Teses / dissertações sobre o tema "Art, indic – 20th century – exhibitions"
Crie uma referência precisa em APA, MLA, Chicago, Harvard, e outros estilos
Veja os 20 melhores trabalhos (teses / dissertações) para estudos sobre o assunto "Art, indic – 20th century – exhibitions".
Ao lado de cada fonte na lista de referências, há um botão "Adicionar à bibliografia". Clique e geraremos automaticamente a citação bibliográfica do trabalho escolhido no estilo de citação de que você precisa: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
Você também pode baixar o texto completo da publicação científica em formato .pdf e ler o resumo do trabalho online se estiver presente nos metadados.
Veja as teses / dissertações das mais diversas áreas científicas e compile uma bibliografia correta.
Manasseh, Cyrus. "The problematic of video art in the museum (1968-1990)". University of Western Australia. Faculty of Architecture, Landscape and Visual Arts, 2008. http://theses.library.uwa.edu.au/adt-WU2009.0004.
Texto completo da fonte이윤영 e Yoon Yung Lee. "The Joseon Fine Art Exhibition under Japanese colonial rule". Thesis, The University of Hong Kong (Pokfulam, Hong Kong), 2013. http://hdl.handle.net/10722/196493.
Texto completo da fontepublished_or_final_version
Fine Arts
Master
Master of Philosophy
Chaplain, Josefina. "Gendered visions postcolonial Indian art". Thesis, The University of Hong Kong (Pokfulam, Hong Kong), 2001. http://hub.hku.hk/bib/B31223928.
Texto completo da fonteSilverthorne, Diane. "New spaces of art, design and performance : Alfred Roller and the Vienna Secession 1897-1905". Thesis, Royal College of Art, 2010. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.602330.
Texto completo da fonteCollins, Curtis J. 1962. "Sites of Aboriginal difference : a perspective on installation art in Canada". Thesis, McGill University, 2002. http://digitool.Library.McGill.CA:80/R/?func=dbin-jump-full&object_id=38172.
Texto completo da fonteBrown, Carol. ""Museum spaces in post-apartheid South Africa": the Durban Art Gallery as a case study". Thesis, Rhodes University, 2006. http://hdl.handle.net/10962/d1006231.
Texto completo da fonteLindley, Anne Hollinger. "Relating to relational aesthetics". Pomona College, 2009. http://ccdl.libraries.claremont.edu/u?/stc,74.
Texto completo da fonteVigli, Maria. "La participation des artistes grecs aux expositions universelles et internationales en Europe (1901-1939)". Thesis, Paris 4, 2010. http://www.theses.fr/2010PA040094.
Texto completo da fonteOur study focuses on the presence of Greek artists(painters, sculptors, engravers) in the universal and international exhibitions, that took place in various European cities during the first forty years of the 20th century.Our research, which was principally carried out in the official catalogues of the presentations in question, attempted the approach and in-depth comprehension of the artistic activity of the Greeks, placed in an international cultural context(universal and international exhibitions in Europe) and in a specific chronological frame(1901-1939). For this to be achieved, we took into consideration the diverse social, political and cultural parameters that ruled two different realities; on the one hand, Greece, a “young” country in all it’s manifestations and on the other hand, Europe of the Great War, industrial progress and the “avant-garde”
Boyle, Amy L. "Marcel Broodthaers and Fred Wilson : contemporary strategies for institutional criticism". Thesis, McGill University, 2005. http://digitool.Library.McGill.CA:80/R/?func=dbin-jump-full&object_id=98914.
Texto completo da fonteLebednykaitė, Miglė. "Šventadienės prijuostės Lietuvos kultūroje. XIX a. – XX a. pirmoji pusė". Doctoral thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2013. http://vddb.laba.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2013~D_20130627_103017-08749.
Texto completo da fonteThis doctoral dissertation analyses a part of the traditional folk costume – festive apron – which is presented not only as a garment, but also as a relatively independent and multidimensional cultural object, and a symbol of ethnic traditions and expressions of national identity. The research covers the period from the 19th century through the early 20th century. It is the first research systematically revealing the process of the apron losing its originally intended use and being given a new meaning in the first half of the 20th century, concurrently becoming a symbol and representative of national identity not only in Lithuania but also in foreign countries. The thesis analyses collections of festive aprons (including votive aprons) of the 19th century and the first half of the 20th century available in Lithuanian and foreign museums that have not been previously analysed on a systematic basis. Lithuanian festive aprons identified in foreign museums during the research are valuable supplementation not only to the holdings of these museums, but also to the fund of folk textiles of this type available in Lithuania. This provides an opportunity to assess the forms of artistic expression, the peculiarities of weaving techniques of, and the fabrics used for, festive aprons which, in their entirety, can be used as an important source for reconstructing traditional folk clothing and for studies of the national costume. The research actualises the aspects of socio-cultural... [to full text]
Seniuta, Isabella. "Histoire du Eye Club : les valeurs de la photographie : Paris-New York (1960-1989)". Thesis, Paris 1, 2020. http://www.theses.fr/2020PA01H004.
Texto completo da fonteThis thesis questions the invention of a phrase : The Eye Club. Invented by the American historian Eugenia Parry, it has been designating a grouping active in the 1960s-1980s composed of : Pierre Apraxine, Hugues Autexier, François Braunschweig, Françoise Heilbrun, André Jammes, Gérard Lévy, Harry Lunn, Philippe Néagu, Alain Paviot, Richard Pare, Sam Wagstaff and Robert Mapplethorpe. These twelve characters lived between France and the United States and are connected and related by several cultural and temporal factors. This grouping is not, strictly speaking, a circle of sociability, it is rather a constellation or a nebula made of scattered cultural positions and diverse artistic projects. The main question that guided this survey is the following: in what way does the Eye Club and its individual actors contributed to the re-evaluation of the commercial, aesthetic and institutional value of photography between the early 1960s and the late 1990s among Paris and New York ? The chronology begins with André Jammes' involvement in the world of photography and ends in 1989, the year of Mapplethorpe's death. An inquiry of archives and key players has brought to light some well-known names, and others that remained in the shadow of history. This study aims at unveiling an interdependent network of actors, whose common interests in photography have made it possible to establish, in one generation, the photography market as we know it today. The first volume of the thesis offers, from a transatlantic perspective; an investigation and analysis of this based on photographs and correspondences. The second volume brings together twenty-four interviews conducted over my five years of doctoral research. First with the main protagonists of The Eye Club (Pierre Apraxine, Françoise Heilbrun, Richard Pare and Alain Paviot), then with the families of The Eye Club and finally with various personalities from the world of photography (Frish Brandt, Peter Bunnell, Denis Canguilhem, Sylviane De Decker, Viviane Esders, Patrick Faigenbaum, Philippe Garner, Maria Morris Hamburg, Susan Kismaric, Hans Peter Kraus Jr, Harold Jones, Baudoin Lebon, Eugenia Parry, Françoise Reynaud, Samia Saouma and Daniel Wolf). Together, the two volumes sketch a history of encounters between photography enthusiasts that has, up to now, been mainly articulated in oral form between France and the United States in the 1960s and 1980s
Fetnan, Rime. "La fabrique des imaginaires de l’altérité dans les biennales internationales d’art contemporain depuis 1989". Thesis, Bordeaux 3, 2019. http://www.theses.fr/2019BOR30013.
Texto completo da fonteThis research aims to examine how contemporary international art biennials, considered as cultural events and as first step in the historicization process of works and artists, contribute to the making of « otherness » as an imagined community. The chronologic frame of our research is anchored in 1989, which correspond to the « global turn », a shift of paradigm that would have led to the rethinking of domination relationship and the logic center/periphery, especially in the field of contemporary art. The internationalization of contemporary art and the renewal of the frameworks of thought that are often connected with the global turn have led to a process of labeling the difference, as evidenced by artistic and aesthetic categories such as « non-western art » or « global art » that carry renewed representations that this research intends to analyze. Our approach, which is based on a corpus of six exhibitions that have marked the field of international cultural events, is deliberately multidisciplinary and aims to consider the heterogeneity of the material that composes these exhibitions. First, we highlight the expographic discourses from the analysis of three components : the writings, from which we propose a specific typology that considers both the intentions that preside over their production and the uses that are made of them ; artistic practices, which in the context of biennials are at the service of the expographic discourse ; and the gestures of exhibitions which are characteristics of the specific media device of the biennials. Secondly, interviews and the collect of archival documents have led us to circumscribe the context of enunciation and the intentionality of the events. As a media device in its own right, the exhibition catalog also gave rise to a metholody adapted to all the elements (discursive and non-discursive) that characterize it. More particularly, the writings of knowledge have been the subject of semiolinguistic analysis to highlight the processes of concretization of concepts, and thus have led us to grasp the artistic values that are attached to the imagined otherness. The preferred approach to analyze this corpus thus makes it possible to articulate the specificities of each exhibition (i.e their individuation through the articulation of their concept and their device), and their inscription in a network (as a result of a process of rewriting) at the same time
Sambrani, Chaitanya. "Nation tradition modernism : Indian art in the twentieth century". Phd thesis, 2005. http://hdl.handle.net/1885/150001.
Texto completo da fonteMathews, Heather Elizabeth. "Making histories: the exhibition of postwar art and the interpretation of the past in divided Germany, 1950-1959". Thesis, 2006. http://hdl.handle.net/2152/3457.
Texto completo da fonteSithole, Nomcebo Cindy. "Exhibitions of resistance posters: contested values between art and the archive". Thesis, 2017. https://hdl.handle.net/10539/24483.
Texto completo da fonteThis research report has followed three periods in the history of the political struggle for freedom in South Africa, from the height of the Anti-apartheid struggle in the 1980s to the present day by way of exploring three exhibitions of resistance posters as case studies. It is located in the realm of political and art history. Looking at the positioning of the resistance poster in South African art history, the intension is to highlight how these exhibitions have used display strategies to construct values reflected in the resistance poster. The three selected exhibitions are as follows: firstly, Thami Mnyele and Medu Art Ensemble Retrospective (2008), Second is the exhibition Images of Defiance: South African poster of the 1980’s (2004). And the third exhibition Interruptions: Posters from the Community Arts Project Archive (2014).
XL2018
Jacobs, Natasha Sandra Ruth. "Abstraction, ambiguity and memory in selected artworks by Ursula von Rydingsvard and Kemang wa Lehulere". Thesis, 2017. https://hdl.handle.net/10539/24461.
Texto completo da fonteThis research report explores the influences of memory in selected works by two visual artists: South African Kemang Wa Lehulere’s Remembering the Future of a Hole as a Verb 2.1 and Polish artist Ursula von Rydingsvard’s Droga. The report examines the ways in which personal memory can inform creative practice and the surface difficulties such endeavours may present. These works and writings on memory and creative practice inform my own practice, through which I investigate ways of expressing my memories of my grandparents’ carpentry workshop in Sunnydale Eshowe in KwaZulu Natal, South Africa.
XL2018
Kotze, Steven. "Gender, power and iron metallurgy in archives of African societies from the Phongolo-Mzimkhulu region". Thesis, 2018. https://hdl.handle.net/10539/27048.
Texto completo da fonteThis dissertation examines the social, cultural and economic significance of locally forged field-hoes, known as amageja in Zulu. A key question I have engaged in this study is whether gender-based divisions of labour in nineteenth-century African communities of this region, which largely consigned agricultural work to women, also affect attitudes towards the tools they used. I argue that examples of field-hoes held in eight museum collections form an important but neglected archive of “hoeculture”, the form of subsistence crop cultivation based on the use of manual implements, within the Phongolo-Mzimkhulu geographic region that roughly approximates to the modern territory of KwaZulu-Natal. In response to observations made by Maggs (1991), namely that a disparity exists in the numbers of fieldhoes collected by museums in comparison with weapons, I conducted research to establish the present numbers of amageja in these museums, relative to spears in the respective collections. The dissertation assesses the historical context that these metallurgical artefacts were produced in prior to the twentieth-century and documents views on iron production, spears and hoes or agriculture recorded in oral testimony from African sources, as well as Zulu-language idioms that make reference to hoes. I furthermore examine the collecting habits and policies of private individuals and museums in this region from the nineteenthcentury onwards, and the manner in which hoes are used in displays, in order to provide recommendations on how this under-utilised category of material culture should be incorporated into future exhibitions.
XL2019
Vuković, Tijana. "Regaining the Past. Yugoslav Legacy in the Period of Transition: the Case of Formal and Alternative Institutions of Art and Culture in Serbia at the End of the 20th and the Beginning of the 21st Century". Doctoral thesis, 2021. https://depotuw.ceon.pl/handle/item/3935.
Texto completo da fonte1 Streszczenie Odzyskiwanie przeszłości. Dziedzictwo jugosłowiańskie w okresie transformacji: oficjalne i alternatywne instytucje kultury i sztuki w Serbii na przełomie XX i XXI wieku Wspólna jugosłowiańska przestrzeń kulturowa (i artystyczna) kształtowała się zanim powstała Jugosławia, w czasie jej istnienia, a także po jej rozpadzie. Czynnikami, które o tym decydowały był podobny język, kultura, powiązania, mentalność, terytorium, stosunki gospodarcze, (zewnętrzne) wpływy i produkcja artystyczna. Po rozpadzie Jugosławii w wyniku katastrofalnych konfliktów wojennych omawiany region został dotknięty ogromnym kryzysem ekonomicznym i kulturalnym. Okrucieństwo wojny w Bośni i Hercegowinie, a także embargo, kryzys ekonomiczny, ostra inflacja i protesty wywołały zbiorową traumę kulturową we wszystkich krajach byłej Jugosławii równocześnie. Konsekwencją kryzysu społecznego był wysoki stopień fragmentacji (narracji) pojawiający się we wszystkich instytucjach. Wyrażał się on w dysfunkcjonalności instytucji, a następnie w ich zamknięciu. W roku 2000, po mrocznej dekadzie lat dziewięćdziesiątych, Serbia rozpoczęła demokratyczne zmiani i odblokowała proces transformacji, który stał się powodem ogromnego rozczarowania społeczeństwa serbskiego. W trakcie tych zmian i przekształceń Jugosławia (rozumiana jako idea i państwo) zaczęła jawić się jako główny sprawca kryzysu. Pamięć indywidualną i przestrzeń prywatną obywateli Serbii wciąż wypełniały wspomnienia poprzedniego systemu, ale możliwość przełożenia tego na pamięć kulturową stała pod znakiem zapytania. Dla tego typu kulturowego przekładu i rewitalizacji wspomnianego wycinka kultury konieczna jest bowiem przestrzeń dialogu, dyskusji, poszukiwania sensu, zainicjowana i umiejscowiona w instytucjach kultury. W rozprawie podjęłam próbę odpowiedzi na pytanie, czy i w jaki sposób Jugosławia, rozumiana jako pojęcie, motyw, temat projektów i wydarzeń, przejawiająca się w określonym systemie aksjologicznym oraz fenomenie wspólnoty kulturowej – funkcjonuje w instytucjach kultury wbrew powyżej zarysowanym okolicznościom. Moim zamierzeniem było zaprezentowanie znaczenia dziedzictwa Jugosławii (przede wszystkim jego 2 symbolicznego wymiaru) w odniesieniu do procesu ustanawiania ciągłości i odnajdywania (tworzenia) sensu przeszłości jako sposobu na przezwyciężenie traumy kulturowej. Główne kategorie i perspektywy badawcze, które stały się metodologiczną podstawą moich badań, tworzą podejście nazywane interdyscyplinarnymi badaniami kulturowymi i obejmują analizę treści, interpretację reprezentacji, odkrywanie symbolicznej lub rzeczywistej obecności/nieobecności. Jako materiał naukowy posłużyły mi publikacje dotyczące wystaw i projektów, a także opracowania takie jak artykuły prasowe, filmy, komentarze do wystaw, komentarze zawarte w programach instytucji, literatura naukowa, osobiste interpretacje aktorów społecznych (artystów, naukowców, kuratorów, aktywistów) wyrażone w nieformalnych i formalnych wywiadach udzielanych podczas spotkań i zarejestrowanych przez media. Rozprawa składa się z czterech rozdziałów: Stań badań, Kontekst historyczny, Oficjalne instytucje, Alternatywne instytucje. Poprzedza je Wprowadzenie i zamykają Wnioski. W końcowej części pracy znajduje się Bibliografia, Spis ilustracji i streszczenie. W rozdziale pierwszym (Stan badań) zaprezentowałam przegląd literatury, prasy oraz projektów związanych z tematem pracy, podkreślając różnorodność w obrębie ich treści, a także w sposobach formułowania głównego problemu. Rozdział drugi (Kontekst historyczny) poświęcony jest historii idei jedności Słowian Południowych na tle historii Jugosławii. W części analitycznej rozprawy do badania roli narracji o Jugosławii i jej dziedzictwa w instytucjach kulturalnych wybrałam trzy instytucje oficjalne i trzy instytucje alternatywne. Wśród instytucji oficjalnych znalazły się: Pawilon Serbski w Wenecji (Paviljon Republike Srbije u Veneciji), Muzeum Sztuki Współczesnej w Belgradzie (Muzej savremene umetnosti u Beogradu) oraz Muzeum Jugosławii (Muzej Jugoslavije). Spośród instytucji nieoficjalnych (alternatywnych) do analizy wybrałam Centrum Dekontaminacji Kulturowej (Centar za kulturnu dekontaminaciju, CZKD), squat Inex oraz alternatywne centrum kultury Kvaka 22. Przyjęłam założenie, że taki wybór z szerokiego wachlarza instytucji przyczyni się do zaprezentowania szerokiego obrazu, a także stanowić będzie podstawę pełniejszej mapy instytucji kultury w Serbii w okresie postjugosłowiańskim. Część analityczna poświęcona oficjalnym instytucjom składa się z trzech podrozdziałów. Pierwszy podrozdział poświęcony jest Pawilonowi Serbskiemu w Wenecji, byłemu Pawilonowi Jugosławii w Wenecji (emanacji Jugosławii na każdym etapie jej politycznego istnienia). 3 Postanowiłam poddać badaniu Pawilon Serbski (były Jugosłowiański) w Wenecji jako jedyną instytucję, w której Jugosławia wciąż istnieje w ramach międzynarodowych manifestacji kultury i sztuki (choćby jako żywa pamięć i kontekst). Drugi podrozdział poświęcony jest Muzeum Sztuki Współczesnej w Belgradzie, otwartemu w 1965 roku, jako czołowej instytucji kulturalnej reprezentującej jugosłowiańską i serbską sztukę XX wieku. Muzeum Sztuki Współczesnej jawi się tu jako symbol procesu tworzenia kultury i sztuki Jugosławii. Trzeci podrozdział poświęcony jest Muzeum Jugosławii, jedynej instytucji na obszarze byłej Jugosławii w całości poświęconej Jugosławii. Instytucja ta wykazała się ogromną zdolnością transformacji, wykazując jednocześnie potencjał nowoczesnej instytucji kultury. Część analityczna poświęcona instytucjom alternatywnym również składa się z trzech podrozdziałów. Poprzedza je krótkie wprowadzenie i ogólna analiza instytucji alternatywnych jako fenomenu kulturowego. Pierwszy podrozdział poświęcony jest Centrum Dekontaminacji Kulturowej (Centar za kulturnu dekontaminaciju / CZKD). W związku z tym, że Centrum wyrosło ze zdecydowanego protestu przeciwko reżimowi Slobodana Miloševicia w 1995 roku i jest jedną z najstarszych nieoficjalnych instytucji w Serbii, zostało poddane analizie jako instytucja alternatywna starszej generacji. W drugim podrozdziale omówiony został squat i centrum kulturalne Inex, założone w budynku wytwórni filmowej Inex. W ostatnim podrozdziale części analitycznej uwagę poświęciłam instytucji alternatywnej Kvaka 22 jako przykładowi działalności najmłodszego pokolenia artystów i działaczy kultury, aktywistów, obywateli. W części Konkluzje opisałam punkty styczne wszystkich analizowanych instytucji z perspektywy dziedzictwa Jugosławii, a także naświetliłam szerszy kontekst funkcjonowania tych instytucji jako ich przestrzeń wspólną. Ponadto opisałam wnioski dotyczące znaczenia współpracy między tymi instytucjami nie tylko w obszarze pamięci kulturowej. Zjawisko pokrewieństwa i wzajemnych powiązań wydaje się mieć kluczowe znaczenie dla wyjścia z kryzysu kulturowego.
Mergl, Jan. "Výtvarný vývoj produkce Harrachovské sklárny v Novém Světě 1850-1940". Doctoral thesis, 2014. http://www.nusl.cz/ntk/nusl-332283.
Texto completo da fonteNorthfield, Sally. "Canvassing the emotions : women, creativity and mental health in context". Thesis, 2014. https://vuir.vu.edu.au/29985/.
Texto completo da fonte