Добірка наукової літератури з теми "Euskal Herriko Kooperatiba Mugimendu"

Hedabideek zabaltzen duten informazio okerrak bi jokabideri erantzun diezaieke: misinformation, informazio faltsua oharkabean zabaltzeari, eta disinformation, informazio faltsua sortu eta zabaltzeari. Feminismoari dagokiola, hedabideek mugimendu politikoaren une fundatzaileak diren gertakariak oker zabaldu dituzten ala ez aztertzea du helburu lan honek: «feminismo» berbaren sorrera, Martxoaren 8aren jatorria eta AEBko olatuen kontaketa. Horretarako, iturri zuzenetara eta dokumentazio-zentroetara joz, gertakarien kontaketa egiaztatu eta Euskal Herriko hedabideek (euskaraz, frantsesez eta gaztelaniaz) eman dituzten albisteekin alderatuko ditut. Ikerketa-lan honen ondorio nagusia da euskal hedabideek zailtasun nabaria daukatela AEBn sortutako informazioak egiaztatzeko. Aldi berean, hedabideek ez diete euskal feminismoaren ezaugarriei heldu, kasu bakarrean soilik: Martxoaren 8aren jatorria 1889ko Bilboko emakume puru-egileen grebarekin lotzeko. Oinarririk gabeko datu horrek, baina, argi utzi du gaztelaniazko hedabideen intentzionalitatea ez dela izan informazioa egiaztatzea, albiste deigarria nabarmen zabaltzea baizik.

Nazioa egitura sozial eta dinamikoa bezala aztertzen dugu. Hau dela eta bere aterkipean barnebiltzen duen komunitate irudikatuko kideen diskurtsoen arabera moldatzen dira nazioaren inguruko diskurtsoen elementuak. Ondorioz, aterkiak behartzen du komunitatea diskurtsoak marko baten baitan irudikatzen. Komunitateak, ordea, testuinguru soziologikoaren arabera egituratuko ditu bere nazioaren diskurtsoko elementu propio eta subjektiboak. Lurraldea berriz nazioaren eragin gunetzat hartzen dugu. Mundu fisikoa asmatutako mugen bitartez banatzean, muga hauek, barrukoak kanpokoen aurrean nortasun ezberdinak egituratzera daramatza. Lurraldea, Euskal Herriko kasuan behintzat, eremu soziologiko ezberdinez josia dagoelako, tokian tokiko diskurtsoek beraien esparruko bereizitasunak izango dute. Azkenik, ekologismoak, bere proiektu ezberdinak aintzat hartuta, komunitateari eredu aldaketarako aukera ematen dio. Mundua kolapsotik babesteko, gizakia naturaren baitan kokatu eta bi hauek elkarrekiko menpekotasunean bizi diren ekosistema bezala ulertzen du. Ondorioz, xxi. mendeko beldurrak eta esperantzak aintzat izanda, ekologismoa abertzale bilakatzeko beste bide izan daitekeela uste dugu. Jasoa: 25 martxoa, 2024; Onartua: 03 ekaina, 2024.

LABURPENA: 2017ko urtarrilaren 1ean, Ipar Euskal Herriko udalarteko lankidetzako hamar establezimendu publikoek bat egin dute Euskal Hirigune Elkargoa eratzeko, lurralde horri erakunde ordezkatzaile bat emanez. Izan ere, hori sortzeko prozesu historiko luze bat gertatu da, zeinean gerrak, iraultzak, erregimen aldaketak eta tokiko hautagaien, sektore ekonomikoen, mugimendu politikoen nahiz gizarte zibileko erakundeen mobilizazioak egon baitira. Hori dela-eta, egokia izan daiteke instituzionalizazio-prozesu horren aurrekariak gogoratzea eta lurralde horren benetako instituzionalizazioa agerian uztea, bere aktoreekin, bere eskaerekin, bere faktore abiarazleekin eta bere ezaugarriekin. Halaber, etorkizunari begira, komenigarria da erakunde horrek datozen urteetan aurre egin beharko dien erronkei buruz galdetzea. Azken horiek erakundeberriaren eskumenei, gobernantzari nahiz finantzaketari buruzkoak dira; lurraldearen ordezkapena eta egituraketa, arlo batzuen erreferente bihurtzeko joera eta estatus berezia daukan lurralde-kolektibitate bat bihurtzeko ahalmena alde batera utzi gabe. RESUMEN: Desde el 1 de enero de 2017, los diez Establecimientos Públicos de Cooperación Intermunicipal del País Vasco norte han fusionado para constituir la Comunidad de Aglomeración del País Vasco, dotando a ese territorio de una institución representativa. No en vano, esta creación es el fruto de un largo proceso histórico marcado por guerras, revoluciones, cambios de régimen y movilizaciones, tanto de electos locales, sectores económicos, movimientos políticos como de organizaciones pertenecientes a la sociedad civil. Por lo cual, parece útil recordar los antecedentes de ese proceso de institucionalización y poner de manifiesto la institucionalización efectiva de ese territorio con sus actores, sus demandas, sus factores desencadenantes y sus características. Conviene igualmente preguntarse, proyectándose en el futuro, sobre los desafíos a los que se enfrentará esta institución en los próximos años. Estos últimos se refieren tanto a las competencias, a la gobernanza como a la financiación de la nueva entidad; sin omitir la encarnación y la articulación del territorio, su propensión a convertirse en el referente de ciertas materias así como su capacidad para transformarse en una Colectividad Territorial con estatus particular. ABSTRACT: Since 1 January 2017, the ten Public Bodies for Intermunicipal cooperation have been merged to constitute an Agglomeration Community ofthe Northern Basque Country, endowing that territory with a representative institution. This creation is after all the result of a long historical process of wars, revolutions, changes of regime and mobilizations both by local elected representatives, economical sectors, political movements as well as by civil society organizations. That is why it seems useful to keep in mind the precedents of this institutionalization process and make it clear the effective institutionalization of that territory with its actors, claims, triggers and features. It would also be worth considering, looking to the future, the challenges this institution will have to face in the years to come. These latter refer both to the powers, governance and funding of the new entity; not omitting the embodiment and articulation of the territory, its propensity to become the reference for certain matters as well as its capacity to transform itself into a Territorial authority with a particular status.

Este artículo analizará los nuevos movimientos contraculturales juveniles aparecidos en la segunda mitad de la década de los 70 y principios de los 80 del pasado siglo en el País Vasco en relación a lo que ha venido ha denominarse Rock Radical Vasco. Examinará los discursos presentes en las diferentes formaciones musicales que formaron este conglomerado a veces polémico y su relación y semejanza con ciertas corrientes libertarias. Artikulu honek Euskal Herrian hirurogeita hamar garren hamarkadaren erdialdean eta laurogeiko hamarkadan agertutako gazte mugimendu kontrakultural berriak ikertuko ditu eta bereziki Euskal Rock Erradikala. Bide honetan musika talde hauen diskurtsoak aztertuko dira eta korronte libertarioarekin dituen antzekotasunak azpimarratuko dira, beraien arteko harremanean arreta jarriz. This article will analyse the new counterculture youth movements of the 1970sand early 80s in the Basque Country with regard to what has been coined RadicalBasque Rock. The article will examine the discourses present in different musicalgroups that made up this sometimes controversial conglomerate and its relationship with and resemblance to certain libertarians trends.

La thèse propose une analyse socio-historique des matrices idéologiques du coopérativisme au Pays basque afin de comprendre les mécanismes générationnels affectant l'identité coopérative. La première partie présente un séquençage diachronique de quatre cycles historiques du mouvement coopératif : le coopérativisme d'avant-guerre, le coopérativisme de la nécessité, le coopérativisme du bien-être et le nouveau cycle coopératif. Tout au long de cette trajectoire, nous avons essayé d'analyser les matrices idéologiques du coopérativisme basque en nous concentrant sur la relation entre les agents sociaux, religieux, politiques et institutionnels et en tenant compte du rôle prédominant de l'Expérience Coopérative de Mondragon. Nous avons ainsi tenté de combler les lacunes académiques existantes. Dans la deuxième partie, à partir de l'analyse des nouvelles formes d'action coopérative (Egitea, « faire ») et des nouvelles appartenances identitaires (Izatea, « être »), nous avons analysé les caractéristiques du nouveau cycle historique. Ce nouveau cycle émerge de manière spécifique à chaque réalité territoriale du Pays Basque, bien qu'il partage certaines similitudes. La diversification des matrices idéologiques autour de nouveaux paradigmes (féminisme, écologisme, défense de la langue basque, euskera, ou de l'économie sociale et solidaire) en est la caractéristique principale. Cette analyse de l'identité coopérative se fonde sur la bibliographie existante à propos de la construction de l'identité moderne, en particulier chez Charles Taylor. Il s’agit alors d'essayer de préciser les éléments de construction de l’identité coopérative, compte tenu de sa dimension professionnelle et territoriale. L’enquête de terrain révèle un processus d'érosion de l'identité coopérative que nous avons qualifié de désaffection identitaire. Ce processus trouve son origine dans les transformations socio-historiques du coopérativisme et dans la mutation idéologique qui caractérisent le nouveau cycle coopératif. Nous signalons enfin les politiques de récupération identitaire qui se développent au sein du mouvement coopératif basque et, plus particulièrement, au sein du Groupe Mondragon
The thesis aims to provide a socio-historical analysis of the ideological foundations of cooperativism in the Basque Country to understand the shape of the cooperative identity. In the first part, we have diachronically sequenced the cooperative movement, dividing it into four historical cycles, among which we advocate for the emergence of a new cooperative cycle: Pre-war Cooperativism, Necessity Cooperativism, Welfare Cooperativism, and the New Cooperative Cycle. Throughout this parcours, we have sought to analyze the ideological foundations specific to each cooperative cycle, focusing on the relationship between social, religious, political, and institutional actors while considering the predominant role of the Mondragon Cooperative Experience. In doing so, we have attempted to fill a series of evident scholar gaps. In the second part, based on the analysis of new cooperative modes of action (Egitea) and new identity belongings (Izatea), we have examined the characteristics of the new historical cycle. This new cycle emerges with particularities in each territorial reality of the Basque Country. However, all the territorial perspectives share certain commonalities. The diversification of ideological foundations around new paradigms (feminism, environmentalism, the Euskera defense, or the emergence of the Social and Solidarity Economy paradigm) is the most apparent similarity. In this analysis of cooperative identity, we draw from existing literature on modern identity construction. Specifically, we analyze Charles Taylor's work, on identity construction according to professional and territorial elements. From the resulting fieldwork analysis, we also observe a process of erosion of cooperative identity. We have named this process identity disaffection. This process stems from the socio-historical transformations of cooperativism and the progressive ideological mutation characterizing the new cooperative cycle. Finally, we outline some identity recovery policies developed within Basque cooperativism and more specifically within the Mondragon Group
La tesis trata de ofrecer un análisis sociohistórico de las matrices ideológicas del cooperativismo en Euskal Herria para comprender los mecanismos de generación de la identidad cooperativa. En la primera parte, hemos secuenciado diacrónicamente el movimiento cooperativo dividiéndolo en cuatro ciclos históricos, entre los que defendemos la emergencia de un nuevo ciclo: el Cooperativismo de Anteguerra, el de la Necesidad, el del Bienestar y el Nuevo Ciclo Cooperativo. En este parcours hemos tratado de analizar cuáles han sido las matrices ideológicas propias de cada ciclo cooperativo, centrándonos en la relación entre los agentes sociales, religiosos, políticos e institucionales, y teniendo en cuenta el papel preponderante de la Experiencia Cooperativa de Mondragon. A su vez, hemos tratado de colmar una serie de evidentes lagunas académicas. En la segunda parte, a partir del análisis de las nuevas formas de actuación cooperativas (Egitea) y de las nuevas pertenencias identitarias (Izatea), hemos analizado las características del nuevo ciclo histórico. Este nuevo ciclo emerge de forma particular en cada realidad territorial de Euskal Herria, empero con ciertas similitudes comunes. La diversificación de las matrices ideológicas en torno a nuevos paradigmas (el feminismo, el ecologismo, la defensa del euskera o la Economía Social y Solidaria) es la más aparente similitud. En este análisis de la identidad cooperativa partimos de la bibliografía existente sobre la construcción de la identidad moderna y, concretamente, de la obra de Charles Taylor. Con ello tratamos de establecer cuáles han sido los elementos de construcción de la misma, considerando su dimensión profesional y territorial. Del análisis resultante del trabajo de campo, se observa un proceso de erosión de la identidad cooperativa que hemos bautizado como desafección identitaria. Este proceso tiene su origen en las transformaciones sociohistóricas del cooperativismo y en la progresiva mutación ideológica que caracterizan al nuevo ciclo cooperativo. Finalmente, apuntamos algunas políticas de recuperación de la identidad que se desarrollan en el cooperativismo vasco y más específicamente, en el seno del Grupo Mondragon
Tesiak Euskal Herriko kooperatibismoaren matrize ideologikoen azterketa soziohistorikoa eskaini nahi du, identitate kooperatiboa sortzeko mekanismoak ulertzeko. Lehenengo zatian, mugimendu kooperatiboa diakronikoki sekuentziatu dugu, lau ziklo historikotan banatuz. Ziklo horien artean, ziklo kooperatibo berri bat dago: Gerra aurreko kooperatibismoa, Beharraren kooperatibismoa, Ongizatearen kooperatibismoa eta Ziklo Kooperatibo berria. Parcours honetan ziklo kooperatibo bakoitzaren berezko matrize ideologikoak zein izan diren aztertzen saiatu gara, eragile sozial, erlijioso, politiko eta instituzionalen arteko harremanean zentratuz eta Arrasateko Esperientzia Kooperatiboaren paper nagusia kontuan hartuz. Horrela, hutsune akademiko nabarmenak betetzen saiatu gara. Bigarren zatian, kooperatiben jarduera-modu berrien azterketatik (Egitea) eta identitate-ezaugarri berrien azterketatik (Izatea) abiatuta, ziklo historiko berriaren ezaugarriak aztertu ditugu. Ziklo berri hau Euskal Herriko lurralde bakoitzean azaleratzen da bereziki, baina antzekotasun komun batzuekin. Paradigma berrien inguruko matrize ideologikoen dibertsifikazioa (feminismoa, ekologismoa, euskararen defentsa edo Ekonomia soziala eta solidarioa) da antzekotasunik nabarmenena. Identitate kooperatiboaren azterketa honetan identitate modernoaren eraikuntzari buruz dagoen bibliografiatik abiatzen gara, eta, zehazki, Taylorren obratik. Hori guztia haren eraikuntza-elementuak zein izan diren ezartzen saiatzeko, haren dimentsio profesionala eta lurralde-dimentsioa kontuan hartuta. Landa-lanetik ateratako azterketatik ikusten denez, nortasun kooperatiboa higatu egin da, eta identitatearen desafekzioa izena jarri diogu. Prozesu horren jatorria kooperatibismoaren eraldaketa soziohistorikoetan eta ziklo kooperatibo berriaren ezaugarri diren mutazio ideologiko progresiboan dago. Azkenik, euskal kooperatibismoan eta, zehazkiago, Mondragon Taldearen baitan identitatea berreskuratzeko garatzen diren politika batzuk aipatuko ditugu