Дисертації з теми "CORE VERTEX"

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: CORE VERTEX.

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-21 дисертацій для дослідження на тему "CORE VERTEX".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Peterson, Nicholas Richard. "On Random k-Out Graphs with Preferential Attachment." The Ohio State University, 2013. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1370527839.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

HANOT, RAHUL. "COMMUNITY DTECTION USING FIRE PROPAGATION AND BOUNDARY VERTICES ALGORITHMS." Thesis, DELHI TECHNOLOGICAL UNIVERSITY, 2020. http://dspace.dtu.ac.in:8080/jspui/handle/repository/18779.

Повний текст джерела
Анотація:
Community detection in complex networks deal with grouping related nodes together and plays a vital role to understand the functioning of the system in real-life situations. Community detection is classified as an NP-hard problem. Various algorithms are currently available for it but the problem with these existing algorithms is either they have high in time complexity or they have not able to partition the network perfectly. In this paper, we propose a novel community detection algorithm that works in two phases. In the first phase, we apply fire propagation technique in which choosing an arbitrary vertex as the core vertex and connecting an adjacent vertex to it and shapes a community this is similar to how fire spreads in real-life situations. In the second phase,we use the result of the first phase of an overlapped community and detect all boundary vertices which are belongings to more than one communities and assign them to the single community based on the weight that each core vertex assign to that particular boundary vertex using Dijkstra distance and the count of the adjacent vertex that belong that community. The proposed algorithm performs well as compared to label propagation and walk-trap algorithm in terms of modularity score using various synthetic and real-world datasets.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Junla, Nakorn. "Classification of certain genera of codes, lattices and vertex operator algebras." Diss., Kansas State University, 2014. http://hdl.handle.net/2097/18181.

Повний текст джерела
Анотація:
Doctor of Philosophy
Department of Mathematics
Gerald H. Höhn
We classify the genera of doubly even binary codes, the genera of even lattices, and the genera of rational vertex operator algebras (VOAs) arising from the modular tensor categories (MTCs) of rank up to 4 and central charges up to 16. For the genera of even lattices, there are two types of the genera: code type genera and non code type genera. The number of the code type genera is finite. The genera of the lattices of rank larger than or equal to 17 are non code type. We apply the idea of a vector valued modular form and the representation of the modular group SL[subscript]2(Z) in [Bantay2007] to classify the genera of the VOAs arising from the MTCs of ranks up to 4 and central charges up to 16.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Beteille, Vicente Araujo. "Interações do cobre iônico com microalgas verdes." Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2014. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=6657.

Повний текст джерела
Анотація:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
No presente trabalho foram utilizados micro-organismos fotoautotróficos para a bioacumulação de cobre em regime de batelada. Para tal, utilizou-se micro-organismos dos gêneros Ankistrodesmus, Golenkinia, Monoraphidium e Scenedesmus, em função da sua disponibilidade, facilidade de cultivo e diferenças morfológicas. Ensaios preliminares foram realizados utilizando diferentes concentrações de biossorvente, com o intuito de verificar a influência deste fator na eficiência do processo de captação. Os testes realizados em batelada incluíram também o estudo cinético e do equilíbrio, nos quais foi possível verificar que para todos os gêneros testados, o processo de captação do metal em soluções diluídas atingiu o equilíbrio quase instantaneamente. Em soluções de Cu2+ mais concentradas, observou-se diferenças entre os gêneros estudados, no tempo necessário para estabelecimento do equilíbrio. Além disso, observou-se uma alta eficiência no processo de captação de íons Cu2+ em solução por parte dos micro-organismos, com elevada captação de metal por grama de biomassa. As diferenças morfológicas entre os gêneros pareceram não influenciar significativamente a cinética e o equilíbrio do processo. Os ensaios em batelada foram realizados também empregando-se células de Golenkinia imobilizadas em alginato de cálcio, além de testes com o próprio alginato isento de micro-organismos como experimento-controle afim de verificar a influencia da imobilização nos parâmetros cinéticos e na capacidade de captação. A partir dos resultados obtidos nos ensaios em batelada com todos os biossorventes, testou-se em cada caso a aplicação de modelos cinéticos (pseudo 1 e 2 ordem) e modelos de equilíbrio (isoterma de Langmuir e Freundlich). Verificou-se que para o 4 gêneros que empregando-se células livres o modelo cujo os resultados se adequaram melhor foi o de Langmuir, enquanto que para células imobilizadas ambos modelos se mostraram adequados
In the present work photoautothrophic microorganisms were used for the bioaccumulation of copper in batch system. To reach this goal, microorganisms from the genera Ankistrodesmus, Golenkinia, Monoraphidium and Scenedesmus were used, as a function of their availability, easiness of cultivation and morphological differences. Preliminary tests were performed using distinct biosorbent concentrtions, with the purpose of observing the effect of this factor in the efficiency of copper uptake process. Tests performed in batch conditions, also included kinetics and equilibrium studies, where it was observed that all genera tested, reached equilibrium instantaneously. For more concentrated Cu2+ solutions differences were observed among the genera tested in the time needed to reach equilibrium. Beyond this fact, it was observed a high uptake copper capacity by the microorganisms, with a high mg/g ratio. Morphological differences among the genera seemed not to significantly affect the kinetics and equilibrium of the process. Batch studies performed with the genus Golenkinia immobilized in calcium alginate, beyond the tests performed with alginate beads themselves (control experiment) aimed at verifying the effect of the immobilization in the kinetic parameters and uptake capacity. From the results obtained in batch studies with all biosorbent materials tested, kinetic models were tested for each cell (pseudo-1 and 2 order models) as well as equilibrium models (Langmuir and Freundlich isotherms). It was observed that for all genera tested, Langmuir best represented the uptake, when free cells were used, while for immobilized cells, both models could represent the experimental data
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Kapoor, Akanksha. "Core-shell InGaN/GaN wires for flexible LEDs." Thesis, Université Grenoble Alpes, 2020. http://www.theses.fr/2020GRALY013.

Повний текст джерела
Анотація:
Les hétérostructures planaires à base de puits quantiques InGaN/GaN sont désormais largement utilisées dans les diodes électroluminescentes (LED). Les LED bleues et les LED blanches à phosphores sont largement commercialisées avec des rendements d’émission de lumière très élevés. Néanmoins, il reste encore des problèmes à résoudre avec ce type de dispositifs : l’émission à plus grande longueur d'onde (rouge) avec de bonnes efficacités, le problème du la chute du rendement à forte puissance (« droop efficiency ») et l’amélioration de l’extraction de la lumière. Ce travail de thèse présente l'utilisation de fils GaN ayant une hétérostructure radiale InGaN/GaN qui peut s’avérer un choix intéressant pour le développement de nouvelles LED visibles grâce à plusieurs avantages-clés : un encombrement réduit, un rapport d'aspect élevé et une grande qualité cristalline avec de faible densité de défauts. Les fils permettent également de fabriquer des LED flexibles intéressantes pour de nouvelles applications comme les écrans enroulables, les dispositifs médicaux de petite taille et flexibles, etc. Ce travail est consacré à une étude complète qui part de la croissance auto-assemblée de fils à hétérostructures InGaN/GaN radiale plan-m par la méthode d’épitaxie en phase vapeur d’organiques métalliques, jusqu’à l’intégration des fils dans des dispositifs flexibles, en étudiant en particulier des hétérostructures émettant dans le vert. L'influence d'une sous-couche InGaN et d'un espaceur GaN est spécifiquement étudiée pour améliorer l'efficacité d’émission d'un puits quantique (PQ) unique émettant dans le bleu. On constate que la présence de l’espaceur GaN est nécessaire pour obtenir une émission efficace du PQ dans le plan-m des fils de GaN, alors qu'aucun changement n'est observé en ajoutant une sous-couche d’InGaN. De plus, des LED flexibles avec différentes longueurs d'onde telles que l'émission bleue, verte et bicolore ont été réalisées en ajustant la teneur en indium à l'intérieur des hétérostructures à puits quantiques InGaN/GaN. Cette étude approfondie corrèlent les propriétés structurelles, optiques et électriques. L'utilisation de la croissance sélective est également abordée pour essayer d’améliorer les performances des LED flexibles à nanofils mais la maitrise de la reproductibilité reste difficile à contrôler. Pour obtenir un dispositif LED flexible émettant une lumière blanche, une étude d'optimisation des phosphores combinés à la LED bleue a également été réalisée
The InGaN/GaN-based planar heterostructures are now widely used to produce light emitting diodes (LEDs). The blue LEDs and phosphor-converted white LEDs are already commercialized with high efficiencies. But further scope to reach long wavelength emission with improved efficiencies and mitigating issues likes efficiency droop and poor light extraction still remains. This Ph.D. thesis presents the use of core-shell InGaN/GaN wires as an attractive choice for visible LEDs thanks to their smaller footprint, high aspect ratio and low defect density. The bendable wires also allow fabricating LEDs with flexibility in view of rapidly growing demands for rollable displays, wearable devices, flexible biomedical instruments, etc. This work focuses on a complete study, beginning from the self-assembled growth of m-plane core-shell InGaN/GaN wires by metal organic vapor phase epitaxy to their integration in working devices on flexible substrates, especially on original green-emitting heterostructures. The influence of an InGaN under layer (UL) and GaN-spacer is investigated to improve the efficiency of a blue single quantum well. It is found that the presence of a GaN spacer is required to achieve efficient m-plane emission from core-shell wires, while no internal quantum efficiency change is observed by adding an InGaN UL. Further, flexible LEDs with different wavelengths such as blue, green and dual-color emission have been realized by tuning the indium content inside InGaN/GaN multiple quantum well heterostructures followed by a comprehensive study correlating structural, optical and electrical properties. The use of selective area growth is also approached to address the issues encountered in device emission and remaining challenges in the reproducibility control are discussed. To target white light emission, an optimization study of yellow phosphors combined with the well-established blue LED has also been performed
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Zaccheo, Paulo Vicente Contador. "Sistema radicular de adubos verdes em pomar cítrico." Universidade Estadual de Londrina. Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Agronomia, 2011. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000162552.

Повний текст джерела
Анотація:
A adubação verde é uma prática que consiste no cultivo de determinadas espécies vegetais, também chamadas de plantas de cobertura, em rotação ou em consórcio com culturas de interesse econômico. Busca-se, principalmente, através da utilização dessas plantas, preservar ou/e restaurar os teores de matéria orgânica no solo, ciclar nutrientes perdidos por lixiviação e proteger o solo contra a radiação solar, a precipitação excessiva e a erosão. Portanto, a escolha de espécies com grande potencial de aporte de matéria seca e com sistema radicular vigoroso e profundo é fundamental para potencializar esses efeitos benéficos. Os objetivos do trabalho foram avaliar o aporte de matéria seca da parte aérea e do sistema radicular de três plantas de cobertura de verão (Crotalaria juncea, capim pé-de-galinha gigante e mucuna preta) a densidade de comprimento radicular e suas respectivas profundidades efetivas, nas entrelinhas de um pomar cítrico, sobre dois sistemas de preparo de solo (plantio direto e convencional). O experimento foi conduzido nas entrelinhas de um pomar de laranjeiras 'Pêra Rio' (Citrus sinensis (L) Osbeck) enxertadas sobre limoeiro 'Cravo' (Citrus limonia Osbeck), implantado em 1998, com espaçamento de 7,0 x 4,0 m, localizado na Fazenda Escola da Universidade Estadual de Londrina. As avaliações das raízes foram feitas com o método do trado e as amostras foram estratificadas a 0-0,10; 0,10 - 0,20; 0,20 - 0,30; 0,30 - 0,40; 0,40 - 0,50 e 0,50 - 0,60 m de profundidade. O delineamento experimental utilizado foi de blocos ao acaso, com quatro repetições, sendo os tratamentos arranjados em esquema fatorial 2 x 3 (dois sistemas de preparo de solo e três espécies de plantas de cobertura). Os dados foram submetidos à análise de variância e ao teste Tukey a 5% de significância. O sistema de preparo de solo não altera o aporte de matéria seca (parte aérea e raízes), a densidade de comprimento radicular (cm cm-3 solo) e a profundidade efetiva das raízes das plantas de cobertura avaliadas. A Crotalaria juncea aporta ao solo maior quantidade de matéria seca proveniente da parte aérea. O capim pé-de-galinha gigante possui maior densidade de comprimento radicular na camada superficial do solo, enquanto que, no total das profundidades avaliadas, a densidade de comprimento radicular do capim pé-de-galinha gigante é superior à da mucuna preta; porém, não difere da Crotalaria juncea. Não há diferença entre as profundidades efetivas das raízes da Crotalaria juncea, capim pé-de-galinha gigante e mucuna preta. Os cultivos de Crotalaria juncea, capim pé-de-galinha gigante e mucuna preta não alteram a densidade e a umidade do solo, após um ciclo agrícola.
Green manure is a practice that consists in the cultivation of certain plant species; it is also called cover crops, in rotation or intercropped with cash crops. The main aims, of using such plants, are to preserve and/or restore the levels of soil organic matter, cycle nutrients lost through leaching, soil protection against solar radiation, excessive precipitation and erosion. Therefore, the choice of species with great potential for dry matter intake, vigorous and deep root system is essential to maximize these benefits. The objectives of the this study were to evaluate the contribution of dry matter of shoots and roots of three summer cover crops (Crotalaria juncea, finger millet and velvet bean) under two systems of tillage (no tillage and conventional) and to determine the root length density(cm cm-3) and their effective depths, between the lines of citrus orchard. The experiment was conducted between the lines of an orchard of sweet orange trees 'Pêra Rio' (Citrus sinensis (L) Osbeck) grafted on Rangpur lime (Citrus limonia Osbeck), established in 1998, spaced 7x4 m, located in the Farm School of the Universidade Estadual de Londrina, UEL. Root samples were made with the auger method and the samples were stratified at depths; 0.00 - 0.10, 0.10 - 0.20, 0.20 - 0.30, 0.30 - 0.40, 0.40 - 0.50 and 0.50 - 0.60 m from the soil surface. The experimental design was randomized blocks with four replications and treatments arranged in a factorial 2 x 3 (two tillage systems and three species of cover crops). The data were analyzed by ANOVA and Tukey test at 5% significance level. The system of tillage does not affect the intake of dry matter (shoots and roots), root length density (cm cm-3) and the effective roots depth of the tested cover crops. Crotalaria juncea resulted in the greatest amount of shoot dry matter. The finger millet has the higher root length density (cm cm-3) in the topsoil and in all soil layers was higher than that of black velvet, while there were no significant differences with Crotalaria juncea. However, there were no difference between the effective root depths of Crotalaria juncea, finger millet and velvet bean. Moreover, growing Crotalaria juncea, finger millet and velvet bean does not change the soil moisture and density after an agricultural season.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Bjork, Andreas. "Characterizing magnetic susceptibility and remanent magnetization of magnetite and hematite rich drill-core samples at Blötberget." Thesis, Uppsala universitet, Geofysik, 2018. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-347975.

Повний текст джерела
Анотація:
Laboratory magnetic measurements are used to develop a methodology to characterize the Kiruna-type Rare Earth Elements (REE) bearing apatite iron-oxide deposits at Blötberget in central Sweden. This high-grade ore deposit is known to have sharp boundaries between lens shaped main ore bodies of magnetite-rich ore, and a complex hematite-rich ore associated with pegmatites and skarn formation. The thesis covers laboratory magnetic measurements of 37 samples originating from eight drill cores and reference samples from previously mined area. It focuses on on-covering how the samples relate in terms of magnetic susceptibility, further its dependency on temperature, frequency, field and the orientation. The results are correlated with petrographic analysis previously performed on accompanying thin sections. The measurements show that magnetite with strong susceptibility contribution overshadow the hematite contribution in the samples. Transition changes in susceptibility are noticeable when crossing the Verwey temperature; -153°C, Curie temperature; 580°C and Néel temperature; 680°C. The Morin temperature appears at -60°C, or is missing. Linear relationships are identified between the magnitude difference in susceptibilities across transitions at high temperature and wt% magnetite and hematite have been identified. The Blötberget skarn and hematite-rich ore samples have a higher degree of susceptibility anisotropy than the other ore-types. Blötberget samples are dominated by multidomain characteristics in remanence, saturation and coercivity. High temperature measurements have shown that the magnetite is close to pure. The low temperature measurements suggest hematite is impure or bears a petrological footprint. The study also shows that rich iron ore samples sometimes can be at risk of being overlooked with standard methods of measuring susceptibility
Laboratorietekniska metoder kan användas som ett komplement till malmgeologi och geofysisk prospektering. I denna metodstudie karaktäriseras apatitjärnmalm från Blötberget, nära Grängesberg. En fyndighet bestående av linsformade malmkroppar rika på magnetit och ofta avskilda men komplexa hematitrika stråk. Studien är gjord 37 prover från totalt 8 borrkärnor, och lokaler som tillhörde produktion från gruvverksamhet under 1900-talet. Mätmetoderna fokuserar på att kartlägga malmens magnetiska egenskaper, och hur temperatur, frekvens, fältstyrka samt riktning påverkar dessa. Resultaten jämfördes med tidigare petrografisk studie av tillhörande tunnslip Resultaten visar att magnetit står för merparten av susceptibiliteten i proverna, men att även hematit kan urskiljas och kvantifieras. Temperaturberoende har påvisats vid övergångar för Verwey-temperatur; -153°C, Curie-temperatur; 580 °C, och Néeltemperatur; 680 °C. Den förväntade Morin-temperaturen vid -14°C, påträffades vid -60 °C eller saknas helt för flera av de hematitrika proverna. Magnetiskt anisotropa prover återfinns bland prover som identifierats som skarn eller hematitrika. Magnetisk granulometri visar karaktär av multidomäntyp med låg magnetisk coercivitet och hög satureringsförmåga. Högtemperaturmätningar av susceptibilitet visar på ren magnetit för prover från Blötberget. Samtidigt visar lågtemperaturemätningar att hematit sannolikt har inblandning av titanium eller bär på ett mer komplext förflutet. Studien visar också att det finns en risk i att enbart förlita sig på bulksusceptibilitet för prover rika på malm.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Beltrán, Suito Rodrigo. "Surprisingly green: copper and its pigments." Revista de Química, 2013. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/99887.

Повний текст джерела
Анотація:
El premio Ig Nobel de Química 2012 fue otorgado al ingeniero sueco Johan Petterson por explicar que el cobre era el responsable de teñir el cabello de verde a los habitantes de una pequeña población sueca. En la naturaleza existen numerosos compuestos verdes de cobre, que se usan como pigmentos, y está presente también en las hemocianinas, enzimas sanguíneas de algunos artrópodos y moluscos.
The 2012 Ig Nobel Prize in Chemistry was awarded to Johan Petterson, a Swedish engineer who discovered that copper was responsible for turning hair green in a little Swedish town. Many green copper compounds used as pigments are present in nature and there are also the hemocyanins, copper-containing proteins found in the blood of some arthropods and mollusks.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Marini, Carolina Barbosa. "Toxicidade e bioacumulação de cobre em micro-organismos fotoautotróficos." Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2009. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=2689.

Повний текст джерела
Анотація:
Microalgas e cianobactérias têm sido amplamente recomendadas para biomonitoração de metais pesados e outros poluentes, sendo considerados indicadores sensíveis às alterações ambientais e utilizados como organismos testes na regulamentação dos níveis de metal. Estes micro-organismos fotossintetizantes são produtores primários da base da cadeia alimentar aquática e são os primeiros a serem afetados pela poluição por metais pesados. O cobre é um metal normalmente considerado como nutriente essencial para a vida aquática mas pode ser tóxico para algumas espécies. Portanto, neste estudo foram avaliados o efeito tóxico e a bioacumulação de cobre (II) em quatro espécies de micro-organismos fotoautotróficos componentes do fitoplâncton dulcícola, duas cianobactérias filamentosas (Anabaena sp. e Oscillatoria sp) e duas microalgas da classe das clorofíceas (Monorraphidium sp. e Scenedesmus sp.). O meio de cultivo utilizado nos ensaios foi o ASM-1 com e sem a presença de cobre (0,6 mg/L a 12 mg Cu2+/L) onde, o efeito tóxico do metal foi monitorado por contagem celular para as microalgas e por peso seco para as cianobactérias. A bioacumulação do metal foi avaliada da mesma forma para todos os micro-organismos, através de coletas de amostras no decorrer do experimento e determinação da concentração de cobre em solução por espectrometria de absorção atômica com chama. Os resultados obtidos mostram que o efeito tóxico do metal é diretamente proporcional à concentração inicial para os micro-organismos estudados, mas que o cobre (II) foi mais tóxico para as cianobactérias que para as microalgas verdes. A bioacumulação teve uma relação direta com o efeito tóxico do metal sobre os micro-organismos. Os resultados obtidos permitem sugerir que cobre (II) tem efeito negativo no fitoplâncton, inibindo o crescimento e alterando parâmetros metabólicos como a fotossíntese. A bioacumulação do metal pode comprometer os níveis tróficos da cadeia alimentar, afetando seu transporte para seres superiores
Microalgal and cyanobacterial cells are widely used in the biomonitoring of metal contaminated areas as well as other pollutant agents, being considered sensitive microorganisms in relation to environmental changes and also used as test-organisms in the regulation of low levels of metals. These photosynthesizing microorganisms are primary producers in the aquatic food chain, and are the first ones to be affected by heavy metal pollution. Copper is a metal usually considered as an essential nutrient for aquatic forms of life, however toxic for some species. In this way, in the present study, the toxic effect of copper ion and its bioaccumulation by photoautotrophic microbes from freshwater phytoplankton: two filamentous cyanobacteria (Anabaena sp. and Oscillatoria sp) and two chlorophyte microalgae Monorraphidium sp. and Scenedesmus sp.). The culture medium used in the tests was the ASM-a medium in absence and contaminated with copper ion (0,6 mg/L to 12 mg Cu2+/L). The toxic effect of copper was monitored through cell count (microalgal cells) and dry weight measurements (cyanobacterial cells), and copper bioaccumulation was evaluated for all the species tested, through determination of the residual metal concentration in solution, by flame atomic absorption spectrometry. Results obtained indicated that the toxic effect of the metal was directly proportional to the initial concentration of the ion for all the species tested; however, copper ion was more toxic to cyanobacterial than to microalgal cells. The bioaccumulation of copper was directly related to the toxic effect of the ion over the microorganisms. Results obtained suggest that copper ion has a negative effect on the phytoplankton, inhibiting cell growth and also affecting metabolic parameters such as photosynthesis. The bioaccumulation of the metal can markedly affect the trophic levels in the food chain, thus affecting its transport to higher species
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Fornarolli, Donizeti Aparecido. "Herbicidas residuais associados a dessecantes em diferentes coberturas verdes e secas nas culturas de soja e milho." Universidade Estadual de Londrina. Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Agronomia, 2007. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000129780.

Повний текст джерела
Анотація:
Dentre as tecnologias que possam contribuir para a realização de uma agricultura sustentável, destaca-se o plantio direto, caracterizado pela abertura de um sulco estreito no solo, com profundidade suficiente para promover a cobertura das sementes e caracterizado pelo não revolvimento do solo. Neste sistema é comum a presença de vários tipos de coberturas vegetais. Aplicação de herbicidas dessecantes é recomendada 10 dias antes do plantio das culturas e posterior são recomendados herbicidas residuais. Nem sempre essas recomendações são rigorosamente realizadas, e os residuais têm sido adicionados aos dessecantes visando evitar uma aplicação e a ocorrência de reinfestações. Essa modalidade, de acordo com o tipo e a densidade da cobertura vegetal, poderá interceptar a chegada dos herbicidas residuais ao solo, e comprometer o controle das reinfestações. No sistema de plantio direto prováveis efeitos alelopáticos das coberturas, interferem na dinâmica das populações, reduzindo as reinfestações e desta forma o herbicida associado ao dessecante foi desnecessário. Experimentos em campo e bioensaios foram conduzidos em varias regiões do Brasil, aplicando-se os herbicidas imazaquin, diclosulam, trifluralin, imazethapyr, chlorimuron em soja, e, atrazine, simazina, alachlor em milho, associados aos dessecantes sobre coberturas verdes de aveia, milheto, trigo, vegetação natural em baixa e alta densidade. Os mesmos herbicidas foram aplicados sobre as coberturas mortas após o plantio das culturas. Os resultados mostraram que as coberturas mortas dessecadas oriundas de aveia e milheto reduziram significativamente a ressurgências das espécies gramíneas, sendo pouca ou nula nas coberturas de trigo colhido e vegetação natural. As coberturas pouco influenciaram na redução da ressurgências das espécies dicotiledôneas. A cobertura de milheto desde a emergência até na condição de cobertura morta, pontualmente, mostrou influenciar na redução da reinfestação das gramíneas e dicotiledôneas. A maioria dos herbicidas residuais foi retido pelas coberturas verdes, e mesmo após chuva simulada em 20 mm, não atingiram o solo, comprometendo o controle das ressurgências. O diclosulam mostrou ser o mais lixiviado das coberturas verdes para o solo, porém, algumas vezes em quantidade inadequada para o controle da ressurgência. Quando aplicados sobre as coberturas mortas, todos lixiviaram para o solo após chuva simulada em 20 mm e controlaram as ressurgências. Os tratamentos somente dessecantes e convencional apresentaram ressurgências das infestantes desde nula até em alta densidade, e o controle era nulo ou superior a 85%. A aplicação de residuais associados aos dessecantes, poderá promover o desperdício desses herbicidas, aumentando a contaminação ambiental, permitindo a competição das espécies daninhas com a cultura, e onerar mais o custo de produção. Conhecer previamente as condições da cobertura vegetal, a densidade, a quantidade em t/ha e o tipo de cobertura, é de fundamental importância quanto à modalidade de aplicação a ser empregada.
No-tillage is a technology to contribute to sustainable agriculture. Characterized by no tillage of soil, in this system, desiccant herbicides are commonly applied, promoting straw mulch from various natural species or specific plants like oat, barley, wheat, millet, and sorghum. Desiccant herbicide applications are recommended 10 days before crop planting. Residual herbicide applications are recommended immediately after crop sowing to avoid new weed generation. Therefore, residual herbicides have been applied in tanks mixed with desiccant. The objective is to avoid another application after crop emergence, in the no-tillage system, the straw mulch’s probable allopathic effects can influence or interfere with new weed generations, reducing their population density significantly when compared to full tillage systems. The residual herbicide’s application modality added to desiccants when over fresh plants, depending on the straw mulch’s density, may intercept the residual herbicides leaching to the soil and compromise the new weed generation control. On the other hand, depending on seed bank potential and straw mulch kind and density, there may be no weed re-infestation, making the herbicide unnecessary. For a better understanding of those interactions various field experiments and bioassays were carried out in various Brazilian regions, applying residual herbicides such as imazaquin, diclosulam, imazethapyr, chlorimuron, trifluralin in soybean and atrazina, simazina and alachlor in corn crops, associated to desiccants over fresh plantings of oat, wheat, millet and natural vegetation in low and high density. The same residuals were applied in dead straw mulches as well. The results have showed that dead and desiccated straw mulch from oat and millet significantly reduced new grass generation and did not influence the broadleaves. Straw mulch from wheat and natural vegetation showed practically no influence to reduce grass and broadleaf generation. In some experiments there is not any new generation. The fields results and bioassays showed that the residual herbicides had been retained by fresh plants, and not even a 20mm rain simulation was able to make them reach the soil, compromising the control of new generation.The diclosulam herbicides showed the most leaching from fresh plants, but at some points the leached amount wasn’t enough to promote resurgence control. All herbicides were leached from the straw mulch after irrigation and had promoted a perfect control of new weed generation. The only burn down and conventional treatment presented infesting resurgences from none to high densities with a variation between none or over 85% in controlling resurgence. In no-tillage systems, the tank mix with residual and desiccants applied over fresh plants showed no confidence to avoid new weed generation. Those results should be taken in conjunction with existing knowledge about the vegetal cover type and conditions to decide the best approach in order to avoid herbicide or energy wastes, increase of environmental contamination and production costs.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
11

Campos, Victor Almeida. "Um estudo do politopo e dos limites inferiores gerados pela formulação de coloração dos representantes." reponame:Repositório Institucional da UFC, 2005. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/18654.

Повний текст джерела
Анотація:
CAMPOS, Victor Almeida. Um estudo do politopo e dos limites inferiores gerados pela formulação de coloração dos representantes. 2005. 108 f. Dissertação (Mestrado em ciência da computação)- Universidade Federal do Ceará, Fortaleza-CE, 2005.
Submitted by Elineudson Ribeiro (elineudsonr@gmail.com) on 2016-07-12T18:37:10Z No. of bitstreams: 1 2005_dis_vacampos.pdf: 624425 bytes, checksum: 13eb092def3e5c973c883bf32b893ba8 (MD5)
Approved for entry into archive by Rocilda Sales (rocilda@ufc.br) on 2016-07-22T12:41:39Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2005_dis_vacampos.pdf: 624425 bytes, checksum: 13eb092def3e5c973c883bf32b893ba8 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-07-22T12:41:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2005_dis_vacampos.pdf: 624425 bytes, checksum: 13eb092def3e5c973c883bf32b893ba8 (MD5) Previous issue date: 2005
The vertex coloring problem is one of the most studied problems in graph theory for its relevance in practical and theoretical fields. From a theoretical point of view, it is a NP-Hard problem. Moreover, it is classified among the most difficult problems of NP- Hard in the sense that finding an approximation to the chromatic number is also NP-Hard. The importance of the coloring problem motivates searching for methods to find lower bounds close to the chromatic number. Historically, the first lower bounds used were obtained from the size of maximal cliques. More recently, relaxed integer programming formulations gained more attention. A formulation which found good lower bounds was the coloring problem through stable sets whose relaxed lower bound equals the fractional chromatic number. In this work, we make a comparison between the known integer programming formulations to motivate our choice for the Representatives formulation. We revise this formulation to remove symmetry and present a partial study of the polytope associated with the convex hull of its integer solutions. We discuss how to se the Representatives formulation to get lower bounds for the fractional chromatic number and we show how to get such lower bounds that differ at most by one unit to its exact value.
O problema de coloração de vértices é considerado um dos modelos mais estudados em teoria dos grafos pela sua relevância em campos práticos e teóricos. Do ponto de vista teórico, o problema de coloração é NP - Difícil. Além disto, foi classificado entre os problemas mais difíceis de NP, no sentido de que achar uma aproximação para o número cromático também é NP - Difícil. A importância do problema de coloração tem incentivado a investigar métodos para encontrar limitantes inferiores próximos do número cromático. Historicamente, os primeiros limitantes inferiores utilizados para resolvê-lo lidavam com cliques maximais. Mais recentemente, popularizou-se a utilização de relaxações lineares de formulações de programação inteira. Uma formulação que mostrou bons limitantes inferiores foi a formulação por conjuntos independentes, cujo valor de relaxação equivale ao número cromático fracionário. No presente trabalho, fazemos uma comparação entre as formulações de programação inteira conhecidas para indicar a escolha pela formulação dos representantes. Revisamos a formulação para remover simetrias existentes e apresentamos um estudo parcial do politopo associado ao fecho convexo de suas soluções inteiras. Discutimos como é possível utilizar a formulação dos representantes para gerar limites inferiores para o número cromático fracionário. Realizamos a implementação de um método de planos de corte para aproximar o número cromático fracionário e mostramos que podemos gerar limitantes inferiores que normalmente não diferem em mais de uma unidade.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
12

Agrebi, Souad Le Maréchal Jean-François Trabelsi-Ayadi Malika. "De la représentation symbolique au langage lors de l'apprentissage de mécanismes en chimie organique dans l'enseignement supérieur." Lyon : Université Lumière Lyon 2, 2004. http://theses.univ-lyon2.fr/sdx/theses/lyon2/2004/agrebi_s.

Повний текст джерела
Анотація:
Reproduction de : Thèse de doctorat : Sciences de l'éducation : Lyon 2 : 2004. Reproduction de : Thèse de doctorat : Sciences de l'éducation : Tunis, Institut supérieur de l'éducation et de la formation continue : 2004.
Thèse soutenue en co-tutelle. Titre provenant de l'écran-titre. Bibliogr.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
13

Campos, Victor Almeida. "Um estudo do politopo e dos limites inferiores gerados pela formulaÃÃo de coloraÃÃo dos representantes." Universidade Federal do CearÃ, 2005. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=2159.

Повний текст джерела
Анотація:
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico
O problema de coloraÃÃo de vÃrtices à considerado um dos modelos mais estudados em teoria dos grafos pela sua relevÃncia em campos prÃticos e teÃricos. Do ponto de vista teÃrico, o problema de coloraÃÃo à NP - DifÃcil. AlÃm disto, foi classificado entre os problemas mais difÃceis de NP, no sentido de que achar uma aproximaÃÃo para o nÃmero cromÃtico tambÃm à NP - DifÃcil. A importÃncia do problema de coloraÃÃo tem incentivado a investigar mÃtodos para encontrar limitantes inferiores prÃximos do nÃmero cromÃtico. Historicamente, os primeiros limitantes inferiores utilizados para resolvÃ-lo lidavam com cliques maximais. Mais recentemente, popularizou-se a utilizaÃÃo de relaxaÃÃes lineares de formulaÃÃes de programaÃÃo inteira. Uma formulaÃÃo que mostrou bons limitantes inferiores foi a formulaÃÃo por conjuntos independentes, cujo valor de relaxaÃÃo equivale ao nÃmero cromÃtico fracionÃrio. No presente trabalho, fazemos uma comparaÃÃo entre as formulaÃÃes de programaÃÃo inteira conhecidas para indicar a escolha pela formulaÃÃo dos representantes. Revisamos a formulaÃÃo para remover simetrias existentes e apresentamos um estudo parcial do politopo associado ao fecho convexo de suas soluÃÃes inteiras. Discutimos como à possÃvel utilizar a formulaÃÃo dos representantes para gerar limites inferiores para o nÃmero cromÃtico fracionÃrio. Realizamos a implementaÃÃo de um mÃtodo de planos de corte para aproximar o nÃmero cromÃtico fracionÃrio e mostramos que podemos gerar limitantes inferiores que normalmente nÃo diferem em mais de uma unidade.
The vertex coloring problem is one of the most studied problems in graph theory for its relevance in practical and theoretical fields. From a theoretical point of view, it is a NP-Hard problem. Moreover, it is classified among the most difficult problems of NP- Hard in the sense that finding an approximation to the chromatic number is also NP-Hard. The importance of the coloring problem motivates searching for methods to find lower bounds close to the chromatic number. Historically, the first lower bounds used were obtained from the size of maximal cliques. More recently, relaxed integer programming formulations gained more attention. A formulation which found good lower bounds was the coloring problem through stable sets whose relaxed lower bound equals the fractional chromatic number. In this work, we make a comparison between the known integer programming formulations to motivate our choice for the Representatives formulation. We revise this formulation to remove symmetry and present a partial study of the polytope associated with the convex hull of its integer solutions. We discuss how to se the Representatives formulation to get lower bounds for the fractional chromatic number and we show how to get such lower bounds that differ at most by one unit to its exact value.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
14

Carvalho, Donato Ribeiro de. "Composição químico-bromatológica da silagem de milho cultivado nos sistemas de plantio direto e convencional sob efeito de veranico e da colheita de espigas verdes." Universidade Federal Rural do Semi-Árido, 2015. http://bdtd.ufersa.edu.br:80/tede/handle/tede/429.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-08-16T13:31:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DonatoRC_DISSERT.pdf: 848681 bytes, checksum: 2040d9f98b61d81dca58d5b1c293c2fc (MD5) Previous issue date: 2015-02-24
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Two experiments were conducted in order to evaluate the effect of dry spells period on the chemical-bromatologic composition of corn (Zea mays L.) silage and evaluate the chemical-bromatologic composition of corn silage without corn on the cob, collected for marketing as green corn, grown in the till and conventional tillage systems. The characteristics evaluated in both experiments were: dry matter yield, percentage of dry matter and the chemical analysis, the following characteristics were evaluated: pH, crude protein, ether extract, cellulose, hemicellulose, lignin, ash, crude energy, nitrogen neutral detergent insoluble nitrogen, acid detergent, neutral detergent fiber and acid detergent fiber For the first experiment, we used a split-plot, distributed in a randomized block design with four replications. In the plots we evaluated two tillage systems (direct and conventional) and the subplots six periods of dry spells (2.6, 10, 14, 18 and 22 days) and it was found that the increase of Indian summer period affected the chemical-bromatologic composition of silage in both planting systems, however, the no-tillage system reduces the loss of silage chemical-bromatologic composition by water deficit in comparison to conventional tillage. The second experiment, the schedule showed the subdivided parcels, distributed in a randomized block design with eight replications. In the plots we evaluated the two planting systems (direct and conventional) and the plots, plants with and without ears and it was found that the removal of the damaged ear silage chemical-bromatologic composition and best dry matter production rates and chemical-bromatologic composition silage were checked in no-tillage system
Foram conduzidos dois experimentos com o objetivo de avaliar o efeito de período de veranicos sobre a composição químico-bromatológica da silagem de milho (Zea mays L.) e avaliar a composição químico-bromatológica da silagem de milho sem espigas, colhidas para comercialização como milho verde, cultivado nos sistemas de plantio direto e convencional. As características avaliadas nos dois experimentos foram produtividade de matéria seca, percentual de matéria seca, e para as análises bromatológicas, foram avaliadas as seguintes características: pH, proteína bruta, extrato etéreo, celulose, hemicelulose, lignina, matéria mineral, energia bruta, nitrogênio insolúvel em detergente neutro, nitrogênio insolúvel em detergente ácido, fibra em detergente neutro e fibra em detergente ácido. Para o primeiro experimento, utilizou-se esquema de parcelas subdivididas, distribuídas no delineamento experimental em blocos casualizados, com quatro repetições. Nas parcelas, avaliou-se dois sistemas de plantio (direto e convencional) e nas subparcelas seis períodos de veranicos (2,6, 10, 14, 18 e 22 dias), e verificou-se que o aumento do período de veranico afetou a composição químico-bromatológica da silagem nos dois sistemas de plantio. No entanto, o sistema de plantio direto reduz a perda de composição químico-bromatológica da silagem por déficit hídrico em relação ao plantio convencional. No segundo experimento, o esquema utilizado foi o de parcelas subdivididas, distribuídas no delineamento experimental em blocos casualizados, com oito repetições. Nas parcelas, avaliou-se os dois sistemas de plantio (direto e convencional) e nas subparcelas, plantas com e sem espigas. Constatou-se que a retirada da espiga prejudicou a composição químico-bromatológica da silagem e melhores índices de produção de matéria seca, e de composição químico-bromatológica de silagem foram verificados no sistema de plantio direto
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Oliveira, Priscila de. "Consórcio de milho com adubos verdes e manejo da adubação nitrogenada no cultivo de feijão em sucessão no sistema integração lavoura-pecuária no cerrado." Universidade de São Paulo, 2010. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/11/11136/tde-03082010-093810/.

Повний текст джерела
Анотація:
Foram realizados dez experimentos envolvendo as culturas de feijão e milho consorciado com leguminosas e/ou Brachiaria brizantha, nas safras de verão de 2008/2009, inverno de 2009 e verão de 2009/2010, em dois municípios de estado de Goiás (GO). Em Ipameri-GO, a área foi cultivada com soja por vários anos e milho consorciado com B. brizantha na safra que precedeu a implantação dos experimentos. Em Santo Antônio de Goiás-GO, a área é mantida com a rotação de milho e soja com a forrageira B. brizantha, em esquema trienal. Os principais objetivos desses estudos foram avaliar: (i) a viabilidade do consórcio de milho com leguminosas, (ii) a resposta do feijoeiro cultivado em sucessão e (iii) o manejo do N nessas culturas. Foi constatado que em solos com média a alta fertilidade química, como os utilizados na experimentação, os consórcios de milho com B. brizantha ou com guandu-anão (Canajus cajan) ou crotalária (Crotalaria spectabilis) não interferiram na produtividade de grãos de milho na presença de N em cobertura, exceto no experimento conduzido em Santo Antônio de Goiás-GO, no qual a crotalária reduziu significativamente a produtividade do milho. Também, em ambos os locais, no consórcio simultâneo ou defasado de milho com crotalária ou guandu-anão não ocorreu liberação de nitrogênio (N) das leguminosas para o milho, medido pela produtividade de grãos, durante o ciclo das espécies. Já nos consórcios em que a B. brizantha foi mantida sem dessecação nas entrelinhas do milho, denominado de dessecação parcial, ocorreu decréscimo significativo na produtividade do milho, em relação ao cultivo em área totalmente dessecada. A análise de crescimento revelou maiores índice de área foliar (IAF) e acúmulo de massa de matéria seca da parte aérea (MSPA) para o guandu em monocultivo, sendo que para a crotalária cultivada na linha do milho, tanto o IAF quanto a MSPA aproximaram-se dos valores referentes ao monocultivo. As curvas de crescimento do milho revelaram a superioridade do cultivo com 90.kg.ha-1 de N tanto no IAF quanto na MSPA, quando comparado ao cultivo consorciado com leguminosas. No caso de Santo Antônio de Goiás-GO, na rotação trienal envolvendo espécies graníferas e forrageiras, registrou-se um acentuado aporte de N no solo, sendo obtidas altas produtividades de feijão cultivado em sucessão à pastagem, sem a aplicação de N mineral, ocorrendo, porém, aumento significativo na produtividade do feijoeiro nos tratamentos de palhadas que continham leguminosas. A aplicação de N mineral imediatamente antes da semeadura ou no estádio de plântulas do feijão e do milho teve efeito semelhante nas suas produtividades em relação à aplicação tradicional, ou seja, algumas semanas após a emergência dessas espécies. A aplicação de N mineral foi mais eficiente no aumento da produtividade de feijão irrigado quando feita próximo às fileiras de plantas ou quando o N foi incorporado mecanicamente no solo, comparados à aplicação a lanço.
Ten experiments were performed involving common beans and maize intercropped with legumes and/or Brachiaria brizantha, in the summer crops of 2008/2009, 2009 winter and summer of 2009/2010 in two municipalities in the Goiás (GO) state, Brazil. In Ipameri- GO, the area was planted with soybeans for several years and corn associated with B. brizantha in crop preceding the experiments. In Santo Antônio de Goiás-GO, the area is maintained with corn or soybean rotation with B. brizantha, in a three-year scheme. The main objectives of these studies were to evaluate the feasibility of intercropping maize with legumes and the response of common bean after it, in no-tillage system, on the mulching straws provided by the cultivation of maize intercropped with forage legumes and grasses and to study the management of nitrogen (N) in these two crops. It was found that in soils with medium to high chemical fertility, such as those used in the experiments, the intercropping of corn and B. brizantha or pigeonpea (Canajus cajan) and sunn hemp (Crotalaria spectabilis) had any influence on grain yield of maize in the presence of mineral N, except in the experiment conducted in Santo Antonio de Goiás-GO, where the sunn hemp significantly reduced corn productivity. Also, in both locations, simultaneous or lagged consortium of pigeonpea or sunn hemp with maize, there was no release of N from legumes to maize, as measured by grain productivity, during the cycle of the species. However, in the consortia in which B. brizantha is maintained without drying between the maize lines, called partial desiccation, there was a significant decrease in the yield of corn in relation to the totally desiccated area. The growth analysis showed higher leaf area index (LAI) and total dry matter accumulation (TDM) for pigeonpea grown in single system, but for sunn hemp cultivated in the corn rows, both LAI and TDM approached to its single cropping, confirming its competitiveness with corn in the intercropping system. Growth curves also showed the superiority of the corn crop with 90 kg N ha-1 in both LAI and TDM, compared to intercropping with legumes. In the case of Santo Antônio de Goiás-GO the three-year rotation involving grain species and grass forages caused an intake of N in the soil, and high yields of beans grown in rotation with pasture were obtained, without the application of mineral N, occurring, though, significant increase in grain yield in the treatments of straws containing legumes. The application of mineral N immediately before sowing or at the seedling stage of beans and corn had a similar effect on their productivity compared to traditional application, a few weeks after the emergence of these species. The application of mineral N was more efficient in increasing the productivity of beans when applied on the soil surface near the plants rows and in cases where the fertilizer was mechanically incorporated into the soil, comparing to surface-broadcasting.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
16

Pina, Joana Catarina Sampaio. "Equity research - Corticeira Amorim, SGPS, S.A. : green bonds – sustainable finance, but not for all." Master's thesis, Instituto Superior de Economia e Gestão, 2019. http://hdl.handle.net/10400.5/19337.

Повний текст джерела
Анотація:
Mestrado em Finanças
Este projecto consiste numa avaliação da Corticeira Amorim, SGPS, S.A., com foco especial em Green Bonds. Este relatório segue as recomendações do CFA Institute e foi desenvolvido de acordo com os padrões do projecto final do Mestrado em Finanças do ISEG. COR é a maior produtora de soluções de cortiça a nível global. A empresa está presente em mais de 100 países e exporta cerca de 95% da sua produção, que inclui rolhas, revestimentos, aglomerados compósitos e isolamento de cortiça. Através do método FCFF foi determinado o valor intrínseco da empresa, obtendo-se um preço-alvo de 10.9€/ação para 2019FA, correspondente a um potencial de crescimento de 21% face à cotação de 31 de Dezembro de 2018 (9.0€/ação). Os métodos DDM e FCFE apoiam a recomendação de COMPRA, com preços-alvo de 10.6€/ação e 10.8€/ação, respetivamente. Dado que existe apenas uma empresa pública comparável (OENEO), a avaliação através de múltiplos não produz resultados que possam ser considerados fiáveis. O presente estudo aborda igualmente a emissão de Green Bonds como potencial fonte de financiamento para a COR. Da nossa análise resulta que, empresas como a COR, com baixo nível de endividamento e líderes de mercado, poderão não beneficiar da emissão deste tipo de instrumento de financiamento. A não existência de projetos de grande dimensão contribui igualmente para a nossa conclusão de que os custos associados à emissão de Green Bonds seriam superiores aos benefícios, no que diz respeito à COR.
This project consists of an Equity Research on Corticeira Amorim, SGPS, S.A., with a special emphasis on Green Bonds as a potential source of funding. This report follows the CFA Institute guidelines and was conducted in accordance with the standards of ISEG's Master in Finance final work project. COR is the world's largest producer of cork products. The company operates in more than 100 markets and exports around 95% of its products, which include Cork Stoppers, Floor & Wall Coverings, Composites and Insulation cork. A FCFF approach was used to estimate COR's intrinsic value, reaching a price target of €10.9/sh for 2019YE with an implied upside of 21% from the December 31st, 2018 closing price of €9.0/sh. The DDM and the FCFE support the BUY recommendation, with price targets of €10.6/sh and €10.8/sh, respectively. As there is only one listed peer, OENEO, the valuation through multiples does not yield accurate results. The study also focus on Green Bonds as a potential financing source for COR. Our analysis suggests that companies like COR, which are low leveraged and operate in a market-leading position, may not benefit from the issuance of Green Bonds. This conclusion, coupled with the lack of large-scale projects within COR, leads us to discourage the use of Green Bonds as a source of funding for this company.
info:eu-repo/semantics/publishedVersion
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
17

Falesse, Mireille. "Une analyse de l'entame conversationnelle de communications orales et écrites, sur répondeur téléphonique et Internet." Doctoral thesis, Universite Libre de Bruxelles, 2005. http://hdl.handle.net/2013/ULB-DIPOT:oai:dipot.ulb.ac.be:2013/211034.

Повний текст джерела
Анотація:
UNE ANALYSE DE L’ENTAME CONVERSATIONNELLE DE COMMUNICATIONS ORALES ET ECRITES (SUR RÉPONDEUR TÉLÉPHONIQUE ET INTERNET)

MIREILLE FALESSE

ULB - FACULTÉ DE PHILOSOPHIE ET LETTRES - FÉVRIER 2005

La trame de base de l’étude est essentiellement linguistique et la plupart des catégorisations des éléments relevés sont de cet ordre également, l’étude prenant en compte le langage sous son aspect pragmatique dans les limites de la présentation des situations particulières ainsi que du collationnement des données du corpus.

Deux types de messages ont été choisis :des messages oraux laissés par des appelants sur répondeur téléphonique et des messages – provenant de nouveaux utilisateurs – recueillis dans des forums de discussion sur Internet.

L’analyse permet de préciser les souhaits et intentions communicationnels des émetteurs ;d’autre part le relevé des éléments constitutifs du corpus auquel nous avons procédé dans la seconde partie nous a permis d’entrer plus avant dans sa description.

L’énonciation est à l’énoncé ce que le processus de fabrication est à l’objet produit ;l'énoncé est le résultat alors que l'énonciation est l'acte de création du locuteur. C’est cet acte, la procédure de construction du message, les intentions du locuteur, les marques de son intervention en tant que sujet parlant – ses pensées, ses intentions, ses émotions au moment de la « prise de parole » (orale ou écrite) – qui ont fait l’objet de notre propos. Dès lors, les éléments de base du schéma de la communication ont été posés et les particularités de notre corpus explicitées à la suite d’un double choix :celui des outils d’analyse réellement utiles à la démarche et celui des éléments essentiels et nécessaires constitutifs des énoncés retenus et à retenir.

L’énonciation et l’énoncé

Le travail porte sur l’analyse d’un certain type de discours à l’intérieur d’actes de communication sur base d’énoncés, produits d’un acte d'énonciation, qui comportent des marques énonciatives faisant référence à la fois au locuteur et à l'allocutaire.

Il en est tenu compte lors de la description du corpus car les éléments retenus portent non seulement sur la structuration phrastique de l’énoncé mais également sur le sens qui lui est donné ainsi que ses utilisations caractéristiques en fonction des intentions, choix et motivations des destinateurs.

Le sens et le son

La considération du langage sous sa double articulation favorise une analyse appariant les points de vue sémantique et phonologique :le sens et le son.

\
Doctorat en philosophie et lettres, Orientation linguistique
info:eu-repo/semantics/nonPublished

Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
18

Sousa, Laura Raquel Lourenço de. "Estudo da atenuação sonora provocada por coberturas verdes." Master's thesis, 2017. http://hdl.handle.net/10316/83266.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação de Mestrado Integrado em Engenharia Civil apresentada à Faculdade de Ciências e Tecnologia
Há vários séculos que a integração de coberturas verdes como solução construtiva é uma realidade. Tal mostra-se uma mais valia, num mundo cada vez mais preocupado com a sustentabilidade. Estas apresentam vários benefícios ambientais, económicos e sociais. De entre os benefícios ambientais têm sido evidenciados o aumento da biodiversidade urbana, o controlo da temperatura urbana (mitigação da ilha de calor), o controlo e gestão de águas pluviais, aumento da produção de oxigénio, o decréscimo da concentração de dióxido de carbono e a diminuição do ruído ambiente. Esta dissertação insere-se num estudo que pretende incorporar aglomerado de cortiça expandida (ICB) para substituição da camada de isolamento térmico e dos elementos de drenagem e retenção de água utilizados nos sistemas de coberturas verdes tradicionais. No presente trabalho, estudou-se o isolamento sonoro a sons de condução aérea conferida por uma cobertura verde com isolamento térmico convencional do tipo XPS e comparou-se com o obtido numa cobertura verde com isolamento de aglomerado de cortiça expandida. Foram realizados ensaios em câmaras acústicas verticais e mediu-se o isolamento sonoro à medida que iam sendo colocadas as várias camadas constituintes da cobertura verde. Adicionalmente, avaliou-se a capacidade de atenuação sonora de ruído ambiente exterior conferida pelo tapete vegetal da cobertura verde. Simulou-se o ambiente exterior numa câmara anecoica, colocando o tapete vegetal numa estrutura elevada acima do pavimento. A atenuação sonora do ruído ambiente será dependente das capacidades de absorção sonora do tapete vegetal. Esta propriedade caraterizou-se através da medição do coeficiente de absorção sonora dos tapetes vegetais numa câmara reverberante.
For several centuries the integration of green roofs as a constructive solution has become a reality. This shows an added value, in a world increasingly concerned with sustainability. These have several environmental, economic and social benefits. Among the environmental benefits, there has been an increase in urban biodiversity, urban temperature control (heat island mitigation), rainwater management and management, increased oxygen production, decreased carbon dioxide concentration and the reduction of ambient noise.This dissertation is part of a study that intends to incorporate expanded cork agglomerate (ICB) to replace the thermal insulation layer and drainage and water retention elements used in traditional green roofing systems. In the present work, was studied the sound insulation to air conduction sounds conferred by a green cover with conventional thermal insulation of type XPS and compared with that obtained in a green cover with expanded cork agglomerate insulation. Tests were performed on vertical acoustic chambers and the sound insulation was measured as the various constituent layers of the green roof were placed. In addition, the sound attenuation capacity of external ambient noise was assessed by the green roof carpet. The outdoor environment was simulated in an anechoic chamber, placing the vegetable mat in a raised structure above the pavement. Sound attenuation of ambient noise will be dependent on the sound absorption capabilities of the vegetable carpet. This property was characterized by measuring the sound absorption coefficient of the plant carpets in a reverberant chamber.
Outro - A presente dissertação teve o apoio do Portugal 2020 através do Programa Operacional Competitividade e Internacionalização no âmbito dos projetos “GreenUrbanLiving (POCI-01- 0247-FEDER-003393)” e “Concepção e caracterização de coberturas verdes e fachadas vivas construídas com sistemas estruturados em cortiça natural expandida (POCI-01-0145-FEDER- 016852 e PTDC/ECM-COM/5251/2014)”.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
19

Oliveira, Juliana Buse de. "Os verdes de cobre sintéticos em documentos gráficos dos séculos XII-XVIII: história e caracterização molecular." Doctoral thesis, 2019. http://hdl.handle.net/10362/81723.

Повний текст джерела
Анотація:
Esta tese propõe-se a estudar a história e a caracterização molecular dos pigmentos verdes de cobre sintéticos a partir de reproduções (tão) historicamente rigorosas (quanto possível) das receitas encontradas em fontes contemporâneas ou anteriores aos documentos em que são encontrados. Foram mapeadas receitas em tratados antigos desde o século I até manuais técnicos franceses, espanhóis e portugueses do século XVIII, passando pelos centrais receituários medievais. Identificou-se dezenas de receitas de pigmentos relevantes, que foram transcritas, interpretadas, associadas por similaridade, “traduzidas quimicamente” e executadas tão fielmente ao processo original quanto viável (ver infográfico A3 em separado). As amostras decorrentes foram caracterizadas elementarmente por fluorescência de raios-X dispersiva em energias (μ- EDXRF) e molecularmente por microespectroscopia de infravermelho com transformada de Fourier (μ-FTIR), microespectroscopia Raman (μ-Raman) e difração de raios-X (DRX). A maioria dos pigmentos produzidos continha apenas acetato neutro de cobre(II) monoidratado (Cu(CH3COO)2·H2O) (grupo I). Algumas continham adicionalmente oxalato(s) (grupo II), o que demonstra que essas substâncias podem não decorrer necessariamente de processos de degradação, eventualmente pertencendo à composição original do pigmento. Um pigmento produzido a partir de latão continha acetato de zinco, provavelmente di-hidratado (Zn(CH3COO)2·2H2O) (subgrupo II-c). Outras amostras continham cloretos de cobre, especialmente nantoquita (CuCl) e atacamita (Cu2(OH)3Cl) (grupo III), chegando a ser produzida amineíta (CuCl2(NH3)2) (subgrupo III-c). Paralelamente analisou-se artefatos históricos selecionados: iluminuras românicas portuguesas (séculos XII-XIII), cartografia iluminada de Fernão Vaz Dourado (século XV), livros de horas de produção francesa (séculos XV-XVI), e iconografia e cartografia luso-brasileiras (séculos XVIXVIII), com foco em eventuais relações com os pigmentos aqui sintetizados. Especificamente quanto ao pigmento verde-garrafa, nossas amostras sugerem que a presença de zinco em amostras históricas pode influenciar quimicamente e porventura (ou portanto) também esteticamente as características dessa tinta. E as amostras do grupo II que reúnem três condições (decorrem de processos que usam contêiner de carvalho, mel e nenhum sal) exibem o mesmo alargamento e deslocamento da base das bandas de balanço (rocking) CH3 do acetato neutro de cobre (II) esperado em ~1050 e ~1030 cm-1 (aqui em ~1080 e ~1040, respectivamente) observados em todos os espectros de amostras históricas de verde-garrafa examinados. Isto permite afirmarmos que esses três elementos não são necessariamente suficientes mas são imprescindíveis em tentativas de reprodução do processo histórico de síntese do verde-garrafa.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
20

"Institucionalização e relações sociais na atenção a saude em um assentamento rural : o caso do Horto Vergel." Tese, Biblioteca Digital da Unicamp, 2005. http://libdigi.unicamp.br/document/?code=vtls000361796.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
21

Cortês, Andreia Sofia Borges. "Design and development of an innovative green vertical system." Doctoral thesis, 2021. http://hdl.handle.net/10316/95296.

Повний текст джерела
Анотація:
PhD thesis in Civil Engineering, Constructions, submitted to Department of Civil Engineering of the Faculty of Sciences and Technology of the University of Coimbra.
Urban centres are facing several challenges resulting from their quick expansion and from climate change. As a consequence, some areas have been experiencing flash floods, degradation of air quality, and an increase in temperatures. Buildings also represent a high burden in terms of greenhouse gas emission and energy consumption. It is therefore extremely important to invest in finding solutions that could help to mitigate the effects of some of these problems. In this context, the European Commission has encouraged countries and regions to adopt nature-based solutions, particularly green vertical systems (GVSs), that can improve daily living and environmental conditions. Green vertical systems are construction solutions that use vegetation to cover a building surface. The benefits that have been attributed to them include an improvement in buildings’ thermal insulation, the mitigation of the urban heat island effect, better air quality, the restoration of urban biodiversity, and the support of rainwater management. However, several questions have also been raised concerning the sustainability of these solutions. The use of materials with high environmental burdens and the high irrigation and maintenance needs of such systems are being pointed out as key aspects. Additionally, the design and implementation of GVSs can be much more complex than other green infrastructure since the plants and/or growing media must be fixed to a vertical surface. The main goal of this research work was to design and develop an innovative green vertical system, with improved environmental performance over its life-cycle. The expanded cork agglomerate was the main material. Thermal insulation and water retention are two of the characteristics recognized in this natural material that turned it into a suitable option. Tests were initially performed to quantify the water retention capacity and drainage capability of the insulation cork boards (ICB). The results showed that the material allows a suitable moistening and a good retention capacity, and at the same time it can quickly drain the excess water. A new ICB module was then designed, based on a set of environmental and functional aspects discussed beforehand. The ICB modules then underwent a series of mechanical tests to evaluate the behaviour of the proposed solution in wet conditions and after wetting-drying cycles. These experiments also intended to help to choose the most suitable material density to use in the new GVS. The results showed that the medium density ICB modules (140–160 kg/m3) fully meet the environmental and functional requirements, and are therefore an appropriate choice. Afterwards, a real-scale prototype was built, consisting of four façades (facing north, south, east, and west) and two plant species (Thymus pulegioides and Festuca glauca) were selected for the system. The prototypes were monitored for one year to check the coverage area, carbon sequestration capacity, and thermal behaviour. The results showed that the system and the plant species performed well. The overall environmental profile of the system was evaluated through a life-cycle study and it was found that the new modular living wall can be an eco-friendly choice, contributing especially to mitigate global warming.
Os centros urbanos enfrentam diversos desafios decorrentes da sua rápida expansão e das alterações climáticas. Como resultado, algumas destas áreas têm vindo a deparar-se com inundações repentinas, uma degradação da qualidade do ar e um aumento da temperatura. Os edifícios representam também uma grande preocupação pelas elevadas emissões de gases com efeito de estufa e pelo elevado consumo energético. Considerando todos estes aspetos, torna-se extremamente importante investir na procura de soluções que possam ajudar a mitigar alguns dos efeitos destes problemas. Neste contexto, a Comissão Europeia tem vindo a incentivar países e regiões a adotarem soluções baseadas na natureza, nomeadamente as fachadas verdes, que têm a capacidade de melhorar a qualidade de vida das populações e as condições ambientais. As fachadas verdes são soluções construtivas que utilizam a vegetação para recobrir a fachada de um edifício. Os benefícios que lhes têm sido atribuídos incluem uma melhoria do isolamento térmico dos edifícios, a mitigação do efeito ilha de calor urbana, uma melhoria da qualidade do ar, a recuperação da biodiversidade urbana e o apoio à gestão das águas pluviais. No entanto, várias questões têm também surgido em relação à sustentabilidade destas soluções. A utilização de materiais com elevados impactes ambientais e as elevadas necessidades de irrigação e manutenção têm vindo a ser apontados como aspetos importantes. Além disso, a conceção e a implementação das fachadas verdes podem também tornar-se tarefas muito complexas quando comparadas com as de outras infraestruturas verdes uma vez que, no caso das fachadas verdes as plantas e/ou os meios de cultivo têm de ser fixados numa superfície vertical. O objetivo principal deste trabalho de investigação foi conceber e desenvolver uma solução de fachada verde inovadora com um melhor desempenho ambiental ao longo do seu ciclo de vida. Para tal, foi utilizado como material principal o aglomerado de cortiça expandida. A capacidade de isolamento térmico e de retenção de água são duas das características reconhecidas a este material natural que o tornaram numa opção adequada. Inicialmente foram realizados testes para quantificar a capacidade de retenção de água e de drenagem das placas de aglomerado de cortiça expandida (ICB). Os resultados mostraram que o material permite um adequado humedecimento e uma boa retenção, demonstrando simultaneamente a capacidade de escoar de forma rápida o excesso de água. A conceção de um novo módulo de ICB foi, então, realizada com base num conjunto de aspetos ambientais e funcionais discutidos anteriormente. Os módulos de ICB foram posteriormente submetidos a uma série de testes mecânicos para avaliar o comportamento da solução proposta em condições húmidas e após os ciclos de humedecimento-secagem. Esta campanha experimental teve também como objetivo ajudar na escolha da densidade do material mais adequada para usar no novo sistema de fachada verde. Os resultados mostraram que os módulos de ICB de média densidade (140–160 kg/m3) cumprem totalmente os requisitos ambientais e funcionais, mostrando-se uma escolha adequada. Posteriormente, foi construído um protótipo em escala real constituído por quatro fachadas (orientadas a norte, sul, este e oeste) e foram selecionadas duas espécies de plantas (Thymus pulegioides e Festuca glauca) para integrarem o sistema. Os protótipos foram monitorizados durante um ano em termos da área de cobertura, do sequestro de carbono e do comportamento térmico. Os resultados revelaram um bom desempenho do sistema e das espécies vegetativas selecionadas. O perfil ambiental e global do sistema foi avaliado por meio de um estudo de ciclo de vida. Os resultados mostraram que a nova fachada verde pode ser uma escolha ecologicamente correta, contribuindo principalmente para mitigar o aquecimento global.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!

До бібліографії