Gotowa bibliografia na temat „Lisa (1971-2007)”

Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych

Wybierz rodzaj źródła:

Zobacz listy aktualnych artykułów, książek, rozpraw, streszczeń i innych źródeł naukowych na temat „Lisa (1971-2007)”.

Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.

Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.

Artykuły w czasopismach na temat "Lisa (1971-2007)"

1

Tan, Tianqi. "Les cheveux dans Ma tendre ennemie de Lisa Bresner : la natte, le pinceau et le peintre castré". Cahiers ERTA, nr 24 (2020): 45–64. http://dx.doi.org/10.4467/23538953ce.20.017.13219.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
The hair in Ma tendre ennemie by Lisa Bresner : the queue, the ink brush and the castrated painter Lisa Bresner (1971‐2007) is a novelist, translator, and sinologist, who has dedicated her entire life to literary creation around China and Asia. Ma tendre ennemie is her second novel, published in 1994 by Gallimard. The themes of Lisa Bresner’s work have to do with body and sensation. As for Ma tendre ennemie, this symbolic role returns to the hair – the support of sexual seduction, of power, of fertility, and more particularly of this novel, of artistic creation. This article aims to analyse, how the notion of hair in the novel goes hand in hand with the ambiguous political and social stake of the wearing of the queue during the first Sino‐Japanese war, the deconstruction of the castration, the aesthetic of cruelty, and the reinterpretation of Asian eroticism.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
2

Tan, Tianqi. "Les cheveux dans Ma tendre ennemie de Lisa Bresner : la natte, le pinceau et le peintre castré". Cahiers ERTA, nr 24 (2020): 45–64. http://dx.doi.org/10.4467/23538953ce.20.017.13219.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
The hair in Ma tendre ennemie by Lisa Bresner : the queue, the ink brush and the castrated painter Lisa Bresner (1971‐2007) is a novelist, translator, and sinologist, who has dedicated her entire life to literary creation around China and Asia. Ma tendre ennemie is her second novel, published in 1994 by Gallimard. The themes of Lisa Bresner’s work have to do with body and sensation. As for Ma tendre ennemie, this symbolic role returns to the hair – the support of sexual seduction, of power, of fertility, and more particularly of this novel, of artistic creation. This article aims to analyse, how the notion of hair in the novel goes hand in hand with the ambiguous political and social stake of the wearing of the queue during the first Sino‐Japanese war, the deconstruction of the castration, the aesthetic of cruelty, and the reinterpretation of Asian eroticism.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
3

Nascimento, Mônica da Silva, Moisés Monteiro de Melo Neto i José Nogueira da Silva. "The Guesa and the poet olvidado: innovation, stylistics and literature a look at the word of Sousândrade". Concilium 23, nr 20 (14.11.2023): 190–212. http://dx.doi.org/10.53660/clm-2313-23r34.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
The present work presentes a bibliographical reserach, in which we analyze innovation in Brazilian Romantic poetry through the work “O Guesa” by the Brazilian Romantic poet Joaquim de Sousa Andrade, or Sousândrade, as he preferred to call him. Sousândrade lived during the XIX century, during a period of intense political transformation in Brazil. This time was marked by Brazilian independence in 1822, leading to nationalist sentiment among the current literary movement. The aim of this word is to demonstrate how the writer innovated within the hierarchical standards of his time based on a reading of his work, in which he focuses on the issues surrounding his protagonist. Therefore, the research has na exploratory and explanatory nature, base on the collection of information and ideas from theorists and literacy critics, which will give sustainability to the arguments presented. Thus, among them we have: Abrams (1991), Bosi (1994), Cândido (2002), Cuccagna (2004), Lima (1982), Moisés (1971), Nejar (2007), Pound (1997), Sodré (2002), and the main base used, Campos (1982).
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
4

Iglesias Aparicio, Pilar. "El cuerpo grita. Paralelismos entre escritoras surcoreanas y latinoamericanas contemporáneas." Revista Internacional de Culturas y Literaturas, nr 27 (2024): 192–224. http://dx.doi.org/10.12795/ricl2024.i27.11.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Las escritoras de narrativa surcoreanas ocupan un lugar importante tanto en la literatura de su país como a nivel internacional. Sus novelas y relatos muestran los efectos en la sociedad, del colonialismo, la guerra, la desigualdad social, la represión política, la brutalidad policial, el peso de las tradiciones y los cambios sociales y económicos producidos en el país desde los años cincuenta. Sobre todo, las historias de sus protagonistas reflejan la situación de las mujeres en una sociedad profundamente patriarcal y los diferentes tipos de violencia que todavía sufren las mujeres en el siglo veintiuno. El cuerpo, físico y mental, es el lugar donde se encarna la violencia, y es también a través de sus cuerpos como las mujeres ejercen diferentes formas de resistencia y rebeldía. Este trabajo realiza un estudio comparativo entre las novelas surcoreanas La Vegetariana (2007) de Han Kang; Por favor, cuida de mamá (2008), de Shin Kyung-Sook, y Kim Ji-young, nacida en 1982 (2016), de Cho Man-Jo, y las siguientes obras de escritoras latinoamericanas: la novela Fruta podrida (2007), de Lina Meruane (Chile); y los relatos Lección de cocina (1971), de la mexicana Rosario Castellanos, El Ovillo (1986) de la paraguaya Renée Ferrer, Nada de carne sobre nosotras y Las cosas que perdimos en el fuego (2016) de la argentina Mariana Enríquez.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
5

Dellai, Érica Milani, Vitória Maria Jasper Ern, Léia de Jesus Silva, Roberta Pires de Oliveira, Beatriz Martins Rachadel i Bianca Maria de Souza. "A distinção massa e contável na gramática Rikbaktsa (Macro-Jê)". LIAMES: Línguas Indígenas Americanas 21 (1.06.2021): e021007. http://dx.doi.org/10.20396/liames.v21i00.8661408.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Neste artigo investigamos a distinção massivo-contável na língua Rikbaktsa (Macro-Jê). Partimos do questionário de Lima & Rothstein (2020), o qual procuramos responder levantando os dados em um acervo inédito do qual já dispúnhamos, na pouca literatura sobre a língua (Boswood 1971, 1978; SIL 2007; Silva 2011), e em uma elicitação de dados com um falante nativo. A análise mostrou que há morfologia de plural e que ela não se combina com nomes de massa. Nomes que denotam átomos estáveis se combinam diretamente com numerais. Para serem contados, nomes de substância exigem a presença de sintagmas de medidas. Esses são indícios de que a língua em questão pode ser caracterizada como uma língua de número marcado (Chierchia 2010, 2015), mesmo que haja alguns nomes de massa que podem ser contados diretamente. Em nenhuma das quinze línguas apresentadas em Lima & Rothstein (2020) há relato de um morfema especializado para marcar massa. Chacon (2012) afirma que o Kubeo (Tukano-Oriental) exibe um demonstrativo de massa. Esse é também o caso em Rikbaktsa, mas nesta língua o demonstrativo na ‘isto’, que seleciona nomes massivos, se espalha pela gramática: aparece com marca de terceira pessoa no pronome pessoal a-na, com proformas interrogativas e em construção atributiva. Este estudo contribui, portanto, para uma melhor compreensão da distinção massivo-contável através das línguas e da gramática desta língua minoritária.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
6

De Vincenti, Claudio. "L’ECONOMIA ITALIANA E LE FRATTURE DELLA GLOBALIZZAZIONE". Il Politico 251, nr 2 (3.03.2020): 200–220. http://dx.doi.org/10.4081/ilpolitico.2019.245.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Il documento presenta una ricostruzione sintetica delle principali tappe del processo di globalizzazione e dell'economia italiana dalla fine della seconda guerra mondiale ad oggi. Per quanto riguarda lo scenario internazionale, si individuano due chiare fratture: la fine dell'"età dell'oro" con la crisi del dollaro dell'agosto 1971 e lo shock petrolifero del 1973; la crisi finanziaria del 2007-2008, dovuta all'accumulo di gravi squilibri macroeconomici negli anni della cosiddetta "Grande Moderazione". Queste due fratture trovano una chiara corrispondenza in due analoghe fratture dello sviluppo economico italiano. L'Italia, tuttavia, presenta una terza frattura intermedia con la crisi della lira dell'agosto 1992 legata a specifiche debolezze interne; uno spartiacque per la politica economica italiana. Oggi le tensioni nei rapporti commerciali internazionali e gli impulsi populisti nei Paesi avanzati testimoniano che la crisi del 2008 è ben lungi dall'essere ricomposta nelle sue determinanti. Il documento propone un suggerimento: alla base delle dinamiche economiche degli ultimi 75 anni c'è un rapporto irrisolto tra crescita economica capitalistica ed espansione della democrazia a livello nazionale e internazionale.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
7

Guimarães, Valmir Percival. "Conrad e a razão cínica". Ítaca, nr 29 (20.07.2016): 199–219. http://dx.doi.org/10.59488/itaca.v0i29.3500.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
“Conrad e a razão cínica” objetiva a comparação da literatura de Coração das trevas (1899) do autor inglês Joseph Conrad(1857-1924) juntamente com o conceito de cinismo antigo e moderno. Peter Sloterdijk (1947) propõe a retomada do cinismo antigo e a renuncia do cinismo moderno, pois a dinâmica desse último é ambivalente e na obra de Conrad, enevoa ou torna tênue a linha entre a liberdade e a domesticação. Referências BibliográficasBOOTH, Wayne C. The Retoric of Fiction. Chicago London: The University of Chicago Press, 1983.CONRAD, Joseph. Coração das trevas. Tradução de Celso Parcionick, Iluminuras, 2002.CONRAD, Joseph. Coração das trevas. Tradução de Sérgio Flaksman. São Paulo: Cia das Letras, 2008.EIKHENBAUM, Boris. A teoria do método formal. In: TOLEDO, Dionísio de Oliveira (org.). Teoria da Literatura - formalistas russos. Porto Alegre: Globo, 1971.FUENTES GONZÁLEZ, Pedro Pablo. “El atajo filosófico de los cínicos antiguos hacia la felicidad”. Cuadernos de Filología Clásica: Estudios griegos e indo europeos. Vol. 12, 2002, 203-251.GOULET-CAZÉ, Marie-Odile BRANHAM, R. Bracht, Orgs. Os Cínicos: O Movimento Cínico na Antiguidade e o seu Legado. Edições Loyola: São Paulo, 2007.LAÊRTIOS, Diógenes. Vidas e doutrinas dos filósofos ilustres. Brasília, Ed.UnB, 2008LIMA, Luiz Costa- O redemunho do horror: as margens do ocidente/Luiz Costa Lima- São Paulo- Editora planeta do Brasil, 2003.MOLES L., John. Cosmopolitismo cínico. In: GOULET-CAZÉ, Marie-Odile; BRANHAM, Bracht R. (Org). Os cínicos. O movimento cínico na antigüidade e o seu legado. Tradução de Cecília Camargo Bartalotti. São Paulo: Edições Loyola, 2007.MILLER, J. Hillis. A Ética da leitura: Ensaios 1979-1989. Trad.Elieane Fitipaldi e Kátia Orberg.Rio de Janeiro, Imago, 1995.NAVIA, Luis E. Diógenes, o cínico.Tradução de João Miguel Moreira Auto. São Paulo: Odysseus, 2009.PIERING, Julie.“Cynics”.Internet encyclopedia of philosophy,U. S. A. University of Arkansas at Little Rock. 2006 Disponível em: http://www.iep.utm.edu/cynics/. Acesso em 13/11/2013.SLOTERDIJK, Peter. Critica da razão cínica. Trad.: Marco Casanova, Paulo Soethe, Mauricio Mendonça Cardozo, Pedro Costa Rego, Ricardo Hiendlmayer. São Paulo: Estação Liberdade, 2012.WATT, Ian, Conrad in the Nineteenth Century, (Berkeley, University of California Press, 1979.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
8

Rossman, A., J. Melgar, D. Walker, A. Gonzales, T. Ramirez i J. Rivera. "First Report of Dolabra nepheliae Associated with Corky Bark Disease of Rambutan and Pulasan in Honduras". Plant Disease 96, nr 5 (maj 2012): 765. http://dx.doi.org/10.1094/pdis-01-12-0081-pdn.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
In the last decade, rambutan (Nephelium lappaceum L., Sapindaceae) and pulasan (N. mutabile Blume) have been cultivated in Honduras to produce exotic fruits for export to North America (2). Recently, a disease was observed that produces dark brown to black fissured cankers from 1 to 3 cm long and 1 to 4 cm wide. The infected bark tissue becomes swollen with the middle region 3 to 8 mm thick. Symptoms appear when the trees are approximately 3 years old. As the trees mature, the cankers increase in size and weaken the branches, often resulting in breakage with the weight of the fruit causing substantial plant damage and fruit loss. In August 2010, fissured branch samples of rambutan and pulasan were collected from 6- to 8-year-old trees from the Humid Tropical Demonstrative Agroforestry Center in Honduras, Atlantida, La Masica (15°33′47.4″N, 87°05′2.5″W, elevation 106 m). A fungus associated with the cankers was identified as Dolabra nepheliae. It produces black, stipitate, elongate ascomata, 312 to 482 × 250 to 281 μm with broadly cylindric, bitunicate asci, 120 to 138 × 11.2 to 15.0 μm, and filiform, hyaline ascospores, 128 to 135 × 2.8 to 3.2 μm. Fungi from rambutan and pulasan were isolated on cornmeal agar plus 0.5% dextrose and antibiotics. On potato dextrose agar, the ascospores produced slow-growing colonies, 5 mm per week. In culture, isolates from both hosts produced pycnidia with elongated, slightly to strongly curved or S-shaped, hyaline conidia, 22.8 to 46.4 × 2.8 to 3.7 μm. This fungus was first reported on rambutan and pulasan from Malaysia (1,4), and later reported on rambutan and litchi in Hawaii and Puerto Rico (3). To our knowledge, this is the first report of D. nepheliae on pulasan and rambutan from Honduras. Specimens have been deposited at the U.S. National Fungus Collections (BPI 882442 on N. lappaceum and BPI 882443 on N. mutabile). Cultures were deposited at the Centraalbureau voor Schimmelcultures (CBS) as CBS 131490 on N. lappaceum and CBS 131491 on N. mutabile. Sequences of the internal transcribed spacer (ITS) region including ITS1, 5.8S, and ITS2 intergenic spacers were deposited in GenBank (Accession No. JQ004281 on N. lappaceum and Accession No. JQ004280 on N. mutabile). A BLAST search and pairwise comparison using the GenBank web server were used to compare ITS sequence data and recovered the following results: (i) CBS 131490 on N. lappaceum is 99% (538 of 544) identical to D. nepheliae CBS 123297 on Litchi chinensis from Puerto Rico; and (ii) CBS 131491 on N. mutabile is 99% (527 of 533) identical to the same strain of D. nepheliae. On the basis of the ITS sequence data, the isolates from Honduras were confirmed as the same species, D. nepheliae from Puerto Rico. Efforts to develop resistant germplasm and management strategies to control this disease have been initiated. References: (1) C. Booth and W. P. Ting. Trans. Brit. Mycol. Soc. 47:235, 1964. (2) T. Ramírez et al. Manual Para el Cultivo de Rambutan en Honduras. Fundación Hondureña de Investigación Agrícola. La Lima, Cortes, Honduras, 2003. (3) A. Y. Rossman et al. Plant Dis. 91:1685, 2007. (4) H. Zalasky et al. Can. J. Bot. 49:559, 1971.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
9

Maldavsky, Aliocha. "Financiar la cristiandad hispanoamericana. Inversiones laicas en las instituciones religiosas en los Andes (s. XVI y XVII)". Vínculos de Historia. Revista del Departamento de Historia de la Universidad de Castilla-La Mancha, nr 8 (20.06.2019): 114. http://dx.doi.org/10.18239/vdh_2019.08.06.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
RESUMENEl objetivo de este artículo es reflexionar sobre los mecanismos de financiación y de control de las instituciones religiosas por los laicos en las primeras décadas de la conquista y colonización de Hispanoamérica. Investigar sobre la inversión laica en lo sagrado supone en un primer lugar aclarar la historiografía sobre laicos, religión y dinero en las sociedades de Antiguo Régimen y su trasposición en América, planteando una mirada desde el punto de vista de las motivaciones múltiples de los actores seglares. A través del ejemplo de restituciones, donaciones y legados en losAndes, se explora el papel de los laicos españoles, y también de las poblaciones indígenas, en el establecimiento de la densa red de instituciones católicas que se construye entonces. La propuesta postula el protagonismo de actores laicos en la construcción de un espacio cristiano en los Andes peruanos en el siglo XVI y principios del XVII, donde la inversión económica permite contribuir a la transición de una sociedad de guerra y conquista a una sociedad corporativa pacificada.PALABRAS CLAVE: Hispanoamérica-Andes, religión, economía, encomienda, siglos XVI y XVII.ABSTRACTThis article aims to reflect on the mechanisms of financing and control of religious institutions by the laity in the first decades of the conquest and colonization of Spanish America. Investigating lay investment in the sacred sphere means first of all to clarifying historiography on laity, religion and money within Ancien Régime societies and their transposition to America, taking into account the multiple motivations of secular actors. The example of restitutions, donations and legacies inthe Andes enables us to explore the role of the Spanish laity and indigenous populations in the establishment of the dense network of Catholic institutions that was established during this period. The proposal postulates the role of lay actors in the construction of a Christian space in the Peruvian Andes in the sixteenth and early seventeenth centuries, when economic investment contributed to the transition from a society of war and conquest to a pacified, corporate society.KEY WORDS: Hispanic America-Andes, religion, economics, encomienda, 16th and 17th centuries. BIBLIOGRAFIAAbercrombie, T., “Tributes to Bad Conscience: Charity, Restitution, and Inheritance in Cacique and Encomendero Testaments of 16th-Century Charcas”, en Kellogg, S. y Restall, M. (eds.), Dead Giveaways, Indigenous Testaments of Colonial Mesoamerica end the Andes, Salt Lake city, University of Utah Press, 1998, pp. 249-289.Aladjidi, P., Le roi, père des pauvres: France XIIIe-XVe siècle, Rennes, Presses universitaires de Rennes, 2008.Alberro, S., Les Espagnols dans le Mexique colonial: histoire d’une acculturation, Paris, A. Colin, 1992.Alden, D., The making of an enterprise: the Society of Jesus in Portugal, its empire, and beyond 1540-1750, Stanford California, Stanford University Press, 1996.Angulo, D., “El capitán Gómez de León, vecino fundador de la ciudad de Arequipa. Probança e información de los servicios que hizo a S. M. en estos Reynos del Piru el Cap. Gomez de León, vecino que fue de cibdad de Ariquipa, fecha el año MCXXXI a pedimento de sus hijos y herederos”, Revista del archivo nacional del Perú, Tomo VI, entrega II, Julio-diciembre 1928, pp. 95-148.Atienza López, Á., Tiempos de conventos: una historia social de las fundaciones en la España moderna, Madrid, Marcial Pons Historia, 2008.Azpilcueta Navarro, M. de, Manual de penitentes, Estella, Adrián de Anvers, 1566.Baschet, J., “Un Moyen Âge mondialisé? Remarques sur les ressorts précoces de la dynamique occidentale”, en Renaud, O., Schaub, J.-F., Thireau, I. (eds.), Faire des sciences sociales, comparer, Paris, éditions de l’EHESS, 2012, pp. 23-59.Boltanski, A. y Maldavsky, A., “Laity and Procurement of Funds», en Fabre, P.-A., Rurale, F. (eds.), Claudio Acquaviva SJ (1581-1615). A Jesuit Generalship at the time of the invention of the modern Catholicism, Leyden, Brill, 2017, pp. 191-216.Borges Morán, P., El envío de misioneros a América durante la época española, Salamanca, Universidad Pontifícia, 1977.Bourdieu, P., “L’économie des biens symboliques», Raisons pratiques: sur la théorie de l’action, Paris, Seuil, [1994] 1996, pp. 177-213.Brizuela Molina, S., “¿Cómo se funda un convento? Algunas consideraciones en torno al surgimiento de la vida monástica femenina en Santa Fe de Bogotá (1578-1645)”, Anuario de historia regional y de las Fronteras, vol. 22, n. 2, 2017, pp. 165-192.Brown, P., Le prix du salut. Les chrétiens, l’argent et l’au-delà en Occident (IIIe-VIIIe siècle), Paris, Belin, 2016.Burke, P., La Renaissance européenne, Paris, Seuil, 2000.Burns, K., Hábitos coloniales: los conventos y la economía espiritual del Cuzco, Lima, Quellca, IFEA, 2008.Cabanes, B y Piketty, G., “Sortir de la guerre: jalons pour une histoire en chantier”, Histoire@Politique. Politique, culture, société, n. 3, nov.-dic. 2007.Cantú, F., “Evoluzione et significato della dottrina della restituzione in Bartolomé de Las Casas. Con il contributo di un documento inedito”, Critica Storica XII-Nuova serie, n. 2-3-4, 1975, pp. 231-319.Castelnau-L’Estoile, C. de, “Les fils soumis de la Très sainte Église, esclavages et stratégies matrimoniales à Rio de Janeiro au début du XVIIIe siècle», en Cottias, M., Mattos, H. (eds.), Esclavage et Subjectivités dans l’Atlantique luso-brésilien et français (XVIIe-XXe), [OpenEdition Press, avril 2016. Internet : <http://books.openedition.org/ http://books.openedition.org/oep/1501>. ISBN : 9782821855861]Celestino, O. y Meyers, A., Las cofradías en el Perú, Francfort, Iberoamericana, 1981.Celestino, O., “Confréries religieuses, noblesse indienne et économie agraire”, L’Homme, 1992, vol. 32, n. 122-124, pp. 99-113.Châtellier Louis, L’Europe des dévots, Paris, Flammarion, 1987.Christian, W., Religiosidad local en la España de Felipe II, Madrid, Nerea, 1991.Christin, O., Confesser sa foi. Conflits confessionnels et identités religieuses dans l’Europe moderne (XVIe-XVIIe siècles), Seyssel, Champ Vallon, 2009.Christin, O., La paix de religion: l’autonomisation de la raison politique au XVIe siècle, Paris, Seuil, 1997.Clavero, B., Antidora: Antropología católica de la economía moderna, Milan, Giuffrè, 1991.Cobo Betancourt, “Los caciques muiscas y el patrocinio de lo sagrado en el Nuevo Reino de Granada”, en A. Maldavsky y R. Di Stefano (eds.), Invertir en lo sagrado: salvación y dominación territorial en América y Europa (siglos XVI-XX), Santa Rosa, EdUNLPam, 2018, cap. 1, mobi.Colmenares, G., Haciendas de los jesuitas en el Nuevo Reino de Granada, siglo XVIII, Bogotá, Universidad Nacional de Colombia, 1969.Comaroff, J. y Comaroff, J., Of Revelation and Revolution. Vol. 1, Christianity, Colonialism, and Consciousness in South Africa, Chicago, University of Chicago Press, 1991.Costeloe, M. P., Church wealth in Mexico: a study of the “Juzgado de Capellanias” in the archbishopric of Mexico 1800-1856, London, Cambridge University Press, 1967.Croq, L. y Garrioch, D., La religion vécue. Les laïcs dans l’Europe moderne, Rennes, PUR, 2013.Cushner, N. P., Farm and Factory: The Jesuits and the development of Agrarian Capitalism in Colonial Quito, 1600-1767, Albany, State University of New York Press, 1982.Cushner, N. P., Jesuit Ranches and the Agrarian Development of Colonial Argentina, 1650-1767, Albany, State University of New York Press, 1983.Cushner, N. P., Why have we come here? The Jesuits and the First Evangelization of Native America, Oxford, Oxford University Press, 2006.De Boer, W., La conquista dell’anima, Turin, Einaudi, 2004.De Certeau M., “La beauté du mort : le concept de ‘culture populaire’», Politique aujourd’hui, décembre 1970, pp. 3-23.De Certeau, M., L’invention du quotidien. T. 1. Arts de Faire, Paris, Gallimard, 1990.De la Puente Brunke, J., Encomienda y encomenderos en el Perú. Estudio social y político de una institución, Sevilla, Diputación provincial de Sevilla, 1992.Del Río M., “Riquezas y poder: las restituciones a los indios del repartimiento de Paria”, en T. Bouysse-Cassagne (ed.), Saberes y Memorias en los Andes. In memoriam Thierry Saignes, Paris, IHEAL-IFEA, 1997, pp. 261-278.Van Deusen, N. E., Between the sacred and the worldly: the institutional and cultural practice of recogimiento in Colonial Lima, Stanford, Stanford University Press, 2001.Dictionnaire de théologie catholique, 1937, s.v. “Restitution”.Durkheim, É., Les formes élémentaires de la vie religieuse, Paris, Presses universitaires de France, 1960 [1912].Duviols, P. La lutte contre les religions autochtones dans le Pérou colonial: l’extirpation de l’idolâtrie entre 1532 et 1660, Lima, IFEA, 1971.Espinoza, Augusto, “De Guerras y de Dagas: crédito y parentesco en una familia limeña del siglo XVII”, Histórica, XXXVII.1 (2013), pp. 7-56.Estenssoro Fuchs, J.-C., Del paganismo a la santidad: la incorporación de los Indios del Perú al catolicismo, 1532-1750, Lima, IFEA, 2003.Fontaine, L., L’économie morale: pauvreté, crédit et confiance dans l’Europe préindustrielle, Paris, Gallimard, 2008.Froeschlé-Chopard, M.-H., La Religion populaire en Provence orientale au XVIIIe siècle, Paris, Beauchesne, 1980.Glave, L. M., De rosa y espinas: economía, sociedad y mentalidades andinas, siglo XVII. Lima, IEP, BCRP, 1998.Godelier, M., L’énigme du don, Paris, Fayard, 1997.Goffman, E., Encounters: two studies in the sociology of interaction, MansfieldCentre, Martino publishing, 2013.Grosse, C., “La ‘religion populaire’. L’invention d’un nouvel horizon de l’altérité religieuse à l’époque moderne», en Prescendi, F. y Volokhine, Y (eds.), Dans le laboratoire de l’historien des religions. Mélanges offerts à Philippe Borgeaud, Genève, Labor et fides, 2011, pp. 104-122.Grosse, C., “Le ‘tournant culturel’ de l’histoire ‘religieuse’ et ‘ecclésiastique’», Histoire, monde et cultures religieuses, 26 (2013), pp. 75-94.Hall, S., “Cultural studies and its Theoretical Legacy”, en Grossberg, L., Nelson, C. y Treichler, P. (eds.), Cultural Studies, New York, Routledge, 1986, pp. 277-294.Horne, J., “Démobilisations culturelles après la Grande Guerre”, 14-18, Aujourd’hui, Today, Heute, Paris, Éditions Noésis, mai 2002, pp. 45-5.Iogna-Prat, D., “Sacré’ sacré ou l’histoire d’un substantif qui a d’abord été un qualificatif”, en Souza, M. de, Peters-Custot, A. y Romanacce, F.-X., Le sacré dans tous ses états: catégories du vocabulaire religieux et sociétés, de l’Antiquité à nos jours, Saint-Étienne, Publications de l’Université de Saint-Étienne, 2012, pp. 359-367.Iogna-Prat, D., Cité de Dieu. Cité des hommes. L’Église et l’architecture de la société, Paris, Presses universitaires de France, 2016.Kalifa, D., “Les historiens français et ‘le populaire’», Hermès, 42, 2005, pp. 54-59.Knowlton, R. J., “Chaplaincies and the Mexican Reform”, The Hispanic American Historical Review, 48.3 (1968), pp. 421-443.Lamana, G., Domination without Dominance: Inca-Spanish Encounters in Early Colonial Peru, Durham, Duke University Press, 2008.Las Casas B. de, Aqui se contienen unos avisos y reglas para los que oyeren confessiones de los Españoles que son o han sido en cargo a los indios de las Indias del mas Océano (Sevilla : Sebastián Trujillo, 1552). Edición moderna en Las Casas B. de, Obras escogidas, t. V, Opusculos, cartas y memoriales, Madrid, Biblioteca de Autores Españoles, 1958, pp. 235-249.Lavenia, V., L’infamia e il perdono: tributi, pene e confessione nella teologia morale della prima età moderna, Bologne, Il Mulino, 2004.Lempérière, A., Entre Dieu et le Roi, la République: Mexico, XVIe-XIXe siècle, Paris, les Belles Lettres, 2004.Lenoble, C., L’exercice de la pauvreté: économie et religion chez les franciscains d’Avignon (XIIIe-XVe siècle), Rennes, Presses universitaires de Rennes, 2013.León Portilla, M., Visión de los vencidos: relaciones indígenas de la conquista, México, Universidad nacional autónoma, 1959.Levaggi, A., Las capellanías en la argentina: estudio histórico-jurídico, Buenos Aires, Facultad de derecho y ciencias sociales U. B. A., Instituto de investigaciones Jurídicas y sociales Ambrosio L. Gioja, 1992.Lohmann Villena, G., “La restitución por conquistadores y encomenderos: un aspecto de la incidencia lascasiana en el Perú”, Anuario de Estudios americanos 23 (1966) 21-89.Luna, P., El tránsito de la Buenamuerte por Lima. Auge y declive de una orden religiosa azucarera, siglos XVIII y XIX, Francfort, Universidad de navarra-Iberoamericana-Vervuert, 2017.Macera, P., Instrucciones para el manejo de las haciendas jesuitas del Perú (ss. XVII-XVIII), Lima, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 1966.Málaga Medina, A., “Los corregimientos de Arequipa. Siglo XVI”, Histórica, n. 1, 1975, pp. 47-85.Maldavsky, A., “Encomenderos, indios y religiosos en la región de Arequipa (siglo XVI): restitución y formación de un territorio cristiano y señoril”, en A. Maldavsky yR. Di Stefano (eds.), Invertir en lo sagrado: salvación y dominación territorial en América y Europa (siglos XVI-XX), Santa Rosa, EdUNLPam, 2018, cap. 3, mobi.Maldavsky, A., “Finances missionnaires et salut des laïcs. La donation de Juan Clemente de Fuentes, marchand des Andes, à la Compagnie de Jésus au milieu du XVIIe siècle”, ASSR, publicación prevista en 2020.Maldavsky, A., “Giving for the Mission: The Encomenderos and Christian Space in the Andes of the Late Sixteenth Century”, en Boer W., Maldavsky A., Marcocci G. y Pavan I. (eds.), Space and Conversion in Global Perspective, Leiden-Boston, Brill, 2014, pp. 260-284.Maldavsky, A., “Teología moral, restitución y sociedad colonial en los Andes en el siglo XVI”, Revista portuguesa de teología, en prensa, 2019.Margairaz, D., Minard, P., “Le marché dans son histoire”, Revue de synthèse, 2006/2, pp. 241-252.Martínez López-Cano, M. del P., Speckman Guerra, E., Wobeser, G. von (eds.) La Iglesia y sus bienes: de la amortización a la nacionalización, México, Universidad Nacional Autónoma de México, Instituto de Investigaciones Históricas, 2004.Mauss, M., “Essai sur le don. Forme et raison de l’échange dans les sociétés archaïques (1923-1924)”, en Mauss, M., Sociologie et anthropologie, Paris, Presses universitaire de France, 1950, pp. 145-279.Mendoza, D. de, Chronica de la Provincia de San Antonio de los Charcas, Madrid, s.-e., 1665.Mills K., Idolatry and its Enemies. Colonial andean religion and extirpation, 1640-1750, Princeton, New Jersey, Princeton University Press, 1997.Mörner, M., The Political and Economic Activities of the Jesuits in the La Plata Region: The Hapsburg Era, Stockholm, Library and Institute of Ibero-American Studies, 1953.Morales Padrón, F., Teoría y leyes de la conquista, Madrid, Ediciones Cultura Hispánica del Centro Iberoamericano de Cooperación, 1979.“Nuevos avances en el estudio de las reducciones toledanas”, Bulletin of the National Museum of Ethnology, 39(1), 2014, pp. 123-167.O’Gorman, E., Destierro de sombras: luz en el origen de la imagen y culto de Nuestra Señora de Guadalupe del Tepeyac, México, Universidad nacional autónoma de México, Instituto de Investigaciones Históricas, 1986.Pompa, C., Religião como tradução: Missionários, Tupi e Tapuia no Brasil colonial, São Paulo, ANPOCS, 2003.Prodi, P. Una historia de la justicia. De la pluralidad de fueros al dualismo moderno entre conciencia y derecho, Buenos Aires-Madrid, Katz, 2008.Ragon, P., “Entre religion métisse et christianisme baroque : les catholicités mexicaines, XVIe-XVIIIe siècles», Histoire, monde et cultures religieuses, 2008/1, n°5, pp. 15-36.Ragon, P., “Histoire et christianisation en Amérique espagnole», en Kouamé, Nathalie (éd.), Historiographies d’ailleurs: comment écrit-on l’histoire en dehors du monde occidental ?, Paris, Karthala, 2014, pp. 239-248.Ramos G., Muerte y conversión en los Andes, Lima, IFEA, IEP, 2010.Rodríguez, D., Por un lugar en el cielo. Juan Martínez Rengifo y su legado a los jesuitas, 1560-1592, Lima, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2005.Romano, R., Les mécanismes de la conquête coloniale: les conquistadores, Paris, Flammarion, 1972.Saignes, T., “The Colonial Condition in the Quechua-Aymara Heartland (1570–1780)”, en Salomon, F. y Schwartz, S.(eds.), The Cambridge History of theNative Peoples of the Americas. Vol. 3, South America, Cambridge, Cambridge University Press, 1999, pp. 58–137.Saignes, T., Caciques, tribute and migration in the Southern Andes: Indian society and the 17th century colonial order (Audiencia de Charcas), Londres, Inst. of Latin American Studies, 1985.Schmitt, J.-C., “‘Religion populaire’ et culture folklorique (note critique) [A propos de Etienne Delaruelle, La piété populaire au Moyen Age, avant- propos de Ph. Wolff, introduction par R. Manselli et André Vauchez] «, Annales. Économies, Sociétés, Civilisations, 31/5, 1976, pp. 941953.Schwaller, J. F., Origins of Church Wealth in Mexico. Ecclesiastical Revenues and Church Finances, 1523-1600, Albuquerque, University of New Mexico press, 1985.Spalding, K., Huarochirí, an Andean society under Inca and Spanish rule, Stanford, Stanford University Press, 1984.Stern, S. J., Los pueblos indígenas del Perú y el desafío de la conquista española: Huamanga hasta 1640, Madrid, Alianza, 1986.Taylor, W. B., Magistrates of the Sacred: Priests and Parishioners in Eighteenth-Century Mexico. Stanford University Press, 1996.Thomas, Y., “La valeur des choses. Le droit romain hors la religion”, Annales, Histoire, Sciences Sociales, 2002/T, 57 année, pp. 1431-1462.Thornton, J. K., Africa and Africans in the Formation of the Atlantic World, 1400–1680), New York, Cambridge University Press, 1998.Tibesar, A., Franciscan beginnings in colonial Peru, Washington, Academy of American Franciscan History, 1953.Tibesar A., “Instructions for the Confessors of Conquistadores Issued by the Archbishop of Lima in 1560”, The Americas 3, n. 4 (Apr. 1947), pp. 514-534.Todeschini, G., Richesse franciscaine: de la pauvreté volontaire à la société de marché, Lagrasse, Verdier, 2008.Toneatto, V., “La richesse des Franciscains. Autour du débat sur les rapports entre économie et religion au Moyen Âge”, Médiévales. Langues, Textes, Histoire 60, n. 60 (30 juin 2011), pp. 187202.Toneatto, V., Les banquiers du Seigneur: évêques et moines face à la richesse, IVe-début IXe siècle, Rennes, Presses universitaires de Rennes, 2012.Toquica Clavijo, M. C., A falta de oro: linaje, crédito y salvación, Bogotá, Universidad Nacional de Colombia, Ministero de Cultura, Instituto Colombiano de Antropología e Historia, 2008.Torre, A., “‘Faire communauté’. Confréries et localité dans une vallée du Piémont (XVIIe -XVIIIe siècle)”, Annales. Histoire, Sciences Sociales 2007/1 (año 62), pp. 101-135.Torre, A., “Politics Cloaked in Worship: State, Church and Local Power in Piedmont 1570-1770”, Past and Present, 134, 1992, pp. 42-92.Vargas Ugarte, R., “Archivo de la beneficencia del Cuzco”, Revista del Archivo Histórico del Cuzco, no. 4 (1953), pp. 105-106.Vauchez A., Les laïcs au Moyen Age. Pratiques et expériences religieuses, Paris, Cerf, 1987.Vincent, C., “Laïcs (Moyen Âge)”, en Levillain, P. (ed.), Dictionnaire historique de la papauté, Paris, Fayard, 2003, pp. 993-995.Vincent, C., Les confréries médiévales dans le royaume de France: XIIIe-XVe siècle, Paris, A. Michel, 1994.Valle Pavón, G. del, Finanzas piadosas y redes de negocios. Los mercaderes de la ciudad de México ante la crisis de Nueva España, 1804-1808, México, Instituto Mora, Historia económica, 2012.Vovelle, M., Piété baroque et déchristianisation en Provence au XVIIIe siècle, Paris, Plon, 1972.Wachtel, N., La Vision des vaincus: les Indiens du Pérou devant la Conquête espagnole, Paris, Gallimard, 1971.Wilde, G., Religión y poder en las misiones de guaraníes, Buenos Aires, Ed. Sb, 2009.Wobeser, G. von, El crédito eclesiástico en la Nueva España, siglo XVIII, México, Universidad Nacional Autónoma de México, Instituto de Investigaciones Históricas, 1994.Wobeser, G. von, Vida eterna y preocupaciones terrenales. Las capellanías de misas en la Nueva España, 1600-1821, Mexico, Universidad Nacional Autónoma de México, 2005.Zavala, S., La encomienda indiana, Madrid, Junta para ampliación de estudios e investigaciones científicas-Centro de estudios históricos, 1935.Zemon Davis, N., Essai sur le don dans la France du XVIe siècle, Paris, Seuil, 2003.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
10

Silva, Cristiani Bereta da. "Editorial". Revista História Hoje 5, nr 10 (24.11.2016): 01. http://dx.doi.org/10.20949/rhhj.v5i10.317.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Em 1931 a Reforma Francisco Campos (Decreto nº 19.890, de 1931) organizou o ensino secundário no país, dividindo-o em dois cursos seriados: fundamental (com duração de cinco anos) e complementar (com duração de dois anos), este último exigido para o acesso a alguns cursos superiores. A reforma também tornava obrigatório a aprovação em exames para admissão ao ginásio e, com isso, acentuava a descontinuidade entre o primário e o secundário, além de conferir caráter elitista e excludente a este último. (Nunes, 2000; Minhoto, 2007; Silva, 2016). A reforma de 1942, de Gustavo Capanema, não alteraria essa condição[i].Chama a atenção que variados discursos que circularam nas décadas de 1940 e 1950 (período de grande expansão do secundário em todo o país), especialmente em veículos voltados à Educação, não raro chamavam a atenção para a “crise do ensino secundário”. A revista da Editora do Brasil S/A, Documentário de Ensino, publicação mensal que circulou entre 1947 e foi desativada nos anos 1990, pautou, em diferentes momentos, seja em editoriais ou artigos assinados por professores, presidentes de sindicatos, diretores etc. a preocupação com o secundário, e com as propostas de reformas encampadas pelo Estado que visavam resolver tal crise. O editorial de julho de 1948, constatava:A organização do ensino secundário tem sido, entre nós, tanto no Império, como na República, objeto de constante e geral preocupação. Sistematicamente fala-se no “baixo nível” do ensino médio apontando-se como causas da “desorganização” fatores intrínsecos representados por “erros” de estruturação do próprio ensino e por “vícios de origem” da rede escolar. (EBSA, Editorial, ano I, n.9, julho de 1948, aspas no original) Dentre os problemas considerados mais graves chamava-se a atenção para aqueles relacionados a baixa qualidade do ensino ofertado ou, em outra ponta, um ensino essencialmente acadêmico e teórico dos programas escolares secundários que preparavam apenas uma restrita elite para os cursos superiores ou ocupações de “colarinho e gravata”, deixando de preparar a grande massa de estudantes para a vida real, para a compreensão dos problemas da sociedade contemporânea, e para o trabalho. Deve-se destacar que somente o curso secundário preparava e dava acesso legal aos cursos superiores. As outras modalidades de ensino médio existentes – normal, industrial ou comercial – não permitiam tal acesso até pelo menos 1953, quando a Lei nº 1.821 aprovou a equivalência entre os diferentes cursos de nível médio para efeito de matrícula no ciclo colegial e nos cursos superiores. Os debates em torno do secundário nas primeiras décadas do século XX expressam ambiguidades que podem ser observadas também nos debates atuais sobre o Ensino Médio[ii] e subsidiam argumentos para a necessidade de reforma nesse nível de ensino. Em que pese que a Lei de Diretrizes e Bases da Educação Nacional (LDBEN), de 1996, tenha estabelecido que o Ensino Médio seja a etapa conclusiva da Educação Básica, observa-se que ainda não foi superado seu caráter dual. A questão que permanece é se Ensino Médio deve preparar para o mundo do trabalho ou para a continuidade dos estudos dos jovens, independentemente de sua condição social. O grande desafio – dentre outros a ser enfrentados – é articular essas dimensões de modo competente. É pensar na natureza da formação que se quer ofertar, sem cair na armadilha datada do dilema da dualidade entre uma formação acadêmica e uma formação profissionalizante. O caráter político de sua concepção precisa urgentemente ser repensado, debatido. Por isso que aprovar uma reforma do Ensino Médio por Medida Provisória (746/2016) sem amplo debate nacional é uma afronta a todos aqueles e aquelas que pensam a Educação nesse país e que dela necessitam. A Revista História Hoje, assim como também tornou público seu repúdio ao Movimento Escola Sem Partido, acompanha aqui o manifesto da Associação Nacional de História – ANPUH[iii], e se coloca contrária a forma como o governo tem conduzido o processo de reforma do Ensino Médio, ou seja, através de Medida Provisória, bem como se posiciona contra sua aprovação no Congresso Nacional, nesses termos. Ao encontro desses desafios e na perspectiva de contribuir para discussões necessárias relativas a permanências e mudanças no Ensino Médio, este novo número da Revista História Hoje apresenta a seus leitores o Dossiê Ensino de História na Educação Profissional. Organizado pela Profa. Dra. Olivia Morais de Medeiros Neta, da Universidade Federal do Rio Grande do Norte (UFRN) e pelo Prof. Dr. Francisco das Chagas Silva Souza, do Instituto Federal de Educação Ciência e Tecnologia do Rio Grande do Norte (IFRN) o dossiê reúne artigos que problematizam o lugar da disciplina de História e as práticas pedagógicas dos professores no Ensino Médio Integrado à Educação Profissional. Esperamos que não apenas os artigos desse dossiê e a entrevista realizada com Prof. Dr. Ronaldo Marcos de Lima Araujo, mas também os artigos das diferentes seções da Revista possam servir de estímulo à reflexão e ao combate por um ensino de História capaz de estabelecer diálogos críticos com os mundos que habitamos em nossas diferenças e singularidades. Boa Leitura! Cristiani Bereta da Silva – EditoraFlorianópolis, primavera de 2016.[i] Em 1942, o ensino secundário sofreu nova alteração com a Reforma Gustavo Capanema (Decreto-Lei nº 4.244). Ele foi dividido em dois ciclos: um primeiro de quatro anos, chamado de ginásio, e um segundo de três anos, chamado de colegial (com dois tipos de curso: científico e clássico).[ii] A Lei nº 5.692, de 1971, unificou o ensino primário com o ginásio, constituindo o Primeiro Grau, com duração de oito anos e o Segundo Grau, com duração de três anos. Essa denominação vigorou até a Lei n°. 9.394/96, que passou a denominar esses mesmos níveis de ensino como Ensino Fundamental, com duração de nove anos e Ensino Médio, com duração de três anos.[iii] Disponível em: http://site.anpuh.org/index.php/2015-01-20-00-01-55/noticias2/noticias-destaque/item/3780-nota-da-associacao-nacional-de-historia-sobre-a-mpv-746-2016. Acesso em 31 out. 2016.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.

Rozprawy doktorskie na temat "Lisa (1971-2007)"

1

Tan, Tianqi. "Lisa Bresner, sculptrice d'idéogrammes : un regard singulier sur la Chine et le Japon". Electronic Thesis or Diss., Nantes Université, 2024. http://www.theses.fr/2024NANU2018.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Lisa Bresner (1971-2007) est une artiste polyvalente et prolifique : romancière, traductrice, sinologue, autrice de littérature pour la jeunesse, réalisatrice de courts-métrages et enseignante en histoire de la civilisation chinoise. Bien que sa vie ait été « fulgurante », elle a laissé un riche héritage de plus de trente œuvres – romans, essais, traductions, poésies et livres pour enfants – qui ont construit un pont entre la France et l’Extrême-Orient. Notre recherche explore, à travers trois axes principaux, la manière dont Lisa Bresner a intégré les cultures chinoise et japonaise dans son œuvre littéraire. Tout d’abord, nous analysons sa littérature pour la jeunesse afin de comprendre comment elle a utilisé son imagination et sa passion pour les idéogrammes chinois pour créer un univers poétique et transculturel, accessible et éducatif pour les jeunes lecteurs. Ensuite, nous nous intéressons à ses traductions et à son travail de sinologue, afin de révéler comment elle a su rendre les œuvres classiques chinoises accessibles au public francophone, tout en y apportant sa touche personnelle et créative. Enfin, nous nous penchons sur son univers romanesque, où elle aborde les thèmes de l’identité et de l’altérité à travers des personnages qui incarnent sa propre quête de soi à travers l’autre. Notre étude vise à répondre à une question centrale : comment Lisa Bresner a-t-elle, à travers ses œuvres transculturelles, fusionné ses expériences personnelles et la culture asiatique pour explorer les frontières entre soi et l’autre ? En nous appuyant sur ses œuvres publiées entre 1992 et 2008, ainsi que sur ses manuscrits et correspondances conservés à l’IMEC, nous cherchons à mieux comprendre la manière unique dont elle a contribué à rapprocher les cultures orientale et occidentale
Lisa Bresner (1971-2007) was a multi-talented and prolific artist : novelist, translator, sinologist, children’s book author, short film director, and lecturer on Chinese civilization. Though her life was brief, she left behind a rich body of over thirty works – including novels, essays, translations, poetry, and children's books – that served as a cultural bridge between France and the Far East. This research explores three main aspects of how Lisa Bresner integrated Chinese and Japanese cultures into her literary creations. First, we examine her children’s literature, focusing on how she combined her imagination and love for Chinese ideograms to craft a poetic, transcultural universe that is both accessible and educational for young readers. Next, we explore her translations and works as a sinologist, highlighting how she made classical Chinese texts accessible to French readers while infusing them with her own creative touch. Finally, we delve into her novels, where she addresses themes of identity and otherness through characters that reflect her personal journey of self-discovery, shaped by encounters with different cultures. Our study seeks to answer a key question : How did Lisa Bresner, through her transcultural works, blend her personal experiences with Asian culture to explore the boundaries between self and other ? By drawing on her published works from 1992 to 2008, as well as her manuscripts and letters archived at IMEC, we aim to shed light on the unique way in which she contributed to bridging Eastern and Western cultures
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
Oferujemy zniżki na wszystkie plany premium dla autorów, których prace zostały uwzględnione w tematycznych zestawieniach literatury. Skontaktuj się z nami, aby uzyskać unikalny kod promocyjny!

Do bibliografii