Rozprawy doktorskie na temat „Religion and mitology”

Kliknij ten link, aby zobaczyć inne rodzaje publikacji na ten temat: Religion and mitology.

Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych

Wybierz rodzaj źródła:

Sprawdź 50 najlepszych rozpraw doktorskich naukowych na temat „Religion and mitology”.

Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.

Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.

Przeglądaj rozprawy doktorskie z różnych dziedzin i twórz odpowiednie bibliografie.

1

Mariotto, Marcia Carolina. "Imaginário cultural e mitologia cristã: Nossa Senhora dos Remédios em Taubaté". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2016. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/19168.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Submitted by Jailda Nascimento (jmnascimento@pucsp.br) on 2016-10-06T20:47:55Z No. of bitstreams: 1 Márcia Carolina Mariotto.pdf: 2155019 bytes, checksum: b085c9dcb65cbe11c19e0481986463f4 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-10-06T20:47:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Márcia Carolina Mariotto.pdf: 2155019 bytes, checksum: b085c9dcb65cbe11c19e0481986463f4 (MD5) Previous issue date: 2016-08-12
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The devotion to Our Lady of Remedies left Portugal and landed on Brazilian soil around the eighteenth century. It came to the village of Taubaté by a route used for internal commerce, mainly gold, between Minas Gerais and the Vale do Paraíba. In Taubaté, there was a rural neighborhood called Vale do Itaim that, from the arrival of the image around 1750 and because of the great devotion raised, now it is called neighborhood Nossa Senhora dos Remédios or, as the local people say, Remédios. From the assumption that Our Lady of Remedies belongs to the cultural imagination of the local population, the purpose of this research is understand how it is constructed and how it operates religious social imaginary in the neighborhood. For this we use authors as Claude Levi-Strauss, Marcel Mauss, Mircea Eliade, Pierre Bourdieu, Michel Foucault, among others, as well as newspapers of the nineteenth century and interviews with local residents in order to see how this Christian myth and their meanings act in the system beliefs of Our Lady of Remedies neighborhood population
A devoção a Nossa Senhora dos Remédios saiu de Portugal e aportou em terras brasileiras por volta do século XVIII. Chegou a então vila de Taubaté por um caminho de comércio interno, principalmente ouro, entre Minas Gerais e o Vale do Paraíba. Em Taubaté, havia um bairro rural chamado Vale do Itaim que, a partir da chegada da imagem por volta de 1750 e devido a grande devoção que suscitou, passou a ser chamado bairro Nossa Senhora dos Remédios ou, como dizem, bairro dos Remédios. A partir do pressuposto de que Nossa Senhora dos Remédios pertence ao imaginário cultural da população local, a proposta desta pesquisa é procurar compreender como é construído e como atua o imaginário social religioso no bairro. Para tanto utilizamos autores como Claude Lévi-Strauss, Marcel Mauss, Mircea Eliade, Pierre Bourdieu, Michel Foucault, entre outros, além de jornais do século XIX e entrevistas com moradores locais a fim de verificar como este mito cristão e seus significados atuam no sistema de crenças da população do bairro Nossa Senhora dos Remédios
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
2

Machado, Raoni Perrucci Toledo. "Esporte e religião no imaginário da Grécia Antiga". Universidade de São Paulo, 2006. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/39/39133/tde-14032007-100902/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Na Grécia Antiga, a prática esportiva, mesmo antes de ser vista como objeto pedagógico, era uma forma de transmissão cultural, tinha caráter sagrado e buscava celebrar a honra dos deuses. Independentemente dos motivos da criação desses eventos ? os Jogos Públicos, certo era que predominava seu cunho religioso, e como tal, impunham a seus participantes uma série de normas a serem seguidas. Com o tempo, os Jogos de Olímpia passaram a ganhar maior importância até chegar ao ponto de ser o acontecimento central de toda a cultura grega, interrompiam-se as guerras e uma multidão se dirigia a Olímpia para apreciar os Jogos Olímpicos. Eram nestas ocasiões que se conheciam os novos heróis, o momento em que o homem chegava mais perto dos deuses, buscando sua transcendência. Com o tempo, a condição religiosa foi sendo suplantada pelo espetáculo propriamente dito, atingindo seu auge logo após o início do domínio romano, e quase imediato declínio. Com isso, este trabalho tem como objetivo fazer uma reflexão sobre os motivos que direcionaram os antigos rituais a se tornarem os grandes Jogos, apoiado principalmente na mitologia que os sustentam. Buscar-se-á discutir os motivos que levaram o povo grego a tamanha exaltação frente a essa que foi, talvez, a mais importante manifestação social de todos os tempos
In the Ancient Greece, the sportive practice, before being seen as pedagogical object, was a form of cultural transmission, had sacred character and looked for to celebrate the honor of the gods. Independently of the reasons of the creation of these events - the Public Games, certain were that predominated its religious way, and as such, for the participants a series of norms was imposed. With the time, the Games of Olympia had started to gain greater importance until arriving at the point of being the central event of all the Greek culture, the wars were interrupted and a lot of people went directed to Olympia to appreciate the Olympics Games. They were in these occasions that the new heroes were known, the moment where the man arrived more close to gods, searching his transcendence. With the time, the religious condition was being supplanted for the spectacle properly said, reaching its peak soon after the beginning of the Roman domain, and almost immediate decline. This work has as objective to make a reflection of the reasons that made the olds rituals to become the great Games, supported mainly in the mythology. We will search to argue the reasons that had taken the Greek people the so great dither front to that it was, perhaps, the most important social manifestation of all the times
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
3

Amorim, Suenia de Sousa. "Mito, magia e religião na volsunga saga Um olhar sobre a trajetória mítica do heroi sigurd". Universidade Federal da Paraí­ba, 2013. http://tede.biblioteca.ufpb.br:8080/handle/tede/4224.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2015-04-17T15:02:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 arquivototal.pdf: 2138488 bytes, checksum: ae66b185cc75f70b808098d2382ca914 (MD5) Previous issue date: 2013-07-31
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
The epics are universal masterpieces, relentless expressions of the people‟s soul. In this way, we elected the Völsunga saga as a platform for apprehension of the Norse pre-Christian religious phenomenon essential aspects, since it presents elements such as: magic, belief in a inevitability of fate, constancy of premonitory dreams and the intervention of the mythical figure of Óðinn in its composition. As inherent to mythological construction, we identify the Hero aspect as fundamental component of this Scandinavian oral tradition.
Os épicos são obras primas universais, expressões inexoráveis da alma dos povos. Neste sentido elegemos a Völsunga Saga como plataforma para apreensão de aspectos essenciais do fenômeno religioso nórdico pré-cristão, uma vez que esta apresenta elementos tais como: magia, crença na inexorabilidade do destino, constância de sonhos premonitórios, além da intervenção constante da figura mítica de Óðinn em sua composição. Conforme inerente às construções mitológicas, identificamos aqui a figura do herói enquanto componente fundamental dessa tradição oral escandinava.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
4

Gomes, Nelson. "A BUSCA DO SAGRADO Um enfoque da religião na obra de Richard Wagner na perspectiva teológica de Paul Tillich". Universidade Metodista de São Paulo, 2013. http://tede.metodista.br/jspui/handle/tede/277.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-08-03T12:19:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 A Busca do Sagrado1 [Nelson Gomes].pdf: 517707 bytes, checksum: 75037509d44f3d96ef34d7caded4f27a (MD5) Previous issue date: 2013-09-27
Richard Wagner conceived the artwork as an activity similar to religion that should lead the human being to reflection about essential questions of his existence and conduct him to perfection. Wagner was always obsessed with the idea of redemption and his apprehension about regeneration of human being passed over of all his works. Wagner religious concepts has always been presented in his musical works and his literary essays, combining Christian and Buddhist traditions, political ideas and mythological principles that delineate his personal credo, a kind of syncretic religion in which the artwork has its place as a transcendence element, fulfilling the function to interpret the mythical symbols and making them comprehensible to human spirit perceptions. Wagner artistic ideals goes at the encounter of Paul Tillich thoughts and his Theology of Culture. Tillich states that religion is not restricted to the limits of religious temples or institutional domains, but could be found in any human expression that can manifest the ultimate concern . It can be recognized at any situation where one can find the unconditional element, in human manifestations of creativity and in culture, in honest searching for the truth or pursuing solutions to the existence adversities. Therefore, the purpose of this study is to search in Tillichian thoughts a theological correlation to redemption anxiety evidenced in Wagnerian artwork.
Richard Wagner concebia a arte como uma atividade similar à religião, que deveria conduzir o ser humano à reflexão sobre as questões principais de sua existência e levá-lo ao aperfeiçoamento. Wagner sempre foi obcecado pela ideia da redenção e a preocupação do compositor com a regeneração do ser humano perpassa toda a sua obra. Os conceitos religiosos de Wagner, presentes em sua obra musical e em seus ensaios literários, reúnem tradições cristãs e budistas, ideias políticas e preceitos mitológicos que delineiam o seu credo pessoal, uma forma de religião sincrética na qual a arte tem o seu lugar como elemento de transcendência, cumprindo a função de interpretar os símbolos míticos para torna-los compreensíveis à percepção do espírito humano. Os ideais artísticos de Wagner vão ao encontro do pensamento de Paul Tillich e a sua Teologia da Cultura. Tillich afirma que a religião não está restrita aos limites dos templos religiosos ou aos domínios institucionais, mas encontra-se em qualquer expressão humana na qual se manifeste a preocupação suprema . Ela pode ser reconhecida em qualquer situação onde se encontre o elemento incondicional, nas manifestações da criatividade humana e na cultura, na busca honesta da verdade ou na procura de solução para as adversidades da existência. Portanto, o objetivo desse estudo é buscar no pensamento tillichiano uma correlação teológica para os anseios de redenção evidenciados na obra de arte wagneriana.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
5

Justo, Ubillús Mariella Patricia. "Organización temporal de la mitología inscrita en el Manuscrito de Huarochirí". Bachelor's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2015. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/7329.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
6

Santos, Poliane Vasconi dos. "Religião e sociedade no Egito antigo : do mito de Ísis e Osíris na obra de Plutarco (I d.C.) /". Araraquara, 2003. http://hdl.handle.net/11449/93452.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Ivan Esperança Rocha
Banca: Andrea Lucia Dorini de Oliveira Carvalho Rossi
Banca: Antonio Brancaglion Júnior
Resumo: Osíris foi um dos deuses mais importantes dentro do panteão da civilização egípcia. Encontramos alusões ao seu mito desde o começo da era dinástica até o período greco-romano, onde temos a síntese realizada por Plutarco (45-120 d.C.) no seu tratado sobre Ísis e Osíris. Através da análise desse mito, tal como narrado por Plutarco, pode-se perceber que sua influência foi muito profunda e marcante na história do Egito abrangendo questões referentes aos aspectos principais dessa sociedade. Seu mito respondia questões e anseios pertinentes a todos os egípcios sendo dessa forma adorado em todo o país. Possuía características e funções como deus relacionado aos ciclos da natureza, como a Lua, o Nilo e o grão, como mantenedor da ordem e da sucessão real e fundamentalmente como aquele que transcendeu a morte e foi reinar no Ultra-Tumba, tornando-se rei e juiz desse mundo. Portanto, nosso objetivo será mostrar que o mito de Osíris estava relacionado com todos os aspectos da vida egípcia, da paz à guerra, da seca à enchente, da peste à abundância, da posição divina do faraó à dureza da servidão e fundamentalmente, da vida à morte. Conseguindo, assim, abarcar em sua personalidade divina todos os atributos necessários para solucionar e satisfazer as necessidades de todos os estratos sociais, do rei ao servo.
Abstract: Osiris was one of the most important divinities inside the panteon of Egyptian civilization. We find hints of this myth since the beginning of the Dynastyc era until the Greco-Roman period, in which we have the syntesis made by Plutarch (45-120 A.D.) in his work about Isis and Osiris. Analyzing the myth of Osiris, as it is narrated by Plutarch, we can realize that its influence was very deep and very important in the history of Egypt, reaching questions concerning the main features of this society. The myth of Osiris answered questions and wishes which were pertinent to all egyptians, so that it was adored in entire country. It possessed characteristics and functions as god related to the cycles of nature, like the Moon, the Nile River and the seed; as keeper of order and of regal succession and, fundamentally, as the one which transcended the death and went to reign in Over-Grave, becoming king and judge of that world. Thus, our purpose will be to show that the myth of Osiris was related to all features of Egyptian life, from peace to war, from dryness to inundation, from plague to plenty, from the divine position of the king to the hardness of servitude, and fundamentally, from life to death. So, the myth of Osiris got to embrace, in its divine personality, all the necessary attributes to resolve and to satisfy the needs of all social classes, from the king to the serf.
Mestre
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
7

Santos, Poliane Vasconi dos [UNESP]. "Religião e sociedade no Egito antigo: do mito de Ísis e Osíris na obra de Plutarco (I d.C.)". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2003. http://hdl.handle.net/11449/93452.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:39Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2003-09-26Bitstream added on 2014-06-13T20:28:15Z : No. of bitstreams: 1 santos_pv_me_assis.pdf: 683228 bytes, checksum: a1b11b554219e8c3ebbb9a4f2c9ad14e (MD5)
Osíris foi um dos deuses mais importantes dentro do panteão da civilização egípcia. Encontramos alusões ao seu mito desde o começo da era dinástica até o período greco-romano, onde temos a síntese realizada por Plutarco (45-120 d.C.) no seu tratado sobre Ísis e Osíris. Através da análise desse mito, tal como narrado por Plutarco, pode-se perceber que sua influência foi muito profunda e marcante na história do Egito abrangendo questões referentes aos aspectos principais dessa sociedade. Seu mito respondia questões e anseios pertinentes a todos os egípcios sendo dessa forma adorado em todo o país. Possuía características e funções como deus relacionado aos ciclos da natureza, como a Lua, o Nilo e o grão, como mantenedor da ordem e da sucessão real e fundamentalmente como aquele que transcendeu a morte e foi reinar no Ultra-Tumba, tornando-se rei e juiz desse mundo. Portanto, nosso objetivo será mostrar que o mito de Osíris estava relacionado com todos os aspectos da vida egípcia, da paz à guerra, da seca à enchente, da peste à abundância, da posição divina do faraó à dureza da servidão e fundamentalmente, da vida à morte. Conseguindo, assim, abarcar em sua personalidade divina todos os atributos necessários para solucionar e satisfazer as necessidades de todos os estratos sociais, do rei ao servo.
Osiris was one of the most important divinities inside the panteon of Egyptian civilization. We find hints of this myth since the beginning of the Dynastyc era until the Greco-Roman period, in which we have the syntesis made by Plutarch (45-120 A.D.) in his work about Isis and Osiris. Analyzing the myth of Osiris, as it is narrated by Plutarch, we can realize that its influence was very deep and very important in the history of Egypt, reaching questions concerning the main features of this society. The myth of Osiris answered questions and wishes which were pertinent to all egyptians, so that it was adored in entire country. It possessed characteristics and functions as god related to the cycles of nature, like the Moon, the Nile River and the seed; as keeper of order and of regal succession and, fundamentally, as the one which transcended the death and went to reign in Over-Grave, becoming king and judge of that world. Thus, our purpose will be to show that the myth of Osiris was related to all features of Egyptian life, from peace to war, from dryness to inundation, from plague to plenty, from the divine position of the king to the hardness of servitude, and fundamentally, from life to death. So, the myth of Osiris got to embrace, in its divine personality, all the necessary attributes to resolve and to satisfy the needs of all social classes, from the king to the serf.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
8

Silva, Diego Lopes da. "O bestiário apocalíptico como metáfora para helenização do oriente próximo : formas possíveis da "quarta besta" de Daniel serem identificadas como Alexandre, o grande". reponame:Repositório Institucional da UnB, 2010. http://repositorio.unb.br/handle/10482/7840.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Submitted by Allan Wanick Motta (allan_wanick@hotmail.com) on 2011-05-05T18:08:24Z No. of bitstreams: 1 2010_DiegoLopesdaSiva.pdf: 2765702 bytes, checksum: 8c5e5933c1c113b092b3b03de9277f06 (MD5)
Approved for entry into archive by Daniel Ribeiro(daniel@bce.unb.br) on 2011-05-18T00:43:19Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2010_DiegoLopesdaSiva.pdf: 2765702 bytes, checksum: 8c5e5933c1c113b092b3b03de9277f06 (MD5)
Made available in DSpace on 2011-05-18T00:43:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2010_DiegoLopesdaSiva.pdf: 2765702 bytes, checksum: 8c5e5933c1c113b092b3b03de9277f06 (MD5)
O presente trabalho historiográfico trata de uma possível apropriação cultural judaica de mitos, ideias e imagens orientais. Tendo como base o texto de Dn 7, visa rastrear o arcabouço imagético das bestas, focando especialmente no quarto animal, que o texto descreve apenas como sendo “terrível, extremamente forte e detentor de dentes de ferro e garras de bronze”. Analisando as características desse animal misterioso, pode-se traçar um paralelo com o animal descrito na suposta viagem de Alexandre, o Grande, para a Índia, estória narrada na carta falsamente atribuída a Aristóteles, e inserida no Romance de Alexandre. A descrição dos animais pelos autores é muito semelhante, e considerando o fascínio que Alexandre exercia sobre o autor de Dn, pode-se afirmar que é plausível que esse animal descrito na visão possa ser o rinoceronte indiano, descrito na carta falsamente atribuída a Aristóteles como sendo o odontotyrranus. Vale ressaltar que, mesmo num suposto judaísmo “fechado” aos intercâmbios culturais, o autor de Dn acaba por usar ideias originalmente pagãs e imagens greco-orientais para se reafirmar culturalmente e rechaçar a possível influência helenística sobre os costumes religiosos judaicos. _________________________________________________________________________________ ABSTRACT
The present historiographical work aims at expressing the possible Jewish cultural appropriation related to myths, ideas and Oriental images. Having Dn 7 as a source text, I intend to track down the beasts’ framework, focusing mainly on the fourth animal, only described as being “exceeding dreadful, whose teeth were of iron, and his nails of brass”. Analyzing these mysterious animal features, a parallel between the animal described in the supposed Alexander the Great trip to India, story narrated in the false letter attributed to Aristotle, and later inserted in the Alexander Romance. The animals’ descriptions made by the authors are very alike, and regarding the fascination that Alexander exerted upon the author of Dn, it is plausible to affirm that the animal described in the vision can be the Indian Rhinoceros, Odontotyrranus. It is worth emphasizing that even in a Judaism closed to cultural interchanges, the author of Dn ends up using prior pagan ideas, and Greek/Oriental images to culturally reaffirm himself and reject an imminent Hellenic influence over the religious Judaic customs.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
9

Guerra, Filho Willis Santiago. "Dimensão psicopolítica da religião: uma abordagem de caráter reflexivo". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2018. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/21622.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Submitted by Filipe dos Santos (fsantos@pucsp.br) on 2018-11-22T11:45:23Z No. of bitstreams: 1 Willis Santiago Guerra Filho.pdf: 1508134 bytes, checksum: 87ea71067acd1867822588296435a4c4 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-11-22T11:45:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Willis Santiago Guerra Filho.pdf: 1508134 bytes, checksum: 87ea71067acd1867822588296435a4c4 (MD5) Previous issue date: 2018-09-24
Fundação São Paulo - FUNDASP
Starting from the consideration that the constitution of human subjectivity has as one of its a priori, as well as language, the way in which we relate to the religious dimension, this research focus on the psycho-political component that is present there, pointing out to possibilities of introducing the concern with this dimension in the clinical and private treatment, as in the political and public engagement of the subjects in the contemporary world. Hence the reflexive character attributed to such investigation, to apply to itself, which had as one of its axes that epistemological, in order to highlight the religious a priori that there is in all investigation of and interference in human subjectivity. In order to understand the current situation of the individuals that we are, individually and collectively, so that it could be adequately inquired, we provided to combine approaches from philosophy and psychoanalysis, which proved to be capable of contributing to reveal the psycho-political dimension of religion
Partindo da consideração de que a constituição da subjetividade humana tem como um de seus a priori, assim como a linguagem, o modo como estabelecemos relação com a dimensão religiosa, encetou-se investigação sobre o componente psicopolítico que ali se faz presente, apontando para possibilidades de se introduzir a preocupação com esta dimensão assim no tratamento clínico, privado, como no engajamento político, público, dos sujeitos na contemporaneidade. Daí o caráter reflexivo que se atribui a tal investigação, de se aplicar a si mesma, que teve como um de seus eixos aquele epistemológico, a fim de evidenciar o a priori religioso que há em toda investigação da e interferência na subjetividade humana. Para que a situação atual dos sujeitos que somos, individual e coletivamente, pudesse ser adequadamente inquirida, procurou-se conjugar enfoques oriundos da filosofia e da psicanálise, capazes de contribuir para revelar a dimensão psicopolítica da religião
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
10

Depaz, Toledo Silvestre Zenón. "La Cosmo-Visión andina en el manuscrito de Huarochirí". Doctoral thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2014. https://hdl.handle.net/20.500.12672/10942.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Publicación a texto completo no autorizada por el autor
Señala que el manuscrito de Huarochirí es un texto prístino en la tradición cultural andina, escrito en quechua entre finales del siglo XVI y principios del siglo XVII en una zona por donde discurrió, desde los orígenes de la civilización andina, la influencia de sus principales corrientes culturales. Su anónimo autor explicita desde el inicio su voluntad de preservar y dar continuidad a la memoria del mundo (pacha) y la vida (kawsaynin) precedente a la llegada de los conquistadores europeos, testimoniando una experiencia cuyo carácter holístico –cósmico- destaca. Por tanto, el trasfondo discursivo de aquel texto está deliberadamente constituido por lo que solemos denominar “horizonte de sentido”, dimensión constituida por el conjunto de creencias raigales (feniyuq) que dan soporte a la experiencia, cosa que su autor señala en la breve introducción al manuscrito legado. Con ello, los discursos que hilvana ponen en juego elementos de alcance ontológico, epistémico y axiológico que brotan de un fondo simbólico traducido en relatos míticos e históricos que dan curso a sus orientaciones de sentido, proveyendo así tres dimensiones en que discurre el sentido: el del símbolo, el del mito y el de la historia. Se trata de una sabiduría de raigambre colectiva que se caracteriza por favorecer una sensibilidad atenta al cosmos, concebido como una totalidad viviente y sapiente constituida por diversas comunidades de vida interrelacionadas, de la que hacen parte las comunidades humanas. El término cosmo-visión que hemos consignado en el título de esta investigación busca dar cuenta de esa sensibilidad, que traduce una experiencia cósmica, con arraigo en el mundo (pacha) y atenta a los ritmos y señales de ese mundo. Por su posicionamiento fronterizo no sólo entre la oralidad y la escritura, sino también entre la civilización andina desde la que emerge y la civilización europea a la que asoma con intención testimonial, aquel manuscrito provee condiciones excepcionales para un abordaje filosófico, crítico y dialogante. Atendiendo a ello, y como un modo de dar continuidad en nuestros tiempos al diálogo abierto por aquel texto, buscamos situar la interpretación que proponemos en una posición epistémicamente fronteriza entre saberes de raigambre colectiva y soporte simbólico, y el proyecto filosófico de saber crítico, argumentativo y conceptual, compartiendo igualmente el propósito de mantener viva la tradición cultural andina manifestado por el autor de aquel manuscrito, que como toda tradición viviente es heterogénea y cambiante, capaz de asimilar nuevos elementos, incorporándolos a su matriz de sentido.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
11

Nallini, Gisele. "Dioniso n Os Sertões brasileiros: a experiência religiosa do Teatro Oficina". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2012. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/1877.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-04-25T19:20:24Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Gisele Nallini.pdf: 7549736 bytes, checksum: 616e854fe956ceae423268deedf357e3 (MD5) Previous issue date: 2012-12-07
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The following research embraces the concepts about syncretism by the religious and cultural approach, showing the construction of identity through metamorphosis and utopia as a source of choices based on desires. Beginning these investigation we can observe a parallelism of historicity of one of the icons from the Brazilian Theater the Associação Teatro Oficina Uzyna Uzona demonstrating its process of identity metamorphosis through utopias possibilities without losing sight of historical facts and the concepts about syncretism of what refer to its approach onto the religious and cultural experiences, build within its identity. Elements interculturally grounded and juxtaposed with the social history, politics and economy found between the years of 1958 and 1982. In the elapse of this historiographical path we face the formation of an esthetic that would become the boundary of staging of Oficina, with its biggest part based in the Greek theater and the creation of the tragedy and its founder god Dionysus. Bold esthetic and irreverent conception that includes the audience as an actor during the staging, at the same time as Zé Celso internalizes in front of its desires, in his repertory, the experiencing of languages that surpass the limits of creation, seeking relate in a permanent dialogue the performing arts, the music, the religion, the video and the cinema. Entanglements that made possible the conception of many DVDs preserving the group memory. We extracted the filmography of its performing from OS SERTõES, based on the literary work of Euclides da Cunha, adapted by Zé Celso, putting special attention to the DVD: O HOMEM II Da Revolta ao Trans-Homem, appointing new meanings of the experiences in the religious symbolic filed, cross-culturally composed in a specific scene the image kiss comparing to the classic Euclides da Cunha, Os Sertões
A presente pesquisa abarca os conceitos sobre sincretismo pelo viés religioso e cultural, apontando a construção da identidade via metamorfose e da utopia como fonte das escolhas pautada nos desejos. Partindo dessa investigação observamos um paralelismo da historicidade de um dos ícones do Teatro brasileiro a Associação Teatro Oficina Uzyna Uzona demonstrando seu processo de sua metamorfose identitária via possibilidades utópicas, sem perder de vista os acontecimentos históricos e os conceitos sobre sincretismo, no que se refere a abordagem das experiências religiosas e culturais, contidas na construção dessa identidade. Elementos interculturalmente alicerçados e justapostos com a história social, política e econômica encontrados entre os anos de 1958 a 1982. No decorrer deste percurso historiográfico nos deparamos com a constituição de uma estética que viria a ser um marco nas encenações do Oficina, pautados em grande parte no teatro grego com a criação da tragédia e de seu deus fundador Dioniso. Concepção estética ousada e irreverente, que inclui a plateia como atuador durante as encenações, ao mesmo tempo em que Zé Celso introjetava diante de seus desejos, em seu repertório, a experimentação de linguagens que ultrapassaram os limites da criação, buscando relacionar, em permanente diálogo, às artes cênicas, a música, a religião, o vídeo e o cinema. Entrelaçamentos que viabilizaram a concepção de diversos DVDs preservando a memória do grupo. Extraímos então a filmografia da encenação de OS SERTõES, baseado na obra de Euclides da Cunha, adaptada por Zé Celso, dando especial atenção ao DVD: O HOMEM II Da Revolta ao Trans-Homem, apontando ressignificações das experiências no campo simbólico religioso, inter-culturalmente constituídos em uma cena específica o beija das imagens comparando-a ao clássico de Euclides da Cunha, OS SERTÕES
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
12

Nascimento, Celso Gestermeier do. "O contato tupi : imagens e apropriações". [s.n.], 1996. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/279327.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Robin Michael Wright
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-07-21T07:53:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Nascimento_CelsoGestermeierdo_M.pdf: 4328138 bytes, checksum: fb471d1b7b29a5afa12381a5624a1399 (MD5) Previous issue date: 1996
Resumo: Não informado
Abstract: Not informed
Mestrado
Mestre em Antropologia
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
13

Veiga, Juracilda 1956. "Cosmologia e praticas rituais Kaingang". [s.n.], 2000. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/281043.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Vanessa Rosemary Lea
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-08-12T01:45:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Veiga_Juracilda_D.pdf: 33518274 bytes, checksum: bffe4891edc279e831b3538935416e79 (MD5) Previous issue date: 2000
Resumo: Essa tese busca compreender a cosmologia Kaingang a partir de três rituais: A festa do Kuiâ (xamã), A festa do Kikikoi e o Ritual de purificação da viúva. Esses três rituais simbolizam diferentes tempos que estou chamando de os três tempos do mundo, considerando que a cosmologia Kaingang está assentada sobre ciclos de conflagração e regeneração da terra. Esses rituais que tomam de empréstimos alguns símbolos cristãos estão, no entanto, profundamente pautados sobre uma concepção própria do mundo, justificados por mitos que são atualizados durante suas celebrações. Esses três rituais estão relacionados à celebração da agricultura, à volta dos mortos numa festa de confraternização entre vivos e mortos e na posterior separação desses espaços. o estudo dos três rituais mencionadospermite perceber que as referências cosmológicas dos Kaingang estão sustentadasem símbolos multireferenciais que se recobrem. As variações encontradas podem ser explicadas como um mesmo ciclo ritual que se partiu, ou como o desenvolvimento de diferentes tradições que, no entanto, expressam uma mesma simbologia: A vida na terra é dependente do destino dos mortos porque a sociedade dos vivos é eternamente recriada pelos ancestrais mortos: "nossos troncos ", "nossos antigos ". A cosmologia Kaingang está também ancorada na possibilidade de contato, entre diferentes espécies de espíritos, que habitam o cosmos, realizados através da capacidade de comunicação dos humanos com eles e da metamorfose entre diferentes maneiras de ser
Abstract: This thesis aims at understanding Kaingang cosmology by studing three rituais: the Kuiâ (shaman) Celebration, the Kikikoi Festival, and the Widowed Person's Purification Ritual. These three rituais symbolize different times which I called the three times o, the world, taking in to account the fact that the Kaingang cosmology rests on cycles of earth conflagration and regeneration. These rituais, even though borrowing some Christian symbols, are profoundly supported on their own conception of the world. They are justified by myths that, at the same time, are updated during the ritual celebration. Such rituais are related to the agriculture's celebration, the return of the dead for a reunion festivity with the living, and the later return to their original places. The study of the three mentioned rituais allows us to realize that the cosmological references of the Kaingang are founded on multireferencial symbols which re-cover themselves. The variations found can be accounted for either as the same ritual cycle that has been splitted up, or as the development of different traditions which, on the other hand express the same symbology: life on earth depends upon the destiny of the dead because society of the living is eternally recreated by the dead ancestors ("our trunk", "our ancienr). The Kaingang cosmology is also anchored on the possibility of the contact between distinct species of spirits which inhabit the cosmos. These contacts are made by means of the human communication capacity with those spirits and by the possible metamorphosis between different conditions of being
Doutorado
Doutor em Antropologia Social
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
14

Perez, Reyna Carlos Francisco. "O ritual Andino Santiago : uma interpretação etnocinematografica". [s.n.], 2003. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/284840.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Marcius Soares Freire
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes
Made available in DSpace on 2018-08-03T16:06:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PerezReyna_CarlosFrancisco_D.pdf: 9529260 bytes, checksum: 35635883ad1446bd3253b7a4130163ec (MD5) Previous issue date: 2003
Resumo: Esta pesquisa é o resultado de um estudo etnocinematográfico no qual procuramos reinterpretar, com e no filme, o rito andino de marcação do gado denominado Santiago, que a comunidade camponesa de Auray (Andes Centrais do Peru) celebra todo dia 25 de julho de cada ano. O reconhecimento da complexidade dessas crenças e práticas religiosas é muito importante e decisivo por duas preocupações, a saber: para a percepção e o entendimento do pensamento do povo dos Andes Centrais com relação ao aumento, à diminuição e à proteção do gado e, sobretudo, com relação às condições sociais e naturais em que essas práticas se realizam hoje. Fundamentalmente, desde seu viés metodológico, este trabalho procura contribuir com uma reflexão sobre a utilização dos métodos audiovisuais como instrumentos de observação, transcrição e interpretação antropológica dos processos rituais. Destarte, esta pesquisa, animada pela ausência de trabalhos contemporâneos sobre o rito andino Santiago, deixa de lado as formas tradicionais e clássicas de coleta de dados e procura diálogos, pontos de convergência e novos métodos de aproximação com outros territórios, de maneira especial o cinema
Abstract: This research is lhe result of an elhnocinematographical study in which we have tried to reinterpret wilh and in lhe film, lhe Andean ritual aet of lhe cattle branding named SanUago, which the country community from Auray (lhe Peruvian Central Andes) celebrate on the 25h of Ju/y every year. The acknowledgement about the eomplexity of lhe se creeds and religious performances is very important and decisive, conceming the perception and understanding of lhe Central Andean people's way of lhinking not on/y about lhe increase, lhe reduction, lhe cattle protection but also, and above alI, about the natural and social conditions in which these funetions are performed nowadays Basical/y, from lhe melhodological sloping on, this work looks forward to eontributjng to a reOeeUon about lhe usage lhe audiovisual methods as observation instruments, anthropological transcription and interpretation of lhe ritual proceedings. Thus, lhis research, moUvaled by lhe laek of contemporary pieces of work aOOut the SanUago Andean ritual act puts the traditional and lhe elassieal data colleting aside and looks for dialogues, converging points and new approaching melhods with olher dominions, especial/y lhe cinema
Doutorado
Doutor em Multimeios
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
15

Groisman, Alberto. "Eu venho da floresta: ecletismo e praxis xamanica daimista no ceu do mapia". reponame:Repositório Institucional da UFSC, 1991. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/75791.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina. Centro de Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2012-10-16T04:28:01Z (GMT). No. of bitstreams: 0Bitstream added on 2016-01-08T17:09:25Z : No. of bitstreams: 1 81577.pdf: 6760783 bytes, checksum: 8bb032b2ca0aec827a29ff8d2c2acc77 (MD5)
O presente trabalho aborda aspectos ligados à cosmovisão, às representações e às práticas rituais e sociais existentes na comunidade "Céu do Mapiá", sede do Centro Eclético de Fluente Luz Universal Raimundo Irineu Serra (CEFLURIS). O CEFLURIS é uma entidade espiritualista, fundada em 1974 por Sebastião Mota Melo, o Padrinho Sebastião, que promove o uso religioso e ritual do "Santo Daime". O "Santo Daime" é uma substância sagrada, elaborada a partir do cozimento ritual das plantas Banisteriopsis Caapi, o cipó "Jagube", e Psichotria Viridis, a "folha rainha".O trabalho compara o uso do "Santo Daime", com o uso indígena de "substâncias sagradas " da região e de outras partes do planeta, em especial as elaboradas a partir da Banisteriopsis, com objetivos divinatórios, revelatórios e terapêuticos, identificando o grupo como campo de emergência de uma "práxis xamânica", de contato com o mundo espiritual. A esta configuração xamânica associa-se a noção de "ecletismo", ou seja, a abertura da cosmologia daimista a contribuições de outras exegeses espiritualistas e/ou esotéricas, o Kardecismo e a Umbanda, entre outras. Por fim, estabelece como o saber xamânico que acompanha as"substâncias sagradas", manifesta-se, em forma de "práxis" num contexto não-indígena.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
16

Silva, Ruan Ives Ferreira da. "Confluências culturais : simbologias compartilhadas entre os espanhóis e os incas entre os anos de 1560 a 1620 /". Franca, 2018. http://hdl.handle.net/11449/166412.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Ana Raquel Marques da Cunha Martins Portugal
Banca: Marcos Sorrilha Pinheiro
Banca: Alexandre Camera Varelha
Resumo: O presente trabalho tem como proposta encontrar e analisar símbolos compartilhados entre os espanhóis e os incas, a partir do século XVI, no que se refere ao uso de ervas em rituais, levando-se em consideração que com a conquista do Novo Mundo entram em choque duas cosmologias: a do espanhol e a do indígena. E os evangelizadores buscam no discurso religioso europeu do século XVI entender e explicar o nativo. Por isso,dentro desta retórica da alteridade, de base religiosa, propagada pelo evangelizador,e pelo prisma da mediação cultural que nos proporciona base para uma abordagem interpretativa das crônicas, entende-se que este choque gera uma confluência entre as culturas onde a idolatria serve como parâmetro mediador e como uma linguagem que conecta uma cultura à outra.Sob esta perspectiva, temos como objetivo analisar as crônicas de José de Acosta, José Pablo Arriaga e Cristóbal de Albornoz buscando compreender a retórica do evangelizador que interpreta os signos religiosos para criar um plano de comunicação entre as culturas e como, neste plano, os signos das culturas são compartilhados.
Resumen: El presente trabajo tiene como propuesta encontrar y analizar símbolos compartidos entre los españoles y los incas, a partir del siglo XVI, en lo que se refiere al uso de hierbas en rituales, teniendo en cuenta que con la conquista del Nuevo Mundo entran en shock dos cosmologías: la del español y la del indígena. Y los evangelizadores buscan en el discurso religioso europeo del siglo XVI entender y explicar el nativo. Poreso dentro de esta retórica de la alteridad, de base religiosa, propagada por el evangelizador, y por el prisma de la mediación cultural que nos proporciona base para un abordaje interpretativo de las crónicas, se entiende que este choque genera una confluencia entre las culturas donde la idolatría sirve como una " parámetro mediador y como un lenguaje que conecta una cultura a otra. En esta perspectiva, tenemos como objetivo analizar las crónicas de José de Acosta, José Pablo Arriaga y Cristóbal de Albornoz buscando comprender la retórica del evangelizador que interpreta los signos religiosos para crear un plan de comunicación entre las culturas y cómo, en este plano, los signos de los cultivos son compartidos.
Mestre
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
17

Martel, Paredes Víctor Arturo. "Cambios semánticos en el léxico relacionado a la cosmovisión ashaninka del Bajo Perené generados por el adoctrinamiento de la iglesia adventista". Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2009. https://hdl.handle.net/20.500.12672/947.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Este trabajo, financiado por la Unidad de Investigación y la Facultad de Letras y Ciencias Humanas de la Universidad Nacional Mayor de San Marcos, pretende ser una respuesta al interés por el estudio sobre el contacto tan prolongado de nuestros pueblos amazónicos con el pensamiento católico. Muchos han sido hasta ahora los trabajos antropológicos que han descrito e interpretado el mundo amazónico, y algunos, y más recientes, han dedicado sus esfuerzos a explicar los cambios sociales a través de ámbitos como la escuela, la participación femenina en el desarrollo, el mercado laboral, la inmigración, etc. Hemos tratado en esta oportunidad la relación ashaninka- iglesia adventista, a través de los cambios producidos en las significaciones de su léxico relacionado a un aspecto básico de su forma de vida como pueblo: su cosmovisión. Refiriéndonos concretamente al estudio en sí, describiremos a continuación las partes de la investigación: En el primer capítulo se encuentran las motivaciones para desarrollar el presente estudio. Formulamos el problema y damos una hipótesis como respuesta, así mismo establecemos objetivos que nos ayude a responder el problema planteado, esto es, sustentar nuestra hipótesis. En el segundo capítulo presentamos el sustento teórico sobre el cual se basará la explicación que se pretende. El cambio lingüístico que aquí nos ocupa se refiere a aspectos semánticos, en cuanto a la divergencia que se observa en las definiciones actuales de ciertas entidades con respecto a las definiciones textuales recabadas en las fuentes bibliográficas de estudios pretéritos sobre la cultura en sus distintas regiones. En el tercer capítulo damos información etnográfica del grupo a investigar, es decir, el grupo ashaninka del Bajo Perené. Hacemos una breve anotación de los sucesos más significativos en lo que respecta a su conquista subjetiva por parte de los misioneros franciscanos y adventistas. Aunque se trata de un tema muy amplio, delimitamos este tema a los hechos históricos más importantes que nos den una guía de la trayectoria y conflictos que ha tenido este grupo étnico frente a las nuevas ideologías, es decir, el cristianismo. El cuarto capítulo viene a ser la presentación de la información recogida sobre las definiciones textuales tanto de la bibliografía revisada (datos diacrónicos) como de las declaraciones actuales de los informantes (datos sincrónicos) estableciendo así un parangón para dilucidar de mejor manera qué procesos de cambio social se reflejan en el corpus. En el capítulo cinco procedemos a analizar descomposicionalmente el léxico para explicar los cambios semánticos en este nivel. Los componentes del léxico no son otra cosa que las propiedades o las predicaciones con las cuales se relaciona el referente en términos de pertenencia a un conjunto denotacional específico, p.ej.: maninkari son los seres que son sobrenaturales, no perceptibles cuyo proceder no es perjudicial para el ashaninka: maninkari: [+humano], [+abstracto], [-perjudicial], [-terrestre] (maninkari pertenece al conjunto de los seres humanos, que son abstractos, que no son perjudiciales y cuyo habitat no se encuentra en la tierra; esto también indica una relación de intersección de conjuntos por la conjunción de propiedades). Los valores que se le asigna nos ayudarán a explicar los cambios semánticos a nivel componencial en una perspectiva diacrónica, es decir, qué aspecto de sus propiedades ha devenido en un cambio sistemático. Para el ejemplo maninkari veremos que principalmente es la consideración de estos seres como perjudiciales por considerarlos la causa de extravíos y desapariciones de familiares en el bosque, por lo que el contacto con estos seres sería más próxima que la definición que mostramos en el ejemplo anterior, esto sería: [+humano], [-abstracto], [+perjudicial], [+terrestre]. Luego pasamos a interpretar los resultados del análisis propuesto. En el capítulo seis presentamos las conclusiones del análisis. Determinamos si éstas corresponden a lo expresado por la hipótesis que trata de responder al problema planteado. Asimismo, ofrecemos recomendaciones para poder abordar este estudio de una manera viable sobre otras regiones o grupos étnicos; y luego, nos preguntamos qué otras aplicaciones son dables gracias a los insumos recogidos en el trabajo de campo. Finalmente en anexos tendremos las herramientas metodológicas utilizadas para esta investigación, así como la transcripción íntegra de las entrevistas registradas en cinta magnetofónica.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
18

Rodríguez, Sumar Paloma. "Portavoces de las wak'as: el papel de las autoridades religiosas femeninas en Cajatambo, Siglo XVII". Master's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2017. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/9826.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
El siguiente trabajo analiza la importancia de las mujeres indígenas en el mundo andino y su rol protagónico en el ámbito religioso, específicamente durante la “Extirpación de Idolatrías” en el Virreinato del Perú, a lo largo del siglo XVII. Las autoridades religiosas femeninas de la época lucharon contra la imposición de la religión y cultura católica –traída al continente americano por los españoles– y también por la supervivencia de sus costumbres. Estas mujeres mantuvieron las tradiciones y cultos andinos vivos al readaptar y dinamizar su propia cultura. Esto fue logrado, a su vez, gracias a la apropiación de las mismas estrategias desplegadas por los evangelizadores católicos, como una forma de resistir la nueva dominación y de preservar su mundo y equilibrio el que ya se empezaba a resquebrajar durante la Colonia.
The following paper analyzes the relevance of indigenous women within the Andean world and their lead role in the religious sphere, specifically during the “Extirpation of idolatries” in the Viceroyalty of Peru throughout the XVII century. The female religious authorities of the time fought against the imposition of the catholic religion and culture –brought by the Spanish into the American continent– and also for the survival of their customs. These women kept the Andean traditions and cults alive by re-adapting and energizing their own culture. This was achieved, in turn, thanks to the appropriation of the same strategies deployed by the catholic evangelists, as a way to resist the new domination and to preserve their world and their “Cosmos”, which was already starting to crack during the Colony.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
19

Dantas, Camilo de Jesus. "A religiosidade grega e a tragédia ática no jovem Nietzsche (1869-1875)". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2018. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/21117.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Submitted by Filipe dos Santos (fsantos@pucsp.br) on 2018-06-06T12:07:35Z No. of bitstreams: 1 Camilo de Jesus Dantas.pdf: 1072364 bytes, checksum: 3c72637c93d07f5a70923b8d93da22a0 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-06-06T12:07:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Camilo de Jesus Dantas.pdf: 1072364 bytes, checksum: 3c72637c93d07f5a70923b8d93da22a0 (MD5) Previous issue date: 2018-03-19
This final paper approaches the relation between Greek religiosity, and the Attica tragedy in the final stage of Friedrich Nietzsche’s thinking and it intends to explain the relevance of the religion within the Hellenic cultural development process. It intends, from Nietzsche’s writings during the years of 1869 to 1875, handled by interpreters, Hellenists and old Greek texts, to achieve a clearer comprehension as religion, from which soil the Greek art has come, in a special way the tragedy. It is, therefore, an investigation of how in the light of the young Nietzsche´s Philosophy would have been articulated religiosity and art in ancient Greece
A presente dissertação aborda a relação entre a religiosidade grega e a tragédia ática na fase inicial do pensamento de Friedrich Nietzsche, com a intenção de explicitar a relevância da religião dentro do processo de desenvolvimento cultural helênico. Pretende-se, a partir dos escritos de Nietzsche compreendidos entre os anos de 1869 a 1875, apoiados por intérpretes, helenistas e textos da Antiguidade grega, chegar a uma compreensão mais clara da religião como solo do qual floresceu a arte grega, em especial a tragédia. Trata-se, portanto, de uma investigação de como teria se articulado a religiosidade e a arte na Grécia Antiga à luz da filosofia do jovem Nietzsche
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
20

Torrejon, Pizarro Elmer Antonio. "El mundo religioso de los Luya y Chillaos. Un análisis contemporáneo en los pueblos de la provincia de Luya – Amazon". Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2007. https://hdl.handle.net/20.500.12672/1062.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
La investigación se basó en la descripción y análisis de la religión y cosmovisión de 09 pueblos de la Provincia de Luya, entendidas dentro del proceso histórico marcado por las influencias determinantes del contexto ecológico y sociocultural. El mundo religioso de estos pueblos es un espacio que permite entender el orden, estructura y organización de estas sociedades contemporáneas en un marco temporal, influenciados por el desarrollo civilizatorio de la sociedad y el medio ambiente. Es en este espacio que se han reproducido representaciones materializadas de un conjunto de arquetipos ideológicos que han potencializado históricamente las formas de organización social entre los pueblos de la provincia. Esta propuesta temática me conllevó a investigar las bases conceptuales del pensamiento y la subjetividad de estos pueblos, que arrastran una tradición religiosa a través de un conjunto de construcciones simbólicas, ya sean orales o materiales que en muchos casos han perdurado en el tiempo, y continuamente se manifestaron en la organización social.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
21

Takatuzi, Tatiana. "Aguas batismais e santos oleos : uma trajetoria historica do aldeamento de Atalaia". [s.n.], 2005. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/281412.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: John Manuel Monteiro
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-08-05T04:54:07Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Takatuzi_Tatiana_M.pdf: 956926 bytes, checksum: 3e0774422f5a00e1452a76d0361f80f5 (MD5) Previous issue date: 2005
Resumo: O presente trabalho acompanha a trajetória histórica de Atalaia, um aldeamento composto por índios Kaingang que teve sua concepção no governo da Capitania de São Paulo durante o processo de colonização dos Campos de Guarapuava na primeira metade do século XIX. Registros eclesiásticos, listas nominativas e relatos de Francisco das Chagas Lima, principal pároco que permaneceu no aldeamento por dezoito anos, documentam como a Igreja estabeleceu classificações hierárquicas, através das quais buscou enquadrar os índios num sistema de subordinação. Em contrapartida, também foram percebidas formas de representações indígenas nas quais uma suposta aceitação dos rituais cristãos é analisada segundo a ótica de uma política e cosmologia própria dos Kaingang, onde os diversos conflitos e alianças que permearam a história desse grupo foram visualizados de acordo com uma visão dualista de mundo e em função de um alto faccionalismo hierárquico. A dialética do encontro em situação de aldeamento promoveu a elaboração e construção de novas relações sociais e a representação indígena não foi explicitada unicamente pelos conflitos contra o colonizador mas, sobretudo, por meio de negociações e adaptações de diferenciadas formas de convívio determinados pelos atores indígenas e coloniais
Abstract: This thesis examines the historical development of Atalaia, a village occupied by Kaingang Indians, which was established in the early nineteenth century by the colonial government of the Captaincy of São Paulo as part of its colonization plan for the Campos de Guarapuava region. Based on ecclesiastical records, census lists, and the writings of Francisco das Chagas Lima, a priest who remained in the village for 18 years, the thesis shows how the church developed a hierarchical classification scheme, subjecting the Indians to a system of subordination. At the same time, the work reveals indigenous forms of representation, analyzing the apparent acceptance of Christian rituals from the perspective of Kaingang politics and cosmology, where the conflicts and alliances that permeated this group¿s history followed a dualistic world view and the logic of a hierarchical factionalism. The dialectics of the encounter within the space of the village promoted the elaboration and construction of new social relations, since indigenous agency was expressed not only through conflicts with colonial interests, but also through the negotiation and adaptation of various forms of coexistence determined both by indigenous as well and colonial actors
Mestrado
Antropologia
Mestre em Antropologia
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
22

Rojas, Aguilera Gonzalo. "La incorporación de la mitología de los bestiarios del mundo antiguo grecorromano a la tradición histórico-religiosa del cristianismo altomedieval: Examen del libro XI Sobre el hombre y los seres prodigiosos de Las Etimologías, de San Isidoro de Sevilla (560-636 d.C.)". Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/109785.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
El contenido de este trabajo pretende esclarecer cuál es el sentido de la incorporación de ciertas figuras originadas en los bestiarios mitológicos de la Antigüedad grecorromana en el libro XI Sobre el hombre y los seres prodigiosos, del Originum sive etymologiarum libri viginti o Las Etimologías (o como también se le conoce: Sobre Los Orígenes1), de San Isidoro de Sevilla (Cartagena 560- Sevilla 636 d.C.). Autor reconocido por la historiografía occidental como una de las fuentes primordiales en la materia, razón por la cual hemos optado por su obra para realizar nuestro estudio en torno a esta incorporación de los mitos del “hombre diferente” -o bien como los denomina Isidoro, los seres prodigiosos- a la literatura cristiana altomedieval. En este contexto, buscamos delimitar nuestro estudio y precisar que para los efectos de este informe no abordaremos la mitología clásica en su totalidad, sino específicamente aquella que hemos denominado “bestiario”, vale decir, el conjunto de mitos elucubrados por autores grecolatinos durante lo que suele denominarse como la Antigüedad Tardía, posterior a la aparición de los primeros textos homéricos en torno al siglo IX a.C y hasta los inicios del cristianismo alrededor del siglo III d.C., en que se describen seres que de alguna forma transitan entre lo humano y lo animal.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
23

Santos, Jovane Gonçalves dos. "Entre homens e diabos: uma etnografia dos Guarani Nhandéva acometidos pelo jepotá". Universidade Estadual do Oeste do Parana, 2012. http://tede.unioeste.br:8080/tede/handle/tede/2044.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2017-07-10T18:20:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Jovane G dos Santos.pdf: 1618032 bytes, checksum: f2b79bbd61f45ff0ef759f63158dcaa3 (MD5) Previous issue date: 2012-09-27
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
This work presents my ethnographic research developed between the Guarani Nhandéva Indians from Tekohá Añetete Village. The village is located in the city of Diamante do Oeste Paraná State. The study has as its main theme the -jepotá , considered by the natives as a evil that turns men into animals and make them be recognized by their community, as people who embody the devil. In this context, the research aims to investigate if the ways how the Nhandéva understand and live with the -jepotá , are or are not formulated/ created from the mythology.
Esta dissertação é produto de meu trabalho etnográfico desenvolvido entre os Guarani Nhandéva da aldeia Tekohá Añetete localizada no município de Diamante do Oeste PR. O estudo tem como tema o jepotá, um mal que transforma os homens em animais e os fazem ser reconhecidos, pela maior parte da sua comunidade, como pessoas que encarnam o diabo. Meu objetivo é investigar se as formas pelas quais os Nhandéva entendem e convivem com o jepotá são, ou não, elaboradas a partir da mitologia.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
24

Rodríguez, Carpio Gonzalo Javier. "Urnas de Conchopata : contextos, imágenes e interpretaciones". Bachelor's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2013. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/4420.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
El Proyecto Arqueológico Conchopata (PAC), bajo la dirección del Dr. William H. Isbell (State University of New York at Binghamton) y la Dra. Anita G. Cook (The Catholic University of America), ha venido desarrollando investigaciones en el yacimiento epónimo desde 1999 hasta la actualidad; con apoyo de diferentes instituciones (National Geographic Society, Dumbarton Oaks, Curtiss T. & Mary G. Brennan Foundation, Heinz Foundation y Nacional Science Foundation ). La primera temporada de campo del proyecto estuvo motivada tanto por los grandes hallazgos obtenidos durante 1997-1998 por el “Proyecto Excavaciones en un Poblado Alfarero de la Época Huari” dirigido por el Mtro. José Ochatoma y la Lic. Martha Cabrera (ambos de la Universidad Nacional de San Cristóbal de Huamanga y también co-directores del Proyecto Arqueológico Conchopata) como por el inminente peligro de desaparición del yacimiento debido a la edificación de viviendas modernas.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
25

Rodríguez, Carpio Gonzalo Javier. "Urnas de Conchopata : contextos, imágenes e interpretaciones". Bachelor's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2004. http://hdl.handle.net/20.500.12404/4420.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
El Proyecto Arqueológico Conchopata (PAC), bajo la dirección del Dr. William H. Isbell (State University of New York at Binghamton) y la Dra. Anita G. Cook (The Catholic University of America), ha venido desarrollando investigaciones en el yacimiento epónimo desde 1999 hasta la actualidad; con apoyo de diferentes instituciones (National Geographic Society, Dumbarton Oaks, Curtiss T. & Mary G. Brennan Foundation, Heinz Foundation y Nacional Science Foundation ). La primera temporada de campo del proyecto estuvo motivada tanto por los grandes hallazgos obtenidos durante 1997-1998 por el “Proyecto Excavaciones en un Poblado Alfarero de la Época Huari” dirigido por el Mtro. José Ochatoma y la Lic. Martha Cabrera (ambos de la Universidad Nacional de San Cristóbal de Huamanga y también co-directores del Proyecto Arqueológico Conchopata) como por el inminente peligro de desaparición del yacimiento debido a la edificación de viviendas modernas.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
26

Jara, Salas Abdias Alfonso. "Trocas fundamentais e redes sociais nos Andes do Peru". [s.n.], 2000. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/279796.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador : Mauro William Barbosa de Almeida
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-07-27T23:10:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 JaraSalas_AbdiasAlfonso_M.pdf: 5031892 bytes, checksum: efd810deae00fdb3b4a6ca82693dd63f (MD5) Previous issue date: 2000
Resumo: Não informado
Abstract: Not informed.
Mestrado
Mestre em Antropologia Social
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
27

Lipke, Richard Kümmel. "Da realidade ao mito e vice-versa: a aula como sistema vivo e a experiência do renascimento". Faculdades EST, 2009. http://tede.est.edu.br/tede/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=167.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Esta dissertação versa sobre o desejável renascimento mítico-arquetípico do parceiro pedagógico e a transformação da estrutura moderna do encontro institucional. O trabalho tem abordagem complexa, envolvendo e subordinando a Biologia, a Psicologia profunda, a Teologia e a Pedagogia umas às outras. Na Biologia de Maturana, o conceito de sistema vivo, que pode ser tanto o parceiro pedagógico quanto a Aula. Na Psicologia junguiana, o conceito de individuação, como projeto de renascimento. Na Mitologia grega arcaica, o exemplo de todas as ações nos mitos homéricos e hesiódicos, especialmente achados nos mitos do renascimento. Na Pedagogia, uma leitura de Rubem Alves, numa proposta humanística utópica, que engloba e aproxima de forma intrínseca os conteúdos biológicos, psíquicos e religiosos, que são as emergências do ser pósmoderno
This dissertation concern about the desirable mithic and archetypical rebirth of the educational partner and the transformation of the modern structure of instituituinal meeting. The work have complex aproach, is relating and subordinating to the Biology, the deep Psychology, the Theology and the Education one another. In the Maturanas biology, the concept of living system, that would be as much the educational partner as the Class. In jung psychology, the concepto ok Individuation, as the project of rebirth. In the archaic greek mithology, the example of all the actions in the homeric and hesiodic myths, attentively in the rebirth myths. In Education, a reading of Rubem Alves, in an utopian and humanistic proposal, that conglobate and move nearer in intrinsic form the biologic, psycological and religious contents, that are the surfaces of the postmodern being.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
28

Cuba, Manrique María del Carmen. "Simbología de los adoratorios de Cabana: supervivencia de la cultura y lengua culle". Doctoral thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2019. https://hdl.handle.net/20.500.12672/10486.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Este es el estudio de un conjunto de adoratorios andinos dentro del ámbito cultural de Pashas-Cabana (Pallasca-Ancash). El propósito es mostrar la simbología y la supervivencia de algunos rasgos culturales y lingüísticos del culle. En las prácticas culturales de tipo ritual y de la vida cotidiana aparecen entremezcladas formas bastante antiguas, muchas de las cuales continúan siendo rasgos pertenecientes al culle, cultura preincaica, indicando así la supervivencia de esta cultura. Así mismo, los términos culle que conforman el léxico toponímico constituyen elementos simbólicos de supervivencia de esta sociedad. Para la parte cultural se hace una revisión de fuentes arqueológicas y etnohistóricas, y luego se contrasta los datos hallados con aquellos obtenidos a través de la etnografía antropológica. Para la parte lingüística se hace referencia a 36 adoratorios andinos, registrados por los extirpadores de idolatrías y encontrados en el Archivo Parroquial de Cabana y además a otros adoratorios importantes vigentes, no advertidos por estos sacerdotes. Se analizan y contrastan conceptos básicos de la religión andina y cristiana. Luego se muestra la simbología del poder de la cultura urbana moderna, desplegada en la cuidad y la resistencia cultural andina procedente de las áreas rurales. Finalmente, se da cuenta de algunos rasgos culturales y de topónimos vigentes que indican la supervivencia de la sociedad culle, a pesar de una arrollante imposición incaica y de una depredadora e intolerante actitud hispana, en su afán de aniquilar la cultura y lengua de esta sociedad e imponer la suya para lograr establecer el cristianismo en la zona.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
29

Shaker, Arthur 1948. "Romhõsi'wai hawi rowa'õno re ihoimana mono : a criação do mundo segundo os velhos narradores Xavante". [s.n.], 2002. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/280926.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Robin Michael Wright
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-08-02T16:27:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Shaker_Arthur_D.pdf: 32976264 bytes, checksum: e607c58766671efafcbaf8b362c6c86c (MD5) Previous issue date: 2002
Resumo: Apresentarei neste trabalho os frutos da pesquisa sobre os princípios fundantes da cosmogonia do povo Xavante, que desenvolvi junto aos velhos narradores e seus tradutores. Pretendo mostrar que o princípio maior da criação do mundo Xavante é o princípio da transformação, através do qual os criadores fazem vir à existência os entes e ritos que constituirão a tradição dos Xavante. Para isto, os criadores têm o poder romhõ, por isso são referidos como os romhõsi'wa, aqueles que detêm o poder romhõ. A cosmogonia Xavante narra exatamente como através desse poder romhõ, os romhõsi'wa atuam: eles transformam-se a si mesmos na lua, no sol, nos animais e vegetais necessários à vida dos Xavante. Procurarei mostrar que eles fazem isto porque possuem os princípios de manifestação de certas possibilidades cósmicas, que estão contidas em sua natureza ontológica. Esta qualidade ontológica lhes confere o poder de se transformarem em múltiplos seres manifestando-os em suas formas específicas. Os seres míticos conjugam em sua natureza própria uma dupla natureza, de ser e devir, pois manifestamos seres fenomênicos a partir de si mesmos, e no caso de certos criadores especiais, sem perderem sua natureza original. Os romhãsi'wa possuem um saber prévio do quê eles têm que fazer para criar o mundo, e é este saber rowa'õno que os orientará, e cada um deles fará o que tem de ser feito. o poder de se transformarem nos seres advém desta qualidade ontológica que permite aos seres primordiais abrir as formas que estão contidas em princípio em sua natureza ontológica. Estes seres primordiais se manifestam no mundo como seres humanos, mas carregam em si a possibilidade de se transformarem nos múltiplos seres, que passam a existir como tais, e no caso de alguns seres primordiais, eles retomam à sua forma humana. Isto nos levará a examinar a fundamental questão da forma humana. O quê exatamente isso significaria na cosmogonia Xavante, e como isto se liga à natureza ontológica dos seres primordiais, o que nos conduzirá a abrir um horizonte mais amplo sobre o tema da humanidade. Acompanhando o modo de atuação dos criadores romhõsi'wa, procurarei trazer uma contribuição para a questão do transformismo, repensando qual sua real distinção com o criacionismo. Orientado pelos velhos e seus tradutores, escolhi do vasto corpo dos relatos cosmogônicos dez mitos centrais com os quais trabalharemos na etapa desta tese. Desses dez mitos, um deles (o Tempo da Escuridão) engloba dois mitos (a Criação da Luae do Sol, e a História do Céu), mas que são relatados dentro de um mesmo contexto narrativo, de modo que de fato temos onze grandes relatos. Penso que eles permitirão uma visão valiosa da cosmogonia Xavante, e sua contribuição para a compreensão de outras cosmologias indígenas. Espero poder, num próximo trabalho, ampliar a visão da cosmologia Xavante com os demais mitos
Abstract: In this work, I shall present the results of research on the founding principles of the cosmogony of the Xavante people that I have developed with elder narrators and their translators. I intend to show that the major principie of creation of the Xavante world is transformation through which the creators bring into being the entities and ritual that constitute Xavante tradition. To do this, the creators have the power of romhõ and are referred to as romhõsi'wa, those who have power romhõ. Xavante cosmogony narrates exactly how, through this power, the romhõsi'wa act: they transform themselves into the moon, the sun, the animals and plants necessary for the life of the Xavante. I shall seek to show that they do this because they possess the principles of manifestation of certain cosmic possibilities that are contained in their ontological nature. This ontological quality confers to them the power to transform themselves into multiple beings manifesting themselves in their specific forms. The mythical beings conjugate in their very nature a double capacity to be and to become, for they manifest their phenomenal beings deriving from their very nature or essence. In the case of specific creators, they do this without losing their original nature. The romhõsi'wa possess a pre-science of what it is they have to do in order to create the world, and it is this knowing rowa'õno that will guide them, and each one of them will do what has to be done. The power of transforming themselves into beings derives from this ontological quality that allows the primordial beings to open the forms that are contained in principie in their ontological nature. These primordial beings are manifest in the world as human beings but contain within themselves the potential of transforming into multipIe beings that come into existence as such and, in the case of severa! primordial beings, they then retum to their human form. This leads us to examine the fundamental question of human form. What exactly does this mean in Xavante cosmogony, and how is it connected to the nature of the primordial beings, which Ieads us to examine more broadly the theme of humanity. By accompanying the modes in which the romhõsi'wa creators act, I hope to make a contribution to the question of transformationism, rethinking what its real difference is with creatiotúsm. Guided by the Xavante elders and their translators, I have chosen from the vast corpus of cosmogonic stories, ten key myths with which I will work in this thesis. Of these ten myths, one of them (The Time of Darkness) actually contains two myths (the creation of the Moon and the Sun, and the story of the Sky) but which are told in the same narrative context, such that in fact we have eleven myths. These provide us with a valuable view of Xavante cosmogony and contribute to the understanding of other indigenous cosmologies. I hope to be able, in a future work, to expand the view of Xavante cosmology by considering other myths
Doutorado
Doutor em Ciências Sociais
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
30

Müller, Walter. "Frestas e frinchas: imanência no pensamento indígena". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2007. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/15647.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-04-28T20:39:36Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Walter Muller.pdf: 545425 bytes, checksum: 402dcfae51f18937153af6123eb79de9 (MD5) Previous issue date: 2007-12-12
This dissertation tries to define through reading several anthropologial and philosophical texts, the places where Indian cultures go around and live, such as, families, time and temporality, sacred, rites and myths, and it presents the natural persistence that these Indin cultures demonstrate approaching the notion of permanence, as we understand it, notions wich we can´t realize when we precariously search the field of the duality and the categories
Esta dissertação busca rastrear através da leitura de diversos textos antropológicos e filosóficos, os espaços onde as culturas indígenas transitam e vivem temas tais como, família, tempo e temporalidade, sagrado, ritos e mitos e apresentar o empenho natural que as mesmas demonstram na aproximação da noção de imanência, como nós a entendemos; noções estas que nos escapam quando precariamente buscamos o campo da dualidade e das categorias
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
31

Marquardt, Cristina Rosito. "Ifigênia em Áulis : a função religiosa, o papel das mulheres e a simbologia do sacrifício na tragédia euripedeana". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2007. http://hdl.handle.net/10183/14695.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
La distance à la fois culturelle et temporelle qui nous sépare du moment de naissance des tragédies classiques nous pose toute une série de problèmes pour leur interprétation. Pour en faire face, cette thèse propose une lecture de la tragédie Iphigénie à Aulis d'Euripide dont l'axe principal est la mise en évidence de son milieu historique, culturel et cultuel afin de rendre possible au lecteur moderne une compréhension approfondie d'une des principales tragédies créés par le génie grec. En ce qui concerne le contexte historique, on fait référence surtout à la Guerre du Péloponnèse. C'est par rapport au moment politique vécu par l'auteur qu'on parvient à comprendre la fonction que certains personnages jouent dans la trame. La fortune critique d'Euripide y reçoit également une attention spéciale. On passe ainsi en revue aux principaux courants d'interprétation, à la fois anciens (Aristophane) et modernes (Nietzsche, Snell, Gill et Williams) de l'oeuvre euripidenne. Le vocabulaire employé par Euripide est objet d'une analyse dont la fonction est la mise en évidence de certains traits de l'imaginaire religieux grec présent dans cette tragédie. On parvient, par l'étude de la terminologie religieuse, notamment dans le sacrifice d' Iphigénie, à mieux comprendre l'action et les traits de caractère de certains personnages, comme Agamemon, Mènèlas et Odyssé. Les rituels initiatiques et le locus occupé par la féminin dans la Grèce Classique, surtout au Ve siècle, rendent possible la découverte d'un texte dont a plusieurs significations et dont la richesse échappe bien souvent aux lecteurs modernes qui ignorent les choix linguistiques du tragédien grec.
As distâncias cultural e temporal que nos separam do momento de nascimento das tragédias clássicas colocam-nos uma série de problemas para suas interpretações. Para fazer-lhes face, a presente tese propõe uma leitura da tragédia Ifigênia em Áulis de Eurípides cujo eixo principal é o destaque aos contextos histórico, cultural e cultual a fim de tornar possível ao leitor moderno uma compreensão mais profunda de uma das principais tragédias criadas pelo gênio grego. No que diz respeito ao contexto histórico, faz-se, sobretudo, referência à Guerra do Peloponeso. É por relação ao momento histórico vivido pelo autor que a tese procura compreender a função que certos personagens desempenham na trama. A fortuna crítica de Eurípides recebe igualmente atenção especial. Passa-se em revisa às principais correntes interpretativas tanto antigas (Aristófanes) quanto modernas (Nietzsche, Snell, Gill e Williams) da obra euripideana. O vocabulário empregado pelo tragediógrafo é objeto de uma análise cuja função é a de destacar certos traços do imaginário religioso grego presente na tragédia. Por meio do estudo da terminologia religiosa, notadamente no caso do sacrifício de Ifigênia, compreende-se melhor a ação e os traços de caráter de certos personagens, como Agamenon, Menelau e Odisseu. Os rituais iniciáticos e o locus ocupado pelo feminino na Grécia Clássica, especialmente no século V, tornam possível a descoberta de um texto cujas múltiplas significações e riqueza escapam freqüentemente aos leitores modernos que ignoram as escolhas lingüísticas do dramaturgo grego.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
32

Brunn, Reinhild Margarete von. "Metamorfosis y Desaparición del Vencido. Desde la Subalternidad a la Complementariedad en la Imagen de Santiago Ecuestre en Perú y Bolivia". Tesis, Universidad de Chile, 2009. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/101464.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
En Perú y Bolivia, la figura del vencido en la imagen de Santiago ecuestre es muy poco considerada en el ritual religioso, ni menos en la literatura iconográfica o de historia cultural. En los Andes, la representación del derrotado por el jinete existe en diferentes formas: en el ámbito eclesiástico público son parte de esculturas procesionales y aparecen como moro, inca, indio y moro-indio, mientras, en el espacio hogareño-rural, el vencido desaparece. Allí, el triunfador Santiago se convierte en el patrón del ganado y adopta características del dios andino de rayo y trueno, Illapa. Este dios, en ritos semiclandestinos, se venera hasta hoy en forma de piedras. Mientras el vencido inca siempre guarda dignidad en su representación, el vencido moro, desde su partida de España en el siglo XVI, cambia su aspecto a través de los siglos desde agonizante o mera cabeza degollada a un personaje arrodillado con mira hacia delante. Su vestimenta otomana se iguala paulatinamente al traje del pongo latinoamericano. Existen razones políticas y sociales para las diferentes fases de modificación y los estratos sociales de donde surgieron. En el ámbito de la influencia española clerical, el molde representacional descrito por Francisco Pacheco tuvo vigencia durante varios siglos: arriba un triunfador, Santiago, y abajo un abominable demonio, el moro. Pero, “la Colonia” no es un bloque monolítico: tres acontecimientos profanos incidieron en los cambios de la iconografía religiosa de Santiago matador y sus vencidos: la Conquista, la fundación del Consejo de las Indias y la Independencia. El modelo del Santiago matainca desaparece y cede al matamoros como símbolo del infiel cuando la evangelización cobra más importancia. En el momento cuando la iglesia católica, con el auge del movimiento criollo pierde influencia en el área rural, el moro también desvanece. En la veneración de Illapa, la mayoría de los atributos iconográficos antiguos se han perdido: la serpiente monocéfala, las figurillas de oro y las figuras textiles. Lo que se conserva hasta el día de hoy son las piedras y las bolas de meteoritas. En la imagen de Santiago tan sólo queda alguna huella del polimorfismo de Illapa: la espada como rayo, el ruido de los cascos como trueno, y cuando el ganado lo acompaña se muestra como proveedor la conservación y procreación del ganado, a veces incluyendo la fertilidad en general. Dios Illapa se refugió bajo la figura del apóstol Santiago en el primer siglo después de la Conquista y quedó en su sombra hasta hoy en día, pero su representación como patrono del ganado sólo surge fines del siglo XVII. La reciprocidad entre la deidad andina y el hombre le permite negociar, a pesar del desnivel entre las dos partes. El peso del pecado original disminuye, pero, al mismo tiempo, la vulnerabilidad del hombre y el temor a la venganza por parte de la naturaleza cobra fuerza. Esto se expresa con claridad en los cultos contemporáneos a Santiago-Illapa, que siempre tienen una connotación de temor que es atenuado con ofrendas y “pagos”. En este concepto cíclico de interdependencia mutua el vencido por Santiago como una construcción vertical, autoritaria, totalitaria y excluyente, no tiene par. La subalternidad ideada por los españoles católicos no llega a ser comprendida en una cosmovisión que vive la reciprocidad también en lo metafísico. Sin embargo, la humildad y el respeto, que no hay que confundir con la subalternidad, valores, de los cuales hablan todos los rituales andinos, tienen una base sólida en las sociedades circun-titicaca, y en el momento en que la represión religiosa disminuye, se despliegan con brillo y alegría. La subalternidad, reclamada por la imagen original del santo matador desaparece con el vencido, y el concepto de complementariedad adquiere importancia en la proporción inversa: cuánto más Santiago se acerca al dios andino del rayo e Illapa, el protagonista del culto, el hombre mismo, se comunica con él en forma recíproca, recibiendo y ofrendando, los dos siendo parte de una naturaleza cuyas fuerzas se encuentran dentro y fuera del ser humano, siempre buscando un equilibrio
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
33

Ribot, Blázquez Marta. "LA COMUNICACIÓN RITUAL. El caso de la ceremonia inaugural de los juegos olímpicos de Barcelona'92". Doctoral thesis, Universitat Ramon Llull, 2019. http://hdl.handle.net/10803/667339.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Aquesta investigació té l’objectiu de fer una aportació singular i original en el camp de la comunicació humana. Contempla l'estudi del cas de «la Cerimònia Inaugural dels Jocs Olímpics de Barcelona'92» per tal d’entendre el disseny de la seva «enginyeria ritual», descobrir la seva semàntica interna, la relació amb els diferents moments en el desenvolupament dels Jocs Olímpics i també vol aprofundir en el coneixement de la realitat ritual contemporània. La investigació de la ritualitat integra coneixements i conceptes procedents de diverses ciències socials com són la teoria de la comunicació, la sociologia, l'antropologia, la psicologia i la història. La tesi s'estructura en tres parts. A la primera part exposo les principals aportacions teòriques sobre els Jocs Olímpics, la ritualitat i la comunicació ritual. A la segona part, plantejo els aspectes essencials de la metodologia i presento els resultats obtinguts. A la tercera part, al costat de la síntesi sobre la dimensió cultural dels Jocs Olímpics i de com es va construir i estructurar la Cerimònia Inaugural, presento una anàlisi de la Cerimònia mitjançant un sistema de franges comunicatives que contempla les següents variables: música , públic, comunicació verbal, escenografia i cinèsia. A les Conclusions, considerant la ritualitat com un producte comunicatiu i una eina d'implicació i influència social, exposo els principals resultats de la recerca en relació a la dimensió ritual dels Jocs Olímpics i de la Cerimònia Inaugural dels Jocs de Barcelona. El coneixement del llenguatge ritual ens permet comprendre millor el context sociocultural en què vivim i valorar l'eficàcia de la ritualitat contemporània en un món globalitzat.
Esta investigación tiene por objeto hacer una aportación singular y original en el campo de la comunicación humana. Parte del estudio realizado sobre «la Ceremonia Inaugural de los Juegos Olímpicos de Barcelona’92» con el objetivo de entender el diseño de su «ingeniería ritual», descubrir su semántica interna, su relación con los distintos momentos en el desarrollo de los Juegos Olímpicos y también profundizar en la comprensión de la realidad ritual contemporánea. La investigación de la ritualidad integra conocimientos y conceptos procedentes de diversas ciencias sociales como son la teoría de la comunicación, la sociología, la antropología, la psicología y la historia. La investigación se estructura en tres partes. En la primera parte presento las principales aportaciones teóricas sobre los Juegos Olímpicos, la ritualidad y la comunicación ritual. En la segunda parte, planteo los aspectos esenciales de la metodología y presento los resultados obtenidos en el trabajo de campo. En la tercera parte, junto a la síntesis sobre la dimensión cultural de los Juegos Olímpicos y de cómo se construyó y se estructuró la Ceremonia Inaugural, presento un análisis de la Ceremonia mediante un sistema de franjas comunicativas que contempla las siguientes variables: música, público, comunicación verbal, escenografía y cinesia. En las Conclusiones, considerando la ritualidad como un producto comunicativo y una herramienta de implicación e influencia social, expongo los principales resultados de la investigación en relación a la dimensión ritual de los Juegos Olímpicos y de la Ceremonia Inaugural de los Juegos de Barcelona. El conocimiento del lenguaje ritual nos permite comprender mejor el contexto sociocultural en el que vivimos y valorar la eficacia de la ritualidad contemporánea en un mundo globalizado.
This research aims to make a unique and original contribution in the field of human communication. Part of the study carried out on "the Inaugural Ceremony of the Olympic Games of Barcelona'92" with the aim of understanding the design of its "ritual engineering", discovering its internal semantics, its relationship with the different moments in the development of the Olympic Games and also to deepen the understanding of contemporary ritual reality. The investigation of rituality integrates knowledge and concepts from various social sciences such as communication theory, sociology, anthropology, psychology and history. The investigation is structured in three parts. In the first part I present the main theoretical contributions about the Olympic Games, rituality and ritual communication. In the second part, I outline the essential aspects of the methodology and present the results obtained in the fieldwork. In the third part, together with the synthesis on the cultural dimension of the Olympic Games and how the Inaugural Ceremony was built and structured, I present an analysis of the Ceremony through a system of communicative fringes that includes the following variables: music, public , verbal communication, scenography and kinesics. In the Conclusions, considering rituality as a communicative product and a tool for social involvement and influence, I present the main results of the research in relation to the ritual dimension of the Olympic Games and the Opening Ceremony of the Barcelona Games. The knowledge of ritual language allows us to better understand the sociocultural context in which we live and assess the effectiveness of contemporary ritual in a globalized world.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
34

Lei, Shudi. "El culto al dios Viracocha y al Sol en la formación del Tahuantinsuyu, según los primarios cronistas de la historia inca Juan de Betanzos, Pedro Cieza de León y Miguel Cabello de Balboa". Master's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2019. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/13826.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Para entender la religión y las costumbres de los incas, así como la cosmovisión de los pueblos del mundo andino, las crónicas constituyen una fuente fundamental. El culto al dios Viracocha y el culto solar resultan temas importantes y complejos, diferentes cronistas lo describen con distintos énfasis debido a una serie de factores. La presente investigación se enfoca en analizar el culto a estos dioses en la formación del Tahuantisuyu, así como sus estrechos vínculos con los gobernantes incas, a partir del análisis de tres cronistas importantes de la historia de los incas, Juan de Betanzos, Cieza de León y Cabello de Balboa. En primer lugar, se describe el contexto en que fueron escritas las crónicas, el cual influyó en su contenido y en la apreciación que tuvieron sus autores de los incas. Posteriormente, se presenta las descripciones del culto al dios Viracocha y el Sol de los tres autores. Y luego se hará una comparación de las diferencias y similitudes en las descripciones de dichos temas y analizar los distinto énfasis que ponen los tres cronistas y los intereses y restricciones que están detrás de los autores bajo su época.
To understand the religion and customs of the Incas, as well as the worldview of the peoples of the Andean world, the chronicles constitute a fundamental source. The cult to the god Viracocha and the solar cult is a very important and complex subject, different chroniclers describe it with different emphases due to a series of factors. The present investigation focuses on analyzing the cult of these gods in the formation of the Tahuantisuyu, as well as their close ties with the Inca rulers, from the analysis of three important chroniclers of the history of the Incas, Juan de Betanzos, Cieza de León and Cabello de Balboa. In the first place describe the context in which the chronicles were written, which influences their content and opinion. In addition, this work focuses on making a comparison about the differences and similarities in the descriptions of these topics and analyzing the different emphases that put the three chroniclers and the interests and restrictions that are behind the authors under their time.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
35

Sánchez, Garrafa Rodolfo. "Apus de los Cuatro Suyos : construcción del mundo en los ciclos mitológicos de las deidades montaña". Doctoral thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2006. https://hdl.handle.net/20.500.12672/2749.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A partir de la mitología sobre dioses montaña regionales, la presente tesis ofrece un acercamiento a la cosmovisión e ideas mágico-religiosas que rigen la vida del hombre andino y expresan su manera de comprender la naturaleza y el medio social en que se desenvuelve. Se trata de un estudio contextualizado y comparativo de la tradición oral sobre deidades tutelares, considerando los cuatro suyos o áreas tradicionalmente diferenciadas en el espacio andino. La temática se ubica en el área de investigaciones antropológicas sobre estructuras simbólicas, con aportes de la etnografía, etnología, etnohistoria, lingüística y folklore. Los objetivos específicos que se propone son: 1) Recuperar y organizar un corpus de relatos míticos de la tradición oral sobre los apus Awsangate de Quispicanchis-Cuzco (Qollasuyo), Sawasiray-Pitusiray de Calca-Cuzco (Antisuyo), Mallmanya de Grau y Antabamba en Apurímac (Kuntisuyo), y Yanawanga de Cajamarca (Chinchaysuyo), mediante trabajo documental y de campo. 2) Conocer y caracterizar las manifestaciones del pensamiento mítico en la tradición oral andina, a partir del análisis formal y contextualizado de sus elementos y estructuras. 3) Analizar creencias, rituales y símbolos vinculados a las actividades económicas y el desempeño social de pueblos vinculados a las deidades tutelares seleccionadas; y 4) Confrontar críticamente los discursos míticos con la etnografía y las referencias etnohistóricas disponibles. La investigación realizada muestra que los mitos actuales sobre dioses montaña siguen expresando pautas ordenadoras de la vida cotidiana y de la dinámica propia de los espacios natural y social en los Andes. El vocablo Apu se usa para designar a los espíritus que habitan en los cerros, en el entorno de las comunidades andinas actuales, en particular de los Andes del Sur. Estos apus formaban parte de un sistema religioso que concebía el espacio como un campo sagrado limitado por wakas-hitos. En el panteón quechua actual, los Apus (señores) junto con la Pachamama (Madre Tierra) son intermediarios andinos que han sobrevivido a la evangelización cristiana. El origen de estas deidades suele formar parte de grandes ciclos cosmogónicos, que explican el sentido del mundo y la existencia humana, así como el orden general de las sociedades andinas. Se sabe que los indígenas poseían cantares especiales en los que cada ayllu o panaka narraba los sucesos de su pasado en eventos ceremoniales, alabando los hechos atribuidos a sus antepasados deificados. Dado que este fondo de la memoria colectiva no quedó debidamente documentada en los años posteriores a la conquista española, una fuente importante de nuestro conocimiento sobre el pensamiento andino se ha visto afectada; por ello se ha considerado indispensable, hasta donde ello es posible, reconstituir la tradición oral sobre estas deidades tutelares. Al hacerlo, se ha comprobado que los diversos ciclos míticos revelan una verdadera teoría de la sociedad. En el punto de partida, el estado del arte sobre la significación de los dioses montaña en la cosmovisión andina evidencia importantes avances logrados desde los años 60 a esta parte. Sobre esta base teórico metodológica se ha emprendido el cotejo de nueva información con los atributos ya reconocidos a las divinidades tutelares conocidas como apus, achachilas, wamanis o jirkas. La propuesta revisa trabajos etnográficos y de antropología simbólica de actualidad, tanto los realizados en el Perú cuanto los que se han dado a conocer en otros países andinos como Bolivia, Chile y Ecuador. De este modo, se logra desarrollar una visión abarcativa, que ayuda a compensar la experiencia antropológica tradicional sobre comunidades, en cuanto a su preferente acercamiento hacia universos reducidos. APUS DE LOS CUATRO SUYOS explicita que los mitos sobre un apu necesariamente hacen un llamamiento a otras deidades tutelares con las cuales guarda relaciones de mutua explicación en el sistema.
Tesis
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
36

MORAIS, Vângela Maria Isidoro de. "Filhos de Deus e netos de Makunaíma: apropriações do catolicismo em terras Makuxi". www.teses.ufc.br, 2013. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/6299.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
MORAIS, Vângela Maria Isidoro de. Filhos de Deus e netos de Makunaíma: apropriações do catolicismo em terras Makuxi. 2013. 265f. – Tese (Doutorado) – Universidade Federal do Ceará, Programa de Pós-graduação em Sociologia, Fortaleza (CE), 2013.
Submitted by Márcia Araújo (marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2013-10-22T13:02:34Z No. of bitstreams: 1 2013-TESE-VMIMORAIS.pdf: 7684013 bytes, checksum: dc41b54cb0510345c5095d8b852b8bc6 (MD5)
Approved for entry into archive by Márcia Araújo(marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2013-10-22T13:15:17Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2013-TESE-VMIMORAIS.pdf: 7684013 bytes, checksum: dc41b54cb0510345c5095d8b852b8bc6 (MD5)
Made available in DSpace on 2013-10-22T13:15:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2013-TESE-VMIMORAIS.pdf: 7684013 bytes, checksum: dc41b54cb0510345c5095d8b852b8bc6 (MD5) Previous issue date: 2013
This is a study about Roman Catholicism appropriations in Maturuca, an indigenous community at Raposa Serra do Sol Homeland, in Roraima, Brazil, where the central characters are the Makuxi, the most numerous ethnic group of the state. It aims at describing and analyzing, in a socioanthropological perspective, the uses these indigenous make of Roman Catholicism and how they resignify Christian teachings in the border outlined by Consolata Institute Missionaries evangelizing actions and cultural traditions of their people. Among the characteristics that reconfigure the relations between universal Catholicism and the indigenous local community, the harmony built between the evangelizing project and the Raposa Serra do Sol Homeland defense indicates the type of Catholicism offered in the village, marked by Liberation Theology principles, and opens a field for reflection on the contextualization of the Bible message and indigenous cultural traditions. For understanding the dynamics of these ties in an ethnic context, this research adopted interview proceedings, field notes and participation, as direct as possible, in the many activities lived by the Makuxi in their everyday life, especially those with religious connotation. Thus, the study focused on two sets of practices: the Christmas Mass and the Way of the Cross, as institutional rituals offered by the Roman Catholic Church, as well as Makuxi`s Christmas Feast and the ceremony named the Climbing of the Mountain (Subida da Serra), as rites marked mainly by evocation and reelaboration of these indigenous traditions. The many different forms of Roman Catholicism appropriations in the Makuxi community reveal the complexity of relations located on the narrow zones of cultural frontiers, for their dynamic, combinatory, permeable and unexpected nature.
Este é um estudo sobre as apropriações do catolicismo na comunidade indígena Maturuca, na Terra Raposa Serra do Sol, em Roraima, onde os sujeitos centrais são os índios da mais numerosa etnia do estado, os Makuxi. O objetivo principal é descrever e analisar, numa perspectiva socioantropológica, os usos que esses indígenas fazem do catolicismo e como eles ressignificam os ensinamentos cristãos na fronteira formada pelas ações evangelizadoras dos missionários do Instituto Consolata e as tradições culturais do seu povo. Das características que reconfiguram as relações entre o catolicismo universal e a comunidade indígena local, a sintonia construída entre o projeto evangelizador e a defesa da Terra Raposa Serra do Sol tanto indica o tipo de catolicismo oferecido na aldeia, marcado pelos princípios da Teologia da Libertação, como abre um campo de reflexão sobre a contextualização da mensagem bíblica e as tradições culturais indígenas. Para compreender a dinâmica desses laços em contexto étnico esta pesquisa adotou como procedimentos a realização de entrevistas, anotações em caderno de campo e participação, tão direta quanto possível, nas mais diferentes atividades vivenciadas pelos Makuxi em seu cotidiano, com destaque para as ações de cunho religioso. Assim, o estudo focou dois conjuntos de práticas: a Missa de Natal e a Via Sacra, como ritos institucionalmente oferecidos pela Igreja Católica; a Festa Natalina dos Makuxi e a cerimônia denominada Subida da Serra, como ritos marcados, principalmente, pela evocação e reelaboração das tradições indígenas. As diferentes maneiras de apropriação do catolicismo em terras Makuxi revelam, sobretudo, a complexidade das relações situadas na estreiteza das fronteiras culturais, pelo caráter dinâmico, combinatório, permeável e imprevisto que caracteriza esses encontros.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
37

Ribeiro, Rodrigo Barbosa. "Guerra e paz entre os Maxakali: devir histórico e violência como substrato da pertença". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2008. http://tede2.pucsp.br/handle/handle/2790.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-04-25T20:22:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rodrigo Barbosa Ribeiro.pdf: 4955987 bytes, checksum: 0842c1fe7061f01eb09336a7b9ace5ff (MD5) Previous issue date: 2008-05-09
This doctoral thesis analyses historical transformation and violence among the Maxakali people, whose language is classified as belonged to the branch of the Macro-Gê language family. Not too long ago, the Maxakalis used to live togheter in T I. Maxakali, situated in Bertópolis and Santa Helena de Minas, municipal districits located in the boundary between the state of Minas Gerais and the state of Bahia. Nevertheless, between 2003 and 2005 a violent conflict happened and, as a result, many people were murdered and part of the population was expelled from the territory. This scenario grabbed the attention to the necessity of understanding how the Maxakali people make this conflict part of their social life, associating the extreme forms of violence to some of the destructive manifestations which emerge from their social life. Attached to this objective, I carried out fieldwork between 2004 and 2007. Furthermore, I did a bibliographic research that could make me develop an approach to this phenomenon. By the end of this research, It is my conviction that the Maxakali people´s social life disposes of constitutive processes through the instauration of mechanisms of modification, which can assume some violent features. Thus, it is observed that both public wars and quotidian conflicts (such as, domestic conflicts) dispose of practices able to reformulate great part of Maxakali culture against the articulation of this mechanism in the symbolic system built by their myths and rituals. Thus, the aspects related to a certain type of anthropology, which privileges historical permanencies projecting these values in the concrete society analysed by them, even when everything indicates the inverse are not able to analyse the complex multifaceted sociopolitical horizon of the Maxakalis people. In order to measure this universe carefully, we needed to propose an approach open and plural, which could incorporate effectively controversial phenomena into the analyses, without reducing the explanation of these phenomena
Esta tese trata do devir histórico e da violência entre o povo Maxakali, cuja língua é classificada como pertencente ao tronco lingüístico Macro-Gê. Até pouco tempo atrás, todos os Maxakali viviam juntos na T. I. Maxakali, situada nos municípios de Bertópolis e Santa Helena de Minas, ambos na fronteira do Estado de Minas Gerais com a Bahia. No entanto, entre 2003 e 2005 eclodiu um violento conflito englobando a quase totalidade deste povo, tendo por conseqüências o assassinato recíproco de várias pessoas e a expulsão de parte da população do território comum. Tal quadro chamou a atenção para a necessidade de compreender o lugar do conflito na vida social deste povo, associando as formas extremas de violência às demais manifestações destrutivas que emergem em sua vida social. Com este objetivo em mente, fiz incursões de campo entre 2004 e 2007 e consultei uma bibliografia que me permitisse construir uma abordagem sobre o fenômeno. Ao término da pesquisa pude constatar que a vida social Maxakali dispõe de processos constitutivos através da instauração de mecanismos de modificação, os quais podem assumir por vezes feições bastante violentas. Assim, observa-se que há tanto as guerras públicas, como os conflitos menores do cotidiano (como, por exemplo, as rixas domésticas), dispõem de práticas capazes de reformular boa parte do repertório cultural, mediante a articulação deste mecanismo no sistema simbólico construído pelos mitos e ritos deste povo. Assim, os aspectos caros a um tipo de antropologia que privilegia as permanências históricas projetando estes valores nas sociedades concretas analisadas por eles, mesmo quando tudo parece indicar o inverso , não dá conta de interpretar o complexo e multifacetado horizonte sócioplítico dos Maxakali. Para dimensionar minimamente este universo, foi preciso propor uma abordagem aberta e plural, que incorpore efetivamente em suas análises os fenômenos contraditórios e fugidios da vida social, sem reduzi-los a algum tipo de explicação redutora
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
38

Souza, Francisco Josivan de. "Casa e caminho no mito de origem Mỹky: por um currículo ética e esteticamente intercultural". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2008. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/10097.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-04-27T14:32:22Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Francisco Josivan de Souza.pdf: 935050 bytes, checksum: 71ef1c3e293a2929f04419023c4aecff (MD5) Previous issue date: 2008-11-26
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico
This study is about the urgency of an ethical and aesthetically mindful School for the humans who compose it. It s based on the indigenous myth of The Stone Home , of the Mỹky people. In this myth, House and Way appear like archetypes that intertwine themselves with the stillness and the wager, as who s dreaming of Walking from the Home to the hope that will be the construction of the coziness. The desire inside this work is a School that can be a cozy place. In this School, living together with the Other, we wagered in the not-yet dream, that will only be extant, if we leave Home and, from it, start an ethical-aesthetical way of living. The School is the necessary ethos of developing life in its totality; it is the Home from where students gaze at the way and build possible dreams, pro-ject the possible Utopia. Finally, a curriculum that rouse to the delight, then the desire of this Walking will be, itself, Aesthetic. Otherwise, it will not be creative Walking, it will be blunting. Similarly, the aesthetical dimension is, necessarily, an opened Way; it is curriculum. Walking is aesthetically building curriculum. This work´s purpose is to transform curriculum into verb and it is certain that it will be ethos for the tempting action of the human way of being educated and educator
Este é um trabalho acerca da premência de uma Escola ética e esteticamente atenta para os humanos que a compõem. Parte do mito indígena da Casa da Pedra, do povo Mỹky. Neste mito, Casa e Caminho aparecem como arquétipos que se entrelaçam com a quietude e a aposta, como quem sonha, da Casa, Caminhar para a esperança, que será a construção do aconchego. O que se deseja neste trabalho é uma Escola que seja espaço aconchegante. Nessa Escola, convivendo com o Outro, apostemos no sonho que ainda-não-é e que só será se sairmos da Casa e, a partir dela, vivermos ético-esteticamente. A Escola é o necessário ethos de realização do desenvolvimento da vida em sua integralidade; é a Casa de onde educandos miram o estradar e criam os sonhos possíveis, pro-jetam a utopia possível. Finalmente, um currículo que provoque o encantamento e o desejo do Caminhar será, em-si, Estético. Do contrário, não será Caminhar criativo, mas embotamento. Da mesma forma, a dimensão estética é, necessariamente, Caminho aberto; é currículo. Caminhar é fazer currículo esteticamente. Este trabalho propõe transformar o currículo em verbo e está certo que será ethos para a ação sedutora do humano-educando-educador
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
39

Valdivia, Karen Alejandra Arriagada. "Sahagún e as festas agrícolas mexica: em busca de um sentido". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2008. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/2088.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-04-25T19:20:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Karen Alejandra Arriagada Valdivia.pdf: 730302 bytes, checksum: 20e0cdfc0c2cf3c4bbd76713a485a7c2 (MD5) Previous issue date: 2008-11-03
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The method structured by friar Bernardino de Sahagún to describe the ancient rituals of the mexica feasts, reveals a deepest sense behind the enormous compilation of the ancient mexica habits and beliefs done by the Franciscan in his chronicle Historia General de las cosas de Nueva España (General History of the things of New Spain). Once Sahagún considered the ancient mexica feasts as idolatry ceremonies , such descriptions expressed two of the main purposes of the missionary: to know the ancient indigenous ritualistic practices and identify any clue of its survival. On the other hand, the descriptions brought to light the main difficulties that Sahagún faced trying to understand and to translate the diversity, the other, that goes much further than the systematic descriptions of the mexica rituals, the organization of its terms and vocables, and the questions that were part of his questionnaire. They also reflected the complex missionary context which friar Bernardino was inserted and which was reflected in his chronicle. Among the eighteen feasts that took place throughout the mexica solar calendar, we have chosen seven of them, connected to the agricultural cycle and which main elements they remitted to, formed an extremely important group in the native cosmovision: water, rain, corn, hills and fire. They are rituals of the vintenas: I Atlcaoalo; IV Huey tozoztli; VI Etzalcualiztli; XI Ochpaniztli; XIII Tepeílhuitl; XVI Atemoztli e XVIII Izcalli. The purpose of this research is to analyze the method structured by friar Bernardino to describe the rituals of these specific vintenas, which was his path of description and what he would be actually saying
O método estruturado por frei Bernardino de Sahagún para descrever os antigos rituais das festas mexica, revela o sentido mais profundo que estaria por trás de toda a enorme compilação dos antigos costumes e crenças mexica feita pelo franciscano em sua crônica Historia General de las cosas de Nueva España. Uma vez que Sahagún considerava as antigas festas mexica como cerimônias idolátricas , tais descrições expressavam dois dos principais objetivos do missionário: conhecer as antigas práticas ritualísticas indígenas, e identificar qualquer vestígio de sua sobrevivência. Por outro lado, ditas descrições traziam à luz as principais problemáticas que Sahagún enfrentou ao tentar entender e traduzir a alteridade, que iam muito mais além das descrições sistemáticas dos rituais mexica, da organização de seus termos e vocábulos, e das perguntas que faziam parte de seu questionário. Elas são reflexo também de um complexo contexto missionário no qual frei Bernardino se insere e que se reflete em seu trabalho. Dentre as dezoito festas que eram feitas ao longo do calendário solar mexica, escolhemos sete delas, ligadas ao ciclo agrícola e cujos principais elementos aos quais remetiam, formavam um conjunto importantíssimo na cosmovisão indígena: água, chuva, milho, montes e fogo. São os rituais das vintenas I Atlcaoalo; IV Huey tozoztli; VI Etzalcualiztli; XI Ochpaniztli; XIII Tepeílhuitl; XVI Atemoztli e XVIII Izcalli. O objetivo desta pesquisa é analisar o método estruturado por Sahagún para descrever rituais destas vintenas específicas, qual seu caminho de descrição, o que estaria dizendo de fato
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
40

Pacheco, Agenor Sarraf. "En el corazón de la Amazonia: identidades, saberes e religiosidades no regime das águas marajoaras". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2009. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/13141.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-04-27T19:32:24Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Agenor Sarraf Pacheco.pdf: 14159317 bytes, checksum: 9189775a02b4073b1b781b5947c2f699 (MD5) Previous issue date: 2009-06-19
Universidade da Amazônia
This work speaks of travel, routes and roots of populations of oral traditions marajoaras, holders of local knowledge, in contact with Western knowledge learned. Your time is located at the confluence of shared contacts, permitted or denied between fields and forests, surprised in writing and orally to chroniclers, religious, travelers, literary scholars, writers and other storytellers. The original motto of these crossings is part of the 1930s, when the Order of Augustinians Recollects in Madrid, took over direction of the Christian faith and began to address letters of a sacramental Catholicism in areas of large islands. The direction given by the Augustinians, to return to her missionary upset with the expulsion of religious orders at the Pombalino Consulate, enhanced memory of Father Antonio Vieira and brought the challenge to review the documentation produced by the regular features for understanding identity, knowledge and traditions native or in diasporas in the Heart of the Amazon. These discoveries raised the research boat to revisit previous cultural borders, networks of sociability and conflict cobbled by indigenous peoples, African, mixed in with groups intermediations in power this colonial period. Inspired by Cultural Studies with emphasis in Latin American thought, the plots of this text also presents the social place granted by Amazon historiography to the paradisiacal Marajó and the complex differences and similarities in d form of historical Marajós. Inside of chronicles, memories and reports made by the Augustinians in his pastoral experience with residents of the region, is visible buildings, guidelines, negotiations, loneliness and limits of life in that dynamic environments require the unknown island condition human foreign. So, systems of waters, spaces of fields and forests turned into weapons socio-cultural contacts, sometimes uneven, insurgents, involving marajoaras, religious, political and economic elites from the regional between the colony and emerging time today. At the heart of these meetings, and trade disputes in yesterday and today, universes of beliefs, rituals and wisdom are strongly followed in local activities of work, fights against diseases, battles against the adversities of life experiences and cultural practices as party, prayers, songs, dance, without losing sight of gimmicks, transgression, (in) tolerances for men and women agree marajoaras the reconfiguration and reaffirmation of their cultural identities afroindígenas
Este trabalho fala de viagens, rotas e raízes de populações de tradições orais marajoaras, detentoras de saberes locais, em mediações com ocidentais conhecimentos letrados. Seus tempos situam-se na confluência de contatos compartilhados, tolerados ou negados entre campos e florestas, surpreendidos em escritas e oralidades de cronistas, religiosos, viajantes, literatos, narradores e outros escritores. O mote inicial destas travessias insere-se nos anos de 1930, quando a Ordem dos Agostinianos Recoletos de Madri, assumiu rumos da fé cristã e passou a dirigir ofícios de um catolicismo sacramental em territórios do grande arquipélago. O sentido atribuído, pelos agostinianos, para retomar o elã missionário rompido com a expulsão das ordens religiosas no Consulado Pombalino, reforçou a memória de Padre Antônio Vieira e trouxe o desafio de revisão da documentação produzida pelos regulares para apreender traços identitários, saberes e tradições nativas ou em diásporas no Coração da Amazônia. Estas descobertas levaram o barco da pesquisa a revisitar anteriores fronteiras culturais, redes de sociabilidades e conflitos alinhavados por populações indígenas, africanas, mestiças em intermediações com grupos no poder desde o período colonial. Inspirado nos Estudos Culturais com ênfase no pensamento Latino-Americano, os enredos deste texto também problematizam o lugar social concedido pela historiografia Amazônica ao paradisíaco Marajó e às complexas diferenças e semelhanças de constituíres históricos dos Marajós. Por dentro de crônicas, memórias e relatórios confeccionados pelos agostinianos em suas experiências pastorais com moradores da região, vislumbram-se edificações, orientações, negociações, solidões e limites que dinâmicas de vida em ambientes insulares desconhecidos impõem à condição humana estrangeira. Desse modo, regimes de águas, espaços de campos e florestas transformaram-se em arena de contatos sócio-culturais, por vezes desiguais, insurgentes, envolvendo marajoaras, religiosos, elites políticas e econômicas regionais entre a colônia e emergentes tempos atuais. No âmago desses encontros, trocas e litígios de ontem e de hoje, universos de crenças, rituais e sabedorias locais são fortemente acompanhados em atividades de trabalho, lutas contra enfermidades, batalhas por vivências frente a adversidades e práticas culturais como festas, rezas, cantos, danças, sem perder de vista astúcias, transgressões, (in)tolerâncias comungadas por homens e mulheres marajoaras na reconfiguração e reafirmação de suas identidades culturais afroindígenas
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
41

Michalik, Piotr. "Mitologem kobiety w wierzeniach Nahua z Sierra Zongolica". Praca doktorska, 2011. https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/51205.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
42

MORETTI, ALESSANDRA. "Folclore, mitologia e religione in Velimir Chlebnikov". Doctoral thesis, 2013. http://hdl.handle.net/11573/918307.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
43

BRIONES, BORIS. "Espiritualidad, simbolismo y mitología en América del Sur: religiosidad comparada de las culturas selk'nam y mapuche". Doctoral thesis, 2019. http://hdl.handle.net/11573/1300642.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Questa tesi analizza gli elementi religiosi delle culture selk’nam e mapuche, utilizzando una prospettiva comparativa. In questa direzione, la tesi pone un’enfasi particolare sulla storia, sulle pratiche culturali e sulla posizione geografica nei territori abitati e popolati da entrambe le etnie. Attraverso approssimazioni storiche e antropologiche, possiamo osservare e riflettere sulla loro spiritualità e, più in particolare, sulla loro concezione del mondo; passando per miti, riti, simboli ed espressioni religiose di vario tipo, riusciremo quindi a ricostruire un corpus di credenze unico. Il presente lavoro utilizza una metodologia etno-storica, ma anche storico-religiosa, conducendo la discussione ad indagare la pertinenza dell’uso di queste discipline nello studio dei popoli indigeni e considerando, da un lato, i problemi metodologici nel loro studio (come quelli di un «religiocentrismo»), e, dall’altro, la difficoltà nell’identificare la veridicità di quelle implicazioni etnocentriche che, in lavori antecedenti, individuano processi di sincretismo religioso. Molti di questi problemi sono sorti durante una fase missionaria sia nel corso della conquista dell’America che della nascita delle Repubbliche in Sud America. Inoltre, un’osservazione dei processi di evangelizzazione dei popoli indigeni costituisce parte integrante delle nostre analisi. L’analisi comparativa presuppone una serie di problemi teorici e metodologici, il cui primo livello è costituito dalla storia. Non è semplice inquadrare cronologicamente le culture studiate, principalmente perché le informazioni che possediamo —provenienti da diverse fonti— indicano datazioni differenti. Tuttavia, l’antropologia ci permette di lavorare con una maggiore flessibilità temporale nello studio comparativo, assicurandoci una comprensione più ampia dei fenomeni indagati. Questo perché, a differenza della storia, l’antropologia si concentra su un’analisi di lunga durata delle pratiche culturali, non limitandosi a un periodo di tempo specifico. In primo luogo, la tesi si propone di presentare una prima approssimazione generale in merito alla pertinenza di questa ricerca, muovendo dalle ragioni che rendono necessario uno studio della religione dei popoli indigeni. Successivamente, la tesi espone gli aspetti teorici e metodologici della ricerca, indagando il dibattito riguardante la storia, l’antropologia e l’etno- storia delle religioni. L’elaborato tenta dunque di offrire un contributo alla definizione del concetto di religione dal punto di vista dei popoli indigeni e dal punto di vista delle difficoltà che presuppongono lo studio della religione. A partire da questa premessa metodologica, la tesi cerca di proporre alcuni concetti religiosi di validità universale che aiutino a studiare i casi particolari dei selk'nam e dei mapuche. La tesi non svolgerebbe il proprio compito senza un’analisi preliminare del panorama culturale indigeno in America, motivo per cui si sofferma brevemente sulla storia indigena dell’America Latina, incluso il dibattito relativo alle più recenti tesi relative ai primi insediamenti americani, alle origini dell’uomo alle latitudini più meridionali, alla storia precolombiana e - naturalmente - al problema delle fonti legate ai cronisti e all’evangelizzazione. Tutto ciò ha lo scopo di introdurre il lettore nel contesto storico e archeologico antecedente all’apparizione delle culture mapuche e selk’nam. Per quanto riguarda le questioni storico-culturali, la tesi affronta il passato dei selk’nam, i primi contatti successivi alla scoperta dello Stretto di Magellano, della Grande Isola della Terra del Fuoco e della mobilità dei gruppi nomadi nel Sud australe. Una sezione importante della tesi riguarda la relazione fra le comunità selk’nam e gli allevatori che cominciarono a stabilirsi nella Terra del Fuoco durante il XIX secolo. Questi prolungati contatti ebbero un grande impatto sulla cultura locale, sia per quanto concerne lo sviluppo di strumenti e armi sia per quanto riguarda l’acquisizione di alimenti e materie prime. Questo emerge anche nella mobilità di alcuni gruppi che passarono da uno stile di vita nomade a uno stile di vita sedentario, permettendo lo stanziamento in vicinanza di allevamenti che avrebbero successivamente lavorato. Per quanto riguarda il popolo dei Mapuche, la storia culturale appare maggiormente complessa. Prima di tutto, la definizione del concetto di cultura mapuche, in relazione alla denominazione storica di araucano, appare controversa e - inoltre – emerge una grande diversità interna, che permette di individuare diversi gruppi come i picunche, i puelche, gli huilliche, i pehuenche e i lafquenche, che si trovano geograficamente dispersi nei territori del Cile e dell’Argentina odierna, rivelando una grande mobilità geografica attraverso la Cordigliera delle Ande come costante storica. Per comprendere il passato dei mapuche è necessario quindi fare riferimento ai primi contatti avvenuti con gli spagnoli durante la scoperta e la conquista del Cile, dopo che questi stessi arrivarono nella zona centrale e avanzarono verso il Sud. Proprio in questa fase, infatti, i conquistatori incontrarono la resistenza araucana. Per gli scopo di questa ricerca, è necessario anche tenere in considerazione i problemi relativi all’evangelizzazione, delineando premesse sia di carattere generale che specifico. La ricerca trova dunque avvio dalle difficoltà riscontrate in merito all’analisi delle missioni stabilite nel territorio dei selk'nam, e anche al di fuori del loro territorio, così come nel caso delle missioni di Candelaria in Argentina e di San Rafael in Cile. Queste missioni finirono per decimare la popolazione indigena locale, conducendo inoltre a un indottrinamento religioso e culturale che produsse la cancellazione dello stile di vita degli indigeni, reclusi e forzati a effettuare lavori di qualsiasi genere per le missioni dei salesiani. Da questo punto di vista, l’evangelizzazione ha avuto un impatto diretto sulla morte di un gran numero di indigeni selk'nam, a causa del confinamento avvenuto principalmente a Dawson Island e dell’applicazione di restrizioni relativa all’abbandono della missione e alla violazione dei diritti degli indigeni, questione ancora in discussione dal punto di vista storiografico e politico. L’evangelizzazione dei mapuche si è basata sulle riduzioni e su missioni itineranti, con le conseguenti difficoltà e benefici generati dalle stesse missioni. In entrambi i casi furono stabiliti gli ordini religiosi incaricati di cristianizzare i popoli dei villaggi indigeni nel Centro- sud cileno. In questo ambito, il sincretismo religioso è molto evidente e fa leva su elementi comuni utilizzati dai missionari sfruttando la concezione del mondo delle culture locali. Per questo motivo, prendiamo ad esempio quanto accade nell’epoca della colonizzazione, avvicinandoci allo studio delle cronache come fonti storiche e mostrando il collegamento fra missionari e militari che scrissero degli aspetti religiosi di distinte comunità mapuche. Un elemento di assoluta importanza emerge quando si sottolinea la responsabilità degli studiosi storici in relazione al genocidio e al negazionismo storico. È per questo che abbiamo considerato pertinente l’inclusione di un capitolo a riguardo al genocidio degli indigeni commesso nei villaggi selk’nam e mapuche. Il genocidio caratterizzò diversi momenti della storia indigena, riducendo la popolazione di queste etnie in maniera significativa; si parte dunque dagli allevatori della Terra del Fuoco per poi passare alla colonizzazione e alla caccia dell’oro in territorio selk’nam, passando quindi per gli zoo umani e continuando con le migrazioni forzate delle comunità distinte selk’nam. Nel caso dei mapuche, la tesi osserva il tentativo di sterminio intrapreso dagli stati del Cile e dell’Argentina, ovverosia l’«Occupazione dell’Aracaunía» che la Conquista del Deserto. In questo caso, la tesi indaga l’azione degli eserciti e la persecuzione di stili di vita e costumi ancestrali; termina quindi con uno sguardo al tema dei diritti dei villaggi indigeni ai nostri tempi, considerando sia le loro condizioni che le loro esigenze storiche. Per quanto concerne l’ambito religioso, la tesi prende avvio con una esposizione della cosmogonia dei selk'nam, in cui vengono descritti i miti della creazione e dell’origine della Terra, così come lo studio degli antenati e degli eroi più significativi. Riteniamo importante includere anche una descrizione della cerimonia dell’Hain, costituendo questa un asse fondamentale della cultura selk’nam. La cerimonia era considerata come un rito di passaggio alla vita adulta, riservato soltanto agli uomini appartenenti a una società segreta e conformata da tempo immemorabile. Per quanto riguarda gli aspetti spirituali, la tesi indaga le credenze relative alla tradizione degli spiriti del bosco, delle superstizioni e delle manifestazioni rituali. Inoltre, indaga anche le forme dello sciamanesimo, dando enfasi alla figura dello sciamano come autorità spirituale che possiede poteri associati alla cura dei malati e delle pratiche magico-religiose. Infine, la tesi indaga la concezione del mondo selk’nam, concentrandosi su lavori etnografici antecedenti. Nel caso dei mapuche, e per quanto riguarda la religione, l’elaborato descrive la cosmogonia, esponendo in particolare il problema del sincretismo religioso e delle sue interpretazioni, tenendo dunque conto che i primi a documentare queste informazioni furono i missionari; continua quindi con le cerimonie di Nguillatún e Machitún, di fondamentale importanza per la comprensione delle esperienze spirituali e religiose nella comunità, oltre a costituire un fattore di grande coesione sociale. Per quel che riguarda la spiritualità e la simbologia, la tesi riprende gli studi relative alle credenze tra i mapuche sull’esistenza di distinti tipi di spiriti e sulla simbologia implicita delle cerimonie stesse. Nel caso dello sciamanesimo, la tesi affronta le figure (femminili e maschili) dei Machi che, come sciamani, operavano diversi trattamenti medici e di magia spirituale; pratiche che persistono tutt’oggi. In questo ambito, è possibile osservare una complessità nel campo religioso di un villaggio indigeno, principalmente per quanto concerne i problemi derivanti dal sincretismo e dall’acculturazione prodotti dalle conquiste militari e spirituali. Questo lavoro si prepone di chiarire il panorama spirituale delle culture selk’nam e mapuche tramite una visione comparativa, che rifletta sull’esistenza dello spirito come parte di una religione conforme. Anche se non si dispone di scritture o testi religiosi del tempo, questa tradizione è stata tramandata per via orale alle generazioni successive, fino ad arrivare ai giorni nostri. Gli elementi della convergenza in temi di pratiche e credenze, conducono all’idea generale che le culture studiate, oltre a non aver avuto contatti con altre etnie in precedenza, condividessero elementi in comune che potevano essere attribuiti a un’origine naturale, alla cosmologia, all’interpretazione dei fenomeni atmosferici, al tempo, al contatto con il soprannaturale e, soprattutto, alla particolare visione del mondo degli indigeni. Probabilmente entrambi i popoli si riferiscono a un passato comune, impossibile da rintracciare seguendo la storia o l’archeologia, ma che dà conto del carattere millenario delle loro tradizioni che, all’interno delle proprie culture, hanno subito profondi cambiamenti. Interi gruppi umani sono stati dislocati in luoghi geografici diversi, adottando caratteristiche delle aree stesse, che fossero esse costiere, montane o circondate da foreste autoctone. Questo contributo alla storia e all’antropologia delle suddette popolazioni ha inteso quindi prendere in considerazione le due culture e le loro pratiche spirituali in uno studio comparativo nel quale storia culturale e problemi teorici hanno favorito una riflessione generale sui fenomeni religiosi dei villaggi indigeni in America del Sud.
This thesis analyzes the religious elements in the Selk’nam and Mapuche cultures from a comparative perspective. The emphasis is placed on their history and cultural practices, as well as the geographical situation of the territories inhabited by both human groups. By using anthropological and historical approaches, analytical observations and reflections are made concerning spirituality in general and cosmovision in particular, examining myths, rituals, symbols and the most varied religious expressions that constitute a diverse corpus of beliefs. This work uses a methodology characteristic of ethnohistory, with a focus on the anthropology and history of religions. It includes the discussion on this discipline’s suitability for the study of indigenous peoples, considering both the methodological issues —such as religiocentrism— and the ethnocentric implications of previous works, as well as those derived from the processes of religious syncretism and evangelization. An emphasis is placed on the theoretical discussion about the concept of religion from an Americanist point of view, with the purpose of examining the idea of a supreme being or of supreme beings in the indigenous peoples, identifying the processes of cultural and religious domination, and analyzing the historical legacy of both cultures on the basis of documents by chroniclers, travelers, militaries and official authorities.
Esta tesis analiza, desde una perspectiva comparada, los elementos religiosos de las culturas selk’nam y mapuche. Para ello, pone especial énfasis en la historia y prácticas culturales de estos grupos humanos, así como en la situación geográfica de los territorios habitados por ellos. Mediante aproximaciones antropológicas e históricas, se observa y reflexiona analíticamente sobre la espiritualidad en general, y sobre la cosmovisión en particular, pasando por los mitos, ritos, símbolos y las más variadas expresiones religiosas que constituyen un corpus de creencias diverso. El trabajo cuenta con una metodología propia de la etnohistoria, con un enfoque en la antropología y la historia de las religiones. Se presenta la discusión sobre la pertinencia del uso de esta disciplina en el estudio de los pueblos indígenas, considerando los problemas metodológicos —tales como el religiocentrismo— y las implicaciones etnocéntricas en los trabajos previos, así como los derivados de los procesos de sincretismo religioso y evangelización. Se enfatiza una discusión teórica acerca del concepto de religión desde la mirada americanista, con el objetivo de examinar la idea de ser supremo o de seres supremos en los pueblos indígenas, identificando los procesos de dominación cultural y religiosa, e incorporando un análisis respecto al legado histórico de ambas culturas basado en documentos de cronistas, viajeros, misioneros, militares y autoridades oficiales.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
44

Bertucci, Alejandra Isabel. "Del símbolo al texto". Tesis, 2003. http://hdl.handle.net/10915/2832.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
45

Filipe, Pedro Miguel dos Reis. "Deuses em festa: os grandes festivais religiosos do império novo". Master's thesis, 2012. http://hdl.handle.net/10451/6166.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Tese de mestrado, História antiga, Universidade de Lisboa, Faculdade de Letras, 2012
O período egípcio conhecido como Império Novo estendeu-se desde 1560 a. C. até 1170 a. C. Foi uma era particularmente impressionante e é a mais bem conhecida pelo mundo contemporâneo, especialmente depois da descoberta por Howard Carter do túmulo de Tutankhamon, em 1922. O Império Novo produziu não só este jovem rei, como também a mulher-faraó Hatchepsut, Tutmés III, Amenhotep III, Ramsés II, entre muitos outros grandes governantes. Os territórios que estes faraós expandiram através da guerra, diplomacia e comércio, trouxeram para o Egipto séculos de prosperidade económica e relativa estabilidade política. Os despojos de muitas campanhas militares e o tributo pago pelos estados conquistados traduziram-se, por exemplo, numa actividade arquitectónica tremenda: foram construidos novos templos e outros restaurados ou alargados. Especialmente favorecidos, foram o deus Amon e o seu grande templo de Karnak. Com muitos deuses locais e nacionais, a religião no antigo Egipto explicava os mistérios do Universo e actuava como ligação social. Esta relação com o sobrenatural englobava muitos aspectos sociais e históricos, tão ricos como a própria religião. Baseado em autores actuais e em fontes da época, este trabalho estuda um dos aspectos mais relevantes da religiosidade egípcia durante o Império Novo – a celebração de grandes festivais religiosos. Estes consistiam em festividades importantes, como o Festival de Opet, a Bela Festa do Vale, ou os festivais de Khoiak, que se centravam em procissões por terra e/ ou rio entre diferentes templos e que eram celebrados em dias especiais do ano. Nessas ocasiões, cada deus deixava o seu santuário na sua respectiva barca sagrada, permitindo uma oportunidade única para o público em geral poder ter algum contacto com a imagem da divindade. Os festejos populares consistiam também em comer pão e carne e beber cerveja. Em muitas das ocasiões, a comida consumida parece ter sido fornecida pelos sacerdotes dos templos. No final, estes festivais contribuíam não só para uma adequada transmissão dos valores religiosos, como também para a paz social e a manutenção da realeza egípcia.
ABSTRACT: The Egyptian period, known as The New Kingdom, extended from 1560 B.C. to 1170 B.C. It was a particularly impressive era and the most well known to the contemporary world, especially after Howard Carter’s discovery of Tutankhamen tomb, in 1922. The New Kingdom produced not only this young king, but also the female pharaoh Hatshepsut, Thutmose III, Amenhotep III, Ramses II, and many others great rulers. The territories that these pharaohs expanded through war, diplomacy and trade brought to Egypt centuries of economic prosperity and relative political stability. The spoils from many military campaigns and the tribute paid by conquered states were translated, for example, in a tremendous urban activity: new temples were builted; others were restored or enlarged. Especially favored were the god Amun and his great temple at Karnak. With many local and national gods, the religion in ancient Egypt explained the mysteries of the Universe and acted as social glue. This relation to the supernatural faces many social and historical aspects as rich as the religion itself. Based on current authors and in contemporary sources, this work studies one of the most important aspects of Egyptian religiosity during the New Kingdom - the celebration of great religious festivals. They consisted in important festivities, like the Opet Festival, the Beautiful Feast of the Valley or the Khoiak Festivals, centered on processions by land and river between different temples, and were celebrated on specials days of the year. On these occasions, each god left his sanctuary in his own sacred bark and allowed the only opportunity for the general public to have some contact with the deity’s image. The popular carousing also consisted of eating bread and meat and drinking beer. On many occasions, the food consumed appears to have been provided by the temple priests. In the end, these festivals contributed not only to a proper transmission of religious values, but also for the maintenance of social peace and Egyptian royalty.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
46

Pinto, Paulo Jorge Soares Mendes. "Do A ao Ω: caminhos da massificação cultural através da ideia do Deus que aceita morrer". Doctoral thesis, 2020. http://hdl.handle.net/10773/30745.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Com o trabalho aqui apresentado, pretendemos compreender como se processou a massificação cultural de um dos fenómenos mais importantes da mitologia antiga, a morte e ressurreição de um deus, aspeto fundamental na construção do monoteísmo cristão. Metodologicamente, usaremos a comparação e dividimos a realidade analisada em dois grandes grupos: Idade do Bronze e Idade do Ferro, uma correspondente a uma sociedade fechada e a outra com um universo democratizado e globalizado possível após a explosão das expansões grega e fenícia, e com a invenção da escrita alfabética muito mais acessível. Partimos de quatro ciclos mitológicos da Idade do Bronze (referentes a Gilgameš, Inanna, Osíris e Baal) para compreender como se construiu a inevitabilidade dessa temática nestes grandes ciclos, tratando alguns dos aspetos simbólicos mais importantes (a descida ao Mundo Inferior, a Morte, a luta primordial, o Caos, o banquete sacrificial e a ressurreição, a par do paralelo ideológico com a própria de monarca e de monarquia). Na Idade do Ferro, num contexto cultural onde emerge o indivíduo numa relação muito mais forte com a divindade, percebendo-se a chegada dos anseios de imortalidade, veremos vários textos que nos mostram como se popularizaram os conteúdos tratados para a Idade do Bronze, mas agora já fora das paredes dos palácios, perto dos portos comercias, e das novas dinâmicas populacionais. Desaguamos na figura de Jesus e na forma como alguns elementos se consolidaram ao longo de milénios e se encontram reunidos também nas narrativas do messias cristão, funcionando, plenamente, como uma metodologia semântica de transmissão cultural, de evangelização mediante a língua religiosa que era esta simbologia da morte, então tão transversal ao Mediterrâneo.
With the work here presented, we intend to unravel the process of cultural massification of one of the most important phenomena of old mythology: the death and resurrection of a god, one fundamental feature in the erection of christian monotheism. Methodologically, we'll resort on a comparison between two big groups in which we divide the reality we'll analyze: the Bronze Age and the Iron Age. The first corresponds to a closed society, whereas the in the second we find a democratized and globalized universe, a reality only possible due to the explosion of Greek and Phoenician explorations, and to the invention of the more accessible alphabetic writing. We'll depart with four Bronze Age mythological cycles (which refer to Gilgameš, Inanna, Osir and Baal) to comprehend how the inevitability of the death in these great cycles was built, managing some of the most important symbolic aspects (the fall to the underworld, death, the primordial fight, Chaos, the sacrificial banquet and the resurrection, alongside with the ideological parallel of the own idea of monarch and monarchy). In the Iron Age, we find a cultural context from which emerges a much stronger bond between the individual and the divinity. Here, after we perceive the arrival of the aspiration for immortality, we'll notice multiple texts that reveal how the Bronze Age mythological content was popularized, but now beyond the walls of the palaces: near the commercial harbors and the new populational dynamics. We end up in the figure of Jesus, and in the way some mythological elements consolidated throughout the millenniums can be found reunited under the narratives of the christian messiah, operating fully as a semantic methodology of cultural transmission, an evangelization through this religious idiom: the symbology of death, then already so widespread in the Mediterranean.
Programa Doutoral em Estudos Culturais
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
47

CERAVOLO, MARINELLA. "Il mito e il rito alla luce dell'historiola. Il caso dell'antica Mesopotamia". Doctoral thesis, 2020. https://hdl.handle.net/11573/1665203.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Da sempre la storia delle religioni si è interrogata sulla natura del legame tra mito e rito, generando contrasti e fratture tra scuole e correnti di pensiero diverse. Le ricerche condotte hanno spesso adottato una visione “dualista”, ponendo le indagini in termini di un contrasto tra semantica (il mito) e pragmatica (il rito). Con la volontà di abbandonare questa antica dicotomia e senza voler affermare una supremazia del mito sul rito o del rito sul mito, questo studio pone la propria attenzione su un elemento mediano, a metà strada tra i due: le narrazioni mitiche inserite all’interno dei rituali, oggi indicate col termine “historiola”. La tesi è strutturata in tre sezioni differenti. La prima, dal titolo "Genesi e origine dell'historiola", ha come scopo quello di ripercorrere le modalità attraverso cui il termine “historiola” è entrato nel vocabolario della storia delle religioni e delle scienze demo-etno-antropologiche. La seconda sezione, dal titolo "Dal generale al particolare", restringe la visuale della ricerca, osservando una serie di historiolae estrapolate dal contesto mesopotamico. In conclusione, seguendo una struttura ad anello, la terza e ultima sezione, intitolata "Ritorno al generale", ripropone alcune delle questioni sollevate nei primi capitoli, raffrontandole con i dati estrapolati dall’osservazione delle historiolae vicino-orientali. Bilanciando il generale con il particolare, nella parte conclusiva si vuole ridefinire cosa sia l’historiola, riflettendo sulla sua relazione con la categoria del mito e su quanto le teorie dello speech act necessitino di essere adattate per rispondere alle specificità del linguaggio rituale.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
48

Aguiar, Giancarlo de. "O desvelar da categoria transpessoal : uma visão para a Filosofia, a Psicologia e a Mitologia nas obras de Eudoro de Sousa, Vicente e Dora Ferreira da Silva". Doctoral thesis, 2015. http://hdl.handle.net/10451/26295.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A presente tese intitulada O Desvelar da Categoria Transpessoal; Uma Visão para a Filosofia, a Psicologia e a Mitologia nas Obras de Eudoro de Sousa, Vicente e Dora Ferreira da Silva no ramo de investigação da filosofia da cultura, procurou tratar destes três autores que marcaram um importante período histórico para o pensamento poético e filosófico em língua portuguesa. Articulamos o pensamento filosófico de Vicente Ferreira da Silva, com forte inclinação à transcendência, na relação com o testemunho da vivência da psicologia do profundo na poesia de Dora Ferreira da Silva, e pela complexa mitologia de Eudoro de Sousa. A escolha destes autores que criaram as suas obras com a visão inter e trans-disciplinar dos referidos conceitos ou áreas do conhecimento foi fundamental para a investigação proposta. A tese aqui defendida, passa pela exposição deste tema central, descobrir quais os pontos em comum, e os que divergem, a propósito do desvelar da categoria transpessoal que está intrinsecamente ligada a imaginatio prototípica divina. A partir da base teórica do conceito do inconsciente Unbewuβte de Schelling a Jung, abrimos a temática para o desvelar da categoria transpessoal, que se mostrou nesta investigação enquanto resolução arquetípica em conformidade com o princípio de criação mito-poiética. Ao considerarmos a mitologia de um Mithos (narrativas míticas), que antecede e acompanhará sempre a filosofia pela envolvência da sabedoria, Sophia na revelação arquetípica da divindade enquanto a essência da poesia de plena manifestação da Poiésis (princípio de criação) que tem a origem nas profundezas da psicologia compreendendo a alma, Psyché, estes conceitos estão em directa relação com a Natureza, Physis. Encontramos nesta investigação a possibilidade humana de superação da sua experiência ontológica, precisamente através da integração complementar das referidas áreas que promovem o autoconhecimento. Alguns testemunhos da vivência do transpessoal ou do trans-humano são abordados pela poesia, desde a iniciação mitopoética na escrita de Fernando Pessoa até à poesia da natureza entre a mística cristã e o pensamento grego em Dora Ferreira da Silva, a mitologia helénica e pré-helénica minóica e micénica de Eudoro de Sousa na complementaridade dos conceitos da filosofia alemã mais presentes na teoria de Vicente Ferreira da Silva. Considerar o transpessoal num horizonte da arte pela poiésis é admitir a consciência de um Ultra-Ser que rege a cénica relação do humano no grande teatro do mundo por arquétipos prototípicos divinos da Natureza.
The present thesis with the title O Desvelar da Categoria Transpessoal; Uma Visão para a Filosofia, A Psicologia e a Mitologia nas Obras de Eudoro de Sousa, Vicente e Dora Ferreira da Silva in the area of investigation known as “Philosophy of Culture” - is dedicated to three authors of relevance in an important historical period for the Portuguese poetical and philosophical thought. The philosophical production of Vicente Ferreira da Silva (1916-1963), Brazilian author and of his wife, the philosopher, thinker and poet Dora Ferreira da Silva (1918-2006) and of Portuguese born Eudoro de Sousa (1911-1987) are analyzed in what concerns the concept of transpersonal, as a philosophical category. The choice of these authors – creators of works with a trans-disciplinary vision of the above-mentioned concepts - was crucial for the proposed research The thesis sustained, besides explaining their positon regarding the transpersonal category - aims to identify common traits between the authors in this light, wishing, at the same time, to contribute towards clarifying the reasons behind the main differences found between these authors regarding this subject, i.e the philosophical category of the transpersonal. This philosophical category, also treated by psychology (namely in the work of Carl Gustav Jung) is deeply connected to the imaginatio prototípica divina. The theoretical basis of the concept of the “unconscious” – Unbewuβte – originated from the eminent German idealism philosopher Schelling and was later thematised and popularised by the psychologist Carl Gustav Jung’s work. In our thesis, we start from this concept trying to show how it developed in the philosophical category of the transpersonal. We aim to elucidate how mythical narratives and a philosophy of Mythology (based in a certain interpretation of Mithos) has been associated with the concept of transpersonal. Among the key concepts articulated with the transpersonal category in these three authors we have highlighted as more relevant those of :“Sophia”- wisdom as an archetype of poetry linked to the origin of philosophical thought; Poiésis – as the manifestation of a creative power residing in the soul and very closely related to psychology; Psyché and Physis as concepts the authors explore directly with the category of nature. The transpersonal is treated as a main feature in the authors studied here, as the philosophical possibility of going beyond the human ontological experience, a journey leading to an amplified self-knowledge – as attested in the experience of poetry (Dora Ferreira da Silva ‘s Christian mysticism in articulation with the poet and thinker Fernando Pessoa, Eudoro de Sousa and Greek poetry and pre-Helenic mythology from the Mycenae age), in the experience of Eudoro de Sousa’s work Mythology (in articulation with Martin Heidegger’s later works) or even in the concepts coming the from German philosophical tradition present in the philosophical writings of Brazilian philosopher Vicente Ferreira da Silva.
Esta tesis titulada O Desvelar da Categoria Transpessoal; Uma visão para a Filosofia, A Psicologia e a Mitologia nas Obras de Eudoro de Sousa, Vicente e Dora Ferreira da Silva en el campo de la investigación de la filosofía de la cultura, trató de abordar estos tres autores que marcaron un período histórico importante para el pensamiento poético y filosófico en portugués. Articulamos el pensamiento filosófico de Vicente Ferreira da Silva, con fuerte inclinación a la trascendencia, en relación con el testimonio de la profunda psicología de la experiencia en la poesía de Dora Ferreira da Silva, y el complejo de la mitología de Eudoro de Sousa. La elección de estos autores que crearon sus obras con la visión inter y transdisciplinaria de estos conceptos o áreas de conocimiento era esencial para la investigación propuesta. Mi tesis, consiste en la exposición de este tema central, averiguar qué puntos en común, y los que difieren, el propósito de la revelación de la categoría transpersonal que está intrínsecamente ligada a la imaginatio prototípica divina. A partir de la base teórica del concepto de inconsciente Unbewuβte en Schelling y Jung, abierto el tema para la presentación de la categoría transpersonal, que mostró en esta investigación como arquetipo de resolución de conformidad con el principio de la creación mito-poético. Al considerar la mitología de un Mithos (narrativas míticas), que precede y sigue siempre la filosofía por la implicación de la sabiduría, Sophia en la revelación de la divinidad arquetípica como la esencia de la poesía, en la completa manifestación de la poiesis (principio de la creación), que tiene el origen en profundidades de psicología que comprenden el alma, psique, estos conceptos están en relación directa con la naturaleza, physis. Nos encontramos con este humano la capacidad de investigación para superar su experiencia ontológica, precisamente a través de la integración complementaria de estas áreas que promueven el auto-conocimiento. Algunos testimonios de la experiencia de lo transpersonal o trans-humana están cubiertos en la poesía desde el inicio mito-poético en la obra de Fernando Pessoa, a la poesía de la naturaleza entre la mística cristiana y el pensamiento griego en Dora Ferreira da Silva, la mitología griega y prehelénico minoica y micénica de Eudoro de Sousa en la complementariedad de los conceptos de la filosofía alemana más presente en la teoría de Vicente Ferreira da Silva. Considerar el Transpersonal un horizonte de arte de la poiesis es admitir la conciencia de un Ultra-Ser que rige la relación escénica de lo humano en el gran teatro del mundo por los arquetipos divinos prototípicos de la naturaleza.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
49

Almeida, Ana Catarina Apolinário de. "Falhar a transição ou do morto excluido : a conceptualização de iseƒet nos textos dos sarcófagos do Império Médio". Doctoral thesis, 2017. http://hdl.handle.net/10451/29934.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
O presente trabalho tem como objectivo analisar a noção de isefet no âmbito dos Textos dos Sarcófagos do Império Médio do antigo Egipto (c. 1980-1640 a.C.). Consideramos que uma análise mais desenvolvida sobre o conceito pode contribuir para iluminar tanto a compreensão do conceito em si quanto a estrutura destes textos funerários. Esta proposta de conceptualização afigura-se particularmente pertinente, na medida em que, na transição do Império Antigo para o Império Médio, se percebe um florescer e ramificar da dialéctica maet/isefet. Contudo, maet tem sido, do par nocional, o elemento mais explorado nos estudos egiptológicos, em detrimento de isefet, que não tem merecido ensaios relevantes, apesar de as categorias de «desordem» carecerem de uma discussão mais alargada. Metodologicamente, a pesquisa baseia-se nas passagens dos Textos dos Sarcófagos que referem explicitamente o termo isefet, de forma a assegurar uma reflexão consistente, que contribua para a apreensão de uma mais depurada conceptualização e consolidação do seu campo de significados. Nesse sentido, procura-se desenvolver um trabalho de análise heurística estruturado em duas vertentes: uma de pendor mais formal de análise em contexto linguístico imediato; outra de pendor mais interpretativo, de análise em contexto extensivo. Dada a natureza mágico-ritual dos Textos dos Sarcófagos, optámos por inscrever a análise desta dissertação no âmbito da teorização de «teologia implícita» desenvolvida por Jan Assmann, a prática sagrada ritual e constelativa que assenta no contacto com o divino nas dimensões cultual, cósmica e mítica, procurando destacar o nível da performatividade ritual, que permite compreender estes textos com o seu enquadramento simbólico e cronológico específicos e, dentro do possível, na sua operacionalidade.
This thesis sets out to examine the notion of isefet, as it is found in the Coffin Texts arising from the Middle Kingdom of Ancient Egypt (c. 1980-1640 B.C.). It is our contention that a full-fledged analysis of the concept will help to shed light not only on the understanding of the concept itself, but also on the overall structure of these funerary texts. The conceptualization hereby proposed is particularly pertinent to the extent that, during the transition from the Old to the Middle Kingdom, one is able to discern a flourishing and a ramification of the dialectic maet/isefet. However, of the two maet has been, within the field of egyptological studies, the most exhaustively explored topic, whilst isefet has not yet merited substantial study, even though the categories of «disorder» undoubtedly call for a broader discussion. Methodologically, the research is based on textual passages taken from the selected corpus which explicitly mention the term isefet, so as to insure a consistent analysis which will then contribute to a better understanding of the conceptualization and to the consolidation of its field of meanings. We will thus try to conduct an essentially heuristic analysis which is framed by two dimensions: a more formal approach (embodied in an immediate context and language analysis) and a more interpretative approach (embodied in an extensive context analysis). In view of the magical-ritual nature of the Coffin Texts, we have chosen to inscribe this dissertation within the «implicit theology» theorization put forth by Jan Assmann, the ritual and constellative sacred practice which rests on the contact with the divine in all its cultic, cosmic, and mythical dimensions. It is our aim to highlight the level of ritual performitivity which allows us to understand these texts in their specific symbolic and chronological framework and in their operability.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
50

Horta, Martim Nunes França Aires. "Os cultos das Meras na Grécia Antiga: Grécia continental, insular e costa ocidental da Ásia Menor". Master's thesis, 2016. http://hdl.handle.net/10451/24695.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Esta tese sugere uma interpretação histórica das Meras no quadro da religião grega, a partir dos cultos a elas dedicados. Esta opção contrasta com um debate dominado por estudos em torno de moira e concepções de fatalidade na cultura grega, fundamentalmente abordados a partir dos Poemas Homéricos. Ao longo desta tese, defendemos que a caracterização tradicional das Meras como «divindades do Destino» é insuficiente e pode indicar um problema conceptual relevante para a historiografia. Em nossa opinião, os cultos permitem-nos reapreciar as narrativas mitológicas que envolviam a tríade e propor uma síntese alternativa que reavalia o lugar destas divindades menores na História da religião grega. Para colmatar a relativa rarefacção documental para o estudo das Meras, usámos variados tipos de fontes, embora limitados, no que respeita aos cultos em análise, ao espaço da Grécia continental, insular, e da costa ocidental da Ásia Menor. Foram privilegiados os documentos mais prolíferos na referenciação dos fenómenos de culto, práticas rituais, narrativas mitológicas e crenças sobre as divindades. Percebe-se, todavia, uma inevitável sobre-representatividade de Pausânias como testemunho nestas matérias, um autor que julgamos ter deixado uma recolha algo mediada pelas suas convicções, preferências e cepticismo no que respeitava ao poder das Meras.
This thesis aims to present a historical interpretation of the Moirai in Ancient Greek Religion starting from what we know of their cult. This choice differs strongly from the majority of works on the subject, that have been focused on moira and fate in Greek culture, particularly in Homer. Throughout this thesis we propose that the traditional definition of the Moirai as «goddesses of Fate» is an insufficient characterization and might signalize a more concerning conceptual problem in historiography. We have found that the cults allow us to rethink the various mythological narratives related to the Moirai as well as propose an alternative reading of their place as minor divinities in the history of Greek Religion. In order to overcome the relative lack of documentation for the study of these goddesses, we made use of a variety of different sources, albeit limited, when related to cult, to the areas of continental and insular Greece, and the western coast of Asia Minor. Source material related to myth, ritual, ancient beliefs and the cults themselves was privileged for our analysis but, however, there is an inevitable overrepresentation of Pausanias' testimony which, in our opinion, might be somewhat mediated by his own belief, preferences and bias against the goddesses when concerning himself with matters related to the Moirai in his travels.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
Oferujemy zniżki na wszystkie plany premium dla autorów, których prace zostały uwzględnione w tematycznych zestawieniach literatury. Skontaktuj się z nami, aby uzyskać unikalny kod promocyjny!

Do bibliografii