Дисертації з теми "L. theobromea"

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: L. theobromea.

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 дисертацій для дослідження на тему "L. theobromea".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Nelson, T. J. "In vitro culture of Theobroma cacao L." Thesis, University of Nottingham, 1987. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.376391.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Martini, Maria Helena. "Caracterização das sementes de seis especies de theobroma em relação ao theobroma cacao L." [s.n.], 2004. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/256114.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador : Debora de Queiroz Tavares
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-08-03T22:28:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Martini_MariaHelena_D.pdf: 15024202 bytes, checksum: 22ab2ff6f88e02fc090f712bfba73cea (MD5) Previous issue date: 2004
Resumo: Nos estudos sobre as reservas do mesofilo cotiledonar do gênero Theobroma destacam-se os trabalhos sobre sementes de T. cacao, fonte única da matéria prima do chocolate. Estas pesquisas preferenciam as mudanças ocorridas na estrutura celular durante a fermentação, secagem, torração; etapas do processo de produção do chocolate. Mais recentes são os trabalhos com sementes de T. grandiflorum utilizadas na elaboração do cupulate, produto com características semelhantes ao chocolate. O presente trabalho analisa as células de reserva lípide-proteicas e idioblastos de polifenóis de T. cacao, T. grandiflorum, T. subincanum, T. bicolor e T. speciosum. Em T. obovatum e T. microcarpum o estudo apresentou apenas as células polifenólicas. A distribuição dos glóbulos lipídicos nas células são análogas nestas espécies, isto é, localização periférica e extrema susceptibilidade ao calor, coalescendo sob condições térmicas acima de 30°C. A proteína de reserva apresenta-se entremeada com os glóbulos lipídicos e alguns grãos de amido. As células polifenólicas, em T. bicolor e T. speciosum, localizam-se na região do feixe vascular e parênquima da radícula e nas outras espécies estudadas estão dispersas pelo mesofilo e próximas ao feixe vascular. A mucilagem é uma secreção celular constante em cinco espécies estudadas, não se acumulando dentro das células, porém com raras exceções ocorrem células com mucilagem na epiderme do mesofilo (T. subincanum). T. speciosum caracteriza-se por efetivamente apresentar células de mucilagem. Estas células são abundantes no mesofilo e cerca de 10% alcançam grandes dimensões sem rompimento do tecido. As células polifenólicas apresentam características histoquímicas semelhantes a mucilagem, porém sua estreita relação com os feixes vasculares direciona seu desenvolvimento para a síntese de polifenóis. O tecido do mesofilo cotiledonar é semelhante em todas as espécies aqui estudadas devido a predominância de reserva lípide-proteica. Células imaturas de sementes verdes demonstram capacidade para sintetizar todas as reservas; na maturidade celular demonstram predominância de reservas lípide-proteicas ou de mucilagem ou de polifenóis. A distribuição das reservas no mesofilo aproximam T. grandiflorum à T. subincanum. A maior quantidade de proteínas está em T. bicolor. Esta espécie apresenta menor quantidade de lipídeos e de células polifenólicas
Abstract: Many investigations on the cellular reserves within the cotyledon mesophyll of the Theobroma have been carried out on Theobroma cacao seeds, the source of raw for the production of chocolate. These studies demonstrated structural cellular changes due to fermentation, drying, and roasting processes during chocolate production. Recently the seeds of the T. grandiflorum have been analyzed due to their importance in the production of ¿cupulate¿, a new product similar to chocolate. In the present work, we analyze the lipid-protein reserve cells and polyphenolic idioblasts derived from T. cacao, T. grandiflorum, T. subincanum, T. bicolor, T. speciosum and T. obovatum. Only phenolic cells were studied in T.obovatum and T. microcarpum.The distribution of lipid bodies was similar in all the species studied; that is, they were located at the periphery of the cell wall and demonstrated extremely susceptibly to heat, coalescing at temperatures above 30°C. The reserve protein was interspersed with lipid bodies and some starch granules. The polyphenolic cells were dispersed throughout the mesophyll and around the vascular bundles in all the species studied. In T. bicolor and T. speciosum the polyphenolic cells were only observed around the vascular bundle and radicle parenchyma. Mucilage is a cellular secretion in the five species studied. Mucilage does not accumulate intracellularly; however, rarely we did observe mucilage in the cells of the mesophyll epidermis of T. subincanum. In T. speciosum, mucilage cells were abundant in the mesophyll and about 10% reached large dimensions without tissue disruption. The polyphenolic cells presented characteristic mucilage histochemistry, however their strict association with vascular bundles should direct their development towards polyphenol synthesis. Cotyledon mesophyll tissue is similar in all the species studied with respect to lipid-protein reserve. Immature cells demonstrated the capacity to synthesize all the reserves, but this capacity is not retained in the mature cell. The distribution of reserves in the mesophyll are most similar in T. grandiflorum and T. subincanum. T. bicolor showed a high protein content, lower lipid levels and low levels of polyphenolic cells
Doutorado
Doutor em Alimentos e Nutrição
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Perry, Matthew D. "Improvements in the biotechnology of Theobroma cacao L." Thesis, University of Nottingham, 1998. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.324052.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Edward, Rebicca. "Virus elimination in cocoa (Theobroma cacoa L.) through somatic embryogenesis." Thesis, University of Reading, 2011. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.553171.

Повний текст джерела
Анотація:
Cacao swollen shoot virus (CSSV) is a major pathogen that has seriously constrained cocoa production in West Africa, particularly Ghana and Nigeria. To date, cordon sanitaire control measures in Ghana have failed to prevent the spread of the condition caused by the virus, Cacao swollen shoot virus disease (CSSVD). The aim of this study was to assess the efficacy of cocoa somatic embryogenesis to produce virus-free clonal propagation material both for replanting and to facilitate the safe international exchange of germplasm. CSSVD detection in the field is hampered by the sometimes slow appearance of visual symptoms and their complete absence in mild strains. Polymerase Chain Reaction (PCR)-based screening, a sensitive tool for microbial pathogen identification, is employed in this study because of its capacity for CSSV detection prior to the appearance of visual symptoms. Degenerate PCR primers were developed in order to improve the CSSV-strain dependence of earlier tests. Accordingly it was found that these primers (comprising a mixture of 48 variable redundant nucleotide bases) were capable of detecting 37 out of a putative 56 CSSV strains maintained at the Cocoa Research Institute of Ghana, four more than the sequence specific primers. For tissue culture studies, cocoa staminodes cultures were established from flowers of CSSV-infected cocoa genotypes CL 19/10 strain 1A and Amelonado Plant 2 to produce callus, primary and secondary somatic embryos, with genotype AMAZ 15 from the Intermediate Cocoa Quarantine Facility used as a virus-free control. In terms of primary somatic embryo production tested across five cocoa genotypes the Nestle protocol proved to be more efficient than the Penn State protocol, although the distinction was less clear with virus-infected donor trees. PCR- based CSSV detection proved that virus could be detected at callus, primary somatic embryos and secondary somatic embryo stages, although the frequency of CSSV was reduced, indicating that the progress of the virus was progressively impeded. Assessment on the presence of plasmodesmata within CSSV-infected cocoa tissues by using transmission electron microscopy was hampered with the presence of artefacts in all sections mounted on Formvar films. Plasmodesmata were not detected may be indicative of a low frequency of plasmodesmata and may also be due to the techniques and methods used. Trials were conducted to assess Nicotiana benthamiana plantlets as alternate CSSV indicators and while they did receive viral DNA this was at too Iowa frequency to make them a viable option for glasshouse- based viral screening. The overall findings of this work do, however, support the use of somatic embryogenesis as a means of improving CSSV-free clonal propagation of cocoa.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Charters, Yvonne Marie. "Molecular tools for the management of Theobroma cacao L. germplasm." Thesis, University of Reading, 2000. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.395177.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Bahmann, Claudia [Verfasser], and Reinhard [Akademischer Betreuer] Lieberei. "Biotechnologie von Theobroma cacao L. / Claudia Bahmann. Betreuer: Reinhard Lieberei." Hamburg : Staats- und Universitätsbibliothek Hamburg, 2014. http://d-nb.info/1049784502/34.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Costa, Heron Salazar. "Rizobactérias promotoras do crescimento de mudas de Theobroma cacao L." Universidade Federal do Amazonas, 2007. http://tede.ufam.edu.br/handle/tede/3098.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-04-20T12:31:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Heron Salazar Costa.pdf: 2094501 bytes, checksum: c0e05f26694e07570e237464755f7a3b (MD5) Previous issue date: 2007-04-09
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The agricultural production is influenced by a series of factors, such as microbial activity, devaluing the quality of products or causing losses. However, microorganisms can be use in agricultural production. An example of significant contribution is given by the use of fixative bacteria of nitrogen in soy and sugar-cane, but other bacteria can also contribute to the increase of vegetable production, as by example, the Plant-Growth-Promoting-Rhizobacteria (PGPR) in the commercial commercial production of seedlings. Although the mechanisms of action of the PGPR still are going to be better cleared, already is consensus that the production of regulating of the growth vegetable, as Indol Acetic Acid (IAA), and the inhibition of the action of patógenos, be for competition or by straight antagonism due to secretion of antibiotics, are two examples of possible mechanisms involved in the promotion of the growth vegetable. The nutrition of the plants is another example of possible mechanism of advantage. The most classic example of that is the solubilization of mineral phosphates. Considering the fact then, in 2002, the federal government demonstrated interest in promoting the recuperation of the cacao tilling stimulating the adoption of resistant variety to the witch´s broon (Crinipellis perniciosa (Stahel) Singer), was prepared a project with objective to isolate PGPR be having potential for application in the process of commercial production of seedlings of cocoa tree. The justification at the time, was it of that the results might favor the development of process of production, of seedlings of cocoa tree with quality in less time in nursery, reducing so the costs of production. The screening tests were executed using seedlings of cocoa tree like plants traps for capture of PGPR. The seedlings of cocoa tree were cultivated in substrates formed from samples of soils collected in five sites representing three different ecosystems with historical of cocoa cultivation. A total of two hundred an ninety four (294) isolated was obtained from capture tests, of which eighteen (18) ones were identified as producers of quitinases, four (4) as producer of phosphatases, and five (5) as producers of AIA. Eleven (11) isolated were used in two tests to checking their effects on seedlings of cocoa tree. However, none presented effects of promotions of growth statistically add to ten per cent (10%) was observed when compared to seedlings cultivated without inoculation. Though, isolated with pointed characteristics related whit capacity of promotion of growth have also been tested, significant results were not obtained to indicated a potential of commercial use. However, is possible to conclude that the use of PGPR in the process of commercial production of seedlings of cocoa may be viable, but identification of isolated with this potential depends on more detailed works.
A produção agrícola sofre influência de uma série de fatores, entre os quais a atividade microbiana, muitas vezes depreciando a qualidade dos produtos ou causando perdas. No entanto, microrganismos podem ser usados em proveito da agricultura. Um exemplo de contribuição é o uso de bactérias fixadoras de nitrogênio no cultivo de soja e cana-de-açúcar. Outras bactérias também podem ter uso agrícola, como por exemplo, as Rizobactérias Promotoras do Crescimento de Plantas (RPCP) na produção comercial de mudas. Embora os mecanismos de ação das RPCP ainda precisam de mais esclarecimentos, já é consenso que a produção de reguladores do crescimento vegetal, como AIA (ácido Indol acético), e a inibição da ação de patógenos, seja por competição ou por antagonismo direto devido a secreção de antibióticos, são dois exemplos de possíveis mecanismos envolvidos no processo de promoção do crescimento vegetal. Outro exemplo de mecanismo possivelmente envolvido é o favorecimento da nutrição mineral das plantas. O exemplo mais clássico disso é a solubilização de fosfatos. Considerando o fato de que, em meados de 2002, o governo federal buscava promover a recuperação da lavoura cacaueira, incentivando a adoção de variedades resistentes à vassoura-de-bruxa (Crinipellis perniciosa (Stahel) Singer), foi elaborado um projeto pesquisa experimental com o objetivo específico de isolar e caracterizar bactérias promotoras do crescimento de plantas com potencial de uso no processo de produção comercial de mudas de cacaueiro (Theobroma cacao L.). Como justificativa, foi argumentado que os resultados poderiam favorecer o desenvolvimento de processos de produção de mudas de cacaueiro com qualidade em menor tempo de viveiro, diminuindo assim os custos de produção. Assim sendo, foram executados ensaios usando-se mudas de cacaueiro como plantas armadilhas para isolamento de rizobactérias. Mudas de cacaueiro foram cultivadas em substratos formados a partir de amostras de solos coletadas em cinco localidades representando três diferentes ecossistemas com históricos de cultivo de cacau. Com os ensaios de isolamento foram obtidos duzentos e noventa e quatro (294) isolados, dos quais foram identificados dezoito (18) produtores de quitinases, quatro (04) solubilizadores de fosfatos e cinco (05) produtores de AIA. Onze (11) isolados foram usados em dois testes para verificação dos efeitos em mudas de cacaueiro, no entanto, nenhum deles apresentou efeitos de promoção de crescimento estatisticamente superior a dez por cento (10%) em relação às mudas cultivadas sem inoculação. Tanto os isolados identificados como produtores de quitinases quanto os produtores de AIA que foram usados nos testes com planta não apresentaram resultados significativos a ponto de indicarem um potencial de uso comercial. Contudo, concluiu-se que o uso de rizobactérias no processo de produção comercial de mudas de cacaueiro ainda pode ser viável, mas a identificação de isolados com esse potencial depende de um trabalho mais detalhado.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

CLAEYS, CROUZILLAT FLORENCE. "Contribution à la transformation génétique du cacaoyer Theobroma cacao L." Rennes 1, 1999. http://www.theses.fr/1999REN10127.

Повний текст джерела
Анотація:
Theobroma cacao l. Est une espece ligneuse tres sensible aux contraintes phytosanitaires. La transformation genetique du cacaoyer permettrait de lui conferer rapidement des nouveaux caracteres, par exemple, de resistance a des pathogenes ou de qualite. Des essais de transformation genetique par agrobacterium tumefaciens ont ete tentes sur des embryons somatiques blesses et des cals embryogenes. Le protocole de transformation a ete etudie par etapes successives en se basant sur l'expression transitoire du gene uida puis, en associant les conditions les plus efficaces pour chacune des etapes prealablement etudiees. Un protocole de transformation genetique a pu etre ainsi propose et un pourcentage eleve d'embryons exprimant le gene uida de facon transitoire a ete observe. Une methode de decontamination originale a ete mise au point en associant l'immersion temporaire dans des unites de filtration sartorius a l'utilisation d'antibiotiques. Un agent selectif a egalement ete recherche afin de selectionner les eventuelles cellules transgeniques. Le protocole, ainsi defini n'a pas abouti a la regeneration de tissus transformes de facon stable. Par contre, l'association originale d'un protocole de cryocotraitement et de transformation genetique a permis l'obtention de cals resistants a la kanamycine et exprimants le gene uida de facon stable. La regeneration de ces cals est en cours d'etude.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Santos, Seidel Ferreira dos. "Estrutura e histoquímica de sementes do gênero Theobroma L. (STERCULIACAE)." Florianópolis, SC, 2003. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/84731.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Recursos Genéticos Vegetais.
Made available in DSpace on 2012-10-20T12:00:26Z (GMT). No. of bitstreams: 1 208925.pdf: 3176251 bytes, checksum: f1d01cabc6152a2bcdf7c8dcd6624e94 (MD5)
O gênero Theobroma é bastante conhecido devido a espécie Theobroma cacao L., utilizada mundialmente na fabricação de chocolate. As espécies silvestres deste gênero são importantes por representarem um banco de genes que poderá vir a ser usado no melhoramento genético das espécies mais importantes economicamente, como o cacau (T. cacao) e o cupuaçu (T. grandiflorum). Diante da importância deste gênero para a região amazônica neste trabalho foram estudadas a anatomia e histoquímica de 4 das 22 espécies do gênero (T. grandiflorum, T. obovatum, T. speciosum e T. subincanum) e de 3 de seus híbridos (T. grandiflorum x T. obovatum, T. grandiflorum x T. subincanum e T. subincanum x T. obovatum) desta forma contribuindo para o melhor conhecimento de espécies tropicais. Foram utilizadas técnicas usuais em anatomia e histoquímica para a identificação das principais estruturas e substâncias de reservas. Anatomicamente, podemos destacar os sacos
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Scerne, Ruth Maria Cordeiro. "Estudo agroclimático do cacaueira (Theobroma cacao L.), em Belém, PA." Universidade Federal de Viçosa, 1988. http://www.locus.ufv.br/handle/123456789/11490.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Nathália Faria da Silva (nathaliafsilva.ufv@gmail.com) on 2017-07-27T13:08:52Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 8973714 bytes, checksum: 0c24d05ff0f60dc0a9129945650344ef (MD5)
Made available in DSpace on 2017-07-27T13:08:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 8973714 bytes, checksum: 0c24d05ff0f60dc0a9129945650344ef (MD5) Previous issue date: 1988-05-02
Este trabalho baseou-se em dados fenológicos do cacaueiro, obtidos em pesquisa conduzida no Campo Experimental da CEPLAC, em Belém, PA (1º28' 3; 48°27' 0; 12,8 m de altitude), durante o periodo de l974/l983, com o objetivo de estudar as relações entre os eventos fenolõgicos do cacaueiro e as variáveis agroclimáticas. Observações mensais de lançamento de folhas novas, que da de folhas, floração, incidência de pesos e produção de frutos maduros foram analisados em função das variáveis agro- climáticas mensais de temperatura do ar, umidade relativa,duração do brilho solar, precipitação pluvial, evapotranspiração potencial, deficiência hídrica e excesso hídrico no solo. A queda mensal de folhas apresentou-se positivamente correlacionada com a temperatura média do ar (r = 0,8444) e negativamente correlacionada com a precipitação pluvial (r -0,6945). A floração do cacaueiro apresentou-se significativa- mente associada com a precipitação pluvial defasada de dois meses, com coeficiente de correlação de -0,9390. A incidência média mensal de pesos apresentou maior associação com a amplitude térmica (r = 0,6354) e o excedente hídrico (r = -0,5243). A produção média mensal de frutos maduros por cacaueiro apresentou mais forte associação com o excedente hídrico (r = 0,8347) e precipitação pluvial (r = 0,8274), ambos defasados de oito meses.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
11

Adu-Gyamfi, Raphael. "Safeguarding cocoa (Theobroma cacao L.) germplasm by cryopreservation : the vitrification approach." Thesis, University of Reading, 2011. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.553690.

Повний текст джерела
Анотація:
The need to conserve biodiversity of cocoa has become paramount due to the action of a range of diseases, pests and environmental hazards. In 1983 bushfire destroyed 60, 000 ha of cocoa plantation in Ghana and as of 1982 185.5 million trees have been cut down in Eastern region of Ghana alone due to Cacao Swollen Shoot Virus (CSSV) infection. In order to safeguard germplasm of cocoa there is the need to use in vitro-based techniques to support in situ conservation. Successful cryopreservation of cocoa has already been demonstrated using an encapsulation-dehydration method but this is a labour intensive protocol requiring a relatively high level of technical skill and the objective of the current work is to explore the efficacy of a vitrification-based approach. Floral-derived secondary somatic embryos (SSE) of cocoa genotype AMAZ 15 were utilised. In order to optimise the vitrification procedure the effect of preculturing SSEs on sucrose and dehydration with plant vitrification solution 2 (PVS2) was studied. SSEs were precultured on embryo development (ED) medium supplemented with either 0.5 or 0.75 M sucrose for 3 or 5 d and dehydrated with cold PVS2 for 45-105 rin before storage in liquid nitrogen (LN). Preculturing the embryos on 0.5 M sucrose for 5d and dehydrating them in PVS2 for 60 min led to significantly higher post-cryo survival than any other treatment (74.5±6.4%). So as to minimise cryo-injury due to cation- induced free radical formation, nutrient cation sources were removed from the ED solution and/or the recovery medium (ED), the former treatment resulting in a significant benefit. The influence of size of cotyledonary stage SSEs on postcryo' survival was studied for two size ranges. SSEs between 2-3 mm survived better than those between 4-5 mm. The protocol was effective across five other genotypes so far tested without further procedural variation. In order to accelerate bulking up of clones, embryos regenerated following cryopreservation were used as explant sources and the freezing process was not found to have any inhibitory effect on their embryogenic potential. In order to optimise the dehydration process Differential Scanning Calorimetry (DSC) was used to examine SSEs during cooling and warming. Partial vitrification, as evidenced by glass transition and ice melting, was achieved when embryos were exposed to PVS2 for 45 and 60 min which correlated with higher post- cryo survival. Application of somatic embryogenesis and cryopreservation to eradicate Cacao Swollen Shoot Virus (CSSV) was also studied. While somatic embryogenesis was able to reduce CSSV transmission in genotypes studied the assessment of any 'cryotherapy' effect was limited by the availability of post-cryo regenerants. Methylation sensitive amplified.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
12

Lopes, Alessandra Santos. "Estudo quimico e nutricional de amendoas de cacau (Theobroma cacao L.) e cupuaçu (Theobroma grandiflorum Schum) em função do processamento." [s.n.], 2000. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/255219.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Nelson Horacio Pezoa Garcia
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-07-27T10:27:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lopes_AlessandraSantos_M.pdf: 22239054 bytes, checksum: e22c227ed29c078b13ebeb1af96ae885 (MD5) Previous issue date: 2000
Resumo: A similaridade entre as amêndoas de cacau e cupuaçu tem despertado interesse científico, pois a partir das sementes de cupuaçu fermentadas e torradas também podem ser obtidos produtos análogos ao chocolate de excelente qualidade em termos de sabor. Atualmente, as sementes de cupuaçu são simplesmente descartadas, pois o maior valor do fruto se encontra na polpa. Este trabalho objetiva estudar a influência da fermentação e da torração de sementes de cacau e cupuaçu no valor nutricional das proteínas presentes nestas espécies. O processo fermentativo realizado teve duração de sete dias, e foram usados como parâmetros para avaliação do processo, as temperaturas diárias da massa em fermentação, pH e acidez total titulável. Os resultados mostraram que a metodologia utilizada na fermentação se adequou para ambas espécies, e as amêndoas de cacau e cupuaçu foram classificadas como bem fermentadas Foram realizadas torrações em amêndoas inteiras de cacau e cupuaçu, a uma temperatura inicial na câmara do torrador de 150±1°C, variando-se os tempos de residência das amêndoas no equipamento. A otimização das condições de torração, visando desenvolver ao máximo o potencial aromático das amêndoas, procurou determinar tempos de processamento mais curtos, para minimizar as perdas nutricionais e, consequentemente, promover uma redução de custo neste processo. Desta forma, baseados em trabalhos prévios, foram estabelecidos tempos de 40, 42, 44 e 46 minutos para torração de amêndoas de cacau, e 40, 45, 50 e 55 minutos para as amêndoas de cupuaçu. Para a determinação do melhor tempo de torração foi empregado um teste de aceitação sensorial para os atributos sabor e aroma, o qual mostrou que a amostra de cacau torrada por 46 minutos e cupuaçu por 55 minutos apresentaram as melhores notas, 6,54±1.87 e 7,26±1,12, respectivamente. Para avaliar o valor nutricional, as sementes não fermentadas autoclavadas, amêndoas fermentadas autoclavadas e amêndoas torradas, foram desengorduradas e incorporadas nas dietas (AIN-93G) contendo 5% de proteína correspondente aos pós desengordurados e 5% provenientes da caseína, e administradas a ratos machos da raça Wistar, sob condições ambientais apropriadas durante 14 dias. Os valores de NPR encontrados para o cacau foram :1,85±0,06 (semente), 1,90±0,11 (amêndoa fermentada) e 2,03±0,19 (amêndoa fermentada torrada). Para o cupuaçu os valores foram: 2,89±0,23 (semente), 2,75±0,19 (amêndoa fermentada) e 3,00±0,20 (amêndoa fermentada torrada). A dieta contendo somente caseína como fonte de proteína apresentou um NPR de 4,47±0,18. Desta forma ficou evidenciado que as amêndoas torradas promoveram maior aumento no crescimento dos animais do que as sementes in natura e amêndoas fermentadas, tanto para o cacau quanto para o cupuaçu. Foi observado que o cupuaçu, nas diversas etapas de processamento, apresentou valor biológico significativamente superior ao cacau. Finalmente, apesar da autoclavagem para a inativação de fatores anti-nutricionais não ter sido otimizada, as proteínas do cupuaçu, e não as de cacau, registraram uma queda no valor biológico com o processo de fermentação. Por outro lado, o processo otimizado de torração resultou no melhoramento significativo da qualidade biológica das proteínas, possivelmente pelo aumento na digestibilidade proporcionada peio tratamento térmico utilizado
Abstract: The similarity between the cocoa and cupuassu beans has aroused scientific interest, since products similar to chocolate can also be obtained from the fermented and roasted beans of cupuassu. At present, the beans of cupuassu are simply discarded, since the highest value of the fruit is in the pulp. The goal of this work is to study the influence of the fermentation and roasting of cocoa and cupuassu beans on the nutritional value of the proteins present in these species. The fermentation process carried out in this study lasted seven days, and the parameters for assessment were the daily temperature of the fermenting mass, pH and the total titratable acidity. The results showed that the metodology applied for fermentation was suitable for both cocoa and cupuassu beans, which were classified as well fermented. Roasting was accomplished in whole, cocoa and cupuassu beans with an initial temperature of (150±1°C), varying the residence times of the beans inside the device. The determination of the most suitable roasting conditions to best develop the aromatic potential of the beans, aimed at determining shorter processing times in order to minimize nutritional losses and, consequently, allowing for a reduction in the process costs. In this way and based on earlier studies, roasting times of 40, 42, 44 and 46 minutes were established for the cocoa beans and 40, 45, 50 and 55 minutes for the cupuassu beans. The best roasting time was determined by a flavor sensor analysis which revealed that the cocoa samples roasted for 46 minutes and those of cupuassu roasted for 55 minutes obtained the highest scores, being 6.54+1.87 and 7.26± 1.12 respectively. To evaluate the nutritional value, the autoclaved unfermented, autoclaved fermented and roasted beans, were defatted and added to the diets (AIN-93G) of male wistar rats for a 14-day period under, appropriate enviromental conditions. The diets contained 10% of protein, 5% from the defatted powders and 5% from casein. The NPR values for the diets containing cocoa were: 1 85±0.06 (unfermented bean), 1.90+0.11 (fermented bean) and 2.03±0.19 (roasted fermented bean). For the cupuassu the values were: 2.89+0.23 (unfermented bean), 2.75± 0.19 (fermented bean) and 3.00+ 0.20 (roasted fermented bean). The diet containing only casein protein showed an NPR of 4.47±0.18. Thus for both cocoa and cupuassu it was shown that the roasted beans promoted a faster growth of the rats than either the in natura or fermented beans. As for the cupuassu, there was a significant biological value much higher than that of cocoa, for all the different processing stages. Finally, despite the autoclaving for the inhibition of antinutritional factors not have been optimized, it was the cupuassu protein and not that of cocoa which underwent a loss in biological value as a result of the fermentation process. On the other hand, the optimized roasting process resulted in na expressive improvement in the biological quality of the proteins, probably due to na increase in digestibility, thanks to the use of thermal treatment
Mestrado
Mestre em Tecnologia de Alimentos
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
13

Robinson, A. W. "Water relations and the control of flush growth in Theobroma cacao L." Thesis, University of Liverpool, 1986. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.380125.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
14

Muse, Radzali Bin. "Physiology and biochemistry of witches' broom disease in cocoa (Theobroma cacao, L.)." Thesis, University of Liverpool, 1989. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.253297.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Maki, Cristina Sayuri. "Diversidade e potencial biotecnológico de fungos endofíticos de cacau (Theobroma cacao L.)." Universidade de São Paulo, 2006. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/11/11137/tde-06042006-172002/.

Повний текст джерела
Анотація:
Endófitos são todos os microrganismos, cultiváveis ou não, que habitam o interior dos tecidos vegetais, não causando danos ao hospedeiro e nem o desenvolvimento de estruturas externas, excluindo, dessa forma, bactérias noduladoras e micorrizas. Theobroma cacao L. é importante para as indústrias alimentícia e cosmética, por constituir a matéria prima para a produção de manteiga de cacau. Considerando a importância do estudo do cacaueiro e sua comunidade fúngica endofítica associada, os objetivos desse trabalho foram: i) estudar a diversidade da comunidade endofítica de cacau; ii) avaliar o potencial dessa comunidade para o controle biológico de Crinipellis perniciosa, o agente causal da vassoura de bruxa e outros fitopatógenos e iii) estudar a interação endófito-patógeno e endófito-hospedeiro. O trabalho foi iniciado com o isolamento de fungos endofíticos de cacau, que foram caracterizados com base em características morfológicas e moleculares. A diversidade foi avaliada por análises de rDNA (regiões ITS1, ITS2 e 5.8) (ARDRA e sequenciamento). A análise de ARDRA gerou 64 haplótipos, os quais incluíram no mínimo, 16 espécies. A seguir, fungos endofíticos antagônicos de cacau foram selecionados in vitro contra C. perniciosa. Foi observado que, dentre os 145 isolados avaliados, 38.6% foram classificados como antagônicos, enquanto 13.1% foram classificados como parasitas. Após a seleção, os isolados foram usados para extração de metabólitos secundários e outras caracterizações. Também foi feita a detecção do gene da δ-(L-α- aminoadipil)-L-cisteinil-D-valin (ACV), que é a precursora das β-lactanas, antibióticos como as penicilinas e cefalosporinas. A amplificação desse gene gerou um fragmento de 600 pb em 9.1% dos isolados avaliados. Alguns isolados foram testados contra fungos fitopatogênicos (Colletotrichum falcatum, C. sublineorum, Erythricium salmonicolor, Rhizoctonia solani, Ceratocystis paradoxa, Phytophthora sp., P. parasitica, P. palmivora e Fusarium moniliforme). Apenas C. sublineorum de sorgo e Ceratocystis paradoxa de cana-de-açúcar foram inibidos in vitro pelos endófitos 42.3 e 2, respectivamente. Foi feita a investigação da habilidade de penetração e colonização do fungo endofítico 42.3 em cacau comum suscetível, usando as técnicas de RAPD e SEM. A penetração do fungo foi iniciada entre 3 e 6 horas após a inoculação. A interação entre o endófito de cacau 42.3 com C. perniciosa 281 (patogênico), foi avaliada por SDS-PAGE, visando a detecção de proteínas expressas pelo patógeno e pelo endófito. A SDSPAGE permitiu a visualização de bandas expressas na interação, quando os microrganismos foram crescidos juntos. Na presença do substrato de crescimento do endófito, C. perniciosa não expressou proteínas visíveis, ou distinguíveis em SDS-PAGE, mas o co-cultivo desses fungos, geraram bandas não observadas em análises prévias.
Endophytes are all microorganisms, culturable or not, that inhabit the interior of plant tissues, causing no harm to the host, and that do not develop external structures, excluding in this way, nodulating bacteria and mycorrhizal fungi. Theobroma cacao L. is important to food and cosmetic industry due the fact that it is used for production of cacao butter. Considering the importance of cacao and associated endophytic fungal community studies, the objectives of this work were to: i) study the diversity on endophytic community of cacao; ii) evaluate the potential of this community to biological control of Crinipellis perniciosa, causal agent of witches’ broom disease and other phytopathogens and iii) study the interaction endophyte-pathogen and endophyte-host. The work began with isolation of the cacao endophytic fungi that was characterizated based on morphological and molecelar characters. The diversity was evaluated by rDNA (ITS1, ITS2 e 5.8 subunit regions) analyses (ARDRA and sequencing). The ARDRA analysis generated 64 haplotypes, which included at least 16 species. Following, antagonistic endophytic fungi from cacao were selected in vitro against C. perniciosa. It was observed that in 145 evaluated isolates, 38.6% was classified as antagonic, while 13.1% were classified as parasitic. After the selection, isolates were used for secondary metabolites extraction and further characterization. Also, detection of δ-(L-α-aminoadipil)-L-cisteinil-D-valin (ACV) gene, which is the precursor of β-lactans, antibiotics like penicilins and cephalosporins, was carried out. The amplification of this gene generated a fragment of 600pb in 9.1% of the isolates evaluated. Some isolates were further evaluated against phytophathogenic fungi (Colletotrichum falcatum, C. sublineorum, Erythricium salmonicolor, Rhizoctonia solani, Ceratocystis paradoxa, Phytophthora sp., P. parasitica, P. palmivora and Fusarium moniliforme). Only C. sublineorum of sorghum and Ceratocystis paradoxa of sugarcane were in vitro inhibited by the endophytes 42.3 and 2, respectively. The investigation of the penetration and colonization ability of endophytic fungus 42.3 on susceptible cacao comum was carried out, using RAPD and SEM techniques. The penetration of the fungus was initiated between 3 and 6 hours after inoculation. The interaction between cacao endophyte 42.3 with C. perniciosa 281 (pathogenic), was evaluated by SDSPAGE, aiming the detection of expressed proteins by pathogen and endophyte. The SDS-PAGE allowed the visualization of bands expressed in the interaction, when the microorganisms were grown together. In the presence of the endophyte growth substrate, C. perniciosa do not express visible proteins or, at least, distinguishable in SDS-PAGE, but the co-cultive of these fungi generated non observed bands in previously analysis.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
16

CHATELET, PHILIPPE. "Contribution a l'etude de l'embryogenese somatique chez le cacaoyer (theobroma cacao l. )." Paris 11, 1991. http://www.theses.fr/1991PA112131.

Повний текст джерела
Анотація:
Les travaux rapportes ont ete effectues selon une approche tres generale de l'embryogenese somatique chez le cacaoyer; ils ont porte a la fois sur l'etude de l'embryogenese directe (sans phase de callogenese) a partir d'embryons zygotiques ainsi que sur les conditions d'obtention de l'embryogenese indirecte a partir de tissus permettant le clonage d'individus adultes. Plusieurs facteurs, dont les regulateurs de croissance, susceptibles d'influer sur le taux de reaction embryogene d'embryons zygotiques, ont ete etudies; le role inhibiteur de la kinetine (en combinaison avec l'ana) sur le taux d'embryogenese a notamment ete mis en evidence. L'embryogenese adventive d'embryons somatiques a pu etre maintenue pendant deux ans; l'histologie a permis de preciser que ce bourgeonnement se produit a partir de la zone du suspenseur ainsi qu'a partir du protoderme. La callogenese a ete induite a partir d'hypocotyles, de petioles et de feuilles provenant de semis steriles, a partir de feuilles de plantes cultivees en serre, et d'explants composes du nucelle et du tegument interne de tres jeunes graines. Des nodules epidermises ou meristematiques ont ete obtenus de facon reproductible a partir d'explants foliaires cultives sur un milieu de murashige et skoog (ms) modifie contenant 0,43 m de 2. 4. D et 4,4 m de bap. Le developpement de ces nodules n'a pu etre obtenu. Des cellules embryogenes et des proembryons ont egalement ete observes dans des nucelles et des teguments internes cultives sur un milieu de ms modifie contenant 4,5 m de 2. 4. D et 0,44 m de bap. L'etude histologique a permis de preciser la chronologie de l'apparition de ces structures embryogenes et d'observer leur differenciation precoce ainsi que l'accumulation de polyphenols oxydes. Le developpement de ces structures embryogenes ne s'est pas poursuivi
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
17

Pila, Quinga Liliana Alexandra. "Uma visão proteômica e epigenética da embriogênese somática de Theobroma cacao L." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2017. https://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/177789.

Повний текст джерела
Анотація:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Agrárias, Programa de Pós-Graduação em Recursos Genéticos Vegetais, Florianópolis, 2017.
Made available in DSpace on 2017-07-25T04:12:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 347035.pdf: 1475783 bytes, checksum: 8ddebabe058cf5e37e595d8c32776065 (MD5) Previous issue date: 2017
Theobroma cacao L. é uma espécie amplamente cultivada na zona tropical húmida do planeta. As sementes tem um elevado valor econômico e são a matéria prima para a produção de chocolate. No entanto, devido às características botânicas que esta espécie apresenta, associadas a um alto grau de auto-incompatibilidade, os plantios comerciais apresentam alta heterozigosidade genética, afetando diretamente a produtividade do cultivo. Por esta razão, sistemas de propagação clonal como estacas enraizadas e enxertia tem sido aplicados para a multiplicação de variedades de elite. Estas técnicas, contudo, apresentam alto custo de mão de obra e não garantem a qualidade sanitária das plantas. Neste contexto, técnicas de micropropagação in vitro associadas à embriogênese somática podem contribuir para produção em larga escala de novas variedades e de genótipos superiores, bem como para a conservação de germoplasma, além de servir como modelo para o estudo de processos fisiológicos, genéticos e bioquímicos envolvidos no desenvolvimento embrionário. A embriogênese somática a partir de partes florais tem sido o método mais eficiente para a regeneração in vitro de plântulas. Este sistema integra a embriogênese indireta com subsequente embriogênese secundária direta, a partir da qual o sistema se torna cíclico. Os protocolos de embriogênese somática apresentam lacunas no conhecimento que precisam ser preenchidas. Neste contexto, o presente trabalho teve como objetivos aprofundar nos mecanismos moleculares que determinam a qualidade dos embriões somáticos e estudar a relação da metilação do DNA e a capacidade de conversão de embriões somáticos com a embriogênese somática secundaria a longo prazo. Assim, utilizou-se a tecnologia de identificação multidimensional de proteínas (HDMSE), para identificar o perfil proteômico de embriões do tipo branco e do tipo translúcido, os quais diferem amplamente pela capacidade de conversão. O grupo das proteínas diferencialmente expressas revelou que a capacidade de conversão dos embriões somáticos está relacionada com o metabolismo dos carboidratos e com a capacidade das culturas em manter um equilíbrio no sistema redox. A análise global dos níveis da metilação do DNA em embriões somáticos jovens e embriões somáticos envelhecidos sugere que a hipometilação do DNA observada em embriões envelhecidos é uma resposta adaptativa (acumulativa) das culturas às condições in vitro, enquanto que a perda do potencial embriogênico associada com a embriogênese somática a longo prazo, é uma característica epigenética que pode ser reversível. Finalmente, o uso da droga demetilante 5-azcC mostrou uma correlação positiva com a recuperação do potencial embriogênico em embriões somáticos envelhecidos.

Abstract : Theobroma cacao L. is a plant species widely cultivated in the humid tropics of the planet. The cacao beans have a high economic value and they are the raw material for the chocolate industry. However, due to the botanical traits associated with a high degree of self-incompatibility, the commercial plantations present high genetic heterozygosity, directly affecting the crop yield. For this reason, clonal propagation systems such as rooted cuttings and grafting have been applied for the multiplication of elite varieties. However, these methods present a high labor cost and do not guarantee the plants sanitary quality. In this view, in vitro micropropagation methods associated with somatic embryogenesis can contribute to the large-scale propagation of improved varieties and genotypes, as well as the conservation of germoplasm, and this can uses as a model for the study of the physiological, genetic and biochemical processes involved in plant embryogenic development. Somatic embryogenesis using floral explants has been the most efficient method for regeneration in vitro seedlings. This system integrates indirect embryogenesis with subsequent direct secondary embryogenesis, from which the system becomes cyclic. Somatic embryogenesis protocols present hole in the knowledge, which need to be elucidated. In this context, the present work had as objective to deepen in the molecular mechanisms that determine the somatic embryo quality to study the relationship between the DNA methylation and the embryogenic potential of somatic embryos in the long-term secondary somatic embryogenesis. Thus, the multidimensional protein identification technology (HDMSE) was used to identify the proteomic profiles of white and translucid somatic embryos, which are widely different in the conversion capacity. The somatic embryos conversion ability was related to carbohydrate metabolism and the ability of cultures to maintain equilibrium in the redox system. The global DNA methylation levels in young somatic embryos and aged somatic embryos suggested that hypomethylation of DNA in aged somatic embryos is an adaptive (cumulative) response to in vitro culture conditions, whereas the loss of the embryogenic potential associated with long-term somatic embryogenesis, is an epigenetic feature that can be reversible. Finally, the 5 -azaC showed a positive correlation with the recovery of the embryogenic potential in aged somatic embryos.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
18

Maciel, Leonardo Fonseca. "Caracterização de clones, compostos bioativos e micotoxinas em cacau (Theobroma cacao L.)." Universidade Estadual de Londrina. Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Ciência de Alimentos, 2015. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000202801.

Повний текст джерела
Анотація:
O Brasil é o sexto produtor mundial de cacau, atrás de Costa do Marfim, Gana, Indonésia, Nigéria e Camarões. A região sul da Bahia se destaca por ser a maior produtora do país com cerca de 60% da produção. Devido aos prejuízos causados pela infestação da lavoura cacaueira pelo fungo Moniliophtora perniciosa, que provoca a doença “vassoura de bruxa”, os órgãos de controle e pesquisa em cacau iniciaram a clonagem de espécies resistentes à doença. A contaminação por aflatoxinas (AFs) e ocratoxina A (OTA) foi determinada em cento e trinta amostras de treze clones de cacau desenvolvido no sul da Bahia por cromatografia líquida de ultra eficiência com detector de fluorescência (UPLC-FLD) (Limite de detecção (LOD): 0,100, 0,040, 0,125, 0,050 e 0,900 μg.kg-1; Limite de quantificação (LOQ): 0,375, 0,100, 0,400, 0,125 e 2,500 μg.kg-1; Recuperação: 94,7, 90,7, 95,8, 91,7, 89,4 μg.kg-1 para AFB1, AFB2, AFG1, AFG2 e OTA respectivamente). A contaminação por aflatoxinas foi detectada em 38% das amostras, com ênfase em AFB1 com 25% das amostras positivas, ao passo que a ocratoxina A foi positiva em 18%. O teor de compostos fenólicos totais de flavonoides totais, antocianinas totais, ácido cafeico, cafeína, teobromina, catequina e epicatequina foram determinados em doze clones de cacau. Os compostos foram determinados por cromatografia líquida de ultra eficiência com detector de arranjo de diodos (UPLC-PDA). Entre os clones analisados, observou-se uma variação no seu conteúdo de compostos bioativos. O clone SRN apresentou os maior conteúdo para os compostos fenólicos, flavonoides, cafeína, catequina e epicatequina. O clone CC apresentou o menor conteúdo de compostos fenólicos, flavonoides, catequina e epicatequina. A análise de componente principal (PCA) mostrou que todos os clones têm características relacionadas com a sua composição de compostos bioativos, classificando cada clone de forma bem definida. Métodos eficazes e rápidos são importantes para distinguir clones de cacau no campo e na indústria de transformação. Foi proposta a aplicação da espectroscopia do infra vermelho próximo (NIRS), como um método analítico potencial para classificar diferentes clones e predizer a composição química de cacau. A análise da composição química e características de cor foram determinados por métodos oficiais e, em seguida, relacionado com a informação espectral por modelos de mínimos quadrados parciais e de regressão. Vários pré-tratamentos matemáticos foram aplicados para estudar a influência das variações espectrais na previsão dos atributos físicos e químicos do cacau. Os resultados das análises de composição química e as medições colorimétricos apresentaram diferenças significativas entre os clones. Os espectros NIRS de amostras exibiram perfis característicos para cada clone e análise de componentes principais mostrou diferentes clones de acordo com características espectrais.
Brazil is classified at the sixth rank in the world cocoa producer, with the Southern Bahia state producing 60% of cocoa bean in the country. Such a decrease in position was due to fungal damage named “witch’s broom disease” caused by Moniliophtora perniciosa in plantation. Nevertheless, it should be emphasized that 90% of Brazilian cocoa bean has been exported in worldwide, which requires immediate control of disease. The local research has been targeted on cloning of disease resistant species; such an improvement should be concomitantly coupled with food safety regarding the mycotoxin production by tropical Aspergillus sp. as aflatoxin (AFS) and ochratoxin A (OTA A), as well as the quality evaluation concerning bioactive compounds, and possibility of introduction of NIRS – near infrared reflectance that is rapid non-destructive physical method. Aflatoxin and ochratoxin contamination were evaluated in one hundred and thirty samples harvested from thirteen cocoa clones (Theobroma cacao L.) developed in Southern state of Bahia by Ultra Performance Liquid Chromatography with fluorescence detector (UPLC-FLD) (Limit of detection (LOD): 0.100, 0.040, 0,125, 0.050 and 0.900 μg.kg-1; Limit of quantification (LOQ): 0.375, 0.100, 0.400, 0.125 and 2,500 μg.kg-1; Recovery: 94.7, 90.7, 95.8, 91.7, 89.4 μg.kg-1 – AFB1, AFB2, AFG1, AFG2 and OTA respectively). Aflatoxin contamination was detected in 38% samples, with emphasis on AFB1 in 25%, whereas ochratoxin A was positive in 18%. The bioactive compounds analysis (twelve clones) were targeted on main cocoa components, i.e. content of total phenolic compounds, total flavonoids, total anthocyanins, caffeic acid, caffeine, theobromine, catechin and epicatechin. The compounds were determined by UPLC with photodiode array detector (UPLC-PDA). There is considerable variation between the clones analyzed for their content of bioactive compounds. The SRN clone showed the highest values for phenolic compounds, flavonoids, caffeine, catechin and epicatechin. The CC clone had the lowest values of phenolic compounds, flavonoids, catechin and epicatechin. The PCA analysis showed that all of the clones have related characteristics to their composition in bioactive compounds, classifying each well-defined clone. Effective and fast methods are important for distinguishing cocoa clones in the field and in the processing industry. This work proposes the application of NIRS as a potential analytical method to classify different clones and predict the chemical composition of cocoa. Chemical composition analysis and colour features were determined by traditional methods and then related with the spectral information by partial leastsquares regression models. Several mathematical pre-treatments were applied to study the influence of spectral variations in predicting cocoa physical and chemical attributes. The results of chemical composition analyses and colorimetric measurements show significant differences between clones. NIR spectra of samples exhibited characteristic profiles for each clone and principal component analysis showed different clones in according to spectral features.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
19

LAVANHOLE, D. F. "Análise de Diversidade Genética e Ecofisiologia de Germinação de Theobroma cacao L." Universidade Federal do Espírito Santo, 2018. http://repositorio.ufes.br/handle/10/8225.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-01T23:26:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_11701_90 - Daniele Freisleben Lavanhole.pdf: 2061340 bytes, checksum: fce5f84bf4b2c7b8dd62614200526c08 (MD5) Previous issue date: 2018-02-22
A grande variabilidade de frutos e sementes dificulta distinguir os grupos existentes de cacau. A análise de diversidade genética tem sido uma importante ferramenta para subsidiar a identificação de materiais promissores para uso comercial. Outro fator é a variabilidade existente entre os diferentes genótipos de cacaueiro à temperatura, destacando-se a necessidade e as oportunidades para a correlação adequada do material de plantio com os ambientes locais. Este trabalho está dividido em dois capítulos, sendo o primeiro capítulo intitulado Análise de diversidade genética de Theobroma cacao L., tendo-se como objetivo analisar a diversidade genética utilizando caraterísticas biométricas de frutos e sementes de genótipos de cacaueiro, visando identificar materiais promissores para uso comercial. Os genótipos avaliados foram Comum, TSH-1188, ESFIP-02, CCN-51, Ipiranga-01, SJ-02, PH-16, PS-1319, CEPEC-2002 e Catongo. Os dados foram submetidos à análise de variância e as médias foram agrupadas pelo teste de Scott-Knott (p<0,05). Foi efetuada análise multivariada e estimada divergência genética pelo método de agrupamento de Tocher e UPGMA. Através das análises deste estudo observou-se divergência genética entre os genótipos de cacaueiro, sendo que o comprimento do fruto, peso fresco da semente e diâmetro inferior foram às características que mais contribuíram para a dissimilaridade. O genótipo TSH-1188 apresentou médias superiores quanto às características físicas das sementes, enquanto, ESFIP-02 e SJ-02 apresentaram o maior ºBrix. Quanto ao segundo capítulo intitulado Ecofisiologia da germinação dos genótipos de Theobroma cacao L. objetivou-se avaliar a interação do genótipo com temperaturas e períodos de secagem na germinação e no desenvolvimento pós-germinativo do cacaueiro. No teste de germinação, as temperaturas avaliadas foram 15, 20, 25, 30, 35 e 40ºC constantes e 15-25ºC e 20-30ºC alternadas e a tolerância a dessecação foi avaliada nas sementes dispostas sob bancada em condições de laboratório (25ºC + 1ºC de temperatura e 65% + 5% de umidade) durante 0, 2 e 4 dias. A germinação e o vigor foram determinados com base na protrusão radicular e na formação de plântulas normais. Realizou-se a análise de variância e as médias foram comparadas pelo teste de Scott-Knott (P<0,05). Foi efetuada análise multivariada e estimada a divergência genética pelo método de agrupamento de Tocher e UPGMA. O delineamento experimental utilizado foi em delineamento experimental inteiramente casualizado com quatro repetições de 25 sementes. Com relação aos extremos térmicos, o genótipo TSH-1188 pode ser considerado o mais tolerante, enquanto o CEPEC-2002, o mais sensível. Tanto o processo germinativo, quanto o pós-germinativo foram influenciados pelo genótipo. TSH-1188, ESFIP-02 e Ipiranga-01 apresentaram maior porcentagem de plântulas normais vigorosas.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
20

Handley, Liam Robert. "The effects of climate change on the reproductive development of Theobroma cacao L." Thesis, University of Reading, 2016. http://centaur.reading.ac.uk/72142/.

Повний текст джерела
Анотація:
Cacao (Theobroma cacao L.) is widely farmed throughout the humid tropics where it is an important crop to smallholder farmers. Climate change projections suggest increased temperatures and altered rainfall patterns in these regions. The effects of two key climate change variables; elevated carbon dioxide (CO2) concentrations and water deficit were investigated on the reproductive development of six genotypes of cacao (CL19/10, ICS 1, IMC 47, Pound 7/B, SCA 6, and SPEC 54/1). Genotypes showed variability in their response to treatments; however general observations were also made. At elevated CO2 (700ppm) the mean length of pollen tubes decreased and the degree of fluctuation in flowering intensity increased over time without any overall reduction in flower production. Final pod size and maximum rate of growth increased in response to elevated CO2 in the second year of study. Additionally in the second year there was an increase in husk weight and thickness, and individual bean weight. There was no increase in bean number or shell percentage. Total cocoa butter content and percentage unsaturated fat was lower under elevated CO2 along with reductions in stearic, oleic and linoleic fatty acid content; however these responses varied between genotypes and sampling period. Final woody biomass increased under elevated CO2 whereas leaf biomass was unaffected. Water deficit stress had no observed effect on pollen performance, flowering behaviour, or cocoa butter content and composition. Final pod size and rate of growth was reduced under water stress in the first year of study only. The reduced pod size was reflected in reduced husk and bean weights. Final wood and leaf biomass were both reduced in response to the water stress treatment. Across all parameters measured, no evidence of interaction between elevated CO2 and water deficit stress was observed. Overall, these results demonstrate the potential for yield improvement in cacao through breeding in preparation for future climate scenarios.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
21

Clément, Didier. "Cartographie de qtl controlant des caracteres d'interet chez le cacaoyer (theobroma cacao l. )." Paris, Institut national d'agronomie de Paris Grignon, 2001. http://www.theses.fr/2001INAP0021.

Повний текст джерела
Анотація:
Cette etude concerne l'identification de qtl pour des caracteres d'interet agronomique dans deux fonds genetiques, trinitario et forastero, tres utilises en amelioration genetique du cacaoyer (theobroma cacao). Trois descendances, deux trinitario et un forastero haut-amazonien heterozygotes croises avec un meme forastero bas-amazonien homozygote, ont ete analysees. Les observations phenotypiques, realisees a abengourou en cote d'ivoire, concernent le rendement sur neuf annees de recoltes, la vigueur des arbres, des caracteristiques des feves et des fruits, le nombre d'ovules par ovaire ainsi que la resistance a la pourriture brune des cabosses (phytophthora palmivora) et aux mirides. Plusieurs qtl ont ete identifies pour tous les caracteres, sauf pour la sensibilite aux mirides. Les qtl de rendement expliquaient individuellement entre 8 et 19% de la variation phenotypique et certains d'entre eux ont ete stables sur plusieurs annees de recolte. Cependant, ils etaient differents entre les deux fonds genetique etudies. Pour les autres caracteres, certaines colocalisations de qtl ont ete trouvees entre les trois geniteurs. Un qtl pour le poids moyen du fruit expliquait 44% de la variation phenotypique, correspondant a un gene majeur. L'origine des alleles favorables (criollo ou forastero) impliques dans les qtl chez les deux parents trinitario a pu etre identifiee. L'ensemble des resultats nous permet de proposer l'utilisation de marqueurs moleculaires dans des schemas d'amelioration du cacaoyer.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
22

Soupi, Nkeutcha Marietta Solange. "Implication des arabinogalactanes protéines dans le développement des embryons chez Theobroma cacao L." Limoges, 2013. https://aurore.unilim.fr/theses/nxfile/default/faf4039e-ff63-48ee-87e0-8bc90908d5bd/blobholder:0/2013LIMO4007.pdf.

Повний текст джерела
Анотація:
Trois génotypes de cacaoyer, choisis en fonction de leur degré d’embryogénie ont été utilisés pour rechercher l’implication des arabinogalactanes protéines (AGPs) au cours de l’embryogenèse de Theobroma cacao L. . Les critères morphologiques histologiques et biochimiques ont permis de caractériser les stades de développement permettant une analyse comparative de l’embryogenèse somatique et l’embryogenèse zygotique. Les protéines glycosylées présentaient une expression différentielle en fonction des stades de développement et des génotypes. Les AGPs ont été mis en évidence pour la première fois chez le cacaoyer à l’aide du β-D-glucosyl Yariv et des anticorps spécifiques anti AGPs sans que l'on ne puisse observer aucune différence au regard des stades de développement ou du génotype. Les AGPs des embryons de cacayer, isolées à l’aide du β-D-glucosyl Yariv ont été purifiées suivant leur polarité et leur masse moléculaire. Elles sont en majorité très glycosylées et présentent une composition en monosaccharides similaire dans les embryons somatiques et zygotiques, mais qui diffère de celle du milieu de culture. La séparation par le CES calibrée par les protéines a permis de définir les masses moléculaires apparentes. Trois fractions ont été détectées, de 7 kDa à 180 kDa ; 180 à 670 kDa et supérieure à 670 kDa. L’association de la détection UV à 215 nm et la fluorescence des protéines à 221/350 nm : Ex/Em permet de détecter facilement l’hétérogénéité des fractions des AGPs et de suivre l’évolution des AGPs au cours du développement des embryons. La fraction éluée entre 9 et 11 ml a été identifiée comme celle qui serait la plus impliquée dans l’embryogenèse chez le cacaoyer
Three genotypes of Theobroma cacao L. , selected according to their degree of embryogenesis were used to investigate the involvement of arabinogalactan proteins (AGPs) during embryogenesis. Morphological, histological and biochemical criteria were used to identify developmental stages for a comparative analysis of somatic and zygotic embryogenesis. Glycosylated proteins showed differential expression according to developmental stages and genotype. The AGPs were highlight for the first time in cocoa with the β-D-glucosyl Yariv reagent and specific antibodies against AGPs without developmental stages or genotype effect. The AGPs isolated from cocoa embryos using β-D-glucosyl Yariv reagent, were purified according to their polarity and molecular weight. They are mostly glycosylated. The monosaccharide composition is different in somatic and zygotic embryos from the culture medium. Separation by SEC after proteins calibration of the column allowed us to define the apparent molecular weight of cocoa AGPs. Three fractions were detected, from 7 kDa to 180 kDa; 180-670 kDa and greater than 670 kDa. The combination of UV detection at 215 nm and proteins fluorescence at Ex/Em: 221/350 nm can detect the diversity of AGPs and has been used to monitor AGPs during embryos development. The fraction eluted between 9 and 11 ml has been identified as being heavily involved in the embryogenesis of cocoa tree
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
23

Braga, Priscila da Conceição de Souza. "Respostas fisiológicas de Theobroma cacao L. a diferentes concentrações de ferro sob alagamento." reponame:Repositório Institucional da UFES, 2015. http://repositorio.ufes.br/handle/10/2002.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Maykon Nascimento (maykon.albani@hotmail.com) on 2016-06-01T18:40:59Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao Priscila Braga (1).pdf: 1775335 bytes, checksum: e70f8b71f9158d8cc179d8d23ad7fe45 (MD5)
Approved for entry into archive by Patricia Barros (patricia.barros@ufes.br) on 2016-07-01T17:03:31Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao Priscila Braga (1).pdf: 1775335 bytes, checksum: e70f8b71f9158d8cc179d8d23ad7fe45 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-07-01T17:03:31Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao Priscila Braga (1).pdf: 1775335 bytes, checksum: e70f8b71f9158d8cc179d8d23ad7fe45 (MD5)
FAPES
O alagamento é uma barreira limitante para o crescimento inicial e estabelecimento de cacau em locais sujeitos a inundação periódica, haja vista que pode causar alterações nas trocas gasosas foliares, na nutrição e nas condições ótimas de crescimento das plantas. Além disso, têm sido encontradas grandes quantidades de Fe na água de irrigação da cultura de cacau, sendo que, em condições de alagamento, aumenta-se a disponibilidade desse elemento para as plantas, gerando uma condição de duplo estresse. Neste contexto, o objetivo desse trabalho foi avaliar os efeitos de diferentes concentrações de ferro na presença e ausência de aeração em diferentes genótipos de cacau. Avaliou-se dois genótipos de cacau, TSH 1188 e SIAL 70, com e sem aeração e excesso do ferro, num experimento instalado no delineamento de blocos casualizados com três repetições e os tratamentos distribuídos em arranjo fatorial (2x2x3) constituído de dois genótipos, com e sem aeração e três concentrações de Fe: 44,5 μmol L-1 (dose recomendada); 133,5 μmol L-1 (dose elevada) e 400,5 μmol L-1 (muito elevada). Foram realizadas avaliações da atividade de enzimas oxidativas e do teor fenóis solúveis totais, índices de clorofilas a, b e total e trocas gasosas em nível foliar, composição mineral das folhas e crescimento. A atividade enzimática e os teores de fenóis solúveis totais aumentaram na dose mais elevada de Fe sem aeração para o genótipo TSH 1188 (36,2% Peroxidase do guaiacol e 205,1% para fenóis). No genótipo SIAL 70 as doses acima da dose recomendada promoveram maior atividade enzimática da Peroxidase do guaiacol com aeração e Polifenoloxidase sem aeração. Os teores de clorofila a, b e total, foram afetados em maior grau pelo estresse de ferro para ambos os genótipos, contudo, o genótipo TSH 1188, apresentou maior índice de clorofilas. As trocas gasosas foram alteradas negativamente em virtude do excesso de ferro e falta de aeração, sendo que a taxa fotossintética para o genótipo TSH 1188 sem aeração na dose mais elevada de ferro apresentou redução de 45,0% aos 18,1 dias, no entanto, ao final do 35o dia recuperou 94,1% da taxa fotossintética inicial. Já no genótipo SIAL 70, essa redução foi observada em virtude do excesso de ferro independente da interferência do arejamento. A condutância estomática e transpiração foram reduzidas pelo excesso de Fe independente da condição ambiental (arejamento) para os dois genótipos, sendo que para a concentração interna de CO2 esse resultado foi observado apenas no genótipo TSH 1188. A absorção de nutrientes também foi alterada pelo excesso de ferro e arejamento. O genótipo TSH 1188 apresentou maior crescimento quando comparado ao genótipo SIAL 70, sendo que na concentração mais elevada de Fe (400,5 μmol L-1), independente da condição ambiental, verificou-se aumento das massas secas em relação à dose recomendada de ferro. Em função dos resultados obtidos, os dois genótipos de cacau apresentaram tolerância à ausência de aeração e excesso de ferro, contudo, verificou-se diferentes mecanismos de lidar com cada tipo de estresse.
Flooding is a limiting barrier for the initial growth and cocoa establishment in places subject to periodic flooding, given that it can cause changes in leaf gas exchange, nutrition and in optimum conditions of plant growth. Furthermore, they have been found large amounts of Fe in the irrigation water cocoa culture, and, under flooding conditions, the availability of this element in the plant is increased, generating a double stress condition. In this context, the aim of this study was to evaluate the effects of different concentrations of iron in the presence and absence of aeration in different cacao genotypes. We evaluated two cacao genotypes, TSH 1188 and SIAL 70, with and without aeration and excess iron, an experiment installed in a randomized block design with three replications and treatments distributed in a factorial arrangement (2x2x3) consisting of two genotypes, with and without aeration and three Fe concentrations: 44.5 μmol L-1 (recommended dose); 133.5 μmol L-1 (high dose) and 400.5 μmol L-1 (very high). Were evaluations of oxidative enzyme activity and the content of total soluble phenols, chlorophyll indices a, b and total and gas exchange at leaf level, mineral composition of leaves and growth. The enzymatic activity and total soluble phenolic content increased at the highest dose of Fe without aeration for TSH 1188 genotype (36.2% of guaiacol peroxidase and 205.1% for phenols). In SIAL 70 genotype the above the recommended doses promoted higher enzymatic activity of the peroxidase guaiacol with aeration and Polyphenoloxidase without aeration. The contents of chlorophyll a, b and total, were affected to a greater extent by iron stress for both genotypes, however, the TSH 1188 genotype had higher chlorophyll content. The gas exchange were altered adversely due to the excess iron and lack of aeration, and the photosynthetic rate for TSH 1188 genotype without aeration at the highest dose of iron decreased from 45.0% to 18.1 days, however at the end of 35th day recovered 94.1% of the initial photosynthetic rate. SIAL 70 genotype, this reduction was observed due to the excess iron independent of interference from aeration. The stomatal conductance and transpiration were reduced by the independent Fe excess of environmental conditions (aeration) for the two genotypes, and for the internal concentration of CO2 that result was observed only in TSH 1188 genotype. The nutrient absorption was also amended by excess iron and aeration. TSH 1188 genotype showed the highest growth when compared to SIAL 70 genotype, with the highest concentration of Fe (400.5 μmol L-1), independent of environmental conditions, there was an increase in dry mass in relation to the recommended dose iron. Depending on the results, the two cocoa genotypes tolerance absence of aeration and iron overload, however, it was found different mechanisms to handle each type of stress.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
24

Efraim, Priscilla 1978. "Contribuição a melhoria de qualidade de produtos de cacau no Brasil, por meio da caracterização de derivados de cultivares resistentes a vassoura-de-bruxa e de sementes danificadas pelo fungo." [s.n.], 2009. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/255232.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Nelson Horacio Pezoa Garcia
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-08-12T13:00:47Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Efraim_Priscilla_D.pdf: 3005113 bytes, checksum: 644805cbb4b729e262d0a9e849b572b8 (MD5) Previous issue date: 2009
Resumo: Este trabalho buscou contribuir com o Programa Brasileiro de Melhoramento Genético de Cacau por meio do processamento e caracterização dos principais derivados de nove clones estudados e utilizados comercialmente na Bahia por sua resistência à vassoura-de-bruxa: CEPEC 42, EET 397, TSA 654, TSA 656, TSAN 792, TSH 516, TSH 565, TSH 774, TSH 1188 e do cacau Comum, tradicional na região e suscetível à doença. Os frutos foram colhidos em um mesmo período, fermentados simultaneamente em lotes de 50 Kg e secos naturalmente ao sol. As amêndoas obtidas foram quebradas em nibs, que foram torrados em 3 diferentes tempos em forno elétrico rotativo a 150 ºC e moídos até 25 µm para obtenção dos liquors. A análise sensorial de preferência definiu o tempo de torração de cada material. A manteiga de cacau foi obtida por prensagem hidráulica dos liquors. Chocolates amargos foram produzidos pelo método convencional. A caracterização física dos frutos e sementes demonstrou diferenças entre os materiais quanto ao peso total dos frutos e rendimento de sementes com polpa por fruto. O monitoramento de temperatura e pH da massa em fermentação e a avaliação dos teores de umidade, atividade de água, pH, acidez total titulável, açúcares, ácidos orgânicos, proteínas, compostos fenólicos totais e da contagem microbiológica, durante a fermentação e ao término da secagem, demonstraram que a evolução do processo fermentativo foi distinta para cada material. A caracterização da manteiga de cacau quanto à composição em triacilgliceróis e curva de sólidos indicou que os todos os cultivares estudados, exceto o TSH 774, apresentaram melhorias em relação ao cacau Comum. A análise sensorial descritiva quantitativa dos liquors por duas equipes treinadas e de aceitação dos chocolates, por painel não treinado de consumidores, indicaram diferenças entre os materiais para alguns atributos avaliados de acordo com sua ascendência genética, sendo que os materiais descendentes dos grupos Trinitário e Forastero apresentaram maior preferência em relação aos descendentes apenas do grupo Forastero. Apesar das diferenças físicas e químicas verificadas nos liquors e chocolates, observou-se a viabilidade industrial de todos dos materiais estudados. Estudou-se ainda a influência da mistura de 0, 30, 50 e 100% de sementes danificadas pela vassoura-de-bruxa com sementes sadias na fermentação às características de amêndoas, liquors, manteiga e pó de cacau obtidos. Os perfis de temperatura e pH da massa em fermentação, os teores de açúcares e ácidos orgânicos e a análise da fração volátil demonstraram que reações que normalmente ocorrem na fermentação podem ter se iniciado nos frutos, antes da colheita. O teor de polifenóis totais das sementes danificadas foi maior que o de sementes sadias, porém, as perdas na fermentação foram maiores. Os teores de lipídios e proteínas das amêndoas e liquors foram menores quanto maior a proporção de sementes danificadas. A vassoura-de-bruxa não causou alterações nas propriedades físicas e químicas avaliadas nas manteigas de cacau. A análise da fração volátil das sementes, amêndoas e liquors indicou que o aumento do teor de sementes danificadas levou à diminuição ou ausência de importantes alquilpirazinas, indicando que o uso destas, nas porcentagens estudadas, pode prejudicar a qualidade sensorial dos derivados de cacau
Abstract: The aim of this study was to contribute with the Brazilian Genetic Improvement Program of cocoa by processing and characterizing the main cocoa-derived products from nine clones studied and used commercially in Bahia due to their resistance to ¿witches¿ broom¿: CEPEC 42, EET 397, TSA 654, TSA 656, TSAN 792, TSH 516, TSH 565, TSH 774, TSH 1188 and Comum cocoa, traditional in the area and susceptible to the disease. The fruits were harvested in the same period, fermented in 50 kg batches and sun-dried. The cocoa beans obtained were broken into nibs, roasted during 3 different times in a rotative electric oven at 150ºC and milled to 25 µm to obtain the liquors. A preference sensory evaluation defined the specific roasting time for each material. Cocoa butter was obtained by hydraulic pressing of the liquors. Bitter chocolates were produced by the conventional method. The physical characterization of the fruits and seeds demonstrated differences among the materials regarding total weight of the fruits and yield of seeds with pulp per fruit. Temperature and pH monitoring of the mass during fermentation and evaluation of moisture content, water activity, pH, total acidity, sugars, organic acids, proteins, total phenolic compounds and microbiological count during fermentation and at the end of drying demonstrated that the evolution of the fermentation process was different for each material. The triacylglycerol composition and the solid fat content of the cocoa butters from all the cultivars studied, except TSH 774, presented improvements compared to Comum cocoa. The quantitative descriptive analysis of the liquors carried out by two trained panels and the acceptance of the chocolates by an untrained consumer panel indicated differences for some of the parameters evaluated among the materials studied according to their genetic ascendance. The cultivars descending from Trinitario and Forastero groups presented greater preference in relation to the descendants of the Forastero group only. The physical and chemical characterization of the liquors and chocolates demonstrated differences among the materials studied; however, it also showed their industrial viability. The influence of the mixture of 0, 30, 50 and 100% of seeds damaged by ¿witches¿ broom¿ with healthy seeds during the fermentation process on the characteristics of cocoa beans, liquors, cocoa butter and powder was also studied. The temperature and pH profiles of the mass during fermentation, the amounts of sugars and organic acids and the analysis of volatile compounds demonstrated that some reactions that usually occur during fermentation might have been initiated in the fruits before harvesting. The total content of polyphenols in the damaged seeds was higher than in the healthy seeds; however, losses during fermentation were also greater. Lipid and protein contents of cocoa beans and liquors decreased with the increase of the proportion of damaged seeds. ¿Witches¿ broom¿ did not cause changes in the physical and chemical properties evaluated in the cocoa butters. The analysis of the volatile compounds of the seeds, beans and liquors showed that the increase of the content of damaged seeds led to the decrease or absence of the main alkylpyrazines, indicating that their use in the percentages studied may negatively affect the sensory quality of cocoa-derived products
Doutorado
Doutor em Tecnologia de Alimentos
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
25

Mattietto, Rafaella de Andrade. "Estudo comparativo das transformações estruturais e fisico-quimicas durante o processo fermentativo de amendoas de cacau (Theobroma cacao L.) e cupuaçu (Theobroma grandiflorum Schum)." [s.n.], 2001. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/255071.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador : Marisa de Nazare H. Jackix
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-07-28T09:33:02Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Mattietto_RafaelladeAndrade_M.pdf: 26206103 bytes, checksum: 488d554839a9c9f4e921d483860539c8 (MD5) Previous issue date: 2001
Resumo: O cupuaçu (Theobroma grandiflorum Schum), espécime do mesmo gênero botânico que o cacau, é um dos frutos mais importantes da região Amazônica. A comercialização de sua polpa, com sabor exótico muito apreciado e em plena expansão no Brasil, começa a despertar interesse no mercado exterior. A crescente industrialização da polpa tem disponibilizado um volume significativo de sementes, atualmente um subproduto com incipiente aproveitamento industrial. Correspondendo a 20% do peso do fruto, esta semente de composição química semelhante a do cacau têm sido objeto de pesquisas que comprovam que quando submetidas às mesmas etapas de processo que aquele, resultam num produto semelhante ao chocolate. O processo de industrialização do cupuaçu inicia-se de modo análogo ao cacau, com a fermentação das sementes. A etapa é indispensável, pois ocorrem importantes transformações que estão relacionadas com o desenvolvimento dos precursores de sabor e com a qualidade global do chocolate. Realizar um estudo comparativo das transformações que ocorrem nas sementes de cacau e cupuaçu, submetidas às mesmas condições de processo fermentativo, foi o objetivo deste trabalho...Observação: O resumo, na integra, podera ser visualizado no texto completo da tese digital
Abstract: Cupuassu (Theobroma grandiflorum SChum), specimen of the same botanical genus that cocoa, is one of the most important fruits of the Amazon area. The commercialization of its pulp, with very appreciated exotic flavor and in full expansion in Brazil, it begins to wake up interest in the external market. The growing industrialization of the pulp has made avaliable a significant volume of seeds, nowa by-product with incipient industrial use. Corresponding at 20% of the weight of the fruit, this seed of similar chemical composition of the cocoa has been object of researches that check that when submitted to the same process stages as that, they result in a product similar to the chocolate. The process of industrialization of the cupuassu begins in a similar way to cocoa, with the fermentation of the seeds. The stage is indispensable, because important transformations that are related with the development of the flavor precursors happen and with the global quality of the chocolate. To accomplish a comparative study of the transformations that happen in the cocoa seeds and cupuassu, submitted to the same conditions of fermentation process, it was the objective of this work...Note: The complete abstract is available with the full electronic digital thesis or dissertations
Mestrado
Mestre em Tecnologia de Alimentos
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
26

Argout, Xavier. "Le génome du cacaoyer : du décodage de sa séquence jusqu'à l'étude des gènes impliqués dans des caractères agronomiques d'intérêt." Thesis, Montpellier, SupAgro, 2017. http://www.theses.fr/2017NSAM0006/document.

Повний текст джерела
Анотація:
Depuis plusieurs années, les programmes de recherche chez le cacaoyer ont mis l'accent sur l'étude des bases génétiques des caractères agronomiques d'intérêt, notamment concernant la résistance aux maladies et la qualité des fèves de cacao, qui représentent deux attributs importants pour la cacaoculture et la production de chocolat. Ce travail présente, par l'exploration du transcriptome et du génome du cacaoyer, la constitution de ressources moléculaires et l'analyse des voies de biosynthèse impliquées dans plusieurs de ces caractères agronomiques d'intérêt. L'étude du transcriptome a permis l'identification de plusieurs dizaines de milliers de gènes exprimés dans divers organes et pour différentes conditions environnementales et ont fourni de nombreux marqueurs moléculaires qui ont été utilisés pour réaliser des cartes génétiques haute densité. Les informations apportées par ce travail ont permis d’engager le séquençage du génome de la variété Criollo du cacaoyer. Son analyse et son annotation ont apporté un ensemble d'informations biologiques cruciales, depuis le catalogue des gènes et éléments mobiles jusqu'aux aspects évolutifs qui a révélé une structure du génome peu remanié par rapport à l'ancêtre commun aux dicotylédones. Par la suite, les travaux que nous avons menés pour améliorer la séquence complète ont conduit à une réduction considérable de la fragmentation chromosomique observée dans la première version. Par ailleurs 97% de la séquence assemblée et 99% des gènes sont désormais ancrés sur les chromosomes du cacaoyer. Pour commencer à exploiter cette nouvelle séquence du génome, nous avons conduit une étude QTL à partir d'une descendance entre Trinitario implantée en Guyane, permettant de localiser les régions génomiques impliquées dans la variation de la couleur des fèves de cacao. En s'appuyant sur la version améliorée du génome du Criollo, nous avons identifié deux gènes potentiellement impliqués dans la voie de biosynthèse des anthocyanines et flavonoïdes dans la principale région génomique concernée. Un des deux gènes, situé proche du marqueur situé au pic du QTL et codant pour une chalcone synthase, semble être un gène candidat prometteur. L'étude comparative de sa structure dans le génome du Criollo (à fève blanche) et du génome de l'Amelonado (à fève violette) a mis en évidence des différences structurales pouvant être à l'origine d'une modification fonctionnelle. L'ensemble des résultats présentés dans ce travail de thèse apporte une connaissance et des outils variés qui peuvent être exploités par de multiples approches intégrées pour étudier la génétique du cacaoyer
For several years, cocoa research programs have focused on studying the genetic basis of agronomic traits of interest, especially for disease resistance and quality of cocoa beans, two important attributes for cocoa farmers and chocolate production. This work presents, by exploring the transcriptome and cocoa genome, the constitution of molecular resources and the analysis of biosynthesis pathways involved in several of these agronomical traits. The transcriptome study allowed the identification of several tens of thousands of genes expressed in various organs and for different environmental conditions and provided numerous molecular markers, used to produce high-density genetic maps. The information provided by this work led to the genome sequencing of a cocoa Criollo variety. Its analysis and annotation have provided a set of crucial biological information, from the catalog of genes and transposable elements to evolutionary aspects, which revealed a close evolutionary relationship to the eudicot putative ancestor, showing a limited number of recombination between ancestral chromosomes. Subsequently, the work we carried out to improve the complete sequence led to a considerable reduction of the chromosomal fragmentation observed in the first version. In addition, 97% of the assembled sequence and 99% of the genes are now anchored on the cocoa chromosomes. To exploit this new sequence of the genome, we conducted a QTL study from a progeny between Trinitario clones established in French Guiana, allowing to identify genomic regions involved in color trait variation observed in cocoa beans. Based on the improved version of the Criollo genome, we identified two genes potentially involved in the biosynthesis pathway of anthocyanins and flavonoids in the main genomic region concerned. One of the two genes is located nearby the QTL peak and encoding a chalcone synthase, appears to be a promising candidate gene. The comparative study of its structure in the Criollo genome (white bean) and in the Amelonado genome (purple bean) revealed several variations that could be responsible for functional modifications. The results presented in this thesis provide a variety of knowledge and tools useful to conduct multiple integrated approaches to studying cocoa tree genetics
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
27

Krishnan, Ramadasan. "Studies on genotypic variation in response to temperature and light in Theobroma cacao L." Thesis, University of Reading, 1993. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.357729.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
28

Taylor, Sarah Jane. "Studies on the environmental and endogenous regulation of vegetative growth of Theobroma cacao L." Thesis, University of Reading, 1988. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.328577.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
29

Fang, Jong-Yi. "Cryopreservation of somatic embryos for long-term germplasm conservation of cocoa (Theobroma cacao L.)." Thesis, University of Reading, 2004. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.428112.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
30

Epaina, Peter. "Identification of Molecular Markers and Quantitative Trait Loci linked to resistance to Vascular Streak Dieback and Phytophthora pod rot of Cacao Theobroma cacao L)." Thesis, The University of Sydney, 2014. http://hdl.handle.net/2123/10060.

Повний текст джерела
Анотація:
In Papua New Guinea (PNG), cacao is an important cash crop with an annual production of over 50,000 tonnes of dry beans and generates over $US50 million. More than 80% of the production comes from smallholders. Cacao therefore, provides a significant source of income to the farming communities. Unfortunately, cacao is a very hard crop to grow profitably due to several endemic problems. Among others, Phytophthora Pod Rot (PPR) and Vascular–Streak Dieback (VSD), caused by P. palmivora and Oncobasidium theobromae respectively, are the two main diseases, both of which cause significant crop losses. Planting of cacao varieties resistant to both diseases has been recognised as the most economical approach to sustain production. As such, development of cacao varieties resistant to both PPR and VSD and combined with other desirable traits constitutes one of the main objectives of cacao breeding in PNG. Two Trinitario cacao genotypes; K82 and KA2-101, were developed in PNG. K82 is resistant to PPR but susceptible to VSD while KA2-101 is susceptible to PPR but resistant to VSD. The two genotypes also have several other important agro-economical traits in contrast to each other. In this study, the two cacao genotypes were inter-crossed to provide progeny population to further our understanding on the genetic basis of resistance to the two diseases. The objectives were to 1) Create a progeny population from parents of contrasting characteristics for PPR and VSD and other useful traits, (2) Understand phenotypic segregation patterns for PPR and VSD among the progeny population, (3) Genotype the population using molecular markers to understand genotypic variation, (4) Generate genetic linkage map and (5) Map quantitative trait loci (QTLs) for PPR and VSD traits and identify molecular markers linked to them. vi Crosses between K82 and KA2-101 were made following standard controlled pollination methods. Losses during the process of pollination, pod growth and maturation were determined. Upon ripening, seeds from the pollinated pods were processed and raised in a nursery for 5-6 months. Leaf samples were collected for genetic fingerprinting. The seedlings were then field planted as single trees. Selected genotypes were cloned and tested in a replicated trial. Resistance to PPR was assessed by both artificial inoculation of detached leaf discs and pods and field pod rot. Detached leaf disc test (LDT) was carried out on seedlings in the nursery and later as mature progeny trees while detached pod test (DPT) and natural pod rot in the progeny trees and clones. Resistance to VSD was assessed based on natural infection in the progeny trees and clones. Stability of PPR and VSD reactions between the different assessments and plants types and association between the results of PPR and VSD assessments were determined. The progeny population was genotyped with simple sequence repeats (SSRs) in this study and with single nucleotide polymorphisms (SNPs) from another study and generated genotypic data. Genetic maps of cacao linkage groups were constructed and compared with previous linkage maps. The PPR and VSD phenotypic data and the linkage map were used to locate QTLs for PPR and VSD resistance and identified SSRs and SNPs linked to the QTLs. The QTLs detected were compared with consensus QTL map constructed by Lanaud et al. (2009) from several QTL maps of Phytophthora (P. palmivora, P. megakarya and P. capcisi), witches broom and frosty pod resistance. Significant losses occurred in the process of pollination and pod growth and later as seedlings or trees in the field due to both abiotic and biotic factors. Only about half of the targeted vii progenies was finally established and used. The assessment methods used clearly discriminated the genotypes with different levels of PPR and VSD resistance reactions. Genotypes with resistance levels higher than the resistant parent for PPR or VSD and genotypes resistant to both diseases were identified. The continuum of variations indicated that PPR and VSD resistance are inherited quantitatively, agreeing with previous findings. Thus, breeding for resistance would be an effective means of controlling the two diseases. PPR reactions of same genotypes tested as seedlings, progeny trees and clones by both LDT and DPT indicated weak correlation. However, several individuals consistently maintained their level of reactions across the different plant types and assessment methods. The artificial inoculation tests and field pod rot gave similar results. The findings suggested that cautionary measures should be taken when artificial tests are used for selecting PPR resistance. Similarly, although, the correlation between the VSD and PPR reactions was low, several genotypes consistently maintained their resistant reaction for the two diseases across the different plant types and assessment methods. The PPR and VSD resistance status of the progeny trees and the clones derived from them were generally stable, supporting the clonal breeding advocated in PNG. The genetic fingerprinting revealed DNA variation between the parents. Segregation of the parental alleles of the loci among the progenies followed segregation types expected from crossing between heterozygous parents for SSRs. By employing 716 markers (SSRs and SNPs), a reasonably saturated cacao linkage map was constructed, that had good homology with previous maps. This suggested the reliability and its utility across map based molecular studies. The markers largely clustered in localised regions of the chromosomes, clearly indicating ‘hot’ and ‘cold’ spots for recombination and possibly reflecting some structural or functional properties of the DNA in these parts of the genome. Several loci, which mostly segregated in KA2-101, a self-incompatible parent, deviated from the expected ratios. Higher viii proportion of distorted loci in a self-incompatible parent appears to be common in all cacao mapping populations developed so far, suggesting self-incompatibility as a contributing factor to segregation distortion. Phenotypically, the two Trinitario parents are variable. This was ascertained at the genomic level, with 50% heterozygous across all the SSRs assessed. However, at the chromosomal level, each parent was either highly heterozygous or homozygous for several of the loci in certain chromosomes, indicating fixation or non-fixation of some segments of the chromosomes. The results clearly reflected the dynamics of breeding and selection process of the two parents. QTL analysis detected 31 putative QTLs for the 16 PPR and VSD traits. Most of the QTLs tended to be localised in certain regions of only few chromosomes. Moreover, in most cases, the PPR and VSD QTLs on the same chromosome were located in the same region and corresponded to the Phytophthora QTLs in the same regions and/or ‘hot spots’ of each chromosome in the consensus QTL map. In several LGs, the PPR and VSD QTLs were located in the same region as the QTLs for witches’ broom and frosty pod resistance. The results supported previous findings that localized regions or ‘hotspots’ for QTLs for Phytophthora resistance exist in cacao genome. Moreover, detection of VSD QTLs in the same ‘hot spots’, indicated their localized and co-existence with QTLs for Phytophthora resistance. Progenies resistant to both the PPR and VSD suggested that the co-located PPR and VSD QTLs may have been inherited together. However, whether the QTLs are the same or not need to be verified. Furthermore, the location of Phytophthora and VSD QTLs in the same region with the Bitches’ Broom and Frosty Pod may also indicate the involvement of common or a cluster of genes conferring resistance to the fungal diseases in cacao. The percentage phenotypic variation explained by each QTL suggested low to intermediate ix effects. Similar findings have been reported in most QTL studies for Phytophthora resistance and suggest that a large number of genes having small effects may be involved in the resistances to PPR and VSD. This is further supported by the polygenic nature of resistance with additive effects that have been reported for PPR and VSD. Higher allelic effects of the resistant parents were largely contributing to the resistance QTLs. However, mixed allelic effects of the parents for the QTLs were evident. This suggested that susceptible genotypes can also be a source of genetic variability for disease resistance, which is not commonly exploited in conventional breeding programs because their phenotypic contributions are considered too weak. However, the use of molecular markers could facilitate an exhaustive detection and the management of such traits. SSRs and SNPs linked to the QTLs for PPR and VSD traits were identified. Moreover, distance between the flanking markers for all the QTLs identified were less than 5 cM, suggesting that use of high density maps based on SNPs would greatly narrow down the QTLs regions and identify SNPs, which are more targeted to the functional genes to increase the efficiency of marker assisted selection (MAS) program in cacao. SSRs and SNPs identified in this study, are potential markers to be employed for MAS program in developing resistant varieties to reduce the effects of, not only P. palmivora and VSD but other Phytophthora diseases. Moreover, location of the PPR and VSD QTLs in the same regions as the QTLs for other Phytophthora species, Witches’ Broom and Frosty Pod resistance also offer the possible accumulation of the different genes for the different diseases to improve and sustain the durability of disease resistance in cacao. It also offers the possibility of developing common markers for the diseases for MAS, so that selection for one disease can provide opportunities for selection for other diseases.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
31

Cysne, Alex Queiroz. "Epidemiologia comparativa da resinose (Lasiodiplodia theobromae) do cajueiro em pomares comerciais o semi-Ãrido nordestino." Universidade Federal do CearÃ, 2009. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=3851.

Повний текст джерела
Анотація:
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico
Atualmente, a doenÃa conhecida como resinose, causada pelo fungo Lasiodiplodia theobromae, vem merecendo destaque no semi-Ãrido brasileiro devido ao ataque em galhos e ramos lenhosos da planta, provocando significativas perdas na produÃÃo de castanha. O desenvolvimento de estudos epidemiolÃgicos à de fundamental importÃncia no entendimento dos aspectos ecolÃgicos envolvidos na ocorrÃncia e progresso da doenÃa. Este trabalho objetivou realizar estudos sobre a dinÃmica espaÃo-temporal do patÃgeno em trÃs diferentes clones de cajueiro. Foram estimadas a dispersÃo desta doenÃa atravÃs de seu padrÃo espacial e temporal na Ãrea em estudo, estudando-se os componentes das anÃlises como os modelos de curva de progresso da doenÃa, intensidade mÃxima da doenÃa, inÃcio de aparecimento dos sintomas e Ãrea abaixo da curva de progresso da doenÃa, de forma a comparar epidemiologicamente o desenvolvimento desta doenÃa em clones com diferentes reaÃÃes. As Ãreas de estudo estÃo localizadas em uma propriedade situada no municÃpio de Pio IX, PI. Os dados de incidÃncia e severidade foram coletados entre os anos de 2002 e 2007, e utilizados nas anÃlises espaciais e temporais para os clones BRS 226, Embrapa 51 e Faga 11. Mesmo apresentando diferenÃas quanto à incidÃncia e severidade, foi observado que a doenÃa assume um modelo aleatÃrio de dispersÃo no inÃcio da epidemia, e que o aumento da incidÃncia se dà pelo surgimento de novos focos unitÃrios e crescimento dos focos antes existentes. Posteriormente, registrou-se uma agregaÃÃo de plantas doentes. Os clones apresentaram ajustes a diferentes modelos epidemiolÃgicos de acordo com o grau de susceptibilidade. As comparaÃÃes entre as epidemias baseadas nos seus componentes apresentaram diferenÃas significativas entre os clones de cajueiro, sugerindo o uso potencial da resistÃncia genÃtica do hospedeiro como mÃtodo de controle da resinose do cajueiro.
Presently, a cashew disease known as gummosis, caused by the fungus Lasiodiplodia theobromae, deserves special attention due to its infection to branches and trunks of woody plants imposing significantly reduction in nut yield. As the importance of disease increases, it becomes of fundamental importance the development of epidemiological studies to understand the ecological aspects involved on disease establishment and progress. This work aimed to study gummosis dynamics in time and space in three different clones of cashew. Patterns of dispersion in space and disease progress on time, as well as the components involved on these models such as disease progress curve, maximum disease intensity, area under the disease progress curve and the point of initial disease were studied analyzed in order to compare epidemics in the three clones with different disease reactions. The study was conducted in a commercial cashew farm in Pio IX district in Piaui state, Brazil. Gummosis incidence and severity data of collected from 2002 to 2007 were used for both time and space analyses for BRS 226, Embrapa 51 and Faga 11 clones. Disregarding differences in disease occurrence and severity among clones, a random pattern of dispersion was observed at the beginning of the epidemic followed by the development of new foci and expansion of original foci. Later, a clustered pattern was observed. Clones showed different fitness to epidemic models accordingly with their degree of susceptibility. Comparison of epidemics based on their components have shown significant differences among clones, providing evidence for the potential use of host resistance as a means of gummosis control.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
32

Cysne, Alex Queiroz. "Epidemiologia comparativa da resinose (Lasiodiplodia theobromae) do cajueiro em pomares comerciais o semi-árido nordestino." reponame:Repositório Institucional da UFC, 2009. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/1429.

Повний текст джерела
Анотація:
CYSNE, Alex Queiroz. Epidemiologia comparativa da resinose (Lasiodiplodia theobromae) do cajueiro em pomares comerciais o semi-árido nordestino. 2009. 69f. Dissertação(Mestrado em Agronomia/Fitotecnia)- Centro de Ciências Agrárias, Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2009.
Submitted by Maria Naires Souza (marianaires@ufc.br) on 2011-12-13T20:04:25Z No. of bitstreams: 1 2009-dis-aqcysne.pdf: 376485 bytes, checksum: a941202c02abf7b9dceb110af08a0862 (MD5)
Approved for entry into archive by Aline Nascimento(vieiraaline@yahoo.com.br) on 2011-12-19T14:49:00Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2009-dis-aqcysne.pdf: 376485 bytes, checksum: a941202c02abf7b9dceb110af08a0862 (MD5)
Made available in DSpace on 2011-12-19T14:49:00Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2009-dis-aqcysne.pdf: 376485 bytes, checksum: a941202c02abf7b9dceb110af08a0862 (MD5) Previous issue date: 2009-02-26
Presently, a cashew disease known as gummosis, caused by the fungus Lasiodiplodia theobromae, deserves special attention due to its infection to branches and trunks of woody plants imposing significantly reduction in nut yield. As the importance of disease increases, it becomes of fundamental importance the development of epidemiological studies to understand the ecological aspects involved on disease establishment and progress. This work aimed to study gummosis dynamics in time and space in three different clones of cashew. Patterns of dispersion in space and disease progress on time, as well as the components involved on these models such as disease progress curve, maximum disease intensity, area under the disease progress curve and the point of initial disease were studied analyzed in order to compare epidemics in the three clones with different disease reactions. The study was conducted in a commercial cashew farm in Pio IX district in Piaui state, Brazil. Gummosis incidence and severity data of collected from 2002 to 2007 were used for both time and space analyses for BRS 226, Embrapa 51 and Faga 11 clones. Disregarding differences in disease occurrence and severity among clones, a random pattern of dispersion was observed at the beginning of the epidemic followed by the development of new foci and expansion of original foci. Later, a clustered pattern was observed. Clones showed different fitness to epidemic models accordingly with their degree of susceptibility. Comparison of epidemics based on their components have shown significant differences among clones, providing evidence for the potential use of host resistance as a means of gummosis control.
Atualmente, a doença conhecida como resinose, causada pelo fungo Lasiodiplodia theobromae, vem merecendo destaque no semi-árido brasileiro devido ao ataque em galhos e ramos lenhosos da planta, provocando significativas perdas na produção de castanha. O desenvolvimento de estudos epidemiológicos é de fundamental importância no entendimento dos aspectos ecológicos envolvidos na ocorrência e progresso da doença. Este trabalho objetivou realizar estudos sobre a dinâmica espaço-temporal do patógeno em três diferentes clones de cajueiro. Foram estimadas a dispersão desta doença através de seu padrão espacial e temporal na área em estudo, estudando-se os componentes das análises como os modelos de curva de progresso da doença, intensidade máxima da doença, início de aparecimento dos sintomas e área abaixo da curva de progresso da doença, de forma a comparar epidemiologicamente o desenvolvimento desta doença em clones com diferentes reações. As áreas de estudo estão localizadas em uma propriedade situada no município de Pio IX, PI. Os dados de incidência e severidade foram coletados entre os anos de 2002 e 2007, e utilizados nas análises espaciais e temporais para os clones BRS 226, Embrapa 51 e Faga 11. Mesmo apresentando diferenças quanto à incidência e severidade, foi observado que a doença assume um modelo aleatório de dispersão no início da epidemia, e que o aumento da incidência se dá pelo surgimento de novos focos unitários e crescimento dos focos antes existentes. Posteriormente, registrou-se uma agregação de plantas doentes. Os clones apresentaram ajustes a diferentes modelos epidemiológicos de acordo com o grau de susceptibilidade. As comparações entre as epidemias baseadas nos seus componentes apresentaram diferenças significativas entre os clones de cajueiro, sugerindo o uso potencial da resistência genética do hospedeiro como método de controle da resinose do cajueiro.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
33

Ford, Caroline Sarah. "Investigations into the genetic and physiological basis of self-incompatibility in cocoa (Theobroma cacao L.)." Thesis, University of Reading, 2004. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.410554.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
34

Lemos, Camila Queiroz. "Abelha Plebeia cf. flavocincta como potencial polinizador do cacaueiro (Theobroma cacao L.) no semiÃrido brasileiro." Universidade Federal do CearÃ, 2014. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=13812.

Повний текст джерела
Анотація:
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico
A cultura do cacaueiro tem sido levada para Ãreas mais secas para evitar doenÃas fÃngicas como a vassoura de bruxa (Moniliophtora perniciosa), no entanto nÃo se sabe como a cultura se comportaria nessas novas condiÃÃes, inclusive a existÃncia dos polinizadores naturais. Portante o presente trabalho pretende estudar a biologia floral, os visitantes florais e potenciais polinizadores do cacaueiro, bem como o uso de abelha Plebeia cf. flavocincta em cultivo de cacau no semiÃrido brasileiro. O trabalho foi realizado no perÃodo de outubro a dezembro de 2013 na Fazenda Frutacor, localizada no PerÃmetro Irrigado, do municÃpio de Russas em Ãrea do semiÃrido brasileiro no estado do CearÃ. Nesse estudo foi selecionada a variedade do cacaueiro CA1. Os resultados obtidos em relaÃÃo à biologia floral mostraram que a abertura das flores do cacaueiro ocorreu gradativamente apresentando 14 horas de duraÃÃo, tendo inÃcio Ãs 15:00 horas atà as 5:00 horas da manhà do dia seguinte. As flores polinizadas apresentaram formaÃÃo de fruto sete dias apÃs abertura e as demais nÃo polinizadas sofreram abscisÃo 36h apÃs a antese. A variedade selecionada para estudo apresentou mÃdia de 859, 25  206,86 inflorescÃncias por planta e um total de 5654,58 botÃes florais e flores, sendo destes 87,99% de botÃes florais (4975,93  1197,92) e 12,01% de flores (678,55  34,09). Das flores encontradas, 85% eram flores novas e 15% velhas. A produÃÃo de frutos por planta foi estimada pela contagem do nÃmero total de frutos em cinco plantas apresentando uma mÃdia de 72,60  34,09 por planta. Quanto ao requerimento de polinizaÃÃo verificou-se que apenas na polinizaÃÃo livre ocorreu a formaÃÃo de frutos. Na avaliaÃÃo da comunidade de insetos presentes na Ãrea de cultivo utilizando pratos armadilha (pan traps) foram coletados 292 indivÃduos, distribuÃdos em quatro ordens: Diptera a mais abundante com 179 indivÃduos (61,30%), seguida pela Hymenoptera (27,05%), Coleoptera (7,19%), Lepdoptera (2,39%) e outras (2,39%). No que se refere à utilizaÃÃo de abelhas Plebeia no cultivo de cacau, foi observado que a atividade de voo ocorreram com mais frequÃncia no perÃodo matutino e no inÃcio da tarde, concentrando o pico de entrada e saÃda de abelhas nas colÃnias de 11:00 Ãs 13:00 horas. O nÃctar/Ãgua foi o principal recurso coletado em quase que na totalidade das observaÃÃes. Embora nÃo tenham sido observadas as abelhas nas flores do cacaueiro, o pÃlen desta cultura foi encontrado nos potes de alimento e no corpo de campeiras, nas corbÃculas e cabeÃa, indicando que estas visitaram de forma efetiva as flores do cacaueiro.
The culture of cocoa has been taken to drier areas to prevent fungal diseases such as âvassoura de bruxaâ (Moniliophtora perniciosa), however it is not known how culture would behave in these new conditions, including the existence of natural pollinators. Therefore this study aims to study the floral biology, flower visitors and potential pollinators of cacao and the use of bee Plebeia cf. flavocincta in cocoa cultivation in the Brazilian semiarid region. The study was conducted from October to December of 2013 in the farm Frutacor, in the municipality of Russas - CE. This study has selected the variety of cacao CA1. The results obtained in relation to floral biology showed that the opening of the flowers of the cacao occurred gradually starting at 15h until 5 am the next day. Pollinated flowers presented fruit formation seven days after opening and the others not pollinated abscised 36h after anthesis. The range selected for study had an average of 859 Â 25 206.86 inflorescences per plant and a total of 5654.58 individuals (buds and flowers), with 87.99 % of flower buds (4975.93 Â 1197.92) and 12.01% of flowers (678.55 Â 34.09). Flowers found, 85 % were new and 15 % old. Fruit yield per plant was estimated by the total number of fruits count in five plants with a mean of 72.60 Â 34.09 per plant. About the application for pollination, it was found that only in the free one occurred fruit formation. In assessing the insect community present in the area of culture using pan traps were collected 292 individuals in four order: Diptera the most abundant with 179 individuals (61,30%), followed by Hymenoptera (27,05%), Coleoptera (7,19%), Lepdoptera (2,39%) and others (2,39%). As regards the use of bees Plebeia in cocoa growing, it was observed that the activity of flight occurred more frequently in the morning and early afternoon, focusing peak input and output in colonies of bees from 11:00 am to 13:00 pm. The nectar/water was the main resource gathered almost the whole of the observations. Although bees have not been observed in cocoa flowers, pollen culture found in food pots and in the body of foragers, pollen basket and head, indicated that they effectively visited the culture.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
35

Simão, Marcos Vinícius Ribeiro de Castro. "Mortalidade de cacaueiros (Theobroma cacao L.) em várzeas após cheia extrema no baixo Rio Madeira." Instituto Nacional de Pesquisas da Amazônia, 2017. http://bdtd.inpa.gov.br/handle/tede/2235.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Gizele Lima (gizele.lima@inpa.gov.br) on 2017-04-04T14:22:23Z No. of bitstreams: 2 Dissertacao_Marcos_Simao_CFT_INPA_FINAL.pdf: 2219742 bytes, checksum: d07eac3a96b5e9af2df482b6a2624a86 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2017-04-04T14:22:23Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertacao_Marcos_Simao_CFT_INPA_FINAL.pdf: 2219742 bytes, checksum: d07eac3a96b5e9af2df482b6a2624a86 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-02-16
Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq
The cocoa has been cultivated for centuries in Amazonia floodplains. This was the product most exported of this region and nowadays it has been an important non-timber forest product for riverine populations of white water rivers. In 2014, the rivers water level in lower Madeira river reached the highest level ever recorded, resulting in the mortality of many cocoa trees on the floodplains. Despite some reports of cocoa tree mortality after extreme floods, these are events rarely studied in the amazon region. Then, the goals of this paper were: understand the floods dynamic in the lower Madeira river; to estimate the cocoa tree mortality rate after an extreme flood; and to identify the influence of environmental and dendrometric variables over this mortality rate. It was found a growth trend of the higher water levels reached over the last three decades, highlighting the flood of 2014, which exceeded 3.71 meters the mean of the maximum levels of this historical series. It was observed that since the beginning of the 21st century it has happened an increase in the cocoa plantations in the region, since the majority (85%) of the cocoa plantations were set down over the last 15 years. This fact potentialized the mortality caused by the extreme flood, considering that small cocoa trees experience higher mortality rates after floods. The extreme flood occurred in 2014 caused the mortality of 100% of young cocoa tress and 46% of adult cocoa trees. Taking into account only adult cocoa trees, those bigger in diameter experienced lower mortality because they were more resistant to the action of the flow and the injuries caused in the trunk. The increase in canopy cover contributed to lower mortality probably by reducing the impact of logs brought by the flow and reducing the stress caused by excess radiation in cocoa trees, which is a shade tolerant species. Mortality was not influenced by the depth of the sediment layer deposited during the flood; this result can be attributed to the species capacity to emit adventitious root from the trunk. The variation in the flooding duration, between 70 and 105 days, also did not influence mortality. It is possible that this result is due to the extreme magnitude of this flood, which did not allow to sample cocoa plantations that went through less than 70 days of flood. The pruning and the distance of the cocoa plantation at the riverbank also did not influence the mortality. Thus, in view of the trend of increasing flood peaks in the lower Madeira river and of intensification of new cocoa plantations in the region, the results of this work are important steps for understanding these mortality events and for adaptation of the cultivation of cocoa tree in the floodplains.
O cacau é cultivado há séculos nas várzeas da Amazônia. Esse já foi o produto mais exportado da região e atualmente é um importante produto florestal não madeireiro para famílias ribeirinhas que residem em várzeas de rios de água branca. Em 2014, o nível de água no baixo Rio Madeira atingiu sua maior cota já registrada, o que resultou em grande mortalidade de cacaueiros nas várzeas. Apesar de haver relatos esparsos de mortalidade de cacaueiros após uma cheia extrema, esses são eventos pouco estudados na região Amazônica. Assim, os objetivos desse trabalho foram: compreender a dinâmica das cheias no baixo rio Madeira; estimar a taxa de mortalidade dos cacaueiros após uma cheia extrema; e identificar a influência de variáveis ambientais e dendrométricas sobre essa taxa de mortalidade. Constatou-se uma tendência de crescimento das cotas máximas atingidas pelo rio nas últimas três décadas, destacandose a cheia de 2014, a qual superou em 3,71 metros a média das máximas dessa série histórica. Observou-se que a partir do início do século XXI houve aumento do cultivo de cacau na região, já que a maioria (85%) dos cacauais foram implantados nos últimos 15 anos. Isso potencializou a mortalidade causada pela cheia extrema, haja vista que cacaueiros de menor porte sofrem maior mortalidade após alagamento. A cheia extrema ocorrida em 2014 causou a mortalidade de 100% dos cacaueiros jovens e 46% dos cacaueiros adultos. Considerando apenas os cacaueiros adultos, aqueles com maior diâmetro sofreram menor mortalidade por serem mais resistentes à ação da correnteza e a injúrias causadas no tronco. O aumento da cobertura do dossel contribui para redução da mortalidade provavelmente por diminuir o impacto de troncos trazidos pela correnteza e por reduzir o estresse causado pelo excesso de radiação no cacaueiro, que é uma espécie umbrófila. A mortalidade não foi influenciada pela profundidade da camada de sedimentos depositada durante a cheia, resultado esse atribuído à capacidade da espécie em emitir raízes adventícias a partir do tronco. A variação da duração do alagamento, entre 70 e 105 dias, também não influenciou a mortalidade. É possível que isso seja devido à extrema magnitude dessa cheia, o que impossibilitou amostrar cacauais que sofreram alagamento por menos de 70 dias. A realização de poda de copa e a distância do cacaual à margem do rio também não influenciaram a mortalidade. Assim, diante do cenário de tendência de aumento dos picos de cheia no baixo rio Madeira e da intensificação do plantio de cacau na região, esses resultados constituem passos importantes para a compreensão dos eventos de mortalidade e para adaptação do cultivo de cacau nas várzeas.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
36

Lemos, Camila Queiroz. "Abelha Plebeia cf. flavocincta como potencial polinizador do cacaueiro (Theobroma cacao L.) no semiárido brasileiro." reponame:Repositório Institucional da UFC, 2014. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/17100.

Повний текст джерела
Анотація:
LEMOS, Camila Queiroz. Abelha Plebeia cf. flavocincta como potencial polinizador do cacaueiro (Theobroma cacao L.) no semiárido brasileiro. 2014. 71 f. Dissertação (mestrado em zootecnia)- Universidade Federal do Ceará, Fortaleza-CE, 2014.
Submitted by Elineudson Ribeiro (elineudsonr@gmail.com) on 2016-04-26T19:08:09Z No. of bitstreams: 1 2014_dis_cqlemos.pdf: 1355717 bytes, checksum: 7598d9370bd508bb379a69b9fb7da40d (MD5)
Approved for entry into archive by José Jairo Viana de Sousa (jairo@ufc.br) on 2016-05-27T19:26:25Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_dis_cqlemos.pdf: 1355717 bytes, checksum: 7598d9370bd508bb379a69b9fb7da40d (MD5)
Made available in DSpace on 2016-05-27T19:26:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_dis_cqlemos.pdf: 1355717 bytes, checksum: 7598d9370bd508bb379a69b9fb7da40d (MD5) Previous issue date: 2014
The culture of cocoa has been taken to drier areas to prevent fungal diseases such as “vassoura de bruxa” (Moniliophtora perniciosa), however it is not known how culture would behave in these new conditions, including the existence of natural pollinators. Therefore this study aims to study the floral biology, flower visitors and potential pollinators of cacao and the use of bee Plebeia cf. flavocincta in cocoa cultivation in the Brazilian semiarid region. The study was conducted from October to December of 2013 in the farm Frutacor, in the municipality of Russas - CE. This study has selected the variety of cacao CA1. The results obtained in relation to floral biology showed that the opening of the flowers of the cacao occurred gradually starting at 15h until 5 am the next day. Pollinated flowers presented fruit formation seven days after opening and the others not pollinated abscised 36h after anthesis. The range selected for study had an average of 859 ± 25 206.86 inflorescences per plant and a total of 5654.58 individuals (buds and flowers), with 87.99 % of flower buds (4975.93 ± 1197.92) and 12.01% of flowers (678.55 ± 34.09). Flowers found, 85 % were new and 15 % old. Fruit yield per plant was estimated by the total number of fruits count in five plants with a mean of 72.60 ± 34.09 per plant. About the application for pollination, it was found that only in the free one occurred fruit formation. In assessing the insect community present in the area of culture using pan traps were collected 292 individuals in four order: Diptera the most abundant with 179 individuals (61,30%), followed by Hymenoptera (27,05%), Coleoptera (7,19%), Lepdoptera (2,39%) and others (2,39%). As regards the use of bees Plebeia in cocoa growing, it was observed that the activity of flight occurred more frequently in the morning and early afternoon, focusing peak input and output in colonies of bees from 11:00 am to 13:00 pm. The nectar/water was the main resource gathered almost the whole of the observations. Although bees have not been observed in cocoa flowers, pollen culture found in food pots and in the body of foragers, pollen basket and head, indicated that they effectively visited the culture.
A cultura do cacaueiro tem sido levada para áreas mais secas para evitar doenças fúngicas como a vassoura de bruxa (Moniliophtora perniciosa), no entanto não se sabe como a cultura se comportaria nessas novas condições, inclusive a existência dos polinizadores naturais. Portante o presente trabalho pretende estudar a biologia floral, os visitantes florais e potenciais polinizadores do cacaueiro, bem como o uso de abelha Plebeia cf. flavocincta em cultivo de cacau no semiárido brasileiro. O trabalho foi realizado no período de outubro a dezembro de 2013 na Fazenda Frutacor, localizada no Perímetro Irrigado, do município de Russas em área do semiárido brasileiro no estado do Ceará. Nesse estudo foi selecionada a variedade do cacaueiro CA1. Os resultados obtidos em relação à biologia floral mostraram que a abertura das flores do cacaueiro ocorreu gradativamente apresentando 14 horas de duração, tendo início às 15:00 horas até as 5:00 horas da manhã do dia seguinte. As flores polinizadas apresentaram formação de fruto sete dias após abertura e as demais não polinizadas sofreram abscisão 36h após a antese. A variedade selecionada para estudo apresentou média de 859, 25 ± 206,86 inflorescências por planta e um total de 5654,58 botões florais e flores, sendo destes 87,99% de botões florais (4975,93 ± 1197,92) e 12,01% de flores (678,55 ± 34,09). Das flores encontradas, 85% eram flores novas e 15% velhas. A produção de frutos por planta foi estimada pela contagem do número total de frutos em cinco plantas apresentando uma média de 72,60 ± 34,09 por planta. Quanto ao requerimento de polinização verificou-se que apenas na polinização livre ocorreu a formação de frutos. Na avaliação da comunidade de insetos presentes na área de cultivo utilizando pratos armadilha (pan traps) foram coletados 292 indivíduos, distribuídos em quatro ordens: Diptera a mais abundante com 179 indivíduos (61,30%), seguida pela Hymenoptera (27,05%), Coleoptera (7,19%), Lepdoptera (2,39%) e outras (2,39%). No que se refere à utilização de abelhas Plebeia no cultivo de cacau, foi observado que a atividade de voo ocorreram com mais frequência no período matutino e no início da tarde, concentrando o pico de entrada e saída de abelhas nas colônias de 11:00 às 13:00 horas. O néctar/água foi o principal recurso coletado em quase que na totalidade das observações. Embora não tenham sido observadas as abelhas nas flores do cacaueiro, o pólen desta cultura foi encontrado nos potes de alimento e no corpo de campeiras, nas corbículas e cabeça, indicando que estas visitaram de forma efetiva as flores do cacaueiro.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
37

Mota, Jay Wallace da Silva e. "Análise da diversidade genética de germoplasma de Theobroma cacao L. da Amazônia Brasileira por microssatélites." Universidade Federal de Viçosa, 2003. http://www.locus.ufv.br/handle/123456789/10002.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Marco Antônio de Ramos Chagas (mchagas@ufv.br) on 2017-04-05T18:20:11Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1164453 bytes, checksum: fdbc208493b147756c7fd84726536d71 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-04-05T18:20:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1164453 bytes, checksum: fdbc208493b147756c7fd84726536d71 (MD5) Previous issue date: 2003-05-30
Uma amostra de 172 clones de cacau (Theobroma cacao L.), provenientes de amostras coletadas em populações espontâneas de 16 bacias hidrográficas da Amazônia Brasileira, foi caracterizada por meio de microssatélites visando identificar genótipos, estimar a diversidade genética e estruturas genéticas das populações de origem. Foram detectados 187 alelos a partir de 30 locos microssatélites, dos quais 29 apresentaram polimorofismo, seletivamente neutros e independentes, permitindo identificar 169 (98,3%) genótipos distintos e apenas três genótipos repetidos (CAB 731, CAB 732 e CAB 734), oriundos da bacia do Rio Uatumã-AM. Os genótipos agrupararam-se segundo suas origens geográficas, com a dissimilaridade variando de 0,0 a 0,79 e média de 0,59. Foram identificados 68 alelos raros, dos quais 23 exclusivos, destacando-se as bacias do Acre e do Alto Amazonas com maior número de alelos privados, corroborando suas maiores riquezas alélicas. Todas as subpopulações apresentaram boa diversidade genética, exceto as de Rondônia que mostraram menor variabilidade para todos os indicadores utilizados. A diversidade genética total foi 0,658 contra uma heterozigosidade observada de 0,295, observando-se défict de heterozigosidade em todas as amostras, caracterizado por um coeficiente de endogamia de 0,408 e taxa de fecundação cruzada de 42 %. As subpopulações apresentaram forte estruturação, com significativa diferenciação (G ST = 0,292 e F ST = 0,290) e alto coeficiente de parentesco (R EL = 0,367) dos indivíduos dentro das subpopulações. A análise das amostras agrupadas (Acre, Alto Amazonas, Rondônia e Baixo Amazonas) mostra 66,6% da variabilidade genética dentro das subpopulações, 14,9 % entre subpopulações dentro dos grupos e 18,5% entre os quatro grupos. As populações do Alto Amazonas se destacaram em termos de contribuição relativa à diversidade e riqueza alélica total. No acre, a despeito da alta diversidade e riqueza alélica, apenas a bacia do Rio Tarauacá apresenta contribuição relativa positiva. As demais demonstram redundância na composição alélica, com contribuições relativas negativas. O dendrograma de distância genética D de Nei apresentou topologia mais robusta que δμ 2 e D L (-ln(1-F ST ), confirmando o agrupamento das subpopulações do Acre e Alto Amazonas e destacando a elevada divergência da bacia do Rio Jamari em relação às demais. Os resultados realçam a importância de novas coletas na bacias hidrográficas do Amazonas e Acre (especialmente a do rio Tarauacá) e a necessiade de agregar o máximo de novas bacias visando reunir o máximo de novos alelos, alelos raros e/ou exclusivos, de modo a enriquecer as coleções de germoplasma e a minimizar perdas por erosão genética.
A sample of 172 clonal genotypes of the cacao tree (Theobroma cacao L.) representing germplasm collections from natural subpopulations collected in 16 river basins of the Brazilian Amazon region was characterized using microsatellites to identify genotypes, assess genetic diversity and population structure. From 30 loci microsatellites analyzed 29 showed polymorphism revealing 186 alleles selectively neutral and independent, which allowed to identify 169 (98.3%) distinct genotypes and only three repeated ones (CAB 731, CAB 732 and CAB 734) from Uatumã (AM) river basin. The genotypes were clustered in accordance with their geographic origins, their dissimilarities varying from 0.0 to 0.79 and mean 0.59. Sixty eight rare aleeles were identified from which 23 privates ones, which places the basins from Acre and Upper Amazon with higher number of private alleles according to their greater allelic richness. All subpopulations showed relatively high genetic diversity except those from Rondonia that presented low variability to all indicators used. The Total diversity was 0.658 for an observed heterozigosity 0.295, a result of a heterozigosity deficit in every sample, characterized by an endogamy coefficient 0.408 and an outcrossing rate 42%. The subpopulations showed a strong structuring with a significant differentiation (G ST = 0.293 and F ST = 0.290) and relatedness (R EL = 0.367) of the individuals within of the subpopulations. Analyses of grouped samples (Acre, Upper Amazon, Rondonia and Low Amazon) shoed 66.6% of the genetic variability within the subpopulations, 14.9% among subpopulations within the groups and 18.5% among the four groups. Upper Amazon populations produced the most relative contributions to the total diversity and allelic richness. In the Acre group, in spite of the high diversity and allelic richness, only the Tarauaca river basin presented positive relative contributions; the other Acre subpopulations showed redundant allelic composition with negative relative contribution to total diversity and allelic richness. The Nei-based distance tree (D) showed more robust topology than δμ 2 and D L [-ln(1-F ST )] ratifying the clustering of the subpopulations from Acre and from Upper Amazon, emphasizing the high divergence between Jamari (RO) river basin and the others. The results highlight the importance of new germplasm collects in the river basins from Amazonas and Acre States (especially the Tarauaca river basin) and the need of aggregating the maximum number of new basins to assemble the maximum number of new alleles, rare and/or private alleles in order to increase the diversity of germplasm collections and minimize the loss by genetic erosion.
Tese importada do Alexandria
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
38

Cipriano, Aline Kelly de Aquino Lima. "The interaction of cashew (Anacardium occidentale L.) with the fungus Lasiodiplodia theobromae reprograms the expression of proteins in the stem, the site of pathogen infection." Universidade Federal do CearÃ, 2014. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=12618.

Повний текст джерела
Анотація:
CoordenaÃÃo de AperfeiÃoamento de Pessoal de NÃvel Superior
No Brasil, a indÃstria do caju à uma das principais fontes de renda e trabalho no campo e representa a maior parcela da economia na regiÃo nordeste, que concentra 94% da produÃÃo, destacando-se os estados do CearÃ, Piauà e Rio Grande do Norte, respectivamente. Neste contexto, para otimizar o setor produtivo, estratÃgias de melhoramento genÃtico de cultivares tÃm focado na seleÃÃo e desenvolvimento de clones anÃos. Entretanto, essa prÃtica tem contribuÃdo para diminuiÃÃo da variabilidade genÃtica e, consequentemente, para maior vulnerabilidade ao ataque de patÃgenos. A resinose, causada pelo fungo Lasiodiplodia theobromae (Pat.) Griff & Maubl. à considerada a principal doenÃa do cajueiro nas condiÃÃes semiÃridas. MÃtodos eficientes de controle da doenÃa ainda nÃo foram estabelecidos. Baseado na ausÃncia de dados publicados com relaÃÃo Ãs respostas bioquÃmicas e fisiolÃgicas do cajueiro infectado com L. theobromae, associado ao fato de que as plantas, para se defenderem do ataque de patÃgenos, acionam/alteram vias metabÃlicas controladas por diversas proteÃnas, o estudo da identidade dessas proteÃnas fornecem informaÃÃes sobre os mecanismos relacionados à interaÃÃo de compatibilidade/incompatibilidade entre o cajueiro e L. theobromae. Dessa forma, nesse estudo, foi realizada anÃlise proteÃmica diferencial de caules de cajueiro (Anacardium occidentale), clone BRS 226 (resistente), mantido em condiÃÃes controladas, em tempos iniciais pÃs-infecÃÃo com o L. theobromae, assim como, de plantas de cajueiro resultantes da polinizaÃÃo aberta do BRS 226, classificadas como resistentes e suscetÃveis à resinose, em condiÃÃes de campo, onde hà alta pressÃo do patÃgeno. ProteÃnas diferencialmente expressas foram identificadas por eletroforese bidimensional (2D-PAGE) combinada com espectrometria de massas ESI-Q-TOF MS/MS. Plantas de cajueiro infectadas com L. theobromae acionam respostas fisiolÃgicas associadas à reprogramaÃÃo da expressÃo de um total de 73 proteÃnas, nos cenÃrios investigados. Destas, 36 foram identificadas no clone BRS 226, artificialmente inoculado, e 37 nas plantas de cajueiro, cultivadas em condiÃÃes de campo. Portanto, um nÃmero equivalente de proteÃnas à responsivo dentro dos cenÃrios analisados e compartilham funÃÃes celulares em rotas metabÃlicas e de produÃÃo de energia, estresse/defesa, sinalizaÃÃo celular e enovelamento/metabolismo de proteÃnas. ProteÃnas responsivas a hormÃnios e envolvidas com estrutura celular foram diferencialmente expressas somente em plantas crescidas em condiÃÃo de campo, enquanto proteÃnas de transporte foram reprogramadas no clone BRS 226. Plantas de cajueiro, cultivadas em campo, e inoculadas do clone BRS 226 compartilharam a expressÃo reprogramada de 6 proteÃnas idÃnticas, dentre as quais, proteÃnas 14-3-3 e anexinas, envolvidas com a sinalizaÃÃo celular, foram influenciadas ao mesmo tempo, aparentemente, pelos estresses abiÃtico e biÃtico. A reprogramaÃÃo de funÃÃes celulares comuns somado a alteraÃÃo na expressÃo de 6 proteÃnas idÃnticas, nas condiÃÃes estudadas, mostrou sobreposiÃÃo de respostas, que parece ser indicativo da infecÃÃo pelo L. theobromae no tecido caulinar. Essas observaÃÃes revelam proteÃnas que sÃo alvos dos mecanismos celulares acionados em plantas de cajueiro desafiadas com L. theobromae e constituem uma base inicial de resultados que podem ser, futuramente, integrados a programas de melhoramento genÃtico do cajueiro, visando resistÃncia, particularmente, à resinose.
Recent studies demonstrated the efficacy of mangrove retaining nutrients and, in particular, the ability of the mineral component of the buffer in its high soil phosphorus levels. In general, the mangroves have been considered as important sinks of nutrients due to its high capacity purification of effluents. However, depending on the geochemical conditions exist, these soils can act as a source of phosphorus to other environments and / or coastal waters. Given that the geochemical behavior of phosphorus and its role in eutrophication of water bodies, is best measured by the behavior of its different fractions, this paper aims at a fractionation of the different forms of phosphorus in wetlands impacted by different effluent. The objective of this project is to study three areas in order to assess how activities impacting interfere in the process of nutrient cycling (with special emphasis on the dynamics of phosphorus forms) and, as the marsh supports the stress caused by these activities. Also, if you evaluate the potential for eutrophication of each human activities. Taking into consideration the impact that these environments suffer as a result of separate activities, were established the following areas of study: a marsh impacted by effluents from shrimp, a marsh impacted by effluents, and a control area located in a preserved area that still finds is little affected by human impacts. The samples were determined pH, Eh, salinity, grain size and the total content of C and P. In addition, extraction was performed sequentially phosphorus which allows differentiation of fractions 7: P exchangeable (NaClP), P associated with iron oxides (Fe-P); organic P (AH-P), the bound phosphorus hydroxides Al (Al-P), P associated with compounds of calcium (Ca-P); phosphorus associated refracting matter (P-RES) and unreacted phosphorus (P-NR). The results indicate that the discharge of effluents in mangrove increases the amount of phosphorus in these environments, especially in organic form, the phosphorus bound to carbonate is the major inorganic fraction in these environments.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
39

Scotton, Danielle Camargo. "Genômica funcional da interação cacaueiro (Theobroma cacao L.) x Moniliophthora perniciosa por meio do sistema modelo Micro-Tom (Solanum lycopersicum L.)." Universidade de São Paulo, 2012. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/64/64133/tde-17042014-090316/.

Повний текст джерела
Анотація:
A cultura do cacaueiro (Theobroma cacao L.) na região sul da Bahia foi dizimada com a introdução do fungo Moniliophthora perniciosa. Novas fontes de resistência têm sido buscadas e alternativas são necessárias para assegurar a produção de cultivares considerando a variabilidade genética do patógeno. A descoberta de genes de resistência e de defesa presumíveis a partir de abordagens genômicas impõe a necessidade de estabelecimento de uma plataforma de análise funcional para comprovar a função dos genes identificados e/ou esclarecimento dos mecanismos envolvidos; isto requer o desenvolvimento de métodos de manipulação e/ou inserção de genes, permitindo a superexpressão ou silenciamento de genes de interesse. Os primeiros cacaueiros transgênicos só foram desenvolvidos a poucos anos, e a eficiência do processo ainda é limitada. Há grande influência genotípica na capacidade embriogênica, que reduz a eficiência de obtenção de transgênicos. Micro-Tom tem sido considerado um modelo para pesquisas em tomateiro, sendo uma cultivar miniatura, ciclo de vida curto, porte reduzido e de fácil transformação. MT pode ser usada no estudo da interação com o fungo M. perniciosa, visto a disponibilidade de isolados do biótipo-S que infectam o tomateiro, assim disponibilizando informações dos mecanismos de defesa do T. cacao a M. perniciosa em um menor tempo, suprindo alguns obstáculos encontrados nas características biológicas do cacaueiro. Considerando que durante a patogênese do cacaueiro, M. perniciosa é capaz de desencadear a morte celular programada no tecido infectado, foi analisada a hipótese de que a expressão de genes anti-apoptóticos diminuiria ou minimizaria os efeitos da infecção, permitindo uma menor susceptibilidade. Para tal, foi clonado o gene da proteína Bax-inhibitor-1, que atua como atenuador basal para a progressão da morte celular, e desenvolvida uma construção. Esse gene havia sido detectado numa biblioteca da interação M. perniciosa x T. cacao e identificado com sequência completa, e foi re-introduzido em tomateiro e cacaueiro sob controle de promotor constitutivo. Para o modelo genético MT, plantas transgênicas contendo Bax-inhibitor-1, SKP1 e Cafeína sintase foram obtidas. Plantas transgênicas de tomateiro contendo o gene Bax-inhibitor-1 foram inoculadas com M. perniciosa e demonstraram redução no número de plantas sintomáticas (40%), quando comparadas as plantas de MT inoculadas com o mesmo patógeno (83%). Esses dados corroboram com resultados das inoculações com os fungos necrotróficos B. cinerea, S. sclerotium e S. rolfsii, sendo que as plantas transgênicas inoculadas também apresentaram contenção dos sintomas dessas doenças, uma redução de 40% da área de infecção em comparação as plantas de MT infectadas. Desse modo, pode-se concluir que o gene Bax-inhibitor-1 em MT agiu de forma basal na atenuação da progressão da morte celular, reduzindo os sintomas da vassoura-de-bruxa, da mesma forma que esse transgene contribuiu na redução dos sintomas do mofo cinza, mofo branco e murcha-de-esclerócio, por conter o crescimento e desenvolvimento dos fungos inoculados em tomateiro. Foi possível otimizar o protocolo de embriogênese somática e de transformação genética de cacaueiro, o que levou a obtenção de plantas transgênicas contendo a construção Bax-inhibitor-1, confirmadas por RTqPCR. Indicando que a abordagem de transformação de cacaueiro está implementada no laboratório, porém a baixa eficiência do processo e o tempo necessário ainda impedem seu uso em larga escala para análise funcional
The cultivation of cocoa (Theobroma cacao L.) in south Bahia was decimated by the introduction of the fungus Moniliophthora perniciosa. New sources of resistance have been sought and alternatives are needed to ensure the production of cultivars considering the genetic variability of the pathogen. The discovery of genes for resistance and defense presumed from genomic approaches makes it necessary the establishment of a platform to verify the function of identified genes and/or the elucidation of the mechanisms involved; this requires the development of methods for manipulating and/or insertion of genes, allowing overexpressing or silencing of genes of interest. The first transgenic cocoa were only developed a few years ago, and the efficiency of the process is still limited. There is an expressive influence of the embryogenic capacity, which reduces the efficiency of obtaining transgenic plants. The cultivar Micro-Tom (MT) is considered a model for research on tomato, since it has a miniature size, short life cycle, and facile genetic transformation. MT can be used to study the interaction with the fungus M. perniciosa, since isolates of biotype-S are able to infect tomato, thus provinding inferences about defense mechanisms of T. cacao to M. perniciosa in a short time, providing some obstacles encountered in biological characteristics of cocoa. Since during the pathogenesis of cocoa, M. perniciosa is able to trigger programmed cell death in infected tissue, it was analyzed the hypothesis that the expression of anti-apoptotic genes diminish or minimize the effects of infection, allowing less susceptibility. To this end, was cloned the protein Bax-inhibitor-1, which acts as a basal attenuator for the progression of cell death, was cloned engineered in a vector for genetic transformation. This gene was detected in a library of interaction M. perniciosa x T. cacao and identified with the complete sequence, and was re-introduced into tomato and cocoa under the control of a constitutive promoter. For the genetic model MT, transgenic plants containing Bax-inhibitor-1, SKP1 and Caffeine synthase were obtained. Transgenic tomato plants containing the gene Bax-inhibitor-1 were inoculated with M. perniciosa and demonstrated a reduction in the number of symptomatic plants (40%) compared MT plants inoculated with the same pathogen (83%). These data corroborate results of inoculations with the necrotroph fungi B. cinerea, S. sclerotium e S. rolfsii. Thus, when transgenic plants were inoculated, it was observed a reduction of 40% in the area of infection, compared to infected MT plants. Taken together, the results indicate that the gene Bax-inhibitor-1 acted in the basal attenuation of progression of cell death in MT, reducing the symptoms of the witches\' broom disease, as well as the symptoms of gray mold, white mold and wilt esclerotia. Moreover it was possible to optimize the protocol for somatic embryogenesis and genetic transformation of cocoa, which led to the production of transgenic plants containing the construct Baxinhibitor- 1, confirmed by RT-qPCR. Although, a protocol for cocoa transformation was implemented in the laboratory, its the low efficiency and the time required still prevent its widespread use for functional analysis
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
40

Ortiz, Garcia Carlos Fredy. "Etude de la diversité génétique de populations de Phytophthora pathogènes du cacaoyer (Theobroma cacao L) et du cocotier (Cocos nucifera L)." Toulouse 3, 1996. http://www.theses.fr/1996TOU30046.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
41

Pugh, Moreno Tatiana. "Etude des déséquilibres de liaison dans une collection de cacaoyers (Theobroma cacao L. ) appartenant au groupe criollo/trinitario et application au marquage génétique des caractères d'intérête." Montpellier, ENSA, 2005. http://www.theses.fr/2005ENSA0005.

Повний текст джерела
Анотація:
La structure du génome des variétés de Criollo modernes et Trinitario de cacaoyer résulte d'une domestication récente datant de 250 ans et qui a mis en jeu un nombre réduit d'ancêtres parentaux : Criollo ancien et Forastero bas amazoniens. Une collection de 247 accessions de Criollo modernes et Trinitario conservées au CATIE (Centro Agronómico Tropical de Investigación y Enseñanza, Costa Rica) a été étudiée. La base génétique très étroite de ce groupe génétique et le petit nombre de générations de recombinaisons qui se sont produites depuis les premières hybridations entre ancêtres parentaux en font un bon modèle pour des études d'associations. Afin de disposer d'un outil d'analyse performant pour ces études d'association, une carte génétique saturée en marqueurs SSR (single sequence repeat) a été produite. Cette carte contient 465 marqueurs (268 SSR, 176 RFLP, 5 isoenzymes et 16 Rgenes). Sa longueur est de 783 cM, avec une distance moyenne entre marqueurs de 1,7 cM et une distance moyenne entre marqueurs SSR de 3 cM. La diversité génétique des 247 accessions de Criollo modernes /Trinitario a été évaluée à l'aide de 34 SSR répartis sur tout le génome du cacaoyer. Une moyenne de 5,2 allèles par locus a été observée. Deux allèles, toujours plus fréquents que les autres, correspondent à ceux des principaux ancêtres fondateurs: Criollo ancien et Forastero bas-amazoniens. Un sous ensemble de 37 accessions représentant 99,5% de la variabilité allèlique totale de cette collection de Criollo/Trinitario a été identifiée. Une caractérisation morphologique de 150 de ces accessions a été faite il y a 25 ans par Engels et al. (1981), et ces données sont accessibles par la base de données ICGD (International Cocoa Germplasm Database). Ces 150 accessions ont été utilisées pour nos études de déséquilibre de liaison. Un premier lot de 24 SSR a servi à vérifier l'absence de structure de cette collection ainsi que le déséquilibre de liaison (DL) global qui est apparu faible. Puis 110 SSR, pour lesquels des allèles spécifiques des Criollo ont été identifiés, ont été utilisés pour évaluer l'étendue du DL. Celui est variable mais s'étendre jusqu'à 30 cM. Des associations entre caractères de fruit, de fève et de fleur ont été identifiées sur 13 régions chromosomiques. Parmi elles 8 correspondent à des régions où des QTL portant sur les mêmes caractères ont déjà été identifiés par des approches classiques. Ces résultats nous démontrent l'intérêt et la faisabilité de ces études d'association pour identifier les bases génétiques des caractères d'intérêt chez le cacaoyer et représentent une valorisation supplémentaire des données de caractérisation de collection qui existent.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
42

Acebo, Guerrero Yanelis. "Selection of fluorescent pseudomonas strains with antagonistic activity against phytophthora palmivora (Butl.) in theobroma cacao L." Doctoral thesis, Universite Libre de Bruxelles, 2015. http://hdl.handle.net/2013/ULB-DIPOT:oai:dipot.ulb.ac.be:2013/209034.

Повний текст джерела
Анотація:
Resumé

La pourriture brune de la cabosse de Theobroma cacao L. induite par Phytophthora palmivora est un maladie qui à l’échelle mondiale, cause de sérieuses pertes dans les plantations de cacao. L'utilisation de fongicides est coûteuse et est nuisible pour l'environnement. L'utilisation de micro-organismes est une alternative écologique

attractive pour les producteurs. L’objectif de ce travail est d’isoler et de caractériser des rhizobactéries de T. cacao avec une activité antagoniste contre Phytophthora palmivora, l'agent causal de la pourriture des cabosses. Parmi les 127 rhizobactéries isolés, trois isolats CP07, CP24 et CP30, identifiées comme Pseudomonas chlororaphis, ont montré une activité

antagoniste in vitro et in vivo contre P. palmivora.

La production d'enzymes lytiques, de sidérophores, de biosurfactants et d’HCN, ainsi que la détection de gènes codant pour des antibiotiques, la formation de biofilm et la mobilité des bactéries ont également été évalués pour les trois souches de rhizobactérie.

Le séquençage du génome de CP07 a confirmé la présence de gènes codant pour trois types de sidérophores, d’HCN, de phénazines et de biosurfactants de la famille de la viscosine, notamment. Un mutant de CP07 déficient dans la production viscosine a été généré et les études effectuées sur ce mutant indiquent que ce bio-tensioactif particulier est essentiel à la fois pour la mobilité bactérienne et pour la formation de biofilm, mais pas pour l'antagonisme in vitro contre Phytophthora, bien qu'il puisse contribuer à la bioprotection de T. cacao.

Cette étude fournit une base théorique pour l'utilisation potentielle de P. chlororaphis

CP07 comme un agent de lutte biologique pour la protection des plantes de cacao contre l'infection par P. palmivora.

Abstract

The black pod rot in Theobroma cacao L. is a major problem worldwide and in Cuba, is

one of the most important diseases. The use of chemical fungicides is expensive and

harmful to the environment. The use of microorganisms is an environmentally

attractive alternative for producers. In this work, fluorescent Pseudomonas strains were

isolated from cocoa rhizosphère. The in vitro antagonistic activity and bioprotection

against Phytophthora palmivora (Butler) was evaluated. Three strains with in vitro

antagonistic activity and bioprotection, CP07, CP24 and CP30, belonging to the species Pseudomonas chlororaphis, were obtained. P. chlororaphis CP07 was highlighted for the best behavior in vitro and in vivo. P. chlororaphis CP07 produces siderophores, HCN,

biosurfactants, exoproteases, lipases and motility (swarming and twitching). Genome

sequencing confirmed the presence of genes encoding three types of siderophores, HCN, phenazines, the biosurfactant viscosin, and exoproteases, among others. A mutant impaired in biosurfactant production was constructed. When the mutant was characterized, it was evident that the biosurfactant was not involved in the antagonistic effect in vitro against P. palmivora Mab1, although it is crucial to the motility and the ability to form biofilms. P. chlororaphis CP07 was selected as a potential biological control agent against Phytophthora.
Doctorat en Sciences
info:eu-repo/semantics/nonPublished

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
43

Daymond, Andrew James. "An investigation into physiological parameters underlying yield variation between different varieties of cocoa (Theobroma cacao L.)." Thesis, University of Reading, 2000. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.325213.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
44

Bispo, Eliete da Silva. "Processo de alcalinização dos "nibs" de cacau (Theobroma cacao L.) e avaliação da qualidade do pó." [s.n.], 1999. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/254418.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientadores: Hilary Castle de Menezes, Vera Lucia Pupo Ferreira
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-07-25T03:58:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Bispo_ElietedaSilva_D.pdf: 12025097 bytes, checksum: 2b2390c612bd635aeedcddf3f7574960 (MD5) Previous issue date: 1999
Resumo: Com o lançamento de novos produtos, que vem ocorrendo nos últimos anos, em virtude de fatores como o desenvolvimento tecnológico, crescimento da concorrência externa, competitividade do setor e exigência do consumidor, que incorporou novos valores às suas preferências, as indústrias do Brasil, estão necessitando aprimorar o processo de desenvolvimento de novos produtos, visando uma velocidade de lançamento cada vez maior, de maneira mais econômica e eficiente. Diante deste cenário, a utilização de produtos de cacau vem aumentando consideravelmente. Embora as indústrias brasileiras de produtos de cacau se utilizem de controle rigoroso no processo para obtenção de pós de cacau, elas apresentam dificuldades nos parâmetros de controle mais adequados que determinam a obtenção destes. Este trabalho teve como objetivo estudar a alcalinização do "nibs" de cacau e avaliar a qualidade do pó alcalinizado. Nas faixas do processo de alcalinização estudada, é possível obter pós de cacau alcalinizado com parâmetros de cor L*, a*, b*, b*/a* de grande importância comercial. Na primeira etapa, efetuou-se a classificação física das amêndoas de cacau utilizadas na produção dos "nibs". Foram realizadas determinações físicas, químicas e microbiológicas nos "nibs" torrados utilizados como matéria-prima para o processo de alcalinização. Foram realizadas análises microscópicas sobre cortes histológicos observados sob luz normal e polarizada das amêndoas e "nibs", com a finalidade de observar as mudanças ocorridas no parènquima cotiledonar durante as etapas de fermentação, torração e alcalinização. A classificação das amêndoas de cacau se encontravam de acordo com os padrões do Conseiho Nacional do Comércio Exterior. Os resultados das determinações físicas, químicas e microbiológicas dos "nibs" estavam de acordo com as especificações da Secretaria de Vigilância Sanitária do Ministério da Saúde. As análises microscópicas das amêndoas de cacau evidenciaram no parènquima cotiledonar a presença de proteínas, grânulos de amido, células pigmentadas (polifenóis) e, no "nibs" torrado e alcalinizado, demonstraram que as gotículas de óleo coalesceram e extravasaram sobre a superfície do parênquima. Na segunda etapa, utilizou-se um planejamento experimental composto rotacional central, tendo com variável independentes (fatores): temperatura (60; 72; 90; 108; 120°C), tempo (30; 54; 90; 126; 150 min.) e concentração de K2C03 (0,0; 1,22; 3,0; 4,78; 6%). A metodologia de superfície de resposta (MSR) foi usada para estudar o efeito do pH, cor L*a*b* b*/a* dos pós obtidos e análise sensorial de aceitabilidade dos pós formulados como achocolatados. Para cada resposta, foi realizada a análise de variância (ANOVA) para determinar as diferenças significativas entre as várias combinações de tratamentos, os modelos foram ajustados e utilizados para construção de gráficos de superfície utilizando o programa STATIST1CA. A temperatura e concentração de K2CO3 foram as variáveis que mais influenciaram o processo de alcalinização para as respostas de teor de cinzas, pH, cor L*a*b* e relação b*/a* dos pós de cacau alcalinizados. A otimização do processo para as respostas obedeceu aos limites de concentração de K2CO3 e teores de cinzas, conforme estabelecido pela legislação brasileira. A região de otimização do processo de alcalinização do pó de cacau comercial foi encontrada por meio de técnicas de processamento digital de imagens (superposição), sendo representada pelas seguintes condições: temperatura na faixa de 90 a 92,8°C e concentração de K2CO3 na faixa de 3,0 a 3,22%. A aceitabilidade da cor foi bastante influenciada pela temperatura, tempo e concentração de K2CO3, sendo a aceitabilidade do sabor dos achocolatados muito pouco influenciada pelo processo de alcalinização, nas faixas experimentais estudadas. Nas etapas seguintes, foram realizadas determinações microbiológicas, físicas, químicas e análise sensorial descritiva e quantitativa dos pós de cacau alcalinizados. Para o estudo comparativo das médias, foi feito o teste de Tukey ao nível de 5% de significância. Em alguns casos, as médias foram tratadas por análise de regressão múltipla da metodologia de superfície de resposta. Os valores de umidade se situaram na faixa de 7,01 a 11,75%; os de gordura, de 8,33 a 15,10%; e os de proteína, de 20,74 a 23,79%. Utilizando a MSR, verificou-se que os valores da alcalinidade das cinzas solúveis foram bastante influenciados pela concentração de K2CO3. Os teores de fibra alimentar total foram influenciados pelo processo de alcalinização; os teores de teobromina e cafeína nas sete amostras analisadas não diferenciaram significativamente ao nível de 5%. As análises realizadas nas manteigas extraídas da massa alcalinizada mostraram que a alcalinização pouco alterou os índices de acidez, saponificação e peróxido. A distribuição dos tamanhos das partículas apresentou uma distribuição satisfatória quando comparada ao pó de cacau comercial. O processo de alcalinização não influenciou os valores das metilpirazinas em relação ao cacau em pó não alcalinizado. O processo de alcalinização influenciou a cor, aroma e sabor alcalino, adstringência, aroma e sabor de chocolate e aroma de queimado dos pós e das bebidas achocolatadas. De uma maneira geral, os melhores tratamentos foram os de nos 4, 11, e 12, e o pior tratamento foi o de n°7 .
Abstract: With the constantly increasing appearance of new products on the market, which has occurred as a result of factors such as technological development, growth of internal and external competition and consumer demands, incorporating new values into their preferences, brazilian industries need to improve their new product development programmes, aiming at a more economic and efficient system, thus increasing the frequency and decreasing the time taken to introduce new products onto the market. Within this context, the use of cocoa products has considerably increased. Although the brazilian cocoa products industries apply rigorous controls to their processes used to obtain cocoa powders, they encounter difficulties in determining the most adequate control parameters to do this. This research aimed at studying the alkalinization of cocoa nibs and evaluating the quality of the alkalinized cocoa powder. In the range of alkalinization processes studied it was possible to obtain cocoa powders with L*, a*, b* and b*/a* colour parameters of great commercial importance. In the first stage, the cocoa beans used for the production of the nibs were physically classified. The roasted nibs used for the alkalinization process were then analyzed physically, chemically and microbiologically. Microscopic evaluations of histological sections of the beans and nibs were also carried out, using normal and polarized light, with the objective of following changes in the parenchymal tissue of the cotyledons during the processes of fermentation, roasting and alkalinization. The classification of the cocoa beans was within the standards of the National Council for External Commerce. The results of the physical, chemical and microbiological analyses of the nibs were in accordance with the specifications of the Secretary for Sanitary Vigilance of the Ministry of Health. The microscopic observations showed the presence of proteins, starch granules and pigmented cells (polyphenols) in all samples and in the roasted nibs and alkalinized roasted nibs, coalescence of oil droplets could be seen spreading over the parenchymal surface. In the second stage, a central composite experimental design was used. The variable independents (factors) were: temperature (60, 72, 90, 108, 120°C), time (30, 54, 90, 126, 150 min.) and K2C03 concentration (0.0, 1.22, 3.0, 4.78, 6.0%). Response surface methodology was used to study the effect on pH and L*a*b* b*/a* colour of the powders obtained, and a sensory analysis for the acceptability of the formulated chocolate powders. For each response, an analysis of variance (ANOVA) was used to determine any significant differences between the various combinations of treatment, the models being adjusted and used for the regression procedure to construct surface graphs using the programme STATISTICA. Temperature and K2CO3 concentration were the variables which most influenced the alkalinization process for the responses of ash content, pH L*a*b* colour and the ratio of b*/a* of the alkalinized cocoa powders. Optimization of the process for the responses obeyed the limits for K2CO3 concentration and ash content imposed by the brazilian legislation. The optimum conditions of the process were established by means of digital processing techniques, being represented by the following conditions: temperature between 90 and 92,8°C, and K2CO3 concentration between 3,0 and 3,22%. The acceptability of the colour was highly influenced by temperature, time and K2CO3 concentration, the acceptability of flavour of the chocolate powders being little influenced by the alkalinization process in the range studied. In the following stages, microbiological, physical and chemical analyses were carried out and a descriptive and quantitative sensory analysis of the alkalinized cocoa powders. Tukey's test was used for a comparative study of the means at a level of 5% significance. In some cases the means were submitted to the multiple regression analysis of the response surface methodology. The moisture contents were in the range from 7.01 to 11.75% and the fat contents between 8,33 and 15.10%. The values for protein varied between 20.74 and 23.79%. Using RSM it was shown that the values for the alkalinity of the soluble ash were considerably influence by the K2CO3 concentration. The values for total food fibre were highly influenced by the alkalinization process. It was observed that the values for theobromine and caffeine in the seven samples analyzed did not differ significantly at the 5% level of significance. The analyses carried out on the cocoa butter extracted from the alkalinized mass showed that the alkalinization process little affected the acidity, saponification and peroxide indexes. The particle size distribution showed a satisfactory distribution when compared to commercial cocoa powders. The alkalinization process did not affect the values for methyl pyrazines, when compared to the untreated cocoa powder. The alkalinization process did affect the colour, alkaline aroma and taste, astringency, chocolate aroma and taste and burnt aroma of the formulated chocolate powders and drinks. In general it can be concluded that the best treatments were nos 4, 11 and 12 and the worst n° 7.
Doutorado
Doutor em Tecnologia de Alimentos
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
45

Efombagn, Mousseni Ives Bruno. "Diversité génétique et sélection du cacaoyer (Theobroma cacao L. ) au Cameroun : approches participative, phénotypique et moléculaire." Rennes, Agrocampus, 2008. http://www.theses.fr/2008NSARA057.

Повний текст джерела
Анотація:
La diversité génétique du cacaoyer (Theobroma cacao L. ) existant dans les plantations paysannes et dans les banques de gènes au Cameroun, a été étudiée à l’aide de 12 marqueurs microsatellites et par des évaluations phénotypiques de caractères d’intérêt agronomique. Les connaissances des producteurs sur le matériel végétal collectées dans le cadre d’un programme de sélection participative, ont été comparées avec les données moléculaires phénotypiques. La caractérisation moléculaire de ce matériel montre que les accessions des producteurs et des banques de gènes sont génétiquement proches. Les accessions des banques de gènes appartiennent à trois grands groupes génétiques de l’espèce, à savoir les Forastero haut-amazoniens (HA), les Forastero bas-amazoniens (BA) et les Trinitario (Tr). Six groupes de référence (Amelonado, criollo, Nana, Iquitos Mixed Calabacillo, Parinari et Scavina) supposés être à l’origine des cacaoyers cultivés au Cameroun, expliqueraient la quasi-totalité de la diversité génétique des accessions des poducteurs. Les gènes du groupe Amelonado étaient les plus représentés dans le matériel des producteurs. Très peu d’allèles spécifiques aux Scavina et Criollo ont été détectés dans ce matériel. La forte diversité moléculaire et phénotypique et la présence d’allèles uniques parmi les accessions des producteurs montrent l’existence d’un potentiel de sélection dans ce matériel. Ce potentiel a été mis en évidence par l’identificatin de plusieurs génotypes résistants à la pourriture des fruits, contrainte majeure de la cacaoculture au Cameroun. L’évaluation de la résistance à cette maladie suggère également que les connaissances des producteurs sur le niveau de résistance au champ de leurs cacaoyers, peuvent être exploitées efficacement dans la sélection participative
Génétic diversity of cacao (Theobroma cacao L. ) accessions in farmers’ field and genebanks in Cameroon was studied with 12 microsatellite markers and several phenotypic traits of agronomic interest. Knowledge of farmers on their planting material was collected within the framework of a participatory selection programme, and subsequently compared with molecular and phenotypic data. The molecular assessment of the arm accessions are closely related. GA beong to three main genetic groups of the cacao species : Upper Amazon Forastero (UA), Lower Amazon Forastero (LA) and Trinitario (Tr). The genetic diversity among FA could be largely explained by the contribution of six reference genomes (Amelonado, Criollo, Iquitos Mixed Calabacillo, Nanay, Parinari and Scavina) supposed to be at the origin of cultivated cacao populations in Cameroon. The genes from the Amelonado group predominated in the FA whereas those from Scavina and Criollo were less represented. The large molecular and phenotypic diversity and the presence of private alleles among FA show the potential for selection of this material. This potential was further demonstrated by the identification of several resistant genotypes among FA tested for resistance to Phytophtora pod rot (Ppr), the major cacao production constraint in the country. The results from Ppr evaluations suggest also that farmers’ knowledge on the field resistance of individual cacao trees might be exploited efficiently in the participatory breeding programme
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
46

Leite, Paula Bacelar. "Caracterização de chocolates provenientes de cultivares de cacau Theobroma cacao L resistentes a vassoura de bruxa." reponame:Repositório Institucional da UFBA, 2013. http://www.repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/8742.

Повний текст джерела
Анотація:
170 f.
Submitted by Cynthia Nascimento (cyngabe@ufba.br) on 2013-02-27T13:14:01Z No. of bitstreams: 1 Paula Bacelar Leite.pdf: 1832443 bytes, checksum: 9905ca3e73155cecd6489273fc00880a (MD5)
Approved for entry into archive by Alda Lima da Silva(sivalda@ufba.br) on 2013-03-01T17:56:23Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Paula Bacelar Leite.pdf: 1832443 bytes, checksum: 9905ca3e73155cecd6489273fc00880a (MD5)
Made available in DSpace on 2013-03-01T17:56:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Paula Bacelar Leite.pdf: 1832443 bytes, checksum: 9905ca3e73155cecd6489273fc00880a (MD5)
FAPESB
A partir de 1989, com o primeiro relato, na região cacaueira baiana do fungo Moniliophthora perniciosa, causador da doença vassoura-de-bruxa, iniciou-se nessa região um processo de empobrecimento provocado pela redução de até 100% da produção de cacau, em diversas propriedades rurais. A vassoura de bruxa representa uma das mais importantes doenças do cacaueiro por sua grande capacidade destrutiva e pela grande velocidade com a qual se espalha. A planta do cacau é uma espécie nativa da floresta tropical úmida americana, provavelmente originária das bacias do Amazonas e Orinoco. É uma árvore que desenvolve em clima quente e úmido numa faixa geográfica compreendida entre os paralelos 20ºN e 20ºS. Entre os esforços encontrados no controle da vassoura de bruxa destacam-se as pesquisas sobre novas variedades de cacau resistentes, produtivas e que originem matérias primas de qualidade industrial. O chocolate é o produto obtido a partir da mistura de derivados de cacau (Theobroma cacao L.), massa (ou pasta ou liquor) de cacau, cacau em pó e ou manteiga de cacau, com outros ingredientes, contendo, no mínimo, 25 % (g/100 g) de sólidos totais de cacau. A qualidade do chocolate é avaliada por meio de suas características químicas, físicas, físico-químicas e sensoriais. Com o objetivo de colaborar com o Programa Brasileiro de Melhoramento Genético foram caracterizadas amostras de cacau monitoradas durante o processo de fermentação e secagem das variedades resistentes à vassoura de bruxa denominadas SR162 e PH16 e uma amostra susceptível a doença denominado de cacau convencional. Foram processadas e caracterizadas as massa de cacau, manteiga de cacau e os chocolates quanto à composição físico-química e química, assim como a avaliação física através do estudo da estrutura dos chocolates e a avaliação sensorial através do teste de aceitação e análise descritiva quantitativa (ADQ®). Os resultados das análises físico-químicas realizadas mostraram que independente da resistência ou não à vassoura de bruxa as variedades estudadas apresentam características próprias. Entre as amostras dos materiais em estudo, não foram identificadas diferenças significativas nas análises de pontos de fusão e na composição de ácidos graxos. As análises colorimétricas mostraram que cada chocolate produzido possui uma cor específica, o que foi confirmado pelos provadores treinados na avaliação sensorial. No estudo das estruturas dos chocolates o menor conteúdo de gordura e o maior tamanho de partículas, encontrados na amostra da variedade PH16, levaram a um maior valor de tensão inicial e maior área de histerese. Para a viscosidade a variação da gordura e o tamanho das partículas não são interferentes. Na Análise Descritiva Quantitativa® realizada, as amostras de chocolates apresentaram diferenças significativas entre si (p<0,05), com referência aos termos descritores. No teste de aceitação os consumidores avaliaram os chocolates com notas que variaram de gostei muito a gostei moderadamente. Através das analises realizadas, verificou-se que as amostras de cacau resistentes à vassoura de bruxa, SR162 e PH16, e o cacau convencional apresentaram características particulares.
Universidade Federal da Bahia.Faculdade de Farmácia. Salvador-Ba, 2012.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
47

Quinga, Liliana Alexandra Pila. "Embriogênese somática, metilação do DNA e proteômica em quatro genótipos de Theobroma cacao L. do Equador." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2013. https://repositorio.ufsc.br/handle/123456789/106912.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Agrárias, Programa de Pós-Graduação em Recursos Genéticos Vegetais, Florianópolis, 2013.
Made available in DSpace on 2013-12-05T22:43:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 317842.pdf: 1874621 bytes, checksum: 1625556e3bf30951e00ec4f3cd4b2d07 (MD5) Previous issue date: 2013
O cacaueiro (Theobroma cacao L.) é uma espécie tropical com tem um elevado valor económico, é o principal elemento na produção de chocolate o alto conteúdo de polifenóis o há posicionado como um produto antioxidante. O cacaueiro a além de ser um dos principais componentes econômicos nas regiões onde é cultivado exerce também um importante papel na preservação ambiental. No entanto, às características botânicas que esta espécie apresenta, associadas a um alto grau de auto-incompatibilidade, os plantios comerciais apresentam alta heterozigosidade genética, afetando diretamente a produtividade do seu cultivo, gerando assim a necessidade dos melhores genótipos serem propagados assexuadamente. Por estão razão, a embriogênese somática se configura como alternativa eficiente para a propagação de genótipos elite, permitindo a captura e fixação de ganhos genéticos. A técnica de cultura de tecidos, como a embriogênese somática tem sido rotineiramente usada tanto como uma técnica de propagação clonal de plantas, bem como um modelo válido para investigar eventos estruturais, fisiológicos e moleculares que ocorrem durante o desenvolvimento embrionário. No presente trabalho buscou-se avaliar a resposta embriogênica e capacidade de formar embriões somáticos dos genótipos do grupo genético Nacional, visando estabelecer um protocolo de propagação baseado na embriogênese somática. Assim, também integraram-se duas técnicas como a quantificação do padrão de metilação do DNA de embriões e das plântulas obtidas durante a embriogênese somática, assim como também a elaboração de um perfil proteômico dos embriões somáticos formados durante a embriogênese somática de Theobroma cacao L. Propondo-se identificar a relação da metilação DNA e a capacidade conversão dos embriões somáticos, visto que a metilação do DNA é um dos mediadores chave no mecanismo epigenético associado ao desenvolvimento embrionário. Neste contexto, o presente trabalho foi estruturado em capítulos, para facilitar a compreensão dos resultados obtidos. O primeiro capítulo consiste no estado da arte e situação do problema, no qual a traves de uma revisão bibliográfica se trata de mostrar aspectos relevantes de Theobroma cacao L., da embriogênese somática, da metilação do DNA e da proteômica em plantas. O segundo capítulo consiste na avaliação da resposta dos genótipos de grupo Nacional à embriogênese somática. O terceiro capítulo relaciona aos níveis de metilação do DNA global em embriões somáticos formados durante a embriogênese somática secundaria e as plântulas obtidas durante a conversão e o quarto aborda a proteômica comparativa como uma ferramenta para identificar proteínas relacionadas com a capacidade de conversão dos embriões somáticos de Theobroma cacao L.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
48

ZANETTI, L. V. "EFEITOS DA PULVERIZAÇÃO FOLIAR COM SILÍCIO NA TOLERÂNCIA DE Theobroma cacao L. (MALVACEAE) AO DÉFICE HÍDRICO." Universidade Federal do Espírito Santo, 2013. http://repositorio.ufes.br/handle/10/10003.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-02T00:16:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_7219_Texto completo.pdf: 1300539 bytes, checksum: 8d1ee1eca002ffd92f17fabc466872c9 (MD5) Previous issue date: 2013-02-28
Theobroma cacao L. (MALVACEAE) AO DÉFICE HÍDRICO Assim como em várias regiões do Brasil, o norte do estado do Espírito Santo, pólo produtor de cacau, apresenta intensos períodos de estiagem que provocam queda na produção agrícola. É anseio de qualquer agricultor o desenvolvimento de tecnologias de qualidade a baixo custo que permitam aumentar a produção agrícola, e é nesse contexto que surge a adubação com silício (Si), uma tecnologia pouco explorada no Brasil e que já se mostra promissora na manutenção ou aumento da produtividade em situações de estresse hídrico. Sendo assim, objetivou-se com este trabalho verificar as respostas fisiológicas e anatômicas de um clone de cacau (PH 16) submetido a um ciclo de défice hídrico após pulverização foliar com Si, visando a determinar se o Si confere tolerância à seca. O experimento foi instalado em casa de vegetação, no delineamento de blocos casualizados, com quatro repetições, em arranjo fatorial 2 x 3, constituído de dois regimes hídricos, irrigado ou não irrigado, e três doses de Si, 0,0, 1,5 e 3,0 mg/mL, com pó molhável de SiO2. Após vinte dias de suspensão da irrigação, avaliações foram realizadas na 2ª ou 3ª folha completamente expandida a partir do ápice do eixo ortotrópico. Os resultados mostraram que o teor de fenóis foi elevado com a aplicação de SiO2 independente da dose. O uso do SiO2 melhorou a estabilidade das membranas celulares das plantas sob défice hídrico, e a atividade de algumas enzimas antioxidantes: catalase (CAT), peroxidase do ascorbato (APX), peroxidase do guaiacol (POD) e polifenoloxidase (PPO), sendo a dose de 1,5 mg/mL a melhor. A aplicação dessa dose favoreceu as reações fotoquímicas, a taxa fotossintética, a eficiência do uso da água e a taxa de carboxilação das plantas de cacau sob défice. A densidade estomática foi reduzida nas plantas não irrigadas sob maior dose de Si. Contudo, a aplicação de Si não interferiu no conteúdo de água das folhas sob défice, apesar de reduzir o potencial hídrico foliar. Presume-se que a mucilagem tenha um papel importante na manutenção do conteúdo hídrico das folhas de T. cacao. As espessuras dos tecidos foliares (epiderme, parênquima paliçádico e esponjoso), bem como o teor de pigmentos fotossintetizantes e o conteúdo de Si nas folhas, não sofreram influência das doses de Si. Desse modo, sugere-se que o acúmulo de Si sobre as folhas foi benéfica, sendo a dose de 1,5 mg/mL, a mais eficiente para a tolerância das plantas de cacau ao défice hídrico. Palavras-chave: Anatomia, cacau, défice hídrico, enzimas antioxidantes, fotossíntese, silício.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
49

Andrieu, Aurélie. "Explorer les voies de l’ARN interférence par initiation in planta pour dévoiler la fonction des gènes chez le riz (Oryza sativa L. ) et le cacaoyer (Theobroma cacao L. )." Montpellier 2, 2008. http://www.theses.fr/2008MON20174.

Повний текст джерела
Анотація:
Découvrir la fonction de l'ensemble des gènes végétaux est devenue une priorité depuis l'avènement des méthodes récentes de séquençage. Outre le nombre sans cesse croissant de génomes entièrement séquencés, à l'image de celui du riz, le nombre de séquences exprimées disponibles, ADNc et EST, est lui aussi en augmentation constante. C'est notamment le cas pour le cacaoyer (Theobroma cacao L. ) à travers un projet de séquençage d'EST réalisé au CIRAD Montpellier (Argout et al. , 2008), qui a permis de générer 149 650 ESTs. L'analyse bioinformatique de ces séquences a permis de repérer plusieurs gènes candidats potentiellement impliqués dans la résistance aux pathogènes, ou encore dans la qualité de la fève. La masse de données issue de ces programmes de séquençage nécessite maintenant de pouvoir disposer de méthodes efficaces à haut débit pour l'analyse fonctionnelle des gènes identifiés. Plusieurs techniques sont actuellement utilisées avec succès pour déterminer la fonction des gènes chez les plantes, mais la plupart d'entres elles impliquent l'utilisation de la transformation génétique stable, à l'image de la technologie d'inactivation de l'expression des gènes basée sur l'ARN interférence. Cette technique est couramment utilisée en génomique fonctionnelle car elle permet d'analyser avec efficacité et de manière ciblée la fonction des gènes. Ces travaux de thèse avaient pour objectif de développer un nouvel outil de génomique fonctionnelle permettant d'étudier la fonction des gènes avec efficacité et rapidité, sans avoir recours à la transformation génétique stable, en adaptant la technique d'agroinfection in planta pour initier et propager le mécanisme de l'ARNi dans la plante. La première étape de ces recherches a consisté à mettre au point une méthode d'expression transitoire de gènes dans les feuilles de riz et de cacaoyer par agro-infection. Si l'agro-infection in planta de cellules de feuilles de cacaoyer a été relativement aisée à obtenir en adaptant à cet arbre la méthode d'agro-infiltration de N. Benthamiana, aucune technique équivalente n'existait pour les céréales. L'agro-infection in planta du riz a donc nécessité de développer un protocole original, efficace et reproductible. Une fois la technique d'expression transitoire de gène validée pour ces deux espèces, des expériences d'extinction de gènes ciblées par ARNi ont été effectuées pour trois gènes endogènes pin1, chs et slr1, ainsi qu'un transgène gus pour le riz, et pour trois endogènes pin1, chs et pds pour le cacaoyer. Pour tous les gènes ciblés, il a été possible d'induire l'ARNi dans les cellules végétales. Après son initiation in planta, l'ARN interférence se maintient dans les tissus agro-infectés, ce qui conduit à une diffusion passive des siRNA dans les tissus situés autour de la zone agro-infectée, sans pour autant conduire à la mise en place d'un signal systémique permettant au mécanisme d'extinction de se propager dans l'organisme. Sur la base de ces résultats, une série d'expériences a été initié dans le tabac pour identifier les conditions nécessaires à la mise en place d'un tel signal systémique, et développer un nouveau protocole d'agro-infection des plantes d'intérêt
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
50

MARQUES, H. I. P. "ALTERAÇÕES FISIOLÓGICAS EM CACAUEIRO (THEOBROMA CACAO L.) CV. CATONGO CULTIVADO SOB CONDIÇÕES DE HIPÓXIA NA PRESENÇA DE SILÍCIO." Universidade Federal do Espírito Santo, 2015. http://repositorio.ufes.br/handle/10/8249.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-01T23:26:46Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_7930_45 - Dissertacao - Helder Ivo Pandolfi20150903-152939.pdf: 1914550 bytes, checksum: a2ef395c6f20f25fec76f8ea26d0e783 (MD5) Previous issue date: 2015-02-24
O cacaueiro é cultivado em toda região tropical do mundo e sua amêndoa é o principal ingrediente do chocolate. Alguns locais de cultivo tendem a sofrer com alagamento em determinada época do ano. A baixa disponibilidade de oxigênio, provocada pelo alagamento, induz alterações nos processos fisiológicos e morfológicos modificando o desenvolvimento e crescimento das plantas. A aeração da solução nutritiva é necessária para disponibilizar oxigênio para as raízes em plantas cultivadas em sistema hidropônico. O silício é benéfico para várias culturas, principalmente quando submetidas a algum tipo de estresse, o que pode ajudar a aliviar os danos provocados pelo alagamento. Na literatura não há relato do cultivo de cacau com omissão enível de silício, principalmente pela presença do elemento em todos os tipos de solo. Com base nessa prerrogativa, foi realizado um experimento com mudas de cacaueiro, cv. Catongo. O experimento foi realizado na casa de vegetação do CEUNES, localizada no município de São MateusES. O experimento foi realizado em delineamento inteiramente casualizado com quatro repetições sendo uma planta por repetição na primeira e segunda época de avaliação e na terceira foram utilizadas duas plantas por repetição. Os tratamentos foram distribuídos num arranjo fatorial 2x3x5, sendo com e sem aeração da solução nutritiva, três épocas de avaliação (1, 10 e 30 dias) e 5 níveis de silício (0; 0,5; 1,0; 1,5; 2,0 mmol L-1). As avaliações realizadas foram divididas em dois capítulos, o primeiro avaliou as variáveis de crescimento, teor foliar de silício e teores de pigmentos fotossintéticos. O segundo capítulo, reuniu os caracteres de fluorescência da clorofila a e trocas gasosas. Com base nos resultados, foram observadosa influência da falta de aeraçãono teor foliar de silício, degradaçãode pigmentos fotossintéticos, fluorescência da clorofila a e trocas gasosas. Pode ser observadoo efeito isolado do silíciosobre algumas variáveis fisiológicas de plantas não submetidas ao estresse, bem como em plantas submetidas, nesse caso aliviando o estresse provocado pela falta de aeração.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!

До бібліографії