Rozprawy doktorskie na temat „Diptera”

Kliknij ten link, aby zobaczyć inne rodzaje publikacji na ten temat: Diptera.

Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych

Wybierz rodzaj źródła:

Sprawdź 50 najlepszych rozpraw doktorskich naukowych na temat „Diptera”.

Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.

Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.

Przeglądaj rozprawy doktorskie z różnych dziedzin i twórz odpowiednie bibliografie.

1

Lima, Thiago de [UNESP]. "Resposta olfativa de fêmeas de Chrysomya Megacephala (F.) (Diptera: Calliphoridae) frente a posturas prévias e caracterização química dos compostos apolares da superfície de seus ovos". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2015. http://hdl.handle.net/11449/134129.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-02-05T18:29:52Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-03-04. Added 1 bitstream(s) on 2016-02-05T18:33:56Z : No. of bitstreams: 1 000856890.pdf: 1421359 bytes, checksum: 77c7afc8dc835a36e3a1d13d66e1a9e7 (MD5)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
A escolha do sítio de oviposição por fêmeas adultas de moscas-varejeiras envolve, principalmente, a atração que o substrato exerce sobre esses indivíduos. O olfato é utilizado para localizar a carcaça através de diferentes semioquímicos que são liberados, atraindo assim diferentes espécies. A visão tem papel importante na decisão do pouso, enquanto o contato com o substrato pode também prover informações importantes sobre o local, influenciando na decisão de postura. As oviposições de moscas-varejeiras são geralmente agregadas, isso ocorrendo devido à liberação de feromônios pelas fêmeas, mas há evidências, em outros insetos, que os ovos possam conter algum composto volátil que auxilie nesse processo. O presente estudo teve como objetivo analisar se as fêmeas de C. megacephala conseguem distinguir, através do olfato, locais que contenham ovos, de locais apenas contendo substrato, e também traçar o perfil químico do córion dos ovos dessa espécie em diferentes estágios de desenvolvimento, para averiguar a presença de possíveis substâncias que possam afetar a decisão da fêmea no momento da escolha do substrato. Os resultados demonstraram que as fêmeas conseguem localizar os ovos apenas pelo olfato, dependendo da situação apresentada e que não há compostos voláteis presentes nos extratos do córion dos ovos e sim uma mistura complexa de compostos que possuem cadeia carbônica entre 11 e 31 átomos. Os compostos mais representativos foram alcanos lineares, monometilalcanos, dimetilalcanos e alcenos (hidrocarbonetos), álcool, amida e ácidos. Destes, os compostos cis9-ÁcidoHexadecenóico (ácido palmitoleico), n-Ácido Hexadecanóico (ácido palmítico) foram os que apresentaram diferenciação entre as amostras de 0, 3 e 6 horas
The choice of oviposition site by adult females of blowflies mainly involves the attraction that the substrate has on these individuals. The sense of smell is used to locate carcass and different semiochemicals are released, attracting different species. The vision plays an important role in landing decision, while contact with the substrate can also provide important information about the place, influencing the posture decision. The blowflies' oviposition process is generally clustered, this is due to release pheromones by females, but there is evidence, in other insects, that eggs could contain some volatile compound that aids in this process. This study aimed to analyze if females of C. megacephala can distinguish, by smell, locations containing eggs from sites containing only substrate, and also, to plot the chemical profile of the chorion of this species' eggs at different stages of development, to verify the presence of possible substances that may affect the female decision when choosing the substrate. The results showed that the females can locate the eggs only by smell and no volatile compounds were found in the eggs' chorion, but a complex mixture of compounds having carbon chain between 11:31 atoms were found. The most representative compounds were linear alkanes, monomethylalkanes, dimethilalkanes and alkenes (hydrocarbons), alcohol, amide and fatty acids. Of these, the compounds cis9-Hexadecenoic acid (palmitoleic acid), n-hexadecanoic acid (palmitic acid) showed differences in concentrations among samples at 0, 3 and 6 hours
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
2

Lima, Thiago de. "Resposta olfativa de fêmeas de Chrysomya Megacephala (F.) (Diptera: Calliphoridae) frente a posturas prévias e caracterização química dos compostos apolares da superfície de seus ovos /". Rio Claro, 2015. http://hdl.handle.net/11449/134129.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Cláudio José Von Zuben
Banca: Sulene Noriko Shima
Banca: Guilherme Gomes
Resumo: A escolha do sítio de oviposição por fêmeas adultas de moscas-varejeiras envolve, principalmente, a atração que o substrato exerce sobre esses indivíduos. O olfato é utilizado para localizar a carcaça através de diferentes semioquímicos que são liberados, atraindo assim diferentes espécies. A visão tem papel importante na decisão do pouso, enquanto o contato com o substrato pode também prover informações importantes sobre o local, influenciando na decisão de postura. As oviposições de moscas-varejeiras são geralmente agregadas, isso ocorrendo devido à liberação de feromônios pelas fêmeas, mas há evidências, em outros insetos, que os ovos possam conter algum composto volátil que auxilie nesse processo. O presente estudo teve como objetivo analisar se as fêmeas de C. megacephala conseguem distinguir, através do olfato, locais que contenham ovos, de locais apenas contendo substrato, e também traçar o perfil químico do córion dos ovos dessa espécie em diferentes estágios de desenvolvimento, para averiguar a presença de possíveis substâncias que possam afetar a decisão da fêmea no momento da escolha do substrato. Os resultados demonstraram que as fêmeas conseguem localizar os ovos apenas pelo olfato, dependendo da situação apresentada e que não há compostos voláteis presentes nos extratos do córion dos ovos e sim uma mistura complexa de compostos que possuem cadeia carbônica entre 11 e 31 átomos. Os compostos mais representativos foram alcanos lineares, monometilalcanos, dimetilalcanos e alcenos (hidrocarbonetos), álcool, amida e ácidos. Destes, os compostos cis9-ÁcidoHexadecenóico (ácido palmitoleico), n-Ácido Hexadecanóico (ácido palmítico) foram os que apresentaram diferenciação entre as amostras de 0, 3 e 6 horas
Abstract: The choice of oviposition site by adult females of blowflies mainly involves the attraction that the substrate has on these individuals. The sense of smell is used to locate carcass and different semiochemicals are released, attracting different species. The vision plays an important role in landing decision, while contact with the substrate can also provide important information about the place, influencing the posture decision. The blowflies' oviposition process is generally clustered, this is due to release pheromones by females, but there is evidence, in other insects, that eggs could contain some volatile compound that aids in this process. This study aimed to analyze if females of C. megacephala can distinguish, by smell, locations containing eggs from sites containing only substrate, and also, to plot the chemical profile of the chorion of this species' eggs at different stages of development, to verify the presence of possible substances that may affect the female decision when choosing the substrate. The results showed that the females can locate the eggs only by smell and no volatile compounds were found in the eggs' chorion, but a complex mixture of compounds having carbon chain between 11:31 atoms were found. The most representative compounds were linear alkanes, monomethylalkanes, dimethilalkanes and alkenes (hydrocarbons), alcohol, amide and fatty acids. Of these, the compounds cis9-Hexadecenoic acid (palmitoleic acid), n-hexadecanoic acid (palmitic acid) showed differences in concentrations among samples at 0, 3 and 6 hours
Mestre
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
3

Reigada, Carolina [UNESP]. "Dinâmica tritrófica experimental em populações de moscas varejeiras". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2009. http://hdl.handle.net/11449/106521.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:35:42Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-03-02Bitstream added on 2014-06-13T20:07:19Z : No. of bitstreams: 1 reigada_c_dr_botib.pdf: 707121 bytes, checksum: 37dd5135f3f6ba5f2a6f63010b2bf2d0 (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Este estudo teve a finalidade de analisar empírica e teoricamente a dinâmica de sistemas bi e tritróficos constituídos por dípteros e parasitóides, sob condições experimentais. Para tanto, cinco capítulos foram organizados para a apresentação dos resultados: (1) Sobrevivência da fauna de parasitóides associada a moscas varejeiras em Botucatu, São Paulo, Brazil; (2) Implicações da escolha do hospedeiro para parasitóides generalistas; (3) 0 papel de parasitóides generalistas na regulação de hospedeiros: resposta funcional e numérica; (4) Relações tróficas e efeito cascata: proposta experimental com meta-análise e (5) Predação intraguilda governa persistência modulando canibalismo e parasitismo em interações tritróficas. Os dípteros hospedeiros foram as espécies da família Calliphoridae Cochiliomya macellaria, Chrysomya megacephala, Chrysomya putoria, Chrysomya albiceps e Lucilia sericata. Um levantamento faunístico foi realizado para se conhecer os parasitóides associados aos dípteros califorídeos da região de Botucatu. Foram encontradas nove espécies parasitóides durante dois anos de coleta. Dos parasitóides amostrados, quatro espécies foram selecionadas para investigar aspectos ecológicos da interação hospedeiro-parasitóide, tais como: escolha de hospedeiros, resposta funcional e numérica, relações tróficas e potencial dos parasitóides como agentes reguladores da população de hospedeiros. Uma análise da dinâmica tritrófica foi feita com auxílio de modelagem matemática adequada aos dados obtidos na experimentação. As relações entre predador e presa intraguilda, canibalismo do predador e ação do parasitóide sobre presa e predador intraguilda foram analisados sob a ótica empírica e teórica, valendo-se de experimentos laboratoriais e modelagem ecológica. Os resultados apresentados nos cinco capítulos mostram aspectos ecológicos...
A survey of the parasitoid fauna associated with blowflies was carried out in one rural, one urban, and one wild area of the municipality of Botucatu, State of São Paulo, Brazil, over two years (2005-2007). For the survey, larvae and pupae of five blowfly species, Chrysomya albiceps, C. megacephala, C. putoria, Cochliomya macellaria, and Lucilia sericata were offered as hosts in traps. The following species of Chalcidoidea were found: Nasonia vitripennis, Pachycrepoideus vindemiae, Tachinaephagus zealandicus, Spalangia endius, Spalangia dozieri, two species of Tachinobia and Eurytoma sp. Also was found a species of Diapriidae (Proctotrupoidea). In general, parasitoid species were more abundant during winter and spring, periods with low temperature, humidity, and rainfall. The general parasitism frequency was influenced only by the humidity, i.e., when humidity was low, the parasitoid occurrence was high. Chrysomya albiceps, L. sericata, and C. putoria were the most parasitized species. The highest parasitoid occurrence was in the rural area, and the most abundant species were N. vitripennis, P. vindemiae, and T. zealandicus
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
4

Mello, Ramon José Correa Luciano de [UNESP]. "Revisão e análise cladística das espécies de Physoclypeus Hendel, 1907 (Diptera, Lauxaniidae)". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2007. http://hdl.handle.net/11449/87558.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:22:55Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2007-03-23Bitstream added on 2014-06-13T18:49:59Z : No. of bitstreams: 1 mello_rjcl_me_sjrp.pdf: 1745790 bytes, checksum: 4f8869ac4344a59a55a50f50c230385d (MD5)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
Esta dissertação encontra-se dividia em três capítulos. O primeiro, intitulado “A família Lauxaniidae e o gênero Physoclypeus Hendel”, é uma introdução geral a respeito da família e do gênero estudado. Fornece dados a respeito de biologia, número de gêneros e espécies, distribuição, caracteres diagnósticos, além de conter uma discussão a respeito da superfamília Lauxanioidea e da classificação supragenérica de Lauxaniidae, inclui também a revisão da literatura taxonômica sobre o gênero Physoclypeus. O capítulo dois, “Revisão das espécies de Physoclypeus Hendel, 1907 (Diptera, Lauxaniidae), com descrição de oito espécies novas”, apresenta uma redescrição das sete espécies atuais de Physoclypeus e a descrição de oito espécies novas para a ciência. Pela primeira vez é apresentada uma chave de identificação das espécies, incluindo as espécies novas. Em anexo, estão apresentadas Ilustrações dos principais caracteres diagnósticos de morfologia externa e de terminálias masculina e feminina, além de mapas com dados da distribuição geográfica das espécies de Physoclypeus. O capítulo três, “Análise cladística das espécies de Physoclypeus Hendel, 1907 (Diptera, Lauxaniidae)”, apresenta o resultado da análise cladística do gênero, realizada a partir do levantamento de 30 caracteres morfológicos dos adultos. Como resultados são apresentados o cladogrma de consenso estrito resultante da análise de parcimônia simples e o cladograma resultante da pesagem sucessiva dos caracteres. No final é feita uma discussão a respeito da utilização de outros tipos de caracteres em conjunto com os morfológicos em táxons que tiveram diferenciação relativamente mais recente, como é o caso dos gêneros de acaliptrados. O capítulo um apresenta uma introdução geral a respeito da família e do...
This dissertation consists of three chapters. The first, called “The Lauxaniidae family and the genus Physoclypeus Hendel”, is a general introduction to the family and to the genus studied. It contains some information about biology, number of species, distribution, diagnostic characters, beyond a discussion about the superfamily Lauxanioidea and the suprageneric classification on Lauxaniidae. It has also a revision of the taxonomic literature concerning Physoclypeus. The chapter two, “Revision of the species of Physoclypeus Hendel, 1907 (Diptera, Lauxaniidae), with descriptions of eight new species”, presents a redescription of the seven known Physoclypeus species and describes eight new species. A key to the identification of species is presented, including the new species. Also, it contains illustrations of the major diagnostic characters of external morphology and male and female genitalias, beyond maps presenting the geographic distribution of the species. The chapter three, “Cladistic analysis of Physoclypeus Hendel, 1907 (Diptera, Lauxaniidae)”, presented the results of a cladistic analysis of the genus, using thirty morphological characters from adults. As a result the strict consensus cladograms resulted from a simple parsimony analysis and from successive weighting, are proposed. At the end there is a brief discussion about using many other kinds of characters in association with morphological ones when regarding taxons that had differentiated in a recent time, as is the case for many acalyptrate genera. Chapter one presented a general introduction about the family and the genus and won’t be submitting to be published. Chapters two and three were writing in article format and will be submitted to be published at Zootaxa.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
5

So, Ping-man. "Seasonality and life history parameters of necrophagous Diptera (insecta) in Hong Kong, with special reference to the effect of food limitation on Hemipyrellia ligurriens Wiedemann (Calliphoridae) and Boettcherisca formosensis Kirner & Lopes (Sarcophagidae) /". [Hong Kong] : University of Hong Kong, 1987. http://sunzi.lib.hku.hk/hkuto/record.jsp?B12335381.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
6

Neri, Garcez Rodrigo [UNESP]. "Padrões de distribuição de espécies de Clusiidae (Diptera, Schizophora) ao longo da Floresta Atlântica". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2009. http://hdl.handle.net/11449/87562.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:22:55Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-03-27Bitstream added on 2014-06-13T20:10:07Z : No. of bitstreams: 1 nerigarcez_r_me_sjrp.pdf: 18680819 bytes, checksum: cd2bcfe1eab91af17756fa08d68fa40c (MD5)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
Padrões de distribuição de espécies de Clusiidae (Diptera, Schizophora) ao longo da Floresta Atlântica. A grande cobertura florestal conhecida como Floresta Atlântica estendia-se, até o século XIX, ao longo da costa brasileira, ocupando uma ampla faixa. Apesar do grande avanço no processo de devastação, a Floresta ainda abriga uma enorme diversidade biológica. O presente trabalho analisou a distribuição de espécies de Clusiidae (Diptera, Schizophora) ao longo da Floresta Atlântica, buscando verificar se os limites de distribuição das espécies dentro desta família são concordantes com os padrões conhecidos para outros grupos cuja presença na região Neotropical pode ser associada à tectônica de placas. Os objetivos deste trabalho foram produzir mapas de distribuição de espécies de clusiídeos ao longo da Floresta Atlântica, comparar esses resultados com os dados de limites de endemismo de outros grupos de organismos e delimitar áreas de endemismo ao longo da Floresta Atlântica. A família Clusiidae possui distribuição em todos os continentes, exceto na África. Na região Neotropical, existem 10 gêneros e 363 espécies descritos. Foi utilizado material de 18 localidades, coletado com rede entomológica, armadilhas Malaise e Möericke. As áreas de endemismo foram delimitadas através do PAE (Analise de Parcimônia de Endemismo) baseado em quadrículas. Ao final, foram identificados 1.005 espécimes e foram registradas 84 espécies pertencentes a seis gêneros. Os clusiídeos apresentaram os seguintes padrões de distribuição geográfica: (1) espécies com ampla distribuição; (2) espécies com distribuição restrita à porção Norte da Floresta; (3) espécies restritas à porção Sul da Floresta; (4) endêmica de São Paulo; e (5) com limite de distribuição no Rio de Janeiro e Espírito Santo. O PAE indicou a existência...
Distributional patterns of Clusiidae species (Diptera, Schizophora) along Brazilian Atlantic Forest. The vast forest cover known as Atlantic Forest extended up widely along the Brazilian coast, until the nineteenth century. Despite its great devastation, the Forest houses a huge biological diversity. This study examined the distribution of Clusiidae species (Diptera, Schizophora) along the Atlantic Forest, aiming to verify if the limits of their distribution are consistent with the patterns known from other groups which presence in the Neotropical Region could be associated with plate tectonics. The objectives of this study were to produce maps of distribution of clusiid species along the Atlantic Forest, to compare these results with data limits of endemism of other groups of organisms and the delimitation areas of endemism along the Atlantic Forest. The Clusiidae are distributed in all continents except Africa. In the Neotropical region there are 10 genera and 363 species described. Material from 18 localities was used, collected with entomological net, Malaise and Möericke traps. The areas of endemism were delimited by PAE (Parsimony Analysis of Endemicity) based on grid. At the end, 1005 specimens were identified in 84 species belonging to six genera. The clusiids showed the following patterns of distribution: (1) species with wide distribution, (2) species with distribution restricted to the Northern portion of the Forest, (3) species restricted to the Southern portion of the Forest and (4) those with their limit of distribution at Rio de Janeiro and Espírito Santo. The PAE resulted in three areas of endemism in the Atlantic Forest: Sergipe/Bahia, Rio de Janeiro/São Paulo and Paraná/Santa Catarina.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
7

Cabrini, Isaías 1978. "Avaliação de repelentes eletronicos e estudos quanto a eficiencia de transposição de telas, utilizando Aedes aegypti (Linnaeus, 1762) e Aedes albopictus (Skuse, 1854) (Diptera: Culicidade)". [s.n.], 2005. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/314459.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Carlos Fernando Salgueirosa de Andrade
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-05T10:07:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Cabrini_Isaias_M.pdf: 1094913 bytes, checksum: 29b708cf734298b93b1507f9c318b1ed (MD5) Previous issue date: 2005
Resumo: Já é bem conhecida há várias décadas a transmissão de diversas doenças para o homem e outros animais, por fêmeas de mosquitos (Diptera: Culicidae). Devido a isso, inúmeros estudos laboratoriais, utilizando sistemas fechados, têm sido realizados para se conhecer melhor o comportamento dos mosquitos. Esses sistemas consistem em olfatômetros, túneis de vento, câmaras-teste, entre outros, e podem ser utilizados para avaliar, por exemplo, produtos para a proteção pessoal, como os repelentes e telas de proteção, obtendo-se dados sobre a eficácia em impedir que as fêmeas de mosquitos consigam picar um hospedeiro. O presente trabalho teve como objetivo desenvolver inicialmente um sistema de câmara-teste, a partir de um sistema já descrito em literatura científica, para estudos com mosquitos Aedes spp. O sistema foi feito em isopor, sendo composto de uma caixa grande conectada a um tubo, que por sua vez foi dividido em duas seções. Ao todo, o sistema ficou então constituído por três seções. Na parte distal do tubo foram liberadas fêmeas de Aedes aegypti ou Ae. albopictus que eram atraídas para os estímulos de uma mão humana e uma fonte de luz, disposta na caixa, na outra extremidade. Primeiro foi avaliado nessa câmara-teste a repetitividade do padrão de comportamento de atração, verificando-se que proporção dos mosquitos seria atraída para a outra extremidade.
Abstract: The transmission of some diseases to humans and others animals by mosquitoes (Diptera: Culicidae) is knew. Due to this fact many studies have been done in the laboratory in order to better understand the mosquito behavior. Examples of some studies are those with olfactometers, wind tunnels and test-chambers, among others. Such approaches can also be in order to evaluate products for personal protection such as repellents and bednets, gathering data on their efficacy in avoiding female bites. The aim of the present work was to develop a test-chamber based on a system already described to study Aedes spp. mosquitoes. The system was constructed with polystyrene, consisting of a cage connected to a tube, which was divided in three sections. At the distal end of the tube Aedes aegypti or Ae. albopictus females were released, to be attracted to the stimulus of a human hand and a light source placed at the box in the opposite side. This system was developed in order to assess the host behavior testing a attraction of the stimulus for females, evidenced by their attraction to the other end of the tube. The developed test-chamber proved to be feasible to be use, since 94% Ae. albopictus and 95% of Ae. aegypti females were attracted to the section where the attractive were placed. Sonic frequencies devices, the so-called electronic repellents for insects, spiders and rats have been sold for many years.
Mestrado
Mestre em Parasitologia
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
8

Reigada, Carolina. "Dinâmica tritrófica experimental em populações de moscas varejeiras /". Botucatu : [s.n.], 2009. http://hdl.handle.net/11449/106521.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Wesley Augusto Conde Godoy
Banca: Sérgio Furtado dos Reis
Banca: Marcelo Nogueira Rossi
Banca: Marcos Aloizio Martinez de Aguiar
Banca: José Roberto Postali Parra
Resumo: Este estudo teve a finalidade de analisar empírica e teoricamente a dinâmica de sistemas bi e tritróficos constituídos por dípteros e parasitóides, sob condições experimentais. Para tanto, cinco capítulos foram organizados para a apresentação dos resultados: (1) Sobrevivência da fauna de parasitóides associada a moscas varejeiras em Botucatu, São Paulo, Brazil; (2) Implicações da escolha do hospedeiro para parasitóides generalistas; (3) 0 papel de parasitóides generalistas na regulação de hospedeiros: resposta funcional e numérica; (4) Relações tróficas e efeito cascata: proposta experimental com meta-análise e (5) Predação intraguilda governa persistência modulando canibalismo e parasitismo em interações tritróficas. Os dípteros hospedeiros foram as espécies da família Calliphoridae Cochiliomya macellaria, Chrysomya megacephala, Chrysomya putoria, Chrysomya albiceps e Lucilia sericata. Um levantamento faunístico foi realizado para se conhecer os parasitóides associados aos dípteros califorídeos da região de Botucatu. Foram encontradas nove espécies parasitóides durante dois anos de coleta. Dos parasitóides amostrados, quatro espécies foram selecionadas para investigar aspectos ecológicos da interação hospedeiro-parasitóide, tais como: escolha de hospedeiros, resposta funcional e numérica, relações tróficas e potencial dos parasitóides como agentes reguladores da população de hospedeiros. Uma análise da dinâmica tritrófica foi feita com auxílio de modelagem matemática adequada aos dados obtidos na experimentação. As relações entre predador e presa intraguilda, canibalismo do predador e ação do parasitóide sobre presa e predador intraguilda foram analisados sob a ótica empírica e teórica, valendo-se de experimentos laboratoriais e modelagem ecológica. Os resultados apresentados nos cinco capítulos mostram aspectos ecológicos... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: A survey of the parasitoid fauna associated with blowflies was carried out in one rural, one urban, and one wild area of the municipality of Botucatu, State of São Paulo, Brazil, over two years (2005-2007). For the survey, larvae and pupae of five blowfly species, Chrysomya albiceps, C. megacephala, C. putoria, Cochliomya macellaria, and Lucilia sericata were offered as hosts in traps. The following species of Chalcidoidea were found: Nasonia vitripennis, Pachycrepoideus vindemiae, Tachinaephagus zealandicus, Spalangia endius, Spalangia dozieri, two species of Tachinobia and Eurytoma sp. Also was found a species of Diapriidae (Proctotrupoidea). In general, parasitoid species were more abundant during winter and spring, periods with low temperature, humidity, and rainfall. The general parasitism frequency was influenced only by the humidity, i.e., when humidity was low, the parasitoid occurrence was high. Chrysomya albiceps, L. sericata, and C. putoria were the most parasitized species. The highest parasitoid occurrence was in the rural area, and the most abundant species were N. vitripennis, P. vindemiae, and T. zealandicus
Doutor
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
9

Corrêa, Leonardo Freitas [UNESP]. "Aspectos semioquímicos e visuais no comportamento de ovipostura em Chrysomya Megacephala (Fabricius) (Diptera: Calliphoridae)". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/108744.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2014-08-13T14:50:55Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-11-29Bitstream added on 2014-08-13T18:00:05Z : No. of bitstreams: 1 000766949.pdf: 736315 bytes, checksum: 4af4795500f88abf0b7e64ee251690de (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
A utilização de substratos de oviposição discretos e efêmeros representa um desafio ímpar para as fêmeas de califorídeos, que necessitam maximizar os benefícios obtidos pela agregação de imaturos e minimizar os efeitos adversos da competição intra ou interespecífica por recursos, de modo a assegurar o crescimento e desenvolvimento de sua progênie. Semioquímicos, substâncias químicas mediadoras de interações entre organismos, presentes nos ovos podem influenciar na escolha do sítio de oviposição por outras fêmeas, atuando como estimulantes. O presente estudo buscou elucidar alguns aspectos da influência da presença de agregados de ovos no comportamento de oviposição de Chrysomya megacephala. Para isto, foi realizada uma série de experimentos laboratoriais que demonstraram que: (1) a presença de ovos frescos não altera o tempo necessário para o início de novas oviposturas; (2) a presença de ovos frescos anula a preferência por um tipo particular de substrato de oviposição; (3) os estímulos à ovipostura não atuam de maneira interespecífica; (4) extratos de ovos frescos não exercem influência na ovipostura de outros indivíduos; (5) ovos próximos ao momento de eclosão larval não exercem influência no comportamento de ovipostura de outras fêmeas; (6) a disparidade temporal na ovipostura possui consequências deletérias para a prole. Os resultados obtidos auxiliam na melhor compreensão do processo de ovipostura agregada em C. megacephala e de seus possíveis efeitos na dinâmica populacional da espécie
The use of ephemeral and discrete oviposition substrates represents a unique challenge for calliphorid females, which need to maximize the benefits obtained by the aggregation of immatures and minimize the adverse effects of intra and interspecific competition for resources, to ensure the growth and development of their progeny. Semiochemicals, chemicals that mediate interactions between organisms, when present in eggs may influence the choice of oviposition site by other females, acting as stimulants. This work aimed to elucidate some aspects of the influence of egg batch presence in Chrysomya megacephala oviposition behavior. A series of laboratory experiments was held and showed that (1) fresh eggs presence do not change the time needed to start new ovipositions; (2) fresh eggs presence annul the preference for a particular oviposition substrate; (3) the stimuli for oviposition do not operate in an interspecific manner, (4) extracts of fresh eggs do not exert influence on oviposition of other individuals; (5) eggs near larvae time of hatching do not exert influence on the oviposition behavior of other females; (6) the temporal disparity in oviposition has deleterious consequences for the offspring. These results assist a better understanding in the aggregative oviposition behavior of C. megacephala and of its possible consequences for the population dynamics of this species
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
10

Corrêa, Leonardo Freitas. "Aspectos semioquímicos e visuais no comportamento de ovipostura em Chrysomya Megacephala (Fabricius) (Diptera: Calliphoridae) /". Rio Claro, 2013. http://hdl.handle.net/11449/108744.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Claudio José Von Zuben
Banca: Aricio Xavier Linhares
Banca: Wesley Augusto Conde Godoy
Resumo: A utilização de substratos de oviposição discretos e efêmeros representa um desafio ímpar para as fêmeas de califorídeos, que necessitam maximizar os benefícios obtidos pela agregação de imaturos e minimizar os efeitos adversos da competição intra ou interespecífica por recursos, de modo a assegurar o crescimento e desenvolvimento de sua progênie. Semioquímicos, substâncias químicas mediadoras de interações entre organismos, presentes nos ovos podem influenciar na escolha do sítio de oviposição por outras fêmeas, atuando como estimulantes. O presente estudo buscou elucidar alguns aspectos da influência da presença de agregados de ovos no comportamento de oviposição de Chrysomya megacephala. Para isto, foi realizada uma série de experimentos laboratoriais que demonstraram que: (1) a presença de ovos frescos não altera o tempo necessário para o início de novas oviposturas; (2) a presença de ovos frescos anula a preferência por um tipo particular de substrato de oviposição; (3) os estímulos à ovipostura não atuam de maneira interespecífica; (4) extratos de ovos frescos não exercem influência na ovipostura de outros indivíduos; (5) ovos próximos ao momento de eclosão larval não exercem influência no comportamento de ovipostura de outras fêmeas; (6) a disparidade temporal na ovipostura possui consequências deletérias para a prole. Os resultados obtidos auxiliam na melhor compreensão do processo de ovipostura agregada em C. megacephala e de seus possíveis efeitos na dinâmica populacional da espécie
Abstract: The use of ephemeral and discrete oviposition substrates represents a unique challenge for calliphorid females, which need to maximize the benefits obtained by the aggregation of immatures and minimize the adverse effects of intra and interspecific competition for resources, to ensure the growth and development of their progeny. Semiochemicals, chemicals that mediate interactions between organisms, when present in eggs may influence the choice of oviposition site by other females, acting as stimulants. This work aimed to elucidate some aspects of the influence of egg batch presence in Chrysomya megacephala oviposition behavior. A series of laboratory experiments was held and showed that (1) fresh eggs presence do not change the time needed to start new ovipositions; (2) fresh eggs presence annul the preference for a particular oviposition substrate; (3) the stimuli for oviposition do not operate in an interspecific manner, (4) extracts of fresh eggs do not exert influence on oviposition of other individuals; (5) eggs near larvae time of hatching do not exert influence on the oviposition behavior of other females; (6) the temporal disparity in oviposition has deleterious consequences for the offspring. These results assist a better understanding in the aggregative oviposition behavior of C. megacephala and of its possible consequences for the population dynamics of this species
Mestre
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
11

Tauhyl, Luís Gustavo Moreli. "Análise cladística de Toxotarsinae (Diptera, Calliphoridae)". Universidade Federal de São Carlos, 2013. https://repositorio.ufscar.br/handle/ufscar/1533.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-06-02T19:26:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TAUHYL_Luis_Gustavo_2013.pdf: 16388420 bytes, checksum: 22a4e66470251df0d031f3ed7f9d2aec (MD5) Previous issue date: 2013-11-13
Financiadora de Estudos e Projetos
The Family Calliphoridae is a diverse group of taxonomic, biogeographic, veterenary, forensic and medical importance, with more than 1200 species. The subfamily Toxotarsinae is endemic for the Neotropical region, has eleven species and is distributed mainly in the Andes countries and south of Brazil. Several authors have already studied this group and contributed with wide literature. The Toxotarsinae species are easily recognizable, but there are some difficulties to classify higher-specific taxa. This is the first phylogeny made for Toxotarsinae and it was necessary for better understanding of this group evolution. The aim of this work was to study the relationship among Toxotarsinae species through cladistics analysis. The character matrix was developed exclusively with morphological information. It was performed heuristic analisys using pacimony with equal weighting analyses obtained from Winclada and implied weighting obtained with TNT. The ingroup was compound for all Toxotarsinae species, Toxotarsus ambrosianus, T. nigrocyaneus, T. humeralis, S. chlorogaster, S. magellanica, S. dichroa, S. splendida, S. roraima, S. versicolor e S. maurii, and Neta chilensis, and the outgroup was compound by: Lucilia cuprina (Wiedemann, 1830), Calliphora nigribasis (Macquart, 1851) e Chrysomya megacephala (Fabricius, 1775). Equal weighting analysis resulted in only one most parsimoniously topology ((Sarconesia roraima + (Neta chilensis + S. magellanica)) + (S. splendida + (S. maurii + (S. versicolor + (S. dichroa + (S. chlorogaster + (Toxotarsus nygrocianeus + (Toxotarsus humeralis + Toxotarsus ambrosianus)))))))), with L=105, IC=58 e IR=71. Toxotarsinae appears as a monophyletic group, supported by nine synapomorphies. The ingroup species formed two branches: Sarconesia roraima+ supported by two synapomorphies, and S. splendida+ supported by ten synapomorphies. Implied weighting analysis resulted one tree, with different topologies with k values between 1 3. Based on the obtained topologies, the genus Sarconesia is polyphyletic and the other two genera, Neta and Toxotarsus, are among Sarconesia. The original Toxotarsus species remain togheter and supported by eleven synapomorphies at the apex of S. splendida+ clade. The taxa distribution in topology obligates the proposition of nomenclatural changes. Neta chilensis of S. roraima+ branch will be transferred to genus Sarconesia, and S. splendida+ branch will be transferred to Toxotarsus. An identification key was developed with the new combinations is presented.
A família Calliphoridae é um grupo de importância taxonômica, biogeográfica, veterinária, forense e médica e é composta por pouco mais de 1200 espécies. A subfamília Toxotarsinae é endêmica à região Neotropical, possui onze espécies e distribui-se, principalmente, nos países andinos e sul do Brasil. Vários autores já estudaram os Toxotarsinae, o que confere um amplo material de estudo. As espécies pertencentes a este grupo são facilmente reconhecidas, mas há certa dificuldade na classificação dos táxons supra-específicos, razão pela qual este estudo foi realizado. O objetivo do trabalho, portanto, foi o de estudar as relações de parentesco entre espécies de Toxotarsinae (Calliphoridae: Diptera) através de análise cladística. A matriz de caracteres foi desenvolvida exclusivamente com caracteres morfológicos. Foram realizadas análises heurísticas usando parcimônia com e sem pesagem nos programas Winclada e TNT, respectivamente. O grupo interno foi composto por todas as 11 espécies de Toxotarsinae, sendo três de Toxotarsus, Toxotarsus ambrosianus, T. nigrocyaneus e T. humeralis, sete de Sarconesia, S. chlorogaster, S. magellanica, S. dichroa, S. splendida, S. roraima, S. versicolor e S. maurii e uma do gênero monotípico Neta, Neta chilensis. O grupo-externo foi composto por três espécies: Lucilia cuprina (Wiedemann, 1830), Calliphora nigribasis (Macquart, 1851) e Chrysomya megacephala (Fabricius, 1775). A análise sem pesagem resultou em apenas uma topologia ((Sarconesia roraima + (Neta chilensis + S. magellanica)) + (S. splendida + (S. maurii + (S. versicolor + (S. dichroa + (S. chlorogaster + (Toxotarsus nygrocianeus + (Toxotarsus humeralis + Toxotarsus ambrosianus)))))))), com L=105, IC=58 e IR=71. Toxotarsinae aparece como um grupo monofilético, com suporte de nove sinapomorfias. As espécies foram agrupadas em dois ramos internos: Sarconesia roraima+ suportado por duas sinapomorfias e S. splendida+ por dez sinapomorfias. As análises com pesagem implícita resultaram em uma árvore, com mudanças na topologia apenas com valores de k entre 1 - 6. Com base nas topologias obtidas, tanto com como sem pesagem, o gênero Sarconesia apareceu como táxon polifilético, pois os dois outros gêneros, Neta e Toxotarsus, foram incluídos entre suas espécies. As espécies do gênero Toxotarsus permanecem juntas suportadas por onze sinapomorfias no ápice do clado S. splendida+. A distribuição dos táxons na topologia tem como consequência a proposição de alterações nomenclaturais. A espécie Neta chilensis será transferida para o gênero Sarconesia e as do clado S. splendida+ serão transferidas para o gênero Toxotarsus. Uma chave de identificação com as novas combinações é apresentada.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
12

Borghesan, Tarcilla Corrente. "Diversidade e filogenia de tripanossomatídeos parasitas de dípteros". Universidade de São Paulo, 2013. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/42/42135/tde-03062014-105719/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A família Trypanosomatidae compreende parasitas obrigatórios de vertebrados, plantas e invertebrados, as espécies exclusivas de insetos infectam principalmente dípteras e hemípteras. Nós revisamos a taxonomia de Herpetomonas e tripanossomatídeos de insetos que abrigam simbionte (SHT), comparando tripanossomatídeos da América do Sul e África. As filogenias revelaram duas novas espécies e possibilitou revalidar os gêneros Strigomonas e Angomonas. As análises filogenéticas revelaram três novas espécies de endossimbiontes proteobacteriano e apoiam a história evolutiva convergente entre hospedeiros e simbiontes. O DNA barcoding de 364 culturas de moscas identificaram 70 culturas (20%) como Angomonas, 71% deles de Calliphoridae. O gênero Herpetomonas compreende agora 13 espécies válidas, incluindo cinco novas espécies. Algumas espécies de Herpetomonas são parasitas generalistas de moscas e parecem ser tão cosmopolita como seus hospedeiros. Os taxon propostos podem ajudar a elaborar critérios mais eficientes para uma classificação melhor dos tripanossomatídeos.
Trypanosomatidae comprises obligate parasites of vertebrates, plants and invertebrates, the species exclusive of insects infect mostly dipterans and hemipterans. We revise the taxonomy of Herpetomonas and Symbiont Harboring Trypanosomatids (SHTs), by comparing trypanosomatids from South America and Africa. The phylogenies disclosed two new species and revalidated the genera Strigomonas and Angomonas. Phylogenetic analyses revealed 3 new species of proteobacterial endosymbionts and support a co-divergent host-symbiont evolutionary history. DNA barcoding of 364 cultures from flies identified 70 cultures (20%) as Angomonas, 71% of them from Calliphoridae. The recent dispersion of calliphorids was important in the dispersal of Angomonas worldwide. The genus Herpetomonas now comprises 13 valid species including 5 new species. Some species of Herpetomonas are generalist parasites of flies and appear to be as cosmopolitan as their hosts. The proposed taxa may help to elaborate more efficient criteria for a better classification of the Trypanosomatidae.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
13

Falaschi, Rafaela Lopes. "Revisão e análise filogenética de Melosymmerus Munroe (Diptera, Bibionomorpha, Ditomyiidae)". Universidade de São Paulo, 2008. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/59/59131/tde-07042008-135126/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Os Ditomyiidae, incluídos por alguns autores na família Mycetophilidae s.l. como uma subfamília, compõem um pequeno clado da infraordem Bibionomorpha, alocado dentro dos Mycetophiliformia.Este último grupo está relativamente bem representado no registro fossilífero do Jurássico, enquanto que os ditomídeos possuem o seu registro mais antigo datado do Eoceno, há 52 milhões de anos. Dentro dos Mycetophiliformia, os Ditomyiidae, segundo topologias recentes, formam um grupo monofilético com Bolitophilidae, Diadocidiidae e Keroplatidae. No momento, 15 gêneros são aceitos para a família, com cerca de 107 espécies descritas para todo o mundo, exceto para a região Afrotropical. Dentre esses gêneros, Melosymmerus Munroe apresenta distribuição exclusivamente neotropical, o qual, juntamente com Calosymmerus Munroe, tem como grupo-irmão Australosymmerus Freeman, de distribuição circum-antártica. Esse grupo de gêneros tem como grupo-irmão Symmerus Walker, de distribuição holártica, compondo os Symmerinae. Esse é um padrão bastante característico de grupos fragmentados pelo processo de tectônica de placas, gerando disjunção intercontinental por vicariância. Em Ditomyiinae, estão incluídos os gêneros Ditomyia,Asioditomyia, Nervijuncta, Rhipidita e Calliceratomyia, que apresentam o mesmo padrão de distribuição no mundo. Há dez espécies recentes descritas para Melosymmerus sete do Brasil, uma do Equador e duas do México. Oito novas espécies de Melosymmerus são descritas neste trabalho, obtidas através de coletas com armadilha Malaise ao longo da Floresta Atlântica. As espécies brasileiras são redescritas, uma chave para o gênero confeccionada e um catálogo organizado. Além das espécies novas, foram identificados espécimes de M. bororo em Salesópolis e Ribeirão Preto,no Estado de São Paulo, e de M. bisetosus nos Estados do Paraná e Minas Gerais, ampliando a distribuição conhecida dessas espécies. Em uma análise das relações filogenéticas entre as espécies do gênero, foi obtido o consenso estrito de nove cladogramas mais parcimoniosos. Diferentemente do proposto na literatura, em que Calosymmerus aparece como grupo-irmão de Melosymmerus, na análise realizada Melosymmerus é parafilético em relação a Calosymmerus. Isso sugere que Calosymmerus possa ser incluído como um sinônimo júnior subjetivo de Melosymmerus.
Ditomyiidae, included by some authors in the family Mycetophilidae s.l. as a subfamily, is a small clade of the infraorder Bibionomorpha, placed within the Mycetophiliformia. Mycetophiliformia is relatively well represented in the fossil record of the Jurassic (144 million years ago), while the oldest record of ditomids is from the Eocene (52 million years ago). According to recent topologies, the Ditomyiidae form a monophyletic group with Bolitophilidae, Diadocidiidae and Keroplatidae.Fifteen genera are now accepted for the family, with about 107 species described for the world, except for Afrotropical region. Among those genera, Melosymmerus Munroe has an exclusively neotropical distribution, which, together with Calosymmerus Munroe, is genera sister to Australosymmerus Freeman, which has circum-antarctic distribution. The above mentioned have Symmerus Walker as sister-group, of holartic distribution, composing the Symmerinae. This is quite characteristic of groups fragmented by the process of tectonics of plates, generating intercontinental disjunction by vicariance. The Ditomyiinae include the following genera: Ditomyia, Asioditomyia, Nervijuncta, Rhipidita and Calliceratomyia, with a similar distribution in the world. There are ten described species for Melosymmerus seven of Brazil, one of Ecuador and two of Mexico. Eight new species of Melosymmerus are described in this work for the Neotropical region, collected with Malaise traps along the Atlantic Forest. Brazilian species are redescribed, a key for species of the genus handled and a catalog organized. Specimens of M. bororo were identified from Salesópolis and Ribeirão Preto, in the state of São Paulo, as well as specimens of M. bisetosus, in the states of Paraná and Minas Gerais. In a phylogenetic analysis of the relationships among the species of the genus, a strict consensus of nine cladograms more parciomonious is obtained. In the literature, Melosymmerus is accepted to be sister of Calosymmerus. In this analysis, Melosymmerus appeared paraphyletic in relation to Calosymmerus, suggesting that Calosymmerus can be considered a subjective junior synonym of Melosymmerus.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
14

Almeida, Érika Hotz. "Digestão ácida em diptera superiores". Universidade de São Paulo, 2003. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46131/tde-18092015-160208/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Insetos abrangem o maior número de espécies descritas, estando distribuídos por praticamente todos os nichos ecológicos. O tubo digestivo destes animais consiste na principal interface entre estes e o meio externo. Assim, o estudo das enzimas digestivas, ou proteínas relacionadas ao processo digestivo em insetos, faz-se fundamental para a tentativa de desenvolver novos métodos de controle que ajam via canal alimentar, como o uso de plantas transgênicas para controlar insetos fitófagos (Felton & Gatehouse, 1996). Diptera superiores são os únicos animais, além dos vertebrados, que apresentam uma região ácida em seu intestino médio (Vonk & Western, 1984). Assim, o estudo da digestão ácida nestes organismos permite-nos examinar em detalhe este interessante paralelismo evolutivo (muito revelador se incluir também aspectos moleculares). Para realização deste estudo foram escolhidas duas enzimas relacionadas com a digestão ácida em Diptera: uma aspártico-proteinase de Musca domestica, semelhante à catepsina D, e uma lisozima digestiva de Drosophila melanogaster. Para purificar a aspártico-proteinase intestinal de M. domestica, ventrículos anterior e médio de larvas deste inseto foram homegeneizados e centrifugados, sendo o sobrenadante resultante utilizado como fonte de enzima. A combinação de uma cromatografia em coluna de troca iônica seguida de uma filtração em gel mostrou-se como a melhor para a obtenção da aspártico-proteinase intestinal de larvas de M. domestica totalmente purificada. Clones de lisozima de D. melanogaster (LysD) e de A. darlingi (Lysdar) foram utilizados na construção de vetores de expressão a seguir usados na transformação de E. coli linhagem OrigamiTMB (DE3) e P. Pastoris GS115 (his4). As bactérias transformadas com vetor pT7-dar (que continha o gene Lysdar), quando induzidas por IPTG, foram capazes de expressar uma proteína, cujo peso molecular em gel de SDS-PAGE é de cerca de 14 kDa, como o esperado. A lisozima hipotética foi encontrada em corpos de inclusão, que solubilizados por SDS 3% resultaram em proteína inativa. Colônias de P. pastoris transformadas com o vetor pPIC-9-D (contendo o gene LysD) foram submetidas a reação em cadeia com DNA polimerase. Aquelas que geraram produtos de PCR de tamanho coerente com o de uma lisozima foram cultivadas e posteriormente, induzidas por metanol. P. pastoris é capaz de secretar a lisozima induzida. Assim, alíquotas do meio de indução foram utilizadas em ensaios enzimáticos para a detecção da atividade da lisozima intestinal de D. melanogaster. A lisozima é expressa em P. pastoris em grande quantidade (12 mg/L) e com atividade preservada. Foi verificado que há uma intima relação entre a força iônica do meio e o pH ótimo da lisozima intestinal recombinante de D. melanogaster. O pH ótimo é deslocado para valores mais ácidos quando em forças iônicas maiores. Em contrapartida, os valores de atividade obtidos para a lisozima D recombinante de D. melanogaster decrescem com o aumento da força iônica do meio.
Insects are the most numerous of living beings and are found in almost all habitats. The midgut of these animals is the main interface between them and their enviroment. Thus, the study of digestive enzymes or of other proteins relateded to the insect digestive process is putatively useful for the development of new insect control strategies. Houseflies (higher Diptera) are the only animals, besides vertebrates, that present an acidic region in the midgut (Vonk & Western, 1984). Due do that, a detailed analysis of the acidic digestion in these insects may disclose molecular evolutionary paralellisms between those animals. Two enzymes were chosen along the aims discussed: a Musca domestica aspartic-proteinase, similar to cathepsin D and a digestive lysozyme from Drosophila melanogaster. To purify the cathepsin D-like proteinase from M. domestica larvae, larval foreguts and midguts were homogeneized, centrifuged, and the resulting supernatant was used as an enzyme source. Ion-exchange chromatography followed by a gel filtration of enzyme extract resulted in a homogeneous preparation of the enzyme. Clones of lysozyme from D. melanogaster (LysD) and A. darling (Lysdar) were used in the construction of expression vectors, which were used to transform E. coli cells (OrigamiTM B(DE3)) and P. pastoris GS115 (his4). Bacteria transformed with pT7-dar (the expression vector which contained the gene Lysdar), when induced by IPTG, expressed a protein with a molecular weight of 14 kDa, as expected for lysozyme. This protein was found in inclusion bodies that were solubilized in 3% SDS resulting in a protein with no activity. After choosing at random P. pastoris colonies transformed with the expression vector pPIC9-D (containing the gene LysD), they were submited to a PCR. The colonies with 366pb products were grown and induced by methanol. P. pastoris was engineered to excrete the expressed proteins. In accordance to that, about 12 mg of lysozyme were recovered from each litter of culture medium. Recombinant D. melanogaster lysozyme D was more active at acid pH values, when present in media with physiological ionic strengths, and its Km value increased with the ionic strength of media. This is agreement with data obtained with lysozyme D isolated from D. melanogaster midgut. The results support the assertion that this enzyme may be used in crystalographic and site mutagenesis studies to reveal the molecular basis of its catalytic properties.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
15

Gil, Ortiz Ricardo. "Biosystematic contributions to Agromyzidae (Diptera)". Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2010. http://hdl.handle.net/10251/7326.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
La familia Agromyzidae incluye las especies de dípteros minadores más importantes para la Agricultura. Se conocen 2900 especies en el mundo de las cuales cerca del 7% se consideran de interes agronómico. A pesar de la alta especificidad de Agromyzidae por sus plantas hospedadoras, se ha observado en las últimas décadas un incremento significativo de la oligofagia y polifagia de muchas especies asociado al cambio constante producido en los ecosistemas y al incremento del cultivo intensivo. El conocimiento de la biodiversidad de Agromyzidae es uno de los principales factores a tener en cuenta en el control de plagas presentes y futuras. Como resultado del estudio sistemático realizado en tres parques naturales de la España oriental: "Tinença de Benifassà" (Castellón), "Font Roja" (Alicante) y "Lagunas de La Mata-Torrevieja" (Alicante) se presentan nuevos datos faunísticos incluidos en 6 géneros de Agromyzidae. Se citan por primera vez 13 nuevas especies capturadas con trampa Malaise en España: Agromyza anthracina Meigen, 1830; A. bromi Spencer, 1966; A. hiemalis Becker, 1908; A. megalopsis Hering, 1933; Aulagromyza luteoscutellata (de Meijere, 1924); Au. similis (Brischke, 1880); Au. trivitatta (Loew, 1873); Liriomyza graminivora Hering, 1949; Melanagromyza eupatorii Spencer, 1957; M. spinulosa Spencer, 1974; Phytobia cerasiferae (Kangas, 1955); Ph. lunulata (Hendel, 1920) y Pseudonapomyza palliditarsis Cerny, 1992. Se incluye información general de las plantas hospedadoras y su distribución geográfica. Se cita una nueva plaga dentro de la familia Agromyzidae, Melanagromyza sojae (Zehnter, 1900). Este minador de tallos fue capturado con trampa Malaise en el parque de la "Tinença de Benifassà". Se incluye información de la distribución, daño, control, plantas hospedadoras, biología y ecología de esta plaga. A su vez, se indican las reglas de identificación para su distinción del resto de minadores de Agromyzidae sobre soja en Europa.
Gil Ortiz, R. (2010). Biosystematic contributions to Agromyzidae (Diptera) [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/7326
Palancia
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
16

Moretto, Richard Edgar [UNESP]. "Efeitos de perfurações artificiais no processo de decomposição em Sus Scrofa (L.) e confecção de uma check-list da entomofauna de Diptera visitante, durante inverno e verão, na região sudeste". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2015. http://hdl.handle.net/11449/132647.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Made available in DSpace on 2016-01-13T13:27:29Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-02-19. Added 1 bitstream(s) on 2016-01-13T13:32:54Z : No. of bitstreams: 1 000856256.pdf: 1716508 bytes, checksum: 98d048b01bc47d29ae7b9270eba27050 (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Entomologia forense é a ciência que faz uso de insetos e demais artrópodes associados a carcaças de animais em decomposição, buscando obter informações relevantes sobre local, causa ou tempo de morte. Dentre os insetos de interesse forense, os dípteros em geral são os primeiros a serem atraídos e os mais abundantes a colonizarem uma carcaça em decomposição. O presente estudo teve como objetivo principal analisar quais são os padrões de decomposição, para Sus scrofa, de acordo com um aumento de perfurações corporais artificiais, visando inferir uma possível aplicação do mesmo para as Ciências Forenses, simulando casos letais ocasionados através de injúrias no tecido e hemorragia devido à utilização de armas brancas, por exemplo. Foi utilizado um total de seis porcos, três para a estação de Inverno e três para o Verão, nos quais, para cada estação, um dos porcos não apresentava perfurações (Controle), outro apresentando uma perfuração abdominal medindo cerca de 15cm (P1) e um terceiro porco apresentando cinco perfurações abdominais (P5), com cerca de 3cm cada. Para a análise visual do efeito destas perfurações no processo de decomposição, para cada situação, fotos digitais e térmicas foram tiradas diariamente, dataloggers específicos de temperatura (TidBits) foram colocados em vários pontos das carcaças para mensurar as médias de temperaturas diárias ao longo de todo o processo de decomposição. Dípteros adultos foram coletados diariamente, visando-se obter uma check-list dos insetos desta ordem que visitaram as carcaças durante todo o experimento, para cada uma das duas estações propostas, inverno e verão. Os resultados mostraram que houve diferença significativa entre cada um dos tratamentos dentro de uma única estação, de forma que, quanto maior a quantidade de perfurações, maior foi a quantidade e velocidade de atração de dípteros para a carcaça, acelerando assim o processo...
Forensic entomology is the science that uses insects and other arthropods associated with animal carcasses under decomposition, seeking relevant information to the body, such as location, cause or time of death. Among the insects of forensic interest, the flies are usually the first and most abundant to colonize a carcass. This study aimed to analyze what are the patterns of decomposition, for Sus scrofa, according to a execution of artificial body perforations, aimed the correlation whit forensic sciences, since they cause injury and hemorrhage in the tissues, caused mainly by sidearms, or white weapons. Where used a total of six pigs, three for the winter season and three for the summer, in which, for each season, one of the pigs had no perforations (Control), another had an abdominal perforation measuring about 15cm (P1) and a third pig featuring five abdominal perforations (P5), measuring about 3cm each one. For visual analysis of the effect of these perforations in the decomposition process, in each situation, thermal and digital photos were taken daily, as well as special thermal dataloggers (TidBITS) were placed in various parts of carcasses, to measure the average daily temperatures during the decomposition process. Diptera adults where collected daily in this decomposition sites, aiming to get a check-list of the insects of the order Diptera who visited the carcasses in the period of the experiment, for each season, winter and summer. The results reveals that occurs a significant differences between each treatment for each season: the greater is the number of abdominal perforations, greater is the quantity of decaying flies and the speed of attraction to the substrate too, accelerating, therefore, the decomposition process. Regarding the differences between the two seasons, the decomposition is about four times faster in the summer, a fact that can be understood by the amount of flies collected in this station had been infinitely ...
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
17

Moretto, Richard Edgar. "Efeitos de perfurações artificiais no processo de decomposição em Sus Scrofa (L.) e confecção de uma check-list da entomofauna de Diptera visitante, durante inverno e verão, na região sudeste /". Rio Claro, 2015. http://hdl.handle.net/11449/132647.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Claudio José Von Zuben
Banca: Patricia Jacqueline Thyssen
Banca: Guilherme Gomes
Resumo: Entomologia forense é a ciência que faz uso de insetos e demais artrópodes associados a carcaças de animais em decomposição, buscando obter informações relevantes sobre local, causa ou tempo de morte. Dentre os insetos de interesse forense, os dípteros em geral são os primeiros a serem atraídos e os mais abundantes a colonizarem uma carcaça em decomposição. O presente estudo teve como objetivo principal analisar quais são os padrões de decomposição, para Sus scrofa, de acordo com um aumento de perfurações corporais artificiais, visando inferir uma possível aplicação do mesmo para as Ciências Forenses, simulando casos letais ocasionados através de injúrias no tecido e hemorragia devido à utilização de armas brancas, por exemplo. Foi utilizado um total de seis porcos, três para a estação de Inverno e três para o Verão, nos quais, para cada estação, um dos porcos não apresentava perfurações (Controle), outro apresentando uma perfuração abdominal medindo cerca de 15cm (P1) e um terceiro porco apresentando cinco perfurações abdominais (P5), com cerca de 3cm cada. Para a análise visual do efeito destas perfurações no processo de decomposição, para cada situação, fotos digitais e térmicas foram tiradas diariamente, dataloggers específicos de temperatura (TidBits) foram colocados em vários pontos das carcaças para mensurar as médias de temperaturas diárias ao longo de todo o processo de decomposição. Dípteros adultos foram coletados diariamente, visando-se obter uma check-list dos insetos desta ordem que visitaram as carcaças durante todo o experimento, para cada uma das duas estações propostas, inverno e verão. Os resultados mostraram que houve diferença significativa entre cada um dos tratamentos dentro de uma única estação, de forma que, quanto maior a quantidade de perfurações, maior foi a quantidade e velocidade de atração de dípteros para a carcaça, acelerando assim o processo...
Abstract: Forensic entomology is the science that uses insects and other arthropods associated with animal carcasses under decomposition, seeking relevant information to the body, such as location, cause or time of death. Among the insects of forensic interest, the flies are usually the first and most abundant to colonize a carcass. This study aimed to analyze what are the patterns of decomposition, for Sus scrofa, according to a execution of artificial body perforations, aimed the correlation whit forensic sciences, since they cause injury and hemorrhage in the tissues, caused mainly by sidearms, or white weapons. Where used a total of six pigs, three for the winter season and three for the summer, in which, for each season, one of the pigs had no perforations (Control), another had an abdominal perforation measuring about 15cm (P1) and a third pig featuring five abdominal perforations (P5), measuring about 3cm each one. For visual analysis of the effect of these perforations in the decomposition process, in each situation, thermal and digital photos were taken daily, as well as special thermal dataloggers (TidBITS) were placed in various parts of carcasses, to measure the average daily temperatures during the decomposition process. Diptera adults where collected daily in this decomposition sites, aiming to get a check-list of the insects of the order Diptera who visited the carcasses in the period of the experiment, for each season, winter and summer. The results reveals that occurs a significant differences between each treatment for each season: the greater is the number of abdominal perforations, greater is the quantity of decaying flies and the speed of attraction to the substrate too, accelerating, therefore, the decomposition process. Regarding the differences between the two seasons, the decomposition is about four times faster in the summer, a fact that can be understood by the amount of flies collected in this station had been infinitely ...
Mestre
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
18

Cezar, Lucas de Araujo. "Revisão taxonômica e análise cladística de Oidardis Hermann (Diptera: Asilidae: Laphriinae: Atomosiini)". Universidade de São Paulo, 2011. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/59/59131/tde-08062011-110010/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Oidardis e um genero neotropical de pequenas moscas predadoras, distribuido em areas florestais da Costa Rica a Argentina. Ele inclui, ate agora: O. aenescens, O. aveledoi, O. curopaoensis, O. gibba, O. gibbosa, O. nigra, O. triangularis. Este estudo teve como objetivos: redescrever todas as especies conhecidas de Oidardis; descrever novas especies; elaborar uma chave de identificacao para todas as especies do genero; testar a monofilia de Oidardis; testar a validade das sinonimias assumido pelos autores antigos e recuperar as relacoes filogeneticas entre especies conhecidas de Oidardis. Um total de seis especies foram redescritas e ilustradas seis especies novas descritas e ilustradas. O. nigra e proposto como um novo sinonimo de O. triangularis.A analise de parcimonia foi realizada com 14 taxons internos (seis especies validas; seis especies ainda nao descritas; Eumecosoma tarsalis e E. shropshirei), quatro taxons como grupos externos (Ommatius orenoquensis Bigot, Perasis sp., Dissmeryngodes sp. e Strombocodia sp.). Considerou 79 caracteres morfologicos, incluindo de genitalia masculina. O material examinado foi obtido a partir de importantes museus e colecoes do mundo. A analise retornou uma hipotese mais parcimoniosa (L = 299, CI = 0,38, Ri = 0,42). A monofilia de Oidardis foi recuperada, com base na suave curvatura da margem lateral do olho, entre outras apomorfias. Os resultados preliminares mostram Eumecosoma como parafiletico em relacao a Oidardis, mas uma melhor amostragem do grupo e necessaria, antes de quaisquer mudancas nomenclaturais sejam realizadas. As sinoni mias previamente propostas no genero aparentemente estao corretas, com base na reconstrucao filogenetica. Dentro de Oidardis, alguns grupos bem apoiados foram recuperados com destaque para: O. sp. n. 6 como grupo- irmao de O. sp.n.2, devido a sua morfologia distinta de gibosidade facial e cerdas do mystax. Sua estreita relacao com O. aenescens, com base nas cerdas escutelares marginais muito curtas, alem de outros caracteres.As duas especies venezuelanas O. aveledoi e O. curopaoensis recuperadas como especies-irmas. O. sp. n. 1 e sp O.. n. 4 formou um grupo devido ao seu padrao de coloracao do torax semelhante. Cor, em geral, foi um atributo muito importante para a hipotese como um todo. Uma analise desconsiderando esses caracteres retornou uma hipotese pouco informativa para o genero, mantendo-se basicamente o grupo (O. sp. n. 6, O. sp. n. 2).
Oidardis is a neotropical genus of small robber flies, distributed in forest areas from Costa Rica to Argentina. It included, so far: O. gibbosa, O. aenescens, O. triangularis, O. gibba, O. nigra, O. aveledoi and O. curopaoensis. In this study, we attempted to: redescribe all known species of Oidardis, describe new species and elaborate an identification key for all the species of the genus; test the monophyly of Oidardis; test the validity of the synonymies assumed by former authors; and recover the phylogenetic relationship between known species of Oidardis. A total of six species were redescribed and illustrated and six new species described and illustrated. O. nigra is proposed as a new synonim for O. triangularis. A parsimony analysis was performed with 14 ingroup taxa (six valid species; six undescribed species; Eumecosoma tarsalis and E. shropshirei), four outgroup taxa (Ommatius orenoquensis Bigot, Perasis sp., Dissmeryngodes sp. and Strombocodia sp.) and 79 morphological characters, including male genitalia. Examined material was obtained from museums and collections worldwide. The analysis returned one most parsimonious hypothesis (L=299, Ci=0,38, Ri=0,42). Monophyly of Oidardis was recovered, based on lateral eye margin smoothly curved, in lateral view and other apomorphies. Preliminary results shows Eumecosoma as being paraphyletic in relation to Oidardis, but a better sampling of it is necessary before any nomenclatural changes are made. Synonimies proposed by former authors seem to be accurate. Within Oidardis, some well supported groups were recovered with remarks to: O. sp. n. 6 as sister-group of O. sp. n. 2, due to their distinct morphology of facial swelling and macrosetae of the mystax. Their close relation to O. aenescens, based on the very short marginal scutellar setae, plus other characters. The two Venezuelan species O. aveledoi and O. curopaoensis, recovered as sister-taxa. O. sp. n. 1 and O. sp. n. 4 formed a group due to their similar color pattern of the thorax. Color, in general, was a very important attribute to the whole hypothesis. An analysis disconsidering these characters returned an unresolved hypothesis for the genus, retaining basically the (O. sp. n. 6, O. sp. n. 2) group.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
19

Yotoko, Karla Suemy Clemente. "Genes mitocondriais e hipoteses filogeneticas no genero tomoplagia (Diptera: Tephritidae) e no grupo tripunctata (Diptera: Drosophilidae)". [s.n.], 2003. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/317353.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Vera Nisaka Solferini
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-03T16:12:47Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Yotoko_KarlaSuemyClemente_D.pdf: 2841719 bytes, checksum: 0d737c55afe08da16be5abc2a6e50ebd (MD5) Previous issue date: 2003
Doutorado
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
20

Gottschalk, Marco Silva. "Utilização de recursos tróficos por espécies neotropicais de Drosophilidae (Diptera)". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2008. http://hdl.handle.net/10183/15483.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
O estudo da interação entre os indivíduos de uma mesma espécie ou de espécies diferentes é essencial para o entendimento das dinâmicas envolvidas na manutenção das comunidades ou assembléias na natureza. Assim, o estudo das preferências alimentares das larvas dos drosofilídeos, refletidas no padrão de emergência das mesmas dos sítios de oviposição, é de suma importância, uma vez que este grupo de organismos tornou-se um excelente modelo para o estudo de padrões ecológicos. Assim, esta tese busca identificar como as larvas de espécies de Drosophilidae se relacionam na utilização dos recursos tróficos, identificando quais os principais fatores que podem estar atuando na manutenção da diversidade de espécies de suas assembléias em áreas de Mata Atlântica e urbanas de Florianópolis (SC). Realizamos coletas de frutos em onze localidades do Estado de Santa Catarina, onde montamos uma listagem das espécies vegetais hospedeiras utilizadas como sítio de oviposição e das espécies de Drosophilidae que as utilizam. Observamos que as espécies de Drosophilidae colonizam os ambientes urbanos estudados, mas há uma perda de diversidade de espécies, evidenciada pela ausência de espécies raras nestas amostras. Ainda, as espécies de Drosophilidae coletadas apresentaram um caráter generalista quanto à utilização dos recursos tróficos, onde, nas assembléias de Mata Atlântica, verificou-se a formação de grupos ecológicos funcionais. Este tipo de organização não foi observado nas assembléias urbanas, onde há uma grande sobreposição dos nichos e uma menor diversidade de espécies. Além dos frutos, foram coletados também corpos de frutificação de fungos a fim de verificarmos as espécies de Drosophilidae emergentes dos mesmos. Dentre as espécies de moscas emergentes estão as dos gêneros Drosophila, Hirtodrosophila, Mycodrosophila e Leucophenga. Cabe ressaltar que as espécies neotropicais da radiação immigrans-tripunctata (gênero Drosophila) possuem a capacidade de colonizar fungos em ambientes preservados e alterados do bioma Mata Atlântica. Em outro estudo, buscamos verificar como a limitação de recursos alimentares para as larvas de drosofilídes pode influenciar a interação competitiva entre as mesmas. Para tal, foram coletados frutos de Buchenavia tomentosa (Combretaceae) e submetidos a dois tratamentos, um deles com uma suplementação alimentar. Assim, obtivemos evidências de que há restrições alimentares ou nutricionais em recursos naturais, que aumentam a interação competitiva entre espécies da família Drosophilidae. Entretanto, estas espécies possuem diferentes respostas à esta limitação, e o aumento da competição interespecífica parece ser maior que da intraespecífica. Finalmente, foi realizada uma revisão da ocorrência das espécies de Drosophilidae no Brasil, onde foram levantadas 304 espécies coletadas em nosso território. A maioria dos registros é de espécies do gênero Drosophila, o mais bem estudado da família. Os estados mais bem amostrados até o momento são São Paulo, Rio de Janeiro, Rio Grande do Sul e Santa Catarina, além do Distrito Federal, onde há grupos de pesquisa enfocando a ecologia e taxonomia das espécies de Drosophilidae. Esta revisão auxiliou na avaliação dos objetivos anteriores, contribuindo com um panorama do conhecimento e distribuição desta moscas no Brasil.
The study of the interaction among the individuals of a same species or of different ones is essential for the understanding of the dynamics involved in the communities or assemblies maintenance in nature. Thus, the study of the alimentary preferences of the drosophilids larvae, evidenciated by their emergency pattern of the breeding sites, is of highest importance once that this group of organisms became an excellent model for the study of ecological patterns. So, this thesis aimed to identify how the larvae of the Drosophilidae species use the trophic resources, identifying the main factors that can be acting in the maintenancement of the species diversity of assemblies in areas of Atlantic Rain Forest and urbanized of Florianópolis (SC). We collected fruits in eleven locations of the State of Santa Catarina, and we listed the vegetable host species used as breeding sites and the Drosophilidae species emerged of them. We observed that the Drosophilidae species colonize the studied urban environments, but there is a loss of species diversity, evidenced by the absence of rare species in these samples. Although, the collected Drosophilidae species presented a generalist character for the use of the trophic resources, where, the formation of functional ecological groups was verified in the assemblies of Atlantic Rain Forest. This kind of organization was not observed in the urban assemblies, where there are a high niche overlap and lower species diversity. Besides fruits collections, were carried out collections of fungi bodies of fructification in order to verify their emerging Drosophilidae species. Among the emerging fly species are the ones of the Drosophila, Hirtodrosophila, Mycodrosophila and Leucophenga genera. It to be useful to emphasize that the Neotropical species of the immigrans-tripunctata radiation (Drosophila genus) have capacity to colonize mushrooms in preserved Atlantic Rain Forest and antropic environments. In another study, we search for how the limitation in trophic resources for drosophilid larvae could influence the competitive interaction among them. For such, fruits of Buchenavia tomentosa (Combretaceae) were collected and submitted to two treatments, one of them with an alimentary supply. Thereby, we obtained evidences that there are alimentary or nutritional restrictions in natural resources, which increase the competitive interaction among species of the family Drosophilidae. However, these species have different answers to this limitation, and the increase of the interspecific competition seems to be larger than of the intraspecific. Finally, a revision of the occurrence of the Drosophilidae species in Brazil was accomplished, where were found 304 species recorded in our territory. Most of the records is of species of the Drosophila genus, the best studied of the family. The better evalueted states until the moment are São Paulo, Rio de Janeiro, Rio Grande do Sul and Santa Catarina, besides Distrito Federal, where there are research groups focusing the ecology and taxonomy of the Drosophilidae species. This revision helped us in the evaluation of the previous objectives, contributing with a panorama of the knowledge and distribution of these flies in Brazil.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
21

Dempewolf, Martin. "Larvalmorphologie und Phylogenie der Agromyzidae (Diptera)". [S.l.] : [s.n.], 2001. http://deposit.ddb.de/cgi-bin/dokserv?idn=963012622.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
22

Villa, Tatiana Alejandra Sepúlveda. "Taxonomia de Neriidae (Diptera) da Colômbia". reponame:Repositório Institucional da UFPR, 2013. http://hdl.handle.net/1884/30431.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Resumo: A família Neriidae compreende um pequeno grupo de moscas acaliptradas com 110 espécies descritas, que são facilmente reconhecidas devido a sua aparência característica: possuem as pernas bastante alongadas, antenas projetadas para frente com arista dorso-apical ou apical e fêmures, na face ventral, com cerdas em forma de espinho. Por anos, a classificação de Neriidae foi confusa e espécies foram descritas com base em caracteres instáveis, que levaram a um número elevado de sinonímias e questionar a validade de vários gêneros. Não existem estudos recentes (~50 anos) dessa família na Região Neotropical e o material tipo não tem sido revisado por nenhum dos autores na maioria das publicações conhecidas. Neste trabalho são descritas as informações obtidas a partir de visitas às mais importantes coleções entomológicas da Colômbia, bem como duas importantes coleções entomológicas do Brasil, uma da Argentina e uma dos Estados Unidos. Os resultados são apresentados em inglês, com o intuito de aumentar o acesso à informação nele contida e facilitar o processo de divulgação em revistas indexadas especializadas em taxonomia. Esta dissertação contem cinco capítulos, abrangendo os seis gêneros encontrados na Colômbia: Cerantichir Enderlein, Eoneria Aczél, Glyphidops Enderlein, Longina Wiedemann, Loxozus Enderlein e Nerius Fabricius. A organização geral dos capítulos deste manuscrito pretende partir do conhecimento mais geral e concreto, para finalmente tratar os gêneros com menos informação e/ou número de espécies disponíveis. Com este objetivo, é apresentado um primeiro capítulo, o qual contém a informação geral sobre os géneros tratados. É fornecida uma chave dicotômica para identificação dos gêneros com uma diagnose e uma lista de espécies atualmente ocorrentes na Colômbia. O capítulo 2 é uma revisão de Eoneria. Este gênero faz parte de um pequeno grupo basal de Neriidae, o grupo-Eoneria, e antes deste trabalho, havia registro apenas para a Argentina. Nesse capítulo, o gênero é delimitado, novas características são acrescidas à descrição e informações de distribuição geográfica são fornecidas. São descritos os machos previamente não conhecidos das espécies já descritas e uma nova espécie é descrita para a Colômbia, é apresentada uma revisão da diagnose para o gênero e uma chave de identificação. O capítulo 3 é uma revisão de Gliphidops, o gênero com as maiores áreas de distribuição das espécies na Região Neotropical. Esta revisão inclui redescrições das espécies conhecidas, fotografias e figuras, comentários sobre o material tipo, sinonímias e descrições de três novas espécies, e também novos registros para Costa Rica, Colômbia, Venezuela, Guiana, Equador e Brasil. O capítulo 4 aborda o gênero Cerantichir, que compreende duas espécies: C. enderleini Hennig e C. peruana (Hennig) e ocorre no Neotrópico, da Guatemala ao Centro-Oeste do Brasil. Este gênero é morfologicamente semelhante a Longina (revisado recentemente), para os que é sugerido um possível clado Longina+Cerantichir. Deste modo, para promover uma avaliação crítica, as espécies de Cerantichir foram examinadas detalhadamente. Uma nova diagnose do gênero é proposta, duas espécies são redescritas e são adicionados novos registros de distribuição geográfica juntamente com uma chave de identificação para essas espécies. O gênero monoespecífico Loxozus e Nerius, são incluídos num único capítulo final. Loxozus foi descrito através de uma única fêmea dos planaltos da Colômbia e nenhum novo material do gênero foi encontrado nas coleções examinadas para este trabalho, sendo a falta de material e as insuficientes descrições os principais obstáculos para seu melhor conhecimento. Nesse capítulo são apresentadas a redescrição de L.clavicornis Enderlein, nova diagnose e figuras. Aczél refere-se a Nerius como o mais caótico gênero neotropical, com um alto número de espécies insuficientemente descritas. O mesmo autor sugeriu várias sinonímias, apontando que, possivelmente, muitas outras espécies de Nerius são problemáticas. Nem todas as espécies de Nerius foram consideradas neste trabalho, pois não foi encontrado material nas coleções examinadas.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
23

Ochoa, Diana Lucia Grisales. "Taxonomia de fanniidae (diptera) da Colômbia". reponame:Repositório Institucional da UFPR, 2010. http://hdl.handle.net/1884/23550.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
24

Nunez, Enio. "Revisão dos Lekiini (Diptera, Tachinidae) neotropicais". Universidade Federal do Rio de Janeiro, 2005. http://hdl.handle.net/11422/3054.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Submitted by Alberto Vieira (martins_vieira@ibest.com.br) on 2017-10-18T22:41:48Z No. of bitstreams: 1 656556.pdf: 32865803 bytes, checksum: 20b3620dc87ebc0118cb34cba9a17be8 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-10-18T22:41:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 656556.pdf: 32865803 bytes, checksum: 20b3620dc87ebc0118cb34cba9a17be8 (MD5) Previous issue date: 2005
CAPES
A tribo Leskiini (Diptera: Tachinidae, Tachininae) é cosmopolita e é encontrada em todas as regiões geográficas. Ela compreende 49 gêneros em todo o mundo, 18 deles ocorrendo na região neotropical: Beskioleskia Townsend, Galapagosia Curran, Genea Rondani, Geneodes Townsend, Leskia Robineau-Desvoidy, Metamyobia Townsend, Mintholeskia Townsend, Parthenoleskia Townsend, Proleskiomima Townsend, Spathipalpus Rondani, Stomatodexia Brauer & Bergenstamm, Tapajoleskia Townsend, Tipuloleskia Townsend, Trichopyrrhosia Townsend, Trochiloglossa Townsend, Trochiloleskia Townsend, Uruleskia Townsend e Urumyobia Townsend. Coleções nacionais e estrangeiras foram estudadas e material tipo de quase todos os gêneros foi examinado. Neste trabalho sobre os Leskiini neotropicais as mudanças taxonômicas propostas resultaram em 10 gêneros válidos para esta região: Genea Rondani; Leskia Robineau-Desvoidy; Proleskiomima Townsend; Spathipalpus Rondani; Stomatodexia Brauer & Bergenstamm; Tipuloleskia Townsend; Uruleskia Townsend; Eumyobia Townsend e Sipholeskia Townsend, (ambos incluídos em sinonímia com Leskia Robineau-Desvoidy tiveram seus status revalidados) e Murya gen. nov. Os outros gêneros receberam o seguinte tratamento: Beskioleskia, Mintholeskia and Trichopyrrhosia foram transferidos para a subfamília Dexiinae baseado em seu distifalo característico, o segundo (Mintholeskia), é uma identificação errônea de Neosolieria Townsend. Trochiloleskia foi sinonimizado com Eumyobia e Trochiloglossa foi sinonimizado com Sipholeskia. Três gêneros monotípicos : Parthenoleskia, Tapajoleskia e Urumyobia Townsend foram sinonimizados com Leskia, enquanto Galapagosia, Geneodes e Metamyobia foram sinonimizados com Stomatodexia. Além das mudanças taxonômicas este trabalho revisa os gêneros Eumyobia; Sipholeskia e Uruleskia, com a redescrição de suas espécies, inclusive a espécie tipo; descrição de quatro espécies novas de Uruleskia da região norte do Brasil: U. alba spec. nov., U. extremipilosa spec. nov., U. infima spec. nov. e U. parcapilosa spec. nov. e descreve Murya gen. nov. para uma espécie nova Murya bicolor spec. nov. Uma combinação nova é proposta: Sipholeskia tropica (Townsend) comb. nov. Ilustrações dos caracteres morfológicos, especialmente a terminália dos machos, chaves de gênero e espécies são também apresentadas.
The Leskiini (Diptera : Tachinidae, Tachininae) is a cosmopolitan tribe found in all geographic regions. It comprises 49 genera throughout the world, 18 of them occurring in the neotropics: Beskioleskia Townsend, Galapagosia Curran, Genea Rondani, Geneodes Townsend, leskia Robineau-Desvoidy, Metamyobia Townsend, Mintholeskia Townsend, Parthenoleskia Townsend, Proleskiomima Townsend, Spathipalpus Rondani, Stomatodexia Brauer & Bergenstamm, Tapajoleskia Townsend, Tipuloleskia Townsend, Trichopyrrhosia Townsend, Trochiloglossa Townsend, Trochiloleskia Townsend, Uruleskia Townsend and Urumyobia Townsend. National and foreign collections were studied and type-material of almost all genera were examined. This revision of the neotropical Leskiini the taxonomic changes proposed resulted in 1O valid genera to this region: Genea Rondani; Leskia Robineau-Desvoidy; Proleskiomima Townsend; Spathipalpus Rondani; Stomatoderia Brauer & Bergenstamm; Tipuloleskia Townsend; Uruleskia Townsend; Eumyobia Townsend and Sipholeskia Townsend, (both included in Leskia Robineau-Desvoidy synonymy had their status revalidated) and Murya gen.nov. . The other genera received the following treatment: Beskioleskia, Mintholeskia and Trichopyrrhosia were transferred to Dexiinae subfamily based on their characteristic hinged distiphallus, the second one (Mintholeskia) being a misindentification of Neosolieria Townsend. Trochiloleskia was included in the synonymy of Eumyobia and Trochiloglossa in the synonymy of Sipholeskia. Three monotypic genera: Parthenoleskia, Tapajoleskia and Urumyobia Townsend were synonymized with Leskia, while Galapagosia, Geneodes and Metamyobia were synonymized with Stomatodexia. Besides the taxonomic changes this paper revises Eumyobia; Sipholeskia and Uruleskia, with the redescription of their species, including the type-species; description of four new species of Uruleskia from the north of Brazil: U. alba spec. nov., U. extremipilosa spec. nov., U. infima spec. nov. and U. parcapilosa spec. nov. and describes Murya gen.nov. for one new species Murya bicolor spec. nov. One new combination Sipholeskia tropica (Townsend) comb. nov. is proposed. Illustrations of the morphological characterers especially the male terminalia, keys to genera and species are also presented.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
25

Visarčuk, Pavel. "Lietuvos žieminių uodų (Diptera, Trichoceridae) apžvalga". Master's thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2010. http://vddb.laba.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2007~D_20101125_183208-19213.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Pateikiami nauji duomenys apie Lietuvos žieminius uodus (Diptera: Trichoceridae). Apžvelgiami skraidymo sezoniniai aspektai. Rinkimo vietoms paskaičiuoti bei aptariami bioįvairovės indeksai, remiantis rūšiniu panašumu jos palygintos atliekant klasterinę analizę. Keturios yra naujos Lietuvos faunai. Pateikiama informacija apie jų radimvietes, pagavimo laiką, individų skaičių, paplitimą kitose Europos šalyse.
New data on winter gnats (Diptera: Trichoceridae) in Lithuania is given. Seasonal aspects of insect flight are reviewed. Indexes of biodiversity are calculated for the investigated teritories and claster analysis is performed based on similarity indexes. For species are reported as new for Lithuanian fauna. Data on their capture dates, places and number of individuals caught is presented together with distribution of those species in other European countries.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
26

Ennos, A. R. "The biomechanics of flight in Diptera". Thesis, University of Exeter, 1987. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.379461.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
27

Nottingham, S. F. "Host-finding behaviour of Phytophagous Diptera". Thesis, University of Cambridge, 1986. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.383350.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
28

Laura, Likov. "Fauna osolikih muva (Diptera: Syrphidae) Grčke". Phd thesis, Univerzitet u Novom Sadu, Prirodno-matematički fakultet u Novom Sadu, 2018. https://www.cris.uns.ac.rs/record.jsf?recordId=107292&source=NDLTD&language=en.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Osolike  muve  predstavljaju  veoma  bitnu  i korisnu  insekatsku  grupu.  Pružaju  nezamenljive ekološke  i  ekonomske  usluge,  kao  i  usluge  za  životnu sredinu.  Navedene  usluge  su  omogućene  njihovom sposobnošću  oprašivanja  biljaka  u  prirodnim  i agroekosistemima,  kao  i  zahvaljujući  larvama– predatorima  lisnih  vaši  i  drugih  insekata,  smanjujući ekonomske  gubitke  u  prinosu  kultivisanih  biljaka. Takođe  mogu  poslužiti  kao  bioindikatori  klimatskih promena  i  stanja  staništa.  Neke  vrste  imaju  i konzervacioni značaj, obzirom da su zbog  antropogenih uticaja postale ugrožene, što zahteva preduzimanje mera za  obezbeđivanje njihovog opstanka. Izuzetno bogatstvo flore i faune na Balkanskompoluostrvu  predstavlja  jedinstveni  ekološki  i biogeografski  fenomen  u  Evropi.  Grčka,  kao  jedna  od najvažnijih  centara  biodiverzita  na  Balkanu  i  u Mediteranu  se  odlikuje  širokim  spektrom  važnih  tipova ekosistema,  od  kojih  su  najbitniji  šumski,  budući  da najveći  broj  osolikih  muva  preferira  upravo  taj  tip staništa.Značaj  faunističkih  istraživanja  se  ogleda  u otkrivanju  sastava  i  brojnosti  vrsta  na  određenim staništima ili područjima. Faunistički sastav pruža uvid u biodiverzitet  istraživane  oblasti,  koja  se  neprekidno menja,  naročito  u  poslednje  vreme  pod  uticajem negativnog  antropogenog  uticaja.  Podaci  o  vrstama mogu  biti  od  velikog  značaja  za  eventualne  programe zaštite  i  oporavka  ugroženih  vrsta,  kao  i  u  planiranju formiranja  novih  zaštićenih  područja  ili  u  uvođenju novih mera zaštite u već postojećim prirodnim dobrima.Prepoznavanje ugroženih vrsta ili ugroženih staništa koje one  naseljavaju,  igra  bitnu  ulogu  u  planiranju konzervacionih strategija za njihovo očuvanje. Rezultati  doktorske  disertacije  upotpunjujuznanje o faunističkom sastavu, taksonomiji, distribuciji i  diverzitetu osolikih muva u Grčkoj. Pomoću sakupljenih  podataka  formiran  je  identifikacioni  ključ  za razlikovanje  kako  rodova  tako  i  vrsta   registrovanih  na  ovom  području,  što  u  velikoj  meri  pomaže  u  daljim faunističkim  istraživanjima.  Kao  rezultat  ove  doktorske  disertacije  dobijena  je  konačna  lista  od  418  vrsta  iz  83 roda.  Od  ukupnog  broja  zabeleženih  vrsta  64  vrste  su  prvi put registrovane na teritoriji Grčke, dok  su 18 vrsta  nove za nauku.Osnovni  cilj  ovog  rada  je  revizija  faune osolikih muva  Grčke  na osnovu prikupljenog materijala iz  publikovanih  i  nepublikovanih  zbirki  i  dopunskihterenskih istraživanja, sastavljanje liste o svim poznatim  vrstama  sa  područja  Grčke,  i  izrada  identifikacionog ključa  za  razlikovanje  zabeleženih  rodova  i  vrsta(praćeni  fotografijama  i  crtežima  dijagnostičkih morfoloških  karaktera  adultnih  jedinki).  Drugi  deo doktorske  disertacije  se  bavi  prepoznavanjem  retkih  iugroženih vrsta Grčke sa naglaskom na njihovu zaštitu i konzervaciju.  U  okviru  disertacije je  izvršena  prostorna analiza distribucije vrsta na području  Grčke, koja su već ugrožena  na  evropskom  i  balkanskom  nivou,  a  u  cilju  određivanja  područja  sa  posebnim  značajem  za  njihovo očuvanje.
Hoverflies  are  a  very  important  and  useful  insect group.  They  provide   irreplaceable  environmental  and economic  services,  as  well  as  environmental  services.  These services  are  enabled  by  their  ability  to  pollinate  plants  in natural  and  agroecosystems,  as  well  as  thanks  to  larvaepredators  of  aphids  and  other  insects,  reducing  economic losses  in  the  yield  of  cultivated  plants. Hoverflies  are extremely important for the environment, as they can serve as bioindicators of climate change and habitat conditions. Some species  also  have  conservation  importance,  since  they  have become  endangered  due  to  anthropogenic  effects,  which requires taking measures to ensure their survival. The extraordinary richness of flora and fauna on the Balkan  Peninsula  represents  a  unique  ecological  and biogeographical phenomenon in Europe. Greece, as one of the most important center of biodiversity in the Balkans and in the Mediterranean,  is  characterized  by  a  wide  spectrum  of important  ecosystem  types,  the  most  important  of  which  are forests, since the largest number of hoverflies prefer this type of habitat.The importance of faunal research is reflected in the discovery  of  the  composition  and  number  of  species  in specific habitats or areas. The faunal composition provides an insight into the biodiversity of the investigated area, which is  constantly  changing,  especially  lately  under  the  influence  of negative  anthropogenic impact. Data about species can be of great importance for possible programs for the protection and recovery of endangered species, as well as in the planning of the formation of new protected areas or in the introduction of new  measures  of  protection  in  already  existing  natural resources.  Identifying  endangered  species  or  endangered habitats  they  inhabit  plays  an  important  role  in  planning conservation strategies for their conservation.The  results  of  these  thesis  complement  the knowledge  of  the  fauna  composition,  taxonomy,  distribution and diversity of hoverflies in Greece. Using the collected data, an  identification  key  was  formed  to  distinguish  both  the genera  and  species  registered  in  this  area,  which  greatly assisted in further faunistic research. As a result of these thesis a final list of 418 species rom 83 genus was obtained. Of the total  number  of  recorded  species,  64  species  were  first  time registered in the territory of Greece, while a total of 18 species are new to science. The main goal of this paper is to revise the fauna of Greek  howerflies  based  on  the  collected  material  from published  and  unpublished  collections  and  additional  field research, compile a list of all known species from  Greece, and create an identification key to distinguish the recorded genera and  species  (accompanied  by  photographs  and  drawings  of diagnostic morphological characters of adult individuals). The second  part  of  the  thesis  deals  with  the  identification  of  rare and endangered species of Greece  with an emphasis on their protection  and  conservation.  Within  the  framework  of  the dissertation, a spatial analysis of the distribution of species in Greece  was  carried  out,  already  threatened  at  the  European and  Balkan  levels,  in  order  to  determine  areas  of  specialsignificance for their preservation.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
29

Packer, Michael John. "Reproductive strategies of moquitoes (Diptera: culicidae)". Thesis, University of Dundee, 1987. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.293114.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
30

Gouge, Dawn Heather. "Biological control of sciarid flies (Diptera: Sciaridae) with entomopathogenic nematodes (Nematoda: Rhabditida), including reference to other diptera". Thesis, University of Reading, 1994. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.385057.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
31

Souza, Carina Mara de 1984. "Diversidade de espécies e abordagem filogenética do gênero Oxysarcodexia Townsend, 1917 (Diptera: Sarcophagidae)". [s.n.], 2014. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/317475.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Orientador: Patricia Jacqueline Thyssen
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-25T20:24:49Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Souza_CarinaMarade_D.pdf: 6293082 bytes, checksum: 75e4fc8f9baf5c44768fe8e5ed62938b (MD5) Previous issue date: 2014
Resumo: Um conspecto taxonômico com base nos machos de 85 espécies válidas pertencentes ao gênero Oxysarcodexia Townsend, 1919 (Diptera: Sarcophagidae) é apresentado. Uma diagnose do gênero e de cada espécie constituinte, distribuição geográfica, dados biológicos - quando disponíveis -, e um apêndice pictórico são também inclusos nesse conspecto. Além do exame de espécimes de Oxysarcodexia, uma ampla e minuciosa busca na literatura foi realizada para abranger toda a informação disponível para esse gênero. Além disso, foram descritas seis espécies novas de distribuição neotropical. Foi também realizada uma análise filogenética baseada em caracteres morfológicos provenientes do exame de machos de 54 espécies pertencentes ao gênero Oxysarcodexia a fim de investigar a assimetria fálica vista em algumas espécies e a ocorrência de possíveis agrupamentos interespecíficos dentro do gênero. A assimetria também foi estudada por meio de espécies modelo, com o auxílio da técnica de microscopia eletrônica de varredura rotacional. A assimetria detectada foi do tipo direcional sinistral, presente em oito espécies, restringindo-se aos lobos terminais da vésica e considerada uma homoplasia. Quanto aos agrupamentos de espécies, a topologia encontrada nas árvores mais parcimoniosas obtidas mostrou certa similaridade com o proposto na literatura, embora sem completa correspondência. Espera-se, com esse estudo, auxiliar no processo de identificação dessas espécies, assim como contribuir para o melhor conhecimento desse gênero de moscas
Abstract: A taxonomic conspectus based on male specimens of 85 valid species of the genus Oxysarcodexia Townsend, 1919 (Diptera: Sarcophagidae) is presented. A diagnosis for the genus and for each species, the geographical distribution, the biological information - when available -, and a pictorial appendix are included in this conspectus. Besides the species examination, a thorough and wide search on the literature was performed in order to gather all information available for this genus. Additionally, six new species of Neotropical distribution were described. It was also performed a phylogenetic analysis based on males morphological characters of 54 species belonging to Oxysarcodexia genus, in order to study the phallic asymmetry present on some species and the occurrence of possible interspecific grouping within the genus. The asymmetry was also investigated through model species, with the help of rotational scanning electron microscopy technique. The asymmetry detected was of sinistral directed type, present in eight species, restricted to the terminal lobes of the vesica, and considered a homoplasy. About the species grouping, the topology found on the most parcimonious trees obtained showed certain similarity with the propositions of the literature, although without complete correspondence. We expected with this study contribute with the species identification process and with the best knowledge of this flesh fly genus
Doutorado
Parasitologia
Doutora em Parasitologia
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
32

Kesavaraju, Banugopan Juliano Steven A. "Behavioral interactions between predator and prey and their influence on an invasive species in container habitats". Normal, Ill. : Illinois State University, 2007. http://proquest.umi.com/pqdweb?index=0&did=1390287471&SrchMode=1&sid=4&Fmt=2&VInst=PROD&VType=PQD&RQT=309&VName=PQD&TS=1202751489&clientId=43838.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Thesis (Ph. D.)--Illinois State University, 2007.
Title from title page screen, viewed on February 11, 2008. Dissertation Committee: Steven A. Juliano (chair), Diane L. Byers, L. Philip Lounibos, Charles F. Thompson, William L. Perry. Includes bibliographical references (leaves 152-163) and abstract. Also available in print.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
33

Beaulieu, Frederic. "The community of higher Diptera associated with sedge meadows (Carex, Cyperaceae) in southern Quebec /". Thesis, McGill University, 2000. http://digitool.Library.McGill.CA:80/R/?func=dbin-jump-full&object_id=31191.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
The higher Diptera (Brachycera) fauna of sedge meadows (Cyperaceae, Carex) was studied at the Lac St. Francois National Wildlife Area in southern Quebec. Flies were collected weekly from May to October 1999 using sweeping and pan traps at three sampling sites representing two types of Carex habitat. Over 10,000 specimens, representing 34 families and more than 300 species, were collected. Dolichopodidae, Chloropidae, Sciomyzidae, Syrphidae and Sphaeroceridae were highest in species richness in all sites, and Ephydridae were very high in two of the sites. The above families, along with Phoridae, Chamaemyiidae and Muscidae, were also the most abundant. Overall species composition differed between sites and is apparently influenced by the type of vegetation and substrate. Correspondence analysis was used to investigate the habitat preferences of the 37 most abundant species. The feeding habits and host plants of many Diptera species were newly established by rearing adults from plants infested by larvae.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
34

Mascarenhas, Rodrigo de Oliveira. "Endossimbionte Wolbachia em moscas-das-frutas do gênero Anastrepha (Tephritidae) e em vespas parasitóides (Braconidae) associadas". Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41131/tde-30082007-143156/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Amostras, de oito espécies de moscas-das-frutas do gênero Anastrepha e de seis espécies de vespas (Braconidae) parasitóides à elas associadas, coletadas em diferentes localidades do Brasil, foram estudadas para uma detecção e caracterização das linhagens da bactéria endossimbionte Wolbachia. A detecção e identificação de Wolbachia foram feitas pela amplificação e seqüenciamento de um fragmento do gene wsp (Wolbachia “surface protein”). As seqüências obtidas foram comparadas com seqüências depositadas no GenBank mostrando que todos os fragmentos amplificados e seqüenciados eram realmente provenientes de Wolbachia. Das espécies de Anastrepha, infecção pela Wolbachia foi encontrada em A. amita, A. obliqua, A. macrura, A. montei, A. picklei, A. sp.1 aff. fraterculus e A. sp.2 aff. fraterculus, exceto na amostra de A. serpentina. Dentre as seis espécies e braconídeos estudados, apenas as duas amostras de Asobara Anastrephae e uma amostra de Opius bellus, não apresentaram infecção. Já as oito amostras de Doryctobracon areolatus, duas de D. brasiliensis, uma de D. fluminensis, três de Opius bellus e cinco de Utetes Anastrephae apresentaram-se infectadas por essas bactérias. Foram identificadas 21 linhagens distintas de Wolbachia, sendo oito mais divegentes e as demais apresentando pequenas variações. Duas amostras de A. obliquaestavam infectadas com mais de uma linhagem de Wolbachia, enquanto que as demais espécies de Anastrepha abrigavam apenas uma linhagem da bactéria. Entre os braconídeos, quatro amostras populacionais de U. Anastrephae e uma de D. brasiliensis apresentaram múltipla infecção, enquanto que as demais espécies exibiram apenas uma única linhagem de Wolbachia associada. Foram detectadas linhagens distintas da bactéria entre diferentes amostras de uma mesma espécie, assim como, uma mesma linhagem bacteriana está presente em populações de mais de uma espécie do himenóptero. U. Anastrephae foi detectada parasitando quatro diferente espécies de Anastrepha, tendo sido observado que a mesma linhagem de Wolbachia que infectava as moscas-das-frutas também infectava o parasitóide. Além disso, a análise filogenética indicou que as bactérias Wolbachia que infectam os braconídeos aqui estudados exibem uma alta similaridade com linhagens presentes em insetos não relacionados taxonomicamente mas que, em alguns casos, habitam regiões neotropicais. O conjunto de resultados sugere que eventos de transferência horizontal das bactérias entre esses insetos possam ter ocorrido.
Detection and characterization of infection by the bacteria Wolbachia were done in samples of eight species of the fruit fly Anastrepha and six species of their parasitoid wasps (Braconidae), collected in several localities in Brazil. The presence and identification of the Wolbachia strains were performed by amplificaton and sequencing of a fragment of the Wolbachia wsp gene. Comparisions of the sequences with the data on the GenBank confirmed that the amplified fragment were from Wolbachia. The endosymbiont was found in Anastrepha amita, A. obliqua, A. macrura, A. montei, A. picklei, A. sp.1 aff. fraterculus e A. sp.2 aff. fraterculus, but not in the sample of A. serpentina. Among the six species of braconids only samples of Asobara Anastrephae and one sample of Opius bellus were not infected. The eight samples of Doryctobracon areolatus, two of D. brasiliensis, one of D. fluminensis, three of Opius bellus and five of Utetes Anastrephae were infected by these bacteria. Twenty one distinct strains of Wolbachia were detected, eight of which having a higher level of distinctiveness than the others, which showed slight variation. Two out of the four samples of Anastrepha obliqua were infected by more than one strain of Wolbachia, while a single strain of bacteria was found in the other Anastrepha species. Among the braconids, four samples of U. Anastrephae and one sample of D. brasiliensis showed multiple infection, and single strains of Wolbachia were found in the other species of parasitoids. It was found that a same strain of Wolbachia may be present in different host species, either fruit fly or the parasitoids, as well as, that the same host species may present different strains of bacteria. The braconid U. Anastrephae was found parasiting four different species of Anastrepha, and in every case and samples, the same Wolbachia strain was found in both, the fruit fly and its parasitoid. Moreover, a phylogenetic analysis indicated that the Wolbachia strains infecting the fruit flies and the parasitoid wasps here studied showed a high similarity to strains present in other phylogentic non-related insects, some of which inhabiting neotropic regions. The data suggest that horizontal transfer of Wolbachia might have occurred in these two groups of insects.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
35

Zahiri, Nayerolsadat. "Aedes aegypti (Diptera: culicidae) oviposition attraction/repellency". Thesis, National Library of Canada = Bibliothèque nationale du Canada, 1997. http://www.collectionscanada.ca/obj/s4/f2/dsk1/tape11/PQDD_0019/NQ44640.pdf.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
36

Cannings, Robert A. "The systematics of Lasiopogon Loew (Diptera: Asilidae)". Thesis, National Library of Canada = Bibliothèque nationale du Canada, 2000. http://www.collectionscanada.ca/obj/s4/f2/dsk1/tape2/PQDD_0020/NQ47383.pdf.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
37

Swink, Whitney Garland. "The Dance Flies (Diptera: Empidoidea) of Madagascar". NCSU, 2009. http://www.lib.ncsu.edu/theses/available/etd-10302009-191803/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
The Empidoidea are a monophyletic superfamily of flies that includes dance flies (Empididae), long-legged flies (Dolichopodidae), and several small families (Atelestidae, Hybotidae, and Brachystomatidae). Empidoids are found worldwide and contain many thousands of species, but none have ever been described from Madagascar. An ongoing biodiversity survey by the California Academy of Sciences has brought to light many hundreds of undescribed empidoids from the island. This research project involves description, databasing, and DNA barcoding to establish the first estimates of empidoid species diversity in Madagascar. This study will contribute to critical surveys of species richness for rapidly degrading habitats in this important biodiversity hotspot. Representatives from two empidoid families, Empididae and Hybotidae were collected from Madagascar. There are eight new species of Hybos (Hybotidae: Hybotinae) from Madagascar: H. gardneri sp. nov., H. flaviarticulus sp. nov., H. verykoukis sp. nov., H. fianarantsoensis sp. nov., H. exastis sp. nov., H. triangulus sp. nov., H. angustifacies sp. nov., and H. ignotopalpus sp. nov. All species are described and male genitalia are illustrated. DNA barcoding was performed on the flies from the subfamily Hybotinae in order to infer species limits, but due to poorly preserved or degraded DNA, no definitive conclusions could be drawn. To aid identification, eight new barcodes were obtained that will be submitted to the barcode library upon publication of the new species. All data collected for the Madagascar empidoids have been recorded in a Mandala database and all images have been uploaded into Morphbank. Additionally, a LucID key is available on the Internet for species identification.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
38

Mlynarek, Julia. "Phylogeny of the tribe elachipterini (diptera: chloropidae)". Thesis, McGill University, 2009. http://digitool.Library.McGill.CA:80/R/?func=dbin-jump-full&object_id=66811.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
The phylogenetic relationships of the tribe Elachipterini were investigated based on the examination of 75 species from most zoogeographical realms except the Australasian realm. Sixty-eight exemplar species were included in a cladistic analysis based on 77 morphological characters of adult specimens. Nine genera are recognized in the Elachipterini: Allomedeia gen. nov., Alombus Becker, Anatrichus Loew, Ceratobarys, Coquillett, Disciphus Becker, Elachiptera Macquart, Goniaspis Duda, Melanochaeta Bezzi and Sepsidoscinis Hendel. Myrmecosepsis Kertesz is synonymised with Anatrichus, and Togeciphus Nishijima and Cyrtomomyia Becker are synonymised with Elachiptera. Twenty new combinations are established. A key to genera of the tribe Elachipterini is provided. Redescriptions of the genera are included. The new genus Allomedeia is described, including the description of the type species, Allomedeia xanthotes sp. nov.
Une étude phylogénétique de la tribut des Elachipterini, incluant 75 espèces provenant de la majorité des régions biogéographiques, ainsi qu'une analyse cladistique, basée sur 77 caractères morphologiques des adultes de 68 espèces examplaires, ont été réalisées. Neuf genres appartenant à cette tribut sont reconnus : Allomedeia gen. nov., Alombus Becker, Anatrichus Loew, Ceratobarys Coquillett, Disciphus Becker, Elachiptera Macquart, Goniaspis Duda, Melanochaeta Bezzi and Sepsidoscinis Hendel. De plus, 20 nouvelles combinaisons au niveau générique sont établies. Trois genres sont synonymizé : Myrmecosepsis Kertesz avec Anatrichus et Togeciphus Nishijima et Cyrtomomyia Becker avec Elachiptera. Une clé d'identification des genres est présenté. La révision de tous les genres sont inclus. Le nouveau genre Allomedeia est decris, inlcuant une description de l'espèce type, Allomedeia xanthotes sp. nov.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
39

Ljiljana, Šašić Zorić. "Молекуларни диверзитет Merodon aureus групе (Diptera: Syrphidae)". Phd thesis, Univerzitet u Novom Sadu, Prirodno-matematički fakultet u Novom Sadu, 2018. https://www.cris.uns.ac.rs/record.jsf?recordId=107246&source=NDLTD&language=en.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Род Merodon Meigen (Diptera: Syrphidae) се одликује великм бројем врста које имају  функцију у опрашивању  биљака. У оквиру овог рода својом разноврсношћу издваја се Merodon aureus  група  врста коју поред фенотипски различитих одликује и присуство већег броја криптичних  врста. Због морфолошке сличности криптичне врсте представљају изазов за таксономе, те су молекуларне методе од посебног значаја. У том светлу примарни циљ овог истраживања је био утврђивање молекуларног диверзитета групе и могућности његове примене у таксономији. Истраживање је било засновано на анализи варијабилности секвенци  COI  и  28S  рРНК гена за 718 јединки 41 описане или новоткривене врсте сирфида. Додатно, тестирана је примењивост мултилокусних  ISSR маркера у раздвајању врста  M.  luteomaculatus  комплекса. Узорци су тестирани и на присуство Wolbachia с обзиром да она може утицати на еволуцију митохондријалних гена. Добијени резултати су указали на високу варијабилност секвенци  COI  гена  који се показао корисним у  утврђивању граница  криптичних  врста у анализираним комплексима. Секвенце 28Ѕ рРНК гена у већини случајева нису биле од већег значаја за раздвајање врста, али би могле имати потенцијал у  раздвајању комплекса  или подгрупа  врста као допуна анализи  секвенци  COI  гена. Додатно,  ISSR  маркери су показали потенцијал за примену у молекуларној таксономији. Све анализиране врсте изузев М. balkanicus су биле заражене  Wolbachia, али није утврђена јасна веза између варијабилности  секвенци  митохондријалног  COI гена и инфекционог статуса врста. Утврђен образац генетичке варијабилности је вероватно  обликован драстичним климатским променама  током Плеистоцена и фрагментацијом хабитата. Да би се донели крајњи закључци о таксономском статусу предложених врста потребно је добијене резултате интегрисати са подацима других релевантних  научних дисциплина.
Rod Merodon Meigen (Diptera: Syrphidae) se odlikuje velikm brojem vrsta koje imaju  funkciju u oprašivanju  biljaka. U okviru ovog roda svojom raznovrsnošću izdvaja se Merodon aureus  grupa  vrsta koju pored fenotipski različitih odlikuje i prisustvo većeg broja kriptičnih  vrsta. Zbog morfološke sličnosti kriptične vrste predstavljaju izazov za taksonome, te su molekularne metode od posebnog značaja. U tom svetlu primarni cilj ovog istraživanja je bio utvrđivanje molekularnog diverziteta grupe i mogućnosti njegove primene u taksonomiji. Istraživanje je bilo zasnovano na analizi varijabilnosti sekvenci  COI  i  28S  rRNK gena za 718 jedinki 41 opisane ili novotkrivene vrste sirfida. Dodatno, testirana je primenjivost multilokusnih  ISSR markera u razdvajanju vrsta  M.  luteomaculatus  kompleksa. Uzorci su testirani i na prisustvo Wolbachia s obzirom da ona može uticati na evoluciju mitohondrijalnih gena. Dobijeni rezultati su ukazali na visoku varijabilnost sekvenci  COI  gena  koji se pokazao korisnim u  utvrđivanju granica  kriptičnih  vrsta u analiziranim kompleksima. Sekvence 28Ѕ rRNK gena u većini slučajeva nisu bile od većeg značaja za razdvajanje vrsta, ali bi mogle imati potencijal u  razdvajanju kompleksa  ili podgrupa  vrsta kao dopuna analizi  sekvenci  COI  gena. Dodatno,  ISSR  markeri su pokazali potencijal za primenu u molekularnoj taksonomiji. Sve analizirane vrste izuzev M. balkanicus su bile zaražene  Wolbachia, ali nije utvrđena jasna veza između varijabilnosti  sekvenci  mitohondrijalnog  COI gena i infekcionog statusa vrsta. Utvrđen obrazac genetičke varijabilnosti je verovatno  oblikovan drastičnim klimatskim promenama  tokom Pleistocena i fragmentacijom habitata. Da bi se doneli krajnji zaključci o taksonomskom statusu predloženih vrsta potrebno je dobijene rezultate integrisati sa podacima drugih relevantnih  naučnih disciplina.
Genus  Merodon  Meigen  (Diptera: Syrphidae)  is characterized by a large number of species which have a function in plants pollination. Within this genus, Merodon aureus species group is distinguished by its diversity and it is characterized not only by phenotypically divergent species but also with a large number of cryptic species. Because of the high morphological similarity, cryptic species are a challenge for taxonomist, thus molecular methods are of special importance. The primary goal of this research was to determine the molecular diversity of the group and the possibility of its application in taxonomy. The study was based on the sequences variability analysis of COI and 28S rRNA genes for 718 individuals belonging to 41 described or newly discovered hoverfly species. Additionally, the applicability in species delimitation of multilocus marker ISSR was tested on  M. luteomaculatus  species complex. Specimens have also been tested for Wolbachia since  it may affect the evolution of mitochondrial genes. The obtained results indicated a high variability of the COI gene  sequences that proved useful for determining the  cryptic  species boundaries in the analyzed complexes. Sequences of the 28S rRNA gene in   most cases were not of much significance for the species delimitation, but they could have the potential to separate species complexes  оr subgroups  as a complement to the analysis of the COI gene  sequences. Additionally, the ISSR markers showed potential for application in molecular taxonomy. All analyzed species  except  M. balkanicus  were infected with  Wolbachia, but no clear  relation  was established between the sequence variability of the mitochondrial COI gene and  the infectious status of species. The established pattern of genetic variability is probably shaped  by drastic climatic changes during Pleistocene and habitats fragmentation. In order to  achieve  the final conclusions on the taxonomic status of the proposed species, it is necessary to integrate the obtained results with the data of other  relevant scientific disciplines.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
40

Padilha, Marcelo Henrique Peteres. "Fisiologia molecular digestiva de Musca domestica (DIPTERA)". Universidade de São Paulo, 2009. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46131/tde-10122009-135108/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A mosca domestica (Musca domestica) é um dos insetos largamente distribuído e conhecido pelo homem. A larva de M. domestica possui no conteúdo luminal do ventrículo anterior e médio uma atividade proteolítica com pH ótimo entre 3,0 3,5 e propriedades cinéticas similares a catepsina-D. Três cDNAs codificantes para preprocatepsina-D (ppCAD1, ppCAD2 e ppCAD3) foram clonados a partir de uma biblioteca de cDNA ventricular de larvas de M. domestica. As sequências possuem o peptídeo sinal, o propeptídeo e a enzima madura contendo os resíduos catalíticos e todos os resíduos de ligação ao substrato conservados, achados em uma catepsina-D lisossomal bovina. Um cladograma de sequências de aminoácidos de catepsinas-D de insetos e vertebrados depositados no GENBANK formou um grande grupo dividido em duas ramificações monofiléticas: Uma com sequências de vertebrados e a outra com sequências de catepsinas-D lisossomais de insetos incluindo a ppCAD1. A sequência do pepsinogênio humana, ppCAD2, ppCAD3 e uma sequência de D. melanogaster são excluídas desse grande grupo indicando uma função não lisossomal para essas sequências. ppCAD3 deve corresponder a uma catepsina-D digestiva encontrada no conteúdo luminal em larvas do inseto devido: (1) Análise por RT-PCR indicam que os transcritos codificantes para a CAD3 são expressos no ventrículo anterior e porção proximal do ventrículo médio. (2) pCAD3 recombinante após autoativação sob condições ácidas possui um pH ótimo entre 2,5 3,0 que é próximo ao pH luminal do ventrículo médio onde essa enzima atua. (3) Imunoblots das proteínas de diferentes tecidos e marcadas com o anticorpo preparado contra a pCAD3 foi positiva apenas nos tecidos e conteúdo do ventrículo anterior e médio. (4) CAD3 é localizada pela técnica de imuno-ouro no interior de vesículas de secreção e próxima a microvilosidades nas células do ventrículo anterior e médio. Esses dados suportam a idéia que ao se adaptar a um hábito detritivo, a CAD digestiva da mosca (e de outros Diptera Cyclorrhapha) resultou do mesmo gene ancestral da catepsina-D lisossomal intracelular, da mesma forma que se acredita que ocorreu com a pepsina em vertebrados. Uma limitada quantidade de informações de sequências de DNA e aspectos moleculares de M. domestica é disponível até o presente momento. Nós então propusemos gerar sequências de ESTs a partir de uma bibilioteca de cDNA ventricular da larva desse inseto. Um total de 826 ESTs randomicamente selecionados presentes no ventrículos de larvas de M. domestica foram seqüenciados e analisados com programas de bioinformática e separado em 323 clusters. As sequências foram manualmente anotadas e separadas em 3 categorias: (S) produtos provavelmente secretados, (H) produtos de metabolismo em geral (housekeeping) e (U) produtos sem função conhecida. Cento e sessenta clusters (423 ESTs) codificavam para proteínas secretadas tais como: lisozimas, lipases, tripsinas, quimotripsinas, dipeptidades, carboxipeptidase e α-amilases. Cento e trinta e dois clusters (190 ESTs) codificavam para sequências de metabolismo em energético, síntese de proteínas, transdução de sinal e outras funções celulares. Noventa e cinco clusters (231 ESTs) codificaram para proteínas sem similaridades com proteínas conhecidas no banco de dados. Estudos de expressão, localização e imunocitoquímica de sequências alvos deverão no futuro nos fornecer um melhor entendimento da fisiologia digestiva da larva de Musca domestica em detalhes moleculares. Uma enzima lipolítica (LipMD) foi identificada no item anterior. A sequência de aminoácidos obtidas é homóloga a lipases e contém os três bem conservados resíduos de aminoácidos que compõe a tríade catalítica (Ser183, His273 e Asp208) para esse grupo de enzimas. O fragmento de cDNA codificante para a LipMD foi clonado em vetor pAE (Ramos et al., 2004) e expresso em E. coli produzindo uma enzima com massa molecular de 37,3 kDa. A LipMD recombinante foi purificada e é capaz de hidrolizar tributirina e um grande número de substratos (pNP-acetato a pNP-esterato) e possui um pH ótimo próximo de 7,5. Analise por RT-PCR mostrou que os transcritos codificantes para a LipMD são expressos apenas no ventrículo anterior. Western-blots após SDS-PAGE das proteínas de vários tecidos e marcados com o anticorpo produzido contra a LipMD revelou a ocorrência da enzima principalmente no conteúdo luminal do ventrículo anterior. A LipMD é localizada pela técnica de imuno-ouro no interior de vesículas de secreção próximas a microvilosidades no interior das células do ventrículo anterior. Esta enzima pode atuar como uma enzima lipolítica digestiva secretada nessa região do ventrículo de larvas de M. domestica
The house fly, Musca domestica is one the best known and most widely distributed insects known to humans. M. domestica larvae display in anterior and middle midgut contents, a proteolytic activity with pH optimum of 3.0-3.5 and kinetical properties like cathepsin-D. Three cDNAs coding for preprocatepsin D-like proteinases (ppCAD1, ppCAD2, ppCAD3) were cloned from a M. domestica midgut cDNA library. The sequences encoding the signal peptide, propeptide and mature enzyme having all conserved catalytic and substrate binding residues found in bovine lysosomal cathepsin-D. A cladogram of sequences of insect and vertebrate cathepsin-D-like proteinases deposited on GENBANK form a large grouping divided into two monophyletic branches: one with vertebrate and the other with insect lysosomal sequences including ppCAD1. Human pepsinogen, ppCAD2, ppCAD3, and a sequence from Drosophila melanogaster are excluded indicating a nonlysosomal function for them. CAD3 should correspond to the digestive CAD found in enzyme assays because: (1) The mRNA for CAD3 is expressed (RT-PCR) only in the anterior and proximal middle midgut. (2) Recombinant pCAD3, after auto activation has a pH optimum of 2.5-3.0 that is close to the luminal pH of M. domestica midgut. (3) Immunoblots of proteins from different tissues and stained with antiserum prepared against recombinant pCAD3 were positive only for the anterior and middle midgut tissue and contents. (4) CAD3 is localized with immunogold labeling inside secretory vesicles and around microvilli in anterior and middle midgut cells. The data support the view that on adapting to a detritivorous habit M. domestica digestive CAD (and of other Diptera Cyclorrhapha) resulted from the same archetypical gene as the intracellular cathepsin-D, paralleling what happened with vertebrates. A limited amount of data regarding DNA sequences and molecular aspects of Musca domestica species is avaliable. We proposed to generate ESTs sequences from a cDNA library constructed from larval midguts. A total of 826 randomly selected midgut derived cDNAs were sequenced and assembled based on their similarities into 323 clusters. The sequences were classified into three categories: (S) probably secretory products, (H) housekeeping products and (U) products with unknown cell localization and function. One hundred and sixty clusters (423 ESTs) encode putative secreted proteins such as lysozymes, lipases, trypsins, chymotrypsins, dipeptidases, carboxypeptidases A and α-amylases. One hundred and thirty two clusters (190 ESTs) encode housekeeping sequences associated with energy metabolism, protein syntesis, signal transduction and other cellular functions. Ninety five clusters (213 ESTs) encode proteins with no similarity with known proteins. Expression and high-throughput bioassay screening of target sequences must provide us with a better understanding of the digestive physiology of Musca domestica midgut larvae, in molecular detail. A lipolytic enzyme (LipMD) was identified from expressed sequence tags (EST) constructed from midgut larvae cDNA library. The deduced amino acid sequence is homologous to lipases and contained the three well-conserved amino acid residues, Ser183, His273, and Asp208, which form the catalytic triad of the enzyme. The cDNA fragment encoding for LipMD was cloned into a pAE vector (Ramos et al., 2004) and expressed in E. coli producing an enzyme with a molecular mass of 37.3 kDa. The recombinant LipMD was purified and was able to hydrolyse tributyrin and a broad range of substrates, from C2 to C18 p-nitrophenyl-esters and displayed an optimal pH of approximately 7.5. RT-PCR analysis in tissue homogenates (anterior, middle and posterior midguts, hemolymph, fat body and Malpighian tubules) showed that LipMD mRNA transcripts were expressed only in anterior midgut. Western-blots after SDS PAGE of proteins from different tissues and stained with anti-LipMD serum revealed that the enzyme occurs mainly in the anterior midgut lumen. LipMD is localized with immunogold labeling inside secretory vesicles and around microvilli in anterior midgut cells. LipMD is a candidate to be the digestive lipolytic enzyme found in that midgut region
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
41

Galati, Eunice Aparecida Bianchi. "Sistemática dos Phlebotominae (Diptera, Psychodidae) das Américas". Universidade de São Paulo, 1990. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/6/6132/tde-01062016-095439/.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Propôe-se classificação dos Phlebotominae, com ênfase para os da América, baseada em cladograma obtido pela análise de 101 caracteres. Os estudos foram desenvolvidos a partir do exame detalhado da morfologia dos adultos das espéciés-tipos dos gêneros e subgêneros americanos e das espécies denominativas ou representativas de seus grupos e séries de espécies. Quando possível, os estudos foram complementados pela observação de alguns caracteres em espécimens adicionais de cada grupo e informações bibliográficas. Incluiram-se, ainda, no estudo as espécies-tipos dos gêneros do Velho Mundo, Phlebotomus e Sergentomyia e, espécies dos gêneros Bruchomyia e Nemopalpus de Bruchomyiinae (grupo externo). Apresenta-se, segundo a classificação proposta até o nivel de série, o elenco das espécies e subespécies americanas, com a distribuiçâo geográfica. Descrevem-se os táxons novos: Blancasmyia, gen.n.; B1.(Blancasmyia), subgen.n.; B1. (Higonemyia), subgen.n.; Psychodopygus (Martinsimyia), subgen.n.; Ps.(Rodentophagus), subgen.n.; Sergentomyia (Coquillettimyia), subgen.n.;S.(Falcaomyia), subgen.n. e S.(Flochimyia), subgen.n. Acrescentam-se chaves para a identificação das categorias coletivas.
A classification of the American Phlebotominae is proposed based on phylogenetic analysis. 101 characters of the winged forms of the type-species of genera, subgenera, groups and series were analysed. When type-species were not available, other species of the taxon were studied. The type-species of the Old World genera Phlebotomus and Sergentomyia and, some species of Bruchomyiinae (out group) were also analised. New taxa described: Blancasmyia, gen. n.; B1. (Blancasmyia), subgen.n.; B1.(Higonemyia), subgen.n.; Psychodopygus (Martinsimyia), subgen.n.; Ps. (Rodentophagus) subgen.n.; Sergentomyia (CoquillettimyiaJ subgen.n.; S.(FalcaomyiaJ, subgen.n. and S. (FlochimyiaJ, subgen.n. A checklist of the taxa and keys to the collective categories are added.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
42

Kosmann, Cecília. "Calliphoridae (diptera) : identificação, sinantropia e análise microbiológica". reponame:Repositório Institucional da UnB, 2013. http://repositorio.unb.br/handle/10482/13576.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Biologia Animal, 2013.
Submitted by Luiza Silva Almeida (luizaalmeida@bce.unb.br) on 2013-07-15T19:01:54Z No. of bitstreams: 1 2013_CecíliaKosmann.pdf: 58405643 bytes, checksum: 0e4d689b0f0a7f9f264cdfcc42407b04 (MD5)
Approved for entry into archive by Leandro Silva Borges(leandroborges@bce.unb.br) on 2013-07-16T18:21:43Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2013_CecíliaKosmann.pdf: 58405643 bytes, checksum: 0e4d689b0f0a7f9f264cdfcc42407b04 (MD5)
Made available in DSpace on 2013-07-16T18:21:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2013_CecíliaKosmann.pdf: 58405643 bytes, checksum: 0e4d689b0f0a7f9f264cdfcc42407b04 (MD5)
Os califorídeos apresentam uma estreita relação com o ambiente antropogênico, sendo comumente encontrados junto à matéria orgânica em decomposição. Esta relação, somada aos seus hábitos alimentares, lhes confere uma elevada importância médica, veterinária e forense. Tal relevância acarreta uma classificação bastante conservativa do grupo, gerando incongruências no uso dos nomes. O objetivo desta pesquisa foi avaliar o grau de sinantropia das espécies de Calliphoridae no Distrito Federal (DF), isolar e quantificar as colônias de Escherichia coli carreadas externamente por califorídeos no campus Darcy Ribeiro da Universidade de Brasília (UnB), bem como identificar todas as espécies de moscas-varejeiras presentes no DF com base no DNA mitocondrial. Ainda, procurou-se atualizar os nomes válidos das espécies de Calliphoridae que ocorrem nas Américas ao Sul do México e fornecer uma chave de identificação morfológica para aquelas registradas no Brasil. Neste sentido, foram contabilizadas 99 espécies distribuídas em 29 gêneros ocorrendo na região delimitada, ao passo que no Brasil são registradas 43 espécies em 15 gêneros. Existem 11 espécies de califorídeos no DF e as espécies invasoras tendem a ser mais sinantrópicas que as nativas. No campus da UnB, estas mesmas espécies invasoras aparentam ser as mais relevantes na transmissão de E. coli. Chrysomya megacephala (Fabricius, 1794) representa o maior risco à saúde humana na área de estudo. Foi criado um banco de dados dos califorídeos que ocorrem no DF e sequências parciais do gene citocromo c oxidase subunidade I (COI) de espécimes coletados na região foram comparadas com o mesmo. Todas as espécies tiveram sua monofilia recíproca confirmada com um alto grau de suporte de ramos nas análises filogenéticas geradas pelo método de Neighbor-Joining (NJ). ______________________________________________________________________________________ ABSTRACT
The blow flies have a close relationship with the anthropogenic environment and are commonly found near decaying organic matter. This relationship, together with their eating habits, gives them a high medical, veterinary, and forensic importance. This relevance results in a very conservative classification of the group, creating inconsistencies in the use of names. The aim of this research was to evaluate the degree of synanthropy of the blow flies’ species in the Distrito Federal (DF), isolate and quantify the colonies of Escherichia coli carried externally by them in the campus Darcy Ribeiro of the Universidade de Brasília (UnB), and to identify all species of Calliphoridae present in the DF through their mitochondrial DNA. Still, we tried to update the valid names of species of Calliphoridae that occur in the Americas south of Mexico and provide a morphological identification key for those registered in Brazil. In this sense, 99 species in 29 genera were recorded in the bounded region, while in Brazil 43 species in 15 genera are registered. There are 11 species of Calliphoridae in DF, where invasive species tend to be more synanthropic than the native ones. On the university’ campus, these same invasive species appear to be the most important in the transmission of E. coli, and Chrysomya megacephala (Fabricius, 1794) represents the greatest risk to human health in the study area. A database of the blow flies species that occur in the DF was created and partial sequences of the gene cytochrome c oxidase subunit I (COI) from specimens collected in the region were compared with the database. All species had their reciprocal monophyly confirmed with a high degree of branch support by phylogenetic analysis constructed through the Neighbor- joining method (NJ).
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
43

Tastás-Duque, Ruben. "Ultrastructural and systematic studies of cecidomyiidae (Diptera) /". Stockholm : Stockholm university, 2000. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb399300432.

Pełny tekst źródła
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
44

Moulton, John Kevin 1966. "Molecular systematics of the Simuliidae (Diptera: Culicomorpha)". Diss., The University of Arizona, 1997. http://hdl.handle.net/10150/282408.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Relationships within Simuliidae, or black flies, are inferred from molecular sequences from four nuclear loci -the large ribosomal subunit (28S rDNA), elongation factor one alpha (EF-1α), dopa decarboxylase (DDC), and phosphoenolpyruvate carboxykinase (PEPCK) - and two mitochondrial loci - the small ribosomal subunit (12S rDNA) and subunit two of NADH dehydrogenase (ND2). Analyses of all genes provide varying degrees of support for subfamily and tribal limits within Simuliidae that are completely concordant with those inferred from the most intensive analysis of morphological data. Additionally, 28S and PEPCK suggest thaumaleids are more closely related to simuliids than are chironomids. Relationships within Simuliidae below the level of tribe were inferred from independent and simultaneous analyses of these data. Phylogenetic trees thought to represent best estimates of simuliid relationships were used to trace the evolution of several morphological characters and of natural partitions of these sequences, particularly codon positions in the four protein coding genes. The rather poor performance of these genes at intermediate taxonomic depths within Simuliidae is hypothesized to be the result of explosive diversification, properties of these genes, or a combination of the two. Potential hypotheses for the rather poor performance of these genes are proposed, and two types of genes hypothesized to be more informative in cases of explosive radiation are described.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
45

Campos, Thiago Augusto de. "Syrphidae (Diptera) em cultivos de Londrina-PR". Universidade Estadual de Londrina. Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Agronomia, 2015. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000201874.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Larvas de Syrphidae (Diptera) predadoras se destacam como agentes de controle, principalmente de pulgões, entretanto o estudo de sua comunidade no ambiente agrícola é escasso no Brasil. Desse modo, este trabalho teve como objetivo analisar a entomofauna de Syrphidae em sistemas agrícolas de citros (laranjeira) (MP); soja com sucessão de trigo e milho (MA), hortaliças (HO) e fragmento de mata (MT) e observar a variação populacional das espécies dominantes, em Londrina-PR. O experimento ocorreu entre novembro/2013 e novembro/2014, com instalação de armadilhas Malaise. As coletas foram semanais, e os insetos levados ao laboratório para identificação através de chaves específicas. Mensalmente, plantas espontâneas foram amostradas, aleatoriamente, com quatro moldes de um m2 por área, sendo identificadas e calculada a porcentagem de cobertura do solo (CP). Foram registrados dados de temperatura (T: med, min e max), velocidade do vento (V: med e max), precipitação pluviométrica (P), radiação solar (RS) e umidade relativa (UR). Abundância de Syrphidae e dados climáticos foram ultizados para verificação de correlação (Pearson). Foi capturado um total de 10.026 sirfídeos, perfazendo 80,0% em HO, 15,8% em MP e 4,2% em MA. Foram identificadas 29 espécies e 11 morfoespécies de Syrphidae, sendo HO a mais diversa (S=32) e MA a menos rica (S=16). Quanto às plantas daninhas, foram identificadas 34 espécies, sendo a área HO com maior riqueza e CP média (S=28; 55,1), seguida de MP (S=22; 25,3) e MA (S=9; 4,4). Toxomerus foi o gênero mais abundante e de maior riqueza em HO e MP. Allograpta foi o de maior abundância em MA. Os dados de correlação demonstraram que a variação da abundância de A. exotica correlacionou inversamente à de Tmed, RS e Vmed em HO. T. virgulatus, em MP, teve correlação inversa com RS, Vmed e Tmed. Assim como T. politus em trigo. Pseudodoros clavatus teve correlação positiva para RS e Tmed em HO. T. dispar e T. watsoni são influenciados pelos mesmos fatores ambientais em HO, correlacionando positivamente com RS, Vmed, Tmax e CP; e negativamente com P e UR. A precipitação teve influência negativa à neutra na abundância de Syrphidae em todos tratamentos. Esse estudo confirmou que a abundância e diversidade de recursos florais impactam na quantidade de Syrphidae quando comparamos HO, com as demais áreas. Raphanus raphanistrum pode ser importante na atração de sirfídeos. P. clavatus, T. dispar e T. watsoni correlacionam-se com temperaturas altas, UR baixa e baixa precipitação; esses predadores podem ser destacados como objetos de estudo quanto a eficiência de predação em campo e seu uso estratégico no manejo de pragas.
Predatory Syrphidae (Diptera) larvae stand out as control agents, especially of aphids, however the study of their community in the agricultural environment is scarce in Brazil. Thus, this study aimed to analyze the entomofauna of Syrphidae in agricultural systems of citrus (orange) (MP); soybean in succession of wheat and maize (MA), vegetables (HO) and forest fragment (MT), and observe the population varietion of the dominant species, in Londrina. The experiment took place between November/2013 and November/2014 with installation of Malaise traps. The samples were weekly, and insects taken to the laboratory for identification through specific keys. Weeds were randomly sampled monthly, with four molds of one m2 per area; they were identified and calculated the percentage of ground cover (CP). Temperature data were recorded (T: med, min and max), wind speed (V: med and max), rainfall (P), solar radiation (RS) and relative humidity (UR). Overall Syrphidae and environmental data were used to correction (Pearson) verification. A total of 10,026 syrphids was captured, totaling 80.0% of HO, 15.8% MP and 4.2% in MA. Twenty-nine species and eleven morphospecies of Syrphidae were identified, HO was the most diverse (S = 32) and MA the less rich (S = 16). As for weeds, 34 species were identified, the HO area with the highest diversity and average CP (S = 28; 55.1), followed by MP (S = 22; 25.3) and MA (S = 9; 4.4). Toxomerus was the most abundant and richer genus in HO and MP. Allograpta was the most abundant in MA. The correlation analisys has shown that A. exotica abundance variation was inversely correlated to Tmed, RS and Vmed in HO. T. virgulatus fluctuation in MP, had an inverse correlation with RS, Vmed and Tmed. As T. politus in wheat. Pseudodoros clavatus had positive correlation to RS and Tmed in HO. T. dispar and T. watsoni were influenced by the same environmental factors in HO, correlating positively with RS, Vmed, Tmax and CP; and negatively with P and UR. Rainfall had negative influence to neutral in the abundance of Syrphidae in all treatments. This study confirmed that the abundance and diversity of floral resources impact the amount of Syrphidae when comparing HO, with the other areas. Raphanus raphanistrum may be important in attracting syrphids. P. clavatus, T. dispar and T. watsoni correlate with high temperatures, low UR and low rainfall; these predators can be indicated as objects of study regarding their field predation efficiency and strategic use in pest management.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
46

BONELLI, MARCO. "CHARACTERIZATION OF HERMETIA ILLUCENS (DIPTERA: STRATIOMYIDAE) MIDGUT". Doctoral thesis, Università degli Studi di Milano, 2019. http://hdl.handle.net/2434/611925.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Introduction The search for new protein sources for animal feed is a mandatory and actual issue, since the current population increase is leading to an increase in global demand for meat with a consequent higher request of protein for feed production. Another serious global problem is food waste, since it is estimated that about one third of the food produced globally is wasted. In this context, in addition to policies to reduce meat consumption and production of food waste, a possible perspective is to consider insects as feed, because they are good agents for organic waste bioconversion into high nutritional value proteins. One of the most promising species for this purpose is Hermetia illucens (Linnaeus, 1758) (Diptera: Stratiomyidae), due to the ability of the larvae to grow on a wide variety of organic substrates, their high efficiency in the bioconversion process and their high content of proteins with high nutritional value, and other macro- and micro-nutrients important for animal feed. Despite the great interest toward this species, the current literature mainly provides information on rearing methods for this insect, the use of larvae for waste treatment, their nutrient composition, and their suitability for feed production, while little is known on the biology of this insect. In particular, a deep understanding of the physiology of the midgut, which is the organ responsible for nutrient digestion and absorption, is essential to better comprehend the extraordinary dietary plasticity of the larva and to better exploit its bioconversion ability. Chapter 1 In the first chapter, an in-depth morphofunctional characterization of the larval midgut of H. illucens is reported. Our results demonstrate that the larval midgut is composed of distinct anatomical regions with different luminal pH and specific morphofunctional features. The midgut epithelium is formed by different cell types that accomplish nutrient digestion and absorption, acidification of the lumen of the middle region, endocrine regulation, and growth of the epithelium. A detailed characterization of the activity of enzymes involved in nutrient digestion and their mRNA expression levels reveals that protein and carbohydrate digestion is associated to specific regions of this organ. Moreover, a significant lysozyme activity in the lumen of the anterior and middle regions of the midgut was detected. This enzyme, together with the strong acidic luminal pH of middle tract, may play an important role in killing pathogenic microorganisms ingested with the feeding substrate. The obtained data allow us to propose a detailed functional model of the larval midgut of H. illucens in which each region is characterized by peculiar features to accomplish specific functions. Chapter 2 The second chapter reports the effects of feeding substrates with different nutritional composition on morphofunctional properties of the larval midgut. Our data show a diet-dependent adaptation process of this organ: differences in cell morphology, activity of digestive enzymes, and accumulation of long-term storage molecules were observed. These results demonstrated the existence of a diet-dependent adaptation process of the midgut. This plasticity may be responsible for the ability of H. illucens larvae to growth and develop on very different organic substrates. Chapter 3 In the third chapters, the effect of diets with different nutrient content on the midgut microbiota of H. illucens larvae, and the impact of the insect feeding activity on the diet microbiota are investigated. In particular, using three feeding substrates with different protein/carbohydrates (P/C) ratio, we established that the diet impacts on the midgut microbiota, in particular a diet with very high P/C ratio do not seem to be optimal for H. illucens rearing, since it induces a dysbiosis. Moreover, the regionalization of this organ influences the microbiota: the bacterial community of the anterior midgut always shows higher diversity than the posterior, whereas bacterial load has an opposite trend, being maximal in the posterior region. We also demonstrated that H. illucens larvae do not affect the microbiota composition of the feeding substrate. The overall data indicate the importance of taking into account the presence of different midgut structural and functional domains, as well as the microbiota of the diet, in any further study that aims at clarifying microbiological aspects concerning H. illucens larval midgut. Chapter 4 In the fourth chapter, the remodeling process of H. illucens larval midgut during metamorphosis, the morphological and functional properties of the adult midgut, and the feeding habits of the fly are investigated. Our results show that the larval midgut is removed during metamorphosis and a new pupal-adult epithelium is formed by proliferation and differentiation of intestinal stem cells. Moreover, at variance with majority of current literature, we demonstrated that the adult insect possesses a functional digestive system: mouthpart allows food ingestion, the bolus can transit along the gut, and the midgut epithelium is endowed with digestive capability. This new scenario, not only opens up the possibility to manipulate the feeding substrate of the adult insect to improve its performances in mass rearing procedures, but could also provide insights into the safety on the use of this insect for feed purposes.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
47

Souza, Caroline Rodrigues de. "Estudo de comunidades de dípteros necrófagos sob o formalismo de grafos e árvores de decisão /". Rio Claro, 2016. http://hdl.handle.net/11449/143909.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Título original da capa: Estudo de comunidades de dípteros necrófagos sob o formalismo de biclusters e árvores de decisão
Orientador: Claudio José Von Zuben
Banca: Patricia Jacqueline Thyssen
Banca: Edilberto Giannotti
Banca: Maria José de Oliveira Campos
Banca: Wesley Augusto Conde Godoy
Resumo: The pattern recognition in ecological communities is one of the most antique and persistent challenges of ecological science. In this sense, through mathematical modelling from graphs, using biclusters and decision trees, the objective of the present work was to find patterns in the occurrence of necrophagous dipterans collected in three different areas (rural, urban and forest) and with three different baits (sardines, liver and beef) in the city of Rio Claro-SP. Algorithms (InClose and RInClose-biclusters, C 4.5-decision trees) were used to obtain the results. Through the analysis of biclusters, it can be highlighted those that related Atherigona orientalis (Schiner) and Musca domestica Linnaeus in all environments, less forest area, probably due to the fact of being species known for their preference for areas inhabited by humans. On the other hand, even being species possessing high dependence by antropobiocenose, other biclusters indicated an association between Lucilia eximia (Wiedemann) and Chrysomya megacephala (Fabricius) occurring with greater frequency in the forest, attracted by the bait of meat or liver, both known for their importance in the attractiveness of calliphorid fly. This may be explained due to the population growth occurred around the forest, giving the characteristics of place inhabited by man. With regard to decision trees, were obtained in total 19 decision trees (8 to the family Sarcophagidae, 4 for Muscidade and 7 to Calliphoridae) and from them... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The pattern recognition in ecological communities is one of the most antique and persistent challenges of ecological science. In this sense, through mathematical modelling from graphs, using biclusters and decision trees, the objective of the present work was to find patterns in the occurrence of necrophagous dipterans collected in three different areas (rural, urban and forest) and with three different baits (sardines, liver and beef) in the city of Rio Claro-SP. Algorithms (InClose and RInClose-biclusters, C 4.5-decision trees) were used to obtain the results. Through the analysis of biclusters, it can be highlighted those that related Atherigona orientalis (Schiner) and Musca domestica Linnaeus in all environments, less forest area, probably due to the fact of being species known for their preference for areas inhabited by humans. On the other hand, even being species possessing high dependence by antropobiocenose, other biclusters indicated an association between Lucilia eximia (Wiedemann) and Chrysomya megacephala (Fabricius) occurring with greater frequency in the forest, attracted by the bait of meat or liver, both known for their importance in the attractiveness of calliphorid fly. This may be explained due to the population growth occurred around the forest, giving the characteristics of place inhabited by man. With regard to decision trees, were obtained in total 19 decision trees (8 to the family Sarcophagidae, 4 for Muscidade and 7 to Calliphoridae) and from them various patterns can be detected such as: A. orientalis, Synthesiomyia nudiseta (Wulp, 1883) and M. domestica being present together if the season is Spring, the bait is sardines and the location is urban. Oxysarcodexia thornax (Walker) was the only specie in which to achieve the condition of presence, it is necessary to walk only one node ... (Complete abstract electronic access below)
Doutor
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
48

Camico, Jéssica Luna. "Estudo taxonômico de Maruina Müller, 1895 (Diptera: Psychodidae) do Brasil". Instituto Nacional de Pesquisas da Amazônia, 2017. http://bdtd.inpa.gov.br/handle/tede/2515.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Submitted by Inácio de Oliveira Lima Neto (inacio.neto@inpa.gov.br) on 2018-05-21T19:06:12Z No. of bitstreams: 2 Jessica Luna Camico.pdf: 4906786 bytes, checksum: 12998755ac6e6b78c824f60440d6616f (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2018-05-21T19:06:12Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Jessica Luna Camico.pdf: 4906786 bytes, checksum: 12998755ac6e6b78c824f60440d6616f (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-04-07
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
Maruina Müller, 1895 is currently the only genus of the tribe of Maruinini, with 37 species described, being nine known species in Brazil. The objective of this study was to perform a taxonomic study of Brazilian species of Maruina, and provide an identification key to these species. Holotypes and paratypes of six described were analyzed, from the Museum of Zoology of the University of São Paulo (MZUSP) and professor Johann Becker Entomological Collection of Zoology Museum of Feira de Santana State University (MZFS). Material from field trips made by other researchers of National Institute of Amazonian Research (INPA) where mounted in permanent slides according to Bravo (1996). Five new species are described, and new records of two other species are presented. It is also the first record of the genus in the Brazilian Amazon, since in Brazil, were only known species for the Atlantic forest. The diagnosis of the subgenera was updated and it is described the first species of Maruina with thirteen flagellomeres. For each subgenus is provided an identification key to males and females and a map with species distributions.
Maruina Müller, 1895 é atualmente o único gênero da tribo Maruinini, com 37 espécies descritas, sendo nove espécies conhecidas para o Brasil. O objetivo deste trabalho foi realizar um estudo taxonômico das espécies brasileiras de Maruina, e fornecer uma chave de identificação paras essas espécies. Foram analisados os holótipos e parátipos de seis espécies, proveniente do Museu de Zoologia da Universidade de São Paulo (MZUSP) e Coleção Entomológica Professor Johann Becker do Museu de Zoologia da Universidade Estadual de Feira de Santana (MZFS). Material proveniente de coletas feitas por outros pesquisadores do Instituto Nacional de Pesquisa da Amazônia (INPA) foram montados em lâminas permanentes. São descritas cincos espécies novas e atualizado os registros de duas outras espécies. É também o primeiro registro do gênero na Amazônia brasileira, já que no Brasil, só eram conhecidas espécies da Mata Atlântica. As diagnoses dos subgêneros foi atualizadas, e é descrita a primeira espécie de Maruina com 13 flagelômeros. Para cada subgênero foram feita uma chave de identificação para machos e fêmeas além de um mapa com a distribuição das espécies.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
49

Schmitz, Hermes José. "Genética, ecologia e evolução de drosofilídeos (Insecta, Diptera) associados a flores". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2010. http://hdl.handle.net/10183/26602.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
A presente tese trata de espécies de drosofilídeos (Insecta, Diptera, Drosophilidae) associadas a flores, baseando-se em uma multiabordagem com informações morfológicas, ecológicas, biogeográficas, comportamentais e moleculares sobre estes organismos. Um inventário da biodiversidade de drosofilídeos associados a flores foi realizado em várias localidades do Brasil, com um amplo esforço amostral, que compreendeu amostras de flores de 125 espécies de plantas, de 47 famílias. Deste total, 56 espécies de plantas, de 18 famílias, se mostraram hospedeiras de drosofilídeos, revelando uma fauna ainda grandemente desconhecida. Das 28 espécies encontradas, 12 foram consideradas de ecologia restrita a flores, seis de biologia incerta e 10 como oportunistas. Cerca de 40% (12 espécies) da diversidade encontrada constituiu-se de espécies não descritas. Esta proporção sobe para 2/3 ao se excluir as espécies oportunistas. Entre as oportunistas foram encontradas nove espécies de Drosophila Fallén, 1823 e uma de Zaprionus Coquillett, 1901. Entre as de biologia incerta estão duas espécies de Cladochaeta Coquillett, 1900, uma de Rhinoleucophenga Hendel, 1917 e três de Scaptomyza Hardy, 1849. Já em relação às espécies de ecologia restrita a flores, estiveram representadas oito espécies do grupo bromeliae de Drosophila, duas espécies do subgênero Phloridosa Sturtevant, 1942, também de Drosophila, e duas espécies de Zygothrica Wiedemann, 1830. Uma lista completa das localidades onde foram encontradas cada uma das espécies é fornecida, incluindo vários novos registros. Também são listadas as plantas hospedeiras de cada espécie. Quatro espécies novas de Drosophilidae são formalmente descritas: Rhinoleucophenga joaquina sp. nov., Drosophila anaeterrae sp. nov., D. solani sp. nov. e D. jurubeba sp. nov. Adicionalmente, complementos de descrição nos moldes modernos são fornecidos para D. bromeliae Sturtevant, 1921 e D. bromelioides Pavan & Cunha, 1947. O grupo bromeliae de Drosophila foi o táxon mais representativo, tanto em número de espécies como em número de indivíduos. Oito espécies foram encontradas, seis das quais originalmente não descritas. Graus variados de amplitude de nicho foram observados, com espécies polífagas (D. bromelioides e D. bromeliae), oligófagas (D. anaeterrae sp. nov. e tipo III') e monófagas (D. solani sp. nov., D. jurubeba sp. nov., tipo IV' e tipo VI). As espécies monófagas apresentaram ecologia especializada em flores de Solanum. Estas diferenças ecológicas estiveram associadas a diferenças morfológicas, sendo observado um aumento de tamanho do ovipositor e uma redução (ou modificação) dos filamentos respiratórios dos ovos com o aumento do grau de especialização. As espécies deste grupo também puderam ser divididas em dois grupos geográficos: espécies de distribuição predominantemente meridional (D. bromelioides, D. anaeterrae sp. nov., D. solani sp. nov. e D. jurubeba sp. nov.) e espécies de distribuição predominantemente setentrional (D. bromeliae, tipo III', tipo IV' e tipo VI). Experimentos de cruzamento com três espécies do grupo (D. bromeliae, D. bromelioides e D. anaeterrae sp. nov.) demonstraram que estas apresentam isolamento reprodutivo completo e diferenças marcantes no padrão de som de corte do macho, fator que pode estar funcionando como mantenedor do isolamento pré-zigótico entre elas. Análises de barcode baseadas em seqüências de COI se mostraram bastante eficientes na correta discriminação de sete espécies do grupo bromeliae e duas espécies do subgênero Phloridosa (D. denieri Blanchard, 1938 e D. lutzii Sturtevant, 1916). Esta abordagem, portanto, fornece uma importante ferramenta para a identificação destas espécies, em especial de fêmeas, já que neste caso a diferenciação por morfologia se torna difícil. Análises filogenéticas realizadas com dados moleculares, obtidos para estas espécies pela primeira vez nesta tese, a partir de seqüências dos genes mitocondriais COI e COII, sugeriram que o subgênero Phloridosa tenha se originado na radiação immigrans-tripunctata do subgênero Drosophila Fallén, 1823, contrariando estudos anteriores baseados em caracteres morfológicos. Os resultados aqui obtidos, entretanto, encontram respaldo em uma reavaliação da morfologia destas espécies, baseada na terminália masculina. Por fim, análises filogenéticas com os mesmos marcadores para o grupo bromeliae sugerem a monofilia do grupo, sendo que as linhagens basais são representadas pelas espécies especialistas em Solanum, seguidas de um clado composto pelas espécies generalistas, onde as duas espécies polífagas formam as primeiras ramificações deste clado e as duas espécies oligófagas representam espécies-irmãs na extremidade terminal. A justaposição das relações filogenéticas das espécies deste grupo com as informações morfológicas e ecológicas sobre elas nos permitiram a formulação de um potencial cenário sobre a história evolutiva do grupo.
This thesis is a study on flower-breeding species of drosophilids (Insecta, Diptera, Drosophilidae) based on a multi-approach with morphological, ecological, biogeographic, behavioural and molecular information on such organisms. A biodiversity inventory of flowerbreeding drosophilids was carried out in several localities in Brazil, with a broad sampling effort, comprising samples of flowers of 125 plant species, from 47 families. Overall, 56 plant species, from 18 families, showed to be hosts for drosophilid species, revealing a fauna still mostly unknown. Twenty-eight species were found, 12 of them being considered restrict flower-breeding species, six of uncertain biology and 10 opportunists. Approximately 40% (12 species) of the diversity found comprised undescribed species. This proportion raises to 2/3 if opportunist species are excluded. Within the opportunist species, nine species of Drosophila Fallén, 1823 and one of Zaprionus Coquillett, 1901 were found. The species of uncertain biology were represented by two species of Cladochaeta Coquillett, 1900, one of Rhinoleucophenga Hendel, 1917 and three of Scaptomyza Hardy, 1849. The restrict flower-breeding drosophilids constituted of eight species of the bromeliae group of Drosophila, two species of the subgenus Phloridosa Sturtevant, 1942 of Drosophila and two species of Zygothrica Wiedemann, 1830. A complete list of localities where each species was found is provided, including various new records. A list of host plants is also presented for each species. Four species of Drosophilidae were formally described: Rhinoleucophenga joaquina sp. nov., Drosophila anaeterrae sp. nov., D. solani sp. nov. and D. jurubeba sp. nov. Additionally, complements of description in a modern taxonomic view are provided for D. bromeliae Sturtevant, 1921 e D. bromelioides Pavan & Cunha, 1947. The bromeliae group of Drosophila was the most representative taxon, both in number of species and individuals. Eight species were found, six of them undescribed. Varying levels of niche breadth were observed, with polyphagous (D. bromelioides and D. bromeliae), olygophagous (D. anaeterrae sp. nov. and type III') and monophagous (D. solani sp. nov., D. jurubeba sp. nov., type IV' and type VI) species. The monophagous species showed a specialisation in Solanum flowers. Such ecological differences were linked with morphological differences, with bigger oviscapts and reduced (or modified) respiratory egg filaments with the increasing of the level of specialisation. Species of this group also could be divided in two geographic groups: species with a predominantly southern distribution (D. bromelioides, D. anaeterrae sp. nov., D. solani sp. nov. and D. jurubeba sp. nov.) and species with a predominantly northern distribution (D. bromeliae, type III', type IV' and type VI). Crossing-experiments with three species of the group (D. bromeliae, D. bromelioides and D. anaeterrae sp. nov.) demonstrated that they have complete reproductive isolation and marked differences in the pattern of male courtship songs, what can be keeping premating isolation between them. A barcode analysis based on COI sequences was successful in the correct discrimination between seven species of the bromeliae group and between two species of the subgenus Phloridosa (D. denieri Blanchard, 1938 and D. lutzii Sturtevant, 1916). This analysis, therefore, provides an important tool for the identification of these species, especially for females, which presents a difficult morphological discrimination. Phylogenetic analysis performed with molecular data, obtained for the first time for these species in this thesis, based on sequences of the mitochondrial genes COI and COII, suggested that the subgenus Phloridosa is related to the immigrans-tripunctata radiation of the subgenus Drosophila Fallén, 1823, contrarily to previous studies based on morphological characters. The results obtained in this study, therefore, find additional support on a re-evaluation of the morphology of these species, based on the male terminalia. Finally, phylogenetic analysis based on the same molecular markers for the bromeliae group suggested the monophyly of the group, with the basal lineages constituting the Solanum-specialised species, followed by a clade comprising the generalist species, with the polyphagous species representing the early offshoots and the olygophagous ones as a terminal pair of sister-species. The superimposition of the phlylogenetic relationships of this species with the information based on morphology and ecology of these species permitted a formulation of a potential scenario of the evolutionary history of the group.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
50

Gonçalves, Juliana Wolmann. "Elemento transponível Galileo no genoma de espécies do grupo Willistoni de Drosophila (Diptera: Drosophilidae)". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2010. http://hdl.handle.net/10183/96137.

Pełny tekst źródła
Streszczenie:
Galileo foi identificado em D. buzzatii e classificado como transposon do tipo foldback devido às suas longas IRs (repetições invertidas), que capacitam o elemento a formar uma estrutura secundária que leva a quebras e rearranjos cromossômicos. Evidências indicam que Galileo foi responsável pela geração de três inversões naturais segregantes em populações de D. buzzatii. A descoberta de Galileo em seis das 12 espécies de Drosophila sequenciadas, incluindo a D. willistoni, através de um estudo in silico, foi promissora para a busca de agentes causadores de quebras e rearranjos cromossômicos nesta espécie, que é altamente polimórfica, e em espécies a ela relacionadas. Nesse contexto, o presente estudo foi o primeiro a caracterizar o transposon Galileo em populações naturais de espécies do grupo willistoni de Drosophila. Para a investigação da presença de Galileo foram construídos primers com base na sequência de Galileo encontrada no genoma da linhagem sequenciada (GdH4) de Drosophila willistoni, para amplificar um fragmento do domínio central do elemento, assim como da inferida transposase e de seu domínio THAP. Os fragmentos polimórficos foram clonados e sequenciados para posterior caracterização molecular. O alinhamento das sequências nucleotídicas e de aminoácidos foi obtido no software Muscle com posterior edição no Bio Edit e o programa Gene Doc foi utilizado na tradução das sequências. Foram investigadas as espécies Drosophila willistoni, D. tropicalis, D. equinoxialis, D. insularis e quatro das semiespécies de D. paulistorum (Amazônica, Andino-Brasileira, Interior e Orinocana) do subgrupo willistoni, e D. nebulosa, D. capricorni e D. fumipennis, subgrupo bocainensis, do grupo willistoni, pelas técnicas de PCR e Dot blot. Foi encontrada variabilidade intra e interespecífica no tamanho dos fragmentos amplificados de Galileo, sendo que todas as sequências analisadas são indicativas de cópias defectivas. Foram caracterizadas 22 variantes a partir das sequências obtidas, permitindo a construção de um dendrograma de acordo com a presença ou ausência das variantes no genoma de todas as espécies estudadas por meio do software NTSYSpc 2.1. Os dados resultaram em dois clados bem-definidos: (1) formado pelas quatro semiespécies de D. paulistorum e (2) pelas espécies crípticas D. tropicalis, D. insularis e D. equinoxialis. Drosophila willistoni do subgrupo willistoni, D. sucinea, D. nebulosa e D. capricorni do subgrupo bocainensis, apresentaram variantes exclusivas e, assim, formaram ramos independentes aos dois agrupamentos. Entre todas as espécies crípticas do subgrupo willistoni somente D. willistoni não compartilha qualquer uma das suas quatro variantes. O quadro que emerge de nossos achados é sugestivo de mais de um evento evolutivo, implicando tanto a manutenção por ancestralidade de certas variantes quanto a ocorrência de perdas estocásticas. Além disso, o fenômeno de introgressão, já bem-documentado dentro do subgrupo willistoni, pode ter sido o mecanismo pelo qual tenham sido transferidas sequências de Galileo entre alguns táxons estudados, principalmente entre algumas semiespécies de D. paulistorum. A singularidade de D. willistoni entre as crípticas quanto às diferentes sequências de Galileo em seu genoma, pode ser consequência da presença de elementos quiméricos, uma vez que foi observada a inserção secundária de outros elementos em Galileo de D. buzzatii. Considerando a peculiaridade de Galileo, como gerador de inversões cromossômicas em populações naturais de D. buzzatii, nossos resultados sugerem que Galileo também pode ter desempenhado um papel importante na evolução genômica no grupo willistoni de Drosophila, uma vez que D. willistoni e D. paulistorum apresentam muitos arranjos cromossômicos segregando em suas populações naturais.
Galileo was identified in Drosophila buzzatii and classified as a foldback-like transposon due to its long IRs (inverted repeats), which allow the element to form a secondary structure that leads to breaks and chromosomal rearrangements. Several evidences indicate that Galileo was responsible for the generation of three natural segregating inversions in populations of D. buzzatii. The finding of Galileo in six of the 12 species of Drosophila that were sequenced, including D. willistoni, through an in silico study, is promising for the search of agents that cause chromosomal breaks and rearrangements in this species, that is highly polymorphic, and in related species. Based on this context, this was the first work to characterize the Galileo transposon in natural populations of the willistoni group of Drosophila. To detect the presence of Galileo, we used primers based on the sequence of Galileo found in the genome of the sequenced lineage (GdH4) of Drosophila willistoni, so that a fragment of the central domain of the element is amplified, as well as the putative transposase and its THAP domains. The polymorphic fragments were cloned and sequenced for later molecular characterization. The alignment of the nucleotide sequences and amino acids was obtained in the Muscle software with later edition in the Bio Edit, and the Gene Doc program was used to translate the sequences. We investigated, by PCR and Dot blot, the following species: D. willistoni, D. tropicalis, D. equinoxialis, D. insularis and four semispecies of D. paulistorum (Amazonian, Andean-Brazilian, Interior and Orinocan) of the subgroup willistoni, besides D. nebulosa, D. capricorni and D. fumipennis, subgroup bocainensis, group willistoni. The size variability of the Galileo amplified fragments was intra and interspecific; all the analyzed sequences indicate defective copies. Twenty two variants were identified in the obtained sequences, allowing the construction of a dendrogram based in the presence or absence of the variants in the genomes of all the species studied through the NTSYSpc 2.1 software. The data produced two well-defined clades: (1) formed by the four semispecies of D. paulistorum and (2) by the sibling species D. tropicalis, D. insularis and D. equinoxialis. D. willistoni (subgroup willistoni), D. sucinea, D. nebulosa and D. capricorni (subgroup bocainensis) have exclusive variants of Galileo, forming two independent branches of the two clades. Among all the sibling species of the subgroup willistoni, only D. willistoni does not share any of its four variants. The results of our observations suggest more than one evolutionary event, indicating both the maintenance by ancestrality of some variants and the occurrence of stochastic loss. Besides, the introgression phenomenon, well-documented in the willistoni subgroup, may have been the mechanism through which the Galileo sequences were transferred between some taxons that were studied, specially between some semispecies of D. paulistorum. The uniqueness of D. willistoni among siblings, regarding the different Galileo sequences in its genome, can be a consequence of the presence of quimeric elements, since a secondary insertion of other elements in Galileo of D. buzzatii was observed. Taking into account the Galileo element singularities, as a generator of chromosomal inversions in natural populations of D. buzzati, our findings suggest that Galileo could also have played an important role in the genomic evolution of the Drosophila willistoni group, since D. willistoni and D. paulistorum have many chromosomal rearrangements segregating in their natural populations.
Style APA, Harvard, Vancouver, ISO itp.
Oferujemy zniżki na wszystkie plany premium dla autorów, których prace zostały uwzględnione w tematycznych zestawieniach literatury. Skontaktuj się z nami, aby uzyskać unikalny kod promocyjny!

Do bibliografii