Artykuły w czasopismach na temat „Współczesna kultura Zachodu”
Kliknij ten link, aby zobaczyć inne rodzaje publikacji na ten temat: Współczesna kultura Zachodu.
Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych
Sprawdź 17 najlepszych artykułów w czasopismach naukowych na temat „Współczesna kultura Zachodu”.
Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.
Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.
Przeglądaj artykuły w czasopismach z różnych dziedzin i twórz odpowiednie bibliografie.
1
Ficek, Ryszard. "(Post-) Modernity and Christian Culture in the Context of the Personalism of Stefan Cardinal Wyszyński". Roczniki Kulturoznawcze 11, nr 2 (15.12.2020): 49–89. http://dx.doi.org/10.18290/rkult20112-3.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
(Post) modernizm i kultura chrześcijańska w kontekście personalizmu kardynała Stefana Wyszyńskiego
Wystarczy pobieżna analiza sytuacji na świecie, aby zweryfikować kulturowy kontekst współczesnego chrześcijaństwa, jak również fundamenty, na których opiera się dzisiejsza kultura świata Zachodu. Nic więc dziwnego, że wielu chrześcijańskich intelektualistów ocenia ją jako wielowymiarową, wysoce skomplikowaną, przejawiającą niekiedy bardzo niepokojące destruktywne symptomy. Niewątpliwie, chrześcijańskie korzenie rzeczywistości kulturowej związane przede wszystkim z Europą są skorelowane z narodzinami nowoczesnej idei naukowej racjonalności, która przyniosła ludzkości wielkie możliwości, ale także poważne zagrożenia.
Dzięki idei racjonalności, Europa rozwinęła kulturę, która szczególnie teraz — w sposób wcześniej zupełnie nieznany ludzkości — próbuje wykluczyć Boga ze sfery świadomości publicznej. Oczywiście istnieniu Boga można całkowicie zaprzeczyć lub uznać za niemożliwe do udowodnienia, zakładając, że — wiara lub niewiara — jest to kwestia wyłącznie subiektywnego wyboru. Niemniej jednak, w obu przypadkach—zdaniem wielu współczesnych przedstawicieli (post)nowoczesności — Bóg nie powinien mieć istotnego znaczenia dla całości życia publicznego.
Ukazanie zatem roli antykatolicyzmu w klasycznym ujęciu (post) nowoczesności, a także tradycji katolickiego antymodernizmu, pozwoli na bardziej konstruktywne wyeksponowanie ducha soborowego aggiornamento, co niefortunnie wiąże się z bardziej ogólnym kryzysem nowoczesności w latach siedemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. W tym właśnie okresie można zauważyć zarówno odwrót od „nowoczesności” jako koncepcji „usensowiającej” paradygmat ówczesnej rzeczywistości kulturowej, jak i „ponowoczesne” odrodzenie religijne rozumiane jako wyzwanie do wyartykułowania żywej chrześcijańskiej tradycji wpisanej w globalną złożoność współczesnego świata.
Głównym zatem celem powyższego artykułu jest ukazanie fundamentalnych kwestii dotyczących (post)nowoczesności i sposobowi, w jaki wpływają one na istotne kwestie teologiczne, zwłaszcza w kontekście personalistycznej wizji prezentowanej przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Dotyczy to szczególnie tak ważnych zagadnień jak zagadnienie prawdy, hermeneutyki, specyfiki funkcjonującego języka i ich wzajemnych korelacji. W tym znaczeniu, współczesny dyskurs teologiczny może zostać znacznie ubogacony, uwzględniając wiele aspektów współczesnej teorii ponowoczesnej, zwłaszcza w odniesieniu do kultury. Istotnym tego warunkiem jest jednak uwzględnienie niewątpliwych osiągnięć poprzednich epok. Podstawowym jednak zadaniem chrześcijan jest kreowanie rzeczywistości kultury autentycznie humanistycznej, zdolnej do kształtowania osoby ludzkiej zgodnie z jej powołaniem. Jest to możliwe dzięki sferze wartości osobistych i społecznych które, formując człowieka, warunkują transformację całej kulturowej rzeczywistości świata w perspektywie „nowego nieba i nowej ziemi” (por. 2 P 3,13; Ap. 21,1).
2
Goworek, Anna. "Demon wiedźmy. Literackie przedstawienia kota-diabła i kota czarownicy na wybranych przykładach literatury światowej i polskiej (XIX–XXI wiek)". Zoophilologica, nr 2 (8) (31.12.2021): 1–30. http://dx.doi.org/10.31261/zoophilologica.2021.08.08.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Obraz kota jako pomocnika czarownicy lub kota-diabła pojawił się już w światowej literaturze XIX wieku. Utrwalony zaś został we współczesnej literaturze fantasy. Pisarze, którzy tworzyli wizerunki kocich bohaterów, często sięgali do mitologii, średniowiecznych tradycji, a nawet dokumentów z procesów o czary. To właśnie tam kot łączony był z czarną magią. Celem artykułu jest przedstawienie dialogu, jaki zachodzi między kulturą i literaturą, by nakreślić współczesny literacki wizerunek kota magicznego.
3
Moreno-Szypowska, Jadwiga Clea. "Jeźdźcy Apokalipsy: O trzech wizjach zagrożeń współczesnej kultury Zachodu". Roczniki Kulturoznawcze 10, nr 2 (5.02.2020): 43–63. http://dx.doi.org/10.18290/rkult.2019.10.2-3.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Autorka artykułu porównuje trzy wizje współczesnych myślicieli, którzy obserwując obecny świat, widzą w nim zagrożenie nadchodzącą apokalipsą, w rozumieniu końca ludzkości w jej tradycyjnej formie. Człowiek wykorzeniony oraz zagubiony, nie znając własnej kultury, staje przed pytaniem: kim jest? I w niemożności odpowiedzi na nie upodabnia się do nieświadomych siebie dzieci, które żyjąc w ignorancji, pozostają poza możliwością zarówno potępienia, jak i zbawienia. Dzieci te podlegają jednak procesowi dojrzewania i kiedy osiągają dorosłość, szukają siebie, próbując upodobnić się do innych, lecz ci inni są w tej samej sytuacji co oni. Stąd powstaje społeczeństwo nieokreślonych obywateli, którzy w sytuacji niebezpieczeństwa, oskarżają jedni drugich, tak że każdy staje się poniekąd kozłem ofiarnym, którego wolno lub nawet należy poświęcić dla uratowania większości. Wtedy to każdy staje się tzw. homo sacer, ofiarą, której nie przysługuje żadne prawo, nawet prawo do życia. Aby do tego nie dopuścić, trzej myśliciele wzywają do powrotu do form kultury, w których ludzkość zostaje przedstawiona całościowo i poprzez jej zobrazowanie współczesny człowiek może stworzyć swoją tożsamość
4
Łoś, Robert. "Soft power współczesnej Japonii". Facta Simonidis 10, nr 1 (31.12.2017): 49–65. http://dx.doi.org/10.56583/fs.135.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Pozycja Japonii po II wojnie światowej nabrała innego znaczenia. Wyznaczały ją klęska wojenna i konieczność szukania innej drogi rozwoju. Tą drogą było przyjęcie części zachodnich wartości – głównie amerykańskich – i zasad wolnego rynku w sferze ekonomii. Reorientacji uległa również polityka zagraniczna, która musiała nastawić się na wsparcie gospodarki poprzez szukanie i utrzymanie dobrych relacji z zagranicą. Większego znaczenia nabrały wszelkie instrument związane z soft power, czyli typowej dla Japonii kultury i wartości, które jednak połączone z wartościami Zachodu, maja korzystny wpływ na rozwój tego kraju. Najlepiej jest to widoczne we wzroście znaczenia tego państwa, które potrafiło wiele zyskać w kategorii miękkiej siły, pomimo hermetyczności własnej kultury i wartości. To one wraz z pokojową polityką i modelem gospodarczego rozwoju idealnie odzwierciedlały możliwości użycia soft power.
5
Rynkowska, Katarzyna. "Podróż na skraje zmysłów – poszukiwanie nowych form duchowości". Perspektywy Kultury 34, nr 3 (30.11.2021): 177–202. http://dx.doi.org/10.35765/pk.2021.3403.12.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Artykuł podejmuje zagadnienie istniejących we współczesnym, odczarowanym świecie form duchowości oraz ich znaczenia dla poszukującego w dalszym ciągu metafizyki człowieka Zachodu. Odniesienie się do postępującego w świecie procesu sekularyzacji oraz jego społeczno-kulturowych przyczyn, związanych z przemianami intelektualnymi i obyczajowymi lat 60. XX w., prowadzi do stwierdzenia, iż w wyniku negacji wartości oraz znaczeń wypływających z dziedzictwa chrześcijaństwa dotychczasowa religijność straciła na znaczeniu. Nie jest to jednak równoznaczne z całkowitym zanikiem symboliki, a także problematyki duchowej, bowiem tekst wykazuje, że są one ważnymi elementami organizującymi wokół siebie daną kulturę, niezależnie od czasu i okoliczności. Główną oś refleksji stanowi myśl, iż mimo paradygmatu racjonalności człowiek nadal pragnie obcować z tym, co przekracza zmysłowe poznanie. Istnienie wspomnianej dialektyki omówiono również szeroko w kontekście pozazachodnim, posługując się przykładem syberyjskich praktyk szamańskich, które stanowią o obecności form duchowości, w pewnej mierze opierającym się zmianom właściwym dla epoki nowoczesności i ideologii stalinowskiej. Zjawisko to rozpatrywane jest w kluczu historycznym, politycznym oraz kulturowym i prowadzi do konkluzji, że obecnie szamanizm syberyjski ma charakter hybrydyczny, ulega licznym modyfikacjom, umykając klasycznym ujęciom antropologicznym i religioznawczym. Poprzez zestawienie wizji szamanizmu syberyjskiego z klasycznego opracowania Mircei Eliadego z jego współczesną, pełną teatralności, przesady formą, artykuł udowadnia, że szamanizm na Syberii coraz bardziej zaczyna podlegać procesom globalizacji i uniwersalizacji za cenę utraty wymiaru sakralnego. Co istotne, choć omawiane praktyki sytuują się pomiędzy rdzenną tradycją a komercyjnym przetworzeniem, w dalszym ciągu pozostają ważnym elementem danej kultury. Ponadto stanowią obszar zainteresowania człowieka zachodniego, próbującego poszerzać własny, dotychczasowy repertuar form duchowości.
6
Kozerska, Ewa, i Tomasz Scheffler. "Ocena współczesnej kultury Zachodu w nauczaniu Benedykta XVI (Josepha Ratzingera)". Politeja 12, nr 39 (2015): 303–28. http://dx.doi.org/10.12797/politeja.12.2015.39.14.
Pełny tekst źródła
7
Przygoda, Wiesław. "KONTEKST SPOŁECZNO-KULTUROWY WSPÓŁCZESNEJ EWANGELIZACJI W POLSCE". Społeczeństwo 162, nr 2 (13.12.2023): 52–68. http://dx.doi.org/10.58324/s.324.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Ewangelizacja w sensie ścisłym oznacza przekazywanie chrześcijańskiego orędzia niechrześcijanom. Jednak w znaczeniu szerszym oznacza głoszenie osoby, nauki i dzieła Jezusa Chrystusa wszystkim ludziom, również tym ochrzczonym i przyznającym się do Kościoła. W tym opracowaniu chodzi o to drugie, szerokie znaczenie ewangelizacji. Ewangelizować można przy użyciu wielu metod i środków, ale zawsze należy brać pod uwagę kontekst społeczny i kulturowy adresatów ewangelizacji. Kiedyś decydujące o rozwoju człowieka były wąskie kręgi kultury lokalnej. Dzięki rozwojowi mediów elektronicznych, zwłaszcza radia, telewizji, Internetu, a ostatnio także mediów społecznościowych, pewne trendy kulturowe bardzo łatwo zyskują zasięg globalny. Celem tego artykułu jest prezentacja korzeni współczesnej sytuacji kulturowej w społeczeństwach Zachodu. Przedmiotem analizy będzie następnie zjawisko zaniku wiary w Boga osobowego, rewolucyjne przemiany w antropologii, których konsekwencją jest kryzys życia małżeńskiego i rodzinnego. Finalnym elementem tego przedłożenia będą wnioski pastoralne dla Kościoła w Polsce jako podmiotu i organizatora współczesnej ewangelizacji.
8
Grusiewicz, Mirosław. "Edukacja muzyczna − w stronę współczesnej kultury". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 38, nr 1 (22.11.2019): 113. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2019.38.1.113-129.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
<p><strong>A</strong>rtykuł porusza kluczowe dla oświaty zagadnienie aktualności oferty edukacyjnej, kompatybilności szkoły ze światem społecznym, nauki, kultury i sztuki, w tym przede wszystkim zwraca uwagę na konieczność uwzględniania w edukacji muzycznej zmian jakie zachodzą we współczesnej kulturze. Zaprezentowane tezy i wnioski opierają się na przeświadczeniu, że obecna transformacja kulturowa jest zjawiskiem trwałym. Dokonała się one głównie za sprawą nowoczesnych technologii, mediów i powinnością szkoły i edukacji muzycznej jest uwzględnianie tego faktu zarówno na poziomie koncepcji, programów nauczania, jak i codziennej praktyki. Tekst składa się z dwóch części. W pierwszej, na podstawie analiz z zakresu teorii, socjologii, antropologii i pedagogiki kultury, omówione są elementy, które wydają się kluczowe dla zrozumienia współczesnej sytuacji kultury oraz dla planowania nowych rozwiązań w powszechnej edukacji muzycznej, w tym autor stara się zmierzyć z pewnymi stereotypami i uprzedzeniami w myśleniu o współczesnej kulturze muzycznej. Analiza tych uwarunkowań jest punktem wyjścia do naszkicowania w części drugiej zmian jakie są konieczne w edukacji muzycznej, tak aby mogła ona zaspokajać ważne potrzeby ludzi i mogła realizować istotne cele jakie jej przypisujemy.</p>
9
Piłat, Robert. "Drażliwość i krytycyzm. O roli filozoficznej krytyki w kulturze i edukacji". Studia Philosophiae Christianae 54, nr 2 (29.03.2019): 5. http://dx.doi.org/10.21697/2018.54.2.01.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
W artykule omawiam normatywne aspekty drażliwości – nieadekwatnie silnej reakcji na różnice poglądów i postaw – towarzyszącej współczesnej polaryzacji dyskursu w kulturze Zachodu. Tak jak polaryzacja, drażliwość jest częściowo wytworem medialnym, lecz odzwierciedla również strukturalne problemy kultur i praktyk społecznych opartych na gęstej sieci wartości. Omawiam diagnozy zjawiska i proponowane w filozofii remedia, takie jak odejście od dyskursu opartego na wartościach oraz osłabienie założeń związanych z silnym podmiotem działań i przekonań. Polemizując z tym dwoma rozwiązaniami, proponuję program radykalnego filozoficznego krytycyzmu. Omawiam jego założenia na tle współczesnych teorii krytycznych (między innymi Horkheimera, Spaemanna, Habermasa) oraz pokazuję jego konkretne zastosowanie w praktyce edukacyjnej.
10
Macała, Jarosław Edward. "Geopolityka i religia we współczesnym świecie". Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia 22, nr 2 (30.06.2016): 7. http://dx.doi.org/10.17951/k.2015.22.2.7.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
<p>Religia i geopolityka należą pozornie do dwóch różnych przestrzeni – sacrum i profanum. Jednak czasem zachodzą między nimi ścisłe związki, czego symbolem stały się choćby krucjaty. Wydaje się, że we współczesnej geopolityce, głównie w zachodnich publikacjach, religia nie jest czynnikiem ważnym,<br />raczej lekceważonym. Szczególnie że prawie nigdy religia nie jest jedynym aspektem wpływającym na procesy geopolityczne, lecz koreluje z wieloma innymi zmiennymi, których wpływy trudno zbadać i zmierzyć. Dlatego tylko nieliczni badacze geopolityki ze szkoły geopolityki krytycznej oraz francuskiego periodyku „Herodote” posługują się terminem „geopolityka religii”. Stąd dużo więcej badań naukowych nad związkami między geopolityką a kulturą. We współczesnym świecie za znacznie ważniejsze uważa się problemy ekonomiczne niż cywilizacyjne.</p><p> </p><p style="margin-bottom: 0cm; line-height: 150%;" align="JUSTIFY"><span style="color: #000000;"><span style="font-family: Times New Roman CE,serif;"><span style="font-size: medium;"><br style="font-size: medium;" /></span></span></span></p>
11
Guzy, Maciej. "Polska jako integralna część cywilizacji zachodniej". Studia Politicae Universitatis Silesiensis 24 (28.03.2019): 25–45. http://dx.doi.org/10.31261/spus.2019.24.02.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Autor porusza tematykę przynależności państwa polskiego do szeroko rozumianej cywilizacji zachodniej opartej na wartościach i ideach, które na przestrzeni lat stawiały fundamenty pod sposób rozumienia tego, kim jest współczesny Europejczyk. W artykule odniesiono się do teorii i koncepcji najważniejszych klasycznych europejskich myślicieli, zajmujących się zagadnieniami cywilizacji i kultury, jak m.in.: Samuel Huntington, Arnold Toynbee, Oswald Spengler oraz Feliks Koneczny i inni. Autor dokonuje również próby odpowiedzi na pytanie: Czym jest współczesny Zachód i jaką rolę odgrywa w nim Polska? Artykuł będzie miał charakter teoretyczny i może posłużyć jako wprowadzenie do o wiele bardziej szczegółowych aspektów mieszczących się w ramach szeroko rozumianej cywilizacji zachodniej.
12
Cyboran, Beata. "Zastosowanie path dependence do badań nad przemianami instytucji kultury w Polsce". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione 16, nr (363) (26.04.2023): 114–28. http://dx.doi.org/10.24917/20813325.16.8.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Dynamika procesów kulturowych, jakie zachodzą we współczesnym świecie, skłania ku poszukiwaniu uwarunkowań ich przebiegu. Szczególnie intrygujące, a zarazem bardzo trudne do analizy wydają się zjawiska, których trajektorie rozwojowe uzależnione są od wieluróżnorodnych czynników. W niniejszym artykule podjęto próbę przybliżenia koncepcji path dependence, mieszczącej się w nurcie nowego instytucjonalizmu historycznego, która może stanowić ciekawe podejście w analizowaniu trajektorii rozwojowych różnych zinstytucjonalizowanych zjawisk społeczno-kulturowych. Przydatność analityczną charakteryzowanej koncepcji można wykazać na przykładzie przemian instytucji kultury w Polsce po 1989 roku w odniesieniu do polityki kulturalnej państwa z początkowego okresu transformacji ustrojowej.
13
Aptacy, Piotr. "Nowe formy doświadczania przestrzeni oraz tradycji kulturowych w erze komunikacji cyfrowej". Journal of Urban Ethnology 19 (20.12.2021): 171–84. http://dx.doi.org/10.23858/jue19.2021.011.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Kategoria przestrzeni obecna jest w dyskursie dotyczącym sieci komputerowych od momentu, gdy stały się one środowiskiem umożliwiającym wszelkiego rodzaju aktywność o charakterze społecznym. Zjawiska opisywane w poniższym artykule skupiają się na dwóch głównych wątkach. Pierwszym z nich jest transformacja tradycyjnie rozumianej przestrzenności (topografii) zachodząca pod wpływem połączenia technologii zdjęć satelitarnych, geolokalizacji, systemów informacji geograficznej i aplikacji mobilnych. Ich zsumowane możliwości tworzą tzw. „przestrzeń rozszerzoną”, konglomerat realnych lokalizacji i danych cyfrowych z nimi związanych. Drugim zagadnieniem są przeobrażenia, które dzięki współczesnym technologiom informacyjno-komunikacyjnym zachodzą w relacji człowieka z kulturą lokalną – jej tradycją i współczesnością.
14
Królikowski, Janusz. "Maryja i współczesny problem ciała". Sympozjum 25, nr 1 (40) (2021): 39–54. http://dx.doi.org/10.4467/25443283sym.21.004.13717.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Mary and the contemporary question of the body The question concerning human body certainly can be counted among the most urgent issues in the modern culture. Therefore theology as well has to include it among the fields of its research if it wants to participate in a most vital discussion for contemporary man. Theological tradition focuses upon the figure of Mary, and especially on Her virginity, emphasising that She has always ameliorated the profound understanding of the body and its destiny and concurrently its personal and moral context. In the face of contemporary, urgent need for the restoration of the dignity of the bodythe return to Marian devotion and following Her virtues is definitely required. Only in this perspective it is possible to grsap and properly cultivate the relation between the body and the soul and further between man and woman, and by the same token to influence the culture making it more friendly for people. Abstrakt Problematyka dotycząca ciała na pewno należy do najbardziej aktualnych we współczesnej kulturze, a tym samym także teologia musi ją uwzględniać w swoich poszukiwaniach, jeśli ma uczestniczyć w tym, co najbardziej zasadnicze dla człowieka. Tradycja teologiczna zwraca uwagę, że także postać Maryi, szczególnie Jej dziewictwo, zawsze wpływała na pogłębione rozumienie ciała i jego przeznaczenia, a tym samym na osobowe i moralne odniesienie do niego. Wobec współczesnej, pilnej potrzeby odbudowania godności ciała zachodzi między innymi wyraźna potrzeba powrotu do kultu maryjnego i do naśladowania cnót Maryi, ponieważ w tej perspektywie można uchwycić i właściwie kształtować relacje między duchem i ciałem, między mężczyzną i kobietą, a tym samym oddziaływać na kulturę, czyniąc ją bardziej przyjazną człowiekowi.
15
Sakowicz, Eugeniusz. "EDUKACJA W ISLAMIE - RETROSPEKCJA". Forum Pedagogiczne 1, nr 2 (12.11.2016): 189–205. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2011.2.10.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Nie ma religii bez edukacji. Wszystkie religie, zarówno te z przeszłości, jak i z doby współczesnej wychowują swoich wiernych. Proces edukacji przebiega zarówno w rodzinie, jak i w szkole. Islam podkreśla znaczenie edukacji jako sposobu doskonalenia człowieka. Chcąc poznać dzisiejszyświat islamu należałoby zastanowić się nad jego przeszłością. Pierwsze wieki istnienia islamu przypadały na czas określany przez kulturę Zachodu jako średniowiecze. Ukształtowane wówczas dziedzictwo kulturowe, w tym edukacja, na stałe wpisało się w dzieje tej religii. I chociaż edukacja nie miała charakteru powszechnego, to jednak zawsze podkreślano jej rangę i znaczenie. Wiedza była u muzułmanów w dużej cenie. Warto było – jak mówi tradycja tej religii – przemierzać świat, docierając do rożnych miejsc, by spotkać tam nauczycieli posiadających autorytet. Znany jest wśród muzułmanów imperatyw, powtarzany od średniowiecza po dzień dzisiejszy: „Szukajcie wiedzy, chociażby w Chinach!” Muzułmanie cenili nauczycieli jako tych, którzy uczyli życia, postępowania i w ogóle myślenia zgodnie z literą Koranu. Święta księga islamu była zawsze najważniejszym podręcznikiem zdobywania mądrości i poddawania się woli Allaha. Ważną funkcję w kulturze islamu odgrywały szkoły, w tym madrasy (medresy) nauczające dzieci i młodzież prawd wiary i w ogóle religii.
16
Ryszka, Łukasz. "The role and importance of intergenerational transfer in propagating national and cultural awareness as exemplified by the contemporary Polish minority in Germany". Family Upbringing 9, nr 1 (14.08.2014): 127–47. http://dx.doi.org/10.61905/wwr/171106.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Nasz zachodni sąsiad, Niemcy, należy do tych krajów, w którym z różnych powodów, najczęściej ekonomicznych, znalazło się kilka milionów Polaków. Niniejsze opracowanie jest pewnego rodzaju przewodnikiem po kulturze wytworzonej w Niemczech przez Polaków i środowiska polonijne w okresie budowania Unii Europejskiej. W zjednoczonej Europie mamy do czynienia z zupełnie nowymi zjawiskami w kulturze. Istnieją liczne opracowania poruszające ważne kwestie historyczne w stosunkach polsko-niemieckich, do których sięga niniejsze studium. Są to najczęściej publikacje ujmujące te zagadnienia w sposób całościowy, zarówno z perspektywy historii Polski, jak też przeszłości Niemiec, oraz wzajemnych relacji obydwu krajów. Niniejsza rozważania sięgają również do źródeł pamiętnikarskich. Uzupełnieniem tych źródeł są materiały pochodzące ze sprawozdań i raportów Senackiej i Sejmowej Komisji Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą a także z oficjalnych witryn internetowych, poświęconych licznym wydarzeniom kulturalnym ostatnich lat. Autor skupia swoją uwagę na przemianach świadomości narodowo-kulturowej Polaków w Niemczech w dwóch ostatnich wiekach, ukazując wolę trwania przy języku, wierze i kulturze swoich ojców. Obecnie, inaczej niż dawniej, Polacy nie tworzą zwartej grupy społecznej, nie mają bowiem statusu mniejszości etnicznej, dlatego ich wkład w rozwój kulturalny czy naukowy Niemiec jest mniej widoczny, mimo że w ostatnich dwudziestu latach emigrowali do Niemiec ludzie z wyższym wykształceniem, wśród nich także twórcy kultury. Chociaż w różnorodny sposób zaznaczają swoją obecność, jednak w świadomości Niemców, a zwłaszcza w mediach nie widać ich w takim wymiarze, na jaki zasługują. Konstatacje zwarte w niniejszym opracowaniu dają szereg impulsów co należy czynić, aby tę sytuację zmieniać.
17
Mikołejko, Zbigniew. "Na duchowych rozdrożach. „Nie-dualistyczne” podejście do zagadnień duchowych w prozie Olgi Tokarczuk". Slavia Meridionalis 20 (31.12.2020). http://dx.doi.org/10.11649/sm.2383.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
On Spiritual Crossroads: A “Non-Dualist” Approach to Spiritual Issues in the Prose of Olga TokarczukThe author attempts to reconstruct the spiritual structure that emerges from the literary work of Olga Tokarczuk. In his opinion, the direct context of this structure is a sense of a crisis or even the twilight of contemporary Western culture. For this reason, Tokarczuk seeks a paradoxical synthesis of antinomies which are tearing the modern world apart and which grow out of radically different intellectual, religious and civilisational traditions. Above all, she aims to combine the rational and empirical tradition of the European Enlightenment with prophetic and messianic currents, as well as elements of folk magic. For Tokarczuk, what has become a model of such a fusion is eighteenth-century Podolia, a region in the eastern borderlands of the Polish–Lithuanian Commonwealth, where numerous forms of Jewish and Christian mysticism and messianism were born in stormy historical circumstances. Na duchowych rozdrożach. „Nie-dualistyczne” podejście do zagadnień duchowych w prozie Olgi TokarczukAutor podejmuje – z perspektywy religioznawczej oraz filozoficznej – próbę rekonstrukcji struktury duchowej, która wyłania się z literackiej twórczości Olgi Tokarczuk. W jego przekonaniu bezpośredni kontekst owej konstrukcji stanowi poczucie kryzysu, a nawet zmierzchu dzisiejszej kultury Zachodu. Z tego względu Tokarczuk zmierza ku paradoksalnej syntezie antynomii rozdzierających współczesny świat, które wyrastają z radykalnie odmiennych tradycji intelektualnych, religijnych i cywilizacyjnych. Przede wszystkim Tokarczuk chodzi o zespolenie racjonalnej i empirycznej tradycji europejskiego oświecenia z nurtami profetycznymi i mesjańskimi, jak również elementami ludowej magii. Wzorem takiego rodzaju fuzji stało się dla pisarki osiemnastowieczne Podole – kraina położona na wschodnich rubieżach Rzeczpospolitej Obojga Narodów, gdzie w burzliwych okolicznościach rodziły się liczne formy mistycyzmu żydowskiego i chrześcijańskiego.