Artykuły w czasopismach na temat „Folclorizare”

Kliknij ten link, aby zobaczyć inne rodzaje publikacji na ten temat: Folclorizare.

Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych

Wybierz rodzaj źródła:

Sprawdź 16 najlepszych artykułów w czasopismach naukowych na temat „Folclorizare”.

Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.

Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.

Przeglądaj artykuły w czasopismach z różnych dziedzin i twórz odpowiednie bibliografie.

1

Fontenele, Weslley. "Sobre Não Folclorizar o Popular: reinterpretando as culturas ditas populares via Torquato Neto". Revista Brasileira de Estudos da Presença 8, nr 4 (grudzień 2018): 788–806. http://dx.doi.org/10.1590/2237-266072820.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Resumo: O artigo faz uma análise do único registro em áudio (1968) do piauiense Torquato Neto, o qual aponta, em diálogo com o contexto experimental da Tropicália (Süssekind, 2007), um outro ponto de vista para repensar as criações e estudos ligados às culturas ditas populares, uma vez que tais manifestações são quase sempre circunscritas exclusivamente ao campo do Folclore. Partindo da relação entre local e global (Anjos, 2005) e do conceito de antropofagia como mecanismo de proposição de uma arte brasileira que incorporaria tanto os mitos estrangeiros quanto os nacionais, discute-se o projeto poético de, como diz Torquato, não folclorização do popular.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
2

Lima, Giuliana Souza de. "Histórias de outros carnavais: a construção da história da música popular brasileira na narrativa radiofônica de Almirante". Anagrama 2, nr 2 (24.03.2009): 1–16. http://dx.doi.org/10.11606/issn.1982-1689.anagrama.2008.35358.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Em dois momentos diferentes, 1946 e 1952, Almirante – intérprete/cantor, radialista,pesquisador e historiador da música popular brasileira – levou ao ar duas séries de programas radiofônicos que tinham como foco o carnaval. Estas séries – Carnaval Antigo e Histórias do Nosso Carnaval, respectivamente – sintetizam e fundem muitos dos aspectos que assinalaram o conjunto de sua obra, apontando tanto para os programas educativos, que aí assumem um caráter folclorizante, como para as realizações que indicam a consolidação de uma indústria cultural. Paralelo a isso fez a defesa e combate pela memória recente da música popular, “original” e “nacional” – o que evidencia uma intrincada tessitura de experiências, que aqui buscaremos recuperar
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
3

Araujo, Silvana Silva de Farias, i Manoel Crispiano Alves da Silva. "A heterogeneidade linguística e social na sala de aula: reflexões para um ensino pautado na ciência". Revista da ABRALIN 19, nr 2 (27.06.2020): 1–5. http://dx.doi.org/10.25189/rabralin.v19i2.1429.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A conferência proferida pelo professor Doutor Carlos Alberto Faraco teve como objetivo primordial apresentar as bases de uma Pedagogia da Variação Linguística. O conferencista defendeu que o professor de Línguas Portuguesa precisa trabalhar o fenômeno da variação linguística não de uma forma “folclorizada e cosmética”, como algo que ocorre apenas no falar rural, mas levar os alunos a compreenderem que a língua é uma realidade essencialmente heterogênea e essa heterogeneidade é funcional e intrínseca às línguas humanas, sendo condicionada por fatores sociais, geográficos, históricos e culturais, isto é, o professor tem que realizar um ensino de língua materna não pautado em dogmas, mas na ciência.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
4

Teixeira, Sara Reis, Marcos Ribeiro de Melo i Michele De Freitas Faria de Vasconcelos. "“Jonas e o circo sem lona”: entre o circo e a escola, olhar uma infância". Revista Interinstitucional Artes de Educar 8, nr 1 (11.02.2022): 111–33. http://dx.doi.org/10.12957/riae.2022.65310.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Sabe-se que escola é uma invenção moderna, um projeto de civilização com vistas a homogeneizar o mundo, embranquecendo-o por meio da ‘naturalidade’ da cultura europeia, de seus modos de conhecer, ver e viver. Mas, a vida sempre vaza: um circo sem lona, no quintal de casa, convida a artistarmos uma escola sem paredes, a outrar a cultura escolar. A proposta é vazar a tela da vida escolarizada/civilizada por meio do encontro com o filme “Jonas e o circo sem lona” (2015), que nos convida a uma desaprendizagem do olhar a infância e a escola, contagiando-a, sem folclorizar ou exotificar, de vida saberes populares, brasileiros e nordestinos. Nesse artigo, foi utilizado o cinema como um campo de produção de dados desenvolvidos a partir de uma etnocartografia de tela. Assim, foi possível transver a infância como um posicionar-se intensivo no mundo em agenciamento com a pluralidade heterogênea de práticas que a compõem.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
5

Peixoto, Roberta. "Religiões de matrizes africanas em representações midiáticas". Compolítica 11, nr 1 (3.11.2021): 111–34. http://dx.doi.org/10.21878/compolitica.2021.11.1.516.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
O presente artigo tem como objetivo apresentar um panorama das representações construídas midiaticamente a respeito de religiões de matrizes africanas ao longo do século XX. Utilizando como metodologia pesquisas bibliográfica e documental – realizada a partir de consulta a periódicos disponibilizados digitalmente pela Fundação Biblioteca Nacional – este trabalho analisa notícias veiculadas no Jornal do Brasil, no período compreendido entre 1900 e 1985. Observa-se que, em meio a articulações entre Estado, imprensa e camadas da sociedade, os cultos afro-brasileiros passaram de prática coibida e inferiorizada por lei a símbolo folclorizado e espetacularizado de “brasilidade”. Neste sentido, enquanto produto de seu tempo, componente de debates interpessoais e constituidora da opinião pública, a mídia reproduzirá e emitirá discursos atados a estigmas e estereótipos e o uso do ódio enquanto ato comunicativo trará desdobramentos e impactos que se farão sentir até os dias atuais.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
6

Neurath, Johannes. "¿Un Museo Plurinacional de Antropología?" MODOS: Revista de História da Arte 8, nr 2 (30.06.2024): 403–42. http://dx.doi.org/10.20396/modos.v8i2.8674891.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
El mundialmente famoso Museo de Antropología de México ha sido criticado por su discurso centralista, por robar el patrimonio arqueológico de los pueblos indígenas y por presentar una versión folclorizada de las culturas nativas contemporáneas. Actualmente está en marcha un proyecto de renovación de las galerías etnográficas. Se utiliza una antropología reversa que abarca temas que la mayoría de los pueblos originarios y afromexicanos consideran relevantes: territorialidad y autonomía, comida y bebida, fiestas y rituales, vestimenta y arte textil. Aquí presento mi proyecto para las galerías dedicadas a las Fiestas. Se parte de la observación general de que fiestas y rituales son un aspecto central de la vida comunitaria. Específicamente queremos mostrar que es en su relacionalidad que la fiesta reproduce e incluso reinventa los vínculos entre la persona, la comunidad y otros seres del cosmos.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
7

Poblete Melis, Rolando. "El trabajo con la diversidad desde el currículo en escuelas con presencia de niños y niñas migrantes: estudio de casos en escuelas de Santiago de Chile". Perfiles Educativos 40, nr 159 (15.04.2018): 51–65. http://dx.doi.org/10.22201/iisue.24486167e.2018.159.58202.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
La presencia de niños migrantes en las escuelas de Chile ha exigido asumir un conjunto de desafíos con el fin de lograr su inclusión educativa. En ese contexto, a través de una investigación de carácter cualitativo llevada a cabo en cuatro escuelas básicas y un liceo de la ciudad de Santiago de Chile, se buscó conocer la forma en que los centros educativos incluyen, en el currículo habitual, la diversidad que representan niños y niñas migrantes, así como las adaptaciones que realizan los y las docentes para asegurar su aprendizaje. Entre los principales resultados se evidencia que las escuelas, por lo general, realizan celebraciones del día de la independencia y muestras culinarias, y con ello “folclorizan” la diversidad. No existe una estrategia sostenida en el tiempo que tenga por objetivo escalar en los niveles de adaptación curricular para asegurar la inclusión.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
8

Assunção, Matthias Röhrig, i Carlos Eduardo Dias Souza. "Ginga na Avenida: a capoeira no carnaval carioca (1954-1976)". Revista Nordestina de História do Brasil 2, nr 3 (26.12.2019): 83–103. http://dx.doi.org/10.17648/2596-0334-v2i3-1491.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
O artigo destaca a importância da tradição da pernada carioca, anterior à chegada dos baianos capoeiras no Rio de Janeiro, nas décadas de 1950 e 1960. Alguns destes, como Joel Lourenço dos Santos, fizeram parte integral das escolas de samba. A inserção da capoeira no carnaval carioca aconteceu de várias maneiras. As escolas de samba e os blocos organizavam apresentações de capoeira em exibições folclóricas nas suas quadras ou noutros recintos fechados para atrair público e arrecadar dinheiro. A partir de 1961, a Mangueira começou a integrar uma ala de capoeira no seu desfile, e outras escolas fizeram o mesmo na década de 1960. Os blocos de embalo Cacique de Ramos e Bafo da Onça também tiveram grupos de capoeira jogando nos seus desfiles. Todo esse processo contribuiu para disseminar a nova modalidade de capoeira, ao mesmo tempo em que folclorizava a sua prática.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
9

Noudjom Tchana, Alban Pascal de. "El rostro trágico y oculto del victimismo moderno". Pensamiento. Revista de Investigación e Información Filosófica 78, nr 297 (15.06.2022): 109–20. http://dx.doi.org/10.14422/pen.v78.i297.y2022.006.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Hoy en día, la mayoría de las grandes instituciones públicas y privadas está marcada por el escándalo de los abusos sexuales. La saturación en los medios de estos escándalos no se restringe a alguna organización, afecta a todas, ya sea gubernamental, no gubernamental, religiosa o política Hay miles de víctimas. Desafortunadamente, en torno a estos abusos inaceptables, nace un nuevo tipo de marketing que «folcloriza» el dolor, transformándolo en negocio. Estamos presenciando el surgimiento de una nueva clase de víctima y de una nueva forma de ser una víctima. Es un victimismo sutil lo que se discute aquí, el mismo que ve la condición de víctima como una situación ventajosa de la cual obtener grandes ganancias. La reflexión que sigue explora la cuestión del victimismo, así como sus desafíos en la Iglesia Católica y en una tendencia del feminismo contemporáneo.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
10

Dos Santos, Állan Sereja, i Felipe dos Santos Matias. "Representação do Tambor de Mina pela literatura afro-brasileira de Bruno de Menezes". O Eixo e a Roda: Revista de Literatura Brasileira 32, nr 4 (23.04.2024): 229–43. http://dx.doi.org/10.17851/2358-9787.32.4.229-243.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Este estudo tem o objetivo de investigar o modo pelo qual o literato negro Bruno de Menezes representa a afrorreligião Tambor de Mina em sua poética. Para isso, analisa-se o poema “Toiá Verequête” – presente na obra literária Batuque (1931) –, que narra a incorporação do vodum Toiá Verequête na mãe de santo Ambrosina, em um terreiro. No que concerne aos aportes teórico-críticos, dialoga-se com os estudos de Eduardo de Assis Duarte (2010), Abdias do Nascimento (1978), Mundicarmo Maria Rocha Ferretti (1996), Anaíza Vergolino (2003), Taissa Tavernard de Luca (2010), Naiara Larissa Raiol Valcacio (2022), Aldrin Moura de Figueiredo (2001), Paulo Nunes (2002), Luiz Augusto Pinheiro Leal (2011) e Mariana Janaina dos Santos Alves (2021). Bruno de Menezes, ao colocar em seu poema uma mãe de santo e um vodum como personagens principais e a guma como espaço de um texto poético, contribui para a valorização da afrorreligião Tambor de Mina. O ponto de vista construído pelo poeta em seu poema não folcloriza ou erotiza os personagens negros. Pelo contrário, valoriza o protagonismo destes e de sua cultura ancestral.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
11

Manzanelli, Macarena Del Pilar. "Ofrendas a la Pachamama/Madre Tierra en pueblos diaguitas del noroeste argentino. Una mirada al territorio como excedente político". Textos y Contextos 1, nr 26 (29.03.2023): e3956. http://dx.doi.org/10.29166/tyc.v1i26.3956.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
En este artículo se reflexiona sobre el rol político y la agencia del territorio y su potencial para pensar críticamente las prácticas que impulsan pueblos originarios de la Argentina contemporánea para defender sus territorios. Se usa el análisis etnográfico de experiencias de dos pueblos diaguitas del valle de Choromoro, Tucumán, en el noroeste argentino: Los Chuschagasta y Tolombón, en el marco de conflictos territoriales durante los últimos diez años. Específicamente, se indaga en las prácticas y experiencias de las ofrendas y celebraciones a la Pachamama/Madre Tierra, considerando estos eventos territoriales y, en sí, al territorio, como lugares y excesos políticos, performativos, donde se dirime la permanencia y pertenencia en el territorio, antes que una interpretación estática, esencialista y folclorizada. En este sentido, las ofrendas y ceremonias a la Pachamama conforman prácticas territoriales que, en el marco de procesos de reivindicación identitaria-cultural y de conflictos, motorizan y reactualizan el proyecto político de defensa territorial. Las ofrendas constituyen usos del territorio, momentos espirituales, encuentros con los antepasados-ancestros, que distan de la manera en que el poder hegemónico las concibe. Por último, se espera aportar a los análisis que reubican estos otros lugares de enunciación, que incluyen a entidades no humanas, como excedentes de la política indigenista multiculturalista con sus lógicas y lenguajes de la tolerancia.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
12

Aparecida Soares, Lucilene, i Tânia Maria Figueiredo Braga Garcia. "Materiais didáticos para a formação docente". Revista Chão da Escola, nr 14 (31.12.2016): 48–59. http://dx.doi.org/10.55823/rce.v14i14.113.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
O presente artigo utiliza o conceito de consciência histórica, de Jorn Rüsen, como categoria analítica para examinar uma obra em particular – “Orientações e Ações para a Educação das Relações Étnico- Raciais” – publicada em 2006 pelo Ministério de Educação (MEC), no contexto de implementação da Lei 10.639/03, que institui a obrigatoriedade do ensino de história e cultura africana e afrodescendente em todo currículo escolar. A partir dessa Lei, um conjunto de ações foi desencadeada para a formação continuada de professores, com o objetivo de fornecer instrumentos conceituais para o trabalho nas escolas e salas de aula. A pesquisa realizada busca verificar se essa publicação oficial acerca da temática étnico-racial, voltada para a formação continuada de docentes, pode contribuir para a constituição de novos sentidos históricos, os quais estão presentes, de acordo com Rüsen, “quando suas referências ao presente servem de orientação para a vida e a formação de identidade dos sujeitos, quando a lembrança histórica favorece a ação e a formação de identidade”. No caso brasileiro, as diferentes dimensões da identidade não têm caminhado juntas e a constituição de uma identidade nacional forte, na área cívico-política, tem sido bloqueada desde as origens pelos mecanismos de reprodução quase automática das grandes desigualdades. No âmbito sociocultural, o elemento africano foi marginalizado, produzindo uma integração folclorizada (DEBRUN, 1990), cuja superação necessita ser tomada como objetivo essencial na formação de professores. Pretende-se, portanto, evidenciar de que maneira estas publicações didáticas reconhecem e apresentam elementos que possam estimular processos de desenvolvimento da consciência histórica, mas numa perspectiva que supera a identidade individual e transcende para uma identidade coletiva que contemple os diferentes grupos presentes na formação do Brasil (indígenas, europeus e africanos).
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
13

Cavignac, Julie, Maria Isabel Dantas i Gabriela Da Silva Sales Beltrão. "Comidas do sertão". Revista Ingesta 1, nr 2 (1.12.2019): 213–14. http://dx.doi.org/10.11606/issn.2596-3147.v1i2p213-214.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A alimentação, que no Nordeste brasileiro é apresentada como um dos principais elementos de reivindicação de uma tradição histórica e de uma identidade regional, tem como referência a sociedade colonial que se estruturou no século XVI. A arte culinária, tal qual foi retratada por Gilberto Freyre na sua obra, seria uma resposta cultural à situação colonial: num sistema escravocrata determinado por constrangimentos históricos, econômicos e sociais, a comida teria sido um dos elementos que “adoçou” as relações entre os Mestres e os escravos e permitiu desenvolver uma sociedade supostamente harmoniosa. Segundo Câmara Cascudo, o sertão seria uma sociedade marcada pela escassez dos recursos naturais e com uma influência predominantemente europeia. Sendo assim, as tradições culinárias africanas teriam tido pouco importância para a organização social e o desenvolvimento da economia regional. Nessa linha de raciocínio, a alimentação é apresentada como um dos principais elementos de reivindicação de uma tradição histórica e de uma identidade regional. Os elementos culturais encenados pelos moradores do Seridó como sendo tradicionais correspondem a uma retórica passeísta: além de reproduzir fraturas sociais, as práticas e os saberes culinários são reflexos de uma dominação colonial ainda vigente. Para se tornarem produtos de consumo urbano, os “alimentos da terra” devem ser transformados em produtos gourmets e se tornarem uma bandeira da identidade cultural regional. Aqui os conflitos não aparecem, o campo é folclorizado e é associado a um passado exótico: os pratos típicos não seriam a materialização da versão colonial da história e a prova da existência das estruturas de dominação em vigor até hoje? Entende-se então porque as questões raciais, as desigualdades e os conflitos territoriais continuam no silêncio. No entanto, ao lado da narrativa colonial e desse modelo alimentar elitizado que tem como base alimentos “ricos” (leite, manteiga, queijo e carne), existe uma culinária elaborada a partir das vísceras, de ossos e de partes pouco valorizadas dos animais. As cozinheiras, geralmente negras e de extratos sociais inferiores, têm o saber-fazer dessas receitas adquiridas tanto nas “casas-grandes” quanto nas “senzalas”. Assim, ao lado da comida dos “ricos”, isto é, da carne e de seus derivados, existe uma culinária elaborada a partir das partes pouco valorizadas dos animais e de produtos mais comuns (milho, mandioca e açúcar). Apesar do estigma, observa-se uma revalorização relativamente recente dessas “comidas de raiz”, que são apresentadas como autênticas e que se popularizaram com a abertura do Nordeste ao turismo nacional e internacional, o sucesso do forró e o ciclo das festas juninas transplantado em meio urbano e a “gourmetização” da cozinha regional. Iremos mostrar como o sertão, que sempre foi o lugar do “atraso”, foi se tornando no imaginário urbano e nacional o lugar da autenticidade e da gastronomia, com a entrada de chefs que imprimiram refinamentos culinários aos produtos “da terra”. Em paralelo com as mudanças estruturais recentes da sociedade brasileira, verificamos que os detentores da cultura alimentar do sertão foram pouco a pouco levados a abandonar seu estilo de vida, e hoje são impossibilitados de consumir a “comida da terra” e os produtos que até pouco plantavam.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
14

Escobar, Javier Orlando Lozano. "Hacia una Educación Tropical: ideas sobre formación de animadores socioculturales". Educação & Realidade 44, nr 3 (2019). http://dx.doi.org/10.1590/2175-623684912.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Resumen: Conforme la gestión cultural descubre su dimensión más comunitaria en las cercanías de la educación popular latinoamericana, los estudios sobre la fiesta y el carnaval cobran sentido no solo como patrimonio inmaterial, sino como lugares para el desarrollo de competencias culturales y comunicativas a ser incluidas en el perfil de los gestores culturales. Recupero la experiencia de la asignatura Animación sociocultural, impartida a futuros gestores culturales en la Universidad Nacional de Colombia, sugiriendo caminos a seguir para impulsar cambios culturales que lejos diseminar las normas y folclorizar la diversidad, contribuyan a la pervivencia de pueblos que pueden determinar o incidir en su propio destino, creándolo - incluso también simbólicamente - de nuevo.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
15

Gaia, Ronan da Silva Parreira, i Fabio Scorsolini-Comin. "Candomblé Ketu e o sincretismo religioso no Brasil". Memorandum: Memória e História em Psicologia 37 (19.05.2020). http://dx.doi.org/10.35699/1676-1669.2020.16346.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A figura de Òṣàlá ou Oxalá é muito presente na cultura religiosa brasileira, principalmente por conta do sincretismo religioso. A forma orgânica como se desenvolveram as religiões de matriz africana no Brasil estabeleceu hoje um quadro complexo, mas infelizmente folclorizado e muitas vezes reduzido a uma simplicidade, fruto de estigmas e de uma trajetória racista em essência. O Candomblé e a Umbanda estão presentes na vida do brasileiro, tal como seus cultos. Mesmo para aqueles não iniciados, Òṣàlá está no imaginário social justamente por essa popularidade. É no intuito de sintetizar essas muitas ideias que esse artigo se dedicou a organizar as percepções existentes sobre Òṣàlá e Oxalá, traçando-as sob as perspectivas do Candomblé de nação Ketu e da Umbanda. Perpassando por problemáticas históricas, ritos de culto, questões raciais e reflexões epistemológicas e etimológicas, apresenta-se um material reflexivo e crítico sobre a presença de Òṣàlá em solo brasileiro.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
16

Aroca Toloza, Carolina. "Patrimonio cultural inmaterial como mecanismo de identidad, inclusión y participación intercultural de familias migrantes en tres escuelas chilenas". Arxius de Ciències Socials, nr 48 (23.01.2024). http://dx.doi.org/10.7203/acs.48.27381.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
El presente trabajo busca examinar la inclusión y participación de las familias provenientes de migración y la configuración de identidades a partir del Patrimonio Cultural Inmaterial (PCI). Se indaga sobre las estrategias que facilitan la participación, los obstáculos y facilitadores para la inclusión intercultural en el nivel infantil. El estudio se enmarca desde un enfoque cualitativo interpretativo, se realizaron entrevistas semiestructuradas a 14 familias de tres escuelas de la ciudad de Santiago de Chile con alta población migrante. Los resultados muestran que la inclusión es vista desde un enfoque multicultural, que la participación se ve facilitada por una acogida positiva, buena relación con el profesorado y espacios de dialogo fluidos. Entre los obstáculos se presenta el uso del lenguaje en tanto modismos y palabras autóctonas, así como el dominio del idioma para el caso de los extranjeros de otra lengua. Se concluye que el Patrimonio Cultural Inmaterial no es reconocido como un valor para favorecer una construcción de identidad cultural de los niños y niñas extranjeros, ni como dispositivo de inclusión social intercultural, aun cuando existen iniciativas de parte del profesorado de educación infantil para integrar a las familias en actividades de la escuela estas se presentan desde un enfoque folclorizado.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
Oferujemy zniżki na wszystkie plany premium dla autorów, których prace zostały uwzględnione w tematycznych zestawieniach literatury. Skontaktuj się z nami, aby uzyskać unikalny kod promocyjny!

Do bibliografii