Rozprawy doktorskie na temat „Biomarkers”
Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych
Sprawdź 50 najlepszych rozpraw doktorskich naukowych na temat „Biomarkers”.
Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.
Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.
Przeglądaj rozprawy doktorskie z różnych dziedzin i twórz odpowiednie bibliografie.
Takala, H. (Heikki). "Biomarkers in esophageal cancer". Doctoral thesis, Oulun yliopisto, 2012. http://urn.fi/urn:isbn:9789514298400.
Pełny tekst źródłaTiivistelmä Solukerrosten läpäisevyyttä, verisuonten uudismuodostusta ja kasvainsolujen liikkuvuutta säätelevät tekijät voivat toimia ruokatorvisyövän ennustetekijöinä ja hoidon kohteina. Tässä tutkimuksessa selvitettiin klaudiinien, hypoksia-indusoituvan tekijän 1α (HIF-1α), verisuonen endoteelin kasvutekijän A (VEGF), kolmen typpioksidisyntaasin (iNOS, eNOS ja nNOS) sekä tollin kaltaisen reseptorin 9 (TLR9) ilmentymistä ja merkitystä ruokatorvisyövässä immunohistokemiallisin menetelmin. Tuloksia arvioitiin suhteessa proliferaatioon ja apoptoosiin. Useimmat syöpäkasvaimet ilmensivät jokaista tutkittua klaudiinia. Ruokatorven rauhassyövässä ilmeni levyepiteelisyöpää useammin klaudiineja 3 ja 5. Klaudiinin 3 vähäinen ilmentyminen oli yhteydessä etäpesäkkeiseen tautiin. Sama suuntaus näkyi klaudiinin 4 kohdalla. Apoptoosia todettiin enemmän kasvaimissa, jotka ilmensivät muita enemmän klaudiini 4:ä. Useimmat syöpäkasvaimet ilmensivät HIF-1α:a. Sekä iNOS että HIF-1α ilmentyivät runsaammin levyepiteeli- kuin rauhassyövässä. Tutkimus viittasi yhteyteen voimakkaan HIF-1α:n ilmentymisen ja VEGF:n ilmentymisen välillä. Voimakas HIF-1α:n ilmentyminen ja VEGF:n ilmentyminen vaikuttivat liittyvän ruokatorven levyepiteelisyövän uudissuonituksen lisääntymiseen. Rauhassyövän lisääntynyt uudissuonitus kasvaimen ulkopuolella saattaa liittyä VEGF:n ilmentymiseen. Potilailla, joiden kasvaimissa HIF-1α:n ilmentyminen oli voimakasta, todettiin etäpesäkkeitä muita useammin. VEGF:a ei todettu normaalissa limakalvossa, ja sen ilmentyminen vaikutti olevan yleisempää syvälle kasvavissa kuin pinnallisissa syövissä. TLR9 ilmentyi voimakkaammin levyepiteelin dysplasiassa kuin normaalissa tai kasvainepiteelissä. Huonosti erilaistuvissa ja levinneissä kasvaimissa TLR9 ilmentyi voimakkaammin kuin muissa kasvaimissa. Ruokatorvisyövän synty ja eteneminen voivat liittyä HIF:n ja VEGF:n säätelemään verisuonten uudismuodostukseen. Klaudiinit saattavat vaikuttaa syövän käyttäytymiseen myös apoptoosin ja proliferaation kautta. Tutkimuksessa todettiin yhteys lisääntyneen klaudiinin 3 ilmentymisen ja voimakkaasti ilmentyvän TLR9:n välillä. Muutos klaudiinin 3 ilmentymisessä saattaa lisätä levyepiteelin läpäisevyyttä johtaen TLR9:n aktivoitumiseen. TLR9 voi vaikuttaa ruokatorven levyepiteelin dysplasian ja syövän syntyyn sekä toimia vaikean dysplasian ja aggressiivisen levyepiteelisyövän merkkiaineena
Blyth, Alison. "Lipid biomarkers in speleothems". Thesis, University of Newcastle Upon Tyne, 2006. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.435638.
Pełny tekst źródłaScott-Fordsmand, Janeck James. "Biomarkers of soil contamination". Thesis, University of Reading, 1998. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.265176.
Pełny tekst źródłaHasan, Nazeeha. "Biomarkers for ischaemic stroke". Thesis, Imperial College London, 2013. http://hdl.handle.net/10044/1/27254.
Pełny tekst źródłaAlhilal, Maryam. "Biomarkers of fat intake". Thesis, King's College London (University of London), 2013. https://kclpure.kcl.ac.uk/portal/en/theses/biomarkers-of-fat-intake(32ce2b69-77d6-4cc8-93d7-2d9c38b6f9d4).html.
Pełny tekst źródłaEsteves, Eduardo Jorge Mónica. "Biomarkers in Ovis aries". Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2014. http://hdl.handle.net/10773/14034.
Pełny tekst źródłaFerramentas que armazenem e procedam à catalogação das proteínas identificadas em proteomas resultantes de amostras de tecidos diversos recolhidos a partir de indivíduos representativos de situações fisiológicas e patológicas, constituem instrumentos poderosos para a integração da informação já publicada. Muita informação sobre os mecanismos moleculares subjacentes a patologias pode hoje ser gerada a partir de estratégias bioinformáticas. No âmbito de projetos anteriormente desenvolvidos foi construída uma base de dados, o OralOme. O presente trabalho tem como objetivo a criação de uma base de dados, o OvinOme, aplicando a mesma metodologia desenvolvida para saúde humana, agora para o armazenamento e catalogação de proteínas identificadas a partir dos proteomas parciais de Ovis aries. A criação desta ferramenta bioinformática contribuirá para o desenvolvimento de métodos de diagnóstico em vida, capazes de detetar as principais patologias que grassam nos rebanhos de ovelhas Serra da Estrela. O desenvolvimento da base de dados passa pelo compilar manual das proteínas identificadas pelos vários estudos publicados relativamente a Ovis aries, anotando toda a informação relativa à caracterização do individuo dador da amostra, tipo de amostra biológica, técnicas utilizadas para a identificação das proteínas e toda a informação conhecida relativa a cada proteína catalogada. O desenvolvimento de um método de diagnóstico em vida passa pela concepção de protocolos de colheita, armazenamento e caracterização da qualidade da amostra. Assim no âmbito de presente trabalho foi também objectivo o desenvolvimento de toda a estratégia para recolha de amostras de saliva em ovinos, transporte, armazenamento e avaliação da qualidade da amostra. A criação de um banco de saliva de rebanhos de ovelhas Serra da Estrela será um objectivo a cumprir em termos de futuro, visando o estabelecimento do diagnóstico precoce utilizando a saliva como fluído para avaliação de proteínas que identifiquem cada patologia, determinadas por análise in silico recorrendo á ferramenta bioinformática OvinOme desenvolvida no âmbito do presente trabalho.
Tools that store and proceed to the cataloging of proteins identified in proteomes derived from samples of various tissues collected from individuals representative of physiological and pathological situations, are powerful tools for the integration of information already published. Much information about the molecular mechanisms underlying pathologies can now be generated from bioinformatic strategies. Under previously developed design was built a database, the OralOme. This work aims to create a database, the OvisOme, applying the same methodology developed for human health now for storage and cataloging of proteins identified from the partial proteomes of Ovis aries. The creation of this bioinformatics tool will contribute to the development of diagnostic methods in life, able to detect major diseases that are rife in flocks of sheep Serra da Estrela. The development database is compiled by the proteins identified by several studies published for manual Ovis aries, noting all the information on the individual characteristics of the donor of the sample, type of biological sample, techniques for identifying proteins and whole known information cataloged for each protein. The development of a method of diagnosis in living passes through the design of the harvesting, storage and characterization of the quality of the sample protocols. So within this study was also aimed at developing the whole strategy for collecting samples of saliva in sheep, transport, storage and evaluation of sample quality. The creation of a database of flocks of sheep saliva Serra da Estrela is a key objective for the future, for the establishment of early diagnosis using saliva as a fluid for evaluation of proteins that identify each pathology, determined by in silico analysis using OvisOme bioinformatics tool developed under this work.
Keane, Colm. "Novel Biomarkers in DLBCL". Thesis, Griffith University, 2015. http://hdl.handle.net/10072/365557.
Pełny tekst źródłaThesis (PhD Doctorate)
Doctor of Philosophy (PhD)
School of Medical Science
Griffith Health
Full Text
Andersson, Martina. "Local, intestinal biomarkers for early detection of colorectal cancer". Thesis, Uppsala universitet, Institutionen för farmaci, 2021. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-445701.
Pełny tekst źródłaKant, Prashant. "Changes in biomarkers of colorectal cancer risk and biomarkers of inflammation following weight loss". Thesis, University of Leeds, 2012. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.590418.
Pełny tekst źródłaLiu, Faye Fang. "Biomarkers for chronic arsenic poisoning /". [St. Lucia, Qld.], 2004. http://www.library.uq.edu.au/pdfserve.php?image=thesisabs/absthe18519.pdf.
Pełny tekst źródłaRittman, Timothy. "Connectivity biomarkers in neurodegenerative tauopathies". Thesis, University of Cambridge, 2015. https://www.repository.cam.ac.uk/handle/1810/248866.
Pełny tekst źródłaMohamed, M. "Epigenetic biomarkers in prostate cancer". Thesis, Queen's University Belfast, 2005. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.426926.
Pełny tekst źródłaYang, Chen Xi. "Blood-based biomarkers of asthma". Thesis, University of British Columbia, 2017. http://hdl.handle.net/2429/62626.
Pełny tekst źródłaMedicine, Faculty of
Experimental Medicine, Division of
Medicine, Department of
Graduate
Isenberg, Jordan. "Novel diagnostic ocular toxoplasmosis biomarkers". Thesis, McGill University, 2010. http://digitool.Library.McGill.CA:80/R/?func=dbin-jump-full&object_id=95115.
Pełny tekst źródłaObjectif : La toxoplasmose oculaire est la cause principale de l'uvéite postérieure. Les cicatrices maculaires associées à la toxoplasmose oculaire sont à la base de la morbidité visuelle. Des marqueurs sérum sanguin de la maladie en faciliter le diagnostic. Méthodes : Les échantillons de sérum sanguin ont été recueillis auprès de quatre groupes de neuf participants composées de patients : sains, avec uvéite, ayant subit un seul événement toxoplasmique et ayant subit des événements récurrents. Des profils protéiques ont été générés par SELDI-ToF-MS et le 2-DE. Les protéines ont été séquencées à l'aide de tandem MS. Un système de classification basé sur des arbres décisionnels a été élaboré. Résultats : 50 marqueurs de la toxoplasmose oculaire et 46 marqueurs de récidive de la maladie ont été découverts par MS. 47% de ces marqueurs ont été validés par recoupement et 14 biomarqueurs ont été retenus pour validation. Tous ont été visualisés par SDS-PAGE. 2-DE, ce qui a abouti à 57 différentiellements exprimés en bandes dont 20 ont été excisées et identifiées. Conclusions : Cette étude pilote visait à identifier des biomarqueurs sériques potentiels de la toxoplasmose oculaire. Ici, on a dénoté l'utilité de la technologie SELDI-ToF-MS et des autres technologies pour identifier de nouveaux biomarqueurs pour cette maladie.
Nogueira, da Costa Andre. "Mechanism-based biomarkers for deoxynivalenol". Thesis, University of Leeds, 2010. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.531519.
Pełny tekst źródłaSvendsen, Claus. "Earthworm biomarkers in terrestrial ecosystems". Thesis, University of Reading, 2000. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.326956.
Pełny tekst źródłaJadon, Deepak. "Biomarkers of psoriatic arthritis phenotypes". Thesis, University of Bath, 2016. https://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.683546.
Pełny tekst źródłaCastrignanò, Erika. "Enantiomeric profiling of chiral biomarkers". Thesis, University of Bath, 2016. https://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.715278.
Pełny tekst źródłaBennett, Stuart James. "Oxidative stress biomarkers in dementia". Thesis, University of Birmingham, 2011. http://etheses.bham.ac.uk//id/eprint/1449/.
Pełny tekst źródłaZubajlo, Rebecca Elizabeth. "Quantitative biomarkers for tissue characterization". Thesis, Massachusetts Institute of Technology, 2017. http://hdl.handle.net/1721.1/111898.
Pełny tekst źródłaCataloged from PDF version of thesis.
Includes bibliographical references (pages 97-104).
This research proposes and examines noninvasive, quantitative techniques to characterize tissue. The primary metrics investigated include estimation of longitudinal speed of sound and shearwave elastography. Additional metrics investigated include bioimpedance and functional tests specifically for muscle health quantification. Diagnosing and monitoring of health of muscle and liver tissue is the motivating clinical need. These proposed metrics and techniques are noninvasive, quantitative, and do not require calibration. Current standards of care for liver and muscle health include biopsy for liver and muscle or electromyography for muscle. Functional tests, also a gold standard for functional muscle health, are not as quantitative or robust as the metrics proposed here due to changes from patient type and mobility level. The metrics proposed here do not have the limitations as the current gold standards and can be applied robustly to patients for screening, diagnosis, and monitoring of disease - making medicine more precise and personalized.
by Rebecca Elizabeth Zubajlo.
S.M.
Parekh, Bhavin. "Volatile biomarkers of blood glucose". Thesis, University of Cambridge, 2011. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.609459.
Pełny tekst źródłaDawson, Sarah-Jane. "Molecular biomarkers in breast cancer". Thesis, University of Cambridge, 2011. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.609742.
Pełny tekst źródłaHodgson, Karen. "Biomarkers of antidepressant treatment outcomes". Thesis, King's College London (University of London), 2015. http://kclpure.kcl.ac.uk/portal/en/theses/biomarkers-of-antidepressant-treatment-outcomes(dcd101e2-4f7b-423c-8354-29c3d827fd91).html.
Pełny tekst źródłaRufo, João Pedro Cavaleiro. "Serum biomarkers in elderly asthma". Master's thesis, Universidade da Beira Interior, 2013. http://hdl.handle.net/10400.6/1338.
Pełny tekst źródłaA asma é uma doença crónica das vias aéreas que afeta todas as idades e é incorretamente tratada ou sub-diagnosticada na população idosa, resultando em complicações para o doente e numa diminuição da qualidade de vida. Diferentes fenótipos podem requerer diferentes tratamentos e, portanto, é necessário diagnosticar corretamente qual o tipo de asma de que o doente sofre. Apesar de grande parte do tratamento e pesquisa se concentrarem na asma alérgica, existem várias outras formas da doença que requerem atenção, tal como a asma neutrofílica ou asma não-alérgica, que afeta normalmente os doentes mais velhos. A doença pulmonar obstrutiva crónica (DPOC), também muito comum em idosos, pode prejudicar ainda mais o diagnóstico da asma, devido às semelhanças entre as duas doenças. Biomarcadores da asma estão a ser estudados clinicamente com vista a aumentar o poder discriminativo entre os diferentes fenótipos da doença, estando as citocinas dentro dos mais promissores. Assim sendo, o nosso principal objetivo foi medir seis citocinas, nomeadamente a IL-1β, IL-6, IL-8, IL-10, IL-12p70 e TNF-α, no sangue periférico de uma população de idosos asmáticos. Pretendíamos também usar a citometria de fluxo para quantificar as citocinas, de modo a podermos comparar facilmente os resultados e estabelecer padrões citocínicos. Também tínhamos como objectivo avaliar alterações nos padrões citocínicos relacionadas com a idade, usando um grupo controlo de adultos jovens. Por fim, pretendíamos investigar possíveis alterações nos padrões citocínicos relacionados com cada fenótipo da asma (alérgica ou não-alérgica). A população deste estudo foi constituída por 16 idosos com asma alérgica, 20 idosos com asma não-alérgica, 9 idosos não asmáticos para controlo, assim como 11 adultos jovens não asmáticos para controlo, recrutados através de uma base de dados. Os indivíduos foram inseridos nos respectivos grupos pelos resultados de testes cutâneos, medição da IgE total e específica, e pelas respostas dadas a um questionário. As citocinas previamente referidas foram quantificadas no soro dos indivíduos por citometria de fluxo, usando o Cytometric Bead Array (CBA) Human Inflammatory Cytokines Kit (BD Biosciences). Os resultados obtidos mostraram que o TNF-α, a IL-10 e a IL-8 se encontravam elevadas no grupo dos asmáticos não alérgicos, apesar da diferença não ser significativa. A IL-6 encontrava-se significativamente elevada no grupo dos idosos com asma não-alérgica, quando comparada com ambos os grupos de controlo e quando comparada com o grupo dos adultos jovens individualmente, embora não tenham sido encontradas diferenças significativas quando comparada com o grupo de controlo dos idosos, separadamente. Os níveis de IL-1β encontravam-se elevados no grupo dos adultos jovens, porém sem significado estatístico. A IL8 encontrava-se geralmente mais elevada nos idosos. A IL12p70 não foi detectada em nenhum indivíduo. Concluindo, medimos as citocinas previamente referidas no sangue periférico de uma população idosa, cumprindo assim o nosso objectivo principal. Porém, não foi possível definir um padrão de altercações a nível das citocinas relacionado com diferenças entre os fenótipos ou relacionadas com o envelhecimento, embora tenha sido possível notar uma tendência para um aumento das citocinas ligadas à severidade (TNF-α, IL-6 e IL-8) no grupo dos idosos com asma não-alérgica, o que nos leva a concluir que este fenótipo da asma é, de facto, mais severo, tal como sugere a bibliografia. O principal ponto forte é o facto deste ser o primeiro estudo a medir estas seis citocinas no soro de idosos com asma. Uma limitação deste estudo centra-se no facto dos voluntários terem sido classificados como asmáticos através das respostas a um questionário, não tendo, portanto, nenhuma confirmação clínica da existência da patologia. Isto pode ter levado à inclusão de voluntários nos grupos errados. Para obtenção de melhores resultados os voluntários deveriam ser recrutados após o diagnóstico efetuado por um especialista e submetidos a testes complementares, como por exemplo a espirometria, de modo a garantir a correta inserção dos indivíduos nos grupos. Outros dos marcadores referenciados neste trabalho, como a proteína catiónica dos eosinófilos (ECP) e a YKL-40, também aparentam ter algum potencial para a monitorização e diagnóstico da asma, devendo ser investigados.
Clarke-Harris, Rebecca. "Predictive epigenetic biomarkers of adiposity". Thesis, University of Southampton, 2015. https://eprints.soton.ac.uk/382960/.
Pełny tekst źródłaSangster, Jodi Kirsten. "Cardiac Biomarkers in Hyperthyroid Cats". Thesis, Virginia Tech, 2013. http://hdl.handle.net/10919/50542.
Pełny tekst źródłaHypothesis: Plasma NT-proBNP and cTNI concentrations are higher in cats with primary cardiac disease than in cats with hyperthyroidism and higher in cats with hyperthyroidism than in healthy control cats.
Animals: Twenty-three hyperthyroid cats, 19 cats with HCM without congestive heart failure, and 19 euthyroid, normotensive healthy cats eight years of age or older. Fourteen of the hyperthyroid cats were re-evaluated three months after administration of 131I.
Methods: A complete history, physical examination, complete blood count, serum biochemistries, urinalysis, blood pressure measurement, serum T4 concentration, plasma concentrations of NT-proBNP and cTNI, and echocardiogram was prospectively obtained from each cat.
Results: Hyperthyroid and HCM cats had plasma NT-proBNP and cTNI concentrations that were significantly greater than healthy older cats, but there was no significant difference between hyperthyroid and HCM cats with respect to concentration of either biomarker. In hyperthyroid cats that were re-evaluated three months after 131I treatment, plasma NT-proBNP and cTNI concentrations as well as ventricular wall thickness decreased.
Conclusions and Clinical Relevance: Although there may be a role for NT-proBNP in monitoring the cardiac response to treatment of hyperthyroidism, neither NT-proBNP nor cTNI can be used to distinguish hyperthyroid cats from cats with HCM. Therefore, the thyroid status of older cats should be ascertained prior to interpreting results of cardiac biomarker testing.
Master of Science
Beck, Stephen. "Biomarkers as Predictors of Ankylosis". The Ohio State University, 2010. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1274908825.
Pełny tekst źródłaPeng, Hongying. "ROC Curves for Ordinal Biomarkers". University of Cincinnati / OhioLINK, 2018. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=ucin1543582492604243.
Pełny tekst źródłaFernandes, Mónica Figueiredo. "Biomarkers in Canis lupus familiaris". Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2014. http://hdl.handle.net/10773/14127.
Pełny tekst źródłaIntrodução- Os animais de companhia como o cão desempenham hoje um papel a nível familiar e social importante podendo atuar como agentes em programas terapêuticos e de socorrismo. A qualidade de vida dos animais de companhia e o correspondente impacto na saúde pública pode beneficiar com o diagnóstico precoce e a intervenção terapêutica adequada. Com a evolução das abordagens Ómicas, nomeadamente dos estudos de proteómica foi gerado um grande volume de dados que retratam o perfil de proteínas característico de diversas situações patológicas. No entanto a informação gerada encontra-se dispersa por inúmeros artigos científicos e também por bases de dados diversas. A reunião de toda a informação molecular disponível numa única base de dados permitirá a integração da informação existente, facilitando estudos que visem encontrar os mecanismos moleculares subjacentes a patologias bem como encontrar biomarcadores que permitam o diagnóstico precoce de patologias. Objetivo- Este trabalho tem como objetivo criar uma base de dados que reúna toda a informação existente sobre os proteomas parciais de Canis lupus familiaris, o CanisTecOme. Com a construção da estrutura da base de dados CanisTecOme é demonstrada através de análises diversas in silico, a metodologia a seguir para extrair informação diversa sobre as proteínas implicadas em patologias de cão. Estando interessados em estabelecer a saliva como fluido de diagnóstico não invasivo, foi também objetivo desta tese o estabelecimento da metodologia para a recolha, armazenamento e caracterização de amostras de saliva de cão. Materiais e métodos- A base de dados CanisTecOme foi construída por recurso a revisão e anotação manual sobre a informação relativa à caracterização do individuo dador, tipo de amostra biológica, técnicas utilizadas para a identificação da proteína, e toda a informação conhecida sobre cada uma das proteínas catalogada na base de dados. O CanisTecOme tem também anotado as proteínas que já foram propostas como biomarcadores para patologias diversas. A metodologia para o estabelecimento da recolha, armazenamento e caracterização das amostras de saliva de cão foi baseada na já estabelecida para a saliva humana. Conclusão- A estrutura proposta para a base de dados CanisTecOme permite responder a questões como identificar: - As patologias em cão para as quais existe informação sobre as proteínas implicadas; - Os mecanismos moleculares comprometidos em patologias; - A saliva contém proteínas que permitam identificar patologias sistémicas? No que diz respeito à metodologia estabelecida para a recolha, armazenamento e caracterização de amostras de saliva esta mostrou-se com a qualidade adequada para o estabelecimento de um futuro biobanco de saliva animal.
Introduction – Pets such as the dog are important for families and for society in general acting as therapeutic agents and rescue aids. Pets quality of life and the correspondent effect on public health may benefit from early diagnostics and targeted therapeutic actions. The evolution of the Omics sciences, including proteomics resulted in the accumulation of a large volume of data reflecting the protein profile of different pathological situations. However, the information generated is dispersed throughout several scientific articles and data bases. Collecting all information in a single database allows data integration and management used in studies to find molecular biomarkers for early diagnosis. Goal - To create a database with all information on the partial proteomes of Canis lupus familiaris, the CanisTecOme. The methodology to be used in for data management and information gathering using the CanisTecOme database is demonstrated through different in silico analysis. A second objective of this work was the outlining of the basic methodology for dog saliva collection, storage and characterization. This allows the use of saliva as a minimally invasive diagnostic fluid. Materials and methods – Manual curation and annotation of all the information related to the saliva donor, biological sample, techniques used for protein identification and all the information related to the protein identifies was performed. The CanisTecOme has also indicated whether a protein has already been proposed as a biomarker. The methodology for the establishment of the sampling, storage and sample characterization of dogs saliva was based on what is already established for human saliva. Conclusion – The structure proposed for the database enables the answer to the following questions: -Which proteins have been identified in the dog as being present in a pathology? - Which molecular mechanisms are compromised in a pathological situation? - Are there protein in saliva which allow the identification of systemic pathologies in the dog? Furthermore, the methods used for sampling, transport and storage of saliva were adequate for the establishment of a saliva biobank for animal saliva.
Barra, Cátia Isabel de Almeida. "Inflammatory biomarkers in Alzheimer’s disease". Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2014. http://hdl.handle.net/10773/13277.
Pełny tekst źródłaAlzheimer’s disease (AD) is the most common form of dementia. Histopathologically it is characterized by the presence of two major hallmarks, the intracellular neurofibrillary tangles (NFT) and the extracellular senile plaques (SP), which are surrounded by activated astrocytes and microglia. Neuroinflammation has been associated with some neurodegenerative diseases. In AD the inflammatory process, prompted by increased Aβ production and aggregation, was reported to have a fundamental role in disease pathogenesis. In early stages the inflammation could have a beneficial role in the pathology, since it has been proposed that the microglia and astrocytes activated could be involved in (amyloid β) Aβ clearance. Nevertheless, the chronic activation of the microglia leads to excessive production of the inflammatory components, including cytokines. It promotes alterations in amyloid precursor protein (APP) expression and processing, stimulating the increase of Aβ accumulation, abnormal Tau phosphorylation and, consequently, neurotoxic effects, irreversible damage and loss of neurons. Since chronic neuroinflammation is a feature of AD, inflammatory proteins may constitute potential biomarkers candidates to assist clinical diagnosis of this dementia. Thus, the main aim of this study was to identify putative inflammatory biomarkers for AD by flow citometry analysis. For plasma samples of individuals examined by clinical dementia rating (CDR) and mini mental (MM) diagnostic tests were used. Subjects were subdivided in 3 distinct groups, a control group (CDR-/MM-) and two patient groups, CDR+/MM- and CRD+/MM+, the former may include mild cognitive impairment (MCI) patients and the latest group included 5 patients clinical diagnosed as AD. Data analysis revealed differences in the inflammatory proteins levels of both patients groups (CDR+/MM- and CDR+/MM+) in comparison to healthy individuals (CDR-/MM-). Interleukin-8 (IL-8) plasma levels were statistically different (P<0,05) from control group. Significant correlation between IL-8 concentrations and the CDR stages was also identified. Additionally, correlations of monocyte chemoattractant protein-1 (MCP-1) with both IL-8 and IL-6 were observed. Taken together these findings suggested that IL-8 could be a potential biomarker not only for AD but also for diagnosis of initial stages of dementia.
A doença de Alzheimer (DA) é o tipo de demência mais comum. Histopatologicamente é caracterizada pela presença de tranças neurofibrilares intracelulares (TNF) e de placas senis extracelulares (PS), as quais estão rodeadas pela microglia e por astrócitos. A neuroinflamação tem sido associada com várias doenças neurodegenerativas. Na DA o processo inflamatório, desencadeado pelo aumento da produção e agregação do péptido Aβ, desempenha um papel fundamental na patogénese da doença. Nas fases inicias, a inflamação possui um papel benéfico na patologia, uma vez que tem sido proposto que a microglia e os astrócitos quando ativados estão envolvidos na remoção de β-amilóide (Aβ). No entanto, a ativação crónica da microglia conduz à produção excessiva de componentes inflamatórios, incluindo citocinas. Isto provoca alterações na expressão e processamento da proteína percursora de amilóide (PPA), estimulando o aumento da produção e acumulação de Aβ, fosforilação anormal da proteína Tau e, consequentemente, efeitos neurotóxicos e perda de neurónios. Uma vez que a neuroinflamação crónica é uma característica da DA, proteínas inflamatórias poderão constituir potenciais candidatos a biomarcadores que auxiliem no diagnóstico clínico desta doença. Desta forma, o principal objectivo deste trabalho foi identificar biomarcadores inflamatórios para a DA através da técnica de citometria de fluxo. Para tal, foram analisadas amostras de plasma de doentes que foram, previamente, examinados por testes de avaliação cognitiva, clinical dementia rating (CDR) e mini mental (MM). Os sujeitos foram divididos em três grupos distintos, o grupo controlo (CDR-/MM-) e dois grupos de pacientes, CDR+/MM- e CDR+/MM+. O primeiro grupo de pacientes pode conter indivíduos com ligeiras alterações cognitivas (MCI) e o segundo inclui 5 pacientes clinicamente diagnosticados para DA. A análise dos dados revelou diferenças nos níveis de proteínas inflamatórias de ambos os grupos de doentes (CDR+/MM- e CDR+/MM+) em comparação com os indivíduos saudáveis (CDR-/MM-). Os níveis plasmáticos de interleucina-8 (IL-8) foram estatisticamente deferentes (p<0,05) do grupo controlo. Correlação significativa entre as concentrações de IL-8 e os estados de CDR foi identificada. Adicionalmente, foram observadas correlações entre MCP-1 e IL-8 e a IL-6. Em conjunto, estes resultados sugerem que a IL-8 poderá ser um potencial biomarcador não só para a DA mas também para o diagnóstico precoce de demência.
Rodrigues, Alison. "Metabolic biomarkers of aminoglycoside nephrotoxicity". Thesis, University of Liverpool, 2014. http://livrepository.liverpool.ac.uk/2008766/.
Pełny tekst źródłaAlfa-Wali, Maryam. "Metabolic biomarkers of colorectal cancer". Thesis, Imperial College London, 2013. http://hdl.handle.net/10044/1/11044.
Pełny tekst źródłaCheng, Robert. "Novel Biomarkers of Hepatocellular Carcinoma". Thesis, The University of Sydney, 2018. http://hdl.handle.net/2123/20294.
Pełny tekst źródłaAbuaisha, Karim Belkais Faraj. "Prognostic biomarkers of periodontal disease". Thesis, King's College London (University of London), 2016. https://kclpure.kcl.ac.uk/portal/en/theses/prognostic-biomarkers-of-periodontal-disease(77882787-a695-42a3-b7e4-7caa8e9c4bde).html.
Pełny tekst źródłaSolanki, Maitri. "Microbiome Biomarkers - Post Mortem Interval". Thesis, Solanki, Maitri (2019) Microbiome Biomarkers - Post Mortem Interval. Masters by Coursework thesis, Murdoch University, 2019. https://researchrepository.murdoch.edu.au/id/eprint/48022/.
Pełny tekst źródłaLim, Soojin. "Fluorescent Indicators for Disease Biomarkers". PDXScholar, 2012. https://pdxscholar.library.pdx.edu/open_access_etds/262.
Pełny tekst źródłaUTZERI, STEFANIA. "Biomarkers identification in fibromyalgia syndrome". Doctoral thesis, Università degli Studi di Cagliari, 2013. http://hdl.handle.net/11584/266238.
Pełny tekst źródłaRizzi, F. "GENETIC BIOMARKERS OF RENAL FUNCTION". Doctoral thesis, Università degli Studi di Milano, 2013. http://hdl.handle.net/2434/217438.
Pełny tekst źródłaYu, Hannah J. "Role of biomarkers in monitoring Gaucher disease and potential of biomarkers to illuminate pathophysiologic pathways". [New Haven, Conn. : s.n.], 2008. http://ymtdl.med.yale.edu/theses/available/etd-12092008-172633/.
Pełny tekst źródłaMiralbell, Blanch Júlia. "Biomarkers of cognitive decline and dementia". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2012. http://hdl.handle.net/10803/91068.
Pełny tekst źródłaEl terme deteriorament cognitiu (DC) es refereix al contínuum de canvis cognitius associats a l’envelliment sa i patològic. El diagnòstic precoç de les persones amb DC és clau, ja que els tractaments són més eficaços quan s’inicien als inicis de la malaltia. Els biomarcadors s’han proposat com a eines pel diagnòstic precoç del DC i la demència. Es consideren indicadors in vivo de la patologia i s’han plantejat com a possibles eines pel diagnòstic, pronòstic i seguiment del DC i la patologia subjacent. L’objectiu general de la present tesi era explorar els mecanismes patofisiològics subjacents al deteriorament cognitiu vascular (DCV) i la (MA). Per aquest motiu, vàrem mesurar diversos biomarcadors sanguinis i de LCR en persones sanes i en persones amb diagnòstic de deteriorament cognitiu i vàrem relacionar-los amb canvis de l’estructura cerebral i de la cognició. L’objectiu final era identificar possibles biomarcadors pel diagnòstic precoç d’aquestes malalties. Els estudis I i II s’emmarquen dins del projecte Barcelona-ASIA Neuropsicologia i tenien com a objectiu estudiar la relació entre biomarcadors en plasma de malaltia vascular cerebral (MVC) i canvis estructurals i cognitius. Els resultats obtinguts mostren que els biomarcadors d’inflamació i trombosi vascular es relacionen amb un perfil de deteriorament cognitiu vascular tant a nivell cognitiu com estructural. La lesió microvascular dels tractes de SB còrtico-subcorticals mediaria l’associació entre aquests mecanismes i la cognició. Els marcadors de disfunció endotelial es relacionen amb un perfil cognitiu diferent, que és característic tant de processos vasculars com neurodegeneratius. L’estudi III té com a objectiu valorar el possible ús dels biomarcadors de líquid cefaloraquidi pel diagnòstic de la MA. En concret, vàrem estudiar els perfils estructurals i cognitius en persones amb deteriorament cognitiu emprant punts de tall de líquid cefaloraquidi com a criteri d’agrupació. Els resultats mostren que pacients amb DC i amb nivells patològics de t-tau i p-tau al LCR (però no d’Aβ1-42) presenten un perfil cognitiu i estructural de MA. En conclusió, els resultats obtinguts en la present tesi suggereixen que, complementaris a l’observació clínica, els biomarcadors de LCR i plasma, així com els indicadors de morfologia cerebral podrien ser d’ús pel diagnòstic precoç del DCL i la demència.
Segura, Castell Mónica. "Peripheral blood biomarkers in Psychiatric Diseases". Doctoral thesis, Universitat Internacional de Catalunya, 2012. http://hdl.handle.net/10803/83727.
Pełny tekst źródłaActualment, hi ha una forta incidència de les patologies psiquiàtriques, representant un 13% del total de les malalties i 450 milions de persones afectades. L’etiologia de les patologies psiquiàtriques és desconeguda. Tot i així, evidències científiques suggereixen un mal desenvolupament del sistema nerviós (SN). El diagnòstic és poc precís, i els manuals internacionals (ICD-10 i DSM-IV) identifiquen les patologies d’acord a un llistat de símptomes, però sense cap causa biològica subjacent de la patologia. L’objectiu de la tesi és la identificació de biomarcadors potencials –relacionats en el desenvolupament del SN- en sang perifèrica de pacients diagnosticats amb diferents patologies mentals, com ara els trastorns de l’espectre autista (TEA), esquizofrènia i desordres bipolars. És pretén contribuir amb la millora del diagnòstic, el pronòstic i el tractament de les persones que les pateixen. La tesi s’estructura en 4 capítols: 1) estudi de les neurotrofines en els TEA, on els resultats evidencien la relació d’aquesta família de molècules amb la patologia, 2) estudi de la Latrofilina-3 (LPHN3) en els TEA, on s’ha obtingut associació amb el nivell cognitiu més baix dels TEA, 3) estudi del receptor EPH A4 en les patologies d’esquizofrènia i desordres bipolars, resultats del qual no mostren associació i, per últim 4) estudi de la Ankirina-3 (ANK3) en l’esquizofrènia i els desordres bipolars, en el qual si que es troba una relació amb els desordres bipolars, però no amb l’esquizofrènia.
Actualmente, hay una fuerte incidencia de las patologías psiquiátricas, representando un 13% del total de las enfermedades y 450 millones de personas afectadas. La etiología de las patologías psiquiátricas es desconocida. Aún así, evidencias científicas sugieren un mal desarrollo del sistema nervioso (NS). El diagnóstico es poco preciso, y los manuales internacionales (ICD-10 y DSM-IV) identifican las patologías de acuerdo a un listado de síntomas, pero sin ninguna causa biológica subyacente de la patología. El objetivo de la tesis es la identificación de biomarcadores potenciales –relacionados con el desarrollo del SN- en sangre periférica de pacientes diagnosticados con diferentes patologías mentales, como son los trastornos del espectro autista (TEA), esquizofrenia y desordenes bipolares. Se pretende contribuir en la mejora del diagnóstico, el pronóstico i el tratamiento de las personas que las padecen. La tesis se estructura en 4 capítulos: 1) estudio de las neurotrofinas en los trastornos del espectro autista (TEA), en el cual los resultados evidencian la relación de esta familia de moléculas con la patología, 2) estudio de la Latrofilina-3 (LPHN3) en los TEA, donde se ha obtenido una asociación con el nivel cognitivo más bajo de los TEA, 3) estudio del receptor EPH A4 en las patologías de la esquizofrenia y los desordenes bipolares, resultados del cual no muestran asociación y, por último 4) estudio de la Ankirina-3 (ANK3) en la esquizofrenia y los desordenes bipolares, en el cual si que se ha encontrado una relación con los desordenes bipolares, pero no con la esquizofrenia.
Mena, Sandra. "Protein biomarkers analysis within muscular dystrophies". Thesis, KTH, Skolan för bioteknologi (BIO), 2017. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:kth:diva-215309.
Pełny tekst źródłaBergman, Lina. "Cerebral biomarkers in women with preeclampsia". Doctoral thesis, Uppsala universitet, Institutionen för kvinnors och barns hälsa, 2017. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-322780.
Pełny tekst źródłaTran, Vanessa Hoang Medical Sciences Faculty of Medicine UNSW. "Breath biomarkers associated with lung cancer". Publisher:University of New South Wales. Medical Sciences, 2009. http://handle.unsw.edu.au/1959.4/43717.
Pełny tekst źródłaLaPointe, Lawrence C., i larry lapointe@flinders edu au. "Gene expression biomarkers for colorectal neoplasia". Flinders University. School of Medicine, 2009. http://catalogue.flinders.edu.au./local/adt/public/adt-SFU20091011.090028.
Pełny tekst źródłaHuang, Ying. "Evaluating the predictiveness of continuous biomarkers /". Thesis, Connect to this title online; UW restricted, 2007. http://hdl.handle.net/1773/9558.
Pełny tekst źródłaDong, Jianchun. "Label free electronic detection of biomarkers /". Thesis, Connect to this title online; UW restricted, 2007. http://hdl.handle.net/1773/5893.
Pełny tekst źródłaHui, King-cheung, i 許景祥. "Biomarkers for esophageal squamous cell carcinoma". Thesis, The University of Hong Kong (Pokfulam, Hong Kong), 2009. http://hub.hku.hk/bib/B41634020.
Pełny tekst źródłaSchneider, Katja Susanne Annika. "Electrophysiological biomarkers in genetic movement disorders". Thesis, University College London (University of London), 2008. http://discovery.ucl.ac.uk/15926/.
Pełny tekst źródłaWilson, Richard Henry. "Biomarkers of risk in colorectal cancer". Thesis, Queen's University Belfast, 1996. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.337047.
Pełny tekst źródła