Дисертації з теми "Noctuidae"

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Noctuidae.

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 дисертацій для дослідження на тему "Noctuidae".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Quintero, Anderson Muñoz. "Revisão e análise filogenética do gênero Dargida Walker, 1856 (Lepidoptera: Noctuidae: Hadeninae)." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/38/38131/tde-19122016-183126/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Foi realizada a revisão e analise filogenética do gênero Dargida Walker, 1856, um gênero americano composto por 56 espécies válidas, normalmente encontradas em locais com predominância de gramíneas. Algumas das espécies deste gênero são consideradas pragas de importância econômica. Estão distribuídas desde o Canadá ao Chile, ocorrendo do nível do mar até quase 4000 metros de altitude, porém nenhuma das espécies apresenta distribuição contínua pelo Continente. O desenvolvimento do trabalho foi realizado com base na revisão de coleções entomológicas nacionais e estrangeiras. Analisou-se mais de 5000 espécimes, foi atualizada a distribuição geográfica conhecida para o gênero assim como obtidos novos registros para grande parte das espécies. Foi construída uma matriz de caracteres morfológicos, analisados nos programas TNT e Mr. Bayes. As topologias finais mostram que Dargida é um gênero polifilético formado por um grupo sensu stricto que contem as espécies que serão consideradas como Dargida (aquelas com maior semelhança à espécie-tipo), e um grupo denominado sensu lato menos sensu stricto, formado pelas espécies cujas características morfológicas são diferentes às da espécie-tipo. Devido aos resultados da analise filogenética, mas, também a os dados obtidos na analise morfológica, na revisão do gênero Dargida Walker, 1856 foram incluídas somente as espécies do grupo sensu stricto, sendo que as restantes espécies deveram ser realocadas em outras unidades genéricas ou deveram ser criados novos gêneros nos quais estás deveram ser arroladas.
Was carry out a revision and phylogenetic analysis of the genus Dargida Walker, 1856, an American genus composed by 56 valid species, usually founded in places with grass plants dominace. Some species of genus are considered pests of economic importance. The group is distributed from Canada to Chile, occurring from sea level to almost 4000 meters of altitude, however, no species has a continuous distribution throughout Continent. To develop this work were revised national and foreign entomological collections. More than 5000 specimens were analyzed. Was update the geographical distribution of genus as well as new records were obtained for most species. Was constructed a matrix of morphological characters and analyzed in TNT and Mr. Bayes programs. The final topologies show that Dargida is a polyphyletic genus formed by a sensu stricto group that contains species that will be considered as Dargida (those with more similarity to the type-species), and a group denominated sensu lato minus sensu stricto, formed by species whose morphological characters are different from those of type-species. Due to the results of the phylogenetic analysis, but also to data obtained from morphological analysis, only species of sensu stricto group were included in the revision of genus, the remaining species should be relocated in other generic groups or should be created new genera in which list thouse species.
2

Von, Maltitz Emil Friedrich. "The status of the American bollworm, Heliothis armigera (Hubner) (Lepidoptera : Noctuidae), on sunflower in the central Transvaal." Thesis, Rhodes University, 1992. http://hdl.handle.net/10962/d1005461.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Sunflower production in South Africa has increased four fold since the 1970's. This study was done to elucidate the pest status of Heliothis armigera (Hiibner) on sunflower. Field studies were undertaken at Warmbaths, Brits and Delmas during the summer seasons of 1988/89 to 1990/91. The infestations at the latter two areas were negligible throughout the study period and their statistics have not been included in this thesis. Plant development and oviposition by natural H. armigera populations were found to be correlated as, regardless of planting date, oviposition started at six to seven weeks after planting; when the flowering stage began. A peak in egg numbers was reached by the tenth week with an average for the three seasons at two eggs per plant. The eggs were laid singly on the bracts and bases of the flower buds. A peak in larval numbers was reached at the thirteenth week after planting with the average for the three seasons of 0,4 larvae per plant. The preferred feeding sites were on, between and under the bracts from where the larvae burrow into the pithy tissue of the receptacle. Only six percent of the larvae were found feeding directly on the achenes. Eggs and larvae collected were reared to determine the degree of parasitism. Overall, 19% of the eggs were parasitised; 18% by Telenomus ullyetti Nixon (Scelionidae) and one percent by Trichogrammatoidea lutea (Trichogrammatidae). Larval parasitism at Warmbaths was 23% in 1988/89, 27% in 1989/90 and 34% in 1990/91. Of the parasitised larvae, 44% succumbed to Palexorista prob. laxa (Tachinidae). The remainder were unidentified Braconidae and Ichneumonidae. Predators, such as chrysopids, were observed during the study but their effect on egg and larvae numbers was not studied in detail. A polyhedral virus occurred late in the seasons and caused mortality of the larvae. The low numbers of H. armigera on sunflower, the slight damage to the crop and the reasonably high rate of parasitism, all seem to indicate that H. armigera is not an economica1ly important pest of sunflower and that additional control methods are not justified.
3

Vincent, Rebecca. "Species richness, extirpations and introductions among the noctuid moths (Lepidoptera: noctuidae) of New Brunswick's Fundy Coast." Thesis, National Library of Canada = Bibliothèque nationale du Canada, 1999. http://www.collectionscanada.ca/obj/s4/f2/dsk2/ftp01/MQ43231.pdf.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Kish, Karen Jeanine. "Saprophagous caterpillars (Lepidoptera: Noctuidae: Herminiinae) effect of Bacillus thuringiensis var. kurstaki application in forest and laboratory settings /." Morgantown, W. Va. : [West Virginia University Libraries], 2004. https://etd.wvu.edu/etd/controller.jsp?moduleName=documentdata&jsp%5FetdId=3746.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Thesis (M.S.)--West Virginia University, 2004.
Title from document title page. Document formatted into pages; contains viii, 40 p. : ill. (some col.), map. Vita. Includes abstract. Includes bibliographical references (p. 36-39).
5

Lee, Michael James. "Midgut proteases from larval Spodoptera littoralis (Lepidoptera: Noctuidae)." Thesis, Durham University, 1992. http://etheses.dur.ac.uk/5739/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The presence and properties of proteases present in larval midgut extracts from Spodoptera littoralis was investigated. Trypsin and chymotrypsin activities were found mainly in the midgut lumen while leucine aminopeptidase and dipeptidyl aminopeptidase IV activities were found solely in the midgut tissue. Hydrolysis of carboxypeptidase substrates indicated carboxyesterase A activity only. The characteristics of trypsin, chymotrypsin and leucine aminopeptidase were determined with respect to a variety of factors including pH, temperature, substrate concentration, P(_1) amino acid specificity and molecular weight. Inhibition of the endopeptidases by a wide variety of protease inhibitors derived from chemical, microbial, plant and animal sources was also carried out. Endopeptidase activities were compared with proteases from Helicoverpa armigera and mammalian sources and the endopeptidase specificity discussed. In addition, a haemolymph phenoloxidase (PO) was characterised (pH, substrate concentration), purified and the effects of various zymogen activating and PO inhibitory substances determined. Finally, two parasites were studied. Firstly, the ultrastructure of stages in the life-cycle of a microsporidian parasite (Nosema sp.) from H. armigera and secondly, the morphological changes associated with a nuclear polyhedrosis virus (NPV) disease in S. littoralis, together with ultrastructural characterisation and comparison of restriction endonuclease patterns of the nucleic acids between NPVs from different sources.
6

Pretorius, Johannes Diederik. "Status of resistance of Helicoverpa armigera (Lepidoptera: Noctuidae) and Diparopsis castanea (Lepidoptera: Noctuidae) to Bt cotton in South Africa / Pretorius J.D." Thesis, North-West University, 2011. http://hdl.handle.net/10394/7310.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Genetically modified (GM) cotton expressing Cry1Ac proteins was released in South Africa in 1997 for control of the bollworm complex on this crop. No reports of the failure of Bollgard® cotton to control these pests have yet been made. Throughout the world there are concerns about the development of resistance of target pests to Bt cotton due to the use of only one Bt gene. The aim of this study was to determine if Helicoverpa armigera (Lepidoptera: Noctuidae) and Diparopsis castanea (Lepidoptera: Noctuidae) developed resistance to Bt cotton in South Africa. To determine if H. armigera developed resistance, laboratory experiments were conducted to determine the levels of larval survival and development time when feeding on Bt and non–Bt cotton. Bollworm populations were collected on maize and cotton at different sites in South Africa and reared on Bt and non–Bt cotton under laboratory conditions. Results showed that some populations survived on Bt cotton and that a significant proportion of the individuals successfully completed their life cycles on Bt cotton. Surveys were also conducted amongst cotton farmers to determine the levels of compliance to the refuge strategy that has to be implemented by farmers as an insect resistance management (IRM) strategy to delay resistance development. The levels of compliance to refugia requirements were low and farmers generally only started planting refugia several years after they planted Bt cotton for the first time. The development of resistance of H. armigera to Bt cotton in South Africa can possibly be ascribed to non–compliance to the prescribed refuge requirements. No conclusions can be made on resistance of D. castanea to Bt cotton but the relatively long time to mortality of larvae could indicate development of tolerance to Cry1Ac proteins. The new generation Bollgard II® cotton, expressing both Cry1Ac and Cry2Ab2 proteins, has been released in South Africa during the 2010/11 growing season and field observations showed effective control of the bollworm complex at several sites in the country. Monitoring of refuge compliance levels as well as resistance development in the bollworm complex to Bollgard II® cotton is necessary to ensure the future success of GM cotton.
Thesis (M. Environmental Science)--North-West University, Potchefstroom Campus, 2012.
7

Allen, Geoffrey Rowland. "Behaviour and ecology of the primary parasitoids Cotesia urabae and Dolichogenidia eucalypti (Hymenoptera: Braconidae) and their host Uraba lugens (Lepidoptera: Noctuidae)." Title page, contents and preface only, 1989. http://web4.library.adelaide.edu.au/theses/09PH/09pha425.pdf.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Baldo, Gizele Rejane. "Interações de folhas de soja e algodão com a atividade do vírus de poliedrose nuclear de Chrysodeixis includens." Universidade Estadual de Ponta Grossa, 2018. http://tede2.uepg.br/jspui/handle/prefix/2486.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Eunice Novais (enovais@uepg.br) on 2018-05-07T19:38:50Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) Gizele Baldo.pdf: 5751948 bytes, checksum: df4e7c4c9be199c089c189cbe28764f0 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-05-07T19:38:50Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) Gizele Baldo.pdf: 5751948 bytes, checksum: df4e7c4c9be199c089c189cbe28764f0 (MD5) Previous issue date: 2018-02-28
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Os vírus de poliedrose nuclear são importantes agentes de controle microbiano de larvas de lepidópteros. No entanto, sua atividade pode ser comprometida durante a interação com suas plantas hospedeiras. Entender como ocorre a interação do vírus da lagarta Chrysodeixis includens, ChinNPV, com dois de seus hospedeiros, soja e algodão, pode auxiliar a expandir o uso de pesticidas biológicos amenizando suas limitações. A interação planta/vírus foi estudada a fim de verificar a influência da planta sobre o processo de infecção, alterando a forma e o momento em que as larvas se alimentam desses substratos. Os tratamentos foram: disco de folha, incorporação de folha (liofilizada e seca em estufa) em dieta, alimentação com substrato foliar antes da inoculação viral, persistência e exposição do vírus sobre a planta. As avaliações foram realizadas até o 10º ou 12º dias após a inoculação, quando foram determinados o peso e o estágio de desenvolvimento de cada sobrevivente. Os dados de mortalidade foram submetidos à análise de sobrevivência com riscos competitivos e os demais dados à ANOVA. Alterações histopatológicas no intestino médio das lagartas alimentadas com folhas de soja e algodão e inoculadas com o ChinNPV foram analisadas por microscopia de luz. A fixação das partículas virais foi avaliada através da extração da cera epicuticular com cinco solventes, seguida de aplicação, lavagem e contagem do vírus remanescentes. Fixação, morfologia e persistência dos poliedros sobre folhas de soja e algodão, em ambiente controlado e campo, foram avaliadas por MEV em diferentes períodos. A mortalidade das lagartas foi comprometida pelo algodão em quase todos os bioensaios realizados. A inoculação do NPV sobre discos de folha de soja resultou em mortalidades semelhantes à dieta. No entanto, quando tecidos liofilizados foram incorporados à dieta, os folíolos de soja reduziram a mortalidade de C. includens por NPV, com mortalidade análoga à provocada pelo algodão e, quando secos em estufa, a mortalidade larval foi intermediária, entre o apresentado pela dieta artificial e as folhas de algodão. Quando o vírus foi exposto na superfície da soja e posteriormente recuperado, o tempo de contato com a folha (72h) reduziu a atividade do vírus, o mesmo não foi válido para o algodão. A análise histopatológica mostrou desestruturação das células epiteliais no tratamento de alimentação prévia com folha, entretanto este fenômeno não alterou a mortalidade das lagartas. Enquanto em campo, a distribuição dos poliedros foi uniforme no filoplano das duas culturas, no laboratório, os poliedros formaram agregados sobre a superfície da soja. Já quando a cera epicuticular foi removida, a interação da folha com o vírus foi afetada. A atividade do ChinNPV foi comprometida tanto por folhas de soja quanto algodão, sendo que a persistência do vírus começa a reduzir após o terceiro dia de contato com o filoplano. Foi possível observar que a inativação do vírus somente ocorre quando folha de algodão e vírus são fornecidos em conjunto, enquanto na soja, o tempo de contato do vírus com a folha parece influenciar reduzindo a mortalidade das lagartas. Assim, seria interessante estudar formulações e doses para compensar a perda de atividade viral provocada pelos tecidos foliares.
Nucleopolyhedrovirus are important microbial control agents of lepidopteran larvae. However, their activity may be compromised during interaction with their host plants. Understanding the interaction process of the caterpillar virus Chrysodeixis includens, ChinNPV, with two of its hosts, soybean and cotton, may help to expand the use of biological pesticides by alleviating their limitations. The plant/virus interaction was studied in order to verify the influence of the plant on the infection process, changing the form and the moment in which the larvae feed on these substrates. The treatments were: leaf disc, incorporation of leaf (lyophilized and oven-dried) in diet, feeding with leaf substrate before viral inoculation, persistence, and virus exposure on the plant. Evaluations were carried out until the 10th or 12th days after inoculation, when the weight and stage of development of each survivor were determined. Mortality data were submitted to survival analysis with competitive risks and the other data to ANOVA. Histopathological changes in the midgut of caterpillars fed with soybean and cotton leaves and inoculated with ChinNPV were analyzed by light microscopy. Fixation of the virus particles was evaluated by extracting the epicuticular wax with five solvents followed by the application, washing and counting of the remaining virus. Fixation, morphology and persistence of the polyhedra on soybean and cotton leaves, under controlled environment and field, were evaluated by SEM on different periods. The mortality of caterpillars was compromised by cotton in almost all bioassays performed. NPV inoculation on soybean leaf discs resulted in diet-like mortalities. However, when lyophilized tissues were incorporated into the diet, soybean leaflets reduced the mortality of C. includens by NPV, with mortality similar to that caused by cotton, and when drying in oven, the larval mortality was intermediate between that presented by artificial diet and cotton leaves. When the virus was exposed on the soybean surface and later recovered, the time of contact with the leaf (72h) reduced the activity of the virus; the same was not true for cotton. The histopathological analysis showed disruption of epithelial cells in treatments of previous leaf feeding; however, this phenomenon did not change the mortality of caterpillars. While in the field, the polyhedra distribution was uniform on the phylloplane of the two cultures, in the laboratory, the polyhedra formed aggregates on the surface of the soybean. Already when the epicuticular wax was removed, the interaction of the leaf with the virus was affected. The activity of ChinNPV was compromised by both soybean and cotton leaves, and the persistence of the virus begins to decrease after the third day of contact with the phylloplane. It was possible to observe that the inactivation of the virus only occurs when cotton leaf and virus are supplied together, while in soybean, the time of contact of the virus with the leaf seems to influence, reducing the mortality of the caterpillars. Thus, it would be interesting to study formulations and doses to compensate for the loss of viral activity caused by foliar tissues.
9

Agostini, Lucas Trevisoli [UNESP]. "Suscetibilidade de Helicoverpa armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) a entomopatógenos." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/115915.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-03-03T11:52:42Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-07-22Bitstream added on 2015-03-03T12:07:10Z : No. of bitstreams: 1 000807109.pdf: 457835 bytes, checksum: c8b102f16b86a5f3ecea8c8ee3c9df40 (MD5)
A pesquisa objetivou analisar a suscetibilidade de duas populações distintas de Helicoverpa armigera a produtos comerciais à base de Bacillus thuringiensis (Bt) e isolados de Beauveria bassiana, Metarhizium anisopliae e Metarhizium rileyi. As populações foram coletadas em lavouras de soja nos municípios de Rio Verde (GO) e Luís Eduardo Magalhães (BA) e criadas em laboratório até a décima geração antes do início dos bioensaios. Os formulados utilizados foram Dipel® PM (B. thuringiensis var kurstaki), Xentari® WG (B. thuringiensis var. aizawai) e Agree® WG (B. thuringiensis var. aizawai GC91 transconjugado com B. thuringiensis var. kurstaki), com a aplicação de 50 ?L da suspensão do produto biológico, na concentração de 107 esporos viáveis/mL, sobre a superfície da dieta acondicionada em recipientes esféricos de plástico (2 cm de diâmetro x 3 cm de altura). Em cada recipiente foi inserida uma lagarta, de cada instar larval, em um total de 100 lagartas por tratamento distribuídas em 10 repetições. As avaliações referentes à mortalidade foram efetuadas a cada 24 horas, até o sétimo dia após a aplicação dos tratamentos. Os fungos B. bassiana e M. anisopliae foram obtidos a partir dos produtos comerciais biológicos Boveril® PM e Metarril® PM, respectivamente, enquanto que M. rileyi foi isolado de cadáveres de H. armigera, sendo padronizados na concentração de 108 conídios viáveis/mL. Como unidade experimental foram utilizados recipientes de plástico (2 cm de diâmetro x 3 cm de altura), com dieta artificial na qual uma alíquota de 50 ?L do fungo foi misturada ou aplicada na superfície. Em cada recipiente foi inserida uma lagarta de primeiro instar, com menos de 24 h de vida, totalizando 100 lagartas por tratamento distribuídas em 10 repetições. A mortalidade foi avaliada a cada 24 h, até o décimo dia após a aplicação dos tratamentos. Lagartas de primeiro instar de H. armigera, de ambas ...
The research aimed to assess the suscetibility of two distinct Brazilian populations of Helicoverpa armigera to commercial Bacillus thuringiensis insecticides and isolates of Beauveria bassiana, Metarhizium anisopliae and Metarhizium rileyi.The pest populations were collected in soybean fields located in Rio Verde (GO) and Luís Eduardo Magalhães (BA), taken to laboratory and reared until the tenth generation on artificial diet, to be used in the experiment.The bioassays were performed using spherical plastic receptacles (2-cm diameter x 3- cm height) containing artificial diet until complete the half volume. The formulated products used were Dipel® WP (B. thuringiensis var kurstaki), Xentari® WG (B. thuringiensis var. aizawai) and Agree® WG (B. thuringiensis var. aizawai GC91 with B. thuringiensis var. kurstaki), spraying 50 ?L of biological product solution at 107 viable spores/mL, on the surface of the diet. One caterpillar was inserted in each receptacle, related with larval instar, totaling 100 caterpillars per treatment and each group containing 10 caterpillars were considered a replication. Mortality were assessed each 24h, until the seventh day after the beginning of the bioassay. To perform the bioassays with entomopathogenic fungi, B. bassiana and M. anisopliae were obtained from the bio-insecticides Boveril® WP and Metarril® WP, respectively and M. rileyi was isolated from H. armigera cadavers at concentration of 108 viable conidia/mL. The bioassays were performed using spherical plastic receptacles (2-cmdiameter x 3-cm height) containing artificial diet until complete the half volume. After this step, a solution of 50 ?L containing the entomopathogenic fungi was sprayed on the diet surface. One caterpillar was inserted in each receptacle, with less than 24 h after hatch, totaling 100 caterpillars per treatment. Each group containing 10 caterpillars were considered a replication. Mortality were assessed each 24h, until ...
10

Agostini, Lucas Trevisoli. "Suscetibilidade de Helicoverpa armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) a entomopatógenos /." Jaboticabal, 2014. http://hdl.handle.net/11449/115915.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Ricardo Antonio Polanczyk
Banca: Italo Delalibera Júnior
Banca: Janete Apparecida Desidério
Resumo: A pesquisa objetivou analisar a suscetibilidade de duas populações distintas de Helicoverpa armigera a produtos comerciais à base de Bacillus thuringiensis (Bt) e isolados de Beauveria bassiana, Metarhizium anisopliae e Metarhizium rileyi. As populações foram coletadas em lavouras de soja nos municípios de Rio Verde (GO) e Luís Eduardo Magalhães (BA) e criadas em laboratório até a décima geração antes do início dos bioensaios. Os formulados utilizados foram Dipel® PM (B. thuringiensis var kurstaki), Xentari® WG (B. thuringiensis var. aizawai) e Agree® WG (B. thuringiensis var. aizawai GC91 transconjugado com B. thuringiensis var. kurstaki), com a aplicação de 50 μL da suspensão do produto biológico, na concentração de 107 esporos viáveis/mL, sobre a superfície da dieta acondicionada em recipientes esféricos de plástico (2 cm de diâmetro x 3 cm de altura). Em cada recipiente foi inserida uma lagarta, de cada instar larval, em um total de 100 lagartas por tratamento distribuídas em 10 repetições. As avaliações referentes à mortalidade foram efetuadas a cada 24 horas, até o sétimo dia após a aplicação dos tratamentos. Os fungos B. bassiana e M. anisopliae foram obtidos a partir dos produtos comerciais biológicos Boveril® PM e Metarril® PM, respectivamente, enquanto que M. rileyi foi isolado de cadáveres de H. armigera, sendo padronizados na concentração de 108 conídios viáveis/mL. Como unidade experimental foram utilizados recipientes de plástico (2 cm de diâmetro x 3 cm de altura), com dieta artificial na qual uma alíquota de 50 μL do fungo foi misturada ou aplicada na superfície. Em cada recipiente foi inserida uma lagarta de primeiro instar, com menos de 24 h de vida, totalizando 100 lagartas por tratamento distribuídas em 10 repetições. A mortalidade foi avaliada a cada 24 h, até o décimo dia após a aplicação dos tratamentos. Lagartas de primeiro instar de H. armigera, de ambas ...
Abstract: The research aimed to assess the suscetibility of two distinct Brazilian populations of Helicoverpa armigera to commercial Bacillus thuringiensis insecticides and isolates of Beauveria bassiana, Metarhizium anisopliae and Metarhizium rileyi.The pest populations were collected in soybean fields located in Rio Verde (GO) and Luís Eduardo Magalhães (BA), taken to laboratory and reared until the tenth generation on artificial diet, to be used in the experiment.The bioassays were performed using spherical plastic receptacles (2-cm diameter x 3- cm height) containing artificial diet until complete the half volume. The formulated products used were Dipel® WP (B. thuringiensis var kurstaki), Xentari® WG (B. thuringiensis var. aizawai) and Agree® WG (B. thuringiensis var. aizawai GC91 with B. thuringiensis var. kurstaki), spraying 50 μL of biological product solution at 107 viable spores/mL, on the surface of the diet. One caterpillar was inserted in each receptacle, related with larval instar, totaling 100 caterpillars per treatment and each group containing 10 caterpillars were considered a replication. Mortality were assessed each 24h, until the seventh day after the beginning of the bioassay. To perform the bioassays with entomopathogenic fungi, B. bassiana and M. anisopliae were obtained from the bio-insecticides Boveril® WP and Metarril® WP, respectively and M. rileyi was isolated from H. armigera cadavers at concentration of 108 viable conidia/mL. The bioassays were performed using spherical plastic receptacles (2-cmdiameter x 3-cm height) containing artificial diet until complete the half volume. After this step, a solution of 50 μL containing the entomopathogenic fungi was sprayed on the diet surface. One caterpillar was inserted in each receptacle, with less than 24 h after hatch, totaling 100 caterpillars per treatment. Each group containing 10 caterpillars were considered a replication. Mortality were assessed each 24h, until ...
Mestre
11

KAISER, I. S. "Manejo de Agrotis ipsilon (hufnagel) (lepidoptera: Noctuidae) com Entomopatógenos." Universidade Federal do Espírito Santo, 2016. http://repositorio.ufes.br/handle/10/7587.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-01T22:33:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_9003_Ingrid Schimidt Kaiser.pdf: 2154665 bytes, checksum: 7cfb0f5bed5b56b4b702f4cd4f7ed581 (MD5) Previous issue date: 2016-07-01
A lagarta rosca, Agrotis ipsilon (Hufnagel) (Lepidoptera: Noctuidae), é uma praga encontrada em todo mundo, que ataca diversas culturas e plantas invasoras. É considerada de difícil controle devido ao seu hábito noturno e ficar enterrada abaixo do solo ou abaixo dos restos culturais durante o dia. Desta forma, devem ser estudados métodos de manejo que auxiliem no controle dessa praga e que reduzam a aplicação de agrotóxicos. O objetivo deste trabalho foi avaliar métodos alternativos de manejo da praga com entomopatógenos, por meio de produtos à base de Bacillus thuringiensis (Berliner) (Bt) e Nematoides Entomopatogênicos (NEPs) Steinernema carpocapsae (Weiser) (Rhabditida: Steinernematidae) e Steinernema feltiae (Filipjev) (Rhabditida: Steinernematidae). Pode se observar que as lagartas de foram suscetíveis aos produtos de Bt, Agree® e Dipel®, e o Agree® teve maior efeito sobre as lagartas de 48-72 horas comparado ao Dipel®. Não houve diferença entre as CL50 e CL90 entre os produtos e o Agree® apresentou maior inclinação da curva resposta (concentração x mortalidade). As espécies de NEPs foram eficientes no controle de A. ipsilon, e permaneceram patogênicos no solo por oito dias após a aplicação. A principal forma de manejo tem sido o tratamento de sementes, ou a aplicação direta com inseticidas, sendo que estes métodos podem ocasionar uma série de problemas ao meio ambiente e ao homem. Desta forma, devem ser estudados métodos alternativos de manejo de A. ipsilon. Palavras-chave: Lagarta rosca. Controle biológico. Manejo integrado de Pragas.
12

Pilon, Anderson Martins. "Resposta bioquímica da lagarta da soja ao inibidor de protease benzamidina e seus efeitos no desenvolvimento pós-embrionário." Universidade Federal de Viçosa, 2004. http://www.locus.ufv.br/handle/123456789/8787.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Marco Antônio de Ramos Chagas (mchagas@ufv.br) on 2016-10-06T11:28:08Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 361797 bytes, checksum: 068a0abf2d9967881532d1d538a5fdbc (MD5)
Made available in DSpace on 2016-10-06T11:28:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 361797 bytes, checksum: 068a0abf2d9967881532d1d538a5fdbc (MD5) Previous issue date: 2004-02-11
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico
Dos seres vivos existentes, 72% são insetos, sendo que 50% destes são fitófagos. Na coevolução entre plantas e insetos, as plantas desenvolveram mecanismos de defesa contra o ataque de insetos. Dentre estes mecanismos destaca-se a produção de inibidores de protease. É postulado que, quando uma planta é atacada ou ferida, ela propicia um aumento nos níveis de inibidores de proteases na região ferida (resposta local) e ou por toda a planta (resposta sistêmica). Nesta interação inseto-planta, os insetos podem desenvolver mecanismos de defesa contra os inibidores de proteases produzidos pela planta. Esta possibilidade demanda um conhecimento mais elaborado do comportamento das enzimas proteolíticas do intestino médio dos insetos, a partir da ingestão crônica de inibidores de protease no momento do ataque à planta. Plantas de soja atacadas por larvas de Anticarsia gemmatalis (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) induzem, através da via das lipoxigenases, o aumento na síntese de inibidores de proteases, como uma forma de defesa ao ataque do inseto (FORTUNATO, 2001). Este inseto apresenta proteases tripsinas-like como enzimas digestivas (XAVIER, 2002). Tomando conhecimento destas informações e por ser a soja uma importante cultura para a economia brasileira, buscamos realizar a caracterização bioquímica e fisiológica do efeito do inibidor de tripsina benzamidina na digestibilidade protéica, crescimento e desenvolvimento de Anticarsia gemmatalis. Neste sentido, o presente trabalho baseou-se na determinação da digestibilidade e os efeitos no crescimento e desenvolvimento de larvas de A. gemmatalis, assim como a avaliação da atividade das proteases digestivas presentes no intestino médio da lagarta, quando alimentadas com o inibidor de tripsina benzamidina nas concentrações 0; 0,25; 0,50 e 0,75 (% p/p de dieta artificial). Verificamos, através do teste de Tukey (p < 0,05), que a adição de benzamidina alterou significativamente a digestibilidade do alimento proteico. Tal alteração está correlacionada com impactos negativos ocasionados na fase larval desse inseto, tais como aumento do ciclo larval, diminuição de ganho de peso e aumento da mortalidade. Verificamos que tanto a atividade proteolítica quanto a atividade amidásica apresentaram maiores índices em lagartas de 5o instar. Observamos também que a presença do inibidor alterou os perfis de atividades, sugerindo que os insetos, após a ingestão alta de inibidores de proteases, podem apresentar respostas de defesa através da hiperprodução de proteases sensíveis à benzamidina e/ou síntese de proteases insensíveis ao inibidor. Portanto, estes dados sugerem que a utilização de inibidores de protease possa ser uma estratégia promissora no controle de Anticarsia gemmatalis na cultura da soja.
From the existent beings living creatures, 72% are insects, and 50% of these are phytophagous. In the co-evolution between plants and insects, the plants developed defense mechanisms against the attack of insects. Among these mechanisms stand out the production of protease inhibitors. It is postulated that, when a plant is attacked or wounded, it propitiates an increase in the levels of proteases inhibitors in the wounded area (local answer) and or for the whole plant (systemic answer ). In this interaction insect-plant, the insects can develop defense mechanisms against the proteases inhibitors produced by the plant. This possibility demands an elaborated knowledge of the behavior of the proteolytic enzymes of the medium intestine of the insects, starting from the chronic ingestion of protease inhibitors in the moment of the attack to the plant. Soy plants attacked by larvas of Anticarsia gemmatalis (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) they induce, through the lipoxigenases way, the increase in the synthesis of proteases inhibitors, as a defense form to the attack of the insect (FORTUNATO, 2001). This insect presents proteases trypsin-like as digestive enzymes (XAVIER, 2002). Becoming aware of these informations and for being the soy an important culture for the Brazilian economy, we tried to accomplish the biochemical and physiologic characterization of the effect of the inhibitor of trypsin benzamidine in the proteic digestibility, growth and development of Anticarsia gemmatalis. In this way, the present work based on the determination of the digestibility and the effects in the growth and development of larvas of Anticarsia gemmatalis, as well as the evaluation of the activity of the present digestive proteases in the medium intestine of the caterpillar, when fed with the inhibitor of trypsin benzamidine in the concentrations 0; 0,25; 0,50 and 0,75 (% p/p of artificial diet). It was verified, through the test of Tukey (p <0,05), that the benzamidine addition altered the digestibility of the proteic food significantly. Such alteration is correlated with negative impacts caused in the larval phase of that insect, such as increase of the larval cycle, decrease of weight gain and increase of the mortality. It was verified that not only the proteolytic activity but also the starch activity presented larger indexes in caterpillars of 5th urge. It was also observed that the presence of the inhibitor altered the profiles of activities, suggesting that the insects, after the high ingestion of proteases inhibitors, they can present defense answers through the hyper-production of sensitive proteases to the benzamidine and/or synthesis of insensitive proteases to the inhibitor. Therefore, these data suggest that the use of protease inhibitors can be a promising strategy in the control of Anticarsia gemmatalis in the culture of the soy.
Dissertação importada do Alexandria
13

Moscardi, Maurício Lara. "Passagens sequenciais do múltiplo nucleopoliedrovirus de Anagrapha falcifera (Lepidoptera: Noctuidae) : mortalidade e aspectos morfológicos do intestino médio de lagartas de Spodoptera cosmioides (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade Estadual de Londrina. Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Agronomia, 2014. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000190754.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A ocorrência de Spodoptera cosmioides de forma expressiva, em lavouras de algodão, é constatada desde 2002. Na cultura da soja, em algumas regiões, esta espécie é considerada praga importante, pois ataca as folhas e as vagens, na fase reprodutiva da cultura. Dentre os métodos alternativos para controle dessa praga está a utilização de baculovirus, que pode substituir ou associar-se ao uso de produtos fitossanitários de origem sintética. O objetivo deste trabalho foi avaliar alterações na biologia e na morfologia do intestino médio (IM) de lagartas Spodoptera cosmioides, sob efeito das passagens do múltiplo nucleopoliedrovirus de Anagrapha falcifera (AfMNPV), em diferentes tempos de infecção, buscando correlacionar os efeitos histopatológicos com a efetividade deste vírus como potencial controle biológico desta praga. Comparou-se a morfologia do IM entre lagartas infectadas e não infectadas. As lagartas foram infectadas com sete dias de desenvolvimento, utilizando-se três diferentes passagens do vírus AfMNPV em S. cosmioides (T1, T2 e T3, correspondendo a primeira, quarta e sétima passagens, respectivamente), além da testemunha. Os tubos digestivos foram coletados com 24, 72 e 144 horas de infecção, em número de 20 por tratamento, por tempo de infecção. Os tubos, fixados em Karnovsky, foram processados, corados com Hematoxilina-Eosina e analisados ao microscópio de luz. Concomitantemente foram realizados ensaios de biologia comparada, com os mesmos tratamentos, para análises de comportamento e mortalidade. Para os resultados de biologia, os tratamentos T2 e T3 apresentaram drástica redução de locomoção e alimentação a partir do quarto dia após infecção (DAI), além de maior taxa de mortalidade acumulada em relação à testemunha e o T1. Morfologicamente todos os tratamentos (T1, T2 e T3) causaram alteração no IM de S. cosmioides nos três tempos de infecção, sendo que as maiores alterações ocorreram no epitélio. Conclui-se, portanto, que o AfMNPV, nas três passagens testadas em S. cosmioides, causa alterações comportamentais e alterações morfológicas no IM desta espécie, sendo que a quarta e a sétima passagem foram as mais efetivas, indicando ser este um agente de controle promissor para esta praga.
The expressively occurrence of Spodoptera cosmioides in cotton fields is observed since 2002. In soybean, in some regions, this species is an important pest, as it attacks the leaves and pods during the reproductive stage of the crop. Among the alternative methods for control of this pest is the use of baculovirus, which can replace or be associated with the use of phytosanitary products of synthetic origin. The aim of this work is to evaluate changes in S. cosmioides caterpillars? biology and morphology of the midgut (IM), under effect of passages of Anagrapha falcifera multiple nucleopolyhedrovirus (AfMNPV), at different times of infection, to correlate histopathological effects with the effectiveness of this virus as a potential biological control of this pest. We compared the morphology of IM between infected and non-infected larvae. Larvae were infected with seven days of development, by using three different passages of AfMNPV in S. cosmioides (T1, T2 and T3, which is the first, fourth and seventh passages, respectively) and the control treatment. The digestive tubes were collected at 24, 72 and 144 hours of infection of 20 structures per treatment, per time of infection. The digestive tubes, fixed in Karnovsky, were processed, stained with hematoxylin-eosin and examined under a light microscope. Compared biology assays with the same treatments for analyzing behavior and mortality were performed concomitantly. The biology results of T2 and T3 treatments showed dramatic reduction in locomotion and feeding from the fourth day after infection (DAI) and higher cumulative mortality rate compared to the control and T1. Morphologically, all treatments (T1, T2 and T3) caused changes in the IM of S. cosmioides, in the three times of infection, with the greatest changes occurring at the epithelium. Therefore, it is possible to conclude that the AfMNPV, in the three passages tested in S. cosmioides, cause behavioral and morphological changes in the IM of this species, indicating that it can be a promising control agent to this pest.
14

Ahmad, M. "Mechanisms of insecticide resistance in Heliothis armigera (Huebner) (Lepidoptera : Noctuidae)." Thesis, University of Reading, 1988. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.383381.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Dourado, Patrick Marques. "Resistência de Spodoptera frugiperda (Lepidoptera: Noctuidae) a spinosad no Brasil." Universidade de São Paulo, 2009. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/11/11146/tde-10112009-135709/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Spinosad tem sido um dos inseticidas bastante utilizados em programas de manejo de Spodoptera frugiperda (J.E. Smith) no Brasil, devido à alta eficácia e ao mecanismo de ação único (ativadores alostéricos dos receptores nicotínicos de acetilcolina). Para preservar a vida útil de spinosad, os objetivos do trabalho foram: (a) caracterizar a variabilidade geográfica e temporal na suscetibilidade de S. frugiperda a spinosad em populações coletadas nas principais regiões produtoras de milho no Brasil nas safras de 2006 a 2008, (b) Avaliar a resposta à pressão de seleção de S. frugiperda a spinosad em condições de laboratório, e (c) avaliar a resistência cruzada entre spinosad e spinetoram em S. frugiperda. A caracterização da suscetibilidade a spinosad em populações de S. frugiperda foi realizada com o método de bioensaio por ingestão mediante contaminação superficial da dieta artificial com o inseticida, utilizando-se lagartas de 3º instar. Baseado na resposta de concentração-mortalidade da população suscetível de referência, foram definidas as concentrações diagnósticas de 32 e 56 µg de spinosad/mL de água [I.A.(ppm)], correspondentes à CL95 e CL97 respectivamente, para o monitoramento da resistência. Foram verificadas diferenças significativas na suscetibilidade de populações de S. frugiperda a spinosad no Brasil, com sobrevivências variando de 1,5 a 64,4% e 1,5 a 41,2% nas concentrações diagnósticas de 32 e 56 ppm de spinosad respectivamente. Em geral foi observado um aumento na freqüência de resistência em todas as populações avaliadas nas safras de 2006 a 2008. Foram verificadas respostas à pressão de seleção de uma população de S. frugiperda a spinosad, atingindo uma razão de resistência (RR) de 371 vezes, após cinco ciclos de seleção para resistência em condições de laboratório. Resistência cruzada positiva entre spinosad e spinetoram foi comprovada para a população de S. frugiperda resistente a spinosad. Portanto, as estratégias de uso de spinosad para o controle de S. frugiperda no Brasil devem ser revistas para preservar a vida útil desse importante inseticida em programas de manejo integrado de pragas.
Spinosad has been one of the most used insecticides to manage Spodoptera frugiperda (J.E. Smith) in Brazil, due to its high efficacy and unique mode of action (nicotinic acetylcholine receptor allosteric activators). In order to preserve its lifetime, the objectives of this research were: (a) to characterize the geographic and temporal variability in the susceptibility to spinosad in populations of S. frugiperda collected from major maize-producing regions in Brazil during 2006 to 2008 seasons; (b) to evaluate response to selection pressure of S. frugiperda to spinosad under laboratory conditions; and (c) to evaluate cross-resistance between spinosad and spinetoram in S. frugiperda. The characterization of susceptibility to spinosad in S. frugiperda populations was conducted with ingestion bioassays by contaminating the artificial diet surface with the insecticide and using 3rd instar larvae. Based on concentration-response of susceptible reference population, diagnostic concentrations of 32 and 56 µg of spinosad/mL of water [A.I. (ppm)] (values of LC95 e LC97 respectively) were defined for resistance monitoring. Significant differences in the susceptibility to spinosad were detected in S. frugiperda populations in Brazil, with survivorship varying from 1.5 to 64.4% and 1.5 a 41.2% at diagnostic concentrations of 32 and 56 ppm of spinosad respectively. In general, an increase in the frequency of resistance was observed in all populations evaluated from 2006 to 2008. Response to selection pressure was obtained in a population of S. frugiperda to spinosad, with resistance ratio of up to 371-fold, after five cycles of selection for resistance under laboratory conditions. A positive cross-resistance was observed between spinosad and spinetoram in spinosad-resistant S. frugiperda population. Therefore, the strategies of use of spinosad to manage S. frugiperda in Brazil must be revised in order to preserve its lifetime of this important insecticide in integrated pest management programs.
16

Laurentis, Valéria Lucas de [UNESP]. "Helicoverpa armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae): táticas para o manejo integrado." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2017. http://hdl.handle.net/11449/148862.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by VALÉRIA LUCAS DE LAURENTIS null (valaurentis@hotmail.com) on 2017-02-23T17:49:06Z No. of bitstreams: 1 Tese_Valéria_Lucas_de_Laurentis.pdf: 1331261 bytes, checksum: 4a05f3ddbe91dd538e07d6ca5383f6a9 (MD5)
Approved for entry into archive by Juliano Benedito Ferreira (julianoferreira@reitoria.unesp.br) on 2017-02-24T18:43:05Z (GMT) No. of bitstreams: 1 laurentis_vl_dr_bot.pdf: 1331261 bytes, checksum: 4a05f3ddbe91dd538e07d6ca5383f6a9 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-02-24T18:43:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 laurentis_vl_dr_bot.pdf: 1331261 bytes, checksum: 4a05f3ddbe91dd538e07d6ca5383f6a9 (MD5) Previous issue date: 2017-01-24
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
O objetivo desta pesquisa foi estudar algumas estratégias para o manejo de Helicoverpa armigera (Hübner) (Lep.: Noctuidae), como o uso de inseticidas químicos (clorantraniliprole, clorfenapir e zeta-cipermetrina) e biológicos (Bacillus thuringiensis kurstaki, Bacillus thuringiensis aizawai e VPN-HzSNPV), o uso do parasitoide de ovos Trichogramma pretiosum Riley (Hymenoptera: Trichogrammatidae), além da compatibilidade entre estas ferramentas, em condições de laboratório. Para os testes de toxicidade foi avaliada a mortalidade das lagartas de segundo ínstar via ingestão e contato, e estimada a CL50, via ingestão, dos inseticidas. Por ingestão, todos os produtos testados, exceto VPN-HzSNPV, provocaram 100% de mortalidade. Por contato, os produtos clorfenapir e clorantraniliprole mataram 100% dos insetos. Clorfenapir matou as lagartas em menos tempo. Dentre os produtos químicos, zeta-cipermetrina foi o que demorou mais tempo para matar os insetos. Clorantraniliprole (0,00031 g i.a./L) e VPN-HzSNPV (0,001293 g i.a./L) apresentam os menores valores de CL50. Nos testes com T. pretiosum, comparados com Corcyra cephalonica (Staiton) (Lep.: Pyralidae), foi estudado o parasitismo, a emergência e o período de ovo a adulto, com 24 e 48 h de exposição do parasitoide aos ovos de H. armigera; a longevidade dos descendentes com 24 h de exposição; o parasitismo e a emergência em ovos de diferentes idades e diferentes dias de oviposição dos lepidópteros; e a preferência hospedeira. O parasitismo foi maior em C. cephalonica após 24 e 48 h de exposição (57,4% e 84,6%, respectivamente). Nos diferentes dias de oviposição, em ovos de C. cephalonica o parasitismo foi maior no segundo dia (76,2%), e em H. armigera, no terceiro (71,1%). Em relação às idades dos ovos, o parasitismo foi menor em C. cephalonica com dois dias (63,3%) e H. armigera com três (41,3%). No teste com chance de escolha, T. pretiosum preferiu H. armigera. No teste sem chance de escolha não houve diferença na preferência. Para os experimentos de seletividade, ovos hospedeiros foram mergulhados nos inseticidas antes e depois do parasitismo. Os adultos foram expostos ao resíduo seco dos inseticidas em tubos de vidro e utilizando a metodologia da Organização Internacional de Controle Biológico (IOBC). Quando os ovos foram tratados antes do parasitismo, zeta-cipermetrina e clorfenapir foram moderadamente nocivos aos adultos em relação ao parasitismo e nocivos em relação à emergência. Com relação à fase imatura de T. pretiosum, quando os ovos foram tratados com dois dias após o parasitismo, zeta-cipermetrina foi moderadamente nocivo para a emergência. Após quatro dias do parasitismo, para a emergência, zeta-cipermetrina e clorfenapir foram moderadamente nocivos. Clorfenapir impediu a emergência dos adultos quando os hospedeiros foram tratados após seis dias do parasitismo, sendo considerado nocivo, enquanto zeta-cipermetrina foi moderadamente nocivo. Após 24, 48 e 72 horas de exposição dos adultos aos inseticidas de acordo com a metodologia da IOBC, zeta-cipermetrina e clorfenapir não permitiram o parasitismo, sendo classificados como nocivos. Nos testes de compatibilidade, os inseticidas sintéticos foram adicionados ao meio de cultura ágar nutriente, e sobre o meio foram inoculados 5,0 μL de cada suspensão de B. thuringiensis. As áreas das colônias foram medidas e contabilizado o número de esporos, e depois as suspensões foram utilizadas no teste de patogenicidade. Zeta-cipermetrina foi muito tóxico aos dois bioinseticidas. Clorfenapir foi moderadamente tóxico para Bt aizawai e compatível para Bt kurstaki. Clorantraniliprole foi compatível aos dois biológicos. Bt kurstaki e Bt aizawai, crescidos em meio contendo os inseticidas clorantraniliprone e clorfenapir, causaram 100% de mortalidade nas lagartas.
17

Costa, Junior Helvio Campoy. "Efeito subletal do Dipel em Helicoverpa armigera (|Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2017. http://hdl.handle.net/11449/152593.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by HELVIO CAMPOY COSTA JUNIOR null (helviocampoy@hotmail.com) on 2018-01-24T20:17:31Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_Helvio_Campoy_Costa_Junior.pdf: 901555 bytes, checksum: c6e5d61c52e8062ad3355807212bd08a (MD5)
Approved for entry into archive by Karina Gimenes Fernandes null (karinagi@fcav.unesp.br) on 2018-01-26T10:44:07Z (GMT) No. of bitstreams: 1 costajunior_hc_me_jabo.pdf: 901532 bytes, checksum: 2d8a2d766da611d354e51bed9eacd12d (MD5)
Made available in DSpace on 2018-01-26T10:44:07Z (GMT). No. of bitstreams: 1 costajunior_hc_me_jabo.pdf: 901532 bytes, checksum: 2d8a2d766da611d354e51bed9eacd12d (MD5) Previous issue date: 2017-11-30
O objetivo desta pesquisa foi avaliar o efeito subletal causado pelo bioinseticida Dipel em lagartas de Helicoverpa armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae). Bacillus thuringiensis (Bt) é um entomopatógeno amplamente utilizado no controle de pragas, porém pouco se sabe sobre seus efeitos em concentrações subletais, que podem ocorrer em campo devido à diferença na distribuição da calda de aplicação ao longo do dossel das culturas ou diferenças na concentração da expressão de toxinas Bt em tecidos de plantas geneticamente modificada. Neste estudo foi utilizado o bioinseticida Dipel na formulação SC, nas concentrações de 3,67 x 106; 6,85 x 106; 6,85 x 107; 1,37 x 108 e 6,85 X 108 esporos.mL-1, além do tratamento controle, no qual recebeu aplicação de apenas água deionizada para instalação do bioensaio para estimativa das concentrações subletais. Para cada concentração foram utilizadas dezesseis lagartas e três repeticões. A análise de Probit, foi utilizada para estimar as concentrações letais; CL10, CL15, CL20 e CL25, que são consideradas concentrações subletais por apresentarem mortalidade abaixo de 25%. Posteriormente, foi instalado outro bioensaio para avaliar alguns parâmetros biológicos, tais como: período de duração da fase larval, peso de indivíduos na fase larval, peso de indivíduos na fase de pupa e razão sexual. Em todas as concentrações foi observado um aumento significativo no período larval, com destaque para CL25 que apresentou o maior período, chegando a mais de 36 dias. Também foram observadas diferenças significativas no peso de lagartas, peso de pupas. Apenas a concentração CL10 não apresentou diferença significativa em relação ao tratamento controle no parâmetro peso de pupas. Concentrações subletais de Bt são capazes de interferir no desenvolvimento de indivíduos de H. armigera, podendo contribuir para reduzir os prejuízos causados por essa praga.
The objective of this research was to evaluate the sublethal effect caused by Dipel bioinsecticide on Helicoverpa armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) caterpillars. Bacillus thuringiensis (Bt) is an entomopathogen widely used in pest control, but little is known about its effects on sublethal concentrations, which may occur in the field due to the difference in distribution of the application along the canopy of the crops or differences in concentration expression of Bt toxins in genetically modified plant tissues. In this study, the Dipel bioinsecticide was used in the SC formulation, at concentrations of 3.67 x 106; 6.85 x 106; 6.85 x 107; 1.37 x 108 and 6.85 X 108 spores.mL-1, in addition to the control treatment, in which it received application of only deionized water to install the bioassay to estimate the sublethal concentrations. Sixteen caterpillars and three replicates were used for each concentration. Probit analysis was used to estimate lethal concentrations; LC10, LC15, LC20 and LC25, which are considered sublethal concentrations because they present a mortality below 25%. Later, another bioassay was installed to evaluate some biological parameters, such as: duration period of the larval phase, weight of individuals in the larval stage, weight of individuals in the pupal phase and sexual ratio. All the concentrations showed a significant increase in the larval period, with highlight to LC25 that presented the longest period, reaching more than 36 days. There were also significant differences in the weight of caterpillars and pupal weight. Only LC10 concentration showed no significant difference in relation to the control treatment in the pupae weight parameter. Sublethal Bt concentrations are capable of interfering in the development of H. armigera individuals, and may contribute to reduce the damage caused by this pest.
18

Oliveira, Ana Paula Souza. "Avaliação da flutuação populacional de adultos e formas jovens de grandes lagartas em pomares de macieira." Universidade do Estado de Santa Catarina, 2012. http://tede.udesc.br/handle/handle/1145.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-12-08T16:44:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PGPV12MA099.pdf: 1026423 bytes, checksum: 9953859704cc50eabc5e4ee44d896b54 (MD5) Previous issue date: 2012-08-30
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
During all the crop cycle the apple tree (Malus domestica), is damaged by a group of Lepidoptera insect species identified as "big caterpillars" of the families Noctuidae and Geometridae. The big caterpilars would cause losses to the apple production by damaging leaves and fruits. Due the economic importance, mainly for the regions of southern Brazil, there is a need to protect the apple plants against the attack of the main pests and establishment of monitoring forms to avoid the increasing population of pests in commercial orchards. Thus, the present study aimed to monitor in the field the phase of eggs, larvae and adults of the Physocleora dimidiaria, Pseudoplusia includens and Peridroma saucia species and assess the fruit damage caused by these species. In randomized block design with four replications was tested the following floral attractives: T1 - Attractive 1; T2 - Attractive 2; T3 - Attractive 3; T4 - Attractive 4; T5 - Attractive 5 and T - Control (without attractive substance). The tested substances were delivered in one mL eppendorfes tubes closed with cotton and fixed on the sticky bottoms of delta traps hung at 1.65 m from the ground. The substances were replaced every 45 days. Weekly recordings of moths catches were done to obtain the adults population. For monitoring caterpillars in the rows vegetation it was used a sweeping net by sweeping motions starting 5 meters forward and backward from sampled plants with traps. The occurrences of postures (eggs) and caterpillars were also evaluated in the apple plants located at the left, right and in front of the trapped plant itself. All the collected material were stored in plastic containers and sent to the Entomology Laboratory of EEFCT for screening. For the fruit damage assessment 2400 fruits were harvested and visually evaluated for external damages caused by big caterpillars . All data were submitted to the transformation of √ x +1 and the Duncan test at 5% level of probability. The results showed that the species P. dimidiaria were present during all apple grow season both as adult (288 moths) and as caterpillar phase, present in sprouts plants (24) and in the rows vegetation (12 larvae) of the orchard. The species P. includens was present in some plants as caterpillar phase (10 larvae) and as moths were captured in traps (175 adults) and its population ranging from one season to another. Postures of P. saucia (65) were found in apple plants, but none of them hatched, only 7 adults of this species were captured and no caterpillar was found on apple trees. The damage caused by species of "big caterpillars" in this study were 1.54% in the first and 2.5% in the second apple crop seasons. In general the floral attractive captured 649 and 671 adults of the three moths species in the first and second harvest, respectively
Durante todo o ciclo de cultivo a macieira (Malus domestica) é atacada por um conjunto de espécies de insetos da Ordem Lepidoptera, definidas como "grandes lagartas" pertencentes as famílias Noctuidae e Geometridae, responsáveis por danos como desfolha e perfurações em frutos, causando perdas de produção. Devido a importância econômica da macieira, principalmente para as regiões produtoras do Sul do Brasil, há a necessidade de proteger as plantas contra o ataque das principais pragas e estabelecer formas de monitoramento para evitar o aumento da população das pragas em pomares comerciais. Assim, o presente trabalho teve por objetivo monitorar o comportamento das fases de postura, de lagarta e de adultos das espécies Physocleora dimidiaria, Pseudoplusia includens e Peridroma saucia, bem como avaliar os danos causados por estas espécies. Em delineamento de blocos casualisados com quatro repetições foi testado a campo os seguintes atrativos florais: T1 Atrativo 1; T2 Atrativo 2; T3 Atrativo 3; T4 Atrativo 4; T5 Atrativo 5 e T Testemunha (sem substância atrativa). Um mL de cada atrativo foi colocado em tubos eppendorfes vedados com algodão e fixados no piso colante de armadilhas tipo Delta presas a planta a 1,65 m do solo e trocados a cada 45 dias. As armadilhas foram monitoradas semanalmente coletando-se as mariposas capturadas para obter-se a flutuação populacional de adultos. Para o monitoramento de lagartas nas entre linhas foi utilizada rede de varredura partindo 5 metros a frente e 5 metros para trás das plantas com armadilhas. Foram vistoriadas as plantas de macieira localizadas a esquerda, a direita e a frente e a própria planta com armadilha em busca de posturas e lagartas. Todos os indivíduos coletados foram acondicionados em potes plásticos e encaminhados para triagem no laboratório de Entomologia da EEFCT. Para avaliação de danos, 2400 frutos foram colhidos e avaliados visualmente. Todos os dados foram submetidos a transformação de √x+1 e ao teste de Duncan a nível de 5 % de probabilidade. Os resultados mostraram que a espécie P. dimidiaria está presente durante todos os estádios fenológicos da macieira tanto na fase de adulto (288 mariposas) como na fase de lagarta, presente nos rebrotes das plantas (24) e na vegetação (12) das entre linhas do pomar. A espécie P. includens esteve presente em algumas plantas na fase de lagarta (10 indivíduos) e quando mariposa foi capturada em armadilhas (175 adultos), oscilando sua população de uma safra para outra. Posturas de P. saucia (65) foram encontradas em plantas de macieira, porém nenhum ovo eclodiu, somente 7 adultos desta espécie foram capturados e nenhuma lagarta foi encontrada nas macieiras. Os danos causados pelas espécies de grandes lagartas neste estudo foram de 1,54 % na primeira safra e de 2,5 % na segunda. Em geral os atrativos florais capturaram 649 e 671 adultos das três espécies de mariposas na primeira e segunda safra, respectivamente
19

Van, Heerden Desireé. "The biology of Palexorista laxa (Curran) (Diptera : Tachinidae) : an internal larval parasitoid of Heliothis armigera (Hübner) Lepidoptera : Noctuidae)." Thesis, Rhodes University, 1993. http://hdl.handle.net/10962/d1005332.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The Tachinid fly, Palexorista laxa (Curran) is an important parasitoid of Heliothis armigera (Hubner) in Africa and India. The biological characteristics of the parasitoid were studied with an emphasis on its host instar preference, host range, seasonality and percentage parasitism. The developmental stages were also studied and described. A high host mortality (48%-100%) due to parasite attack occurred when small larvae were parasitised (2nd & 3rd instars). A preference for the 4th and 5th host instars was shown by the flies. P. laxa was found to be a non-specific parasitoid and parasitised a number of lepidopterous larvae in the laboratory including Busseola fusca (Fuller), Chilo partellus (Swinhoe) and Eldana saccharina Walker, but preferred Ii. armigera. The percentage parasitism on H. armigera in the field was variable peaking at 48% in 1988/89. Of the various parasitoids recorded from H. armigera on sunflower P. laxa was by far the most abundant. Mating occurred immediately after emergence with the males emerging a day earlier than the females. Males were capable of multiple matings whereas females mated only once in a lifetime. P. laxa females produced incubated macrotype eggs which hatched almost immediately after oviposition. The duration of development of the incubated egg and larval stage was 6,7 days, the pupa 10,4 days for females and 9,4 days for males, and the adult lived up to 50 days at 25°C. A reduction in pupal weight, an increase in the duration of the pupal stage and higher pupal mortality accompanied an increase in density of parasitoids per host. A linear relationship was shown between adult mass and number of ovarioles and eggs in P. laxa females. The oviposition period was 26,9 days with a high variation in daily progeny production. The total fertility per female was 126,3 puparia. "Inexperienced" females deposited incubated eggs on all parts of the host body while "experienced" females confined oviposition to the head and thorax. P. laxa females did not discriminate between previously parasitised and non-parasitised hosts. The effect of temperature on larval and pupal survival and development time was studied at 20°, 22°, 25°, 28°and 30°C. As expected, duration of development decreased with an increase in temperature, and there was a reduction in mortality.
20

Morando, Rafaela [UNESP]. "Resistência de genótipos de feijoeiro a Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/97247.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:28:37Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-02-26Bitstream added on 2014-06-13T19:58:14Z : No. of bitstreams: 1 000754266.pdf: 1934909 bytes, checksum: e561fe663a3222db7f013bbec7d20de0 (MD5)
O Brasil se destaca como um importante produtor de feijão (Phaseolus vulgaris). Porém, o ataque de diversos insetos-praga tem comprometido sua produtividade a campo. A lagarta-falsa-medideira, Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae), é considerada uma espécie de importância crescente para a cultura do feijão, devido aos danos ocasionados nas últimas safras. Diante disso, surge a necessidade de estudar métodos de controle complementares ao método químico convencional, que apresentem eficiência e ao mesmo tempo, sejam menos agressivos ao meio ambiente. O presente trabalho teve como objetivo avaliar diferentes genótipos de feijoeiro, visando à seleção de materiais resistentes frente ao ataque de C. includens. Inicialmente, foram realizados testes preliminares com 59 genótipos, os quais foram divididos em três grupos, de acordo com a coloração das folhas (escura, clara e intermediária). A antixenose (oviposição) foi avaliada em teste com chance de escolha. Foram selecionados 12 materiais com potencial para resistência e dois padrões comerciais suscetíveis, para as etapas subsequentes. Com esses genótipos foram realizados ensaios de antixenose (oviposição), no interior de casa de vegetação, além de atratividade, antixenose (alimentação) e biologia com lagartas, em condições de laboratório (T= 26 ± 2º C, UR= 65 ± 10 % e fotoperíodo= 14 h). Com relação à oviposição de C. includens em teste sem chance de escolha, os genótipos ‘IAC Jabola’, Arcelina 1, ‘IAC Boreal’, ‘Flor de Mayo’ e ‘IAC Formoso’ apresentaram resistência do tipo antixenose (oviposição). Discos foliares dos 14 genótipos avaliados foram igualmente atrativos a lagartas de terceiro ínstar após seis horas de exposição. Em testes com e sem chance de escolha, os genótipos Arcelina 4, 2 ‘BRS Horizonte’, ‘Pérola’, H9A102-1-1-1-52, ‘IAC Boreal’, ‘IAC Harmonia...
Brazil is one of the biggest producer of common bean (Phaseolus vulgaris), but the attack of several insect pests has compromised their productivity in the field. The soybean looper Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae) species is considered to be of increasing importance in growing bean due to the losses caused in the last harvests. Therefore, it is necessary to study additional control methods to the conventional chemical one, which is both efficient and less harmful to the environment. The objective of this paper is to evaluate different genotypes of bean aiming at the choice of materials resistant to the attack of C. includens. At first, preliminary tests were performed with 59 genotypes which were divided into three groups according to the color of the leafs (dark, light, and intermediate). The antixenosis (oviposition) was evaluated in a test with choice chance. 12 materials with potential to resistance and two susceptible commercial standards were selected for the following steps. With such genotypes antixenosis (oviposition) assays were performed inside the greenhouse, in addition to assays of attractiveness, antixenosis (feeding), and biology with loopers in lab conditions (T= 26 ± 2º C, RH= 65 ± 10 % and photoperiod = 14 h). Regarding oviposition of C. includes in a test without choice, the genotypes ‘IAC Jabola’, Arcelina 1, ‘IAC Boreal’, ‘Flor de Mayo’, ‘IAC Formoso’, ‘Rubi’, and ‘IAPAR 44’ presented resistance type antixenosis (oviposition). After six hours of exposure, leaf discs of 14 genotypes evaluated were equally attractive to third instar loopers. In tests with and without choice chance, the genotypes Arcelina 4, ‘BRS Horizonte’, ‘Pérola’, H9A102-1-1-1-52, ‘IAC Boreal’, ‘IAC Harmonia’, and ‘IAC Formoso’ were less consumed by third instar loopers. In the biology assay, the genotypes ‘IAC Boreal’, ‘IAC Harmonia...
21

Schlick-Souza, Eunice Cláudia [UNESP]. "Resistência de genótipos de soja a Chrysodeixis includens (Walker) (Lepdoptera: Noctuidae)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/105461.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:35:01Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-12-12Bitstream added on 2014-06-13T19:24:11Z : No. of bitstreams: 1 000754014.pdf: 1942424 bytes, checksum: 471e068ee68e37f4b3c0be947e861dc1 (MD5)
No Brasil a soja, Glycine max (Linnaeus) Merril, é a principal oleaginosa, responsável pela geração de divisas, além de ser a principal cultura produtora de óleo vegetal e representar importante fonte de proteínas. Durante o desenvolvimento, a cultura é atacada por inúmeros insetos-praga, com destaque para a lagarta-falsa-medideira, Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae), que tem causado danos às plantas durante a fase vegetativa e reprodutiva. Os sojicultores têm como a base para o controle dessa praga a aplicação de produtos químicos, os quais têm elevado o custo de produção. Considerando-se a importância desse inseto para a cultura da soja, aliado aos efeitos indesejáveis decorrentes da aplicação intensiva de inseticidas químicos para o controle, este trabalho teve como objetivo avaliar genótipos de soja frente ao ataque de C. includens, visando verificar a expressão de resistência. Foram realizados ensaios com mariposas (atratividade e preferência para oviposição) em casa de vegetação e com lagartas (antibiose) em condições de laboratório (T= 26 ± 2ºC, UR= 65 ± 10% e fotoperíodo= 14 h), além de análises morfológica, física e anatômica das folhas de soja. Foram avaliados os genótipos: ‘IAC 17’, ‘IAC 18’, ‘IAC 19’, ‘IAC 23’, ‘IAC 24’, ‘IAC 100’, IAC 74-2832, IAC 78-2318, PI 171451, PI 229358, PI 227687, PI 274453, PI 274454, D 75-10169, L 1-1-01, ‘Coodetec-208’ e ‘Conquista’. A preferência para oviposição foi avaliada em testes com e sem chance de escolha no interior de casa de vegetação. A antibiose foi avaliada em laboratório (T= 26 ± 2ºC, UR= 65 ± 10% e fotoperíodo= 14 h) confinando-se lagartas de C. includens nos diferentes genótipos e avaliando-se a duração total da fase larval; a viabilidade larval (%); a viabilidade...
In Brazil, soybean, Glycine max (Linnaeus) Merrill, is the main oilseed, responsible for the generation of foreign exchange, besides being the main producing culture of vegetable oil and represent an important source of protein. During development, the crops are attacked by numerous insect pests, especially the soybean looper, Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae), which has caused damage to plants during the vegetative and reproductive stage. Soybean farmers have as the basis for control of this pest the application of chemicals, which have high production costs. Considering the importance of this insect for the soybean crop, coupled with the undesirable effects of intensive application of chemical insecticides for control, this study aimed to evaluate soybean genotypes against attack C. includens, to check the expression of resistance. Trials with moths (attractiveness and preference for oviposition) under greenhouse and larvae (antibiosis) under laboratory conditions (T = 26 ± 2 º C, UR = 65 ± 10% and photoperiod = 14 h) were performed, and the analysis morphological, physics and anatomy of soybean leaves. Genotypes were evaluated: ‘IAC 17’, ‘IAC 18’, ‘IAC 19’, ‘IAC 23’, ‘IAC 24’, ‘IAC 100’, IAC 74-2832, IAC 78-2318, PI 171451, PI 229358, PI 227687, PI 274453, PI 274454, D 75- 10169, L 1-1-01, ‘Coodetec-208’ and ‘Conquista’. The oviposition preference was evaluated in tests with and without choice inside the greenhouse. The antibiosis was evaluated under laboratory conditions (T = 26 ± 2 º C, UR = 65 ± 10% and photoperiod = 14 h) confining larvae of C. includens in different genotypes and evaluating the total duration of the larval...
22

Cabrera, Juan Carlos. "Interactions between Spodoptera frugiperda (Lepidoptera: Noctuidae) and Bt-transgenic sweet corn." NCSU, 2002. http://www.lib.ncsu.edu/theses/available/etd-20020124-155923.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:

Field experiments were conducted to investigate the effects of Cry1Ab toxin of Bacillus thuringiensis expressed in transgenic sweet corn (Attributeä) on larval dispersal and larval density of the fall armyworm, Spodoptera frugiperda (Smith), which could affect rates of adaptation to Bt corn. Crop phenology and agronomy were also tested to determine the affects of rapid corn maturation and tillers on insect survival. Behavior and dispersal of larvae from the neonate to 10 day-old larval stage was measured in single variety plots of Bt and conventional plants. Each plot was artificially infested with one egg mass to test the hypothesis that Bt toxins affect larval behavior, increasing dispersal of early instars. Results indicated that crawling behavior of neonates was similar in both varieties but larvae settled faster on conventional plants. Larval dispersal among plants was also statistically similar in both varieties at all sampling dates. In separated plots, two larval densities and three planting dates were studied. Mortality of fall armyworm larvae in Bt sweet corn was not density-dependent. Early entry of the corn plant into reproductive stage apparently affected larval survival. There is not differential larval utilization and survival in tillers versus main whorls of Bt and non-Bt plants. Insect adaptation to Bt toxins is likely affected by larval dispersal and rapid maturation of corn plants.

23

Tavares, João. "Mythimna unipuncta (Haworth) (Lep., Noctuidae) aux Açores. Bioécologie et lutte biologique." Doctoral thesis, Université de Droit d'Économie et des Sciences d'Aix-Marseille, 1989. http://hdl.handle.net/10400.3/946.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Thèse de Doctorat d'État Ès-Sciences en Ecologie, Mention Zooécologie.
M. unipuncta est, depuis deux décennies, un important ravageur des prairies de l'archipel des Açores. Les dégâts commis sont estimés annuellement a 8% de la production vegetale. Avec l'extension des pâturages vers les zones de basse altitude, pratiquée au detriment des cultures annuelles, le ravageur a trouvé les conditions biotiques et abiotiques optimales pour son développement permanent tout au long de l'année. Le piétinement et la consommation par le bétail sont les deux principaux facteurs de mortalité du ravageur. Des auxiliaires, notamment le parasite larvaire Apanteles militaris WALSH. (Hym., Braconidae), et les agents entomopathogènes ont une action non négligeable mais insuffisante. La lutte biologique contre ce ravageur a été fondée sur l'utilisation de deux espèces de parasitoides oophages du genre Trichogramma, T. evanescens et T. minutum. Une unité de production de ces parasitoides faisant appel à l'hôte de substitution, Ephestia kuehniella (Lep., Pyralidae), a été installée aux Açores. Des améliorations ont été apportées à cette unité par l'automatisation de la récolte des papillons, l'élimination des écailles et le stockage au froid. L'action de différents paramètres biologiques ont été étudiés, notamment, l'influence des fluctuations thermiques et hydriques au dernier stade du développement larvaire. Des lâchers inondatifs des deux espèces de Trichogrammes ont été tentés en plein champ pour lutter contre M. unipuncta, mais n'ont pas atteint les résultats espérés. Plusieurs hypothèses sont discutées pour comprendre cet échec.
24

Schlick-Souza, Eunice Cláudia 1981. "Resistência de genótipos de soja a Chrysodeixis includens (Walker) (Lepdoptera: Noctuidae) /." Botucatu :, 2013. http://hdl.handle.net/11449/105461.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Edson Luiz Lopes Baldin
Banca: Regiane Cristina Oliveira de F.Bueno
Banca: Carlos Frederico Wilcken
Banca: André Luiz Lourenção
Banca: Jaqueline Magalhães Pereira
Resumo: No Brasil a soja, Glycine max (Linnaeus) Merril, é a principal oleaginosa, responsável pela geração de divisas, além de ser a principal cultura produtora de óleo vegetal e representar importante fonte de proteínas. Durante o desenvolvimento, a cultura é atacada por inúmeros insetos-praga, com destaque para a lagarta-falsa-medideira, Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae), que tem causado danos às plantas durante a fase vegetativa e reprodutiva. Os sojicultores têm como a base para o controle dessa praga a aplicação de produtos químicos, os quais têm elevado o custo de produção. Considerando-se a importância desse inseto para a cultura da soja, aliado aos efeitos indesejáveis decorrentes da aplicação intensiva de inseticidas químicos para o controle, este trabalho teve como objetivo avaliar genótipos de soja frente ao ataque de C. includens, visando verificar a expressão de resistência. Foram realizados ensaios com mariposas (atratividade e preferência para oviposição) em casa de vegetação e com lagartas (antibiose) em condições de laboratório (T= 26 ± 2ºC, UR= 65 ± 10% e fotoperíodo= 14 h), além de análises morfológica, física e anatômica das folhas de soja. Foram avaliados os genótipos: 'IAC 17', 'IAC 18', 'IAC 19', 'IAC 23', 'IAC 24', 'IAC 100', IAC 74-2832, IAC 78-2318, PI 171451, PI 229358, PI 227687, PI 274453, PI 274454, D 75-10169, L 1-1-01, 'Coodetec-208' e 'Conquista'. A preferência para oviposição foi avaliada em testes com e sem chance de escolha no interior de casa de vegetação. A antibiose foi avaliada em laboratório (T= 26 ± 2ºC, UR= 65 ± 10% e fotoperíodo= 14 h) confinando-se lagartas de C. includens nos diferentes genótipos e avaliando-se a duração total da fase larval; a viabilidade larval (%); a viabilidade...
Abstract: In Brazil, soybean, Glycine max (Linnaeus) Merrill, is the main oilseed, responsible for the generation of foreign exchange, besides being the main producing culture of vegetable oil and represent an important source of protein. During development, the crops are attacked by numerous insect pests, especially the soybean looper, Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae), which has caused damage to plants during the vegetative and reproductive stage. Soybean farmers have as the basis for control of this pest the application of chemicals, which have high production costs. Considering the importance of this insect for the soybean crop, coupled with the undesirable effects of intensive application of chemical insecticides for control, this study aimed to evaluate soybean genotypes against attack C. includens, to check the expression of resistance. Trials with moths (attractiveness and preference for oviposition) under greenhouse and larvae (antibiosis) under laboratory conditions (T = 26 ± 2 º C, UR = 65 ± 10% and photoperiod = 14 h) were performed, and the analysis morphological, physics and anatomy of soybean leaves. Genotypes were evaluated: 'IAC 17', 'IAC 18', 'IAC 19', 'IAC 23', 'IAC 24', 'IAC 100', IAC 74-2832, IAC 78-2318, PI 171451, PI 229358, PI 227687, PI 274453, PI 274454, D 75- 10169, L 1-1-01, 'Coodetec-208' and 'Conquista'. The oviposition preference was evaluated in tests with and without choice inside the greenhouse. The antibiosis was evaluated under laboratory conditions (T = 26 ± 2 º C, UR = 65 ± 10% and photoperiod = 14 h) confining larvae of C. includens in different genotypes and evaluating the total duration of the larval...
Doutor
25

Morando, Rafaela 1987. "Resistência de genótipos de feijoeiro a Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae)/." Botucatu :, 2014. http://hdl.handle.net/11449/97247.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Edson Luiz Baldin
Banca: André Luiz Lourenção
Banca: Carlos Frederico Wilcken
Resumo: O Brasil se destaca como um importante produtor de feijão (Phaseolus vulgaris). Porém, o ataque de diversos insetos-praga tem comprometido sua produtividade a campo. A lagarta-falsa-medideira, Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae), é considerada uma espécie de importância crescente para a cultura do feijão, devido aos danos ocasionados nas últimas safras. Diante disso, surge a necessidade de estudar métodos de controle complementares ao método químico convencional, que apresentem eficiência e ao mesmo tempo, sejam menos agressivos ao meio ambiente. O presente trabalho teve como objetivo avaliar diferentes genótipos de feijoeiro, visando à seleção de materiais resistentes frente ao ataque de C. includens. Inicialmente, foram realizados testes preliminares com 59 genótipos, os quais foram divididos em três grupos, de acordo com a coloração das folhas (escura, clara e intermediária). A antixenose (oviposição) foi avaliada em teste com chance de escolha. Foram selecionados 12 materiais com potencial para resistência e dois padrões comerciais suscetíveis, para as etapas subsequentes. Com esses genótipos foram realizados ensaios de antixenose (oviposição), no interior de casa de vegetação, além de atratividade, antixenose (alimentação) e biologia com lagartas, em condições de laboratório (T= 26 ± 2º C, UR= 65 ± 10 % e fotoperíodo= 14 h). Com relação à oviposição de C. includens em teste sem chance de escolha, os genótipos 'IAC Jabola', Arcelina 1, 'IAC Boreal', 'Flor de Mayo' e 'IAC Formoso' apresentaram resistência do tipo antixenose (oviposição). Discos foliares dos 14 genótipos avaliados foram igualmente atrativos a lagartas de terceiro ínstar após seis horas de exposição. Em testes com e sem chance de escolha, os genótipos Arcelina 4, 2 'BRS Horizonte', 'Pérola', H9A102-1-1-1-52, 'IAC Boreal', 'IAC Harmonia ...
Abstract: Brazil is one of the biggest producer of common bean (Phaseolus vulgaris), but the attack of several insect pests has compromised their productivity in the field. The soybean looper Chrysodeixis includens (Walker) (Lepidoptera: Noctuidae) species is considered to be of increasing importance in growing bean due to the losses caused in the last harvests. Therefore, it is necessary to study additional control methods to the conventional chemical one, which is both efficient and less harmful to the environment. The objective of this paper is to evaluate different genotypes of bean aiming at the choice of materials resistant to the attack of C. includens. At first, preliminary tests were performed with 59 genotypes which were divided into three groups according to the color of the leafs (dark, light, and intermediate). The antixenosis (oviposition) was evaluated in a test with choice chance. 12 materials with potential to resistance and two susceptible commercial standards were selected for the following steps. With such genotypes antixenosis (oviposition) assays were performed inside the greenhouse, in addition to assays of attractiveness, antixenosis (feeding), and biology with loopers in lab conditions (T= 26 ± 2º C, RH= 65 ± 10 % and photoperiod = 14 h). Regarding oviposition of C. includes in a test without choice, the genotypes 'IAC Jabola', Arcelina 1, 'IAC Boreal', 'Flor de Mayo', 'IAC Formoso', 'Rubi', and 'IAPAR 44' presented resistance type antixenosis (oviposition). After six hours of exposure, leaf discs of 14 genotypes evaluated were equally attractive to third instar loopers. In tests with and without choice chance, the genotypes Arcelina 4, 'BRS Horizonte', 'Pérola', H9A102-1-1-1-52, 'IAC Boreal', 'IAC Harmonia', and 'IAC Formoso' were less consumed by third instar loopers. In the biology assay, the genotypes 'IAC Boreal', 'IAC Harmonia...
Mestre
26

Bohmann, David John 1959. "SYNERGISM OF PERMETHRIN BY CHLORDIMEFORM IN THE TOBACCO BUDWORM (LEPIDOPTERA: NOCTUIDAE)." Thesis, The University of Arizona, 1986. http://hdl.handle.net/10150/276615.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
27

Silva, Farley William Souza. "Phenotypic plasticity and susceptibility to pathogens in Anticarsia gemmatalis (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade Federal de Viçosa, 2010. http://locus.ufv.br/handle/123456789/3911.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-03-26T13:30:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 586923 bytes, checksum: 24da6077dcd7d4efe5e55cbc10a1c8a1 (MD5) Previous issue date: 2010-07-17
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico
Prophylactic investment in defense from parasites and pathogens involves a high cost. Thus, it is expected that organisms use this only when required, for example, when at high population densities, where the risk of parasite or pathogen transmission may be increased. If the infection risk for individuals increases with host density, it is expected that hosts subject to high densities evolve mechanisms of resistance, as proposed by the "density-dependent prophylaxis" (DDP) hypothesis. Tests of these predictions have been conducted in a wide range of insects, both in comparative studies, where species live at different densities and in experimental studies, where the host density is manipulated. In the latter case, however, tests have mostly been restricted to gregarious insects that present density-dependent phase polyphenism. For this reason, we chose to test these predictions in a solitary species, Anticarsia gemmatalis (Lepidoptera: Noctuidae), that presents features of gregarious insects. We showed a prophylactic response to increased conspecific densities in A. gemmatalis larvae. When at increased larval density, with the accompanying phenotypic change, there is a greater degree of encapsulation of the nylon filament, higher hemocyte numbers, but lower melanization. We showed that this response was a function, not only the density per se, but also of the contact among conspecifics. Thus, we showed that DDP is a more common phenomenon thatpreviously thought, occurring even in a species known as being solitary. Furthermore, the prophylactic responses in this species are not only densitydependent, but are more specifically contact- dependent. This may provide a new context to the DDP hypothesis; in which even solitary species may present plastic prophylactic responses at crowded moments.
Investimentos profiláticos em defesa a parasitas e patógenos envolvem um custo. Assim, é esperado que organismos os usem somente quando requeridos, por exemplo quando em altas densidades populacionais, onde o risco de transmissão de parasitas e patógenos pode ser aumentado. Se o risco para o individuo aumenta com a densidade populacional, é esperado que hospedeiros evoluam mecanismos de resistência, como proposto pela hipótese da "profilaxia densidade-dependente" (PDD). Testes dessas predições têm sido conduzidos em uma gama de insetos, seja em estudos comparativos onde espécies vivem em diferentes densidades ou em estudos experimentais onde a densidade do hospedeiro é manipulada. Nesse caso, no entanto, testes têm sido restritos a insetos gregários que apresentam o polifenismo de fase densidade-dependente. Por isso, nós escolhemos testar essas predições em uma espécie solitária que apresenta características de insetos gregários, Anticarsia gemmatalis (Lepidoptera: Noctuidae). Neste estudo, nós mostramos as repostas profiláticas de larvas de A. gemmatalis ao aumento da densidade de co-específicos. Quando em maiores densidades larvais, acompanhada de mudança fenotípica, há um maior grau de encapsulação do filamento de nilon, aumento no número de hemócitos, mas menor melanização. Nós mostramos que essas respostas foram função não só densidade per se, mas também do contato entre co-específicos. Dessa forma, nós mostramos que a PDD é um fenômeno mais comum que se pensava, ocorrendo mesmo em espécies conhecidas como sendo solitárias. Além disso, as respostas profiláticas nessa espécie não são só densidade-dependente, mas mais especificamente, contato-dependente. Isto fornece um novo contexto a essa hipótese, já que mesmo espécies solitárias podem apresentar respostas profiláticas ao aumento da densidade populacional.
28

AGUIRRE, C. E. D. "Óleos essenciais como método de manejo para Helicoverpa armigera (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade Federal do Espírito Santo, 2017. http://repositorio.ufes.br/handle/10/7596.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-01T22:33:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_9664_Cristhian Eliseo Durán Aguirre.pdf: 1345834 bytes, checksum: 049e0abf200fece88a156afa8b798f27 (MD5) Previous issue date: 2017-02-17
A lagarta-do-algodoeiro, Helicoverpa armigera, (Hüb.) (Lepidoptera: Noctuidae) é um inseto praga exótico, cosmopolita, de grande importância socioeconômica em diversas regiões agrícolas no mundo. O principal método de manejo de H. armigera, é o químico diante aplicações frequentes de agrotóxicos, desenvolvendo resistência a um amplo grupo de agroquímicos e efeitos adversos ao meio ambiente. Assim, a busca de métodos alternativos, que possam ser incorporados em programas de manejo integrado de pragas com o intuito de reduzir o uso indiscriminado de agrotóxicos. Dentre esses métodos, os óleos essenciais são produtos de metabolitos secundários de plantas, com atividade inseticida que vem sendo demonstrada em diversas populacionais de insetos-pragas. Dessa forma, objetivou-se avaliar a atividade inseticida e os efeitos subletais dos óleos essenciais Citrus aurantium, Citrus sinensis e o componente majoritário o Limoneno sobre lagartas de H. armigera. Larvas de 1° ínstar foram tratadas com concentrações subletais de 10, 20 e 40% de óleos essenciais de C. aurantium, C.sinensis e Limoneno. Em cada tratamento 2 mL de solução (óleo+tween+álcool+água) e para o controle (tween+álcool+água) foram pulverizados usando o aerógrafo com pressão de 15 lb/pol2. Foram utilizadas 10 repetições com 10 larvas para cada repetição. As larvas tratadas foram colocadas em placas de petri (9 cm x 1,5 cm) e alimentadas com dieta artificial. Cinquenta lagartas por tratamento, das tratadas anteriormente foram individualizadas em tubos de vidro (2,5 cm x 8,5 cm) e pesadas 10 dias após a pulverização. As pupas com até 24 horas foram sexadas, pesadas e mantidas nos tubos de vidro até a emergência dos adultos. Os parâmetros biológicos avaliados foram: peso das lagartas, período larval, peso das pupas, período pupal e razão sexual. Para a avaliação dos parâmetros reprodutivos 2 casais por tratamento foram dispostos em gaiolas de PVC (14 cm x 20 cm), totalizando 5 repetições por tratamento. Foram avaliados pré-oviposição, oviposição, período pós oviposição, viabilidade de ovos e longevidade de adultos. Os dados de mortalidade foram analisados por meio da regressão de probit utilizando PROC PROBIT (SAS Institute 2002) para estimar as concentrações letais CL10, CL20, CL40, CL50, CL90. Os dados dos parâmetros biológicos e reprodutivos foram submetidos á analise de variância e as médias comparadas pelo teste de Tukey ao nível de 5% de significância pelo programa SAS (SAS Institute, 2002). Os dados oviposição e viabilidade de ovos foram transformadas pelo log10(X). Os três óleos mostraram atividade inseticida e efeitos subletais em H. armigera. Estes óleos essenciais podem ter uso promissório para o controle de H. armigera. Palavras-chaves: lagarta-do-algodoeiro, controle biológico, método alternativo, metabolito secundário.
29

Silva, Kleber Batista da. "Toxicidade residual de inseticidas utilizados para Spodoptera frugiperda (Lepidoptera: Noctuidae) em milho e Chrysodeixis includens (Lepidoptera: Noctuidae) em soja, e efeitos sobre o predador Doru luteipes (Dermaptera: Forficulidae)." Universidade de São Paulo, 2017. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/11/11146/tde-22032018-132601/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O controle químico de pragas, para muitas culturas agrícolas é uma das principais táticas em programas de manejo integrado de pragas (MIP), trazendo benefícios reais e diminuindo as perdas por insetos-praga, além do aumento na produção de alimentos e fibras, proteção de produtos armazenados e proteção de pragas e doenças de seres humanos. O controle de pragas em soja e milho tem sido realizado, em sua maioria, utilizando-se plantas Bt e produtos químicos, este último, além das diversas vantagens citadas, pode ter desvantagens, principalmente quando utilizado de maneira inadequada, com potencial de causar diversos problemas no agroecossistema, além de desequilíbrios ambientais. Devido a importância da cultura da soja e do milho para o Brasil e para o mundo, como base da alimentação animal e humana, reconhecendo o grande uso e papel dos inseticidas como uma das principais táticas usadas para o controle de insetos-praga destas culturas, se faz necessário estudos que tratem da melhor forma de uso dos inseticidas e estudos que avaliem possíveis efeitos adversos destas moléculas em insetos benéficos, para que estejam de acordo com as premissas do MIP. Para viabilizar esta importante tática de controle, realizou-se estudos com os seguintes objetivos: 1) Estudar a toxicidade residual dos inseticidas indoxacarb (Avatar®), chlorantraniliprole (Premio®), spinosad (Tracer®) e teflubenzuron (Nomolt 150®) para C. includens em soja, em ensaio com e sem simulação de chuva; 2) Estudar a toxicidade residual dos inseticidas indoxacarb (Avatar®), chlorantraniliprole (Premio®), spinosad (Tracer®) e teflubenzuron (Nomolt 150®) para S. frugiperda em milho, em ensaio com e sem simulação de chuva; 3) Avaliar efeito letal e subletal de inseticidas recomendados para soja e milho sobre o predador Doru luteipes. Para o primeiro objetivo, teflubenzuron (15 g i. a. ha-1); spinosad (36 g i. a. ha-1); chlorantraniliprole (5, 10 e 20 g i. a. ha-1); indoxacarb (30, 60 e 90 g i. a. ha-1) não tiveram a eficácia afetada quando submetidos à simulação de chuva em todos os tempos avaliados. Quanto a toxicidade residual ao longo do tempo, teflubenzuron, chlorantraniliprole e indoxacarb, nas duas condições, com e sem simulação de chuva, tiveram redução da eficácia após o 5° dia. Diferentemente, os inseticidas spinosad (36 g i. a. ha-1) e indoxacarb (90 g i. a. ha-1), nas duas condições, não tiveram redução da eficácia até 15 dias após aplicação, e em todos os tempos avaliados foram mais eficazes do que os demais inseticidas. Para o segundo objetivo, spinosad (36 g i. a. ha-1) e chlorantraniliprole (10, 20 e 30 g i. a. ha-1) mantiveram a eficácia até o 15º dia após pulverização. Quanto aos efeito da simulação da chuva, spinosad (36 g i. a. ha-1), chlorantraniliprole (10, 20 e 30 g i. a. ha-1) e indoxacarb (90 g i. a. ha-1) mantiveram a eficácia. O inseticida chlorantraniliprole na maior dose utilizada e recomenda para o controle da praga na cultura foi o mais efetivo dentre todos, quanto a toxicidade residual e sob ação da simulação de chuva. Quanto ao terceiro objetivo, ensaio de efeito letal, Tracer, Premio e Avatar foram classificados como nocivos (classe 4), e somente Nomolt foi inócuo (classe 1). No ensaio de efeito subletal apenas o inseticida Nomolt teve parâmetros avaliados. Apesar disso, causou efeitos adversos ao predador, como: aumento do período de pré-oviposição; aumento do período embrionário e diminuição da fecundidade; não sendo, portanto, recomendado para utilização em programas de MIP, pois, altera a capacidade de desenvolvimento e reprodutiva da tesourinha predadora. Os resultados obtidos nesses estudos proveram importantes informações para o refinamento do uso de moléculas inseticidas e classificação desses quanto a seletividade ao predador generalista D. luteipes, agregando informações práticas para o manejo de pragas na cultura da soja e milho.
Chemical pest control for many agricultural crops is one of the main tactics in integrated pest management (IPM) programs, bringing real benefits and decreasing losses by pest insects, as well as increased food and fiber production, protection of stored products and protection of pests and diseases of humans. Pest control in soybean and corn has been mostly carried out using Bt plants and chemical products, for the latter, in addition to the several advantages cited, may have some disadvantages, especially when used improperly, with the potential to cause several problems in the agroecosystem, as well as environmental impacts. Owing to the importance of soybean and corn cultivation to Brazil and to the world, as a basis of animal and human feeding, recognizing the great use and role of insecticides as one of the main tactics used to control insect pests of these crops, it is necessary to study the best use of insecticides and studies that evaluate the possible adverse effects of these chemical molecules on beneficial insects, so that they are in accordance with the IPM premises. To enable this important control tactic, studies were carried out with the following objectives: 1) To study the residual toxicity of insecticides indoxacarb (Avatar®), chlorantraniliprole (Premio®), spinosad (Tracer®) and teflubenzuron (Nomolt 150®) for C. includens in soybeans, with and without rainfastness; 2) To study the residual toxicity of insecticides indoxacarb (Avatar®), chlorantraniliprole (Premio®), spinosad (Tracer®) and teflubenzuron (Nomolt 150®) for S. frugiperda in maize, with and without rainfastness; 3) To evaluate the lethal and sublethal effect of insecticides recommended for soybean and corn on the earwing predator Doru luteipes. For the first objective, teflubenzuron (15 g a. i. ha-1); spinosad (36 g a. i. ha-1); chlorantraniliprole (5, 10 and 20 g a. i. ha-1); indoxacarb (30, 60 and 90 g a. i. ha-1) were not affected when submitted to rainfastness at all evaluated times. Concerning for residual toxicity over time, teflubenzuron, chlorantraniliprole e indoxacarb, under both conditions, with and without rainfastness, had a reduction in efficacy after 5 day. In contrast, the insecticides spinosad (36 g a. i. ha-1) and indoxacarb (90 g a. i. ha-1), in both conditions had no efficacy reduction until 15 days after application and at all times evaluated were more effective than the other insecticides. For the second objective, spinosad (36 g a. i. ha-1) e chlorantraniliprole (10, 20 and 30 g a. i. ha-1) maintained efficacy until the 15th day after spraying. As for the effects of rainfastness, spinosad (36 g a. i. ha-1), chlorantraniliprole (10, 20 and 30 g a. i. ha-1) and indoxacarb (90 g a. i. ha-1) remained effective. The insecticide chlorantraniliprole at the highest dose used and recommended for the control of the pest in the crop was the most effective of all, regarding residual toxicity and under the action of the rainfastness. About the third objective, lethal effect bioassay, Tracer, Premio e Avatar were classified as harmful (class 4), and only Nomolt was innocuous (class 1). In the test of sublethal effect, just the insecticide Nomolt had parameters evaluated. Nevertheless, it caused adverse effects to the predator, such as: increased pre-oviposition period; increase in the embryonic period and decrease in fecundity; therefore, it is not recommended for use in IPM programs, because it modify the developmental and reproductive capacity of predatory earwings. The results obtained in these studies provided important information for the refinement of the use of insecticidal molecules and the classification of these as the selectivity to the generalist predator D. luteipes, adding practical information for pest management in soybean and corn crops.
30

Stürmer, Glauber Renato. "Danos e comportamento larval de helicoverpa armigera (hübner) (lepidoptera: noctuidae) em soja." Universidade Federal de Santa Maria, 2016. http://repositorio.ufsm.br/handle/1/3264.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
In order to have a greater knowledge and hence greater control of the insect pest in study, this research was developed into two articles. In the first article, damage infestation of 2, 4 and 6 caterpillars/m² at different growth stages and the impact on soybean grain yield components were evaluated. The experiments were carried out in the growing seasons of 2013/14 and 2014/15, in Santa Maria/RS. The soybean cultivar BMX Potência RR was sown in 0.5 m spaced rows, with density of 18 plants m-2. The H. armigera larvae utilized were in third instar and obtained from artificial production. The experimental units consisted of screened cages of 1m x 1m x 1m, placed on soybeans only during the evaluation period, containing 18 soybean plants. The treatments were densities of 2, 4 and 6 caterpillars/m² (cage), besides a control treatment without caterpillars. The period of coexistence of the caterpillars with plants was 15 days, with densities checked daily to maintain the correct number of caterpillars. In the reproductive stage, R5.3 was the most affected by the caterpillar damage. Greater H. armigera populations/m² cause increased number of damaged pods with two and/or three perforations per pod. The level of one caterpillar m² causes a reduction in grain yield in the order of 104.40, 266.42, and 374.69 kg ha-1 when infests soybeans in V3, R3 and R5.3 stage, respectively. In the second article, the behavior of caterpillars on infested soybean plants in growing stages was evaluated. The experiments were performed in the growing seasons of 2013/14 and 2014/15, in Santa Maria/RS. The experimental units were formed by iron cages covered by voile fabric type containing nine soybean plants, placed on crop only during the evaluation period. Soybean plants were infested with 20 caterpillars of 3rd instar in the V7, R2, and R4 stage. At each stage, the behavioral assessments of the caterpillars were performed every three hours over two days (48 hours), recording the activities of the 20 caterpillars. Assessments were performed visually by observing the following parameters: position occupied by the caterpillar in the plant, caterpillar activity, and the plant structure occupied by the caterpillar. H. armigera was found in the adaxial leaves of the upper third of soybean plant in the vegetative stage. In the reproductive stage, the caterpillars were distributed in the middle and upper third of the plants and located in the plant reproductive structures. The timetables of the day (temperature and humidity) influence on the caterpillar feeding and alter the caterpillar distribution in the thirds of the plant.
Com vistas a ter um maior conhecimento e, consequentemente, um maior controle sobre o inseto-praga em questão, desenvolveu-se o presente estudo, organizado em dois artigos. No primeiro artigo, avaliou-se o dano da infestação de 2, 4 e 6 lagartas m-² em diferentes estádios fenológicos e o impacto nos componentes de rendimento de grãos da soja. Os experimentos foram conduzidos na safra agrícola 2013/14 e 2014/15, em Santa Maria/RS. A cultivar de soja BMX Potência RR foi semeada em linhas espaçadas a 0,5 m, com densidade de 18 plantas m-2. As larvas de H. armigera utilizadas eram de terceiro ínstar, provenientes de criação artificial. As unidades experimentais foram constituídas por gaiolas teladas de 1m x 1m x 1m, colocadas sobre a soja apenas no período de avaliação, contendo 18 plantas de soja. Os tratamentos foram densidades de 2, 4 e 6 lagartas m-² (gaiola), além de uma testemunha sem lagartas. O período de convivência das lagartas com as plantas foi de 15 dias, sendo as densidades conferidas diariamente para manter o número correto de lagartas. No estádio reprodutivo, R5.3 foi o mais prejudicado pelos danos da lagarta. Maiores populações de H. armigera m-² ocasionam aumento do número de legumes danificados com duas e/ou três perfurações por legume. O nível de uma lagarta m-² causa a redução em produção de grãos na ordem de 104,40, 266,42 e 374,69 kg ha-1 quando infesta a soja nos estádios V3, R3 e R5.3, respectivamente. No segundo artigo, foi avaliado o comportamento das lagartas infestadas nas plantas de soja em estádios fenológicos. Os experimentos foram realizados na safra agrícola 2013/14 e 2014/15, em Santa Maria/RS. As unidades experimentais foram formadas por gaiolas de ferro, recobertas por tecido do tipo voal, contendo nove plantas de soja, colocadas sobre a cultura apenas no período de avaliação. As plantas de soja foram infestadas com 20 lagartas de 3º ínstar, nos estádios V7, R2 e R4. Em cada estádio, as avaliações comportamentais das lagartas foram realizadas de três em três horas, durante dois dias (48 horas), registrando as atividades das 20 lagartas. As avaliações foram realizadas visualmente, observando as seguintes variáveis: posição que a lagarta ocupa na planta; a atividade da lagarta; e a estrutura da planta ocupada pela lagarta. No estádio vegetativo, a lagarta H. armigera se localiza nas páginas adaxiais do terço superior da planta de soja. No estádio reprodutivo, as lagartas se localizam nas estruturas reprodutivas do terço médio e superior das plantas. Os horários do dia (temperatura e umidade relativa) têm influência na alimentação da lagarta e alteram a distribuição das lagartas nos terços da planta.
31

Tremiliosi, Lucília Macedo Mandú [UNESP]. "Caracterização de isolados de Bacillus thuringiensis patogênicos à Spodoptera frugiperda (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2006. http://hdl.handle.net/11449/92664.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:08Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2006-07-28Bitstream added on 2014-06-13T18:47:23Z : No. of bitstreams: 1 tremiliosi_lmm_me_jabo.pdf: 861044 bytes, checksum: c306ab67ac384aa19a76905d2b359990 (MD5)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Bacillus thuringiensis durante sua fase de esporulação produz proteínas cristal, codificadas pelos genes cry, podendo atingir pragas de diversas ordens. Esta bactéria é utilizada no controle de pragas como a Spodoptera frugiperda, causadora de sérios prejuízos na agricultura. O objetivo desta pesquisa foi caracterizar os isolados MT6, MT7, SP8, SP6, PR2 e as linhagens H D73 e CRY-B de B. thuringiensis visando o controle de S. frugiperda. Foi utilizada a técnica de PCR que permitiu a identificação das subclasses do gene cry1 A (Aa, Ab, Ac e Ae). O RAPD determinou similaridade entre todos os isolados e linhagens e somente a subsp. CRY(-)B apresentou 50 % de similaridade em relação às demais. Evidenciaram-se dois perfis diferentes entre todos e a B ausência plasmidial na subsp. CRY(-). A resistência e susceptibilidade aos antibióticos estreptomicina, canamicina, rifampicina e eritromicina, nas concentrações de 40, 60, 80, 100 e 120 uglml, permitiu constatar que somente a linhagem CRY(-)B apresentou resistência para rifampicina. Todos os isolados e linhagens foram resistentes a canamicina e susceptíveis a eritromicina e para estreptomicina todos foram resistentes em concentração variadas. Nos bioensaios os isolados MT6, MT7, PR2, SP6, SP8 e a linhagem HD73, demonstraram potencial no controle de lagartas de primeiro instar de S. frugiperda.
Bacillus thuringiensis is an entomopathogenic bacteria that during sporulation produces crystal proteins, coded by cry genes, able to act on a great number of organisms. Such bacteria is used to control agronomic pests such as Spodoptera frugiperda, the causal agent of serious problems on the agroindustry. The aim of the present work was to characterize the isolates MT6, MT7, SP8, SP6, PR2 and the strains of the bacterium B. thuringiensis subsp. kurstaki HO-73 e CRY(-)B aiming the control of S. frugiperda. The RAPO have determined 90% of similarity among the isolates and the strain CRY (-)B presented 50% similarity with the other ones. The plasmid profiles analyses has revealed similarities among the isolates SP6, SP8, MT6 and MT8 and differences between this strain HO-73 and isolate PR2. The MICs were conducted with the antibiotics streptomycin, kanamycin, rifampicin and erythromycin on the following concentrations 40, 60, 80, 100 and 120 ug/ml. Only the strain CRY(-)B has presented resistance to rifampicin. The bioassays results have shown that the MT6, MT7, SP8, SP6, PR2 isolates and the HO-73 exhibited 100 % efficiency for the biological control of S. frugiperda larvae.
32

Hill, Jane Katharine. "Regulation of migration and migratory strategy of Autographa gamma (L.) (Leidoptera: Noctuidae)." Thesis, Bangor University, 1991. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.293773.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
33

Ringwood, Zoë K. "The ecology and conservation of Gortyna borelii lunata (Lepidoptera: Noctuidae) in Britain." Thesis, University of Essex, 2004. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.397739.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
34

Reeson, Andrew F. "Density dependent phase polyphenism in the African armyworm Spodoptera exempta (Lepidoptera: Noctuidae)." Thesis, University of Southampton, 1999. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.297378.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
35

Robinson, P. D. "Ecdysteroids, their metabolites and moulting in larvae of Heliothis armigera (Lepidoptera: Noctuidae)." Thesis, Keele University, 1988. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.238445.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
36

Almeida, Viviane Tavares de. "Bioatividade de extrato etanólico de Euphorbia pulcherrima sobre Spodoptera frugiperda (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade do Oeste Paulista, 2016. http://bdtd.unoeste.br:8080/jspui/handle/jspui/1085.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Michele Mologni (mologni@unoeste.br) on 2018-07-27T14:02:13Z No. of bitstreams: 1 Viviane Tavares de Almeida.pdf: 648777 bytes, checksum: 415a188441b2acf7c0cb46fd1aeeac2b (MD5)
Made available in DSpace on 2018-07-27T14:02:13Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Viviane Tavares de Almeida.pdf: 648777 bytes, checksum: 415a188441b2acf7c0cb46fd1aeeac2b (MD5) Previous issue date: 2016-03-30
The fall armyworm (Spodoptera frugiperda) is a polyphagous species which attacks many economically important crops in several countries. This insect is an important pest of corn, and currently the most widely used control method is chemical. In order to minimize environmental impacts, other forms of control have been tried, and accordingly, the investigation of plants with insecticidal effects becomes relevant. Thus the present study was conducted in order to evaluate the effect of the ethanolic extract of Euphorbia pulcherrima leaves (poinsettia) in fall armyworm biology. Extracts were prepared from leaves of the plant E. pulcherrima collected at different phenological stages (vegetative and reproductive), oven dried, crushed and then solubilized in ethanol, yielding the ethanol extract. The extracts were set aside in 0.5% and 1.0% concentrations for each phenological stage of the plant, incorporated into an artificial diet and offered to the larvae of S. frugiperda. The extract of vegetative and reproductive phase of E. pulcherrima leaves in concentrations of 0.5% and 1%, has showed effects on larvae of S. frugiperda affecting mortality, increasing the larval period and reducing the weight of larvae. The extract of the reproductive phase in two concentrations (0.5% and 1%) reduced the pupal weight and feces excreted by the caterpillars. The highest concentration of the ethanolic extract from the reproductive stage of the leaves reduced the viability of the eggs. It can be concluded that the ethanolic extract of E. pulcherrima leaves in the reproductive phase of the plant is effective to reduce the S. frugiperda population.
A lagarta-do-cartucho (Spodoptera frugiperda) é uma espécie polífaga que ataca diversas culturas economicamente importantes em vários países. Esse inseto é uma importante praga do milho, e atualmente a forma mais utilizada de controle é o químico. No intuito de minimizar impactos ambientais, outras formas de controle têm sido experimentadas, e nesse sentido, a investigação de plantas com ação inseticida torna-se relevante. Diante disso o presente trabalho teve por objetivo avaliar a ação do extrato etanólico de folhas de Euphorbia pulcherrima (Bico-de-Papagaio) na biologia da Lagarta-do-cartucho. Foram elaborados extratos a partir de folhas da planta E. pulcherrima coletadas em diferentes fases fenológicas (vegetativa e reprodutiva), secas em estufa, trituradas e então solubilizadas em etanol, obtendo-se o extrato etanólico bruto. Os extratos obtidos foram reservados nas concentrações 0,5% e 1,0% para cada fase fenológica da planta, incorporados em dieta artificial e oferecidos para as lagartas de S. frugiperda. O extrato de folhas de E. pulcherrima da fase vegetativa e reprodutiva nas concentrações de 0,5% e 1%, apresentaram efeitos sobre as lagartas de S. frugiperda, afetando a mortalidade, prolongando o período larval e reduzindo o peso das lagartas. O extrato da fase reprodutiva nas duas concentrações (0,5 % e 1 %) reduziu o peso de pupas e das fezes excretadas pelas lagartas. A maior concentração do extrato etanólico de folhas da fase reprodutiva reduziu a viabilidade dos ovos. Conclui-se que o extrato de folhas de E. pulcherrima da fase reprodutiva é eficiente para a redução de população de S. frugiperda.
37

Moreira, de Souza Camila [UNESP]. "Bioatividade de derivados de Annonaceae sobre Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2016. http://hdl.handle.net/11449/138047.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by CAMILA MOREIRA DE SOUZA null (souza_767@hotmail.com) on 2016-04-18T19:46:00Z No. of bitstreams: 1 Dissertação Camila VERSÃO FINAL!!.pdf: 1089941 bytes, checksum: 0056d988ce48567a07396904b6b56cf3 (MD5)
Approved for entry into archive by Juliano Benedito Ferreira (julianoferreira@reitoria.unesp.br) on 2016-04-25T17:26:34Z (GMT) No. of bitstreams: 1 moreiradesouza_c_me_bot.pdf: 1089941 bytes, checksum: 0056d988ce48567a07396904b6b56cf3 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-04-25T17:26:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 moreiradesouza_c_me_bot.pdf: 1089941 bytes, checksum: 0056d988ce48567a07396904b6b56cf3 (MD5) Previous issue date: 2016-02-24
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) destaca-se pela grande capacidade de dispersão, hábito polífago e por ocasionar expressivos danos em culturas de interesse econômico em todo o mundo. Dentre os métodos de manejo de insetos-praga, o uso de derivados vegetais é considerado uma promissora alternativa ao controle químico, uma vez que estes produtos apresentam mais de um ingrediente ativo em sua composição, dificultando a seleção de insetos resistentes, além de serem provenientes de recursos renováveis. Dentre as famílias botânicas de ocorrência em regiões neotropicais, Annonaceae constitui uma das principais fontes de compostos naturais bioativos. Assim, visando disponibilizar alternativas mais sustentáveis e ao mesmo tempo eficientes para o manejo de Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae), avaliou-se a bioatividade de cinco derivados de anonáceas (Annona montana Macfad., A. mucosa Jacq., A. muricata L., A. reticulata L. e A. sylvatica A. St.-Hil.) e do produto comercial à base de acetogeninas de anonáceas (Anosom® 1 EC) sobre lagartas do inseto. Adicionalmente, o composto majoritário do extrato mais ativo foi identificado e também avaliado quanto à sua bioatividade sobre formas neonatas de H. armigera. Constatou-se que o extrato de A. mucosa (CL50: 411,55 mg kg-1 e CL90: 1.479 mg kg-1 ) assim como o Anosom® 1 EC (CL50: 312,08 mg kg-1 e CL90: 1.151 mg kg-1 ) apresentaram significativa atividade inseticida sobre H. armigera, com toxicidade aguda após sete dias de exposição a dieta artificial tratada. A partir do extrato etanólico de A. mucosa realizou-se fracionamento biomonitorado através de diferentes técnicas cromatográficas, permitindo o isolamento da acetogenina bisterahidrofurano roliniastatina-1. Este composto foi testado a uma concentração de 41,55 mg kg-1 , ocasionando mortalidade total das larvas de H. armigera após o quarto dia de incorporação à dieta. Na sequência, em casa de vegetação, avaliou-se a toxicidade comparada do extrato etanólico de A. mucosa, do Anosom® 1 EC (ambos na CL90 estimada) e do inseticida de origem sintética (Belt® 48 SC) sobre larvas neonatas do inseto em plantas de tomateiro. Neste ensaio, todos os tratamentos causaram significativa mortalidade larval (> 90%) do inseto. Por fim, avaliou-se o efeito do extrato etanólico de sementes de Annona mucosa L. e do inseticida comercial botânico Anosom® 1 EC na CL50 (411,55 e 312,08 mg kg-1 , respectivamente) sobre o comportamento alimentar e alguns parâmetros biológicos de H. armigera em dieta artificial. Constatou-se alteração no comportamento alimentar de lagartas de quarto ínstar de H. armigera expostas a dieta artificial contendo Anosom® 1 EC e extrato etanólico de A. mucosa, com significativa redução no consumo após 48 horas de exposição. Ambos os tratamentos prolongaram a fase larval (acréscimo de seis dias em dieta tratada com Anosom® 1 EC e sete dias em dieta tratada com extrato etanólico de A. mucosa). Também foi vericado reduções na viabilidade larval (25,00 % para o Anosom® 1 EC e 23,00 % para A. mucosa) e pupal (34,44 % para Anosom® 1 EC e 24,99 % para A. mucosa) assim como no peso médio de pupas (redução de aproximadamente 69,31 % para o Anosom® 1 EC e 70,80 % para A. mucosa). Os resultados obtidos neste estudo são inéditos e indicam que o extrato etanólico de A. mucosa apresenta bom potencial no controle alternativo de H. armigera, podendo ser inserido como estratégia eficiente em programas de manejo integrado do inseto, principalmente em cultivos orgânicos ou protegidos.
Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) is a highly polyphagous species with high dispersion ability and adaptability to different crops of economic interest worldwide. Botanical insecticides emerge as a viable alternative to the use of synthetic insecticides for pest management because they have more of a potentially active ingredient in their composition, delaying the selection of resistant insect, moreover come from renewable resources. Among tropical plant families, the Annonaceae has shown great potential as a source of biopesticides. To determine an alternative tool for H. armigera control, this study evaluated the insecticidal activity of ethanolic seed extracts from five species of Annonaceae (Annona montana Macfad., A. mucosa Jacq., A. muricata L., A. reticulata L. e A. sylvatica A. St.-Hil.) and the acetogenin-based commercial bioinsecticide Anosom® 1 EC on larvae of H. armigera larvae. In addition, the major active compound of the ethanolic extract was isolated using various chromatographic techniques and assessed for its bioactivity on H. armigera neonates. In the initial screening assay we verified that the ethanolic seed extract from A. mucosa (LC50 = 411.55 mg kg-1 and LC90 = 1,479 mg kg-1 ) was the most promising one, showing similar effectiveness to Anosom® 1 EC (LC50 = 312.08 mg kg-1 and LC90 = 1,151 mg kg-1 ) against H. armigera at seven days after exposition to treated diet. The acetogenin bis-tetrahydrofuran rolliniastatin-1 was identified as the major compound in ethanolic extract from A. mucosa. This compound was assessed at 41.55 mg kg- 1 , causing 100 % of larval mortality on H. armigera neonates for days after exposition to treated diet. After, in a greenhouse trial using tomato plants, the bioactivity of ethanolic extract of A. mucosa was compared to botanical insecticide Anosom® 1 EC (both at LC90) and a synthetic insecticide (Belt® 48 SC) on neonate larvae of H. armigera. In this test, all treatments led to significant larval mortality (> 90 %). In the last step, the bioactivity of the extract from A. mucosa and Anosom® 1 EC at LC50 (411.55 and 312.08 mg kg-1 , respectively) were evaluated against H. armigera for feeding behavior and growth inhibitory effects, using dietary exposure bioassays. The feeding behavior effect was evaluated for 4- ínstar H. armigera larvae after exposure to Anosom® 1 EC and A. mucosa-treated diets, with significate consume reduction after a 48-hour exposition. Both treatments prolonged the larval phase duration (six days for Anosom® 1 EC -treated diet and seven days for A. mucosatreated diet). The larval (25.00% for Anosom® 1 EC and 23.00% for A. mucosa) and pupal (34.44% for Anosom® 1 EC and 24.99% for A. mucosa) viabilities decreased significantly, as well as the pupal weight (69.31% for Anosom® 1 EC and 70.80% for A. mucosa). The results obtained in this study are novel and demonstrate that the ethanolic extract from A. mucosa has great potential as alternative control method against H. armigera. This tool can be added as an effective strategy in integrated management programs of this pest, especially in organic or protected crops.
38

Souza, Camila Moreira de 1989. "Bioatividade de derivados de Annonaceae sobre Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) /." Botucatu, 2016. http://hdl.handle.net/11449/138047.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador:, Edson Luiz Lopes Baldin
Coorientador: Leandro do Prado Ribeiro
Banca: Carlos Frederico Wilcken
Banca: Antonio Eduardo Miller Crotti
Resumo: Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) destaca-se pela grande capacidade de dispersão, hábito polífago e por ocasionar expressivos danos em culturas de interesse econômico em todo o mundo. Dentre os métodos de manejo de insetos-praga, o uso de derivados vegetais é considerado uma promissora alternativa ao controle químico, uma vez que estes produtos apresentam mais de um ingrediente ativo em sua composição, dificultando a seleção de insetos resistentes, além de serem provenientes de recursos renováveis. Dentre as famílias botânicas de ocorrência em regiões neotropicais, Annonaceae constitui uma das principais fontes de compostos naturais bioativos. Assim, visando disponibilizar alternativas mais sustentáveis e ao mesmo tempo eficientes para o manejo de Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae), avaliou-se a bioatividade de cinco derivados de anonáceas (Annona montana Macfad., A. mucosa Jacq., A. muricata L., A. reticulata L. e A. sylvatica A. St.-Hil.) e do produto comercial à base de acetogeninas de anonáceas (Anosom® 1 EC) sobre lagartas do inseto. Adicionalmente, o composto majoritário do extrato mais ativo foi identificado e também avaliado quanto à sua bioatividade sobre formas neonatas de H. armigera. Constatou-se que o extrato de A. mucosa (CL50: 411,55 mg kg-1 e CL90: 1.479 mg kg-1 ) assim como o Anosom® 1 EC (CL50: 312,08 mg kg-1 e CL90: 1.151 mg kg-1 ) apresentaram significativa atividade inseticida sobre H. armigera, com toxicidade aguda após sete dias de exposição a dieta artificial tratada. A partir do extrato etanólico de A. mucosa realizou-se fracionamento biomonitorado através de diferentes técnicas cromatográficas, permitindo o isolamento da acetogenina bisterahidrofurano roliniastatina-1. Este composto foi testado a uma concentração de 41,55 mg kg-1, ocasionando mortalidade total das larvas de H. armigera ...
Abstract: Helicoverpa armigera (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) is a highly polyphagous species with high dispersion ability and adaptability to different crops of economic interest worldwide. Botanical insecticides emerge as a viable alternative to the use of synthetic insecticides for pest management because they have more of a potentially active ingredient in their composition, delaying the selection of resistant insect, moreover come from renewable resources. Among tropical plant families, the Annonaceae has shown great potential as a source of biopesticides. To determine an alternative tool for H. armigera control, this study evaluated the insecticidal activity of ethanolic seed extracts from five species of Annonaceae (Annona montana Macfad., A. mucosa Jacq., A. muricata L., A. reticulata L. e A. sylvatica A. St.-Hil.) and the acetogenin-based commercial bioinsecticide Anosom® 1 EC on larvae of H. armigera larvae. In addition, the major active compound of the ethanolic extract was isolated using various chromatographic techniques and assessed for its bioactivity on H. armigera neonates. In the initial screening assay we verified that the ethanolic seed extract from A. mucosa (LC50 = 411.55 mg kg-1 and LC90 = 1,479 mg kg-1 ) was the most promising one, showing similar effectiveness to Anosom® 1 EC (LC50 = 312.08 mg kg-1 and LC90 = 1,151 mg kg-1 ) against H. armigera at seven days after exposition to treated diet. The acetogenin bis-tetrahydrofuran rolliniastatin-1 was identified as the major compound in ethanolic extract from A. mucosa. This compound was assessed at 41.55 mg kg- 1, causing 100 % of larval mortality on H. armigera neonates for days after exposition to treated diet. After, in a greenhouse trial using tomato plants, the bioactivity of ethanolic extract of A. mucosa was compared to botanical insecticide Anosom® 1 EC (both at LC90) and a synthetic insecticide (Belt® 48 SC) ...
Mestre
39

Tremiliosi, Lucília Macedo Mandú. "Caracterização de isolados de Bacillus thuringiensis patogênicos à Spodoptera frugiperda (Lepidoptera: Noctuidae) /." Jaboticabal : [s.n.], 2006. http://hdl.handle.net/11449/92664.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Manoel Victor Franco Lemos
Banca: Lúcia Maria Carareto Alves
Banca: Ricardo Antonio Polanczyk
Resumo: Bacillus thuringiensis durante sua fase de esporulação produz proteínas cristal, codificadas pelos genes cry, podendo atingir pragas de diversas ordens. Esta bactéria é utilizada no controle de pragas como a Spodoptera frugiperda, causadora de sérios prejuízos na agricultura. O objetivo desta pesquisa foi caracterizar os isolados MT6, MT7, SP8, SP6, PR2 e as linhagens H D73 e CRY-B de B. thuringiensis visando o controle de S. frugiperda. Foi utilizada a técnica de PCR que permitiu a identificação das subclasses do gene cry1 A (Aa, Ab, Ac e Ae). O RAPD determinou similaridade entre todos os isolados e linhagens e somente a subsp. CRY(-)B apresentou 50 % de similaridade em relação às demais. Evidenciaram-se dois perfis diferentes entre todos e a B ausência plasmidial na subsp. CRY(-). A resistência e susceptibilidade aos antibióticos estreptomicina, canamicina, rifampicina e eritromicina, nas concentrações de 40, 60, 80, 100 e 120 uglml, permitiu constatar que somente a linhagem CRY(-)B apresentou resistência para rifampicina. Todos os isolados e linhagens foram resistentes a canamicina e susceptíveis a eritromicina e para estreptomicina todos foram resistentes em concentração variadas. Nos bioensaios os isolados MT6, MT7, PR2, SP6, SP8 e a linhagem HD73, demonstraram potencial no controle de lagartas de primeiro instar de S. frugiperda.
Abstract: Bacillus thuringiensis is an entomopathogenic bacteria that during sporulation produces crystal proteins, coded by cry genes, able to act on a great number of organisms. Such bacteria is used to control agronomic pests such as Spodoptera frugiperda, the causal agent of serious problems on the agroindustry. The aim of the present work was to characterize the isolates MT6, MT7, SP8, SP6, PR2 and the strains of the bacterium B. thuringiensis subsp. kurstaki HO-73 e CRY(-)B aiming the control of S. frugiperda. The RAPO have determined 90% of similarity among the isolates and the strain CRY (-)B presented 50% similarity with the other ones. The plasmid profiles analyses has revealed similarities among the isolates SP6, SP8, MT6 and MT8 and differences between this strain HO-73 and isolate PR2. The MICs were conducted with the antibiotics streptomycin, kanamycin, rifampicin and erythromycin on the following concentrations 40, 60, 80, 100 and 120 ug/ml. Only the strain CRY(-)B has presented resistance to rifampicin. The bioassays results have shown that the MT6, MT7, SP8, SP6, PR2 isolates and the HO-73 exhibited 100 % efficiency for the biological control of S. frugiperda larvae.
Mestre
40

Whitfield, E. Charles. "Floral derived compounds as attractants for agricultural pests in the family Noctuidae." Thesis, University of Greenwich, 2014. http://gala.gre.ac.uk/18145/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Many species of moths within the family Noctuidae are significant agricultural pests. Specific floral volatiles are attractive to both male and female Noctuidae and may be used to as attractants in crop protection. For the first time the following research compares two types of floral volatile blends - those that mimic natural floral odours and those that are artifical odour blends ('super-blends'). In wind tunnel bioassays and field trials in two diverse geographic locations (Argentina and the United Kingdom) a range of noctuid moth species that are considered crop pests were found to be attracted to both types of the floral odour blends. However, a 'super-blend' containing phenylacetaldehyde, salicylaldehyde, methyl 2-methoxybenzoate, linalool, and limonene (in a 10 : 4 : 2 : 2 : 1 ratio) was found to be the most effective general attractant across the following species: Helicoverpa armigera and gelotopoeon, Heliothis zea, Spodoptera frugiperda, and Autographa gamma suggesting that these compounds are universal cues to this family of moths when searching for flowers. Further behavioural bioassays found that the physiological state of the insect had an important effect on its behavioural response to the floral odour super-blend. Bioassays carried out on H. armigera revealed that gravid insects were significantly less likely compared to virgin insects to make contact with an odour blend baited lure. In addition, insects provided with sucrose solution were significantly less likely to make contact with the odour source compared to starved insects or insects only provided with water. This is the first time this affect has been seen in this species and may have important implications for using these types of floral odours for crop protection. Investigations into the most effective trap for capturing Noctuidae found that a homemade bucket and water trap or funnel and sleeve traps were significantly more effective than UniTraps or sticky traps. During the field trials large numbers of nontarget insects were also captured, including beneficial insects and pest species. By using green coloured traps captures of beneficial hymenoptera (Syrphidae and Apoidea) were significantly reduced. Taken together, the current findings provide insights into how Noctuid moths interact with host odour cues and how they may be used in developing pest management techniques.
41

Stuhl, Charles J. "Identifying host-strain behavioral differences of fall armyworm in Florida (Lepidoptera : Noctuidae)." [Gainesville, Fla.] : University of Florida, 2004. http://purl.fcla.edu/fcla/etd/UFE0008964.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
42

Elguzouli, Amna Eltayeb. "MITOCHONDRIAL DNA SEQUENCE VARIATION IN THE AFRICAN ARMYWORM SPODOPTERA EXEMPTA (LEPIDOPTERA: NOCTUIDAE)." OpenSIUC, 2013. https://opensiuc.lib.siu.edu/theses/1346.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
AN ABSTRACT OF THE THESIS OF AMNA E. ELGUZOULI, for the Master of Science degree in ZOOLOGY, presented on May 8, 2012, at Southern Illinois University TITLE: Mitochondrial DNA sequence variation in the African Armyworm Spodoptera exempta (Lepidoptera: Noctuidae) MAJOR PROFESSOR: Kamal M. Ibrahim The African Armyworm remains problematic as a serious pest of cereals in sub-Sahara Africa. The population genetic structure of African armyworms was investigated to better understand the species' population dynamics and the extent to which the two major outbreak areas in East Africa and Southern Africa are linked by gene flow. Specifically, I characterized the genetic variation of armyworm samples from Tanzania and South Africa and assessed whether the periodic swarming of armyworms homogenizes populations throughout the species range. The variability of a range of mitochondrial genes was screened. A 413 base pair long fragment of the Cytochrome Oxidase I gene (COI), located within positions 1688 to 2175 of the reference locust mitochondrial genome was found to be an ideal marker. This sequence is part of the Folmer region of the COI gene that is used as a 'barcode' for all animal taxa. Haplotype diversity was found to be comparable to reports in the Spruce Budworm (Choristoneuru fumiferana), which, like the African armyworm, undergoes sporadic population buildup. The sequences were A+T rich particularly at the first codon position confirming previous findings in other insect species. ii A population genetic analysis of the sequence variation revealed that African armyworm populations are genetically structured and do not form a single panmictic population. Despite the limited sampling in this study, a clear picture of significant genetic separation between Tanzanian and South African armyworm populations has been confirmed. This leads to the conclusion that the extent of mixing resulting from the well documented tracking of the Inter Tropical Convergence Zone by outbreak populations does not connect Tanzanian and South Africa armyworm populations. Many rare haplotypes that are one mutation step from one of two common haplotypes were observed; a parsimony based haplotype network supports the hypothesis that these rare haplotype may have arisen during the regional population expansions. However, because the southern and northern regions that were sampled share the same two common haplotypes, neither the phylogenetic trees nor the haplotype networks yielded geographic signal that show where the rare haplotypes may have evolved. The presence of many unique singleton haplotypes, coupled with the pattern of their mismatch distribution, suggests exponential growth of localized armyworm populations. Outbreak populations arise separately in different locations across the species geographic distribution; it appears that the sizes of these populations become large enough for new mutations to produce new variants in each location. The fact that the two commonest haplotypes were present both in South Africa and in Tanzania indicates that some exchange of migrants does take place between the two regions. Alternatively, since the haplotypes that are unique to each region are derived from, and a single mutation step away from, these two common haplotypes, this could indicate that the two common haplotypes were shared in the ancestral populations and that no current gene flow takes iii place. In either case, it is apparent that the periodic swarming of armyworms does not homogenize the entire species range. What are the implications of these findings to the control of armyworm infestations? Armyworm population dynamics in the species' northern range appears to be decoupled from its population dynamics in the south. This implies that this pest's control strategies need to be region specific. However, this study had only two sampling points. It is plausible that a stepping-stone type of link exists in between and that I have sampled the extreme northern and southern ends of the link. A finer scale, multipoint sampling throughout the species geographic range, preferably during multiple years, is required in order to answer this question unambiguously. This would assist in developing an outbreak early warning system and in determining if multi-region control strategy is warranted. I also draw attention to another caveat to the above conclusions: a significant proportion of the divergence between the two sampling localities is attributable to two rare but highly divergent haplotypes. The possibility of these two haplotypes belonging to another, as yet unknown moth species, has been discussed. In addition to the above insights, this study has assessed the utility of the large number of universal mtDNA primers in the study of armyworm population genetics.
43

Andrade, Karine. "Aspectos bioecológicos de Chrysodeixis includens (Walker, [1858]) (Lepidopera: Noctuidae) em diferentes hospedeiros." Universidade Estadual de Londrina, 2014. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000192690.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Chrysodeixis includens (Walker, [1858]) (Lepidoptera: Noctuidae) conhecida também como lagarta-falsa-medideira é uma praga que tem se tornado relevante nas culturas do algodão, soja e girassol, em diversos estados brasileiros. Desta forma, objetivou-se estudar os aspectos biológicos de C. includens em folhas de soja, algodão, girassol, corda-de-viola e dieta artificial de Greene et al. (1976). Os parâmetros biológicos avaliados foram: (duração e sobrevivência das fases de larva, pré-pupa, pupa e larva-adulto, razão sexual, peso de pupa, longevidade de mariposas fêmeas e viabilidade de ovos), consumo foliar (cm2) e a preferência alimentar de larvas, a partir de insetos criados em laboratório (25 ± 2°C, UR 70 ± 10%, fotofase de 14h). Os aspectos biológicos dos insetos foram estudados a partir de larvas recém-eclodidas, as quais foram oferecidas folhas limpas e esterilizadas com hipoclorito a 4%, onde as avaliações eram diárias. O estudo de consumo foliar (cm2) foi realizado a partir de larvas de 4° ínstar, onde folhas de cada alimento eram medidas com auxilio de um medidor de área foliar e liberado uma larva por placa. No teste de preferência alimentar de larvas, foram dispostos discos foliares, equidistantes, e avaliado o número de larvas de 3, 4 e 5°ínstar preferidos pelos discos. Verificou-se que os melhores hospedeiros para o desenvolvimento de C. includens foram o girassol e a planta invasora corda-de-viola, considerando-se o menor período de desenvolvimento, maior peso de pupas, maior quantidade de alimento consumido e maior sobrevivência larval, comparados àqueles alimentados com folhas de soja e algodão. A menor sobrevivência de larva-adulto foi observada nas larvas alimentadas com folhas de algodão e soja. A razão sexual e a longevidade não sofreram influência dos tratamentos e apresentaram valores semelhantes. A viabilidade de ovos foi menor quando as larvas foram alimentadas com folhas de algodão. Foi observada maior preferência de larvas por folhas de girassol, seguido por soja, corda-de-viola e algodão. A espécie C. includens se desenvolve e se reproduz em todos os hospedeiros estudados. Além disso, a planta invasora corda-de-viola demonstrou ser um hospedeiro alternativo adequado para a espécie, possibilitando o seu desenvolvimento e a sua reprodução na ausência de hospedeiros cultivados. A simples eliminação dessa planta invasora poderia ser uma tática para diminuir a densidade populacional da praga.
Chrysodeixis includens (Walker , [1858]) (Lepidoptera:Noctuidae) also known as soybean looper is a pest that has become relevant in cotton, soybean and sunflower in several states. Thus, we aimed at studying the biological aspects of C. includens in leaves of soybean, cotton, sunflower, ?morning glory? and artificial diet by Greene et al. (1976). The parameters evaluated were: (duration and survival of larval, pre-pupa, pupa and larval-adult stages, sex ratio, pupa weight, longevity of female moths and egg viability), leaf consumption (cm2) and food preference larvae from laboratory rearing (25 ± 2°C, RH 70 ± 10%, 14h of photoperiod). Biological aspects of the insects were studied from newly hatched larvae, for which were offered clean and sterilized with hypochlorite 4% leaves, and assessments were daily taken. The study of leaf consumption (cm2) was held from 4th instar larvae, which leaves of each food were measured with the aid of a meter leaf area and released one larva per plate. For preferred feeding larvae test were prepared foliar equidistant discs and evaluated the number of larvae in 3rd, 4th and 5th stage of the preferred discs. It was found that the best hosts for C. includens development were sunflower and ?mornig glory?, considering the short period of development, higher pupal weight, higher amount of consumed food and increase in larva survival, compared to those which fed in soybean and cotton leaves. The lowest survival of larval-adult stage was observed when larvae fed on cotton and soybean leaves. The sex ratio and longevity were not influenced by treatments and showed similar values. Egg viability was lower when larvae fed on cotton leaves. Higher preferably of larva was to sunflower leaves, followed by soybean, ?morning glory? and cotton. C. includens develops and reproduces in all studied hosts. Furthermore, the weed known as ?morning glory? proved a suitable alternative as host specie, allowing its development and reproduction in the absence of cropped hosts. Simply eliminating this weed could be a strategy to reduce the pest populational density.
44

Silva, Kelly Christiane Constanski. "Controle alternativo de Spodoptera frugiperda (Smith) e Spodoptera eridania (Cramer) (Lepidoptera: Noctuidae." Universidade Estadual de Londrina. Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Agronomia, 2011. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000162601.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O objetivo deste trabalho foi avaliar a eficiência de produtos alternativos para o controle de S. eridania e S. frugiperda. Foram testados: Bacillus thuringiensis (Bt), pós inertes (terra diatomácea, caulim e bentonita) e óleo de nim. Foram avaliadas 40 estirpes de Bt, onde lagartas de 2° instar, foram alimentadas com folhas de milho tratadas com suspensão de esporos a 1% p/v. Três estirpes foram selecionadas para determinação da CL50 (BR 37, BR 58 e BR 94) estas foram responsáveis pela mortalidade acima de 85% das lagartas. A estirpe que apresentou menor concentração letal foi a BR 58 com CL50 de 0,14 e 0,12 p/v para S. eridania e S. frugiperda respectivamente. Não diferindo da estirpe padrão HDI-kurstaki. Realizou-se dois testes com os pós inertes. No primeiro os pós foram aplicados de forma sólida sobre os alimentos nas concentrações de (1; 1,5 e 2 g) e oferecidos as lagartas de 2° ínstar. Neste teste a foi observada a mortalidade 100% das lagartas de S. eridania alimentadas com bentonita nas nas concentrações de 1,5 e 2g e de 93,3% para S. frugiperda na concentração de 2g. Já a TD provocou 65% de mortalidade para S. eridania e 46,6% para S. frugiperda. O caulim só diferiu da testemunha para S. eridania na maior concentração.. Para avaliar a preferência na alimentação, as lagartas de Spodopteras foram colocadas em gerbox contendo alimento tratado e não tratado com os diferentes pós, a repelência ao alimento tratado foi observada na primeira hora de exposição em todos os tratamentos. Este comportamento manteve-se nas avaliações seguintes para as duas espécies de Spodoptera. Na avaliação dos aspectos biológicos, as lagartas foram alimentadas com plantas tratadas com os pós durante toda fase larval. Somente para S. eridania foi observado um aumento de dois dias na duração larval nos tratamentos com TD. Já em relação a razão sexual a porcentagem de machos foi superior nos tratamentos com caulim com 84,62% para S. frugiperda e 73,97 para S. eridania. Não houve diferença para o peso pupal de ambas as espécies. Foi observada mortalidade de 100% nos insetos alimentados com bentonita. A bentonita foi aplicada nas plantas em casa de vegetação (2g/planta) e após duas horas o alimento tratado foi oferecido as lagartas, foi observada uma mortalidade de 86,7% para S. frugiperda e 83,3% para S. eridania reforçando o potencial deste pó no controle destas pragas. No segundo teste o alimento foi pulverizado com os pós suspensos em água 5; 7,5 e 10% isoladamente ou associados ao óleo de nim, as maiores mortalidade foram obtidas nas associações dos pós bentonita e caulim com o óleo de nim nas maiores concentrações para S. frugiperda sendo estes tratamentos classificados como não aditivos sinérgicos. Para esta mesma espécie as menores concentrações de TD e caulim foram classificados como não aditivos antagônicos. Já para S. eridania os três pós nas três concentrações não foram diferentes entre si, mas foram superiores a testemunha e classificados como não aditivos sinérgicos.
The aim of this study was to evaluate the efficiency of alternative products to control S. eridania and S. frugiperda. Were tested: Bacillus thuringiensis, inert dusts (diatomaceous earth, kaolin and bentonite) and neem oil. For Bt was evaluated qualitatively, 40 strains, where the second instar caterpillar, fed on corn leaves treated with a spore suspension 1% w / v (1 ml of water to 0.01 g of Bt). Were selected to determine the CL50, three strains (BR 37, BR 58 and BR 94) responsible for mortality over 85% of the caterpillars. The strain which showed the lowest lethal concentration was BR 58 with CL50 values of 0.14 and 0.12 w/ v to S. eridania and S. frugiperda respectively, showing no difference in the standard strain HDI-kurstaki. The inert dusts were applied as a dust (1; 1.5 and 2 g in 32 leaflets from tomato with 15 cm2 and 32 pieces of corn leaves with 36 cm2) and offered to the 2nd instar caterpillar. The higher mortality rate was observed for bentonite with 100% at concentrations of 1.5 and 2 g for S. eridania and 93.3% for S. frugiperda at a concentration of 2g as TD caused 65% mortality for S. eridania and 46.6% for S. frugiperda. Kaolin only differs from the control for S. eridania at the highest concentration with 41.2% mortality. To evaluate the feeding preference, second instar caterpillar were placed in acrylic box containing food treated and untreated with different powders, repellency to the treated food was observed in the first hour of exposure in all treatment. This behavior remained in the following evaluations for the two species of Spodoptera. To analyze the biological aspects, the caterpillars were fed on plants treated with the powders, throughout the larval cycle. Was observed only for S. eridania, an increase of two days in the larval duration in treatments with TD. Was observed only for S. eridania, an increase of two days in the larval duration in treatments with TD, as compared to the sex ratio (%) of males was higher in treatments with kaolin with 84.62% for S. frugiperda and 73.97 for S. eridania. For this same species fed with TD was observed pupal weight lower than those fed with kaolin, but this weight showed no deferral of the control. There was 100% mortality when fed on bentonite. When this powder was applied in plants in the greenhouse (2g/plants), and after two hours, the leaves and leaflets were offered to caterpillars, and then observed mortality of 86.7% for S. frugiperda and 83.3% for S. eridania, demonstrating the potential of this powder in controlling these pests. When food was sprayed with the powders suspended in water 5; 7.5 and 10% alone or associated with neem oil, the highest mortality was obtained in the associations of bentonite and kaolin powders with neem oil at the highest concentrations for S. frugiperda, so these treatments were classified as non-additive synergistic. For that species, the lowest concentrations of TD and kaolin were classified as non-additive antagonistic. As for S. eridania, the three powders at the three concentrations were not different between themselves, but were higher than control, and classified as non-additive synergistic.
45

BARROS, Eduardo Moreira. "História de vida de Spodoptera frugiperda (J.E.Smith) (Lepidoptera : Noctuidae) em diferentes hospedeiros." Universidade Federal Rural de Pernambuco, 2009. http://www.tede2.ufrpe.br:8080/tede2/handle/tede2/5966.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by (edna.saturno@ufrpe.br) on 2016-11-24T12:33:10Z No. of bitstreams: 1 Eduardo Moreira Barros.pdf: 309180 bytes, checksum: edea775b3717bccf19c158fb0d7bf220 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-11-24T12:33:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Eduardo Moreira Barros.pdf: 309180 bytes, checksum: edea775b3717bccf19c158fb0d7bf220 (MD5) Previous issue date: 2009-02-02
Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq
The fall armyworm, Spodoptera frugiperda (J.E. Smith) (Lep.: Noctuidae), is a cosmopolitan pest attacking several important plants. This work investigated the host selection and the life history characteristics for S. frugiperda fed corn, millet, cotton and soybean plants. Selection of hosts for oviposition was studied in plastic greenhouse using the host plants cultivated in micro-parcels with five plants each. The host colonization by S. frugiperda larvae was also studied in micro-parcels, in the field, and development and reproduction in the laboratory. Females of S. frugiperda did not select a specific host for laying eggs among the studied hosts regardless their phenology: before or after setting the reproductive structures. The success of colonization by neonate larvae, measured based on the number of surviving larvae and their weight after 10 days from releasing, showed no difference among the hosts for larval weight, but greater number of larvae was found on millet. Female moths from larvae fed cotton in the field were less fecund (1144.7 eggs) and lower longevity (13.3 days). The overall results fromfertility life table parameters estimated for individuals reared during the larval stage in the field highlighted the millet as the host more favorable to S. frugiperda. The study in the laboratory using leaves of each host, and the combination of leaf and boll of cotton as diet for S. frugiperda yielded low success of boll colonization by neonate larvae compared to only leaf. S. frugiperdafed cotton bolls exhibited longer larval, pupal and adult stages, and lower egg production. However, larvae fed leaf plus cotton bolls exhibited similar performance to corn and cotton leaves. Based on the results, the millet currently used in the crop systems with soybean, corn or cotton, is a potential host for S. frugiperda while, cotton was intermediate diet compared to corn and soybean
A lagarta-do-cartucho, Spodoptera frugiperda (J.E. Smith) (Lep.: Noctuidae) é uma praga cosmopolita importante para várias culturas. Assim, este trabalho investigou a seleção hospedeira e história de vida de S. frugiperda em milho, milheto, algodão e soja, conduzindo-se estudos de preferência de oviposição entre hospedeiros, em casa telada, e colonização de lagartas de S. frugiperda nos respectivos hospedeiros em campo, bem como desenvolvimento e reprodução em condições de laboratório. Adultos de S. frugiperda não demonstraram preferência hospedeira, independente do estádio fenológico desses (antes ou após emissão de estruturas reprodutivas). O sucesso de colonização, em campo, medido pelo peso e número de lagartas aos 10 dias após a liberação, mostrou não haver diferença no peso de lagartas entre os hospedeiros, entretanto maior número de lagartas foi encontrado no milheto. Fêmeas oriundas de lagartas criadas em algodão no campo, produziram menor número de ovos (1144,7) e tiveram a menor longevidade (13,3 dias).Os resultados da tabela de vida de fertilidade estimada para indivíduos criados durante a fase de lagarta em campo demonstram que o milheto foi o hospedeiro mais favorável ao desenvolvimento de S. frugiperda. O estudo de laboratório empregando folhas dos hospedeiros e a combinação de folha e maçã do algodoeiro como dieta mostrou baixo sucesso de colonização da maçã do algodoeiro por lagartas neonatas em relação a folhas de todos os hospedeiros. S. frugiperdacriadas em apenas maçã do algodão apresentaram maiores durações da fase de larva, pupa e adulta e, uma menor produção de ovos. No entanto, lagartas criadas em folhas mais maçã de algodão obtiveram desenvolvimento semelhante a, apenas, folhas de algodão e milho. Com base nos resultados o milheto como integrante do sistema de produçcão é um hospedeiro potencial para S. frugiperda, enquanto que folhas mais maçã do algodoeiro foram dietas intermediárias em comparação ao milho e soja.
46

Van, Jaarsveld Martha Johanna. "Geographic susceptibility of Helicoverpa armigera (Lepidoptera: Noctuidae) to insecticidal proteins in Bt-cotton in South Africa." Thesis, Rhodes University, 2004. http://hdl.handle.net/10962/d1005387.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Helicoverpa armigera Hübner (Lepidoptera: Noctuidae) (African bollworm) is a typical noctuid with a very catholic taste in food plants and whose larvae feed on a wide range of cultivated and wild plants. It has been identified as the most polyphagous and injurious pest in South Africa. Helicoverpa armigera is also a key pest of cotton in many parts of the world. This key pest requires extensive control as it adversely effects yield and has built up resistance to synthetic pyrethroid insecticides. Cotton is an important crop produced by commercial and small-scale farmers in South Africa. The local demand for cotton has not been exceeded yet, but to satisfy a demanding market, pest control costs play an important role in cotton production. The threat of an insect pest that has already shown resistance prompted the present study to investigate the possibility of resistance to Bt-cotton. Genetically engineered or Bt-cotton was introduced commercially in 1996 in South Africa. All Bt-cotton plants contain one or more foreign genes derived from the soil-dwelling bacterium, Bacillus thuringiensis (Berliner), which produces protein crystals. These crystals were isolated and transferred into the genome of a cotton plant resulting in the plant producing it’s own protein insecticide. In 1998, Monsanto (Pty) Ltd requested research into the geographic susceptibility of H. armigera to the insecticidal proteins in Bt-cotton in SA. Laboratory reared and field sampled populations of H. armigera were exposed to a diet mixed with various baseline concentrations of the Bt-gene Cry1Ac freeze dried protein. This study also determined the performance of H. armigera and Spodoptera littoralis (Boisduval) on different Bt-cotton field cultivars containing different Cry-protein genes. Results obtained indicated a significant difference in susceptibility in two field populations of H. armigera to the Bt-protein Cry1Ac, even though the LD50,s in the 2003 season did not indicate resistance. Bt-cotton cultivar 15985 BX controlled H. armigera and S. littoralis larvae, the best followed in descending order by cultivar 15985 X, 15985 B and DP50 B. Results on H. armigera also indicated that the Cry-proteins in the plant parts of the different cultivars did not diminish as the season progressed. The Bt-cotton cultivars induced retarded growth of larvae, due to either a repellent effect or lack of feeding by larvae. Widespread adoption of Bt-cotton by South African farmers led to regional declines in bollworm populations, reduced insecticide use, and increased yields. Genetically modified crops therefore contribute to a cost effective, sustainable, productive and efficient form of agriculture, with a resultant positive impact on the environment. As the market for commercial Bt-cotton in South Africa expands, it is recommended that a monitoring programme for potential resistant genes in H. armigera should be implemented at least every 2 - 3 years. This will ensure that effective resistance management strategies are utilised. Coupled with this are the Biosafety Risks regarding the effect of new proteins expressed in transgenic plants, which require further studies.
47

Izquierdo, Casas Josep I. "Utilización de feromonas en la predicción fenológica de Helicoverpa armigera (Hübner)(Lepidoptera: Noctuidae)." Doctoral thesis, Universitat de Lleida, 1994. http://hdl.handle.net/10803/8330.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Utilització de feromones en la predicció fenològica de Helicoverpa armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) Helicoverpa (=Heliothis) armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) és un insecte plaga clau en conreus de tomàquet i clavell a l'aire lliure al Delta del Llobregat i Maresme. La millora dels sistemes de control d'aquest lepidòpter plaga passa per l'obtenció de mètodes senzills per a definir les densitats presents a fi de racionalitzar la presa de decisions d'intervenció. Els mostreigs d'estats inmadurs -ous i larves- sobre planta són una possible via, però el seu cost econòmic és molt elevat. Les trampes de feromones podrien ser una eina útil per aquest propòsit. Per això és necessari conèixer el comportament de posta de H. armigera a la zona, la seva relació amb les captures en trampes de feromones i la fiabilitat d'aquest sistema de seguiment. La resposta a aquestes qüestions permetrà determinar el paper que puguin jugar les trampes de feromones en els futurs sistemes de control integrat de H. armigera.
Al llarg de les campanyes 1990-92 es van efectuar el seguiment de 26 camps de tomàquet a l'aire lliure destinat al consum en fresc. Aproximadament, els camps es localitzaren un 50% a la zona del Delta del Llobregat, i l'altre 50% al Maresme. En aquesta darrera comarca també es va dur a terme el seguiment de 3 camps de clavell. En els camps es van realitzar recomptes setmanals d'ous sobre el conreu. A cada zona es van disposar trampes de feromones per a capturar adults de H. armigera. Paral.lelament, es van realitzar experiències per caracteritzar diferents aspectes de les trampes de feromones comercials de H. armigera que poden condicionar les captures. Durant les primaveres de 1991-93 es va estudiar l'emergència d'adults provinents de pupes en diapausa i es va comparar amb l'evolució de les captures en trampes de feromones a la zona.
Es va constatar la presència d'ous d'H. armigera ininterrompidament des de la segona quinzena de maig fins a inicis d'octubre sobre cultius de tomàquet. En clavell, la seva presència pot perllongar-se fins a inicis de novembre. Només es detectava posta si alhora es capturaven adults en les trampes de feromones. Al llarg de les campanyes, la magnitud de les captures va seguir una evolució creixent de forma discontinua fins assolir els màxims absoluts a finals de setembre o a inicis d'octubre. Aquesta evolució es va relacionar més amb la dinàmica de la posta en clavell que amb la de tomàquet, conreu en el que les densitats màximes d'ous es van detectar al juliol.
L'estat fenològic de la planta hoste té una gran importància en el procés de selecció del substracte de posta per part de H. armigera. A les tomaqueres joves, s'enregistren densitats d'ous significativament superiors a les que presentaven cultius coetanis en plena producció. Al llarg de la temporada es va observar una evolució dels hostes preferencials de posta de H. armigera. Aquests resultats indiquen que si es desitgen utilitzar els valors de captura en trampes de feromones com a indicadors de risc d'atac sobre un conreu concret caldrà interpretar-los en funció de la situació fenològica d'aquest i de l'entorn agrícola existent.
En els cultius de tomàquet es van obtenir coeficients de correlació altament significatius entre densitats d'ous i captures en trampes de feromones quan es va fraccionar el període de conreu en plantacions primerenques i tardanes, i en grups fenològics. Es van generar models de regressió que van permetre una predicció de les densitats d'ous a partir de les variables de captura i gru p fenològic del cultiu. Es discuteix la seva utilització com eina predictiva. En el cultiu de clavell els valors del coeficient de correlació (r = 0.70-0.75) van ser significativament més alts que els observats en tomàquet. L'homogeneitat fenològica del cultiu i l'estabilitat de la unitat mostral van afavorir la manifestació més estreta de la relació posta/captura.
Les captures de mascles de H. armigera en trampes de feromones estan molt lligades a les seves característiques constitutives. Es va observar que la procedència i la antiguitat de la càpsula, així com el disseny de la trampa són factors crucials pel que fa al seu potencial de captura. Les variacions en els elements constitutius de les trampes o en el seu maneig poden condicionar la utilitat de les relacions quantitatives entre densitat d'ous i captures.
L'emergència dels adults en els assaigs de diapausa es va produir en el període comprés entre la segona quinzena de maig i el mes de juny. Les captures en trampes de feromones van ser prèvies a les emergències, observant-se un desplaçament de 2-3 setmanes entre l'inici de les captures i les mitjanes d'emergències de mascles.
Paraules clau: Helicoverpa armigera, feromones, posta, predicció, fenologia, tomàquet, clavell, Catalunya.
Helicoverpa (=Heliothis) armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) es un insecto plaga clave en cultivos de tomate y de clavel al aire libre en el Delta del Llobregat y en el Maresme. La mejora de los sistemas de control de este lepidóptero plaga pasa por la obtención de métodos sencillos para definir su densidades presentes a fin de racionalizar la toma de decisiones de intervención. Los muestreos de estados inmaduros -huevos y larvas- sobre planta son una posible vía, pero su coste económico es muy elevado. Las trampas de feromonas podrían ser una herramienta útil para este propósito. Para ello es necesario conocer el comportamiento de puesta de H. armigera en la zona, determinar su relación con las capturas en trampa de feromonas y establecer la fiabilidad de este sistema de seguimiento. La respuesta a estas cuestiones permitirá determinar el papel que pueden desempeñar las trampas de feromonas en los futuros sistemas de control integrado de H. armigera.
Se siguieron 26 campos de tomate al aire libre destinado al consumo en fresco a lo largo de las campañas 1990-92. Los campos se localizaron aproximadamente en un 50% en la zona del Delta del Llobregat y en un 50% en el Maresme. En esta última comarca también se llevó a cabo el seguimiento de 3 campos de clavel. En los campos se realizaron recuentos semanales de huevos sobre el cultivo. En cada zona se dispusieron de trampas de feromonas para la captura de adultos de H. armigera. Paralelamente, se realizaron 10 experiencias para valorar distintos aspectos de las trampas de feromonas comerciales de H. armigera que pueden condicionar las capturas. Durante las primaveras de 1991-93 se estudió la emergencia de adultos provenientes de pupas en diapausa y se comparó con la evolución de las capturas en trampas de feromonas en la zona.
Se observaron huevos de H. armigera sobre cultivos de tomate ininterrumpidamente desde la segunda quincena de mayo hasta inicios de octubre. En el cultivo de clavel, su presencia puede prolongarse hasta inicios de noviembre. Sólo se detectaba puesta si paralelamente se capturaban adultos en las trampas de feromonas. A lo largo de las campañas, la magnitud de las capturas siguió una evolución creciente de forma discontinua hasta alcanzar los máximos absolutos a finales de septiembre o a inicios de octubre. Esta evolución se relacionó más con la dinámica de la puesta en clavel que con la puesta en tomate, donde las densidades máximas de huevos se detectaron en julio.
El estado fenológico de la planta huésped tuvo una gran importancia en la selección del sustrato de puesta por parte de H. armigera. En tomateras juveniles se registraron densidades de huevos significativamente superiores a las observadas en cultivos coetáneos en plena producción. A lo largo de la temporada se detectó una evolución de los huéspedes preferenciales de puesta de H. armigera. Estos resultados indican que si se desean utilizar los valores de captura en trampas de feromonas como indicadores de riesgo de ataque sobre un cultivo concreto, éstos tendrán que interpretarse en función de su situación fenológica y del entorno agrícola existente.
En los cultivos de tomate, cuando se fraccionó el período de cultivo según plantación y según grupo fenológico, se obtuvieron coeficientes de correlación altamente significativos entre densidades de huevos y capturas en trampas de feromonas. Se generaron modelos de regresión que permiten predecir las densidades de huevos a partir de las variables de captura y grupo fenológico del cultivo. En el presente estudio se discute su utilización como herramienta predictiva.
En el cultivo de clavel los valores de coeficiente de correlación (r = 0.70-0.75) fueron significativamente más altos que los observados en tomate. La homogeneidad fenológica de este cultivo y la estabilidad de la unidad muestral favorecieron una relación puesta/captura más estrecha.
El número de machos de H. armigera capturados en trampas de feromonas está estrechamente vinculado a sus características constitutivas. Se observó que la procedencia y la antigüedad de la cápsula, así como el diseño de la trampa son factores cruciales que influyeron en su potencial de captura. Variaciones en los elementos constitutivos de las trampas o en su manejo pueden condicionar la utilidad de las relaciones cuantitativas entre densidad de huevos y capturas.
La emergencia de los adultos en los ensayos de diapausa tuvo lugar entre la segunda quincena de mayo y junio. Las capturas en trampas de feromonas se produjeron previamente a la emergencia, transcurriendo de 2 a 3 semanas entre el inicio de las capturas y la emergencia de machos.
Palabras clave: Helicoverpa armigera, feromonas, puesta, fenología, tomate, clavel, Cataluña.
Pheromone use in the phenologic prediction of Helicoverpa armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae). Helicoverpa (=Heliothis) armigera (Hübner) (Lepidoptera: Noctuidae) is a key pest in outdoor tomato and carnation crops in the Llobregat Delta and Maresme (Spain). Improvements of control systems for this lepidopter pest implies the achievement of simple methods to define its present densities for the purpose of rationalizing decision-taking for intervention. Samplings of immature stages - eggs and larvas - on plant are a possible way, but their economic costs are very high. Pheromone traps could be a useful tool for this purpose. For this several requirements are necessary: knowlege of H. armigera ovoposition behaviour in the zone, determination of its relationship to the catches in pheromone traps and the reliability of this monitoring system. Answers to these questions will allow to determine the role that pheromone traps may play in future integrated control systems for H. armigera.
From 1990 to 1992, 26 outdoor fields with tomatoes for fresh market were studied. About 50% of the fields were located in the Llobregat Delta and another 50% in Maresme. In this last region the monitoring of 3 carnation fields was also carried out. In the fields weekly samplings of eggs on the crop were accomplished. In each zone pheromone traps were placed to catch adults of H. armigera. At the same time, 10 experiments were carried out to value different aspects of commercial pheromone traps for H. armigera which may condition the catches. During the springs of 1991-93 adult eclosion from diapaused pupes was studied and it was compared with the evolution of catches in pheromone traps in the zone.
Eggs from H. armigera were continuously observed on tomato crop from the second half of May to the beginning of October. On carnation crop, their presence may be extended until the beginning of November. Ovoposition was only detected if adults were captured in the pheromone traps. Throughout the campaigns, the number of the catches kept a growing behaviour in a discontinuous way until reaching the absolute maxima at the end of September or the beginning of October. This evolution was more closely related to ovoposition on carnation than to ovoposition on tomato, where the maximum egg densities were detected in July.
The phenologic stage of the host plant had a great importance in ovoposition preference of H. armigera. In young tomato plants significantly superior desities were observed in full- production crops. Throughout the season an evolution of the preferential ovoposition hosts for H. armigera was detected. These results indicate that if you wish to use the figures of catches in pheromone traps as indicators of risk of attack on a specific crop, these will have to be interpreted according to their phenologic situation and to the existing agricultural environment.
In tomato crops, when cultivation period was fractioned according to planting periode and to phenologic group, highly meaningful correlation coefficients between egg densities and catches in pheromone traps were obtained. Regression models were generated which permit to predict the egg densities from catch variables and phenologic crop group. In the present study its use as a predictive tool is discussed. In carnation crop correlation coefficient values (r = 0.70-0.75) were significantly higher than those observed in tomato. Phenologic homogeneity of this crop and the stability of the sampling unit favored a closer relationship between ovoposition and catch.
The number of male H. armigera caught in pheromone traps is closely related to their constitutive characteristics. The origin of the lure, its age and the design of the trap were observed to be crucial factors which influenced the potential catches in the pheromone traps. Alterations in the constitutive elements of the traps or in their handling may condition the usefulness of the quantitative relationships between egg densities and catches. Adult eclosion in diapause experiments took place in the second half of May and June. Catches in pheromone traps were produced previously to the eclosion, elapsing of 2 to 3 weeks between the beginning of catches and male eclosion.
Key words: Helicoverpa armigera, pheromones, ovoposition, phenology, prediction, tomato, carnation, Catalonia.
48

De, Souza Kenneth Richard. "Development of lure and kill strategies to control Spodoptera littoralis Boisduval (Lepidoptera: Noctuidae)." Thesis, Imperial College London, 1990. http://hdl.handle.net/10044/1/8771.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
49

Oliveira, Fábio Rodrigo de. "PROSPECÇÃO DE FUNGOS PARA O CONTROLE DE Anticarsia gemmatalis HÜBNER, 1818 (LEPIDOPTERA: NOCTUIDAE)." Universidade Federal de Santa Maria, 2013. http://repositorio.ufsm.br/handle/1/4867.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The velvetbean caterpillar, Anticarsia gemmatalis, is considered a major insect pest of soybean. For its control, an alternative to chemical methods is the microbial control, inserted into the pest biological control. Thus, the objective of this study was to isolate fungi from contaminated A. gemmatalis caterpillars and evaluate the pathogenic potential of isolated fungal cultures. For the fungus that caused the greatest mortality percentage of larvae exposed, enzymatic production capacity and production feasibility were found. Still, pathogenicity was evaluated and LC50 and LC90 from the best formulation obtained were established. The fungi isolation occurred from caterpillars on mummification stage, obtained in the central region of Rio Grande do Sul. Larvae mortality, allied to observation of mummification stage, lead to identify the species as Aspergillus nomius presenting the best results (about 95% mortality) among the 20 isolated-fungi. There was no growth of this fungus in culture media rich in chitin and lipids. However, there was growth in a media containing protein, which might suggest that the fungus is a good protease type enzyme producer. Testing to evaluate A. nomius production feasibility, the average spore s concentration (conidia mL-1) in all treatments were similar, with the majority stayed with 1010 conidia.mL-1. Visually, the treatment with 25% water volume per rice volume (50mL), addition of casein in the medium and adding of 6 mL of spore suspension of the fungus A. nomius, which resulted in 2.88 x1010 conidia mL-1, the rice was looser and, therefore, more aired, which may have resulted in a trend toward to a better fungus development. It was evaluated the pathogenicity of this formulated, yielding a high level of mortality among A. gemmatalis larvae, similar to results obtained when spore suspensions originated were applied directly from the fungus growth plates. Yet, at the same conidia concentration mentioned, but testing various dosages, values around 2,23x107 and 1,46x1010 mL.lagarta-1 were obtained, corresponding to LC50 and LC90, respectively, estimated by probit method. Finally, it is concluded that A. nomius presents a high potential regarding to a possible use as A. gemmatalis biological control agent in soybean crops. However, because it is a fungus with pathogenic potential for humans and other native fauna animals, it is necessary further studies related to aflatoxin production by this pathogen and its effects on the environment.
A lagarta-da-soja, Anticarsia gemmatalis, é considerada o principal inseto-praga dessa cultura. Para o seu controle, uma alternativa aos métodos químicos é o controle microbiano, inserido dentro do controle biológico de pragas. Assim, o objetivo deste trabalho foi realizar o isolamento de fungos de lagartas de A. gemmatalis contaminadas e avaliar o potencial patogênico das culturas fúngicas isoladas. Para o fungo que ocasionou a maior porcentagem de mortalidade das lagartas expostas, foi verificada a capacidade de produção enzimática e a viabilidade de produção. Ainda, foi avaliada a patogenicidade e foram estabelecidas a DL50 e a DL90 da melhor formulação obtida. O isolamento dos fungos se deu partir de lagartas, em estágio de mumificação, obtidas na região central do Estado do Rio Grande do Sul. A mortalidade das lagartas, aliada à observação de estágio de mumificação nas mesmas, serviu para identificar a espécie Aspergillus nomius como apresentando o melhor resultado (cerca de 95% de mortalidade) dentre os 20 fungos isolados. Não se observou o crescimento desse fungo em meios de cultura ricos em quitina e lipídios. Porém, houve crescimento em meio contendo proteína, podendo-se sugerir que o fungo é um bom produtor de enzimas do tipo proteases. No teste visando avaliar a viabilidade de produção de A. nomius, a concentração média (conídios.mL-1) de esporos em todos os tratamentos foi semelhante, sendo que a maioria ficou na casa de 1010 conídios.mL-1. Visualmente, no tratamento com 25% de volume de água por volume de arroz (50mL), adição de caseína no meio e adição de 6 mL de suspensão de esporos do fungo A. nomius, e que resultou em 2,88x1010 conídios.mL-1, o arroz ficou mais solto e, com isso, mais aerado, o que pode ter resultado numa tendência de melhor desenvolvimento do fungo. Foi avaliada a patogenicidade desse formulado, obtendo-se um alto nível de mortalidade em lagartas de A. gemmatalis, semelhante aos resultados obtidos quando foram aplicadas suspensões de esporos originadas diretamente das placas de crescimento do fungo. Ainda, na mesma concentração de conídios mencionada, porém testando-se várias dosagens, foram obtidos valores em torno de 2,23x107 e 1,46x1010 mL.lagarta-1, correspondentes à CL50 e CL90, respectivamente, estimadas utilizando-se o método de Probit. Por fim, conclui-se que A. nomius apresenta um alto potencial com vistas a uma possível utilização como agente de controle biológico de A. gemmatalis em cultivos da soja. Porém, por se tratar de um fungo com potencial patogênico para o homem e para outros animais da fauna nativa, é necessário aprofundar estudos relacionados à produção de aflatoxinas por esse entomopatógeno e seus efeitos no ambiente.
50

Franco, Aline Aparecida [UNESP]. "Avaliação de resistência de cultivares de soja a anticarsia gemmatalis Hübner (Lepidoptera: noctuidae)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/98740.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:29:41Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-01-22Bitstream added on 2014-06-13T19:39:02Z : No. of bitstreams: 1 franco_aa_me_ilha.pdf: 294706 bytes, checksum: 9b1b9a1475cd1cd0f973de03cf364d65 (MD5)
Este trabalho teve como objetivo estudar a resistência de cultivares de soja a Anticarsia gemmatalis Hübner. O trabalho foi dividido em duas partes, sendo que na primeira avaliou-se a atratividade e a não-preferência alimentar e consumo foliar, com e sem chance de escolha, de lagartas recém-eclodidas em folhas de dez cultivares de soja. Utilizaram-se as cultivares de soja BRS 284 (convencional), Anta 82 RR, P98Y77 RR, NA 7321 RR, BRS Valiosa RR, SYN 1182 RR, M-SOY 8527 RR, SYN 9070 RR, AS 8197 RR e M-SOY 8867 RR. No teste de atratividade utilizou-se um sistema de arena em placas de Petri com 20 cm de diâmetro e com dez repetições. Para cada repetição (arena) foram liberadas 15 lagartas recém-eclodidas de A. gemmatalis, avaliando o número total de lagartas atraídas pelos discos foliares dos cultivares aos 5, 10, 15, 20, 25, 30 e 60 minutos após a liberação destas no centro da arena. Para a avaliação de não-preferência alimentar, no teste com chance de escolha, os procedimentos e os materiais utilizados foram os mesmos adotados no teste de atratividade. No teste, sem chance de escolha, os materiais foram individualizados em placas de Petri de 6,0 cm de diâmetro e seu interior foram liberadas 15 lagartas recém-eclodidas por repetição, com 10 repetições. Para avaliação, contou-se o número total de lagartas que estavam se alimentando nos discos foliares dos cultivares após 24 horas da liberação. Para avaliar o consumo foliar de cada disco de 3,14 cm2 de área foliar, fornecido as lagartas recém-eclodidas de A. gemmatalis, utilizou-se o software AFSof v1.1®. Na segunda parte foi realizado os estudos da biologia de A. gemmatalis alimentadas na fase larval com folhas das cultivares BRS 284 (convencional), Anta 82 RR, P98Y77 RR, M-SOY 8527 RR, SYN 9070 RR e M-SOY 8867 RR. Assim, 30 lagartas por cultivar...
This work aimed to study the resistance of soybean cultivars to Anticarsia gemmatalis Hübner. The work was divided into two parts, the first being that evaluated the attractivity and non-preference and leaf consumption, having choice or no choice, the new-hatched larvae in leafs of ten different soybean cultivars. We used the soybean cultivars BRS 284 (conventional), Anta 82 RR, P98Y77 RR, NA 7321 RR, BRS Valiosa RR, SYN 1182 RR, M-SOY 8527 RR, SYN 9070 RR, AS 8197 RR and M-SOY 8867 RR. In the test used of attractivity was used the system arena, in Petri platesof 20 cm diameter, with ten replicates. In each repetition (arena), 15 new-hatched larvae of A. gemmatalis were released, assessing the total number of larvae attracted to leaf discs of cultivars at 5, 10, 15, 20, 25, 30 and 60 minutes after the liberation of caterpillars in the center of the arena. For the evaluation of non-preference in a free-choice test, procedures and materials used were the same as those used in the test of attractivity. In the test, no choice, the materials were individually in Petri plates of 6,0 cm diameter, were released inside 15 new-hatched larvae per replicate, with 10 repetitions. For evaluation, was counted the total number of caterpillars that were feeding on leaf discs of cultivars after 24 hours of release. To avaluate leaft consumption each leaf disc of 3.14 cm2 leaf area, provided to new-hatched larvae of A. gemmatalis, was used the software AFSoft v1.1®. The second part, was conducted studies of the biology of A. gemmatalis, feeding larval with leaf cultivars BRS 284 (conventional), Anta RR 82, P98Y77 RR, M-SOY 8527 RR, SYN 9070 RR and M-SOY 8867 RR. Being, 30 larvae per plant variety, from cresting maintenance, were maintained in individual Petri plates (6,0 cm diameter by 2,0 cm high) until pupation. The pupae were placed in glass tubes... (Complete abstract click electronic access below)

До бібліографії