Дисертації з теми "Ciments composés"

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Ciments composés.

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 дисертацій для дослідження на тему "Ciments composés".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Sadr, Momtazi Ali. "Conception de nouveaux ciments composés." Lyon, INSA, 1991. http://www.theses.fr/1991ISAL0018.

Повний текст джерела
Анотація:
Le présent travail concerne la valorisation de ressources naturelles importantes (latérites) et de co-produits industriels (boues rouges et cendres volantes sulfo-calciques) dans l'industrie du ciment. Lorsqu'elles sont calcinées à moyenne température (750°C), les latérites sont transformées en pouzzolanes très réactives à condition que leur teneur en kaolinite soit suffisante. Un ciment composé de 70 % de ciment Portland et de 30 % de latérite calcinée présente les mêmes performances que le ciment de départ. Les boues rouges calcinées entre 600 et 750°C suivant leur origine minéralogique sont des pouzzolanes actives. Leur réactivité est néanmoins plus faible que celle des latérites calcinées. L'extinction à froid de cendres sulfo-calciques de Gardanne conduit à l'obtention d'ajouts compatibles avec le ciment Portland (pour un taux de substitution de 20 %) et de ciments pouzzolaniques en association avec du 'laitier. Ou de la latérite calcinée
The aim of this study was to investigate blended cements containing african laterites and industrial by products such as red muds lor sulpho-calcic fly ashes. When heated at 750°C for five hours, laterites showed a good pozzolanic activity. The kaolin content present in the material affected the performance of pozzolanicity of burnt laterites, in regard to the lime reactivity. The best results were obtained with a cement containing 30 % of calcined laterite admixture. When calcined between 600°C and 750°C according to their origin, red muds showed a lower pozzolanic reactivity than burnt laterites. The sulpho-calcic fly ashes were ground and slaked in ambient conditions. Ettringite was quickly produced with a definitive crystallographical structure. As a result, no volume change was observed after-re-hydration of the material. They can be used either as a Portland cement admixture or as a pozzolanic binder component when mixed with blast furnace slag or calcined laterite
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Poussardin, Victor. "Utilisation d'argiles et de marnes calcinées dans le développement de ciments composés." Electronic Thesis or Diss., Ecole centrale de Nantes, 2022. http://www.theses.fr/2022ECDN0040.

Повний текст джерела
Анотація:
L’utilisation de Supplementary Cementitious Materials (SCMs) en substitution du clinker est une technologie aujourd’hui bien connue qui permet de réduire le coût environnemental du ciment. Parmi les SCMs largement utilisés on retrouve les cendres volantes, les laitiers de hauts fourneaux ou encore la poudre de verre. Dans les dernières années, un intérêt grandissant s’est développé pour l’utilisation d’argiles calcinées comme ajouts cimentaires, notamment du fait de leur forte réactivité et leur grande disponibilité. Ce projet de thèse s’intéresse à l’utilisation d’argiles et de marnes calcinées comme ajouts cimentaires. L’objectif principal est d’identifier de nouveaux échantillons susceptibles de présenter un intérêt pour une utilisation comme SCMs. Pour ce faire, une approche multi-échelle macro et micro est utilisée afin d’étudier de manière précise la calcination, la réactivité pouzzolanique et le comportement en système cimentaire de ces nouveaux échantillons. Il a été possible de démontrer que les marnes (malgré leur composition minéralogique complexe) présentent un potentiel d’utilisation comme ajout cimentaire après calcination, et ce, même avec une faible proportion d’argiles. Par la suite, il a été démontré que la palygorskite est une argile à haut potentiel pour une utilisation comme ajout cimentaire après calcination, et peut être considérée comme une alternative viable au métakaolin. L’étude poussée de l’utilisation de palygorskites calcinées comme ajouts cimentaires a également permis d’apporter de nouvelles connaissances fondamentales sur la compréhension des mécanismes impliqués lors de la calcination de ce type de matériaux
The use of Supplementary Cementitious Materials (SCMs) as a substitute for clinker is a well-known technology that can reduce the environmental cost of cement. Among the SCMs widely used today are fly ash, blast furnace slag and glass powder. In recent years, there has been a growing interest in the use of calcined clays as SCMs, particularly due to their high reactivity and availability.This thesis project focuses on the use of calcined clays and marlstones as supplementary cementitious materials. The main aim is to identify new materials that could be of interest for use as SCMs. To this end, a multi-scale macro/micro approach is used to study the calcination, pozzolanic reactivity and performance in cementitious systems of these new materials. It was possible to demonstrate that marlstones (despite their complex mineralogical composition) have the potential to be used as supplementary cementitious materials after calcination, even with a low proportion of clays. Subsequently, it was shown that palygorskite is a high potential clay for use as a supplementary cementitious material after calcination, and can be considered as a viable alternative to metakaolin. The extensive study of the use of calcined palygorskites as SCMs has also provided new fundamental insights into the understanding of the mechanisms involved in the calcination of this type of material
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Chao, Chon-Nam. "Etude sur l’hydratation des ciments composés CEM V : application au comportement à long terme des bétons." Dijon, 2007. http://www.theses.fr/2007DIJOS031.

Повний текст джерела
Анотація:
Ce travail s’inscrit dans le cadre d’études sur le comportement à long terme des bétons à base de ciment CEM V (Clinker/Laitier/Cendres volantes) susceptibles d’entrer dans la gestion du stockage des déchets radioactifs en site géologique profond. Cette étude s’est faite en collaboration avec le département R&D d’EDF, le CEA et l’Université de Bourgogne. L’étude de l’évolution des caractéristiques physiques et chimiques des matériaux à base de ciment CEM V en fonction du temps et la mise en oeuvre d’un modèle d’hydratation sont essentielles pour prédire leur comportement à long terme. Le ciment anhydre CEM V et l’évolution physique et chimique des pâtes issue de ce ciment à différents rapports E/C ont été analysés par diverses techniques (DRX, ATG, RMN, porosité au mercure…) L’étude de l’évolution des caractéristiques physiques des échantillons à base de ciment CEM V en fonction de leur taux d’hydratation conduit à mieux comprendre l’influence de l’hydratation de chaque constituant sur leur microstructure. Comparé à des matériaux à base de ciment CEM I, cette étude montre que l’utilisation de ceux à base de ciment CEM V peut comporter maints avantages. Leur assemblage minéralogique devient vite stable. La présence du laitier dans le ciment composé est la cause de changements observés en calorimétrie et au niveau de la contraction de Le Chatelier. La microstructure hydratée du ciment CEM V est également à l’origine de ses faibles propriétés de transport. L’optimisation d’un outil de modélisation (VCCTL) permettant de modéliser l’hydratation du ciment CEM V a été réalisée. La pertinence de cette modélisation est vérifiée par comparaison avec les données expérimentales
This work concerns the long-term behaviour studies of concrete based on blended cement (Clinker – Blast furnace slag – Fly ash / CEM V). Those materials could be use for nuclear waste sub-surface storage as well as basement or confining materials. This study is carried out in collaboration between EDF R&D, CEA and Bourgogne University. The study of the blended cement physical and chemical characteristics according to time and the set up of a hydration model are essential to predict their long-term behaviour. From this point of view, the blended cement and physical and chemical evolution of those blended cement pastes, with different W/C ratio (0,3, 0,4 and 0,5), were analyzed by various techniques like, X-ray diffraction, thermal analysis, Solid stat NMR. , mercury porosity… The study of the blended cement pastes physical characteristics evolution according to their hydration rate allow to identify the influence of each compound’s hydration on their microstructure. Compare to material based on ordinary Portland cement (CEM I), this study show how material based on blended cement (CEM V) can be make up of several advantages. Indeed, their mineral assembly becomes stable quickly. The calorimetric and chemical shrinkage changes, which begin about ten hours, are due to slag presence in blended cement. The blended cement hydrated microstructure is also the origin of its weaker ionic and gas species transport properties. By inputting blended cement knowledge in a hydration model (VCCTL), a functional blended cement hydration model was carried out. The relevance of this new hydration model is checked by comparison with experimental data
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Sauvaget, Cyrille. "Influence du rapport molaire SO3/K2O du clinker sur sa réactivité chimique et son ouvrabilité." Dijon, 2001. http://www.theses.fr/2001DIJOS052.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Mejdi, Mehdi. "Compréhension des mécanismes d'hydratation des ciments composés incorporant de la poudre de verre ou des cendres de boues d'épuration calcinées." Thesis, Paris Est, 2019. https://these.univ-paris-est.fr/intranet/2019/TH2019PESC2037.

Повний текст джерела
Анотація:
Face aux préoccupations environnementales liées à la production du clinker, la recherche d’alternatives pour une construction plus durable et rationnelle s’avère une nécessité. Pour répondre en partie à cet objectif, plusieurs types de sous-produits peuvent faire l'objet d'une valorisation dans le domaine de la construction, en tant que remplacement du ciment. Ces matériaux méritent d'être considérés pour, outre les aspects environnementaux, leur potentialité vis-à-vis de certaines dégradations du béton. Ceci est le cas des cendres volantes, les fumées de silices et les laitiers de hauts fourneaux, qui ont montré une compatibilité avec les matériaux cimentaires et sont désormais utilisés dans un contexte normalisé. Cependant, même si l’extension de cette liste permet de répondre à un besoin réel tout en valorisant des déchets locaux, cette piste reste loin d’être pleinement exploitée. D’une part, l’utilisation optimale de nouveaux matériaux implique la maitrise de leurs mécanismes réactionnels dans la matrice cimentaire. Et d’autre part, le manque de données concernant les performances à long-terme et de durabilité rend difficile leur application à l’échelle industrielle. Cette thèse s’inscrit dans cette optique et vise à élargir les connaissances quant aux mécanismes réactionnels d’ajouts cimentaires alternatifs. Plus spécifiquement, le cadre de ce travail est l’étude des propriétés physico-chimiques de la poudre de verre (GP) et des cendres des boues calcinées de stations d'épuration (SSA) et leurs influences sur les propriétés macroscopiques des mortiers et bétons. Un programme expérimental est établi pour fournir une caractérisation complète de la composition de la matrice cimentaire. Pour ceci, des approches de pointe basées sur la diffraction aux rayons X (Rietveld-PONKCS) et la spectroscopie quantitative aux rayons X (SEM-QEDS) sont employées. Les moyens mis en œuvre ont permis de déterminer (i) la cinétique de réaction des ajouts amorphes, (ii) la composition des silicates de calcium hydraté (C-(A)-S-H) et finalement (iii) l’agencement phasique dans des matrices cimentaires composées. Ensuite, les résultats expérimentaux sont confrontés à ceux de la modélisation thermodynamique. La méthodologie définie dans ce travail peut aussi évaluer le potentiel de valorisation d’autres sous-produits industriels. La substitution du ciment par la GP induit un raffinement de la microstructure et une amélioration des propriétés de durabilité. Ceci revient à la formation de C-S-H à bas rapport Ca/Si, riche en sodium, comparé à un ciment Portland. Concernant les SSA, l’apport en aluminium, suite à la dissolution de la phase amorphe de ce sous-produit, favorise la formation des monocarboaluminates. Pour des taux de substitution jusqu’à 20%, les propriétés mécaniques des mortiers ne sont pas significativement affectées. Enfin, une étude de durabilité de ces matériaux dans des conditions faisant intervenir des composés soufrés est initiée et fait l’objet d’une discussion
With the increasing environmental concerns linked to clinker production, finding alternatives for a more efficient and sustainable construction became a necessity. With this aim in mind, several types of by-products can benefice from a rising interest in the construction field, as a potential cement substitute. These materials deserve to be considered, not only for their advantageous environmental aspects, but also for their potential regarding some concrete degradations. This is the cases of fly ash, silica fume and blast furnace slag that proved a compatibility with cement materials and are nowadays used in standardized context. However, even though extending this list allows responding to a real need while valuing local waste; this alternative does not seem to be fully exploited. On the one hand, an optimal use of novel materials involve an improved understanding of their reaction mechanisms in cementitious matrices. On the other hand, the lack of field data regarding long term performance and sustainability makes their use on an industrial scale difficult. This thesis follows this perceptive and aims to strengthen the knowledge related to the reaction mechanisms of alternative supplementary cementitious materials (SCMs). More specifically, this research investigates the physico-chemical properties of glass powder (GP) and sewage sludge ashes (SSA) and their influence on the macroscopic properties of mortar and concrete. An experimental program is designed to monitor the reactions of these additions and the evolution of the microstructural features constituting the cementitious matrix. To achieve this end, state-of-art approaches, based on an X-Ray diffraction (Rietveld-PONKCS) and Quantitative Energy-Dispersive Spectroscopy (SEM-QEDS), allowed to determine (i) the degree of reaction of amorphous SCMs, (ii) the composition of calcium-silicate-hydrates (C-(A)-S-H), and finally (iii) the phase assemblage of hydrating blended cements. After that, the experimental observations are confronted with thermodynamic modelling results. The proposed methodology can be eventually used to assess the use of other by-products as a cement component. The replacement of cement by GP is shown to refine the microstructure and improve the durability of concrete. This comes from the formation of sodium rich C-S-H with a low Ca/Si ratio compared to Portland cement. In the case of SSA, the aluminium, introduced by the dissolution of its amorphous phase, promotes the formation of monocarboaluminates. For substitution rates up to 20%, the mechanical characteristics of mortars are not significantly affected. Finally, a discussion on the durability of these materials in conditions involving sulphur compounds is initiated is presented
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Bel?m, Francisco Ademir Teles. "Desenvolvimento de pastas cimentantes utilizando cimentos portland compostos para cimenta??o de po?os petrol?feros." Universidade Federal do Rio Grande do Norte, 2010. http://repositorio.ufrn.br:8080/jspui/handle/123456789/12961.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-12-17T14:08:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 FranciscoATB_DISSERT.pdf: 170574 bytes, checksum: 1c8ab112e2d611ca8a276251605aaaa3 (MD5) Previous issue date: 2010-10-11
The Compound Portland cements are commonly used in construction, among them stand out the CPII-Z, CPII-F and CPIV. These types of cement have limited application on oil well cementing, having its compositional characteristics focused specifically to construction, as cement for use in oil wells has greater complexity and properties covering the specific needs for each well to be coated. For operations of oil wells cementing are used Portland cements designed specifically for this purpose. The American Petroleum Institute (API) classifies cements into classes designated by letters A to J. In the petroleum industry, often it is used Class G cement, which is cement that meets all requirements needed for cement from classes A to E. According to the scenario described above, this paper aims to present a credible alternative to apply the compound cements in the oil industry due to the large availability of this cement in relation to oil well cements. The cements were micro structurally characterized by XRF, XRD and SEM tests, both in its anhydrous and hydrated state. Later technological tests were conducted to determine the limits set by the NBR 9831. Among the compound cements studied, the CPII-Z showed satisfactory properties for use in primary and secondary operations of oil wells up to 1200 meters cementing
Os cimentos Portland Compostos s?o comumente utilizados na constru??o civil, dentre eles destacam-se os CPII-Z, CPII-F e o CPIV. Estes tipos de cimento t?m sua aplica??o limitada para cimenta??o de po?os de petr?leo, tendo em vista suas caracter?sticas composicionais direcionadas especificamente para a constru??o civil. Cimentos para uso em po?os de petr?leo possuem uma maior complexidade e propriedades que d?o suporte ?s necessidades especificas para cada po?o a ser revestido. Para as opera??es de cimenta??o de po?os petrol?feros, s?o usados cimentos Portland desenvolvidos especialmente para tal finalidade de acordo com as normas API (American Petroleum Institute), os quais s?o classificados por classes, designadas pelas letras de A a J. Na ind?stria do petr?leo, comumente se utiliza o cimento da classe G, por ser um cimento que atende praticamente todas as condi??es previstas para os cimentos das classes A at? E. De acordo com o cen?rio descrito acima, esse trabalho teve como objetivo apresentar uma alternativa confi?vel para aplica??o de cimentos compostos na ind?stria do petr?leo em fun??o da grande disponibilidade destes cimentos em rela??o aos cimentos petrol?feros. Os cimentos foram caracterizados microestruturalmente atrav?s de ensaios de FRX, DRX e MEV, tanto em seu estado anidro quanto hidratado. Posteriormente, foram realizados ensaios tecnol?gicos para determinar os limites estabelecidos pela norma NBR 9831. Dentre os cimentos compostos estudados, o cimento CPII-Z apresentou propriedades satisfat?rias para aplica??o em opera??es de cimenta??o prim?ria e secund?ria de po?os petrol?feros at? 1200 metros
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

De, Noirfontaine Marie-Noëlle. "Etude structurale et cristallographie des composés du ciment anhydre." Phd thesis, Ecole Polytechnique X, 2000. http://pastel.archives-ouvertes.fr/pastel-00003675.

Повний текст джерела
Анотація:
Cette étude structurale sur les composés du ciment anhydre a principalement porté sur le composé majoritaire, l'alite (silicate tricalcique impur), dont l'hydratation produit la fraction la plus importante de l'effet de colle du ciment hydraté. Le silicate tricalcique, C3S, présente un polymorphisme dépendant à la fois de la température et des impuretés qu'il contient. Les sept variétés de polymorphes sont de symétries tricliniques (formes appelées T1, T2, T3), monocliniques (M1, M2, M3) et rhomboédrique (R). Dans les clinkers industriels, les alites stabilisées sont essentiellement de symétries monocliniques. L'identification du polymorphe présent est difficile par diffraction des rayons X parce que les diagrammes de poudre sont très semblables. Pourquoi certaines impuretés stabilisent-elles une forme plutôt qu'une autre ? Y a-t-il un lien entre la structure observée et la réactivité du clinker ? Il faut s'appuyer sur une bonne connaissance structurale des différents polymorphes pour tenter de répondre à ces questions.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Paludo, Tamara. "Influ?ncia de diferentes cargas de cimenta??o na resist?ncia de uni?o de cimentos resinosos ? dentina." Pontif?cia Universidade Cat?lica do Rio Grande do Sul, 2012. http://tede2.pucrs.br/tede2/handle/tede/1165.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-04-14T13:30:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 438178.pdf: 2149932 bytes, checksum: 72e349d1108a96e32586f332a6db74c4 (MD5) Previous issue date: 2012-03-26
This study evaluated different loads during the cementation on the microtensile bond strength of conventional and self-adhesive resin cement. Fortytwo extracted caries-free molars were selected. Flat coronal dentin surfaces were exposed until the removal of enamel. The selected teeth were embedded in autopolymerized acrylic resin. Composite resin discs (Filtek Z 350 XT, 3M ESPE) were made according to the manufacturer?s instructions. Luting procedures with Rely X ARC - Group 1 (3M ESPE) were made with etched with 37% phosphoric acid gel, rinsed with water and the excess dentin moisture was removed and were applied two consecutive coats of the adhesive (Adper Single Bond 2) and light cured with halogen light (3M ESPE). Immediately the cement was manipulated according to the manufacturer s instructions and the composite discs were placed under 10N, 30N or 60N static load for 2 minutes. Specimens were light cured for a total of 160 seconds. Luting procedures with Rely X U100 (3M ESPE) - self-adhesive resin cement - Group 2 were made with moist dentin, the cement was manipulated according to the manufacturer s instructions, following the same protocol of the luting procedures of conventional resin cement. The bonded specimens were stored in water at 37?C for 24 hours. The restorations were embedded in autopolymerized acrylic resin and then longitudinally sectioned in the x and y directions perpendicular to the bonded interface to produce rectangular bonded sticks. Specimens (n=15) were divided according to cement and the load. The microtensile bond strength was conducted on a mechanical testing machine EMIC DL-2000. In order to evaluate the hybrid layer, two teeth of each group were cut perpendicular to the bonding interface, exposing the middle of the teeth. The surfaces were flatted and followed by polished and a dehydration process. Specimens were sputter coated with gold and examined with a scanning electron microscope (SEM) at a x1000 to a x4000 magnification. Data were subjected to Analysis of Variance and Tukey s test (p<0.05). The load of 30 N showed the best mean of the microtensile bond strength of the both groups (17,27 ? 5,33 MPa to group 1 and 15,33 ? 2,75 MPa to group 2). The load of 10 N of group 2 showed intermediary values (9,47 ? 4,07 MPa) followed by load of 10N (9,36 ? 5,08 MPa) and 60N of group 1 (7,84 ? 2,49 MPa). The load of 60N of group 2 resulted in the lowest values (7,34 ? 2,64 MPa). The mode of failure was determined using SEM and the mixed failure werer predominant in all groups. The results suggest that different load during the luting procedures can interfere on the bond strength of resin cements.
Este trabalho avaliou a influ?ncia de diferentes cargas de cimenta??o na resist?ncia de uni?o de cimento resinoso convencional e autoadesivo. Para isso, foram selecionados 42 molares humanos h?gidos. Os dentes foram desgastados em politriz at? a remo??o de esmalte. Os dentes tiveram suas ra?zes embutidas em resina acr?lica autopolimeriz?vel. Foram confeccionadas pastilhas de resina composta (Filtek Z 350 XT, 3M ESPE), conforme as orienta??es do fabricante. Para cimenta??o com cimento resinoso convencional Rely X ARC (3M ESPE) Grupo 1 foi realizado condicionamento ?cido da superf?cie (?cido fosf?rico 37%), lavagem, secagem com algod?o, aplica??o de duas camadas de adesivo (Adper Single Bond 2) e fotoativa??o atrav?s de um fotopolimerizador de luz hal?gena, seguido da manipula??o e da aplica??o do cimento, conforme orienta??es do fabricante. J? a cimenta??o com o cimento resinoso autoadesivo RelyX U100 (3M ESPE) Grupo 2 foi feita em dentina ?mida, manipula??o e aplica??o do cimento de acordo com orienta??es do fabricante. Em ambos os grupos, o bloco de resina composta foi posicionado sobre o cimento com carga de 10 N, 30 N e 60 N pelo tempo de dois minutos e fotoativado pelo tempo de 160 segundos (3M ESPE). As amostras foram armazenadas por 24 horas em 100% de umidade a 37?C. As restaura??es foram inclu?das com resina acr?lica autopolimeriz?vel e submetidas a cortes seriados, obtendo-se o formato de prismas. Os esp?cimes (n=15 para cada carga) ficaram divididos conforme o cimento e a carga utilizados. Ap?s, foram submetidos ao teste de resist?ncia de uni?o a microtra??o na m?quina de ensaios universal EMIC DL-2000. Al?m disso, dois conjuntos de cada grupo foram seccionados no sentido m?sio-distal, com um disco diamantado de dupla face. As superf?cies foram polidas com lixas de carbeto de sil?cio, seguido de polimento com pastas diamantadas. As amostras foram desmineralizadas, desproteinizadas, secadas, metalizadas e observadas em microsc?pio eletr?nico de varredura em aumento de 1.000 a 4.000 vezes. Os resultados foram submetidos ? An?lise de Vari?ncia e ao teste de Tukey HSD. A carga de 30N apresentou o maior valor de resist?ncia de uni?o em ambos os grupos, sendo 17,27 ? 5.33 MPa no Grupo 2 (dois) e 15,33 ? 2.75 MPa no Grupo 1 (um). J? a carga de 10 N apresentou valores intermedi?ri?rios de resist?ncia de uni?o, sendo (9,47 ? 4.07 MPa) para o Grupo 2 (dois) e (9,36 ? 5.08) para o Grupo 1 (um). A carga de 60 N foi a que apresentou menores valores de resist?ncia de uni?o (9,47 ? 2.64 MPa) para o Grupo 2 (dois) e (9,36 ? 2.49) para o Grupo 1 (um). Houve diferen?a estat?stica entre a carga de 30 N do Grupo 2 (dois) e a carga de 60 N do Grupo 1 (um) e tamb?m entre a carga de 30 N do Grupo 2(dois) com a carga de 60 N do Grupo 2 (dois). O tipo de fratura foi analisado atrav?s de imagens obtidas em MEV e a falha do tipo mista foi predominante em ambos os grupos e cargas. Os resultados sugerem que diferentes cargas de cimenta??o podem interferir na resist?ncia de uni?o do cimento resinoso RelyX ARC e Rely X U100.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Nunes, Osvaldo Benoni da Cunha. "Avaliação "in vitro" da microinfiltração marginal em cavidades de Classe V, restauradas com resinas compostas condensáveis, resina composta híbrida, resina composta modificada por poliácidos e ionômero de vidro modificado por resina." Universidade de São Paulo, 2001. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/25/25131/tde-19032005-113413/.

Повний текст джерела
Анотація:
A finalidade deste trabalho foi verificar o grau de infiltração marginal em cavidades classe V, vestibulares e linguais, em dentes pré-molares humanos extraídos por razões ortodônticas e restaurados com resina composta condensável, resina composta híbrida, resina composta modificada por poliácidos e ionômero de vidro modificado por resina. Foram utilizados 50 dentes livres de cáries, que após a coleta foram limpos e fixados em formalina tamponada a 10% e, a seguir, armazenados em água destilada. Foram realizadas cavidades classe V por vestibular e lingual com 3 mm de diâmetro e 1,5 mm de profundidade, e em seguida restaurados e agrupados segundo o material restaurador escolhido em : Grupo I: dentes restaurados com resina composta condensável Alert; Grupo II: dentes restaurados com resina composta condensável Solitaire; Grupo III: dentes restaurados com resina composta híbrida Z- 250 ; Grupo IV: dentes restaurados com compômero Dyract AP e Grupo V: dentes restaurados com ionômero de vidro Vitremer (grupo controle). Concluídas as restaurações os dentes foram imersos em água destilada a 37ºC por 24 horas; polidos com discos Sof-Lex e impermeabilizados com Araldite e esmalte para unhas, preservando-se 2 mm ao redor da restauração, sem impermeabilização. Uma vez secos, os dentes foram submetidos à ciclagem térmica com temperatura de 5ºC/ 55 º C, em um total de 200 ciclos, com 30 segundos em cada banho. Os dentes foram imersos em uma solução aquosa de azul de metileno a 2% por um período de 24 horas. Concluídos os procedimentos acima, os espécimes foram lavados e cortados longitudinalmente com disco diamantado, no sentido vestíbulo-lingual. Os dentes foram examinados com lupa com aumento de 7x e classificados segundo o grau de penetração máxima do corante, utilizando-se escores de 0 a 4, segundo o número de paredes infiltradas. A análise estatística aplicada aos resultados obtidos permitiu as seguintes conclusões: a resina composta Alert demonstrou menor infiltração marginal (P<0,05), seguida do Dyract AP, sendo que ambas comportaram-se estatisticamente melhor que os demais grupos. Não houve diferença estatística significante entre a resina Z-250 e o Vitremer. A resina composta Solitaire teve o pior desempenho quanto à infiltração marginal.
This study compares the marginal leakage of four restorative materials: condensable resin composites (Group I: Alert and Group II: Solitaire), hybrid resin composite (Group III: Z-250) and polyacid-modified resin composite (Group IV: Dyract). Vitremer (Group V), resin- modified glass ionomer was chosen as the control group. Fifty sound pre-molars extracted for orthodontic reasons were cleaned, fixed in 10% formalin and stored in destiled water. Class V restorations (diameter= 3mm, depth= 1,5mm) were prepared in the vestibular and lingual surfaces. Following restorations placement (N=100), the samples were immersed in destiled water for 24 hours at 37º C and polished with Sof-Lex discs. The samples were made impermeable (varnish) excluding 2 mm area around the restoration. The teeth were dried and submitted to 200 termic cicles (5ºC/55ºC) each one lasting 30 seconds. The samples were immersed in 2% methylene blue dye for 24 hours and sliced longitudinally (vestibular to lingual surfaces) with diamond disc. A 7-fold magnifying glass was used to classify the samples (0-4 score) according to maximum dye penetration level and number of infiltration sites . The difference was significant (P<0,05) for Group I: Alert and Group IV: Dyract. The other three groups showed non statistically significant results with the poorest performance by Solitaire.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Sallier, Yannick. "Influence du gluconate de sodium et du D75 sur l'hydratation du ciment de classe G." Dijon, 2008. http://www.theses.fr/2008DIJOS076.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
11

Rifaai, Yasser. "Rhéologie des matrices hybrides composées de ciment et d’ajouts cimentaires activés." Thesis, CY Cergy Paris Université, 2020. http://www.theses.fr/2020CYUN1069.

Повний текст джерела
Анотація:
Face aux préoccupations environnementales liées à la production du ciment Portland, la recherche d’alternatives pour une construction plus durable s’avère une nécessité. En effet, la production du ciment est responsable de l’augmentation du potentiel de réchauffement global (PRG), ce qui remet en question sa grande utilisation de point de vue environnemental. Dans cette perspective, ce projet de doctorat s’inscrit dans l’optique de la réduction de l’impact environnemental des matériaux de construction, notamment les bétons fluides à rhéologie adaptée. Les géopolymères se présentent comme l’une des alternatives intéressantes pouvant réduire l’impact environnemental de la construction. Cependant, l’introduction de ces matériaux dans le secteur de construction confronte des difficultés de compréhension de leurs mécanismes de prise et de durcissement.Ainsi, l’objectif principal de cette thèse est d’étudier l’impact de l’activateur alcalin sur le comportement rhéologique et les mécanismes de prise des géopolymères à base de cendres volantes et de poudre de verre activées ainsi que des matrices hybrides composées de ciment et de géopolymères. Plus spécifiquement, cette étude vise à améliorer les performances rhéologiques et les caractéristiques viscoélastiques de ces matrices afin de les incorporer dans la matrice des bétons fluides, notamment le béton autoplaçant. Le couplage des mesures rhéologiques avec la spectroscopie infrarouge à transformée de Fourier et la microstructure permet de comprendre les différents mécanismes régissant le comportement à l’état frais des matrices étudiées. Les résultats obtenus ont permis d’identifier les concentrations optimales de l’activateur alcalin pour obtenir les meilleures performances rhéologiques, tout en prenant en considération les performances à l’état durci requises. La méthodologie utilisée dans cette étude a permis également de lier les performances rhéologiques au processus de géopolymérisation afin d’établir une meilleure compréhension de l’état frais de ces matériaux. Finalement, l’incorporation des pâtes optimisées dans la matrice d’un béton autoplaçant a été également évaluée. Le béton autoplaçant à base de matrice hybride a montré des performances rhéologiques et mécaniques prometteuses, ainsi qu’un potentiel de réchauffement global inférieur à celui du béton autoplaçant conventionnel. Ces résultats montrent que l’utilisation de ce nouveau type de béton autoplaçant propose une solution intéressante de point de vue environnemental, tout en maintenant les performances rhéologiques et mécaniques requises
With the increase of the environmental concerns related to the production of Portland cement, the search for alternatives to achieve sustainable and rational construction is becoming a necessity. Indeed, the production of cement is responsible for the increase in global warming potential (GWP), which questions its widespread use from an environmental point of view. In this perspective, this study aims at reducing the environmental impact of building materials, in particular self-consolidating concrete (SCC). Geopolymers are one of the interesting alternatives that can reduce the environmental impact of construction. However, the incorporation of these materials in the construction markets faces difficulties as long as the understanding of their setting and hardening mechanisms is still a hot topic.The main objective of this thesis is to evaluate the impact of alkaline activator on the setting mechanisms and rheological behaviour of geopolymers based on fly ash, alkali-activated glass powders, and hybrid matrices composed of cement and geopolymers. This study aims to assess the rheological properties and viscoelastic characteristics of these matrices and evaluate the feasibility of incorporating them to design SCC. Coupling the rheological properties with other measures, including Fourier-transform infrared spectroscopy and microstructure, makes it possible to define different mechanisms governing the fresh state of the investigated matrices. The obtained results allowed to identify the optimal concentrations of the alkaline activator to achieve the required rheological properties and mechanical performance. In addition, the methodology used in this study allowed to correlate the rheological properties to the geopolymerization process. This allowed better understanding of the fresh state of these materials. Finally, the incorporation of the optimized pastes into the matrix of SCC was also evaluated. Self-consolidating concrete based on hybrid matrix has shown promising rheological and mechanical performances, as well as a lower global warming potential than conventional SCC proportioned with cementitious materials. These results proved that the use of hybrid SCC offers an interesting solution from an environmental point of view, while achieving the required rheological and mechanical performances
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
12

Rocha, Daniel Maranha da [UNESP]. "Eficiência de três cimentos de ionômero de vidro como dissipadores de cargas em bases de restaurações de resina composta: análise por meio da extensometria elétrica." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2007. http://hdl.handle.net/11449/89621.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:24:07Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2007-07-11Bitstream added on 2014-06-13T18:07:51Z : No. of bitstreams: 1 rocha_dm_me_sjc.pdf: 304438 bytes, checksum: e92fc33799e2997ce037c7a5b7a8994b (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
O objetivo neste estudo foi analisar, por meio da extensometria elétrica, a eficiência dos cimentos de ionômero de vidro convencionais e modificados por resina composta como dissipadores de cargas em restaurações de resina composta. Em matrizes de poliuretano foram colados, dois strain gauges, de modo que suas superfícies superiores tangenciassem a parede de fundo da matriz de ambos os lados (esquerdo e direito). Foram confeccionados 10 corpos de prova em cada grupo num total de 40, sendo no Grupo 1: preenchimento total com resina composta microhíbrida (Opallis); Grupo 2: colocação de uma base de 3mm de cimento de ionômero de vidro convencional (Maxxion R) e preenchimento com resina composta; Grupo 3: colocação de uma base de 3mm de cimento de ionômero de vidro para forramento (Vidrion F) e preenchimento da cavidade com resina composta, e; Grupo 4: colocação de uma base de 3mm de cimento de ionômero de vidro modificado por resina composta (Vitremer) e preenchimento da cavidade com resina composta. Os corpos de prova foram posicionados numa máquina universal de ensaios (EMIC) na qual sofreram uma carga de 50 N no período de 30 s, a uma freqüência de 10 Hz, totalizando 300 leituras por strain gauge. Os dados dos dois sensores foram captados por um amplificador de sinais elétricos e, posteriormente, analisados por um software Os dados coletados foram analisados estatisticamente pelos testes ANOVA e Tukey (p? 0,05), e não apresentaram diferenças estatisticamente significantes. Pode-se concluir que a presença do CIV como material de base de restaurações de resina composta, bem como os tipos de cimento utilizados não apresentaram alterações nos valores de microdeformação.
The aim of this study was to use the strain gauge method to analyze in vitro the efficiency of conventional and resin modified glass ionomer cements as occlusal load dissipaters in composite restorations. Two strain gauges were bonded to polyurethane matrixes with cyanoacrylate adhesive, so that their top surfaces would be tangential to the bottom wall of the matrix on both sides (left and right). For each group, 10 test specimens were made, 40 specimens in total. In Group 1: the cavities were completely filled with microhybrid composite resin; Group 2: filled with conventional glass ionomer cement and microhybrid composite; Group 3: filled with conventional glass ionomer cement for lining and microhybrid composite; Group 4: filled with resin modified glass ionomer cement and microhybrid composite. The test specimens were placed in a universal test machine EMIC, and subjected to a 50 N load for 30 s. Monitoring was done ten times every second, thus providing 300 readings per strain gauge. Data from the two strain gauges were amplified and transferred with an electrical signal amplifier, and then recorded to be analyzed later by special AqDados software. The data collected were statistically analyzed by ANOVA and the Tukey tests (p? 0,05). The mean microdeformation values found for the experimental groups showed no statistically significant difference. From the data obtained in this study, it could be inferred that the presence of GIC as a base material for resin composite restorations, and also the types of cements used presented no significant alterations in the microdeformation values.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
13

Rekik, Boubaker. "Propriétés géotechniques des sédiments de dragage traités au ciment." Caen, 2007. http://www.theses.fr/2007CAEN2062.

Повний текст джерела
Анотація:
Le devenir des sédiments de dragage est au cœur des préoccupations actuelles des autorités en charge du dragage des zones portuaires et maritimes. Ces matériaux sont essentiellement rejetés en mer ou déposés à terre. Ce travail s’inscrit dans le cadre des recherches visant à valoriser ces matériaux par utilisation dans des applications géotechniques tel que le remblaiement. Les propriétés géotechniques d’un sédiment de dragage ont été étudiées avant et après traitement à la teneur en eau d’extraction avec des dosages en ciment inférieurs ou égal à 10 %. Les résultats montrent que les propriétés géotechniques (compressibilité, plasticité, distribution granulométrique) sont améliorées lorsque le dosage en ciment augmente. L’influence de la teneur en matières organiques sur les propriétés géotechniques a été étudiée. Il apparaît que la présence de ces substances réduit l’efficacité du traitement au ciment la réduction de leur teneur améliore les propriétés géotechniques
The management of dredged sediments is an important issue for the authorities concerned by dredging operations. Dredged sediments are widely submerged in the sea or deposited in landfills. In this research, we examine the valorisation of treated sediment in geotechnical applications. The study focuses on geotechnical properties of a sediment before and after cement treatment with contents less or equal to 10 %. Results confirmed an enhancement of geotechnical properties of the treated sediment when cement content increases. Organic matter contents effects on treated and non treated sediment properties were also evaluated. Results shows that at the same water content, decrease in organic matter content induce a significant amelioration in geotechnical properties especially on compressibility behaviour
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
14

Noirfontaine, Marie-Noëlle de. "Etude structurale et cristallographie du compose majoritaire du ciment anhydre : le silicate tricalcique." Palaiseau, Ecole polytechnique, 2000. https://pastel.archives-ouvertes.fr/pastel-00003675.

Повний текст джерела
Анотація:
Le ciment anhydre (portland) est essentiellement constitue d'une roche artificielle, le clinker, dont le compose majoritaire est le silicate tricalcique (ca 3sio 5) souvent note c 3s avec les notations compactes de la chimie des oxydes, c = cao et s = sio 2. Le polymorphisme du c 3s, encore incompletement connu, constitue l'objet essentiel de cette these. Le silicate tricalcique cristallise sous differentes formes (rhomboedrique r, monocliniques m1, m2, m3 et tricliniques t1, t2, t3), suivant la temperature et les impuretes qu'il contient. Dans la litterature seules les structures t1, m3 et r sont connues, et montrent de grandes mailles avec un desordre orientationnel sur les tetraedres sio 4. Les etudes ponctuelles sur monocristaux ne montrent aucune relation claire entre les differents polymorphes. Reprenant en detail les resultats connus sur monocristaux, nous avons pu etablir les relations metriques et structurales entre les diverses structures. Nous avons determine des briques de base pour les polymorphes t1, m1 et m3 en donnant toutes les matrices de transformation entre les differentes mailles. Nous avons aussi introduit de nouveaux objets structuraux 1-d, 2-d et 3-d, facilitant l'interpretation des structures du c 3s. Nous avons simplifie l'interpretation du desordre orientationnel et discute de l'effet des impuretes sur la structure. Dans les clinkers industriels, les impuretes presentes stabilisent surtout les formes monocliniques m1 et m3. Nous avons determine un groupe d'espace (pc) et des modeles atomiques (surstructure et maille moyenne) pour la structure m1. Tous les modeles ont ete valides sur des echantillons de synthese (m3, m2, m1 et t1) et des clinkers industriels analyses par diffraction des rayons x avec la methode de rietveld.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Balleur-Darson, Sabine. "Durabilité des composés ciment-plâtre destinés au casing des forages pétroliers par grands fonds océaniques." Paris 6, 2003. http://www.theses.fr/2003PA066392.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
16

Chen, Xiaolin. "Influence des ions aluminates sur la composition, la structure et les propriétés cohésives des hydrosilicates de calcium, constituants principaux de la pate de ciment Portland hydratée." Dijon, 2007. http://www.theses.fr/2007DIJOS072.

Повний текст джерела
Анотація:
Le ciment Portland est un matériau comportant des phases silicates et aluminates. Les hydrosilicates de calcium (C-S-H), issus de l’hydratation des phases silicates, sont majoritaires et assurent la cohésion de la pâte de ciment. L’hydratation des phases aluminates conduit à la présence d’ions aluminates en solution, qui peuvent se substituer aux silicates des C-S-H, donnant ainsi un alumino-silicate de calcium hydraté noté C-S-A-H. Cette thèse consiste à étudier l’influence de la substitution Al/Si sur la composition, la structure et les propriétés cohésives des particules de C-S-H. Des C-S-H ont été équilibrés dans des solutions d’hydratation de Ca3Al2O6 (C3A, une des phases du ciment) pour tenter une substitution Si/Al dans le solide. La caractérisation des solides obtenus et de leur solution d’équilibre indique que des C-S-A-H de stoechiométrie Al/Si contrôlée et de structure cristallographique analogue à celle des C-S-H ont été obtenus. Une étude de l’interface C-S-A-H/solution a été menée par AFM et mesures de mobilité életrophorétique des particules. Grâce à une nouvelle méthode de décomposition des spectres RMN MAS 27Al permettant une quantification de chaque type d’aluminium dans le solide, une répartition de l’aluminium a été proposée dans l’hypothèse d’une structure de type tobermorite. A partir de cette répartition, une simulation des spectres RMN 29Si a été réalisée. Les spectres expérimentaux sont conformes à la prédiction, ce qui valide l’hypothèse de structure des C-S-A-H et l’attribution des sites pour l’aluminium. Enfin, l’analyse quantitative globale indique que le taux de substitution Al/Si du C-S-H dans une pâte de ciment est de 0,04
Portland cement is mostly constituted of silicates and aluminates phases. When cement is hydrated, the main appearing component is calcium silicate hydrate (C-S-H) which results from the silicate phases hydration. The C-S-H is responsible for the cement paste setting. Aluminate phases after hydration, will produce the aluminate ions in the solution. It is well known that aluminate ions may substitute Si in C-S-H to form calcium alumino-silicate hydrate which is called C-S-A-H. This work aims to determine the effect of the Al/Si substitution on composition, structure and cohesion of C-S-H particles. C-S-H powders have been equilibrated in Ca3Al2O6 (C3A, one of cement components) hydration solutions in order to involve the Al/Si substitution in the solid. The analyses of the equilibrium solutions and solids show that C-S-A-H with tobermorite-like crystallographic structure and different Al/Si ratios have been obtained. AFM and electrokinetic investigations have been performed to describe the C-S-A-H/solution interface. An aluminum speciation on the solid has been achieved thanks to a new decomposition method of NMR 27Al spectra. By this method, we can distinguish and quantify each aluminum site in the solid and give a hypothesis of the structure based on tobermorite. With this structure, we have simulated the NMR 29Si spectra. These calculated spectra are in very good agreement with the experimental ones, which corroborates our C-S-A-H structure hypothesis. Finally, the overall quantitative analysis shows that the Al/Si ratio of C-S-H in a cement paste is around 0. 04
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
17

CUNHA, Rodrigo Rodrigues da. "Emprego de resíduo de silício metálico na produção de cimento portland composto." Universidade Federal do Pará, 2017. http://repositorio.ufpa.br/jspui/handle/2011/9875.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Ivone Costa (mivone@ufpa.br) on 2018-05-18T18:52:00Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_EmpregoResiduoSilicio.pdf: 10625029 bytes, checksum: be55a09ac4e1646305f9d90ea737d824 (MD5)
Approved for entry into archive by Ivone Costa (mivone@ufpa.br) on 2018-05-18T18:53:14Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_EmpregoResiduoSilicio.pdf: 10625029 bytes, checksum: be55a09ac4e1646305f9d90ea737d824 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-05-18T18:53:14Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_EmpregoResiduoSilicio.pdf: 10625029 bytes, checksum: be55a09ac4e1646305f9d90ea737d824 (MD5) Previous issue date: 2017-12-19
A reutilização de resíduos industriais e matérias primas alternativas na construção civil é fundamental para um desenvolvimento sustentável com redução do consumo de recursos naturais e emissões de CO2. Nesta linha, o presente estudo contempla a utilização de um rejeito em pó, oriundo da produção do silício metálico, o qual é designado como resíduo do pré-separador. Desta forma, é objetivo desta pesquisa, produzir e avaliar propriedades de cimentos Portland tipo composto CP II-E com adição, durante a sua fabricação, de resíduo industrial de silício metálico após calcinação. Para tanto, o resíduo foi empregado em substituição parcial à escória de alto forno, em teores em massa de 30%, 50% e 70%, além da situação de referência, o qual nenhum resíduo de silício foi adicionado ao cimento (0%). Propriedades dos cimentos, produzidos com resíduos, foram avaliadas quanto a sua composição química, mineralógica, parâmetros físicos (finura, tempos de pega, perda ao fogo e resíduo insolúvel), resistência à compressão, absorção de água, absorção por capilaridade, técnicas microscópicas e técnicas analíticas (DR-X, composição química e análises térmicas de TG/DTG). Como resultados, não houve diferenças significativas nos parâmetros físicos dos cimentos produzidos. Argamassas de cimento produzidas com maiores teores de resíduo (70% e 50%) apresentaram os maiores valores de resistência à compressão e menores valores de absorção de água capilar, índice de vazios e absorção de água por capilaridade que as argamassas produzidas com cimento padrão (sem resíduo silicoso). O mesmo não foi observado para argamassas de cimento com 30% de resíduo de silício. Técnicas analíticas de imagens de microscopia eletrônica de varredura indicaram uma porosidade mais fechada para argamassas de cimento nos teores de 70% e 50% de cimento com resíduo. Assim, como conclusão, o aproveitamento do resíduo estudado como material de substituição parcial da escória granulada em cimento composto tipo “E” é viável tecnicamente e ambientalmente.
The reuse of industrial waste and alternative raw materials in construction is fundamental to sustainable development with reduced consumption of natural resources and CO2 emissions. In this line, the present study contemplates the use of a powdered waste, originating from the production of metallic silicon, which is designated as pre-separator residue. In this way, the objective of this research is to produce and evaluate properties of Portland cement composite CP II-E with the addition, during its manufacture, of metallic silicon industrial residue after calcination. For this purpose, the residue was used in partial replacement to blast furnace slag, in mass contents of 30%, 50% and 70%, in addition to the reference situation, in which no silicon residue was added to the cement (0%). . Cement properties, produced with residues, were evaluated for their chemical composition, mineralogical, physical parameters (fineness, picking times, fire loss and insoluble residue), compressive strength, water absorption, absorption by capillarity, microscopic techniques and analytical techniques (DR-X, chemical composition and thermal analyzes of TG / DTG). As results, there were no significant differences in the physical parameters of the cements produced. Cement mortars produced with higher residue contents (70% and 50%) had the highest values of compressive strength and lower values of capillary water absorption, voids index and water absorption by capillarity than mortars produced with standard cement ( without siliceous residue). The same was not observed for cement mortars with 30% silicon residue. Analytical techniques of scanning electron microscopy images indicated a more closed porosity for cement mortars in the contents of 70% and 50% of cement with residue. Thus, as a conclusion, the utilization of the residue studied as partial replacement material of granulated slag in composite cement type "E" is technically and environmentally feasible.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
18

Nalet, Camille. "Influence de la stéréochimie et de la fonctionnalité de molécules organiques sur l'hydratation de composés cimentaires." Thesis, Dijon, 2015. http://www.theses.fr/2015DIJOS086/document.

Повний текст джерела
Анотація:
Le manque de connaissance sur les interactions existantes entre les adjuvants organiques et les phases minérales ainsi que leur influence sur les mécanismes d’hydratation du Ciment Portland Ordinaire (CPO) limite le développement de nouvelles molécules organiques avec des propriétés améliorées et contrôlées. Ici, le but de ces travaux était de comprendre pourquoi et comment des adjuvants organiques modifient le temps de prise du CPO en faisant varier progressivement les caractéristiques de molécules organiques simples comme leur charge, leurs groupes fonctionnels (hydroxyle, hydroxy-carboxylate, carboxylate, sulfonate et phosphonate) et la stéréochimie de leurs groupes hydroxyles.Les différents retards induits par les molécules organiques étudiées sur l’hydratation du composé minéral responsable des propriétés finales du CPO, le silicate tricalcique, ont été reliés aux caractéristiques des composés organiques. Les interactions de ces derniers dont leur adsorption sur du silicate de calcium hydraté (C-S-H) ainsi que leur complexation avec les ions calcium, hydroxyde et/ou silicates en solution ont été identifiées dans des systèmes à l’équilibre et corrélées au retard généré par les molécules organiques sur l’hydratation du silicate tricalcique.L’impact des hexitols qui varient uniquement en fonction de la stéréochimie de leurs groupes hydroxyles sur le processus de dissolution-précipitation de l’hydratation du silicate tricalcique a été étudié. L’influence de ces polyols sur l’hydratation d’un mélange luminatesulfate de calcium a été expliquée par leur adsorption sur l’ettringite, les AFm et par leur complexation ionique en solution. Pour finir, cette étude s’est focalisée sur les conséquences des interactions des hexitols avec l’ettringite et les ions aluminate en solution sur l’hydratation des phases silicates présentes dans le CPO
The current limited knowledge on the interactions between organic admixtures and mineral phases as well as their influence on the hydration mechanisms of the Ordinary Portland Cement (OPC) represents a real limitation in the development of new organic products with improved and controlled properties. Here, this study intended to understand why and how organic admixtures modify the setting time of OPC by progressively varying the characteristics of simple organic molecules such as their charge, functional groups (hydroxyl, hydroxy-carboxylate, carboxylate, sulfonate and phosphonate) and the stereochemistry of their hydroxyl groups.The different retardations induced by the organic molecules studied on the hydration of the mineral compound responsible of the final properties of OPC, tricalcium silicate, were related to the characteristics of the organic admixtures. The interactions of these organic compounds such as their adsorption on calcium silicate hydrate (C-S-H) and their complexation with calcium, hydroxide and/or silicate ions in solution were identified in systems at equilibrium and correlated to the retarding effect generated by the organic molecules on the hydration of tricalcium silicate.The impact of hexitols which differ from one another in the stereochemistry of their hydroxyl groups on the dissolution-precipitation process of the hydration of tricalcium silicate was studied. The influence of these polyols on the hydration of a calcium aluminate and calcium sulfate mixture was explained by their adsorption on ettringite and AFm as well as by their ionic complexation in solution. Finally, this study focused on the consequences of the interactions of hexitols with ettringite and aluminate ions in solution on the hydration of the silicate phases present in OPC
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
19

Arita, Carla Harue Martins 1979. "Avaliação da união de cimentos à base de metacrilato à superfície da resina composta à base de silorano." [s.n.], 2013. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/288197.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Mário Fernando de Góes
Dissertação (mestrado profissional) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-08-22T14:40:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Arita_CarlaHarueMartins_M.pdf: 3875036 bytes, checksum: a7eb7c2f429f80e13807b4154f6963ae (MD5) Previous issue date: 2013
Resumo: O objetivo do estudo foi avaliar a união de cimentos à base de metacrilato à superfície de um compósito à base de silorano, com ou sem prétratamento de superfície, em teste de microtração. No total, 84 discos de resina à base de silorano (3mmX10mm) foram confeccionados, 42 discos tiveram a superfície tratada (ST) com jatos de óxido de alumínio (50?m) e os demais (42) não tiveram a ST. Os discos foram divididos em 6 grupos e foram cimentados aos pares (n=5) conforme descrição: G1 (SAM+CD)-discos sem ST com aplicação do sistema adesivo à base de metacrilato (SAM) e cimentados com cimento resinoso dual (CD); G2 (JSAM+CD)-discos com ST com aplicação do SAM e cimentados com CD; G3 (CA)-discos sem ST cimentados com cimento resinoso autoadesivo (CA); G4 (JCA)-discos com ST cimentados com CA; G5 (SAS+CD)-discos sem ST com aplicação do sistema adesivo da resina à base de silorano (SAS), foi feita a aplicação do adesivo hidrófobo seguido da aplicação do primer, e cimentação com CD; G6 (JSAS+CD)-discos com ST com aplicação do SAS e cimentados CD. Os conjuntos (disco/cimento/disco) foram armazenados em água deionizada por 24 horas. Os conjuntos foram seccionados para a obtenção de amostras em forma de palitos de (0,7 ± 0,1mm). O teste de microtração (?TBS) foi realizado à velocidade de 0,5mm/min até a fratura. Foram calculadas as médias, desvios-padrão e análise estatística (?=0,05). Foram analisados os modos de fratura. Quatro discos, de cada grupo, foram tratados, cimentados aos pares e seccionados ao meio para análise da interface de união. As médias e desvios-padrão dos grupos foram: G1=0(0); G2=47,96(9,12); G3=50,37(8,63); G4=57,07(12,01); G5=70,74(9,18); G6=59,24(9,91). A média do G1 foi inferior e estatisticamente diferente dos demais grupos, que não apresentaram diferenças estatísticas entre eles (p>0,05). A união dos materiais à base de metacrilato à superfície da resina composta à base de silorano é influenciada pelo tratamento de superfície. Em contra partida, a união de materiais à base de metacrilato fosfatado parece não ser influenciada pelo tratamento de superfície
Abstract: The aim of this in vitro study was the investigation of microtensile bond strength of low-shrinkage silorane-based composite discs (with or without pretreatment) cemented with methacylate based-cements. In total, 84 discs of silorane-based composite (3mmX10mm) were fabricated, 42 were pretreated (PT) and 42 were not (sandblasting with oxide aluminium of 50?m) and cemented in pairs. They were divided in 6 groups (n=5) as described: G1 - no PT discs with methacrylate based adhesive applied (MA) and cemented with a methacrylate based dual cure cement (DC); G2 - PT discs with MA applied and cementes with DC; G3 - no PT discs cemented with self-adhesive cement (SA); G4 - PT discs cemented with SA; G5 - no PT discs with the adhesive of silorane based composite (ASC) applied, in this group the bond was applied first followed by the primer, and cemented with DC; G6 - PT discs with ASC cemented with DC. After 24h of deionized water storage, the sets were serially sectioned into sticks (0,7 ± 0,1mm). The microtensile bond strength test (?TBS) was performed at a crosshead speed of 0,5mm/min until failure. The means were calculated and statistically analyzed (?=0,05). Modes of falure were also determined. Four discs, for each group, were PT, cemented in pairs and cut in half to interface analysis. The means and standard deviations for all groups were: G1=0(0); G2=47,96(9,12); G3=50,37(8,63); G4=57,07(12,01); G5=70,74(9,18); G6=59,24(9,91). The mean presented by group 1 was the lowest and statistically different comparing with the others, wich did not differ statistically among each other(p>0,05). The ?TBS strength of methacylated materiais was significantly influenced by the surface pretreatment. On the other hand, the ?TBS strength of methacrylate materials with phosphate groups does not seem to be influenced by surface pretreatment
Mestrado
Materiais Dentarios
Mestra em Materiais Dentários
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
20

Yapi, Amoncou Fidel. "Etude de la corrosion des armatures dans les mortiers composes : Influence du milieu de conservation : Apport de la chronopotentiométrie." Lyon, INSA, 1991. http://www.theses.fr/1991ISAL0075.

Повний текст джерела
Анотація:
Une dès causes les plus importantes de dégradation des ouvrages en béton armé est la corrosion des armatures. Cette dernière est aggravé par la présence d'agents agressifs tels que les chlorures,les acides. Notre recherche concerne l'étude de la possibilité de corrosion des aciers placés dans des mortiers réalisés avec divers types de liants. Le liant de référence est le ciment ÇPA_55,. . Les six autres liants – son des mélanges de 70% de CPA55 et de 30% de pouzzolanes rtificielles. Les éprouvettes sont conservées dans de l'eau permutée ou dans une solution contenant 5% de MgC12. Deux méthodes d'étude de la corrosion sont utilisées: la voltampérométrie et la chronopotentiométrie : L'ensemble des paramètres de ces méthodes a été ajusté par des essais préliminaires effectués sur des éprouvettes en mortier. Afin de mieux interpréter les résultats électrochimiques, l'évolution de la microstructure est étudiée par analyse thermique différentielle et spectrométrie infrarouge. Le facteur de porosité et la distribution poreuse des mortiers sont également présentés. La méthode chronopotentiométrique fournit de meilleurs renseignements sur la corrosion des aciers. Dans la solution contenant le MgC12, seul le liant contenant 30% de métakaolin ne conduit pas à la dépassivation de l'acier
One of the most important damages of reinforced concrete constructions is the corrosion of steel reinforcement ; this last is aggravated by the presence of aggressive agents: acids, chlorides… Our research concern the study of corrosion possibility of steel reinforcement in motars made with different types of binders. We used artificial protland cement (CPA 55) as reference and the others binders are mixture of 70% CPA55 and 30 % of artificial pouzzolanic materials mainly calcined clay, fly ash, metakaolin, and slag. The specimens are cured in water or in solution containing 5% of MgCl 2 in order to study the influence of chlorides. Two methods are used to study the corrosion: voltamperometrical and chronopotentiometrical methods. In order to interpret electrochemical results, the evolution of microstructure is studied with physico chemical methods (ATD,IR, porosimetry. ) Chronopotentiometrical method give better informations with regard to steel corrosion in mortar. In solution containing MgC12, only the binder with 30% of metakaolin don't depassivate the reinforcement
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
21

Schaefer, Tiago. "Planejamento fatorial aplicado à produção de uma argamassa composta por cimento, areia e água." Universidade do Estado de Santa Catarina, 2007. http://tede.udesc.br/handle/handle/1710.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-12-08T17:19:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tiago Schaefer Capa .pdf: 31591 bytes, checksum: aea45bda8b826710ab4bea7689cf30cc (MD5) Previous issue date: 2007-02-26
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico
The objective of this work is to study the application of the experiments factorial planning for the mortar s prodution composed by cement, sand and water; as well as to verify the possibility of use of the statistical techniques for the properties improvement of the mortar in function of the factories analysis that compose the mortar. Each one of the three factories was assessed in two levels, resulting in a factorial experiment 23. The river sand used was processed at laboratory to control of the proportion of fine and thick particles. The levels used in the experiment for the proportion fine/thick of the sands were 1/9 and 6/3. The composition considered for the cement:sand proportion, in volume, were 1:3 and 1:2,5 and the water/cement factor, in weight, were of 0,55 and 0,6. For to define formulation conditions, were shaped mortar cylindrical of 5x10 cm for compressive strength. The main results were used to analyze the influence of each factor in the mortar perfermance, to define which has larger influence. Also the analysis of the interaction, or interference was considered, among the factories. Were assessed the porosity and absorption of water properties yet. These results can be used for the process optimization by the control of the variables that really matters for the product. In the experiments development was possible to observe that a great interaction exists among the factors, what hinders the definition of the levels to be considered how parameter lower and higher, not allowing the use of levels with very distant values, without interfering in important mortar s properties as consistence, that hinders to molding the cylinders. The results also allowed the effect's analysis of each factor on the answer and the trust of the obtained numbers.
O objetivo deste trabalho é estudar a aplicação de planejamento fatorial de experimentos à produção de uma argamassa composta por cimento, areia e água. Procura se também verificar a possibilidade de utilização da técnica para a melhoria das propriedades da argamassa em função da análise das variáveis que a compõem. Cada um dos três fatores foi avaliado em dois níveis, definindo-se assim um experimento fatorial 23. A areia de rio empregada foi processada em laboratório para permitir o controle da proporção de partículas finas e grossas. Os níveis utilizados no experimento para a proporção fino/grosso da areias foram 1/9 e 6/3. Os traços considerados para a proporção em volume de cimento: areia foram 1:3 e 1:2,5 e os níveis, em massa, do fator água/cimento foram de 0,55 e 0,6. Para as condições de formulação definidas, foram moldados corpos de prova cilíndricos de 5x10 cm para ensaios de compressão. Os resultados foram utilizados para analisar a influência de cada fator na resistência à compressão, definindo qual parâmetro tem maior influência. Também foi considerada a análise da interação, ou interferência, entre os fatores. Foram avaliadas ainda as propriedades de porosidade e a absorção de água. Estes resultados podem ser utilizados para otimização do processo pelo controle dos fatores que sejam efetivamente responsáveis pela melhoria do desempenho do produto. No desenvolvimento dos experimentos foi possível observar que existe uma grande interação entre os fatores, o que dificulta a definição dos níveis a serem considerados como parâmetro inferior e superior, não permitindo o uso de níveis com valores muito distantes, sem interferir em propriedades de aplicação importantes como consistência, que impede a conformação dos corpos de prova para ensaio. Os resultados permitiram também a análise do efeito de cada fator sobre a resposta e a confiança dos dados obtidos.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
22

Balducci, Ivan. "Abordagens estatísticas em testes de resistência de união entre dentina bovina, sistema adesivo e resina composta /." São José dos Campos, 2014. http://hdl.handle.net/11449/127585.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Marcia Carneiro Valera
Co-orientador: Rodrigo Máximo de Araujo
Banca: César Rogério Pucci
Banca: Eron Toshio Colauto Yamamoto
Banca: Lilian Maekawa
Banca: Alberto Noriyuki Kojima
Resumo: O objetivo deste estudo foi empregar diferentes abordagens estatísticas em dados obtidos em ensaios de micro e macrotração, em dois períodos de tempo de armazenamento, a fim de descrever e quantificar a variabilidade comumente encontrada nos testes de adesão. Foram selecionados 48 dentes bovinos. As raízes seccionadas a 2 mm abaixo da junção cementoesmalte e as faces vestibulares foram desgastadas expondo superfície de dentina plana. Os dentes foram embutidos em resina acrílica e aleatoriamente designados a quatro grupos (n = 12) para avaliação da resistência de união (RU). Para o teste de microtração foi aplicado o adesivo Adper Single Bond 2- (SE Bond 2- 3M-ESPE) numa área de 8 mm2, seguido de jato de ar por 2 a 5 s e fotopolimerização por 15 s e, a seguir, inserida a resina composta Z350 XT- (3 M-ESPE). Após 24 h de armazenamento, em água destilada a 37 ºC, para cada dente um número variável de palitos foi obtido. Doze dentes foram submetidos ao teste de microtração após 24 h (G1) e outros 12 submetidos à termociclagem (G2) seguido de microtração. Para a macrotração, a base menor dos espécimes cônicos foi de 2 mm. Doze amostras após 24 h foram submetidas ao teste de macrotração (G3) e as outras doze, após as 24 h, termocicladas (G4). Os dados foram submetidos a uma análise exploratória; seguidos de uma análise confirmatória (inferencial). A estatística descritiva e o resultado da análise de Weibull para os dados de RU (MPa) foram: G1(módulo; média ± desvio padrão: 2,54; 10,76 ± 4,21); G2 (3,36; 19,34 ± 6,42); G3 (1,96; 3,17 ± 1,51; G4 (1,75; 2,86 ± 1,68). O teste ANOVA (2-way), α = 5%, indica efeito interação significante e, os testes de Tukey e de Dunn (5%), complementaram os resultados. Pôde-se concluir: as diferentes estratégias estatísticas (análise de Weibull, análise exploratória e abordagem paramétrica) indicaram os mesmo resultados. Pode-se concluir: as diferentes...
Abstract: The aim of this study was to use different statistical approaches on data obtained from micro and macrotensile tests in two periods of time storage, in order to describe and quantify the variability commonly found in adhesion tests. 48 bovine teeth were selected. The roots were sectioned 2 mm below the cement-enamel junction and the buccal surfaces were ground to exposure a dentin flat surface. The teeth were embedded in acrylic resin and randomly assigned to four groups (n = 12) to evaluate the bond strength (BS). For the microtensile test the adhesive Adper Single Bond 2 - (2 SE Bond - 3M - ESPE) was applied in an area of 8 mm2, followed by air jet during 2 to 5 s and curing for 15 s. Right after the XT - Z350 composite resin (3M ESPE) was inserted. After 24 h of storage in distilled water at 37 °C, for each tooth a variable number of sticks was obtained. Twelve teeth were submitted to microtensile test after 24 h (G1) and other 12 to thermocycling (G2) and microtensile test. For macrotensile, the smallest base of conical shape specimens was 2 mm. After 24 h twelve samples were subjected to macrontesile test (G3) and the other twelve, after 24 h, were thermocycled (G4). The data were submitted to an exploratory analysis, followed by a (inferential) confirmatory analysis. Descriptive statistics and the results of Weibull analysis for the data of BS (MPa) of the experimental conditions were: G1 (module; mean ± standard deviation: 2.54; 10.76 ± 4.21); G2 (3.36; 19.34 ± 6.42); G3 1.96; 3.17 ± 1.51; G4 (1.75; 2.86 ± 1.68). The ANOVA (2-way), α = 5%, indicated significant interaction effect, and Tukey tests and Dunn (5%), complemented the results. The conclusion is: the different statistics strategies (Weibull analysis, exploratory analysis and parametric approach) showed the same results, namely the existence of the aging effect only for the microtensile bond; in the comparison betw...
Doutor
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
23

Freitas, Simone Fonseca de. "Colagem direta de bracket ortodontico com cimento de ionomero de vidro e com resina composta." [s.n.], 1991. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/290859.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador : Everaldo Oliveira Santos Bacchi
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-07-17T08:06:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Freitas_SimoneFonsecade_M.pdf: 1754554 bytes, checksum: f1d981a986678addbc7dcbce399e7378 (MD5) Previous issue date: 1991
Resumo: Surgiu na literatura na década de 70. o cimento de ionómero de vidro CCIV). um material obturador com promissoras propriedades anti-cariogênicas. comprovado com êxodo na dentistica e na cimentação de bandas ortodónticas. Em função da sua insuperável propriedade biológica. levamos a cabo uma pesquisa. onde se comparou a e~iciência mecânica de uma resina composta CConcise Ortodóntico) com o CIV CKelaccem). introduzindo a variável condicionamento ácido no esmalle. na colágem com bracket ortodóntico. Foram utilizados 180 prémolares que após a colagem. foram submetidos a testes de cisalhamento nos tempos de 10 minutos e 24 horas após a colagem direta...Observação: O resumo, na integra, podera ser visualizado no texto completo da tese digital
Abstract: The glass i onomer cemen'l was firs'l presen'led i the literature in 'lhe 1970's. a lu'ling ma'ler i aI of pr 000 si ng anlicarie proper'lies lhal have been successfully proved ir'1 den'lis'lics and in cemen'lalion of or'lhodon'lic bands. Due 'lo i 'ls uni que bi 01 ogi cal proper'ly. we conduce'l a research 'lha'l conIirmed 'lhe mechanical eIfi cacy 01 a composi 'la resin CConcise Orlodôn'lico) wilh 'lhe gla.ss ionomer cemen'l CKe'laccem). i n'lr oduci ng 'lhe var i a.bl e aci d e'lchi ng 01 ena.mel. i n 'lhe bonding wi 'lh or'lhodon'lic bracke'l. 180 pr emol ar lee'lh wer e used ando af'ler bonding. underwanl shear 'les'l for 10 00 nu'les and hours af'ler dirac'l bonding...Note: The complete abstract is available with the full electronic digital thesis or dissertations
Mestrado
Mestre em Ortodontia
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
24

Godoy, Luis Gabriel Graupner de 1987, Abrahão Bernardo 1985 Rohden, and Universidade Regional de Blumenau Programa de Pós-Graduação em Engenharia Ambiental. "Otimização das características do lodo de ETA visando a utilização em cimento composto e pozolânico." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações FURB, 2018. http://www.bc.furb.br/docs/DS/2018/364105_1_1.pdf.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Abrahão Bernardo Rohden.
Dissertação (Mestrado em Engenharia Ambiental) - Programa de Pós-Graduação em Engenharia Florestal, Centro de Ciências Tecnológicas, Universidade Regional de Blumenau, Blumenau.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
25

Chloup-Bondant, Myriam. "Etude des mécanismes réactionnels dans l'hydratation des silicates et aluminates tricalciques en présence d'un filler calcaire." Nancy 1, 1996. http://docnum.univ-lorraine.fr/public/SCD_T_1996_0003_CHLOUP_BONDANT.pdf.

Повний текст джерела
Анотація:
Ce travail de recherche porte sur la réactivité du carbonate de calcium dans l'hydratation des silicates et aluminates tricalciques, constituants principaux du ciment Portland. L'influence du filler calcaire sur ces ciments simplifiés a été étudiée à différents temps d'hydratation en faisant appel à diverses techniques d'analyse : DRX, MEB, DSC, ATG, RMN du 29 Siet IR. Un ciment Portland hydraté conduit à un pH de l'ordre de 12-13, donc la première partie de cette recherche constitue l'étude de la solubilité du calcaire en milieu basique. En seconde partie, il a été démontré l'incorporation des ions C02-3 dans un gel noté CxSyCuHz et la cristallisation de la portlandite. La coexistence de ces phases conduit à la formation de solutions solides CxSyCuHz-CH. En troisième partie, l'hydrolyse de C3A en présence ou en l'absence de filler calcaire confirme les travaux de plusieurs checheurs. Enfin nous avons vu dans un dernier temps, l'hydratation d'un ciment simplifié (C3S + C3A) en présence ou en l'absence de carbonate de calcium et de CaSO4. Les formations d'un gel CxSyAtCuHz, d'ettringite, de C4ACH11 et de portlandite ont été mises en évidence. La cohabitation de ces différentes phases entraîne l'existence de complexes chimiques et d'ettringites mixtes. L'influence du milieu de conservation sur ces différentes éprouvettes a également été étudiée
This study shows how limestone reacts in the hydration of tricalcium aluminate and silicate, main constituents of Portland cement. The effect of limestone is characterized for different hydration times with different analytical techniques: XRD, SEM, DSC, TGA, 29Si NMR and IR Portland cement hydration gives a pH equal to 12 to 13, so in the first part of this study, limestone solubility in basic solutions is investigated. In the second part, we show the incorporation of coexistence of these phases, the formation of solid solutions CxSyCuHz-CH occurs. Third, C3A hydration with or without limestone agrees with litterature. Endly, we study the hydration of a simple cement (C3S + C3A) with or without calcium carbonate and CaSO4. Formation of CxSyAtCuHz ,ettringite, C4ACH11 and portlandite are noted. The cohabitation of these phases entail the existence of chemical complexes and substitued ettringite. The effect of different atmospheres on the samples is also studied
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
26

Benabdillah, Jalil. "Le système alumine khi-CaO-H2O, les aluminates de calcium hydrates et les processus d'hydratation : influence de la composition, de la température et du temps." Montpellier 2, 1997. http://www.theses.fr/1997MON20126.

Повний текст джерела
Анотація:
Une nouvelle approche pour l'etude du systeme caoal#2o#3h#2o a ete adoptee en utilisant l'alumine de transition khi dont la filiation avec la bayerite a permis d'explorer de nouveaux equilibres. La synthese et l'hydratation des composes c#3a, c#1#2a#7 et ca, equivalents anhydres de c#3ah#6, c#2ah#8 et cah#1#0, a permis l'etablissement des chemins de leurs cristallisations. Les caracterisations des 4 principaux hydrates cah#1#0, c#2ah#8, c#4ah#1#3 et c#3ah#6, ont ete effectuees grace a 3 techniques croisees : rayons x, atdatg et meb. L'etude des comportements thermiques de ces hydrates a mis en evidence leur tres grande labilite. Les hydrates alumino-calciques sont tous metastables et donnent par decomposition la gibbsite et la vaterite. En outre, le suivi de l'hydratation des melanges chaux-alumine khi en systeme statique a 20c, representatif des processus qui gerent l'hydratation du ciment alumineux, a permis de confirmer la metastabilite de c#2ah#8, c#4ah#1#3 et surtout celle de c#3ah#6.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
27

Gallias, Jean-Louis. "Etude des caractéristiques physiques et chimiques de la liaison acier corrodé-pâte de ciment." Toulouse 3, 1992. http://www.theses.fr/1992TOU30131.

Повний текст джерела
Анотація:
Les principaux phenomenes physiques et chimiques, intervenant entre les armatures corrodees et le beton qui les enrobe, sont etudies sur un modele experimental associant acier corrode et pate de ciment et sur des melanges simples entre les produits de corrosion de l'acier et les composants du ciment. La couche des produits de corrosion sur l'acier, en raison de son importance porosite ouverte, absorbe par capillarite une fraction de l'eau de la pate fraiche provoquant la perturbation de l'hydratation du ciment dans une epaisseur trois fois plus importante que celle de la couche de corrosion sur l'acier. L'absorption d'eau s'accompagne par un degagement de l'air occlus dans la couche de corrosion formant des vides a la limite de presence de la pate et creant, ainsi, une zone de faible resistance entre l'acier et la pate. Des les premiers jours de cure, les produits de corrosion de l'acier reagissent avec l'hydroxyde de calcium et l'eau de la pate pour former un ferrite de calcium hydrate hexagonal et un ferrite de calcium hydrate cubique. La presence d'ions carbonates ou chlorures accelere les reactions precedentes et conduit a la formation de carboferrite de calcium hydrate ou de solutions solides entre ferrite et chloroferrite de calcium hydrate. En presence d'ions sulfates, le monosulfoferrite et le trisulfoferrite de calcium hydrate se forment. La cristallisation de ces produits dans la zone de transition entre l'acier corrode et la pate de ciment se traduit par une amelioration locale des proprietes mecaniques de la liaison
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
28

Pimentel, Lia Lorena. "Telhas onduladas a base de cimento portland e residuos de Pinus caribaea." [s.n.], 2000. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/257653.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador : Antonio Ludovico Beraldo
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Agricola
Made available in DSpace on 2018-07-27T22:27:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Pimentel_LiaLorena_M.pdf: 1641186 bytes, checksum: cc00e59b9f4962f2f9f8d4d9ad6aa892 (MD5) Previous issue date: 2000
Mestrado
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
29

Luca, Fraga Luciola Rangel de. "Avaliação clinica de materiais hibridos de ionomero de vidro resina composta utilizados como selantes de fossulas e fissuras." [s.n.], 1997. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/289739.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Luiz Andre Freire Pimenta
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontlogia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-07-22T22:10:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 LucaFraga_LuciolaRangelde_M.pdf: 2708746 bytes, checksum: 263e8cde6b81530b4f48917819c3f732 (MD5) Previous issue date: 1997
Resumo: O objetivo deste estudo foi avaliar clinicamente os materiais híbridos de ionômero de vidro/resina composta, Vitremer (3M) e Dyract (Dentsply), quando utilizados como sei antes de fóssulas e fissuras. Para tanto, foram utilizados os primeiros molares permanentes inferiores de cem crianças na faixa etária de sete e oito anos, sendo um dos materiais utilizado no elemento esquerdo e o outro no direito, alternadamente. Decorridos seis e doze meses do selamento, foi efetuada a avaliação clínica e a análise comparativa dos materiais, quanto à retenção e à capacidade de prevenção de cárie em relação a um grupo controle não selado. Os resultados da análise estatística demonstraram a semelhança de desempenho entre os materiais no período de seis meses.. quanto à retenção. Aos doze meses as avaliações clínicas demonstraram índices de 95,9% e 85,7% de retenção para o Dyract e o Vitremer respectivamente, implicando em uma diferença estatisticamente significativa entre os materiais (OR > 1). Os materiais híbridos demonstraram efeito protetor contra a cárie estatisticamente significante em relação ao grupo controle, aos seis e doze meses (OR < 1)
Abstract:The aim of this study was to evaluate the clinical performance of two glass ionomer/resin composite hybrid materiais, when applied as pits and fissures sealants. The mandibular first permanent molars on one side of dental arch in 100 children were sealed with Vitremer (3M), and the same teeth on the other side were sealed with Dyract (Dentsply). Six and twelve months after placement, examiners documented sealant retention and caries prevention in relation to an unsealed contrai group. The results, supported by statistical analysis, showed similarity betwen the material's perfomance afier six months. At one year, the retention of the Vitremer (3M) Was significantly less (OR) than the Dyract (Dentsply), the rates of complete retention were 95.9% and 85.7% fqr Dyract and Vitremer respectively. The caries preventive effect of hybrid materiais in sealed group was significantly different (OR<1) in comparison with the unsealed group, at six and twelve months
Mestrado
Dentística
Mestre em Clínica Odontológica
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
30

Serra, Mônica Campos 1964. "Estudo In Vitro do desenvolvimento de carie em esmalte adjacente a restaurações de cimento de ionomero de vidro ou resina composta." [s.n.], 1989. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/289781.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Luiz Antonio Ruhnke
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-07-18T05:58:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Serra_MonicaCampos_M.pdf: 3471836 bytes, checksum: 9be25d1e0f7c034878b5f28d279e2341 (MD5) Previous issue date: 1989
Resumo: O objetivo deste trabalho foi avaliar a instalação progressão de cáries secundárias induzidas in vitro pOr ciclagens de desmineralização e remineralização. Vinte e um pré-molares humanos foram seccionados longitudinalmente e cada metade denta.l casualmente restaurada com cimento ionomérico ou resina composta. O efeito dos materiais restauradores no desenvolvimento das lesões artificiais foi analisado através de microdureza. Os resultados obtidos indicam que a utilização de cimento de ionômero de vidro, como material restaurador, deve ser importante na prevenção ou remineralização de cáries secundárias, mesmo em situação de alto desafio cariogênico
Abstract: The purpose of t.his in vitro study was to evaluate differences in initiation and progression of caries-like lesions around restorations in in enamel. A demineralization/remineralization cycling model was used to induce experimental secondary caries around cavities filled with glass ionomer cement or composite resin, and the effects of these materials were compared by microhardness profiles. The results indicated that glass ionomer cement shows potential value as a restorative material for the prevention of reversal of secondary caries even in situation of high caries challenge
Mestrado
Materiais Dentarios
Mestre em Odontologia
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
31

Silva, Nelson Silkunas da. "Efeito da adição de dodecilbenzenosulfonato de sodio e dibutilftalato nas propriedades de argamassa de cimento composto." [s.n.], 2007. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/250451.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Ines Joekes
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Quimica
Made available in DSpace on 2018-08-11T02:24:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silva_NelsonSilkunasda_M.pdf: 522816 bytes, checksum: 99774b9c46cdd62d41438af35afb8ac3 (MD5) Previous issue date: 2007
Resumo: Uma das áreas mais importantes da química dos materiais a base de cimento é a procura pela melhoria das propriedades destes materiais utilizando-se aditivos. Neste trabalho desenvolveu-se um aditivo a base de dodecilbenzenossulfonato de sódio (SDBS), um superplastificante, e dibutilftalato (DBP), um plastificante de PVAc que pode ser um desincorporador de ar. Inicialmente foi estabelecido o poder desincorporador de ar do dibutilftalato em argamassa, pasta e concreto de cimento portland, obtendo-se resultados de desincorporação de até 95 % do ar incorporado nas preparações. A seguir foram confeccionados corpos de prova de argamassa de cimento CP III 32 RS, traço 1:3 e relação água cimento de 0,40 com o aditivo misto em várias concentrações. Os corpos de prova foram ensaiados para sorção de água e resistência à compressão. Verificou-se que a formulação mais rica em SDBS (80 % de SDBS e 20 % de DBP, em massa) aumenta impermeabilidade (até 3 vezes), mas não aumenta a resistência à compressão proporcionalmente, indicando incorporação excessiva de ar. Com a formulação mais rica em DBP (80 % DBP e 20 % SDBS, em massa) aumenta a impermeabilidade (até 2 vezes) e a resistência à compressão (até 25 % em relação ao controle). Com este aditivo foi possível reduzir a relação água cimento para 0,35 o que aumentou a resistência à compressão em cerca de 40 %. Estes resultados mostram que o aditivo formulado pode ser usado para incrementar a resistência à compressão e a impermeabilidade de argamassas, competindo em preço com os de mercado
Abstract: An important area in the field of cement based materials is the search for additives that improve the properties of these materials. In this work, an admixture containing sodium dodecylbenzene sulfonate (SDBS), a superplasticizer, and dibutylphtalate (DBP), a plasticizer used in PVAc which can also be used as an air entrapment reducer, was developed. Initially, the effectiveness of DBP as air entrapment reducer was tested in pastes, mortars and concrete, obtaining results as high as 95 % reduction. Then, mortar test specimens with slag modified cement, sand-to-cement ratio 3:1 and water-to-cement ratio 0.40 were prepared using the mixed additive in different concentrations in the water. The specimens were tested for water sorption and compressive strength. It was observed that the additive formulation richest in SDBS (80 % SDBS and 20 % DBP) increases the impermeability (up to 3 times) but does not increase the compressive strength of the specimens in the same proportion, signaling that air entrapment is still high. Using the DBP richest formulation (80 % DBP and 20 % SDBS) increases the waterproofing (up to 2 times) and also the compressive strength (up to 25 %). With this additive it was possible to prepare test specimens with a water cement ratio 0.35 and a compressive strength increase of near 40 %. These results show that the admixture developed can be used to increase the impermeability and compressive strength of mortars, competing properly in price with those available in the market
Mestrado
Físico-Química
Mestre em Química
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
32

Rodrigues, Daniela Santos. "Análise da porosidade, resistência mecânica e desgaste de cimentos de ionómero de vidro e resina composta." Master's thesis, [s.n.], 2014. http://hdl.handle.net/10284/4358.

Повний текст джерела
Анотація:
Projeto de Pós-Graduação/Dissertação apresentado à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para obtenção do grau de Mestre em Medicina Dentária
Os cimentos de ionómero de vidro e as resinas compostas são os materiais restauradores diretos mais usados em medicina dentária. Os ionómeros de vidro apresentam libertação e absorção de iões de flúor com potencial efeito preventivo e remineralizante no processo de cárie dentária. No entanto, apresentam pobres propriedades físico‒mecânicas quando comparados com as mais recentes resinas compostas. Este trabalho de mestrado teve como principal objectivo avaliar a influência da porosidade, composição química e microestrutura nos mecanismos de desgaste e resistência mecânica de resinas compostas e cimentos de ionómero de vidro aplicados em medicina dentária. Foi realizado um estudo experimental in vitro com amostras cilíndricas (6 x 4 mm) de três materiais restauradores diretos: 1) ionómero de vidro convencional (Ionofil®Molar, VOCO, Alemanha); 2) ionómero de vidro modificado por resina (Vitremer™, 3M, ESPE, EUA); 3) resina composta nanohíbrida (Grandio®SO, VOCO, Alemanha)Foi feita a análise da porosidade por microscopia óptica e microscopia electrónica de varrimento (FEG‒SEM). A rugosidade foi avaliada por parâmetros Ra e Rt por um rugosímetro com um comprimento de amostragem (cut‒off) de 0,8 mm e uma velocidade de medição de 0,1 mm/s. Já, a resistência mecânica foi mensurada por testes de compressão axial com velocidade de 1 mm/min. Por fim, grupos de amostras de materiais foram utilizados para análise do desgaste sob força axial de 20 N, deslocamento horizontal de 2,5 mm, a uma frequência de 1 Hz, durante 90 min em solução de saliva artificial a 37o C. A resina composta apresentou menor taxa de porosidade (1,21 ± 0,20%) comparado aos dois ionómeros de vidro (5,69 ‒ 7,54 %). Menores valores de rugosidade e menor área de desgaste foram verificados para a resina composta. Também maiores valores de resistência mecânica foram reportados para a resina composta (334 ± 15,9 MPa) quando comparado ao ionómero de vidro convencional (78,78 ± 13,30 MPa) e modificado por resina (169,50 ± 20,98 MPa). O presente trabalho evidenciou que a resina composta possui melhor comportamento mecânico sob compressão e desgaste com menor taxa de porosidade e valores de rugosidade quando comparado ao ionómero de vidro convencional e modificado por resina. Os cimentos de ionómero de vidro necessitam ainda de grande avanço tecnológico até poderem igualar as propriedades físicas, mecânicas e ópticas das resinas compostas. Glass ionomer cements and dental resin composite are commonly used in restorative dentistry. Glass ionomers can release and absorb fluor ions assuming a potential to prevent caries and induce remineralization of tooth tissues. However, glass ionomers have poor physical and mechanical properties when compared with recent dental composite resins. The main aim of this work was to evaluate the influence of porosity, chemical composition and microstructure on the wear and compressive strength of dental resin composite and glass ionomers. Cylindrical samples (6 x 4 mm) were composed of three different materials: 1) conventional glass‒ionomer cement (Ionofil®Molar, VOCO, Germany); 2) a resin‒modified glass‒ionomer cement (Vitremer™, 3M, ESPE, USA), and;3) a nano‒hybrid resin composite (Grandio®SO, VOCO,,Germany). Porosity and topography of the materials were evaluated by optical and scanning electron microscopy (FEG‒SEM). Roughness was measured by Ra and Rt parameters at 0.1 mm/s under cut off of 0.8 mm. Mechanical compressive tests were performed at 1 mm/min. Wear tests were carried out at 20 N, 2.5 mm of displacement, and at 1 Hz for 90 min in artificial saliva solution. Resin composite revealed a lower porosity (1.21 ± 0.20%) than glass ionomer cements (5.69 – 7.54%) as well as lower values of Ra and Rt roughness. Also, resin composite showed higher values of mechanical strength (334 ± 15.9 MPa) compared to (78.78 ± 13.30 MPa) conventional or (169.50 ± 20.98 MPa) modified glass ionomers. Glass ionomer cements showed a poor mechanical behavior associated to a high porosity rate when compared to resin composite. That stimulates the development on novel glass ionomer cements in order to improve their performance in oral cavity.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
33

Espezim, Catherine Schmitz. "Comportamento de resinas compostas e de um cimento de ionômero de vidro resinoso após desafio erosivo." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/96092.

Повний текст джерела
Анотація:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências da Saúde, Programa de Pós-Graduação em Odontologia, Florianópolis, 2011
Made available in DSpace on 2012-10-26T08:43:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 299513.pdf: 1473039 bytes, checksum: dc0dde2ba2fd7f87900cfa0434357f6f (MD5)
Este estudo in vitro foi realizado com o objetivo de avaliar a microdureza, a rugosidade e a massa de resinas compostas (Filtek Z250/ 3M ESPE, Filtek Z350XT/ 3M ESPE, Opallis/ FGM, Filtek P90/ 3M ESPE) e de um cimento de ionômero de vidro resinoso (Vitremer/ 3M ESPE) após um desafio erosivo. Foram confeccionados 30 corpos de prova, com formatos cilíndricos (5,0 mm de diâmetro X 2,0 mm de espessura) de cada material. Para avaliar a microdureza Vickers, a rugosidade e a alteração da massa foram realizadas mensurações antes do desafio erosivo (inicial) e após o desafio erosivo (final). Para tal, utilizou-se um microdurômetro, com carga de 100g por 10s, um rugosímetro com parâmetro de medição Ra e uma balança eletrônica com precisão de 0,0001g, respectivamente. O desafio erosivo foi realizado com uma bebida tipo cola, 3 vezes ao dia por 5 minutos cada. Entre as imersões na bebida, os corpos de prova sofreram ciclagem de pH, no qual ficavam 3 horas diárias em uma solução desmineralizante e 21 horas em solução remineralizante. Tal procedimento foi realizado por 14 dias. Os dados foram analisados estatisticamente através dos testes ANOVA e Tukey (p<0,05). Apesar de ter sido observado um aumento na massa e uma diminuição na rugosidade, os resultados demonstraram que o desafio erosivo não interferiu estatisticamente nessas propriedades. Para a microdureza, as resinas compostas Filtek Z350XT, Filtek P90, Opallis e o ionômero Vitremer mostraram uma diminuição significativa após o desafio erosivo, no entanto para a Filtek Z250 a diminuição não foi significante. Agrupando as três propriedades, microdureza, rugosidade e alteração de massa, mostraram-se mais estáveis após o desafio erosivo, a resina Filtek Z250 seguida da Filtek Z350XT, Filtek P90, Opallis e o Vitremer, sendo que este último apresentou diferença significativa quando comparado com as resinas compostas. Concluiu-se que o desafio erosivo não alterou a rugosidade e nem a massa dos materiais avaliados. No entanto para a microdureza, houve uma queda significativa do Vitremer e das resinas compostas, com exceção da Filtek Z250. Agrupando as três propriedades, constatou-se melhor estabilidade ao desafio erosivo para as resinas compostas.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
34

Fonseca, Beatriz Maria da. "Propriedades mecânicas, físico-químicas e biológica de adesivo experimental com incorporação de epigalocatequina-3-galato /." São José dos campos, 2015. http://hdl.handle.net/11449/136681.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Sérgio Eduardo de Paiva Gonçalves
Co-orientador: Anuradha Prakki
Banca: Alexandre Luiz Souto Borges
Banca: Kátia Regina Hostílio Cervantes Dias
Banca: Roberta Caroline Bruschi Alonso
Banca: César Rogério Pucci
Resumo: O objetivo desse estudo foi avaliar o efeito da adição de EGCG em adesivo experimental na manutenção da camada híbrida, avaliando suas propriedades mecânicas, físico-químicas e biológica. A primeira etapa do estudo envolveu a manipulação do adesivo com incorporação de EGCG (0,5%, 1,0% e 1,5%) na relação BisGMA 55% / HEMA 45%, canforoquinona 0,5% e DMAEMA 0,5%. O grau de conversão (GC) dos monômeros foi avaliado por Espectroscopia micro-Raman (GC : EGCG 1.5 - 99,11a; EGCG 1.0 - 99,02a; EGCG 0.5 - 96,58ab; Controle - 85,47b). A segunda etapa envolveu a realização de análises mecânicas e físico-químicas [resistência flexural (RF) e módulo de elasticidade (ME); módulo de resiliência (RE) e resistência a compressão(RCo); sorção (A) e solubilidade (S) em água; contração de polimerização (CP)]; teste de resistência à microtração (RA) imediato (24 h) e longitudinal (6 meses); e teste biológico [ensaio de citotoxicidade (CI)]. Os resultados foram: RF, ME, RE, RCo e CP não apresentaram diferença significativa entre os grupos. Os testes de A e S apresentaram redução dos valores para os grupos EGCG 0.5 e 1.0; RA imediato (24 h) não apresentou diferença entre os grupos. Após 6 meses houve redução dos valores somente para os grupos Controle e EGCG 1.5, os grupos EGCG 0.5 e 1.0 mantiveram os valores de RA constantes. CI: a incorporação de EGCG aumentou a viabilidade celular nas diluições de 0,1% e 1,0%, comparado ao grupo Controle. Pôde-se concluir que a incorporação de EGCG independente da concentração não afetou o GC. As concentrações de 0,5% (100 μg/ml) e 1,0% (200 μg/ml) em volume de EGCG é capaz de preservar a camada híbrida formada e prorrogar a longevidade das restaurações em resina composta, além de aumentar a viabilidade celular
Abstract: The aim of this study was to evaluate the effect of EGCG in an experimental adhesive to reduce the hybrid layer degradation, through mechanical, physical-chemical and biological analysis. The first step of this study involved manipulation of the adhesive model with the incorporation three different concentrations of EGCG (0.5%, 1.0% and 1.5%) in relation BisGMA 55% / 45% HEMA, 0.5% camphorquinone and 0.5% DMAEMA. The conversion degree (DC) of adhesive monomers was evaluated by micro-Raman spectroscopy (GC: EGCG 1.5 (1.5%) - 99,11a; EGCG 1.0 (1.0%) - 99,02a; EGCG 0.5 (0.5%) - 96,58ab; Control - 85,47b). The second step involved the mechanical and physicochemical analysis [flexural strength (FS) and elastic modulus (EM); resiliency modulus (RM) and compressive bond strength (CBS), sorption (A) and solubility (S) in water; shrinkage polymerization (SP)]; microtensile bond strength test (μTBS) immediately (24 h) and longitudinal (6 months) and biological analyze [cytotoxicity assay (CY)]. The results were: FS, EM, RM, CBS and SP showed no significant difference between groups; A and S tests showed reduced values only for EGCG 0.5 and 1.0 groups. RA immediately (24) did not differ between groups. After six months there was a reduction of the values only for the control and EGCG 1.5 groups, EGCG groups 0.5 and 1.0 maintained the RA values. CY: EGCG incorporation increased the cell viability in 0.1% and 1.0% dilutions compared to the control group. It was concluded incorporation of EGCG at 0.5, 1.0 and 1.5 concentrations did not affect the degree of conversion of the monomers. Thus, the incorporation of 0.5% (100 μg/ml) and 1.0% (200 μg/ml) EGCG amount can preserve the hybrid layer formed and prolong longevity composite resin restorations in addition to increasing cell viability.
Doutor
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
35

Mesquita, Marcelo Ferraz 1967. "Efeito do periodo de armazenagem e do condicionamento acido sobre a resistencia a tração da união cimento de ionomero de vidro-resina composta." [s.n.], 1993. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/290079.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Simonides Consani
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-07-18T11:19:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Mesquita_MarceloFerraz_M.pdf: 2921307 bytes, checksum: f7f6816179f5c37b6cabb8e216b02876 (MD5) Previous issue date: 1993
Resumo: Este trabalho teve como objetivo avaliar in vitro o efeito do tempo de armazenagem e do condicionamento ácido sobre a resistência à tração da união entre cimento de ionômero de vidro e resina composta. Foram utilizadas 100 amostras divididas em 4 grupos de variáveis, com 5 repetições cada variável, nos períodos de tempo de: 1 hora, 1 dia, 1 semana, 1 mês e 3 meses. Para a confecção das amostras, foi utilizada uma matriz de teflon dividida em duas partes, uma para receber o cimento de ionômero de vidro e a outra para receber a resina composta. Após a confecção das amostras, as mesmas foram armazenadas em estufa, a 37°C e umidade relativa de 100% durante os períodos propostos...Observação: O resumo, na íntegra poderá ser visualizado no texto completo da tese digital
Abstract: The purpose of this study was to evaluate, in vitro, the effect of storage time and the acid atack on the tensile bond strenght between glass ionomer cement and composite resin. Hundred specimens were used divided into four variable groups with five repetitions each one, in the followed periods of time: 1 hour, 1 day, 1 week, 1 month e 3 months. To make specimens, were used a matrix of teflon divided into two portions: one for glass ionomer cement another for composite resin. After preparation, the specimens were stored in 37ºC and 100% relative umidity during the periods proposed ...Note: The complete abstract is available with the full electronic digital thesis or dissertations
Mestrado
Materiais Dentarios
Mestre em Ciências
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
36

Basting, Roberta Tarkany. "Avaliação "in situ" da microduresa de materiais hibridos de ionomero de vidro/resina composta em função do tempo apos a fotopolimerização." [s.n.], 1999. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/288310.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Monica Campos Serra
Dissertação (mestrado) - Universidade Esatdual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-07-24T19:47:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Basting_RobertaTarkany_M.pdf: 5364710 bytes, checksum: fb93ea48edd3f4d2de1426ce80e72d18 (MD5) Previous issue date: 1999
Resumo: Propriedades dos materiais híbridos de ionômero de vidro/resina composta têm sido extensamente analisadas, podendo-se observar que os testes laboratoriais são os mais utilizados como metodologia de pesquisa. O objetivo deste trabalho foi avaliar a dureza superficial in situ de materiais híbridos de ionômero de vidro/resina composta em função do tempo após a fotopolimerização, através de uma metodologia que possa predizer o desempenho clínico dos materiais. Foram analisados cinco materiais: Fuji II LC / GC Corporation (Fu), Vitremer / 3M (Vi), Freedom / SDI (Fr), Dyract / Dentsply (Dy) e Z 100/ 3M (Zl). Um dispositivo acrílico intra-bucal palatal foi confeccionado para cada um dos 24 voluntários participantes do experimento, no qual foi fixado um corpo de prova de cada material. Os tempos estudados foram: 30 min, 1 h, 2 h, 4 h, 8 h, 24 h, 48 h, 7 dias, 10 dias, 14 dias, 17 dias e 21 dias após a fotopolimerização. A Análise de Variância, seguida do teste de Tukey ao nível de 1%, mostrou diferenças significativas de dureza entre todos os materiais (Fu < Vi < Fr < Dy < ZI) até 48 horas. A partir do sétimo até o décimo quarto dia;, não se verificaram diferenças estatísticas entre os materiais Fr e Dy (Fu < Vi < Fr = Dy < Zl). No décimo sétimo e vigésimo primeiro dias, os materiais Vi, Fr e Dy apresentaram igualdade estatística, diferindo dos demais (Fu < Vi = Fr = Dy < Zl). A regressão polinomial mostrou um aumento de dureza em função do tempo para cada um dos materiais híbridos, exceto para o material Z 1. A metodologia in situ utilizada permitiu concluir que houve um aumento da dureza superficial de todos os híbridos de ionômero de vidro/resina composta testados em função do tempo após fotopolimerização, embora houvesse diferenças de dureza entre esses materiais
Abstract: The properties of glass-ionomer / hybrid composite resin materiaIs have been widely analyzed and laboratory tests are used more as a research methodology. The purpose of this paper was to evaluate the superficial hardness of glass-ionomer / composite resin hybrid materiaIs in situ at different post-iITadiation times, by means of a methodology that can predict the clinical performance of the materiaIs. Four hybrid materiaIs were analyzed: Fuji rI li,C / GC Corporation (Fu), Vitremer / 3M (Vi), Freedom / SDI (Fr) and Dyract / Dentsply (Dy). One composite was used as a control group: Z 100 / 3M (ZI). Palatal intra-oral acrylic appliances were made for each one ofthe 24 volunteers in the experiment. In each appliance, a specimen of each material was fixed. Microhardness testing was performed at 30 min, 1 h, 2 h, 4 h, 8 h, 24 h, 48 h, 7 days, 10 days, 14 days, 17 days and 21 days after initial Iight-curing. The Analysis of Variance, folIowed by the Tukey test, showed significant dift'erences of hardness among alI materiaIs (Fu < Vi < Fr < Dy « ZI) up to 48 hours. From t.he seventh to the fourteenth day, statistical differences were not found between Freedom and Dyract (Fu < Vi < Fr = Dy < ZI). On the seventeenth and twenty-first days, Vitremer, Freedom and4Dyract presented statistical equality, but differed ITom the others (Fu < Vi = Fr = Dy < ZI). The polynomial regression showed an increase of hardness over time for the hybrid materiaIs, but not for the composite. The in situ methodology used allowed the conclusion to be reached that there was an increase in the superficial hardness of alI the glass-ionomer / composite resin hybrid materiaIs tested at each post-irradiation time, although there were differences of hardness among these materiaIs
Mestrado
Dentística
Mestre em Clínica Odontológica
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
37

Magalhães, Claudia Silami de. "Avaliação quantitativa da microinfiltração em cavidades de classe V restauradas com materiais hibridos de ionomero de vidro/resina composta." [s.n.], 1997. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/288308.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Monica Campos Serra
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-07-23T00:07:36Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Magalhaes_ClaudiaSilamide_M.pdf: 2310367 bytes, checksum: abc110f4c4d7e29799ce02a031a83b58 (MD5) Previous issue date: 1997
Resumo: O objetivo deste estudo "in vitro" foi avaliar quantitativamente a microinfiltração em cavidades de classe V restauradas com materiais híbridos de ionômero de vidro/resina composta, comparando-os com um cimento de ionômero de vidro e com um sistema de resina composta/adesivo dentinário. Foram preparadas cavidades cilíndricas na superfície radicular de 105 dentes humanos extraídos, a cerca de 4 mm da junção amelo-cemeotária. Os dentes foram divididos aleatoriamente em cinco grupos, cada um contendo 21 unidades experimentais. Os grupos controles foram restaurados com um cimento de ionômero de vidro ou com um sistema de resina composta/adesivo dentinário. Os grupos experimentais foram restaurados com três materiais híbridos de ionômero de vidro/ resina composta, sendo dois cimentos de ionômero de vidro modificados por resina e uma resina composta modificada por poliácido. Todos os dentes foram termociclados por 500 vezes, entre temperaturas de 5 ± 2 °C e 55 ± 2 °C, com um tempo de permanência de 1 minuto em cada banho. Em seguida, os espécimens foram imersos em solução aquosa de azul de metileno a 2%, por 24 horas, a 37 °C. A microinfiltração foi quantificada através de espectrofotometria e expressa em micrograma de corante por mililitro de solução. A análise estatística dos dados não indicou diferença significante entre os materiais (^2=5,37, a > 0,05). Sob as condições experimentais utilizadas neste estudo, pôde-se concluir que o desempenho dos materiais híbridos de ionômero de vidro/resina composta, frente à microinfiltração, foi similar ao do cimento de ionômero de vidro e ao do sistema de resina composta/adesivo dentinário
Abstract: The purpose of this "in vitro" study was to quantify the marginal leakage of three glass ionomer - composite resin hybrid materials in dentin cavities, compared with a glass ionomer cement and a bonded composite resin system. Standardized cylindrical class V cavities were prepared on root fecial surface of 105 extracted human uniradicular teeth, about 4 mm below the CEJ. The teeth were randomly assigned into five groups of 21 each. Control groups were restored with either a glass-ionomer cement or a bonded composite resin system. The experimental groups were restored with three glass-ionomer composite resin hybrid materials. All materials were manipulated according to manufacturers' instructions. The teeth were stored in distilled water at 37" C for 24 hours. After this storage period, the restorations were finished and polished with abrasive discs. All teeth were thermally stressed for 500 cycles with a dwell time of 1 min at 5° + 2 °C and 55° ± 2 °C, and subjected to dye penetration test (2 % methylene blue at 37 °C for 24 hours). The microleakage was quantified by spectrophotometry and was expressed as ja.g dye / mL. Statistical analysis indicated no significant differences among the five groups (x2-5.37, a > 0,05). Hence, it was concluded that glass ionomer -composite resin hybrid materials, glass ionomer cement and bonded composite resin system microleakage performances were similar, under the experimental conditions
Mestrado
Dentística
Mestre em Clínica Odontológica
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
38

Siqueira, Henrique Carvalho. "Penetração de cloretos em concretos compostos com cimento Portland branco e escória de alto forno, ativados quimicamente." Universidade Federal de Santa Maria, 2008. http://repositorio.ufsm.br/handle/1/7690.

Повний текст джерела
Анотація:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The consumption of white Portland cement (WPC), in structural concretes, has been growing lately. Thus, targeting diffuse its use, and confirm its quality and durability as structural cement, this work has the aimed to investigate the effect of concretes compounds with WPC, slag and chemical activator (Na2SO4), on its behavior against chloride ion penetration. Besides reference mixture (100% WPC), were analyzed blends containing slag replacements of 50% and 70%. A content of activator was 4% of the binder, in which, 50% were slag. The water/binder (w/b) ratios were 0.30, 0.42 and 0.55, and submitted at ages of cure 3, 7, 28 and 91 days. For analysis of chloride penetration, were evaluated the penetration coefficient (by the immersion test, in chloride solution) and the total charge passed (according ASTM C1202/05). Essays of Compressive strength, mercury intrusion porosimetry and composition of pore solution, also been made. Results showed that replacements of WPC by slag provide excellent performance in chloride penetration tests, in all ages tested, manly, in higher w/b ratios. In spite of, the compressive strength of slag concretes not have been greater than reference mixture, this type of concrete attained good results, excepted for essay with three days. Chemical activator efficiency, to accelerate the improvement of slag concrete properties, at initial ages, were verified. Its efficacy was greater as higher w/b ratio and visible until cure of 28 days. The slag addition was beneficial also for de cost, present best results in uniformity of compressive strength and penetration coefficient. Correlations between immersion test and ASTM s essay, analyzed together other tests, show that results of test described by ASTM C1202/05 aren t trustful for practical in concretes with slag additions.
O consumo do cimento Portland branco (CPB), para uso em concretos estruturais, vem aumentando consideravelmente nos últimos anos. Em vista disso, buscando difundir cada vez mais o seu uso e comprovar sua qualidade e durabilidade como cimento estrutural, este trabalho tem por objetivo investigar o comportamento, frente à ação dos íons cloreto, de concretos compostos por CPB e escória de alto forno, com e sem o uso de ativador químico (Na2SO4). Foram analisadas, além da mistura de referência (100% CPB), misturas contendo substituições parciais de CPB por teores de 50% e 70% de escória. A utilização do ativador foi realizada num teor de 4% do total de aglomerante, e este, com teor de 50% de escória. Cada mistura foi composta por relações água/aglomerante (a/ag) de 0,30; 0,42 e 0,55; e submetidas à prazos de cura de 3, 7, 28 e 91 dias. Para analisar a penetração de íons cloretos, foram avaliados os coeficientes de penetração (pelo ensaio de imersão em solução salina), e as cargas passantes (segundo a ASTM C1202/05). Além destes, foram realizados os ensaios de resistência à compressão axial, porosimetria por intrusão de mercúrio e composição da solução dos poros. Os resultados indicaram que a utilização parcial da escória proporciona desempenhos excelentes quanto à penetração dos íons cloretos em todos os prazos de cura estudados e, principalmente, nas misturas de maiores relações a/ag. Quanto a resistência à compressão, apesar de não propiciar resistências equivalentes aos concretos de referência, as misturas com escória apresentaram, exceto aos três dias, bons resultados. Foi comprovada a eficiência do ativador químico para a finalidade de acelerar o aprimoramento das resistências à compressão e penetração de cloretos, nas idades iniciais. Sua utilização mostrou ser mais eficiente, nas misturas com maiores relações a/ag e até prazos de cura de 28 dias. Em relação ao custo, a escória foi altamente benéfica, apresentando os melhores resultados em igualdade de resistência e coeficiente de penetração de cloretos. As correlações entre os ensaios de cloretos, acelerado e de imersão, analisados em conjunto com os demais ensaios realizados, permitem afirmar que os resultados do ensaio descrito pela ASTM C1202/05 não são confiáveis para concretos com adição de escória.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
39

Cioffi, Sabrina Spinelli [UNESP]. "Resistência á compressão de restauração de resina composta em preparos de classe II." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/89625.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:24:07Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-03-18Bitstream added on 2014-06-13T19:30:40Z : No. of bitstreams: 1 cioffi_ss_me_arafo.pdf: 226725 bytes, checksum: e69424b0b101d7404c408391d46af41f (MD5)
Proposição: o presente estudo tem como objetivo avaliar a resistência à compressão de restaurações de resina composta em preparos classe II, observando o tipo de preparo que possui maior resistência à compressão permitindo obter um modelo de restauração classe II com características adequadas, garantindo a qualidade da restauração, assim como sua durabilidade. Material e método: os dentes foram divididos em cinco grupos contendo oito dentes por grupo, sendo eles; Grupo 1-controle, Grupo 2- preparo mésio-oclusal com bisel, Grupo 3- preparo mesial sem canaleta e com bisel, Grupo 4- preparo mesial com canaleta e com bisel e Grupo 5- preparo mésio-oclusal sem bisel. Resultado: os resultados obtidos mostraram que o grupo controle obteve os maiores valores porém não foi estatisticamente significante quando comparado com os Grupos 2 e 5. Conclusão: preparos com extensão para oclusal apresentam valores satisfatórios porém devemos considerar que preparos preventivos não obtiveram diferença estatística quando comparados a esses preparos podendo ser indicados em casos de lesões de cárie apenas proximais.
Objective: The present study aims to evaluate the compressive strength of composite resin restorations in Class II preparations, noting the type of preparation that has greater compressive strength allowing to obtain a Class II restoration model with appropriate characteristics, ensuring the quality of restoration, as well as its durability. Methods: The teeth were divided into five groups containing eight teeth each group; Group 1- control, Group 2- mesio-occlusal preparation with bevel; Group 3- mesial preparation without groove and with bevel; Group 4- mesial preparation with groove and bevel; Group 5- mesio-occlusal preparation without bevel. Results: The results showed that the control group had higher values but not statistically significant when compared with Groups 2 and 5. Conclusion: Preparations with occlusal extension exhibited satisfactory values but we must consider that preventive preparations did not obtain satatistical difference when compared to these preparations and may be indicated in cases of only proximal carious lesions.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
40

Cioffi, Sabrina Spinelli. "Resistência á compressão de restauração de resina composta em preparos de classe II /." Araraquara : [s.n.], 2013. http://hdl.handle.net/11449/89625.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: José Roberto Cury Saad
Banca: Marcelo Ferrarezi de Andrade
Banca: Manio de Carvalho Tiburcio
Resumo: Proposição: o presente estudo tem como objetivo avaliar a resistência à compressão de restaurações de resina composta em preparos classe II, observando o tipo de preparo que possui maior resistência à compressão permitindo obter um modelo de restauração classe II com características adequadas, garantindo a qualidade da restauração, assim como sua durabilidade. Material e método: os dentes foram divididos em cinco grupos contendo oito dentes por grupo, sendo eles; Grupo 1-controle, Grupo 2- preparo mésio-oclusal com bisel, Grupo 3- preparo mesial sem canaleta e com bisel, Grupo 4- preparo mesial com canaleta e com bisel e Grupo 5- preparo mésio-oclusal sem bisel. Resultado: os resultados obtidos mostraram que o grupo controle obteve os maiores valores porém não foi estatisticamente significante quando comparado com os Grupos 2 e 5. Conclusão: preparos com extensão para oclusal apresentam valores satisfatórios porém devemos considerar que preparos preventivos não obtiveram diferença estatística quando comparados a esses preparos podendo ser indicados em casos de lesões de cárie apenas proximais.
Abstract: Objective: The present study aims to evaluate the compressive strength of composite resin restorations in Class II preparations, noting the type of preparation that has greater compressive strength allowing to obtain a Class II restoration model with appropriate characteristics, ensuring the quality of restoration, as well as its durability. Methods: The teeth were divided into five groups containing eight teeth each group; Group 1- control, Group 2- mesio-occlusal preparation with bevel; Group 3- mesial preparation without groove and with bevel; Group 4- mesial preparation with groove and bevel; Group 5- mesio-occlusal preparation without bevel. Results: The results showed that the control group had higher values but not statistically significant when compared with Groups 2 and 5. Conclusion: Preparations with occlusal extension exhibited satisfactory values but we must consider that preventive preparations did not obtain satatistical difference when compared to these preparations and may be indicated in cases of only proximal carious lesions.
Mestre
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
41

Oliveira, Fernanda Garcia de [UNESP]. "Análise clínica e clínica/digital de restaurações de lesões cervicais não cariosas: efeitos dos sistemas adesivos e tempos de análise." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/101341.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:31:25Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-09-02Bitstream added on 2014-06-13T20:22:07Z : No. of bitstreams: 1 000737133.pdf: 1925086 bytes, checksum: f98f5f34cf11968cab162e816bf69d5b (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
O objetivo desse estudo foi avaliar através das análises clínica e clínica/digital o comportamento de 90 restaurações, realizadas em lesões cervicais não cariosas, após 12 e 24 meses de suas realizações. Foram formados 3 grupos de estudo com 30 dentes cada, de acordo com os materiais e técnicas empregadas. Os dentes pertencentes ao grupo I receberam, após o condicionamento com ácido fosfórico 35% em esmalte e dentina, o sistema adesivo convencional Peak LC Bond (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA); os do grupo II receberam a aplicação do sistema adesivo autocondicionante Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão); os do grupo III, previamente à aplicação do sistema adesivo autocondicionante Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão), receberam o condicionamento com ácido fosfórico apenas em esmalte. Todos os dentes foram restaurados com a resina composta Amelogen Plus (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA). Após o acabamento e polimento, bem como aos 12 e 24 meses, as restaurações foram fotografadas para posterior análise clínica/digital em computador de alta resolução. De acordo com critérios previamente estabelecidos, dois examinadores devidamente calibrados realizaram as análises clínica e clínica/digital das restaurações, nos tempos inicial, 12 e 24 meses de suas realizações. Para a análise clínica das restaurações foram considerados as variáveis retenção, adaptação marginal, descoloração marginal, presença de lesão de cárie e sensibilidade, enquanto que para a clínica/digital, retenção e descoloração marginal. Para análise estatística foram aplicados os testes de Kruskal-Wallis, de Wilcoxon, de Friedman e de Dunn. Aos 12 e 24 meses de análise clínica e clínica/digital não foram observadas diferenças estatisticamente significativas para as variáveis analisadas...
The aim of this study was to evaluate the performance of 90 restorations performed in noncarious cervical lesions through clinical and clinica/digital analysis after 12 and 24 months. Three groups were obtained with 30 teeth each, according to the materials and techniques. The teeth of group I received, after etching with 35% phosphoric acid on enamel and dentin, the total-etch adhesive system Peak LC Bond (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA); the teeth of group II received the self-etching adhesive system Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão), and the teeth of group III, prior to application of the self-etching adhesive system Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão), received the phosphoric acid etching only in enamel. All teeth were restored with composite resin Amelogen Plus (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA). Two calibrated examiners performed the clinical and clinical/digital analysis of the restorations at baseline, 12 and 24 months. For clinical analysis were considered the factors: retention, marginal adaptation, marginal discoloration, presence of caries and sensitivity; while for the clinical/digital analysis only retention and marginal discoloration. At 12 and 24 months of clinical and clinical/digital analysis, there were no statistically significant differences for the variables analyzed among the study groups, as well as within a group in said analysis time. The dental sensitivity significantly decreased and was totally eliminated after 12 and 24 months of clinical analysis, respectively. In the statistical analysis were applied the Kruskal-Wallis, Wilcoxon, Friedman and Dunn tests. We conclude according the clinical and clinical/digital analysis that non-carious cervical lesions restorations, performed with total-etch and self-etching adhesive systems, showed satisfactory and similar clinical performance at 12 and 24 months of analysis.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
42

Souza, Grace Mendonça Dias de. "Resistencia a fratura de raizes bovinas restauradas com pino de fibra de vidro, nucleos esteticos e coroa livre de metal." [s.n.], 2003. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/289653.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientadores: Luis Alexandre Maffei Sartini Paulillo, Luis Roberto Marcondes Martins
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-08-03T10:14:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Souza_GraceMendoncaDiasde_M.pdf: 2850330 bytes, checksum: 6274f4312fb8638abfeedf84da268f79 (MD5) Previous issue date: 2003
Resumo: Quando se utilizam pinos de fibra de vidro, a porção coronária deve ser reconstruída empregando materiais estéticos como resina composta, resina modificada por poliácido, ionômero de vidro convencional ou modificado por resina, para dar proteção e estabilidade à coroa protética. Assim, o propósito deste estudo foi avaliar a resistência à fratura de raízes bovinas restauradas com pino de fibra de vidro associado a quatro materiais estéticos para núcleo, indicados para restaurações estéticas, e coroa total em resina composta indireta. Quarenta raízes bovinas tratadas endodonticamente foram inseridas em cilindros de resina poliestirênica, simulando-se o espaço do ligamento periodontal. Pinos de fibra de vidro foram cimentados com agente para cimentação resinoso e as raízes separadas em quatro grupos experimentais com dez unidades cada, de acordo com o tipo de material empregado para a confecção de núcleo: resina composta (RC), resina modificada por poliácido (RM), ionômero de vidro convencional (IV) e ionômero modificado por resina (1M). Coroas livres de metal confeccionadas em resina composta indireta - Solidex ¿ foram cimentadas sobre os núcleos sem o abraçamento radicular. As amostras foram submetidas ao carregamento tangencial de compressão após o período de sete dias de armazenamento em estufa a 37° C e 100% de umidade relativa. Os resultados obtidos foram levados à Análise de Variância (ANOVA) e ao Teste de Tukey. A ANOVA revelou haver pelo menos uma diferença estatística significativa entre as médias obtidas e o Teste de Tukey (p>0,05) mostrou que os melhores resultados de resistência à fratura foram obtidos para os núcleos em resina composta (RC - 71,97kgf - a), que não diferiram dos núcleos confeccionados em ionômero de vidro modificado por resina (IM - 62,15kgf - ab). Entretanto, este não apresentou diferença estatística do ionômero convencional (IV - 51,99kgf - b) e da resina modificada por poliácido (RM - 50,21kgf - b). A análise do padrão de fratura evidenciou que em nenhuma amostra houve fratura radicular, todas as amostras fraturaram na interface pino/núcleo
Abstract: When glass fiber posts are used, the coronary portion should be reconstructed using esthetic materials such as composite resin, polyacid-modified composite resin, conventional glass ionomer cement or resin-modified glass ionomer, in order to protect and stabilize the prosthetic crown. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the fracture resistance of bovine roots restored with glass fiber posts associated to four core esthetic materials indicated for esthetic restorations and total crowns in indirect composite resin. Forty endodontically treated roots were inserted in polyestyrene resin cylinders, simulating periodontal ligaments space. Glass fiber posts were cemented with resin cement and the roots divided in four experimental groups with ten specimens each, according to the core material: composite resin (CR), polyacid-modified composite resin (MR), conventional glass ionomer (GI) and resin-modified glass ionomer (MI). Metal free crowns made of indirect composite resin - Solidex - were cemented onto the cores without using ferrule. The tangential load was applied to samples after a seven-day storage at 100% relative humidity and 37° C. The obtained data were subject to Analysis of Variance (ANOVA) and Tukey Test. The ANOVA results revealed that there was at least one significant statistical difference among the obtained means, while the Tukey Test (p>0.05) showed that the best results for resistance to fracture were obtained for the composite resin cores (CR - 71.97kgf - a), which did not differ from the resin-modified glass ionomer ones (MI - 62.15kgF - ab). However, there was no statistical difference among the resin-modified glass ionomer, the conventional glass ionomer (GI - 51.99kgF - b) and the polyacid-modified composite resin (MR - 50.21kgF- b). The analysis of the fracture pattems evidenced a complete absence of root fractures in the samples. On the other hand, all samples were fractured in the core/post interface
Mestrado
Dentística
Mestre em Clínica Odontológica
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
43

Oliveira, Fernanda Garcia de. "Análise clínica e clínica/digital de restaurações de lesões cervicais não cariosas : efeitos dos sistemas adesivos e tempos de análise /." Araçatuba, 2013. http://hdl.handle.net/11449/101341.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Renato Herman Sundfeld
Banca: Ticiane Cestari Fagundes
Banca: Anderson Catelan
Banca: André Luiz Fraga Briso
Banca: Márcio Grama Hoeppner
Resumo: O objetivo desse estudo foi avaliar através das análises clínica e clínica/digital o comportamento de 90 restaurações, realizadas em lesões cervicais não cariosas, após 12 e 24 meses de suas realizações. Foram formados 3 grupos de estudo com 30 dentes cada, de acordo com os materiais e técnicas empregadas. Os dentes pertencentes ao grupo I receberam, após o condicionamento com ácido fosfórico 35% em esmalte e dentina, o sistema adesivo convencional Peak LC Bond (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA); os do grupo II receberam a aplicação do sistema adesivo autocondicionante Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão); os do grupo III, previamente à aplicação do sistema adesivo autocondicionante Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão), receberam o condicionamento com ácido fosfórico apenas em esmalte. Todos os dentes foram restaurados com a resina composta Amelogen Plus (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA). Após o acabamento e polimento, bem como aos 12 e 24 meses, as restaurações foram fotografadas para posterior análise clínica/digital em computador de alta resolução. De acordo com critérios previamente estabelecidos, dois examinadores devidamente calibrados realizaram as análises clínica e clínica/digital das restaurações, nos tempos inicial, 12 e 24 meses de suas realizações. Para a análise clínica das restaurações foram considerados as variáveis retenção, adaptação marginal, descoloração marginal, presença de lesão de cárie e sensibilidade, enquanto que para a clínica/digital, retenção e descoloração marginal. Para análise estatística foram aplicados os testes de Kruskal-Wallis, de Wilcoxon, de Friedman e de Dunn. Aos 12 e 24 meses de análise clínica e clínica/digital não foram observadas diferenças estatisticamente significativas para as variáveis analisadas ...
Abstract: The aim of this study was to evaluate the performance of 90 restorations performed in noncarious cervical lesions through clinical and clinica/digital analysis after 12 and 24 months. Three groups were obtained with 30 teeth each, according to the materials and techniques. The teeth of group I received, after etching with 35% phosphoric acid on enamel and dentin, the total-etch adhesive system Peak LC Bond (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA); the teeth of group II received the self-etching adhesive system Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão), and the teeth of group III, prior to application of the self-etching adhesive system Clearfil Protect Bond (Kuraray Medical Inc., Kurashiki, Okayama, Japão), received the phosphoric acid etching only in enamel. All teeth were restored with composite resin Amelogen Plus (Ultradent Products, Inc., South Jordan, USA). Two calibrated examiners performed the clinical and clinical/digital analysis of the restorations at baseline, 12 and 24 months. For clinical analysis were considered the factors: retention, marginal adaptation, marginal discoloration, presence of caries and sensitivity; while for the clinical/digital analysis only retention and marginal discoloration. At 12 and 24 months of clinical and clinical/digital analysis, there were no statistically significant differences for the variables analyzed among the study groups, as well as within a group in said analysis time. The dental sensitivity significantly decreased and was totally eliminated after 12 and 24 months of clinical analysis, respectively. In the statistical analysis were applied the Kruskal-Wallis, Wilcoxon, Friedman and Dunn tests. We conclude according the clinical and clinical/digital analysis that non-carious cervical lesions restorations, performed with total-etch and self-etching adhesive systems, showed satisfactory and similar clinical performance at 12 and 24 months of analysis.
Doutor
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
44

Ribeiro, Beatriz Regalado Galvão [UNESP]. "Efeito de tratamentos de superfície sobre a adesão de reparo com resina composta em restarações cerâmicas á base de zircônia Y-TPZ envelhecida hidrotermicamente." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/97272.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:28:38Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-03-14Bitstream added on 2014-06-13T19:37:29Z : No. of bitstreams: 1 ribeiro_brg_me_arafo.pdf: 4642522 bytes, checksum: 066941fb16edc09232849f9d5518af78 (MD5)
O lascamento e a delaminação da porcelana de cobertura são considerados problemas técnicos frequentes em restaurações cerâmicas com infraestrutura em zircônia Y-TZP. O reparo intraoral com resina composta pode ser uma alternativa de tratamento para solucionar esse problema. Esse estudo avaliou o efeito de diferentes tratamentos de superfície e agentes de união sobre a união entre resina composta e zircônia Y-TZP envelhecida. Corpos-de-prova de zircônia Lava (n=14) foram confeccionados em forma de blocos (7,0 x 7,0 x 1,7 mm). Metade dos espécimes foi submetida ao envelhecimento hidrotérmico em autoclave a 134°C, 3 bar e 8 horas, enquanto a outra metade não sofreu envelhecimento (grupo controle). Difração de raios-X mostrou picos característicos das fases tetragonal e monoclínica, após a zircônia ser submetida ao tratamento em autoclave. As amostras foram subdivididas, de acordo com o tratamento de superfície: jateamento com partículas de alumina 50 μm, deposição triboquímica de sílica 30 μm (Rocatec Soft) ou sem tratamento abrasivo. Microscopia eletrônica de varredura, Espectroscopia por Dispersão de Energia (EDS) e Difração de raios-X foram utilizados para caracterização das amostras após os tratamentos. Clearfil Porcelain Bond Activator + Clearfil SE Bond; fina camada dos cimentos resinosos Panavia F ou RelyX U100 foram utilizados como agentes de união, antes da aplicação da resina composta Filtek Z350 XT, na forma de um cilindro (4,0 x 2,0 mm). Os nove subgrupos experimentais foram submetidos à ciclagem térmica (6.000 ciclos, 5 e 55°C, 30 segundos de imersão) antes do ensaio de resistência de união ao cisalhamento, em máquina de ensaios mecânicos EMIC DL2000 a uma velocidade de 0,5 mm/min. Os valores de resistência de união foram avaliados por meio da Análise de...
Chipping and adhesive failure of the veneer porcelain are considered frequent technical problems in zirconia YTZP-based ceramics restorations. The intraoral repair with composite resin become as an alternative treatment to solve this problem. This study evaluated the effect of different surface treatments, hydrothermal aging and bonding agent about the union Y-TZP zirconia/composite resin. 360 Lava zirconia specimens were made in the form of blocks (7.0 x 7.0 x 1.7 mm). Half of the specimens were subjected to hydrothermal aging by autoclaving at 134°C, 3 bar and 8 hs, while the other half were not subjected to aging (control group). X-ray diffraction analysis showed characteristic peaks of tetragonal and monoclinic phase, after the zirconia be subjected to autoclave treatment. The samples were subdivided according to the surface treatment: Sandblasting with 50 μm alumina particles, tribochemical silica coating 30 μm (Rocatec Soft) or without abrasive treatment. Scanning electron microscopy, Energy-dispersive spectroscopy (EDS) and x-ray diffraction were used for surface characterization. After the surface treatment 3 different bonding agents were applied: Clearfil Porcelain Bond Activator + Clearfil SE Bond; thin layer of luting cements Panavia F or RelyX U100. A cylinder (2.0 x 4.0 mm) of composite Filtek Z350 XT was built on the prepared zirconia to simulate the repairing. The nine experimental subgroups (n = 14) were thermal cycled (6,000 cycles, 5 and 55°C, 30-second dwell time) before the test of shear bond strength in mechanical testing machine EMIC DL2000 (0.5 mm/min). Bond strength values were evaluated using 2-way ANOVA and Tukey’s test (α = 5%). The fracture analyzed as adhesive failure, cohesive or mixed. All specimens without abrasive surface treatment debonded during thermal cycling. The results... (Complete abstract click electronic access below)
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
45

Pouey, Maria Tereza Fernandes. "Beneficiamentos da cinza de casca de arroz residual com vistas à produção de cimento composto e/ou pozolânico." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2006. http://hdl.handle.net/10183/7733.

Повний текст джерела
Анотація:
A cinza de casca de arroz é um resíduo agro-industrial decorrente do processo de queima da casca de arroz, sendo largamente encontrada no Rio Grande do Sul, pois, historicamente, este Estado é o maior produtor de arroz no Brasil, com cerca de 45% da produção nacional. Empregada como fonte de energia, a casca de arroz é queimada em diversas empresas; algumas, devido à sua natureza, incorporam a cinza ao produto, mas a maioria não encontra outro destino que não o descarte em forma de aterro, criando, assim, um problema ambiental de poluição do solo, do ar e de rios e córregos. No entanto, devido à presença de elevado percentual de sílica (SiO2) na sua constituição, a cinza de casca de arroz pode ter vários empregos. Na construção civil, pode ser empregada como pozolana, conforme vários estudos já vêm demonstrando. Porém, encontra restrições por motivos como sua cor escura, que confere aos cimentos, argamassas e concretos aos quais é adicionada, uma coloração também escura, e a falta de uniformidade apresentada em termos de características químicas e, principalmente, mineralógicas. A cor escura não é um problema de ordem técnica, mas estética e de aceitação no mercado. Já a composição mineralógica está associada à atividade pozolânica e a falta de uniformidade do material disponível implica na incerteza do grau de reatividade. Este trabalho teve o objetivo de verificar a viabilidade técnica do emprego de cinzas de casca de arroz residuais na confecção de cimentos Portland composto e/ou pozolânico, a partir de beneficiamentos das mesmas, que associam tratamentos físicos, químicos e/ou térmicos, os quais têm como finalidade reverter e/ou minimizar os aspectos negativos citados. Para tanto, foram empregadas três cinzas de casca de arroz, oriundas de diferentes processos de produção e com composições mineralógicas distintas. Após definidos os tratamentos a serem aplicados, através de seleção pelos critérios de cor e composição mineralógica, as cinzas tratadas foram avaliadas quanto à sua pozolanicidade, pelo Índice de Atividade Pozolânica (IAP) da NBR 5752 e também por um IAP alterado, proposto neste trabalho. A produção de cimentos com CCA beneficiada se deu a partir de um cimento base com substituição por CCA, em massa e em diferentes percentuais. Tais cimentos foram avaliados quanto à resistência à compressão, aos tempos de pega, à pozolanicidade e à expansibilidade a quente. A análise dos dados obtidos indica que os tratamentos propostos e/ou a associação deles resultam em beneficio no desempenho das cinzas, em pelo menos um dos vários aspectos considerados. A presente pesquisa permite concluir que as CCA residuais têm potencial para serem empregadas na produção de cimentos, tanto aquelas menos cristalinas, quanto as mais cristalinas. Para tanto, devem ser beneficiadas, sendo pelo menos submetidas a tratamento físico para redução de sua granulometria. Se outros objetivos forem pretendidos, como coloração clara, os tratamentos térmico ou químico podem ser empregados.
Rice husk ash (RHA) is an agricultural by-product originating from the burning of rice husks. It is widely available in the state of Rio Grande do Sul, the largest rice producer in Brazil, accounting for approximately 45% of the country’s rice production. Rice husks are burned as a source of power in a number of different industries, some of which manage to incorporate the resulting ash to their products. Still, most industries have no use for the ash and dump this waste material in landfill sites, which may give rise to serious environmental problems by polluting soils, rivers, streams and the air. However, as RHA has high silica (SiO2) content, it can be used in several applications. A number of studies have already demonstrated the potential for using this material as a pozzolan but the dark coloration of the ash is seen as a restriction to this because RHA adds a dark tint to cement, mortars and concrete. In addition, the differences in chemical composition and mineralogical characteristics between batches aggravate this problem. The dark coloration is not a technical issue but it affects the appearance of the final product and therefore its acceptance by customers. The mineralogical composition of the ash affects pozzolanic activity. The lack of homogeneity of available RHA also adds a degree of uncertainty regarding the reactivity of mortars and mixes. This study aims to investigate the technical feasibility of using processed RHA in the production of pozzolanic or composite portland cement. The processing of RHA includes physical, chemical and/or thermal treatments that aim to eliminate and/or minimize the problems faced in the use of RHA. Three different samples of RHA produced with different production processes and with different mineralogical compositions were used. The treatment processes were selected according to criteria of color and mineralogical composition of the ash. After treatment, the pozzolanic activity of ash samples was assessed using the Pozzolanic Activity Index (PAI) proposed by Brazilian Standard NBR 5752 and a modified PAI that was devised for this study. Cement samples using processed RHA were prepared using different content of RHA as substitutions for cement. The following properties were assessed in the modified cement samples: compressive strength, hardening time, pozzolanic activity and heat expansion. Results indicate that the proposed treatment (alone or in association) improve the performance of the ash in at least one of the properties investigated. It is possible to conclude that RHA (of varying degrees of crystallinity) holds a potential application in the production of cement. It is essential that the ash should undergo a physical process to reduce its particle size. If other aims are important, such as bleaching, thermal or chemical treatments may also be used.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
46

Paludo, Tamara. "Influência de diferentes cargas de cimentação na resistência de união de cimentos resinosos à dentina." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2012. http://hdl.handle.net/10923/939.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Ginamara Lima (ginaj@pucrs.br) on 2012-05-04T12:15:08Z No. of bitstreams: 1 438178.pdf: 2149932 bytes, checksum: 72e349d1108a96e32586f332a6db74c4 (MD5)
Made available in DSpace on 2012-05-04T12:15:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 438178.pdf: 2149932 bytes, checksum: 72e349d1108a96e32586f332a6db74c4 (MD5)
Este trabalho avaliou a influência de diferentes cargas de cimentação na resistência de união de cimento resinoso convencional e autoadesivo. Para isso, foram selecionados 42 molares humanos hígidos. Os dentes foram desgastados em politriz até a remoção de esmalte. Os dentes tiveram suas raízes embutidas em resina acrílica autopolimerizável. Foram confeccionadas pastilhas de resina composta (Filtek Z 350 XT, 3M ESPE), conforme as orientações do fabricante. Para cimentação com cimento resinoso convencional Rely X ARC (3M ESPE) – Grupo 1 foi realizado condicionamento ácido da superfície (ácido fosfórico 37%), lavagem, secagem com algodão, aplicação de duas camadas de adesivo (Adper Single Bond 2) e fotoativação através de um fotopolimerizador de luz halógena, seguido da manipulação e da aplicação do cimento, conforme orientações do fabricante. Já a cimentação com o cimento resinoso autoadesivo RelyX U100 (3M ESPE) – Grupo 2 foi feita em dentina úmida, manipulação e aplicação do cimento de acordo com orientações do fabricante. Em ambos os grupos, o bloco de resina composta foi posicionado sobre o cimento com carga de 10 N, 30 N e 60 N pelo tempo de dois minutos e fotoativado pelo tempo de 160 segundos (3M ESPE). As amostras foram armazenadas por 24 horas em 100% de umidade a 37°C. As restaurações foram incluídas com resina acrílica autopolimerizável e submetidas a cortes seriados, obtendo-se o formato de prismas. Os espécimes (n=15 para cada carga) ficaram divididos conforme o cimento e a carga utilizados. Após, foram submetidos ao teste de resistência de união a microtração na máquina de ensaios universal EMIC DL-2000. Além disso, dois conjuntos de cada grupo foram seccionados no sentido mésio-distal, com um disco diamantado de dupla face. As superfícies foram polidas com lixas de carbeto de silício, seguido de polimento com pastas diamantadas. As amostras foram desmineralizadas, desproteinizadas, secadas, metalizadas e observadas em microscópio eletrônico de varredura em aumento de 1.000 a 4.000 vezes. Os resultados foram submetidos à Análise de Variância e ao teste de Tukey HSD. A carga de 30N apresentou o maior valor de resistência de união em ambos os grupos, sendo 17,27 ± 5.33 MPa no Grupo 2 (dois) e 15,33 ± 2.75 MPa no Grupo 1 (um). Já a carga de 10 N apresentou valores intermediáriários de resistência de união, sendo (9,47 ± 4.07 MPa) para o Grupo 2 (dois) e (9,36 ± 5.08) para o Grupo 1 (um). A carga de 60 N foi a que apresentou menores valores de resistência de união (9,47 ± 2.64 MPa) para o Grupo 2 (dois) e (9,36 ± 2.49) para o Grupo 1 (um). Houve diferença estatística entre a carga de 30 N do Grupo 2 (dois) e a carga de 60 N do Grupo 1 (um) e também entre a carga de 30 N do Grupo 2(dois) com a carga de 60 N do Grupo 2 (dois). O tipo de fratura foi analisado através de imagens obtidas em MEV e a falha do tipo mista foi predominante em ambos os grupos e cargas. Os resultados sugerem que diferentes cargas de cimentação podem interferir na resistência de união do cimento resinoso RelyX ARC e Rely X U100.
This study evaluated different loads during the cementation on the microtensile bond strength of conventional and self-adhesive resin cement. Fortytwo extracted caries-free molars were selected. Flat coronal dentin surfaces were exposed until the removal of enamel. The selected teeth were embedded in autopolymerized acrylic resin. Composite resin discs (Filtek Z 350 XT, 3M ESPE) were made according to the manufacturer´s instructions. Luting procedures with Rely X ARC - Group 1 (3M ESPE) were made with etched with 37% phosphoric acid gel, rinsed with water and the excess dentin moisture was removed and were applied two consecutive coats of the adhesive (Adper Single Bond 2) and light cured with halogen light (3M ESPE). Immediately the cement was manipulated according to the manufacturer’s instructions and the composite discs were placed under 10N, 30N or 60N static load for 2 minutes. Specimens were light cured for a total of 160 seconds. Luting procedures with Rely X U100 (3M ESPE) - self-adhesive resin cement - Group 2 were made with moist dentin, the cement was manipulated according to the manufacturer’s instructions, following the same protocol of the luting procedures of conventional resin cement. The bonded specimens were stored in water at 37ºC for 24 hours. The restorations were embedded in autopolymerized acrylic resin and then longitudinally sectioned in the “x” and “y” directions perpendicular to the bonded interface to produce rectangular bonded sticks. Specimens (n=15) were divided according to cement and the load. The microtensile bond strength was conducted on a mechanical testing machine EMIC DL-2000. In order to evaluate the hybrid layer, two teeth of each group were cut perpendicular to the bonding interface, exposing the middle of the teeth. The surfaces were flatted and followed by polished and a dehydration process. Specimens were sputter coated with gold and examined with a scanning electron microscope (SEM) at a x1000 to a x4000 magnification. Data were subjected to Analysis of Variance and Tukey’s test (p<0.05). The load of 30 N showed the best mean of the microtensile bond strength of the both groups (17,27 ± 5,33 MPa to group 1 and 15,33 ± 2,75 MPa to group 2). The load of 10 N of group 2 showed intermediary values (9,47 ± 4,07 MPa) followed by load of 10N (9,36 ± 5,08 MPa) and 60N of group 1 (7,84 ± 2,49 MPa). The load of 60N of group 2 resulted in the lowest values (7,34 ± 2,64 MPa). The mode of failure was determined using SEM and the mixed failure werer predominant in all groups. The results suggest that different load during the luting procedures can interfere on the bond strength of resin cements.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
47

Badini, Sérgio Ricardo Garcia. "Estudo in vivo e in vitro do vedamento marginal em restaurações de resina composta em cavidades de classe V /." São José dos Campos, 2001. http://hdl.handle.net/11449/110665.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Rosehelene Marotta de Araújo
Banca: Emilio Carlos Zanatta
Banca: Margareth Oda
Banca: José Roberto Rodrigues
Banca: Henrique Cerveira Netto
RESUMO: A finalidade deste trabalho foi verificar a possível infiltração marginal, em cavidades de Classe V, restauradas com resina composta e dois sistemas adesivos, variando-se o tipo de metodologia: estudo in vivo e in vitro. No estudo in vitro,foram realizados dois testes laboratoriais: 1) termociclagem, empregando-se 300 ciclos de trinta segundos cada em banhos entre 5"a 55" C e, 2)utilizando-se termociclagemmais carga de 33kgf/cem ciclos. Foram utilizadas 60 pré-molares humanoshigidos, onde foram confeccionados preparos cavitários de Classe V com dimensões de aproximadamente 2mm de largura X 2mm de altura X 1,5rnmde profundidade. Os dentes para os testes in vitroforam aleatoriamente divididosem quatro grupos de dez dentes cada: grupo 1 - aplicação de carga etermociclagem com o emprego do adesivo Single Bond; grupo 2 - aplicação decarga e termociclagem com o emprego do adesivo Prime & Bond NT; grupo 3 -aplicação de termociclagem com o emprego do adesivo Single Bond; grupo 4 -aplicação de termociclagem com o emprego do adesivo Prime & Bond NT. Osdentes foram pintados com esmalte de unha, respeitando-se a distancia de 1 mm darestauração, ficaram imersos em solução de nitrato de prata a 50% por 24 horas,lavados e secos e expostos a luz fluorescente por oito horas em solução reveladora Kodak. Apos esse período, os dentes receberam duas secções no sentido oclusogengival, para verificar a infiltração em estereomicroscópio. Para os estudos invivo, formaram-se dois grupos: grupo 5 - aplicação do sistema adesivo SingleBond; grupo 6 - aplicação do sistema adesivo Prime & Bond NT. Apos os vinte edois dentes terem sido restaurados e permanecidos em função por sessenta dias, osmesmos foram extraídos, limpos e pintados com esmalte de unha, respeitando-se a distancia de 1 mm da restauração, ficaram imersos em solução de nitrato de prata a50% por 24 horas, lavados e secos e ...
ABSTRACT: The purpose of this study was to verify the marginal infiltration, in restorations of Class V, restored with composed resin and two adhesive systems, being varied the methodology type: study in vivo and in vitro. In the study in vitro, two tests was accomplished: I) thermocycling, with 300 cycles of thirty seconds each in bathing among 5ºtu 55º C and2) study in vitro being used thermocycling more load of 33kgf/100 cycles. 60 higidhuman bicuspids were used, where cavity of Class Vwere made with dimensionsof approximately 3mm of widthX 2mm of height X2mmof depth. The teeth for the tests in vitro were handomlydivided in four groups of ten teeth each: a) group 1- load application and thermocycling with the employment of adhesive Single Bond; b) group 2- load application and thermocyclingwith the employment of the Pime&Bond NT; c) group 3- thermocyclingapplication with the employment of adhesive Single Bond; d) group4 - thermocycIingapplication with the employment of the Prime &Bond NT. Theteeth were colored with fingernail enamel, being respected distances if of 1mm of the restoration, they were immerged in solution of silver nitrate at 50% for 24 hours, washed and dryand exposed to the fluorescent light by eight hows indeveloping solution Kodak. After that period, the teeth received two cuts in oclusogengival sense, to verify the infiltration in stereomicroscopy. For the studies in vivo, they were formed twogroups: e) group 5 - application of the adhesive system Single Bond; f) group 6 - applicationof the adhesive systemPrime &Bond NT. After the restorations complete, the twenty teeth stayed in function by sixty days. They were extracted, clean and painted with fingernail enamel, being respected distances it of 1mm ofthe restoration, they were immerged in solution of silver nitrate at 50% for 24hours, washed and dry and exposed to the fluorescentlight by eight hours in developing solution Koda...
Doutor
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
48

Zucco, Loris Lodir. "Estudo da viabilidade de fabricação de placas de compositos a base de cimento e casca de arroz." [s.n.], 1999. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/257606.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Antonio Ludovico Beraldo
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Agricola
Made available in DSpace on 2018-07-28T14:17:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Zucco_LorisLodir_M.pdf: 2425536 bytes, checksum: a3aabb52e031511f2b469557e372f93f (MD5) Previous issue date: 1999
Mestrado
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
49

Antunes, Alberto Nogueira da Gama. "Efeito do tratamento de superficie e armazenamento na resistencia da união entre resina composta indireta e cimento auto-adesivo." [s.n.], 2007. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/288183.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Mario Fernando de Goes
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-08-08T12:49:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Antunes_AlbertoNogueiradaGama_M.pdf: 2715470 bytes, checksum: f02dda3ea737577e7f386991ff69db32 (MD5) Previous issue date: 2007
Resumo: Este estudo avaliou o efeito de diferentes tratamentos na superfície de resina composta utilizada para restaurações indiretas e do armazenamento em água na resistência de união com cimento auto-adesivo. Quarenta blocos cilíndricos de compósito MZ100 com dimensões de 4x10mm (altura x diâmetro) foram cimentados dois a dois com o cimento RelyX Unicem. Vinte corpos-deprova foram divididos, em cinco grupos de acordo com o tratamento de superfície. G1 (controle)- Sem tratamento; G2- Jateamento com partículas de óxido de alumínio (Al2O3); G3- Aplicação do condicionador de metal; G4- Jateamento com partículas de óxido de alumínio seguido da aplicação do condicionador de metal; G5- Jateamento com partículas de óxido de alumínio e aplicação do silano. Após a cimentação (24 horas), os conjuntos foram seccionados, produzindo espécimes em forma de palito com aproximadamente 0,8mm2 de área. Após a obtenção dos palitos, o ensaio de tração foi executado, em uma máquina de ensaio universal (Instron) sob velocidade de 0,5mm/min em dois períodos de tempo: 48 horas e 40 dias após a cimentação. As médias de resistência de união em 48 horas foram G1 = 45,48MPa; G2 = 47,17MPa; G3 = 36,16MPa; G4 = 41,68MPa; G5 = 45,84MPa. Após quarenta dias de armazenamento as médias de resistência de união foram: G1 = 48,07MPa; G2 = 42,56MPa; G3 = 37,84MPa; G4 = 34,17MPa; G5 = 45,59MPa. No período de teste de 48 horas e 40 dias a aplicação do condicionador de metal resultou em valores de resistência de união menores em relação aos outros tratamentos. O armazenamento de quarenta dias produziu redução estatisticamente significativa na resistência de união para o G4. Os demais grupos não apresentaram diferenças estatisticamente significante (p>0,05)
Abstract: The aim of this study was to evaluate the effect of different treatments and water storage on bond strength of an indirect resin cemented using self-adhesive luting cement. Forty cylindrical blocks (4X10mm) were cemented together in pairs using RelyX Unicem cement. Twenty samples were divided in groups of five according to surface treatment. G1 (control)- no surface treatment was applied; G2- Surface was sandblasted with Al2O3 particles; G3- surface was treated with metal conditioner; G4- samples were sandblasted with Al2O3 particles and metal conditioner was applied; G5- samples were sandblasted with Al2O3 and silane agent was applied. The pairs were sectioned twenty four hours after cementation, producing beams with cross-section area of 0.8mm2 approximately. Microtensile testing was performed 48 hours and 40 days after luting procedure using a universal testing machine (Instrom) at a crosshead speed of 0,5mm/min. The means obtained for microtensile bond strength after 24 hours were: G1 = 45.48MPa; G2 = 47.17MPa; G3 = 36.16MPa; G4 = 41.68MPa; G5 = 45.84MPa. After forty days of storage the means obtained for microtensile bond strength were: G1= 48.07MPa; G2 = 42.56MPa; G3= 37.84MPa; G4 = 34.17MPa; G5 = 45.59MPa. After 48 hours and 40 days, the application of Alloy primer resulted in the lowest microtensile bond strength values when compared to all the other treatments. Water storage for 40 days produced a statistically significant reduction of microtensile bond strength values for group G4. Other groups did not reveal statistically significant reduction of bond strength after storage (p>0,05)
Mestrado
Materiais Dentarios
Mestre em Materiais Dentários
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
50

Rocha, Daniel Maranha da. "Eficiência de três cimentos de ionômero de vidro como dissipadores de cargas em bases de restaurações de resina composta : análise por meio da extensometria elétrica /." São José dos Campos : [s.n.], 2007. http://hdl.handle.net/11449/89621.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Rebeca Di Nicoló
Banca: Lafayette Nogueira Júnior
Banca: Diego Klee Vasconcelos
Resumo: O objetivo neste estudo foi analisar, por meio da extensometria elétrica, a eficiência dos cimentos de ionômero de vidro convencionais e modificados por resina composta como dissipadores de cargas em restaurações de resina composta. Em matrizes de poliuretano foram colados, dois strain gauges, de modo que suas superfícies superiores tangenciassem a parede de fundo da matriz de ambos os lados (esquerdo e direito). Foram confeccionados 10 corpos de prova em cada grupo num total de 40, sendo no Grupo 1: preenchimento total com resina composta microhíbrida (Opallis); Grupo 2: colocação de uma base de 3mm de cimento de ionômero de vidro convencional (Maxxion R) e preenchimento com resina composta; Grupo 3: colocação de uma base de 3mm de cimento de ionômero de vidro para forramento (Vidrion F) e preenchimento da cavidade com resina composta, e; Grupo 4: colocação de uma base de 3mm de cimento de ionômero de vidro modificado por resina composta (Vitremer) e preenchimento da cavidade com resina composta. Os corpos de prova foram posicionados numa máquina universal de ensaios (EMIC) na qual sofreram uma carga de 50 N no período de 30 s, a uma freqüência de 10 Hz, totalizando 300 leituras por strain gauge. Os dados dos dois sensores foram captados por um amplificador de sinais elétricos e, posteriormente, analisados por um software Os dados coletados foram analisados estatisticamente pelos testes ANOVA e Tukey (p? 0,05), e não apresentaram diferenças estatisticamente significantes. Pode-se concluir que a presença do CIV como material de base de restaurações de resina composta, bem como os tipos de cimento utilizados não apresentaram alterações nos valores de microdeformação.
Abstract: The aim of this study was to use the strain gauge method to analyze in vitro the efficiency of conventional and resin modified glass ionomer cements as occlusal load dissipaters in composite restorations. Two strain gauges were bonded to polyurethane matrixes with cyanoacrylate adhesive, so that their top surfaces would be tangential to the bottom wall of the matrix on both sides (left and right). For each group, 10 test specimens were made, 40 specimens in total. In Group 1: the cavities were completely filled with microhybrid composite resin; Group 2: filled with conventional glass ionomer cement and microhybrid composite; Group 3: filled with conventional glass ionomer cement for lining and microhybrid composite; Group 4: filled with resin modified glass ionomer cement and microhybrid composite. The test specimens were placed in a universal test machine EMIC, and subjected to a 50 N load for 30 s. Monitoring was done ten times every second, thus providing 300 readings per strain gauge. Data from the two strain gauges were amplified and transferred with an electrical signal amplifier, and then recorded to be analyzed later by special AqDados software. The data collected were statistically analyzed by ANOVA and the Tukey tests (p? 0,05). The mean microdeformation values found for the experimental groups showed no statistically significant difference. From the data obtained in this study, it could be inferred that the presence of GIC as a base material for resin composite restorations, and also the types of cements used presented no significant alterations in the microdeformation values.
Mestre
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!

До бібліографії