Siga este link para ver outros tipos de publicações sobre o tema: Vojens.
Artigos de revistas sobre o tema "Vojens"
Crie uma referência precisa em APA, MLA, Chicago, Harvard, e outros estilos
Veja os 50 melhores artigos de revistas para estudos sobre o assunto "Vojens".
Ao lado de cada fonte na lista de referências, há um botão "Adicionar à bibliografia". Clique e geraremos automaticamente a citação bibliográfica do trabalho escolhido no estilo de citação de que você precisa: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
Você também pode baixar o texto completo da publicação científica em formato .pdf e ler o resumo do trabalho online se estiver presente nos metadados.
Veja os artigos de revistas das mais diversas áreas científicas e compile uma bibliografia correta.
1
Jončić, Miloš. "VOJNO NESVRSTAVANjE POJAM, RAZVOJ, PERSPEKTIVE". Srpska politička misao, Specija 2022 (21 de março de 2022): 189–220. http://dx.doi.org/10.22182/spm.specijal2022.7.
Texto completo da fonteResumo:
Pojam vojnog nesvrstavanja, vojne nesvrstanosti ima svoje korene u pravnom institutu neutralnosti, čiji je sastavni deo vojna neutralnost. Kako bi se izbegle terminološke nedoumice autor definiše pojmove neutralnost, neutralizacija, nesvrstanost, vojna neutralnost, vojna nesvrstanost. Da bi se izbeglo pogrešno tumačenje i mešanje pojma vojna neutralnost koja podrazumeva prava i obaveze, autor iznosi mišljenje da je prihvatljiviji i precizniji termin vojno nesvrstavanje i doktrinarno to dokazuje. Rad ukazuje na društvene okolnosti i momente u međunarodnim odnosima i razvoju međunarodnog prava koji su uticali na nastanak neutralnosti. Neutralnost u savremenim međunarodnim odnosima postaje koncept koji zahteva reformu i otvara perspektivu vojnoj nesvrstanosti. Mnoge države koje su proglasile neutralnost, sve više taj koncept usmeravaju isključivo na vojnu nesvrstanost. Izmenjene okolnosti multilateralnog svetskog poretka primoravaju čak i neutralne države da se odreknu svog položaja neučestvovanja u oružanim sukobima i da se okrenu položaju nečlanstva u vojno-političkim savezima. Vojno nesvrstavanje nije moguće primenjivati povremeno ili delimično, zato rad ukazuje na neke prednosti, ali i mane ovog položaja u međunarodnim odnosima.
2
Joncic, Milos. "VOJNO NESVRSTAVANJE POJAM, RAZVOJ, PERSPEKTIVE". Nacionalni interes 40, n.º 2/2021 (4 de agosto de 2021): 9–40. http://dx.doi.org/10.22182/ni.4022021.1.
Texto completo da fonteResumo:
Pojam vojnog nesvrstavanja, vojne nesvrstanosti ima svoje korene u pravnom institutu neutralnosti, čiji je sastavni deo vojna neutralnost. Kako bi se izbegle terminološke nedoumice autor definiše pojmove neutralnost, neutralizacija, nesvrstanost, vojna neutralnost, vojna nesvrstanost. Da bi se izbeglo pogrešno tumačenje i mešanje pojma vojna neutralnost koja podrazumeva prava i obaveze, autor iznosi mišljenje da je prihvatljiviji i precizniji termin vojno nesvrstavanje i doktrinarno to dokazuje. Rad ukazuje na društvene okolnosti i momente u međunarodnim odnosima i razvoju međunarodnog prava koji su uticali na nastanak neutralnosti. Neutralnost u savremenim međunarodnim odnosima postaje koncept koji zahteva reformu i otvara perspektivu vojnoj nesvrstanosti. Mnoge države koje su proglasile neutralnost, sve više taj koncept usmeravaju isključivo na vojnu nesvrstanost. Izmenjene okolnosti multilateralnog svetskog poretka primoravaju čak i neutralne države da se odreknu svog položaja neučestvovanja u oružanim sukobima i da se okrenu položaju nečlanstva u vojno-političkim savezima. Vojno nesvrstavanje nije moguće primenjivati povremeno ili delimično, zato rad ukazuje na neke prednosti, ali i mane ovog položaja u međunarodnim odnosima.
3
Kos-Stanišić, Lidija, e Stjepan Domjančić. "Diplomacija u međunarodnim odnosima". Anali Hrvatskog politološkog društva 18, n.º 1 (13 de dezembro de 2021): 279–300. http://dx.doi.org/10.20901/an.18.12.
Texto completo da fonteResumo:
Namjera autora članka je upoznati hrvatsku akademsku i stručnu javnost sa specifičnim oblikom diplomacije – vojnom odnosno obrambenom diplomacijom. prvi odjeljak članka posvećen je diplomaciji kao sastavnom dijelu međunarodnih odnosa kao grane politologije, odnosno razlikovanju diplomacije od diplomatskih studija, drugi povijesti vojne i nastanku obrambene diplomacije, treći njenim zadaćama i osobitostima u 21. stoljeću, četvrti terminološkim nedoumicama između vojne i obrambene diplomacije, dok je posljednji odjeljak posvećen razvoju vojne diplomacije u republici Hrvatskoj. autori zaključuju da je diplomacija dio međunarodnih odnosa kao grane politologije, ali i to da međunarodni odnosi ne polažu monopol na diplomaciju, dok analizom definicija i zadaća diplomacije čiji su glavni akteri vojni ili obrambeni izaslanici, autori zaključuju da vojna diplomacija i obrambena diplomacija predstavljaju dvije faze razvoja vojno/obrambene diplomacije. Zbog promjene njezinih osnovnih zadaća, do pada berlinskog zida 1989. obavještajne aktivnosti bile su prioritetna djelatnost vojne diplomacije, dok je u poslijehladnoratovskom razdoblju težište obrambene diplomacije na unapređenju odnosa, partnerstvu i suradnji među državama, stoga je tijekom 1990-ih došlo do promjene naziva diplomacije. vezano za republiku Hrvatsku, autori smatraju da se iz povijesnih i tradicionalnih razloga i dalje koristi termin vojna diplomacija, iako se pod tim imenom obavljaju zadaće obrambene diplomacije.
4
Ribič, Jakob. "Estetika in etika, gledališče in vojna". Amfiteater 11, n.º 2 (28 de dezembro de 2023): 132–38. http://dx.doi.org/10.51937/amfiteater-2023-2/132-138.
Texto completo da fonteResumo:
Prav v trenutku, ko pišem te vrstice, iz Gaze prihajajo poročila in novice o grozljivem napadu na tamkajšnjo bolnišnico; kakršenkoli približno ustrezen opis, ki bi lahko artikuliral neizmerljivo tragedijo, ki jo je ta napad povzročil, pa tudi docela nerazsodno, nečlovečno in – povejmo kar naravnost – povsem noro odločitev za ta napad, se mi zdi v tem trenutku pravzaprav nemogoč. Omenjam pa ta dogodek kljub vsemu zato, ker historični trenutek, v katerem živimo, prikaže v vsej njegovi brutalnosti in krutosti. Tragedija, povezana z njim, je namreč le ena od mnogih travmatičnih posledic vojne med Hamasom in Izraelom, pri čemer to nikakor ni edina vojna, ki poteka ta trenutek; predsednica republike je na nedavnem Frankfurtskem knjižnem sejmu omenila, da se po vsem svetu trenutno odvija najmanj 55 spopadov, k temu pa lahko pripišemo še kar nekaj geopolitičnih konfliktov in napetosti, ki morda še niso prešli v stanje vojne, so pa zato vse bolj militantno nastrojeni. Vse to pritrjuje ugotovitvi Zale Dobovšek iz uvoda njene knjige Gledališče in vojna, da je namreč vojna »razdrobljeno, a permanentno zgodovinsko stanje« (12), da se je fenomen vojne »skozi tisočletja izkazal kot dominantna oblika življenja« (25) in da je človek »po vsej verjetnosti več časa preživel v vojni kot v miru« (prav tam). Prav zato se zdi, naj se sliši še tako cinično in žalostno, da je besedilo, ki ga je Dobovšek sprva pisala v okviru svoje doktorskeraziskave, kasneje pa objavila še v knjižni izdaji pri založbi Mestnega gledališča ljubljanskega, izjemno relevantno in aktualno. Vtis je torej, da premislek o razmerju med gledališčem in vojno prihaja v pravem času.
5
Šteiner, Alojz. "Primerjava pandemije covid-19 z vojno paradigmo". Anali PAZU HD 7, n.º 1-2 (11 de março de 2022): 51–70. http://dx.doi.org/10.18690/analipazuhd.7.1-2.51-70.2021.
Texto completo da fonteResumo:
Leto 2020, in kot kaže tudi 2021, bo ostalo zaznamovano s pandemijo covid-19. Gre za bolezen, ne vojno, vendar se kot raziskovalni izziv pojavlja vprašanje, ali pandemijo lahko in smemo primerjati z vojno paradigmo in njenimi obrambno-vojaškimi implikacijami ter iskati stične točke s sodobnimi civilizacijskimi izzivi obeh. Vojna paradigma se je s prehodom v novo tisočletje in pred tem z razpadom bipolarnosti in blokovske delitve sveta dodobra transformirala. Pojav hibridne vojne je v zadnjem desetletju vojno paradigmo spremenil do nerazpoznavnosti in jo obenem močno približal nekaterim implikacijam, ki se pojavijo s pandemijo covida-19. Kot pri pojavu vojne, ki se ji želimo učinkovito zoperstaviti, zahteva obvladovanje pandemije krizno upravljanje, in to najboljše. V tem je tudi jedro razumevanja in pogledov, kako pandemijo obvladovati. Ob tem pa se poleg soočanja s pandemijo in boleznijo covid-19, soočimo še z infodemijo ter izzivom obvladovanja strahu in poslušnosti.
6
Čoralić, Lovorka, e Nikola Markulin. "Kotorski plemić i zapovjednik mletačkih prekomorskih pješaka Stjepan Buća i sastav njegove pukovnije (prva polovica 18. stoljeća)". Povijesni prilozi 38, n.º 56 (2019): 261–94. http://dx.doi.org/10.22586/pp.v56i1.9134.
Texto completo da fonteResumo:
Ovaj rad proučava vojnu karijeru Stjepana Buće, kotorskoga plemića i časnika mletačke vojske u 18. stoljeću. Pripadnici ove ugledne kotorske plemićke obitelji generacijama su se isticali u obnašanju važnih službi Mletačke Republike. Posljednjih desetljeća 17. stoljeća, u vrijeme ratova protiv Osmanlija, Buće ulaze u vojnu službu Republike. Upravo Stjepan, njegov brat Franjo i njihov otac Jeronim ostvaruju vrlo zapaženu vojnu karijeru. Stoga se proučavanjem vojne karijere ovih časnika, a rad je usredotočen na Stjepanovu, jasno ocrtava obrazac integracije lokalnih elita istočnojadranskoga prostora u mletački pomorski imperij. Sadržaj rada počiva na proučavanju izvorne građe nastale djelovanjem mletačke vojne administracije, koja se danas nalazi pohranjena u Archivio di Stato di Venezia i Državnome arhivu u Zadru. Glavni dio rada usmjeren je na analizu pješačke pukovnije Oltramarina u razdoblju od 1715. do 1741. godine, kojom je zapovijedao pukovnik Stjepan Buća. U prilogu rada donose se prijepisi dokumenata izravno vezanih uz vojno djelovanje Stjepana Buće kao pukovnika mletačkih pješačkih postrojbi
7
Ferenčuhová, Bohumila, Antoine Marès e Michal Kšiňan. "Vystúpenia z vojen: od napoleonských vojen po druhú svetovú vojnu". Forum Historiae 12, n.º 2 (2018): 1–11. http://dx.doi.org/10.31577/forhist.2018.12.2.1.
Texto completo da fonte
8
Kristan, Matic. "Anton Sovre med puško in kredo (1906–1929)". Zgodovinski časopis 77, n.º 1-2 (22 de junho de 2023): 116–48. http://dx.doi.org/10.56420/zgodovinskicasopis.2023.1-2.05.
Texto completo da fonteResumo:
Slovenski klasični filolog Anton Sovre je v letih 1906–1907 odslužil vojaški rok v avstro-ogrski vojski kot enoletni prostovoljec. Leta 1913 je postal rezervni poročnik v 96. pehotnem polku in bil mobiliziran med skadrsko krizo. Ob izbruhu prve svetovne vojne je bil vpoklican in oktobra 1914 hudo ranjen v Galiciji. V začetku leta 1915 se je vrnil na vzhodno fronto, po vstopu Italije v vojno pa je bil premeščen na italijansko fronto, kjer se je boril na Doberdobu. Jeseni 1916 je postal poveljnik 3. dopolnilne stotnije svojega polka v Karlovcu. V letih 1917–1918 je služil v črnogorski okupacijski upravi, nazadnje kot okrajni poveljnik. Med vojno je prejel več odlikovanj. Po vojni je poučeval na Ptuju.
9
KOPAČ, MATEJA, JELENA JUVAN e MAJA GARB. "SINDROM ZALIVSKE VOJNE". ZAUPANJE IN OBOROŽENE SILE/ TRUST AND ARMED FORCES, VOLUME 2013/ ISSUE 15/2 (30 de junho de 2013): 129–40. http://dx.doi.org/10.33179/bsv.99.svi.11.cmc.15.2.7.
Texto completo da fonteResumo:
Zdravstvene težave, ki se pojavljajo pri veteranih različnih vojn, pogosto poljudno poimenujemo kar vojni sindromi. Najbolj znan je tako imenovani vietnamski sindrom, za katerega so predvsem značilni znaki posttravmatske stresne motnje. Vsaka vojna na udeležencih ne pusti povsem enakih prevladujočih posledic. Za veterane zalivske vojne leta 1990 in 1991 v Iraku in Kuvajtu so značilni različni znaki in simptomi, kot so utrujenost, vročina, mišični revmatizem, slabost, kratko- trajnost spomina, zmedenost, kožni izpuščaji, driska, kronični bronhitis, depresija in drugi. Množico različnih simptomov, ki so se začeli postopno pojavljati pri vojakih po koncu služenja v Perzijskem zalivu, imenujemo sindrom zalivske vojne. Med njegove možne vzroke prištevamo kemično orožje, ostanke streliva z osiromaše- nim uranom, stranske učinke cepljenja vojakov proti antraksu in nalezljive bolezni (paraziti). Health problems identified with the veterans of various wars are often referred to as war syndromes. Vietnam syndrome is probably the most famous one. It is mainly characterized by the signs of post-traumatic stress disorder. However, the prevailed consequences of wars are not always equal. Veterans of the 1990 and 1991 Gulf War in Iraq and Kuwait suffer from the signs and symptoms such as fatigue, fever, muscular rheumatism, nausea, weak memory, confusion, rashes, diarrhoea, chronic bronchitis, depression, and others. The set of symptoms which gradually emerged with the veterans after the Gulf War is called the Gulf War Syndrome. Possible causes for its emergence include chemical weapons, remains of depleted-uranium ammunition, side effects of anthrax vaccines and contagious diseases (parasites).
10
Wyrwa, Artur, Maciej Raczyński, Maciej Kulik, Oluwalana Oluwapelumi, Laura Mateusiak, Haoran Zhang e Marek Kempka. "Greening of the District Heating Systems—Case Study of Local Systems". Energies 15, n.º 9 (26 de abril de 2022): 3165. http://dx.doi.org/10.3390/en15093165.
Texto completo da fonteResumo:
The integration of renewable energy resources into district heating systems is gaining momentum across Europe, as heat producers are expected to work towards the EU Directive of Efficient District Heating and Cooling to achieve carbon neutrality by 2050. This paper studies the techno-economic implications of transforming conventional district heating systems of six locations in Poland, generating 8.5 PJ of heat annually, into sustainable and efficient district heating systems. These new systems consist of flat solar collectors integrated with seasonal pit thermal energy storages and gas heating plants, acting as flexible heat sources, covering residual heat demand and/or increasing the parameters of the working medium in the network. Using the IEA-TIMES software, two scenarios were considered, namely STAT and DYN. The results show that reaching a 20% share of heat production by solar thermal would demand extra construction of seasonal heat storage facilities with a total capacity of 197 TJ, which is approximately 4.5 times bigger than the largest seasonal heat storage located in Vojens, Denmark. The projected increase in the prices of natural gas and CO2 emission allowances accelerates the transformation of systems towards greater use of solar heating plants. In the period 2025–2050 the heat generation costs increase by ca. 65%. The contribution of the CAPEX and OPEX costs components are presented.
11
Wyrwa, Artur, Maciej Raczyński, Maciej Kulik, Oluwalana Oluwapelumi, Laura Mateusiak, Haoran Zhang e Marek Kempka. "Greening of the District Heating Systems—Case Study of Local Systems". Energies 15, n.º 9 (26 de abril de 2022): 3165. http://dx.doi.org/10.3390/en15093165.
Texto completo da fonteResumo:
The integration of renewable energy resources into district heating systems is gaining momentum across Europe, as heat producers are expected to work towards the EU Directive of Efficient District Heating and Cooling to achieve carbon neutrality by 2050. This paper studies the techno-economic implications of transforming conventional district heating systems of six locations in Poland, generating 8.5 PJ of heat annually, into sustainable and efficient district heating systems. These new systems consist of flat solar collectors integrated with seasonal pit thermal energy storages and gas heating plants, acting as flexible heat sources, covering residual heat demand and/or increasing the parameters of the working medium in the network. Using the IEA-TIMES software, two scenarios were considered, namely STAT and DYN. The results show that reaching a 20% share of heat production by solar thermal would demand extra construction of seasonal heat storage facilities with a total capacity of 197 TJ, which is approximately 4.5 times bigger than the largest seasonal heat storage located in Vojens, Denmark. The projected increase in the prices of natural gas and CO2 emission allowances accelerates the transformation of systems towards greater use of solar heating plants. In the period 2025–2050 the heat generation costs increase by ca. 65%. The contribution of the CAPEX and OPEX costs components are presented.
12
Milosavljević, Branislav. "SPECIFIČNOSTI I POTREBA UNAPREĐENjA VOJNE NEUTRALNOSTI REPUBLIKE SRBIJE". Srpska politička misao, Specija 2022 (21 de março de 2022): 101–22. http://dx.doi.org/10.22182/spm.specijal2022.4.
Texto completo da fonteResumo:
Iako često osporavana i odbacivana kao nerealna u svetu koji je odredila vojna sila a pritom najčešće korišćena u ratne svrhe, neutralnost je i jedna od spoljnopolitičkih opcija države, u slučaju Švajcarske preko pet vekova. U savremeno doba koristi se i u periodu mira, a najčešće se analizira iz pravne ili politički vizure. Neutralnost u oba slučaja podrazumeva da će država ostati neutralna u predstojećem oružanom sukobu. Politika neutralnosti u mirnodopskom periodu je šire prihvaćena tek za vreme hladnog rata. Uprkos dugoj tradiciji i prisustvu u praksi međunarodnih odnosa, koncept neutralnosti karakteriše nedostatak jednoobraznosti kako u pogledu definicije koncepta, tako i njegovih tipova koji se odnose na širok spektar političkih fenomena, među kojima su i doktrina i praksa spoljne i bezbednosne politike. Tadašnja Kneževina Srbija je bila neutralna država sredinom devetnaestog veka (Krimski rat 1853. godine), na šta je bila primorana kako bi sačuvala teško stečeni teritorijalni integritet. Ponovnu neutralnost Srbija je izabrala početkom XXI veka na neobičan način i u specifičnim okolnostima. Dugo godina je srpska vojna neutralnost bila „zaboravljena“, što je između ostalog imalo za posledicu nedostatak kreiranja sopstvenog konceptualnog modela neutralnog statusa. Takav status vojne neutralnosti je samo delimično otklonjen aktuelnom strategijom nacionalne bezbednosti, ali je neophodno s tim uskladiti i postojeći sistem nacionalne bezbednosti. Autor u radu analizira razvoj i specifičnost srpske vojne neutralnosti kroz strategijska određenja i politiku nacionalne bezbednosti Republike Srbije. U uvodnom delu rada, pored teorijskih razmatranja vezanih za neutralnost, analizira se Rezolucija Narodne skupštine iz ugla ograničenja vojne neutralnosti, kao i okolnosti koje su uticale na njeno oblikovanje. Pored navedenog, radom se nastoji utvrditi kompatibilnost i održivost neutralnosti u svetlu strateškog opredeljenja za pridruživanje EU, kao i određene prednosti koje vojna neutralnost pruža. U okviru razmatranja koncepta vojne neutralnosti rad će se baviti i vojno neutralnim evropskim državama kao primerima promenljivosti samog koncepta.
13
Forca, Božidar. "VOJNA NEUTRALNOST REPUBLIKE SRBIJE KAO RACIONALNO I PRELAZNO REŠENJE". Srpska politička misao, Specija 2022 (21 de março de 2022): 147–88. http://dx.doi.org/10.22182/spm.specijal2022.6.
Texto completo da fonteResumo:
Republika Srbija je krajem druge godine svoje nezavisnosti i samostalnosti (2007). Rezolucijom Narodne skupštine deklarisana kao vojno neutralna država, do raspisivanja referenduma na kojem bi se donela konačna odluka po tom pitanju. Neposrednije opredeljenje Republike Srbije za vojnu neutralnost utvrđeno je, implicitno, u Strategiji nacionalne bezbednosti i, eksplicitno kao odbrambeni interes, u Strategiji odbrane Republike Srbije, koje su usvojene 2019. godine. Navedenim strategijama iz 2019. godine nije prethodio referendum po pitanju odlučivanja o vojnoj neutralnosti Republike Srbije, što otvara prostor za naučnu i teorijsku raspravu. Ovaj rad je pokušaj da se sa teorijskog i normativnog aspekta dovedu u vezu pojmovi vojna neutralnost i odbrana i bezbednost Republike Srbije. Osnovni cilj rada jeste da se pokaže da vojna neutralnost jeste političko pitanje neposredno imanentno odbrani, a posredno bezbednosti zemlje, kao i da, iako ima uporište u međunarodnim propisima, sopstvenim iskustvima i praksi međunarodnih odnosa, prvenstveno zavisi od odnosa neke države sa velikim silama. U realizaciji postavljenog cilja u radu su testirane dve hipoteze: 1) Vojna neutralnost je neposredno imanentna odbrani, a posredno bezbednosti države i 2) Proklamovana, pa eksplicitno utvrđena u strateškim dokumentima, vojna neutralnost Republike Srbije jeste racionalno i prelazno rešenje istorijskog toka procesa u međunarodnim odnosima.
14
Elklit, Jørgen. "Karl-Erik Frandsen (red.), Atlas over Danmarks administrative inddeling efter 1660, Bind MI, Vojens: Dansk historisk Fællesforening, (1984) 1985, 235 + 304 s., 478,65 kr." Politica 17, n.º 4 (1 de janeiro de 1985): 548. http://dx.doi.org/10.7146/politica.v17i4.68763.
Texto completo da fonte
15
KLADNIK, TOMAŽ. "THE FIRST WORLD WAR AND MILITARY ORGANISATION ON THE SLOVENIAN TERRITORY". CONTEMPORARY MILITARY CHALLENGES, VOLUME 2018, ISSUE 20/1 (15 de maio de 2018): 15–32. http://dx.doi.org/10.33179/bsv.99.svi.11.cmc.20.1.1.
Texto completo da fonteResumo:
Ta vojna je bila drugačna od vseh do takrat, v njej pa je sodelovalo 28 držav ali tri četrtine človeštva. Boji so potekali na morju, zemlji in ob koncu tudi v zraku, žrtev pa je bilo toliko kot v nobeni vojni, in sicer 20 milijonov. Trajala je štiri leta na fronti in v zaledju, uničila največje imperije ter vplivala na uspešno izvedeno boljševistično revolucijo v Rusiji. Drugačna je bila tudi zaradi nove vojaške tehnike. Nove vrste orožja, letalo, tank, strojnica in plin so spremenili do takrat znano strategijo ter taktiko delovanja vojaških enot. Avstro-Ogrska se je na vojno skupaj s svojima zaveznicama Nemčijo in Italijo pripravljala dvajset let, vendar vojna ni potekala po teh načrtih. Vojaki v »slovenskih« polkih so najprej krvaveli na frontah v Galiciji, leta 1915 pa se fronta odprla na slovenskem nacionalnem ozemlju ob Soči in posegla tako v vojaško kot civilno življenje na Slovenskem. Ob koncu vojne so bile na slovenskem ozemlju, predvsem v Mariboru pod poveljstvom generala Maistra, vzpostavljene enote, ki so bile sicer formacijsko podobne tistim pred vojno, vendar popolnoma drugačne predvsem po nacionalni strukturi in liniji poveljevanja. Vzpostavljena je bila slovenska vojska, ki se je že takoj po tem začela tako kot druge državne institucije Države SHS izgubljati v vojski in upravi nove države. Ključne besede: prva svetovna vojna, Avstro-Ogrska, vojaška organiziranost, posledice vojne, vsakodnevno življenje. Abstract This war was different from all other wars that had taken place until then. It included 28 countries or three quarters of the humanity. The battles took place at sea, on land and, in the end, even in the air. The number of victims was larger than in any other war before that and amounted to 20 million. It lasted four years on the front line and in the rear, destroyed the largest empires, and influenced the successful Bolshevik revolution in Russia. It was also different because of the new military technical means. New types of weapons, aircraft, tanks, machine guns and gas have changed the strategy and tactics of military units known to date. Together with its allies Germany and Italy, Austria-Hungary had been preparing for the war for twenty years, but the course of the war did not follow their plans. First, soldiers in "Slovenian" regiments bled on the front lines in Galicia, and, in 1915, the front line opened on the Slovenian national territory along the Isonzo River interfering both with military and civilian life in Slovenia. At the end of the war, on the Slovenian territory, in particular in Maribor units were formed under the command of General Maister. They were formed in a similar way than the units before the war, but their composition differed completely, mainly in terms of the nationality structure and the chain of command. Slovenian armed forces were established; however, they began to vanish in the light of the armed forces and the administration of the new state immediately afterwards, just like other state institutions of the State of Slovenes, Croats and Serbs. Key words: First World War, Austria-Hungary, military organisation, aftermath of the war, daily life.
16
ŠTEINER, ALOJZ. "Značilnosti ravnanja s prebeglimi in zajetimi pripadniki zveznih sil v osamosvojitveni vojni 1991 v Pomurju". Anali PAZU HD 9, n.º 1-2 (26 de outubro de 2023): 67–93. http://dx.doi.org/10.18690/analipazuhd.9.1-2.67-93.2023.
Texto completo da fonteResumo:
Osamosvojitvena vojna leta 1991 v Pomurju je predstavljena v številnih publikacijah. V njih so tudi informacije o ravnanju s prebeglimi in ujetimi pripadniki ter zbirnih centrih o vojnih ujetnikih. Prispevek temelji na proučevanju in analizi tematike, pri tem pa odstira nekatere še nepojasnjene zadeve. Obenem se skozi objektivno predstavitev tematike, kaže značaj slovenske osamosvojitvene vojne.
V prispevku so opisana izhodišča za odpoklic in poziv za pristop pripadnikov JLA v slovenske obrambne sile in terminološke zadrege v odnosu na mednarodno vojno pravo in prakso v Sloveniji leta 1991. Pojasnjena je funkcionalna razmejitve in odgovornosti glede zbirnih centrov med teritorialno obrambo (TO) in organi za notranje zadeve (ONZ). Opisano je nastajanje in delovanje zbirnih centrov za vojne ujetnike (CVU) z nekaterimi posebnostmi v Pomurju. K temu je dodana primerjava števila prebeglih in zajetih v spopadih v Sloveniji in Pomurju 1991 s kazalniki številčnega stanja. Ugotovitvam iz raziskave sledijo zaključki in sklepi. Nekatere od teh so takšni, kot do sedaj še niso bili predstavljeni.
17
Álmos Kiss, Peter. "INTELLIGENCE AND THE NEW PARADIGM OF WARFARE". Ali sodobni varnostni izzivi res potrebujejo povsem nove pristope?/ Do Contemporary Security Challenges Really Require Entirely New Approaches?, VOLUME 2012/ ISSUE 14/3 (30 de setembro de 2012): 69–86. http://dx.doi.org/10.33179/bsv.99.svi.11.cmc.14.3.5.
Texto completo da fonteResumo:
The social, economic and political developments following WW II resulted in two parallel paradigms of warfare: that of conventional interstate wars, and that of asym- metric conflicts between the state and non-state belligerents. The parallel paradigms also exist in the intelligence field, and demand new ways of thinking and new proce- dures from intelligence professionals. Zaradi socialnega, gospodarskega in političnega razvoja po drugi svetovni vojni je prišlo do dveh vzporednih paradigem vojne: konvencionalnih meddržavnih vojn in asimetričnih spopadov med državo in nedržavnimi nasprotniki. Vzporedne paradigme obstajajo tudi na obveščevalnem področju in od obveščevalnih strokov- njakov zahtevajo nove načine razmišljanja ter nove postopke.
18
Vrgoč, Dalibor. "Postmodernizam, jezična politika i ratovanje na Bliskome istoku". Anali Hrvatskog politološkog društva 18, n.º 1 (23 de setembro de 2021): 215–32. http://dx.doi.org/10.20901/an.18.06.
Texto completo da fonteResumo:
Petnaest godina nakon Drugoga libanonskog rata – vođenoga 2006. između Države Izraela i Hezbolaha, militantne šijitske organizacije u Libanonu – analitičari su uglavnom jednodušni u ocjeni kako je Izrael u najmanju ruku doživio vojni neuspjeh u tome ratu. Premda danas s višegodišnjim odmakom ocjene ishoda rata nisu više toliko kategoričke i apsolutne, neki od čimbenika koji su utjecali na neuspješnost Izraelskih obrambenih snaga (DF) ipak su se pokazali relevantnima, a njihov odjek prepoznatljiv je i u aktualnoj izraelskoj vojnoj misli. Stoga je u ovome radu istraživački interes usmjeren na dosad nedovoljno proučavan aspekt Drugoga libanonskog rata – jezik. Pritom se tematizira terminologija koju su izraelske vojne snage rabile u ratnim operacijama protiv Hezbolaha. Prema izvješću izraelskoga povjerenstva ustrojenoga nakon završetka rata terminologija uvedena u vojne doktrine netom prije sukoba na više se mjesta izrijekom apostrofira kao jedna od determinanti izraelskoga vojnog neuspjeha. Istraživanjem primarnih izvora te sagledavanjem recentnih reevaluacija učinaka i ishoda rata osvjetljuju se razmjeri posljedica paušalnoga pristupa oblikovanju vojnojezične politike. Podrobnije se problematizira znanstvena težina koju terminologija nosi u jeziku svake struke, a posebice u vojno-obrambenim znanostima.
19
Radošević, Mislav. "Šume i društvo Slavonske vojne krajine". Scrinia Slavonica 19, n.º 1 (5 de novembro de 2019): 93–128. http://dx.doi.org/10.22586/ss.19(2019).1.4.
Texto completo da fonteResumo:
Habsburška Monarhija je nakon mira u Srijemskim Karlovcima 1699. godine proširila svoju vlast na teritorij između rijeka Drave, Save i Dunava, koji je u 18. stoljeću uređen i podijeljen na civilni i vojni dio, poznate pod nazivima „civilna Slavonija“ (Kraljevstvo Slavonije), koja je bila pod feudalno-kraljevskom upravom, i „vojna Slavonija“ (Slavonska vojna krajina/granica), koja se nalazila pod vojnom i direktnom carskom upravom. Slavonska vojna krajina, koja se protezala Posavinom duž lijeve obale rijeke Save te graničila sa Osmanskim Carstvom prema jugu, bila je bogata aluvijalnim, poplavnim šumama, koje su stavljene pod direktnu carsku zaštitu i nadzor. U svrhu boljeg nadzora i upravljanja šumskim resursima, habsburška administracija je donosila razne uredbe i regulacije tijekom 18. i 19. stoljeća, koje su ostale na snazi, uz veće ili manje izmjene, do industrijalizacije i razvojačenja te ukidanja vojnokrajiškog sustava u drugoj polovici 19. stoljeća. Ovo istraživanje se fokusira na utjecaj i učinak tih regulacija i carskih uredbi na odnos između vojnih autoriteta, lokalnog stanovništva i njihovog okoliša u dijelu Slavonske vojne krajine koji se nalazio pod upravom 7. (Brodske) graničarske pukovnije. Osim odnosa, ovo istraživanje daje također analizu mnogih okolišnih i društvenih promjena i njihovih raznih faza razvoja, opisanih kroz povijesne izvore različitih provenijencija nastalih između sredine 18. i sredine 19. stoljeća.
20
BERNIK, VALERIJA. "KEMIČNO OROŽJE – POSEBNOST PRVE SVETOVNE VOJNE ALI ŠE DANES PRETEČA NEVARNOST". CONTEMPORARY MILITARY CHALLENGES, VOLUME 2014/ISSUE 16/4 (30 de outubro de 2014): 31–49. http://dx.doi.org/10.33179/bsv.99.svi.11.cmc.16.4.2.
Texto completo da fonteResumo:
Kemično orožje je svoj največji razmah doživelo med prvo svetovno vojno, ko so ga uporabljale sile obeh v vojno vpletenih strani, čeprav je bila s haaškimi deklaracijami uporaba strupov v bojne namene prepovedana že pred vojno. Med prvo svetovno vojno je bilo razvitih in uporabljenih več vrst kemičnega orožja, pri čemer so največjo uporabnost ter uničevalno moč pokazali klor, fosgen in iperit. Odziv na uporabo smrtonosnega tihega orožja je bil razvoj zaščitnih mask, pri čemer pa mnoge niso zadoščale standardom in so se v kriznih trenutkih pokazale kot neučinkovite. Uporaba kemičnega orožja je v prvi svetovni vojni povzročila veliko žrtev, vendar ni odločilno vplivala na končni izid vojne. Zaradi izjemne smrtonosnosti in uničujočih fizioloških ter psiholoških posledic, ki jih je povzročilo kemično orožje v času tako imenovane Velike vojne, so si mednarodne sile po letu 1918 prizadevale zagotoviti, da se ta tihi ubijalec ne bi več uporabljal v bojne namene. To je bil tudi eden izmed vzrokov, zakaj ni prišlo do večjega razmaha uporabe kemičnega orožja po tem letu. Prizadevanja mednarodne skupnosti po izkoreninjenju bojnih strupov pa niso preprečila razvoja znanosti, ki je v 20. stoletju prinesel odkritja novih strupenih orožij, ki jih v prvi svetovni vojni še niso poznali. Chemical weapons saw their largest growth during World War I, when it was used by the forces of both involved parties despite the fact that the use of casualty agents had been banned by Hague declarations even before the war. Several types of chemical weapons were used and developed during World War I with chloride, phosgene and mustard gas proving to be most useful and destructive. As a response to the use of this lethal silent weapon protection masks were developed. However, many of them did not meet the standards and proved to be ineffective during crisis. The use of chemical weapons in World War I caused numerous casualties, but did not decisively impact the final outcome of the war. Due to the extremely lethal nature and devastating physiological and psychological consequences caused by chemical weapons during the Great War, international forces after 1918 made every effort to never use this silent murderer in combat again. This was also one of the reasons why chemical weapons did not see too large of a development after this period. However, international efforts to root out casualty agents did not prevent the scientific development, which in the 20th century brought the discovery of new toxic weapons which had not been known during World War I.
21
Mešková Hradská, Katarína. "Trauma z vojny aj po vojne". Forum Historiae 12, n.º 2 (2018): 86–96. http://dx.doi.org/10.31577/forhist.2018.12.2.8.
Texto completo da fonte
22
Golema, Martin. "Kosmova a Dalimilova „dívčí válka“ ako metafora indoeurópskej vojny funkciíKozmova in Dalimilova »dekliška vojna« kot metafora indoevropske vojne funkcije". Studia mythologica Slavica 8 (17 de outubro de 2005): 137. http://dx.doi.org/10.3986/sms.v8i0.1751.
Texto completo da fonte
23
Parezanovic, Marko. "ULOGA PRIDNJESTROVLJA U VOJNO-POLITIČKOJ STABILNOSTI EVROPE". Nacionalni interes 43, n.º 3/2022 (23 de janeiro de 2023): 137–52. http://dx.doi.org/10.22182/ni.4332022.6.
Texto completo da fonteResumo:
Uloga Pridnjestrovlja u vojno-političkoj stabilnosti Evrope je kompleksna tema, koja je dobila na dodatnom značaju nakon otpočinjanja ruske specijalne vojne operacije u Ukrajini. Pridnjestrovlje je od 1992. godine područje zamrznutog konflikta, preko kojeg se prelama više vektora istočnih i zapadnih spoljnih politika. Naizgled teritorijalno „beznačajno“ područje, koje nema nikakve ozbiljnije ekonomske potencijale, danas ponovo predstavlja polje interesovanja velikih sila, sa sve glasnijim stavovima da je u pitanju novi ruski Kalinjingrad. Iako ove teze nisu tačne, jer Pridnjestrovlje zbog svog geografsko-teritorijalnog hendikepa nikada ne može postati nešto slično Kalinjingradu (nema izlaz na more, niti neophodnu strategijsku dubinu), ipak se ne sme prenebregnuti činjenica da se na području Pridnjestrovlja nalazi najveći vojni magacin u Evropi, sa preko 22.000 tona naoružanja i municije, još iz sovjetskog perioda. Osim toga, trajnim rešavanjem pridnjestrovskog pitanja, prestala bi da postoji ruska poluga pritiska na Moldaviju, koja u poslednje vreme sve više stremi evropskim i evroatlantskim integrativnim procesima.
24
Holjevac, Željko. "Fragmenti iz crkvene i svjetovne povijesti Podgorja u 19. i 20. stoljeću". Senjski zbornik 44, n.º 1 (2017): 149–58. http://dx.doi.org/10.31953/sz.44.1.9.
Texto completo da fonteResumo:
Na temelju raspoloživih izvora i odabrane literature autor donosi neke podatke i spoznaje o nedovoljno istraženoj crkvenoj i svjetovnoj prošlosti Podgorja u modernom i suvremenom razdoblju. Podgorje je do razvojačenja 1873. i povratka Vojne krajine pod bansku vlast 1881. bilo podijeljeno između Smiljanske satnije u Ličkoj i Svetojurjevske satnije u Otočkoj pukovniji,. Samo je Karlobag bio vojni komunitet, kaštelanat i slobodna luka. Od 1809. do 1813. bilo je Podgorje pod francuskom upravom u sklopu Vojne Hrvatske kao dijela Ilirskih pokrajina, a zatim opet pod austrijskom (habsburškom) upravom. Domaći ljudi bili su Hrvati, uglavnom katolici i štokavci. Bili su to siromašni seljaci koji su u doba Vojne krajine obavljali i vojnu službu. Bavili su se obradom škrte zemlje, uzgojem stoke na velebitskim obroncima, izradom odjeće i opanaka, sječom stabala za jarbole, ribarenjem, prosjačenjem i rijetko kakvim obrtom. Žitelji uz more odijevali su se "po gradsku", a oni u planini "po bunjevačku", kako su 1850. pisali podgorski župnici. Između dvaju svjetskih ratova većina je Podgoraca još živjela ustaljenim pastoralnim životom prema obrascima koji su se prenosili s koljena na koljeno. Uvijek u nuždi, više gladni nego siti, oskudijevali su pitkom vodom, npr. u Cesarici, gdje je 1937. na tisuću stanovnika dolazila jedna šterna. Razvojno zaostajanje Podgorja za vrijeme monarhističke Jugoslavije nastavilo se poslije kušnji tijekom Drugoga svjetskog rata kroz dugo stajanje u mjestu za vrijeme socijalističke Jugoslavije. Dovršetak izgradnje Jadranske magistrale 1965. olakšao je razvoj turizma, osobito u Karlobagu koji je dobio motel i trajektno pristanište, ali su taj razvoj ometali nedostatak pitke vode, bacanje smeća u more, divlja gradnja objekata i drugi problemi. Istodobno je politički život bio pod partijskim monopolom, Katolička crkva odvojena od države i društveno marginalizirana, a iseljavanje ljudi i pad nataliteta poprimili su kataklizmičke razmjere. U takvim prilikama Podgorje je dočekalo Domovinski rat i državno osamostaljenje Republike Hrvatske.
25
Rihtarič, Ivan. "Vojna posojila na Spodnjem Štajerskem v prvi svetovni vojni". Pomurska obzorja 2, n.º 3 (12 de abril de 2022): 25–26. http://dx.doi.org/10.18690/pomurska-obzorja.2.3.25-26.2015.
Texto completo da fonteResumo:
Najpomembnejši finančni projekt v Avstriji med prvo svetovno vojno so bili razpisi in izvedba vojnih posojil. Pri teh akcijah se je Avstrija zgledovala po zaveznici Nemčiji. Ob razpisih so se sklicevali pri prebivalstvu na patriotizem in vdanost cesarju ter obljubljali vračilo posojenega denarja s primernimi obrestmi (6,5 % v letu 1915 in 5,5 % v letu 1916). V osmih razpisanih posojilih se je zbralo dobrih 33 milijard kron iz najrazličnejših virov. Vojno posojilo so vpisovali posamezniki, firme, javne ustanove, banke in posojilnice, zbiral se je denar v šolah in cerkvah, itd. Zgled sta jim bila tudi oba avstrijska cesarja (Franc Jožef v drugem posojilu 10 milijonov in Karel v šestem s 24 milijoni kr). Država je blagajno polnila tudi še z raznimi davki, ki pa so pri prebivalstvu vzbujali nezadovoljstvo. Padala je tudi vrednost denarja (ob koncu vojne že 150 % padec predvojne vrednosti). Kljub zelo katastrofalnemu splošnemu stanju v državi, pa je časopis »Štajerc« še vedno objavljal prav do konca vojne (oktober 1918) rezultate loterijskih žrebanj v Gradcu in Trstu.
26
Gabelica, Mislav, e Ljiljana Dobrovšak. "Vojno-veteranska društva na prostoru bivše banske Hrvatske 1919. – 1941. godine". Journal of contemporary history 55, n.º 2 (31 de dezembro de 2023): 239–61. http://dx.doi.org/10.22586/csp.v55i2.26633.
Texto completo da fonteResumo:
U članku se na temelju arhivskih izvora, tiska i dostupne literature prikazuje djelovanje vojno-veteranskih društava s prostora bivše banske Hrvatske u međuratnom razdoblju (1918. – 1941.). U svojem prikazu autori su se prvenstveno usredotočili na odnos jugoslavenskih vlasti prema hrvatskim vojno-veteranskim društvima, koja su okupljala vojne veterane poražene austrougarske vojske, ali i na odnos radikalnih hrvatskih nacionalista prema tim društvima.
27
Jovanović, Miloš. "ZNAČENJA VOJNE NEUTRALNOSTI SRBIJE". Srpska politička misao, Specija 2022 (21 de março de 2022): 67–99. http://dx.doi.org/10.22182/spm.specijal2022.3.
Texto completo da fonteResumo:
Vojna neutralnost Srbije, proklamovana u Rezoluciji Narodne skupštine o zaštiti suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka Republike Srbije od 26. decembra 2007. godine, neretko je pogrešno shvatana, tendenciozno tumačena i neosnovano kritikovana. U radu se preciznije određuju smisao i domašaj vojne neutralnosti kroz tačno definisanje različitih kategorija koje se vezuju za pojam vojne neutralnosti odnosno neutralnosti. Nadalje se u radu ispituje primerenost pozicije vojne neutralnosti Srbije odnosno postojanje dubljeg kulturološko-istorijskog utemeljenja s jedne strane, kao i primerenost predmetnog spoljnopolitičkog i bezbednosnog opredeljenja u datom međunarodnom kontekstu i geopolitičkom okruženju s druge strane.
28
Balić, Juraj. "Zdravstveno stanje i borba protiv epidemija u Ličkoj pukovniji u 18. i 19. stoljeću". Narodna umjetnost 58, n.º 1 (18 de junho de 2021): 165–90. http://dx.doi.org/10.15176/vol58no109.
Texto completo da fonteResumo:
Sredinom 18. stoljeća na prostoru Hrvatsko-slavonske vojne krajine uspostavljeno je ukupno 11 krajiških pukovnija, vojnih, ali ujedno i teritorijalno-upravnih jedinica. Iako je glavna misao vodilja pri tom reformskom procesu koji su provodile središnje bečke vlasti bila u što većoj mjeri ujednačiti položaj krajišnika koji su nastanjivali taj golemi prostor koji se protezao uz granicu s Osmanskim Carstvom, pojedina krajiška područja su ipak u određenom pogledu zadržala svoju posebnost. U tome smislu Lička se pukovnija isticala kao jedino krajiško područje čije su se granice prostirale uz posjede čak dviju imperijalnih sila – Mletačke Republike i Osmanskog Carstva. Nadalje, radilo se o jednom od najslabije razvijenih krajiških područja u gospodarskom smislu, ponajviše zbog oskudice obradivog tla u tom brdovitom kraju. Međutim, karakteristično je također da je s toga teritorija potekao izuzetno kvalitetan vojni kadar koji je služio u habsburškoj vojsci. Vojna služba imala je i utjecaj na zdravlje ličkih krajišnika, što je i središnja tema ovoga rada. Na primjeru Ličke pukovnije razmotrit će se utjecaj zaraznih bolesti na živote krajišnika, kao i uloga ličkih krajišnika u sklopu habsburškog sanitarnog kordona tijekom 18. i 19. stoljeća.
29
Mihajlovic, Dejan, e Zoran Obradovic. "USKLAĐENOST STRATEGIJE NACIONALNE BEZBEDNOSTI SA POLITIKOM VOJNE NEUTRALNOSTI REPUBLIKE SRBIJE". Nacionalni interes 43, n.º 3/2022 (23 de janeiro de 2023): 171–87. http://dx.doi.org/10.22182/ni.4332022.8.
Texto completo da fonteResumo:
Autori razmatraju pregled dosadašnjih participacija Republike Srbije u okviru vojno bezbednosnih saveza, odnosno odluka da se istima ne priključuje. Na osnovu stava da se od 2007. godine Srbija deklariše kao vojno neutralna, po čemu je izuzimajući Republiku Bosnu i Hercegovinu, jedinstvena država na Balkanu, kao i zbog stalnih najava njenog državnog rukovodstva o nepromenjivosti te politike, autori kritički razmatraju opravdanost ovakve odluke. Analizom trenutne geopolitičke i geostrateške situacije Republike Srbije nastoji se dati odgovor na pitanje da li je proklamovana politika vojne neutralnosti u skladu sa adekvatnim odgovorima na aktuelne izazove, pretnje i rizike, odnosno da li je Strategija nacionalne bezbednosti R. Srbije iz 2019. godine prilagođena realnoj bezbednosnoj situaciji. Poseban segment rada predstavlja projekcija spoljne politike u slučaju pristupanja nekom vojno – političkom savezu. Primenom SWOT analize autori dodatno dovode u pitanje politiku vojne neutralnosti države. Na kraju rada dat je konkretan predlog u kom pravcu bi se mogla usmeravati bezbednosna i odbrambena politika Republike Srbije kada se ima u vidu projekcija događaja na globalnom i regionalnom bezbednosno-političkom planu.
30
Herceg, Jadranka, e Andrija Kozina. "Kompetencijski profil civilno-vojne profesije u Republici Hrvatskoj". Policija i sigurnost 33, n.º 1 (7 de maio de 2024): 42–55. http://dx.doi.org/10.59245/ps.33.1.3.
Texto completo da fonteResumo:
Osobe koje su uključene u akademsku djelatnost tijekom razvoja karijere preuzimaju više profesionalnih uloga: nastavničku, upravljačku, istraživačku te pridonositelja društvu i zajednici. Za realizaciju svake navedene uloge osoba mora ovladati odgovarajućim skupom profesionalnih kompetencija koje čine kompetencijski profil te osobe. Profesionalna kompetencija određuje se kao dinamički sklop konceptualnih, proceduralnih i činjeničnih znanja, kognitivnih i praktičnih vještina te uvjerenja i vrijednosti, čija primjena u odgovarajućem akademskom kontekstu omogućuje učinkovito djelovanje. Odgovarajući skup profesionalnih kompetencija čini kompetencijski profil profesionalne uloge. Trenutačno su u profesionalnom (vojnom) obrazovanju u Republici Hrvatskoj prisutne tri profesije: vojna, civilno-vojna i civilna profesija. Cilj i svrha ovoga rada jest dokazati potrebu za kreiranjem kompetencijskog profila civilno-vojne profesije u Republici Hrvatskoj. Autori će u radu predložiti model kompetencijskog profila civilno-vojne profesije koji će poslužiti za razvoj kvalitete Sveučilišta obrane i sigurnosti „Dr. Franjo Tuđman“.
31
Sýkora, Pavel. "Agonalni elementi v opisu vojne v Monteverdijevi osmi zbirki madrigalov". Musicological Annual 48, n.º 1 (1 de junho de 2012): 5–15. http://dx.doi.org/10.4312/mz.48.1.5-15.
Texto completo da fonteResumo:
V osmi zbirki madrigalov Monteverdi predstavi nov slog, ki ga poimenuje genere concitato. Navdih za nekatere od teh kompozicij je dobil v vojni. V opisu boja trčita dve nasprotujoči si načeli: agonalen spopad in agresivno vodenje vojne.
32
Kovanda, Jiří. "Kompletní bibliografie RNDr. Vojena Ložka DrSc. (k osmdesátým narozeninám 26. července 2005) [The complete bibliography of RNDr. Vojen Ložek DrSc.]". Malacologica Bohemoslovaca 3 (26 de julho de 2005): 5–46. http://dx.doi.org/10.5817/mab2002-3-5.
Texto completo da fonte
33
Kovanda, Jiří. "Kompletní bibliografie RNDr. Vojena Ložka DrSc. (k osmdesátým narozeninám 26. července 2005) [The complete bibliography of RNDr. Vojen Ložek DrSc.]". Malacologica Bohemoslovaca 3 (26 de julho de 2005): 5–46. http://dx.doi.org/10.5817/mab2005-3-5.
Texto completo da fonte
34
Klaužer, Vedran. "Struktura i sastav Senjske natkapetanije prema vojnom popisu (Musterregister) iz 1712. godine". Senjski zbornik 49, n.º 1 (12 de dezembro de 2022): 5–22. http://dx.doi.org/10.31953/sz.49.1.1.
Texto completo da fonteResumo:
U radu se na temelju vojnog popisa Hrvatske i Primorske krajine iz 1712. godine donosi pregled i analiza strukture Senjske natkapetanije. Rekonstruira se brojčano stanje i vojni sastav te hijerahijski prikazuje njezino ustrojstvo po raznim uočenim sektorima i odredima. Analizira se financijska konstrukcija, plaće vojnog osoblja i vojnika te opisuju vojne obveze i elementi vojničkoga života. Također se rekonstruiraju i poveznice gradskog stanovništva Senja i njenih plemićkih, patricijskih i građanskih obitelji s vršenjem određenih elemenata vojne službe tijekom proučavanog perioda.
35
Hlaváček, Jiří. "Hraní na socialistické vojáčky? Reenactment Československé lidové armády v aktérské perspektivě současné mladé generace". Český lid 110, n.º 4 (15 de dezembro de 2023): 407–28. http://dx.doi.org/10.21104/cl.2023.4.01.
Texto completo da fonteResumo:
Předkládaná případová studie se zaměřuje na reenactment Československé lidové armády v aktérské perspektivě příslušníků současné mladé generace. Autor nejprve představuje vojenský reálný reenactment jako specifický předmět antropologického bádání a následně se věnuje základním kategoriím (materiální a interakční kredibilita), na jejichž základě je v rámci reenactment studies posuzována míra historické autenticity. Hlavní pozornost se zaměřuje na analýzu a interpretaci polostrukturovaných rozhovorů s aktéry nejmenovaného klubu vojenské historie, kteří se věnují reenactmentování konkrétního vojenského útvaru z období studené války (60.–80. léta 20. století).
36
Metlić, Dijana, e Ivana Kronja. "Umetnik iz senke: Delatnost Vojina Voje Mitrovića u istoriji fotografije". Život umjetnosti, n.º 109 (1 de dezembro de 2021): 112–25. http://dx.doi.org/10.31664/zu.2021.109.07.
Texto completo da fonteResumo:
Značaj Vojina Voje Mitrovića (1937., Foča) za istoriju fotografije otkriven je široj javnosti, između ostalog i zahvaljujući dokumentarnom filmu Umetnik iz senke autora Milorada Đokića i Jakova Kronje, snimanom između Beograda i Pariza od 2010. do 2012. godine. Majstor crno-bele fotografije i foto-laborant, Voja Mitrović, ostao je u drugom planu istorije fotografskog medijuma upravo zbog činjenice da nikada nije ostvario sopstveni opus, ili bar ne onakav kakvim ga uvažavaju zvanični tokovi istorije vizuelnih umetnosti. Vezujući svoju delatnost za jednu od najuticajnijih svetskih foto-laboratorija, Picto, sa sedištem u Parizu, koju je 1950. osnovao jedan od pionira fotografije, emigrant iz Nemačke Pierre Gassmann, Mitrović je od 1964. do 1997. sarađivao sa priznatim svetskim fotografima i foto-žurnalistima među kojima se ističu članovi uticajnog udruženja MAGNUM, koji su svoje fotografije razvijali, retuširali i izrađivali u laboratoriji Picto, poput Henrija Cartier-Bressona, Sebastiãa Ribeira Salgada, Josefa Koudelke, Renéa Burria, itd. Ukoliko se fotografija shvati kao uramljivanje stvarnosti okvirom (frejmom), onda uokviravanje sa isticanjem tačno određenog dela zbivanja za Mitrovića predstavlja jedan od ključnih segmenata njegovog stvaralačkog čina. Izrađujući veliki broj fotografija Henrija Cartier- Bressona čije je kopije umetnik i lično potpisao, Mitrović je posredno učestvovao u stvaranju i jačanju aukcijskog tržišta autorskih fotografija, nastalog sedamdesetih i osamdesetih godina 20. veka u Sjedinjenim Američkim Državama. U ovom tekstu će se, s obzirom na Mitrovićevu praksu, razmatrati odnos zanata, tehnologije reprodukcije slike i umetničkog dela, razlike između analogne i digitalne fotografije, ali i istražiti složene veze koje se razvijaju između Mitrovićeve zanatske veštine i umetničke senzibilnosti koje mogu promeniti smisao i uticati na osnovno značenje finalne fotografije.
37
Balić, Juraj. "Krajišnici u Austrijsko-sardinijskom ratu 1859. godine". Povijesni prilozi 42, n.º 64 (18 de julho de 2023): 385–411. http://dx.doi.org/10.22586/pp.v42i64.25053.
Texto completo da fonteResumo:
Tijekom pedesetih godina 19. stoljeća Austrijsko Carstvo u nekoliko je navrata mobiliziralo svoje vojne snage zbog prijetnji od izbijanja ratnih sukoba s Kraljevinom Pruskom, Osmanskim Carstvom i Ruskim Carstvom. Iako u tim slučajevima neželjeni rat nije izbio, u posljednjoj godini toga desetljeća sukob s Kraljevinom Sardinijom-Pijemont i njezinim saveznikom, Francuskim Carstvom, bio je neizbježan. Već ranije, 1848. i 1849. godine, austrijske su snage uspješno suzbile sardinijske pokušaje osvajanja lombardijskoga teritorija, ali ovoga puta bile su suočene s raznim problemima. Jedan od njih ticao se slaboga borbenog morala pojedinih skupina vojnika kao posljedice jačanja nacionalnih osjećaja. Te slabosti nastojali su iskoristiti politički emigranti Lajos Kossuth i Eugen Kvaternik, koji su se nadali da će ratni uspjesi saveznika potaknuti revolucije na mađarskim i hrvatskim područjima, što bi potencijalno moglo dovesti do stvaranja neovisnih država. U realizaciji tih planova važna je uloga bila namijenjena i krajišnicima, koji su prema idejama spomenutih revolucionara trebali pružiti vojnu potporu u slučaju iskrcavanja francuske vojske u Dalmaciji, a osim toga i popunjavati redove Kossuthove mađarske legije. S druge strane, austrijski vojni zapovjednici računali su na odanost i požrtvovnost krajišnika, koji su se iskazali desetljeće prije u borbama protiv revolucionarnih snaga. U središtu pozornosti ovoga rada upravo je uloga krajišnika u Austrijsko-sardinijskom ratu ili Drugom ratu za talijansko ujedinjenje. Iako je bio relativno kratkotrajan sukob, njegove posljedice bile su dalekosežne za budući položaj Austrijskoga Carstva među vodećim europskim silama i opstanak te multinacionalne državne tvorevine. Iskustvo rata dovelo je u pitanje i pouzdanost i neophodnost krajišnika kao vojnika u službi habsburških vladara, što se odrazilo i na razvoj događaja u povijesti Vojne krajine, poput razvojačenja i ukidanja te višestoljetne institucije, kao i ustanka u Rakovici 1871. godine.
38
Akhund-Lange, Nadine. "VETERANS AND PHILANTHROPY AFTER THE GREAT WAR: ROLE AND REPRESENTATIONS FROM THE CARNEGIE ENDOWMENT FOR INTERNATIONAL PEACE". VETERANSKE ORGANIZACIJE – ALI JIH SPLOH POTREBUJEMO?/ VETERAN ORGANISATIONS – ARE THEY EVEN NEEDED?, VOLUME 2017/ ISSUE 19/2 (15 de junho de 2017): 59–70. http://dx.doi.org/10.33179/bsv.99.svi.11.cmc.19.2.4.
Texto completo da fonteResumo:
Povzetek V letih 1918 in 1919 se je Fundacija Carnegie za mednarodni mir (CEIP) znašla v vodstvu akterjev, ki so izšli iz vojne in stopili na novo politično prizorišče. Kot nevladna organizacija se je na podlagi mednarodnega prava zavzemala za boljše razumevanje mednarodnih vprašanj. Namen tega prispevka, ki se opira na arhivsko gradivo Fundacije CEIP, je predstaviti, kako je vélika vojna vplivala na pogled te fundacije na vojaka, ko se je ta vrnil v civilno življenje. V dokumentih se zastavlja cela vrsta vprašanj, med drugimi Kako je vojak opisan kot žrtev vojne? Kako bosta družba in vlada obravnavali vprašanje »invalidov«? Po vojni je fundacija začela uresničevati velikopotezen program, namenjen tako kratkoročnim kot dolgoročnim vprašanjem, ki so nastala zaradi vojne. V letih 1919 in 1920 je vodila dva velika projekta: v Beogradu je prevzela gradnjo velike knjižnice, ki naj bi stala v novem univerzitetnem naselju, v Rusiji pa je uvedla obsežen projekt pomoči beguncem. Vodenje obeh projektov je predala dvema veteranoma, častnikoma oboroženih sil ZDA. Članek je empirična študija, ki opisuje, kako sta ta nekdanja borca vodila projekta, ki sta bila v bistvu zasnovana kot programa za spodbujanje mednarodne sprave. Poleg tega poudarja tudi neposredni vlogi dveh ključnih voditeljev Fundacije CEIP, Nicholasa Butlerja, predsednika Univerze Columbia, in Elihuja Roota, prvega predsednika fundacije. Ključne besede: Fundacija CEIP, mednarodne zadeve, prva svetovna vojna, veterani, ponovna vključitev. Abstract In 1918-1919, the Carnegie Endowment for International Peace (CEIP) positioned itself at the vanguard of the actors emerging from the war in the new political landscape . As a non-governmental organization the CEIP promoted a better understanding of international issues through international law. Drawing from the Carnegie archives, this paper seeks to present how the Great War shaped the CEIP’s perception of the soldier once he was back in civilian life. The documents raise an array of questions: How was the soldier described as a victim of the war? How would society and the government deal with the issues of the “invalids”? Following the war, the Endowmentlaunched an ambitious programme addressing both immediate and long-term issues born out of the war. In 1919-1920, the CEIP ran two major operations: in Belgrade, the CEIP undertook the building of a large library to be located in the new university campus, and in Russia, it set up a large relief operation to help refugees. In both cases, the CEIP handed the operations to two veteran US military officers. Thispaper, an empirical study, describes how these two ex-combatants ran what was primarily a programme promoting international conciliation. It also emphasizes the direct role of two key Carnegie leaders, Nicholas Butler, the president of Columbia University, and Elihu Root, the first CEIP president. Key words: Carnegie Endowment, International Affairs, World War I, Veterans, Reintegration
39
Samaržija, Zdenko. "Habsburško vojno zdravstvo u Slavoniji i Srijemu do ukidanja Vojne krajine". Acta historiae medicinae, stomatologiae, pharmaciae, medicinae veterinariae 32, n.º 1 (28 de outubro de 2013): 95–120. http://dx.doi.org/10.25106/ahm.2013.0709.
Texto completo da fonte
40
Hriberšek, Matej. "Zaton klasičnega šolstva (1945–1958)". Keria: Studia Latina et Graeca 8, n.º 1 (30 de julho de 2006): 73. http://dx.doi.org/10.4312/keria.8.1.73-101.
Texto completo da fonteResumo:
Dejavniki, ki so negativno vplivali na razmere v klasičnem šolstvu v obdobju pred 2. svetovno vojno, so se po vojni še okrepili. Klasični jeziki so postali novemu režimu in njegovim zahtevam na področju šolstva odveč. Iz leta v leto spreminjajoči se položaj latinščine in grščine je dajal slutiti, da se pripravljajo korenite spremembe, in to v škodo klasični izobrazbi.
41
Kürbüs, Toni. "Mark Tulij Ciceron: Govor o poveljstvu Gnaja Pompeja (prevod)". Keria: Studia Latina et Graeca 7, n.º 2 (6 de dezembro de 2005): 75. http://dx.doi.org/10.4312/keria.7.2.75-92.
Texto completo da fonteResumo:
V tem govoru Ciceron kot pretor na zasedanju ljudske skupščine leta 66 pr. Kr. zagovarja predlog ljudskega tribuna Gaja Manilija, naj se Gnaju Pompeju podeli poveljstvo v vojni z Mitridatom, vladarjem v pontskem kraljestvu na južni obali Črnega morja. Vojna seje vlekla že od leta 88 pr. Kr., a Rimljani kljub nekaterim uspehom Mitridata do tega leta niso uspeli dokončno premagati.
42
Bajc, Gorazd, e Janez Osojnik. "Arhivsko gradivo za preučevanje koroškega problema po prvi svetovni vojni v Britanskem državnem arhivu". Moderna arhivistika 2022 (5), n.º 2 (2 de dezembro de 2022): 519–29. http://dx.doi.org/10.54356/ma/2022/oitv9109.
Texto completo da fonteResumo:
Cilj prispevka je prikazati problematiko arhivskega gradiva, ki ga Britanski državni arhiv (The National Archives) v Londonu hrani o preučevanju dogajanja na južnem delu dežele Koroške po prvi svetovni vojni, in sicer od konca vojne do izvedbe koroškega plebiscita 10. oktobra 1920. Avtorja podajata kratek opis zgoraj navedenega dogajanja, nato pa predstavita arhivske fonde in enote, uporabne pri raziskavi koroškega vprašanja. Ugotavljata, da je arhivskega gradiva precej in da je zelo dobro ohranjeno.
43
Pompe, Gregor. "Boulezova racionalna serialna organizacija in Cageovo naključje – enakost različnega". Musicological Annual 37, n.º 1 (1 de dezembro de 2001): 67–91. http://dx.doi.org/10.4312/mz.37.1.67-91.
Texto completo da fonteResumo:
Konec druge svetovne vojne je mogoče razumeti tudi kot pomembno estetsko ločnico v zgodovini novejše svetovne glasbe. Nestabilna duhovna klima, ki je bila prežeta z groznimi spomini na pravkar končano vojno in strahom pred nejasno prihodnostjo, ter dolgoletni izolacija in diskontinuiteta glasbenega življenja so omogočili in narekovali generaciji mladih skladateljev, da do temlja spremenijo tradicionalni glasbeni »jezik«. Pri tem so sicer izhajali iz Schönbergove dvanajsttonske tehnike, vendar pa so osnovno idejo – ureditev vseh dvanajstih poltonov oktave v vrsto – prenesli še na druge parametre zvoka (ritmične dolžine, dinamika, artikulacija). Tako je Pierre Boulez leta 1951 s skladbo Structures Ia za dva klavirja udejanil zamisel o homogeni serialni strukturi, v kateri so vrste za posamezne parametre zvoka urejene tabelarno, njihovo distribucijo pa kontrolirajo »nadvrste«, izpeljane iz osnovnih vrst. Istega leta je tabelarno uredil glasbeni material za svojo skladbo Music of Changes tudi John Cage, ki je prek korespondence Boulezu sploh prvi nakazal možnost tabelarnega urejanja materiala za vse parametre zvoka. Vendar pa Cage ni izbral nadvrst in se je namesto racionalni sistematiki pri distribuciji izbranega materiala z metom kovancev že prepustil naključju. Tako sta paradoksalno prav skladbi, v katerih sta si skladatelja za izhodišče izbrala zelo podoben koncept, pripeljali do popolne ločitve, po kateri Bouleza in Cagea povezujemo z dvema navidez diametralno nasprotnima tokovoma v glasbi po drugi svetovni vojni: serialnostjo in aleatoriko. Vendar pa nam analizi zvočnih rezultatov obeh skladb dajeta zelo podobne rezultate, kar postavlja prizadevanja obeh skladateljev iz začetka petdesetih let 20. stoletja v povsem novo luč in jima daje posebno dokumentarno vrednost. V obeh primerih lahko namreč slišimo vrsto med seboj nepovezanih tonov, razpršenih v širokem ambitusu, brez razločnega metričnega impulza, v konstantnem, kontrastnem menjavanju dinamike. Zato analiza ne more več iskati melodije, harmonije, urejenega ritmično-metričnega pulza, motivično-tematskega dela ali klasične formalne gradnje; glasbeni stavek je veliko bolj odvisen od fizikalnih parametrov zvoka in njihovega spreminjanja (gostota teksture, povprečna jakost in frekvenca zvoka, število dogodkov na časovno enoto). Tako obe skladbi pričata o posebnem stanju glasbenega materiala in kompozicijske tehnike po drugi svetovni vojni in o skupni želji po vzpostavitvi povsem novega glasbenega »jezika«.
44
Balić, Juraj. "Od Like do Šleske". Povijesni prilozi 40, n.º 61 (2021): 429–65. http://dx.doi.org/10.22586/pp.v40i61.17577.
Texto completo da fonteResumo:
Gotovo neprestano ratovanje koje se na europskom tlu odvijalo tijekom 18. stoljeća pružalo je brojne mogućnosti mladim i ambicioznim časnicima koji su svoje vojne usluge stavljali na raspolaganje raznim europskim vladarima. Kao izvrstan primjer toga trenda može poslužiti slučaj Gideona Ernsta baruna Laudona (1717. – 1790.), časnika koji je vojnu karijeru započeo u Ruskom Carstvu, a potom prešao u službu habsburških vladara, gdje je ostvario nebrojene uspjehe na bojnom polju i dosegnuo sam vrh vojne hijerarhije. Laudon se pridružio habsburškim vojnim snagama u vrijeme Rata za austrijsku baštinu (1740. – 1748.) kao član Trenckova Pandurskoga dobrovoljačkog zbora, prilikom čega se bolje upoznao s vojnim umijećem „maloga rata”. Stečeno iskustvo proširio je nakon završetka toga sukoba kad mu je dodijeljen časnički položaj u Vojnoj krajini. Koristeći se vojnim umijećem i ratnim vještinama krajišnika, Laudon je ostvario znatne uspjehe u prvim godinama Sedmogodišnjega rata (1756. – 1763.), čime je započeo njegov nagli uspon unutar habsburške vojne hijerarhije. U ovome radu razmatra se uloga krajišnika u Laudonovim vojnim pothvatima u spomenutom ratnom sukobu s ciljem utvrđivanja značenja te specifične skupine vojnika za Laudonov uspjeh na bojnom polju, kao i njihove važnosti u sklopu oružanih snaga Habsburške Monarhije.
45
Matić, Zdravko, e Juraj Kostenko. "The Pocket-93 Military-Police Operation". Senjski zbornik 50, n.º 1 (22 de dezembro de 2023): 55–80. http://dx.doi.org/10.31953/sz.50.1.3.
Texto completo da fonteResumo:
Agresijom Jugoslavenske narodne armije i srpskih pobunjenika 1991. godine na hrvatske gradove, naselja i sela započeo je rat u Hrvatskoj. Kao posljedica agresije na Republiku Hrvatsku već 1991. godine formirana su bojišta. Jedno od vrlo aktivnih je bilo Ličko bojište gdje je nakon niza priprema izvedena brza i učinkovita Vojno-redarstvena operacija "Džep 93". Operacija je izvedena 9. rujna 1993., a imala je za cilj u taktičkom smislu osloboditi dio okupiranog područja Republike Hrvatske, otkloniti dio topničke ugroze od grada Gospića, uništiti izvidničko-diverzantske baze neprijatelja, skratiti bojišnicu i stvoriti vlastite slobodne snage. Jedan od važnijih ciljeva bio je pokazati sposobnost Oružanih snaga Republike Hrvatske za provedbu napadne operacije i time neprijatelju dati do znanja da se njegove neprijateljske vojne aktivnosti više neće nekažnjeno tolerirati. Autori su na temelju arhivske građe i recentne literature analizirali vojno-redarstvenu operaciju "Džep 93" te njezin taktički i operativni značaj.
46
Blažič, Milena Mileva. "Subverzivna mladinska književnost – pravljična igra Alenke Gerlovič Jurček in trije razbojniki (1944) v kontekstu". Amfiteater 9, n.º 2021-2 (5 de dezembro de 2021): 156–72. http://dx.doi.org/10.51937/amfiteater-2021-2/156-172.
Texto completo da fonteResumo:
Članek obravnava pravljično igro slikarke Alenke Gerlovič (1919–2010) z naslovom Jurček in trije razbojniki. Igra je nastala v času 2. svetovne vojne in je izraz avtoričine etične drže do fašizma in nacizma ter vojnih grozot. Kot pokaže analiza, se Alenka Gerlovič s svojo igro uvršča med svetovne mladinske pisatelje, ki so s svojimi deli komentirali vojno dogajanje. Alenka Gerlovič z Jurčkom ustvarja »imaginarni zaslon«, ki je publiki v vojnih razmerah omogočil, da je ohranjala distanco do grozodejstev in bil hkrati del antifašističnega boja, tudi kot simbolno orožje in etično dejanje.
47
Životić, Aleksandar. "STRAH ILI REALNOST? MOGUĆNOST SOVJETSKE VOJNE INTERVENCIJE U JUGOSLAVIJI 1948–1953." Istorija 20. veka 40, n.º 1/2022 (1 de fevereiro de 2022): 107–28. http://dx.doi.org/10.29362/ist20veka.2022.1.ziv.107-128.
Texto completo da fonteResumo:
U radu se na osnovu dostupnih objavljenih i neobjavljenih arhivskih izvora prevashodno sovjetskog i jugoslovenskog porekla, kao i relevantne istoriografske i memoarske literature analizira pitanje postojanja sovjetskih namera za vojnu intervenciju u Jugoslaviji u vreme sukoba između nje i zemalja Informbiroa. Predstavljene su ekonomske i demografske okolnosti koje su uticale na kreiranje sovjetskog pristupa razvoju sopstvenih i „satelitskih“ vojnih snaga. Posebno su razmatrane promena geopolitičkog položaja Jugoslavije usled sukoba s ranijim saveznicima i vojnog i političkog približavanja zapadnom svetu, kao i zapadna percepcija jugoslovenske vojne ugroženosti i sposobnosti jugoslovenskih oružanih snaga da se odupru eventualnoj sovjetskoj agresiji.
48
Margan, Florian. "Ali imamo energetično, gospodarsko in finančno krizo v EU? Ali v globalnem svetu EU izgublja konkurenčno sposobnost?" Pomurska obzorja 10, n.º 18 (17 de agosto de 2023): 55–72. http://dx.doi.org/10.18690/pomurska-obzorja.10.18.55-72.2023.
Texto completo da fonteResumo:
Veliki državni dolgovi v nekaterih državah EU (IT, FR, ES, PT..), migracije, covid, vojna v Ukrajini, pomanjkanje energentov, draga elektrika, plin in goriva, pitna voda, osnovna hrana, globalno segrevanje, velika inflacije, zadolženost ... vse krize imajo skupni imenovalec, smo priča možnega civilizacijskega propada. To ni konec sveta ali izumrtje človeštva, to je velika sprememba življenjskega sloga. Vsaka civilizacija je imela obdobja rasti, vrhunca in padca. Danes, svetovno gospodarstvo, močno čuti posledice covidove krize, rekordne inflacije in ruske invazije v Ukrajini. Smo v globalni krizi. Problem je, da nimamo več kam in iz česa rast. Bo to tehnološka izjemna zapletenost, ranljivost družbenega sistema, energijsko velika zahtevnost, ki jo bomo morali rešiti. Izbruh vojne v Ukrajini in posledična energetska kriza in Green Deal sta razgalila težave nedelujočega enotnega trga EU. Enotni trg bi načeloma moral preprečevati nenormalno izkoriščanje prevladujočega tržnega položaja bodisi prodajalca ali pa tudi kupca. Toda letošnje podražitve kažejo, da trg ne deluje. Visoke cene energije (sankcije proti RF zaradi vojne na Ukrajini) bo evropsko industrijo naredilo nekonkurenčno in po vsej verjetnosti spodbudilo njen zaton.
49
Hutečka, Jiří. "GABRIELA DUDEKOVÁ KOVÁČOVÁ – Človek vo vojne. Stratégie prežitia a sociálne dôsledky prvej svetovej vojny na Slovensku". Dějiny – teorie – kritika, n.º 2 (10 de abril de 2023): 351–56. http://dx.doi.org/10.14712/24645370.2940.
Texto completo da fonte
50
Šumanović, Vladimir, e Mijo Beljo. "Politička važnost borbi Titovih i Mihailovićevih snaga u Istočnoj Bosni i Sandžaku ujesen 1943. godine". Zbornik radova Filozofskog fakulteta u Splitu, n.º 15 (17 de dezembro de 2022): 187–202. http://dx.doi.org/10.38003/zrffs.15.10.
Texto completo da fonteResumo:
U radu se na osnovi arhivskih i objavljenih izvora te relevantne literature opisuju borbe koje su snage komunističkoga pokreta pod vodstvom Josipa Broza Tita, odnosno Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije (NOVJ), vodile protiv monarhističkoga Ravnogorskog četničkog pokreta pod vodstvom Dragoljuba Draže Mihailovića, odnosno Jugoslovenske vojske u otadžbini (JVuO), ujesen 1943. u istočnoj Bosni i Sandžaku. U radu je na temelju njemačkih arhivskih izvora opisan tijek borbi između Titovih i Mihailovićevih snaga u kojima su Titove snage pobijedile. Navedene su borbe imale i međunarodnu važnost jer je nedugo nakon njihova završetka održana konferencija u Teheranu na kojoj je Velika Britanija promijenila svoju dotadašnju politiku. Promjena britanske politike očitovala se u odlukama slanja vojne pomoći isključivo Titovim snagama i povlačenja britanske vojne misije iz Mihailovićevih postrojba. Britanski državni vrh na čelu s Winstonom Churchillom podržao je Tita jer vojna efikasnost NOVJ-a uklapala u britansku strategiju nanošenja što većih gubitaka njemačkim snagama. Usporedno s time, Mihailoviću su obustavljene politička i vojna podrška iz Velike Britanije. U historiografiji su se vodile mnoge polemike o razlozima zbog kojih je Velika Britanija promijenila svoju politiku prema Mihailoviću pri čemu se zanemarivala važnost borbi koje su snage NOVJ-a i JVuO-a vodile ujesen 1943. godine. U dosadašnjoj se literaturi uglavnom zanemarivala činjenica koja se odnosi na to da je jedna od neposrednih posljedica navedenih borbi bila otvorena suradnja JvuO-a s njemačkim snagama na području Sandžaka. Premda je sporazum, koji je s njemačkim snagama u Sandžaku potpisao zapovjednik JvuO-a Vojislav Lukačević, vidljiv iz dostupnih njemačkih izvora i poznat u literaturi, nije stavljen u kontekst prethodnih borbi NOVJ-a i JVuO-a u istočnoj Bosni i Sandžaku, kao ni promjene Churchillove politike prema Mihailoviću. Cilj je ovoga rada popuniti navedenu prazninu, odnosno objasniti međuovisnost između ovih triju događaja.