Добірка наукової літератури з теми "Bardo museum"

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся зі списками актуальних статей, книг, дисертацій, тез та інших наукових джерел на тему "Bardo museum".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Статті в журналах з теми "Bardo museum":

1

Fekih-Romdhane, Feten, Leila Chennoufi, and Mejda Cheour. "PTSD and Depression Among Museum Workers After the March 18 Bardo Museum Terrorist Attack." Community Mental Health Journal 53, no. 7 (February 7, 2017): 852–58. http://dx.doi.org/10.1007/s10597-017-0085-z.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Kebir, Ahlem, Sabrina Kacher, and Daniel Meneveaux. "PRADO: An Education Tool for Moorish Architectural Heritage through Virtual Reality." Digital Presentation and Preservation of Cultural and Scientific Heritage 10 (September 13, 2020): 195–204. http://dx.doi.org/10.55630/dipp.2020.10.14.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
This article presents a workflow for creating a 3D virtual environment, dedicated to the architectural heritage education. The objective is to make the process accessible to any museum, through a space by space construction. The obtained results are employed in a virtual tour of the Bardo of Algiers, a witness to Moorish palatial architecture.
3

Høigilt, Jacob, and Kjetil Selvik. "Debating terrorism in a political transition: Journalism and democracy in Tunisia." International Communication Gazette 82, no. 7 (January 10, 2020): 664–81. http://dx.doi.org/10.1177/1748048519897519.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
In March 2015, in the midst of a political transition, Tunisia was rocked by a terrorist attack at the Bardo Museum in downtown Tunis in which 21 people were killed. How did Tunisian journalists manage the tension between a heightened sense of insecurity and the country’s uncertain democratic development? This article analyses journalistic commentary on the causes and implications of terrorism four years into the transition sparked by the Arab uprisings. It provides an empirically nuanced perspective on the role of journalism in political transitions, focusing on journalists as arbitrators in public debate. We argue that influential Tunisian journalists fell back on interpretive schema from the Ben Ali era when they tried to make sense of the Bardo attack, thus facilitating the authoritarian drift of the Tunisian government at the time. They actively contributed to the non-linearity of a political transition, despite enjoying real freedom of speech.
4

Moumni, Ridha. "Archaeology and Cultural Policy in Ottoman Tunisia Part II: Muhammad Khaznadar (1871–99)." Muqarnas Online 38, no. 1 (December 6, 2021): 223–52. http://dx.doi.org/10.1163/22118993-00381p08.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Abstract This article is the second part of a study focusing on Muhammad Khaznadar’s role in the history of archaeology in nineteenth-century Tunisia. Whereas part I traced the meteoric rise of Muhammad Khaznadar as a Tunisian cultural figure, the second part of this inquiry examines Khaznadar’s fall from power and the end of his monopoly over the country’s antiquities. Following the dismissal of his father, Mustafa Khaznadar, as grand vizier in 1873, Muhammad’s artifacts were seized by the bey. The Khaznadar collection then attracted the attention of the new grand vizier, Khayr al-Din (1873–78). Influenced by the activities of Muhammad Khaznadar, Khayr al-Din sought to create a national museum of antiquities. However, this project came to an end with Khayr al-Din’s dismissal and the subsequent arrival of French colonizers, who established the Bardo Museum (then called the Alaoui Museum) in 1888. The historical narrative written by the French colonial authority erased the memory of prominent Tunisian archaeologists and collectors who had been active in the preceding decades. This article seeks to highlight the important contributions of local Tunisians to the development of archaeological research and policies surrounding Tunisian cultural heritage in the nineteenth century.
5

Bugeja, Norbert. "Five Years and Count(er)ing: Memoir after Memoir." CounterText 6, no. 1 (April 2020): 26–32. http://dx.doi.org/10.3366/count.2020.0180.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
In this retrospective piece, the Guest Editor of the first number of CounterText (a special issue titled Postcolonial Springs) looks back at the past five years from various scholarly and personal perspectives. He places particular focus on an event that took place mid-way between the 2011 uprisings across a number of Arab countries and the moment of writing: the March 2015 terror attack on the Bardo National Museum in Tunis, which killed twenty-two people and had a profound effect on Tunisian popular consciousness and that of the post-2011 Arab nations. In this context, the author argues for a renewed perspective on memoir as at once a memorial practice and a political gesture in writing, one that exceeds concerns of genre and form to encompass an ongoing project of political re-cognition following events that continue to remap the agenda for the region. The piece makes a brief final pitch for Europe's need to re-cognise, within those modes of ‘articulacy-in-difficulty’ active on its southern borders, specific answers to its own present quandaries.
6

Bonadio, Maria Claudia. "“Traje: um objeto de arte?”: Pietro Maria Bardi, o wearable art e o museu fora dos limites." Visualidades 15, no. 2 (December 19, 2017): 163. http://dx.doi.org/10.5216/vis.v15i2.41187.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Neste artigo analiso a importância da exposição Traje: um objeto de arte? realizada no Museu de Arte de São Paulo em 1987, como parte do projeto de integração entre arte e moda, que foi defendido por Pietro Maria Bardi, diretor do Museu na época. AbstractThis article analyzes the importance of the exhibition Dress: an object of art? held in the São Paulo Art Museum in 1987, as part of the project of integration between art and fashion proposed by Pietro Maria Bardi, then director of the Museum at that year. ResumenEn este artículo analizo la importancia de la exposición Traje: un objeto de arte? que se realizó en el Museo de Arte de São Paulo en 1987, como parte del proyecto de integración entre arte y moda, que fue defendido por Pietro Maria Bardi, director del Museo en la época.
7

Cossio, Gustavo, and Alexandre Schiavoni. "As exposições do IAC/MASP (1951-1953) e do IDI/MAM-RJ (1968-1978): institucionalização do design e industrialização." História Unicap 3, no. 6 (December 31, 2016): 463. http://dx.doi.org/10.25247/hu.2016.v3n6.p463-481.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este estudo trata do papel relevante que determinadas exposições e instituições museológicas tiveram para a difusão do design moderno no Brasil. Os nomes aqui apresentados contribuíram com a organização e projetos de exposição de design que, hoje, acrescentamno estudo da história do design no Brasil. Assim, são analisadas as ações no nível institucional, com o foco em dois museus, o Museu de Arte de São Paulo – MASP e seu Instituto de Arte Contemporânea – IAC, e o Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro – MAM-RJ, que sediou o Instituto de Desenho Industrial – IDI. No primeiro, são importantes os nomes de Lina Bo e Pietro Maria Bardi e do designer Alexandre Wollner, para a exposição de Max Bill, no início dos anos 1950. Já a respeito do segundo, enfatizamos a atuação de Karl Heinz Bergmiller, a partir dos anos 1960, que desenvolveu sistemas expositivos para o MAM-RJ e, além disso, realizou as bienais de desenho industrial, nas dependências do museu. Importa ressaltar que uma das justificativas para a produção de exposições de design em instituições museológicas, a partir do período moderno, reside no fato de a inserção da atividadeemergir também em meio ao circuito artístico e cultural, no contexto de industrialização. Constata-se que a exposição museológica torna-se um dos meios para aproximar o público do design concebido em âmbito nacional, e também oportunizar o contato com projetos desenvolvidos em outros países. Por fim, é possível compreender que as exposições realizadas naqueles museus tiveram papel fundamental para a inserção de uma cultura de design no país.
8

Cardoso de Mello, Janaina. "MUSEOGRAFIA DO TRABALHO E ENSINO EM UM BARCO MUSEU:." História e Cultura 12, no. 1 (July 22, 2023): 83–113. http://dx.doi.org/10.18223/hiscult.v12i1.3812.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O texto apresenta como objeto de pesquisa a fragata da Marinha “ARA Presidente Sarmiento”, que integra a paisagem, o turismo, o ensino, a educação patrimonial e a história náutica da Argentina. Aborda-se a transição da embarcação militar funcional, de 1872, em patrimônio cultural e barco museu no século XX. A pesquisa buscou identificar os processos de patrimonilização e musealização, avaliando sua narrativa na Educação Patrimonial, por serem temáticas relacionais ainda incipientes nos estudos das Ciências Humanas e Sociais. A coleta de informações histórico-documentais e a visita técnica ao objeto da pesquisa, em setembro de 2022, contribuíram para a metodologia exploratória e qualitativa com a análise expográfica vinculada à História Marítima. A narrativa da exposição contém a representação das memórias do aprendizado e do trabalho, da cultura da diplomacia nas Relações Internacionais e da paz, configurando narrativas para a Educação Patrimonial.
9

Bieczyński, Mateusz Maria. "Muzea w internecie w odpowiedzi na „kulturowy szok” pandemii COVID-19." Ochrona ludności i dziedzictwa kulturowego 2 (May 30, 2023): 121–44. http://dx.doi.org/10.4467/29563763.oldk.23.008.17766.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Wpływ pandemii COVID-19 na sektor kultury na całym świecie był bardzo silny. Od samego początku stało się jasne, że zmiany wynikające z wprowadzonych ograniczeń nie pozostaną obojętne dla działalności muzeów i galerii. Według przewidywań UNESCO z maja 2020 roku 10% muzeów dotkniętych skutkami pandemii miało nie zostać ponownie otwartych. To dotyczyło ogromnej liczby 8 550 muzeów, które mogły nigdy się nie otworzyć. Zderzenie instytucji kultury z nową rzeczywistością określono jako „dramatyczne” i nazwano „szokiem kulturowym”. Muzea musiały szybko zareagować na niespodziewane wydarzenia. COVID-19 uwypuklił wiele słabości organizacyjnych i infrastrukturalnych całego sektora. Jedną z nich była nieobecność lub jedynie niewielka obecność muzeów w sieci internetowej. Tymczasem to właśnie internet, w obliczu „przymusowego zamknięcia” budynków użyteczności publicznej, stał się jedynym możliwym kanałem pozwalającym na zachowanie ciągłości działalności w zakresie upubliczniania zbiorów. W wyniku przekształcenia wielu zaplanowanych wcześniej wydarzeń kulturalnych w ich wersje wirtualne cyfrowa tranzycja muzeów wydaje się głównym skutkiem oddziaływania pandemii na instytucje muzealne na polu ich kulturotwórczej działalności. Museums on the Internet in response to the „culture shock” of the COVID-19 pandemic The impact of the Covid-19 pandemic on the cultural sector worldwide has been severe. From the beginning, it became clear that the changes resulting from the restrictions would not be without an impact on the operations of museums and galleries. According to UNESCO’s May 2020 projections, 10% of the museums affected by the pandemic were not expected to reopen. This included a huge number of 8,550 museums that might never open. The collision of cultural institutions with the new reality was described as “dramatic” and called a “culture shock.” Museums had to react quickly to the unexpected. Covid-19 highlighted many organizational and infrastructural weaknesses throughout the sector. One of them was the absence or only a small presence of museums on the Internet. Meanwhile, it was the Internet that, in the face of the “forced closure” of public buildings, became the only possible channel to maintain the continuity of the business of making collections public. As a result of the transformation of many previously planned cultural events into their virtual versions, the digital transit of museums seems to be the main effect of the pandemic’s impact on museum institutions in the field of their cultural activities.
10

Bardi, Lina Bo. "Museu de Arte de São Paulo no Brasil." Risco: Revista de Pesquisa em Arquitetura e Urbanismo (Online), no. 20 (July 12, 2014): 32. http://dx.doi.org/10.11606/issn.1984-4506.v0i20p32-34.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Дисертації з теми "Bardo museum":

1

Almeida, Carolina Barros de. "O Museu de Arte Moderna da Bahia e suas contemporaneidades: de Lina Bo Bardi a Solange Farkas." INSTITUTO DE HUMANIDADES, ARTES E CIÊNCIAS, 2018. http://repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/26722.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Carolina Almeida (carolbalmeida@gmail.com) on 2018-07-30T13:46:37Z No. of bitstreams: 1 O Museu de Arte Moderna da Bahia e suas contemporaneidades_de Lina Bo Bardi a Solange Farkas.pdf: 2220361 bytes, checksum: 84b31809cb984bc4dfae17d5b81e4eff (MD5)
Approved for entry into archive by Setor de Periódicos (per_macedocosta@ufba.br) on 2018-07-30T15:36:06Z (GMT) No. of bitstreams: 1 O Museu de Arte Moderna da Bahia e suas contemporaneidades_de Lina Bo Bardi a Solange Farkas.pdf: 2220361 bytes, checksum: 84b31809cb984bc4dfae17d5b81e4eff (MD5)
Made available in DSpace on 2018-07-30T15:36:06Z (GMT). No. of bitstreams: 1 O Museu de Arte Moderna da Bahia e suas contemporaneidades_de Lina Bo Bardi a Solange Farkas.pdf: 2220361 bytes, checksum: 84b31809cb984bc4dfae17d5b81e4eff (MD5)
A presente dissertação analisa o Museu de Arte Moderna da Bahia (MAM-BA) e sua gestão no contexto das recentes mudanças e avanços ocorridos nas políticas culturais baianas. O recorte temporal está concentrado no período entre 2007 a 2010, quando o Estado passou a ter uma Secretaria de Cultura autônoma, independente do turismo. Nesse período a curadora de arte Solange Farkas esteve à frente do museu e buscou dinamizá-lo com uma intensa programação de atividades, com o objetivo de inseri-lo no sistema nacional e internacional de arte contemporânea. A investigação leva em consideração a concepção original do MAM-BA, conforme idealizada pela arquiteta italiana Lina Bob Bardi, como um importante elemento legitimador da instituição na cena das artes visuais. Nesse sentido, confrontam-se aspectos entre as gestões Farkas (2007-2010) e a gestão Bo Bardi (1959-1964), visando identificar aproximações e diferenças. Para compreender diferentes aspectos da gestão, as influências das políticas culturais implementadas e a referência ao pensamento de Lina, foram realizadas entrevistas com gestores, artistas, curadores e pesquisadores atuantes no cenário cultural baiano.
This dissertation analyses the Museum of Modern Art of Bahia (MAM-BA) in its contemporary context and the relationship that existed between its management and the recent changes and advances in the cultural policies of the state of Bahia. The temporal cut is concentrated in the period between 2007 and 2010, when the State of Bahia reorganized its administration to have an autonomous Secretariat of Culture, independent of Tourism activities. During this period the curator Solange Farkas took over the management of the museum and sought to energize it with an intense activity, with the objective of inserting it into the national and international scenario of the contemporary art. The research considers the original MAM-BA, as originally designed by the Italian architect Lina Bo Bardi as a legitimating element of the institution in the scene of the visual arts. In this sense, aspects are confronted between the Farkas administration (2007-2010) and the Bo Bardi management (1959-1964), to identify approximations and differences. To understand the different management aspects, the influences of cultural policies and the reference of the Lina’s thought, interviews were carried out and a questionnaire was applied with managers, artists, curators and researchers in the Bahia’s cultural scene.
2

Pintado, Ricardo Luis Sampaio. "A imaginação museal de Lina Bo Bardi: expografias (1947-1968)." Universidade Federal de Pelotas, 2018. http://guaiaca.ufpel.edu.br:8080/handle/prefix/4198.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Kenia Bernini (kenia.bernini@ufpel.edu.br) on 2018-11-12T17:37:11Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Ricaro_Luis_Sampaio_Pintado_Tese.pdf: 14891681 bytes, checksum: 116531767be8c837e551084f4c677a1f (MD5)
Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2018-11-13T15:58:16Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Ricaro_Luis_Sampaio_Pintado_Tese.pdf: 14891681 bytes, checksum: 116531767be8c837e551084f4c677a1f (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2018-11-13T15:58:16Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Ricaro_Luis_Sampaio_Pintado_Tese.pdf: 14891681 bytes, checksum: 116531767be8c837e551084f4c677a1f (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2018-08-15
Sem bolsa
Esta tese trata da museografia desenvolvida pela arquiteta italiana Lina Bo Bardi no período de 1947 a 1968, a partir da instalação do Museu de Arte de São Paulo até a transferência para a sede na Avenida Paulista. Trata também da museografia desenvolvida neste ínterim para o Museu de Arte Moderna da Bahia. Especificamente, analisa a expografia, suas referências e desdobramentos nos museus enfocados. Ao tratar da expografia aproxima-se da arquitetura dos espaços expositivos e dos museus que projetou e instalou. A partir de fontes escritas e registro fotográfico descreve a expografia, seus dispositivos e os locais onde foram utilizados. Pretende-se assim, contribuir para a compreensão das práticas museográficas no Brasil a partir da análise da expografia desenvolvida por Lina Bo Bardi como contribuição para a expansão da imaginação museal no Brasil
This thesis pertains to the museography developed by the italian architect Lina Bo Bardi in the time period of 1947 through 1968, that includes the installation of the São Paulo Art Museum until the transfer to the new building on Paulista Avenue. This thesis also includes the museography developed in this era for the Museum of Modern Art of Bahia. Specifically it analyzes the design of exibits, their references and influences of the São Paulo and Bahia museums. When talks about the design of exibits gets close to the exposition spaces and from the museums she created and designed. From written sources and photographic records it describes the design for exhibits, its devices and where they were used. It's intending to contribute to the understanding of museum practices in Brazil from the analyzes of the exihibition design developed by Lina Bo Bardi as a contribution to the expansion of the museum imagination in Brazil
3

Blanc, Celine. "Le traitement des attentats de janvier 2015 à Paris et de mars 2015 à Tunis dans quatre quotidiens français et tunisiens : routines journalistiques et spécificités." Electronic Thesis or Diss., Toulon, 2021. http://www.theses.fr/2021TOUL3004.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Cette thèse porte sur le traitement par la presse écrite des discours post-attentats. Le corpus choisi regroupe des articles de presse écrite publiés dans la semaine suivant les attentats de Paris de janvier 2015 et l’attentat de Tunis de mars 2015. Les articles récoltés ont été publiés dans des journaux français et tunisiens : Le Monde, l’édition nationale du journal Le Parisien (Aujourd’hui en France), La Presse de Tunisie et Le Temps. Le travail s’inscrit dans le champ de l’analyse du discours et explore le corpus à travers des analyses lexicales, énonciatives et textuelles. L’objectif est de mettre en lumière les routines journalistiques et les spécificités de telle ou telle partie du corpus. Les analyses sont orientées autour de trois axes de comparaisons : les événements, les journaux et les genres journalistiques. La recherche repose sur l’articulation d’analyses quantitatives faites à partir du logiciel de textométrie TXM et d’analyses qualitatives basées sur l’étude des phénomènes lexicaux et énonciatifs. L’étude de la nomination révèle notamment en quoi les désignants d’événements sont des lieux d’inscription de la mémoire et comment les journalistes condamnent les auteurs des attentats à travers leurs choix de désignations. L’étude de la représentation du discours autre permet de mettre en avant des différences explicables en termes de lectorat (populaire vs intellectuel) et de genres (articles d’information vs éditoriaux et tribunes). Enfin, une analyse des stratégies discursives adoptées par les journalistes au sein de quelques articles complets met en évidence l’importance des témoignages dans les articles d’information, le dialogisme des points de vue dans les articles d’opinion et les stratégies de rapprochement dans les articles traitant d’un événement survenu à l’étranger
This thesis focuses on the treatment by the written press of post-attack speeches.The selected corpus assembles articles published in the week following the Paris attacks in January 2015 and the Tunis attack in March 2015. The collected articles have been published in French and Tunisian newspapers: “Le Monde”, national edition of “Le Parisien”, (“Aujourd'hui en France”), “La Presse” of Tunisia and “Le Temps”. The work is based on the field of speech analysis and explores the corpus through lexical, enunciating and textual analysis. The objective is to highlight the journalistic routines and the particularities of the corpus. To do this, the studies are structured around three areas of comparison: events, journals, and journal types. The research is based on the articulation of a quantitative analysis carried out with the TXM textometry software and a qualitative analysis based on the study of lexical and enunciating phenomenon. The study of naming shows, among other things, how the naming of events is a place of recording memory and how journalists blame the authors of the attacks through their naming choices. The study of the representation of the speech highlights the particularities of newspapers and types. Finally, an analysis of the speech strategies employed by journalists in a few completed articles reveals some regularities in the writing of news articles, editorials and articles about an event abroad
4

Ben, Abdallah Zeïneb Benzina. "Catalogue des inscriptions latines païennes du Musée du Bardo /." Rome : Paris : École française de Rome ; diffusion de Boccard, 1986. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb34979354v.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Leonelli, Carolina. "Lina Bo Bardi : [experiências] entre arquitetura, artes plásticas e teatro." Universidade de São Paulo, 2011. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/16/16133/tde-16042012-113440/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A dissertação aborda as relações entre arquitetura, artes plásticas e teatro da forma como estas aparecem na obra da arquiteta Lina Bo Bardi. Partindo do estudo das arquiteturas cênicas projetadas entre 1960 e 1985, bem como da trajetória dos diretores e grupos teatrais nelas envolvidos, procuramos identificar os procedimentos projetuais acionados pela arquiteta, assim como as relações estabelecidas com o conjunto de sua obra, investigando possíveis articulações com o panorama artístico nacional e internacional. A investigação em torno da dimensão urbana tomada por algumas das montagens teatrais estudadas, bem como da relação destas com o projeto museográfico e atividades dos museus aos quais a arquiteta esteve ligada (especialmente o Museu de Arte de São Paulo, o Museu de Arte Modena da Bahia e o Museu de Arte Popular do Unhão) nos levou a tecer uma série de possíveis relações entre os campos da arquitetura, das artes plásticas e do teatro, abrindo a possibilidade de reflexão sobre os procedimentos projetuais adotados e sobre as perspectivas vislumbradas para a arquitetura no sentido do que Lina chamou de uma \"re-proposição não perfeccionista do racionalismo\".
The dissertation correlates architeture, fine arts and theatre and how these subjects arise in Lina Bo Bardi´s work. Starting from the study of the scenical projects created between 1960 and 1985 and broaching the director´s and theatrical groups involved on it, this treatise tries to identify the projectual proceedings applied by the architect, as well as the relations established with her work and investigating possible links with with the nacional and international artistic panorama. The analysis of the urban dimension reached by some of the studied plays as well as its approach with the project and the activities developed at the museums to which Lina was related (especially to the São Paulo Art Museum - MASP, to the Bahia´s Modern Art Museum and to the Unhão Popular Art Museum) takes us to possible relations between architecture, fine arts and theatre. It also takes us to possible reflexions on the projectual preceedings adopted and the descried perspectives for architecture, or to what Lina called as a \"re-proposition non perfectionist of the rationalism\".
6

Aguiar, Amanda Ruth Dafoe de. "Lina Bo Bardi e a atualidade do cavalete de cristal." Universidade de São Paulo, 2015. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/16/16134/tde-07032016-143624/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este projeto busca analisar o Cavalete de Cristal, aparato expositivo criado no fim da década de 1950 pela arquiteta ítalo-brasileira Lina Bo Bardi para ser a peça central da composição da expografia do Museu de Arte de São Paulo, o MASP. A pesquisa evidenciará que o design dessa peça - a partir da solução espacial para a qual foi planejada e do discurso curatorial nela embutido - criou uma gramática expográfica singular que, mesmo após sua extinção em 1996, ainda reverbera de maneira potente em discussões internacionais sobre os desafios da apresentação da arte em museus na atualidade. Esta pesquisa reflete a necessidade de se voltar o olhar para a proposta de Lina Bo Bardi, evidenciando a validade de uma retomada do projeto original desse museu como forma de recuperar um espaço de vivência cultural fundamental da cidade de São Paulo - que, como poucos, nasceu de um profundo entendimento das especificidades da cultura brasileira.
This project undertakes an analysis of the Crystal Easel, exhibition apparatus created in the late 1950s by the Italian-Brazilian architect Lina Bo Bardi as the central element in the expographic composition of the Museu de Arte de São Paulo, MASP. Taking the spatial solution for which the apparatus was planned and the curatorial discourse embedded in it as starting point, the study will show that the design of this object created a singular expographic grammar that, even after its extinction in 1996, continues to reverberate forcefully in international discussions about the challenges of displaying art in museums today. This research relects the need to turn our attention to Lina Bo Bardi\'s proposal, evidencing the validity of resuming the museum\'s original proposal as a way to recover a fundamental space for cultural experience in the city of São Paulo - a museum which, like few others, was born of a deep understanding of the particularities of Brazilian culture.
7

Palma, Adriana Amosso Dolci Leme. "Invenções museológicas em exposição: MAC do Zanini e MASP do casal Bardi (1960-1970)." Universidade de São Paulo, 2014. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/93/93131/tde-24042015-171943/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A presente investigação examina a atuação de duas instituições museológicas paulistas o MASP e o MAC USP enfocando os pensamentos e práticas de seus dirigentes Pietro Maria e Lina Bo Bardi e Walter Zanini especialmente entre fins da década de 1960 e início da década de 1970. Através do estudo de textos desses diretores e de exposições por eles concebidas junto a essas instituições busca-se entender como suas concepções de arte e museu foram colocadas em prática. O frutífero histórico de ações e reflexões que envolveram as atuações do casal Bardi no MASP e de Zanini no MAC USP compuseram nessas instituições ambientes condizentes com a ideia de museu entendido como espaço vivo e atento à manutenção do diálogo com as suas funções sociais e com a dinâmica do meio no qual está inserido.
This research examines the performance of two museological institutions in São Paulo MASP and MAC USP focusing on the thoughts and practices of their directors Pietro Maria and Lina Bo Bardi and Walter Zanini especially between the late 1960s and the early 1970s. Through the study of these directors texts and exhibitions designed by them in these institutions we seek to understand how their conceptions of art and museum were put into practice. The fruitful historic of actions and reflections involving the actings of the couple Bardi in MASP and Zanini in MAC USP composed in these institutions environments harmonized with the idea of the museum understood as living space and attentive to the maintenance of the dialogue with its social functions and with the dynamics of the environment in which it is inserted.
8

Ferreira, Rosane Felix. "Ensinamentos do barro : conversas com Francisco Brennand." Universidade Federal do Rio Grande do Norte, 2012. http://repositorio.ufrn.br:8080/jspui/handle/123456789/14498.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-12-17T14:36:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 RosaneFF_DISSERT.pdf: 1403621 bytes, checksum: ce1988ce4c25abf8d8913a589232da88 (MD5) Previous issue date: 2012-03-28
Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior
El concepto de paisaje, caracterizado por la colaboraci?n de distintos dominios cognitivos, atraviesa campos disciplinarios y formas de estructurar la producci?n de conocimiento a trav?s del Arte. Para Cauquelin (2007), la representaci?n occidental de la mirada paisaj?stica es siempre una mirada est?tica que indica una conexi?n inseparable de la forma percibida con la forma sentida. Esa mirada est?tica recuerda al hombre su condici?n bioantropol?gica. En ese sentido, entiendo que un paisaje se presenta como un medio donde el humano puede ejercer su singularidad po?tica, transitando, as?, por campos o capas de conocimientos diversos capaces de ampliar su visi?n rearticuladora del mundo. Motivada por esa percepci?n, eleg? como campo emp?rico el Museo Taller de Cer?mica Francisco Brennand, en Recife, Pernambuco. Reconstruido por el artista, el lugar, injertado de recuerdos de la infancia, pasa a abrigar, a partir de 1971, el conjunto de su obra de cer?mica y pint?rica. La frecuentaci?n del artista transform? la estrategia metodol?gica de la entrevista en sabias y agradables conversaciones, que me proporcionaron la experiencia de otras posibilidades de enfoque durante la realizaci?n de la investigaci?n. El objetivo de la investigaci?n es ampliar las relaciones conceptuales entre paisaje y representaci?n, en el sentido de privilegiar a la imaginaci?n creativa. Tom? al paisaje como una met?fora y como un operador cognitivo, imprescindibles para el aprendizaje de la condici?n humana. Compartir estrategias a la vez complementares y rec?procas es lo que proponen Almeida (2009) y Morin con vistas a volver a enlazar la cultura cient?fica y la cultura human?stica, en un metodo mestizo y bricoleur que es necesaria para una reforma del pensamiento que lleva en cuenta el ensue?o de la materia propuesto por Bachelard (2008). El arte se convierte, as?, en un operador cognitivo capaz de promover cambios en el contexto de la educaci?n, en direcci?n a una pedagog?a con base compleja, como propone Pereira (1999)
O conceito de paisagem, caracterizado pela colabora??o de diferentes dom?nios cognitivos, perpassa campos disciplinares e formas de estruturar a produ??o de conhecimento por meio da Arte. Para Cauquelin (2007), a representa??o ocidental do olhar paisag?stico ? sempre um olhar est?tico que indica uma conex?o insepar?vel da forma percebida com a forma sentida. Esse olhar est?tico recorda ao homem sua condi??o bioantropol?gica. Nesse sentido, compreendo que uma paisagem se apresenta como um meio em que o humano pode exercer sua singularidade po?tica, transitando, assim, por campos ou camadas de conhecimentos diversos capazes de ampliar sua vis?o rearticuladora do mundo. Motivada por essa percep??o, escolhi como campo emp?rico o Museu Oficina Cer?mica Francisco Brennand, em Recife/ PE. Reconstru?do pelo artista, o lugar, enxertado de lembran?as da inf?ncia, passa a abrigar, a partir de 1971, o conjunto de sua obra cer?mica e pict?rica. A proximidade com o pr?prio artista transformou a estrat?gia metodol?gica da entrevista em s?bias e deliciosas conversas, que me proporcionaram experimentar outras vias de abordagem durante a realiza??o da pesquisa. O objetivo da pesquisa ? ampliar as rela??es conceituais entre paisagem e representa??o, no sentido de privilegiar a imagina??o criativa. Tomei a paisagem como uma met?fora e como um operador cognitivo, imprescind?veis ? aprendizagem da condi??o humana. Compartilhar estrat?gias ao mesmo tempo complementares e rec?procas ? o que prop?em Almeida (2009) e Morin com vistas a religar cultura cientifica e cultura human?stica, num m?todo mesti?o e bricoleur que ? necess?ria a uma reforma do pensamento que leva em conta o devaneio da mat?ria proposta por Bachelard (2008). A arte torna-se, assim, um operador cognitivo capaz de promover mudan?as no contexto da educa??o, em dire??o a uma pedagogia de base complexa, como prop?e Pereira (1999)
9

Barbosa, Marina Martin 1985. "MASP e MAM : percursos e movimentos culturais de uma época (1947-1969)." [s.n.], 2015. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/281319.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Silvana Barbosa Rubino
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciências Humanas e Università Ca' Foscari Venezia
Made available in DSpace on 2018-08-27T12:33:07Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Barbosa_MarinaMartin_D.pdf: 17365131 bytes, checksum: 35322d0e40fecd647cf4ab0085445ac2 (MD5) Previous issue date: 2015
Resumo: Esta pesquisa trata de que forma se estabeleceram as redes culturais na cidade de São Paulo a partir do pós-Segunda Guerra Mundial, mediante análise dos percursos do Museu de Arte de São Paulo (MASP) e do Museu de Arte Moderna de São Paulo (MAM), com especial atenção aos diálogos travados por seus comitentes e idealizadores, representados nas figuras de Assis Chateaubriand, Pietro Maria Bardi e Francisco Matarazzo Sobrinho. O período histórico abordado corresponde ao da primeira fase de funcionamento dos museus em questão, que compreende desde suas fundações à reaberturas em novas sedes na Avenida Paulista e Parque Ibirapuera (1947-1969). O MASP e o MAM se afirmaram em um momento de plena transformação física, demográfica, econômica e social da cidade, caracterizada pela presença marcante de imigrantes, em confluência com o desenvolvimento dos meios de comunicação de massa. Inseridos em um clima de intensa colaboração internacional, esses museus projetaram o país, a cidade e a si mesmos dentro do cenário artístico e cultural internacional
Abstract: This research covers the process of establishing cultural connections inside the city of São Paulo beginning during the post-World War II period, by analyzing the directions taken by the Museum of Art of São Paulo (MASP) and the Museum of Modern Art of São Paulo (MAM). Special attention is given to the nterconnections established by their clients and creators, such as Assis Chateaubriand, Pietro Maria Bardi and Francisco Matarazzo "Ciccillo" Sobrinho. The historical period analyzed, 1947 to 1969, encompasses the formative activities of these two museums, spanning from the drafting of their constitutions to reopening in new headquarters on Avenida Paulista and at Ibirapuera Park. The success of MASP and MAM coincided with the development of mass media during a period of complete physical, demographical, economic and social transformations in the city of São Paulo, spurred by the strong presence of immigrants. Inserted into an atmosphere of deep international collaboration, these institutions vaulted the nation, the city and the museums themselves into the global artistic and cultural scene
Doutorado
Politica, Memoria e Cidade
Doutora em História
10

Castro, Carlos Eduardo Binato de. "Paredes modernas : o Museu de Belas Artes de Caracas e o Sesc Pompeia." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2018. http://hdl.handle.net/10183/186178.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Esta dissertação pretende investigar, por meio de análise comparativa entre a segunda expansão do Museu de Belas Artes de Caracas – MBAC (1966-76), de Carlos Raúl Villanueva, e o bloco esportivo do Sesc Pompeia (1976-86), de Lina Bo Bardi, o uso da parede portante em concreto armado como solução estrutural em arquiteturas de porte especial desenvolvidas na América Latina na segunda metade do século XX. A seleção desses dois exemplares, dentre os que compõem o extenso e relevante corpo de trabalho de Villanueva e Bo Bardi, deve-se ao fato de ambos valerem-se do uso do concreto armado em paredes portantes e lajes nervuradas que vencem vãos não usuais, superpostas em mais de um pavimento. Apesar de bastante publicados, tanto Museu quanto Sesc carecem de representações completas e precisas. Este trabalho busca preencher essa lacuna por meio da apresentação inédita dos projetos executivos dos dois edifícios – plantas baixas, cortes, elevações e perspectivas isométricas, redesenhados com base nos documentos originais. Além disso, a presente pesquisa busca aproximar as duas obras por meio de análise aprofundada e comparativa, acompanhada por farto material iconográfico, a fim de traçar possíveis paralelos entre as produções arquitetônicas desenvolvidas na Venezuela e no Brasil durante o século XX. O trabalho não almeja esgotar as possibilidades de interpretação dessas arquiteturas, mas sim explorar determinadas questões que possam servir de base para eventuais estudos futuros, enquanto auxilia no reconhecimento e na documentação dos exemplares em questão.
This dissertation aims to investigate, through a comparative analysis between the second expansion of the Museum of Fine Arts of Caracas – MBAC (1966-76), by Carlos Raúl Villanueva, and the Sesc Pompeia sports squad (1976-86), by Lina Bo Bardi, the use of the load-bearing wall in reinforced concrete as a structural solution in large scale architectures developed in Latin America in the second half of the 20th century. The selection of these two projects, within Villanueva and Bo Bardi’s extensive and relevant body of work, is due to the fact that both use the reinforced concrete in load-bearing walls and coffered slabs with unusual spans, in high-rise buildings. Although widely published, both Museum and Sesc lack complete and accurate representations. This work seeks to fill this gap through the unprecedented presentation of the executive projects of the two buildings – floor plans, sections, elevations and isometric perspectives, redrawn based on the original documents. In addition, the present research seeks to bring the two works closer together through in-depth and comparative analysis, accompanied by abundant iconographic material, in order to compare the architectural productions developed in Venezuela and Brazil during the 20th century. This work does not seek to exhaust the possibilities of interpretation of these architectures, but rather to explore certain questions that may serve as a basis for future studies, while helping to recognize and document the two buildings.

Книги з теми "Bardo museum":

1

Latorraca, Giancarlo. Maneiras de expor: Arquitetura expositiva de Lina Bo Bardi = ways of showing : the exhibition architecture of Lina Bo Bardi. Edited by Museu da Casa Brasileira. [São Paulo]: Museu da Casa Brasileira, Secretaria da Cultura do Estado, 2015.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Toledo, Tomás, Lina Bo Bardi, Adriano Pedrosa, Julieta González, and José Esparza Chong Cuy. Habitat: Lina Bo Bardi. Edited by Museu de Arte de São Paulo Assis Chateaubriand, Museo Jumex, and Museum of Contemporary Art (Chicago, Ill.). 2nd ed. São Paulo, Brasil: MASP, 2019.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

1940-, Araújo Emanoel, Esmeraldo Eugênia Gorini, Costa Ivani Di Grazia, São Paulo (Brazil : State). Pinacoteca do Estado., Museu de Arte de São Paulo Assis Chateaubriand., and Instituto Lina Bo e P.M. Bardi., eds. Um certo ponto de vista: Pietro Maria Bardi, 100 anos. São Paulo, SP: Pinacoteca, 2000.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Sartorelli, César Augusto. Arquitetura de exposições: Lina Bo Bardi e Gisela Magalhães. São Paulo: Edições Sesc SP, 2019.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Lanzarini, Orietta. The living museums: Franco Albini-BBPR-Lina Bo Bardi-Carlo Scarpa. [Rome]: Nero, 2020.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Soifer, Guita. Guita Soifer: Centro Cultural Solar do Barão, Museu de Fotografia. Curitiba: Centro Cultural Solar do Barão, Museu de Fotografia, 2004.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Pinacoteca Barão de Santo Ângelo. Pinacoteca Barão de Santo Ângelo: Catálogo geral, 1910-2014. Porto Alegre, RS: UFRGS Editora, 2015.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Hossaka, Luiz. Coleção Lina Bo e P.M. Bardi no acervo do MASP. São Paulo, Brazil]: MASP, 2000.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Bardi, Lina Bo, and Aldo Van Eyck. Lina Bo Bardi. Editorial Blau,Portugal, 1997.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Edward, Jones. Musical, Poetical, and Historical Relicks of the Welsh Bards and Druids : Drawn from Authentic Documents of Remote Antiquity: And Never Before Published. the Bardic Museum, of Primitive British Literature,. Creative Media Partners, LLC, 2022.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Частини книг з теми "Bardo museum":

1

Coslett, Daniel E. "Heritage, tourism, and the challenges of postcolonial globalization at Tunis’ Bardo Museum." In Neocolonialism and Built Heritage, 191–216. New York: Routledge, 2019.: Routledge, 2019. http://dx.doi.org/10.4324/9780429429286-10.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Neubauer, Susanne. "1.2 Lina Bo Bardi: Das soziale Museum und die Gegenausstellung als Beitrag zur gesellschaftlichen Bildung." In Histoire, 61–92. Bielefeld, Germany: transcript Verlag, 2022. http://dx.doi.org/10.14361/9783839453353-003.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Sempere-Valenciano, Adrián, Daniel V. Martín-Fuentes, and Pedro M. Cabezos-Bernal. "Virtual Musealization Using Video Game Engines. The Museu à beira do oceano by Lina Bo Bardi." In Graphical Heritage, 12–24. Cham: Springer International Publishing, 2020. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-030-47979-4_2.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Neubauer, Susanne. "1.1 Pietro Maria Bardi und seine Politik der Vermittlung am Museu de Arte de São Paulo." In Histoire, 31–60. Bielefeld, Germany: transcript Verlag, 2022. http://dx.doi.org/10.14361/9783839453353-002.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Selvik, Kjetil, and Jacob Høigilt. "National Security and Free Speech in Tunisia." In Journalism in the Grey Zone, 112–33. Edinburgh University Press, 2023. http://dx.doi.org/10.3366/edinburgh/9781399515818.003.0006.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Chapters 6-8 interrogate how journalists react when critical features of democracy are at stake and the first issue is the balancing of national security and civil liberties. Tunisia and Lebanon face real and home-grown problems of violent extremism, but security is also evoked to justify infringements on citizen rights. The chapter discusses how Tunisian journalists handled the tension between a heightened sense of insecurity and the country’s frail democratic opening in the wake of the 2015 terrorist attack at the Bardo Museum. It shows that prominent commentators fell back on interpretive schema from the Ben Ali era when they tried to make sense of the terrorist attack, thus facilitating the authoritarian drift of the Tunisian government at the time. The fraught relationship between the right to free speech and appeals to national security has characterized press-politics dynamics since. Paradoxically, the real losers in the aftermath of the Bardo attack proved to be not the Islamists who were so roundly condemned, but liberal civil society activists and journalists.
6

Lada-Richards, Ismene. "Reinscribing the Muse: Greek Drama and the Discourse of Inspired Creativity." In Cultivating the Muse, 69–92. Oxford University PressOxford, 2002. http://dx.doi.org/10.1093/oso/9780199240043.003.0004.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Abstract What happened to the Muse in the fifth-century Athenian City, when the lone ‘inspired’ bard gave place to the whole pageant of actors, masks, and costumes captivating the public gaze in the midst of lavish festivals and large-scale, communal celebrations? Did the emergence of dramatic poetry render the functions of the archaic Muse(s) obsolete? This chapter argues that within the context of fifth-century perfor mances the Muse’s presence can still be intensely felt, for Drama as a genre has reinscribed and reamalgamated important attributes tradi tionally attached to her. Much less of a ‘real life’ entity than her archaic predecessor, the classical Muse operates now on the level of metaphor and figurative discourse, reshaped and reappropriated by the performa tive frame of fifth-century Athenian culture.
7

Tucker, Herbert F. "Changes of Address: Epic Invocation in Anglophone Romanticism." In The Call of Classical Literature in the Romantic Age, 126–50. Edinburgh University Press, 2017. http://dx.doi.org/10.3366/edinburgh/9781474429641.003.0006.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The epic poet’s invocation to the Muse is no sooner underway than it must demonstrate that the power it seeks has been conferred already. Inspiration is as inspiration does: this generic tautology came under chronic pressure within the dispensation of Romanticism, when epic greatness migrated into the psyche, creativity became heroism, and bards emerged as their own protagonists. This chapter analyzes variations on the classical template that were executed on either side of 1800 by poets major and minor, female and male, British and American. It shows how the convention of claiming the Muse’s favors became a feat that epitomized, at the threshold of the text, Romanticism’s epic adventure.
8

"1957-b. Lina Bo Bardi, São Paulo Museum of Art." In Modern Architecture in Latin America, 208–9. University of Texas Press, 2015. http://dx.doi.org/10.7560/758650-066.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Abdulla, Raficq. "A Conference of Bards: Rumi to Adonis." In A Companion to the Muslim World. I.B. Tauris & Co. Ltd, 2009. http://dx.doi.org/10.5040/9780755610723.ch11.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Priebe, Jessica. "Echoes of Empire: The Painted Museums of Leroy de Barde." In Sea Currents in Nineteenth-Century Art, Science and Culture. Bloomsbury Visual Arts, 2023. http://dx.doi.org/10.5040/9781501352812.ch-4.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Тези доповідей конференцій з теми "Bardo museum":

1

de Souza Martínez, Elisa. "Rememorar o lugar da mão do povo: entre São Paulo e Caribe colombiano." In Colóquio do Comitê Brasileiro de História da Arte. Comitê Brasileiro de História da Arte, 2021. http://dx.doi.org/10.54575/cbha.40.16.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O termo “exposições rememorativas” (remembering exhibitions) engloba uma tipologia de eventos que, segundo Reesa Greenberg, reeditam exposições. Entre os modos de rememorar destaca-se a reencenação, seja com o deliberado propósito de render homenagem ou para interpretar livremente princípios, teóricos ou práticos, do evento original. Este texto aborda um conjunto de eventos que remetem à exposição A mão do povo brasileiro, organizada por Lina Bo Bardi no Museu de Arte de São Paulo (Masp) quando este teve sua sede transferida para a Avenida Paulista, em 1969. Associam-se a esse evento sua reencenação em 2016 no Masp e a Sala de la Acción, um segmento da exposição permanente do Museo del Caribe Gabriel García Márquez em Barranquilla, Colômbia, inaugurado em 2008. A atribuição de autoria é analisada no contexto de projetos expográficos em museus e afins.
2

Souza, Maria Luiza Zanatta de. "Apontamento sobre a coleção de livros raros da biblioteca e centro de pesquisas do masp." In Encontro da História da Arte. Universidade Estadual de Campinas, 2018. http://dx.doi.org/10.20396/eha.13.2018.4582.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este artigo pretende apresentar rapidamente alguns apontamentos sobre a valiosa coleção de livros raros pertencentes ao Centro de Pesquisa do MASP – Museu de Arte de São Paulo Assis Chateaubriand. Essa coleção de livros resulta da doação feita pelo casal Pietro Maria Bardi (1900-1999) e sua esposa a arquiteta Lina Bo Bardi (1914-1992), por ocasião do 30º aniversário do museu em 1977, para que pudessem suprir as necessidades dos pesquisadores de Arte e Arquitetura. Todavia, a constituição deste importante acervo, com cerca de 68.000 títulos e aproximadamente 400 livros raros, remonta a um período mais distante, confundindo-se com a própria vida de Bardi – como se pode observar em passagens da biografia do ex-diretor do museu – e a história da própria instituição.
3

Lobão, Luna. "A missão artística do primeiro MASP: um estado da concepção de Pietro Maria Bardi para o MASP em seus primeiros 20 anos." In Encontro de História da Arte. Universidade Estadual de Campinas, 2011. http://dx.doi.org/10.20396/eha.7.2011.4099.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A presente apresentação de trabalho de pesquisa de Mestrado trata de um estudo da história do Museu de Arte de São Paulo, buscando traçar a museologia de sua primeira sede, na Rua 7 de Abril, como um conjunto de atividades, exposições e ações culturais e artísticas, que dava forma a um centro cultural, um museu novo. Através da análise do discurso de Pietro Maria Bardi, tendo como fonte revistas de sua editoração e participação, como Quadrante, Habitat e, com destaque, a Mirante das Artes, a pesquisa tem buscado entender a concepção museológica de Bardi, suas bases teóricas, o caráter inovador do MASP nesta fase inicial, os principais pilares formadores, bem como a idéia de educação de arte presente no Instituto de Arte Contemporânea e, por fim, como esta museologia se altera com a perda dos cursos do MASP para a FAAP, devido a uma parceria mal sucedida.
4

Camargo, Thais Lopes. "Imagens de sonhos: exposição Audiovisual Love-Andujar no Masp, 1971." In Encontro da História da Arte. Universidade Estadual de Campinas, 2018. http://dx.doi.org/10.20396/eha.13.2018.4609.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Esta é a primeira exposição realizada pelos fotógrafos George Love e Claudia Andujar3 em colaboração com o Masp e seu diretor, Pietro Maria Bardi. A esta se seguem várias outras iniciativas em torno da prática fotográfica nas quais a participação da dupla é fundamental, entre elas o Laboratório e o Departamento de Fotografia mantidos pelo museu.
5

Stăvilă, Tudor. "Scenographic art in interwar Bessarabia." In Conferința științifică internațională Patrimoniul cultural: cercetare, valorificare, promovare. Ediția XIV. Institute of Cultural Heritage, Republic of Moldova, 2022. http://dx.doi.org/10.52603/pc22.01.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Th e history of scenographic art in the Republic of Moldova coincides with the appearance of the National Th eater founded in Chisinau in 1921. Testimonies in this regard are the works of Bessarabian artists that are preserved in the collections of the National Museum of Art of Moldova. An impetus for the emergence of modern Bessarabian scenography was the Russian emigrant Georges Pojedaeff , who appeared in Chisinau in 1920 and befriended. Auguste Baillayre, who organized the personal exhibition of the scenographer at the School of Fine Arts on the borders of 1920-1921. Th anks to Auguste Baillayre, Th eodor Kiriacoff , Boris Nesvedov, Elena Barlo, Maria Starcevschi, Elisabeth Ivanovsky, Natalia Brăgalia and many others asserted themselves in this fi eld in Bessarabia, contributing to the establishment of modern Romanian scenography. Th e works kept in the museum’s collections demonstrate the painters’ attraction through the originality of the treatment and the tendencies of European art, included in the circuit of the well-known Russian Ballet tours organized in Paris by Serj Deagilev between 1905-1912. At the same time, we specify that the numerous works with which the Bessarabian exhibitors participated in the local Bucharest salons were lost during the last World War, being known the fate of the collection of the future Municipal Art Gallery, founded in Chisinau in November 1939.
6

Ribeiro, Ana Luisa. "Projeto histórico e expografia em Design no Brasil: História e Realidade." In Encontro de História da Arte. Universidade Estadual de Campinas, 2012. http://dx.doi.org/10.20396/eha.8.2012.4182.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O desenvolvimento das experiências de Lina Bo Bardi no campo museográfico perpassa grande parte de sua experiência no Brasil, por vezes entremeado e sobreposto à atuação multidisciplinar de Lina nos campos da arquitetura, cenografia e atividade editorial. Desde sua chegada ao Brasil até meados da década de 80, Lina seria responsável pela museografia do Museu de Arte de São Paulo (MASP) à rua Sete de Abril, à partir de 1947; realizaria a exposição Bahia no Ibirapuera (1959); as exposições Nós e o Passado, Formas Naturais e uma série de exposições didáticas no Museu de Arte Moderna da Bahia (MAMB) à partir de 1960; organizaria a exposição Nordeste, no recém fundado Museu de Arte Popular da Bahia (MAP); inauguraria o MASP Trianon com A Mão do Povo Brasileiro (1969); ainda no MASP montaria a exposição Repassos (1975); e por fim realizaria as exposições Design no Brasil: História e Realidade, Mil Brinquedos para a Criança Brasileira, Caipiras, Capiaus: Pau-a-pique e Entreatos para Crianças em seqüência ininterrupta (1982-1985) no SESC Pompéia.
7

Garrido Izaguirre, Eva María. "Estética indígena y glocalización: agentividades recursivas." In III Congreso Internacional de Investigación en Artes Visuales :: ANIAV 2017 :: GLOCAL. Valencia: Universitat Politècnica València, 2017. http://dx.doi.org/10.4995/aniav.2017.5632.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
En esta ponencia se abordará el caso de la producción estética de Ocumicho, una comunidad indígena perteneciente a la etnia purépecha, en México. A partir de la antropología del arte se sondeará la agencia de una arte local que ha influido en la obra de artistas como Eduardo Galeano, que se encuentra en galerías y museos nacionales e internacionales, una producción que es catalogada como arte, arte popular o artesanía, categorizaciones que la ubican en un estado liminal que corresponde a la realidad histórica y social de sus creadoras: mujeres, en condiciones de pobreza e indígenas, que modelan la historia local de su comunidad y sus rituales al tiempo que acontecimientos globales y nacionales bajo la articulación de un personaje; el diablo, que les ha dado fama internacional. Estas esculturas en barro policromado, creadas fundamentalmente por mujeres, son el resultado de procesos creativos y de circulación que permiten analizar las recursividades que se activan a partir de la agencia de distintos actores, sean estos las creadoras, las políticas públicas nacionales, los coleccionistas, museos, artistas de otras disciplinas, académicos o las propias obras de arte y sus particularidades estéticas.http://dx.doi.org/10.4995/ANIAV.2017.5632
8

ALEIXO, Paulo Arthur Silva, and Eline Maria Mora Pereira CAIXETA. "Arquitetura e resistência: o museu de arte de São Paulo e o protagonismo das ruas na concepção de Lina Bo Bardi." In II Seminário Nacional de Planejamento Paisagem Urbana e Sustentabilidade. Recife, Brasil: Even3, 2019. http://dx.doi.org/10.29327/114056.2-12.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

До бібліографії