Зміст
Добірка наукової літератури з теми "Anticorpi anti actina"
Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями
Ознайомтеся зі списками актуальних статей, книг, дисертацій, тез та інших наукових джерел на тему "Anticorpi anti actina".
Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.
Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.
Статті в журналах з теми "Anticorpi anti actina"
Zuccari, D. A. P. C., A. E. Santana, and N. S. Rocha. "Expressão dos filamentos intermediários no diagnóstico dos tumores mamários de cadelas." Arquivo Brasileiro de Medicina Veterinária e Zootecnia 54, no. 6 (December 2002): 586–91. http://dx.doi.org/10.1590/s0102-09352002000600005.
Повний текст джерелаMiguel, Márcia Cristina da Costa, Emanuel Savio de Souza Andrade, Danielle Albuquerque Pires Rocha, Roseana de Almeida Freitas, and Lélia Batista de Souza. "Expressão imuno-histoquímica da vimentina e do HHF-35 em fibroma de células gigantes, hiperplasia fibrosa e fibroma da mucosa oral." Journal of Applied Oral Science 11, no. 1 (March 2003): 77–82. http://dx.doi.org/10.1590/s1678-77572003000100013.
Повний текст джерелаBroue, P., J. P. Olives, A. Breton, J. Selves, J. Oksman, and J. Ghisolfi. "Hépatite auto-immune (HAI) à anticorps (Ac) anti-actine au décours d'une hépatite virale A." Archives de Pédiatrie 3, no. 11 (November 1996): 1172–73. http://dx.doi.org/10.1016/s0929-693x(96)89577-7.
Повний текст джерелаCardona Chorro, Nathalia Elena, and Thaimar Margrelit León Tapo. "MARCADORES SEROLOGICOS DEL VIRUS DE HEPATITIS B EN PUEBLOS INDIGENAS DEL ESTADO AMAZONAS, VENEZUELA." Acta Biológica Colombiana 25, no. 3 (September 1, 2020): 293–98. http://dx.doi.org/10.15446/abc.v25n3.79509.
Повний текст джерелаCerchiaro, Matteo, and et al. "Nuovi farmaci per nuovi bisogni: dagli studi di fase II ad oggi." JHA - Journal of HIV and Ageing, September 2022. http://dx.doi.org/10.19198/jha31539.
Повний текст джерелаAlbuquerque, Margarida, Maria José Sousa, Rita Ribeiro, Maria Menezes, José Germano de Sousa, and Germano De Sousa. "Lúpus Eritematoso Sistémico e Hepatite Autoimune: A Propósito de um Caso Clínico." Gazeta Médica, September 22, 2017. http://dx.doi.org/10.29315/gm.v4i2.26.
Повний текст джерелаДисертації з теми "Anticorpi anti actina"
Bennay, Lai͏̈la. "Les anticorps anti-idiotypiques." Bordeaux 2, 1993. http://www.theses.fr/1993BOR2PE50.
Повний текст джерелаMAILLET, SYLVIE. "Anticorps anti-idiotypes anti-substance p : production, caracterisation et actions pharmacologiques in vitro et in vivo." Paris 11, 1990. http://www.theses.fr/1990PA112288.
Повний текст джерелаCabral, Milena Santana. "Especificidade de anticorpos antimúsculo liso em portadores de hepatite crônica pelo vírus C." Faculdade de Farmácia, 2011. http://repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/22687.
Повний текст джерелаApproved for entry into archive by Patricia Barroso (pbarroso@ufba.br) on 2017-06-01T17:35:33Z (GMT) No. of bitstreams: 1 MILENA SANTANA CABRAL.pdf: 2324817 bytes, checksum: efec4e0396dc2673dceb720f82342942 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-06-01T17:35:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 MILENA SANTANA CABRAL.pdf: 2324817 bytes, checksum: efec4e0396dc2673dceb720f82342942 (MD5)
FAPESB e CNPq
A infeção crônica pelo VHC tem como principal característica a associação com diversas manifestações autoimunes. Dentre estas, a aumentada expressão de autoanticorpos não-órgão específicos, como os anticorpos antimúsculo liso, com possível importância na patogênese da doença. Objetivos: (1) Determinar a prevalência de anticorpos antimúsculo liso e sua distribuição conforme o gênero em portadores de HCC; (2) caracterizar a reatividade sorológica dos anticorpos antimúsculo liso usando como referência os padrões de fluorescência previamente determinados; (3) estabelecer as associações entre a reatividade sorológica dos anticorpos antimúsculo liso com os dados clínicos e laboratoriais dos portadores de hepatite C; (4) caracterizar imunoquimicamente os anticorpos frente a antígenos purificados. Pacientes: Foram avaliados 100 portadores de HCC, sem tratamento antiviral prévio, com diagnóstico clínico, sorológico, virológico, e histopatológico, acompanhados no C-HUPES. Métodos: Anticorpos antimúsculo liso e antinúcleo foram pesquisados por imunofluorescência indireta e a especificidade imunoquímica investigada através de imunoblot. Dosagens de fator reumatóide, haptoglobina e IgG foram realizadas por nefelometria. Crioglobulinas foram determinadas por crioprecipitação em tubo e por gel-difusão e a ALT por método cinético. Os dados de genótipo e histopatológico foram obtidos dos prontuários. Resultados: Anticorpos antimúsculo liso foram detectados em 21% dos pacientes (55 homens, 45 mulheres), sendo o padrão de fluorescência AML-v o mais frequentemente observado (81%). A associação de padrões mais prevalente foi AML-v e AML-m (71%). A maioria dos títulos dos autoanticorpos foi baixa, com apenas quatro amostras apresentando títulos superiores a 1/40. Apenas uma amostra apresentou padrão glomerular com título maior que 1/40, e não foi encontrado padrão tubular. Das três proteínas associadas aos AML, os portadores de HCC com AML positivos apresentaram maior frequência de reatividade para a actina-F, ocorrendo em 29% das amostras. A associação entre os AML e este antígeno alvo foi significante (P=0,005). Não houve associação estatisticamente significante entre os antígenos desmina e miosina, com os AML, e a prevalência de reatividade para esses antígenos foi inferior. Com o uso do imunoblot comercial, foi encontrada a presença do autoanticorpo anti-LC1 em 52% das amostras positivas para AML e em 15% das amostras negativas para esse mesmo anticorpo. Foi encontrada também a presença do anti-SLA/LP em 14% das amostras positivas para AML e em 8% das amostras que não apresentavam este autoanticorpo. Os anticorpos AMA-M2 e anti-LKM1 não foram encontrados em nenhum dos grupos avaliados. Conclusões: Uma prevalência de 21% para AML foi encontrada neste estudo, com uma relação homem/mulher de 1,1/1. A presença de AML não foi associada a qualquer dos dados demográficos, clínicos e laboratoriais deste grupo de portadores de HCC, nem associada à lesão tecidual. Determinar os padrões de fluorescência e título das amostras é relevante na detecção dos AML. Apenas a minoria dos AML de portadores de HCC reconhecem as proteínas actina-F, desmina e miosina. Foi documentado elevada expressão de anticorpos anti-LC1 neste grupo de portadores de HCC.
The main characteristic in HCV chronic infection is the association with various autoimmune manifestations. Among them, the increased expression of non-organ specific autoantibodies, such smooth muscle antibody, which possible role in HCV pathogenesis. Objectives: (1) Determine the prevalence of smooth muscle antibodies and their distribution according gender in patients with chronic hepatitis C; (2) characterize the serological reactivity of these autoantibodies in accordance with predetermined patterns of fluorescence; (3) establish associations between serologic reactivity of them with clinical and laboratory data from these patients; (4) characterize the antibodies immunochemically with purified antigens. Patients: 100 HCV carriers before treatment had been evaluated, with previous clinical, serological, virological and histopathological diagnosis, from C-HUPES. Methods: Smooth muscle and antinuclear antibodies were performed by indirect immunofluorescence and immunochemical reactivity was determined by immunoblot. Rheumatoid factor, haptoglobin and IgG were quantified by nephelometry. Cryoglobulins were determined by cryoprecipitation in tube and gel-diffusion and the determination of ALT by UV kinetics. Genotype and histophatological data were obtained from medical records. Results: 21% of HCV carriers presented anti-smooth muscle antibodies (55 men, 45 women); with the AML-v pattern the most found (81%). Also, the AML-v and AML-m patterns were the association more prevalent (71%). The titles of most autoantibodies were low, but four samples showed titles above 1/40. Only one sample showed glomeruli pattern with titles greater than 1/40, and no tubular pattern was found. In the imunoblot, the HCV carriers AML positive presented a major reactivity for F-actin (29%), which association with these autoantibody was significant (P=0.005). There was no association between AML with desmin and myosin, which reactivities of the AML to these proteins were low. Autoantibodies anti-LC1 was found in 52% of samples AML positive and in 15% of samples AML negative. It was also found the presence of anti-SLA/LP in 14% of positive samples for AML and in 8% of the negative samples. AMA-M2 antibodies and anti-LKM1 were not found in any of these groups. Conclusions: This study found an AML prevalence of 21%, with 1.1/1 men/women relation. The AML presence was not associated with any of the demographic, clinical and laboratory data from the HCV carries evaluated or associated with tissue lesion. Determine fluorescence patterns and sample titles are relevant to detect these antibodies. Only the minority of the AML from HCV carriers evaluated recognized the proteins F-actin, desmin and myosin. High expression of anti-LC1 antibodies were found in these HCV carries.
Demichele, Ladan. "Utilisation des anticorps anti-idiotypes comme images internes fonctionnelles de sites actifs enzymatiques : production et caractérisation d'un anticorps catalytique à activité cholinestérase." Compiègne, 1993. http://www.theses.fr/1993COMPD672.
Повний текст джерелаSemerano, Luca. "Active anti-TNF alpha immunization in a murine model of rheumatoid arthritis : Relevance to human disease." Paris 13, 2013. http://www.theses.fr/2013PA132018.
Повний текст джерелаLes traitements utilisés pour le blocage de la cytokine pro inflammatoire TNFα (anticorps monoclonaux ou récepteurs solubles) ont révolutionné la prise en charge de maladies telles que la polyarthrite rhumatoïde (PR), mais montrent des limites en termes d’efficacité, effets secondaires et coûts. L’immunisation active par le kinoïde du TNFα humain (TNF-K) est une stratégie alternative de ciblage du TNFα, qui exploite le principe de la vaccination pour induire l’hôte à produire des anticorps (Ac) polyclonaux anti-TNFα. Nous montrons la faisabilité de cette approche dans un modèle d’arthrite qui reproduit les caractéristiques essentielles de la PR et qui dépende de la production déréglée de TNFα : la souris transgénique pour le TNFα humain (hTNFα). Nous montrons que le traitement des souris arthritiques par TNF-K améliore nettement la maladie, que la production d’Ac anti-hTNFα est limitée dans le temps et renouvelable par une dose de rappel de TNF-K. Au contraire, le hTNFα natif n’induit pas d’Ac anti-TNFα. Les traitements immunosuppresseurs ne semblent pas limiter l’efficacité du TNF-K. Nous apportons des preuves en faveur d’une homogénéité de fonctionnement entre les Ac polyclonaux et monoclonaux anti-TNFα. En fait, les deux traitements induisent les mêmes modifications des populations cellulaires de cellules T régulatrices. En outre, les taux sériques d’Ac monoclonaux et polyclonaux anti-TNFα sont le principal facteur qui détermine si le traitement protège ou pas de l’inflammation et de la destruction articulaire. Ces résultats ont contribué à faire avancer le développement de cette stratégie jusqu’à la phase II d’expérimentation clinique dans la PR
Séguy, Nathalie. "Etude de la sensibilité de Pneumocystis carinii vis-à-vis d'une toxine de Pichia anomala et des anticorps anti-idiotypes mimant son action." Lille 1, 1996. http://www.theses.fr/1996LIL10151.
Повний текст джерелаC'est pourquoi, l'étape suivante de ce travail, a été de produire un anticorps monoclonal anti-idiotype qui possède les mêmes propriétés que la toxine, mais actif à 37° C et à Ph7,2. Un traitement local anti-P. Carinii par nébulisation d'anticorps monoclonal anti-idiotype chez des rats nude qui font une pneumocystose a donc été tenté. Les premiers résultats sont encourageants, puisqu'ils montrent que ce traitement inhibe le développement parasitaire et suggère que l'anticorps monoclonal anti-idiotype a une action directe contre le parasite et non pas simplement sur son attachement. La microscopie électronique à transmission a révélé la localisation des sites de fixation de la toxine sur le parasite qui se trouve dans la couche peu dense aux électrons de la paroi kystique. Des peptides recombinants mimant l'activité de la toxine killer de P. Anomala ont été produits. Des tests préliminaires in vitro, montrent que ces peptides agissent comme la toxine ou les anticorps monoclonaux. L'activité anti-pneumocystis de la toxine killer de P. Anomala et des anticorps anti-idiotypes mimant son action, indique que de nouvelles stratégies de prévention et thérapeutiques fondées sur le phénomène killer méritent d'être explorées. L'identification et la caractérisation des récepteurs transphylétiques pour ces molécules à large spectre antimicrobien sont des objectifs essentiels pour avancer dans ce programme
Brice, Joséphine. "Caractérisation du réservoir viral et des anticorps chez des enfants infectés par le VIH en suppression virologique au Mali." Electronic Thesis or Diss., Sorbonne université, 2019. http://www.theses.fr/2019SORUS506.
Повний текст джерелаAbsence of detectable HIV viremia treatment cessation in 3 children suggests that very early could lead to functional cure. The main objective is to qualitatively and quantitatively characterize viral reservoir and anti-HIV-1 antibodies virologically suppressed children in order to identify factors associated with their decrease. This is a prospective cross-sectional study included 97 children at the Gabriel Touré University Hospital (Bamako, Mali). They had a median age of 9.8 years at time of inclusion and 3.3 years at treatment initiation with a median HAART duration of 5.4 years. The median total HIV-DNA level was 445 copies/106 PBMCs, the median anti-gp41 antibodies activity was 0.29 optical density and the median HIV antibody level was 14.1 S/CO. We showed a high prevalence of HIV-1 resistance in HIV-DNA. Eight seroreversions were identified. A low anti-gp41 antibody activity was associated with both a younger age at HAART initiation and a lower level of anti-HIV antibodies. A lower anti-HIV antibodies level was associated with a younger age at HAART initiation. A significant proportion of virologically suppressed VHIV children who initiated HAART before the age of 2 years stopped to produce and/or progressively lost the HIV antibodies