Artigos de revistas sobre o tema "Siódmy]"
Siga este link para ver outros tipos de publicações sobre o tema: Siódmy].
Crie uma referência precisa em APA, MLA, Chicago, Harvard, e outros estilos
Veja os 50 melhores artigos de revistas para estudos sobre o assunto "Siódmy]".
Ao lado de cada fonte na lista de referências, há um botão "Adicionar à bibliografia". Clique e geraremos automaticamente a citação bibliográfica do trabalho escolhido no estilo de citação de que você precisa: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
Você também pode baixar o texto completo da publicação científica em formato .pdf e ler o resumo do trabalho online se estiver presente nos metadados.
Veja os artigos de revistas das mais diversas áreas científicas e compile uma bibliografia correta.
1
Dubiński, Adam J. "Wkroczyliśmy w siódmy rok działań". Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów 32, n.º 3-4 (73-74 (30 de dezembro de 2021): 38–41. http://dx.doi.org/10.33229/az.942.
Texto completo da fonte
2
Romanko, Agnieszka. "Kurs przygotowujący do egzaminów wstępnych na aplikacje prawnicze". Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 12, n.º 1 (7 de fevereiro de 2023): 139–40. http://dx.doi.org/10.32084/bsawp.5154.
Texto completo da fonteResumo:
W dniach od 4 marca do 2 kwietnia 2017 r. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II – decyzją Zarządu Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa KUL – po raz siódmy odbył się kurs przygotowujący do egzaminów wstępnych na aplikacje prawnicze.
3
Twardauskas, Aleksander, e Konstanty Pilecki. "Karaimskie lato w Trokach". Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów, n.º 2 (23) (19 de setembro de 2009): 11–12. http://dx.doi.org/10.33229/az.407.
Texto completo da fonteResumo:
To już siódmy rok, gdy wraz z nadejściem lata Karaimi ze wszystkich stron zjeżdżają do Trok, małego miasteczka z długą historią. Ulica Karaimska wypełnia się wówczas gwarem głosów, zapomnianych już przez ściany wiekowych domów – przyzwyczajonych teraz do obcej mowy licznej rzeszy turystów odwiedzających corocznie miasto.
4
Mazurkiewicz, Anna. "Siódmy Światowy Kongres Studiów Polskich, Gdańsk 14–16.06.2019 r." Studia Historica Gedanensia 11 (2020): 330–33. http://dx.doi.org/10.4467/23916001hg.20.019.13625.
Texto completo da fonte
5
Kryvachuk, Liudmyla. "Ochrona praw dziecka w czasie wojny na Ukrainie: „dzieci wojny” jako nowy fenomen współczesnej Ukrainy". Youth in Central and Eastern Europe 9, n.º 14 (30 de dezembro de 2022): 45–54. http://dx.doi.org/10.24917/ycee.9658.
Texto completo da fonteResumo:
Artykuł dotyczy problematyki ochrony praw dziecka w czasie wojny w Ukrainie. Określono podstawowe etapy formowania i realizacji polityki państwa w dziedzinie ochrony dzieci, w tym siedem etapów związanych z ochroną praw dziecka i rozwojem pracy socjalnej w Ukrainie. Odnotowuje się, że obecnie trwa etap siódmy, określony przez autora jako „kształtowanie i realizacja polityki państwa w zakresie ochrony dzieci w czasie wojny, przekształcenia i optymalizacja usług społecznych w czasie wojny, zarządzanie kryzysowe usług społecznych”. Uzasadniono i ujawniono specyfikę fenomenu „dzieci wojny” jako nowego fenomenu współczesnej Ukrainy oraz zaproponowano autorskie podejście do rozwoju aparatu pojęciowego w tym obszarze. Rozważane są wybrane kwestie pomocy społecznej i ewakuacji dzieci w czasie wojny na Ukrainie.
6
Kigen, Dōgen, e Maciej Kanert. "Oko i Skarbiec Prawdziwego Prawa, zwój siódmy: Głęboka wiara w przyczynę-i-skutek". Argument: Biannual Philosophical Journal 7, n.º 1 (1 de junho de 2017): 157–65. http://dx.doi.org/10.24917/20841043.7.1.9.
Texto completo da fonte
7
Libionka, Dariusz. "Uwagi o ratowaniu Żydów w „okolicach Treblinki” [recenzja: Edward Kopówka, ks. Paweł Rytel-Andrianik, Dam im imię na wieki. Polacy z okolic Treblinki ratujący Żydów]". Zagłada Żydów. Studia i Materiały, n.º 9 (1 de dezembro de 2013): 687–95. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.622.
Texto completo da fonteResumo:
Edward Kopówka, ks. Paweł Rytel-Andrianik, Dam im imię na wieki. Polacy z okolic Treblinki ratujący Żydów, Oxford–Treblinka: Drohiczyńskie Towarzystwo Naukowe, Kuria Diecezjalna w Drohiczynie, 2011, 607 s.
Pierwszy z autorów recenzowanego tomu, dr Edward Kopówka, jest wieloletnim kierownikiem Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince, będącego oddziałem Muzeum Regionalnego w Siedlcach. Paweł Rytel-Andrianik jest księdzem diecezji drohiczyńskiej, absolwentem miejscowego seminarium duchownego, który w tym roku doktoryzował się na Papieskim Uniwersytecie Antonianum w Jerozolimie na podstawie rozprawy z biblistyki. Pojawia się w mediach katolickich (m.in. tygodnik „Niedziela”, „Nasz Dziennik”, Radio Maryja i Telewizja Trwam). Na omówienie firmowanej przez nich publikacji, wydanej jako siódmy tom Biblioteki Drohiczyńskiej, zdecydowałem się z dwóch powodów. Pierwszy to rola, jaką odegrała ona w kontekście obchodów 70. rocznicy buntu w obozie zagłady w Treblince, dostarczając argumentów dla rzeczników sejmowej uchwały gloryfikującej zasługi polskiej ludności z okolic Treblinki w dziele ratowania Żydów. Drugi powód to sposób traktowania problematyki postawy duchowieństwa katolickiego wobec Zagłady, który stanowi zasmucający regres w badaniach naukowych.
8
Mucha, Marta. "Problem chrztu dziecka w sytuacji, gdy jedno z małżonków (rodziców) wyraża sprzeciw". Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich 33, n.º 36 (31 de maio de 2023): 209–28. http://dx.doi.org/10.32077/bskp.5455.
Texto completo da fonteResumo:
Sprzeciw jednego z rodziców wobec chrztu dziecka to specyficzna sytuacja, w której konflikt wewnątrz rodziny dotyczy przestrzeni charakterystycznej dla misji Kościoła. Wymaga zatem głębszej analizy nauczania Kościoła i powiązania ze sobą kilku zagadnień. Autorka przedstawia normy prawne dotyczące udzielenia chrztu z perspektywy troski Kościoła o warunki korzystne dla wzrostu sakramentalnej łaski w życiu ochrzczonego. Chrzest jako brama sakramentów włącza człowieka w zbawcze dzieło Chrystusa i daje mu w Kościele dostęp do pełni środków zbawienia. Sprawowanie chrztu oznacza akceptację jego celowości, przyzwolenie na ukierunkowanie ochrzczonego ku pełni życia wiarą. Takie podejście uzasadnia konieczność zaangażowania duszpasterzy oraz wymagania stawiane kandydatom do chrztu, którzy ukończyli siódmy rok życia, a także rodzicom proszącym o chrzest dla swoich dzieci. W związku z sytuacją sporu dotyczącego przekonań rodziców autorka nawiązuje do przepisów dotyczących katolickiego wychowania potomstwa w małżeństwach mieszanych. Normy te określając obowiązki strony katolickiej pozostawiają miejsce na dialog ze współmałżonkiem. Prezentuje również kondycję człowieka, który – choć nie jest ochrzczony – może otworzyć się na zbawcze działanie Boga. Wreszcie podejmuje się ujęcia tematu z perspektywy dziecka. Jego relacje z rodzicami odzwierciedlają się w sposobie budowania więzi z Bogiem. Zakłócenia w tych odniesieniach mogą mieć wpływ zarówno na psychiczną kondycję dziecka, jak i na dojrzałość jego wiary w dalszych latach. Dlatego w przypadku poważnego konfliktu wypływającego z różnic światopoglądowych zasadnym wydaje się zasugerowanie stronie wierzącej odłożenia chrztu do czasu poprawy sytuacji lub zapisania dziecka do katechumenatu około wieku rozeznania. Konieczne jest także zaproponowanie jej odpowiedniej pomocy duszpasterskiej. Pogłębienie wiary rodzica wpływa korzystnie także na postawę dziecka.
9
Rogala, Maja. "O wspólnocie stołu w filmach "Siódma pieczęć" i "Tam gdzie rosną poziomki" Ingmara Bergmana". Bibliotekarz Podlaski. Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne 38, n.º 1 (30 de março de 2018): 291–302. http://dx.doi.org/10.36770/bp.147.
Texto completo da fonteResumo:
Artykuł omawia problemy przedstawione w filmach Tam gdzie rosną poziomki (1956) i Siódma pieczęć (1957) Ingmara Bergmana z perspektywy stołu, który staje się w nich przestrzenią wspólnoty, dającą szansę na przezwyciężenie śmierci i nawiązanie dialogu z drugim człowiekiem. Arkadius Block, bohater Siódmej pieczęci, przy nim odkrywa sens życia, zwraca się w stronę innych, dzieli się nie tylko posiłkiem, ale i ludzkim doświadczeniem końca. Natomiast bohater Tam gdzie rosną poziomki przywołuje pewne wyobrażenia z przeszłości o wspólnocie stołu, które pomagają mu zrozumieć prawdę o sobie, umożliwiają powrót do nawiązywania relacji z bliźnimi. Szwedzki reżyser ukazuje, że to ludzie wchodzący w jego przestrzeń nadają mu znaczenie, gdyż może stanowić pole porozumienia, ale także podziału. Podkreśla to znaczenie wspólnoty stołu, która jest wyrazem człowieczeństwa.
10
Czarnecki, D., D. W. Skalski, P. Kreft, M. Kaszowska e O. Nikolenko. "AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA KOBIET I MĘŻCZYZN W CZASIE WOLNYM OD PRACY". Реабілітаційні та фізкультурно-рекреаційні аспекти розвитку людини (Rehabilitation & recreation), n.º 14 (19 de abril de 2023): 151–57. http://dx.doi.org/10.32782/2522-1795.2023.14.17.
Texto completo da fonteResumo:
Czas wolny pełni wiele istotnych funkcji na każdym etapie rozwoju człowieka, choć zwykle bywa przeznaczony na odpoczynek i samorealizację. W literaturze przedmiotu można spotkać liczne definicje czasu wolnego, a ich wspólnym mianownikiem jest wpływ na holistyczny rozwój człowieka. Jedną z kluczowych funkcji czasu wolnego jest wypoczynek i rekreacja, a co za tym idzie – aktywność fizyczna. Regularna aktywność ruchowa determinuje jakość i długość życia człowieka. Odpowiednio dobrana aktywność wzbogaca także sferę intelektualną i pozwala zachować równowagę między kondycją ciała a stanem umysłu. Przyczynia się do lepszej kondycji psychofizycznej, a także do lepszego samopoczucia. Aktywność fizyczna jest niezwykle ważna dla właściwego rozwoju jednostki, zwłaszcza gdy współczesne społeczeństwo narażone jest na siedzący tryb życia. Uprawianie sportu i systematyczny ruch na powietrzu to nie tylko wiele korzyści dla jednostki, lecz także dla całego społeczeństwa. Zdrowe społeczeństwo żyje dłużej, jest bardziej wydajne, a przede wszystkim jest świadome zdrowego stylu życia. Aktywność fizyczna jest zatem ważnym czynnikiem kształtującym zdrowie, zdrowe nawyki, ale także wartościowe spędzanie czasu wolnego. Mimo rosnącego aktualnie zaangażowania społeczeństwa w kulturę fizyczna, statystyki są wciąż niezadowalające. Tylko co siódmy Polak (16,1%) w wieku 15–69 lat spełnia normy dotyczące poziomu aktywności fizycznej w czasie wolnym rekomendowane przez Światowa Organizacje Zdrowia. Wśród mężczyzn (18,9%) udział osób spełniających zalecenia WHO jest nieco większy niż wśród kobiet (13,4%). W wielu badaniach podkreśla się, że mężczyźni częściej uprawiają sport niż kobiety, chociaż w wielu sytuacjach to właśnie one są bardziej zorganizowane i systematyczne oraz dbające o zdrowie. Z drugiej strony są poza praca zawodowa bardziej obciążone obowiązkami domowymi. Rosnąca świadomość roli aktywności fizycznej w zapobieganiu chorób cywilizacyjnych, a także różnice dotyczące troski o zdrowie w zależności od płci, zainspirowały podjęcie niniejszych badań.
11
Kokowski, Michał. "Ewolucyjna transformacja czasopisma. Część 7". Studia Historiae Scientiarum 19 (30 de setembro de 2020): 23–31. http://dx.doi.org/10.4467/2543702xshs.20.002.12558.
Texto completo da fonteResumo:
Naszkicowano siódmy etap rozwijania czasopisma Studia Historiae Scientiarum (wcześniejsza nazwa Prace Komisji Historii Nauki PAU). Podano m.in. informacje o realizacji ministerialnego programu „Wsparcie dla czasopism naukowych 2019–2020”, ewaluacji czasopisma w „ICI Master Journal List 2018” (z końca 2019 r.), Scimago Journal Ranks 2019 (z 11 czerwca 2020 r.), CWTS Journal Indicators (z początku czerwca 2020) oraz Scopus (z 6 czerwca 2020), sytemowej przeszkodzie w dalszym rozwijaniu czasopisma związanej z zaniżoną oceną czasopisma w „Wykazie czasopism MNiSW 2019” (z 31 lipca 2019 r. i 18 grudnia 2020 r.), indeksacji czasopisma w bazie Scopus (od września 2019), pracach nad aktualizacją strony internetowej czasopisma w OJS (3.1.2.) oraz liczbie zagranicznych autorów i recenzentów bieżącego tomu czasopisma. Evolutionary transformation of the journal. Part 7 The article outlines the seventh phase of the development of the journal Studia Historiae Scientiarum (previous name Prace Komisji Historii Nauki PAU / Proceedings of the PAU Commission on the History of Science). The information is provided on the following matters: the realization of the ministerial program “Support for scientific journals 2019–2020”, the evaluation of the journal in “ICI Master Journal List 2018” (published at the end of 2019), in Scimago Journal Ranks 2019 (published on 11 June 2020), in CWTS Journal Indicators (published on the beginning of June 2020) and in Scopus (published on 6 June 2020), a systemic obstacle in the further developing of the journal related to the journal’s underrated rating in the “List of journals of the Ministry of Science and Higher Education of the Polish Republic 2019” (published on 31 July 2019 and 18 December 2020), the indexation of the journal in the Scopus database (from September 2019), the works on updating the journal’s website in OJS (3.1.2.), and the number of foreign authors and the number of reviewers of the current volume of the journal.
12
Chandoga, Nikołaj Anatoliewicz. "Эсхатология святителя Викторина Петавийского: богословско-филологический анализ латинских терминов (Eschatologia św. Wiktoryna z Petawium. Teologiczno-filozoficzna analiza terminów łacińskich)". Vox Patrum 69 (16 de dezembro de 2018): 65–82. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3233.
Texto completo da fonteResumo:
Eschatologia Wiktoryna z Petawium, jednego z przednicejskich chiliastów, jest ściśle związana z ideą ósmego dnia oraz z ideą ośmiu tysięcy lat historii świata i ludzkości. Według tej koncepcji czas istnienia wszechświata należy podzielić na cztery okresy: pierwszy – od stworzenia świata i pierwszych ludzi do pierwszego przyjścia Chrystusa na ziemię. To pierwsze pięć dni stworzenia, które odpowiadają czasokresowi pierwszych pięciu tysięcy lat; drugi – od pierwszego przyjścia Chrystusa do Jego drugiego przyjścia, co odpowiada szóstemu dniu stworzenia, czyli szóstemu tysiącleciu; trzeci – od drugiego przyjścia Chrystusa do początku Sądu Ostatecznego, co koresponduje z siódmym dniem odpoczynku, czyli z siódmym tysiącleciem; czwarty – od początku Sądu Ostatecznego ad infinitum, co oznacza, że okres ten obejmuje ósmy dzień (odpowiadający ósmemu tysiącleciu), będący dniem Sądu Ostatecznego oraz wiecznego odpoczynku. Ważnym rysem eschatologii Wiktoryna jest jej aspekt historyczno-soteriologiczny, co w jego interpretacji dziejów stworzenia oznacza, że Jezus Chrystus był i jest stale obecny w historii ludzkości, i to w każdym ze wspomnianych wyżej ośmiu tysiącleci. Innymi słowy, Zbawiciel nie tylko stworzył świat i pierwszych ludzi, lecz także codziennie dba o koronę swego stworzenia, którą jest rasa ludzka. Powyższe tezy można u Wiktoryna z Petawium prześledzić właśnie na bazie jego terminologii, odnoszącej się do czasów ostatecznych.
13
Markowski, Artur. "Siedem „grzechów głównych” popełnianych w badaniach nad przemocą antyżydowską". Roczniki Humanistyczne 70, n.º 2 (1 de abril de 2022): 187–204. http://dx.doi.org/10.18290/rh2272.11.
Texto completo da fonteResumo:
Artykuł wyznacza obszary zaniedbań i błędów metodologicznych, jakie najczęściej popełniane są w studiach nad przemocą antyżydowską. Wyróżnionych zostało siedem takich stref. Pierwsza dotyczy celu badań, druga to kwestia poszukiwania uniwersalnej definicji, trzecia zamyka się w uznawaniu przemocy antyżydowskiej za fenomen. Czwarta strefa to zagadnienie kontekstualizacji badań, piąta to uprzedmiotowienie „obiektu” badań, szósta kontrast między poziomami analizy, a siódmą określam jako problemy koherentności źródeł i narzędzi badawczych.
14
Mróz, Jowita. "Wątki egzystencjalne w twórczości Bergmana". Hybris 50, n.º 3 (30 de setembro de 2020): 44–74. http://dx.doi.org/10.18778/1689-4286.50.04.
Texto completo da fonteResumo:
Ingmar Bergman wniósł do dyskusji o sztuce własną estetykę i autorski język. Zastanowię się, czy wykorzystywał filmowe medium do filozofowania w duchu egzystencjalizmu. Analizując Więzienie, Siódmą pieczęć, Tam, gdzie rosną poziomki, Gości Wieczerzy Pańskiej i Szepty i krzyki odwołuję się do: wypowiedzi artysty, interpretacji badaczy jego filmów i filozofii egzystencjalnej – Kierkegaarda, Sartre’a, Heideggera i Jaspersa. Perspektywa interpretacyjna, którą przyjmuję jest panoramiczna. Zakładam za Höök i Bergom-Larsson, że twórczość Bergmana stanowi spójną całość. W takiej perspektywie nie tylko ujawniają się związki filmów Bergmana z filozofią egzystencjalną, ale również jego filozoficzny punkt widzenia.
15
BORYS, Tadeusz. "Dekompozycja modułu uczuciowego jakości życia – szósta i siódma składowa „zaufanie” i „ufność”". PROBLEMY JAKOŚCI 1, n.º 4 (30 de agosto de 2022): 4–15. http://dx.doi.org/10.15199/46.2022.4.1.
Texto completo da fonte
16
Orska, Joanna. "Kinopoezja? Ruch i fotogenia jako kategorie estetyczne poetyckiej awangardy". Forum Poetyki, n.º 23 (19 de julho de 2021): 30–49. http://dx.doi.org/10.14746/fp.2021.23.28895.
Texto completo da fonteResumo:
Szkic opowiada historię wczesnych związków pomiędzy awangardowym filmem niemym a poezją, przyglądając się w szczególności wypowiedziom programowym powiązanym z filmem francuskich impresjonistów. Poezja czy poetyckość była w manifestach i szkicach Ricciotta Canuda, Germaine Dulac czy Louisa Delluca często traktowana jako metaforycznie rozumiana przestrzeń odniesień wynikających z przekonania, że film jako nowa, „siódma” sztuka stanowi doskonałą syntezę właściwości pozostałych. Z poezją, awangardową poetyckością powiązał swoje koncepcje filmu bezpośrednio Jean Epstein, którego pisma miały w Polsce lat dwudziestych sporą i chłonną publiczność. Wiele z elementów jego teorii, powiązanych z ruchem filmowym i „fotogenicznością”, przeniknęło, czego próbuję tu dowieść, także do tekstów programowych polskiej awangardy poetyckiej.
17
Ciarka, Ryszard. "Wyparte obrazy – odnalezione sensy. O skutkach oglądania dzieła filmowego raz jeszcze". Kwartalnik Filmowy, n.º 89-90 (30 de junho de 2015): 19–26. http://dx.doi.org/10.36744/kf.2322.
Texto completo da fonteResumo:
Autor podejmuje problem ponownego spojrzenia na film – spojrzenia bardziej wnikliwego, które ujawnia pewne zaskakujące walory dzieła i odsyła do sensów głębszych, rozmyślnie ukrytych przez autora, będących efektem przypuszczalnego błędu operatorskiego, a być może też w ogóle przez reżysera niezamierzonych. Według Ciarki kluczowe jest zatem pytanie: co robią z nami dzieła sztuki, a zwłaszcza najwybitniejsze dzieła filmowe, na które dzięki współczesnej kulturze kopii, powielania i digitalizacji możemy patrzeć zbyt długo? To pytanie staje się punktem wyjścia antropologiczno-filozoficznej refleksji autora nad wybranymi scenami z czterech filmów: Zeszłego roku w Marienbadzie Alaina Resnais, Nostalgia Andrieja Tarkowskiego, Tron we krwi Akiry Kurosawy, Siódma pieczęć Ingmara Bergmana.
18
Mielnik, Dawid. "Czy "Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego z 1969 zawierało niekatolicką definicję Mszy św.?" Teologia w Polsce 12, n.º 1 (24 de março de 2020): 181–92. http://dx.doi.org/10.31743/twp.2018.12.1.12.
Texto completo da fonteResumo:
Definicja Mszy św. zawarta w siódmym punkcie Ogólnego wprowadzenia do Mszału rzymskiego spotkała się z silnym sprzeciwem ze strony niektórych środowisk przywiązanych do tradycyjnego nauczania Kościoła. Definicji zarzucano odejście od typowo katolickiej terminologii oraz tworzenie jej pod wpływem środowisk protestanckich. W świetle przeprowadzonych w niniejszym opracowaniu analiz należy stwierdzić, że słuszność oskarżenia o niekatolicki charakter definicji Mszy św. jest uzależniona od przyjętej metodologii. Jeżeli podchodzi się do definicji od strony analizy komponentów rzeczywistości liturgii w rozumieniu systemu katolickiego, oskarżenie o niekatolicki charakter jest niesłuszne. Jeżeli jednak podchodzi się do definicji od strony precyzacji terminologicznej z powodu różnic w rozumieniu tej samej rzeczywistości przez różne konfesje chrześcijańskie, zarzut jest jak najbardziej zasadny.
19
Churski, Paweł. "Wprowadzenie". Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, n.º 66 (20 de dezembro de 2023): 5–8. http://dx.doi.org/10.14746/rrpr.2023.66.01.
Texto completo da fonteResumo:
Zapraszamy Państwa do zapoznania się z 66. numerem czasopisma „Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna” przygotowanym przez Wydział Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest on siódmym zeszytem serii poświęconej wyzwaniom rozwojowym Wielkopolski. Dostrzegając niedostatek aktualnych opracowań dotyczących problemów społecznych i ekonomicznych naszego regionu, Redakcja, przy aprobacie ówczesnej Rady Instytutu Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM, postanowiła, że począwszy od 2016 r., każdy czwarty w danym roku zeszyt naszego czasopisma będzie miał charakter tomu zbierającego wyniki badań regionalnych dotyczących województwa wielkopolskiego. Zakładamy, że podjęta inicjatywa przyczynia się do tworzenia cennego poznawczo zbioru wyników analiz, których zakres przestrzenny dotyczy Wielkopolski.
20
Dziubiński, Zbigniew. "Przesłanie Ojca świętego Jana Pawła II do świata sportu". Seminare. Poszukiwania naukowe 16 (30 de junho de 2000): 355–79. http://dx.doi.org/10.21852/sem.2000.22.
Texto completo da fonteResumo:
Siódma pielgrzymka papieża do ojczyzny była szczególna pod wieloma względami. Nie tylko czy Jan Paweł II zwracał uwagę na nasze błędy i zaniedbania, ale też chwalił Polaków za ich osiągnięcia w ciągu ostatnich 10 lat. Słowa wypowiedziane przez papieża były proste, ale pełne takiego piękna, poezji, głębi i mądrość serca, jakby były wykute w skałach. Te słowa ze względu na ich uniwersalność charakter skierowany był również do sportowców. Kiedy papież mówił o takich rzeczach jak np miłość, ubóstwo, sprawiedliwość, honor, solidarność, dobro, szacunek do drugiego człowieka, odpowiedzialność on także miał na myśli sportowców: zawodników, trenerów, lekarzy i sponsorów. W artykule tym odtworzono nauczanie papieża, ale w sposób jakby jedyny odbiorcami byli sportowcy.
21
Chrobak, Małgorzata. "Wielka Kołomyja. Wokół ludyczności w wybranych powieściach Edmunda Niziurskiego". Paidia i Literatura, n.º 1 (28 de dezembro de 2019): 27–40. http://dx.doi.org/10.31261/pil.2019.01.04.
Texto completo da fonteResumo:
The author of the paper explores two dichotomous phenomena — boredom and entertainment — in Polish prose for children from the period of PRL, basing on the adventure novels written by Edmund Niziurski in the 1960s: Awanturza w Niekłaju (1962) and Siódme wtajemniczenie (1969). Both notions are discussed from the perspective of ethnography, anthropology, and the history of childhood. Referring to Roger Caillois’s concepts of play and games, the researcher analyses the images of transformation of entertainment behaviours as presented by young characters from Niziurski’s novels, and links between the text and social and political reality in Poland of the 1960s. Her findings indicate that, in his writing of this period, Niziurski both withdrew from socrealistic poetics and abandoned the ideological, persuasive function of entertainment for the sake of uninhibited, spontaneous children’s games and play.
22
Witkowski, Lech. "Humanistyczne wyzwania (nie)zrównoważenia procesów i praktyk społecznych (panorama tropów dwoistości / dual-process theory)". Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne 15, n.º 2 (30 de setembro de 2022): 271–92. http://dx.doi.org/10.18778/2450-4491.15.15.
Texto completo da fonteResumo:
Tekst zajmuje się współczesnym sporem w humanistyce o „metawzorce”. Składa się, poza wstępem, z siedmiu bloków rozważań. Po pierwsze, autor określa i zgłasza sprzeciw wobec dominujących wizji strategii poznawczej w humanistyce współczesnej, jako ułomnych wobec złożoności zjawisk i procesów. Po drugie, są nazwane i zakwestionowane jako iluzje przekonania dotyczące doskonałości w dominujących trybach instytucjonalizacji nauki. Po trzecie, omówione zostają przykłady narastania złożoności zjawisk jako wyzwania humanistycznego. Po czwarte, mówi się o pojęciu podwójnych (dual) (dwoistych) procesów w kulturze i praktyce społecznej. Piąty człon rozważań stanowi ilustrację problematyki powracającego niezrównoważenia w strukturze takich procesów i praktyk, akcentując także wagę podejścia ekologicznego z jego nowym pojmowaniem w humanistyce. Szósta część tekstu omawia napięcia między instytucjonalizacją i intelektualizacją dyskursu, w trosce o ich zespalanie w jeden proces. Wreszcie po siódme, zamiast zakończenia autor czyni akcenty w formie posłania dla przyszłości w postulowanej strategii rozwoju i samokształcenia.
23
Jędrzejewski, Sylwester. "Jom Kippur – próba znalezienia genezy". Seminare. Poszukiwania naukowe 25 (2 de março de 2023): 95–110. http://dx.doi.org/10.21852/sem.2008.25.08.
Texto completo da fonteResumo:
Obrzęd pokutny, opisany w Księdze Kapłańskiej, dokonywany był w najwcześniejszej, ahistorycznej fazie rozwoju narodu wybranego. Obrzęd ten był praktykowany w Świątyni Salomona, a także w lokalnych kościołach. Pierwotnie (Lb 28-29) obrzęd nie miał nazwy, jednak zwoływanie zgromadzeń znane jest w miesiącu siódmym, dziesiątego dnia miesiąca. Definitywnie biblijna scena obrzędu pokutnego przedstawiona jest w Księdze Kapłańskiej (Lv 16). Przypuszcza się, że powysiedleniowy tekst Księgi Kapłańskiej (rozdział 16) jest kapłańskim midraszem halachicznym poprzedniego tekstu (Kpł 23; 26-32), który jest oparty na innych tekstach (Lb 28-29 i Wj 30). Całość tekstu uzupełniono rytem pokutnym z okresu wysiedlenia. Jednak pochodzenie dorocznego obrzędu pokutnego pozostaje nieznane. Jeśli uznamy, że interpretacja obrzędu przetrwała przez wieki w teologii apokryficznej, to możemy skojarzyć jej genezę z dorocznym obrzędem pokutnym półkoczowniczych plemion hebrajskich. Święto możemy więc łączyć z nadzieją spełnienia się obietnicy, którą Bóg złożył Abrahamowi.
24
Dmochowski, Tadeusz. "Siódme rosyjsko-chińskie spotkanie na szczycie (drugie „nieformalne spotkanie” na szczycie) 9-10 grudzień 1999 r." Cywilizacja i Polityka 16, n.º 16 (30 de novembro de 2018): 52–66. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0012.7595.
Texto completo da fonteResumo:
The article discusses the basic documents signed during the seventh Russian-Chinese summit meeting (the second “informal summit”) in Beijing on 9-10 December 1999. During the meeting a joint information from the second informal summit was signed, and a joint Russian-Chinese statement. Three intergovernmental agreements were also signed – the protocol on the delineation of the eastern section of the boundary line between Russia and China, the protocol on the delineation of the western section of the boundary line between Russia and China, and an agreement on joint economic use of certain islands and the adjacent water areas of the border rivers.
25
Ignatowicz-Skowrońska, Jolanta. "Wariantywne wyrażenie dziesiąta, dziewiąta, siódma, piąta itp. woda na, po kisielu w słownikach i w tekstach". Prace Językoznawcze 25, n.º 1 (31 de março de 2023): 75–89. http://dx.doi.org/10.31648/pj.8711.
Texto completo da fonteResumo:
Powodem podjęcia badań nad tytułowym wyrażeniem były dostrzeżone we współczesnych tekstach przykłady jego aktualizacji w znaczeniu nienotowanym w większości najnowszych słowników językowych. Celem prowadzenia badań była weryfikacja hipotezy, że związek we współczesnej polszczyźnie rozszerza swoją odnośność realną i nabywa nowego znaczenia, czemu służyła analiza notacji wyrażenia w zbiorach leksykograficznych i jego użyć w tekstach dawnej i współczesnej polszczyzny. Badania pokazały, że tytułowy związek niemal od początku swojego funkcjonowania w polszczyźnie używany był w dwóch odcieniach znaczeniowych: ‘bardzo daleki krewny’ i ‘luźny związek czegoś z czymś’, przy czym drugi odcień znaczeniowy, notowany w słownikach niekonsekwentnie oraz zilustrowany tylko jednym cytatem, nie został zarejestrowany w większości współczesnych zbiorów leksykograficznych. Badania pokazały też, że wyrażenie podlegało różnym modyfikacjom, w związku z czym funkcjonuje jako związek wielokształtny, którego komponenty w niektórych aktualizacjach podlegają semantyzacji. Pewne przeobrażenia postaci formalnej związku, a mianowicie wymiana w nim komponentów równokształtnych z przyimkami, komponentu „na” na komponent „po” (… woda na kisielu → … woda po kisielu), sprzyjały też powstaniu nowej motywacji związku frazeologicznego, który pojawił się w polszczyźnie jako zapożyczenie obcojęzyczne.
26
Bieliński, Krzysztof. "Jezusowa "wizja pokoju" w ujęciu synoptyków". Verbum Vitae 30 (1 de dezembro de 2016): 97–120. http://dx.doi.org/10.31743/vv.1719.
Texto completo da fonteResumo:
Chrześcijanie, odpowiedzialni za współkształtowanie pokoju i sprawiedliwości w świecie, zobowiązani są do bycia świadkami Ewangelii także w tym względzie. Artykuł odpowiada na pytanie o istotę i nowość nauczania Jezusa na temat pokoju w ujęciu Ewangelii synoptycznych. W pierwszym punkcie charakteryzuje wizje pokoju współczesne Jezusowi, ukazując korzenie i tło nowości i wyjątkowości orędzia ewangelicznego na ten temat. Punkt drugi analizy z jednej strony definiuje „pokój Jezusa”, ujmując go w kategorii królestwa Bożego w jego dynamicznym procesie realizacji, z drugiej zaś – na podstawie analizy logionu „o mieczu” w wersji Mateusza (Mt 10,34-36) i „o podziale” w wariancie Łukasza (Łk 12,51) – uwidacznia niebezpieczeństwo pomylenia Jezusowego pokoju z jego surogatami. Trzeci, centralny punkt artykułu koncentruje uwagę na autoprezentacji Chrystusa zawartej w Mateuszowym Kazaniu na górze, ukazując istotę „eirene Jezusa” wyrażoną najpełniej poprzez: siódme błogosławieństwo odnoszące się do „czyniących pokój” (Mt 5,9) oraz dwie antytezy, piątą znoszącą prawo odwetu (Mt 5,38-42) i szóstą radykalizującą Prawo, nakazując miłość nieprzyjaciół (Mt 5,44-45).
27
Orr, John. "Cień transcendencji. Dreyer – Bergman – Tarkowski". Kwartalnik Filmowy, n.º 96 (31 de dezembro de 2016): 6–32. http://dx.doi.org/10.36744/kf.2028.
Texto completo da fonteResumo:
Tekst jest rozdziałem z książki zmarłego w 2010 r. brytyjskiego badacza filmu Johna Orra pt. The Demons of Modernity. Ingmar Bergman and European Cinema, która jest interesującym przykładem zastosowania metody komparatystycznej w filmoznawstwie i rozpatruje twórczość Bergmana w szerszym kontekście autorskiego kina europejskiego. Omawiany tekst zestawia jego filmy (Goście wieczerzy Pańskiej, Tam, gdzie rosną poziomki, Siódma pieczęć, Persona) z twórczością Carla Theodora Dreyera i Andrieja Tarkowskiego pod kątem postawy światopoglądowej, przede wszystkim w aspekcie religijnym. Orr przenikliwie analizuje podobieństwa i różnice, zarówno na poziomie idei, jak i formy dzieła filmowego, motywów, konstrukcji postaci i relacji czasoprzestrzennych. Takie ujęcie pozwoliło badaczowi dostrzec rozmaite tropy interpretacyjne, które dotychczas były niezauważone lub niedocenione.
Tekst The Shadow of Transcendence: Dreyer – Bergman – Tarkovsky jest II rozdziałem z książki Johna Orra The Demons of Modernity: Ingmar Bergman and European Cinema, Berghahn Books, New York – Oxford 2014. © John Orr and Berghahn Books Inc.
Ze względu na ograniczenia praw autorskich artykuł jest dostępny tylko w wydaniu papierowym. (Materiał nierecenzowany).
28
Rybka, Krystyna. "Najnowsze doniesienia z zakresu biotechnologii i hodowli zbóż: CBB7 siódma konferencja Cereal Biotechnology and Breeding w Wernigerode, Niemcy". Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, n.º 300 (29 de dezembro de 2023): 77–89. http://dx.doi.org/10.37317/biul-2023-0014.
Texto completo da fonteResumo:
Abstrakt: W artykule omówiono wszystkie doniesienia ustne prezentowane na konferencji CBB7, poświęconej biotechnologii i hodowli zbóż, która odbyła się w pierwszej dekadzie listopada 2023 w Wernigerode, w Niemczech. Konferencji przewodniczył Profesor Andreas Börner, Instytut im. Leibniza (IPK) w Gaterslaben, Niemcy, Prezes EUCARPIA a współprzewodniczącymi byli Węgrzy, János Pauk, Cereal Research Nonprofit Ltd. oraz Profesor Gábor Galiba, Agricultural Institute Centre for Agricultural Research (ELKH). Konferencja obejmowała sześć bloków tematycznych: (1) Zasoby genetyczne dla ulepszania roślin uprawnych, (2) Adaptacja środowiskowa, (3) Biotyczna reakcja na stres i interakcje roślina-mikrobiom, (4) Poprawa wydajności i jakości plonu, (5) Bioinformatyka, genomika i edycja genomu, (6) Technologie fenotypowania, ogólnie oraz w ramach Wheat Initiative a także grupy roboczej ds. fenotypowania roślin w warunkach kontrolowanych (CEPPG-The Controlled Environment Plant Phenotyping working Group).W artykule zebrano najnowszą bibliografię zespołów badawczych z których wywodzili się kolejni wykładowcy, w ramach poruszanych tematów (https://static.akcongress.com/downloads/cbb/cbb7-ewac18-boa.pdf).
29
Witczak, Krzysztof Tomasz. "Scytyjskie zoonimy w leksykonie Hesychiosa". Prace Językoznawcze 25, n.º 1 (31 de março de 2023): 91–107. http://dx.doi.org/10.31648/pj.8712.
Texto completo da fonteResumo:
W niniejszym artykule przedyskutowano siedem scytyjskich glos zachowanych w leksykonie Hesychiosa z Aleksandrii (V–VI w. n.e.), które odnoszą się do udomowionych zwierząt lub do wschodnioeuropejskiej dzikiej fauny. Cztery spośród omówionych zoonimów mają potwierdzoną genezę scytyjską (explicite wskazaną przez greckiego leksykografa), podczas gdy dwie inne glosy (ἀρανίς · ἔλαφος „aranis – jeleń”; γοῖτα · οἶς „goita – owca”) zostały przypisane Scytom na podstawie uzasadnionego domniemania. Siódma glosa dotyczy typowo scytyjskiego napoju pozyskiwanego z mleka klaczy. Drobiazgowo przeprowadzona analiza materiału leksykalnego daje możliwość ustalenia jasnej etymologii trzech scytyjskich nazw zwierząt udomowionych: ‘owcy’ (scyt. γοῖτα < irań. *gaiθā- f. ‘stado owiec’), ‘psa’ (scyt. παγαίη < *spakai̯ā- ← irań. *śaka- m. ‘pies’) oraz ‘klaczy’ (gr. ἱππάκη f. ‘napój z mleka klaczy’ ← scyt. *appākā ← scyt. *appā- ‘klacz, kobyła’ < *aspā- < irań. *aśā- f. ‘ts.’). Ponadto grecki leksykograf z Aleksandrii odnotował scytyjskie nazwy czterech dzikich zwierząt, m.in. ‘renifera / łosia’ (scyt. τάρανδος ← ugrofi.*ćar/ań/ta ‘renifer / łoś’), ‘jelenia’ (scyt. ἀρανίς < irań. *araniš, por. lit. elenìs, élnis m. ‘jeleń’), ‘łabędzia’ (scyt. ἄγλυ < irań. *madgu- ‘gatunek ptaka wodnego’) oraz ‘szarańczy’ (scyt. ἀδιγόρ < irań. *atahī-gar/a/-, pierw. ‘pożerający trawę’).
30
Szubert, Mariusz. "Aktywizacja uczniów poprzez projekt wycieczki geograficznokrajoznawczej „Żuławy Wiślane – znane i nieznane” w klasie siódmej szkoły podstawowej". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica 14 (15 de dezembro de 2020): 86–106. http://dx.doi.org/10.24917/20845456.14.6.
Texto completo da fonteResumo:
W artykule przedstawiono projekt wycieczki geograficzno-krajoznawczej, która łączy edukację geograficzną z krajoznawstwem. Na tym przykładzie oparto tezę, że metoda projektu geograficzno-krajoznawczego inspiruje i aktywizuje uczniów do zdobywania wiedzy poprzez entuzjazm i pasję poznania. To powoduje, że uczeń podejmuje rolę odkrywcy, a podczas wycieczki, jako geograf i przewodnik, dzieli się wiedzą i objaśnia walory i atrakcje turystyczne. Projekt poszerza i pogłębia wiedzę z zakresu geografii regionalnej oraz historii Polski. Jego realizację przewidziano w klasie siódmej szkoły podstawowej, podczas zajęć pozalekcyjnych w ramach pracy w szkolnym kole geograficznym lub klubie krajoznawczo-turystycznym.
31
Brzeźniak-Pałgan, Oliwia. "Zuzanka z pistacjowego domu Barbary Gawryluk jako przykład wzorcowej publikacji wyróżnionej w Ogólnopolskiej Nagrodzie Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego". Paidia i Literatura, n.º 3 (31 de dezembro de 2021): 1–12. http://dx.doi.org/10.31261/pil.2021.03.17.
Texto completo da fonteResumo:
In her article Oliwia Brzeźniak-Pałgan analyses Barbara Gawryluk’s novel Zuzanka z pistacjowego domu [Zuzanka from a Pistachio House], which in 2010 received the Kornel Makuszyński Polish Nationwide Literary Award, in the context of the features characteristic Kornel Makuszyński’s work. The analysis takes into account the specific features of Makuszyński’s four most famous novels for children and adolescents (Panna z mokrą głową, Szatan z siódmej klasy, Awantura o Basię, Szaleństwa panny Ewy): unconventional protagonists, crazy (and dangerous) adventures, the readiness to help others, complicated family situations, humor, happy ending.
32
HUDZIK, KRYSTYNA. "FILOZOFIA BIBLIOTEKI – METANARRACJE I TOŻSAMOŚC I". Przegląd Biblioteczny 92, n.º 2 (2 de julho de 2023): 199–223. http://dx.doi.org/10.36702/pb.988.
Texto completo da fonteResumo:
Teza/cel artykułu – Artykuł dotyczy refleksji filozoficznej w bada- niach nad biblioteką. Jego celem jest nakreślenie pola problemowego rozważań z zakresu filozofii biblioteki – czym jest lub miałby być taki obszar wiedzy? Pró- bę odpowiedzi na to pytanie wyznacza siedem części tekstu. Pierwsza zawiera krótką charakterystykę metodologiczną i teoretycznopoznawczą tematu. Trzy kolejne zajmują się metanarracjami o bibliotece odczytanymi przez historyczno-filozoficzne metafory wieży, labiryntu i kłącza. Część piąta dotyczy koncepcji bi- blioteki uniwersalnej zdefiniowanej jako instytucja gromadząca całość ludzkiej wiedzy i pamięci kulturowej. Kolejna część traktuje o idei i tożsamości biblioteki w otoczeniu cyfrowym. Ostatnia, siódma część, dotyczy znaczenia współczesnej biblioteki w projekcie edukacji krytycznej. Metody badań – Analiza treści tek- stów zawartych w publikacjach z zakresu bibliotekarstwa, filozofii oraz literatury pięknej i eseistyki naukowej. Wyniki i wnioski – Zaproponowane w artykule uję- cie filozofii biblioteki pozwala wyróżnić w niej trzy pola problemowe. Pierwsze, ma charakter historyczno-ideowy i postrzega filozofię biblioteki jako integralną część rozważań z zakresu filozofii nauki i filozofii kultury. Drugie pole badawcze, dotyczy biblioteki jako instytucji społecznej i jej znaczenia w transmisji wiedzy, wzorów kulturowych, pamięci, tradycji i tożsamości grupowej (etnicznej, poli- tycznej, zawodowej lub innej). Trzecie pole problemowe – skorelowane z drugim – dotyczy roli biblioteki w procesie krytycznego kształcenia w odniesieniu do społeczeństwa informacyjnego i mediatyzacji komunikacji społecznej.
33
Wyrwa, Andrzej M. "Siódma Międzynarodowa Konferencja naukowa cystersologów: "Cysterki w dziejach i kulturze ziem polskich i dawnej Rzeczpospolitej", Trzebnica 18-21 września 2002 roku". Nasza Przeszłość 99 (30 de junho de 2003): 481–95. http://dx.doi.org/10.52204/np.2003.99.481-495.
Texto completo da fonte
34
Nitszke, Agnieszka. "Coalitions between Political Groups in the European Parliament: An Analysis of the Experiences of the EP of the Seventh Term". Athenaeum Polskie Studia Politologiczne 52, n.º 4 (31 de dezembro de 2016): 147–62. http://dx.doi.org/10.15804/athena.2016.52.08.
Texto completo da fonte
35
Morawska, Iwona. "„Działanie” czy „milczenie” wyobraźni w wypracowaniach uczniów klas siódmych (w roku szkolnym 2017/2018)". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia 10, n.º 285 (5 de dezembro de 2019): 194–209. http://dx.doi.org/10.24917/20820909.10.18.
Texto completo da fonte
36
Lewicka-Zelent, Agnieszka, e Ewa Trojanowska. "Psychosocial Functioning of Seventh Form Students in the Reformed Primary School in the Context of Mental Health". Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J, Paedagogia-Psychologia 31, n.º 2 (9 de janeiro de 2019): 123–44. http://dx.doi.org/10.17951/j.2018.31.2.123-144.
Texto completo da fonte
37
Sporek, Paweł. "Suma wszystkich strachów, czyli rok z życia pewnej siódmej klasy albo już za rok matura". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia 10, n.º 285 (5 de dezembro de 2019): 39–51. http://dx.doi.org/10.24917/20820909.10.5.
Texto completo da fonte
38
Smolak, Maciej. "Czy przyjaźń etyczna nie jest przyjaźnią pozorną? - rozważania wokół drugiego rozdziału siódmej księgi " Etyki eudemejskiej"". Analiza i Egzystencja 34 (2016): 111–33. http://dx.doi.org/10.18276/aie.2016.34-06.
Texto completo da fonte
39
Zawojski, Piotr. "O intermedialnych relacjach między filmem i grami wideo". Kwartalnik Filmowy, n.º 125 (8 de abril de 2024): 261–67. http://dx.doi.org/10.36744/kf.2317.
Texto completo da fonteResumo:
Książka Joanny Pigulak Gra w film. Z zagadnień relacji między filmem i grami wideo (2022) to interdyscyplinarne studium dotyczące relacji zachodzących pomiędzy filmem i grami wideo. Autorka skupia się przede wszystkim na analizie filmowych środków wyrazu wykorzystywanych w grach, a także opisuje i interpretuje ich funkcjonowanie w medium interaktywnym, jakim są gry wideo. Korzysta przy tym z zaplecza teoretycznego oraz metod analitycznych wypracowanych na gruncie zarówno filmoznawstwa, jak i groznawstwa, co wpisuje się w model medioznawstwa zorientowanego kulturoznawczo. Na uwagę zasługują analizy i interpretacje filmów i gier powstałych po 2003 r., czyli po upowszechnieniu się konsol siódmej i ósmej generacji. Refleksjom tym towarzyszy namysł teoretyczny, odwołujący się do kluczowych kategorii wiedzy o mediach audiowizualnych, takich jak remediacja, konwergencja, inter- i transmedialność, immersja, a także prezentacja zagadnień szczegółowych: point of view, mise-en-scène, kadrowanie czy narracje transmedialne.
40
Smolak, Maciej. "The First Paragraph of the Seventh Book of The Eudemian Ethics (EE, 7.1, 1234b18-1235b12) – Introduction, Translation and Commentary". Analiza i Egzystencja 31 (2015): 37–63. http://dx.doi.org/10.18276/aie.2015.31-03.
Texto completo da fonte
41
Jansone, Ilga. "On flora semantics in house names found in Vidzeme: materials contained in the 1826 counting of souls in Vidzeme province". Acta Baltico-Slavica 38 (31 de dezembro de 2014): 1–39. http://dx.doi.org/10.11649/abs.2014.008.
Texto completo da fonteResumo:
On flora semantics in house names found in Vidzeme: materials contained in the 1826 counting of souls in Vidzeme provinceThe information of the counting of souls containing both house names and names of individuals is an essential aspect of historical onomastics.The first counting of souls in Vidzeme took place in 1782 and coincided with the 4th analogous census of the provinces of Russia. Subsequently these took place at irregular intervals, the 5th in 1795, the 6th in 1811, the 7th in 1816, the 8th in 1834, the 9th in 1850, and the final, 10th in 1858.The number of house names entered in the 1826 counting of souls in Vidzeme province (guberna) is 14,500, including those of peasant homes that had been separated from another property whilst retaining the same name. House names based on flora (incl. names of mushrooms) semantics are listed for 574 dwellings, which represent just about 4% of all house names listed for Vidzeme, providing that repeated house names are counted separately. In case of several manors data is missing (lost) for the 1826 census, information for these manors is taken from previous and subsequent censuses.In many instances (279 cases registered) house names were based on the names of deciduous trees found in their immediate vicinity: such names comprise 48.6% of all house names of flora semantic origin, i. e., ozols ‘oak-tree’, bērzs ‘birch-tree’, kārkls ‘osier’, liepa ‘linden tree’, kļava ‘maple tree’, apses ‘aspen’, osis ‘ash tree’, alksnis ‘alder’, lazda ‘hazel-tree’, vītols ‘willow’, ieva ‘bird cherry’.Names based on names of conifers are found (35 instances were recorded, or 6.1% of all house names based on flora semantics), i. e., egle ‘spruce tree’, paeglis, kadiķis ‘juniper’, priede ‘pine-tree’.House names based on names of fruit trees and bushes are only occasionally found in Vidzeme, with 8 recorded instances, or 1.4% of all house names based on flora semantics, i. e., ābele ‘apple tree’, and upene ‘black-currant’.The next sub-group of house names based on flora semantics comprises those based on names of cereals. This is one of the most widely occurring flora semantics sub-groups and contains 58 entries, or 10,1% of all house names based on flora semantics, i. e., auzas ‘oats’, rudzi ‘rye’, mieži ‘barley’, kvieši ‘wheat’, griķi ‘buckwheat’.House names have been found based on terms of 6 legumes, which represents 1% of all house names based on flora semantics, i. e., zirnis ‘pea’, pupa, ‘bean’.Names of common vegetables are the basis for a considerable number of house names. i. e. 53 instances are recorded, representing 9.2% of all house names derived from flora semantics, i. e., rutks, ruduks ‘radish’, kāposts ‘cabbage’, rācenis ‘turnip’, sīpols ‘onion’, ķiploks ‘garlic’, kālis ‘swede’, gurķis ‘cucumber’.House names also derive from terms of widely-cultivated plants such as kaņepes ‘hemp’, apiņi ‘hops’ and lini ‘flax’. These have been the basis for 40 house names, which represent 7% of all hose names based on flora semantics.House names are also based on the names of cultivated and wild herbal plants, and of garden weeds. 47 such cases have been recorded, corresponding to 8.2% of all house names based on flora semantics, i. e., dadzis ‘thistle’, āboliņš ‘clover’, and amoliņš ‘sweet clover’, dille ‘dill’, grīslis ‘sedge’, smilga ‘bent grass’, usne ‘creeping thistle’, pienene ‘dandelion’, pērkones ‘charlocks’, niedre ‘reed’, skosta ‘horse-tail’, vībotne ‘mugwart’.A total of 32 house names based on three flower terms, roze ‘rose’, magone ‘poppy’ and astere ‘aster’ have been recorded; this represents 5.6% of all house names based on flora semantics. The majority (26) of these house names are based on terms of roses.A number of house names in Vidzeme appear to be based on names of mushrooms. 6 such names have been recorded, which represent 1% of all house names based on flora semantics, i. e., bekas ‘boletus’, krimilde, and rudmiese ‘Loctarius’.House names listed in the 1826 counting of souls are based on a wide range of flora semantics, with a clear preference for lexemes associated with names of trees. It is possible that this reflects landscape elements close to these homes, as well as the place that these features have in the relationship of home owners with nature, and their work. In order to draw any deeper conclusions about the presence of flora semantics in house names it would be necessary to examine all relevant historical records up to the present time. O semantyce roślinnej nazw domostw w Widzeme: materiały zawarte w spisie dusz z roku 1826 w krainie WidzemeInformacje o liczeniu dusz, obejmujące zarówno nazwy domostw, jak i nazwiska osób stanowią istotny aspekt onomastyki historycznej.Pierwsze liczenie dusz w krainie historycznej Widzeme odbyło się w 1782 r. i zbiegło się w czasie z podobnym, czwartym spisem, przeprowadzonym w guberniach rosyjskich. Kolejne spisy odbywały się nieregularnie: piąty w 1795 r., szósty w 1811, siódmy w 1816, ósmy w 1834, dziewiąty w 1850, i ostatni, dziesiąty, w roku 1858.Liczba nazw domostw uwzględnionych w spisie dusz z 1826 r. w Widzeme wynosi 14 500, łącznie z domami chłopskimi, będącymi odrębnymi częściami innych posiadłości, choć noszącymi tę samą co one nazwę. Nazwy domów pochodzące od nazw roślin (łącznie z nazwami grzybów) podano w przypadku 574 miejsc zamieszkania, co stanowi tylko ok. 4% ogółu nazw, zakładając, że powtarzające się nazwy liczono osobno. Ponieważ w przypadku niektórych siedzib brak danych (zaginęły) w spisie z roku 1826, informacje o nich zaczerpnięto ze spisów poprzednich i następnych.Nazwy siedzib zamieszczone w spisie dusz z 1826 r. opierają się w szerokim zakresie na semantyce roślinnej, przy czym wyraźnie uprzywilejowane są jednostki leksykalne kojarzone z nazwami drzew. Najprawdopodobniej jest to związane z elementami krajobrazu, znajdującymi się w bezpośrednim sąsiedztwie poszczególnych domostw, ale może też być świadectwem stosunku ich mieszkańców do otaczającej przyrody oraz do swojej pracy. Aby móc wyciągnąć dalsze wnioski na temat obecności semantyki roślinnej w nazewnictwie domostw, konieczne jest przebadanie wszystkich zapisów historycznych aż po czasy nam współczesne.
42
Nowakowski, Michał. "Zmedykalizowana psychiatria jako przykład „geokultury”? Propozycja zastosowania analizy systemów-światów Immanuela Wallersteina w krytycznej socjologii medycyny". Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia 40, n.º 2 (11 de março de 2016): 37. http://dx.doi.org/10.17951/i.2015.40.2.37.
Texto completo da fonteResumo:
<p>Rozdzierana wewnętrznymi sporami i zewnętrzną krytyką amerykańska psychiatria w szóstej i siódmej dekadzie XX w. przeżywała głęboki kryzys. Na skutek rewolucyjnej zmiany paradygmatu (porzucenia psychoanalizy i psychoterapii na rzecz biologicznych koncepcji zaburzeń psychicznych i farmakoterapii) zdołała się zamienić w hojnie finansowaną ze środków publicznych i korporacyjnych, dynamicznie rozwijającą się dyscyplinę medyczną, której przedmiotem badań są choroby mózgu. Co więcej, nowa, zmedykalizowana psychiatria rozprzestrzeniła się na cały świat. U podłoża sukcesu amerykańskiej psychiatrii i jej „flagowego” dokonania – klasyfikacji zaburzeń psychicznych (DSM), leży „wyjście naprzeciw” potrzebom neoliberalnej, zglobalizowanej gospodarki i większa „kompatybilność” z interesami korporacji farmaceutycznych, dla których leki psychiatryczne stanowią jedno z głównych źródeł zysków. Co więcej, można się również pokusić o ukazanie współczesnej psychiatrii i DSM jako elementu Wallersteinowskiej „geokultury” wspierającej i legitymizującej dominację kapitału pochodzącego z centrum kapitalistycznego systemu-świata. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie dominacji amerykańskiej psychiatrii oraz próba jej ujęcia jako synergicznego efektu współpracy firm farmaceutycznych z amerykańskimi psychiatrami, która doprowadziła do eksportu amerykańskiej nozologii zaburzeń psychicznych.</p>
43
Królikowski, Wacław. "Rozeznawanie duchów." Studia Bobolanum 33, n.º 2 (31 de dezembro de 2021): 115–34. http://dx.doi.org/10.30439/2021.2.6.
Texto completo da fonteResumo:
Ćwiczenia duchowne św. Ignacego Loyoli i zawarte w nich Reguły rozeznania duchów wpisują się w wielowiekową tradycję Kościoła, który, opierając się na Piśmie Świętym, nieustannie otwiera się na ten dar Boży i go pogłębia. Święty Ignacy Loyola od początku swojego nawrócenia otrzymał wiele łask Ducha Świętego związanych z rozeznaniem duchów. Reguły rozeznania duchów są tego najlepszym przykładem. Autor podzielił je na dwie serie. Pierwsza seria reguł jest bardziej dedykowana osobom, które, nie mając większego doświadczenia duchowego, doświadczają wyraźnych i silnych pokus ze strony złego ducha. Druga seria reguł jest bardziej dla tych osób, które poczyniły postęp w życiu duchowym, w naśladowaniu Jezusa, i w związku z tym doświadczają pokus subtelniejszych, często pod pozorem dobra. Celem artykułu jest analiza siódmej reguły drugiej serii reguł, w której św. Ignacy opisuje działanie różnych duchów – dobrego i złego ‒ na dwóch przeciwnych do siebie drogach – drodze duchowego wzrostu i drodze duchowego regresu. Autor Reguł rozeznania duchów, czerpiąc z Objawienia, Tradycji Kościoła i osobistych przeżyć mistycznych, udziela w tej regule bezcennych wskazówek, dotyczących działania różnych duchów dla osób bardziej zaawansowanych na drodze życia duchowego.
44
Doroszewska, Angelika, Marlena Czuryszkiewicz, Aleksandra Byra, Julia Chołuj, Kinga Bielak e Agnieszka Pieczykolan. "Opieka nad kobietą z ciążą w bliźnie po cięciu cesarskim". Sztuka Leczenia 37, n.º 1 (8 de setembro de 2022): 67–75. http://dx.doi.org/10.4467/18982026szl.22.007.15998.
Texto completo da fonteResumo:
Ciąża w bliźnie po cięciu cesarskim stanowi poważny problem medyczny, zagrażający życiu kobiety. Pomimo szeroko rozwiniętej diagnostyki ciąże ektopowe w bliźnie zdarzają się stosunkowo często. Rozpoznania ciąży ektopowej najczęściej dokonuje się w siódmym tygodniu ciąży. Może ona przebiegać bezobjawowo lub charakteryzować się ostrym bólem w podbrzuszu. Stopień rozpowszechnienia badań ultrasonograficznych odzwierciedla wzrost rozpoznawalności ciąż zaimplantowanych w bliźnie po cięciu cesarskim. Podczas rutynowego badania ultrasonograficznego nieciężarnej macicy u kobiet, z co najmniej jednym cięciem cesarskim w wywiadzie, nieprawidłowość w obrębie blizny występuje z częstością 24–70%. Z uwagi na całkowitą liczbę cięć cesarskich i odsetek nieprawidłowego tworzenia się blizny po cięciu cesarskim problem ten dotyczy dużej grupy pacjentek. Z powodu wysokiego ryzyka wystąpienia wstrząsu nie zaleca się postępowania wyczekującego. W leczeniu ciąży ektopowej w bliźnie lekiem z wyboru jest metotreksat. Pregnancy in the scar after cesarean section is a serious medical problem, threatening woman’s life.Despite the wide development of diagnostics, ectopic pregnancies in the scar are relatively common. The diagnosis of cesarean scar ectopic pregnancies is usually made at seven weeks of gestation. It may be asymptomatic or characterised by sharp pain in the lower abdomen. The prevalence of ultrasound reflects the increased diagnosis of pregnancies implanted in the cesarean section scar. During the routine ultrasound examination of the nonpregnant uterus in women with a history of at least one cesarean section, an abnormality in scar occurs with a frequency of 24–70%. Given the total number of cesarean sections and the rate of abnormal cesarean scar formation, this problem affects a large group of patients. Expectant management is not recommended because of the high schock risk. For the treatment of cesarean scar ectopic pregnancy, methotrexate is the drug of choice.
45
Szubert, Mariusz, e Paweł Kroh. "Poznanie i opis krajoznawczy małej ojczyzny... oraz wzbudzenie zainteresowania uczniów regionem jako inspiracja do nauki geografii". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica 14 (15 de dezembro de 2020): 11–23. http://dx.doi.org/10.24917/20845456.14.1.
Texto completo da fonteResumo:
Krajoznawstwo było i jest związane z edukacją, zwłaszcza geograficzną. Krajoznawstwo w szkole utożsamiane jest głównie z wycieczkami, których celem jest poznanie regionu lub kraju ojczystego. Wzbogacanie wiedzy krajoznawczej połączone jest z kształtowaniem postawy patriotycznej. W szczególności odnosi się to małej ojczyzny, jej poznawania oraz działalności krajoznawczej na jej rzecz. Mała ojczyzna jest jednym z edukacyjnych celów szczegółowych nauczania geografii w szkole podstawowej. Temat „Moja mała ojczyzna” przewidziany jest klasie siódmej.
W publikacji przedstawiono propozycję realizacji tematu „Moja mała ojczyzna” opartego na WebQueście oraz krajoznawczej interpretacji dziedzictwa małej ojczyzny. Tok WebQuestu składa się z pięciu elementów. Trzem grupom uczniów przydzielone będą trzy zadania, których wynikiem będzie dokumentacja krajoznawcza małej ojczyzny, składająca się z opisu krajoznawczego, mapy oraz krajoznawczych opisów dziedzictwa małej ojczyzny. Jest to zadanie integrujące opis małej ojczyzny z wiedzą nie tylko z zakresu geografii, ale też innych przedmiotów np. biologii, historii, wiedzy o społeczeństwie, j. polskiego, fizyki i chemii. Połączenie zajęć lekcyjnych z krajoznawstwem wyzwala emocjonalny związek ucznia z małą ojczyzną (ojcowizną) i jej dziedzictwem przyrodniczym i kulturowym, wzbudza ciekawość, chęć poznawania świata, co przekłada się na jego aktywizowanie i kreatywność w edukacji szkolnej.
46
Łubianka, Beata, e Sara Filipiak. "Początki bywają trudne. Zmiany rozwojowe poczucia kontroli wśród uczniów w okresie wczesnej adolescencji doświadczających transformacji systemu edukacji w Polsce". Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia 33, n.º 2 (29 de junho de 2020): 51. http://dx.doi.org/10.17951/j.2020.33.2.51-69.
Texto completo da fonteResumo:
<p>Celem artykułu było przedstawienie wyników i wniosków z badań dotyczących zmian rozwojowych poczucia kontroli wśród współczesnej młodzieży w okresie wczesnej adolescencji doświadczającej przekształceń systemu edukacji w Polsce. Analizy stanowią podsumowanie pierwszych dwóch, z zaplanowanych trzech, etapów badań podłużnych. Prezentowane wyniki odnoszą się do powtarzanego co rok pomiaru poczucia kontroli w dwóch grupach uczniów: rocznika ze szkół podstawowych, który jako pierwszy realizuje wydłużoną naukę w szkole podstawowej – w klasie szóstej i siódmej, oraz uczniów, którzy stanowią rocznik wygaszający naukę w gimnazjach – w klasie pierwszej i drugiej. Poczucie kontroli zgeneralizowane oraz w sytuacjach sukcesów i porażek zostało ustalone na podstawie Kwestionariusza do Badania Poczucia Kontroli KBPK i KBPK-R. W badaniach sprawdzono, jakie różnice wystąpiły w zakresie zmian rozwojowych poczucia kontroli między uczniami szkół podstawowych i gimnazjów. Wyniki pokazały, że na przełomie dwóch lat badań w obu grupach uczniów wzrosło wewnętrzne poczucie kontroli, jednak to uczniowie szkół podstawowych charakteryzują się istotnie wyższym wewnętrznym przypisywaniem sobie odpowiedzialności za zdarzenia, szczególnie w sytuacjach sukcesów. Dodatkowe analizy uwzględniające płeć ujawniły wzrost zgeneralizowanego poczucia kontroli u dziewcząt oraz wewnętrznej kontroli w sytuacjach porażek u chłopców z gimnazjum.</p>
47
Zacharuk, Tamara, e Sławomir Sobczak. "The role of socialization models in predicting the competencies of students at an older school age". Family Upbringing 25, n.º 2 (31 de dezembro de 2021): 195–218. http://dx.doi.org/10.61905/wwr/170386.
Texto completo da fonteResumo:
<b>Wprowadzenie.</b> Oddziaływania socjalizacyjne rodziców przyczyniają się nie tylko do rozwoju sfery społeczno-kulturowej i psychologicznej dziecka, lecz także mogą kształtować jego umiejętności składające się na kompetencje. Postanowiono sprawdzić, które z modeli socjalizacji stosowane przez rodziców oddziałują na wzrost kompetencji u młodzieży w starszym wieku szkolnym. <b>Cel.</b> Celem artykułu jest określenie modelu predykcji kompetencji uczniów w starszym wieku szkolnym ze względu na modele socjalizacji stosowane przez ich rodziców. <b>Materiały i metody.</b> Badania wykonano po pierwszym okresie pandemii w publicznych szkołach podstawowych na terenie wschodniego Mazowsza. Analizy przeprowadzono na 166 osobach z klas szóstych, siódmych i ósmych. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, jako technikę wykorzystano ankietę, na podstawie której skonstruowano dwa narzędzia badawcze. Pierwsze określało typ i stopień wykorzystywania przez rodziców modelu socjalizacji, drugie miało charakter samoopisowy i służyło do określenia skali umiejętności poznawczych, komunikacyjnych, społecznych i moralnych uczniów. <b>Wyniki.</b> W efekcie stwierdzono, że predyktorami przewidującymi wzrost kompetencji u młodzieży w starszym wieku szkolnym są dwa modele: zupełnej swobody i konfliktowy. Poziom kompetencji uczniów w starszym wieku szkolnym wzrasta o prawie 7%, jeżeli ich rodzice w procesie socjalizacji stosują model zupełnej swobody, a nie wykorzystują modelu konfliktowego.
48
Kurasz, Katarzyna. "ZIEMIE PRUSKIE I ICH SPOŁECZEŃSTWO W NARRACJI KRONIKARSKIEJ KS. JANA LEO (1562–1635)". Forum Teologiczne 24 (14 de novembro de 2023): 261–73. http://dx.doi.org/10.31648/ft.9477.
Texto completo da fonteResumo:
Historia Prussiae autorstwa Jana Leo stanowi znakomity przyczynek do poznania dawnej historii Prus. Jest to pierwsza kronika warmińska o wyraźnie propolskiej narracji potępiającej Krzyżaków za ich tyranię stosowaną wobec poddanych. Jest to szczególnie widoczne w księdze trzeciej, czwartej i piątej. Kronika ta nie zalicza się do najwybitniejszych osiągnięć dziejopisarstwa pruskiego. Jest to dzieło o tendencyjnym i subiektywnym charakterze, zwłaszcza w kwestiach religijnych i politycznych. Nie brakuje tu również treści zrośniętych z ówczesnymi legendami i przesądami. Mimo to nie można odmówić kronice waloru historycznego. W większości dzieło to traktuje o ważnych dla historii Prus wydarzeniach politycznych i konfesyjnych. Jednak największa wartość kroniki zawiera się w uzupełniających główną narrację ciekawostkach i odautorskich komentarzach. Walki polsko-krzyżackie, przebieg bitwy pod Grunwaldem, wojna trzynastoletnia czy wojny z lat 1519–1526 są powszechnie znane i przebadane, ponieważ wydarzenia te wpisują się w dzieje całej Rzeczypospolitej. Natomiast omówione przez ks. Leo zarazy, różne zjawiska pogodowe oraz rzekome liczne cuda doskonale ukazują mentalność ówczesnych ludzi zamieszkujących teren Prus oraz specyfikę tego regionu. Jan Leo dużo uwagi poświęcił także kwestiom religijnym, a zwłaszcza w księdze siódmej reformacji, która zmieniła całkowicie mapę wyznaniową ziem pruskich na resztę wieków. Analiza najpierw wpływów wikliefickich, a następnie luterańskich w Prusach stanowi kluczowy element do poznania i zrozumienia specyfiki społeczno-religijnej tego regionu. Kronika ta jest cennym źródłem historycznym, wciąż jednak niedocenianym lub marginalizowanym.
49
Musiał, Ewa, e Ewa Jurczyk-Romanowska. "Taboo issues in the modern family as a parenting challenge: The perspective of parents of teenagers". Family Upbringing 29, n.º 4 (31 de dezembro de 2022): 79–108. http://dx.doi.org/10.61905/wwr/170146.
Texto completo da fonteResumo:
<b>Cel.</b> Nie ma społeczeństw, w których tabu nie występuje. Rodzina funkcjonując w rzeczywistości społecznej, nie jest w stanie uchronić się od jego obecności. Wczesna młodość to szczególny czas, w którym dziecko interesuje się światem zewnętrznym. Tabu, jako „zakazany owoc”, fascynuje, intryguje, frustruje. Młodzież czuje potrzebę rozmawiania na trudne tematy, ale zazwyczaj nie potrafi (być może też nie ma odwagi) zainicjować dialogu. Potrzebuje natomiast wiedzy, aby przestać się bać nieznanych elementów rzeczywistości i wyjść poza mity i stereotypy. Rodzice stają zatem przed poważnym wyzwaniem wychowawczym. Celem artykułu jest zobrazowanie problematyki tabu w polskich rodzinach z nastoletnim potomstwem. <b>Materiały i metody.</b> Badaniami objęto 60 rodziców uczniów klas siódmych, którzy wyrazili zgodę na udział w badaniu w czasie trwania zebrań klasowych. Sondaż diagnostyczny przeprowadzono w maju 2022 roku na terenie Wrocławia. Dane dotyczące omawianej problematyki uzyskano za pomocą autorskiej ankiety. W analizie wykorzystano statystykę opisową, analizę czynnikową oraz macierze korelacji. <b>Wyniki i wnioski.</b> Na podstawie przeprowadzonej analizy wyodrębniono następujące czynniki: kompetencje komunikacyjne, umiejętność oraz gotowość prowadzenia rozmowy na tematy tabu. Wykazano, że wysoka ocena własnych umiejętności komunikacyjnych rodzica istotnie koreluje z deklarowaną umiejętnością prowadzenia rozmów na tematy tabu oraz z gotowością prowadzenia takich rozmów, jednakże nie wykryto korelacji powyższych czynników z inicjowaniem rozmów przez rodzica. Istnieje natomiast istotna statystycznie zależność pomiędzy kompetencjami komunikacyjnymi rodziców, a inicjowaniem rozmów na tematy tabu przez dziecko.
50
Tutak, Mateusz Jakub. "Religijność społeczeństwa ukraińskiego w perspektywie wyzwań dla Kościoła w Polsce". Teologia i Moralność 18, n.º 1(33) (7 de junho de 2023): 185–211. http://dx.doi.org/10.14746/tim.2023.33.1.12.
Texto completo da fonteResumo:
Wybuch wojny na Ukrainie i związany z nią uchodźczy exodus wywołały lawinę zmian, które dotknęły najpierw samych Ukraińców, a następnie przyjmujące ich społeczeństwa. Nowa sytuacja wymagała i wciąż wymaga reakcji ze strony duszpasterstwa Kościoła katolickiego w Polsce. Celem niniejszego opracowania jest poszukiwanie wskazań przydatnych do budowania modelu pastoralnego pracy duszpasterskiej wśród Ukraińców. Przedmiotem badań jest religijność społeczeństwa ukraińskiego obserwowana w 2020 roku w ramach siódmej fali badań European Values Study, którego bazy danych są ogólnodostępne. Dostęp do danych surowych pozwolił na przeprowadzenie testów statystycznych pokazujących istotność, siłę i kierunek korelacji parametrów religijności z głównymi cechami społeczno-demografi cznymi. Wyniki tych analiz zostały zinterpretowane socjologicznie, po czym wyciągnięto z nich wnioski i postulaty pastoralne. Okazuje się, że społeczeństwo ukraińskie w większości deklaruje przynależność do obrządku wschodniego bądź bezwyznaniowość. Religijnymi oraz wierzącymi w Boga określa się 8 na 10 Ukraińców, co nie ma przełożenia na praktyki religijne czy wyznawaną doktrynę. Na uwagę zasługuje także, że znaczną część uchodźców wojennych stanowią kobiety, które według badań prezentują wyższy poziom religijności niż ogół społeczeństwa ukraińskiego. Poza tym, stosunek do wiary w isototny statystycznie sposób zależy od miejsca zamieszkania na Ukrainie. Te wszystkie okoliczności oraz świadomość dynamiki zmian uwarunkowanych obecną sytuacją otwiera nowe perspektywy dla duszpasterstwa w Polsce. Jest bowiem okazją nie tylko do zaangażowania charytatywnego, ale także pogłębienia świadomości religijnej zwłaszcza wobec osób prawosławnych i grekokatolików oraz postawy misyjnej wobec nienależących do żadnego wyznania. Takie ujęcie zagadnienia jest możliwe w ramach socjologii pastoralnej, która ma być przestrzenią dialogu teologii pastoralnej z wiedzą socjologiczną i badaniami empirycznymi.