Статті в журналах з теми "Co 191 1974"
Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Co 191 1974.
Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями
Ознайомтеся з топ-50 статей у журналах для дослідження на тему "Co 191 1974".
Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.
Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.
Переглядайте статті в журналах для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.
1
Petrenko, A. A. "The Role of International Organization of Economic Co-operation and Development in the Formation of Principles of International Environmental Law." Analytical and Comparative Jurisprudence, no. 1 (July 2, 2022): 370–76. http://dx.doi.org/10.24144/2788-6018.2022.01.67.
Повний текст джерелаАнотація:
This article studies the significance and role of the regulatory activity of the Organization for Economic Co-operation and Development in the formation of the principles of such a comparatively new field of international law as international environmental law. It is shown that although at the time of its creation in 1960, the Organization for Economic Co-operation and Development was in no way an international organization of environmental character, but since the early 1970s, environmental issues have become an important area of international legal cooperation under the auspices of this organization. In 1971, an Environmental Protection Committee was formed within the OECD, now called the Environmental Policy Committee. During the 1970s, under the auspices of the OECD, the Recommendations on Guiding Principles concerning International Economic Aspects of Environmental Policies of 1972 and the Recommendation on the Implementation of the Polluter-Pays Principle of 1974 were adopted, enshrining the polluter-pays principle, which imposes on the polluter the costs of implementing pollution prevention and control measures to ensure that the environment is in good condition. The provisions of the OECD Recommendation on the Implementation of the Polluter-Pays Principle of 1974 were quickly implemented in the law of the European Communities and today the Lisbon version of the Treaty on the Functioning of the European Union contains it in paragraph 2 of Article 191, together with such principles of the European Union's environmental policy as the precautionary principle, the principles that preventive action should be taken, that environmental damage should as a priority be rectified at source. The «polluter pays» principle is normatively enshrined only in The Rio Declaration on Environment and Development of 1992, The Convention on the Transboundary Effects of Industrial Accidents of 1992, etc. Regulatory activity under the auspices of the OECD were also essential for the establishment and formation of such principles of international environmental law as the principle of preliminary environmental impact assessment, the principle of undiminished environmental protection of other states and areas beyond national jurisdiction, etc.
2
BROWN, SAMUEL D. J. "A revision of the New Zealand weevil genus Irenimus Pascoe, 1876 (Coleoptera: Curculionidae: Entiminae)." Zootaxa 4263, no. 1 (May 8, 2017): 1. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.4263.1.1.
Повний текст джерелаАнотація:
The taxonomy of the New Zealand weevil genus Irenimus Pascoe, 1876 is revised, resulting in a narrower concept of the genus than has been considered in recent decades. In total, the genus now contains only seven species. In addition to the type species, I. parilis Pascoe, 1876, the genus contains I. duplex (Broun, 1904) and five newly described species: I. aniptus new species (type locality, Oamaru, DN), I. crinitus new species (type locality, Hakataramea Valley, SC), I. minimus new species (type locality, Alexandra, CO), I. stichus new species (type locality, Tekapo, MK) and I. thoracicus new species (type locality, Oamaru, DN). The genus Chalepistes new genus is established to contain the majority of species previously described in the genus Catoptes Schönherr, 1842, but also including species described in Brachyolus White, 1846; Irenimus Pascoe, 1876; Inophloeus Pascoe, 1875; and Nicaeana Pascoe, 1877. A total of 27 valid described species are new combinations with Chalepistes: C. aequalis (Broun, 1895) (from Irenimus), C. albosparsus (Broun, 1917) (from Irenimus), C. apicalis (Broun, 1923) (from Catoptes), C. asperatus (Broun, 1914) (from Brachyolus), C. compressus (Broun, 1880) (from Irenimus), C. costifer (Broun, 1886) (from Inophloeus), C. curvus (Barratt & Kuschel, 1996) (from Irenimus), C. dehiscens (Broun, 1917) (from Catoptes), C. dugdalei (Barratt & Kuschel, 1996) (from Irenimus), C. egens (Broun, 1904) (from Irenimus), C. inaequalis (Sharp, 1886) (from Brachyolus), C. instabilis (Marshall, 1931) (from Catoptes), C. latipennis (Broun, 1893) (from Catoptes), C. limbatus (Broun, 1909) (from Catoptes), C. lobatus (Broun, 1921) (from Catoptes), C. patricki (Barratt & Kuschel, 1996) (from Irenimus), C. pensus (Broun, 1914) (from Inophloeus), C. placidus (Broun, 1914) (from Nicaeana), C. posticalis (Broun, 1893) (from Irenimus), C. rhesus (Pascoe, 1875) (from Inophloeus), C. rubidus (Broun, 1881) (from Inophloeus), C. similis (Barratt & Kuschel, 1996) (from Irenimus), C. spectabilis (Broun, 1914) (from Catoptes), C. spermophilus (Broun, 1895), revised status (from Irenimus), C. stolidus (Broun, 1886) (from Irenimus), C. tenebricus (Broun, 1893) (from Catoptes), C. vastator (Broun, 1893) (from Irenimus). Numerous new synonyms with species of Chalepistes are also proposed: Brachyolus fuscipictus Broun, 1914 and Brachyolus terricola Broun, 1917 are junior subjective synonyms of Chalepistes asperatus (Broun); Brachyolus cervalis Broun, 1903 and Brachyolus sylvaticus Broun, 1910 are junior subjective synonyms of Chalepistes costifer (Broun); Inophloeus tricostatus Broun, 1915 is a junior subjective synonym of Chalepistes pensus (Broun); Catoptes pallidipes Broun, 1917, Catoptes flaviventris Broun, 1917 and Catoptes nigricans Broun, 1917 are junior subjective synonyms of Chalepistes placidus (Broun); Inophloeus longicornis Broun, 1904, Inophloeus medius Broun, 1893, Inophloeus sulcicollis Broun, 1914 and Inophloeus suturalis Broun, 1893 are junior subjective synonyms of Chalepistes rhesus (Pascoe); Inophloeus albonotata Broun, 1893, Catoptes asperellus Broun, 1893, Irenimus bicostatus Broun, 1886, Catoptes caliginosus Broun, 1893, Catoptes chalmeri Broun, 1893, Catoptes decorus Broun, 1893, Inophloeus discrepans Broun, 1904, Catoptes fumosus Broun, 1914, Catoptes furvus Broun, 1893, Catoptes humeralis Broun, 1893, Catoptes longulus Sharp, 1886, Inophloeus nigellus Broun, 1881, Irenimus pilosellus Broun, 1886 and Catoptes scutellaris Sharp, 1886 are junior subjective synonyms of Chalepistes rubidus (Broun); Catoptes subnitidus Broun, 1914 and Catoptes curvatus Broun, 1914 are junior subjective synonyms of Chalepistes spermophilus (Broun); Catoptes brevicornis Sharp, 1886 and Catoptes vexator Broun, 1904 are junior subjective synonyms of Chalepistes stolidus (Broun); and Catoptes aemulator Broun, 1893 and Catoptes argentalis Broun, 1914 are junior subjective synonyms of Chalepistes tenebricus (Broun). Additional new combinations include Inophloeus robustus (Broun, 1917) (from Catoptes) and Nicaeana fraudator (Marshall, 1931) (from Catoptes), while Catoptes postrectus Marshall, 1931 is a new synonym of Protolobus obscurus Sharp, 1886.
3
Szmidt, Stanisław. "Salezjanie polscy na misjach w Chinach i na Filipinach. Prehistoria." Seminare. Poszukiwania naukowe 13 (June 30, 1997): 301–31. http://dx.doi.org/10.21852/sem.1997.23.
Повний текст джерелаАнотація:
Artykuł ten, zatytułowany ^ „Działalność misyjna polskich salezjanów w Chinach w Filipinę”, w pierwszej części przywołuje prehistorię (sny Dùn-Bosco z Azji) i historię Misje salezjańskie w Chinach i na Filipinach. Dlaczego akurat te dwa kraje? Dlaczego salezjanie są wydaleni z dala od Chin przez komunistów w 1950 r. kontynuowali dzieło salezjańskie na Filipinach. Tam druga część przypomina polskich salezjanów, którzy pracowali w tych dwóch krajach, wyrażając swoją opinię małe biografie: sac. Teodor Wieczorek (1888-1957; w Chinach 1921-1957), rozdz. Franciszek Pyka (1891-1930; w Chinach 1924-1927), ks. Dr Jan Siara (1887-1937; w Chinach 1925-1932), co. styczeń Urban (1891-1953; w Chinach 1P26-1931), ks. Jan Buchta (1906-1972; w Chinach 1929-1954, a następnie po filipińsku), sac. Wiktor Spinek (1900-1978; w Chinach 1929-1932), sac. Władysława Wieczorka (1903-1942; w Chinach 1929-1932), co. Antoni Wróbel (*1908; w Chinach 1934-1938), ks Marian Mielczarek (1907-1951; w Chinach 1936-1951), o. Tomasz Szeliga (*1915; w Chinach 1936-1972), współ. Paweł Prokopowicz (1910-1983; w Chinach 1937-1957, na Filipinach 1957-1972), sac. Feliksa Głowicki (*1931; w Chinach 1957, a następnie na Filipinach), rozdz. Arkadiusz Mikucki (*1970, w filipiński 1993-1994). W trzeciej części przyjrzymy się zasługom polskich misjonarzy w Chiny i Filipiny: ks. Wieczorek przez 23 lata jako ekonom prowincji chińskiej, przez 3 lata dyrektor szkoły św. Ludwika i proboszcz parafii św. Antoniego w Hong przez 17 lat, budowniczy m.in seminarium, kościoła św. Antoniego w Hongkongu i innych domów salezjańskich. Don Siara był za Przez 3 lata był wikariuszem biskupa Makau w dystrykcie Heung Shan, następnie pierwszym dyrektorem seminarium W Hong Kongu. Don Buchta był pierwszym dyrektorem Yuet Wah w Makau, a następnie dyrektorem różnych Salezjanin pracuje na Filipinach, radny prowincjalny. Don Mielczarek, inteligentny prefekt w Makau a następnie w Hongkongu (w czasie wojny) był dyrektorem Instytutu św. Józefa w Szanghaju. Don Szeliga w czasie wojny pracował niestrudzenie i nieustraszenie w wikariacie Shiu Chow, gdzie pozostał do 1953 r. Następnie był administratorem w różnych domach salezjańskich w Hongkongu. .Teraz działa w Kanada. Co. Prokopowicz pracował w Chinach, a następnie na Filipinach w administracji i jako szef różnych robotników. Uczył Fingiese, znał hiszpański, chiński, telugu, rosyjski, włoski. A inteligentna i nieoceniona pomoc dyrektorów i prefektów dzieł salezjańskich. Don Głowicki pracował przez pewien czas w Chinach, a po święceniach kapłańskich na Filipinach jako dyrektor a następnie administrator w różnych domach salezjańskich Dzieło salezjańskie kwitnie na Filipinach. kielich misyjnej krwi i potu (marzenie Ks. Bosko) w Chinach nie jest jeszcze wypełnione wyd chińscy salezjanie z nadzieją czekają na dzień, w którym ponownie wkroczą do Chin kontynentalny.
4
Nedeljkovic, Sasa. "Serbian societies in Dubrovnik at the beginning of the 20th century." Zbornik Matice srpske za drustvene nauke, no. 122 (2007): 165–78. http://dx.doi.org/10.2298/zmsdn0722165n.
Повний текст джерелаАнотація:
In the second half of the 19th century and at the beginning of the 20th century. Dubrovnik was the center of the coastline Serbs, both Catholic and Orthodox. National activities of the Serbs developed through cultural and economic societies. The educational-economic society Srpska Zora (Serbian Dawn) was founded in 1901 in Knin. It encouraged the establishment of agricultural co-operatives in villages and savings banks in towns. After the initiative of Srpska Zora, The Alliance of Serbian Economic Co-operatives at the coast was founded in 1905. The main activity of Srpska Zora was to strengthen the Serbian intelligentsia by helping the poor pupils. It helped financially the work of Serbian singing societies at the coast. Matica Srpska in Dubrovnik was founded in 1909 as an endowment of the merchant Konstantin Vuckovic. The first gymnastics (chivalrous) societies at the coast were founded in 1907, Dusan Silni (Dusan the Great) in Dubrovnik and Srpski Soko (Serbian Falcon) in Risan. The chivalrous education was at the same time physical, moral and national. The Srpski Soko center at the coast was founded in 1911 in Herceg Novi. The center was a part of the Association of the Serbian Soko Movement in Belgrade. It held a spots rally in Dubrovnik in 1913 and in Knin in 1914. After Austria-Hungary declared war to Serbia in 1914 all Serbian societies were banned. The coastal Serbs tried to defect and to join the army of the Serbian states as volunteers. The Serbian army entered Dubrovnik on November 13, 1918. On the Unification Day, December 1, 1924, the monument to the King Peter I was unveiled. In 1925, Dubrovnik was visited by the King Aleksandar and Queen Maria. With very modest resources and with devoted work, the national entrepreneurs managed to gather, inspire and lead to coastal Serbs to the fight for liberation and unification.
5
Petelczyc, Krzysztof. "Mieczysław Wolfke - a pioneer of holography." Photonics Letters of Poland 13, no. 4 (December 30, 2021): 66. http://dx.doi.org/10.4302/plp.v13i4.1107.
Повний текст джерелаАнотація:
Receiving the Nobel Prize in 1971 for the invention and development of the holographic method, Dennis Gabor mentioned Mieczysław Wolfke as the person who proposed this method as early as 1920 (which he did not know, independently making the same discovery). This article describes the history of Wolfke's pioneering work and tries to recreate the thought process that led to it - starting with the task of supplementing and verifying the diffraction grating theory proposed by Ernst Abbe, which he carried out as part of his doctorate at the University of Wrocław and habilitation at the University of Zurich and the Swiss Federal Institute of Technology in Zurich.. Full Text: PDF ReferencesW. Łaniecki, Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, 21, 545-553 (1976). DirectLink W. Keesom, "Solidification of Helium", Nature 118, 81 (1926). CrossRef W. Keesom, M. Wolfke, "Two liquid states of helium", Konink. Akad. Wetensch. Amsterdam, Proc, 31(190b), 90-94 (1928).W. Keesom, Helium (Elsevier, Amsterdam 1942).E. Abbe, Die Lehre von der Bildentstehung im Mikroskop (F. Vieweg, Braunschweig 1910). CrossRef R. Torge, Postępy Fizyki, 53, 201-210 (2002). CrossRef A.Kiejna, Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, 48, 7 (2003). DirectLink M. Wolfke, "Über die Abbildung eines Gitters bei künstlicher Begrenzung", Ann Phys. 339, 277 (1911). CrossRef M. Wolfke, Prace matematyczno-fizyczne, 22, 135 (1911). DirectLink M. Wolfke, "Über die Abbildung eines Gitters bei asymmetrischer Abblendung", Ann Phys. 342, 96 (1912). CrossRef M. Wolfke, "Über die Abbildung eines durchlässigen Gitters", Ann Phys. 342, 797 (1912). CrossRef M. Wolfke, "Zur Abbildung eines durchlässigen Gitters", Ann Phys. 343, 385 (1912). CrossRef K. Petelczyc, E. Kędzierska, Mieczysław Wolfke. Gdyby mi dali choć pół miliona… (OWPW, Warszawa 2018). DirectLink L.A. Aslanov, G.V. Fetisov, J.A.K. Howard, "Crystallographic Instrumentation", Oxford (1998). CrossRef M. Wolfke, Wiadomości matematyczne 17, 1 (1913). DirectLink M. Wolfke, "Allgemeine Abbildungstheorie selbstleuchtender und nicht selbstleuchtender Objekte", Ann Phys. 344, 569 (1912). CrossRef M. Wolfke, "Über die Abbildung eines Gitters außerhalb der Einstellebene", Ann Phys. 345, 194 (1913). CrossRef M. Wolfke, Verhandlungen der DPG, 15, 1123 (1913).M. Wolfke, Verhandlungen der DPG, 15, 1215 (1913).M. Wolfke, Verhandlungen der DPG, 16, 4 (1914).M. Wolfke, "Fragen zur Pathologie des menschlichen Oedems", Physikalische Zeitschrift, 22, 375 (1921). CrossRef Akta osobowe - Wolfke Mieczysław, Archiwum Akt Nowych sygn. 2/14/0/6/6638, WarszawaM. Wolfke, Physikalische Zeitschrift, 21, 495 (1920). DirectLink S. Lundqvist, Nobel Lectures, Physics 1971-1980 (World Scientific Publishing Co. Singapore 1992) CrossRef
6
Michalska-Bracha, Lidia. "Środowisko intelektualne Towarzystwa Miłośników Przeszłości Lwowa (1906-1939)." Krakowskie Pismo Kresowe 13 (December 13, 2021): 153–64. http://dx.doi.org/10.12797/kpk.13.2021.13.09.
Повний текст джерелаАнотація:
THE INTELLECTUAL MILIEU CHARACTERISING THE SOCIETY OF FRIENDS OF THE PAST OF LVIV (1906-1939)
The paper is an attempt to characterise the Society of Friends of the Past of Lviv in the years 1906-1939 (with a 1914-1926 break); the community of Lviv historians, journalists, museologists, and archivists around this Society, and various forms and manifestations of their activity. The Society contributed to the development of research in the field of regional history, and studies on the history of Lviv, its culture and monuments. Among the co-founders of the Society were famous Lviv historians, including Aleksander Czołowski (1865-1944), Ludwik Kubala (1838-1918), Józef Białynia-Chołodecki (1852-1934), and the vice-mayor of the city of Lviv, Tadeusz Rutowski (1852-1918).
7
Nazari, Vazrick, Sergio Montagud Alario, Loukia Spilani, Vlad Dincă, Alireza Naderi, Wolfgang ten Hagen, and Roger Vila. "Co-Evolution of Iolana Blues with Their Host Plants and the Higher Phylogeny of Subtribe Scolitantidina (Lepidoptera, Lycaenidae)." Diversity 16, no. 2 (January 30, 2024): 89. http://dx.doi.org/10.3390/d16020089.
Повний текст джерелаАнотація:
We investigated the evolutionary relationships between the taxa in the butterfly genus Iolana Bethune-Baker, 1914 and others in the subtribe Scolitantidina using information from nine DNA markers (COI-COII, ND1, ITS2, 28S, CAD, EF-1α, wg, and H3). We show that the genus Iolana originated about 10 mya in Central Asia and gradually expanded to the west to reach Europe about 5 mya. We then compared our inferred phylogeny with that of the Iolana larval host plants in the genus Colutea, reconstructed using three DNA markers (ITS, matK, and rpl32). Although the host plant phylogeny was weakly resolved, the close spatiotemporal correlation between Iolana butterflies and their larval hosts suggests that they may have co-evolved. Based on the molecular results and the morphology of male and female genitalia, we confirm nine species in the genus Iolana, which are distributed in allopatry from Europe and North Africa to Central Asia. We synonymize I. andreasi andreasi Sheljuzhko, 1919 (=I. andreasi khayyami Bernardi, 1964 syn. nov.) and I. iolas wullschlegeli Oberthür, 1914 (=I. iolas protogenes Fruhstorfer, 1917 syn. nov.).
8
Hughes, T. J., R. H. Buchanan, K. A. Mawhinney, J. P. Haughton, F. W. Boal, Robert D. Osborne, Anngret Simms, et al. "Reviews of Books and Maps." Irish Geography 10, no. 1 (December 26, 2016): 116–30. http://dx.doi.org/10.55650/igj.1977.861.
Повний текст джерелаАнотація:
REVIEWS OF BOOKSIRELAND IN PREHISTORY, by Michael Herity and George Eogan. London: Routledge and Kegan Paul, 1977. 302 pp. £8.95. Reviewed by: T. J. HughesTHE LIVING LANDSCAPE: KILGALLIGAN, ERRIS, CO. MAYO, by S. Ó Catháin and Patrick O'Flanagan. Dublin: Comhairle Bhéaloideas Éireann, 1975. 312 pp. Reviewed by: R. H. BuchananTHE IRISH TOWN: AN APPROACH TO SURVIVAL, by Patrick Shaffrey. Dublin: The O'Brien Press, 1975. 192 pp. £5.00. Reviewed by: K. A. MawhinneyLOST DEMESNES: IRISH LANDSCAPE GARDENING 1660–1845, by Edward Malins and the Knight of Glin. London: Barrie and Jenkins, 1976. 208 pp. ,£15.00. Reviewed by: K. A. MawhinneyNORTH BULL ISLAND, DUBLIN BAY — A MODERN COASTAL NATURAL HISTORY, edited by D. W. Jeffrey and others. Dublin: Royal Dublin Society, 1977. 158 pp. Hardback .£6.50, paperback £3.60. Reviewed by: J. P. HaughtonCONFLICT IN NORTHERN IRELAND: THE DEVELOPMENT OF A POLARISED COMMUNITY, by John Darby. Dublin: Gill and Macmillan, 1976. 268 pp. £7.95. Reviewed by: F. W. BoalBELFAST: AREAS OF SPECIAL SOCIAL NEED. REPORT BY PROJECT TEAM. Belfast: Her Majesty's Stationery Office, 1976. 85 pp. £3.25. Reviewed by: Robert D. OsborncDUBLIN: A CITY IN CRISIS, edited by P. M. Delany. Dublin: Royal Institute of the Architects of Ireland, 1975. 108 pp. £3.25. Reviewed by: Anngret SimmsIRELAND'S VERNACULAR ARCHITECTURE, by Kevin Danaher. Cork: Mercier Press for the Cultural Relations Committee of Ireland, 1975. 82 pp., 68 plates. £1.50. Reviewed by: F. H. A. Aalen18TH CENTURY ULSTER EMIGRATION TO NORTH AMERICA, Public Record Office of Northern Ireland Education Facsimiles 121–140. Belfast: H.M.S.O., 1972. £0.45.; PLANTATIONS IN ULSTER, c. 1600–41, by R. J. Hunter. Public Record Office of Northern Ireland Education Facsimilies 161–180. Belfast: H.M.S.O., 1975. £1.00.; RURAL HOUSING IN ULSTER IN THE MID-NINETEENTH CENTURY, prepared by Alan Gailey, Victor Kelly and James Paul with an introduction by E. Estyn Evans, for the Teachers' Centre of the Queen's University, Belfast in association with the Ulster Folk Museum and the Public Record Office Northern Ireland. Belfast: H.M.S.O., 1974. £0.70.; LETTERS OF A GREAT IRISH LANDLORD: A SELECTION FROM THE ESTATE CORRESPONDENCE OF THE THIRD MARQUESS OF DOWNSHIRE, 1809–45, edited with an introduction by W. A. Maguire, for the Public Record Office of Northern Ireland. Belfast: H.M.S.O., 1974. 189 pp. £1–65.; ORDNANCE SURVEY MEMOIR FOR THE PARISH OF DONEGORE, Belfast: Department of Extra-Mural Studies, Queen's University, and the Public Record Office of Northern Ireland, 1974. v + 64 pp. 1 map and 31 plates. £0.75. Reviewed by: A. A. HornerTHE LANDED GENTRY. Facsimile documents with commentaries. Dublin: The National Library of Ireland, 1977. 20 sheets and introduction. £1.00. Reviewed by: J. A. K. GrahameSANITATION, CONSERVATION AND RECREATION SERVICES IN IRELAND, by Michael Flannery. Dublin: Institute of Public Administration, 1976. 178 pp. £5.75. Reviewed by: Michael J. BannonGEOGRAPHY, CULTURE AND HABITAT, SELECTED ESSAYS (1925–1975) OF E. G. BOWEN, selected and introduced by Harold Carter and Wayne K. D. Davies. Llandysul: Gomer Press, 1976. 275 pp. £6. Reviewed by: J. H. AndrewsDICTIONARY OF LAND SURVEYORS AND LOCAL CARTOGRAPHERS OF GREAT BRITAIN AND IRELAND 1550–1850 edited by Peter Eden. Folkestone: William Dawson & Sons. Part I, 1975; Parts II and III, 1976. 377 pp. £6.00 per part. Reviewed by: A. A. HornerFIELDS, FARMS AND SETTLEMENT IN EUROPE, edited by R. H. Buchanan, R. A. Butlin and D. McCourt. Belfast: Ulster Folk and Transport Museum, 1976. 161 pp. £5. Reviewed by: J. H. AndrewsREVIEWS OF MAPSNORTHERN IRELAND — A MAP FOR TOURISTS. 1:250,000(1970); CASTLEWELLAN FOREST PARK. 1:10,000(1975); ADMINISTRATIVE MAPS; MAP CATALOGUE (1975 edition). 26 pp. Reviewed by: J. A. K. Grahame
9
Socha, Izabella. "Bezpieczeństwo imprez sportowych na przykładzie Igrzysk Olimpijskich Tokio 2020." Zeszyty Naukowe Pro Publico Bono 1, no. 1 (November 23, 2021): 29–38. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0015.5506.
Повний текст джерелаАнотація:
W 1896 r. w Atenach po raz pierwszy zostały zorganizowane nowożytne igrzyska olimpijskie, których propagatorem był baron Pierre’a de Coubertin. W utworze Oda do sportu pisze on o kulcie pokoju i przyjaźni między ludźmi różnych narodów. W 1914 r. wybucha I wojna światowa i, w przeciwieństwie do starożytnych igrzysk, już w 1916 r. nie zostają zorganizowane kolejne igrzyska. Z analogiczną sytuacją mamy do czynienia podwójnie w trakcie II wojny światowej, tj. w 1940 r. i w 1944 r. Wydarzenia, jakie miały miejsce podczas igrzysk w Monachium w 1972 r., na zawsze zmieniają świat igrzysk olimpijskich. Lista zagrożeń dla kolejnych igrzysk organizowanych u progu XX i na początku XX w. systematycznie rośnie, co wymaga większych nakładów finansowych na ich organizację oraz sięganie po nowe rozwiązania. Igrzyska Olimpijskie Tokio 2020 to bez wątpienia jedna z największych dotychczasowych imprez sportowych na świecie. Pojawiają się zatem obawy o prawidłowy przebieg tego wydarzenia. Największym wyzwaniem dla organizatorów staje się choroba zakaźna ludzi COVID-19.
10
Matczuk, Alicja. "Franciszek Gawełek i Uniwersytet Lubelski – przerwana kariera." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 113 (June 30, 2020): 251–64. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.10007.
Повний текст джерелаАнотація:
Franciszek Gawełek (1884-1919) był na przełomie XIX/XX wieku jednym z wiodących etnografów polskich. Trwale zapisał się także w dziejach bibliografii polskiej jako autor Bibliografii ludoznawstwa polskiego (Kraków 1914) i Bibliografii ludoznawstwa litewskiego (Wilno 1914). W 1918 roku podjął zabiegi o zatrudnienie na nowo utworzonym Uniwersytecie Poznańskim, które jednak zakończyły się niepowodzeniem. W następnym roku przystąpił do konkursu na stanowisko profesora na Uniwersytecie Lubelskim, którego władze postanowiły w roku akademickim 1919/1920 rozszerzyć swoją ofertę dydaktyczną o wykłady z zakresu etnografii i antropologii. Opinie o kandydacie przedstawione przez profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Lwowskiego były pozytywne, co sprawiło, że w połowie sierpnia 1919 roku F. Gawełek otrzymał od rektora ks. Idziego Radziszewskiego list z informacją o przyjęciu do pracy na Uniwersytecie Lubelskim na stanowisko kierownika Katedry Etnografii. Niestety katedry nie zdążył objąć, gdyż we wrześniu tego samego roku uległ śmiertelnemu wypadkowi.
11
Kucherenko, Svitlana. "Yuri Lypa’s religiousness (1900–1944)." Bulletin of Luhansk Taras Shevchenko National University, no. 4 (352) (2022): 120–29. http://dx.doi.org/10.12958/2227-2844-2022-4(352)-120-129.
Повний текст джерелаАнотація:
The article deals with the presence of religion in the life and work of Ukrainian public and cultural figure, doctor, writer and thinker Yuri Lypa. The definition of „religiousness” is given, relevant biographical facts found, non-random works are analyzed. Yuriy Lypa is a native of Poltava region (town of Stari Sanzhary, April 22, 1900, 5.05 in the new style). After the adoption by his family of his father – a doctor, writer, politician Ivan Lypa – he lived in the Odessa region (1909-1918). Participant in revolutionary events in Odessa (1917–1918), co-founder of the publishing house „Narodni Styag” (1917–1936). Yu. Lypa studied law at Odessa (1918) and Kamyanets-Podilsky (1919–1920) universities and medicine at the universities of Poznan (1922–1928) and Vilno (1932). During 1929–1943 Yu. Lypa lived in Warsaw, where he carried out his medical, literary, scientific and public activities. Member and co-organizer of the literary groups „Soncecvit” (1921) and „Tank” (1929), the Ukrainian student corporation „Chornomore” (1925–1933), the Ukrainian Economic Bureau (1933–1934); Ukrainian Black Sea Institute (1940–1944). Yu. Lypa’s creative legacy includes more than 360 poetic and prose works, publicistic and medical works. The last year of his life (1943–1944) was in the Lviv region (Yavoriv, Buniv and Ivanyky). Yu. Lypa was tortured by the enkavedysts on August 19, 1944 for being a UPA doctor. From many interpretations of religiosity as spirituality and faith, religious knowledge and practices, the subjective manifestation of the existence of religion, etc., to analyze the emergence of this worldview trait chosen understanding of the phenomenon by the Pope Ivan Pavlo II: „Religiousness originates from a deep human desire for truth and underlies the free and personal search for the divine”. Yuri Lypa’s religiousness arose and deepened under the external influence (origination, upbringing, environment) and the internal needs of personal development, as well as a result of his spiritual experience, including spiritual practices.
12
Lityński, Adam. "O góralach Kaukazu wybranych uwag kilka (1914-1924)." Z Dziejów Prawa 13 (July 9, 2020): 161–72. http://dx.doi.org/10.31261/zdp.2020.20.13.
Повний текст джерелаАнотація:
Imperium Rosyjskie opanowało Kaukaz Północny w XIX wieku. Osiedlano tam głównie Kozaków. Miejscowa ludność wyznawała islam, co zbliżało ją do Persji oraz Imperium Osmańskiego. Po rewolucji 1917 r. w Rosji Kaukaz Północny był terenem walk sił „białych”, „czerwonych” oraz ludności miejscowej z Kozakami. Ostatecznie zwyciężyli bolszewicy i włączyli ten obszar do ZSRR.
13
Novikova, Natalya V. "F. M. Dostoyevsky in the Journal Zavety (1912–1914): Stating an issue." Izvestiya of Saratov University. Philology. Journalism 21, no. 4 (November 22, 2021): 420–26. http://dx.doi.org/10.18500/1817-7115-2021-21-4-420-426.
Повний текст джерелаАнотація:
The article attempts to identify the key moments of F. Dostoevsky’s presence in the context of the literary and critical declarations of the journal Zavety, primarily, by its co-editors, V. Chernov, and especially by Ivanov-Razumnik. His attitude towards the writer as a “world genius”, “the apogee of ethical individualism”, expressed in a number of articles, should be considered programmatic for this journal. A. Dolinin’s critical reception and reviews in the bibliographic department are in line with this attitude.
14
Pollé, Ad. "Stories from where it all began / The Europeana 1914-1918 roadshow at the National & University Library of B&H = Priče iz mjesta gdje je sve počelo." Bosniaca 21, no. 21 (December 2016): 47–49. http://dx.doi.org/10.37083/bosn.2016.21.47.
Повний текст джерелаАнотація:
Project Europeana 1914-1918 was created in an effort to gather in one place untold and unpublished stories of individuals and their families. Items that are citizens of Bosnia and Herzegovina brought to the show have been digitized and published together with stories (with the permission from the owner) in the pan-European digital library “Europeana 1914-1918“with the location http://www.europeana1914-1918.eu/bs.This paper deals with the Days of collecting memories in Sarajevo in the National and University Library of Bos-nia and Herzegovina, which was the co-organizer of this event. = Projekat Europeana 1914-1918 je nastao u želji da se neispričane i neobjavljene priče pojedinaca i njihovih po-rodica skupe na jednom mjestu. Predmeti koje su građani BiH donijeli da predstave su digitalizovani i objavljeni zajedno sa pričama, uz dozvolu vlasnika, u paneuropskoj digitalnoj biblioteci “Europeana 1914-1918” sa lokaci-jom http://www.europeana1914-1918.eu/bs.U ovom radu se govori o Danima prikupljanja uspomena u Sarajevu u Nacionalnoj i univerzitetskoj biblioteci Bosne i Hercegovine, koja je bila i suorganizator ovog događaja.
15
Fiorito, Luca, and John F. Henry. "John Bates Clark on Trusts: New Light from the Columbia Archives." Journal of the History of Economic Thought 29, no. 2 (June 2007): 229–50. http://dx.doi.org/10.1080/10427710701336016.
Повний текст джерелаАнотація:
Public concern over the so called “trust problem” in the United States between the end of the nineteenth century and 1914, the year of the passage of the Clayton and Federal Trade Commission (FTC) Acts, was reflected in the considerable contemporary literature on the subject. Not surprisingly, professional economists actively participated in this debate. Their thinking directly and indirectly influenced the legislation of 1914 in a way that cannot be said of the Sherman Act of 1890 (Mayhew 1998). A survey of the most important of these professional writings shows that, among the several voices animating the discussion, John Bates Clark's was perhaps the most influential. In this connection, Joseph Dorfman argues that John Bates Clark's second edition of his Control of Trusts (1912), co-authored with his son John Maurice, “played a formative historical role in policy making, for it provided the most systematic exposition of the view on trusts, that was embodied in 1914, at President Woodrow Wilson's urging, in the Clayton Act and the FTC Acts.” “From this standpoint,” continues Dorfman quite emphatically, “The Control of Trusts caught the dominant reform interest and in turn became a contributing force in shaping the trend of the socio-economic development of the nation” (1971, p. 17). Apart from the 1912 monograph, John Bates Clark devoted considerable attention to the problems of trusts and industrial combinations during much of his career, both in his professional writings and in his frequent contributions to newspapers and popular reviews.
16
Zieliński, Konrad. "Galicyjscy Żydzi w latach Wielkiej Wojny 1914-1918." Studia Żydowskie. Almanach 1, no. 1 (December 31, 2011): 17–42. http://dx.doi.org/10.56583/sz.570.
Повний текст джерелаАнотація:
Współczesny antysemityzm, obecny, choć ledwo widoczny w Galicji przed 1914 r., zatriumfował w czasie Wielkiej Wojny. Złoty wiek Habsburgów popadł w zapomnienie i, rozsądnie, współistnienie Żydów i chrześcijan. Etniczny nacjonalizm, zjawisko znane każdemu z nowo powstałych państw Europy Środkowo-Wschodniej, szczególnie odbił się na Polsce. Wojna zniszczyła bazę życiową tysięcy Żydów. To, co zostało ocalone i uchronione przed wojną, pod koniec wojny i w pierwszych miesiącach niepodległości Polski zostało splądrowane i zniszczone przez chrześcijańskich sąsiadów. Dotyczyło to setek miast, wsi i osad wiejskich. Jednocześnie czas wojny był okresem rozwoju życia społeczno-politycznego i kulturalnego Żydów, będąc dowodem na uwolnienie części żydowskich mieszkańców kraju od długotrwałych i przemożnych wpływów ortodoksji.
17
Adams, Tony. "Co-Operators and Politics – a Rejoinder." International Review of Social History 32, no. 2 (August 1987): 174–79. http://dx.doi.org/10.1017/s0020859000008427.
Повний текст джерелаАнотація:
Central to Professor Pollard's “Reflections on a Re-consideration” is the contention that in 1917 Britain's co-operators decided to enter electoral politics as a result of the acceleration of long-run economic and social change. This decision, it is argued, emerged naturally from the steady prewar growth in class-consciousness established by secular shifts in the fabric of Britain's economy and society. We can agree that there is some evidence of a slow growth of class-consciousness before 1914, but not that this should have as its “natural” outcome the establishment of a political party by the British co-operative movement. It remains my contention that this departure was principally the result of the post-1914 experience of British co-operators.
18
Kęsik, Kamil Łukasz. "I wojna światowa w powiecie wieluńskim w kronikarskiej narracji ks. Andrzeja Witulskiego (2)." Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego 43, no. 2 (December 28, 2023): 191–210. http://dx.doi.org/10.25167/sth.5097.
Повний текст джерелаАнотація:
Druga część artykułu stanowi kontynuację prezentacji materiału źródłowego dotyczącego I wojny światowej w graniczącej z Niemcami polskiej parafii w Wójcinie w latach 1914–1918. W pierwszej części przedstawiono biogram autora kroniki – ks. Andrzeja Witulskiego i ukazano rzeczywistość społeczno-kościelną przed wybuchem konfliktu europejskiego oraz epizody wojenne z nakreśleniem warunków atmosferycznych, posunięć militarnych i stosowanej propagandy. W drugiej części zobrazowano kolejne odsłony następstw działań wojennych w nakreślonych granicach. Ukazano newralgiczne wydarzenia z codziennego życia mieszkańców, zmieniające się warunki ekonomiczne, kształtujące relacje społeczne oraz przywołano opisy życia religijnego katolików, które było rzeczywistością konsolidującą ludność w duchu niepodległościowym, co nasiliło się po 1917 r.
19
Horn, Martin. "A Private Bank at War: J.P. Morgan & Co. and France, 1914–1918." Business History Review 74, no. 1 (2000): 85–112. http://dx.doi.org/10.2307/3116353.
Повний текст джерелаАнотація:
This article examines the relationship between J.P. Morgan & Co. and France during the First World War. It argues that the dealings between the French government and the partners of J.P. Morgan & Co. from 1914 to 1918 were characterized by personal difficulties between successive French representatives and the partners of J.P. Morgan & Co. Contributing to a strained relationship was the place of Morgan, Harjes, the French affiliate of J.P. Morgan & Co., within the House of Morgan. Herman Harjes, the senior partner in Morgan, Harjes, though a proponent of Franco-American amity, became disenchanted with his New York partners as the war continued. The feeling was shared by those in New York, who reevaluated the role of Morgan, Harjes within the House of Morgan—until the French affiliate's eventual disappearance in 1926. While sympathetic to France, and instrumental in sustaining French credit during the war, the partners of J.P. Morgan & Co. conceived of the Allied cause as the British cause, a perspective that led them to rebuff calls for greater Franco-American financial cooperation.
20
Początek, Michał. "Luminaries of Polish medicine: Szczecin professors Bogusław Halikowski (1914-2004) and Zygmunt Machoy (1924-2018)." Acta Medicorum Polonorum 10, no. 2 (December 1, 2020): 58–70. http://dx.doi.org/10.20883/amp.2020/21.
Повний текст джерелаАнотація:
Celem pracy jest przedstawienie sylwetek i dorobku naukowego dwóch wybitnych uczonych Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. Nosząca od 2010 r. nazwę Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego uczelnia, powstała w 1948 r. (jako Akademia Lekarska) z myślą o wykształceniu kadry lekarskiej dla odzyskanych przez Polskę po II wojnie światowej ziem Pomorza Zachodniego. Miasto nie miało właściwie tradycji akademickich. W okresie przedwojennym w należącym do Rzeszy Niemieckiej Szczecinie nie było żadnej szkoły wyższej. W 1947 r. powstały tu Wyższa Szkoła Handlowa oraz Szkoła Inżynierska, późniejsza Politechnika, a następnie także inne uczelnie o profilu zawodowym: Wyższa Szkoła Morska, Wyższa Szkoła Rolnicza oraz Wyższa Szkoła Pedagogiczna. Na podstawie wydawnictw okolicznościowych, artykułów prasowych, notatek i wspomnień osobistych autora, przedstawiono dwóch zasłużonych profesorów Pomorskiej Akademii Medycznej: Bogusława Halikowskiego(1914-2004) i Zygmunta Machoya (1924-2018). Byli aktywni zawodowo w prawie identycznym czasie, ponadto łączyło ich zamieszkiwanie w Szczecinie, a także praca na tej samej uczelni, talenty dydaktyczne, zbliżone i szerokie zainteresowania naukowe, członkostwo Polskiej Akademii Nauk oraz fakt, że obaj w większym lub mniejszym zakresie zajmowali się zagadnieniami biochemicznymi. Byli znakomitymi przyrodnikami i rzecznikami ekologii. To pozwalało na holistyczne, całościowe rozpatrywanie problemów zdrowotnych, a także inspirowało do podejmowania innowacyjnych rozwiązań praktycznych. Halikowski kładł nacisk na edukację zdrowotną rodziców i nauczycieli, wprowadził tzw. „kroplówki celowane” w zaburzeniach metabolicznych u dzieci. Machoy zajmował się prospektywną analizą zawartości fluoru w płynach ustrojowych i kościach pracowników zakładów przemysłowych, co ułatwiało ocenę narażenia zawodowego. Cechami charakteru obu naukowców były: skromność, rzetelność w wykonywaniu podejmowanych zadań a także osobista wzajemna sympatia. Halikowski pochodził z Lwowa, gdzie był uczniem słynnego Jakuba Parnasa, Machoy zdobywał doświadczenie pod kierunkiem profesora Zdzisława Stolzmanna, współzałożyciela Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, oraz przyjaźnił się ze znanym badaczem gdańskim Mariuszem Żydowo. Halikowski był potem cenionym pediatrą i neurologiem dziecięcym, kierownikiem klinik pediatrycznych w Gdańsku, Krakowie i Szczecinie, przewodniczącym krajowego Komitetu Rozwoju Człowieka, członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Machoy, chemik po Uniwersytecie Poznańskim, kierował Zakładem Chemii Fizjologicznej PAM, był prodziekanem, a w latach 1984-1987 dziekanem I Wydziału Lekarskiego, z czasem doktorem honoris causa PAM, prezesem Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Fluorem (ISFR), poza tym – co ciekawe – zasłużonym historykiem medycyny
21
Haase, A. "The Evolution of X-Ray Instrumentation at Rich. Seifert & Co." Advances in X-ray Analysis 39 (1995): 47–56. http://dx.doi.org/10.1154/s0376030800022448.
Повний текст джерелаАнотація:
To facilitate orientation in time, some selected events will be briefly presented. Approximately five hundred years ago, Columbus discovered America. One hundred years ago, on November 8th, 1895, Wilhelm Conrad R6ntgen discovered the X-rays which in the German language are called after him. In 1912 Max von Laue conducted the first X-ray diffraction experiment. In 1892 Richard Seifert Sr. founded the Electrotechnical Plant in Hamburg. After World War I (1914-1918) the company founder gradually handed the firm over to his son Richard Seifert Jr. After his son had completed studies in physics and electrical engineering he conducted pioneering experiments on the application of X-rays in science and technology. From the very beginning, X-ray equipment was produced in the three fields of medicine, science and technology. It was only ten years after World War II (1939-1945) that the line of medical equipment was discontinued and the daughter [1] as a member of the third generation gradually took over executive management tasks.
22
Zoghlami, Hanene. "Franco-British military co-operation in the Great Gas War 1915-1918." War in History 29, no. 2 (April 2022): 406–26. http://dx.doi.org/10.1177/0968344520963311.
Повний текст джерелаАнотація:
Because the Anglophone historiography has tended to marginalize the French contribution to the allied chemical war during the Great War 1914-1918, this study has attempted to re-balance the historical narrative by emphasizing the collective nature and importance of this joint Franco-British enterprise. By interrogating a raft of under-utilized primary evidence in the French and British archives, elements of the two armies’ defensive and offensive gas warfare performance have been reassessed through the co-operation prism. The investigation demonstrates how closely, comprehensively, and effectively the two allies worked together in chemical weapon production and exchange, research and development, anti-gas protection, and indirect battlefield applications.
23
Greenhalgh, Elizabeth. "Errors and Omissions in Franco–British Co-operation over Munitions Production, 1914–1918." War in History 14, no. 2 (April 2007): 179–218. http://dx.doi.org/10.1177/0968344507075876.
Повний текст джерела
24
Kolesnikov, Alexander G. "Franz Lehár's vocal cycle “Aus eiserner Zeit” and the Facets of Austrian Patriotism 1914–1918." ТЕАТР. ЖИВОПИСЬ. КИНО. МУЗЫКА, no. 2 (2023): 83–103. http://dx.doi.org/10.35852/2588-0144-2023-2-83-103.
Повний текст джерелаАнотація:
For the first time in Russian science, the article examines in detail the vocal cycle of Franz Lehár “From the Iron Age” (“Aus eiserner Zeit”, 1915), which reflected the realities of the First World War. The classic of the new Vienna operetta appears in this work as a tragic artist. His traumatic, personal experience causes a radical experiment. It is peculiarly inscribed in the broad German and Austrian tradition of the Lied genre. The author of the article analyzes five songs included into the series, as well as the context of their creation. Lehár's composition correlates with the concept of a political order. Thus the author comes to the following conclusion: the propaganda orientation of the composer's war songs has been transformed into a deep lyrical statement. There are highlighted the features of form and style, compositional techniques. One of the features of the composer's approach is irony on the edge of tragic grotesque. At the same time, the mastery that Lehár invariably demonstrates in stage compositions remains unchanged and obvious in the small form of the intimate composition. Attention is paid to the literary basis of the works, biographical information about the composer's co-authors, archetypes and prototypes, the concept of “patriotism” in the Austrian national and artistic tradition.
25
Letko, Paweł. "Sytuacja Asyryjczyków na Bliskim Wschodzie w czasie I wojny światowej." Studia Warmińskie 56 (March 6, 2020): 405–21. http://dx.doi.org/10.31648/sw.2525.
Повний текст джерелаАнотація:
Asyryjczycy to jedna z najmniej znanych starożytnych społeczności chrześcijańskich Bliskiego Wschodu. W latach 1914-1918 władze tureckie przy udziale Kurdów rozpoczęły masowe deportacje i fizyczną likwidację chrześcijan – Ormian, Greków i Asyryjczyków. Do niedawna Asyryjczycy byli najbardziej zapomnianymi ofiarami tej zbrodni. W zbiorowej pamięci Asyryjczyków lata I wojny światowej zapisały się jako seyfo, co w języku aramejskim oznacza miecz. Określenie seyfo funkcjonuje jako synonim holocaustu asyryjskich chrześcijan. Artykuł jest próbą przedstawienia ludobójstwa dokonanego na Asyryjczykach w latach 1914-1918, z uwzględnieniem tła militarnego i politycznego oraz roli, jaką w opisywanych wydarzeniach odegrały światowe mocarstwa. Nie można także zapominać, że podstawowym powodem eksterminacji Asyryjczyków była ich religia i fakt, że mimo groźby utraty życia, nie chcieli się jej wyrzec. Na początku I wojny światowej w Imperium Osmańskim chrześcijanie stanowili ok. 1/3 społeczeństwa. W wyniku opisywanych wydarzeń chrześcijańsko-muzułmańska Turcja stała się krajem całkowicie muzułmańskim.
26
Fenyves, Katalin. "Taylor, Jeff. 2014. In Search of the Budapest Secession: The Artist Proletariat and Modernism’s Rise in the Hungarian Art Market, 1800–1914. Saint Helena, CA: Helena History Press; distributed by Central European University Press, Budapest. 260 pp.; Szívós, Erika. 2011. Social History of Fine Arts in Hungary, 1867–1918. Boulder, CO: Social Science Monographs. 349 pp." Hungarian Cultural Studies 9 (October 11, 2016): 248–50. http://dx.doi.org/10.5195/ahea.2016.250.
Повний текст джерелаАнотація:
Taylor, Jeff. 2014. In Search of the Budapest Secession: The Artist Proletariat and Modernism’s Rise in the Hungarian Art Market, 1800–1914. Saint Helena, CA: Helena History Press; distributed by Central European University Press, Budapest. 260 pp.; Szívós, Erika. 2011. Social History of Fine Arts in Hungary, 1867–1918. Boulder, CO: Social Science Monographs. 349 pp.
27
Bleizgienė, Ramunė. "The Dissemination of Žemaitė’s Literary Fiction in the Education System in 1905–1914." Literatūra 62, no. 1 (December 28, 2020): 45–72. http://dx.doi.org/10.15388/litera.2020.1.4.
Повний текст джерелаАнотація:
The article describes the syllabi of Lithuanian language subject for public and private schools prepared in 1905-1914 for the developing modern Lithuanian education system with the aim to determine the extent of representation of Žemaitė’s literary fiction. Referring to previous works by V. Pupšys, V. Pukienė, M. Karčiauskienė, A. Piročkinas and analysis of their sources, 9 syllabi of Lithuanian language and their recommended textbooks have been described in this article. The analysis has shown that Žemaitė first established herself in the Lithuanian education system as the author of the textbook Rinkinėlis vaikams, first published in 1904 and intended for primary schools. Žemaitė emerges as the author of short stories and a co-author of dramas for the first time in 1912 in the syllabus published by J. Kairiūkštis. The attention allocated to her and the list of her works is the same as for the majority of other fiction authors of the time. In 1912 M. Biržiška’s project of the Lithuanian language syllabus Žemaitė is referred to as one of the four women prose writers of the end of the 19th century among G. Petkevičaitė-Bitė, Šatrijos Ragana, and Lazdynų Pelėda.
28
Bleizgienė, Ramunė. "The Dissemination of Žemaitė’s Literary Fiction in the Education System in 1905–1914." Literatūra 62, no. 1 (December 28, 2020): 45–72. http://dx.doi.org/10.15388/litera.2020.1.4.
Повний текст джерелаАнотація:
The article describes the syllabi of Lithuanian language subject for public and private schools prepared in 1905-1914 for the developing modern Lithuanian education system with the aim to determine the extent of representation of Žemaitė’s literary fiction. Referring to previous works by V. Pupšys, V. Pukienė, M. Karčiauskienė, A. Piročkinas and analysis of their sources, 9 syllabi of Lithuanian language and their recommended textbooks have been described in this article. The analysis has shown that Žemaitė first established herself in the Lithuanian education system as the author of the textbook Rinkinėlis vaikams, first published in 1904 and intended for primary schools. Žemaitė emerges as the author of short stories and a co-author of dramas for the first time in 1912 in the syllabus published by J. Kairiūkštis. The attention allocated to her and the list of her works is the same as for the majority of other fiction authors of the time. In 1912 M. Biržiška’s project of the Lithuanian language syllabus Žemaitė is referred to as one of the four women prose writers of the end of the 19th century among G. Petkevičaitė-Bitė, Šatrijos Ragana, and Lazdynų Pelėda.
29
Florczak, Ilona. "Obraz armii rosyjskiej w okupowanej Galicji w świetle dzienników i wspomnień (1914–1915)." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 102 (December 30, 2018): 75–87. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.102.06.
Повний текст джерелаАнотація:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie obrazu armii rosyjskiej, wyłaniającego się z dzienników i wspomnień, powstałych w okupowanych przez Rosjan miastach Galicji Wschodniej. W drugiej połowie sierpnia 1914 r. wojska rosyjskie wkroczyły do Galicji i w wyniku zwycięskiej ofensywy zajęły najważniejsze centra administracyjne na tych terenach, a mianowicie Tarnopol i Lwów. W marcu 1915 r., po drugim oblężeniu, poddał się Przemyśl. Autorzy wykorzystanych w tekście wspomnień na co dzień stykali się z przedstawicielami wrogiej armii i z tej perspektywy opisywali spostrzeżenia dotyczące rosyjskiej siły zbrojnej.
30
Daszyńska, Jolanta Alina. "Poza linią frontu Łódź końca 1914 roku – wybrane refleksje." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 101 (August 30, 2018): 85–102. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.101.06.
Повний текст джерелаАнотація:
W artykule zostało ukazane życie mieszkańców Łodzi jesienią 1914 r. Najpierw, gdy wojna toczyła się daleko, a następnie, gdy front przesunął się wokół miasta. Kilkakrotne ucieczki i powroty rosyjskich władz prowadziły do chaosu, paniki i dezorientacji łodzian. Miasto było także świadkiem kilkakrotnego wkroczenia wojsk niemieckich w chwili, gdy, co prawda, toczyła się wojna, ale nie rozpoczęła się jeszcze jedna z najcięższych batalii, znana jako operacja łódzka. Rozporządzenia władz rosyjskich stawały się coraz bardziej rygorystyczne, wprowadzano kary i zapowiadano ich wykonywanie przez sądy wojskowe. Łodzianie próbowali uciekać w kierunku Warszawy, ale nie zawsze było to możliwe z uwagi na przejęcie pociągów na cele wojskowe. Nie działała poczta i telegraf, przez co Łódź była odcięta od świata. Brakowało również żywności, opału i pieniędzy. Rolę samorządu, gdy nie było rosyjskiej administracji, zaczął pełnić utworzony przez fabrykantów Główny Komitet Obywatelski. Walki wokół Łodzi zakończyły się 6 grudnia 1914 r. przegraną Rosjan i wycofaniem się wojsk rosyjskich. Niemcy przejęli miasto i region, wprowadzając swoją administrację i porządki, które trwały aż do 1918 r.
31
Lei, Yanbin, Tandong Yao, Chaolu Yi, Weicai Wang, Yongwei Sheng, Junli Li, and Daniel Joswiak. "Glacier mass loss induced the rapid growth of Linggo Co on the central Tibetan Plateau." Journal of Glaciology 58, no. 207 (2012): 177–84. http://dx.doi.org/10.3189/2012jog11j025.
Повний текст джерелаАнотація:
AbstractRemote-sensing and GIS techniques in conjunction with field investigations show how glacier mass loss has led to the rapid growth of Linggo Co, a glacier-fed lake on the central Tibetan Plateau, which has expanded by 21.3% in area between 1974 and 2010, with a lake-level rise of ˜11.2m. The lake volume of Linggo Co increased at a rate of 0.02 × 106, 42.67 × 106 and 65.8 × I06m3a-1 during the periods 1974-92, 1992-99 and 1999-2010, respectively. Other nonglacier-fed lakes in the vicinity (i.e. Longwei Co, Amur Co and Darngo Co Ngion) shrank considerably from the early 1970s to 1992 and then expanded from 1992 to 2010. Despite being in the same climate region, Linggo Co and the non-glacier-fed lakes have differed in response to climate change. The glaciers in the catchment of Linggo Co retreated by 2.4% in area between 1974 and 2007, and their mean thickness decreased by 6.19 ± 1.91 m between 1974 and 2000, with an associated glacier meltwater runoff of (7.52 ± 2.32) × 108 m3. The results indicate that glacier mass loss had a significant impact on the growth of Linggo Co over the past 40 years.
32
Ionescu, Lavinel. "RESUME." SOUTHERN BRAZILIAN JOURNAL OF CHEMISTRY 24, no. 24 (December 20, 2016): 6–71. http://dx.doi.org/10.48141/sbjchem.v24.n24.2016.6_2016.pdf.
Повний текст джерелаАнотація:
Lavinel George Ionescu completed the doctorate in New Mexico State University, Las Cruces, USA in 1970. He is currently a scientific consultant - scienco scientific consulting services and editor of Southern Brazilian Journal of Chemistry. Published 92 articles in specialized journals and 190 works in annuals of events. It has 11 book chapters and ten published books. Guided the scientific work of more than 50 researchers, including doctorate thesis, masters dissertations, graduation works and scientific initiation in various north american and brazilian universities in the areas of chemistry, materials engineering and biology. Received 24 awards and / or tributes. Between 1972 and 2004, he coordinated 29 research projects. It works in the chemistry, physics, astronomy, and engineering area. In his professional activities, interacted with 161 employees in co-authorities of scientific works. In your lattes curriculum the most frequent terms in the contextualization of scientific, technological, and artistic-cultural production are noble gases, clathrates, thermodynamics of solutions, respiratory pigments, properties, physical appliances, physical applications models of membranes, history and philosophy of science and Latin American contributions in chemistry.
33
Fiedorczyk, Piotr, Adam Lityński, and Anna Stawarska-Rippel. "Wojny XX wieku i ich skutki dla ustrojów państwowych i prawa." Czasopismo Prawno-Historyczne 71, no. 1 (September 25, 2019): 57–100. http://dx.doi.org/10.14746/cph.2019.1.3.
Повний текст джерелаАнотація:
Wojna rosyjsko-japońska 1904-1905 rozpoczęła okres wojen XX w. W wyniku I wojny światowej rozpadły się aż cztery imperia, przy czym w co najmniej trzech z nich wybuchły rewolucje (Rosja, Rzesza Niemiecka, Imperium Osmańskie, a tylko w pewnym stopniu rewolucja dotknęła imperium Habsburgów). W istocie I wojna światowa wcale nie skończyła się 11 listopada 1918 r., Rosja – tak „biała”, jak i „czerwona” – oraz Turcja wznowiły wojnę po 11 listopada 1918 r.; koniec wojny to marzec 1921 r.Tak zwany system wersalski kończący I wojnę światową stanowił eksplozję rozwoju prawa międzynarodowego publicznego. Miało ono głównie na celu utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, co się nigdy nie udało. Również teoretycznie wielkie znaczenie uzyskała idea samostanowienia narodów. Na mapie Europy Środkowo-Wschodniej – między Niemcami a Rosją – pojawiły się państwa narodowe nie istniejące przed 1914 r. Koniec pierwszej wielkiej wojny musiał skutkować poszerzaniem obszarów demokracji. Po II wojnie światowej natomiast częściowo udało się zrealizować zasadę międzynarodowej odpowiedzialności za zbrodnie wojenne, przeciw ludzkości oraz ludobójstwo (genocidium). Nie dotyczyło to jednak ZSRR, który znalazł się wśród zwycięzców.Pierwszą połowę XX stulecia nazwać można epoką rewolucji. To rewolucje zrodziły najbardziej zbrodnicze w historii ludzkości systemy totalitarne, ludobójcze. Więź krajów totalitarnych z cywilizowanym światem, m.in. w zakresie prawa została zerwana. Po I wojnie nastąpił np. wielki rozwój prawa pracy w kierunku korzystnym dla pracowników, ale w systemach totalitarnych powszechnie i na dużą skalę stosowano pracę niewolniczą.Koniec obu wojen XX wieku skutkował zmianami ustrojowymi, a w konsekwencji także w zakresie prawa karnego oraz cywilnego. Powstanie nowych państw po I wojnie zaowocowało procesem kodyfikacji prawa. Proces ten miał także miejsce po II wojnie, gdy w ramach tzw. bloku radzieckiego państwa tworzyły kodeksy oparte na wzorcach radzieckich. W efekcie obu wojen powstały liczne problemy związane, m.in. z odszkodowaniami wojennymi, reparacjami, przesunięciem granic, uzasadnianiem przekształceń własnościowych, instytucjami prawa rodzinnego i małżeńskiego oraz inne.Zimna wojna – konfrontacja systemu komunistycznego oraz liberalnego zachodniego - w istocie zaczęła się wraz z narodzinami systemu komunistycznego, już w 1917 r. Po II wojnie nabrała tylko nowej dynamiki. Zimna wojna powędrowała wkrótce do Azji, do Ameryki Łacińskiej oraz do krajów Trzeciego Świata. Przegrana przez ZSRR zimna wojna przyniosła wolność licznym krajom i narodom zniewolonym. Niepodległość to oczywiście nowe systemy ustrojowe, a za tym poszło budowanie własnych systemów prawa cywilnego i karnego.
34
Ellis, Mark. "J. Edgar Hoover and the “Red Summer” of 1919." Journal of American Studies 28, no. 1 (April 1994): 39–59. http://dx.doi.org/10.1017/s0021875800026554.
Повний текст джерелаАнотація:
J. Edgar Hoover directed the Bureau of Investigation (BI), later renamed the Federal Bureau of Investigation, from 1924 until his death in 1972. His autocratic style of management, self-mythologising habits, reactionary political opinions and accumulation of secret files on real, imagined and potential opponents have been widely documented. The views and methods he advocated have been variously attributed to values he absorbed as he grew up and to certain peculiarities of his personality. Most biographers trace his rapid rise to prominence in the BI to his aptitude for investigating alien enemies during World War I, and radicals during the subsequent Red Scare. He was centrally involved in the government's response to the alleged threat of Bolshevism in America, and, although he later denied it, he co-ordinated the notorious Palmer raids of January 1920, in which thousands of aliens were rounded up and several hundred were deported.
35
Moskal, Tomasz. "Inwentarz parafii Racławice z 1923 roku." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 113 (June 30, 2020): 285–300. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.10009.
Повний текст джерелаАнотація:
Parafia Racławice k. Niska, została erygowana na przełomie XIII/XIV wieku. Źródła historyczne poświadczają w okresie staropolskim obecność co najmniej 3 kościołów. W połowie XVIII wieku właściciel części Racławic i Przędzela, Józef Grabiński, ufundował świątynię, która spłonęła w 1914 roku. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku przystąpiono do budowy nowego ośrodka kultu. Świątynia została poświęcona 8 maja 1922 roku. Inwentarz parafialny z 1923 roku ukazuje wysiłek, jaki duchowieństwo i wierni podjęli, by wyposażyć kościół w niezbędne paramenty liturgiczne.
36
Jaworski, Wojciech. "Legalne żydowskie związki zawodowe w Królestwie Polskim (1906–1914)." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 96 (June 30, 2016): 127–42. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.96.09.
Повний текст джерелаАнотація:
Brak podstaw prawnych działalności związków zawodowych spowodował, że żydowscy pracownicy najemni w Królestwie Polskim zakładali od połowy XIX w. stowarzyszenia pomocy wzajemnej. Wybuch rewolucji w 1905 r. spowodował liberalizację polityki władz państwowych. W 1906 r. wydano tymczasowe przepisy o stowarzyszeniach i związkach, które przewidywały możliwość tworzenia związków zawodowych. W latach 1906–1908 założono 26 związków zawodowych. Tworzyli je głównie robotnicy żydowscy zatrudnieni w warsztatach rzemieślniczych i małych fabrykach oraz pracownicy handlu i usług. Żydowskie związki zawodowe znajdowały się w części pod wpływami „Bundu” i „Poalej Syjon”. Władze państwowe zlikwidowały sześć związków zawodowych. Panujący kryzys spowodował samolikwidację lub zaprzestanie działalności przez co najmniej 13 związków. Ożywienie gospodarcze w latach 1910–1914 spowodowało powstanie ośmiu związków. Łącznie spośród 34 żydowskich związków zawodowych aż 21 założono w Łodzi i dziewięć w Warszawie. Najwięcej związków zawodowych założyli robotnicy i pracownicy przemysłu włókienniczego (8), handlu i usług (7), wytwórczości odzieżowej (5) oraz branży skórzanej (4). Po 1910 r. pracownicy najemni powrócili do tworzenia stowarzyszeń pomocy wzajemnej.
37
Goss, David A. "OHS Co-Founder Henry W Hofstetter (1914-2002)." Hindsight: Journal of Optometry History 50, no. 2 (January 11, 2019): 29–34. http://dx.doi.org/10.14434/hindsight.v50i2.26589.
Повний текст джерелаАнотація:
Henry W Hofstetter, OD, PhD, had a long and distinguished career as an optometric educator, writer, researcher, administrator, and leader. This biographical sketch examines his life and career, and notes his role in fostering the study and understanding of optometry’s history, as exemplified by his work as co-founder of the Optometric Historical Society and long-time editor of its quarterly publication, Hindsight.
38
Jeziorny, Dariusz. "Co dalej z Europą Środkową? Miejsce Austro-Węgier wśród brytyjskich celów wojennych w latach 1914-1918." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 76 (January 1, 2003): 73–90. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.76.05.
Повний текст джерела
39
Boyden, Stephen, Robert Blanden, and Cedric Mims. "Frank John Fenner 1914 - 2010." Historical Records of Australian Science 24, no. 1 (2013): 109. http://dx.doi.org/10.1071/hr12022.
Повний текст джерелаАнотація:
Frank Fenner made major contributions to our understanding of viruses through his research on ectromelia and on the co-evolution of the myxoma virus and its rabbit host. Then in later life he applied his formidable administrative skills to promoting the study of the environment as the first Director of the Centre for Resource and Environmental Studies at the Australian National University. Fenner was a key member of the World Health Organization team behind the eradication of smallpox. He made a very impressive contribution to the literature in microbiology and his textbooks on virology are used throughout the world.
40
Trewin, Nigel H. "History of research on the geology and palaeontology of the Rhynie area, Aberdeenshire, Scotland." Transactions of the Royal Society of Edinburgh: Earth Sciences 94, no. 4 (December 2003): 285–97. http://dx.doi.org/10.1017/s0263593300000699.
Повний текст джерелаАнотація:
ABSTRACTGeological and palaeontological research in the Rhynie area, Aberdeenshire, Scotland, has progressed in several stages. Following early surveys in the nineteenth century, Dr William Mackie mapped the western margin of the basin in 1910–1913, and discovered the plant-bearing chert. Following trenching of the chert in 1913, Kidston & Lang described the plant fossils between 1917 and 1921 and Scourfield, Hirst and Maulik the arthropods in the 1920s. Following a ‘dark age’ of some 30 years, Geoffrey Lyon awakened interest in the late 1950s. Trenching in 1963–1971 provided Lyon and his co-workers with new material, and resulted in finds of new plants and reinterpretations of earlier work. The next phase was initiated by Winfried Remy's discovery of gametophytes in material given to him by Lyon. Since 1980, the Münster school has continued to make exciting discoveries. Aberdeen University involvement began in 1987 with geochemical work confirming a hot spring origin for the chert. Drill cores taken in 1988 and 1997, and further trenching have allowed structural, sedimentological and stratigraphic reappraisals, and resulted in the discovery of a new biota in the Windyfield chert. Long-term collaborative international research continues to advance interpretation of this unique Early Devonian hot spring system, and the remarkably diverse freshwater and terrestrial biota of the cherts.
41
Gąsiorowski, Stefan. "Włodzimierz Zajączkowski biografista. Współpraca krakowskiego turkologa z Polskim Słownikiem Biograficznym w latach 1947-1976." Almanach Karaimski 6 (December 20, 2017): 7–16. http://dx.doi.org/10.33229/ak.2017.6.01.
Повний текст джерелаАнотація:
Profesor Włodzimierz Zajączkowski (1914–1982) znany turkolog, współpracował z Polskim Słownikiem Biograficznym przez prawie 30 lat. W tym okresie opublikował dziesięć biogramów, w tym w większości Karaimów, którzy żyli między XVI a XX wiekiem. Byli to: Izaak ben Abrahama z Trok, autor dzieła Chizzuk emuna, Józef Malinowski, jego uczeń, Iliasz Karaimowicz, pułkownik perejasławski, Mordechaj ben Nisan, historyk i filolog, Sima Izaak Łucki, autor 25 prac, Józef Salomon Łucki, hazzan w Eupatorii, Bogusław Firkowicz, hazzan w Trokach, Aleksander Mardkowicz, twórca wydawnictwa karaimskiego w Łucku i czasopisma „Karaj Awazy“, Józef Łobanos, hazzan w Wilnie oraz jedyny nie-Karaim, Jan Grzegorzewski, dziennikarz, etnograf i orientalista. Biogramy jego autorstwa charakteryzowały się małą objętością i skromną podstawą źródłową, co wiązało się z ograniczeniami redakcyjnymi i problemami z pozyskiwaniem źródeł i literatury tematu w omawianym okresie. Nie mniej biogramy jego są solidnym zaczynem do dalszych pogłębionych badań naukowych nad opisywanymi postaciami, cennym szczególnie dla karaimologów.
42
Paskalev, D. N., B. T. Galunska, and D. Petkova-Valkova. "TAMM HORSFALL PROTEIN: THE MEN BEHIND THE EPONYM." Nephrology (Saint-Petersburg) 23, no. 2 (February 21, 2019): 117–19. http://dx.doi.org/10.24884/1561-6274-2019-23-2-117-119.
Повний текст джерелаАнотація:
Tamm–Horsfall Protein (uromodulin) is named after Igor Tamm and Franc Horsfall Jr who described it for the first time in 1952. It is a glycoprotein, secreted by the cells in the thick ascending limb of the loop of Henle. This protein will perform a number of important pathophysiological functions, including protection against uroinfections, especially caused by E. Сoli, and protection against formation of calcium concernments in the kidney. Igor Tamm (1922-1995) is an outstanding cytologist, virologist and biochemist. He is one of the pioneers in the study of viral replication. He was born in Estonia and died in the USA. In 1964 he was elected for a professorship in Rockefeller Institute for Medical Research, where has been working continuously. Since 1959, he became a head of the virology lab established by his mentor and co-author Franc Horsfall. In the course of studies on the natural inhibitor of viral replication, Tamm and Horsfall isolated and characterized biochemically a new protein named after their names. Franc Lappin Horsfall Jr (1906-1971) was a well-known clinician and virologist with remarkable achievements in internal medicine. He was born and died in the USA. He worked in the Rockefeller Hospital from 1934 to 1960, then in the Center for Cancer Research at the Sloan-Kettering Institute. Here he was a leader of a research team studying the molecular mechanisms of immunity, the effects of chemotherapy with benzimidazole compounds (together with I. Tamm), coxsackie viruses, herpes simplex virus, etc.
43
Morawski, Konrad Sebastian. "Status gazety „Politika” w Jugosławii Karađorđeviciów (1918–1941)." Sprawy Narodowościowe, no. 45 (December 31, 2014): 106–24. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2014.026.
Повний текст джерелаАнотація:
Status of the newspaper “Politika” in Karađorđevićs’ Yugoslavia (1918-1941)The newspaper Politika was founded on 25 January 1904 by Vladislav F. Ribnikar. Since that time the Serbian Press market has begun to develop, and the Politika permanently has taken the important role up to this day. The newspaper witnessed important events in the Balkans in the twentieth century and the early twenty-first century but at the same time it was also under strong influence of Serbian centers of political authority. One example of such an influence was the status of the Politika in the period during the reign of Karađorđević dynasty in Yugoslavia, in 1918-1941. The newspaper then served a propaganda function for the royal court, particularly in 1929-1934. Then king Aleksander ruled in an authoritarian way and Politika played an important part in the country. The mechanism of functioning of the newspaper in the period of the royal authoritarianism, as well as in the remaining years of the interwar Yugoslavia was thus discussed in the article to help clarify the status of Politika under the rule of Karađorđevićs. Status gazety „Politika” w Jugosławii Karađorđeviciów (1918–1941)Gazeta pod nazwą „Politika” została założona 25 stycznia 1904 roku przez Vladislava F. Ribnikara. Od tego czasu zaczął kształtować się serbski rynek prasowy, w którym „Politika” trwale zajmuje istotne miejsce do dzisiejszego dnia. Gazeta była świadkiem ważnych i doniosłych wydarzeń na Bałkanach w XX wieku i na początku XXI wieku, ale zarazem znajdowała się również w strefie ścisłych wpływów politycznych serbskich ośrodków władzy. Jednym z przykładów takiego wpływu był status „Politiki” w okresie panowania dynastii Karađorđeviciów w Jugosławii w latach 1918–1941. Gazeta pełniła wtedy funkcję propagandową dworu królewskiego, co dało się szczególnie zauważyć w latach 1929–1934. Wtedy bowiem król Aleksander I sprawował autorytarne rządy w państwie, których ważną częścią stała się „Politika”. Mechanizm funkcjonowania gazety zarówno w okresie autorytaryzmu królewskiego, jak i w pozostałych latach międzywojennej Jugosławii został więc poddany omówieniu, które umożliwiło wyjaśnienie statusu „Politiki” pod panowaniem Karađorđeviciów.
44
Rutkowska, Teresa. "Jeśli nie interpretacja, to co?" Kwartalnik Filmowy, no. 107 (December 31, 2019): 249–53. http://dx.doi.org/10.36744/kf.181.
Повний текст джерелаАнотація:
Recenzja książki Rafała Koschanego Zamiast interpretacji. Między doświadczeniem kinematograficznym a rozumieniem filmu (2017). Autor książki, wychodząc od klasycznego eseju Susan Sontag Against Interpretation (1964), zastanawia się nad statusem i metodologią procedur interpretacyjnych we współczesnej humanistyce, a przede wszystkim w filmoznawstwie, wobec zasadniczego dylematu nieadekwatności narzędzi językowych do opisu zjawiska z natury audiowizualnego, ulotnego, niematerialnego, jakim jest film. Dokonuje przeglądu idei i metodologii inspirowanych refleksją Barthes’a, Shustermana czy Gumbrechta. które funkcjonują „przeciw”, „obok” lub „zamiast” interpretacji. Koschany świadomie przesuwa akcent na kwestie odbioru dzieła, emocji, afektu i bezpośredniego doświadczenia kinematograficznego.
45
Aron, Lewis. "The correspondence of Sigmund Freud and Sandor Ferenczi, volume 2, 1914–1919." Journal of the History of the Behavioral Sciences 33, no. 1 (1997): 91–93. http://dx.doi.org/10.1002/(sici)1520-6696(199724)33:1<91::aid-jhbs6>3.0.co;2-n.
Повний текст джерела
46
Thomas, Roger K. "LUDWIG REINHOLD GEISSLER AND THE FOUNDING OF THE JOURNAL OF APPLIED PSYCHOLOGY." American Journal of Psychology 122, no. 3 (October 1, 2009): 395–403. http://dx.doi.org/10.2307/27784411.
Повний текст джерелаАнотація:
Abstract A significant number of earlier (1929–1987) and more recent (1991–2009) history of psychology textbooks have reported on the 1917 founding of the Journal of Applied Psychology (JAP). Although only G. Stanley Hall (1844–1924) was mentioned as the founder, the JAP had three financial founders: Hall, John Wallace Baird (1869–1919), and Ludwig Reinhold Geissler (1879–1932). They also served as co-editors for Volumes 1 and 2, and Hall and Geissler continued as co-editors for Volumes 3 and 4. Geissler’s contributions to Volumes 1–4 far exceeded Hall’s and Baird’s. In unpublished autobiographical notes written in 1920, Geissler described himself as having "founded" and "established" the JAP with Hall’s and Baird’s aid; the evidence is consistent with that claim.
47
Jayne, Richard S., Hao Wu, and Ryan M. Pollyea. "A probabilistic assessment of geomechanical reservoir integrity during CO 2 sequestration in flood basalt formations." Greenhouse Gases: Science and Technology 9, no. 5 (August 14, 2019): 979–98. http://dx.doi.org/10.1002/ghg.1914.
Повний текст джерела
48
Rybchynska, Natalia. "Library and bibliographic activities of Volodymyr Doroshenko in Shevchenko Scientific Society in Lviv." Proceedings of Vasyl Stefanyk National Scientific Library of Ukraine in Lviv, no. 15(31) (2023): 215–47. http://dx.doi.org/10.37222/2524-0315-2023-15(31)-8.
Повний текст джерелаАнотація:
The article is dedicated to the famous Ukrainian bibliographer of the 20th century Volodymyr Doroshenko, who was a valid member of the Shevchenko Scientific Society in Lviv, manager of the Bibliographical Bureau (1910–1914), chairman of the Bibliographical (later Bibliological) Commission (1913–1939). In Lviv, he received professional training as a librarian, overcoming the path from a temporary employee to the director of a library. His participation in the functioning and development of the Shevchenko Scientific Society in Lviv book collection, to which he gave more than 30 years of sacrificial work, is reflected. The role in substantiating its importance as a national library, which has a unique collection of Ukrainian and Ukrainian studies publications, as well as a scientific book collection and archive of Ukrainian print, is revealed. The bibliographic activity of V. Doroshenko, who carried out his main bibliographic projects under the auspices of the Shevchenko Scientific Society in Lviv, was highlighted: he carried out current registration of Ukrainian prints in 1911–1913; published thorough reviews of Ukrainian studies literature; was a co-compiler of personal bibliographic indexes of M. Hrushevsky, O. Kobylyanska, and M. Gogol. In 1913–1939, he headed the Bibliographic Commission of the National Academy of Sciences. In the Commission’s “Materials for Ukrainian Bibliography” series, he published “List of Ivan Franko’s works with an appendix of articles about him and reviews of his writings” in two issues (fourth volume of the series) and “Goethe in Ukrainian translations, recitations and imitations” (sixth volume of the series). I. Franko’s bibliography, designed to cover as much as possible the multi-vector creativity of the writer and the literature about him, although unfinished, has the characteristics of a scientific publication, the principles of its arrangement are close to modern bibliographic figures. A small, but original in terms of compilation method, the index of translations by J. V. Goethe has not lost its relevance for researchers of creativity and translators of the works of the German writer. The final bibliographic project of V. Doroshenko of the Lviv period and the pinnacle of his bibliographic skill was the personal bibliographic index of T. Shevchenko, which was highly rated by experts and added to the golden fund of Ukrainian bibliography of the 20th century.
49
Marek, Zbigniew, and Anna Walulik. "Towarzyszenie wychowawcze w formacji człowieka." Horyzonty Wychowania 19, no. 50 (July 21, 2020): 105–16. http://dx.doi.org/10.35765/hw.1914.
Повний текст джерелаАнотація:
CEL NAUKOWY: Zamierzamy pokazać, jak specyficzna forma wychowania – wyrastające z tradycji ignacjańskiej towarzyszenie – sprzyja formacji wychowanka rozumianej jako trud wychowawczy przywiązujący wagę do rozwoju wszystkich jego umiejętności i talentów, całej osoby: ciała i ducha, intelektu, woli, uczuć. Przebieg procesów formacji zostanie zawężony do formacji moralnej wychowanka przede wszystkim dlatego, że moralność najpełniej ukazuje wartość podjętych procesów wychowania.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł winien udzielić odpowiedzi na pytanie o możliwości korzystania w formacji osoby z rozwijanej w tradycji ignacjańskiej pedagogiki towarzyszenia. Wydobyte z literatury przedmiotu charakterystyczne rysy tradycji ignacjańskiej zostaną odniesione do potrzeb prowadzonych procesów formacji moralnej.
PROCES WYWODU: Interpretacja założeń tradycji ignacjańskiej i wiążącej się z nią duchowości umożliwiła wypracowanie wyrastającego z niej modelu formacji moralnej człowieka.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Procesy formacji moralnej domagają się angażowania dostępnych form poznania (naturalnego i nadprzyrodzonego). Poznanie daje osobie zdolność „przetwarzania” i rozszerzania posiadanej wiedzy o rzeczywistości tworzonej przez człowieka. Chodzi o umiejętność rozeznawania nie tylko tego, co obiektywnie dobre, a co złe, ale też o będący konsekwencją takiego rozeznania wybór dobra.
WNIOSKI, INNOWACJE I REKOMENDACJE: Formacja moralna jest konkretną rzeczywistością w życiu każdego człowieka. Jej zewnętrznym efektem jest jego funkcjonowanie w codziennym życiu. To z kolei domaga się od pedagogiki określonych form współistnienia społecznego. Jedną z nich jest pedagogika towarzyszenia, która szanując wolność wychowanka, stawia obok niego drugą osobę – wychowawcę/mentora pełniącego funkcję swego rodzaju świadka toczącej się historii życia.
50
Nesterkin, Sergei. "The Philosophy of Schopenhauer in the “Philosophical Notebooks” of B. D. Dandaron." Философская мысль, no. 11 (November 2023): 22–33. http://dx.doi.org/10.25136/2409-8728.2023.11.69130.
Повний текст джерелаАнотація:
This article presents a previously unpublished manuscript of a lecture on Schopenhauer's philosophy from archival materials of the famous Russian Buddhist scholar and Buddhist teacher B.D. Dandaron (1914–1974). It is part of a series of texts containing notes from lectures and books, his own notes as well as translations that are referred to as his “philosophical notebooks.” They date from 1953-1954, the time when B.D. Dandaron was in a Gulag camp in Taishet (Irkutsk region). This text is part of the materials of a philosophical seminar held by prisoners in their free time from work. The active participants of the seminar were B.D. Dandaron and V.E. Sesemann (1884-1963), a historian of philosophy, follower and colleague of L.P. Karsavin in the Eurasian movement. Sesemann was known for his work in Kantian philosophy and aesthetics. The manuscript argues that Schopenhauer's philosophy represents a unique attempt to combine Kant's epistemology with the ethics and metaphysics of Buddhism. The author notes that an attempt to synthesize such disparate principles should have led to significant intentional reinterpretations of these two very different systems of thought. The content of the work is to determine what new elements Schopenhauer (who considered himself a follower of Kant) introduced into Kant’s philosophy, on the one hand; and the fundamental differences between his philosophy and the teachings of Buddhism, on the other. The text will be of interest both to researchers of V.E. Sesemann (as the probable author or co-author of the work) and B.D. Dandaron. It allows us to understand the philosophical background of the religious and philosophical teaching of neo-Buddhism that they created, which had a great influence on the revival of Buddhism in Russia in the second half of the twentieth century.