Gotowa bibliografia na temat „Teatr radiowy polski”

Tekst poświęcony jest twórczości Marii Wiercińskiej z lat 1946–1952, kiedy aktorka i reżyserka skupiła się na pracy dla radia, najpierw w Łodzi, potem we Wrocławiu. Źródłem badawczym jest rękopis Wiercińskiej, porządkujący prace radiowe oraz tekst jej słuchowiska Niebezpieczne życie (1935, premiera radiowa w reżyserii Michała Meliny w tym samym roku), dotychczas nieanalizowany i niepublikowany. Zachowany scenariusz pochodzi z 1946, wtedy Wiercińska sama reżyserowała słuchowisko (emisja 1947). Egzemplarz z notatkami i skreśleniami autorki umożliwia prześledzenie, jak rozumiała i realizowała zasady twórczości w nowym medium. Wymienione źródła oraz korespondencja Wiercińskiej potwierdzają, że radio było jej pasją, pokazują miejsce prac radiowych w jej dorobku i wpływ doświadczeń w dziedzinie recytacji na pracę z mikrofonem. Perspektywa mikrohistorii pozwala dokładnie zbadać wybraną formę działalności twórczej artystki nieco zapomnianej. Artykuł poszerza wiedzę o kobietach współtworzących polski teatr w XX wieku.

Celem artykułu jest deskrypcja sytuacji dziecka żydowskiego w Holokauście. Materiał badawczy stanowiły dla mnie słuchowiska i reportaże radiowe z lat 1950–2021 odnalezione w archiwach trzech rozgłośni radiowych: Polskie Radio w Warszawie (tu: Studio Reportażu i Dokumentu PR oraz Teatr Polskiego Radia), Polskie Radio Lublin i Polskie Radio Łódź. Do jego opracowania została wykorzystana metoda jakościowej analizy zawartości.

Historia kobiet pracujących dla Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa nie jest w pełni opisana, temat nie został pogłębiony w takim samym stopniu, jak w przypadku mężczyzn zatrudnionych bądź współpracujących z RWE. Nie oznacza to jednak, że kobiety nie miały na swoim koncie rozmaitych osiągnięć jako dziennikarki, publicystki, reportażystki czy autorki teatru radiowego; prowadziły programy, przygotowywały audycje, pogadanki, felietony, komentarze, reportaże, słuchowiska; wielokrotnie uczestniczyły również w dyskusjach okrągłego stołu prowadzonych w studiu. Do tego grona należała m.in. Aleksandra Stypułkowska (pseudonim radiowy Jadwiga Mieczkowska), jedna z najwybitniejszych komentatorek politycznych i społecznych Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Wagę jej dziennikarskiej pracy potwierdzają liczne materiały archiwalne oraz źródła literackie. Mimo pokaźnego dorobku publicystycznego i wieloletniego zaangażowania w pracę radiową postać A. Stypułkowskiej nie doczekała się pełnego opracowania. Jej przypadek nie jest jedyny, w samej Rozgłośni pracowało lub z nią współpracowało wiele wybitnych kobiet, np. Barbara Palester, Maria Danilewicz-Zielińska, Krystyna Cywińska, Maria Czapska, których okres działania czy współdziałania z RWE pozostaje pominięty w badaniach radiowych w kraju i poza nim.