Статті в журналах з теми "Dochody ludności"
Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Dochody ludności.
Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями
Ознайомтеся з топ-30 статей у журналах для дослідження на тему "Dochody ludności".
Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.
Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.
Переглядайте статті в журналах для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.
1
Grzega, Urszula. "Dochody i warunki życia ludności Unii Europejskiej - wybrane aspekty." Europa Regionum 27 (2016): 63–75. http://dx.doi.org/10.18276/er.2016.27-05.
Повний текст джерела
2
Kopańska, Anna, and Judyta Dorosz. "Kwota wolna od opodatkowania jako narzędzie polityki finansowej państwa - kierunki projektowanych zmian." Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica 27, no. 342 (January 18, 2022): 3–15. http://dx.doi.org/10.24917/20813333.27.1.
Повний текст джерелаАнотація:
Kwota wolna od opodatkowania stanowi specyficzną preferencję podmiotową w podatku dochodowym od osób fizycznych. Z założenia minimum wolne od podatku pozwala odstąpić od opodatkowania osób fizycznych uzyskujących minimalne dochody. Powyższe jest równoznaczne z wprowadzeniem zerowej stawki opodatkowania dla podatnika, którego dochód nie przekroczy minimum wolnego od podatku w danym roku podatkowym.
Wysokość kwoty wolnej od podatku wpływa na wysokość wpływów z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych do budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego. Jednocześnie wysokość minimum wolnego od opodatkowania ma bezpośredni wpływ na poziom dochodów osób o niskich dochodach, a dokładniej na wysokość zarobków oraz motywację do utrzymania czy też podjęcia pracy. Odpowiednia zmiana wysokości kwoty wolnej od opodatkowania ma wpływ na strukturę dochodów budżetowych w kierunku podatków pośrednich. Nie ulega wątpliwości, iż wzrost kwoty wolnej od podatku zwiększa siłę nabywczą ludności przez co pobudza popyt konsumpcyjny.
W przyjaznym dla obywateli systemie podatkowym kwota wolna od opodatkowania powinna być narzędziem długookresowej polityki fiskalnej oraz powinna stanowić narzędzie sprawiedliwości opodatkowania osób fizycznych, równocześnie nie powinna zagrażać stabilności systemu finansowego państwa i jednostek administracji samorządowej oraz możliwości wykonywania zadań w sferze publicznej.
3
Kalinowski, Sławomir. "Problem ubóstwa i wykluczenia społecznego w krajach Unii Europejskiej w kontekście zrównoważonego rozwoju." Wieś i Rolnictwo, no. 3 (180) (September 20, 2018): 93–112. http://dx.doi.org/10.53098/wir032018/04.
Повний текст джерелаАнотація:
W artykule poruszono problem ryzyka ubóstwa i wykluczenia społecznego w kontekście zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich. Materiały empiryczne zawarte w artykule pochodzą z badań cząstkowych EU-SILC (Europejskie badanie warunków życia ludności). Stanowią one punkt odniesienia dla porównania statystyk dotyczących dystrybucji dochodów i integracji społecznej w Unii Europejskiej. Za jeden z ważniejszych milenijnych celów rozwoju uznano niwelację ubóstwa i przeciwdziałanie marginalizacji społecznej. Z badań wynika, że co czwarty mieszkaniec obszarów wiejskich w UE jest zagrożony ubóstwem lub marginalizacją społeczną. W największym stopniu marginalizacją lub/i ubóstwem zagrożeni są mieszkańcy obszarów wiejskich w Bułgarii (54,8%) i Rumunii (50,8%), ale także w Polsce i na Litwie poziom ten przekracza średnią unijną (odpowiednio o 4,5 p.p. oraz 9,2 p.p.). Na drugim biegunie wykluczenia są Holandia i Czechy z poziomem ryzyka na poziomie 12,8%. Czynnikiem konstytuującym bezpieczeństwo ekonomiczne gospodarstwa domowego, a w efekcie poczucie pewności, są dochody. Ich wielkość wpływa na poziom ubóstwa obiektywnego mierzonego metodą parametryczną. W UE przyjmuje się, że zagrożone ubóstwem są osoby, których dochody nie przekraczają 60% mediany dochodów w danym kraju. Tym samym niemal co piąty mieszkaniec wsi w UE jest zagrożony ubóstwem. Ubóstwo i wykluczenie społeczne są zjawiskami wielowymiarowymi. Powodują niezaspokojenie potrzeb na wielu płaszczyznach – ochrony zdrowia, edukacji, warunków mieszkaniowych, kultury i czasu wolnego. Brak odpowiednich dochodów powoduje pewnego rodzaju sprzężenia zwrotne i jest zarówno przyczyną, jak i konsekwencją deprywacji potrzeb, a także sprzyja niezrównoważonemu rozwojowi obszarów wiejskich.
4
Klimiuk, Zbigniew. "Rolnictwo jako podstawa uprzemysłowienia i rozwoju gospodarczego. Wnioski wynikające z doświadczeń historycznych krajów rozwijających się w drugiej połowie XIX i pierwszej połowie XX wieku." Zeszyty Wiejskie 27 (December 21, 2021): 7–29. http://dx.doi.org/10.18778/1506-6541.27.01.
Повний текст джерелаАнотація:
Specyficzną cechą większości krajów słabo rozwiniętych, określanych po II wojnie światowej jako Kraje Trzeciego Świata, była historycznie ich duża zależność od rolnictwa oraz wysoki odsetek ludności zatrudnionej w produkcji rolnej i hodowlanej. W krajach rozwiniętych natomiast (kraje Europy Zachodniej oraz kraje anglosaskie) udział rolnictwa w PNB był niewielki, a odsetek ludności zatrudnionej w rolnictwie kształtował się na stosunkowo niskim poziomie i wykazywał tendencję malejącą. Wyciągnięto z tego błędny wniosek, że wysiłek rozwojowy powinien zmierzać w kierunku uprzemysłowienia, niekiedy połączony z zaniedbywaniem rolnictwa. Wzrost efektywnego popytu na produkty przemysłowe ze strony rolnictwa stanowił jego istotny wkład do procesu uprzemysłowienia. We wczesnych fazach rozwoju gospodarczego przy przewadze ludności rolniczej brak było poza rolnictwem masowego rynku. Oznaczało to, iż powstający sektor przemysłowy musiał znajdować oparcie w popycie pochodzącym i kreowanym w rolnictwie. Im szybciej zatem rosła wydajność i dochody w tym dziale gospodarki oraz im szybciej rolnictwo przestawiło się na formy wymiany pieniężnej, tym były korzystniejsze warunki dla rozwoju rzemiosła, a później uprzemysłowienia. Ponadto wysoka stopa urodzeń i postęp techniczny w rolnictwie sprawiały, że pewna część siły roboczej na wsi stawała się z technologicznego punktu widzenia zbędna. Pomyślny rozwój rolnictwa połączony ze wzrostem dochodów rolników był możliwy tylko wówczas, gdy siła robocza została z niego odprowadzona i znalazła produkcyjne zatrudnienie w innych działach gospodarki. Na przełomie lat 50. i 60. XX w. również wzrost dochodów z eksportu produktów rolnych był powolny, co oznaczało, że kraje rozwijające się stanęły przed problemem ciasnoty rynków eksportowych i spadku cen w eksporcie. Niepokojącą cechą tych zmian był fakt, iż zastój w zakresie popytu i spadek cen wielu artykułów rolnych występował jednocześnie ze wzrostem dochodów realnych w krajach rozwiniętych, co pociągało za sobą zasadnicze zmiany w strukturze popytu.
5
Franielczyk, Anna. "Podatkowe preferencje prorodzinne i świadczenia rodzinne w Republice Federalnej Niemiec." Finanse i Prawo Finansowe 4, no. 16 (December 31, 2017): 37–46. http://dx.doi.org/10.18778/2391-6478.4.16.04.
Повний текст джерелаАнотація:
We współczesnych gospodarkach ważną rolę w systemie opodatkowania dochodów ludności kreują preferencje związane niejednokrotnie z wydatkowaniem osiągniętego dochodu. Szczególnie istotną rolę w tej kwestii odgrywają m.in. zwolnienia, odliczenia, których zastosowanie powoduje zmniejszenie podstawy opodatkowania lub wysokość samego podatku należnego. Najpopularniejszą wśród preferencji podatkowych jest ulga prorodzinna z tytułu posiadania bądź wychowywania dziecka (dzieci). Ulgi podatkowe pozytywnie wpływają na domowy budżet, gdyż zmniejszając ciężar podatkowy (podatek należny), stanowią dodatkowe źródło finansowania gospodarstw domowych. Niniejsza publikacja ma na celu analizę ulg i preferencji podatkowych oraz zasiłków rodzinnych w Republice Federalnej Niemiec oraz ustalenie ich wpływu na budżet państwa.
6
Tyran, Ewa. "Niezarobkowe źródła dochodów ludności wiejskiej." Krakowskie Studia Małopolskie 3, no. 1 (December 31, 1999): 81–92. http://dx.doi.org/10.15804/ksm199905.
Повний текст джерела
7
Ochocki, Andrzej. "Makroekonomiczne uwarunkowania dynamiki dochodów z pracy i emerytur w Polsce (2010–2035)." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica 5, no. 356 (January 21, 2022): 13–25. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6018.356.02.
Повний текст джерелаАнотація:
Celem artykułu jest wskazanie makroekonomicznych uwarunkowań dynamiki dochodów z pracy i emerytur w Polsce w latach 2010–2019 wraz z prognozą studialną do 2035 roku. Źródłem danych są rachunki narodowe, statystyka ludności, statystyka świadczeń emerytalnych, prognoza demograficzna Głównego Urzędu Statystycznego i prognoza emerytalna Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Demograficzne starzenie się społeczeństwa powoduje narastanie problemu podziału bieżącego strumienia dóbr i usług wytwarzanych w procesie gospodarczym. Możliwości w tym zakresie są zdeterminowane relacjami dynamiki liczebności pracujących i emerytów oraz dynamiki wolumenu dochodu narodowego. Wynikające stąd zależności można opisać za pomocą modelu międzypokoleniowej redystrybucji dochodów (MMRD). Tendencje obserwowane w Polsce dowiodły, że dynamika wzrostu wolumenu PKB w badanym okresie zapewniała makroekonomiczny warunek równowagi w procesie kształtowania się dochodów z pracy i emerytur: wzrost PKB był większy niż dochodów z pracy i emerytur. Wykonane szacunki wskazują zarazem na konieczność utrzymania tempa wzrostu PKB i produktywności na poziomie nie mniejszym niż 2% rocznie, co oznacza wzrost wolumenu PKB o ponad 12% w 2025 roku w porównaniu z rokiem 2019. Przedstawiony model międzypokoleniowej redystrybucji dochodów pozwolił także ukazać istotę problemu publicznych transferów międzypokoleniowych, które w państwie traktowanym jako dobro wspólne należy pojmować jako wierzytelności emerytów, a ich spłacanie powinno zapewniać godziwy poziom życia ludziom starszym.
8
Berendt, Grzegorz. "Cena życia ─ ekonomiczne uwarunkowania egzystencji Żydów po "aryjskiej stronie"." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 4 (November 2, 2008): 110–43. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.269.
Повний текст джерелаАнотація:
Tekst dotyczy przede wszystkim dwóch zagadnień: środków utrzymania Żydów, którzy znaleźli się wbrew woli Niemców poza obszarami specjalnie dla nich przeznaczonymi (getta, obozy) oraz materialnej sytuacji ludności aryjskiej, której pomoc była niezbędna do przetrwania po „aryjskiej scenie”. Autor wskazuje na proces stopniowego ograniczenia majątku pozostającego w rękach Żydów, w części na zjawisko przejmowania mienia osób już eksterminowanych. Są wskazane również źródła legalnego i nielegalnego dochodu służące zdobywaniu środków utrzymania. Zasygnalizowanie dynamiki rabunkowej eksploatacji ziem polskich przez okupanta niemieckiego prowadzi Autora do postawienia tezy, że znakomita większość aryjskich, ale nie-niemieckich mieszkańców Polski w okresie zmasowanych ucieczek Żydów z gett i obozów (lata 1942-1943) nie miała możliwości świadczenia im długotrwałej, bezinteresownej pomocy materialnej. Artykuł traktuje tak o osobach świadczących pomoc z pobudek humanistycznych, jak również o tych, którzy traktowali Żydów jako źródło dodatkowych dochodów bądź wywiązując się z warunków zawieranych umów, bądź łamiąc je ze szkodą dla żydowskich kontrahentów.
9
Trzcińska, Kamila. "Kształtowanie się rozkładu dochodów ludności Polski dla regionów na podstawie wybranych modeli teoretycznych." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica 1, no. 352 (April 1, 2021): 111–26. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6018.352.06.
Повний текст джерелаАнотація:
Badania rozkładów dochodów skupiają się głównie na próbach dopasowania rozkładów teoretycznych do empirycznego rozkładu dochodów w różnych przekrojach oraz na analizie tych rozkładów. Wyniki analiz wykazują, że modele trzyparametrowe bardzo dobrze aproksymują rozkłady dochodów wielu państw. Jednym z najczęściej używanych rozkładów trzyparametrowych jest rozkład Daguma. W 2010 roku Zenga skonstruował trzyparametrowy model rozkładu dochodów, który ma wiele interesujących własności statystycznych. Celem artykułu jest zastosowanie modeli Daguma i Zengi do analizy rozkładu dochodów ludności Polski dla regionów. Do estymacji parametrów funkcji gęstości zastosowano inwariantną metodę D’Addario oraz metodę największej wiarygodności. Obliczenia zostały przeprowadzone na podstawie danych indywidualnych gospodarstw domowych dla regionów, zaprezentowanych przez Główny Urząd Statystyczny w 2016 roku. W artykule zastosowano miary nierówności dochodowych obliczone na podstawie rozważanych modeli. Wyniki analizy potwierdzają zasadność stosowania modelu Zengi do analizy badania nierówności dochodowych gospodarstw domowych ludności Polski.
10
Stępień, Sebastian, Katarzyna Smędzik-Ambroży, and Marta Guth. "Oddziaływanie Wspólnej Polityki Rolnej na zrównoważenie ekonomiczno-społeczne gospodarstw rolnych na przykładzie Polski." Wieś i Rolnictwo, no. 4 (177) (December 20, 2017): 39–58. http://dx.doi.org/10.53098/wir042017/03.
Повний текст джерелаАнотація:
Streszczenie: Koncepcja zrównoważonego rozwoju powstała w drugiej połowie XX w. i odegrała istotną rolę w określaniu relacji pomiędzy wzrostem gospodarczym, rozwojem społecznym a dbałością o środowisko naturalne. W pierwszym etapie tworzenia się paradygmatu uznawano wyższość kwestii środowiskowych, jednak wraz z postępującą globalizacją coraz częściej zaczęły ujawniać się negatywne efekty natury ekonomiczno-społecznej, związane z nierównomiernych podziałem dochodu, problemem ubóstwa i wykluczenia społecznego. Kwestia ta została dostrzeżona również na poziomie Unii Europejskiej, m.in. poprzez kreowanie polityk sektorowych, w tym Wspólnej Polityki Rolnej (WPR). Jednym z ważniejszych założeń WPR jest zagwarantowanie godziwego poziomu życia ludności rolniczej i ma ono być realizowane poprzez różne formy wsparcia. Dla podtrzymania zrównoważonego rozwoju należy przyjąć, że mechanizmy wsparcia powinny być tak skonstruowane, aby zapewnić równocześnie wysoki poziom dochodów rolniczych (element ekonomiczny), relatywnie równy ich podział wśród producentów rolnych (element społeczny) i dbałość o środowisko naturalne (element środowiskowy). Celem artykułu jest określenie wpływu WPR na poziom zrównoważenia ekonomiczno-społecznego gospodarstw rolnych w Polsce. Autorzy stawiają hipotezą, że istniejące rozwiązania służą osiąganiu zrównoważenia ekonomicznego (określonego przez relację dochodów rolniczych do pozarolniczych), nie zmniejszają natomiast dysproporcji dochodowych wewnątrz sektora rolnego, co jest elementem zrównoważenia społecznego. W publikacji wykorzystano krytyczną analizę literatury przedmiotu, metaanalizę, metody wnioskowania indukcyjnego, a ponadto wybrane metody analizy ilościowej regresji i analizy panelowej. Zakres podmiotowy obejmuje gospodarstwa rolne należące do systemu FADN, a czasowy – lata 2004–2013.
11
Becla, Agnieszka, and Stanisław Czaja. "Quasi-urbanizacja obszarów wiejskich (na przykładzie Dolnego Śląska)." Studia Miejskie 20 (November 2, 2020): 101–18. http://dx.doi.org/10.25167/sm.2450.
Повний текст джерелаАнотація:
Artykuł przedstawia proces quasi-urbanizacji na obszarach wiejskich. Autorzy zidentyfikowali formy przebiegu tego procesu. Są to:
– zmiana struktury sektorowej lokalnej gospodarki, – zmiana form aktywności zawodowej ludności, – zmiana źródeł dochodów ludności, – tworzenie quasi-miejskiej infrastruktury,
– zanik produkcji rolniczej, – rozwój aktywności pozagospodarczej.
Autorzy rozpoznali również główne przyczyny tego procesu. Badania objęły Dolny Śląsk. Autorzy określili główne rodzaje osad na terenach wiejskich: 1) letniska i wczasowiska, 2) wsie-sypialnie, 3) wsie usługowo- -rolnicze, 4) wsie usługowo-przemysłowe, 5) wsie usługowo-przemysłowo-rolnicze oraz 6) wsie wyludnione.
12
Kobierecki, Michał. "Dzieje i obraz majętności charłupskiej w rękach Walewskich herbu Kolumna w drugiej połowie XVII i XVIII wieku na podstawie inwentarzy dóbr." Przegląd Nauk Historycznych 18, no. 2 (October 30, 2019): 85–117. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.18.02.04.
Повний текст джерелаАнотація:
Wsie Charłupia Wielka, Rowy i Drzązny tworzyły majętność charłupską, która położona w województwie sieradzkim w Rzeczypospolitej Obojga Narodów należała do XVII w. do rodu Świnków, Malskich herbu Nałęcz i Zapolskich herbu Pobóg. Na skutek umów małżeńskich i procesów sądowych dobra te trafiły w ręce Jana Franciszka Walewskiego, stolnika sieradzkiego, i jego żony Konstancji Bogumiły z Zapolskich. W XVIII w. właścicielami dóbr byli kolejni przedstawiciele rodu Walewskich herbu Kolumna: kasztelanowie rozpierscy Jan i Franciszek oraz Jan Nepomucen, chorąży większy sieradzki. Na podstawie zachowanych inwentarzy z końca XVII i XVIII w. można śledzić losy Charłupi Wielkiej, Rowów i Drzązny. Dobra te, które przeżywały okres rozwoju za czasów stolnika sieradzkiego, podupadły na początku XVIII w. z powodu problemów z wierzycielami. Następni właściciele przejęli owe dobra w swoje ręce i podjęli się spłaty zobowiązań. Jednocześnie przez całe stulecie inwestowali w nie, podnosząc ich wartość. Opisy dworu i budynków towarzyszących wskazują, jak wiele zmieniało się na przestrzeni lat. Dwór stał się siedzibą tej gałęzi Walewskich, a różnorodność zabudowań świadczyła o tym, że właściciele oprócz dochodu z pracy na roli czerpali korzyści finansowe z hodowli owiec czy koni. Ważną kwestią było również zmienne zaludnienie dóbr. Od momentu przezwyciężenia kryzysu z początku XVIII w. liczba ludności zależnej wzrastała, a co za tym szło – rósł również dochód z produkcji rolnej. Losy majętności charłupskiej pokazują, w jaki sposób szlacheckie majątki położone na terenie województwa sieradzkiego starały się podnieść z okresu zniszczeń z czasów wojny północnej oraz jak radzono sobie z problemem ich zadłużenia i zarządzania w różnych okresach koniunktury gospodarczej.
13
MOUSSA, Suhel, and Małgorzata PACER. "<span style="color: green"><b>THE SYRIAN IMPASS AND ITS INFLUENCE ON SECURITY IN THE REGION – THE PROBLEMS OF REFUGEES IN THE EUROPEAN UNION</b></span>." National Security Studies 17, no. 1 (May 15, 2020): 147–56. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/144284.
Повний текст джерелаАнотація:
<i>Migracja i uchodźstwo nie są nowymi zjawiskami we współczesnym świecie. Jednak ich skala, a także dynamika wzrosły na przestrzeni ostatnich lat. Kryzys migracyjny przybrał na sile w roku 2015 i stał się przedmiotem większego zainteresowania badaczy z różnych dyscyplin naukowych. Od tego czasu media nieustannie informują o fali „uchodźców” przybywających do brzegów Europy, a w szczególności do Włoch czy przedostających się z Turcji do Grecji i zmierzających w głąb Europy. Ukazują przymusową wędrówkę ludności w poszukiwaniu schronienia przed wojnami czy prześladowaniami na różnym tle. Do tego dochodzą nieporozumienia związane z przyjęciem uchodźców na teren krajów Unii Europejskiej oraz konflikty w krajach sąsiednich wywołane napływem ludności syryjskiej. Celem artykułu jest ocena wpływu sytuacji w Syrii na bezpieczeństwo regionu Bliskiego Wschodu i Europy. W artykule została zastosowana metoda analiza danych zastanych (desk research). Analizie poddane zostały publikacje ekspertów oraz strony internetowe, zarówno w języku arabskim, jak i polskim.</i>
14
Parys, Artur Włodzimierz. "Ocena lokalnej polityki mieszkaniowej Łodzi i Krakowa w świetle wybranych aspektów." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica 4, no. 349 (September 11, 2020): 23–45. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6018.349.02.
Повний текст джерелаАнотація:
W artykule przedstawiono badanie dotyczące lokalnej polityki mieszkaniowej Łodzi i Krakowa w latach 2006 i 2017. Dokonano analizy porównawczej w zakresie ludności, zasobów mieszkaniowych (w tym lokali socjalnych i komunalnych), stopy bezrobocia, dochodów i wydatków budżetów badanych miast, sytuacji ekonomicznej wyrażonej dochodami budżetowymi na jednego mieszkańca. Wyniki przeprowadzonych analiz ilościowych pokazują trend zmniejszania się liczby zasobów mieszkaniowych w badanych miastach. W ostatnich latach intensywniej zmniejszają się zasoby mieszkaniowe w Łodzi niż w Krakowie, a struktura własności budynków mieszkalnych Łodzi różni się od struktury budynków mieszkalnych w Krakowie.
15
Piekutowska, Agnieszka, and Elżbieta Kużelewska. "Migracje międzynarodowe w XXI wieku. Nowe trendy i wyzwania." Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych 12, no. 3 (September 19, 2018): 11. http://dx.doi.org/10.17951/teka.2017.12.3.11.
Повний текст джерелаАнотація:
<p>W artykule omówiono zjawisko migracji międzynarodowych z uwzględnieniem skali, dynamiki oraz barier. Obecnie dynamika migracji międzynarodowych przewyższa dynamikę wzrostu liczby ludności świata, niemniej udział ten wciąż pozostaje na niskim poziomie, bowiem w 2015 r. osiągnął nieco powyżej 3% populacji świata. W artykule przedstawiono główne przyczyny migracji międzynarodowych, ukazano państwa docelowe i państwa wysyłające. Głównym kierunkiem migracji pozostają państwa rozwinięte z niekwestionowaną pozycją lidera Stanów Zjednoczonych. Niewielka skala migracji międzynarodowych z regionów ubogich wynika z niskiego poziomu dochodów mieszkańców.</p>
16
Volkmer, Michael Julian Emanuel. "No Austrians in South Tyrol? Why the German-speaking community in Italy’s South Tyrol (Alto Adige) province is not usually called an Austrian minority." Sprawy Narodowościowe, no. 48 (August 2, 2016): 48–64. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2016.004.
Повний текст джерелаАнотація:
No Austrians in South Tyrol? Why the German-speaking community in Italy’s South Tyrol (Alto Adige) province is not usually called an Austrian minorityThe article discusses the question why the German-speakers in Northern Italy’s South Tyrol province are only very rarely referred to as an Austrian minority, in spite of the fact that they were split off from Austria, and not Germany, in the aftermath of World War I. An analysis of the naming of German-speaking South Tyroleans in German, Austrian, Italian and English-speaking news media, which demonstrates a preference for terms such as “German-speaking minority” or “German minority” over “Austrian minority and equivalents, is followed by a discussion of three hypotheses to account for the situation. The author shows how the question of how to name the German-speaking South Tyroleans is closely intertwined with the issue of Austrian national identity and its re-orientation away from Germany in the aftermath of the Second World War. The author comes to the conclusion that the minority is not usually referred to as Austrian both due to the fact that it is difficult to include them in the young (civic) Austrian nation in a logically consistent manner, and due to the German-speaking South Tyroleans’ own inconsistent self-identification as Austrians. Nie ma Austriaków w Tyrolu Południowym? Dlaczego niemieckojęzyczna wspólnota we włoskiej prowincji Tyrol Południowy (Alto Adige) zwykle nie jest nazywana mniejszością austriackąArtykuł podejmuje kwestię, dlaczego niemieckojęzyczna ludność północnowłoskiej prowincji Tyrol Południowy rzadko bywa nazywana mniejszością austriacką, pomimo tego że w efekcie I wojny światowej odłączona została ona od Austrii, a nie od Niemiec. Analiza nazewnictwa odnoszonego do niemieckojęzycznej ludności Tyrolu Południowego, które występuje w informacyjnych środkach przekazu: niemiecko-, austriacko-, włosko- i anglojęzycznych pozwala stwierdzić, że preferowane są określenia takie jak „mniejszość niemieckojęzyczna” lub „mniejszość niemiecka”, zamiast „mniejszość austriacka” i terminy ekwiwalentne. Następnie omówione został trzy hipotezy mogące wyjaśnić tę sytuację. Autor ukazuje, jak ściśle współzależą od siebie kwestia nazewnictwa niemieckojęzycznej ludności Tyrolu Południowego i kwestia austriackiej tożsamości narodowej oraz jej odchodzenia od Niemiec w następstwie II wojny światowej. Autor dochodzi do wniosku, że omawiana tu mniejszość zwykle nie jest uznawana za austriacką zarówno z tego powodu, iż trudno jest umiejscowić ją w młodym (obywatelskim) narodzie austriackim w sposób logicznie konsekwentny, jak i z racji własnej niekonsekwentnej samoidentyfikacji niemieckojęzycznych Tyrolczyków Południowych jako Austriacy.
17
Halamska, Maria. "Przestrzenne zróżnicowanie struktury społecznej wsi." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica, no. 63 (December 30, 2017): 7–27. http://dx.doi.org/10.18778/0208-600x.63.02.
Повний текст джерелаАнотація:
W ostatnim trzydziestoleciu struktura społeczna polskiej wsi gruntownie się zmieniła. Sprawiły to trzy, nakładające się, procesy: dezagraryzacja/depezantyzacja, proletaryzacja oraz burżuazyjnienie/gentryfikacja. Autorka, na podstawie danych z reprezentatywnych badań prowadzonych w latach 1991, 2003 oraz 2013, ukazuje zmiany w zakresie podstawowych elementów położenia społecznego ludności wiejskiej: źródeł dochodów, poziomu wykształcenia oraz struktury zawodowej. Dominującym segmentem w strukturze społecznej wsi są obecnie robotnicy (45,6%), natomiast udział rolników i tzw. nowej klasy średniej równoważy się i wynosi po 27,2%. Istnieje jednak duże przestrzenne zróżnicowanie tej struktury, co ukazane zostało na przykładzie regionów historycznych (byłe zabory), obszarów wielofunkcyjnych zurbanizowanych i głównie rolniczych oraz regionów polityczno-administracyjnych (województwa). Największe różnice w strukturze społecznej i dynamice zmian istnieją między obszarami wielofunkcyjnymi zurbanizowanymi a obszarami głównie rolniczymi.
18
Ziółkowska-Weiss, Kamila. "Czynniki ekonomiczne warunkujące aktywność i destynacje turystyczne chicagowskiej Polonii." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 31, no. 3 (September 27, 2017): 32–49. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.313.3.
Повний текст джерелаАнотація:
Czas wolny od nauki i pracy powoduje wzrost popytu na dobra i usługi turystyczne, ale istotnym czynnikiem popytu zrealizowanego, a nie takiego, który pozostaje tylko w sferze marzeń, jest siła nabywcza ludności (Gaworecki, 2007). O konsumpcji dóbr i usług turystycznych w dużym stopniu decydują warunki ekonomiczne, co często podkreślają różni autorzy zajmujący się tą problematyką, np. R. Brudnicki (2006). Należy tutaj dodać, że uprawianie turystyki nie musi być związane z ogromnymi wydatkami, szczególnie gdy turystą jest student, a standard usług nie jest wysoki. Analizy prowadzone na poziomie makroekonomicznym wykazują jednak, że istnieje korelacja między wysokim poziomem rozwoju ekonomicznego w danym kraju a dużą aktywnością turystyczną jego obywateli. Wysoka aktywność turystyczna stanowi jedną z podstawowych cech rozwiniętych gospodarczo społeczeństw. Głównym celem artykułu jest przedstawienie czynników ekonomicznych warunkujących aktywność oraz destynacje turystyczne chicagowskiej Polonii. Wśród tych czynników wyróżniono takie aspekty, jak: poziom dochodów badanych osób, ich wydatki na podróże, ich własna ocena sytuacji materialnej oraz sytuacja zawodowa. Celem badania było również sprawdzenie, czy cena, koszt wyjazdu jest ważnym wskaźnikiem dla Polonii chicagowskiej, który wpływa na jej aktywność turystyczną oraz wybór destynacji turystycznej. Główną metodą badań była metoda ilościowo-jakościowa. W artykule zaprezentowana zostanie metoda sondażu diagnostycznego w postaci badań ankietowych wśród Polonii w liczbie 1014 (w tym ankieta internetowa online – 347, tzw. CASI), w języku polskim i angielskim. W opracowaniu zostaną przedstawione wyniki badań, które mówią o tym, że wraz z miesięcznym wzrostem dochodów zwiększa się ilość pieniędzy wydawanych na podróże, częstotliwość wyjazdów w ciągu roku oraz długość trwania wypoczynku turystycznego, natomiast wzrost miesięcznych dochodów nie wpływa na wybór destynacji turystycznej chicagowskiej Polonii.
19
Rettinger, Renata, and Maciej Kukla. "Dywersyfikacja produktu turystycznego a zmiany układów przestrzennych zagospodarowania turystycznego Malty." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 29, no. 3 (February 23, 2015): 83–96. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.293.6.
Повний текст джерелаАнотація:
Współcześnie turystyka stała się w wielu obszarach świata wiodącym działem gospodarki. Jest ona szansą na aktywizację zawodową ludności, zwiększenie dochodów oraz intensyfikację zagospodarowania infrastrukturalnego. W przypadku regionów turystycznych, które wyspecjalizowały się w turystyce wypoczynkowej, pojawia się ważne pytanie dotyczące dalszych tendencji rozwojowych, które zapewnią podtrzymywalność lokalnego rozwoju turystyki. Jednym ze sposobów na utrzymanie lub zwiększenie znaczenia turystyki jest dywersyfikacja produktu w oparciu o nowe rodzaje ruchu turystycznego. Konsekwencją tych działań są zmiany w strukturze i typach zagospodarowania turystycznego, które stwarzają możliwości pozyskiwania nowych klientów. Malta dysponuje atrakcyjnymi warunkami do rozwoju turystyki wypoczynkowej (malownicze plaże, ciepłe, czyste wody morskie), kulturowej (megalityczne kompleksy świątynne, historyczne miasta) oraz lingwistycznej (nauka języka angielskiego). W porównaniu do lat 80. XX wieku ruch turystyczny wzrósł o ponad połowę, co jest m.in. wynikiem dywersyfikacji produktu turystycznego przez wprowadzenie form turystyki kwalifikowanej (diving, climbing, caving, golf).
20
Feliciani, Giorgio. "30 lat dobra wspólnego. Referat wygłoszony na Krajowym Sympozjum Delegatów Diecezjalnych “Sovvenire” nt. Partecipazione e corresponsabilità dei fedeli a sostegno di una Chiesa in uscita, Venezia Mestre, 7-9 maja 2018 r." Studia z Prawa Wyznaniowego 21 (December 18, 2018): 391–411. http://dx.doi.org/10.31743/spw.183.
Повний текст джерелаАнотація:
Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny 30 lat funkcjonowania włoskiego systemu finansowania Kościoła Katolickiego, z którego korzystają obecnie również inne związki wyznaniowe. Odwołując się do dostępnych danych Autor dochodzi do wniosku, że składające się na ten system rozwiązania – pomimo różnych szczegółowych zastrzeżeń – znacząco przyczyniły się nie tylko do stworzenia właściwych warunków realizacji wolności religijnej, ale i na przykład do demokratyzacji systemu podatkowego. Pozwoliły też Kościołowi na podjęcie wielu istotnych inicjatyw społecznych, opiekuńczych i kulturalnych z korzyścią dla włoskiego społeczeństwa i ludności państw Trzeciego Świata. Doświadczenia te bez wątpienia mogą być postrzegane w kategoriach zdrowej współpracy (sana cooperatio), której tak bardzo życzył sobie Sobór Watykański II i do której Republika Włoska oraz Stolica Apostolska wzajemnie się zobowiązały w Umowie z 1984 r. Omawiany system finansowania wymaga jednak stałej promocji, która powinna uwzględniać przede wszystkim odwołania do Kościoła jako wspólnoty, której wszyscy członkowie – równi w godności – dzielą odpowiedzialność za dobro wspólne.
21
Zaremba, Michał. "Działalność przedsiębiorstw społecznych w krajach rozwijających się – doświadczenia indyjskie." Ekonomia Międzynarodowa, no. 25 (March 30, 2019): 5–17. http://dx.doi.org/10.18778/2082-4440.25.01.
Повний текст джерелаАнотація:
Przedsiębiorczość społeczna zwraca uwagę badaczy unikalnym podejściem do rozwiązywania problemów społecznych i ekonomicznych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku krajów rozwijających się, które od lat borykają się z taki problemami jak wysokie bezrobocie, nierówności społeczne czy analfabetyzm. Na przykład w Indiach, mimo niebywałego postępu w ostatnich latach, wciąż ok. 30% populacji żyje poniżej granicy ubóstwa, a analfabetyzm i słaba opieka zdrowotna w dalszym ciągu są ogromnymi wyzwaniami. Do tego dochodzą problemy ekonomiczne związane z niestabilnym systemem finansowym, ogromną korupcją i szarą sferą w gospodarce. Do zmniejszenia ubóstwa i poprawienia jakości życia w Indiach może przyczynić się działalność przedsiębiorstw społecznych, których obecnie w całych Indiach jest ok. 3 milionów, często w formie organizacji NGO (Anand 2018). Przedsiębiorstwa te koncentrują swoją działalność na zaspokajaniu potrzeb społecznych ubogiej ludności, wypełniając „luki rozwojowe”, z którymi nie mogły poradzić sobie państwo czy przedsiębiorstwa prywatne. Celem artykułu jest przybliżenie działalności przedsiębiorstw społecznych we współczesnych Indiach.
22
Sioma, Sławomir. "Rola instrumentów finansowych Wspólnej Polityki Rolnej w przekształceniach związanych z zalesieniem gruntów o marginalnym znaczeniu dla rolnictwa." Wieś i Rolnictwo, no. 2 (183) (June 20, 2019): 89–107. http://dx.doi.org/10.53098/wir022019/04.
Повний текст джерелаАнотація:
Wśród najważniejszych celów Wspólnej Polityki Rolnej znaleźć można potrzebę zwiększenia wydajności produkcji rolnej poprzez promowanie postępu technologicznego, racjonalny rozwój produkcji rolnej oraz optymalne wykorzystanie środków produkcji w rolnictwie. Działania te mają prowadzić do zapewnienia odpowiedniego poziomu życia ludności zamieszkującej obszary wiejskie poprzez podniesienie dochodu osób zatrudnionych w rolnictwie, a więc do stopniowego rozwoju wsi, rolnictwa i obszarów wiejskich. Jednym ze sposobów optymalnego wykorzystania środków produkcji w rolnictwie jest wyłączanie z produkcji rolnej gruntów o marginalnym znaczeniu dla rolnictwa. Zalesienie gruntów rolnych jest z kolei jednym ze sposobów zagospodarowania gruntów o marginalnym znaczeniu dla rolnictwa i jednocześnie podstawowym środkiem realizacji celów określonych w Krajowym Programie Zwiększania Lesistości, którego założeniem jest wzrost lesistości Polski i zarazem optymalne wykorzystanie zasobów ziemi w odniesieniu do złożonych i jednocześnie niejednorodnych potrzeb oraz możliwości poszczególnych regionów kraju. Celem przeprowadzonych badań była diagnoza przestrzennej dystrybucji prac zalesieniowych wykonanych w okresie 2004–2013, będących podstawą rozpoznania przemian w zasobach leśnych Polskich, ich struktury własnościowej oraz regionalnego zróżnicowania. W analizach szczególną uwagę zwrócono na zalesienia wykonane na gruntach porolnych prywatnej własności z udziałem instrumentów finansowych WPR UE, dostępnych w Polsce w ramach PROW 2004–2013, wspierających przekształcenia w rolnictwie i obszarach wiejskich. Analizy wykonano na podstawie danych statystycznych GUS o powierzchni leśnej gmin z lat 2004 i 2013 oraz numerycznej mapy gruntów zalesionych w ramach PROW 2004–2013.
23
Bereza, Arkadiusz. "Zamojscy sędziowie pokoju w latach 1917 – 1928." Res Historica, no. 48 (December 23, 2019): 173. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2019.48.173-192.
Повний текст джерелаАнотація:
Artykuł przedstawia proces budowy sądownictwa polskiego najniższej instancji (sądów pokoju w Zamościu), ale także problemy z jakimi stykano się przy obsadzie stanowisk sędziów pokoju w pierwszych latach Odrodzonego Państwa Polskiego. Model sądu pokoju, jaki pojawił się od 1 września 1917 r., wraz z uruchomieniem sądownictwa królewsko-polskiego, przetrwał aż do reformy sądowej w 1929 r. W tym okresie utrzymano zasadę nominacji sędziów pokoju, mimo że Konstytucja marcowa z 1921 r. wskazywała na zasadę ich wyboru przez ludność. Na stanowiskach zamojskich sędziów początkowo orzekały osoby, które wyniosły swoje doświadczenie z rosyjskiego sądownictwa pokojowego w Królestwie Polskim, a także ci którzy powracali z ogarniętej wojną domową Rosji. Taka obsada była konsekwencją istnienia nielicznej grupy miejscowych prawników, w której – na skutek prowadzonej przez zaborcę rosyjskiego polityki narodowościowej – brakowało osób przygotowanych do pracy sędziowskiej. Z czasem, gdy sytuacja kadrowa ulegała poprawie m.in. po pojawieniu się pierwszych egzaminowanych aplikantów sądowych, stanowisko sędziego pokoju stawało się pierwszym szczeblem do dalszej kariery prawniczej. W analizowanym okresie 6 zamojskich sędziów pokoju zostało sędziami okręgowymi w sądach apelacji lubelskiej. Niektórzy z nich pozostawali krótko na stanowiskach sędziów pokoju (zwłaszcza zapasowych), oczekując na wakat w sądzie okręgowym. Jako sędziowie pokoju karierę swoją rozpoczęli także prezesi Sądu Okręgowego w Zamościu: Romuald Jaśkiewicz i Władysław Kozłowski. Po zakończeniu służby 2 zamojskich sędziów pokoju otrzymało nominację na stanowisko notariuszy, co stanowiło (z uwagi na osiągane dochody) wyraz wyróżnienia ze strony resortu sprawiedliwości.
24
Golian, Sylwia. "Profil właścicieli gospodarstw agroturystycznych na Roztoczu." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia 71, no. 2 (August 10, 2017): 153. http://dx.doi.org/10.17951/b.2016.71.2.153.
Повний текст джерелаАнотація:
<p style="text-indent: 1.25cm; margin-bottom: 0cm; letter-spacing: 0.8pt; line-height: 150%;" align="justify"><span style="color: #4f81bd;"><span style="font-family: Cambria,serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="color: #000000;"><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="letter-spacing: normal;"><span style="font-style: normal;">Agroturystyka jest jedną z form turystyki na obszarach wiejskich, która pozwala turystom na bezpośredni kontakt z rodziną rolnika i lokalną ludnością. Przez co umożliwia poznanie lokalnej kultury, kuchni, zwyczajów, a także pozwala obcować z naturą<br /> i zwierzętami. Działalność agroturystyczna jest najczęściej prowadzona dodatkowo obok typowej produkcji rolniczej. Niemniej jednak wymaga dużego zaangażowania właścicieli<br /> a często całej rodziny. Największe sukcesy w swojej działalności odnoszą te gospodarstwa, które poza ciekawą ofertą, oferują swoim gościom przyjazną atmosferę i gościnność, a ich właściciele wykazują się dużą przedsiębiorczością, są otwarci na nowe doświadczenia, chętnie się dokształcają, znają języki obce, a także potrafią wykorzystywać nowoczesne źródła reklamy i kanały dystrybucji swoich usług. </span></span></span></span></span></span></span></p><p class="western" style="text-indent: 1.25cm; margin-bottom: 0cm; line-height: 150%; orphans: 2; widows: 2;" align="justify"><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;">Przeprowadzone badania miały na celu charakterystykę sylwetki - profilu osobowego - </span></span><span style="color: #000000;"><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;">właścicieli gospodarstw agroturystycznych funkcjonujących na Roztoczu oraz poznanie motywów podejmowania tej działalności</span></span></span></p><p class="western" style="text-indent: 1.25cm; margin-bottom: 0cm; line-height: 150%;" align="justify"><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;">Badania przeprowadzono w 2012 roku, przy </span></span><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;">wykorzystaniu metody sondażu diagnostycznego, w tym techniki ankietowej, </span></span><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;">wśród właścicieli 100 gospodarstw agroturystycznych, co stanowiło </span></span><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;">62,5% wszystkich obiektów tego typu działających na Roztoczu.</span></span></p><p class="western" style="text-indent: 1.25cm; margin-bottom: 0cm; line-height: 150%; orphans: 2; widows: 2;" align="justify"><span style="color: #000000;"><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że </span></span></span></span></span><span style="color: #000000;"><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">właścicielami gospodarstw agroturystycznych na Roztoczu są głównie kobiety w średnim wieku, pracujące w rolnictwie do 40 lat, pochodzące z obszarów wiejskich. Najczęściej posiadają wykształcenie średnie. Głównymi motywami prowadzenia działalności agroturystycznej jest chęć pozyskania dodatkowych dochodów i lokalny popyt na te usługi. </span></span></span></span></span></p>
25
Runowski, Henryk. "Zróżnicowanie dochodów ludności rolniczej między krajami Unii Europejskiej i kierunki ich zmian." Wieś i Rolnictwo, no. 2 (179) (June 20, 2018). http://dx.doi.org/10.53098/wir022018/04.
Повний текст джерелаАнотація:
Dochody ludności decydują o możliwościach zaspokojenia poszczególnych rodzajów jej potrzeb i w efekcie stanowią wyznacznik poziomu jakości życia. Dotyczy to również ludności rolniczej. Celem opracowania jest przedstawienie zróżnicowania dochodów ludności rolniczej między krajami Unii Europejskiej, obserwowanych kierunków zmian w tym zakresie i ocena wpływu na sytuację dochodową w rolnictwie stosowanych mechanizmów wspierania dochodów rolniczych w UE. Wykorzystano dane o sytuacji dochodowej w rolnictwie poszczególnych krajów pochodzące z Eurostatu, Głównego Urzędy Statystycznego, FADN oraz literatury przedmiotu. Analiza obejmuje okres od przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej, tj. od pierwszego pełnego roku (2005) do 2015 lub 2016 r., w zależności od dostępnych danych statystycznych. Z przeprowadzonych badań wynika, że Wspólna Polityka Rolna skupia się w dużej mierze na dążeniu do zapewnienia odpowiednich dochodów z działalności rolniczej. Stosowane rozwiązania w zakresie wsparcia dochodów ludności rolniczej w formie dopłat bezpośrednich tylko w pewnym stopniu zapewniają wzrost dochodów w rolnictwie, między innymi ze względu na „drenaż” nadwyżki ekonomicznej z rolnictwa. Z kolei inne stosowane formy wsparcia stanowią przede wszystkim rekompensatę z tytułu zwiększonych kosztów produkcji w gospodarstwach rolnych, ponoszonych m.in. w związku z dostarczanymi dobrami publicznymi. Dodatkowo dochody rolnicze wykazują znaczną zmienność w czasie. Interesujące jest też to, że w tych samych latach w jednych krajach występuje wzrost, natomiast w innych spadek dochodów w rolnictwie. Problem zapewnienia dochodów rolniczych cechujących się małą zmiennością w czasie pozostaje, jak wskazują przeprowadzone analizy, nierozwiązany. W tej sytuacji konieczne wydaje się poszukiwanie dodatkowych źródeł dochodów, a także wprowadzenie systemu ubezpieczeń dochodów rolniczych, w celu łagodzenia skutków wynikających ze zmieniającej się sytuacji produkcyjnej i ekonomicznej w rolnictwie.
26
Famulska, Teresa. "Bezpośrednie opodatkowanie dochodów ludności." Przegląd Organizacji, February 28, 1992, 3–4. http://dx.doi.org/10.33141/po.1992.02.01.
Повний текст джерела
27
Mieszajkina, Elena, and Larisa Łoban. "POZIOM ŻYCIA LUDNOŚCI A PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ W POLSCE I NA BIAŁORUSI." Przegląd Organizacji, August 31, 2016, 47–54. http://dx.doi.org/10.33141/po.2016.08.07.
Повний текст джерелаАнотація:
Celem artykułu jest porównanie poziomu życia mieszkańców Polski i Białorusi w powiązaniu z rozwojem przedsiębiorczości w obu krajach. Analizy jakości życia dokonano na podstawie wskaźnika syntetycznego Prosperity Index, a także realnego i nominalnego wynagrodzenia za pracę. Poziom realnych dochodów w Białorusi jest niższy niż w Polsce, a inflacja znacznie wyższa. Różnice w poziomie życia ludności obu krajów wynikają między innymi ze sposobu przeprowadzenia reform strukturalnych. Radykalna transformacja w Polsce uruchomiła wieloaspektowy rozwój przedsiębiorczości. Na Białorusi przemiany te odbywają się inkrementalnie, niekonsekwentnie, co utrudnia funkcjonowanie przedsiębiorców. Za główny czynnik wzrostu poziomu życia ludności uznano rozwój przedsiębiorczości. Rola państwa powinna polegać na systemowym wsparciu osób, odznaczających postawą biznesową, oraz likwidacji różnorodnych barier hamujących rozwój przedsiębiorczości indywidualnej i organizacyjnej.
28
Thier, Agnieszka. "Wybrane instrumenty ekonomiczne ograniczenia deficytu wody w perspektywie międzynarodowej." Gospodarka w Praktyce i Teorii 44, no. 3 (June 12, 2016). http://dx.doi.org/10.18778/1429-3730.44.08.
Повний текст джерелаАнотація:
W artykule przedstawiono kwestię cen wody dla ludności w warunkach, z jednej strony, przestrzegania regulacji UE w sprawie zwrotu kosztów usług wodnych, a z drugiej strony – zaleceń UE i ONZ, aby płatności za wodę nie przekraczały 4% dochodów gospodarstwa domowego. W krajach rozwiniętych jest to o wiele łatwiejsze niż w krajach biednych, gdzie wskaźnik ten sięga nawet 10%. Wśród opisu skutków przestrzegania zasady zwrotu kosztów usług wodnych autorka analizuje zagadnienia związane z handlem wodą na giełdzie oraz konkurencją między wodą mineralną i wodą z kranu.
29
Rosner, Andrzej, and Monika Stanny. "Rozważania o pojęciu i procesie dezagraryzacji polskiej wsi." Wieś i Rolnictwo, no. 2 (179) (June 20, 2018). http://dx.doi.org/10.53098/wir022018/14.
Повний текст джерелаАнотація:
Doświadczenia zebrane w trakcie prezentacji wyników projektu „Monitoring rozwoju obszarów wiejskich” wskazały, że pojęcie „dezagraryzacji” nie jest właściwie rozumiane. Artykuł wyjaśnia, że proces zmniejszania się udziału rolnictwa w wytwarzaniu PKB, a także w dostarczaniu pracy i dochodów ludności wiejskiej ma charakter powszechny. Jego konsekwencją jest postępujący społeczny podział pracy, wzrost dobrobytu itp. Może się on dokonywać poprzez migracje nadwyżek ludności (ponad zapotrzebowanie wsi na ich pracę) do miast lub poprzez tworzenie na wsi miejsc pracy poza rolnictwem (bądź przenoszenie tych miejsc pracy z miast na wieś). Obie te skrajne koncepcje mają pewne zalety, ale również generują specyficzne koszty. W rzeczywistości zarówno na wsi powstają nowe, pozarolnicze miejsca pracy, jak i występują migracje ze wsi do miast. Proporcja form, w jakich realizuje się proces dezagraryzacji, zależy od lokalnych uwarunkowań.Procesu dezagraryzacji społeczno-gospodarczej wsi nie należy łączyć z oceną wagi rolnictwa w gospodarce wówczas, gdy mowa o tym, że dostarcza ono dóbr potrzebnych do zaspokajania potrzeb podstawowych. Nie należy też kryterium oceny procesu dezagraryzacji łączyć z ocenami rolnictwa w skali makro wówczas, gdy analiza dotyczy samowystarczalności żywnościowej. Dezagraryzacja powiązana jest z kategorią wydajności pracy w rolnictwie, a nie znaczenia rolnictwa jako dostarczyciela dóbr niezbędnych.
30
Ziółkowska-Weiss, Kamila. "Działalność wybranych polskich biur podróży w Greater Toronto Area." Przedsiębiorczość - Edukacja 15, no. 2 (December 28, 2019). http://dx.doi.org/10.24917/20833296.152.13.
Повний текст джерелаАнотація:
Powstanie i rozwój biur podróży należy wiązać z żywiołowym rozwojem ruchu turystycznego w pierwszej połowie XIX w. Pod wpływem postępującego w tym czasie uprzemysłowienia, postępu technicznego i organizacyjnego sprzyjającego wzrostowi wydajności pracy i stopniowemu skracaniu czasu pracy, ustawowego wprowadzenia płatnych urlopów i wzrostu dochodów ludności, doszło do zmian w strukturze konsumpcji ludności, czego wyrazem było ujawnienie się nowych potrzeb w zakresie wypoczynku i turystyki. Intensywność zainteresowania oraz możliwości finansowe potencjalnych turystów spowodowały powstanie biur podroży, które zajęły się zaspokajaniem nowych potrzeb, polegającym na tworzeniu ofert dotyczących turystyki i wypoczynku (Cook, 2008). W artykule omówiona została działalność polskich biur podróży w Greater Toronto Area. Przedstawione zostały dane zebrane od 18 z 23 biur podróży działających na terenie objętym badaniem. Badania prowadzone były w latach 2016, 2017 oraz 2018. Głównym celem było ukazanie specyfiki funkcjonowania polskich biur podróży w Greater Toronto Area oraz pokazanie oferty turystycznej wybranych biur. Dzięki uzyskanym informacjom opisane zostały: destynacje najczęściej wybierane przez Polaków, liczba klientów oraz ilość wydawanych przez nich pieniędzy. Jak wykazały badania, głównymi zagranicznymi kierunkami podróży Polonii korzystającej z polskich biur podróży w Greater Toronto Area są: Kuba, Meksyk, Karaiby oraz USA. W artykule dokonana została charakterystyka największych i najprężniej działających polskich biur podróży w Toronto: Piast Travel Inc., Orbis Vacations & Travel LTD., Polimex Travel oraz Queen Syrena Travel, ich specyficzne formy organizacji podróży (zwłaszcza do Polski) oraz oferowane przez nie wyjazdy pielgrzymkowe.