Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Arte mochica.

Статті в журналах з теми "Arte mochica"

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-22 статей у журналах для дослідження на тему "Arte mochica".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте статті в журналах для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Lieske, Bärbel. "LAS DIVINIDADES DE LA CULTURA MOCHICA." Arqueología y Sociedad, no. 20 (December 31, 2009): 305–40. http://dx.doi.org/10.15381/arqueolsoc.2009n20.e12691.

Повний текст джерела
Анотація:
El presente trabajo pretende hacer un compendio de las representaciones del panteón mochica. El propósito era reconocer a las divinidades con sus características diferenciables, agruparlas, darles un nombre y presentarlas en imágenes seleccionadas, acompañadas de una descripción breve. Hasta el momento no se ha ofrecido un catálogo sistemático de esta naturaleza. El trabajo quiere formar la base para el manejo de las representaciones numinosas en el arte mochica. Las imágenes tratan de mostrar la variedad de las divinidades y quiere ayudar en la identificación de ellas. Ojalá que induzca a trabajos posteriores y al debate.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Topic, John R., and Izumi Shimada. "Pampa Grande and the Mochica Culture." Journal of the Royal Anthropological Institute 2, no. 1 (March 1996): 160. http://dx.doi.org/10.2307/3034640.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Giersz, Miłosz, and Patrycja Prządka-Giersz. "Variabilidad y personalidad iconográfica de las deidades antropomorfas mochica: una aproximación estadística." Estudios Latinoamericanos 25 (December 31, 2005): 219–42. http://dx.doi.org/10.36447/estudios2005.v25.art9.

Повний текст джерела
Анотація:
The article was originally published without abstract. Short description by editorial team: The article debates the statistics of iconographic diversity and figures in anthropomorphic representations of Moche deities. Important hypotheses on Moche art were suggested before by Christopher Donnan, who argued that Moche iconography is based on a very strict cultural code – every element is carefully planned and was meaningful. This was opposed by Krzysztof Makowski. The aim of this research was to test these ideas using statistical analyses of set ceramics (figurative depictions). The results suggest that Moche iconography does not follow a strict code. While a few elements or attributes clearly relate with certain persons or deities, there is a great number of other elements that do not show such relations.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Lingo, E. "Mochi's Edge." Oxford Art Journal 32, no. 1 (March 1, 2009): 1–16. http://dx.doi.org/10.1093/oxartj/kcp004.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Castillo, Feren, Jair Rodriguez, Jessica Pérez, Karla Villanueva, Darwin Samaniego, and Elvis Chávez. "El templo viejo de Huaca de la Luna (Perú): una aproximación desde la aplicación de la sintaxis espacial." Arqueología de la Arquitectura, no. 17 (November 18, 2020): e098. http://dx.doi.org/10.3989/arq.arqt.2020.007.

Повний текст джерела
Анотація:
Este artículo muestra una primera aproximación de un edificio público religioso de la cultura mochica (s. I - IX d. C.), a través del uso de los análisis sintácticos como el análisis espacial, de percepción visual y de movimiento (herramientas tomadas de la Arqueología de la Arquitectura). El templo viejo de Huaca de la Luna está conformado por 14 espacios funcionales que engloban parte de un complejo religioso. Este templo fue un espacio arquitectónico muy bien diseñado y cumplió su rol hegemónico en una sociedad teocrática. Los resultados obtenidos respaldan lo supuesto y nos permiten reconocer los niveles de privacidad y jerarquización que tenía cada espacio construido.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Cambareri, Marietta. "Francesco Mochi’s Annunciation Group for Orvieto Cathedral." Sculpture Journal 6, no. 1 (January 1, 2001): 1–9. http://dx.doi.org/10.3828/sj.2001.6.1.2.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Doret, Julie. "L'économie comme arme stratégique de la Chine en Corée du Nord." Monde chinois 33, no. 1 (2013): 101. http://dx.doi.org/10.3917/mochi.033.0101.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Cavallaro, Raffael, and Izumi Shimada. "Some Thoughts on Sican Marked Adobes and Labor Organization." American Antiquity 53, no. 1 (January 1988): 75–101. http://dx.doi.org/10.2307/281155.

Повний текст джерела
Анотація:
This paper explores the applicability of the segmentary construction-labor tax model of marked adobe distribution proposed for the solid adobe Mochica pyramids in the Moche Valley on the Peruvian North Coast for Middle Sican monumental architecture in Batan Grande farther north. The model is found inadequate to account for the Middle Sican brick-marking pattern characterized by, among other things, a very high frequency of marking and lack of a one-to-one correspondence between brick size/shape and mark. The difference seems due in part to the chamber-fill building technique of the Middle Sican pyramids which required large scale, unitary construction. Cluster analysis was carried out to assess the relative merits of various alternative models. The most plausible models are those that posit a relatively complex labor organization and specify the role of local, lower-level administrators.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Chirán Caipe, Rosa Alba, and Marleny Burbano Hernández. "La dualidad andina del pueblo Pasto, principio filosófico ancestral inmerso en el tejido en guanga y la espiritualidad." Plumilla Educativa 11, no. 1 (January 22, 2013): 136–56. http://dx.doi.org/10.30554/plumillaedu.11.351.2013.

Повний текст джерела
Анотація:
Las culturas andinas aún conservan muchas de las tradiciones ancestrales las cuales se ven reflejadas en la arquitectura, mitos arte y principalmente en los tejidos, en los que subyace indiscutiblemente el arraigo en la forma de ser, pensar, sentir y actuar, es decir aprendizajes trasmitidos de generación en generación.Las artesanías son la expresión genuina de los ancestros y una alternativa de crecimiento y desarrollo económico, igualmente facilitan el desarroll de habilidades y destrezas.En el resguardo Indígena de Cumbal los tejidos artesanales en guanga con la utilización de lana de oveja, donde se fabrican: ruanas, cobijas, bufandas, mochilas, fajas, manillas, etc. Artefactos pertenecientes al patrimonio cultural de una región olvidada por el gobierno centralizado y mediante los cuales se busca perpetuar la historia, costumbres y tradiciones a través del tiempo.De esta forma, el pueblo Pasto ha laborado con el trascurso del tiempo la idiosincrasia, la cosmovisión y la apropiación de la simbología antigua, para lo cual el presente estudio, se dirige dentro de los métodos de investigación cualitativa, exactamente a través de los lineamientos de los estudios etnográficos, mediante los cuales se pueda escalrecer e interpretar las pautas de conductas mantenidas a través de las generaciones.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Um, Nancy. "Spatial Negotiations in a Commercial City: The Red Sea Port of Mocha, Yemen, during the First Half of the Eighteenth Century." Journal of the Society of Architectural Historians 62, no. 2 (June 1, 2003): 178–93. http://dx.doi.org/10.2307/3592476.

Повний текст джерела
Анотація:
The city of Mocha in Yemen was one of the most important Red Sea ports of the early modern Arab world. In this essay, I examine the urban structures that governed the needs and practices of merchants in the city during the first half of the eighteenth century. Drawing on contemporary Arabic chronicles, archival European trade documents, historical photographs, and fieldwork in the city, I document the conspicuous absence of a network of public trade structures, like the urban khan, the expected locus of trade in an Arab city devoted to international commerce, and I provide evidence of the use of the merchant's house as the central location for trade activity, commercial negotiations, storage of merchandise, and lodging of foreign merchants. This case study presents a form of commercial interaction that questions a fixed private identity for the house in Mocha and draws on a maritime system of interaction to account for such a unique form of trade in an Arab city that served as an important Indian Ocean port.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
11

Lopez, Alma. "Tattoo, Santa Nina de Mochis, California Fashions Slaves, and Our Lady." Frontiers: A Journal of Women Studies 23, no. 1 (2002): 90–95. http://dx.doi.org/10.1353/fro.2002.0008.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
12

García Reyes, David. "Del Essex a Melville. Reescrituras del mito de la ballena blanca en la novela gráfica Mocha Dick." Alpha: Revista de Artes, Letras y Filosofía, no. 47 (January 2, 2019): 91–104. http://dx.doi.org/10.32735/s0718-220120180004700166.

Повний текст джерела
Анотація:
La imagen de Moby Dick de Herman Melville, novela fundacional de la narrativa estadounidense, tiene su origen en las costas del sur chileno. El repertorio precedente de la obra literaria propuesto por Wolfgang Iser presenta un proceso en el que se producen diferentes versiones del mito. La novela gráfica Mocha Dick, con textos de Francisco Ortega y dibujos de Gonzalo Martínez, es una de esas versiones. La historieta chilena plantea un diálogo con los textos precedentes y propone una revisión de Melville y de los orígenes de la legendaria ballena blanca.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
13

ANDRADE, PEDRO, KATHERINE FONSECA, LÍA LEYTON, ALEXIA LÓPEZ, ALEXANDRA PACHECO, JOAQUÍN DALENZ, and MARLENE MARTÍNEZ. "PATRONES FUNERARIOS E IMPOSICIÓN COLONIAL EN EL BIOBÍO: EL CASO DE LA MISIÓN SAN JOSÉ DE LA MOCHA, CONCEPCIÓN (SIGLOS XVII AL XIX)." Atenea (Concepción), no. 518 (December 2018): 133–49. http://dx.doi.org/10.4067/s0718-04622018000200133.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
14

Grigsby, Leslie B. "Jonathan Rickard. Mocha and Related Dipped Wares, 1770–1939. Lebanon, N.H.: University Press of New England in association with Historic Eastfield Foundation, East Nassau, N.Y., 2006. ix+178 pp; 270 illustrations, bibliography, index. $65.00." Winterthur Portfolio 40, no. 4 (December 2005): 263–64. http://dx.doi.org/10.1086/511167.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Salas García, José Antonio. "Los sentidos corporales en Mochica." Boletín de la Academia Peruana de la Lengua, December 31, 2009, 75–89. http://dx.doi.org/10.46744/200902.003.

Повний текст джерела
Анотація:
El objetivo del presente artículo es traducir del mochica al castellano el texto correspondiente a los sentidos corporales que aparece en el Arte de la lengua yunga de Fernando de la Carrera (1644). Como acontece con otros textos mochicas que hemos tenido ocasión de interpretar (Salas 2008), los resultados de la traducción nos muestran textos que no son exactamente iguales en su contenido a las versiones que existen de estas oraciones en castellano.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
16

Salas García, José Antonio. "Los sentidos corporales en Mochica." Boletín de la Academia Peruana de la Lengua, December 31, 2009, 75–89. http://dx.doi.org/10.46744/bapl.200902.003.

Повний текст джерела
Анотація:
El objetivo del presente artículo es traducir del mochica al castellano el texto correspondiente a los sentidos corporales que aparece en el Arte de la lengua yunga de Fernando de la Carrera (1644). Como acontece con otros textos mochicas que hemos tenido ocasión de interpretar (Salas 2008), los resultados de la traducción nos muestran textos que no son exactamente iguales en su contenido a las versiones que existen de estas oraciones en castellano.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
17

Saco, María Luisa. "La Cultura Vicús - Hallazgos y expresiones artísticas." Letras (Lima), October 1, 2020, 5–16. http://dx.doi.org/10.30920/letras.51.86-87.01.

Повний текст джерела
Анотація:
Analiza la cultura Vicus en la época en que la civilización Chavín, que abarcó gran parte del territorio del Perú, dejó de ejercer su influjo dominante, floreció en la región del Norte la cultura Vicús, en cuyo arte se manifiestan ciertas cualidades que alcanzaron su apogeo en el más importante estilo norteño, el estilo Mochica. En el de Vicús se observa, aunque en estado incipiente, la tendencia a la representación realista, el fuerte modelado escultórico y el carácter vital quehallamos en las expresiones artísticas Mochicas. La cultura Vicús fue descubierta hace apenas dos décadas. En 1953, cerámica y objetos de oro de este estilo, que habían sido extraídos clandestinamente de los cementerios de Frías, en la provincia de Ayábaca, fueron decomisados por la policía. Otros ejemplares fueron adquiridos por coleccionistas particulares. Uno de los primeros arqueólogos que visitó dicha zona fue Ramiro Matos Mendieta, quien, en 1963, fue comisionado por el' Patronato Nacional de Arqueología para verificar la procedencia de los huacos cuyo estilo era conocido cori el nombre de Ayabaca
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
18

Morales Damián, Manuel Alberto. "De La Revolución A La Transformación Espiritual. La trayectoria Pictórica De Arturo Moyers Villena." Xihmai 6, no. 12 (July 10, 2013). http://dx.doi.org/10.37646/xihmai.v6i12.198.

Повний текст джерела
Анотація:
Resumen El presente trabajo es una sucinta biografí­a artí­stica de Arturo Moyers Villena, muralista mochiteco radicado en Hidalgo desde la década de los 80. Se destaca su obra pictórica a partir del análisis de las temáticas que aborda en sus obras manifestándose una evolución que permite proponer tres etapas en su trayectoria. El trabajo se fundamenta en las entrevistas con la familia Moyers López, la revisión del archivo familiar y el análisis de sus obras murales y de caballete. Noviembre de 2011 Palabras clave: Arturo Moyers Villena, arte contemporáneo mexicano, pintura mural, pintura revolucionaria, pintura religiosa. Abstract This paper is a brief artistic biography of Arturo Moyers Villena. He is a mural painter who was born in Los Mochis, Sinaloa and he live in the State of Hidalgo from the eighties. On the analysis of his work we propose three periods in his pictorial development. Was made interviews with the Moyers López family, was review the familiar archive and was analysed his murals and other paintings. Key words: Arturo Moyer Villena, Mexican Contemporary Art, Mural Painting, Revolutionary Painting, Religious Painting.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
19

Petit, Facundo. "Com o barulho dos vagões, a música vai incomodar você? Ensaio sonoro de música de rua no metrô de Buenos Aires." AntHropológicas Visual 7, no. 1 (July 12, 2021). http://dx.doi.org/10.51359/2526-3781.2021.249677.

Повний текст джерела
Анотація:
O transporte subterrâneo da cidade de Buenos Aires –coloquialmente chamado subte– conta com seis linhas com rotas distintas, com possibilidade de combinações entre elas. Esses túneis que se estendem abaixo de Buenos Aires abrem uma série de espaços por onde as pessoas se transitam diariamente. Escadas, elevadores, corredores, estações, plataformas, pisos e mezaninos. E, claro, os vagões do metrô. Trânsito dentro e entre esses espaços, implica que o corpo se torna o centro móvel de uma diversidade de músicas executadas por artistas de rua[1].No metrô de Buenos Aires há uma série de músicos difíceis de encontrar em outras rotas de transporte da América Latina. Historicamente, houve uma abertura cultural que permitiu que a música de rua se tornasse um trabalho, transformando os espaços públicos em cenários emergentes com sonoridades tão diversos quanto cada sujeito que os compõe.Neste ensaio sonoro é colocada em primeiro plano a música com a qual os artistas de rua compor parte dos sonoridades subterrâneas. Os registros foram realizados em outubro de 2017, junho e setembro de 2018, nas linhas A, B, D e H, no âmbito de uma investigação antropológica[2]. O áudio resultante é uma composição que nos leva por um possível –e incompleto– passeio de gêneros e instrumentação audível em uma viagem pela cidade. Ao mesmo tempo, fica evidente como a prática musical nessa área interage com outros sons: passos, vozes, alto-falantes, chocalho, gritos, sinais sonoros, portas, buzinas, máquinas, velocidade, outras músicas.Quando um músico ou uma música está prestes a tocar uma canção, ele sabe que o público do metrô não está lá para ouvi-la. Por isso, a performance geralmente começa com uma apresentação e termina com uma saudação e agradecimento enquanto o gorra[3] é passado, onde os viajantes remuneram se o considerarem. Uma construção momentânea de empatia opera ao longo desta performance, com a qual os músicos de rua buscam três atitudes do público cativo: escuta, aplauso, colaboração. Em cada canção executada, diferentes níveis de música de rua são colocados em jogo, sintetizados na trajetória e na identidade do intérprete, na escuta do outro em quem se busca a reciprocidade e na estética do viagem urbano.É interessante notar, então, como a prática da música de rua mescla elementos de duas esferas que muitas vezes se apresentam como opostas: arte e trabalho. A frase que dá título a este ensaio me foi contada por uma mulher enquanto esperávamos o metrô. Responde ao facto de em 2018 ter sido promovida a reforma de uma lei que classificava a música de rua como ruído incômodo e, como tal, crime. Vários grupos de artistas de rua protestaram contra isso, com o lema de que a arte de rua não é um crime (el arte callejero no es delito).Convido você a ouvir um pouco da música que inunda os espaços subterrâneos de Buenos Aires. Se puder, ouça com fones de ouvido e, se tiver vontade, bata palmas.[1] Foi assim, pelo menos, até antes da pandemia de COVID-19, que hoje mudou vários aspectos das relações urbanas.[2] Com base nesta pesquisa, escrevemos dois artigos (Petit e Potenza 2019a; 2019b) nos quais exploramos a rede de relações entre esses artistas e trabalhadores com o ambiente sensível, social e político em que desenvolvem suas práticas.[3] A gorra é o que os músicos têm para que os passageiros contribuam monetariamente. Pode muito bem ser o boné ou também uma mochila, a caixa de instrumentos ou uma bolsa para esse fim.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
20

Petit, Facundo. "Com o barulho dos vagões, a música vai incomodar você? Ensaio sonoro de música de rua no metrô de Buenos Aires." AntHropológicas Visual 7, no. 1 (July 12, 2021). http://dx.doi.org/10.51359/2525-3781.2021.249677.

Повний текст джерела
Анотація:
O transporte subterrâneo da cidade de Buenos Aires –coloquialmente chamado subte– conta com seis linhas com rotas distintas, com possibilidade de combinações entre elas. Esses túneis que se estendem abaixo de Buenos Aires abrem uma série de espaços por onde as pessoas se transitam diariamente. Escadas, elevadores, corredores, estações, plataformas, pisos e mezaninos. E, claro, os vagões do metrô. Trânsito dentro e entre esses espaços, implica que o corpo se torna o centro móvel de uma diversidade de músicas executadas por artistas de rua[1].No metrô de Buenos Aires há uma série de músicos difíceis de encontrar em outras rotas de transporte da América Latina. Historicamente, houve uma abertura cultural que permitiu que a música de rua se tornasse um trabalho, transformando os espaços públicos em cenários emergentes com sonoridades tão diversos quanto cada sujeito que os compõe.Neste ensaio sonoro é colocada em primeiro plano a música com a qual os artistas de rua compor parte dos sonoridades subterrâneas. Os registros foram realizados em outubro de 2017, junho e setembro de 2018, nas linhas A, B, D e H, no âmbito de uma investigação antropológica[2]. O áudio resultante é uma composição que nos leva por um possível –e incompleto– passeio de gêneros e instrumentação audível em uma viagem pela cidade. Ao mesmo tempo, fica evidente como a prática musical nessa área interage com outros sons: passos, vozes, alto-falantes, chocalho, gritos, sinais sonoros, portas, buzinas, máquinas, velocidade, outras músicas.Quando um músico ou uma música está prestes a tocar uma canção, ele sabe que o público do metrô não está lá para ouvi-la. Por isso, a performance geralmente começa com uma apresentação e termina com uma saudação e agradecimento enquanto o gorra[3] é passado, onde os viajantes remuneram se o considerarem. Uma construção momentânea de empatia opera ao longo desta performance, com a qual os músicos de rua buscam três atitudes do público cativo: escuta, aplauso, colaboração. Em cada canção executada, diferentes níveis de música de rua são colocados em jogo, sintetizados na trajetória e na identidade do intérprete, na escuta do outro em quem se busca a reciprocidade e na estética do viagem urbano.É interessante notar, então, como a prática da música de rua mescla elementos de duas esferas que muitas vezes se apresentam como opostas: arte e trabalho. A frase que dá título a este ensaio me foi contada por uma mulher enquanto esperávamos o metrô. Responde ao facto de em 2018 ter sido promovida a reforma de uma lei que classificava a música de rua como ruído incômodo e, como tal, crime. Vários grupos de artistas de rua protestaram contra isso, com o lema de que a arte de rua não é um crime (el arte callejero no es delito).Convido você a ouvir um pouco da música que inunda os espaços subterrâneos de Buenos Aires. Se puder, ouça com fones de ouvido e, se tiver vontade, bata palmas.[1] Foi assim, pelo menos, até antes da pandemia de COVID-19, que hoje mudou vários aspectos das relações urbanas.[2] Com base nesta pesquisa, escrevemos dois artigos (Petit e Potenza 2019a; 2019b) nos quais exploramos a rede de relações entre esses artistas e trabalhadores com o ambiente sensível, social e político em que desenvolvem suas práticas.[3] A gorra é o que os músicos têm para que os passageiros contribuam monetariamente. Pode muito bem ser o boné ou também uma mochila, a caixa de instrumentos ou uma bolsa para esse fim.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
21

Branda, Nicele De David, and Lucia Isaia. "APROVEITAMENTO DA CULTURA POPULAR COMO REFERÊNCIA DE PLANEJAMENTO EM MODA, CONSUMO E COMUNICAÇÃO." Revista Competência 3, no. 2 (August 4, 2014). http://dx.doi.org/10.24936/2177-4986.v3n2.2010.139.

Повний текст джерела
Анотація:
Esta pesquisa de final do Curso de Especialização em Moda, Consumo e Comunicação, visa demonstrar possibilidades de criações têxteis, pela preservação de patrimônio da cultura popular material do Rio Grande do Sul. Referenciados em objetos expostos na Mostra SOMOS – A Criação Popular Brasileira – Santander Cultural – Porto Alegre – agosto 2006 – fevereiro 2007, investigou-se sobre saberes e fazeres espontâneos. Os “Cavalinhos de Madeira”, brinquedos datados do século XIX e início do século XX, feitos por imigrantes teuto-italianos que se instalaram no Rio Grande do Sul, despertaram “memórias afetivas”, impulsionando a elaboração de um planejamento de ações, propondo a criação de bolsas e mochilas para crianças. Mesmosendo objetos simples, feitos pelos pais para seus filhos brincarem, os “Cavalinhos” apresentam boas soluções formais. Aliando conhecimentos de Arte, Design, Patrimônio, Lúdica, Usos e Costumes, aspectos de grande relevância atual com sustentabilidade,preservação e valorização, foram observados. Pesquisas bibliográficas e dos objetos; reflexões sobre identidade, tradições e representações levaram a soluções estético-visuais que originaram a marca “A PIAZADA”. Elaborados os designs das peças, planejou-se a campanha de formatação promocional da marca, e de sua inserção no mercado. Além das finalidades específicas dos acessórios, esses vão proporcionar ações educativas, de conhecimento das tradições, bem como valorização da matéria prima natural, a lã do Rio Grande do Sul. Também despertarão a criatividade das crianças, uma vez que as peças poderão ser customizadas. Sendo assim, o resgate dos saberes e fazeres populares do estado, como a criação de peças têxteis, farão de objetos da exposição SOMOS, referências na promoção da Moda, através de uma adequada Comunicação, gerando Consumo.Palavras-chave: Cultura Popular. Lúdica e Patrimônio. Design Têxtil.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
22

Milledge, Sara V., Hazel I. Blythe, and Simon P. Liversedge. "Parafoveal pre-processing in children reading English: The importance of external letters." Psychonomic Bulletin & Review, September 11, 2020. http://dx.doi.org/10.3758/s13423-020-01806-8.

Повний текст джерела
Анотація:
Abstract Although previous research has demonstrated that for adults external letters of words are more important than internal letters for lexical processing during reading, no comparable research has been conducted with children. This experiment explored, using the boundary paradigm during silent sentence reading, whether parafoveal pre-processing in English is more affected by the manipulation of external letters or internal letters, and whether this differs between skilled adult and beginner child readers. Six previews were generated: identity (e.g., monkey); external letter manipulations where either the beginning three letters of the word were substituted (e.g., rackey) or the last three letters of the word were substituted (e.g., monhig); internal letter manipulations; e.g., machey, mochiy); and an unrelated control condition (e.g., rachig). Results indicate that both adults and children undertook pre-processing of words in their entirety in the parafovea, and that the manipulation of external letters in preview was more harmful to participants’ parafoveal pre-processing than internal letters. The data also suggest developmental change in the time course of pre-processing, with children’s pre-processing delayed compared to that of adults. These results not only provide further evidence for the importance of external letters to parafoveal processing and lexical identification for adults, but also demonstrate that such findings can be extended to children.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!

До бібліографії