Conecte-se

Bibliografias temáticas / I romantyzm / Artigos de revistas

Artigos de revistas sobre o tema "I romantyzm"

Siga este link para ver outros tipos de publicações sobre o tema: I romantyzm.

Autor: Grafiati

Publicado: 25 de julho de 2024

Crie uma referência precisa em APA, MLA, Chicago, Harvard, e outros estilos

Selecione um tipo de fonte:

Veja os 50 melhores artigos de revistas para estudos sobre o assunto "I romantyzm".

Ao lado de cada fonte na lista de referências, há um botão "Adicionar à bibliografia". Clique e geraremos automaticamente a citação bibliográfica do trabalho escolhido no estilo de citação de que você precisa: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

Você também pode baixar o texto completo da publicação científica em formato .pdf e ler o resumo do trabalho online se estiver presente nos metadados.

Veja os artigos de revistas das mais diversas áreas científicas e compile uma bibliografia correta.

1

Makowska, Urszula. "Procent romantyzmu w romantyzmie". Kwartalnik Filmowy, n.º 110 (26 de agosto de 2020): 219–29. http://dx.doi.org/10.36744/kf.355.

Texto completo da fonte

Resumo:

Książka Marcina Marona Romantyzm i kino. Idee i wyobrażenia romantyczne w filmach polskich reżyserów z lat 1947-1990 (2019) prezentuje interpretacje jedenastu filmów, których fabuła dotyczy wydarzeń rozgrywających się między rokiem 1789 a 1849; niektóre z nich są ekranizacjami literatury romantycznej . Wyznacznikami romantyzmu okazują się tu poglądy filozoficzne, głównie kręgu jenajskiego, oraz zjawiska historyczne kształtujące ich przyswojenie i aktywizację. Filmy zostały omówione na tle przedstawionej w ostatniej części pracy recepcji romantyzmu w czasach PRL. Książka Marona, nieco statyczna w ścisłym przestrzeganiu ograniczeń chronologicznych i kompozycyjnych, dynamizuje się jednak w lekturze, prowokując do pytań wykraczających zarówno poza ramy czasowe przyjęte przez autora, jak i wyznaczony tu krąg problemów.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

2

Niewiarowska, Joanna. "Kłopotliwe dziedzictwo wieszczów – romantyzm i paradoksy propagandy niepodległościowej w publicystyce (około)literackiej z lat 1914–1918". Perspektywy Kultury 29, n.º 2 (30 de junho de 2020): 95–112. http://dx.doi.org/10.35765/pk.2020.2902.08.

Texto completo da fonte

Resumo:

W artykule przedstawiono problem „kłopotliwych” związków między polskim romantyzmem a polityką obozu niepodległościowego w latach I wojny światowej. Na przykładzie dwóch polemik literackich toczonych między publicystami i pracownikami aparatu propagandy niepodległościowej a przedstawicielami obozu pasywistów (Henryk Elzenberg i Ludwik Szczepański, Julia Kisielewska i Wiktor Gomulicki) omówiono paradoksy dyskursu propagandowego tego obozu oraz strategie, za pomocą których publicyści radzili sobie z atakami ideologicznych przeciwników. Romantyzm i powiązane z nim symbole oraz postawy okazują się w tych dyskusjach „kłopotliwym dziedzictwem”, które zostaje poddane rewizji w perspektywie przyszłości i nowego kształtu polskiego patriotyzmu oraz w odniesieniu do realiów współczesnej polityki. Polemiki te obrazują, że romantyzm jest wciąż w dyskursie narodowym słowem kluczem (ponieważ jest rodzajem metajęzyka tego dyskursu), jednak u progu niepodległości jego znaczenie staje się coraz bardziej rozmyte.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

3

Strzyżewski, Mirosław. "Zakłócony obraz romantyzmu". Sztuka Edycji 24, n.º 2 (6 de dezembro de 2023): 7–12. http://dx.doi.org/10.12775/se.2023.0019.

Texto completo da fonte

Resumo:

Z edycjami zbiorowymi dzieł romantyków, edycjami naukowymi poszczególnych utworów i ich opracowaniami nie jest w Polsce źle. Można wymienić wiele cennych inicjatyw edytorskich (naukowych i popularnych) zakończonych pozytywnym rezultatem. Jednak mimo tego pozornego „rogu obfitości” wydawniczej odnoszę wrażenie, że czegoś tu nie starcza. O ile wydajemy z powodzeniem wybrane utwory poszczególnych autorów z kręgu literatury emigracyjnej i krajowej, to nie można uświadczyć wydań zbiorowych tychże ostatnich pisarzy. Nie mamy współcześnie książek wielu romantyków, którzy kształtowali zbiorową wyobraźnię Polaków w XIX stuleciu. Brakuje nowych zbiorowych edycji pism m.in. Józefa Bohdana Zaleskiego, Seweryna Goszczyńskiego, Józefa Korzeniowskiego, Teofila Lenartowicza, Józefa Dzierzkowskiego, Ludwika Sztyrmera, Józefa Bohdana Dziekońskiego, Lucjana Siemieńskiego i wielu, wielu innych twórców. Romantyzm krajowy to nie zbiór drugorzędnych tekstów epigońskich wzorowanych na wielkim romantyzmie emigracyjnym, ale równie istotna część dorobku romantyzmu literackiego, po wielokroć w pełni oryginalna i bogata, ale często po prostu nieznana. Gdy edytorstwo nadrobi zapóźnienia na tym polu, wówczas wymienieni autorzy odzyskają w syntezach historycznoliterackich miejsce im przynależne.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

4

Kopij, Marta. "Romantyzm Nietzschego". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica-Aesthetica-Practica, n.º 19/20 (1 de janeiro de 2007): 57–72. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6107.19-20.04.

Texto completo da fonte

Resumo:

Das Thema "Nietzsche und die Romantik" stellt eine unerschöpfliche Forschungsquelle und dabei ein mehrdimensionales, hermeneutisches Problem in der Literatur- und Philosophiegeschichte dar. Als erster nahm Karl Joël in seiner 1905 erschienenen Monographie "Nietzsche und die Romantik" die Frage der geistigen Verwandtschaft Nietzsches mit romantischen Autoren und der Verwurzelung seiner Philosophie in dem romantischen Komplex unter die Lupe. Aufschlussreiche Forschungsergebnisse lieferten darüber hinaus die Arbeiten von Ernst Behler, Linda Duncan, Ingrid Hennemann Barale, Steffen Dietzsch, Norbert Langer und Dirk von Petersdorff. Insgesamt gehen die Meinungen der Forscher über Nietzsches Verhältnis zur Romantik auseinander. Die einen lehnen entschieden die These, Nietzsche sei der Fortsetzer der romantischen Linie, ab. Die anderen dagegen betonen die weltanschaulichen Ähnlichkeiten in der Denkweise des deutschen Philosophen und der Jenaer Romantiker und halten Nietzsche für den wichtigsten Entdecker der romantischen Motive. Es unterliegt keinem Zweifel, dass Nietzsches Beziehung zur Romantik durch Ambivalenz gekennzeichnet ist. Man muss aber in seinem Falle zwischen den verschiedenen Gestalten und Phasen der Romantik unterscheiden. Mit Sicherheit tritt er gegen die Romantik als die schmerzen- und leidensmildernde Erscheinung auf, die mit "Hunger" und nicht "Überfluss" zu assoziieren ist. Die romantische Kunst als "stimulans des Lebens" wird dann der dionysischen gegenübergestellt, die das Leben bejaht und das Tragische am Leben erscheinen lässt. Die negative Einschätzung der Romantik verbindet sich hier vor allem mit der Kritik an Wagner und Schopenhauer, also den absoluten Meistern aus der Frühphase im Schaffen Nietzsches. Einen anderen Bezugspunkt bietet aber die unterschwellige, geistige Verwandtschaft Nietzsches mit den Schöpfern der Frühromantik, worauf bereits Ernst Behler hingewiesen hat. Die Periodisierung und Differenzierung der Romantik lag zu Lebzeiten Nietzsches nicht vor. Es bleibt auch eine offene Frage, inwieweit der Autor des "Zarathustra" mit den Werken der Jenaer Romantiker vertraut war. Seine Novalis-Lektüre ist zwar dokumentiert, die ästhetischen Vorlesungen von August Wilhelm Schlegel sollen ihm bekannt gewesen sein, aber die eventuelle Friedrich-Schlegel-Lektüre kann durchaus in Frage gestellt werden. Empirische Befunde können somit nicht als ein Ausgangspunkt für die Bearbeitung der Parallelen im Werk Nietzsches und der Jenaer Romantiker dienen. Den Schwerpunkt soll man auf die geistig verwandte ästhetische Weltwahrnehmung und die aktive Form des Denkens legen, das von der widersprüchlichen Struktur des Seins ausgeht. Die Hauptidee gründet sich auf die zerstörerisch-schöpferische, und dadurch ironische, Konzeption des Lebens, die an das Postulat der Poetisierung und Revolutionisierung der Welt, das in-Frage-stellen der Wahrheit und die dynamische, perspektivistische Weltauffassung gebunden ist. Zu den wichtigsten Begriffen der frühromantischen Ästhetik gehören: Poesie, Ironie, Witz, Humor, Fantasie; Nietzsche führt die Kategorie der Kunst, des Dionysischen, des Tragischen und des Übermenschen ein. In beiden Fällen handelt es sich um die Überzeugung, dass die Welt sich ständig in Bewegung, im Prozess des Schaffens befindet. Friedrich Nietzsche gehört zu der sogenannten ironischen Literatur, die Frühromantiker angefangen haben und die im 20. Jahrhundert von solchen Schriftstellern wie Thomas Mann, Walter Benjamin oder Ernst Jünger fortgesetzt wird.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

5

Bąk, Magdalena. "Romantische Angst oder Angst vor Romantizismus? Über Paweł Goźlińskis "Dziady"". Transfer. Reception Studies 8 (29 de dezembro de 2023): 77–93. http://dx.doi.org/10.16926/trs.2023.08.01.

Texto completo da fonte

Resumo:

Niezwykły kryminał Pawła Goźlińskiego „inspirowany” Mickiewiczowskimi Dziadami był zazwyczaj odczytywany jako swoisty rozrachunek z romantyzmem, ukazujący uwikłanie Polaków w różnego rodzaju mity i ich balansowanie na granicy narodowego szaleństwa. Analiza motywu strachu i lęku w powieści w kategoriach romantycznych pozwala na ujawnienie innej możliwej interpretacji – romantyzm oglądany z tej perspektywy to raczej próg nowoczesności determinujący nowoczesne myślenie o naturze ludzkiej w ogóle.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

6

Kuczera-Chachulska, Bernadetta. "Mickiewicz−Słowacki. Estetyczna wartość opozycji". Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo, n.º 10 (13) (25 de abril de 2020): 83–93. http://dx.doi.org/10.32798/pflit.563.

Texto completo da fonte

Resumo:

W niniejszej pracy romantyczna opozycja Mickiewicz−Słowacki widziana jest w perspektywie estetyki w rozumieniu Romana Ingardena; recepcja biografii autorów przeniesiona zostaje na obszar ich twórczości. W dziejach recepcji polskiego romantyzmu utrwalił się stereotyp konfliktu między Mickiewiczem a Słowackim. Jeśli jednak spojrzymy na tę epokę jako współistnienie wielkich twórczych osobowości, wówczas „opozycyjność” poetów zmieni swój charakter. Zwłaszcza „ostatnia” poezja Mickiewicza i Słowackiego, podnosząca bardzo zbliżone kwestie, realizuje się w krańcowo odmiennych formach wyobraźniowych. „Opozycyjność” poetów odsłania się jako komplementarność znacząco definiująca polski romantyzm.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

7

Siwiec, Magdalena. "„Sytuacja” Norwida – „sytuacja” Baudelaire’a". Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo, n.º 11 (14) (20 de junho de 2021): 141–60. http://dx.doi.org/10.32798/pflit.605.

Texto completo da fonte

Resumo:

Artykuł dotyczy szczególnego położenia wspólnego Norwidowi i Baudelaire’owi urodzonym w tym samym 1821 r., które Paul Valéry określił mianem „sytuacji”. Jej podstawą jest konieczność określenia się wobec wielkich poprzedników − romantycznych wieszczów, odróżnienia się, walki z wpływem. Pozycja obu poetów, która określa ich stosunek do romantyzmu oparty na kontynuacji i zerwaniu (co utrudnia ustanowienie cezury), ukazana jest w kontekście współcześnie rozumianych kategorii takich jak romantyzm, dziewiętnastowieczność, pokolenie, nowoczesność czy kryzys. Taka perspektywa pozwala dostrzec wspólnotę twórczości i recepcji pisarzy zasadniczo nieporównywalnych.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

8

Zdun, Magdalena. "Ponowoczesny romantyzm jako nurt ideowy określający horyzonty współczesnego człowieczeństwa". Horyzonty Wychowania 20, n.º 53 (17 de fevereiro de 2021): 103–16. http://dx.doi.org/10.35765/hw.1816.

Texto completo da fonte

Resumo:

CEL NAUKOWY: Celem analizy jest konceptualne zarysowanie modelów człowieczeństwa przyszłości. W zamierzeniach artykułu mieści się również przedstawienie refleksji nad kondycją współczesnego człowieka w kulturowym kontekście ponowoczesności. Kontekst ten dla celów niniejszej pracy zostanie określony mianem ponowoczesnego romantyzmu. NARZĘDZIA I METODY BADAWCZE: Przedmiotem diagnozy jest model człowieczeństwa uformowany na podstawie „aksjologicznych antynomii współczesności”. Pozwalają one kulturę ponowoczesności zestawić ze wzorcami typowymi dla XIX-wiecznego romantyzmu. W rezultacie człowieczeństwo da się opisać poprzez wewnętrzne napięcia, które wyznaczają terminy: tymczasowość – nieśmiertelność, samorealizacja – poświęcenie; konsumpcja – praca; vita activa – vita contemplativa. Praca ma charakter socjologicznej analizy teoretycznej. Jej celom służy metodologia „postmodernistycznej nauki”. Przez to też narzędziem diagnozy stanie się metafora oraz kategoria archetypu, pozwalająca ostatecznie dookreślać horyzonty człowieczeństwa. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej z nich wprowadzona zostaje metafora labiryntu – podstawowe narzędzie poznania i diagnostyki. Pozwoli ona wyeksponować podstawę napięcia w konstrukcji człowieka i odnaleźć wiodącą narrację kształtującą współczesne człowieczeństwo. Jest nią ponowoczesny romantyzm. Identyfikacja odmian i cech narracji ponowoczesnego romantyzmu to drugi etap pracy. Legitymizuje on zastosowanie w kolejnej już – trzeciej części – kategorii archetypu. Pojęcie to umożliwi wskazanie ukrytych w narracji ponowoczesnego romantyzmu wzorów człowieczeństwa. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Podstawowym wynikiem analizy są modele ponowoczesnego człowieczeństwa zapisane w archetypach Prometeusza, Orfeusza, Ikara i Narcyza. Ich szczegółowa diagnostyka pozwala wskazać podstawowe nurty formacyjne człowieczeństwa, takie jak: transhumnaizm, indywidualizm i imaginaryzm. Jednocześnie umożliwia identyfikację ograniczeń każdego modelu i wskazanie związanych z nimi zagrożeń. WNIOSKI, INNWACJE, REKOMENDACJE: Ostateczne wnioski i rekomendacje wiążą się z analizą ponowoczesnego romantyzmu. Nurt ten daje się opisać w dwóch formach: ideacyjnej i zwulgaryzowanej – przepracowanej przez kulturę popularną. Pierwsza z wymienionych określa szansę formującego się na jej podstawie modelu, a druga eksponuje zagrożenia.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

9

Miodoński, Leon. "Imaging the Absolute: Can Philosophy Visualize Abstractions?" Analiza i Egzystencja 62 (2023): 83–98. http://dx.doi.org/10.18276/aie.2023.62-04.

Texto completo da fonte

Resumo:

Niniejszy artykuł składa się z trzech części: W pierwszej części syntetycznie przedstawiono zarys tendencji intelektualnych w myśli post renesansowej (hermetyzm, alchemia, kabalistyka), które wygenerowały zwrot ikoniczny (emblematyka, ikonologia). Jego istota sprowadza się do integralnego związku motta (lemma), ryciny (imago) i tekstu poetyckiego (subskrypcja). Część druga stanowi dokładniejszą analizę jednej z ilustracji zawartej w pierwszym tomie niemieckiego wydania dzieł Jacoba Böhme z roku 1682 (Amsterdam). Epoka, obowiązujące wówczas gusty estetyczne oraz teozoficzna zawartość dzieła pozwalają odczytywać tę ilustrację z punktu widzenia ikonologii. Natomiast część trzecia poświęcona jest dwóm kwestiom. Po pierwsze, jednym z centralnych wątków w idealizmie niemieckim była dyskusja wokół pojęcia absolutu: czy absolut da się ująć w pojęciach (Hegel), czy też w oglądzie wewnętrznym (Schelling). W romantyzmie dominowała tendencja do subiektywno-spekulatywnego ujmowania absolutu. Filozofia i sztuka romantyzmu wzorowała się m.in. na średniowiecznej mistyce niemieckiej i teozofii Böhme, poszukując w tych źródłach najlepszego przedstawienia tego, co nieprzedstawialne, czyli absolutu. Po drugie, romantyzm filozoficzny i artystyczny wypracował nowy typ obrazowania – obrazy językowe. Dylemat, jaki wynikał z dyskusji w idealizmie niemieckim – pojęcie czy ogląd wewnętrzny, ze współczesnego punktu widzenia, należałoby rozwiązać kompromisowo: słowo i obraz.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

10

Rawski, Jakub. "Romantyzm — kino — Janion. Omówienie książki Krzysztofa Kopczyńskiego „Paradygmat polskiego romantyzmu w uniwersum filmowym”". Studia Filmoznawcze 43 (2 de fevereiro de 2023): 75–84. http://dx.doi.org/10.19195/0860-116x.43.4.

Texto completo da fonte

Resumo:

The aim of the review article is to discuss Krzysztof Kopczyński’s book The Polish Romantic Paradigm in the Universe of Film. It is the first monograph in film studies grounded in the methodological and interpretative findings of Maria Janion and her interpretation of the paradigm of Polish Romanticism. Kopczyński analyzes Polish cinema through exactly that lens. Part I of the book is an extensive presentation of theoretical and methodological tools related to romantic philosophy and the romantic paradigm used by the scholar, and provides an overview of the state of research. Part II focuses on the relationship between cinema and Romanticism. It also includes a presentation of the state of research in this area, the position of film in Janion’s research and a discussion of Marcin Maron’s monographs Romanticism and Cinema. Part III contains the analysis of works of film whichdeal with the issue of suicide. Kopczyński looks at them through the conceptual triad of melancholy, tragedy and romantic irony.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

11

Kurska, Anna. "Kryminał i romantyzm. Przypadek "Tancerza" Łukasza Orbitowskiego i Jarosława Urbaniuka". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica 50, n.º 4 (17 de maio de 2018): 149–72. http://dx.doi.org/10.18778/1505-9057.50.09.

Texto completo da fonte

Resumo:

Artykuł rozważa wykorzystanie przez Orbitowskiego i Urbaniuka kontekstu romantycznego w kryminale Tancerz. Próbuję pokazać, w jaki sposób popkulturowo kształtowaną opowieść autorzy wzbogacają w planie fabularnym, językowym i poetyckim dzięki odwołaniom do romantyzmu. Zwracam uwagę na wielość rozwiązań, które z jednej strony prowadzą do uproszczenia znaczeń, z drugiej zaś zachęcają czytelnika do podjęcia literackiej gry, sprzyjającej wypracowaniu krytycznego stosunku do tradycji romantycznej oskarżanej o symboliczną przemoc. Odsłaniam, że zaangażowanie czytelnika w popkulturową zabawę wykorzystującą intertekstualność, zwłaszcza poetykę przepisywania słynnych romantycznych tekstów oraz równie słynnych romantycznych ról, służy w powieści kryminalnej przypominaniu dawnej tradycji, ale przede wszystkim podważaniu stereotypowych wyobrażeń oromantyzmie na rzecz skandalizującego (sensacyjnego) portretu Adama Mickiewicza. Autorzy powieści, posługując się tendencją obrazoburczą w Tancerzu, sprzyjają bowiem procesowi uwalniania czytelnika od języka i fantazji kształtowanych przez romantyzm.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

12

Kuczera-Chachulska, Bernadetta. "Aleksander Wat i romantyzm. (Jeszcze)". Colloquia Litteraria 12, n.º 1 (18 de novembro de 2012): 107. http://dx.doi.org/10.21697/cl.2012.1.6.

Texto completo da fonte

Resumo:

Aleksander Wat and romanticism (once more) In the sketch, the problem taken is the relation of Aleksander Wat to the Polish romanticism, both in terms of how to troubleshoot inherently more formal as well as final transfer of the works. Analysis of individual poems (including The Persian Parable, Across the Square) lead to the conclusion of a distinct connection between Wat and the Lausanne lyricism of Adam Mickiewicz.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

13

Warchala, Michał. "Romantyzm i narodziny myśli postsekularnej". Logos i Ethos 1 (30 de junho de 2014): 73. http://dx.doi.org/10.15633/lie.28.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

14

Meić, Perina. "Romantyzm w historii literatury chorwackiej". Poznańskie Studia Slawistyczne, n.º 1 (1 de janeiro de 2011): 175. http://dx.doi.org/10.14746/pss.2011.1.11.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

15

Chrostek, Mariusz. "Przełomowe osiągnięcia lwowskich filologów w badaniach polskiego romantyzmu do roku 1939". Studia Historiae Scientiarum 20 (13 de setembro de 2021): 87–166. http://dx.doi.org/10.4467/2543702xshs.21.005.14036.

Texto completo da fonte

Resumo:

Celem artykułu jest pokazanie wyjątkowych zasług polskich literaturoznawców związanych ze Lwowem w badaniach romantyzmu na tle osiągnięć uczonych z innych polskich uniwersytetów. Analizowany problem obejmuje okres do roku 1939, ponieważ dotąd funkcjonował we Lwowie polski uniwersytet. Zainteresowanie rodzimym romantyzmem, zwłaszcza trójcą wieszczów: Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim i Zygmuntem Krasińskim, dominowało w pracach naukowych filologów epoki pozytywizmu, Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego. Porównanie dorobku Lwowa z „resztą Polski” obejmuje monografie największych pisarzy i ich ocenę, rozprawy i artykuły oraz stosowaną w badaniach metodologię. W czasach zaborów (do 1918 r.) poloniści lwowscy konkurowali głównie z krakowskimi (UJ) i kilkoma z Warszawy. W Krakowie powstało najwięcej monografii trzech wieszczów, ale to we Lwowie Juliusz Kleiner napisał najlepszą (o Krasińskim). Filolodzy krakowscy stosowali przestarzałą metodologię (oceniali literaturę ze względu na poglądy ideologiczne pisarzy, nie interpretowali samych dzieł). We Lwowie badano głównie teksty utworów literackich, ich wartość artystyczną. Przed rokiem 1914 Juliusz Kleiner stworzył nowoczesną metodologię (dzieło literackie w centrum zainteresowań). Sformułował też pojęcie epoki romantyzmu, które przyswoili potem inni uczeni. Poglądy Kleinera stały się podstawą w badaniach literatury w dwudziestoleciu międzywojennym. W wolnej Polsce w latach 1919–1939 działało sześć uniwersytetów: we Lwowie, Krakowie, Warszawie, Wilnie, Lublinie i Poznaniu. Polonistyka we Lwowie przeżywała wtedy okres największej świetności. To kolejne zasługi wybitnego Juliusza Kleinera, uznawane za najlepsze w Polsce i ponadczasowe: dwie ogromne monografie – Słowackiego i Mickiewicza, znakomicie opracowane Dzieła wszystkie Słowackiego (większość tomów), historia literatury polskiej po polsku i niemiecku i inne. We Lwowie pracował Eugeniusz Kucharski – najlepszy w Polsce znawca Aleksandra Fredry; Konstanty Wojciechowski i Zygmunt Szweykowski – najwybitniejsi specjaliści od polskiej powieści. We Lwowie działało od 1886 r. Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza (w innych miastach po roku 1919 jego filie). Tam też ukazywał się „Pamiętnik Literacki” – najbardziej zasłużone czasopismo badaczy literatury. W porównaniu z pozostałymi miastami we Lwowie najliczniejsza grupa uczonych badała polski romantyzm i poświęciła mu najwięcej publikacji.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

16

Ławski, Jarosław. "„Życie sieroty” Jana Barszczewskiego – czarny romantyzm spoza modelu „antagonizmu wieszczów”". Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo, n.º 11 (14) (20 de junho de 2021): 349–63. http://dx.doi.org/10.32798/pflit.606.

Texto completo da fonte

Resumo:

Autor artykułu przypomina Życie sieroty (1849), zapomniany dramat Jana Barszczewskiego (ok. 1780−1851), polskiego romantyka działającego w Petersburgu, na białoruskich ziemiach dawnej Rzeczypospolitej i w Cudnowie na Ukrainie. Barszczewski stworzył oryginalny model nawiązania równocześnie do poetyki Dziadów Adama Mickiewicza i Godziny myśli Juliusza Słowackiego. W mroczną, „czarną” wizję świata wpisał konsekwentnie odwołania do obu poetów romantycznych, unikając jakiegokolwiek antagonizowania, przeciwstawiania jednego wieszcza drugiemu. Jest to zarazem jeden z najwcześniejszych przykładów sięgania w romantyzmie polskim po inspiracje obu autorytetów. Spójność światu przedstawianemu Barszczewskiego zapewnia jego pesymistyczna, mroczna wizja kosmosu, w której jedyną pociechę − ale już w wymiarze pośmiertnym, metafizycznym − niesie religia, rzymski katolicyzm w jego odmianie unickiej.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

17

Junkiert, Maciej. "ROMANTYZM I POSTKOLONIALIZM W EUROPIE ŚRODKOWOWSCHODNIEJ". Porównania 23, n.º 2 (3 de abril de 2019): 333–43. http://dx.doi.org/10.14746/p.2018.23.18716.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

18

Chłopek, Patryk. "Romantyzm zracjonalizowany. „Rozmowa duchów” Placyda Jankowskiego". Sztuka Edycji 24, n.º 2 (6 de dezembro de 2023): 153–67. http://dx.doi.org/10.12775/se.2023.0032.

Texto completo da fonte

Resumo:

Poczytny humorysta lat czterdziestych XIX wieku – John of Dycalp – szybko zdobył popularność dzięki swojemu dowcipowi i oryginalnej formie literackiej. Wydane w 1841 roku Pisma przedślubne i przedsplinowe, którymi pisarz niejako powtórnie debiutował, zyskały wiele pozytywnych recenzji, a ich autorzy wyrażali nadzieje na rozwój talentu artysty. W ciągu najbliższych paru lat skrywający się pod pseudonimem Placyd Jankowski miał wydać kilkanaście różnych dzieł, które bardziej lub mniej odpowiadały gustom czytelników. Rozmowa duchów otwiera pierwszy tom Pism, które przyspieszyły literacką karierę Jankowskiego. Opracowanie utworu ma na celu przypomnienie twórczości pisarza, jest także swojego rodzaju zapowiedzią powstającej pełnej edycji Pism przedślubnych i przedsplinowych.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

19

Antuszewicz, Małgorzata. "Romantyzm wciąż aktualny? Szkolny dialog z klasyką". Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne, n.º 10 (28 de dezembro de 2018): 41–54. http://dx.doi.org/10.26881/jk.2018.10.03.

Texto completo da fonte

Resumo:

I argue for amazing values of the tradition of romanticism. I pay attention to connections between this tradition and the present. I write about necessary changes in reading romantic literature at school. In my point of view the most important is not to talk only about national values. It is really necessary in Poland. We must not continue to think that patriotism means only fighting with other people. Forming students’ national identity is one of the main duties at school but the romantic way of understanding patriotism has to be changed. It is very dangerous in our century. Many researchers also write about it. It is a very important problem of literary studies. I also present suggestions to work with Reduta Ordona in primary school and in junior high school. There are different ideas presented in methodical literature as well as my own suggestions.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

20

Łukaszyk, Ewa A. "Romantyzm krańców Europy. Portugalia, Polska i Chrystus narodów". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia Historicolitteraria 21 (23 de dezembro de 2021): 87–99. http://dx.doi.org/10.24917/20811853.21.5.

Texto completo da fonte

Resumo:

This article tentatively provides acomparative outlook on Polish and Portuguese Romanticism. Taking as a starting point the famous parallel between the opposite ends of Europe sketched by the 19th-century historian Joachim Lelewel, the author claims that Polish and Portuguese literature, although they had almost no direct contact with each other, participated in the same system of cultural coordinates established by European Romanticism. At the same time, both nations had some sort of dispute or clash with Europe, developing syndromes of inferiority, as well as megalomaniac visions of their moral superiority. Almeida Garrett and Alexandre Herculano tried to provide a solution, harmonising their country with its European context. The conclusion accentuates the uttermost victory of this harmonising vision, presenting the contemporary Portuguese culture as fully Europeanised and contrasting it with the doubts concerning European identity that may be observed in contemporary Poland.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

21

Czech, Katarzyna. "„Mały” romantyzm w sprawie ludu. Przykład Lucjana Siemieńskiego". Literatura Ludowa, n.º 3 (19 de janeiro de 2020): 14. http://dx.doi.org/10.12775/ll.3.2019.002.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

22

Bagłajewski, Arkadiusz. "Romantyzm polityczny Jarosława Jakubowskiego albo przepisywanie Dziadów (na prawicy)". Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka, n.º 40 (14 de setembro de 2021): 297–323. http://dx.doi.org/10.14746/pspsl.2021.40.15.

Texto completo da fonte

Resumo:

The article analyses two dramas by Jarosław Jakubowski: Dożynki and Nowy Legion (New legion), which their author designed as attempts at updating the political frame of Mickiewicz’s Dziady (Forefathers’ Eve), (especially ‘Warsaw salon’), read in the context of the ‘Smoleńsk romanticism.’ The right-wing approach to Mickiewicz’s archdrama offers a diagnosis of the social and political divide (‘two Poland’) in the aspect of the clash between two worldviews: left-wing and liberal versus right-wing. Mickiewicz’s authority is supposed to strengthen the right-wing diagnoses, hence it is easy to spot the numerous attempts at instrumental and anachronic reading of the romantic legacy. At the same time, the analysed dramas show the importance and the textual and ideological productivity of the romantic paradigm.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

23

Ławski, Jarosław. "Romantyzm poza wektorem „wpływu”. Model amerykańsko-polskiego rezonansu kulturowego". Tematy i Konteksty 12, n.º 7 (2017): 153–67. http://dx.doi.org/10.15584/tik.2017.10.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

24

Nowacki, Albert. "AKTYWNY ROMANTYZM. ESTETYKA LITERACKA WAPLITE W ŚWIETLE DOKUMENTÓW PROGRAMOWYCH". Studia Ukrainica Posnaniensia 5 (24 de março de 2017): 331–39. http://dx.doi.org/10.14746/sup.2017.5.37.

Texto completo da fonte

Resumo:

ВАПЛІТЕ — це одне з літературних товариств, що взяло активну участь у формуванні нової української літератури 1920-их років. З одного боку, його бачення літератури мало узгоджуватися із соціалістичною моделлю, а з другого, — повинно було бути співзвучним до найважливіших надбань європейської літератури. Ідеологом нової художньої платформи — “романтики вітаїзму” — був Микола Хвильовий як один зі співзасновників організації. Утім, вагомий унесок у поширення згаданої ідеології зробили також Олекса Слісаренко, Олесь Досвітній, Юрій Яновський та Олександр Довженко. Основою цієї статті став аналіз програмних документів ВАПЛІТЕ та деяких літературних творів її членів.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

25

Baraniak, Magdalena. "Wychowanie przez sztukę. Stanisław Witkiewicz i Witkacy a romantyzm". Litteraria Copernicana, n.º 1(25)/ (29 de março de 2018): 87. http://dx.doi.org/10.12775/lc.2018.006.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

26

Zubik, Damian. "Steampunk and Romanticism – Czterdzieści i cztery by Krzysztof Piskorski". Acta Humana 8 (20 de setembro de 2018): 103. http://dx.doi.org/10.17951/ah.2017.8.103.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

27

Jarosz, Maria Agnieszka. "Rewolucyjny realizm, rewolucyjny romantyzm i modelowi bohaterowie – utopia w literaturze maoistowskiej". Litteraria Copernicana, n.º 2(38)/ (30 de junho de 2021): 41. http://dx.doi.org/10.12775/lc.2021.014.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

28

Calbecki, Marcin. "Romantyzm – stolica – ojczyzna. O pewnym ideologicznym wątku w poezji Józefa Czechowicza". Literaturoznawstwo 10, n.º 1 (31 de dezembro de 2016): 79–91. http://dx.doi.org/10.25312/2451-1595.10/2016_79-91.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

29

Godlewska, Joanna. "Apollińskość w "Pieśniach" Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego". Bibliotekarz Podlaski. Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne 44, n.º 3 (30 de setembro de 2019): 155–73. http://dx.doi.org/10.36770/bp.189.

Texto completo da fonte

Resumo:

Postać Apolla i kategoria apollińskości odgrywa szczególną rolę w poetyckiej twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Jest to rola o tyle szczególna, że zauważalna jest najbardziej dzięki analizie kontekstów i tradycji, z których poeta czerpał. Ważne przy definiowaniu apollińskości u Gałczyńskiego są koncepcje apollińskości Gotfryda Ernsta Groddecka (oświecenie), Friedricha Hölderlina (romantyzm) oraz Friedricha Nietzschego (modernizm). Pomimo bardzo dynamicznej biografii oraz uprawiania twórczości kabaretowej, groteskowej, purenonsesnowej Gałczyński pozostał wierny wzorcom klasycznym, których ukoronowaniem jest jego ostatni cykl poetycki – "Pieśni", najpełniej wpisujący się w ideę apollińskości.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

30

Van Nieukerken, Arent. "Romantyzm jenajski, Cyprian Norwid, Walter Benjamin i Friedrich Creuzer: symbol i alegoria". Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo, n.º 7(10) (1 de julho de 2019): 259–78. http://dx.doi.org/10.32798/pflit.91.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

31

Gwóźdź-Szewczenko, Ilona. "Romantyzm jako etykietka pseudohistorycznoliteracka (In margine czeskich międzywojennych dyskusji i polemik literackich)". Poznańskie Studia Slawistyczne, n.º 1 (1 de janeiro de 2011): 97. http://dx.doi.org/10.14746/pss.2011.1.6.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

32

Nowacka, Sonia. "Romantyzm jako „wędrujące” pojęcie krytyki literackiej. Dyskurs o poezji po 1956 roku". Forum Poetyki, n.º 28-29 (29 de dezembro de 2022): 102–17. http://dx.doi.org/10.14746/fp.2022.28-29.36753.

Texto completo da fonte

Resumo:

Celem artykułu jest ukazanie różnych sposobów wykorzystania pojęć o charakterze historycznoliterackim używanych doraźnie przez krytykę literacką w kolejnych dyskusjach na przestrzeni dekad drugiej połowy XX wieku. Autorka poddaje analizie trzy teksty krytyczne o charakterze programowym, które inicjowały polemiki na temat roli poezji i dominujących poetyk po roku 1956. Autorka wskazuje na podobieństwa w strukturach oraz strategiach obieranych przez krytyków poezji odnoszących się do dychotomii romantyzmu i klasycyzmu, jednocześnie ukazując istotne różnice programowe wyrażane za pomocą tych samych pojęć.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

33

Półchłopek, Tadeusz. "Galicyjski ateusz. Profetyzm, mistycyzm i romantyzm w twórczości Aleksandra (Leszka) Dunina – Borkowskiego". Hybris 20, n.º 1 (30 de março de 2013): 136–55. http://dx.doi.org/10.18778/1689-4286.20.10.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

34

Szczeglacka-Pawłowska, Ewa. "Kartka ocalona z ognia. Liryki polozańskie Adama Mickiewicza: Drzewo i [Wsłuchać się w szum wód głuchy...]". Colloquia Litteraria 15, n.º 2 (19 de novembro de 2013): 29. http://dx.doi.org/10.21697/cl.2013.2.02.

Texto completo da fonte

Resumo:

A sheet saved from fire. Adam Mickiewicz’s post-Lausanne lyric poetry [liryki polozańskie] (Drzewo and [Wsłuchać się w szum wód głuchy...]) The article is an interpretation study of two lyric poems by Adam Mickiewicz (Drzewo and [Wsłuchać się w szum wód głuchy...], 1842). It grows out of an analysis of a lost manuscript and the history of the above-mentioned poems’ editions (including commentaries), as well as the notebook romanticism [romantyzm brulionowy] concept developed by the author. This concept encapsulates the inedita and creates a separate sphere in the epoch’s literary art and aesthetics.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

35

Gołąb-Korzeniowska, Monika. "Miasteczka na skraju zjednoczonej europy – aspiracje i rzeczywistość". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica, n.º 18 (1 de janeiro de 2014): 59–73. http://dx.doi.org/10.18778/1508-1117.18.04.

Texto completo da fonte

Resumo:

Małe miasta w Polsce przechodzą metamorfozę związaną zarówno z podnoszeniem jakości swojej przestrzeni, jak i rosnących aspiracji mieszkańców. Cecha pierwsza wynika z bogacenia się miast, m.in. także dzięki dotacjom europejskim, druga – z otwarcia na świat, w czym udział mają media, internet i łatwość podróży. Jednak mieszkaniem w miasteczkach nie są zainteresowani młodzi ludzie wyjeżdżający do większych ośrodków w celu poprawy warunków życia. Zewnętrznie postrzegany romantyzm małych miast rozmija się z codzienną rzeczywistością. Artykuł na wybranych przykładach pokazuje problemy w uzyskiwaniu oczekiwanego poziomu życia mieszkańców oraz możliwości i metody podnoszenia standardów, szczególnie odnosząc się do przemian przestrzennych.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

36

Wojciechowska, Ewa. "Obraz Nowej Huty w najnowszej prozie fabularnej kobiety, romantyzm i pragnienie nowego początku". Studia Humanistyczne AGH 14, n.º 4 (2015): 103. http://dx.doi.org/10.7494/human.2015.14.4.103.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

37

Głodkowska, Joanna. "Wizja świata otwierająca na inność i Innego – zanikający czy obecny romantyzm w ponowoczesności". Man Disability Society 61, n.º 3 (29 de fevereiro de 2024): 5–21. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0054.3971.

Texto completo da fonte

Resumo:

Artykuł podejmuje rozpoznanie, jak inność jest postrzegana przez nurty oddzielone dwoma stuleciami, czyli XIX-wiecznych romantyków i współczesność w epoce ponowoczesności. Autorka skupia się na zagadnieniach różnorodności oraz idei Innego. Rozważa wybrane idee romantyzmu, w którym inne konstytuuje tożsamość człowieka. W odwołaniu do ery ponowoczesności ukazuje inność i różnorodność w perspektywie permanentnej zmiany, nadając jej niejako wymiar paradygmatyczny. W rozważania włączone jest zagadnienie Innego naznaczonego niepełnosprawnością. Współczesne ujęcie niepełnosprawności umożliwia rozpatrywanie tego fenomenu w ideach Disability Studies i dumy niepełnosprawności.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

38

Dziczek, Szymon Paweł. "Marcin Pełka, Szkice z filozofii polskiej. Oświecenie. Romantyzm, Adam Marszałek, Toruń 2013, ss. 155". Studia z Historii Filozofii 6, n.º 3 (18 de dezembro de 2015): 203. http://dx.doi.org/10.12775/szhf.2015.040.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

39

Pisula, Anna. "Zesłańczy romantyzm lat 20. i 30. XIX wieku. Autokomentarze Tomasza Zana do nienapisanego romansu". Bibliotekarz Podlaski Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne 55, n.º 2 (4 de novembro de 2022): 85–96. http://dx.doi.org/10.36770/bp.694.

Texto completo da fonte

Resumo:

The article analyses the texts of Tomasz Zan, written during his exile, in terms of the author's literary consciousness and, most importantly, his understanding of the concepts of “romanticism” and “romanticist”. Zan used these terms in the context of his own intellectual activity, which can be regarded as a manifestation of creative self-proclamation. Many of the philomath's literary opinions are voiced in reference to his own romance, which he planned for years but never completed. Analysing his diary and correspondence, it can be concluded that the author's opinions concerning Romanticism were typical of those of the early 1820s, manifested in his association of this literary trend with German authors, as well as with the romance genre. Zan's views on the literary arts may have been shaped by his cultural isolation in connection with his exile, which prevented the philomath from engaging in discussions concerning Romanticism. From Zan's reflections on literature, it can be concluded that the author considered the following characteristics of a literary work to be of particular importance: accuracy in reflecting the local aspects, the personal, autobiographical nature of the work, and the impact of inspiration.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

40

Półchłopek, Tadeusz. "Religia i narodowość. W kręgu romantycznego sporu o dwukulturowość Galicji". Galicja. Studia i materiały 9 (28 de dezembro de 2023): 29–42. http://dx.doi.org/10.15584/galisim.2023.9.2.

Texto completo da fonte

Resumo:

Artykuł koncentruje się wokół sporu o kulturową przynależność Galicji w dobie romantyzmu. Wówczas to dwa wielonarodowe imperia rozbiorowe – Rosja i Austria, w obawie przed przenikaniem zgubnych dla nich wolnościowych idei Zachodu, sięgnęły po najgroźniejszą broń despotyzmu, czyli konflikt religijny. Rozwój liberalnych idei romantyzmu i jego polistopadowy program angażowania ludu w procesy niepodległościowe trafił w Galicji na dość złożony model kultury – gente Ruthenus, natione Polonus. Wykorzystanie religii dla realizacji interesów monarchii było niebezpiecznym narzędziem, a romantycy, przewidując takie działania zaborców, wykorzystali w celu ich neutralizacji jedyną możliwą swoją broń – literaturę.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

41

Miklaszewska, Joanna. "Inspiracje polskim folklorem i pieśnią religijną w koncertach fortepianowych Wojciecha Kilara". Roczniki Humanistyczne 70, n.º 12 (29 de dezembro de 2022): 199–218. http://dx.doi.org/10.18290/rh227012.13.

Texto completo da fonte

Resumo:

Celem artykułu jest ukazanie związku materiału dźwiękowego oraz warstwy estetycznej koncertów fortepianowych Wojciecha Kilara z tradycją polskiego folkloru oraz polskiej pieśni religijnej i śpiewów liturgicznych. Pod tym kątem zostały przaanalizowane dwa koncerty Kilara na fortepian solo i orkiestrę, powstałe odpowiednio w latach 1996-1997 oraz 2011. Wpływy folkloru są najbardziej wyraźne w II Koncercie fortepianowym, w którym pojawiają się aluzje do pieśni podhalańskich. W obu koncertach Kilara natomiast pojawiają się silne związki materiału dźwiękowego z polską pieśnią religijną oraz śpiewem liturgicznym. Podjęte w dalszej części artykułu rozważania nawiązują do metodologii M. Tomaszewskiego i dotyczą obecnych w koncertach fortepianowych Wojciecha Kilara czterech idiomów stylistycznych, składających się na indywidualny styl muzyczny tego kompozytora w trzecim okresie twórczości. Są to: pierwiastek sacrum, nowy romantyzm, folkloryzm i postminimalizm.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

42

Maron, Marcin. "„Hubal” Bohdana Poręby i „Pasja” Stanisława Różewicza – spór o romantyzm w kinie polskim lat 70." Kwartalnik Filmowy, n.º 92 (31 de dezembro de 2015): 123–40. http://dx.doi.org/10.36744/kf.2269.

Texto completo da fonte

Resumo:

Hubal (1973) Bohdana Poręby i Pasja (1977) Stanisława Różewicza to dwa filmy, które w odmienny sposób nawiązują do wolnościowych aspektów polskiej tradycji romantycznej, a ich znaczenia są ściśle związane z kontekstem politycznym lat 70. W obu dziełach pojawia się szereg typowo polskich toposów romantycznych oraz klisz związanych z romantyzmem, takich jak motyw czynu niepodległościowego, motyw ofiary złożonej w sytuacji skazanej na klęskę czy wreszcie kluczowa dla obu filmów figura romantycznego bohatera – niezłomnego buntownika. Istnieje jednak istotna różnica między podejściem obu twórców do tych motywów. Hubal jest bowiem filmem, w którym elementy „legendy romantycznej” zostały wykorzystane jako czynnik perswazyjny mający na celu zawłaszczenie tradycyjnych wyobrażeń historycznych przez oficjalny dyskurs państwowy tworzony przez władze PRL. Natomiast Pasja to dzieło, w którym pojawia się autentyczna refleksja historyczna oraz ważne pytania dotyczące sensu rewolucyjnego i niepodległościowego działania, jak również niebezpieczeństw z nim związanych. Kwestie te zostały postawione przez reżysera w oparciu o filmową opowieść o wydarzeniach tzw. Rewolucji Krakowskiej 1846 r. i losach jej przywódcy Edwarda Dembowskiego. Oba filmy można interpretować w kontekście sytuacji narastającego kryzysu politycznego i napięcia społecznego w Polsce lat 70. Autor artykułu omawia ten kontekst, odnosi się do romantycznej filozofii Edwarda Dembowskiego oraz kreśli recepcję krytyczną filmów Poręby i Różewicza.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

43

Kącka, Eliza. "Pod patronatem Eurydyki. O "Romantyzmie, czyli »inter esse«" Magdaleny Siwiec z nieustającym odniesieniem do jej wcześniejszych książek. Rec.: Magdalena Siwiec, Romantyzm, czyli "inter esse". Warszawa 2017. "Studia Romantyczne"". Pamiętnik Literacki 3 (2020): 216–26. http://dx.doi.org/10.18318/pl.2020.3.15.

Texto completo da fonte

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

44

Orzełek, Ariel. "Spory o romantyzm i realizm historyczny na łamach prasy polskich katolików świeckich w latach 1945–1953". Przegląd Nauk Historycznych 19, n.º 2 (30 de dezembro de 2020): 203–31. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.19.02.08.

Texto completo da fonte

Resumo:

Polscy katolicy świeccy w swej prasie w pierwszych latach powojennych częstokroć zajmowali się oceną polskich zrywów narodowych i wnioskami, jakie z nich można było wyciągnąć dla teraźniejszości i przyszłości. Narracje te nie były jednak tylko deprecjonujące antyrosyjskie powstania, ale starały się zrozumieć motywacje ich uczestników. Podnoszono często konieczność uwzględnienia przez politycznych realistów „realizmu względem uczuć narodu”, ale i kształtowania postaw w kierunku racjonalnej oceny zjawisk politycznych. Zdarzały się teksty pozostające w nurcie skrajnie romantycznym, ale i skrajnie realistycznym oraz pacyfistycznym. Prezentowane dyskusje i polemiki wynikały zarówno z rozczarowania wynikami wojny, jak i niepowodzenia własnych koncepcji. Duży wpływ na ich formułowanie miała też świadomość strat, jakie naród polski poniósł w ostatnim czasie na skutek realizowania powstańczej polityki oraz przekonania o tym, że kolejny zryw może przynieść katastrofalne już dla zbiorowości skutki. Najbardziej charakterystyczna dla prowadzonego między realistami a romantykami sporu o samą definicję tych pojęć, dyskusja „o Monte Cassino” na łamach „Tygodnika Powszechnego”, dowiodła pewnego ideowego zagubienia publicystów, rozpaczliwie niejako chcących odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

45

Palfalvi, Lajos. "Kell-e nekünk magyar-lengyel irodalmi komparatisztika? [Czy jest nam potrzebna węgiersko-polska komparatystyka literacka?]". Postscriptum Polonistyczne 30, n.º 2 (2 de fevereiro de 2023): 1–11. http://dx.doi.org/10.31261/ps_p.2022.30.16.

Texto completo da fonte

Resumo:

W dwudziestoleciu międzywojennym, zanim rozwinęła się komparatystyka literacka, najważniejsi polscy pisarze byli ujmowani na Węgrzech w ramach kanonu literatury światowej. W wielkiej syntezie Mihálya Babitsa pt. Az europai irodalom története [Historia literatury europejskiej] znajdziemy tylko nazwiska Adama Mickiewicza i Henryka Sienkiewicza (bez tytułów ich utworów), bo Babits dzieli literatury poszczególnych narodów na „wielkie” i „małe”, a te ostatnie ma reprezentować literatura tak polska, jak i węgierska. Autor nadal popularnej A világirodalom története [Historia literatury światowej], Antal Szerb, w osobnym podrozdziale kompetentnie scharakteryzował romantyzm polski i krótko podsumował epoki wcześniejsze. Jego zdaniem rozwój iteratury polskiej i węgierskiej jest paralelny. W epoce odrodzenia w obu krajach powstaje poezja w języku narodowym na najwyższym poziomie.Szerbchwali psalmy Jana Kochanowskiego i Bálinta Balassiego, zwraca uwagę na postać Adama Czahrowskiego, który odegrał ważną rolę w polsko-węgierskich kontaktach literackich. Autor podsunął kilka interesujących pomysłów do badań komparatystycznych. Warto byłoby np. porównać Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki Ignacego Krasickiego z Tarimenes utazása [Podróż Tarimenesa] Györgya Bessenyeigeo. Był przekonany nie tylko o tym, że pewne epoki i poszczególni twórcy są „zdumiewająco podobni”, lecz także o tym, że cała historia obu literatur jest budowana na podobnych zasadach. Z kolei w następnych dekadach zbierano materiał faktograficzny i dane dotyczące polsko-węgierskich kontaktów literackich w duchu pozytywistycznej nauki o literaturze oraz skupiano się na recepcji i imagologii. Dzięki wieloletniej i systematycznej pracy Endre Bojtára powstała w Instytucie Badań Literackich Węgierskiej Akademii Nauk (WAN) komparatystyka środkowoeuropejska. Badacz przyczynił się do zmiany paradygmatu: między literaturą światową a węgierską pojawiła się nowa kategoria – Europa Środkowa. Profesor Bojtár nauczył się kilku języków regionu (obok słowiańskich także bałtyckich). Napisał monografie o środkowo-wschodnioeuropejskiej awangardzie, a następnie o oświeceniu i romantyzmie w literaturach regionu. Również György Spiró zajmował się komparatystyką regionalną. Opracował historię dramatu „od oświecenia do syntezy Wyspiańskiego”, która po transformacji ustrojowej jednak straciła na znaczeniu, a większość historyków literatury wróciła do komparatystyki bilateralnej. W latach 80. czołowi prozaicy węgierscy, tacy jak Péter Esterházy czy Péter Nádas, pilnie czytali i komentowali utwory m.in. Witolda Gombrowicza, natomiast młodsze pokolenie straciło kontakt z literaturą polską.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

46

Warchala, Michał. "Postsekularne konstelacje nowoczesności. O historycznych związkach religii i nauk społecznych". Stan Rzeczy, n.º 2(5) (1 de novembro de 2013): 75–92. http://dx.doi.org/10.51196/srz.5.6.

Texto completo da fonte

Resumo:

Epokę nowoczesną postrzega się zwykle jako obszar permanentnego konfliktu między religią i sekularyzmem, wiarą i rozumem, teologią i nauką. W tym kontekście pojęcie „postsekularyzm” może być swego rodzaju światełkiem w tunelu – nadzieją nie tyle na ominięcie tego sporu (dziś coraz bardziej już jałowego), ile na pewną modyfikację pojęć w nim używanych i inne spojrzenie na uczestniczące w nim strony. Postsekularyzm” to pojęcie historyczne ułatwiające nową interpretację. Niniejszy tekst stanowi skromną próbę tego rodzaju interpretacji, która zwraca uwagę na nowoczesne zjawiska przekraczające granice między wrogimi obozami religii i sekularyzmu. Zjawiska te nazywam postsekularnymi „konstelacjami”, jako że są to w istocie konstelacje autorów i idei. Pierwszą z nich jest romantyzm w swej wczesnej, najbardziej twórczej fazie: w Niemczech zwany frühe Romantik, a w Wielkiej Brytanii – High Romanticism. Druga postsekularna konstelacja pojawia się w okresie modernizmu, a składają się na nią: socjologiczny dyskurs na temat religii Maxa Webera, pragmatyczna obrona wiary religijnej Williama Jamesa oraz mocno idiosynkratyczna reinterpretacja tradycji żydowskiej dokonana przez Hermanna Cohena, Franza Rosenzweiga i Waltera Benjamina.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

47

Warchala, Michał. "Postsekularne konstelacje nowoczesności. O historycznych związkach religii i nauk społecznych". Stan Rzeczy, n.º 2(5) (1 de novembro de 2013): 75–92. http://dx.doi.org/10.51196/srz.5.6.

Texto completo da fonte

Resumo:

Epokę nowoczesną postrzega się zwykle jako obszar permanentnego konfliktu między religią i sekularyzmem, wiarą i rozumem, teologią i nauką. W tym kontekście pojęcie „postsekularyzm” może być swego rodzaju światełkiem w tunelu – nadzieją nie tyle na ominięcie tego sporu (dziś coraz bardziej już jałowego), ile na pewną modyfikację pojęć w nim używanych i inne spojrzenie na uczestniczące w nim strony. Postsekularyzm” to pojęcie historyczne ułatwiające nową interpretację. Niniejszy tekst stanowi skromną próbę tego rodzaju interpretacji, która zwraca uwagę na nowoczesne zjawiska przekraczające granice między wrogimi obozami religii i sekularyzmu. Zjawiska te nazywam postsekularnymi „konstelacjami”, jako że są to w istocie konstelacje autorów i idei. Pierwszą z nich jest romantyzm w swej wczesnej, najbardziej twórczej fazie: w Niemczech zwany frühe Romantik, a w Wielkiej Brytanii – High Romanticism. Druga postsekularna konstelacja pojawia się w okresie modernizmu, a składają się na nią: socjologiczny dyskurs na temat religii Maxa Webera, pragmatyczna obrona wiary religijnej Williama Jamesa oraz mocno idiosynkratyczna reinterpretacja tradycji żydowskiej dokonana przez Hermanna Cohena, Franza Rosenzweiga i Waltera Benjamina.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

48

Piechota, Marek. "Higgs’ ‘God particle’ in neo-comparative research on mythology". Świat i Słowo 35, n.º 2 (26 de novembro de 2020): 375–88. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.5486.

Texto completo da fonte

Resumo:

The book Prehistoria – średniowiecze – romantyzm. W kręgu indoeuropejskich tematów mitologicznych: od Dumézila do Słowackiego [Prehistory – Middle Ages – Romanticism. Indo-European Mythological Themes from Dumézil to Słowacki] by Dariusz Seweryn proves that the methodology suggested by the author can be applied to the Romantic literature. It reveals both the strategies that Romantic authors are fully aware of as well as those which remain unrealised, but refer to the mythological context that goes back in time to the Indo-European ‘prehistory’ (this is Higgs’ ‘God particle’). Seweryn also proves that the antic phrase Omnes viae Romam ducunt has above anything else a propaganda, Latino-centric significance. At least some roads lead from India via Iran (also) to Rome, but Romans did not realize that their customs and literature were influenced by a tradition that originated in a remote part of the world and was significantly older than ‘the City’ itself. Seweryn’s book is certainly one of the best I have studied and reviewed in the last ten years!

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

49

Podsiadło-Kwiecień, Magdalena. "Myślenie filmem, czyli korekta paradygmatu romantycznego". Kwartalnik Filmowy, n.º 118 (11 de agosto de 2022): 187–94. http://dx.doi.org/10.36744/kf.1175.

Texto completo da fonte

Resumo:

Artykuł stanowi recenzję książki Krzysztofa Kopczyńskiego zatytułowanej Paradygmat polskiego romantyzmu w uniwersum filmowym (2021). Celem publikacji jest ponowne, aktualizujące odczytanie polskiego paradygmatu romantycznego unikające jego redukcji do wymiaru patriotyczno-narodowego. Autor książki szuka inspiracji w romantyzmie europejskim, by pochylić się nad zagadnieniami właściwymi dla romantyzmu wysokiego, które dotyczą kwestii poznania, wiodącej roli sztuki, indywidualizmu, filozofii egzystencji, epistemologii i historiozofii. Następnie przedstawia stanowiska ujmujące sztukę filmową jako narzędzie wypowiedzi filozoficznej, przytaczając koncepcje m. in Gilles’a Deleuze’a, Stanleya Cavella, Roberta Sinnerbrinka czy Daniela Framptona. Badacze ci stają się rzecznikami tezy, że film jest zdolny do uprawiania refleksji w sposób zbliżony do rozważań filozofów. Idąc za tą tezą, Kopczyński za punkt wyjścia przyjmuje bogactwo myślowe ukrytej części paradygmatu romantycznego, co pozwala mu wniknąć w przesłanie analizowanych filmów, a także wskazać, że kino może prowadzić do przekształcenia wspomnianego wzorca i zmiany jego roli w kulturze.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

50

Repetowicz, Witold. "„Political realism” as a means of reflexive management in global hybrid warfare". National Security 42, n.º 1 (10 de agosto de 2023): 139–62. http://dx.doi.org/10.59800/bn/170906.

Texto completo da fonte

Resumo:

Pomimo przyjętej narracji przez niektórych polityków czy publicystów próby tworzenia opozycji realizm polityczny–romantyzm (rozumiany przez „realistów” jako podżegacz wojenny) nie mają w rzeczywistości wiele wspólnego z rozumieniem właściwej teorii realizmu politycznego. Nawet odwołując się do Hansa Morgenthaua, a w pewnym zakresie również do Johna J. Mearsheimera, można wykazać błędy w argumentacji zwolenników jak najszybszego zawarcia pokoju z Rosją i ograniczenia pomocy dla Ukrainy. W szczególności nieprawdziwa jest teza, jakoby Rosja nie przejawiała tendencji imperialistycznych i miała jedynie bronić swojego status quo. Należy również uznać za błędne założenie „realistów” kwestionujące aksjologiczne spojrzenie na konflikt. Wojna w Ukrainie nie jest wojną o strefy wpływów i interesy, lecz starciem rzeczywistości demokratycznej z zagrażającym mu imperializmem autorytarnym. Zderzenie tych dwóch porządków przybrało również formę globalnej wojny hybrydowej, której istotną częścią są operacje psychologiczno-informacyjne i sterowanie refleksyjne. Wykorzystywanie pojęcia „realizmu politycznego” do kreowania fałszywego obrazu wojny, narracji pacyfistycznej korzystnej dla Rosji i wywoływania strachu, również nuklearnego, stanowi istotną część tych operacji w ramach zarządzania refleksyjnego. Artykuł analizuje ten problem w oparciu o wybraną narrację w polskiej przestrzeni informacyjnej.

Estilos ABNT, Harvard, Vancouver, APA, etc.

Oferecemos descontos em todos os planos premium para autores cujas obras estão incluídas em seleções literárias temáticas. Contate-nos para obter um código promocional único!