Artykuły w czasopismach na temat „Komedier”
Kliknij ten link, aby zobaczyć inne rodzaje publikacji na ten temat: Komedier.
Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych
Sprawdź 50 najlepszych artykułów w czasopismach naukowych na temat „Komedier”.
Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.
Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.
Przeglądaj artykuły w czasopismach z różnych dziedzin i twórz odpowiednie bibliografie.
1
Raaby Gammelgaard, Lasse. "Vrede i Ludvig Holbergs komedier". Slagmark - Tidsskrift for idéhistorie, nr 80 (20.02.2020): 69–86. http://dx.doi.org/10.7146/slagmark.vi80.136329.
Pełny tekst źródła
2
TOSUN, Akıl Fikret. "BİR MELEZ ALT TÜR OLARAK YOL KOMEDİLERİ; SAĞ SALİM FİLM ÖRNEĞİ". Uluslararası Sosyal Bilimler ve Sanat Araştırmaları 2, nr 1 (27.01.2023): 100–119. http://dx.doi.org/10.32955/neuissar202321680.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Sinema tarihinde bir tür olarak komedi ve yol filmleri dikkat çekmektedir. Özellikle sessiz sinema dönemi itibariyle komedi türü köklerini Antik Yunan dram sanatının bir türü olarak komedya ve fars geleneğinden almakla birlikte vodvil, burlesk, skeç gibi dram sanatının alt türlerinden ve Commedia dell’arte, parodi ile pandomim gibi oyun biçimlerinden de beslenmiştir. Merkezinde yol, yolcu, araç, seyahat, hareket, kimlik, kültür, özgürlük, dönüşüm, coğrafya vb. olan yol filmleri ise köklerini ağırlıklı olarak western türünden alır. Bazen komedi filmlerinin anlatısının yol ve yol hikayeleri merkezinde inşa edildiği görülmektedir. Bunun sonucu olarak karşımıza gerek komedi filmi gerekse yol filmi ögelerinden oluşan yol komedileri çıkmaktadır. Bu perspektiften bakınca Sinemada yol komedileri melez bir alt tür olarak görülebilir. Bu melez alt tür ile Türk sinemasında da karşılaşılmaktadır. Bu çalışmada amaca yönelik örneklem çerçevesinde yönetmenliğini Ersoy Güler’in yaptığı ve bir yol komedisi olan 2012 yılı yapımı Sağ Salim adlı film seçilmiş olup gerek komedi gerekse yol filmlerine ait türsel gelenekler değerlendirilmiş ve Sağ Salim adlı filmin Amerikan sinemasındaki yol ve komedi filmlerinin türsel geleneklerinden-uzlaşımlarından etkilendiği görülmüştür
3
Begay, Les. "Native Art and Comedy from a Dine’ Perspective". Roczniki Kulturoznawcze 12, nr 1 (30.03.2021): 141–43. http://dx.doi.org/10.18290/rkult21121-10.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Rdzenna sztuka i komedia z perspektywy plemienia Dine’
Niniejszy artykuł jest analizą rdzennej sztuki i komedii z odmiennego niż współczesny, zachodni punkt widzenia. Jest to interpretacja sztuki Dine’ z perspektywy członka plemienia Dine’. Wyjaśniamy powody powstania tej sztuki, jej szczegóły i prywatny charakter. Artykuł ilustruje również atrakcyjność rdzennej komedii zarówno dla rdzennych, jak i nierdzennych jej odbiorców oraz różnice w jej postrzeganiu. Analizy są oparte na osobistym kontakcie ze sztuką i komedią plemienia Dine’, jednego z 574 rozpoznanych plemion Ameryki Północnej.
4
Grošelj, Nada. "Značaj mladih protagonistov v Plavtovem Hišnem strahu in Trinovčevem". Clotho 1, nr 1 (15.07.2019): 55–73. http://dx.doi.org/10.4312/clo.1.1.55-73.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Pogost motiv v rimski paliati so medgeneracijski konflikti. Medtem ko očetje največkrat poudarjajo konvencionalno moralo in kažejo varčnost, že kar skoporitost, se sinovi v njihovi odsotnosti radi predajajo razvratu: zapravljajo denar, popivajo in se spuščajo v razmerja s heterami, ponavadi ob pomoči kakega nabritega domačega sužnja. Ker vlada v komediji saturnalijski narobe svet, na koncu »zmagajo« sinovi in sužnji, ki so tudi glavni junaki teh komedij. Tu in tam pa Plavt sinovom položi na jezik besede, ki odstopajo od njihovega siceršnjega ravnanja in jih prikažejo v odgovornejši luči. Njegova najrazvpitejša »moralistična« komedija je Trinovčevo (Trinummus), vendar zasledimo moralno navdahnjene vložke in značajske lastnosti tudi v drugi komediji s podobnim izhodiščem, ki deluje veliko bolj razposajeno: v Hišnem strahu (Mostellaria). Ob primerjavi mladih protagonistov v Plavtovih komedijah Hišni strah in Trinovčevo ugotovimo, da je komedija Trinovčevo občutno bolj moralistična od Hišnega strahu, vendar po drugi strani tudi v slednjem ni mogoče videti gole burke kot, denimo, v Oslih (Asinaria) istega avtorja. Če si v Oslih oba protagonista, oče in sin, ki se pehata za isto meretrix, pravzaprav zaslužita zgolj posmeh občinstva, imajo glavni junak Hišnega strahu, njegov prijatelj in ljubica več značajskih lastnosti, ki so jih morale prikupiti tudi kritikom Katonovega kova.
5
Grošelj, Nada. "Značaj mladih protagonistov v Plavtovem Hišnem strahu in Trinovčevem". Clotho 1, nr 1 (15.07.2019): 55–73. http://dx.doi.org/10.4312/clotho.1.1.55-73.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Pogost motiv v rimski paliati so medgeneracijski konflikti. Medtem ko očetje največkrat poudarjajo konvencionalno moralo in kažejo varčnost, že kar skoporitost, se sinovi v njihovi odsotnosti radi predajajo razvratu: zapravljajo denar, popivajo in se spuščajo v razmerja s heterami, ponavadi ob pomoči kakega nabritega domačega sužnja. Ker vlada v komediji saturnalijski narobe svet, na koncu »zmagajo« sinovi in sužnji, ki so tudi glavni junaki teh komedij. Tu in tam pa Plavt sinovom položi na jezik besede, ki odstopajo od njihovega siceršnjega ravnanja in jih prikažejo v odgovornejši luči. Njegova najrazvpitejša »moralistična« komedija je Trinovčevo (Trinummus), vendar zasledimo moralno navdahnjene vložke in značajske lastnosti tudi v drugi komediji s podobnim izhodiščem, ki deluje veliko bolj razposajeno: v Hišnem strahu (Mostellaria). Ob primerjavi mladih protagonistov v Plavtovih komedijah Hišni strah in Trinovčevo ugotovimo, da je komedija Trinovčevo občutno bolj moralistična od Hišnega strahu, vendar po drugi strani tudi v slednjem ni mogoče videti gole burke kot, denimo, v Oslih (Asinaria) istega avtorja. Če si v Oslih oba protagonista, oče in sin, ki se pehata za isto meretrix, pravzaprav zaslužita zgolj posmeh občinstva, imajo glavni junak Hišnega strahu, njegov prijatelj in ljubica več značajskih lastnosti, ki so jih morale prikupiti tudi kritikom Katonovega kova.
6
Kalenić Ramšak, Branka. "Nova umetnost ustvarjanja komedij v tem času ali španska komedija zlatega veka". Ars & Humanitas 5, nr 2 (21.12.2011): 93–104. http://dx.doi.org/10.4312/ars.5.2.93-104.
Pełny tekst źródła
7
Kalenić Ramšak, Branka. "Nova umetnost ustvarjanja komedij v tem času ali španska komedija zlatega veka". Ars & Humanitas 5, nr 2 (21.12.2011): 93–104. http://dx.doi.org/10.4312/ah.5.2.93-104.
Pełny tekst źródła
8
Targosz, Karolina. "Krakowskie premiery Moliera i Racine'a w 1676 r. oraz inne nieznane fakty z teatru Sobieskich". Pamiętnik Teatralny 39, nr 3-4 (30.12.1990): 293–304. http://dx.doi.org/10.36744/pt.1532.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Artykuł poświęcony wydarzeniom teatralnym na dworze króla Jana III i królowej Marii Kazimiery Sobieskich. Autorka oparła się głównie na notatkach i doniesieniach królewskiego sekretarza Cosima Brunettiego, uzupełniając je informacjami pochodzącymi od innych osób związanych z królewskim dworem. Ustaliła, że najprawdopodobniej na przełomie kwietnia i maja 1675 wśród inscenizacji komedii francuskich w rezydencji Sobieskich w Złoczowie mogły znaleźć się również Molierowskie Szelmostwa Skapena. Komedię tę z całą pewnością pokazano 12 kwietnia 1676, w ramach uroczystości pokoronacyjnych Jana III na Wawelu, wraz z Andromachą Jeana Racine’a, w której w roli głównej wystąpiła Françoise Faidherbe, oraz z widowiskiem baletowym, w którym brały udział także dzieci pary królewskiej. Autorce artykułu udało się ponadto ustalić, że 24 czerwca 1682 w tytułowej roli w inscenizacji Kłamcy Pierre’a Corneille’a wystąpił w rezydencji Sobieskich w Jaworowie François Paulin Dalerac. Artykuł obejmuje także informacje związane z występami śpiewaka Clementiniego 30 kwietnia 1684 w Jaworowie w ramach bankietu na cześć posła hiszpańskiego Leopolda Filipa Montecuccolego oraz pokazów teatralnych przygotowanych w tej rezydencji 10 lipca 1684, kiedy w obecności posła weneckiego Angela Morosiniego oraz nuncjusza Andrei Santa Croce zaprezentowano inscenizacje francuskich komedii i baletu. Zdaniem badaczki w jaworowskim ogrodzie pokazano wówczas prezentowane już wcześniej (24 czerwca tego roku) komedie Molière’a: Szkołę żon oraz Miłość lekarzem. Autorka podkreśla, że informacja o plenerowych pokazach w Jaworowie wskazuje na funkcjonowanie w tej rezydencji teatru ogrodowego, prawdopodobnie nawiązującego do wzorów francuskich, i najwyraźniej najwcześniejszego na terenach Rzeczyposplitej.
9
Wróbel, Szymon. "Jacques Tati albo nowoczesna komedia". Fabrica Litterarum Polono-Italica, nr 1(7) (5.04.2024): 1–24. http://dx.doi.org/10.31261/flpi.2024.07.07.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Tekst próbą interpretacji filmów Jacquesa Tati. Głównym przedmiotem analizy eseju jest pojęcie „humoru” oraz „komiczności”. Autor zastanawia się nad źródłami komedii, jej mechanizmami oraz jej granicami. Porównując technikę gry aktorskiej – Charlie Chaplina, Bustera Keatona, Petera Sellersa i Jacques Tati, autor zmierza do zrozumienia złożonej relacji między komedią i tragedią oraz cechy charakterystyczne tego, co nazywa „nowoczesną komedią”, w której samo pojęcie „nowoczesności” zostaje zironizowane i ośmieszone.
10
Inkret, Andreja. "Aristofanovo gledališče". Keria: Studia Latina et Graeca 4, nr 1 (6.07.2002): 71. http://dx.doi.org/10.4312/keria.4.1.71-80.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Aristofan je svoje komedije ustvarjal z mislijo na konkretno gledališko uprizoritev. Obenem lahko o njegovih delih govorimo kot o primerih "metateatra", saj v njih pogosto zasledimo namige na gledališče kot tako, torej na igralce, gledališke konvencije idr. Za razumevanje Aristofanovih komedij se zdi pomembno, da se nekatere izmed gledaliških konvencij Aristofanovega časa razlikujejo od tistih, ki veljajo v modernem gledališču; med slednjimi se za eno najpomembnejših izkaže tista, po kateri so vse vloge ene komedije odigrali zgolj trije oziroma štirje igralci.
11
Kencki, Patryk. "Pourceaugnac – Dreynar – Niedole przybysza". Pamiętnik Teatralny 66, nr 3 (15.10.2017): 43–83. http://dx.doi.org/10.36744/pt.2115.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Artykuł stanowi wstęp do edycji komedii Dziedzic chytry Franciszka Bohomolca, która jest spolszczeniem utworu Moliera. Bohomolec tworzył komedie najpierw na potrzeby teatrów organizowanych przez szkoły jezuickie, a następnie dla założonej przez Stanisława Augusta sceny narodowej. W pierwszym z przywołanych okresów jezuicki poeta częstokroć adaptował dzieła twórców uznawanych dziś za klasyków. Szczególnie chętnie sięgał po komedie Molierowskie. Jako że przepisy zakonne nie pozwalały na wprowadzanie postaci kobiecych (aktorami w tych przedstawieniach byli chłopcy studiujący w jezuickich szkołach), Bohomolec zmuszony był do przekształcania wątków, postaci i motywów ich działań. W komedii Molière’a Monsieur de Pourceaugnac zmienił cel przybycia tytułowej postaci do stolicy. O ile Pourceaugnac przybywał z Limoges do Paryża po to, aby poślubić pannę kochającą kogo innego, o tyle jego polski odpowiednik Dreynar przyjeżdża z Wrocławia do Warszawy, aby przyjąć spadek ofiarowany mu przez wuja. U Molière’a za nieszczęściami, które spadną na poczciwego przybysza, stoi para słusznie broniąca swej miłości. U Bohomolca – zaniepokojony utratą schedy krewniak. Dziedzic chytry, bo taki tytuł nosi spolszczenie, zyskał więc przesłanie inne niż to, które znamy z Molierowskiego oryginału. Polska wersja ukazuje niechęć do obcego, ludzką chciwość i niemałą dawkę cynizmu. Niezasłużone upokorzenia i krzywdy, które spadają na przybysza, wpisują dzieło w nurt utworów ukazujących nadmiar ludzkiego nieszczęścia, spośród których najbardziej emblematycznym jest Justyna Markiza de Sade.
12
Unuk, Lara. "Fragmenti grške stare komedije (prevod)". Keria: Studia Latina et Graeca 16, nr 2 (31.12.2014): 77. http://dx.doi.org/10.4312/keria.16.2.77-99.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Izbor obsega fragmente različnih avtorjev grške stare komedije, ki je nastajala v obdobju od 6. do preloma med 5. in 4. stoletjem pr. n. št. Za staro komedijo sicer velja, da se je godila v sodobnosti med običajnimi ljudmi in jo je zaznamoval močen politični naboj, vendar to ne izključuje prisotnosti mitoloških zgodb in motivov.
13
Grošelj, Nada. "Aristofan: Demagoška komedija. Prevod, komentar in spremna študija Maja Sunčič." Keria: Studia Latina et Graeca 16, nr 1 (24.07.2014): 145. http://dx.doi.org/10.4312/keria.16.1.145-147.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Leta 2012 je pri založbi Institutum studiorum humanitatis (ISH) izšel še zadnji od treh zvezkov, v katerih sta objavljeni po dve Aristofanovi (politični) komediji: zvezek Demagoška komedija z dramama Vitezi (Ἱππεῖς) in Ptiči (Ὄρνιθες). Prevajalka in piska spremnih besedil Maja Sunčič je, kot po navadi, spremnemu znanstvenemu aparatu odmerila vsaj tako pomembno mesto kot prevodu samemu.
14
Božič, Anja. "Peter Pavel Vergerij starejši". Keria: Studia Latina et Graeca 21, nr 2 (27.01.2020): 127–54. http://dx.doi.org/10.4312/keria.21.2.127-154.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Komedija Paulus je prva ohranjena humanistična komedija. Izraz zaznamuje dramska besedila, ki so začela nastajati v začetku 14. stoletja, njihova produkcija pa je vrhunec dosegla sredi 15. stoletja. Napisana so v latinščini, realistično slikajo dogodke iz vsakdanjosti in obravnavajo (pretežno slabe) moralne vrednote v sodobnosti. Snov zajemajo iz sočasnega meščanskega, pogosto univerzitetnega in študentskega okolja, od koder so najpogosteje izhajali tudi avtorji in bralstvo. Kot zgled še vedno služijo motivi klasične, predvsem rimske komedije, vendar pa so ti motivi zgolj osnova, ki jo povezuje povsem izvirno tkivo, vezano na sodoben kontekst. Ta je pogosto bliže novelistični in satirični tradiciji, zaplet in razplet pa izražata jasen moralistični nauk.
15
Mrdeža Antonina, Divna. "Scenski kontekst "Komedija" Nikole Nalješkovića". Croatica et Slavica Iadertina, nr 1 (18.01.2017): 195. http://dx.doi.org/10.15291/csi.268.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Mnogim se tekstovima različite generičke pripadnosti u starijoj hrvatskoj književnosti prepoznaju žanrovski poticaji iz talijanske književnosti. Kad je riječ o Nalješkovićevim pastirskim prizorima, jednostavnim pastoralnim podvrstama (u rukopisima naslovljenim "Komedije", s rednom oznakom od I. do IV.) književna povijest uglavnom spominje kao izvore eklogu i pastoralu. Postojanje brojnih i pastoralnih i ekloških elemenata u Nalješkovićevim tekstovima pruža dovoljno opravdanja za takvo gledanje, ali zagledanje na teatarsku scenu susjedne nam Italije, koja je, znamo, u to vrijeme nudila novine cijenjene i na domaćoj sceni i njegovane u skladu s našim mogućnostima, otkriva i nešto drugo u pastoralnoj domeni o čemu se kod nas nedovoljno vodilo računa. Naime, Italija je posjedovala scensku tvorevinu međuigara (intermediji, intermezzi, intromessi), iznimno dobro primljenu kod publike. Uvodile su se u međučinove predstava, te na mjesto prologa i epiloga. Ta pastoralna podvrsta mogla je utjecati i na Nalješkovićeve pastirske prizore, a potvrde za tu tvrdnju pronalazimo u njegovim tekstovima: Prvo, svi Nalješkovićevi pastoralni prizori doista su kratke slike iz života arkadijske zajednice ili su kratki mitološki prizori također pastoralnog ugođaja (Parisov sud primjerice), poput onih iz XV. st. kojima se divilo i s kojima se poistovjećivalo talijansko gledateljstvo. Drugo, pjesme vila, satira i pastira neizostavan su dio svakoga prizora, kao i igra odnosno ples. Neprestane napomene autora u škrtim didaskalijama to potvrđuju, ali i izbor stiha: potencijalne pjevne dionice su u osmercima. Treće, pastirski prizori Nalješkovićevi imaju i elemenata komike tamo gdje imamo tanko izdiferenciran sloj rustikalnog i građanskog. Imamo potvrda i u talijanskom teatru da komički elementi nisu posve izostavljani ni iz čistih idila. Četvrto, utjecaj slikovitosti intermedija očituje se i u simetričnosti scena kakve vidimo na oslikanim prizorima (skicama) za pozornicu. Primjerice, broj lica koja se pojavljuju na sceni simetričan je i uglavnom je riječ o 4 vile i četiri pastira ("Komedija I"), tri vile i tri pastira ("Komedija II"), vila i sudac, četiri pastira, četiri satira ("Komedija III"), osam mladaca i osam vila (po svoj prilici u "Komediji IV"). Oku ugodan prizor morao se bazirati na skladu simetričnih brojeva. Osnovni prigovor koji se može postaviti tezi utjecaja međuigara na pastirskie prizore jest nedostatak teksta u međuigrama, ali intermedij popularne priče o Amoru i Psihi, koja se temelji na tekstu, dokazuje da to nije bila zakonitost. Međuigre su dobivale na važnosti kroz čitavo XVI. stoljeće da bi se na koncu utopile u pastoralno-mitološku scenu barokne melodrame u Italiji. Čini se da bitno drukčije nije bilo ni kod nas: usporedimo li obilježja (tematiku, formu, atmosferu, izražajna sredstva) domaćih pastirskih prizora i domaće barokne melodrame, uvidjet ćemo prilično sličnu sliku i njihov međusobni odnos.
16
Siwoń, Krzysztof. "Formy wernakularności. Folklor muzyczny w polskiej komedii filmowej (1953-1980)". Kwartalnik Filmowy, nr 91 (30.09.2015): 80–92. http://dx.doi.org/10.36744/kf.2286.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Wernakularność – rozumiana jako rodzimość, potoczność – to pojęcie, które pozwala ujrzeć polską komedię filmową jako zjawisko lokalne, na wielu poziomach związane z aktualnymi przemianami kultury. Rolą komedii od zawsze było komentowanie bieżących zdarzeń z życia politycznego oraz społecznego, jednak w okresie Polski Ludowej związek ten stał się wyraźnie ambiwalentny. W sytuacji państwowego mecenatu gatunek komedii nie tylko był nośnikiem funkcji ludycznych, lecz także został uwikłany w bieżący dyskurs ideologiczny. Problem ten dotyczy szczególnie obecności muzyki ludowej i folkowego idiomu na ścieżkach dźwiękowych. Od Przygody na Mariensztacie (1953) aż po Misia (1980) występy zespołów takich jak „Mazowsze” były kojarzone z oficjalnymi uroczystościami. Jednocześnie można interpretować powracanie muzyki ludowej w filmach z tego okresu jako wyraz tęsknoty za autentycznością, być może bezpowrotnie utraconą w wyniku umasowienia, modernizacji i przeobrażeń kultury narodowej.
17
Krtinić, Ivana. "Uloga scenskoga prostora u produkcijsko-recepcijskom procesu na primjeru engleske topografske drame i dubrovačke komedije". Anafora 7, nr 1 (2020): 99–120. http://dx.doi.org/10.29162/anafora.v7i1.5.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
U ovomu radu autorica istražuje ulogu izvedbenoga prostora stavljajući u komparativni odnos izvedbenu praksu engleskih i dubrovačkih komedija 17. stoljeća. Predstava se promatra kao složen produkcijsko-recepcijski proces u kojem odabir scenskoga prostora igra bitnu ulogu u oblikovanju predstave. U središtu su istraživanja javni prostori sa svojom konotativnom i denotativnom ulogom. Stavljajući u suodnos dubrovačke smješnice i englesku topografsku dramu analizira se percepcija sličnih ili gotovo istovjetnih prostora – poput gradskoga trga. Pojavljivanje trga u komedijama 17. st., označavao on realan ili imaginaran prostor izvedbe, značajno je iz razloga što scenski prostor s njime prestaje biti samo scenska kulisa već, kao na primjeru smješnica, postaje i mjesto izvedbene autohtonosti. Upravo stoga što u sebi nosi šire semantičko polje životne dramatike i specifične prepoznatljive dinamike takav scenski prostor gledatelja poziva na aktivno sudjelovanje i formiranje vlastita metajezika te istovremeno stvara kontrapunkt između scenskog i dramskog prostora koji kreira gledatelj. I engleski i dubrovački dramatičari 17. stoljeća prepoznaju važnost scenskoga prostora u ostvarivanju izvedbene uvjerljivosti svojih komedija, ali otvoreni prostor trga doživljavaju na različite načine. Uz standardnu konvenciju scenskoga prikaza komedije 17. stoljeća, i engleska i dubrovačka komedija u svojem će uprizorenju posegnuti za denotativima koji su bliski očekivanjima vlastite publike, ostvarujući na taj način određenu autohtonost izvedbe. Prizivajući društvenu dimenziju prostora autorica otkriva međuzavisnost recepcije utemeljene na mentalitetu pojedinoga naroda i odabira scenskoga prostora.
18
Tomasović, Marinko. "Komedija Gli amori del capitano Niccolò Ivulić… u prijeporu auktorstva i osiromašenoj slici duhovnosti barokne Makarske. Pristup makarskoj komediji iz 18. st. s osvrtom na izdanje iz 2018." Crkva u svijetu 55, nr 4 (12.01.2021): 772–800. http://dx.doi.org/10.34075/cs.55.4.5.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
U radu se dokazuje kako je komedija „Gli amori del capitano Niccolò Ivulić … (Ljubavi kapetana Nikole Ivulića)“ nepoznatog makarskog auktora iz 18. st., sačuvana u prijepisu iz 1873., a u izdanju „Buzdo“ makarskog Ogranka Matice hrvatske iz 2018. priređena prema beogradskoj kazališnoj adaptaciji Antona Kolendića. Nagomilanim vulgarnostima i psovkama tek je oslonjena na izvorni tekst. Sukladno nametnutoj ideologiji jugoslavenstva hrvatskoj duhovnosti i kulturi atribuirana je svećeniku Klementu Grubišiću (1725. - 1773.), što je prihvaćeno i u Matičinom izdanju. Podsjeća se kako hrvatska kulturna i znanstvena javnost nije prihvatila takvo auktorstvo, već se govori o nepoznatom piscu. Matičino izdanje nije naznačilo čiji se tekst komedije tiskao, niti pohranu prijepisa u Nacionalnoj i sveučilišnoj knjižnici u Zagrebu. U Predgovoru je razvidno nepozivanje na one radove koji su upozorili na dvojbenost Grubišićeva auktorstva komedije (D. Berić, S. Prosperov Novak, V. Deželjin). Manjkavosti su očite i u loše posloženom i faktografski neuvjerljivom Pogovoru, poglavito u prikazu duhovnosti Makarske 18. st. Njime se razotkriva i anacionalni pristup neupitnim kategorijama, kao što su hrvatska književnost i kultura.
19
Grošelj, Nada. "Prevajanje metrike v Plavtovem Kljukcu". Keria: Studia Latina et Graeca 12, nr 2-3 (31.12.2010): 171. http://dx.doi.org/10.4312/keria.12.2-3.171-186.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Eno poglavitnih vprašanj, na katero si mora prevajalec Plavta odgovoriti še pred začetkom dela, je, kako se spoprijeti s formo besedila, saj je za tekste tega komediografa v izvirniku značilna izjemno raznolika in težavna metrika. V prispevku sem uvodoma predstavila prevajalsko prakso v slovenskih prevodih, ki so doslej izšli v knjižni obliki – v Gantarjevem Amfitruonu (Amphitruo), Hišnem strahu (Mostellaria) in Komediji o loncu (Aulularia), v Rebulovem Bahavem vojščaku (Miles gloriosus) in novem prevodu Dvojčkov(Menaechmi) Jere Ivanc –, nato pa sem se osredotočila na smernice, ki sem jim sledila sama pri prevajanju komedije Pseudolus, poslovenjene kot Kljukec. V prilogi dodajam natančno preglednico metrike v izvirniku in prevodu.
20
Kovačević, Bojan, i Marko Simendić. "Verita effettuale della cosa politica u Makijavelijevoj Mandragoli". Politička misao 57, nr 3 (5.11.2020): 31–59. http://dx.doi.org/10.20901/pm.57.3.02.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Makijaveli putokaz za uspostavljanje poretka među ljudima koji svoj sebični lični interes pretpostavljaju opštem dobru šalje u dramskoj formi komedije, u Mandragoli. Prvo predstavljamo likove u komadu kao junake doba radikalnog odsustva smisla. Potom u Liguriovom planu za osvajanje udate lepotice Lukrecije pronalazimo smernice za mirno uspostavljanje novog poretka u senci starog koji, onemoćao, prevaren i slab, ne pruža nikakav otpor. U trećem delu u ovoj naizgled lakoj komediji rasvetljavamo uputstvo za skrivenu revoluciju, koja se ostvaruje zahvaljujući smelosti državnika i lukavosti njegovog savetnika. Zaključujemo da Makijaveli u Mandragoli razmatra scenario koji nije dobio dovoljno pažnje u njegovim drugim delima: uspostavljanje dobrog poretka u iskvarenoj republici.
21
Martinesya, Sefa, i Raisa Sabilal Haq. "KEBIJAKAN DAN IMPLIKASI YURIDIS PELANGGARAN HAK CIPTA OLEH GRUP KOMEDIAN WARKOPI TERHADAP GRUP KOMEDIAN WARKOP DKI". JPeHI (Jurnal Penelitian Hukum Indonesia) 3, nr 02 (29.12.2022): 87. http://dx.doi.org/10.61689/jpehi.v3i02.384.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
ABSTRAK Beberapa saat lalu dunia maya dihebohkan dengan kemunculan tiga pemuda yang mempunyai paras yang mirip dengan tokoh-tokoh lawas Indonesia, Warkop DKI. Tiga pemuda tersebut dikenal dengan sebutan Warkopi yang telah aktif menayangkan sketsa-sktesa komedi dan mulai muncul di layar televisi karena kemiripan mereka dengan grup komedian Warkop DKI yang kemudian di protes oleh salah satu anggota Komedian Warkop DKI, yaitu Indro, yang mengatakan bahwa belum ada koordinasi dari pihak Warkopi maupun manajemennya untuk mengkomersilkan Warkopi yang muncul atas dasar kemiripan anggotanya dengan grup komedi Indro, Warkop DKI. WARKOP DKI telah mendaftarkan mereknya pada 2004 lalu dengan nomor agenda IDM000047322, IDM000551495, IDM000557440, IDM000557441. Sehingga, jika Warkopi memparodikan gaya Warkop DKI, membuat cerita dari adegan film, melakukan lipsync dari suara asli, menggunakan foto karakter anggota Warkop DKI dan meletakkannya secara berdampingan agar terlihat mirip kemudian ditampilkan dalam berbagai youtube channel serta program televisi, maka tindakan tersebut merupakan bentuk pemanfaatan ekonomi. Dan apabila tindakan tersebut dilakukan tanpa izin, maka Warkopi sama saja melakukan pelanggaran hak ekonomi. Warkopi dapat dituntut secara pidana karena dengan tanpa hak dan/atau tanpa izin pencipta atau pemegang hak cipta melakukan hak ekonomi untuk penggunaan secara komersial dengan ancaman pidana penjara paling lama 3 tahun dan/atau pidana denda paling banyak Rp500 juta. Berdasarkan hal tersebut, maka tujuan penelitian ini adalah untuk menganalisa kebijakan hukum dan implikasi yuridis terhadap kasus pelanggaran hak cipta oleh Warkopi. Kata Kunci: Kebijakan Hukum, Pelanggaran, Hak Cipta.
22
Samsel, Karol. ""Komedia" Apolla Nałęcz-Korzeniowskiego wczoraj i dziś (rozważania na temat miejsca utworu w literaturze)". Tematy i Konteksty 18, nr 13 (28.12.2023): 206–17. http://dx.doi.org/10.15584/tik.2023.12.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
"Komedia" Apolla Nałęcz-Korzeniowskiego wydaje się aż po dziś dzień utworem niedostatecznie albo wręcz – niewłaściwie – sproblematyzowanym. Problemy zaczynają się już na etapie dyskusji o gatunkowej przynależności tekstu: czy to dramat obyczajowy, czy stylizowana nieco po schillerowsku – w duchu "Intrygi i miłości" – nowoczesna, kupiecko-przemysłowa tragedia? Mimo zupełnej trafności sądu Romana Taborskiego o podobieństwach formalnych pomiędzy "Komedią" a "Fantazym" Juliusza Słowackiego, nie zwrócono żadnej uwagi na powstające w tym samym czasie dojrzałe dramatopisarstwo Aleksandra Fredry (np. na "Wychowankę"), a to właśnie – jak wiele na to wskazuje – intrygująca oraz inspirująca para porównawcza dla wciąż domagającej się trafnego literaturoznawczego komentarza sztuki Korzeniowskiego.
23
Gundersen, Karin. "Sjalusiens komedie". Agora 36, nr 02 (3.09.2019): 26–32. http://dx.doi.org/10.18261/issn1500-1571-2019-02-03.
Pełny tekst źródła
24
Łukaszewicz, Justyna. "Komedie Goldoniego w polskim oświeceniu: Aspekty metateatralne". Pamiętnik Teatralny 65, nr 3 (30.09.2016): 103–16. http://dx.doi.org/10.36744/pt.2103.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Wiele sztuk Carla Goldoniego ma cechy metateatralne. Autorka szuka motywu teatru w teatrze i autorefleksyjności w pięciu zachowanych osiemnastowiecznych polskich przekładach komedii Goldoniego i porównuje je z włoskimi i francuskimi oryginałami: La moglie saggia (1752; Żona poczciwa, 1766), La vedova scaltra (1748; Panna rozumna, 1774), L'avvocato veneziano (1749/1750; Mecenas poczciwy, 1779), L'amante militare (1751; Miłość żołnierska, 1781) i Le Bourru bienfaisant (1771; Dziwak dobroczynny, 1785). Dokładna analiza pokazuje, że w polskich wersjach słownictwo związane z teatrem pojawia się rzadziej niż w oryginalnych sztukach; zarazem jednak polscy tłumacze mają wyraźną tendencję do wymieniania tytułu komedii w replice zamykającej sztukę, co jest podstawową formą jeu de miroirs. Tłumacze La moglie saggia i L'avvocato veneziano, którzy zgodnie z oświeceniową ideą unarodowionej adaptacji pozbawili sztuki Goldoniego praktycznie wszystkich obcych kulturowo elementów, ograniczyli także aspekty związane z tradycją komedii dell'arte. Jedynie Marianna Maliszewska w Miłości żołnierskiej zachowała imiona postaci kojarzonych z komedią dell’arte, podkreślając nawet metateatralne walory scen z Trufaldynem (Arlekin). Tłumacze ograniczyli rolę niektórych motywów metateatralnych, ale zachowali wszystkie sceny wykorzystujące mechanizm teatru w teatrze w Żonie poczciwej, Miłości żołnierskiej i Pannie rozumnej. Ostatnia z nich, najbardziej metateatralna ze sztuk Goldoniego przetłumaczonych przez ludzi oświecenia na język polski, nosi ślady pewnych zabiegów adaptacyjnych, mających zrekompensować utratę wiarygodnego kontekstu dla efektów metateatralnych, które w oryginale zapewniały wenecki karnawał i tradycja dell’arte, nieuchronnie utracone w wyniku zastąpienia oryginalnej oprawy polską.
25
Kencki, Patryk. "Molière po nipuańsku, czyli o nieobecności «Mizantropa» na scenach staropolskich". Pamiętnik Teatralny 72, nr 1 (9.03.2023): 103–38. http://dx.doi.org/10.36744/pt.1387.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Artykuł stanowi próbę wyjaśnienia przyczyn późnej recepcji Mizantropa w polskiej literaturze i teatrze. Autor analizuje udostępnione w aneksie dwie pierwsze próby przekładu krótkich ustępów z tej komedii – Franciszka Zabłockiego (1774) i Ignacego Krasickiego (1803), odwołując się do całej twórczości obu poetów. Stawia tezę, że na niewielkim zainteresowaniu Mizantropem w pierwszym okresie polskiej recepcji Molière’a zaważyły wyrafinowana forma i problematyka sztuki. Podejmuje próbę interpretacji dramatu, w której refleksję nad autorskim sposobem powiązania kategorii komizmu i metateatralności łączy z analizą jansenistycznego kontekstu Mizantropa. Rezultatem zestawienia tych perspektyw jest ujęcie tytułowego bohatera jako figury buntownika. Autor wskazuje także XVII i XVIII-wieczne polskie utwory dramatyczne, które w jakiś sposób korespondują z komedią Molière’a. Podkreśla odmienność rozwoju polskiej i francuskiej sfery widowiskowej i twierdzi, że staropolska kultura teatralna nie dawała możliwości przyswojenia komedii wysokiej, a niejednoznaczność charakteru Alcesta czyniła go bohaterem nieprzydatnym z punktu widzenia polskich oświeceniowych dramatopisarzy, którzy stawiali sobie za cel nawoływanie do poprawy obyczajów. W artykule połączono perspektywę historycznoteatralną i historycznoliteracką, wykorzystano również narzędzia z zakresu przekładoznawstwa, dramatologii i historii idei.
26
Wibisono, Sony. "TEKNIK DAN STRATEGI PENCIPTAAN HUMOR KOMEDIAN JAWA DALAM “BASIYO-NARTOSABDHO BESANAN”". Widyaparwa 48, nr 1 (30.06.2020): 28–40. http://dx.doi.org/10.26499/wdprw.v48i1.509.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
AbstractBasiyo, as a traditional comedian with a Javanese cultural background, greatly influenced the development of comedy in Indonesia. The humorous model of Basiyo and his friends through Dhagelan Matarampresents the monologue technique, which influenced Srimulat's jokes to the trend of single comedians in the contemporary era. The object of this research is one of his works, the auditive comedy "Basiyo -Nartosabdho Besanan" 1983 production. The study was conducted with a descriptive qualitative method using content analysis theory and Berger's verbal humor technique to get a description of humor characteristics through words and dialogue. The characteristics of humor found are interpreted by theories about Javanese life vision. Humor analysis found the highest usage of irony 6 times, and not using bombast, sexual allusion, outwitting. The application of techniques and Javanese moral principles in the creation of humor occurs through two things. First, satire and repartee techniques in narratives that describe the suitability and harmony of Javanese life. Second, ridicule, irony which depicts deviations, resistance to established Javanese culture.Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui penggunaan teknik humor verbal Basiyo dan kawan-kawan dalam “Basiyo-Nartosabdho Besanan”. Untuk membuat lelucon, dilakukan dengan strategi penciptaan humor komedian berlatar belakang budaya Jawa. Penelitian ini bersifat deskriptif kualitatif. Sumber data ialah rekaman recovery digital audio drama komedi “Basiyo–Nartosabdho Besanan”. Pengumpulan data dilakukan dengan reduksi data, penyajian data, dan penarikan simpulan. Teknik pengumpulan data dilakukan dengan metode simak dengan teknik sadap dan catat. Analisis data menggunakan model analisis interaktif. Dari hasil penelitian ini diketahui bahwa (1) drama komedi “Basiyo-Nartosabdho Besanan” secara umum menggunakan delapan teknik dari kategori humor language (humor verbal), (2) teknik humor primer yang digunakan ialah teknik irony, yaitu berupa sindiran yang berisi penyampaian sesuatu yang maknanya berlainan dengan yang dikatakan, (3) strategi penciptaan humor komedian dilakukan dengan mengolah materi nilai-nilai dasar etika Jawa, yakni prinsip hormat dan prinsip kerukunan, dan (4) permainan humor komedian terhadap prinsip budaya Jawa mengindikasikan kritik dan autokritik, baik bagi orang Jawa maupun orang yang tidak mengenal prinsip-prinsip tersebut. Prinsip hormat dan kerukunan diolah dengan strategi kepatuhan dan penyimpangan yang diungkapkan dengan teknik irony, satire, ridicule, dan repartee.
27
Kılıçkaya, Derya. "HAYÂL'DEKİ KÜÇÜK KOMEDİLER". Turk Kulturu lncelemeleri Dergisi 01, nr 34 (1.01.2016): 305–40. http://dx.doi.org/10.24058/tki.383.
Pełny tekst źródła
28
Williams, Kieran. "Suk's Normalization 'Comedy'". Soudobé dějiny 21, nr 3 (1.09.2014): 406–9. http://dx.doi.org/10.51134/sod.2014.024.
Pełny tekst źródła
29
Nugroho, Khairana Zata, i Dhanang Respati Puguh. "From Komedie Stambul to Toneel: Theatre Arts Development in Batavia, 1891-1942". Indonesian Historical Studies 6, nr 2 (28.12.2022): 132–49. http://dx.doi.org/10.14710/ihis.v6i2.16023.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Performing arts became a popular entertainment form among groups in the colonial era. People who enjoy performing arts were always craving for something new, and in turn, performing troupes were trying to create new innovations for their performances. In the late 19th century, a theatre group Komedie Stamboel was established in Surabaya. This group soon became popular because their uniqueness: the hybridity of their dramaturgies and stories which combined the West and East aspects. Their popularity resulted in a tour across Java, one of tour destinations was Batavia. When they were in Batavia, many of Komedie Stamboel’s performances were influenced by Indische culture and Indo people. By implementing the historical method, this article find the role of the Indo people and the influence of the Indische culture in Batavia’s development of theatre arts. The increasing popularity of Komedie Stamboel resulted in imitators, both professional and amateur, with the majority of their performers consisted of Indo [hybrid] and Pribumi [local; indigenous]. Komedie Stamboel also developed into a theatrical genre known as komedie stambul. In the 20th century, a theatre form known as Toneel Melajoe emerged as a continuity of the Komedie Stambul with new additions. Other theatrical genre known as Indische Toneel, a colonial theatre created by playwrights of Dutch totok and Indo descent that often held in theatres in Batavia. They had komedie stambul influences and Indische culture references on them.
30
Ali Reza, Ali Reza, i Dina Nurmalisa. "BENTUK DAN FUNGSI GAYA BAHASA SINDIRAN DALAM ACARA SOMASI DI YOUTUBE". Jurnal Ilmiah SEMANTIKA 4, nr 02 (28.02.2023): 32–43. http://dx.doi.org/10.46772/semantika.v4i02.986.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Penelitian ini bertujuan untuk mendeskripsikan bentuk dan fungsi gaya bahasa sindiran dalam acara Somasi di Youtube. Penelitian ini menggunakan metode penelitian kualitatif. Data berupa kata, kalimat dan wacana yang diujarkan komedian dalam acara Somasi yang diduga mengandung gaya bahasa sindiran, diambil melalui teknik purposive sampling, simak, dan catat. Teknik analisis data yang digunakan adalah analisis kualitatif. Ditemukan bahwa dalam acara Somasi penutur menggunakan gaya bahasa sindiran, yaitu ironi, sinisme, dan sarkasme. Selain itu, fungsi gaya bahasa sindiran dalam acara Somasi adalah fungsi kritik, menegur, menyadarkan, dan mengejek. Penyampaian sindiran dan kritik dalam acara tersebut menyinggung pemerintahan, tokoh publik, sosial, sara dan isu yang sedang hangat. Dari acara Somasi dapat dilihat bahwa komedi tidak hanya sebagai humor untuk menciptakan kelucuan saja, tetapi juga sebagai media penyampai keresahan, kritik, penolakan dan ketidak sepakatan yang semuanya dibalut dengan kemasan yang menarik, seperti bahasa, cara bercerita dan humornya.
31
Crombez, Thomas. "De groteske komedies van Artisofanes". Documenta 21, nr 1 (17.03.2019): 3–28. http://dx.doi.org/10.21825/doc.v21i1.10249.
Pełny tekst źródła
32
Johnson, Emily, i Boris Akunin. "Tragediia / Komediia". World Literature Today 77, nr 3/4 (2003): 129. http://dx.doi.org/10.2307/40158285.
Pełny tekst źródła
33
Kencki, Patryk. "Nieświeska komedyja Skanarela". Pamiętnik Teatralny 66, nr 4 (15.12.2017): 83–95. http://dx.doi.org/10.36744/pt.2201.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Artykuł stanowi wstęp do edycji przekładu Le médecin malgré lui Moliera dokonanego przez Franciszkę Urszulę Radzwiłłową. Wśród postaci komicznych stworzonych przez Moliera, trzy są szczególne: Skapen, Masakryl i Sganarel (Skanarel). Komedie z ich udziałem trafiły na staropolskie sceny, wystawiane bądź w języku oryginału, bądź w polskim przekładzie. W dorobku Franciszki Urszuli Radziwiłłowej znajdują się spolszczenia trzech sztuk francuskiego dramaturga. Obok Les précieuses ridicules i Les amants magnifiques znajduje się także Le médecin malgré lui przetłumaczony przez księżną na język polski jako Gwałtem medyk. Komedia przedstawia przygody Sganarela, który zmuszony jest grać lekarza. Sganarel pojawia się w kilku sztukach Moliera. O ile w pierwszej z nich (Le médecin volant) widzimy raczej typ cwanego służącego, o tyle w późniejszych komediach nabiera on bardziej indywidualnych cech, stając się postacią tchórzliwym i nierozważnym. Edycja polskiej adaptacji Księżnej Radziwiłłowej daje możliwość przyjrzenia się Sganarelowi i innym postaciom, które można uznać za bliskich krewnych Harlequina. Wstęp do wydania koncentruje się więc na tych postaciach w twórczości Moliera, zestawiając je z pewnymi spostrzeżeniami na temat Arlekina, który pojawia się w sztukach księżnej kilkakrotnie. Ponadto we wstępie prześledzono recepcję Le médecin malgré lui w Polsce w pierwszej połowie XVIII wieku i przeanalizowano techniki translatorskie Radziwiłłowej. Konkluzja podkreśla metateatralny aspekt Sganarela jako archetypicznego komedianta
34
Selnes, Gisle. "Tapte saker? Subtraksjon, kastrasjon, komedie". Agora 27, nr 01 (19.03.2009): 255–75. http://dx.doi.org/10.18261/issn1500-1571-2009-01-10.
Pełny tekst źródła
35
Szargot, Maciej. "Nie-Boska komedia romantyków (recenzja wydania krytycznego pierwodruku Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego w opracowaniu Magdaleny Bizior-Dombrowskiej, Toruń 2015)". Irydion. Literatura - Teatr - Kultura 3, nr 2 (2017): 227–30. http://dx.doi.org/10.16926/i.2017.03.31.
Pełny tekst źródła
36
Jiráňová, Polina. "The Odysseus of the “Divine Comedy” and the limits of human knowledge". Filosofický časopis 72, nr 2 (maj 2024): 181–92. http://dx.doi.org/10.46854/fc.2024.2r.181.
Pełny tekst źródła
37
Zalewska, Anna. "Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte". Porównania 18 (1.12.2016): 219–38. http://dx.doi.org/10.14746/p.2016.18.10595.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.
38
Lipicer, Tajda. "Slojevit naboj komedije". Amfiteater 11, nr 1 (30.06.2023): 314–19. http://dx.doi.org/10.51937/amfiteater-2023-1/314-319.
Pełny tekst źródła
39
Løland, Ole Jakob. "Populismens religiøse komedie i Latin-Amerika". Kirke og Kultur 117, nr 02 (12.06.2012): 144–55. http://dx.doi.org/10.18261/issn1504-3002-2012-02-06.
Pełny tekst źródła
40
van Onna, Joost. "Klassenjustitie, witteboordencriminaliteit en de Goddelijke Komedie". Tijdschrift voor Toezicht 13, nr 4 (grudzień 2022): 133–34. http://dx.doi.org/10.5553/tvt/187987052022013004005.
Pełny tekst źródła
41
Komornicka, Anna Maria. "Czy komedie Arystofanesa nadal wzbudzają śmiech?" Collectanea Philologica 8 (1.01.2004): 149–58. http://dx.doi.org/10.18778/1733-0319.08.10.
Pełny tekst źródła
42
Andersen, Michael Bruun. "Munter Sociologi". K&K - Kultur og Klasse 15, nr 58 (28.04.1987): 42–62. http://dx.doi.org/10.7146/kok.v15i58.20745.
Pełny tekst źródła
43
Fitriyani, Fitriyani, i Amelia Fauzia. "Modernisasi Pertunjukan di Hindia Belanda: Komedie Stamboel Grup Miss Riboet’s Orion dan Dardanella, 1925-1935". Socio Historica: Journal of Islamic Social History 1, nr 1 (25.07.2022): 15–35. http://dx.doi.org/10.15408/sh.v1i1.25293.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Komedie Stamboel is one of the popular shows found in the Dutch East Indies during the transition between the late 19th century and early 20th century. Komedie Stamboel is a kind of mixed art by some Islamic, local, and Western cultures that intertwined and created a new form of show. The Islamic culture can nicely blend with the local and Europe cultures. In terms of Komedie sourced by the word of French and Stamboel. These terms were taken by the name of the capital city of the middle east Islamic country. The story repertoire and costume of the show also relate to the legendary Islamic cultural heritage of the nuances of the thousand and one night's story. This show continuously grew in the early 20th century and showed significant transformation. There were many fans from all European societies, China, and the Indigenous. Miss Riboet's Orion and Dardanella were the Stamboel group that had succeeded in bringing modern change to the Komedie Stamboel show. In the 1930s, both groups had ruled the show's world and achieved success in the Dutch East Indies and other countries. This study examines further how the transformation and modernization of the Stamboel show have made this show more popular. This study uses a sociological approach and historical methods that go through the stages of heuristics, criticism, interpretation, and historiography. The results of this study illustrate that Komedie Stamboel achieved its highest popularity due to the transformation and modernization carried out by the pioneers who developed the Stamboel show, namely Miss Riboet's Orion and Dardanella. So that even in the 1930s, during the economic crisis, the two Stamboel groups drew the public's great interest. Penelitian Komedie Stamboel adalah seni pertunjukan populer di Hindia-Belanda pada masa peralihan antara akhir abad ke-19 sampai awal abad ke-20. Pertunjukan ini merupakan bentuk seni hibrid (campuran) dimana budaya Islam, lokal, dan budaya Barat saling berkelindan dan menciptakan sebuah bentuk pertunjukan baru. Budaya Islam berbaur apik dengan budaya lokal dan Eropa. Seperti istilah Komedie yang berasal dari Perancis dan Stamboel yang diambil dari nama ibukota negara Islam Timur Tengah. Repertoar cerita dan kostum pertunjukan juga sangat erat dengan peninggalan budaya Islam yang melegenda yakni nuansa kisah seribu satu malam. Pada awal abad ke-20 pertunjukan ini terus berkembang dan mengalami transformasi yang signifikan. Peminatnya semakin banyak dan bahkan memiliki penggemar dari semua lapisan masyarakat baik Eropa, China, maupun Pribumi. Miss Riboet’s Orion dan Dardanella merupakan rombongan stambul yang berhasil membawa perubahan modern pada pertunjukan Komedie Stamboel. Pada tahun 1930-an kedua grup ini mampu merajai dunia pertunjukan dan mencapai kesuksesan tidak hanya seantero Hindia-Belanda, tetapi juga meraih kesuksesan di berbagai negara lainnya. Tujuan dari penelitian ini adalah untuk meneliti lebih jauh mengenai bagaimana transformasi dan modernisasi dari pertunjukan Stamboel sehingga membawa pertunjukan ini semakin populer. Penelitian ini menggunakan pendekatan sosiologi serta metode historis yang melalui tahap heuristik, kritik, interpretasi dan historiografi. Hasil dari penelitian ini memberi gambaran bahwa Komedie Stamboel mampu mencapai kepopularitasan tertingginya karena transformasi dan modernisasi yang dilakukan oleh para pionir yang mengembangkan pertunjukan stambul yakni Miss Riboet’s Orion dan Dardanella. Sehingga pada tahun 1930-an di masa krisis ekonomi pun, kedua grup Stamboel justeru menyedot animo besar masyarakat.
44
Indriani, Eka, Syairal Fahmy Dalimunthe i Muhammad Surip. "ANALISIS WACANA PADA ROASTING KIKI SYAHPUTRI TERHADAP ERICK THOHIR MENGGUNAKAN TEORI NORMAN FAIRCLOUGH". BAHAS 33, nr 2 (8.06.2022): 120. http://dx.doi.org/10.24114/bhs.v33i2.35589.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
AbstractRoasting is one of the comedic techniques used to criticize an individual, where this roasting will convey information related to that individual which is delivered accompanied by a sense of humor. This method of criticizing by roasting has been very popular in the eyes of the public in recent years. One of the comedians who is famous for using this roasting technique is Kiki Syaputri, she is a stand-up comedy finalist. His name became famous since he roasted several famous officials in Indonesia. One of the officials who was roasted by Kiky Syahputri was a Minister of State-Owned Enterprises (BUMN) named Erick Thohir. The roasting will be analyzed by discourse with Norman Faircligh's theory. The research method is descriptive qualitative. This research will obtain analysis results from the dimensions of text, discourse practice, and sociocultural practice.Keywords: Roasting, Erick Thohir, Norman Fairclough, Discourse AbstrakRoasting merupakan salah satu teknik komedi yang digunakan untuk mengkeritik suatu individu, dimana roastingan ini akan menyampaikan informasi yang berhubungan dengan suatu individu tersebut yang dibawakan dengan diiringi dengan suatu humor. Cara mengkritik dengan meroasting ini sudah sangat populer di mata masyarakat beberapa tahun ini. Salah satu komedian yang terkenal sering menggunakan teknik roasting ini adalah Kiki Syaputri, beliau merupakan seorang finalis stand-up komedi. Namanya mulai terkenal semenjak beliau meroasting beberapa pejabat terkenal yang ada di Indonesia. Salah satu pejabat yang pernah di roasting oleh Kiky Syahputri adalah seorang mentri Badan Usaha Milik Negara (BUMN) yang bernama Erick Thohir. Roastingan tersebut akan di analisis wacana dengan teorinya Norman Fairclough. Adapaun metode penelitian adalah deskriptif kualitatif. Penelitian ini akan mendapatkan hasil analisis dari dimensi text, discourse practice, dan sociocultural practice. Kata Kunci: Roasting, Erick Thohir, Norman Fairclough, Wacana
45
Hladík, Radim. "Traumatické komedie: Politika paměti v českém filmu". Sociální studia / Social Studies 7, nr 1 (8.01.2010): 9–26. http://dx.doi.org/10.5817/soc2010-1-9.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Článek se zabývá českou post-socialistickou kulturou a transponuje rozdíly mezi kulturou tranzice a intelektuální kulturní formací na rovinu kolektivní paměti. Zatímco kultura tranzice je spojovaná spíše se zapomínáním, intelektuální kulturní formace představuje nositele traumatické formy paměti. Tento proces konstrukce kulturního traumatu je sledován na příkladu národní kinematografie, v níž intelektuálové figurují jako tvůrci. Čtyři úspěšné hořké komedie o normalizaci natočené po roce 1989 jsou podrobeny analýze pomocí sémiotické redukce. Klíčové politické termíny jsou mapovány v sémiotickém čtverci a navzdory danému žánru poukazují na komplexní reprezentaci státně-socialistické minulosti. Pro konstrukci traumatu je klíčové odmítnutí utopického překonání binární opozice mezi komunismem a antikomunismem. Zdůrazněny jsou póly bezmoci a odpovědnosti k rodině, jež odkazují na problém morální volby. Tento způsob připomínání minulosti může paradoxně kultuře tranzice prospívat tím, že ve veřejné sféře nabízí alternativu oficiální politice paměti.
46
Reinert, Otto. "Gloria Amoris:Henrik Ibsen, Kjærlighedens Komedie. 150 år." Ibsen Studies 13, nr 2 (listopad 2013): 161–66. http://dx.doi.org/10.1080/15021866.2013.849030.
Pełny tekst źródła
47
Poláček, Vojtěch. "Komedie dell’arte a české avantgardy. Vliv komedie dell’arte na české avantgardní divadlo, s akcentem na výtvarnou složku inscenací". Časopis Národního muzea. Řada historická 189, nr 3-4 (2022): 15–44. http://dx.doi.org/10.37520/cnm.2020.07.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Commedia dell’arte and Czech avant-garde. The influence of commedie dell’arte on Czech avant-garde theatre, with an emphasis on the artistic component of the production The article deals with the influence of commedia dell’arte on Czech avant-garde theatre and especially on scenography. This rediscovered historical form penetrated the Czech environment under the influence of French , Russian and German examples. This proces was done in three partially overlapping waves, essential for development of Czech art in general: the first, stemming from late Symbolism and Expressionism (mainly 1905–1925), the second, Constructivis-Poetic (mainly 1924–1928), and the third, which was influenced not only by Poetism, but also by Surrealism and the effort to return to folk roots (mainly 1928–1945). Using examples of dozens of productions, the article shows how the relationship of Czech avant-garde theatre artists to commedia dell’arte was diverse and how it changed over time. The author used stage designs and photographs in the National Museum’s Theatre Collection and articles in the contemporary press as key sources.
48
Günay Abuşova, Günay Abuşova, i Oqtay Həmidov Oqtay Həmidov. "SOVET DÖVRÜ AZƏRBAYCAN MUSIQILI KOMEDIYA FILMLƏRI JANRININ ÜMUMI XÜSUSIYYƏTLƏRI". Caucasus-Economic and Social Analysis Journal of Southern Caucasus 49, nr 02 (1.06.2022): 66–70. http://dx.doi.org/10.36962/cesajsc49022022-66.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Musiqili komediya Amerika tərzində olan komediyanın musiqi ilə qarışan daha doğrusu komik xarakter daşıyan musiqi janrıdır. Tarixi Yunanıstan və Romaya qədər uzanan bu janra, operettalar, rəqs üçün yazılmış komediyalar və kino üçün yazılmış musiqilər daxildir. Açar sözlər: komediya, musiqili komediya, arşın mal alan, janr.
49
Rott, Zala. "Quae istaec fabulast? V iskanju komedije v Plavtovi Vrvi". Keria: Studia Latina et Graeca 16, nr 2 (31.12.2014): 33. http://dx.doi.org/10.4312/keria.16.2.33-49.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Članek obravnava Plavtovo komedijo Rudens; izhaja iz prologa, ki v komedijo z izpostavljanjem izrazito rimskih pojmov pietas in fides vnaša resnoben didaktično-moralizirajoč ton; posveča se analizi omenjenih pojmov, pri tem pa se dotika vprašanj, ki zadevajo komično konvencijo in komedijo kot dramsko zvrst nasploh.
50
Keinonen, Heidi. "Suomalaisen tv-komedian historiaa". Lähikuva – audiovisuaalisen kulttuurin tieteellinen julkaisu 20, nr 2 (1.03.2007): 76–77. http://dx.doi.org/10.23994/lk.115840.
Pełny tekst źródła