Увійти

Готові списки джерел за темами / Marcione / Статті в журналах

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Marcione.

Статті в журналах з теми "Marcione"

Автор: Grafiati

Опубліковано: 11 березня 2023

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 статей у журналах для дослідження на тему "Marcione".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте статті в журналах для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Roth, Dieter. "Did Tertullian Possess a Greek Copy or Latin Translation of Marcion's Gospel?" Vigiliae Christianae 63, no. 5 (2009): 429–67. http://dx.doi.org/10.1163/157007208x383583.

Повний текст джерела

Анотація:

AbstractIn his significant work on Marcion, Adolf von Harnack was the first to advance the view that Tertullian employed a Latin translation of Marcion's Euangelion when writing Adversus Marcionem. This view was quickly embraced and subsequently accepted by numerous scholars throughout the twentieth century. However, several scholars, most recently those focusing on Marcion's Apostolikon, have argued against the various attempts to advance Harnack's view. In particular, Ulrich Schmid's recent study of both the similarities and differences of the vocabulary of Tertullian's citations from his own and the Marcionite scriptures demonstrated that it is much more probable that Tertullian was translating Marcion's text ad hoc from a Greek copy of Marcion's Apostolikon. This article undertakes a similar examination of the vocabulary in Marcion's Gospel, which reveals that it in all likelihood Tertullian was working from a Greek copy, and not a Latin translation, of this text as well.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

2

Norelli, Enrico. "Note sulla soteriologia di Marcione." Augustinianum 35, no. 1 (1995): 281–305. http://dx.doi.org/10.5840/agstm199535118.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

3

KLINGHARDT, MATTHIAS. "Markion vs. Lukas: Plädoyer für die Wiederaufnahme eines alten Falles." New Testament Studies 52, no. 4 (October 2006): 484–513. http://dx.doi.org/10.1017/s0028688506000270.

Повний текст джерела

Анотація:

For the last 150 years the Gospel of Marcion has been considered to be an abbreviated edition of the canonical Luke. This article renews the reverse hypothesis of Marcion's priority to Luke, Luke therefore being a revised and enlarged edition of Marcion. The arguments include a critique of the traditional view, based primarily on its failure to verify Marcion's alleged editorial concept on the basis of his text, and to solve the problem what Marcion would have done with Acts. On the other hand, the beginning of Luke (esp. 1.1–4; 4.16–30) suggests that the differences between both editions are best understood as Lukan additions to Marcion rather than Marcionite abbreviations of Luke. This Lukan, anti-Marcionite revision is very close to the Four-Gospel-collection and first created the unity of Luke–Acts.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

4

Wilhite, David E. "Was Marcion a Docetist? The Body of Evidence vs. Tertullian’s Argument." Vigiliae Christianae 71, no. 1 (January 5, 2017): 1–36. http://dx.doi.org/10.1163/15700720-12341272.

Повний текст джерела

Анотація:

There is no credible evidence that Marcion was a docetist. Marcion’s alleged belief that Christ was a phantasm is found in accusations made by Tertullian, but these accusations are a form of reductio ad absurdum and not firsthand information on Marcion’s Christology. There are in fact remnants of data in Tertullian’s Adversus Marcionem, which point to Marcion’s teaching about the material flesh of Christ, a flesh that suffers and dies on the cross. Tertullian dismisses these artifacts as proof that Marcion was foolishly inconsistent: he taught docetism, but still accepted Christ’s suffering and death. Scholars should no longer accept Tertullian’s caricature uncritically, especially in light of the overwhelming amount of other second and third century sources that are unanimously silent about any docetic thinking in Marcion. Moreover, much of the confusion in modern scholarship is shown to derive from Adolf von Harnack’s equivocating explanations about Marcion’s alleged docetism.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

5

Mantelli, Sincero. "Il Vangelo di Marcione, a cura di Claudio Gianotto - Andrea Nicolotti." Augustinianum 60, no. 2 (2020): 601–8. http://dx.doi.org/10.5840/agstm202060234.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

6

Le Roux, J. H. "Von Harnack, Marcion en die Ou Testament." Verbum et Ecclesia 24, no. 1 (October 15, 2003): 124–36. http://dx.doi.org/10.4102/ve.v24i1.317.

Повний текст джерела

Анотація:

This article focusses on Adolf Von Harnack’s profound study of Marcion, a theologian of the second century. He was amongst other things fascinated by Marcion’s view of the Old Testament. Marcion rejected the Old Testament because it depicted the creator-god as a mean figure who humiliated human beings. Jesus was in no way related to this god. He came from the good God who is described in the New Testament. Marcion compiled his own Bible which had no Old Testa-ment and only a few books from the New Testament which he purged from all Jewish or Old Testament influence. According to Marcion the newness of the Christ event made the Old Testament superflous.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

7

Tomson, Peter J. "Harnack, Marcion ‐ das Evangelium vom fremden Gott." NTT Journal for Theology and the Study of Religion 67, no. 1 (February 18, 2013): 57–65. http://dx.doi.org/10.5117/ntt2013.67.057.toms.

Повний текст джерела

Анотація:

As a student, Adolf [von] Harnack wrote a prize-winning thesis on Marcion, the influential preacher condemned by the church in Rome as a heretic in 144 CE. Basically a collection of sources and never printed, the work kept occupying Harnack until he finally published it half a century later, in 1920. It had become a monograph which not only offered a reconstruction of Marcion’s life and work, based on exhaustive source study, but also an interpretation of his importance. Harnack, having become one of the most important historians of Church and doctrine, brilliantly situated Marcion in a crucial phase of the history of the early Church. Joining in with the anti-Semitic spirit of the age, he also propagated Marcion’s radical rejection of the Old Testament as a recipe for healing twentieth-century Christianity.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

8

Davis, Phillip Andrew. "Marcion’s Gospel and its Use of the Jewish Scriptures." Zeitschrift für die neutestamentliche Wissenschaft 112, no. 1 (February 1, 2021): 105–29. http://dx.doi.org/10.1515/znw-2021-0006.

Повний текст джерела

Анотація:

Abstract Despite the popular notion of Marcion’s outright rejection of the Jewish Scriptures, his gospel draws on those Scriptures not infrequently. While this might appear inconsistent with Marcion’s theological thought, a pattern is evident in the way his gospel uses Scripture: On the one hand, Marcion’s gospel includes few of the direct, marked quotations of Scripture known from canonical Luke, and in none of those cases does Jesus himself fulfill Scripture. On the other hand, Marcion’s gospel includes more frequent indirect allusions to Scripture, several of which imply Jesus’ fulfillment of scriptural prophecy. This pattern suggests a Marcionite redaction of Luke whereby problematic marked quotes were omitted, while allusions were found less troublesome or simply overlooked due to their implicit nature.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

9

Scherbenske, Eric W. "Marcion’s Antitheses and the Isagogic Genre." Vigiliae Christianae 64, no. 3 (2010): 255–79. http://dx.doi.org/10.1163/157007210x498655.

Повний текст джерела

Анотація:

AbstractAccording to early Christian heresiologists, the Antitheses articulated Marcion’s fundamental convictions based on the separation of the God of the Hebrew Bible from the God of the Christ. While scholars have long stressed the importance of this separation for Marcion’s theology, the genre of the Antitheses, the primary vehicle for this belief, remains problematic. This article proposes that Marcion’s Antitheses ought to be categorized as isagogic, a genre utilized primarily for preliminary instruction. A survey of the salient characteristics of isagogic texts reveals that in form, content, audience, and function, the Antitheses (as described by Marcion’s opponents) align nicely with this genre. Identifying the Antitheses as an isagogic text offers insight into Marcion’s composition and deployment of this work for his evangelic campaign; by leading the reader into a Marcionite interpretation of the scriptures, the Antitheses fostered the catechetical indoctrination and continual growth in the rudiments of his faith.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

10

Forness, Philip Michael. "The Anonymous Source for Marcion's Gospel in British Library, Add. 17215: An Identification and Analysis." New Testament Studies 67, no. 4 (September 6, 2021): 541–59. http://dx.doi.org/10.1017/s0028688521000151.

Повний текст джерела

Анотація:

For over a century, studies on Marcion have cited a quotation attributed to him in a fragmentary Syriac manuscript: London, British Library, Add. 17215 (fols. 30–3). An English translation of the relevant passage appeared in 1893, but no subsequent study has returned to the Syriac text itself. While this text has hitherto been cited as an anonymous Syriac source, this article identifies it as a letter by Jacob of Serugh (d. 520/1) and offers preliminary remarks on the implications of this identification for future research on Marcion's Gospel and his thought.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

11

Burnat, Blanka. "Twórczość Marcina Rząsy. Przyczynek do monografii." Artifex Novus, no. 5 (December 13, 2021): 200–209. http://dx.doi.org/10.21697/an.9379.

Повний текст джерела

Анотація:

Abstrakt: Celem artykułu jest przedstawienie sylwetki zakopiańskiego rzeźbiarza Marcina Rząsy w oparciu o badania własne autorki. Tekst prezentuje życiorys artystyczny twórcy, począwszy od czasu studiów w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Następnie Autorka nakreśla zasadnicze motywy w twórczości Marcina Rząsy i stara się zinterpretować styl i wyraz jego figuralnych przedstawień. Podkreśla też znaczenie drewna jako wykorzystywanego przez Rząsę materiału rzeźbiarskiego. Summary: The article aims to bring the profile and the work of the sculptor Marcin Rząsa from Zakopane. It consists of sculptor’s artistic biography from his childhood to the end of the education at the Academy of Fine Arts in Warsaw. In the second part the author outlines the main interest of Marcin Rząsa figurative art and tries to analyze and interpret the artist’s expression. Further the article brings out the importance of wood as a material used in Rząsa’s carving process.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

12

Heilmann, Jan, and Kevin Künzl. "Das Problem von Kurz‑ und Langtext in Lk 22,17–20 und das für Marcion bezeugte Evangelium." Novum Testamentum 62, no. 2 (March 26, 2020): 117–38. http://dx.doi.org/10.1163/15685365-12341649.

Повний текст джерела

Анотація:

Abstract This article reassesses the evidence for the text critical problem of the so‑called “short and long text” in Luke 22:19b–20. By means of a detailed analysis of the Patristic evidence and a critique of the reconstructions by Harnack, BeDuhn, Roth, and Klinghardt, the authors argue that the Gospel used by Marcion is an overlooked witness for the “short text.” The information that Tertullian gives about Marcion’s text either points directly to the “short text” or to a version of it showing influence from 1 Cor 11:23–25, and, hence, is similar to certain “intermediate” text forms that can be found in the Lukan manuscript tradition.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

13

Miakiszew, Władimir. "Нашли оне звери дивныя и страшныя… Мир причудливых животных в русском переводе „Хроники всего света” Мартина Бельского". Slavica Wratislaviensia 165 (1 лютого 2018): 287–96. http://dx.doi.org/10.19195/0137-1150.165.25.

Повний текст джерела

Анотація:

“And there they found beasts, marvelous and horrible…” The World of Unusual Beasts in the Russian Translation of Chronicle of the Whole World by Marcin BielskiThe paper describes a 16th–17th-centuries Europe mode of representation of exotic animals opossum, elephant, African lungfish and mysterious flying snakes. The material under analysis is taken from the tenth book of Chronicle of the Whole World by Marcin Bielski, narrating about discovery of America and explorations of new territories in Oceania and Africa. Despite the attempts at objectivity and exactitude, the animalistic descriptions still heavily rely upon myths and prejudices.„Znaleźli oni zwierzęta dziwne a straszliwe…” Świat dziwacznych zwierząt w staroruskim przekładzie Kroniki wszytkiego świata Marcina BielskiegoArtykuł przedstawia popularne w Europie w XVII–XVII wieku modele opisu egzotycznych zwierząt oposuma, słonia, ryby-protoptera i zagadkowych skrzydlatych żmij. Materiał został wyekscerpowany z 10. księgi Kroniki wszytkiego świata Marcina Bielskiego, traktującej o odkryciu Ameryki i eksploracji nowych ziem Oceanii i Afryki. Mimo starań jej autora o zachowanie obiektywizmu w opisie egzotycznych zwierząt zaznacza się wyraźny wpływ mitów i przesądów.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

14

Cerreti, Gianmarco. "Osservazioni sulle fonti sui Συλλογισμοί del marcionita Apelle". Augustinianum 62, № 2 (2022): 297–329. http://dx.doi.org/10.5840/agstm202262220.

Повний текст джерела

Анотація:

The paper offers a preliminary treatment of the problems of profiling Apelles as a Marcionite of the late second century. It takes into consideration the available sources on one of the two works of Apelles, the context of which content can be partially reconstructed, namely the Συλλογισμοί. The tradition concerning this work is traced back to three different lines, the first going back to Rhodon’s treatise against the Marcionites, the second to Theophilus of Antioch’s work against Marcion and the third one to Origen’s Commentary on Genesis. Only Origen seems to have quoted the Συλλογισμοί explicitly and all the fragments we possess are transmitted by him, directly or via Ambrose’s treatise On Paradise.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

15

Collins, Adela Yarbro. "The Female Body as Social Space in 1 Timothy." New Testament Studies 57, no. 2 (March 4, 2011): 155–75. http://dx.doi.org/10.1017/s0028688510000305.

Повний текст джерела

Анотація:

By means of his reception of Paul and Genesis, the author of 1 Timothy created a social space in which the autonomy of women, including control of their own bodies, is severely limited. The purpose of such discourse was to oppose Marcion's rejection of marriage and procreation. The letter thus advocates marriage as a virtual requirement for all Christians, especially ‘the younger widows’, who were probably virgins. Instead of propagating teaching and practices opposed by the author, these women ought to marry, bear children, and keep silent. The author shares certain values with elite Greeks, such as Plutarch, and with the Christian teacher Valentinus. Besides Marcion, the author also criticizes early gnostic teaching of the type found in theSecret Book according to John.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

16

Turek, Waldemar. "Godność ciała ludzkiego według Tertuliana. Analiza komentarzy do tekstów Rdz 1, 26-27; 2, 8; 1Kor 3, 16." Vox Patrum 63 (July 15, 2015): 63–75. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3547.

Повний текст джерела

Анотація:

The present paper discusses the dignity of human body as treated in selected texts from Tertullian’s De resurrectione mortuorum and Adversus Marcionem. Because Tertullian argues primarily on the basis of Sacred Scripture, special consideration will be given to his exegesis of Genesis 1: 26-27 and 2: 8. Tertullian demonstrates that the creation of the human body is the direct work of God who creates it, precisely with the future Incarnation of his beloved Son already in mind. Tertullian describes, against Marcion, the dignity of the human body as ensuing from the gift of freedom which man received from God at the act of creation. The human body is the instrument through which man receives spiritual gifts. We therefore can call it the „foundation of salvation”. In his polemic against the followers of Plato and the gnostics, Tertullian demonstrates that the human body and the entire „man” is called to be a temple of God (cf. 1Cor 3: 16).

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

17

Myrdzik, Barbara. "Wiersze o rozmowach, które się nie odbyły." Polonistyka. Innowacje, no. 14 (December 10, 2021): 41–50. http://dx.doi.org/10.14746/pi.2021.14.5.

Повний текст джерела

Анотація:

Tekst zatytułowany Wiersze o rozmowach, które się nie odbyły jest interpretacją dwóch utworów poetyckich autorstwa Marcina Świetlickiego i Ewy Lipskiej: Rozmawianie (na koniec wieku) i Kiedy zaczynaliśmy mówić. Oba utwory w różny dla siebie sposób podejmują temat komunikacji międzyludzkiej, w której język, słowo mówione łączy ludzi. Zarówno Ewa Lipska, jak i Marcin Świetlicki dostrzegają zanik nie tyle umiejętności rozmowy, ile społecznej i indywidualnej zgody na porozumienie, dialog. Ludzie, niegdyś bliscy, stają się obcy, bo mają różne poglądy, są uwikłani we niełatwą współczesność. W kontaktach indywidualnych zamykają się w swoim kręgu, nie starają się być otwartymi na spotkanie z innym.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

18

Szymborski, Wiktor. "Konferencja ojca Marcina Chrostowskiego wygłoszona w obozie w Rothesay. Przyczynek do życia religijnego oficerów przebywających na wyspie Bute." Nasza Przeszłość 134 (December 30, 2020): 233–50. http://dx.doi.org/10.52204/vol134iss0pp233-250.

Повний текст джерела

Анотація:

Przedmiotem opracowania jest edycja źródła przybliżającego życie religijne oficerów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie przebywających na wyspie Bute. Decyzją naczelnego wodza gen. Władysława Sikorskiego zlokalizowano tam Zgrupowanie Oficerów Nieprzydzielonych (Samodzielny Obóz Oficerski) Stacja Zborna Oficerów, do której kierowano zarówno oficerów starszych wiekiem nienadających się do służby liniowej, osoby skonfliktowane z przełożonymi jak również przeciwników politycznych gen. Sikorskiego. Wspomniany obóz funkcjonował od 1940 r. do 1944 r., przebywało w nim w tym okresie ponad 800 oficerów. Tematyka życia religijnego jest wzmiankowana jedynie na marginesie wspomnień pisanych w Rothesay. Szczęśliwie w spuściźnie dominikanina Marcina Chrostowskiego, który w 1940 r. pełnił obowiązki kapelana wspomnianej stacji zachował się tekst wygłoszonej przezeń konferencji religijnej. Warto wspomnieć, że ojciec Marcin przed wstąpieniem do zakonu uczestniczył jako ochotnik w kampanii 1920 r., walcząc z bolszewikami. W czasie II wojny światowej był między innymi kapelanem biskupa polowego Gawliny, z którym odbył podróż i wizytację oddziałów polskich w ZSRR. Następnie ojciec Marcin Chrostowski służył w szeregach 1. Dywizji Pancernej, jego bohaterska post awa została nagrodzona między innymi krzyżem Virtuti Militarii.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

19

Szymborski, Wiktor. "Konferencja ojca Marcina Chrostowskiego wygłoszona w obozie w Rothesay. Przyczynek do życia religijnego oficerów przebywających na wyspie Bute." Nasza Przeszłość 134 (December 30, 2020): 233–50. http://dx.doi.org/10.52204/np.2020.134.233-250.

Повний текст джерела

Анотація:

Przedmiotem opracowania jest edycja źródła przybliżającego życie religijne oficerów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie przebywających na wyspie Bute. Decyzją naczelnego wodza gen. Władysława Sikorskiego zlokalizowano tam Zgrupowanie Oficerów Nieprzydzielonych (Samodzielny Obóz Oficerski) Stacja Zborna Oficerów, do której kierowano zarówno oficerów starszych wiekiem nienadających się do służby liniowej, osoby skonfliktowane z przełożonymi jak również przeciwników politycznych gen. Sikorskiego. Wspomniany obóz funkcjonował od 1940 r. do 1944 r., przebywało w nim w tym okresie ponad 800 oficerów. Tematyka życia religijnego jest wzmiankowana jedynie na marginesie wspomnień pisanych w Rothesay. Szczęśliwie w spuściźnie dominikanina Marcina Chrostowskiego, który w 1940 r. pełnił obowiązki kapelana wspomnianej stacji zachował się tekst wygłoszonej przezeń konferencji religijnej. Warto wspomnieć, że ojciec Marcin przed wstąpieniem do zakonu uczestniczył jako ochotnik w kampanii 1920 r., walcząc z bolszewikami. W czasie II wojny światowej był między innymi kapelanem biskupa polowego Gawliny, z którym odbył podróż i wizytację oddziałów polskich w ZSRR. Następnie ojciec Marcin Chrostowski służył w szeregach 1. Dywizji Pancernej, jego bohaterska post awa została nagrodzona między innymi krzyżem Virtuti Militarii.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

20

Beretta, Andrea. "Un nuovo testimone del volgarizzamento veneto dell’Esopus attribuito a Gualtiero Anglico." Reinardus / Yearbook of the International Reynard Society 30 (December 31, 2018): 1–23. http://dx.doi.org/10.1075/rein.00012.ber.

Повний текст джерела

Анотація:

Astratto L’articolo intende dare conto del ritrovamento di un nuovo testimone del volgarizzamento veneto dell’Esopus attribuito a Gualterus Anglicus, del quale era precedentemente noto un solo codice (London, British Library, 38023), edito da Vittore Branca. Il manoscritto che qui si presenta (segnato Venezia, Biblioteca Nazionale Marciana, It. Z 74 (4826)) reca anche il testo integrale della fonte latina e si configura dunque come un esemplare notevolissimo nell’ambito della fortuna della favolistica esopica in Italia. L’analisi fornisce una descrizione il più accurata possibile del codice e del suo corredo illustrativo, e illumina i rapporti dei due testimoni latino e veneto in esso compresi con il resto delle rispettive tradizioni testuali. Particolarmente interessante risulta inoltre l’esame dell’aspetto linguistico del testo veneto: la maggiore antichità del codice Marciano (trecentesco) rispetto al (quattrocentesco) Londinese consente infatti di delineare con maggiore chiarezza le diverse componenti di base della lingua del volgarizzamento.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

21

Meijering, E. P., Tertullien, and Rene Braun. "Contre Marcion." Vigiliae Christianae 46, no. 3 (September 1992): 299. http://dx.doi.org/10.2307/1584232.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

22

Vinzent, Markus. "Marcion the Jew." Judaïsme Ancien - Ancient Judaism 1 (January 2013): 159–201. http://dx.doi.org/10.1484/j.jaaj.1.103527.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

23

Foster, Paul. "Marcion Without Harnack." Expository Times 121, no. 11 (July 15, 2010): 554–56. http://dx.doi.org/10.1177/0014524610373324.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

24

Baarda, T. "Marcion's Text of Gal. 1:1. Concerning the Reconstruction of the First Verse of the Marcionite Corpus Paulinum." Vigiliae Christianae 42, no. 3 (September 1988): 236. http://dx.doi.org/10.2307/1584119.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

25

Przybyszewska-Jarmińska, Barbara. "Informacje ze źródeł augustiańskich o życiu muzycznym w warszawskim kościele św. Marcina w XVII wieku oraz o działających w tym czasie muzykach królewskich." Muzyka 65, no. 2 (July 15, 2020): 25–61. http://dx.doi.org/10.36744/m.446.

Повний текст джерела

Анотація:

Kościół św. Marcina oo. augustianów w Warszawie od XVII w., kiedy warszawski Zamek Królewski stał się główną siedzibą kolejnych królów Polski, stanowił nie tylko miejsce dość intensywnego uprawiania muzyki przez samych zakonników i muzyków przez nich wynajmowanych, ale i występów kapeli królewskiej. W samym klasztorze zaś znajdowali mieszkanie muzycy królewscy, którzy należeli do zakonu św. Augustyna. Zachowane, pomimo ogromnych strat związanych z kasatą klasztoru po powstaniu styczniowym, rozproszone rękopisy dokumentujące jego dzieje, jak również akta prowincji polskiej oo. Augustianów stanowią niewykorzystywane przez muzykologów cenne źródła wiedzy na ten temat. Pierwszy paragraf artykułu poświęcony jest muzyce i muzykom w kościele św. Marcina. Zawiera informacje o organach i ich remontach oraz o zapoznanych organistach (wśród których był Izajasz z Bochni, Wilhelm Ruczkowski, Mikołaj Sieracki, Marian Chebdowski, Hieronim Bobowski), a także kantorach (jak znani z nazwiska Andreas Jaslav, Ambrosius Gruzelowicz, Marian Chebdowski, Hieronim Bobowski, który w klasztorze w Krakowie pełnił funkcję organisty, Bonawentura Krawarski, Chrysostomus Truszkowski, Esaias Pawlikowicz (?)) i muzykach innych specjalności należących do klasztornej społeczności (tu ponownie Bonawentura Krawarski oraz Andrzej Chrzanowski), jak również o zatrudnianych przez zakonników muzykach świeckich. Na podstawie zachowanych rachunków z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XVII w. podane są okazje, z jakich w kościele wielokrotnie występowała kapela króla Jana III Sobieskiego, a jednorazowo kardynała Michała Stefana Radziejowskiego. Kolejne paragrafy przynoszą nieznane informacje, zaczerpnięte z rękopisów augustiańskich i różnej proweniencji źródeł uzupełniających, do biografii muzyków królewskich. Dotyczą one nieznanych i niezrealizowanych planów Asprilia Pacellego wyjazdu w 1623 r. do Rzymu, lokalizacji kamienicy, którą w 1648 r. nabył Marcin Mielczewski wraz z małżonką Jadwigą Kołaczkówną, związków Bartłomieja Pękiela z klasztorem św. Marcina i rocznej daty jego śmierci (muzyk zmarł w 1666, a nie ok. 1670 r., jak się dotąd przyjmowało), czasu działalności w Warszawie augustianina, królewskiego śpiewaka-basa Adeodata Barochiusa, jego pochodzenia (z Perugii) oraz udziału, wraz z franciszkaninem konwentualnym Vincenzo Scapittą da Valenza i augustaninem Alfonso Selvaticim w założeniu w kościele św. Marcina bractwa św. Cecylii, wreszcie biografii tego ostatniego, w tym jego związków z kapelą królewską w charakterze śpiewaka-alta sięgających czasów Władysława IV, a kontynuowanych, po przerwie w latach pięćdziesiątych i być może początkach lat sześćdziesiątych, za panowania Jana II Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego, augustianina-muzyka zmarłego, według źródła wytworzonego w warszawskim klasztorze augustianów w 1678 r., jako królewski kapelmistrz.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

26

Szymborski, Wiktor. "Podróż do Rosji biskupa Gawliny w świetle relacji spisanej przez jego kapelana o. Marcina Chrostowskiego1." Rocznik Filozoficzny Ignatianum 27, no. 1 (December 30, 2021): 253–302. http://dx.doi.org/10.35765/rfi.2021.2701.14.

Повний текст джерела

Анотація:

Celem artykułu było ukazanie niepublikowanej dotąd relacji przybliżającej podróż z Wielkiej Brytanii do ZSRR, podjętą przez biskupa polowego Józefa Gawlinę. Autorem relacji był dominikanin o. Marcin Chrostowski, który był kapelanem bpa Gawliny i towarzyszył mu w całej podróży. Tekst będący przedmiotem edycji jest przechowywany w spuściźnie o. Chrostowskiego w zbiorach Archiwum Polskiej Prowincji Dominikanów w Krakowie. Pewne jego pomniejsze fragmenty ogłoszono w biografii o. Marcina Chrostowskiego, pozbawione są one jednakże komentarza krytycznego. Tekst poniższej edycji obejmuje fragment relacji przybliżający podróż z Wielkiej Brytanii do Teheranu, dalsza część, ukazująca kolejne etapy podróży, została zarówno wyczerpująco omówiona w literaturze, jak również ukazała się drukiem w publikacjach o. Chrostowskiego, które niedawno zostały ponownie wydane drukiem i opatrzone wnikliwym komentarzem przez Jerzego Myszora. Opis pióra o. Marcina Chrostowskiego daje możliwość wglądu w nieznane szczegóły związane z przebiegiem samej trasy, osobami, z którymi stykał się biskup polowy, oraz co zrozumiałe – z warunkami, w jakich przyszło duchownym podróżować. Otrzymujemy opis podróży drogą morską na słynnych polskich transatlantykach „Sobieskim” i „Batorym”. I tak przebiegała ona z Greenock do Gibraltaru, następnie do Tokardi, drogą powietrzną poprzez Nigerię, Kamerun Francuski, Kongo Belgijskie, Sudan, aż do Kairu. Stamtąd dopiero przez Palestynę, Jordanię i Irak podróżnicy dotarli do Teheranu. Opis podróży pióra o. Chrostowskiego przynosi wiele nowych informacji, jest on też znacznie bardziej osobisty, nie jest pozbawiony emocjonalnych wątków czy wręcz słów podziwu kierowanych pod adresem bpa Gawliny. Dominikanin sporo uwagi poświęcił nie tylko na ukazanie kontaktów ze spotykanymi po drodze polskimi oficerami, ale i nie krył podziwu dla zmieniającej się i zaskakującej przyrody, którą obserwował z okien samolotu, podróżując nad Afryką.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

27

McCurdy, Harold. "Marcion (Second Century A.D.)." Theology Today 52, no. 4 (January 1996): 512–13. http://dx.doi.org/10.1177/004057369605200410.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

28

Lieu, Samuel N. C. "Book Reviews : Harnack's Marcion." Expository Times 103, no. 11 (August 1992): 347. http://dx.doi.org/10.1177/001452469210301118.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

29

Marcinkiewicz, Jennifer, L. "The involvement of tumor necrosis factor-a (TNF) as an intraovarian regulator of oocyte apoptosis in the neonatal rat." Frontiers in Bioscience 7, no. 1-3 (2002): d1997. http://dx.doi.org/10.2741/marcin.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

30

Frend, W. H. C. "Review: Marcion und seine kirchengeschichtliche Wirkung/Marcion and his Impact on Church History." Journal of Theological Studies 55, no. 1 (April 1, 2004): 328–31. http://dx.doi.org/10.1093/jts/55.1.328.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

31

Anusik, Zbigniew. "Krezowie herbu Przeginia – genealogia rodu." Przegląd Nauk Historycznych 18, no. 1 (August 28, 2019): 5–40. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.18.01.01.

Повний текст джерела

Анотація:

Przedmiotem badań podjętych przez Autora są dzieje rodu Krezów herbu Przeginia od końca XIV do XVII w. Była to średnioszlachecka rodzina małopolska, która największe znaczenie osiągnęła w pierwszej połowie XVI w. Losy rodu Krezów przyciągały uwagę badaczy głównie z tego powodu, że jeden z jego przedstawicieli – Mikołaj ożenił się z Anną Szafrańcówną z Pieskowej Skały, naturalną wnuczką króla Zygmunta I Starego. W żyłach potomków tej pary płynęła więc królewska krew. Pomimo tego zainteresowania, o dziejach tego rodu wiedziano dotąd niewiele. Autor skupił swoją uwagę na poszukiwaniach źródłowych, które umożliwiły mu opracowanie pełnej genealogii badanego rodu. W prezentowanym tu tekście udało się rozstrzygnąć niemal wszystkie kwestie, które pozostawały dotychczas nieznane. Autor ustalił, kim były żony dwóch najbardziej czynnych na forum publicznym prawnuków Zygmunta Starego, czyli Jana i Marcina Krezów. Udowodnił, że przypisywana dotąd Janowi córka Urszula była w istocie jego bratanicą. Odnalazł źródła, z których wynika, że drugi ze wspomnianych braci –Marcin pozostawił po sobie pięciu synów i pięć córek. Sprostował wreszcie szereg własnych pomyłek, wprowadzonych do obiegu naukowego w jego tekście poświęconym polskim potomkom Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

32

Díaz Gómez, Manuel Jesús. "Pacto marciano." Anuario de Derecho Civil, no. 3 (September 23, 2019): 795–823. http://dx.doi.org/10.53054/adc.v72i3.3829.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

33

Foster, Paul. "Marcion and the Canonical Gospels." Expository Times 132, no. 9 (June 2021): 416–17. http://dx.doi.org/10.1177/00145246211017544.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

34

Nielsen, Charlle M. "Polycarp and Marcion: A Note." Theological Studies 47, no. 2 (May 1986): 297–99. http://dx.doi.org/10.1177/004056398604700206.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

35

Roth, Dieter T. "Book Review: The ‘Heretic’ Marcion." Expository Times 127, no. 8 (April 18, 2016): 410–11. http://dx.doi.org/10.1177/0014524616632962g.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

36

Nabożny, Marcin. "Sprawozdanie z międzynarodowej konferencji naukowej „I bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16,18) Kościół wobec kryzysów i wyzwań na przestrzeni wieków." Resovia Sacra 28 (December 31, 2021): 859–72. http://dx.doi.org/10.52097/rs.2021.859-872.

Повний текст джерела

Анотація:

Kościół na przestrzeni wieków wielokrotnie doświadczany był przez różnego rodzaju kryzysy i wyzwania, którym musiał stawić czoła. Odpowiedź ze strony ludzi Kościoła na wymagania i wyzwania czasu, w którym przyszło im żyć uczyniono tematem rozważań i dyskusji podczas międzynarodowej konferencji naukowej organizowanej przez Instytut Historii Kościoła Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz Wydział Historii Kościoła i Kościelnych Dóbr Kultury Uniwersytetu Gregoriańskiego. Swoim patronatem konferencję objął Komitet Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk. Konferencja odbyła się dnia 10 czerwca 2021 r. (czwartek) w formie zdalnej na platformie Microsoft Teams. Celem konferencji była interdyscyplinarna dyskusja na temat kryzysów i wyzwań, które Kościół doświadczał na przestrzeni wieków. Zakres tematyczny konferencji obejmował zarówno dzieje Kościoła instytucjonalnego, jak również ludzi związanych z Kościołem. W tematykę spotkania włączono referaty z różnych dziedzin nauki, powiązane jednak z głównym tematem konferencji. Czynny udziału w konferencji wzięli doświadczeni badacze dziejów Kościoła, profesorowie, doktoranci i studenci z USA, Włoch i Polski. Inicjatorem spotkania był ks. dr Marcin Nabożny, asystent naukowy w Instytucie Historii Kościoła KUL pracujący w USA przy współpracy z ks. prof. Markiem Inglotem z Rzymu i ks. dr. hab. Marcinem Wysockim, prof. KUL. Konferencja prowadzona w j. polskim i angielskim przez ks. prof. M. Wysockiego obejmowała trzy sesje.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

37

Williams, David Salter. "Reconsidering Marcion's Gospel." Journal of Biblical Literature 108, no. 3 (1989): 477. http://dx.doi.org/10.2307/3267115.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

38

Norelli, Enrico. "Marcion et les disciples de Jésus." Apocrypha 19 (January 2008): 9–42. http://dx.doi.org/10.1484/j.apocr.3.1.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

39

Winterbottom, M. "Review: Tertullien: Contre Marcion. Book 4." Journal of Theological Studies 53, no. 1 (April 1, 2002): 328–30. http://dx.doi.org/10.1093/jts/53.1.328.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

40

Foster, Paul. "Book Review: Marcion, Mani and Augustine." Expository Times 122, no. 3 (October 21, 2010): 154. http://dx.doi.org/10.1177/00145246101220030612.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

41

Sordyl, Krzysztof. "Teologiczne znaczenie „monarchii” a pojęcie Boga w "De Trinitate" Nowacjana." Vox Patrum 53 (December 15, 2009): 521–39. http://dx.doi.org/10.31743/vp.4483.

Повний текст джерела

Анотація:

The Novatian’s tractate does not use the term, instead, the person of Sabellius takes a prominent place. Hence, in order to better understand Novatian himself, the present study demonstrates how the term was used by such authors as Tertullian, Hippolytus, or the author of the Refutatio. An attempt has also been made to establish the place that monarchy took in Patripassian theology. Novatian does not mention monarchy because his polemic against Patripassianism is in reality a confrontation with Sabellianism, as it was known in Rome in the first half of the third century. Novatian directly opposes Sabellius who, at least during his Roman period, did not use the concept to defend and substantiate his heresy. Patripassianism, such as Novatian came to know in Rome, was indeed Sabellianism. The Roman theologian refers to ideas contained in the term when he defends monotheism (against Gnostics and Marcion) and refutes the charges of ditheism from Patripassians. The author of De Trinitate continues his polemic against Gnostic and Marcionite dualism, when he acts in defense of monotheism and the creative act of God. He refers to the content of the term to rule out the existence of a god superior to the Creator. Divine agenesia guaranties, according to Novatian, that there is no god superior to God the Creator. The Roman author engages in a polemic with the Marcionite concept (the distinction between good and just God). He presents interrelationship between the goodness of God and creation. Evil originates in the free will of man, and is not connected with matter or attributed to God in His creative act. In order to refute Gnostic dualism, Novatian refers to the content of monarchy. In the same way he substantiates the immutability of God. In his view, the fundamental source of God’s immutability is His agenesia. Refuting the concept of eternal matter, not created by and independent from God, the Roman theologian once again uses the content of the term. In De Trinitate Novatian continues the line of thinking of these authors who developed the concept of monarchy. Novatian quotes Rom 11:36, which text is usually interpreted in the Trinitarian sense. The Roman author uses it to write about creative mediation of the Word. The Roman theologian also quotes biblical evidence for the divinity of Christ in his polemic with Adoptianists and Patripassians: Jn 1:1 (the key text of the theology of the Logos); Jn 1:14 (most frequently quoted text in De Trinitate) and Rom 9:5. Novatian points out that Scripture does not contradict itself, presenting both unity and diversity between the Divine persons.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

42

Aguila, Yann, and Marie-Cécile De Bellis. "marciano nas Nações Unidas ou reflexões ingênuas sobre a governança mundial do meio ambiente." Direitos Democráticos & Estado Moderno 2, no. 5 (September 21, 2022): 03–24. http://dx.doi.org/10.23925/ddem.v.2.n.5.58301.

Повний текст джерела

Анотація:

E se um marciano viesse observar a Terra e seus habitantes? Não apenas um marciano típico, mas um marciano jurista. Ele veio pela primeira vez há 50 anos, em 1972 para a Conferência de Estocolmo e voltou mais uma vez em nosso tempo. Diante da rápida degradação da Terra, ele se comprometeu a se encontrar com o Secretário-Geral das Nações Unidas. Eles discutiram primeiro o duplo fracasso da governança ambiental global: é observado através da fatalidade da elaboração de novas normas ambiciosas, bem como da implementação de normas existentes. Juntos, eles identificaram várias raízes dessas dificuldades. Eles giravam principalmente em torno da autolimitação dos Estados e sua natureza egoísta acarretada por sua soberania sobre os recursos naturais. Finalmente, linhas de pensamento ingênuas para ajudar a configurar um sistema mais eficiente e justo foram colocadas na mesa. Implicam o retorno aos valores no cenário internacional e o reconhecimento de um interesse público global. Ao sair, o marciano concluiu com uma pergunta sobre a arte da reforma: como tais mudanças poderiam ser aceitas pelos Estados? A história humana mostrou que somente a ocorrência de desastres pode provocar questionamentos profundos. Nosso marciano temia que, para sua próxima vez na Terra, ele pudesse ter pouco a ver.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

43

Roth, Dieter T. "The Testimony for Marcion's Gospel in NA²⁸: Revisiting the Apparatus to Luke in the Light of Recent Research." New Testament Studies 68, no. 1 (December 9, 2021): 52–60. http://dx.doi.org/10.1017/s0028688521000163.

Повний текст джерела

Анотація:

AbstractScholarly work on Luke has often noted the significance of Marcion's Gospel for understanding the textual history of the third canonical Gospel. It is not surprising, therefore, that in the past new insights into Marcion's Gospel have led to revisions in the apparatus of the highly influential Nestle-Aland Novum Testamentum Graece, now in its 28th edition. In view of the precedent for continually updating the Nestle-Aland text and apparatus, this article revisits the apparatus to Luke in the light of recent research on Marcion's Gospel in order to highlight problematic references that should be changed or removed in the apparatus of future Nestle-Aland editions.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

44

Shkurgan, Oksana. "Pieśni o. Tymoteusza Szczurowskiego w "Śpiewniku kościelnym" ks. Michała Marcina Mioduszewskiego." Muzyka 63, no. 3 (October 2, 2018): 117–36. http://dx.doi.org/10.36744/m.517.

Повний текст джерела

Анотація:

Ks. Michał Marcin Mioduszewski CM (1787–1868) wydał Śpiewnik kościelny (Kraków 1838), w którym zamieścił ujednolicone wersje tekstów pieśni z polskiego repertuaru rzymskokatolickiego wraz z ich jednogłosowymi melodiami. Ten drukowany zbiór był wynikiem zapoczątkowanej przez jego autora w 1830 roku kilkuletniej akcji zbierania i gromadzenia pieśni kościelnych, kontynuowanej także po wydaniu śpiewnika. W opublikowanym następnie Dodatku do Śpiewnika kościelnego (Kraków 1842) obok repertuaru rzymskokatolickiego, po pieśniach za umarłych i przed zapisami śpiewów mszalnych, Mioduszewski zamieścił blok poetyckich i muzyczno-poetyckich anonimowych przekazów polskojęzycznych utworów opatrzony tytułem „Pieśni w cerkwiach dyecezyi chełmskiej obrządku grecko-katolickiego używane”, podając w słowie wstępnym do dodatku informację, że pieśni unickie pochodzą z pracy pt. Misja Bialska [Supraśl 1792 – O.S.] o. Tymoteusza Szczurowskiego. Pieśni cerkiewne usystematyzowano w śpiewniku tematycznie (pieśni Pańskie, o Najświętszej Maryi Pannie, o świętych, przygodne). Jak ustalono, w sumie w Śpiewniku kościelnym (we wzmiankowanym Dodatku oraz w kolejnych, wydanych w Lipsku drukach: Dodatku II (1849) i Dodatku III (1853)) Mioduszewski opublikował 44 pieśni bazyliańskiego misjonarza o. Tymoteusza Szczurowskiego (1740–1812), z których 27 zostało wydanych wraz z melodiami, a pozostałe wyłącznie w postaci tekstów. Wobec braku wcześniejszych źródeł nutowych pieśni Szczurowskiego, szczególnego znaczenia nabierają ich muzyczno-poetyckie przekazy opublikowane w dziewiętnastowiecznym Śpiewniku kościelnym. Drukowany nutowy zbiór niewątpliwie przyczynił się do popularyzacji w XIX wieku pieśni tego unickiego misjonarza. Dzięki dokonaniom ks. Michała Marcina Mioduszewskiego pieśni bazylianina o. Tymoteusza Szczurowskiego zostały uchronione od zapomnienia.

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

45

Liebs, Detlef. "III. Älius Marcian." Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte: Romanistische Abteilung 128, no. 1 (August 1, 2011): 39–82. http://dx.doi.org/10.7767/zrgra.2011.128.1.39.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

46

Białecki, Ireneusz. "Pamięci Marcina Króla." Societas/Communitas 31, no. 1 (September 9, 2022): 355–64. http://dx.doi.org/10.55226/uw.s-c.2021.1.355.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

47

Minella, E., G. Arias, M. S. Silva, and L. Eichelberger. "Barley cultivar BRS Marciana." Cropp Breeding and Applied Biotechnology 7, no. 3 (September 30, 2007): 327–28. http://dx.doi.org/10.12702/1984-7033.v07n03a13.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

48

McGowan, Andrew Brian. "Marcion's Love of Creation." Journal of Early Christian Studies 9, no. 3 (2001): 295–311. http://dx.doi.org/10.1353/earl.2001.0045.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

49

Baudoin, Anne-Catherine. "À propos de trois ouvrages sur Marcion." Apocrypha 27 (January 2016): 199–212. http://dx.doi.org/10.1484/j.apocra.5.112695.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

50

Lieu, J. M. "The Arch-Heretic Marcion. By SEVASTIAN MOLL." Journal of Theological Studies 64, no. 1 (February 20, 2013): 247–50. http://dx.doi.org/10.1093/jts/fls158.

Повний текст джерела

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!