Gotowa bibliografia na temat „GMAccS”
Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych
Zobacz listy aktualnych artykułów, książek, rozpraw, streszczeń i innych źródeł naukowych na temat „GMAccS”.
Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.
Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.
Artykuły w czasopismach na temat "GMAccS"
1
Huang, Junjun, Xiaoyu Li, Xin Chen, Yaru Guo, Weihong Liang i Huahua Wang. "Genome-Wide Identification of Soybean ABC Transporters Relate to Aluminum Toxicity". International Journal of Molecular Sciences 22, nr 12 (18.06.2021): 6556. http://dx.doi.org/10.3390/ijms22126556.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
ATP-binding cassette (ABC) transporter proteins are a gene super-family in plants and play vital roles in growth, development, and response to abiotic and biotic stresses. The ABC transporters have been identified in crop plants such as rice and buckwheat, but little is known about them in soybean. Soybean is an important oil crop and is one of the five major crops in the world. In this study, 255 ABC genes that putatively encode ABC transporters were identified from soybean through bioinformatics and then categorized into eight subfamilies, including 7 ABCAs, 52 ABCBs, 48 ABCCs, 5 ABCDs, 1 ABCEs, 10 ABCFs, 111 ABCGs, and 21 ABCIs. Their phylogenetic relationships, gene structure, and gene expression profiles were characterized. Segmental duplication was the main reason for the expansion of the GmABC genes. Ka/Ks analysis suggested that intense purifying selection was accompanied by the evolution of GmABC genes. The genome-wide collinearity of soybean with other species showed that GmABCs were relatively conserved and that collinear ABCs between species may have originated from the same ancestor. Gene expression analysis of GmABCs revealed the distinct expression pattern in different tissues and diverse developmental stages. The candidate genes GmABCB23, GmABCB25, GmABCB48, GmABCB52, GmABCI1, GmABCI5, and GmABCI13 were responsive to Al toxicity. This work on the GmABC gene family provides useful information for future studies on ABC transporters in soybean and potential targets for the cultivation of new germplasm resources of aluminum-tolerant soybean.
2
Wagner, Anna. "Rewaloryzacja zabytkowego Gmachu Technologii Chemicznej w zespole Politechniki Warszawskiej". Budownictwo i Architektura 17, nr 1 (20.04.2018): 109–18. http://dx.doi.org/10.24358/bud-arch_18_171_14.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Gmach Technologii Chemicznej powstał w latach 30. XX wieku. Jest jednym z dwóch gmachów, autorstwa ówczesnego dziekana Wydziału Architektury – prof. Czesława Przybylskiego, wchodzących w skład zabytkowego zespołu Politechniki Warszawskiej. Gmach zaprojektowano z uwzględnieniem specyficznych rozwiązań funkcjonalnych i technologicznych, w oparciu o najnowsze wówczas wzorce europejskie i amerykańskie. W architektonicznej formie Przybylski nawiązał do geometrycznych nurtów awangardowych. W wieloczłonowej, kaskadowo spiętrzonej bryle wydobył elementy strukturalne, potraktowane w sposób rzeźbiarski, przy jednoczesnym zachowaniu jedności funkcji i formy. Całość wpisała się w bryłowo-fakturowy warszawski funkcjonalizm nurtu „szarej cegły”.Gmach uległ znacznym zniszczeniom w czasie Powstania Warszawskiego (zniszczenia stropów, wypalenie wnętrz). Powojenna odbudowa i modernizacje nastawione były na usprawnienie i intensyfikację funkcji utylitarnych, z pominięciem odtworzeń pierwotnych układów i historycznego wystroju.Ostatnie dekady przyniosły zmianę podejścia do zabytkowych gmachów Politechniki. Jest to doskonale widoczne m.in. na przykładzie gmachu Technologii Chemicznej, gdzie od kilku lat trwają prace remontowo-modernizacyjne, mające na celu przywrócenie świetności elewacjom i adaptację wnętrz na nowoczesne laboratoria. Istotnym elementem tych działań jest rewaloryzacja holu wejściowego i głównej auli wykładowej. Przeprowadzone prace wykonano w oparciu o badania historyczno-konserwatorskie. Dzięki zachowanemu oryginalnemu projektowi prof. Czesława Przybylskiego możliwa była przestrzenna rekonstrukcja audytorium i przywrócenie pierwotnego układu wnętrzom holu wejściowego. Użycie nowoczesnych rozwiązań technologicznych i materiałowych nadało wnętrzom współczesny charakter, bez znamion stylizacji, przy jednoczesnym odtworzeniu cech charakterystycznych projektu prof. Przybylskiego. Dobra współpraca pomiędzy administratorami gmachu, architektem, historykiem architektury i służbami konserwatorskimi zaowocowała dobrym efektem końcowym – przywróceniem wartości architektonicznych przy jednoczesnym podniesieniu walorów funkcjonalnych zabytkowemu gmachowi Technologii Chemicznej, wybitemu przedstawicielowi przedwojennego warszawskiego modernizmu.
3
Mishra, Awdhesh Kumar, Jinhee Choi, Muhammad Fazle Rabbee i Kwang-Hyun Baek. "In Silico Genome-Wide Analysis of the ATP-Binding Cassette Transporter Gene Family in Soybean (Glycine max L.) and Their Expression Profiling". BioMed Research International 2019 (10.01.2019): 1–14. http://dx.doi.org/10.1155/2019/8150523.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
ATP-binding cassette (ABC) transporters constitute one of the largest gene families in all living organisms, most of which mediate transport across biological membranes by hydrolyzing ATP. However, detailed studies of ABC transporter genes in the important oil crop, soybean, are still lacking. In the present study, we carried out genome-wide identification and phylogenetic and transcriptional analyses of the ABC gene family in G. max. A total of 261 G. max ABC (GmABCs) genes were identified and unevenly localized onto 20 chromosomes. Referring to protein-domain orientation and phylogeny, the GmABC family could be classified into eight (ABCA-ABCG and ABCI) subfamilies and ABCG were the most abundantly present. Further, investigation of whole genome duplication (WGD) signifies the role of segmental duplication in the expansion of the ABC transporter gene family in soybean. The Ka/Ks ratio indicates that several duplicated genes are governed by intense purifying selection during evolution. In addition, in silico expression analysis based on RNA-sequence using publicly available database revealed that ABC transporters are differentially expressed in tissues and developmental stages and in dehydration. Overall, we provide an extensive overview of the GmABC transporter gene family and it promises the primary basis for the study in development and response to dehydration tolerance.
4
Kuczyńska-Koschany, Katarzyna, i Anita Jarzyna. "Biblioteka jako przestrzeń uwewnętrzniona. O Starym gmachu Piotra Matywieckiego (rec. P. Matywiecki, Stary gmach, Warszawa 2016, seria: Biblioteka „Więzi”, t. 326)". Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze, nr 6 (30.12.2017): 293–308. http://dx.doi.org/10.18778/2299-7458.06.16.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Szkic jest wielokontekstowym omówieniem wspomnieniowego eseju Piotra Matywieckiego pt. Stary gmach (Warszawa 2016). Katarzyna Kuczyńska-Koschany i Anita Jarzyna nie tylko zwracają uwagę na biograficzny wymiar tekstu poświęconego fenomenowi dawnej siedziby Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie przez lata pracował autor – rozpoznawalny współczesny poeta i varsawianista, ale również koncentrują się na innym, bardziej uniwersalnym aspekcie tych rozważań będących opowieścią o odchodzeniu pewnej formacji intelektualnej – o inteligenckim etosie i jego genius loci na mapie stolicy. Recenzentki podkreślają przy tym i tematyzują kluczowe znaczenie formy eseistycznej sprzyjającej erudycyjnym dygresjom oraz kompozycji książki w znacznej mierze podporządkowanej logice opisywanej przestrzeni i jej widmowym powidokom.
5
Mączyński, Ryszard. "Nowe oblicze oświeceniowej Warszawy – gmachy koszarowe projektowane przez Stanisława Zawadzkiego". Biuletyn Historii Sztuki 81, nr 4 (6.02.2020): 601–26. http://dx.doi.org/10.36744/bhs.631.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Warszawskie koszary z czasów panowania króla Stanisława Augusta nie stały się dotychczas przedmiotem szczegółowych badań, zupełnie też niewykorzystane pozostały zarówno źródła archiwalne, jak i drukowane. Wobec unicestwienia stołecznych budynków koszarowych z czasów Oświecenia – najpierw w wyniku rozmaitych przekształceń, później zaś całkowitego ich zburzenia – tym większego znaczenia nabiera zachowana ikonografia, a zwłaszcza akwarele Zygmunta Vogla, który je uwiecznił. Realizm i staranność tych prac pozwala dokonać architektonicznej analizy namalowanych obiektów.
Wybudowanie koszar powierzono majorowi Stanisławowi Zawadzkiemu, sprawującemu w latach 1777-1795 urząd architekta wojsk koronnych. Swe umiejętności projektanckie doskonalił on niegdyś w cieszącej się renomą rzymskiej Akademii św. Łukasza. Zyskał już uprzednio uznanie, projektując w 1782 r. gmach koszar w Kamieńcu Podolskim. Wzniesienie go w tamtejszej twierdzy, która broniła południowo-wschodnich rubieży Rzeczypospolitej, miało w intencji monarchy istotnie przyczynić się do podniesienia obronności kraju. Stąd wzięła się chęć zrealizowania stworzonego przez Zawadzkiego projektu jako dzieła wzorcowego: odznaczającego się nowoczesnością formy zewnętrznej i funkcjonalnie rozwiązanych wnętrz. Jeszcze wcześniej, w 1781 r., architekt wystawił w Warszawie koszary Kadeckie, położone opodal pałacu Kazimierzowskiego, stanowiącego podówczas główną siedzibę założonej przez króla Stanisława Augusta Szkoły Rycerskiej.
Pozyskanie środków finansowych i formalny nadzór nad wznoszonymi gmachami warszawskich koszar poruczono wyznaczonej królewskim rozporządzeniem Komisji Lokacyjnej. Ludność stolicy czuła się utrudzona obowiązkiem nieustannego „goszczenia” żołnierzy, więc obietnica uwolnienia jej od tej powinności pozwoliła zebrać wystarczające fundusze na budowę koszar dla stołecznego garnizonu. Celem poboru owego podatku została w 1784 r. sporządzona specjalna Taryfa miasta Warszawy (nadająca po raz pierwszy wszystkim posesjom konsekwentną numerację). Inwestycja miała zresztą same zalety. Nie tylko uwalniała mieszkańców od przekleństwa kwaterunku, lecz także, gromadząc daną jednostkę wojska w jednej przestrzeni, w sposób istotny wpływała na subordynację żołnierzy oraz ich dyspozycyjność.
Cała inwestycja – realizowana do 1788 r. – obejmowała cztery zespoły koszarowe w różnych częściach miasta. Na skarpie rozciągającej się wzdłuż Wisły od strony północnej mieściły się koszary Gwardii Pieszej Koronnej, a od strony południowej – koszary Gwardii Pieszej Litewskiej. Dalej od rzeki, okalając Starą i Nową Warszawę od zachodu, zlokalizowane były na północy koszary Artylerii Koronnej, a na południu koszary Gwardii Konnej Koronnej. Wszakże w jednym tylko przypadku – koszar Artylerii Koronnej miała to być budowa całkowicie nowego, wznoszonego od podstaw kompleksu, w dwóch innych: koszar Gwardii Pieszej Koronnej oraz koszar Gwardii Pieszej Litewskiej – daleko posunięta rozbudowa albo istniejącego już założenia koszarowego, albo budynku cywilnego wcześniej przeznaczenia, w przypadku zaś ostatnim – koszar Gwardii Konnej Koronnej – gruntowna renowacja funkcjonującego zespołu.
Za dzieło najważniejsze – bo pozwalające projektantowi na największą swobodę –należy uznać koszary Artyleryjskie. Ich kompozycja zamknięta została w rozległym czworoboku zewnętrznych skrzydeł mieszkalnych, dwudziestotrzyosiowego od frontu oraz dwudziestosześcioosiowych bocznych. Owe skrzydła wydzielały trzy wewnętrzne dziedzińce, dwa mniejsze kwadratowe, tylne, oraz większy prostokątny, przedni. Elewacje zyskały surowy wystrój. Najokazalsza była fasada, rozczłonkowana trzema ryzalitami, ujętymi artykulacją porządkową, z których środkowy, ozdobiony dodatkowo kolumnowym portykiem zwieńczonym trójkątnym frontonem, mieścił bramę wjazdową koszar, a boczne wieńczyła dekoracja rzeźbiarska wyraźnie mówiąca nie tylko o militarnym przeznaczeniu gmachu, lecz także o ulokowaniu w nim siedziby artylerzystów. Wystrój, choć zgodnie z zasadami surowy, zyskał jednak dość wykwintny charakter, dostosowany do lokalizacji gmachu w centrum stolicy Rzeczypospolitej.
Projektując koszary Artylerii Koronnej, Zawadzki nie naśladował żadnego konkretnego wzoru, lecz wykorzystywał twórczo najnowsze europejskie trendy. Może je udokumentować niemal współcześnie powstały plan koszar stworzony przez Jean-Françoisa Neufforge’a i zamieszony w suplemencie do jego autorskiego wydawnictwa Recueil élémentaire d'architecture…, które opublikowane zostało w Paryżu w latach 1775-1780. Koncepcji Zawadzkiego nie należy wszakże traktować jako modyfikacji francuskiego abrysu, gdyż nie na tym opiera się ich podobieństwo. Identyczne bowiem są nie formy, lecz zasady stosowane przez obu architektów: komponowanie – przy zachowaniu ścisłych reguł symetrii – monumentalnego, wieloskrzydłowego gmachu z wewnętrznymi dziedzińcami, z praktycznymi rozwiązaniami wynikającymi z powtarzalności starannie rozplanowanych jednostkowych modułów formalno-funkcjonalnych, dostosowanych do zróżnicowanego poziomu komfortu kwater oficerskich i żołnierskich.
Skala przedsięwzięcia, jakie podejmowano przystępując do budowy stołecznych koszar, była w stanisławowskiej Warszawie bez precedensu. W 1788 r. podawano, że „na cztery fabryki koszar wyszło z kasy Komisji Lokacyjnej 1 473 693 zł”. Była to suma ogromna. Inne dane statystyczne również wkraczają w strefę wielkich liczb. Przy czterech prowadzonych równolegle „fabrykach” zatrudnionych było jednocześnie ponad tysiąc robotników, co również stanowiło liczbę znaczącą, zważywszy że ludność całej Warszawy w 1784 r. liczyła 63 tysiące mieszkańców. Należało zapanować nad tak gigantycznym zespołem zaangażowanych pracowników, skupionych na odległych od siebie placach, ale też – jak rzemieślnicy czy dostawcy – rozproszonych po całej ówczesnej aglomeracji. Front robót budowlanych został rozwinięty tak szeroko, że w roku 1785 cena cegły w stolicy gwałtownie podskoczyła o jedną trzecią.
Pierwsze tworzone w Warszawie dzieła klasycystyczne nie mogły jeszcze przesądzić o zmianie jej barokowego oblicza. Sprawiły to dopiero rozrzucone w różnych częściach miasta monumentalne gmachy koszar, „wszystkie inne budowle tej stolicy wielkością i ozdobą architektury przewyższające”, a zwłaszcza odznaczające się znakomitym wyeksponowaniem w przestrzeni urbanistycznej koszary Artylerii Koronnej i koszary Gwardii Pieszej Litewskiej. Cechą wyraźnie je też wyróżniającą spośród innych dzieł, które nierzadko, wprowadzając klasycystyczną stylistykę, nie odcinały się całkowicie od baroku czy rokoka, była konsekwencja w zastosowaniu surowych form. Z jednej strony wynikało to z przyjęcia propagowanej przez teoretyków architektury zasady stosowności odniesionej do architektury militarnej, z drugiej zaś z wyraźnej osobistej predylekcji Zawadzkiego do takiej właśnie „rewolucyjnej” – jak to niekiedy określali badacze – odmiany klasycyzmu.
Powstałe w stolicy budowle garnizonowe stały się istotnym tytułem do zasłużonej sławy Zawadzkiego pośród współczesnych, którzy zgodnie twierdzili, „iż wystawione przez niego gmachy koszar wojskowych w Warszawie i Kamieńcu Podolskim z nieporównaną oszczędnością nie tylko wygodę wojsku i mieszkańcom tych miast przyniosły, ale ozdobę w kraju i zaszczyt narodowi do późnej potomności przeniosą”. Spoglądając zaś z perspektywy ponad dwóch stuleci musimy w Stanisławie Zawadzkim docenić znakomitego architekta klasycystę, który miał odwagę wypowiadać się w najbardziej surowych, kubicznych formach, potrafił wykorzystywać najnowsze europejskie trendy sztuki architektonicznej, umiał też sprawnie rozwiązywać skomplikowane zagadnienia zarówno konstrukcyjne, jak i funkcjonalne tworzonych dzieł.
6
Nowodworski, Witold. "Gmach Biblioteki". Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 23 (16.03.2020): 53–59. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.6830.
Pełny tekst źródła
7
Yang, Wei, Xiaoxu Dong, Zhanxin Yuan, Yan Zhang, Xia Li i Youning Wang. "Genome-Wide Identification and Expression Analysis of the Ammonium Transporter Family Genes in Soybean". International Journal of Molecular Sciences 24, nr 4 (16.02.2023): 3991. http://dx.doi.org/10.3390/ijms24043991.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Ammonium transporters (AMTs) are responsible for ammonium absorption and utilization in plants. As a high-nitrogen-demand crop and a legume, soybean can also obtain ammonium from symbiotic root nodules in which nitrogen-fixing rhizobia convert atmospheric nitrogen (N2) into ammonium. Although increasing evidence implicates vital roles of ammonium transport in soybean, no systematic analyses of AMTs in soybean (named GmAMTs) or functional analyses of GmAMTs are available. In this study, we aimed to identify all GmAMT family genes and gain a better understanding of the characteristics of GmAMT genes in soybean. Here, due to the improved genome assembly and annotation of soybean, we tried to generate a phylogenetic tree of 16 GmAMTs based on new information. Consistent with reported data, GmAMT family members can be divided into two subfamilies of GmAMT1 (6 genes) and GmAMT2 (10 genes). Interestingly, unlike Arabidopsis, which has only one AMT2, soybean has substantially increased the number of GmAMT2s, suggesting enhanced demand for ammonium transport. These genes were distributed on nine chromosomes, of which GmAMT1.3, GmAMT1.4, and GmAMT1.5 were three tandem repeat genes. The gene structures and conserved protein motifs of the GmAMT1 and GmAMT2 subfamilies were different. All the GmAMTs were membrane proteins with varying numbers of transmembrane domains ranging from 4 to 11. Promoter analysis found that these GmAMT genes have phytohormone-, circadian control-, and organ expression-related cis-elements in their promoters, and notably, there were nodulation-specific and nitrogen-responsive elements in the promoters of the GmAMT1 and GmAMT2 genes. Further expression data showed that these GmAMT family genes exhibited different spatiotemporal expression patterns across tissues and organs. In addition, GmAMT1.1, GmAMT1.2, GmAMT2.2, and GmAMT2.3 were responsive to nitrogen treatment, while GmAMT1.2, GmAMT1.3, GmAMT1.4, GmAMT1.5, GmAMT1.6, GmAMT2.1, GmAMT2.2, GmAMT2.3, GmAMT3.1, and GmAMT4.6 showed circadian rhythms in transcription. RT-qPCR validated the expression patterns of GmAMTs in response to different forms of nitrogen and exogenous ABA treatments. Gene expression analysis also confirmed that GmAMTs are regulated by key nodulation gene GmNINa, indicating a role of GmAMTs in symbiosis. Together, these data indicate that GmAMTs may differentially and/or redundantly regulate ammonium transport during plant development and in response to environmental factors. These findings provide a basis for future research on the functions of GmAMTs and the mechanisms through which GmAMTs regulate ammonium metabolism and nodulation in soybean.
8
Li, Bo, Mahesh D. Pandy, Kao-Shan Dai, Yang Lu, Yu-Zhou Zhou, Yuan-Feng Shi i Zhi-Bin Ding. "Effects of Soil Parameter Variabilities on the Estimation of Ground-Motion Amplification Factors". Earthquake Spectra 35, nr 2 (maj 2019): 907–28. http://dx.doi.org/10.1193/053118eqs131m.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Ground-motion amplification factors (GMAFs) are used to characterize amplification of a ground motion propagating from the bedrock to the ground surface. They are usually determined by ground response analysis, in which the soil parameter variabilities and input motion uncertainties contribute to their uncertainty. The construction of design response spectra requires mean GMAFs or GMAFs with different probability levels. Thus, it is significant to study the sensitivity of soil parameter variabilities and the number of random soil profiles for the estimation of GMAFs. This study investigates the minimum number of random soil profiles required to represent the extent of the epistemic uncertainty in the GMAFs obtained from ground response analysis. It shows that at least 20 and 60 random soil profiles are respectively required to estimate the mean and standard deviations of GMAFs with the maximum relative difference below 10%. In addition, potential reasons for a reduction in the mean GMAFs resulting from randomization of the soil column properties are discussed.
9
Krupa, Karol, i Maciej Trochonowicz. "Ochrona wartości przestrzennych i kulturowych Śródmieścia Lublina poprzez zachowanie modernistycznego gmachu Powszechnego Domu Towarowego w Lublinie". Budownictwo i Architektura 15, nr 4 (1.12.2016): 173–81. http://dx.doi.org/10.24358/bud-arch_16_154_17.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Artykuł porusza kwestię ochrony wartości przestrzennych i kulturowych Śródmieścia Lublina. Analiza kompozycyjna oraz funkcjonalna istniejącej zabudowy uwzględniającej modernistyczny gmach Powszechnego Domu Towarowego skłania do dyskusji na temat konieczności ingerencji we wskazaną tkankę miejską. Wartość „dodana”, efekt synergii, objawia się w efektach uzyskanych poprzez zachowanie istniejącej zabudowy, nadanie jej nowej wartości użytkowej przy poszanowaniu i uwydatnieniu wzajemnych relacji pomiędzy pierwotną funkcją,estetyką i kompozycją przestrzenną. Tadeusz Witkowski projektując w 1959 roku Powszechny Dom Towarowy (PDT) zmierzył się z lokalizacją wielkopowierzchniowej funkcji handlowej w ścisłym Centrum miasta Lublin. Wyczucie przez architekta kompozycji bryły, zrozumienie przestrzeni i zachowanie skali otaczającej zabudowy przyczyniło się do podkreślenia wartościowych osi widokowych i kompozycyjnych. W 2010 r. spółka inwestorska, właściciel budynku PDT, przedstawiła plan wyburzenia modernistycznego gmachu i powstania w tym miejscu nowoczesnej galerii handlowej. Dyskusja na temat przyszłości spuścizny Witkowskiego podzieliła środowisko lubelskich architektów. Jedną z form sprzeciwu i jego argumentacji były Warsztaty „Reaktywacja”, które odbyły się przy współpracy „Modernizmu w Lublinie” (inicjatywa mgr inż. arch. Marcina Semeniuka) oraz Studenckiego Koła Naukowego Architektury Współczesnej Politechniki Lubelskiej w 2015r. [1]. Młodzi architekci i studenci opracowali koncepcję adaptacji budynku PDT uwzględniające uatrakcyjnienie funkcji handlowej oraz wprowadzenie nowych, nastawionych na potrzeby i rozwój mieszkańców Lublina. Bazę koncepcji stanowił projekt Tadeusza Witkowskiego, który został rozbudowany zgodnie z wytycznymi uchwalonego dla tego obszaru Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego [2].Omówione zagadnienia związane z problematyką ochrony, analizą wartości przestrzennej i kulturowej oraz udział inicjatyw społecznych w dialogu na temat przyszłości Powszechnego Domu Towarowego w Lublinie są rozpatrywane przez autora jako działania, którychefektem jest synergia na kilku płaszczyznach.
10
Wang, Jun, Katalin Tóth, Kiwamu Tanaka, Cuong T. Nguyen, Zhe Yan, Laurent Brechenmacher, Jeremy Dahmen i in. "A Soybean Acyl Carrier Protein, GmACP, Is Important for Root Nodule Symbiosis". Molecular Plant-Microbe Interactions® 27, nr 5 (maj 2014): 415–23. http://dx.doi.org/10.1094/mpmi-09-13-0269-r.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Legumes (members of family Fabaceae) establish a symbiotic relationship with nitrogen-fixing soil bacteria (rhizobia) to overcome nitrogen source limitation. Single root hair epidermal cells serve as the entry point for bacteria to infect the host root, leading to development of a new organ, the nodule, which the bacteria colonize. In the present study, the putative role of a soybean acyl carrier protein (ACP), GmACP (Glyma18g47950), was examined in nodulation. ACP represent an essential cofactor protein in fatty acid biosynthesis. Phylogenetic analysis of plant ACP protein sequences showed that GmACP was classified in a legume-specific clade. Quantitative reverse-transcription polymerase chain reaction analysis demonstrated that GmACP was expressed in all soybean tissues but showed higher transcript accumulation in nodule tissue. RNA interference-mediated gene silencing of GmACP resulted in a significant reduction in nodule numbers on soybean transgenic roots. Fluorescent protein-labeled GmACP was localized to plastids in planta, the site of de novo fatty acid biosynthesis in plants. Analysis of the fatty acid content of root tissue silenced for GmACP expression, as determined by gas chromatography–mass spectrometry, showed an approximately 22% reduction, specifically in palmitic and stearic acid. Taken together, our data provide evidence that GmACP plays an important role in nodulation.
Rozprawy doktorskie na temat "GMAccS"
1
Ledur, Cleverson Lopes. "Gmavis : a domain-specific language for large-scale geospatial data visualization supporting multi-core parallelism". Pontif?cia Universidade Cat?lica do Rio Grande do Sul, 2016. http://tede2.pucrs.br/tede2/handle/tede/6837.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Submitted by Setor de Tratamento da Informa??o - BC/PUCRS (tede2@pucrs.br) on 2016-07-18T20:27:24Z
No. of bitstreams: 1
DIS_CLEVERSON_LOPES_LEDUR_COMPLETO.pdf: 8709735 bytes, checksum: f6e5e2cfc62a7f7472f2e7e521dda480 (MD5)Made available in DSpace on 2016-07-18T20:27:24Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DIS_CLEVERSON_LOPES_LEDUR_COMPLETO.pdf: 8709735 bytes, checksum: f6e5e2cfc62a7f7472f2e7e521dda480 (MD5) Previous issue date: 2016-03-30
Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior - CAPES
Funda??o de Amparo ? Pesquisa do Estado do Rio Grande do Sul - FAPERGS
Data generation has increased exponentially in recent years due to the popularization of technology. At the same time, information visualization enables the extraction of knowledge and useful information through data representation with graphic elements. Moreover, a set of visualization techniques may help in information perception, enabling finding patterns and anomalies in data. Even tought it provides many benefits, the information visualization creation is a hard task for users with a low knowledge in computer programming. It becomes more difficult when these users have to deal with big data files since most tools do not provide features to abstract data preprocessing. In order to bridge this gap, we proposed GMaVis. It is a Domain-Specific Language (DSL) that offers a high-level description language for creating geospatial data visualizations through a parallel data preprocessor and a high-level description language. GMaVis was evaluated using two approaches. First we performed a programming effort analysis, using an analytical software to estimate development effort based on the code. This evaluation demonstrates a high gain in productivity when compared with programming effort required by other tools and libraries with similar purposes. Also, a performance evaluation was conducted in the parallel module that performs data preprocessing, which demonstrated a performance gain when compared with the sequential version.
A gera??o de dados tem aumentado exponencialmente nos ?ltimos anos devido ? populariza??o da tecnologia. Ao mesmo tempo, a visualiza??o da informa??es permite a extra??o de conhecimentos e informa??es ?teis atrav?s de representa??o de dados com elementos gr?ficos. Diferentes t?cnicas de visualiza??o auxiliam na percep??o de informa??es sobre os dados, tal como a identifica??o de padr?es ou anomalias. Apesar dos benef?cios, muitas vezes a gera??o de uma visualiza??o pode ser uma tarefa dif?cil para os usu?rios com baixo conhecimento em programa??o de computadores. E torna-se mais dif?cil quando esses usu?rios precisam lidar com grandes arquivos de dados, uma vez que a maioria das ferramentas n?o oferece os recursos para abstrair o pr?-processamento de dados. Considerando este contexto, neste trabalho ? proposta e descrita a GMaVis, uma linguagem espec?fica de dom?nio (DSL), que permite uma descri??o de alto n?vel para a cria??o de visualiza??es usando dados geoespaciais atrav?s de um pr?-processador de dados paralelo e um gerador de visualiza??es. GMaVis foi avaliada utilizando duas abordagens. Na primeira foi realizada uma an?lise de esfor?o de programa??o, atrav?s de um software para estimar o esfor?o de desenvolvimento com base no c?digo. Esta avalia??o demonstrou um alto ganho em produtividade quando comparado com o esfor?o de programa??o exigido com APIs ou bibliotecas que possuem a mesma finalidade. Na segunda abordagem foi realizada uma avalia??o de desempenho no pr?-processador de dados paralelo, que demonstrou um ganho de desempenho quando comparado com a vers?o sequencial.
2
Loiacono, Federica. "Feedback da AGN e cinematica del gas ionizzato nella galassia a z~2 GMASS 0953". Master's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2017. http://amslaurea.unibo.it/12976/.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
In questo lavoro abbiamo analizzato due spettri nel vicino infrarosso (rest-frame visibile) di GMASS 0953, un galassia star-forming di grande massa a z~2 che ospita un nucleo galattico attivo (AGN).
La nostra analisi di due set di dati realizzati dagli spettrografi GNIRS e SINFONI ha rivelato un outflow di gas ionizzato visibile dalle transizioni di [OIII]λλ4959,5007 del quale abbiamo studiato le proprietà (es. massa, tasso di espulsione) per stabilire l’impatto che l’espulsione di materiale può avere sulla galassia. Diverse osservazioni hanno infatti rivelato espulsioni di gas dalle regioni nucleari delle galassie provocate dai venti e/o dalla pressione di radiazione sprigionati dagli AGN, che possono ridurre il combustibile necessario per la nascita delle stelle, favorendo l'evoluzione passiva dei sistemi in cui gli outflow sono in atto. Tuttavia, a causa della nostra ignoranza sulla distribuzione della polvere nella galassia e sulla geometria dell’outflow, la nostre misure non ci hanno permesso di pronunciarci in maniera definitiva sull’impatto che l’espulsione di gas può avere sull’attività di formazione stellare di GMASS 0953.
Parallelamente, grazie alla disponibilità di dati di spettroscopia a campo integrale (Integral Field Spectroscopy, IFS) realizzati dallo spettrografo SINFONI, abbiamo studiato la cinematica del gas ionizzato della galassia. La nostra analisi, condotta tramite un algoritmo 3D che minimizza gli effetti dovuti alla bassa risoluzione spaziale di cui possono essere affette le osservazioni IFS, ha evidenziato la presenza di un disco per il quale abbiamo derivato la curva di rotazione, che ci ha consentito di quantificare la massa dinamica di GMASS 0953. Lo studio della cinematica ha messo in risalto i limiti legati alle osservazioni spettroscopiche a campo integrale dotate di bassa risoluzione spaziale, che rende incerta la derivazione della dispersione di velocità del gas e dunque la misura del rapporto (V/σ) di una galassia.
3
Robineau, Fabien. "Etude d'un dispositif de guidage de geste chirurgical de ponction par stimulation électrotactile linguale". Phd thesis, Université Joseph Fourier (Grenoble), 2009. http://tel.archives-ouvertes.fr/tel-00432979.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Les travaux effectués au cours de cette thèse ont pour but d'utiliser la modalité tactile pour permettre au chirurgien de guider une aiguille jusqu'à une cible tout en conservant la modalité visuelle dédiée à l'observation du champ opératoire. Pour ce faire, le paradigme de suppléance perceptive utilisant le dispositif visuo-tactile lingual (Tongue Display Unit -TDU-) de Bach-y-Rita est exploité. Le travail de recherche que nous avons réalisé concerne le guidage d'un geste de ponction par des informations spatiales électrotactiles linguales. L'objectif de notre étude est d'évaluer les performances d'un système de guidage chirurgical électrotactile lingual et les capacités discriminatives tactiles spatiales de la langue. Pour cela, différentes expériences ont été réalisées. Deux séries d'expériences fondamentales psychophysiques ont permis d'analyser les seuils de perception et de confort électrotactiles linguaux sur différentes régions de la surface de la langue, ainsi que sa capacité à discriminer des patterns électrotactiles directionnels. Les résultats sont très hétérogènes en fonction de la position de la stimulation sur la langue et dépendent de la tâche perceptive effectuée. De plus, deux expériences appliquées à la réalisation de trajectoire de ponction en utilisant le guidage TDU ont montré qu'un guidage électrotactile lingual permettait d'orienter une aiguille très précisément jusqu'à une cible percutanée de quelques millimètres avec peu d'entrainement.
4
Souza, Gustavo Torres de. "Produção de células MDBK expressando a enzima CAS9 e edição do gene da beta-lactoglobulina pelo sistema CRISPR/Cas9". Universidade Federal de Juiz de Fora (UFJF), 2017. https://repositorio.ufjf.br/jspui/handle/ufjf/6049.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Submitted by Geandra Rodrigues (geandrar@gmail.com) on 2018-01-08T14:33:50Z
No. of bitstreams: 1
gustavotorresdesouza.pdf: 5085443 bytes, checksum: eada917698a8738ea1947743e940692c (MD5)Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2018-01-23T11:05:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1 gustavotorresdesouza.pdf: 5085443 bytes, checksum: eada917698a8738ea1947743e940692c (MD5)
Made available in DSpace on 2018-01-23T11:05:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 gustavotorresdesouza.pdf: 5085443 bytes, checksum: eada917698a8738ea1947743e940692c (MD5) Previous issue date: 2017-08-08
CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
O advento sistema CRISPR/Cas9 tornou o processo de edição gênica consideravelmente mais fácil e direto, uma vez que retirou empecilhos técnicos relacionados aos sistemas já disponíveis. Desta forma, foram permitidos diversos avanços no entendimento da função de elementos genômicos, assim como a produção de embriões geneticamente modificados com diversas finalidades. O atual trabalho objetivou a edição gênica no gene da beta-lactoglobulina em células somáticas bovinas objetivando a produção futura de embriões da espécie geneticamente modificados. Considerando-se que a hipersensibilidade a essa proteína responde pela maior parte das alergias ao leite bovino, a produção de animais cujo leite não contenha essa molécula é de grande interesse para a indústria de laticínios. Durante os experimentos, foi possível obter uma linhagem de células bovinas MDBK expressando a enzima Cas9 (MDBK-Cas). Usando células MDBK e as células MBDK-Cas foi possível se obter com sucesso edições gênicas no locus beta-lactoglobulina utilizando-se os componentes do sistema CRISPR/Cas9 na forma de mRNA da proteína Cas9 e sgRNAs. Conclui-se que o sistema CRISPR/Cas9 pode ser usado com os sgRNA desenhados neste estudo para editar o gene da betalactoglobulina em células MDBK. Assim, células MDBK podem ser utilizadas como alvo o locus em estudo. Modelos de estudos para edição do genoma bovino. Em vista da escassa literatura constando de trabalhos em que tenha sido feita a edição gênica em embriões bovinos, os dados gerados por esse trabalho colaborarão para o avanço do estado da arte no que diz respeito a engenharia gênica de bovinos e no conhecimento do funcionamento do sistema CRISPR/Cas9.
The advent of the CRISPR / Cas9 system made the process of gene editing considerably easier and more straightforward, since it removed technical impediments related to the systems already available. In this way, several advances were made in the understanding of the function of genomic elements, as well as the production of genetically modified embryos for various purposes. The present work aimed at the genetic editing of the beta-lactoglobulin gene in bovine somatic cells aiming at the future production of genetically modified embryos of the species. Considering that hypersensitivity to this protein accounts for most of the allergies to bovine milk, the production of animals whose milk does not contain this molecule is of great interest to the dairy industry. During the experiments, it was possible to obtain a lineage of bovine MDBK cells expressing the Cas9 enzyme (MDBK-Cas). Using MDBK cells and MBDKCas cells it was possible to successfully obtain gene editions at the beta-lactoglobulin locus using the components of the CRISPR / Cas9 system as mRNA of the Cas9 protein and sgRNAs. It is concluded that the CRISPR / Cas9 system can be used with the sgRNAs designed in this study to edit the beta-lactoglobulin gene in MDBK cells. Thus, MDBK cells can be targeted as the locus under study. Models of studies for editing the bovine genome. In view of the scarce literature consisting of studies in which bovine embryos have been genetically engineered, the data generated by this work will contribute to the advancement of the state of the art regarding the genetic engineering of cattle and the knowledge of the functioning of the system CRISPR / Cas9.
5
Natarajan, Santhi. "Accelerated and Accurate Alignment of Short Reads in High Throughput Next Generation Sequencing [NGS] Platforms". Thesis, 2016. http://etd.iisc.ac.in/handle/2005/4073.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
The genome of an organism encompasses the unique set of genetic instructions for every individual in a species. The genome, in totality, guides the course of evolution, development, genetic and epigenetic growth factors of an individual. Genomics, the study of genome, presents an interdisciplinary landscape, with a multistage data analytics pipeline. Understanding the genome involves determining the order of the four constituent nucleotides or bases or genetic alphabets, namely adenine (A), cytosine (C), guanine (G) and thymine (T), within the genome’s DNA sequence, and the process is widely known as sequencing.
Next Generation Sequencing (NGS) involves massively parallel sequencing of genetic data with high throughput. NGS offers an unparalleled interrogation of the genome, throwing deeper insight into the functional and structural investigation of genetic data. The deductions from such a study leave a huge impact across fields, including medical diagnostics, therapeutics and drug discovery, and as well form the basis for genomic medicine. Data processing with NGS happens over an elaborated multi-stage data analytics pipeline. During the primary data analysis, the sequencing process produces billions of short fragments, called short reads, of the target genome. This amounts to petabytes of unprocessed genomic raw data. Short read mapping (SRM) is the process of mapping these short reads to their respective positions in the target genome.
Due to the sheer volume of data that needs to be handled, SRM serves as a major sequential bottleneck to the NGS data analytics pipeline in genomics, and presents profound technical and computing challenges. Classified as a complex big data engineering problem, SRM thus calls for innovative computational, scientific and statistical approaches towards big data analysis. A strict validation of various algorithms and softwares in an NGS pipeline is essential, to ensure reliable and accurate results.
With growing volume of NGS big data, the SRM and subsequent analytic steps de-mand a High Performance Computing (HPC) environment for data storage and analyses. Existing solutions for accelerating SRM provide notable performance, while leveraging heuristics and incurring significant error rates. Given the impact of the results of SRM in subsequent diagnostics and therapeutics, such heuristics and error rates are not affordable. In this context, we need precise, affordable, reliable and actionable results from SRM, to support any application, with uncompromised accuracy and performance.In this work, we present a massively parallel and scalable archetype, for accurate alignment of short reads, at a fine-grained single nucleotide resolution. The significant contributions of this work are presented below:
1. We present a robust and efficient indexing scheme for the reference genome, which is devoid of heuristics. The scheme reports all possible regions of mapping for a short read, inclusive of repeat regions. The lookup scheme efficiently handles the redundancy in reads. Though this leaves the rest of the pipeline with more data for SRM as compared to the heuristic solutions, it provides the end user with reliable and actionable results.
2. We present an efficient parallel implementation of an accurate sequence alignment algorithm based on the Dynamic Programming (DP) method. Our alignment kernels can seamlessly perform the traceback process in hardware simultaneously with the forward scan, thus eliminating the computational and memory bottlenecks associated with such algorithms. These kernels thus report alignment in a minimum deterministic time, which forms the first level of acceleration for SRM.
3. We present AccuRA, a hardware accelerator targeting reconfigurable hardware platforms. The model scales well at multiple levels of granularity, which precisely aligns short reads, at a fine-grained single nucleotide resolution, and offers full coverage of the genome.
4. We present GMAccS, a GPGPU based solution, for the SRM accelerator. This employs a platform independent model, capable of targeting a heterogeneous set of GPU hardware.
5. We present a performance and scalability analysis model for both the archetypes. The results from the prototypes substantiate the scalability of these architectures at multiple levels of granularity.
6. We present the generalization of our solution across applications which exhibit similar data patterns in terms of volume, variety, rate of production and analysis, randomness and uncertainty involved in data, and use Approximate String Matching (ASM) as the fundamental operation for data analytics.
7. We present the various problems within the biological domain, in terms of complexity and quantity of data, to which our solution can be customized and scaled, at various levels of granularity.
We have presented the results from various prototype models of both AccuRA and GMAccS. The AccuRA prototype, hosting eight kernel units on a single reconfigurable device, aligns short reads with an alignment performance of 20.48 Giga Cell Updates Per Second (GCUPs). AccuRA can be ported onto devices as diverse as SoCs, ASICs or reconfigurable platform based hardware coprocessors or accelerators. The scalability analysis proved to substantiate the parallel AccuRA architecture, making it a promising target to accelerate the SRM process in the NGS pipeline.
The in-house supercomputing platform SahasraT, which is a Cray XC40 system, hosted the prototype for the GMAccS archetype. The GMAccS prototypes align with an optimal performance of 23.69 Million Maps Per Second (MMPS) to 528.69 MMPS, while scaling from a single GPU to 24 GPUs. The performance model for GMAccS, as well as the results from the prototypes, substantiates the scalability of the GMAccS archetype and the subsequent performance enhancement achieved by it.
Both AccuRA and GMAccS accommodate the big data of genomics, with uncompromised accuracy, precision and performance, while aligning the smaller archeal, bacterial and fungal genomes, to the much larger mammalian human genomes. These models have successfully handled redundant reads and multiread alignments. The results from AccuRA and GMAccS are available in the Sequence Alignment/Map (SAM) format, making it compatible with the downstream applications in the NGS pipeline.
With a basic parameterized SRM model, and the results from its various prototypes for small and large genome benchmarks, we have gained the confidence that this solution can serve the requirements of accurate and scalable alignment of NGS big data. We believe that our model can serve as a reliable candidate in the future of genomics, called the "genomic highway", where data belonging to multiple applications can be streamed in, and can be aligned real time, with minimal memory and storage requirements, on a generalized alignment engine.
6
Gmach, Daniel [Verfasser]. "Managing shared resource pools for enterprise applications / Daniel Jürgen Gmach". 2009. http://d-nb.info/993664806/34.
Pełny tekst źródła
7
CHEN, YEN-JEN, i 陳彥任. "An Alternative GMAC Scheme on Curvilinear Domains". Thesis, 2019. http://ndltd.ncl.edu.tw/handle/3bmpm5.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
碩士國立臺南大學
應用數學系碩士班
107
In this paper, the alternative GMAC scheme, GMACg, is implemented. GMACg places the speed at the grid points, while the pressure and vorticity in the center of the cells, so that the velocity, pressure and vorticity can be quickly obtained. The discretization of the pressure Poisson equation obtained by this method will be symmetric, which makes the solution more accurate due to the Hodge decomposition. Finally, using the developed numerical model, the two-dimensional flow field convergence test of GMACg on curved boundary is second-order accurate,andGMACgsimulationsofatwo-dimensionallid-drivencavityflowisstable.
8
Armstrong, Megan Julia. "Single molecule imaging to characterize protein interactions with the environment". Thesis, 2019. https://doi.org/10.7916/d8-gmas-yr65.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
In the past decade, single molecule imaging has advanced our understanding of processes at the molecular scale. Total internal reflection fluorescence (TIRF) microscopy is one implementation in particular that has been extensively applied in the study of protein adsorption to surfaces. The spatial and temporal resolution provided by TIRF has enabled dynamic measurements of individual proteins in solution, where previously only bulk measurements or static electron microscopy observations were possible. The ability to study individual proteins has revealed and sometimes clarified the complex interactions at their interfaces. Here, the utility of TIRF is expanded to introduce a new model of protein adsorption to the suface and to study the protein interface in contact with solution.
Protein adsorption to surfaces has implications in surface biocompatibility, protein separation, and pharmaceutical nanoparticle development. For this reason, the phenomenon has been quantitatively by a variety of techniques, including single molecule imaging. The key data are the protein lifetimes on the surface, which have been shown to be broadly distributed and well-approximated by the sum of several exponential functions. The determined desorption rate constants are thought to reflect different interaction types between surface and protein, but the rates are not typically linked to a specific physical interaction. In the first part of this thesis, we establish appropriate imaging conditions and analysis methods for TIRF. A robust survival analysis technique is applied to capture the range of protein adsorption kinetics. In the second part, we utilize single molecule lifetime data from the adsorption of fibrinogen and bovine serum albumin (BSA) to glass surfaces and discover a heavy-tailed distribution: a very small fraction of proteins adsorbs effectively permanently, while the majority of proteins adsorb for a very short time. We then demonstrate that this characteristic power law behavior is well described by a model with a novel interpretation of the complex protein adsorption process.
The second half of the thesis extends TIRF to study the solution-facing interface of the protein as opposed to the surface facing interface by establishing the parameters for a super-resolution imaging technique. Point accumulation for imaging nanoscale topography (PAINT) generates high-resolution images of the sample of interest through the positional tracking of many temporally-distinct instances of a fluorescent probe binding to the sample. Previously, this technique has been applied in the mapping of DNA nanostructures. Here, in the third part, we apply PAINT to the study of proteins. First, a workstream is established for a model system of Nile red and BSA. The kinetic parameters for the system are established to allow rational design of PAINT experiments with this system. The on-rate and off-rate for Nile red are determined. Additionally, the binding model between the two components is tested by studying how the presence of an inhibitor effects the parameters.
In the final part, TIRF is used to study the protein-solution interface to examine the glycosylation of immunoglobulin A 1 (IgA1). Over 50% of eukaryotic proteins are glycosylated, and the glycan sequence is simultaneously difficult to study and crucial in the many functional roles proteins play. The glycosylation of IgA1, for example, plays a key role in the pathophysiology of IgA1 nephropathy. Lectins are proteins that bind to specifc glycan sequences and are often used to isolate glycosylated proteins. In this study, the appropriate surface conditions are established to allow specific binding between lectins and IgA1 glycans. The association and dissociation rate between lectins specific for the glycans on IgA1 are measured and affinity constants calculated. These efforts will help to rationally design experiments in the future to elucidate unknown glycan sequences on proteins.
9
Harshan, J. "Coding For Wireless Relay Networks And Mutiple Access Channels". Thesis, 2010. https://etd.iisc.ac.in/handle/2005/1283.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
This thesis addresses the design of low-complexity coding schemes for wireless relay networks and multiple access channels. The first part of the thesis is on wireless relay networks and the second part is on multiple access channels.
Distributed space-time coding is a well known technique to achieve spatial diversity in wireless networks wherein, several geographically separated nodes assist a source node to distributively transmit a space-time block code (STBC) to the destination. Such STBCs are referred to as Distributed STBCs (DSTBCs). In the first part of the thesis, we focus on designing full diversity DSTBCs with some nice properties which make them amenable for implementation in practice. Towards that end, a class of full diversity DST-BCs referred to as Co-ordinate Interleaved DSTBCs (CIDSTBCs) are proposed for relay networks with two-antenna relays. To construct CIDSTBCs, a technique called co-ordinate vector interleaving is introduced wherein, the received signals at different antennas of the relay are processed in a combined fashion. Compared to the schemes where the received signals at different antennas of the relay are processed independently, we show that CIDSTBCs provide coding gain which comes in with negligible increase in the processing complexity at the relays. Subsequently, we design single-symbol ML decodable (SSD) DSTBCs for relay networks with single-antenna nodes. In particular, two classes of SSD DSTBCs referred to as (i) Semi-orthogonal SSD Precoded DSTBCs and (ii) Training-Symbol Embedded (TSE) SSD DSTBCs are proposed. A detailed analysis on the maximal rate of such DSTBCs is presented and explicit DSTBCs achieving the maximal rate are proposed. It is shown that the proposed codes have higher rates than the existing SSD DSTBCs.
In the second part, we study two-user Gaussian Multiple Access Channels (GMAC). Capacity regions of two-user GMAC are well known. Though, capacity regions of such channels provide insights into the achievable rate pairs in an information theoretic sense, they fail to provide information on the achievable rate pairs when we consider finitary restrictions on the input alphabets and analyze some real world practical signal constellations like QAM and PSK signal sets. Hence, we study the capacity aspects of two-user GMAC with finite input alphabets. In particular, Constellation Constrained (CC) capacity regions of two-user SISO-GMAC are computed for several orthogonal and non-orthogonal multiple access schemes (abbreviated as O-MA and NO-MA schemes respectively). It is first shown that NO-MA schemes strictly offer larger capacity regions than the O-MA schemes for finite input alphabets. Subsequently, for NO-MA schemes, code pairs based on Trellis Coded Modulation (TCM) are proposed such that any rate pair on the CC capacity region can be approached. Finally, we consider a two-user Multiple-Input Multiple-Output (MIMO) fading MAC and design STBC pairs such that ML decoding complexity is reduced.
10
Harshan, J. "Coding For Wireless Relay Networks And Mutiple Access Channels". Thesis, 2010. http://etd.iisc.ernet.in/handle/2005/1283.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
This thesis addresses the design of low-complexity coding schemes for wireless relay networks and multiple access channels. The first part of the thesis is on wireless relay networks and the second part is on multiple access channels.
Distributed space-time coding is a well known technique to achieve spatial diversity in wireless networks wherein, several geographically separated nodes assist a source node to distributively transmit a space-time block code (STBC) to the destination. Such STBCs are referred to as Distributed STBCs (DSTBCs). In the first part of the thesis, we focus on designing full diversity DSTBCs with some nice properties which make them amenable for implementation in practice. Towards that end, a class of full diversity DST-BCs referred to as Co-ordinate Interleaved DSTBCs (CIDSTBCs) are proposed for relay networks with two-antenna relays. To construct CIDSTBCs, a technique called co-ordinate vector interleaving is introduced wherein, the received signals at different antennas of the relay are processed in a combined fashion. Compared to the schemes where the received signals at different antennas of the relay are processed independently, we show that CIDSTBCs provide coding gain which comes in with negligible increase in the processing complexity at the relays. Subsequently, we design single-symbol ML decodable (SSD) DSTBCs for relay networks with single-antenna nodes. In particular, two classes of SSD DSTBCs referred to as (i) Semi-orthogonal SSD Precoded DSTBCs and (ii) Training-Symbol Embedded (TSE) SSD DSTBCs are proposed. A detailed analysis on the maximal rate of such DSTBCs is presented and explicit DSTBCs achieving the maximal rate are proposed. It is shown that the proposed codes have higher rates than the existing SSD DSTBCs.
In the second part, we study two-user Gaussian Multiple Access Channels (GMAC). Capacity regions of two-user GMAC are well known. Though, capacity regions of such channels provide insights into the achievable rate pairs in an information theoretic sense, they fail to provide information on the achievable rate pairs when we consider finitary restrictions on the input alphabets and analyze some real world practical signal constellations like QAM and PSK signal sets. Hence, we study the capacity aspects of two-user GMAC with finite input alphabets. In particular, Constellation Constrained (CC) capacity regions of two-user SISO-GMAC are computed for several orthogonal and non-orthogonal multiple access schemes (abbreviated as O-MA and NO-MA schemes respectively). It is first shown that NO-MA schemes strictly offer larger capacity regions than the O-MA schemes for finite input alphabets. Subsequently, for NO-MA schemes, code pairs based on Trellis Coded Modulation (TCM) are proposed such that any rate pair on the CC capacity region can be approached. Finally, we consider a two-user Multiple-Input Multiple-Output (MIMO) fading MAC and design STBC pairs such that ML decoding complexity is reduced.
Książki na temat "GMAccS"
1
1956-, Grzegorek Grzegorz, i Witaszczyk Beata, red. Domy i gmachy Katowic. Katowice: Wydawnictwo Prasa i Książka Grzegorz Grzegorek, 2013.
Znajdź pełny tekst źródła
2
Wierzbicka, Bożena. Gmachy Sejmu i Senatu. Wyd. 3. Warszawa: Wydawn. Sejmowe, 1995.
Znajdź pełny tekst źródła
3
Gołoburda, Paweł. Wysoki gmach błędów. Warszawa: Lampa i Iskra Boża, Paweł Dunin-Wąsowicz, 2011.
Znajdź pełny tekst źródła
4
Wierzbicka, Bożena. Gmachy i wnętrza sejmowe w Polsce. Warszawa: Wydawn. Sejmowe, 1998.
Znajdź pełny tekst źródła
5
Dom Partii: Historia gmachu KC PZPR w Warszawie. Warszawa: Wydawn. Neriton, 2010.
Znajdź pełny tekst źródła
6
editor, Melon Emilia, red. Aleje Racławickie 14: Historia gmachu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2019.
Znajdź pełny tekst źródła
7
Poplawska-Bukalo, Ewa. Siedziba Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy: Dzieje i architektura gmachu. Warszawa: Biblioteka Publiczna miasta stolecznego Warszawy - Biblioteka Glowna Wojewodztwa Mazowieckiego, 2006.
Znajdź pełny tekst źródła
8
Gmach PAST-y w Powstaniu Warszawskim 1944. Warszawa: Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, 2008.
Znajdź pełny tekst źródła
9
Rozmysłowicz, Adam. Gmach PAST-y w Powstaniu Warszawskim 1944. Warszawa: Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, 2008.
Znajdź pełny tekst źródła
10
Popławska-Bukało, Ewa. Siedziba Biblioteki Publicznej m. st. Warszawy: Dzieje i architektura gmachu. Warszawa: Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy-Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego, 2006.
Znajdź pełny tekst źródłaCzęści książek na temat "GMAccS"
1
Preneel, Bart. "GMAC". W Encyclopedia of Cryptography and Security, 513–14. Boston, MA: Springer US, 2011. http://dx.doi.org/10.1007/978-1-4419-5906-5_578.
Pełny tekst źródła
2
Guarino, Elizabeth Toni. "Solid Waste Packaging Issues: GMA's Perspective". W Plastics in Food Packaging Conference, 189–203. Boca Raton: CRC Press, 2023. http://dx.doi.org/10.1201/9781003421993-20.
Pełny tekst źródła
3
Banaeyan, Majid, Carmine Carratù, Walter G. Kropatsch i Jiří Hladůvka. "Fast Distance Transforms in Graphs and in Gmaps". W Lecture Notes in Computer Science, 193–202. Cham: Springer International Publishing, 2022. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-031-23028-8_20.
Pełny tekst źródła
4
Ma, Lianhang, Hao Huang, Qinming He, Kevin Chiew, Jianan Wu i Yanzhe Che. "GMAC: A Seed-Insensitive Approach to Local Community Detection". W Data Warehousing and Knowledge Discovery, 297–308. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, 2013. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-642-40131-2_26.
Pełny tekst źródła
5
"n-Gmaps". W Combinatorial Maps, 105–54. A K Peters/CRC Press, 2014. http://dx.doi.org/10.1201/b17403-8.
Pełny tekst źródła
6
"Appendix: Rallies at the Voivodeship Government Building (Gmach Urze˛du Wojewódzkiego), Katowice/Kattowitz". W Recovered Territory, 250–52. Berghahn Books, 2022. http://dx.doi.org/10.1515/9781782388883-013.
Pełny tekst źródłaStreszczenia konferencji na temat "GMAccS"
1
Faes, Daniel, Aline Souza, Cynthia Froning, Luke Schmidt, Erika Cook, Darren L. DePoy, Tae-Geun Ji i in. "Systems engineering applied to ELT instrumentation: the GMACS case". W Modeling, Systems Engineering, and Project Management for Astronomy VIII, redaktorzy George Z. Angeli i Philippe Dierickx. SPIE, 2018. http://dx.doi.org/10.1117/12.2311352.
Pełny tekst źródła
2
Zheng, Jessica R., Sagi Ben-Ami, Daniel M. Faes, Celestina S. Lacombe, Jonathan S. Lawrence, Helen McGregor, Ellie O'Brien, Luke M. Schmidt, Tayyaba Zafar i Ross Zhelem. "Optical interface study of MANIFEST to GMACS and GCLEF instruments". W Ground-based and Airborne Instrumentation for Astronomy VIII, redaktorzy Christopher J. Evans, Julia J. Bryant i Kentaro Motohara. SPIE, 2020. http://dx.doi.org/10.1117/12.2561896.
Pełny tekst źródła
3
He, Xun, Dajiang Zhou, Xin Jin i Satoshi Goto. "A 98 GMACs/W 32-core vector processor in 65nm CMOS". W 2011 International Symposium on Low Power Electronics and Design (ISLPED). IEEE, 2011. http://dx.doi.org/10.1109/islped.2011.5993669.
Pełny tekst źródła
4
Froning, Cynthia S., D. Bortoletto, Luke M. Schmidt, Darren L. DePoy, Erika Cook, Daniel M. Faes, Tae-Geun Ji i in. "GMACS: a wide-field, moderate-resolution spectrograph for the Giant Magellan Telescope". W Ground-based and Airborne Instrumentation for Astronomy VII, redaktorzy Hideki Takami, Christopher J. Evans i Luc Simard. SPIE, 2018. http://dx.doi.org/10.1117/12.2313940.
Pełny tekst źródła
5
Han, Sang-wook, Hoon Kim, Youngnam Han, John M. Cioffi i Victor C. M. Leung. "A distributed power allocation scheme for sum-rate maximization on cognitive GMACs". W 2010 IEEE 21st International Symposium on Personal, Indoor and Mobile Radio Communications - (PIMRC 2010). IEEE, 2010. http://dx.doi.org/10.1109/pimrc.2010.5671624.
Pełny tekst źródła
6
Pak, Soojong, Darren L. DePoy, Jennifer L. Marshall, Luke M. Schmidt, Casey Papovich, Cynthia S. Froning, Daniel M. Faes i in. "Giant Magellan Telescope Multi-object Astronomical and Cosmological Spectrograph (GMACS): conceptual design". W Advances in Optical Astronomical Instrumentation 2019, redaktorzy Simon C. Ellis i Céline d'Orgeville. SPIE, 2020. http://dx.doi.org/10.1117/12.2547889.
Pełny tekst źródła
7
Sang-wook Han, Hoon Kim, Youngnam Han, V. C. M. Leung, J. M. Cioffi i J. Zander. "An asynchronous distributed power allocation scheme for sum-rate maximization on cognitive GMACs". W 2013 6th Joint IFIP Wireless and Mobile Networking Conference (WMNC 2013). IEEE, 2013. http://dx.doi.org/10.1109/wmnc.2013.6549031.
Pełny tekst źródła
8
Cook, Erika, Travis Prochaska, Hye-In Lee, Tae-Geun Ji, Soojong Pak, Darren L. DePoy, Jennifer L. Marshall i in. "Electronics prototypes for the Giant Magellan telescope multi-object astronomical and cosmological spectrograph (GMACS)". W Ground-based and Airborne Instrumentation for Astronomy VII, redaktorzy Hideki Takami, Christopher J. Evans i Luc Simard. SPIE, 2018. http://dx.doi.org/10.1117/12.2313921.
Pełny tekst źródła
9
Prochaska, Travis, Caron Albert, James Beck, Erika Cook, Darren L. DePoy, Daniel M. Faes, Cynthia S. Froning i in. "The optomechanical design of the Giant Magellan telescope multi-object astronomical and cosmological spectrograph (GMACS)". W Ground-based and Airborne Instrumentation for Astronomy VII, redaktorzy Hideki Takami, Christopher J. Evans i Luc Simard. SPIE, 2018. http://dx.doi.org/10.1117/12.2313829.
Pełny tekst źródła
10
Ribeiro, Rafael A. S., Damien Jones, Luke M. Schmidt, Keith Taylor, Aline Souza, Casey Papovich, Claudia L. Mendes de Oliveira i in. "The optical design for the Giant Magellan Telescope Multi-object Astronomical and Cosmological Spectrograph (GMACS)". W Ground-based and Airborne Instrumentation for Astronomy VII, redaktorzy Hideki Takami, Christopher J. Evans i Luc Simard. SPIE, 2018. http://dx.doi.org/10.1117/12.2312814.
Pełny tekst źródłaRaporty organizacyjne na temat "GMAccS"
1
Housley, R. Using the AES-GMAC Algorithm with the Cryptographic Message Syntax (CMS). RFC Editor, czerwiec 2021. http://dx.doi.org/10.17487/rfc9044.
Pełny tekst źródła
2
McGrew, D., i J. Viega. The Use of Galois Message Authentication Code (GMAC) in IPsec ESP and AH. RFC Editor, maj 2006. http://dx.doi.org/10.17487/rfc4543.
Pełny tekst źródła