estando muitas vezes associado à fraturas do esqueleto facial. Este estudo tem o objetivo de avaliar a prevalência de lesões oculares em vítimas de trauma facial envolvendo a maxila e/ou complexo zigomático-maxilar. É um estudo do tipo prospectivo, transversal, em pacientes que deram entrada no Serviço de Cirurgia e Traumatologia Buco- Maxilo-Facial do Hospital de Emergência e Trauma - Senador Humberto Lucena (João Pessoa - PB), durante o período de maio a outubro de 2009. A amostra consistiu em 100 pacientes com idade média de 32,54 anos. A etiologia mais frequente do trauma foi acidente motociclístico (41%), seguido por agressão física (14%). O tipo de fratura mais frequente foi do complexo zigomatico-maxilar, tendo o grupo 1: 26 pacientes e o grupo 2: 20. Quanto às fraturas de maxila, as Le Fort I corresponderam à 8, Le Fort II à 4 e Le Fort III à 10. Os pacientes com fratura e lesão ocular concomitante representaram 83% de todos os pacientes com lesão ocular. Hemorragia subconjuntival foi a lesão ocular mais freqüente (43%), seguida por diminuição do reflexo pupilar (5%), diminuição da acuidade visual (5%) e diplopia (2%). Concluiu-se que o trauma facial envolvendo maxila e complexo zigomático-maxilar associado à fratura dessas estruturas aumentam a prevalência de lesões oculares.
Cardozo, Adriana Vieira. "Avaliação das manifestações oculares no diagnóstico e durante o tratamento de pacientes com hanseníase." reponame:Repositório Institucional da UFES, 2010. http://repositorio.ufes.br/handle/10/1833.
Повний текст джерелаApproved for entry into archive by Patricia Barros (patricia.barros@ufes.br) on 2016-04-18T12:11:05Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) TESE ADRIANA.pdf: 26400133 bytes, checksum: 2baeddf5517d27881cc835cd165f7a03 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-04-18T12:11:05Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) TESE ADRIANA.pdf: 26400133 bytes, checksum: 2baeddf5517d27881cc835cd165f7a03 (MD5)
Introdução: A hanseníase é uma das doenças que mais cursa com manifestações oculares. É importante que todo profissional de saúde tenha um conhecimento básico a respeito disso. A incidência de complicações oculares decorrentes da hanseníase tem diminuído devido ao diagnóstico precoce e instituição da PQT, porém elas ainda acontecem. As manifestações oculares mais frequentes nos hansenianos são: madarose, ceratite (devido à triquíase, lagoftalmo, diminuição ou ausência de sensibilidade corneana e secundário à infecção), conjuntivites e uveítes. Objetivos: Identificar manifestações oculares relacionadas com a hanseníase em pacientes recém diagnosticados, antes e durante o tratamento da hanseníase. Metodologia: Foi realizado um estudo de coorte prospectivo observacional, com pacientes de hanseníase no HUCAM. Foram recrutados 42 pacientes de Dezembro de 2007 à Julho de 2009, e submetidos a exame oftalmológico segundo protocolo pré estabelecido. Os pacientes foram examinados no momento do diagnóstico da hanseníase e no 3° e 6° mês de tratamento com poliquimioterapia. Resultados: A acuidade visual variou de 0,1 a 1,0 em cada olho (média de 0,7); manifestações oculares ocorreram em 39 pacientes (92,9%), porém, se consideradas as mais frequentemente relacionadas com a hanseníase, a freqüência foi de 23,8% .Redução do BUT e do Teste de Schirmer 1 foram as manifestações oculares mais frequentes (92,9% e 42,9% respectivamente). As manifestações oculares mais frequentes relacionadas com a hanseníase foram madarose de superclio (14,3%), seguida pela sensibilidade corneana diminuída e madarose de cílios (11,7%). Ceratite puntata estava presente 4,8%. Durante o período de 6 meses de seguimento, 9,5% dos pacientes apresentou aumento da PIO, 2,4% atrofia iriana e 9,5% ceratite. Conclusões: Houve uma maior prevalência de envolvimento ocular nas formas multibacilares em comparação com as formas paucibacilares. Madarose dos cílios, supercílio, sensibilidade corneana diminuída e atrofia da íris foram todos encontrados em níveis inferiores aos anteriormente descritos. Estes resultados sugerem que o envolvimento ocular no momento do diagnóstico de hanseníase foi ainda na fase inicial. A frequência de manifestações oculares e o fato de elas poderem ocorrer mesmo durante o tratamento reafirmam a necessidade de esses pacientes serem avaliados por um oftalmologista periodicamente.
Introduction: Leprosy is the disease that mostly frequently gives rise to disorders of the eye, so it is important that all professionals who treat leprosy patients have a basic understanding about these. Eye complications in leprosy have decreased, but they still happen. The ocular features most frenquently seen in leprosy patients are: madarosis, keratitis (due to a combination of trichiasis, lagophthalmos, loss of corneal sensation, and secondary infection), conjunctivitis, scleritis, episcleritis and uveitis. Objectives: To find out the presence of ocular manifestations in patients with leprosy before and during treatment. Methods: A cross-sectional prevalence survey was carried out with leprosy patients at University Hospital Cassiano Antônio de Morais in Vitória, Brazil. Forty two newly diagnosed, untreated leprosy patients were recruited from December 2007 to July 2009, and subjected to eye examination, in accordance with pre established protocol.They were examined before the beginning the leprosy treatment and followed up for 6 months. The data were crossed and analyzed statistically Results The visual acuity ranged from 0.1 to 1.0 at each eye (Mean 0.7); ocular manifestations occurred in 39 patients (92.9%), however considered due to leprosy in 10 (23.8%). Over all, reduction in tear film break-up time and in production of tear film were the most prevalent ocular complication (92.9% and 42.9 % respectively). The most prevalent ocular complication often related to leprosy was madarosis of superclia (14.3%), corneal sensitivity diminished and madarosis of cilia (11.7%). Punctate keratitis was presented in 2 patients (4.8%). During the follow up, 9,5% of patients had increased IOP, 2,4% íris atrophy and 9,5% puctata keratitis. Conclusions: There was a greater prevalence of ocular involvement in the multibacillary forms compared to the paucibacillary forms. Madarosis of the cilia, supercilia, diminished cornea sensitivity, involvement of the cornea and iris were all found at levels below those previously described. These results suggest that ocular involvement at the moment of diagnosis of leprosy was still in the initial stage. The prevalence of ocular complications and the fact that they can occur even during treatment, reassert the necessity of these patients be assessed by an ophthalmologist.