Статті в журналах з теми "Miguel (1972-....)"

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Miguel (1972-....).

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 статей у журналах для дослідження на тему "Miguel (1972-....)".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте статті в журналах для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Grenni, Héctor. "Del Dictado. Miguel Mármol, Roque Dalton y 1932, del cuaderno (1966) a la “novela verdad” (1972)." Teoría y Praxis, no. 12 (September 28, 2022): 107–9. http://dx.doi.org/10.5377/typ.v1i12.14879.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Palma Alvarado, Daniel. "Sergio Pujol. 2019. El año de Artaud. Rock y política en 1973. Buenos Aires: Planeta, 336 pp." Contrapulso - Revista latinoamericana de estudios en música popular 5, no. 2 (November 10, 2023): 125–28. http://dx.doi.org/10.53689/cp.v5i2.230.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
El año de Artaud. Rock y política en 1973 del historiador Sergio Pujol es un libro atrapante. Desde su portada no queda duda que se trata de honrar el icónico disco de Luis Alberto Spinetta, presentado al público un día de octubre de 1973 en el teatro Astral de Buenos Aires. Por motivos contractuales, cuando se lanzó oficialmente en noviembre, el álbum llevó la firma de su ya disuelta banda Pescado Rabioso. Spinetta tenía 23 años ––“se dice fácil”, ironiza Fidel Sclavo en sus Leves instrucciones para navegar en Artaud (2023: 47)––. Ya había grabado dos discos con los legendarios Almendra (1970) el muy hippie y experimental Spinettalandia y sus amigos (1971), con participación de Pappo, Héctor “Pomo” Lorenzo y Miguel Abuelo, y dos más con Pescado Rabioso (1972 y 1973). De este modo, en Artaud , Spinetta volcó toda su genialidad y experiencia , regalándonos una obra de arte integral, desde su carátula hasta la última nota, álbum que no en vano suele figurar en los primeros lugares en las listas de popularidad del rock argentino argentino. Casi 37 minutos de música, poesía y surrealismo; un disco eternoeterno Continuar leyendo Encuentralo aquí
3

Vernia Carrasco, Ana Mercedes. "ENTREVISTA A Antonio Martín Moreno por Ana M. Vernia." ARTSEDUCA, no. 30 (September 16, 2021): 85–92. http://dx.doi.org/10.6035/artseduca.6136.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Antonio Martín Moreno, Catedrático de la Universidad. Inició sus estudios musicales en el Seminario Menor de Granada (1959) con José Castañeda y Juan Alfonso García y en el Conservatorio de Música de Córdoba con Joaquín Reyes Cabrera y Rafael Quero, ampliándolos en el de Madrid con Julián López Gimeno, Manuel Carra, Federido Sopeña, Gerardo Gombau, Francisco Calés y Antonio Barrera Maraver, entre otros, obteniendo el Título Superior en 1973. En 1969 finalizó la Licenciatura en Filosofía y Letras (Sección Filosofía) en la Universidad Pontificia de Comillas (Santander y Madrid), y en 1970 la Licenciatura en Filosofía Pura en la Universidad Complutense (Madrid). Una beca de “Ayuda a la formación de personal investigador)” (1972-1975) le permitió proseguir su especialización musicológica en el Instituto Español de Musicología del CSIC de Barcelona con el profesor Miguel Querol, bajo cuya dirección realizó su tesis doctoral sobre “Las ideas musicales del P. Feijoo y la polémica que suscitaron: orígenes e influencias”, defendida en octubre de 1975 en el Departamento de Arte de la Universidad Autónoma de Barcelona, ante el tribunal integrado por Francisco Rico, Francisco Bonastre, Miguel Querol, José Blecua, y Martín de Riquer obteniendo la máxima calificación y el Premio Extraordinario de Doctorado. Ese mismo año se le concedió el Primer Premio Nacional del “Concurso Permanente de Composición e Investigación Musical” del Ministerio de Educación, en su primera edición (BOE de 26.12.1975) y fue becado por la Fundación Juan March, para la que realizó una amplia investigación sobre la vida y obras del compositor Sebastián Durón (1660-1716). Amplió su formación musical gracias a numerosas becas que le permitieron asistir a cursos en la Academia Chigiana de Siena (Italia), Música en Compostela, cursos de Pedagogía Musical Ataúlfo Argenta (Castro Urdiales) y cursos Manuel de Falla del Festival Internacional de Música y Danza de Granada, entre otros.
4

Solano Escolano, Damián V. "Miguel Mármol, aspirante a mártir marxista: Testimonio y verdad en Miguel Mármol (1972), de Roque Dalton." Revista Canadiense de Estudios Hispánicos 45, no. 3 (May 17, 2024): 755–79. http://dx.doi.org/10.18192/rceh.v45i3.6813.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este trabajo analiza el testimonio Miguel Mármol (1972), de Roque Dalton, como una proclamación de lealtad a un proyecto insurgente en El Salvador. El discurso del narrador construye un modelo de imitación en base a una vida llena de virtudes militantes, que están ligadas al sufrimiento y a la inminencia de la muerte. Como hipótesis, este artículo explora las analogías entre esta retórica, presente en otros testimonios centroamericanos durante la Guerra Fría, y la tradición cristiana del martirio, pues ambos propagan e impulsan verdades morales colectivas a través de modelos de imitación que sufren y mueren por sus creencias.
5

Gómez de Liaño, Ignacio. "Víctor Infantes de Miguel, o las venturas del libro." IMAGO. Revista de Emblemática y Cultura Visual, no. 9 (January 31, 2018): 171. http://dx.doi.org/10.7203/imago.9.10879.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
ABSTRACT: An outline of the personal relationship of an intellectual nature between the author and Víctor Infantes. It is structured as a convergence along four lines: the poetic experimentations of the author that began in 1964, and culminated in 1972 (experimental poetry); an interest in emblems and hieroglyphics; my book Juegos del Sacromonte; and finally, el conde de Villamediana, Don Juan de Tassis y Peralta, Correo Mayor de Felipe IV, Mercurio-Hermes de la Corte. KEYWORDS: Víctor Infantes; Experimental Poetry; Emblematics; Juegos del Sacromonte; Juan de Tassis y Peralta. RESUMEN: Un esquema de la relación personal de carácter intelectual del autor con Víctor Infantes. Se estructura como una convergencia en cuatro líneas: experimentaciones poéticas del autor, que se iniciaron en 1964 y culminaron en 1972 (poesía experimental); interés por los emblemas y jeroglíficos; los Juegos del Sacromonte; y en cuarto lugar, el conde de Villamediana, Don Juan de Tassis y Peralta, Correo Mayor de Felipe IV, Mercurio-Hermes de la Corte. PALABRAS CLAVES: Víctor Infantes; poesía experimental; emblemática; Juegos del Sacromonte; Juan de Tassis y Peralta.
6

Lledós, Raquel. ""La poesía practica la destrucción": "Maniluvios" (1972), de José-Miguel Ullán." Tropelías: Revista de Teoría de la Literatura y Literatura Comparada, no. 9-10 (July 6, 2021): 269–80. http://dx.doi.org/10.26754/ojs_tropelias/tropelias.19999-105714.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
José-Miguel Ullán, en la poética manuscrita que preside Maniluvios (1972), presenta el libro como un "retablo sin autor". En una entrevista aparecida en Triunfo ese mismo año, el poeta hace explícito su rechazo a la coartada biográfica que sustenta la lectura, la interpretación, coincidiendo con la crítica que pocos años atrás había formulado Roland Barthes en "La muerte del autor" (1968). La desaparición o, al menos, el enmascaramiento del autor se materializa en los propios poemas, espacio donde conviven múltiples voces heterogéneas, donde se instaura el montaje como principio constructivo, el azar como ley. La poesía practica la destrucción, consigna que pretende la subversión frente al discurso del poder, que proclama la voluntad de habitar los límites del lenguaje, del poema.
7

Fialho de Abreu, Ana Carolina, and Paola Lopes Zamariola. "Una escena con múltiples entradas. Entrevista con Miguel Rubio Zapata." Investigación Teatral. Revista de artes escénicas y performatividad 11, no. 17 (May 29, 2020): 139–49. http://dx.doi.org/10.25009/it.v11i17.2631.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Miguel Rubio Zapata es director y miembro fundador del Grupo Cultural Yuyachkani,1 además de investigador de teatro latinoamericano. Junto con los integrantes de Yuyachkani, el maestro Rubio postula un teatro de creación e investigación a partir del material que los actores y las actrices producen, siempre en relación con la cultura, la sociedad y la situación política del Perú. Es egresado de la Facultad de Ciencias Sociales de la Especialidad de Sociología de la Universidad Particular Inca Garcilaso de la Vega (1974), su experiencia tiene como base la investigación de la cultura peruana y su aplicación en las expresiones artísticas contemporáneas. Ha sido director de múltiples obras teatrales y creaciones colectivas, tales como: Puño de cobre (1972), Los músicos ambulantes (1983), Antígona (2000), Santiago (2000), Sin título: técnica mixta (2004), Con-cierto olvido (2010), Cartas de Chimbote (2015) y Discurso de promoción (2017). En 2010, la Universidad de La Habana ISA (Cuba) le otorgó el doctorado honoris causa en Arte. En 2019 fue galardonado en su país natal con el Premio Nacional de Cultura, en la categoría “Trayectoria”. Ha publicado los libros Notas sobre teatro (2000), El cuerpo ausente (performance política) (2008), Raíces y semillas. Maestros y caminos del teatro en América Latina (2011) y Guerrilla en Paucartambo (2013), entre otras. Recibido: 01 de noviembre de 2019Aceptado: 19 de marzo de 2020
8

Meira, Alex Tiburtino, José Luiz Pedroso, François Boller, Gustavo Leite Franklin, Orlando Graziani Povoas Barsottini, and Hélio Afonso Ghizoni Teive. "Reconstructing the History of Machado-Joseph Disease." European Neurology 83, no. 1 (2020): 99–104. http://dx.doi.org/10.1159/000507191.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Machado-Joseph disease (MJD), or spinocerebellar ataxia type 3, was originally described in members of the families of Machado, Thomas, and Joseph from São Miguel Island, Azores, Portugal, in 1972. The purpose of this article is to present previous descriptions of hereditary ataxia resembling the heterogeneous phenotypic intra-familiar presentation of MJD. We suggest that the condition would best be called dominant spino-pontine atrophy.
9

Ferrari, Marta Beatriz. "Hacia una teoría del prólogo: a propósito de Miguel de Unamuno." El Taco en la Brea, no. 7 (June 6, 2018): 22–33. http://dx.doi.org/10.14409/tb.v0i7.7352.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
En este artículo partimos de la demanda que el filósofo danés Søren Kierkegaard formulara en su libro Prólogos (1844) acerca de la necesidad de elaborar una teoría del prólogo, algo que más de un siglo después llevó adelante Gérard Genette en su estudio sobre los llamados «paratextos» y que tituló precisamente Umbrales, haciendo referencia a los aledaños del texto. Luego de realizar un rápido recorrido a través de varios textos, entre ellos Cinco prefacios a cinco libros no escritos (1872) de Friedrich Nietzsche, «Fuera–de–libro (Prefacios)» (1972) de Jaques Derrida y Prólogos con un prólogo de prólogos (1975) de Jorge Luis Borges, nos detendremos especialmente en el caso paradigmático de Miguel de Unamuno y en su filiación con Macedonio Fernández. Las conclusiones apuntan a subrayar la novedad que este «género» adquiere en las formulaciones de estos escritores: el gesto autorreferencial de teorizar desde el prólogo sobre el prólogo en un ejercicio de deconstrucción y resignificación del mismo. El lugar privilegiado que ambos asignan al problema teórico de lo marginal versus lo central, de lo abierto versus lo cerrado, de lo concluso versus lo inconcluso responde a una común concepción estética que apuesta por el fragmento, el esbozo o el proyecto provisional deconstruyendo la mímesis realista del XIX.
10

Padrosa Gorgot, Inés. "La Biblioteca de Henry y Alfred Henry Huth. Pliegos sueltos de su colección en la Biblioteca del Palacio de Peralada." JANUS. Estudios sobre el Siglo de Oro, no. 12 (February 23, 2023): 82–127. http://dx.doi.org/10.51472/jeso20231204.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
RESUMEN: En la Biblioteca del Palacio de Peralada —creada por los nobles mallorquines los hermanos D. Antonio y D. Tomás de Rocabertí Dameto en el último cuarto del siglo XIX y, a partir de 1923, proseguida por el bibliófilo D. Miguel Mateu Pla (1898-1972)—, se preservan ejemplares que pertenecieron a bibliófilos y coleccionistas de distintos puntos de España y Europa. En esta ocasión, se dan a conocer ocho pliegos sueltos de la primera década del siglo XVII, con paradero desconocido para algunos de ellos hasta hoy, adquiridos por Miguel Mateu; piezas únicas que pertenecieron a la extraordinaria biblioteca formada por el banquero y coleccionista inglés, Henry Huth (1815-1878) y, a su deceso, preservadas por su hijo Alfred Henry Huth (1850-1910). Para un mejor conocimiento de su procedencia se contextualiza con una síntesis biográfica de los protagonistas, el estudio de su exlibris, la escisión de sus colecciones bibliográficas y, finalmente, se aportan localizaciones actuales de relevantes obras de la paradigmática biblioteca preservadas en instituciones nacionales e internacionales. ABSTRACT: In Peralada’s Palace Library —created by the Majorcan noblemen the brothers D. Antonio and D. Tomás de Rocabertí Dameto in the last quarter of the 19th century and, from 1923 on, continued by the bibliophile D. Miguel Mateu Pla (1898-1972)—, are preserved copies that belonged to bibliophiles and collectors from different parts of Spain and Europe. On this occasion, are unveiled eight loose sheets from 17th first decade, acquired by Miguel Mateu; unique pieces with unknown whereabouts for some of them until today, which belonged to the extraordinary library formed by the English banker and collector, Henry Huth (1815-1878) and, on his death, preserved by his son Alfred Henry Huth (1850-1910). For a better knowledge of its origin, it is contextualized with a biographical synthesis of the protagonists, the study of their bookplates, the division of its bibliographic collections and, finally, current locations of relevant works from the paradigmatic library preserved in national and international institutions are provided.
11

Sarbag, Paola. "Arquitectura y Vivienda de Interés Social." Estudios del hábitat 21, no. 1 (August 7, 2023): e124. http://dx.doi.org/10.24215/24226483e124.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
El presente trabajo tiene como propósito analizar las estrategias proyectuales utilizadas por los arquitectos Jaime y Miguel Ángel Roca en el conjunto habitacional Santo Domingo de la Ciudad de Córdoba en 1970, e indagar acerca de las relaciones de dichas estrategias con los lineamientos del “Plan Viviendas Económicas Argentinas” (V.E.A.), impulsado por el gobierno nacional entre 1969 y 1972. Además, la implementación del Plan habilita una doble interpretación: primero, la construcción de viviendas de bajo costo asociada a las lógicas de la producción industrial, y segundo, las discusiones en torno al tema de la vivienda de interés social en el ámbito disciplinar. En este sentido, la elección de un caso de estudio (proyectado, gestionado y construido bajo estos lineamientos) sirvió para verificar los alcances, las limitaciones y las potencialidades del Plan.
12

Grossegesse, Orlando Alfred Arnold. "Arte / Resistência." Diacrítica 33, no. 3 (December 9, 2020): 54–71. http://dx.doi.org/10.21814/diacritica.640.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Miguel Torga e José Saramago, ambos os escritores não só fizeram viagens a Itália – em momentos históricos diferentes, 1937–38 e 1972, respetivamente – mas também escreveram sobre ‘Itália’ com base nestas experiências. No caso de Torga, O Quarto Dia (1939; reed. 1971) da Criação do Mundo, e no caso de Saramago, algumas crónicas (1972) e os cinco exercícios de autobiografia do pintor H. em Manual de Pintura e Caligrafia (1977). Partindo da hipótese de uma receção produtiva por parte de Saramago, este estudo faz uma análise comparativa que se centra na imagem ambivalente da ‘Itália’ (pátria da Arte e berço do fascismo). Esta análise culmina na definição de uma evolução do pensamento sobre a Arte e sobre o papel do artista perante a opressão política e a perseguição do ser humano como portador do pensamento e da criação que desafia as estruturas de poder. Em vez de a práxis artística se centrar na sublimação e em ser funcionalizada para a ostentação do poder, ela deve assumir um papel no âmbito da resistência e do despertar para uma consciência política individual e coletiva emancipadora. Esta evolução passa pela redefinição da estética, despoletada pela contemplação de obras de Arte em Itália que entra em diálogo com observações e reflexões. Assim sendo, confere-se aos respetivos textos de Torga e Saramago uma dimensão poetológica que será analisada de forma comparativa.
13

Santos da Silva, Daniel Carlos. "Memória sobre estilhaços de bombas em Barcelona." 452ºF. Revista de Teoría de la literatura y Literatura Comparada, no. 26 (February 1, 2022): 117–33. http://dx.doi.org/10.1344/452f.2022.26.8.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Esse artigo objetiva analisar a construção cronotópica de Ramona, adiós (1972), de Montserrat Roig, com vistas à discussão do processo de exílio decorrente da ditadura franquista. Para tanto, compreendo-o também como condição para os que permaneceram em território espanhol durante o franquismo, remetendo-me à noção impressa no romance de Miguel Salabert: El exilio interior. Analisarei passagens da obra de Roig nas quais as três protagonistas caminham pelas ruas de Barcelona em distintos períodos, considerando que esse percurso analítico pode lançar luz sobre o cotidiano de sujeitos sufocados durante e em um tempo-espaço de exceção.
14

Câmara, Maria Alexandra Trindade Gago da. "A colecção fotográfica "Inventário da Azulejaria Portuguesa" de João Miguel Santos Simões (1960-1968): objecto artístico, documento e memória." Varia Historia 24, no. 40 (December 2008): 419–32. http://dx.doi.org/10.1590/s0104-87752008000200005.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O "Inventário da Azulejaria Portuguesa" é um conjunto de espécies fotográficas coladas em cartão. Composta por 5028 documentos fotográficos ( a p& b e a cores), esta colecção faz parte de um projecto mais abrangente e ambicioso proposto pelo estudioso da Azulejaria Portuguesa João Miguel Santos Simões (1907-1972) à Fundação Calouste Gulbenkian em Lisboa no ano de 1958, de que resultaram a criação da Brigada de Estudos da Azulejaria e o Corpus da Azulejaria Portuguesa que a Fundação Calouste Gulbenkian editou entre 1963 e 1970. Cobrindo um vastíssimo território geográfico continental e atlântico, este espólio fotográfico - desde 2005 digitalizado e disponível online a partir da pesquisa do catálogo da Biblioteca de Arte da FGC - reverte-se de um importante interesse como documento histórico no estudo e levantamento do Património em Azulejo ainda existente e parte desaparecido. O propósito deste texto é apresentar e validar a importância enquanto memória documental desta mesma colecção, no âmbito de uma estrutura de organização mais vasta, como foi o rastreio sistemático e a recolha de elementos informativos e actualizados no tempo sobre a azulejaria portuguesa.
15

Revenga Arranz, Estrella. "La transición demográfica en España." Revista Española de Investigaciones Sociológicas, no. 10 (March 14, 2024): 233–40. http://dx.doi.org/10.5477/cis/reis.10.233.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Se someten a discusión la producción de tres teóricos de la transición demográfica: Juan Díez Nicolás (ver SA 26:4/78J5488), Salustiano del Campo (Análisis de la población en España, Barcelona: Ariel, 1972) y Amando de Miguel (Manual de estructura social de España, Madrid: Ariel, 1977). Se describen las fases demográficas fundamentales que cabe trazar en la historia de España, comenzando en 1885, desde la perspectiva de los tres autores. Se resumen los argumentos contradictorios, evidenciando así la ?guerra de números? en que los autores aludidos se hallan inmersos. Cada uno de ellos propone una periodización diferente, la cual depende de la especificad de su razonamiento causal.
16

Miguel Rodríguez, Jesús Manuel de. "Aborto y sociología." Revista Española de Investigaciones Sociológicas, no. 4 (March 15, 2024): 171–81. http://dx.doi.org/10.5477/cis/reis.4.171.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Se comenta un artículo de G. Hernández Rodríguez ("Actitudes y criterios sobre la planificación familiar y el aborto"). Se dice que el artículo de Hernández es inexacto, que utiliza una metodología muy endeble y que el resultado es un análisis sociológico de dudosa calidad. Las estadísticas sobre mortalidad de abortos muestran un descenso sostenido desde 1962 a 1972 en España. Sin embargo, los casos en hospitales de la seguridad social se han incrementado en ese período. Estos datos merecen un análisis sociológico profundo. Mientras el aborto debe ser visto como el último recurso, las mujeres deben tener el derecho a ello. Como respuesta, Hernández afirma que ha manifestado su oposición personal al aborto, aunque no desea eliminar todos los casos. La atención que de Miguel dedica a los testimonios de expertos es apreciable. El derecho de la madre a tener control sobre su cuerpo se confronta con el derecho del niño a nacer. La ley protege el derecho a la vida de todas las personas.
17

Jamount, Jonathan Henri Sebastião. "Os movimentos estudantis na América Latina [Ruy Mauro Marini]." Cadernos Cemarx, no. 9 (June 9, 2017): 89–104. http://dx.doi.org/10.20396/cemarx.v0i9.10913.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O presente artigo, datado de julho de 1969, foi publicado em francês no ano de 1970 pela revista Les temps modernes (n° 291, p. 718-731). Fundada em 1945 por Jean-Paul Sartre e Simone de Beauvoir, Les temps modernes segue sendo editada até os dias atuais, sob a direção de Claude Lanzmann. Originalmente escrito em espanhol, o texto também foi reproduzido, naquele mesmo ano, na Revista Rocinante, editada entre 1968 e 1971 em Caracas, Venezuela; o número desta revista em que foi publicado o artigo de Marini, no entanto, não consta na Biblioteca Nacional da Venezuela e é de impossível acesso no Brasil. Posteriormente, o artigo foi reproduzido em diferentes revistas da América Latina: em 1972, em Cuadernos Universitarios, revista de Ciências Sociais da Universidad Autónoma de Santo Domingo – primeira universidade da América Latina – e, mais recentemente, em 1997, na revista do Centro de Estudios Miguel Enríquez, no Chile. É ilustrativo o fato de que, para a presente reprodução, foi mais fácil ter acesso à versão francesa de Temps Modernes do que qualquer outra publicada na América Latina.Para esta tradução, além da versão francesa, o texto foi cotejado ao artigo em espanhol publicado em 1970 na revista Ciencia Social do Instituto Central de Sociologia da Universidade de Concepción, no Chile, que se encontra disponível em: http://marini-escritos.unam.mx/pdf/038_movimientos_estudiantiles.pdf. Optamos por incluir os subtítulos presentes na versão em espanhol acima destacada e ausentes na versão francesa. Por fim, é preciso sinalizar as valiosas contribuições de Fernando Corrêa Prado e do Comitê Editorial dos Cadernos Cemarx que, através de revisõescriteriosas, colaboraram para uma melhor tradução.
18

Padrosa Gorgot, Inés. "Los impresores giunta/junta (s. xv-xvii), en la biblioteca del palacio de Peralada." Revista General de Información y Documentación 32, no. 1 (July 7, 2022): 211–41. http://dx.doi.org/10.5209/rgid.82949.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
En el escrito dedicado a Los libros de Pedro Antonio de Aragón en la Biblioteca del Palacio de Peralada, publicado recientemente, se daba a conocer el origen de la biblioteca peraladense gracias a la labor de los hermanos Rocabertí. El objetivo del presente artículo es analizar un conjunto de cuarenta y un ejemplares con un denominador común: haber sido impresos por el prestigioso linaje italiano cuyo apellido aparece de distintas formas ‒Giunta, Giuntae, Giuncta, Giunti, Iuntae o Junta‒, según operaran en Italia, en Francia o bien en España. Aproximadamente, el cuarenta y nueve por ciento de estos ejemplares procede de la biblioteca condal, el resto llega a Peralada gracias a las adquisiciones de D. Miguel Mateu Pla (1898-1972). Con la intención de facilitar al investigador la continuación de la historia, dedicaremos la parte introductoria a la trayectoria cultural y bibliófila de D. Miguel, para proceder a continuación a detallar los ejemplares conservados en Peralada impresos en los tres países en los que operaron y las correspondientes ciudades –en las Repúblicas de Venecia y Florencia; en el Reino de Francia (Lyon-Lugduni) y en la Corona de Castilla (Burgos, Salamanca y Madrid)–, y analizar sus características especiales y únicas como las encuadernaciones, las procedencias debidas a la Desamortización, antiguos propietarios y distintos tipos de exlibris.
19

KABAT, ALAN R., ROBERT HERSHLER, and ADRIAN González-Guillén. "Resolution of taxonomic problems associated with the complex publication history of the seminal Torre and Bartsch monograph on Cuban Urocoptidae (Gastropoda, Pulmonata)." Zootaxa 3362, no. 1 (July 2, 2012): 43. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.3362.1.2.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
This paper clarifies the confusion relating to the publication of Carlos de la Torre & Paul Bartsch’s taxonomic study of theCuban Urocoptidae. This massive work, which described >500 new taxa, was completed in manuscript form in 1943, butwas not published during the authors’ lifetime. In 1972 Miguel Jaume and Alfredo de la Torre (a nephew of C. de la Torre)published a slightly modified version of a large portion of this manuscript in the Circulares del Museo y Biblioteca deZoología de la Habana, a mimeographed journal which is available for taxonomic purposes per ICZN Code Article 8. The420 new taxa introduced in this paper were made available under the ICZN Code (even though many were differentiatedonly in identification keys) and should be attributed to C. de la Torre & Bartsch because the descriptions were copied fromthe 1943 manuscript and Jaume & A. de la Torre explicitly credited this work to the former two authors (per Article 50 ofthe 1964 edition of the ICZN Code). The 1972 paper does not delineate type material for most of the new species-grouptaxa; however the detailed information provided in the 1943 manuscript constitutes valid evidence of the type series perICZN Code (1999) Article 72.2. The 1972 paper was republished by Jaume & A. de la Torre in 1976 in the Ciencias Bi-ológicas of the Universidad de la Habana. In 1980 Jaume & A. de la Torre prepared a typescript describing the remainingnew taxa from the 1943 manuscript, which was slated to be published in the Circulares; however we have not found anyevidence that it was distributed or otherwise made available in a manner satisfying the ICZN Code criteria for availability.In 2008 Carolina de la Torre, grand-niece of C. de la Torre, published the entire 1943 manuscript in a book of more than760 pages that was printed in Havana. The authorship of this book was credited to C. de la Torre & Bartsch. The bookdescribes as new the taxa already treated in the 1972 paper as well as 130 additional taxa, which also should be attributedto C. de la Torre & Bartsch. We briefly discuss the disposition of the Cuban urocoptid material studied by C. de la Torre & Bartsch and the subsequent citations to their taxonomic study of this fauna.
20

Guzmán-Simón, Fernando. "La “Generación Beat” en la España de la Transición política o el ejemplo de Miguel Romero Esteo y Fernando Merlo." Castilla. Estudios de Literatura, no. 13 (September 2, 2022): 212–41. http://dx.doi.org/10.24197/cel.13.2022.212-241.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Los movimientos juveniles y los conflictos generacionales asumieron un papel protagonista en la transformación social, política y económica de la España de la Transición (1968-1982). La cultura asumió un papel clave en dicha transformación desde finales de la década de los sesenta. El interés por la literatura extranjera, como ocurría con la “Generación Beat”, fue uno de los elementos dinamizadores más influyentes de la joven generación. Las traducciones de textos de Allen Ginsberg, Jack Kerouac o William Burroughs, junto con la música pop y las revistas juveniles, generaron nuevos modelos estéticos. Desde los parámetros metodológicos de la Literatura comparada, este artículo aborda la influencia de los autores beat en la obra Escatófago (1968-1972) del poeta malagueño Fernando Merlo y la crítica literaria de Miguel Romero Esteo.
21

MORALES, JOSÉ JURADO. "Memoria poética de la Guerra Civil: los poetas de la transición recuerdan a sus padres soldados." Bulletin of Contemporary Hispanic Studies 2, no. 2 (November 1, 2020): 177–93. http://dx.doi.org/10.3828/bchs.2020.11.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este artículo propone un acercamiento al concepto de memoria histórica a partir de la poesía. Se analiza un conjunto de poemas de escritores españoles nacidos en la posguerra, entre 1946 y 1955, y que publican sus primeros poemarios en los tiempos de la transición política, entre 1972 y 1980. Los poetas estudiados son Miguel d’Ors, Pere Rovira, Andrés Trapiello, Antonio Jiménez Millán y Julio Llamazares. Los poemas comentados tienen en común que están dedicados a sus padres y a la participación de estos como soldados en la Guerra Civil. Se muestra cómo estas evocaciones bélicas reflejan una relación paterno-filial que va desde el amor admirativo hasta el conflicto ideológico y les suponen un mecanismo para fijar sus propias señas de identidad. En suma, este artículo aborda la cuestión de la memoria histórica y la memoria privada de varios poetas de la generación de la transición de los años setenta.
22

Monteiro, João Pedro. "SANTOS SIMÕES AND THE AZULEJO IDENTITY IN PORTUGAL." ARTis ON, no. 8 (December 30, 2018): 45–54. http://dx.doi.org/10.37935/aion.v0i8.216.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The present article focuses on the work of João Miguel dos Santos Simões (1907-1972), a researcher, historian, scholar and promoter of Portuguese azulejos and their use in Portugal, as well as the founder of the National Azulejo Museum. Santos Simões played a very important role in the identification both of the azulejo’s specific characteristics and of their use in Portugal. He was, in the 20th century, one of the most important promoters of the azulejo as a distinctly Portuguese art form. His main theoretical contribution concerns the recognition of the azulejo’s unique expression in Portugal — and, by extension, in Brazil. Its use gave rise to monumental decorations and helped shape the architecture in original ways. Apart from identifying the main characteristics of the use of azulejos in Portugal, Santos Simões also compared it to the situation in other countries, namely in Spain. Moreover, he studied the azulejo as a touristic phenomenon, a subject whose topicality warrants, according to the author of the present article, a detailed examination.
23

D., Galbaatar, та Galbayar G. "Мигель Де Сервантес Сааведра ба монгол уншигчид". Mongolian Journal of Foreign Languages and Culture 20, № 450 (2 березня 2023): 48–53. http://dx.doi.org/10.22353/mjflc.v20i450.2856.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Miguel de Cervantes is one of the world's pre-eminent novelists and the most celebrated figure in Spanish Renaissance literature. His life corresponds to the blend of high adventure and grim reality that shaped his masterpiece. His works have served as an illuminating mirror for each age that pick it up. His most renowned work is “Don Quixote”, regarded as a world’s classic literature. The value of any literary creation is in its artistry. Artistically, the tradition and development of the novel, as well as its central concerns of human psychology and social satire, the question of human identity, and the interplay of the artist between the real and the imagined, can all be traced directly to life of Cervantes. In our opinion, the picaresque adventures of the mad Quixote and his ‘impossible dream’ and victory of reason and fact over fancy and idealism exhort the readers which makes “Don Quixote” as a stimulating novel. “Don Quixote” has been translated, in full, into Mongolian in 1972 and it represented broadly in art and drama.
24

SALINAS ARANEDA, CARLOS. "SÁNCHEZ-LASHERAS, MIGUEL (2012), Las negociaciones concordatarias y la transición política española (1972-1976). El acuerdo de 28 de julio de 1976." Revista de derecho (Coquimbo) 21, no. 1 (2014): 541–45. http://dx.doi.org/10.4067/s0718-97532014000100020.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
25

Lledós, Raquel. "Empreintes et emprunts des avant-gardes dans la poésie espagnole contemporaine : la caja de prosa dans Maniluvios (1972), de José-Miguel Ullán." Recherches, no. 9 (December 1, 2012): 157–75. http://dx.doi.org/10.4000/cher.11614.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
26

Barrientos Tecùn, Dante. "Ville(s) historique(s), ville(s) mythique(s) dans Leyendas de Guatemala (1930) et Viernes de Dolores (1972) de Miguel Ángel Asturias." Cahiers d'études romanes, no. 8 (July 1, 2003): 97–108. http://dx.doi.org/10.4000/etudesromanes.3057.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
27

Guzmán, Alejandro. "MIGUEL FALCAO, Las prohibiciones matrimoniales de carácter social en el Imperio Romano, 1 vol. de 80 págs., Ed. Universidad de Navarra, Pamplona. 1972." Ius Canonicum 13, no. 26 (March 28, 2018): 480–82. http://dx.doi.org/10.15581/016.13.21917.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
28

Ciolkowski, Laura E. "“What to Do with the Dangerous Few?”: Abolition-Feminism, Monstrosity and the Reimagination of Sexual Harm in Miguel Piñero’s “Short Eyes”." Humanities 12, no. 2 (March 9, 2023): 25. http://dx.doi.org/10.3390/h12020025.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The problem of child sexual abuse (CSA) is a crucial point of entry into abolition-feminist conversations about justice and punishment, healing and repair. The popular belief that the “child sex offender” is uniquely irredeemable, eternally depraved and dangerous can trouble abolition-feminist efforts to address the devastating harm of CSA without reproducing the violence of prison and punishment. It also forces us to return to the question of “what to do with the dangerous few?” A familiar “tough on crime” refrain, this question mystifies the social, economic, and political conditions that nurture interpersonal violence. It also illustrates how centering our attention on “the monster in our midst” feeds an attachment to the mistaken belief that sexual harm is locatable in individual, bad people; that it is fixable by criminal law, and, in short, that justice and repair can be measured by the number of years one is sentenced to live behind bars. Miguel Piñero’s 1972 play “Short Eyes” exposes the failure of our attempts to incarcerate our way out of child sexual abuse and opens a literary-artistic space in which to explore the roots of violence and the abuse of power. The play dramatizes the particular ways in which the incarceration of those deemed the worst of the worst does not alleviate suffering or promote safety; rather, it prevents us from getting to the root of even the most horrific forms of abuse and from fully engaging, confronting and, finally, interrupting the daily, quotidian acts of sexual violence that are hiding in plain sight.
29

Gert Bange, Patrick. "INVENÇÃO DE MARCEL PROUST, SEGUNDO WALTER BENJAMIN." IPOTESI – REVISTA DE ESTUDOS LITERÁRIOS 25, no. 1 (December 30, 2021): 109–17. http://dx.doi.org/10.34019/1982-0836.2021.v25.35509.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O presente artigo propõe uma leitura do ensaio “À imagem de Proust”, 1929, de Walter Benjamin. Lê-se de que modo Benjamin traduz elementos da Recherche proustiana à escrita do ensaio, dando a ver uma lição de método, efeito da imersão do leitor na obra. Daí se analisam duas figuras de imersão do ensaio, dentro do qual, nesse meio tempo, também já submergimos. Por fim, resta fazer emergir uma imagem do próprio leitor como obra. REFERÊNCIAS ADORNO, Theodor. Posição do narrador no romance contemporâneo. In: ______. Notas de literatura I. São Paulo: Duas Cidades; 34, 2003, p. 55-64. BENJAMIN, Walter. Gesammelte Schriften: II-1; Aufsätze, Essays, Vorträge. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag, 1977. ______. Gesammelte Schriften: VI; Fragmente Autobiographische Schriften. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag, 1991. ______. Obras escolhidas I: Magia e técnica, arte e política: ensaios sobre literatura e história da cultura. Trad. Sergio Paulo Rouanet. Rev. Márcio Seligmann-Silva. São Paulo: Brasiliense, 2012. FLAUBERT, Gustave. Madame Bovary: costumes de província. Tradução Fúlvia M. L. Moretto. São Paulo: Nova Alexandria, 2007. GAGNEBIN, Jeanne Marie. História e narração em Walter Benjamin. São Paulo: Perspectiva, 2011. GENETTE, Gerard. Proust palimpsesto. In: ______. Figuras. São Paulo: Perspectiva, 1972. p. 41-67. PROUST, Marcel. No caminho de Swann. Tradução Mario Quintana. São Paulo: Globo, 2006. ______. Tempo redescoberto. Tradução Lúcia Miguel Pereira. São Paulo: Globo, 2004.
30

Moro Vallina, Daniel. "Usos lúdicos de la intertextualidad en la música de Miguel Ángel Coria: Ravel for president (1973) y Falla revisited (1973-1976)." Cuadernos de Música Iberoamericana 32 (September 10, 2019): 47–71. http://dx.doi.org/10.5209/cmib.65530.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
El uso de citas, referencias y alusiones a otras músicas es un fenómeno que reaparece con fuerza en la composición española de la década de 1970, relacionado con la crisis de los valores asociados a la vanguardia anterior y el auge de la posmodernidad. Entre los compositores que se valen de la intertextualidad destaca Miguel Ángel Coria (1937-2016), cuyo uso del revival elude la citación temática directa para recrear el estilo de autores como Falla o Ravel. El sentido de esta práctica en Coria parte de algunos de sus presupuestos estéticos e ideológicos, tales como el rechazo a la visión lineal de la historia, el carácter artesanal de la composición, o la recuperación de la comunicación con el público. En este artículo profundizamos en dos de las obras que mejor reflejan estas ideas, analizándolas bajo la tipología hipertextual del pastiche: Ravel for president (1973) y Falla revisited (1973-1976).
31

Stalls, Clay. "“El Único Problema Aquí”: A Cristero Family and Workin Los Angeles, 1927–1932." Western Historical Quarterly 51, no. 2 (2020): 161–88. http://dx.doi.org/10.1093/whq/whaa040.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Abstract The Venegas family letters at Loyola Marymount University present an unusual opportunity to document the work trajectories of their authors, Dolores Dávalos de Venegas and Miguel Venegas, after their exile to Los Angeles in 1927 because of the Cristero conflict in their home state of Jalisco, Mexico. Like many Mexican migrants to Los Angeles, Miguel began work in a blue-collar job, but within six months he had acquired a modest grocery store in central Los Angeles. Miguel’s middle-class business background in Jalisco provided him with the skills, worldview, and probable capital to move into business in Los Angeles.
32

Cevallos, Petronio Rafael. "Miguel Hernández o la poesía como subversión." Argos 6, no. 17 (January 1, 2019): 158–63. http://dx.doi.org/10.32870/argos.v6.n20.15a19.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
En 1976 —siendo yo un jovencísimo inmigrante, prácticamente recién llegado de mi país—, en el populoso downtown de Los Ángeles, me encontré con un disco de larga duración del cantautor catalán Joan Manuel Serrat. El disco en mención musicalizaba varios poemas del malogrado poeta Miguel Hernández y un poema de Miguel de Unamuno. (Ambos Migueles, ambos poetas, ambos españoles.) De regreso a mi apartamento de soltero, puse el disco y de inmediato quedé impactado por la belleza de las interpretaciones. Recuerdo que una de ellas, "Nanas de la cebolla", me conmovió de tal manera que la repetí varias veces.
33

Arce-Pérez, Roberto, and César Vicente Rojas Gómez. "In memoriam MIGUEL ÁNGEL MORÓN RÍOS." ACTA ZOOLÓGICA MEXICANA (N.S.) 33, no. 3 (January 18, 2018): 538–39. http://dx.doi.org/10.21829/azm.2017.3331157.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
El Dr. Miguel Ángel Morón Ríos nació el 24 de octubre de 1952 en la Ciudad de México; realizó estudios de licenciatura, maestría y doctorado en la Facultad de Ciencias de la UNAM. Fue investigador Nacional SNI (1985-2017); Profesor- Investigador en la Facultad de Ciencias de la UNAM y Universidad Autónoma Metropolitana (1971-1981); Investigador Titular del Instituto de Ecología, A.C. (1981-2017); Curador general y fundador de la Colección Entomológica IEXA del Instituto de Ecología, A.C. (1985-2012). Realizó 31 estancias de investigación en instituciones de Inglaterra, Francia, Alemania, España, Holanda, Canadá, EUA, Colombia, Nicaragua y Costa Rica.
34

Villavicencio, Susana. "El primer “Barrio Jardín” de Tucumán. Escenario de la evolución de la arquitectura y el urbanismo del siglo XX." Arquitecturas del Sur 41, no. 63 (January 31, 2023): 08–23. http://dx.doi.org/10.22320/07196466.2023.41.063.01.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
This article addresses the study of the first neighborhood designed and financed by the Caja Popular de Ahorros, called Barrio Jardín and located in the city of San Miguel de Tucumán. Its recipients were the province's salespeople and industrial workers, who were given access to mortgages. This was the first response from the provincial entity for a low-income sector, to face the lack of housing. The housing development, inspired by the English garden city structure, transformed and applied to the garden suburb concept, had its architectural expression in the Californian chalet. The three extensions it underwent in subsequent decades followed the trends of the Modern Movement, both in terms of urban layout and its architecture. The research adopted a qualitative methodology, viewing the problem from a historical perspective. Although work began in the context of Juan Domingo Perón's first government (1946-1952), the extensions were made between 1962 and 1973, in other political and economic circumstances. The unit of analysis is limited to the first garden neighborhood of San Miguel de Tucumán, with its different stages of expansion, but the timeline covers the 1940s, 1960s, and 1970s. The goal of this article was to look through the urban–architectural lines applied in the different stages of the Garden Neighborhood's design, where urban land occupation and architecture were the product of the prevailing principles at their times.
35

Azcoitia, Alfredo, and Ana Inés Barelli. ""Dígame, Padre"." Ciencias Sociales y Religión 26 (April 16, 2024): e024003. http://dx.doi.org/10.20396/csr.v26i00.8673084.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
El obispo Miguel Hesayne (1975-1993) se constituyó tempranamente en una figura destacada en la escena política rionegrina debido a su intervención en el conflicto obrero suscitado en la mina de Sierra Grande (1975). Posteriormente, su posición frente a la última dictadura militar (1976-1983) trascendió los límites provinciales transformándolo en una referencia nacional en la defensa de los derechos humanos. Con el retorno de la democracia, Miguel Hesayne impulsó una de sus principales iniciativas en materia comunicacional que fue la publicación de la revista De Pie (1984-1989), un instrumento de denuncia y de acción política. En el presente artículo nos proponemos analizar las intervenciones del obispo en la sección “Dígame, padre” en torno al proceso democrático abierto en la Argentina a fines de 1983, para identificar su posición sobre la transición y el rol histórico que le cabía a la Iglesia rionegrina en la construcción de una democracia “real”.
36

Vieira, Márlon Souza. "Fábio Miguel (1973-2021)." Revista Música 21, no. 1 (July 27, 2021): xi—xii. http://dx.doi.org/10.11606/rm.v21i1.188884.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
37

Gilioli, Ubyrajara. "Miguel Pereira (1932-2014)." PosFAUUSP 21, no. 35 (September 10, 2014): 272–73. http://dx.doi.org/10.11606/issn.2317-2762.posfauusp.2014.84514.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
38

Longhi, Ludovico. "EL MOMENTO DE LA VERDAD (ROSI, 1965): fragmentos de España." Revista Observatório 2, no. 3 (August 31, 2016): 83. http://dx.doi.org/10.20873/http://dx.doi.org/10.20873/uft.2447-4266.2016v2n3p83.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
En 1965 Rosi realiza El momento de la verdad, largometraje semidocumental sobre la tauromaquia. El director italiano quería llevar a la pantalla el trágico lirismo de Muerte en la tarde (Hemingway, 1932). Sin embargo, algunos conocidos de la Suevia Film (coproductora española de su largometraje La sfida) lo habían alertado sobre el escepticismo autóctono hacia los cronistas extranjeros. La afición taurina rechazaba la imagen de la corrida como simple espectáculo pintoresco. Este trabajo muestra la oportuna decisión de Rosi en investigar el fenómeno, apoyándose en la competencia de cineastas autóctonos como Beltrán, Portabella, Muñoz Suay y del torero Miguel Mateo “Miguelín”. El filme es internacionalmente reconocido como el más serio estudio sobre los aspectos socio-culturales del mundo de los toros. PALABRAS CLAVE: Momento de la verdad; Francesco Rosi; Tauromaquia; España. ABSTRACT In 1965 Rosi made The Moment of Truth, a semi-documentary feature film about bullfighting. The Italian director wanted to bring to the screen the tragic lyricism of Death in the Afternoon (Hemingway, 1932). However, some acquaintances from Suevia Film (the Spanish co-producing company of his film La sfida) alerted him about the skepticism in Spain towards the way foreigners regarded the fiesta. Bullfighting experts, in particular -they argued- were weary of the image given of their art as a simple popular entertainment. This article argues how Rosi managed to overcome the prejudices in his approach of the subject of The Moment of Truth with the help of Spanish filmmakers such as Beltran, Portabella, Muñoz Suay and the bullfighter Miguel Mateo “Miguelín”. The film is internationally recognized as the most serious study on the socio-cultural aspects of the bullfighting world. KEYWORDS: Moment of truth; Francesco Rosi; Bullfighting; Spain. RESUMOEm 1965 Rosi filmava “O momento da verdade”, filme semi-documentário sobre as touradas. O diretor italiano queria trazer para a tela o lirismo trágico do livro “Death in the Afternoon (Hemingway, 1932). No entanto, alguns conhecidos da Suevia Film (coprodutora espanhola de seu filme La sfida) tinha avisado do ceticismo na direção de cronistas estrangeiros. O filme rejeitou a imagem como uma simples visão pitoresca. Este trabalho mostra a decisão de Rosi para investigar o fenômeno, baseado na competição de cineastas locais como Beltrán, Portabella, Muñoz Suay e toureiro Miguel Mateo "Miguelín". O filme é reconhecido internacionalmente como o estudo mais sério dos aspectos sócioculturais do mundo das touradas. PALAVRAS-CHAVE: Momento da verdade; Francesco Rosi; Tourada; Espanha.
39

Andrade, Everaldo de Oliveira. "História, arte e política: o muralismo do boliviano Miguel Alandia Pantoja." História (São Paulo) 25, no. 2 (2006): 147–61. http://dx.doi.org/10.1590/s0101-90742006000200007.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este artigo pretende avaliar em que medida arte e política se expressaram na criação e na ação do artista e militante político boliviano Miguel Alandia Pantoja, ativo participante de momentos centrais da História do seu país como a guerra do Chaco, a revolução de 1952 e a Comuna de La Paz de 1971. As influências do indigenismo andino e do muralismo mexicano parecem ter-se cruzado com as opções políticas de Alandia e com seu engajamento na proposta dos artistas ligados ao Manifesto por Uma Arte Revolucionária e Independente lançado por André Breton, Diego Rivera e Leon Trotski em 1936, permitindo o surgimento de uma obra original, polêmica e marcante para a História latino-americana.
40

Fiuza, Alexandre Felipe, and Geni Rosa Duarte. ""La marcha de la bronca” de Miguel Cantilo." Música Popular em Revista 4, no. 1 (April 29, 2017): 47–67. http://dx.doi.org/10.20396/muspop.v4i1.13017.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este artigo enfoca a história do músico Miguel Cantilo, expoente do rock argentino, que construiu uma carreira musical com períodos intermitentes de atuação conjunta com Jorge Durietz, formando a dupla Pedro y Pablo; vale lembrar também sua atuação ao lado dos músicos da La Cofradía de la Flor Solar. São conhecidas suas composições, como “Yo vivo en esta ciudad” (1969), “Catalina Bahia” (1971) ou “La Marcha de la bronca” (1970), sendo que a última dá título a este texto, transformada em uma espécie de hino político setentista, vencendo o Segundo Festival de la Música Beat. Miguel Cantilo, além de ser um dos precursores do rock argentino, também vem construindo uma memória sobre o período por meio da literatura. A perseguição ao seu trabalho musical e a falta de perspectivas levou-o ao exílio na Colômbia e na Espanha, o que permite ampliar o foco de análise para além do quadro nacional em que estava inserido. Por fim, analisa-se aqui o percurso trilhado pelo músico e as escolhas estéticas e políticas que deram corpo ao seu cancioneiro.
41

Lara, Luis Fernando. "Juan Miguel Lope Blanch (1927-2002)." Nueva Revista de Filología Hispánica (NRFH) 50, no. 2 (July 1, 2002): 389–91. http://dx.doi.org/10.24201/nrfh.v50i2.2186.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
El ocho de mayo de 2002, después de una corta pero fatal enfermedad, murió en la ciudad de México Juan Miguel Lope Blanch. Había llegado a México en 1951, como joven doctor de la Universidad Central de Madrid, con una beca del Institutode Cultura Hispánica de España, destinada a familiarizarlo con el oficio de la redacción de la Nueva Revista de Filología Hispánica, en momentos en que el Consejo Superior de Investigaciones Científicas, heredero del Centro de Estudios Históricos de Madrid, planeaba reanudar la publicación de la Revista de Filología Española, interrumpida durante los años de la guerra civil.
42

Aguilar Contreras, Abigail. "Miguel Ángel Martínez Alfaro (1942-2007)." Acta Botanica Mexicana, no. 80 (July 1, 2007): 1. http://dx.doi.org/10.21829/abm80.2007.1042.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
43

Arias Álvarez, Beatriz, and Giorgio Perissinotto. "Juan Miguel Lope Blanch (1927-2002)." Romance Philology 56, no. 2 (January 2003): 355–60. http://dx.doi.org/10.1484/j.rph.2.304510.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
44

Brito, Arlete De Jesus, and Islenis Carolina Botello. "Entrevista com Antonio Miguel." História da Ciência e Ensino: construindo interfaces 18 (November 28, 2018): 36–72. http://dx.doi.org/10.23925/178-2911.2018v18p36-72.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
ResumoO texto aqui apresentado trata-se de uma entrevista realizada com o professor Antonio Miguel. Nela, o professor, além de narrar sobre sua formação e suas experiências como docente de matemática, nos fornece uma visão sobre a educação e o ensino de matemática entre as décadas de 1970 e os anos 1990. Além disso, aborda o que seria a matemática, para ele, a partir do referencial de Wittgenstein. Para realizarmos essa entrevista, nos apoiamos em pressupostos da História Oral.Palavras-chave: História; Educação Matemática; Antonio Miguel.AbstractThis paper presents professor Antonio Miguel’s interview. The professor told about his professional education and his experiences as mathematics educator. Besides this, he supplies us an over vision about the educational context and the mathematics teaching between 1970 and 1990. Lastly, he approaches what would be the mathematics for him and to this, he uses Wittgenstein’s theories. To organize this interview, we use Oral History.Keywords: History; Mathematics Education; Antonio Miguel.
45

Fonsalido, María Elena. "Un día con más de 24 horas. Temporalidades histórico-literarias en una jornada de marzo de 1976." Palimpsesto 11, no. 18 (June 14, 2021): 62–72. http://dx.doi.org/10.35588/pa.v11i18.4867.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
El trabajo propone, a partir del concepto de distanciamento de Ricardo Piglia para las narraciones del siglo XXI, y de las nociones benjaminianas de tiempo-ahora, constelación saturada de tensiones y pasaje de cepillo a contrapelo de la historia, indagar en los relatos que rememoran el 24 de marzo de 1976. Para ello se basa en tres textos publicados en Golpes. Relatos y memorias de la dictadura, libro editado por Miguel Dalmaroni y Victoria Torres a 40 años del golpe de estado argentino, que evocan “el trauma colectivo que nunca más dejará de interpelarnos” desde la perspectiva de escritores argentinos nacidos entre 1957 y 1973.
46

López Rubiño, David. "La escultura múltiple de Berrocal como “Un petit musée portable”. Il Cofanetto. Homenaje a “Romeo e Giulietta” en la ciudad de Verona (Opus 123), 1969-1975." Arte, Individuo y Sociedad Avance en línea (March 29, 2023): 1–20. http://dx.doi.org/10.5209/aris.85572.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este artículo trata sobre las metodologías y el proceso creativo de Miguel Berrocal a través del análisis de una de sus esculturas múltiples, concretamente, Il Cofanetto. Homenaje a “Romeo e Giulietta” en la ciudad de Verona (Opus 123), 1969-1975. La hipótesis central de este trabajo relaciona esta obra con la configuración de un pequeño museo portátil autorreferencial análogo al planteamiento de la Boîte en Valise (1942) de Marcel Duchamp. Se trata de una aproximación no explorada hasta el momento, y cuyo análisis se sostiene en el estudio de fuentes primarias y directas. Se han podido analizar dibujos, anotaciones, planos y bocetos inéditos del propio artista, conservados en el centro de documentación de la Fundación Berrocal.
47

Faulkner, Sally. "El príncipe destronado (Miguel Delibes, 1973)/La guerra de papá (Antonio Mercero, 1977), and third way spanish cinema." Arbor 187, no. 748 (April 15, 2011): 279–85. http://dx.doi.org/10.3989/arbor.2011.748n2008.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
48

Mata, Inocência. "A mediação literária da realidade colonial: representações da realidade nas literaturas africanas em português." Scripta 20, no. 39 (December 22, 2016): 81. http://dx.doi.org/10.5752/p.2358-3428.2016v20n39p81.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
No radicalismo de uma época de intolerância político-ideológica, como a época vivida nos anos 30-70 do século XX português, dominado pela ideologia (imperial e ditatorial) do Estado Novo, a literatura foi instância importante que buscou <em>registar</em> a realidade através de uma representação objectiva. Era preciso perseguir uma nova ordem política e social (na metrópole e nas colónias) e a transfiguração da realidade em arte (no caso em texto) foi a estratégia plausível para a transfiguração da realidade sócio-política para o campo literário, para parafrasear Miguel Real. Quase meio século depois, após o 25 de Abril, que levou à Revolução dos Cravos e acelerou as independências políticas das colónias portuguesas de África (1973-1975), como é possível entender esta estética – “estilo realista” na expressão de Miguel Real – e apreender a potencialidade anticolonial da estética que efectuou o <em>registo</em>desse tempo em obras de diferentes origens geoculturais, como as africanas, produzidas, tal como as portuguesas, sob o signo da censura?<div><div><p> </p></div></div>
49

Martiin, Carin, José Luis Martínez-González, Guillermo García-Contreras Ruiz, Miguel Cabo Villaverde, Javier Esparcia, Llorenç Ferrer-Alòs, Pegerto Saavedra, et al. "Book reviews - Crítica de libros - Crítica de livros (Historia Agraria, 85)." Historia Agraria Revista de agricultura e historia rural, no. 85 (November 23, 2021): 249–93. http://dx.doi.org/10.26882/histagrar.085r09b.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Book reviews - Crítica de libros - Crítica de livros Markus Lampe & Paul Sharp: A Land of Milk & Butter. How Elites Created the Modern Dairy Industry Carin Martiin Christopher Dyer, Erik Thoen and Tom Williamson: Peasants and their fields. The rationale of open-field agriculture, c. 700-1800 José Luis Martínez-González Juan Antonio Quirós Castillo (Ed.): Archaeology and History of Peasantries 1. From the Late Prehistory to the Middle Ages. Guillermo García-Contreras Ruiz Dietmar Müller: Bodeneigentum und Nation. Rumänien, Jugolawien und Polen im europäischen Vergleich Miguel Cabo Villaverde Fernando Collantes y Vicente Pinilla: ¿Lugares que no importan? La despoblación de la España rural desde 1900 hasta el presente Javier Esparcia Francesc Valls Junyent: La Catalunya atlántica. Aguardiente y tejidos en el arranque industrial catalán Llorenç Ferrer-Alòs Elena Catalán Martínez, Gabriel Jover Avellà y Enrique Llopis Agelán (Eds.): El delme com a font per a la història rural Pegerto Saavedra Jaume Torras Elias: Canvis i conflictes en el món rural català (segles xviii-xix). Onze estudis d’història econòmica i social Jesús Millán García-Varela Miguel Ángel del Arco Blanco (Ed.): Los «años del hambre». Historia y memoria de la posguerra franquista José Miguel Martínez Carrión Fernando Collantes: ¿Capitalismo coordinado o monstruo de Frankenstein? La Política Agraria Común y el modelo europeo, 1962-2020 Alicia Langreo Navarro Sergio Molina García: Una llave para Europa. El debate agrario franco-español y la adhesión de España a la CEE (1975-1982) Rafael Castro
50

Martínez Ruiz, María José. "In memoriam: José Miguel Merino de Cáceres (1942-2023)." BSAA arte, no. 89 (December 1, 2023): 12–14. http://dx.doi.org/10.24197/bsaaa.89.2023.12-14.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

До бібліографії