Artykuły w czasopismach na temat „1951-”
Kliknij ten link, aby zobaczyć inne rodzaje publikacji na ten temat: 1951-.
Utwórz poprawne odniesienie w stylach APA, MLA, Chicago, Harvard i wielu innych
Sprawdź 50 najlepszych artykułów w czasopismach naukowych na temat „1951-”.
Przycisk „Dodaj do bibliografii” jest dostępny obok każdej pracy w bibliografii. Użyj go – a my automatycznie utworzymy odniesienie bibliograficzne do wybranej pracy w stylu cytowania, którego potrzebujesz: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver itp.
Możesz również pobrać pełny tekst publikacji naukowej w formacie „.pdf” i przeczytać adnotację do pracy online, jeśli odpowiednie parametry są dostępne w metadanych.
Przeglądaj artykuły w czasopismach z różnych dziedzin i twórz odpowiednie bibliografie.
1
Палиенко, Сергей Владимирович. "ДОЛГИЙ ПУТЬ ОДНОЙ ОБОБЩАЮЩЕЙ РАБОТЫ (О ПОДГОТОВКЕ «ОЧЕРКОВ ДРЕВНЕЙ ИСТОРИИ УКРАИНЫ» В ИНСТИТУТЕ АРХЕОЛОГИИ АН УССР)". Археология Евразийских степей, nr 5 (29.10.2021): 68–74. http://dx.doi.org/10.24852/2587-6112.2021.5.68.74.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Статья посвящена истории написания «Очерков древней истории Украинской ССР» – первой обобщающей работы, подготовленной сотрудниками киевского Института археологии АН УССР. Начатая в 1948 году и запланированная на два года, она затянулась на восемь лет, сама же книга была издана только в 1957. Тексты несколько раз переделывались, иногда писались заново уже другими авторами. Поэтому можно выделить несколько этапов создания книги: 1948–1950 – первоначальная подготовка текстов; 1951–1952 – первое исправление, связанное с выходом статьи И.В. Сталина; 1953–1955 – полная переделка работы, обусловленная сменой концепции в сторону большей историчности. Это также повлекло изменения и в структуре издания. Помимо влияния политики ещё одной причиной задержки стали просчёты руководства ИА АН УССР в организации работы.
Библиографические ссылки
Абашина Н.С., Колесникова В.А. Нариси історії Інституту археології // Інститут археології Національної академії наук України. 1918–2014. / Отв. ред. П.П. Толочко. Київ: АДЕФ–Україна, 2015. C. 11–98.
Бузько О.В. Початок роботи М. І. Вязьмітіної над працею «Искусство Скифии». Листи з Ленінграда // Музейні читання. Матеріали наукової конференції «Ювелірне мистецтво – погляд крізь віки» (9–11 листопада 2015 р., м. Київ). Київ: Музей історичних коштовностей, 2018. С. 7–14.
Бузько О.В., Саєнко В.М. До історії написання М. І. Вязьмітіною праці «Искусство Скифии» // Археологія і давня історія України. Вип. 2 (19). Київ: ІА НАН України. 2016. С. 280–283.
Бузько О.В., Саєнко В.М. Марія Вязьмітіна – дослідниця мистецтва Скіфії // Переяславіка. Наукові записки Національного історико-етнографічного заповідника «Переяслав». Вип. 13 (15). / Гол. Ред. О.М. Лукашевич. Переяслав-Хмельницький, 2018. С. 19–22.
Клейн Л.С. Феномен советской археологии. СПб.: Фарн, 1993. 128 c
Нариси стародавньої історії Української РСР. / Отв. ред. В.Л. Зуц. Київ: АН УРСР, 1957. 632 с.
Отчёт Института археологии АН УССР за 1948 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62, оп. 1-доп., д. 1948/2.
Отчёт ИА АН УССР за 1949 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62. Оп 1-доп., д. 1949/2.
Отчёт ИА АН УССР за 1950 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62. Оп 1-доп., д. 1950/3.
Отчёт ИА АН УССР за 1951 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62. Оп 1-доп., д. 1951/1.
Отчёт о научно-исследовательской деятельности ИА АН УССР за 1952 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62. Оп 1-доп., д. 1952/2.
Отчёт о научно-исследовательской деятельности ИА АН УССР за 1953 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62. Оп. 1-доп., д. 1953/4.
Отчёт о научно-исследовательской деятельности ИА АН УССР за 1954 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62. Оп 1-доп., д. 1954/3.
Отчёт о научно-исследовательской деятельности ИА АН УССР за 1955 г. / НА ИА НАНУ. Ф. 62. Оп 1-доп., д. 1955/2.
Свешникова О.С. Советские археологи в поисках первобытной истории. Историческая интерпретация археологических источников в советской археологии 1930-1950-х гг. Омск: Наука, 2009. 204 с.
2
Luchin, Vladimir A., i Vladimir I. Matveev. "Interannual variability of thermal state of the cold subsurface layer in the Okhotsk Sea". Izvestiya TINRO 187, nr 4 (30.12.2016): 205–16. http://dx.doi.org/10.26428/1606-9919-2016-187-205-216.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Long-term variability of the cold subsurface water (CSW) in the Okhotsk Sea is analyzed on the base of all available oceanographic data collected in March through August of 1946-2015 (total 65,742 stations). The Integral Heat Content (IHC) is calculated for each station and average annual IHC anomalies of the cold subsurface water are determined by month and by 2-degree grid. The IHC anomaly series are analyzed using the EOF analysis. Cycles with period of approximately 30 years are revealed in the variations of the subsurface layer heat content. Thus, in the 1946-1950, its temperature decreased, but it grew since 2009-2010 to 2015. The warming of CSW was also observed in the 1951-1964 and 1978-1994, while the cooling was in the 1965-1977 and 1995-2008. Based on this criterion, the CSW thermal condition in certain years is classified as «extremely cold» in 2001, as «cold» in 1949, 1950, 1951, 1958, 1959, 1960, 1966, 1967, 1969, 1973, 1976, 1977, 1978, 1980, 1999, 2000, 2010, 2012, as «normal» in 1946, 1952, 1953, 1954, 1955, 1957, 1961, 1962, 1965, 1970, 1971, 1972, 1975, 1979, 1982, 1983, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1993, 1995, 1996, 1998, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013, 2014, as «warm» in 1948, 1956, 1964, 1968, 1974, 1981, 1984, 1987, 1991, 1992, 1994, 1997, 2015, and as «extremely warm» in 1963. Statistically significant correlation is found between changes of the CSW thermal conditions and long-term variations of atmosphere and ocean climate indices, as well as local patterns of the atmosphere-ice-ocean interaction in the Okhotsk Sea and adjacent onshore and offshore areas of Asia and the Pacific Ocean.
3
SMITH, SARAH M., ROGER A. BEAVER, WISUT SITTICHAYA i ANTHONY I. COGNATO. "One hundred eighteen taxonomic changes among Xyleborine ambrosia beetles (Coleoptera: Curculionidae: Scolytinae)". Zootaxa 5194, nr 2 (5.10.2022): 151–75. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.5194.2.1.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
An ongoing study of the ambrosia beetle tribe Xyleborini has resulted in numerous taxonomic changes mostly representing new generic/species combinations which remove species from the once all-encompassing Xyleborus Eichhoff, 1864 to other genera based on revised taxonomic concepts. These changes are here listed. Terminalinus Hopkins, 1915 is removed from synonymy with Cyclorhipidion Hagedorn, 1912 and reinstated as a valid genus. Five species are removed from synonymy and reinstated as valid species: Amasa brevipennis (Schedl, 1971), Amasa fulgens (Schedl, 1975), Ambrosiophilus immitatrix (Schedl, 1975), Ambrosiophilus semirufus (Schedl, 1959), Microperus leprosulus (Schedl, 1936). The following 97 new or restored combinations are proposed: Ambrosiophilus bispinosulus (Schedl, 1961) comb. nov., Ambrosiophilus compressus (Lea, 1894) comb. nov., Ambrosiophilus latecompressus (Schedl, 1936) comb. nov., Ambrosiophilus pertortuosus (Schedl, 1942) comb. nov., Ambrosiophilus tomicoides (Eggers, 1923) comb. nov., Ambrosiophilus tortuosus (Schedl, 1942) comb. nov., Euwallacea obliquecauda (Motschulsky, 1863) comb. nov., all from Ambrosiodmus Hopkins, 1915; Coptodryas decepta (Schedl, 1979) comb. nov., Microperus pusillus (Eggers, 1927) comb. nov., both from Arixyleborus Hopkins, 1915; Coptodryas pseudopunctula (Schedl, 1942) comb. nov., from Cnestus Sampson, 1911; Microperus abbreviatus (Schedl, 1942) comb. nov., Microperus amphicauda (Browne, 1986) comb. nov., Microperus borneensis (Browne, 1986) comb. nov., Microperus comptus (Sampson, 1919) comb. nov., Microperus gorontalosus (Schedl, 1939) comb. nov., Microperus pullus (Schedl, 1952) comb. nov., Microperus tenellus (Schedl, 1959) comb. nov., Microperus vafer Schedl, 1957 comb. nov., all from Coptodryas Hopkins, 1915; Ambrosiophilus pityogenes (Schedl, 1936) comb. nov., Arixyleborus scapularis (Schedl, 1942) comb. nov., Beaverium dihingicum (Wood, 1992) comb. nov., Beaverium rufonitidus (Schedl, 1951) comb. nov., Coptodryas brevior (Eggers) comb. nov., Terminalinus dipterocarpi Hopkins, 1915 comb. res., Terminalinus sexspinatus (Schedl, 1935) comb. nov., Terminalinus terminaliae (Hopkins, 1915) comb. res., Truncaudum leverensis (Browne, 1986) comb. nov., all from Cyclorhipidion Hagedorn, 1912; Planiculus kororensis (Wood, 1960) comb. nov., Planiculus loricatus (Schedl, 1933) comb. nov., Planiculus murudensis (Browne, 1965) comb. nov., all from Euwallacea Reitter, 1915; Terminalinus anisopterae (Browne, 1983) comb. nov., Terminalinus indigens (Schedl, 1955) comb. nov., Terminalinus macropterus (Schedl, 1935) comb. nov., Terminalinus major (Stebbing, 1909) comb. nov., Terminalinus pilifer (Eggers, 1923) comb. nov., Terminalinus posticepilosus (Schedl, 1951) comb. res., Terminalinus pseudopilifer (Schedl, 1936) comb. nov., Terminalinus sulcinoides (Schedl, 1974) comb. nov., all from Fortiborus Hulcr & Cognato, 2010; Microperus micrographus (Schedl, 1958) comb. nov., Microperus truncatipennis (Schedl, 1961) comb. nov., both from Xyleborinus Reitter, 1913; Ambrosiophilus immitatrix (Schedl, 1975) comb. nov., Ambrosiophilus semirufus (Schedl, 1959) comb. nov., Arixyleborus crenulatus (Eggers, 1920) comb. nov., Arixyleborus strombosiopsis (Schedl, 1957) comb. nov., Beaverium batoensis (Eggers, 1923) comb. nov., Beaverium calvus (Schedl, 1942) comb. nov., Beaverium obstipus (Schedl, 1935) comb. nov., Beaverium rufus (Schedl, 1951) comb. nov., Coptodryas cuneola (Eggers, 1927) comb. nov., Cyclorhipidion amanicum (Hagedorn, 1910) comb. nov., Cyclorhipidion impar (Eggers, 1927) comb. nov., Cyclorhipidion inaequale (Schedl, 1934) comb. nov., Cyclorhipidion kajangensis (Schedl, 1942) comb. nov., Cyclorhipidion obiensis (Browne, 1980) comb. nov., Cyclorhipidion obtusatum (Schedl, 1972) comb. nov., Cyclorhipidion perpunctatum (Schedl, 1971) comb. nov., Cyclorhipidion repositum (Schedl) comb. nov., Cyclorhipidion separandum (Schedl, 1971) comb. nov., Debus abscissus (Browne, 1974) comb. nov., Debus amplexicauda (Hagedorn, 1910) comb. nov., Debus armillatus (Schedl, 1933) comb. nov., Debus balbalanus (Eggers 1927) comb. nov., Debus blandus (Schedl, 1954) comb. nov., Debus cavatus (Browne, 1980) comb. nov., Debus cylindromorphus (Eggers, 1927) comb. nov., Debus dentatus (Blandford, 1895) comb. nov., Debus excavus (Schedl, 1964) comb. nov., Debus fischeri (Hagedorn, 1908) comb. nov., Debus hatanakai (Browne, 1983) comb. nov., Debus insitivus (Schedl, 1959) comb. nov., Debus persimilis (Eggers, 1927) comb. nov., Debus subdentatus (Browne, 1974) comb. nov., Debus trispinatus (Browne, 1981) comb. nov., Diuncus taxicornis (Schedl, 1971) comb. nov., Euwallacea agathis (Browne, 1984) comb. nov., Euwallacea assimilis (Eggers, 1927) comb. nov., Euwallacea bryanti (Sampson, 1919) comb. nov., Euwallacea latecarinatus (Schedl, 1936) comb. nov., Euwallacea pseudorudis (Schedl, 1951) comb. nov., Euwallacea semipolitus (Schedl, 1951) comb. nov., Euwallacea temetiuicus (Beeson, 1935) comb. nov., Immanus duploarmatus (Browne, 1962) comb. nov., Leptoxyleborus sublinearis (Eggers, 1940) comb. nov., Peridryocoetes pinguis (Browne, 1983) (Dryocoetini) comb. nov., Stictodex halli (Schedl, 1954) comb. nov., Stictodex rimulosus (Schedl, 1959) comb. nov., Terminalinus granurum (Browne, 1980) comb. nov., Terminalinus indonesianus (Browne, 1984) comb. nov., Terminalinus moluccanus (Browne, 1985) comb. nov., Terminalinus pseudomajor (Schedl, 1951) comb. nov., Terminalinus sublongus (Eggers, 1927) comb. nov., Terminalinus takeharai (Browne) comb. nov., Terminalinus xanthophyllus (Schedl, 1942) comb. res., Tricosa abberrans (Schedl, 1959) comb. nov., Xenoxylebora truncatula (Schedl, 1957) comb. nov., Xyleborinus figuratus (Schedl, 1959) comb. nov., Xylosandrus cancellatus (Eggers, 1936) comb. nov., all from Xyleborus. Fifteen new synonyms are proposed: Anisandrus ursulus (Eggers, 1923)(= Xyleborus lativentris Schedl, 1942 syn. nov.); Cyclorhipidion amanicus (Hagedorn, 1910)(= Xyleborus jongaensis Schedl, 1941 syn. nov.); Cyclorhipidion bodoanum (Reitter, 1913) (= Xyleborus takinoyensis Murayama, 1953 syn. nov.); Cyclorhipidion pelliculosum (Eichhoff, 1878) (= Xyleborus okinosenensis Murayama, 1961 syn. nov.); Cyclorhipidion repositum (Schedl, 1942) (= Xyleborus pruinosulus Browne, 1979 syn. nov.); Debus persimilis (Eggers, 1927) (= Xyleborus subdolosus Schedl, 1942c syn. nov.); Debus robustipennis (Schedl, 1954) (= Xyleborus interponens Schedl, 1954 syn. nov.); Euwallacea destruens (Blandford, 1896) (= Xyleborus procerior Schedl, 1942 syn. nov.); Euwallacea nigrosetosus (Schedl, 1939) (= Xyleborus nigripennis Schedl, 1951 syn. nov.); Euwallacea siporanus (Hagedorn, 1910) (= Xyleborus perakensis Schedl, 1942 syn. nov.); Microperus quercicola (Eggers, 1926) (= Xyleborus semistriatus Schedl, 1971 syn. nov.); Stictodex dimidiatus (Eggers, 1927) (= Xyleborus spicatus Browne, 1986 syn. nov.); Stictodex halli (Schedl, 1954) (= Xyleborus cuspidus Schedl, 1975 syn. nov.); Terminalinus Hopkins, 1915 (= Fortiborus Hulcr & Cognato 2010 syn. nov.); Terminalinus moluccanus (Browne, 1985) (= Xyleborus teminabani Browne, 1986 syn. nov.).
4
Szmidt, Stanisław. "Salezjanie polscy na misjach w Chinach i na Filipinach. Prehistoria". Seminare. Poszukiwania naukowe 13 (30.06.1997): 301–31. http://dx.doi.org/10.21852/sem.1997.23.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Artykuł ten, zatytułowany ^ „Działalność misyjna polskich salezjanów w Chinach w Filipinę”, w pierwszej części przywołuje prehistorię (sny Dùn-Bosco z Azji) i historię Misje salezjańskie w Chinach i na Filipinach. Dlaczego akurat te dwa kraje? Dlaczego salezjanie są wydaleni z dala od Chin przez komunistów w 1950 r. kontynuowali dzieło salezjańskie na Filipinach. Tam druga część przypomina polskich salezjanów, którzy pracowali w tych dwóch krajach, wyrażając swoją opinię małe biografie: sac. Teodor Wieczorek (1888-1957; w Chinach 1921-1957), rozdz. Franciszek Pyka (1891-1930; w Chinach 1924-1927), ks. Dr Jan Siara (1887-1937; w Chinach 1925-1932), co. styczeń Urban (1891-1953; w Chinach 1P26-1931), ks. Jan Buchta (1906-1972; w Chinach 1929-1954, a następnie po filipińsku), sac. Wiktor Spinek (1900-1978; w Chinach 1929-1932), sac. Władysława Wieczorka (1903-1942; w Chinach 1929-1932), co. Antoni Wróbel (*1908; w Chinach 1934-1938), ks Marian Mielczarek (1907-1951; w Chinach 1936-1951), o. Tomasz Szeliga (*1915; w Chinach 1936-1972), współ. Paweł Prokopowicz (1910-1983; w Chinach 1937-1957, na Filipinach 1957-1972), sac. Feliksa Głowicki (*1931; w Chinach 1957, a następnie na Filipinach), rozdz. Arkadiusz Mikucki (*1970, w filipiński 1993-1994). W trzeciej części przyjrzymy się zasługom polskich misjonarzy w Chiny i Filipiny: ks. Wieczorek przez 23 lata jako ekonom prowincji chińskiej, przez 3 lata dyrektor szkoły św. Ludwika i proboszcz parafii św. Antoniego w Hong przez 17 lat, budowniczy m.in seminarium, kościoła św. Antoniego w Hongkongu i innych domów salezjańskich. Don Siara był za Przez 3 lata był wikariuszem biskupa Makau w dystrykcie Heung Shan, następnie pierwszym dyrektorem seminarium W Hong Kongu. Don Buchta był pierwszym dyrektorem Yuet Wah w Makau, a następnie dyrektorem różnych Salezjanin pracuje na Filipinach, radny prowincjalny. Don Mielczarek, inteligentny prefekt w Makau a następnie w Hongkongu (w czasie wojny) był dyrektorem Instytutu św. Józefa w Szanghaju. Don Szeliga w czasie wojny pracował niestrudzenie i nieustraszenie w wikariacie Shiu Chow, gdzie pozostał do 1953 r. Następnie był administratorem w różnych domach salezjańskich w Hongkongu. .Teraz działa w Kanada. Co. Prokopowicz pracował w Chinach, a następnie na Filipinach w administracji i jako szef różnych robotników. Uczył Fingiese, znał hiszpański, chiński, telugu, rosyjski, włoski. A inteligentna i nieoceniona pomoc dyrektorów i prefektów dzieł salezjańskich. Don Głowicki pracował przez pewien czas w Chinach, a po święceniach kapłańskich na Filipinach jako dyrektor a następnie administrator w różnych domach salezjańskich Dzieło salezjańskie kwitnie na Filipinach. kielich misyjnej krwi i potu (marzenie Ks. Bosko) w Chinach nie jest jeszcze wypełnione wyd chińscy salezjanie z nadzieją czekają na dzień, w którym ponownie wkroczą do Chin kontynentalny.
5
Frenk, Margit. "Anuario musical". Nueva Revista de Filología Hispánica (NRFH) 14, nr 3/4 (1.07.2007): 412–14. http://dx.doi.org/10.24201/nrfh.v14i3/4.3302.
Pełny tekst źródła
6
RUZZIER, ENRICO. "The Tenebrionidae Latreille, 1802 (Coleoptera: Tenebrionoidea) of the Philippines. Part 1. Description of Strongylium purcharti sp. nov. and interesting faunistic records". Zootaxa 4830, nr 1 (12.08.2020): 125–40. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.4830.1.5.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
In the present paper, a new species of Strongylium Kirby, 1819 (Tenebrionidae, Stenochinae) is described and an updated checklist of the species present in the Philippines is provided. Agymnonyx caesarea Kulzer, 1951, Sphenolampidius hemisphaericus Kaszab, 1941, Stenothesilea cylindriformis Kulzer, 1951 Tetragonomenes crenata (Gebien, 1921) and Tetragonomenes tibialis (Kulzer, 1951) are rediscovered and illustrated for the first time; Atasthalus spectrum Pascoe, 1871, Scotaeus corallipes Hope, 1834, Simalura subopaca Kulzer, 1952 and Strongylium cultellatum Mäklin, 1867 are recorded as new for the fauna of the Philippines.
7
Kędziora, Andrzej. "Zamojskie PLSP w ogłoszeniach dyrektorskich (1950/1951 – 1952/1953)". Archiwariusz Zamojski 11 (31.12.2012): 119–34. http://dx.doi.org/10.56583/az.1216.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Po przejrzeniu archiwalnej dokumentacji Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu, na którą składają się – tak jak w przypadku innych dawnych akt szkolnych – akta organizacyjne, takie jak plany i sprawozdania, akta przebiegu nauczania, w tym protokoły posiedzeń rad pedagogicznych, arkusze ocen, duplikaty świadectw, a także kroniki szkolne i książki zarządzeń dyrektora – autor artykułu te ostatnie uznał za mówiące najwięcej o życiu szkolnym i realiach okresu, z jakiego pochodzą. Publikowany wybór zarządzeń pochodzi z początku lat 50. Liceum plastycznym w Zamościu kierowała wtedy Halina Rogińska, pedagog, ale też animatorka kultury i poetka. Pod jej rządami liceum przeżyło złoty okres. Zarządzenia były kierowane do nauczycieli oraz do uczniów. Publikowane są te drugie, jako znacznie ciekawsze i dające świadectwo powojennej biedy, z którą zmagali się także uczniowie, a także przenikania stalinizmu do szkół. Czczono każdą rocznicę urodzin Stalina, Lenina, Bieruta, powstania Armii Czerwonej. Na jednym z pochodów pierwszomajowych uczniowie demonstrowali olbrzymie, karykaturalne kukły imperialistycznych polityków, np. Trumana. Często mowa jest o ZMP. Uczniowie wyjeżdżali do prac społecznych do pobliskiego PGR-u. Obowiązywały surowe normy obyczajowe. Zabronione było uczęszczanie na ostatni seans w kinie i „wałęsanie się” po mieście, uczennicom nie wolno było przebywać w towarzystwie obcych mężczyzn na ulicy czy w parku. Obowiązywał nakaz noszenia czapek i legitymacji.
8
Grzybowski, Andrzej, i Agnieszka Rabiza. "Konrad Dzięgielewski (1903-1977)". Archiwum Historii i Filozofii Medycyny 86 (8.04.2024): 97–100. http://dx.doi.org/10.12797/ahifm.86.2023.86.08.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Celem pracy była analiza biografii oraz dorobku naukowego Konrada Dzięgielewskiego, poznańskiego okulisty i kierownika Kliniki Okulistycznej Akademii Medycznej w Poznaniu w latach 1951-1955. Konrad Dzięgielewski urodził się w 1903 r. w Malborku. Otrzymał tytuł doktora wszechnauk lekarskich na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego w 1931 r. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, kierownikiem poznańskiego oddziału towarzystwa w latach 1951-1956. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Zwycięstwa i Wolności. Napisał kilka prac naukowych.
9
Tóth, Krisztina. "EÖTVÖS LORÁND TUDOMÁNYEGYETEM IRATAINAK SORSA AZ 1950-ES ÉVEKBEN". Gerundium 13, nr 3-4 (26.12.2022): 160–88. http://dx.doi.org/10.29116/gerundium/2022/3-4/9.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Az Eötvös Loránd Tudományegyetemen az alapítástól, 1635-től folyamatosan vezetett anyakönyvek, majd a rektori és a dékáni hivatalokban keletkezett iratok és jegyzőkönyvek tárolása a 20. század elején már nagy kihívások elé állította az intézményt. 1948-tól a papírtakarékosság jegyében kiadott selejtezési rendeletek és utasítások, valamint az 1950-ben megjelent levéltári rendelet értelmében nagyarányú iratselejtezési munkák kezdődtek, az ezek után megmaradt iratokat pedig a Magyar Országos Levéltár részére adták át. Az 1635 és 1900 közt keletkezett iratokat 1951-ben szállították el az egyetemről. 1952-től a selejtezések mellett a Magyar Munkásmozgalmi Intézet számára is át kellett adni iratokat, így az 1900 után keletkezett iratoknak csak a töredéke került be végül az Országos Levéltárba 1953 és 1955 között. 1956 novemberében egy belövés következtében az Országos Levéltárban tűz ütött ki, és az egyetem összes beszállított irata elpusztult. Az 1948 és 1956 közti időszakban az Eötvös Loránd Tudományegyetemet pótolhatatlan veszteség érte, hiszen óvatos becslések szerint körülbelül 2500 iratfolyóméter anyagából mindössze 20 iratfolyóméter maradt meg, és ezzel nemcsak iratait, de múltjának nagy részét is elvesztette.
10
Dakowicz, Przemysław. "„To także Różewicz”... Autor Niepokoju jako pisarz dla młodzieży". Litteraria Copernicana 46, nr 2 (6.09.2023): 87–99. http://dx.doi.org/10.12775/lc.2023.015.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
W artykule opisany został jeden ze słabiej znanych epizodów w pisarskiej biografii Tadeusza Różewicza. Poeta, którego miejsce w hierarchii artystycznej epoki było stosunkowo wysokie, w latach stalinizmu zdaje się poszukiwać kompromisu między pełnowartościową twórczością artystyczną a lansowanym przez czynniki oficjalne obrazem doskonałego świata komunistycznej utopii. Wyrazem tego rodzaju tendencji są niektóre wiersze z tomów Pięć poematów (1950), Czas który idzie (1951), Wiersze i obrazy (1952), Równina (1954), Srebrny kłos (1955). Teksty te zostały stosunkowo dobrze opisane, podczas gdy do niedawna niemal nieznane pozostawały krótkie utwory narracyjne, które Różewicz w latach 1952–1953 opublikował na łamach przeznaczonego dla młodzieży pisma „Płomyk”. Opowiadania Towarzysz Marian i Gwiazdy Budapesztu pozostają zasadniczo zgodne z obowiązującą wówczas tendencją socrealistyczną. Pierwsze z nich ukazuje wyidealizowany życiorys jednego z komunistycznych „świętych”, Mariana Buczka – przede wszystkim rzekomo bohaterskie ostatnie dni i godziny jego życia (Buczek ginie z bronią w ręku, podczas walki z niemieckim okupantem). Gwiazdy Budapesztu to z kolei równie jednowymiarowy obraz cywilizacyjnych, społecznych i technicznych zdobyczy komunizmu na Węgrzech. Autor artykułu podejmuje próbę analizy tych tekstów oraz ujrzenia ich na tle życia publicznego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej lat stalinizmu.
11
Corvol, Pierre. "Antoine Lacassagne. De la chaire de Radiobiologie expérimentale (1941-1951) à la chaire de Médecine expérimentale (1951-1954)". Revue de Synthèse 141, nr 3-4 (16.03.2021): 349–70. http://dx.doi.org/10.1163/19552343-14000037.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Résumé Il s’agit de la création de la chaire de Radiobiologie expérimentale, dont Antoine Lacassagne fut le titulaire de 1941 à 1951, et de sa transformation en chaire de Médecine expérimentale pour le même de 1951 à 1954. On étudie les rapports donnés à ces occasions : de Robert Courrier, professeur de Morphologie expérimentale et endocrinologie (1938-1966), présenté à l’assemblée des professeurs du 12 janvier 1941, d’Emmanuel Fauré-Frémiet, professeur d’Embryogénie comparée (1928-1954), ibid., puis la « Présentation des titres et travaux de Lacassagne, candidat à la chaire de Radiobiologie expérimentale », du même auteur, lue le 25 mai 1941. On dispose aussi d’un « Rapport en faveur d’une chaire de Médecine expérimentale », par Robert Courrier, présenté le 26 novembre 1950. L’ensemble montre la place de la recherche sur le cancer dans les chaires de Médecine du Collège de France, où le regroupement de disciplines s’est avéré être un terrain favorable à son essor.
12
Cornejo Donayre, Alberto, Edgardo Cubas Núñez i Manuel Cotrina Díaz. "Nuevo Caso de Enfermedad de Chagas en el Valle de Sihuas, Arequipa". Anales de la Facultad de Medicina 43, nr 1 (9.04.2014): 370. http://dx.doi.org/10.15381/anales.v43i1.6295.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Desde hace varios años estamos efectuando investigaciones en relación con el aspecto clínico y epidemiológico de la enfermedad de hagas en el Perú, con la finalidad de obtener información sobre la magnitud que este problema tiene entre nosotros. Los estudios realizados por Escomel (6), en 1917; Ayulo y Herrer en 1944 (1) (7); Cornejo Donayre y Lumbreras C. en 1950-1951 (2) (3) (4); Lumbreras C. en 1952 (9); Lazo Taboada y García Durand en 1953 (8); Montesinos, Náquira y otros en 1956 (10) Y últimamente nosotros en 1958 (5), han demostrado que la Trypanosomiasis Americana es endémica en los principales valles del departamento de Arequipa.
13
Martin, F., i S. J. McCarthy. "Harlow Shapley and Red Giant Stars". Symposium - International Astronomical Union 126 (1988): 481–82. http://dx.doi.org/10.1017/s0074180900042716.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
In five papers written between 1951 and 1955 Shapley considers the topic of red giant stars and reddish variable stars in the Magellanic Clouds. These works coincide with Shapley's final year as Director at Harvard and the first years of his retirement which extended a full score of years before his death in 1972. They include the following: Magellanic Clouds II (Supergiants/Red Variable Stars in the Small Cloud; January 1951); Magellanic Clouds IV (On Period Frequency Anomalies; February 1952); Magellanic Clouds VII (Star Colors and Luminosities in Five Constellations; March 1953); Magellanic Clouds VIII (On the Populations Characteristics of the Two Clouds; October 1953); and Magellanic Clouds XVI (Infrared Stars and Stellar Evolution; July 1955). These five papers, which appeared originally in the Proceedings of the National Academy of Science, may be found in the Harvard Reprint Series I as numbers 346, 360, 373, 376, and 425.
14
Гордієнко, Марина. "УТОЧНЕННЯ ДЕЯКИХ ДАТ І ФАКТІВ НАУКОВО-ОРГАНІЗАЦІЙНОЇ ДІЯЛЬНОСТІ АКАДЕМІКА М.М. БОГОЛЮБОВА". Молодий вчений, nr 5 (93) (31.05.2021): 27–31. http://dx.doi.org/10.32839/2304-5809/2021-5-93-5.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
В статті на основі вивчення архівних документів Київському національному університеті імені Тараса Шевченка за 1939 рік та за 1941 – 1951 роки, статей і монографій, що стосуються науково-організаційної та педагогічної діяльності академіка М.М. Боголюбова, спогадів учнів М.М. Боголюбова, уточнено дати перебування М.М. Боголюбова на посаді декана механіко-математичного факультету, завідувача кафедри теорії функцій та кафедри ма-тематичної фізики. Вказано викладацький склад кафедри математичної фізики в період 1945 – 1951 рр. Встановлено, що в аспірантурі Київського державного університеті ім. Т.Г. Шевченка М.М. Боголюбов був науковим керівником наступних аспірантів (в дужках вказано термін навчання під керівництвом М.М. Боголюбова): Авраменко С.О. (вересень 1939 – липень 1941), Гіхман Й.І. (вересень 1939 – липень 1941)., Крейн С.Г. (вересень 1940 – липень 1941), Хацет Б.І. (жовтень 1944 – березень 1948) Стрельцова О.О. (листопад 1946 – листопад 1949), Кац Г.І. (листопад 1946 – листопад 1949), Польський Н.Й. (жовтень 1947 – жовтень 1950), Лось Ф.С. (жовтень 1948 – жовтень 1949), Пахарєва Н.О. (жовтень 1950 – жовтень 1952). У статті відтворено хронологію подій пов’язаних з відновленням діяльності механіко-математичного факультету Київського державного університеті ім. Т.Г. Шевченка в перші післявоєнні роки.
15
Otero, J. C., i J. M. Pereira. "Contribución al conocimiento de los Micrambe Thomson, 1863 (Coleoptera: Cryptophagidae) Afrotropicales". Graellsia 76, nr 1 (14.02.2020): 101. http://dx.doi.org/10.3989/graellsia.2020.v76.245.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Se presenta la primera síntesis de las especies afrotropicales del género Micrambe Thomson, 1863 (Coleoptera, Cryptophagidae). Las especies se definen de acuerdo con las características de su morfología externa y la configuración de su edeago. Se incluyen claves para la identificación de subgéneros y especies de las aproximadamente 79 especies conocidas. Se analizan las características del género Micrambe de África oriental y se señalan las constantes diferencias del edeago con las especies de dispersión paleártica, sugiriendo que las especies africanas constituyen un grupo filogenético distinto a las paleárticas. Se describen dos nuevas especies: Micrambe borjai sp. nov. y Micrambe cuccodoroi sp. nov. Nuevas combinaciones son propuestas: Micrambe angulata (Bruce, 1952) de Cryptophagus (Micrambe) angulatus Bruce, 1952; Micrambe capensis (Redtenbacher, 1867) de Cryptophagus capensis Redtenbacher, 1867; Micrambe gracilipes (Wollaston, 1871) de Cryptophagus gracilipes Wollaston, 1871 y Micrambe nigrothoracica (Bruce, 1952) de Cryptophagus (Micrambe) nigrothoracicus Bruce, 1952. Se añaden dos enmiendas justificadas: Micrambe modesta Grouvelle, 1906 en lugar de Micrambe modestus Grouvelle, 1906 y Micrambe brevipilis (Bruce, 1951) en lugar de Micrambe brevipila (Bruce, 1951). Se citan trece especies por primera vez para la fauna de algunos países afrotropicales: dos para la República de Angola: Micrambe basuto (Bruce, 1957) y Micrambe eichelbaumi Grouvelle, 1908; tres para la República Democrática Federal de Etiopía: Micrambe difficilis (Bruce, 1955), Micrambe discolor (Bruce, 1951) y Micrambe (Neomicrambe) figurata (Bruce, 1951); una para Isla Reunión: Micrambe consors Grouvelle, 1906; tres para la República de Kenia: Micrambe (Neomicrambe) figurata (Bruce, 1951), Micrambe (Neomicrambe) helichrysi (Scott, 1935) y Micrambe nigrothoracica (Bruce, 1952); una para la República de Ruanda: Micrambe (Neomicrambe) alluaudi (Scott, 1935); una para la República Unida de Tanzania: Micrambe acerba (Bruce, 1951) y una para la República de Uganda: Micrambe (Neomicrambe) crateris (Scott, 1935).
urn:lsid:zoobank.org:pub:6B986EF3-AA5C-4484-8A13-4ED79FE16808
16
Brandão, Gilda Vilela. "O efêmero e o fait divers na crônica de João do Rio". Aletria: Revista de Estudos de Literatura 29, nr 2 (28.06.2019): 103–18. http://dx.doi.org/10.17851/2317-2096.29.2.103-118.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Este artigo examina a posição de João do Rio (1881-1921) a partir da visão que ele próprio tinha de seu ofício e de sua época. Baseada em crônicas extraídas dos volumes Cinematógrafo: (crônicas cariocas) (1909), Vida vertiginosa (1911), Psicologia urbana (1911), As religiões no Rio (1951) e A alma encantadora das ruas (1952), mostro que – em meio a uma configuração urbana polarizada entre o utopos e o distopos –, João do Rio, na tentativa de apreender esses loci polarizados, aciona dois modos de apresentação inovadores: o efêmero (Baudelaire, 1988) e o fait divers (Barthes, 1970). Para definir o gênero crônica, parto de Gilberto Amado (1956), Luiz Edmundo (1958) e Antonio Candido (1992). As considerações de Florestan Fernandes (1960), Afonso Arinos de Melo Franco (1973) e Nicolau Sevcenko (1983) são essenciais para o entendimento do contexto histórico da época.
17
BOROVEC, ROMAN, i HÉLÈNE PERRIN. "Systematic position of Ascopus Marshall, Oreosecus Marshall, Perarogula Hoffmann and Rhadinocopes Hustache (Coleoptera: Curculionidae: Entiminae) with description of a new species of Ascopus from Guinea". Zootaxa 4668, nr 2 (10.09.2019): 245–57. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.4668.2.5.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Type material of the described species of Ascopus Marshall, 1951, Oreosecus Marshall, 1950, Perarogula Hoffmann, 1963 and Rhadinocopes Hustache, 1931 was examined and their taxonomic status is discussed. Oreosecus Marshall, 1950 and Rhadinocopes Hustache, 1931 are proposed as junior synonyms of Tapinomorphus Hartmann, 1904, Perarogula Hoffmann, 1963 is proposed as a junior synonym of Ascopus Marshall, 1951. Rhadinocopes curvipes Hustache, 1931, R. echinatus Marshall, 1951 and Perarogula lamottei Hoffmann, 1963 are transferred as valid species to the genus Ascopus, Rhadinocopes alticola Hustache, 1939, R. orientalis Hustache, 1931 and Oreosecus porculus Marshall, 1950 are transferred as valid species to the genus Tapinomorphus. Lectotypes of Rhadinocopes orientalis Hustache, 1931 and Rhadinocopes alticola Hustache, 1939 are designated. Ascopus girardi sp. nov. from Guinea, Mt. Nimba, is described and compared with all other species of the genus. Male and female genitalia of Ascopus are described and illustrated for the first time. A key to Ascopus species is presented.
18
Armaoğlu, Fahir. "(Amerikan Belgeleri ile) Orta Doğu Komutanlığı'ndan Bağdat Paktı'na 1951 - 1955". Belleten 59, nr 224 (1.04.1995): 189–236. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1995.189.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
1950-1960 arasında, Türk dış politikasında üç önemli gelişme olmuştur. Birincisi, 1952 Şubatı'nda Türkiye'nin NATO'ya üye olması; ikincisi, 1954- 1959 arasında, NATO'nun, Türkiye ve Yunanistan'dan meydana gelen güneydoğu kanadını tahrip edip etkilerini günümüze kadar uzatan Kıbrıs Sorunu ve üçüncüsü de, 1955 Şubatı'nda imzalanan Bağdat Paktı ve bunu meydana getiren gelişmelerdir.
19
Śliwa, Agnieszka. "Wizerunek kobiety w prowincjonalnej prasie fachowej w okresie PRL-u na przykładzie czasopisma „Walczymy o Stal” w latach 1951–1956". Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych, nr 2(9) (2020): 54–69. http://dx.doi.org/10.15290/cnisk.2020.02.09.04.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Tematem artykułu jest wizerunek kobiety na łamach prasy zakładowej „Walczymy o Stal” w okresie PRL w latach 1951–1956. Autorka poddała analizie prasoznawczej periodyk „Walczymy o Stal” za lata 1953–1956. W artykule przyjęto odmienne ramy czasowe (1951–1956), gdyż zebrany materiał pozwolił autorce szerzej zbadać temat kobiet na łamach prasy zakładowej. Przeprowadzona analiza wykazała, że w latach 50. XX w. kształtował się wzorzec kobiety przodownicy pracy, przekraczającej normy, biorącej udział we współzawodnictwie na rzecz partii i zakładu.
20
Barry, Carolina. "Girls from Argentine provinces: notes about the inclusion and representation of women in constitutional legislatures and conventions between 1951 and 1955". Quinto Sol 25, nr 1 (1.01.2021): 1–27. http://dx.doi.org/10.19137/qs.v25i1.4163.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
This article analyzes the numbers of women elected to hold positions in the provincial legislatures and the constitutional conventions of three new provinces since the first election in which they voted until the fall of the Juan Domingo Perón government. The elections of 1951, 1953, 1954 and 1955 are examined. At the same time, the figures obtained in these elections are compared with the national ones and those stipulated years later with the Quota and Gender Parity law.
21
Meira, Danjone Regina. "“Mito” e “Poesia” a partir de Tillich e Heidegger." Correlatio 17, nr 2 (30.01.2019): 149. http://dx.doi.org/10.15603/1677-2644/correlatio.v17n2p149-178.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Esta pesquisa busca apresentar a interface mito e “Poesia” em sua relação fundamental com a situação humana, a partir do pensamento de Paul Tillich e Martin Heidegger. Para tanto, propomos um diálogo entre a teologia da cultura de Tillich (1886-1965) e a filosofia de Heidegger (1889-1976). Nesse sentido, nós nos voltamos, especialmente, para as obras “Teologia Sistemática” (1951–63), “Dinâmica da Fé” (1957) e “Teologia da cultura” (1959) de Tillich. Assim como, para as obras “Ser e Tempo” (1927), “Hölderlin e a essência da poesia” (1936), “A coisa” (1950), “Poeticamente o homem habita” (1951) e “O que significa pensar? (1951-1952) de Heidegger. Instauramos aqui, uma análise do problema da existência humana e sua relação primordial com a questão da linguagem. Nessa perspectiva, se destacam a interface mito, religião e linguagem na ontologia de Tillich. Bem como, se enfatizam a relação mito, “Poesia” e existência no pensamento de Heidegger. Assim, a questão da existência e da linguagem são relevantes tanto para a ontologia de Tillich quanto para a ontologia de Heidegger. Por isso, consideramos relevante desenvolvermos um diálogo.
22
BORGES, ZULEICA M., i MARCIA S. COURI. "Revision of Toxomerus Macquart, 1855 (Diptera: Syrphidae) from Brazil with synonymic notes, identification key to the species and description of three new species". Zootaxa 2179, nr 1 (6.08.2009): 1–72. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.2179.1.1.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Toxomerus Macquart (Diptera: Syrphidae) species from Brazil are revised, including the examination of most of the types. Thirty six species are confirmed. Twenty seven are synonymized: T. dispar (Fabricius, 1794) [=T. vicinus (Macquart, 1846), T. tridentatus (Rondani, 1868) T. annulifer (Bigot, 1884), T. ruficaudatus (Bigot 1884), & T. triangulatus (Hull, 1942)], T. duplicatus (Wiedemann, 1830) [=T. vatius (Walker, 1852), T. gemini (Hull, 1941), T. arcturus (Hull, 1943), T. bipunctatus (Hull, 1943)], Syrphus basalis Walker, 1837 [=T. portius (Walker, 1852), T. rhea (Hull, 1949), T. harlequinus (Hull, 1951)], T. pictus (Macquart, 1842) [=T. jaguarinus (Bigot, 1884), T. maculatus (Bigot, 1884)], T. pulchellus (Macquart, 1846) [=T. punctatus Sack, 1921], T. virgulatus (Schiner, 1868) [=T. confusus (Schiner, 1868)], T. laenas (Walker, 1852) [=T. barbulus (Walker, 1852), T. nitidiventris (Curran, 1930), T. vitreus (Hull, 1941)], T. norma (Curran, 1930) [=T. mulio (Hull, 1941)], T. productus (Curran, 1930) [=T. triradiatus (Hull, 1942), T. camilla (Hull, 1951), T. cyrillus (Hull, 1951), T. vanessa (Hull, 1951)], T. watsoni (Curran, 1930) [=T. lanei (Hull, 1942)], T. steatogaster (Hull, 1941) [=T. steatornis (Hull, 1943)], T. idalius (Hull, 1951) [=T. eurydice (Hull, 1951)]. Two new combinations are presented: Mesogramma apegiensis Harbach, 1974 (=Toxomerus apegiensis) and Syphus basalis Walker, 1837 (= Toxomerus basalis); six new records for Brazil are included: T. difficilis (Curran, 1930), T. idalius (Hull, 1951), T. productus (Curran, 1930), T. purus (Curran, 1930), T. sylvaticus (Hull, 1943) and T. undecimpunctatus (Enderlein, 1938). Three new species are described: Toxomerus mosaicus, Toxomerus papaveroi and Toxomerus paraduplicatus.
23
Göllner-Scheiding, Ursula. "Revision der afrikanischen Arten der Gattung Lasiacantha Stal, 1873 (Heteroptera: Tingidae: Tinginae: Tingini)." Beiträge zur Entomologie = Contributions to Entomology 55, nr 2 (27.12.2005): 363–86. http://dx.doi.org/10.21248/contrib.entomol.55.2.363-386.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Die afrikanischen Arten der Gattung Lasiacantha werden überprüft. Bisher sind 19 Arten bekannt, darunter drei neue Arten: barbarae aus der Republik Südafrika, lata aus Namibia und pennyi aus Madagaskar. Vier Arten werden als Synonyma eingeordnet: flavicornis Linnavuori, 1977 = absimilis Drake, 1951, kamanyabensis Duarte-Rodrigues, 1987 = Cysteochila theroni Duarte-Rodrigues, 1990, kin Schouteden, 1955 = comantis Drake, 1953 and yebo Schouteden, 1955 = horvathi Drake, 1951. Als neue Wirtspflanzen konnten festgestellt werden Barleria angustifolia für lata, Blepharis mitrata für turneri und Monechma genistifolium für kamanyabensis.Nomenklatorische Handlungentheroni Duarte-Rodrigues, 1990 (Cysteochila), syn. n. of Lasiacantha kamanyabensis Duarte-Rodrigues, 1987barbarae Göllner-Scheiding, 2005 (Lasiacantha), spec. n.flavicornis Linnavuori, 1977 (Lasiacantha), syn. n. of Lasiacantha absimilis Drake, 1951kin Schouteden, 1955 (Lasiacantha), syn. n. of Lasiacantha comantis Drake, 1953lata Göllner-Scheiding, 2005 (Lasiacantha), spec. n.pennyi Göllner-Scheiding, 2005 (Lasiacantha), spec. n.yebo Schouteden, 1955 (Lasiacantha), syn. n. of Lasiacantha horvathi Drake, 1951
24
Green, A. Richard, Jeffrey K. Aronson i Peter M. Haddad. "Examining the ‘psychopharmacology revolution’ (1950–1980) through the advertising of psychoactive drugs in the British Medical Journal". Journal of Psychopharmacology 32, nr 10 (25.09.2018): 1056–66. http://dx.doi.org/10.1177/0269881118796810.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Background: Many modern pharmaceutical products were launched during 1950–1980, as reflected in advertisements in the British Medical Journal ( BMJ). One of the first therapeutic areas to benefit from novel effective medications was psychiatry. Methods: We examined BMJ advertising material between 1950 and 1980, including every other issue over six-month periods (October–March) in 1950/1951, 1955/1956, 1957/1958, 1960/1961, 1962/1963, 1965/1966, 1967/1968, 1970/1971, 1972/1973, 1975/1976, 1980/1981. We recorded numbers of adverts for all pharmaceutical products and for psychiatric drugs; we also recorded trade names, generic names and marketing company. Results: Advertising in BMJ peaked in the 1960s and declined markedly in the 1970s. Adverts for psychiatric drugs as a percentage of total pharmaceutical product advertising was broadly similar during 1955–1980, but with peaks in 1960/1961, 1970/1971 and 1975/1976, reflecting the entry of several novel compounds into the market. The peak marketing of antipsychotic drugs, sedatives and anxiolytic drugs was in 1960 and of antidepressants 1970. The time course of the rise of tricyclics and the switch from barbiturates to benzodiazepines can be seen. Drugs for psychiatry rose from ninth (1955/1956) to fourth (1975/1976) in terms of the number of products in the top 10 therapeutic areas. There is no evidence that they were advertised more aggressively (number of adverts/number of products). Conclusions: The birth of modern psychopharmacology is reflected in th e advertising of psychiatric drugs in BMJ. Many drugs currently used, or their closely related successors, were launched in the early to mid-1960s. This rise in modern pharmaceuticals preceded several other major therapeutic areas.
25
Graham, David. "Female employment and infant mortality: some evidence from British towns, 1911, 1931 and 1951". Continuity and Change 9, nr 2 (sierpień 1994): 313–46. http://dx.doi.org/10.1017/s0268416000002307.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
A la fin du XIXe siècle et encore au début du XXe siècle, on rencontre l'opinion que le travail des femmes est nuisible à la survie des enfants. Une serie de données concernant 51 villes britanniques pour les années 1911, 1931 et 1951 permet, par une analyse factorielle à deux ou plusieurs variables, d'étudier de près le lien hypothétique formulé ci-dessus. II ressort qu'il existe une forte corrélation positive entre travail féminin et mortalité infantile dans les années 1911 et 1951 et une corrélation encore positive mais beaucoup plus faible en 1931, alors que les autres variables telles que la mortalité génerate, la fécondité et le niveau social s'avérent jouer un rôle majeur dans ce domaine.
26
Exner, Richard, Thomas Mann i Inge Jens. "Tagebücher 1951-1952". World Literature Today 69, nr 1 (1995): 134. http://dx.doi.org/10.2307/40150949.
Pełny tekst źródła
27
Barral, Manuela. "Victoria Ocampo, lectora de diarios póstumos: lecciones y reflexiones sobre la posteridad". Catedral Tomada. Revista de Crítica Literaria Latinoamericana 11, nr 20 (26.07.2023): 158–84. http://dx.doi.org/10.5195/ct/2023.588.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
En 1953, en Londres, se publica de forma póstuma A Writer’s Diary de Virginia Woolf, editado por su esposo Leonard Woolf. Victoria Ocampo lo lee en enero de 1954, y escribe impulsiva y velozmente Virginia Woolf en su diario, que fecha en marzo de 1954, y que su editorial Sur publica en junio de 1954. En esta lectura urgida, manifiesta sus dudas sobre aquello que Leonard no incluyó en esta versión del “diario expurgado” y advierte sobre la problemática del manejo de los papeles privados de una escritora in absentia. No es el primer diario póstumo que lee: en 1951 ya había leído Et Nunc Manet in te sivi de Journal Intime (1951) de André Gide y se había ocupado de traducir The Mint (1955) de T.E. Lawrence. De cada uno de ellos, Ocampo aprende algo sobre la posibilidad de, acaso, controlar su posteridad. Precisamente, ella empieza a escribir su Autobiografía a principios de los años cincuenta y por ese entonces comunica que será, por decisión autoral, una publicación póstuma. Este trabajo indaga cómo Ocampo reflexiona acerca de las condiciones de publicación de su Autobiografía al conocer cómo ha sido la edición de diarios de escritores después de su muerte.
28
Mikó, Irén, i István Furka. "Történeti adatok a „Sebészeti anatómia és műtéttan” tantárgy oktatásának kezdetéről a debreceni intézet megalakulása idején •". Magyar Sebészet 76, nr 2 (2.06.2023): 76–81. http://dx.doi.org/10.1556/1046.2023.20003.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
ÖsszefoglalásMagyarországon 1951. december 1-én alakultak meg a Tájanatómiai és Műtéttani Intézetek. a „Sebészeti anatómia, műtéttan” tantárgy oktatására. Az 1951/1952-es tanévben csak a II. félévben tartottak emelt óraszámban előadásokat a hallgatóknak, gyakorlati lehetőség még nem volt az intézetek strukturális szerveződése miatt. A tantárgy tényleges oktatása az 1952/1953-as tanévben indult el a negyedik évfolyam (8–9. szemeszter) számára heti 1 óra előadás és 2 óra gyakorlat formájában, félévente összesen 40 órában. A második félévben szigorlat zárta a tantárgyat. A debreceni intézet vonatkozásában korabeli dokumentumok alapján mutatják be a szerzők a tantárgy oktatásának indulását.
29
Kędzior, Krzysztof, i Cezary Rzymkowski. "Professor Jan Oderfeld (1908-2010). A Tribute on the Occasion of Unveiling the Commemorative Plaque at Warsaw University of Technology". Archive of Mechanical Engineering 62, nr 3 (1.09.2015): 307–14. http://dx.doi.org/10.1515/meceng-2015-0017.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Streszczenie Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej (1930), współtwórca pierwszych w Polsce działających modeli silników odrzutowych: turbinowego (1931) oraz pulsacyjnego (1933). Od 1932 r. pracował w Wytwórni Silników Skoda - PZL, gdzie współuczestniczył w projektowaniu, budowie i badaniu nowoczesnego lotniczego silnika rzędowego. W latach 1937-1939 wykładał przedmiot Silniki Lotnicze w Warszawskiej Szkole Podchorążych Lotnictwa. Po wojnie początkowo wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda, a następnie od roku 1949 na Politechnice Warszawskiej, gdzie od roku 1955 do emerytury w 1978 r. był kierownikiem Katedry Teorii Maszyn i Mechanizmów a 19 lutego 2008 r., z okazji setnej rocznicy urodzin, został uhonorowany tytułem Doktora honoris causa. Był twórcą polskiej szkoły TMM i współzałożycielem (1969) Międzynarodowej Federacji Teorii Maszyn i Mechanizmów. W latach 1945-1951 pracował także w Polskim Komitecie Normalizacyjnym, gdzie był twórcą polskiego systemu norm i promotorem statystycznej kontroli jakości wyrobów w przemyśle - w tej dziedzinie doktoryzował się w 1951 r. W latach 1951-1974 działał też w PAN, gdzie prowadził grupę zastosowań matematyki. Był inicjatorem utworzenia w 1954 r. i współredaktorem kwartalnika Archiwum Budowy Maszyn (obecnie: Archive of Mechanical Engineering). Był aktywnym członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, w tym inicjatorem i aktywnym współorganizatorem Olimpiad Wiedzy Technicznej dla uzdolnionych technicznie licealistów.
30
Klibavičius, Darius. "Stiliaus problema Ludwigo Wittgensteino filosofijoje". Literatūra 51, nr 4 (1.01.2009): 39. http://dx.doi.org/10.15388/litera.2009.4.7746.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Straipsnyje nagrinėjama Ludwigo Wittgensteino (1889–1951) filosofijos stilistika paties autoriaus paskelbtuose veikaluose Tractatus Logico-Philosophicus (1921), Filosofiniai tyrinėjimai (Philosophischen Untersuchungen, 1953) ir pomirtiniame pastabų rinkinyje Kultūra ir vertybė (Culture and Value, 1980)
31
Sturm, Erdmann. "Paul Tillich: Der Mut zum Sein". International Yearbook for Tillich Research 13, nr 1 (1.12.2018): 259–84. http://dx.doi.org/10.1515/iytr-2018-261.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Abstract When he visited Germany 1951, Paul Tillich gave two different lectures on “Der Mut zum Sein” in which he summarized his Terry Lectures from 1950 on “The Courage to Be”. If we compare his Terry Lectures and his German lectures with his later published book “The Courage to Be” from 1952, we can find out some remarkable differences in terminology and content. Both lectures on “Der Mut zum Sein” from 1951 are published here for the first time.
32
Rakar, Atilij. "L'ultima parte del Canzoniere Sabiano". Acta Neophilologica 18 (12.01.2017): 49–68. http://dx.doi.org/10.4312/an.18.0.49-68.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
L'ultima parte del Canzoniere di Umberto Saba comprende nell'edizione definitiva le raccolte:Parole (1933-1934)Ultime case (1935-1943)1944VarieMediterraneeUccelli (1948)Quasi un racconto (1951)Sei poesie della vecchiaia (1953-1954)Epigrafe (1947-1958)
33
Rakar, Atilij. "L'ultima parte del Canzoniere Sabiano". Acta Neophilologica 18 (12.01.2017): 49–68. http://dx.doi.org/10.4312/an.18.1.49-68.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
L'ultima parte del Canzoniere di Umberto Saba comprende nell'edizione definitiva le raccolte:Parole (1933-1934)Ultime case (1935-1943)1944VarieMediterraneeUccelli (1948)Quasi un racconto (1951)Sei poesie della vecchiaia (1953-1954)Epigrafe (1947-1958)
34
Andreev, Alexandr Alexeevich, i Anton Ostroushko. "Russian surgeon and public figure, Academician Nikolai Nikolaevich BLOKHIN (to the 105th anniversary of birthday)". Vestnik of Experimental and Clinical Surgery 10, nr 1 (8.08.2017): 88. http://dx.doi.org/10.18499/2070-478x-2017-10-1-87.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
N. Blokhin was born in 1912 in the town of Lukoyanov in the Nizhny Novgorod region now. In 1934 he graduated from the Gorky medical Institute. From 1934 to 1937 – postgraduate, 1937 assistant Professor of the Gorky medical Institute. From 1941 to 1946 – the leading surgeon of evacuation hospitals. From 1946 to 1947, head of the clinic of the Gorky research Institute of reconstructive surgery, traumatology and orthopedics. From 1948 to 1951, Director of the Institute of reconstructive surgery, traumatology and orthopedics, Ministry of health of the RSFSR, and then from 1951 to 1952 – Director of the Gorky medical Institute. S. M. Kirov. At the same time from 1948 to 1950 – Professor, Department of surgery, University hospital and from 1950 to 1951 – head of the Department of General surgery of the Gorky medical Institute. S. M. Kirov. Since 1952 Director of the Institute of experimental pathology and therapy of the USSR Academy of medical Sciences. In 1953 N. N. Blokhin was elected a corresponding member, and in 1960 a full member, 1960-1968 from 1977 to 1987 and was the President of the USSR AMS. In 1966 N. N. Blokhin was elected President, since 1970, former President, since 1974 – life member of the Council of the International anticancer Union. Since 1975, academician N. N. Blokhin was Director of the all-Union oncological scientific center, Academy of medical Sciences of the USSR (now the Russian oncological scientific center named. N. N. Blokhin of the RAMS). In 1979 he was elected academician of the USSR. From March 1988 — honorary Director of the Russian oncological scientific center, Academy of medical Sciences of the USSR, since 1991 — the adviser of the Presidium of the USSR AMS. He died on 16 may 1993 in Moscow.
Blokhin – President of RAMS, academician of (1960) and the Academy of Sciences of the USSR (1979), RAS (1991), Honored scientist of the RSFSR (1975), Chairman of the Committee on international Lenin prize, President of the society "USSR – USA", honorary member of several foreign academies of Sciences and scientific societies, honorary citizen of the city of Gorky (1983), and Texas (1970), Hero of Socialist labor (1972), laureate of the State prize of the USSR (1982) and the prize of the Presidium of the Academy of medical Sciences of the USSR (1956), awarded with orders of red Star (1942), the Lenin (1961, 1962, 1972, 1982), the red banner of Labour (1969), the October revolution (1987), was a Deputy of the Supreme Soviet of the seven convocations, a delegate to three congresses of the CPSU. Academician N. N. Blokhin is the author of over 300 scientific papers and several monographs. Under his leadership, has trained more than 60 doctors and candidates of Sciences.
The name of academician N. N. Rated Blokhin Russian cancer research center RAMS (1993), Diveevsky district Central hospital. A memorial plaque with his name was set on the buildings of the Nizhny Novgorod state medical Academy and Nizhny Novgorod scientific research Institute of traumatology and orthopedics.
35
Aparecida Alves Silva, Maria, i Kênia Guimarães Furquim Camargo. "DIÁLOGOS ENTRE EDUCAÇÃO E POLÍTICA: O Ensino Primário nas mensagens dos Governadores de Goiás. (1946-1961)". Itinerarius Reflectionis 13, nr 1 (23.03.2017): 1. http://dx.doi.org/10.5216/rir.v13i1.38693.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
O presente estudo tem como objetivo principal analisar a organização e estrutura do ensino primário, no período de 1946 a 1961, a partir das mensagens dos governadores goianos. Trata-se de uma pesquisa qualitativa, de cunho documental, tendo como fontes primárias as mensagens apresentadas pelos governadores do Estado de Goiás à Assembléia Legislativa e a legislação educacional produzida no período em apreço. Tais mensagens, que se encontram catalogadas no Arquivo Público do Estado de Goiás e constituem objeto dessa pesquisa, são em número de cinco, destacando o governo de Jerônimo Coimbra (1947-1950), Pedro Ludovico (1951-1954), José Ludovico (1955-1959), José Feliciano (1959-1961) e Mauro Borges (1961-1964).
36
Godłowski, Kazimierz. "Jakuszowice — a multi-period settlement in southern Poland". Antiquity 65, nr 248 (wrzesień 1991): 662–75. http://dx.doi.org/10.1017/s0003598x00080297.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
The village of Jakuszowice (Kielce Voivodship, Kazimie za Wielka Commune) lies some 50 km northeast of Cracow on a loess upland situated on the left bank of the river Nidzica, tributary of the Vistula. In 1911, during sand extraction, an extremely rich burial was discovered. It contained the bones of a young man and a horse as well as a long sword and several bronze, silver and gold objects (Åberg 1936; Lászlo 1951; Harmatta 1951; Werner 1956; Nosek 1959). The grave is dated to the first half of the 5th century AD, probably before 430 on the basis of artefacts made in the Soesdala-Untersiebenbrunn style. The grave goods show clear affinities with many other ‘chieftain's graves’ which occur in an area stretching from the western part of the Eurasian steppe to western Europe – most densely in the Carpathian Basin, where they are associated with the period of Hunnic domination (Werner 1956: 82–95, map 8). Most noteworthy in this context is the gold-foil covered model of a Central Asiatic reflex bow, considered by certain scholars to be a symbol of authority (Harmatta 1951; Lászlo 1951).
37
Street, Ross. "Gregory Maxwell Kelly 1930 - 2007". Historical Records of Australian Science 21, nr 2 (2010): 237. http://dx.doi.org/10.1071/hr10007.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Gregory Maxwell (?Max') Kelly (1930?2007) was educated at the University of Sydney (BSc 1951 with First Class Honours, University Medal for Mathematics, Barker Prize, and James King of Irrawang Travelling Scholarship) and the University of Cambridge (BA 1953 with First Class Honours and two Wright's Prizes; Rayleigh Prize, 1955; PhD 1957). He returned to Australia as Lecturer in Pure Mathematics at the University of Sydney in 1957, became Senior Lecturer in 1961 and Reader in 1965. He was appointed Professor of Pure Mathematics first at the University of New South Wales in 1967 then at the University of Sydney in 1973, becoming Professor Emeritus in 1994. He introduced the mathematical discipline of category theory to Australia and continued active and influential research in the subject until the day of his death.
38
Pagett, Richard M. "Some Observations Upon the Distribution of Strontium in Four Species of Ophiuroids – Ophiocomina Nigra (Abildgaard), Ophiura Albida (Forbes), Ophiothrix Suensoni (Lütken) and Ophioderma Cinereum (Müller and Troschel)". Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom 65, nr 2 (maj 1985): 293–303. http://dx.doi.org/10.1017/s0025315400050414.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Strontium was shown to occur in marine organisms in the early part of the nineteenth century (Moretti, 1813; Vogel, 1914). However, since early detection methods have relied upon chemical separation, accurate quantitative determination of small amounts of strontium, has presented many difficulties due to the chemical similarity of strontium and calcium. During the last 30 years a number of relatively sensitive methods have been developed (Smales, 1951; Thompson & Chow, 1955; Bowen, 1956; Hummel & Smales, 1956; Odum, 1957b; Sugawara & Kawasaki, 1958; Culkin & Cox, 1966; Riley & Segar, 1970; Gibbs & Bryan, 1972). Towards the beginning of this period, Vinogradov (1953) made an extensive review of the chemical data on the marine biota. Due to the limitations mentioned above there was relatively little information available on the occurrence of strontium.
39
Frank, Suzanne. "John Voelcker: redefining his place in Team 10 and post-war British architectural culture". Architectural Research Quarterly 16, nr 1 (marzec 2012): 59–73. http://dx.doi.org/10.1017/s1359135512000292.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
The British architect John Voelcker (1927–72) was a founding member of the small international, avantgarde group, Team 10 (1953–81), an outgrowth of the Congrès Internationaux d'Architecture Moderne (CIAM). Voelcker was one of six authors of the document, ‘Doorn Manifesto’, a ‘Statement on Habitat’ that emphasised ‘vital human associations’. The Manifesto appeared in 1954, one year after Voelcker exhibited the ‘Zone’, his Architectural Association senior thesis and one of the first acknowledged Team 10 efforts, in Aix-en-Provence at the ninth CIAM meeting (1953). The Zone (on which he collaborated with Pat Crooke and Andrew Derbyshire between 1951 and 1952), as well as a north London dwelling that he designed for Humphrey Lyttelton (1957–58), and his contribution to agricultural vernacular building projects in Kent, are prototypical examples of Team 10's work. Voelcker's distance from the large-scale, analytical rationalism of CIAM and his interest in a socialminded vernacular aligned him with Team 10. Voelcker eventually published three articles on Team 10: the most notable one in Arena (1965), as well as another in Architects' Year Book (1957) and a third in Carré bleu (February 1960). These situate him plausibly as a historian of the group. In one of these essays Voelcker advocates an ‘open aesthetic’ that is not clearly defined, but that implicitly calls on architects to avoid imposing pre-ordained symbols and to include references to the past in their designs without, however, being rigidly imitative, as was the case, he argues, with the deleterious medieval features of Milan's Torre Velasca (1957) designed by BBPR.
40
Inô, Danielly Vieira. "A (SUPOSTA) FALTA DE LEITURA DOS CAMPINENSES: UM DISCURSO NADA NOVO". Revista Leia Escola 19 (6.06.2019): 22–42. http://dx.doi.org/10.35572/rle.v19i0.1428.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
No presente artigo, pretendemos desenvolver uma reflexão sobre a existência ou não de leitores na cidade de Campina Grande-PB. Para discutir razoavelmente este tema, é essencial pensarmos sobre questões como: quem lê? O que lê? Como lê? E onde lê? O caminho escolhido para contribuirmos com as discussões em torno do tema foi o de relacionar essas perguntas a um espaço público de leitura, que existe na cidade de Campina Grande-PB desde 1938: a sua Biblioteca Púbica Municipal.Mas, dentro desse terreno movediço que são as práticas de leitura, especialmente aquelas realizadas em bibliotecas, pretendemos fazer um recorte que nos levará à Campina Grande dos anos 1950 e ao que se dizia nos jornais sobre o assunto. Mais especificamente, retomaremos textos que circularam nos jornais O Momento (setembro/1950), Jornal Formação (outubro/1951 e outubro/1953), O Globo (julho/1952 e agosto/1952), Jornal do Estudante (agosto/1953), e que se dedicaram a discutir se e o que se lia na cidade, sobretudo em sua Biblioteca Pública Municipal. Serão analisados ao todo 06 (seis) textos, com o objetivo de verificar que concepções de leitura e leitores estavam subjacentes a eles, ao mencionarem as práticas desenvolvidas naquele espaço.
41
Gijon, Pablo Rubio. "Mercado negro (Kurt Land, 1953): cine policial, propaganda estatal y ambigüedad moral". Dirāsāt Hispānicas: Revista Tunecina de Estudios Hispánicos, nr 9 (21.12.2023): 193–203. http://dx.doi.org/10.4314/dirhisp.vi9.11.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Este ensayo tiene como propósito analizar Mercado negro (Kurt Land, 1953), filme policial argentino que no solamente preconiza determinadas instituciones esta- tales como la Gendarmería Nacional y la Policía Federal, sino que también alude a las políticas sociales implementadas por el gobierno peronista. Estos mensajes, que invaden la trama argumental de la película, dejan constancia de las reformas y logros conseguidos o proyectados por los dos planes quinquenales de 1947-1951 y 1952- 1955. No obstante esto, mediante un ex- haustivo análisis es posible atisbar peque- ñas zonas de ambigüedad que el género policial, desde sus mismos planteamientos constitutivos y su supuesta rigidez ideológica en un contexto político como el pero- nista, puede llegar a conceder. Es decir, a pesar de poseer una función propagandística, Mercado negro podría también prestarse a una lectura desde la disconformidad ideológica por medio de la audacia que exhibe al presentar de un modo alternante el lado más humano del delincuente.
English title: Mercado negro (Kurt Land, 1953): Crime Cinema, State Propaganda and Moral Ambiguity
This essay aims to analyze Mercado negro (Kurt Land, 1953), an Argentine crime film that not only praises certain State institutions such as the Argentine National Gendarmerie and the Federal Police, but also alludes to the social policies implemented by the Peronist government. These messages invade the film’s plot in order to leave proof of the reforms and achievements obtained or projected by the two Peronist five-year plans of 1947-1951 and 1952-1955. However, by means of a thorough analysis it is possible to glimpse small areas of ambiguity that this genre, from its own fundamental approaches and alleged ideological rigidity in a political context such as Peronism, can allow. That is to say, in spite of its propagandistic func- tion, Mercado negro may lend itself to an interpretation from the ideological noncon- formity through the audacity it displays as it presents alternatively the criminal’s most humane side.
42
E Silva, Márcio Douglas De Carvalho. "Os paus de arara: a migração de nordestinos na década de 1950, sob o olhar das fotorreportagens da revista O Cruzeiro". CLIO: Revista de Pesquisa Histórica 40, nr 2 (29.12.2022): 171. http://dx.doi.org/10.22264/clio.issn2525-5649.2022.40.2.9.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Com o desenvolvimento econômico da região Sul do Brasil, ainda na primeira metade do século XX, muitos brasileiros residentes em áreas caracterizadas pela estagnação econômica, forte presença do latifúndio e secas periódicas, como o Nordeste, deslocaram-se em direção aos grandes centros urbanos, sendo São Paulo um dos focos receptores de migrantes. Para chegar a esse Estado, era necessário percorrer centenas de quilômetros de estradas empoeiradas, utilizando caminhões como meio de transporte. O objetivo deste artigo é analisar a migração de nordestinos para o Sul no Brasil, na década de 1950, que tinha como meio de transporte os caminhões paus de arara. Como fonte utilizo sete fotorreportagens da revista O Cruzeiro, realizadas nos anos de 1951, 1952 e 1955.
43
Amarga, Ace Kevin S., Philip A. Alviola, Ireneo L. Lit, Jr. i Sheryl A. Yap. "Checklist of ectoparasitic arthropods among cave-dwelling bats from Marinduque Island, Philippines". Check List 13, nr 1 (5.01.2017): 2029. http://dx.doi.org/10.15560/13.1.2029.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
This paper constitutes the first ectoparasite faunal survey of bats for Marinduque Island, Philippines. From 1–12 June 2010, 150 bats belonging to 11 species were captured in 11 caves on the island. Each bat was sampled for ectoparasitic arthropods, and a total of 587 individuals representing 21 species, belonging to five families (Acari: Argasidae and Spinturnicidae; Diptera: Nycteribiidae and Streblidae; and Siphonaptera: Ischnopsyllidae) were collected. New host records (new host record) in the Philippines for Brachytarsina cucullata Jobling 1934, B. proxima Jobling 1951, B. werneri Jobling 1951, Raymondia pseudopagodarum Jobling 1951, Eucampsipoda philippinensis Ferris 1924, Nycteribia allotopa Speiser 1901, Nycteribia allotopoides Theodor 1963, Nycteribia parvuloides Theodor 1963, Ancystropus taprobanius (Turk 1950), and Carios batuensis Hirst 1929 were documented. A checklist of the ectoparasitic species known from the Philippines, their distribution, and bat host species is provided.
44
Setti Reckziegel, Ana Luiza. "As ações desencontradas da política ex- terna do Brasil frente à Argentina (1951- 1954)". Relaciones Internacionales 28, nr 56 (8.08.2019): 201–16. http://dx.doi.org/10.24215/23142766e062.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
O artigo aborda as ações dos agentes estatais brasileiros no que se refere às relações com Argentina, durante os governos de Getúlio Vargas (1951-1954) e Juan Domingo Perón (1950-1955). As duas abordagens disputaram a primazia na definição do viés da política externa: a presidencial, que encaminhava a aproximação com a vizinha Argentina, e a do Ministério das Relações Exteriores, permeada por tensões e divergências no nível intra diplomático. Para a compreensão desse cenário, uma variável de análise importante foi a política interna brasileira, na qual concorriam grupos tanto a favor quanto contra a aproximação bilateral. Outra variável de análise foi a influência dos Estados Unidos, que estiveram atentos a todas as negociações de integração, contrários que eram à formação de blocos regionais no âmbito do subsistema de poder americano.
45
Žilka, Tibor. "Násilná smrť v postkoloniálnej próze". Slavica Wratislaviensia 168 (18.04.2019): 337–48. http://dx.doi.org/10.19195/0137-1150.168.28.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Violent death in postcolonial proseIn the years 1953–1960 Rudolf Dobiáš was imprisoned for his anti-state activities for 7 years, most of which he spent in uranium mines in Jáchymov. Both his non-fiction and prosaic work are based on his personal experience and they also concern the executions of young people. He described in detail the sentencing of three graduates of a grammar school in Trenčín, who were given the death penalty and were executed in February 1951. At the Higher Military Court in Trenčín he discovered the writings of a lieutenant of the Czechoslovak People’s Army, Tomáš Chovan. He was sentenced by the State Court in Bratislava to the death penalty for treason and spying. He was executed in November 1951 at the age of 25. His farewell to his family is presented in the story Younger Brother Mladší brat, which is one of the best works of Dobiáš. Ľuboš Jurík also wrote a biographical novel entitled The Death of a Minister Smrť ministra. It is about the Slovak communist politician Vladimír Clementis 1902–1952, who was the Minister of Foreign Affairs in the years 1948–1950. Clementis was imprisoned in 1951 to face a fabricated accusation. He was given the death penalty too. Jurík’s novel is composed of an interview with a fictive figure — the advocate. Just before the execution, he talks to him about the whole life of the politician Clementis. In the spirit of Stalinism, it was his ex-party colleagues and friends who were behind the execution. Jurík wrote a book about Alexander Dubček as well, entitled A Year Longer Than a Century Rok dlhší ako storočie, in which he asks whether the end of the symbol of Prague Spring was violent or not. There is evidence that it could have been so. Gwałtowna śmierć w postkolonialnej prozieRudolf Dobiáš, skazany za działalność antypaństwową, lata 1953–1960 spędził w więzieniu, z czego większą część w kopalniach uranu w Jáchymowie. Swoje doświadczenia opisuje we wspomnieniach, a także w tekstach prozatorskich, w których pojawia się motyw egzekucji młodych ludzi. Dobiáš szczegółowo opisał skazanie na śmierć trzech absolwentów gimnazjum w Trenczynie i ich egzekucję w lutym 1951 roku. W Wyższym Sądzie Wojskowym w Trenczynie pojawiły się również akta porucznika Czechosłowackiej Armii Ludowej Tomáša Chovana, którego sąd w Bratysławie skazał na karę śmierci za zdradę państwa i szpiegostwo. W listopadzie 1951 roku w wieku 25 lat Chovan został stracony. Dobiáš opisał pożegnanie porucznika z rodziną przed śmiercią w opowiadaniu Młodszy brat Mladší brat, które można zaliczyć do jego najlepszych utworów. Z kolei Ľuboš Jurík jest autorem biograficznej powieści pod tytułem Śmierć ministra Smrť ministra o słowackim komunistycznym polityku Vladimirze Clementisie 1902–1952, który w latach 1948–1950 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych Czechosłowacji. Clementis w 1951 roku został uwięziony i podczas procesu pokazowego skazany na karę śmierci. Autor skonstruował powieść w sposób następujący: adwokat jako postać fikcyjna rozmawia z Clementisem tuż przed egzekucją i podczas tej rozmowy czytelnik poznaje całe życie słowackiego polityka. Co typowe dla czasów stalinizmu, duży udział w skazaniu polityka na śmierć mieli jego partyjni towarzysze i przyjaciele. Jurík opublikował również książkę o Aleksandrze Dubčeku Rok dłuższy niż wiek Rok dlhší ako storočie, w której pojawia się pytanie, czy śmierć Dubčeka — symbolu praskiej wiosny — też mogła być spowodowana przez osoby trzecie, ponieważ istnieją na to pewne dowody.
46
Faria, Thais Bento. "A expansão do ensino secundário no Paraná (1942-1961)". Resgate: Revista Interdisciplinar de Cultura 29 (22.12.2021): e021017. http://dx.doi.org/10.20396/resgate.v29i00.8663638.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
A expansão do ensino secundário no estado do Paraná (entre 1942 e 1961) é o objeto de análise deste escrito.No período em que Moysés Lupion (1947-1951 e 1956-1961) e Bento Munhoz da Rocha Neto (1951-1955) estiveram à frente da administração pública paranaense ocorreram a (re)ocupação do território e a criação de novos municípios, permeado pelo discurso de progresso e modernização. Esta pesquisa de cunho bibliográfico-documental analisa uma diversidade de documentos. Percebe-se o contraste do Paraná em relação às demais unidades federativas, pois em 1955 era o único que superava a quantidade de escolas particulares, oferecendo mais ensino secundário público e o fez em duas frentes de atuação: especialmente, com a criação de cursos ginasiais e a transformação de ginásios municipais em estaduais.
47
Nir, Roman. "The Activities of the Polish Catholic Caritas in Great Britain, Italy and Denmark 1956–1962". Studia Polonijne 41 (27.11.2020): 197–236. http://dx.doi.org/10.18290/sp2041-11.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Działalność polskiego Caritas katolickiego w Wielkiej Brytanii, Włoszech i Danii w latach 1956–1962
W 1945 r. ks. Rafał Gogoliński-Elston nawiązał kontakt z arcybiskupem krakowskim księciem Adamem Stefanem Sapiehą i krajową konferencją NCWC w celu niesienia pomocy przez NCWC Polakom w kraju za pośrednictwem Caritas w Polsce. W latach 1946–1948 z magazynów NCWC w Wielkiej Brytanii wysłano do Polski lekarstwa, odzież, żywność o wartości 80 000 dolarów. Do Polski wysłano sześć ciężarówek z darami dla Caritasu, domy dziecka otrzymały koce, pościel, sprzęt kuchenny, artykuły piśmiennicze i biurowe, takie jak papier, ołówki, tusz i maszyny do pisania.W latach 1950–1951 dostarczono do Polski 80 pudeł z lekarstwami i sprzętem medycznym o wartości ponad 10 000 dolarów. W 1952 r. ks. R. Gogoliński-Elston założył w Wielkiej Brytanii polski oddział Caritas. W latach 1952–1957 oddział ten wysłał do Polski 4000 paczek żywnościowych CARE za sumę 40 000 dolarów, 6000 paczek żywnościowych z Departamentu Rolnictwa USA na kwotę 30 000 dolarów. W latach 1950–1960 polska Caritas wsparła paczkami świątecznymi polskich księży, którzy znaleźli się w trudnych warunkach finansowych. Każdego roku w okresie Bożego Narodzenia wysyłano ponad 100 paczek o łącznej wartości ponad 4000 dolarów. Caritas pomagała dzieciom i młodzieży w polskich szkołach katolickich w Wielkiej Brytanii, udzielając także stypendiów uczniom. Sfinansowała 106 obozów letnich dla 2650 dzieci. W listopadzie 1956 r. ks. Gogoliński-Elston założył oddziały polskiej Caritas w Danii i Szwecji. Dania otrzymała środki finansowe na dwie szkoły dla dzieci polskich, 3 ośrodki polonijne, 6 mobilnych bibliotek polskich, na teatr młodzieżowy, a także na działalność polskiego księdza (łącznie 4780 dolarów). Szwecja otrzymała pieniądze na dofinansowanie jedenastu polskich szkół sobotnich, sześciu obwoźnych bibliotek z polskimi książkami, jednego klubu młodzieżowego (łącznie 3890 dolarów).
48
Black, Amy, i Stephen Brooke. "The Labour Party, Women, and the Problem of Gender, 1951–1966". Journal of British Studies 36, nr 4 (październik 1997): 419–52. http://dx.doi.org/10.1086/386144.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
Following the 1966 General Election, the Labour Party's Home Policy Committee observed that the party had, “for the first time, obtained a majority of the female vote” and remarked, “it would be very satisfactory if we could retain it.” Two years later, the Report of the Committee of Enquiry into Party Organisation emphasized the “imperative that the Party concerns itself with how to win much more support among women.” These comments not only betrayed a serious weakness in Labour's electoral support between 1951 and 1966 but also acknowledged an important lacuna in its broader political outlook.Given the party's electoral difficulties in the period after 1951, the first concern was particularly apposite. Beatrix Campbell, Nicky Hart, and Ina Zweiniger-Bargielowska have underlined the importance of this gender gap favoring the Conservatives after 1950 (see fig. 1). In the elections of 1951 and 1955, for example, Labour's vote among women lagged twelve and thirteen percentage points behind that of the Conservatives. Only in two elections between 1945 and 1970 did Labour enjoy leads among female voters, and these were much less substantial than those held by the Conservatives in 1951, 1955, 1959, and 1964. In rough numerical terms, this difference was potentially very significant. In 1951, for instance, women made up approximately 51.9 percent of the population of England, Scotland, and Wales and roughly 53.8 percent of those of voting age. With an electorate of 28.5 million, this meant a possible political advantage for the Conservatives of 1.2 million votes in an electoral contest where there were only .2 million votes between the two parties.
49
Huang, Jian-Guo, Jacques Tardif, Bernhard Denneler, Yves Bergeron i Frank Berninger. "Tree-ring evidence extends the historic northern range limit of severe defoliation by insects in the aspen stands of western Quebec, Canada". Canadian Journal of Forest Research 38, nr 9 (wrzesień 2008): 2535–44. http://dx.doi.org/10.1139/x08-080.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
A dendrochronological reconstruction of insect outbreaks was conducted along a latitudinal gradient from 46°N to 54°N in the boreal forest of western Quebec, Canada. Tree-ring chronologies of the host species, trembling aspen ( Populus tremuloides Michx.), were constructed to identify periods of severe defoliation and comparisons were made with tree-ring chronologies of nonhost species. In addition, the frequency of white and narrow rings was used to further confirm the occurrence of insect outbreaks at these latitudes. Some major outbreaks occurred in relatively close synchrony at the regional scale, but the initiation year, intensity, and extent of the outbreaks varied spatially. For example, the 1950s outbreaks were observed from 1951 to 1952 at 46°N, from 1953 to 1954 at 47°N, and from 1954 to 1956 at 48°N. Other major outbreaks like the 1964 and 1980 outbreaks were fairly well synchronized at northern latitudes. The observed outbreaks in trembling aspen stands at 54°N also provided clear evidence that severe insect defoliation occurs much further north than the currently reported range limit, that is, between 49°N and 51°N, of the most important trembling aspen defoliator, the forest tent caterpillar ( Malacosoma disstria Hubner). Our study demonstrated that careful identification of white rings in host species can provide valid information allowing the expansion of the forestry insect inventory database both at temporal and spatial scales.
50
Behlen, Beatrice. "‘Does Your Highness feel like a gold person or a silver one?’ Princess Margaret and Dior". Costume 46, nr 1 (1.01.2012): 55–74. http://dx.doi.org/10.1179/174963012x13192178400119.
Pełny tekst źródłaStreszczenie:
This article charts the relationship between Princess Margaret (1930–2002) and the House of Dior. Her relatively early adoption of the New Look accelerated her rise to a major fashion icon. Choosing a Dior ball gown for her offi? cial twenty-first birthday photographs cemented her image as the archetypal princess. Unusually for a member of the British royal family, Princess Margaret visited the French fashion house in Paris in 1949, 1951 and 1959, ordering couture gowns on several occasions, and also attended Dior fashion shows at Blenheim Palace in 1952, 1954 and 1958. While the close association between the Princess and Christian Dior (1905–1957) was relatively short-lived, it was mutually beneficial and important to the public image of both royal patron and couturier. 1