Tesi sul tema "Prognostic markers"
Cita una fonte nei formati APA, MLA, Chicago, Harvard e in molti altri stili
Vedi i top-50 saggi (tesi di laurea o di dottorato) per l'attività di ricerca sul tema "Prognostic markers".
Accanto a ogni fonte nell'elenco di riferimenti c'è un pulsante "Aggiungi alla bibliografia". Premilo e genereremo automaticamente la citazione bibliografica dell'opera scelta nello stile citazionale di cui hai bisogno: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver ecc.
Puoi anche scaricare il testo completo della pubblicazione scientifica nel formato .pdf e leggere online l'abstract (il sommario) dell'opera se è presente nei metadati.
Vedi le tesi di molte aree scientifiche e compila una bibliografia corretta.
Oguejiofor, Kenneth Kenechukwu. "Prognostic markers in oropharyngeal cancers". Thesis, University of Manchester, 2016. https://www.research.manchester.ac.uk/portal/en/theses/prognostic-markers-in-oropharyngeal-cancers(fda96224-657d-4049-ae6c-50db33a5388a).html.
Testo completoBlonski, Katharina. "Glycoconjugates as prognostic markers in ovarian cancer". [S.l.] : [s.n.], 2005. http://deposit.ddb.de/cgi-bin/dokserv?idn=975965115.
Testo completoSalih, Tamir. "Prognostic and predictive markers in oesophageal cancer". Thesis, University of Leeds, 2015. http://etheses.whiterose.ac.uk/15196/.
Testo completoDouglas, Catriona Mairi. "Prognostic markers in head and neck cancer". Thesis, University of Manchester, 2011. http://www.manchester.ac.uk/escholar/uk-ac-man-scw:130436.
Testo completoLaird, Alexander. "Molecular prognostic markers in renal cell carcinoma". Thesis, University of Edinburgh, 2015. http://hdl.handle.net/1842/17873.
Testo completoSevov, Marie. "RNA-based Prognostic Markers in Chronic Lymphocytic Leukemia". Doctoral thesis, Uppsala universitet, Institutionen för genetik och patologi, 2010. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-133250.
Testo completoWhiteside, Michael C. R. "Genetic markers for prognostic prediction in colorectal cancer". Thesis, Queen's University Belfast, 1997. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.387972.
Testo completoKawesha, Anthony. "Prognostic molecular markers in resected ductal pancreatic carcinoma". Thesis, University of Birmingham, 2017. http://etheses.bham.ac.uk//id/eprint/7596/.
Testo completoMartins, Ana Teresa Pinto Teixeira. ""Prognostic Value Of Methilation Markers In Breast Cancer"". Master's thesis, Instituto de Ciências Biomédicas Abel Salazar, 2008. http://hdl.handle.net/10216/20022.
Testo completoBur, H. (Hamid). "Biological prognostic and predictive markers in Hodgkin lymphoma". Doctoral thesis, Oulun yliopisto, 2018. http://urn.fi/urn:isbn:9789526219455.
Testo completoTiivistelmä Hodgkinin lymfooma (engl. HL) kuuluu heterogeeniseen imukudossyöpien eli lymfoomen ryhmään. Yli 80 % lymfoomapotilaista voidaan parantaa solunsalpaaja- ja sädehoidon avulla. Hyvän ennusteen takia HL- tutkimuksen tärkeä painopiste on säde- ja solunsalpaajahoidon pitkän ajan haittavaikutukset. Huomattava määrä potilaista kärsii tai jopa kuolee hoitoon liittyvistä pitkäaikaishaitoista johtuen. Tämän tutkimuksen tarkoituksena oli löytää uusia mahdollisia biologisia tekijöitä, jotka ennakoisivat taudin huonoa ennustetta ja samalla antaa uusia näkökulmia HL potilaiden hoidon yksilöllistämiseen. Tämä retrospektiivinen tutkimus käsitti vuosina 1997-2015 samanlaisesti hoidettuja Hodgkinin lymfooma -potilaita. Immunohistokemiallisilla värjäyksillä määritettiin biologisten merkkiaineiden, mukaan lukien oksidatiivisen stressin markkereiden 8- hydroksideoksiguanosiinin (8-OHdG) ja nitrotyrosiinin, sekä antioksidanttientsyymien mangaanisuperoksidi-dismutaasin (MnSOD) sekä peroksiredoksiinien (Prx II, Prx III, Prx V, Prx VI) ilmentymistä HL -potilasnäytteissä. Määrittelimme myös immunohistokemiallisilla värjäyksillä epigeneettisten säätelijöiden lysiinin spesifisen demetylaasientsyymin 4 (KDM4A, KDM4B, KDM4D) sekä sirtuiinien (SIRT1, SIRT4, SIRT6), hypoksiaa indusoivien tekijöiden (HIF-1α, HIF-2α), prolyylihydroksylaasientsyymien (PHD1, PHD2, PHD3) ja DNA:ta korjaavien proteiinien Rap1 vaikuttuvan tekijä 1 (Rif1) ja O6-metyyliguaniini-DNA metyylitransferaasin (MGMT) ilmentymistä edustavissa klassista Hodgkinin lymfoomaa sairastavien potilaiden (engl. cHL) näytteissä. Heikko 8-OHdG värjäytyminen ennusti ennenaikaista taudin uusiutumaa levinneessä HL:ssa ja korkea MnSOD ilmaantuvuus ennusti ennenaikaista taudin uusiutumaa koko HL -ryhmässä. Sädehoidetuilla cHL potilailla voimakas PHD1, KDM4B ja KDM4D värjäytyminen ennusti ennenaikaista taudin uusiutumaa. Tulokset osoittivat myös, että erityisesti sädehoidetuilla levinneen taudin cHL potilailla voimakas HIF-1α, SIRT6, Rif1 ja SIRT6 yhdessä Rif1:n kanssa oli yhteydessä pidentyneeseen uusiutumavapaaseen aikaan. Monimuuttuja-analyysissä PHD1, MnSOD, 8-OHdG ja Rif1 itsenäisenä ja yhdessä SIRT6 kanssa ennustivat tilastollisesti merkitsevästi taudin ennenaikaista uusiutumaa. Tulokset osoittavat näiden eri biomarkkereiden merkittävyyden HL:ssä, erityisesti sädehoitoa saaneilla potilailla. Tuloksista voi olla hyötyä, kun hoitokäytäntöjä yksilöidään, mikä voisi helpottaa välttämään liiallista hoitoa ja hallitsemaan pitkäaikaisiin hoitoihin liittyviä haittoja. Näiden alustavien havaintojen vahvistamiseksi tarvitaan kuitenkin lisätutkimuksia
Isohookana, J. (Joel). "Emerging novel prognostic markers in pancreatic ductal adenocarcinoma". Doctoral thesis, Oulun yliopisto, 2018. http://urn.fi/urn:isbn:9789526220352.
Testo completoTiivistelmä Haiman duktaalinen adenokarsinooma (PDAC) on yksi aggressiivisimmista syöpäsairauksista. Viiden vuoden elossaoloennuste on vain lähellä 5 prosenttia. Diagnoosihetkellä 90% haiman adenokarsinoomista yltää haiman ulkopuolelle ja usein kasvain on jo lähettänyt etäpesäkkeitä. Kasvutaipumuksen sekä metastasoinnin takia kuratiivinen kirurginen hoito on mahdollista vain 10–20% tapauksista. Liitännäissolunsalpaajahoito on aiheellista näissä kuratiivistavoitteisesti hoidetuissa tapauksissa. Kuitenkin vaikutus kokonaiselossaoloaikaan on melko vähäinen. Uusimman tutkimustiedon valossa PDAC:aa pidetäänkin heterogeenisenä ryhmänä biologisesti ja ennusteellisesti erilaisia tautiryhmiä. Näiden tautiryhmien tunteminen ja tunnistaminen riittävän tarkkojen merkkiaineiden avulla olisi ensiarvoisen tärkeää, jotta hoitoja voitaisiin kohdentaa niistä hyötyville potilaille. Väitöskirjatutkimuksessa selvitimme immunohistokemiallisin menetelmin oksidatiivisen stressin merkkiaineiden (8-OHdG, Keap1, Prx I, II, III, V ja VI), epigeneettisten histonimodifikaattorien (KDM4A, KDM4B, KDM4D ja SIRT1–4) sekä solusyklin säätelijöiden (p16, Rb, CDK4) ja DNA-korjausentsyymien (FEN1 ja MGMT) ilmentymistä ja ennusteellista arvoa kirurgisesti hoidetuilla PDAC-potilailla. Tutkimuksessamme totesimme, että kasvainkudoksen Keap1-ilmentymä yhdistyi parempiennusteiseen taudinkuvaan. Antioksidatiivisten peroksiredoksiinien I, III, V ja VI ilmentyminen yhdistyi niin ikään suotuisampaan kasvaimen fenotyyppiin ja Prx I ja VI osoittivat ennusteellista arvoa. Havaitsimme lisäksi, että PDAC:n biologiaan keskeistesti vaikuttavaa epigeneettistä säätelyä tapahtuu myös malignin haimakudoksen viereisessä eksokriinisessä haimakudoksessa. Solusyklin säätelijä CDK4:n ja DNA-korjausentsyymi FEN1:n voimakas ilmentyminen koko tutkimuspopulaatiossa sekä kohonnut MGMT:n ilmentyminen korkeimman riskin potilailla yhdistyivät huonompaan taudin ennusteeseen. Väitöskirjatyön tutkimustuloksia voidaan tulevaisuudessa hyödyntää, kun tutkitaan yksilöllisiä hoitomuotoja PDAC-potilailla. Koska epigeneettistä säätelyä tapahtuu myös syövän viereisessä eksokriinisessa haimakudoksessa, voidaan tulevaisuudessa tämän kudoksen arviointia mahdollisesti käyttää rutiinisti diagnostiikassa sekä hoidon optimoinnissa. MGMT:n mahdollinen rooli PDAC:n kemoresistenssin kehittymisessä tulisi tulevaisuudessa selvittää
Varghese, Robin. "Novel Prognostic Markers and Therapeutic Targets for Glioblastoma". Diss., Virginia Tech, 2016. http://hdl.handle.net/10919/71420.
Testo completoPh. D.
Martins, Ana Teresa Pinto Teixeira. ""Prognostic Value Of Methilation Markers In Breast Cancer"". Dissertação, Instituto de Ciências Biomédicas Abel Salazar, 2008. http://hdl.handle.net/10216/20022.
Testo completoBueno, Marinas Maria. "MicroRNA profiling in Arrhythmogenic Cardiomyopathy and prognostic markers". Doctoral thesis, Università degli studi di Padova, 2018. http://hdl.handle.net/11577/3427265.
Testo completoIntroduzione. La Cardiomiopatia Aritmogena (AC) è una malattia clinicamente e geneticamente eterogenea del miocardio, caratterizzata da una progressiva distrofia miocardica con sostituzione fibro-adiposa, e rappresenta una delle principali cause di morte improvvisa nei giovani e negli atleti. Nonostante circa la metà dei pazienti affetti da AC presentino mutazioni nei geni desmosomiali, la bassa penetranza e dipendenza dall’età della patologia suggeriscono il coinvolgimento di altre molecole regolatrici. I microRNA (miRNA) sono un gruppo di molecole endogene, di RNA non codificante, che regolano l'espressione genica mediante lo specifico riconoscimento di sequenze target dei trascritti. Sono stati associati a numerose condizioni patofisiologiche, tra cui malattie cardiovascolari; tuttavia, il loro ruolo come molecole regolatrici nella AC e il loro impatto sull'insorgenza e sulla progressione della malattia è in gran parte sconosciuto. Scopo dello studio. Analizzare il profilo di espressione dei miRNA in pazienti affetti da AC genotipicamente positivi allo scopo di studiare il loro potenziale come biomarcatori prognostici. Materiali e metodi. Lo studio ha coinvolto 59 soggetti con una diagnosi clinica di AC, precedentemente genotipizzati, e 14 controlli sani (HC). Un array composto da 84-miRNA è stato testato su: 8 campioni di tessuto miocardico congelato del ventricolo destro, proveniente da pazienti trapiantati affetti da AC; 9 campioni di sangue intero congelato, da pazienti con diagnosi clinica di AC e 6 controlli sani. Nella fase di validazione sono stati analizzati sette miRNA su campioni di sangue provenienti da 42-AC e 8-HC. L'analisi è stata eseguita mediante qPCR seguita da quantificazione relativa con il metodo ΔΔCt e predizione in silico dei geni target. I risultati sono stati espressi in valori di “fold-change” e le curve ROC (Receiver Operating Characteristic) analizzate sui miRNA validati. Risultati. L’analisi dei miRNA su 8 campioni di tessuto di pazienti affetti da AC mostrava un profilo correlato al genotipo rispetto ai controlli sani, in particolare: 19 miRNA erano differenzialmente espressi nei portatori di una mutazione in PKP2, 15 nei portatori di una mutazioni in DSP e 14 nei portatori di una mutazione in DSG2. E’ stato identificato un profilo d’espressione in comune tra i portatori della mutazione in PKP2 e i portatori della mutazione in DSP, con 14 miRNA alterati (profilo PKP2/DSP). Nessuno di questi miRNA è stato trovato nel profilo DSG2. Lo studio in silico dei possibili geni target ha identificato la via di segnale “Hippo Signaling Pathway” come target comune per entrambi i profili (PKP2/DSP- DSG2). Considerando i campioni di tessuto AC come un unico gruppo indipendentemente dal gene mutato sono emersi 26 miRNA differenzialmente espressi (profilo AC-tessuto) che hanno come target geni coinvolti nel pathway AC. Lo studio dei miRNA nei 9 campioni di sangue dei pazienti affetti da AC ha dimostrato un profilo costituito 14-miRNA alterati, dei quali 10 alterati anche nel profilo AC-tessuto. Hsa-miR-144-3p, -122-5p, -208a-3p e -494-3p così come hsa-miR-21-5p, -155-5p e -320a sono stati infine validati su una coorte più ampia di 42-AC e 8-HC. Solo hsa-mir-122-5p è stato riscontrato come significativamente sovraespresso (valore p <0,05). L'analisi di curve ROC ha mostrato che hsa-miR-122-5p è un potenziale biomarcatore di AC (AUC: 0.83). Conclusione. Nei campioni AC di tessuto è stato osservato un profilo di miRNA correlato al genotipo, tale da rispecchiare la variabilità clinica della patologia. Inoltre, sono stati identificati 10 miRNA in comune tra i profili dei campioni AC di tessuto e sangue, evidenziando un profilo di espressione di miRNA specifico per AC. Entrambi i profili infatti (tessuto e sangue) hanno come target vie di segnale coinvolte nella patogenesi della AC, dimostrando un ruolo chiave nella insorgenza e la progressione della malattia. In particolare il livello di hsa-miR-122-5p in circolo era significativamente elevato nei soggetti affetti da AC, dimostrando il suo potenziale come marcatore prognostico della malattia.
Sabnis, Durgagauri. "An investigation of druggable prognostic markers in paediatric ependymoma". Thesis, University of Nottingham, 2016. http://eprints.nottingham.ac.uk/33243/.
Testo completoAl-Khalili, Faris. "Coronary heart disease in women : diagnostic and prognostic markers /". Stockholm, 2000. http://diss.kib.ki.se/2000/91-628-4092-4/.
Testo completoChiu, Kam-hung, e 趙錦鴻. "Genetic aberrations in chronic lymphocytic leukaemia as prognostic markers". Thesis, The University of Hong Kong (Pokfulam, Hong Kong), 2008. http://hub.hku.hk/bib/B41290781.
Testo completoChen, Dong. "Identification of new prognostic markers in renal cell carcinoma". Diss., Ludwig-Maximilians-Universität München, 2014. http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bvb:19-168397.
Testo completoDer klinische Verlauf des Nierenzellkarzinoms (RCC) zeigt eine hohe Variabilität. Prognostische Marker sind unerlässlich, um eine individuelle Therapiestrategie zu ermöglichen. Das Ziel dieser Studie war die Identifizierung neuer unabhängiger prognostischer Marker und potentieller therapeutischer Targets beim RCC. Der Schwerpunkt lag auf Genen, die bei der Epithelial-Mesenchymalen Transition (EMT) und Tumorstammzellenbiologie beteiligt sind. EMT steigert die Beweglichkeit von Tumorzellen und spielt eine entscheidende Rolle bei der Invasion und Metastasierung bei verschiedenen Karzinomen. Eine Reihe von Transkriptionsfaktoren fungiert als die Hauptregulatoren von EMT. Ob EMT wichtig ist für die Tumorprogression beim klarzelligen Nierenzellkarzinom (RCC), ist unbekannt. Daher wurden EMT-Gene aus der Literatur ausgewählt und ihre Rolle und prognostische Relevanz bei RCC wurden analysiert. Der bekannte Tumorstammzellmarker CXCR4 und das damit assoziierte TPBG-Gen wurden auch in diesem Projekt analysiert. Zusätzlich wurde eine neuartige Filter-Strategie bei RCC-Microarray-Daten verwendet, um mögliche prognostische Marker zu identifizieren: Gene mit zunehmender Expression während der Tumorprogression (normale Niere < Primärtumor < Metastasen) wurden für die Outcome-Analyse ausgewählt, weil sie entscheidend für die RCC-Biologie sein könnten. Die Expression von 46 EMT-Genen wurde mit Oligonukleotid-Microarrays und Gene Set Enrichment Analysis (GSEA) an Gewebeproben von normaler Niere und G1 und G3 Primärtumoren (jeweils 14 Proben) analysiert. Die Expression von ausgewählten EMT-Genen wurde mittels RT-PCR in normaler Niere, primärem RCC und Metastasen an einer unabhängigen Kohorte von 112 Patienten validiert und dann mit Follow-up-Daten für die Survivalanalyse kombiniert. Immunhistochemie, Western Blot und Durchflusszytometrie wurden durchgeführt, um die Expression von CXCR4 und die Co-Expression von CXCR4 und TPBG auf der Oberfläche von RCC-Zellen weiter zu untersuchen. Die Software GSEA und dChip wurde für die Analyse der Microarray-Daten verwendet. Das EMT-gene set wurde bevorzugt in Primärtumoren exprimiert, verglichen mit dem Normalgewebe (false discovery rate FDR = 0,01), es wurde aber kein Unterschied zwischen G1- und G3-Tumoren gefunden. Quantitative RT-PCR zeigte Herunterregulation von kritischen EMT-Genen wie CDH2 und ZEB1 in Metastasen, was eine Umkehrung der EMT während der Metastasierung vermuten lässt. Die Kaplan-Meier-Analyse zeigte signifikant bessere Ergebnisse für die Patienten mit niedriger CXCR4, Vimentin, Fibronectin und TWIST1 mRNA Expression. Die multivariate Analyse zeigte, dass eine Hochregulierung von CXCR4 und Vimentin unabhängige prognostischer Marker darstellen für ein schlechtes tumorspezifisches Überleben von RCC-Patienten. Der Microarray-Ansatz mit Filtern und weiterer RT-PCR-Validierung der Progressions-assoziierten Gene ergab, dass ATAD2, TET3, HELLS und TOP2A unabhängige und bisher unbekannte Prädiktoren für schlechtes Outcome bei RCC-Patienten sind. Insgesamt liefert diese Studie deutliche Hinweise, dass EMT bei RCC vorkommt. Die Modulation von EMT bei RCC könnte daher eine zukünftige therapeutische Option darstellen. Die Expressionsstärke einiger EMT-Gene (z.B. die Gene für den Tumorstammzellmarker CXCR4 und Vimentin) konnten als unabhängige prognostische Marker identifiziert werden. Mit Hilfe eines neuartigen Filter-Ansatzes bei Array-Daten konnten zusätzliche neue prognostische Marker identifiziert werden. Diese Ergebnisse tragen bei zu einer besseren Risikostratifizierung von RCC-Patienten, was eine individualisierte und optimierte Therapiestrategie unterstützen kann.
Chiu, Kam-hung. "Genetic aberrations in chronic lymphocytic leukaemia as prognostic markers". Click to view the E-thesis via HKUTO, 2008. http://sunzi.lib.hku.hk/hkuto/record/B41290781.
Testo completoBhoi, Sujata. "Prognostic markers and DNA methylation profiling in lymphoid malignancies". Doctoral thesis, Uppsala universitet, Experimentell och klinisk onkologi, 2017. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-328616.
Testo completoAmbrosini, Spaltro Andrea <1978>. "Immunohistochemical and Molecular Prognostic/Predictive Markers in Neoplastic Diseases". Doctoral thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2012. http://amsdottorato.unibo.it/4309/1/ambrosinispaltro_andrea_tesi.pdf.
Testo completoAmbrosini, Spaltro Andrea <1978>. "Immunohistochemical and Molecular Prognostic/Predictive Markers in Neoplastic Diseases". Doctoral thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2012. http://amsdottorato.unibo.it/4309/.
Testo completoBartrolí, Comellas Mariona. "Prognostic markers and therapeutic targets for metastatic renal cell carcinoma". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2018. http://hdl.handle.net/10803/664198.
Testo completoRecentment, l’estudi de la metàstasi ha guanyat importància amb l’objectiu d’augmentar la supervivència dels pacients amb càncer. En el càncer renal (RCC), el descobriment de biomarcadors metastàtics i dianes terapèutiques és necessari degut a que la majoria de pacients presenten metàstasi en el moment del diagnòstic. L’objectiu d’aquesta tesi ha estat el descobriment de nous biomarcadors i dianes terapèutiques pel càncer renal metastàtic a través de dues variants d’un model animal orthoxenograft (PDOX) de RCC de cèl·lula clara (ccRCC). Els models PDOX han guanyat molta importància en l’estudi de la progressió del càncer i la metàstasi, ja que mimetitzen la histologia, la capacitat metastàtica i la resposta als tractaments. Prèviament, s’havien seqüenciat les dues variants d’aquest model PDOX tant a nivell de DNA com de RNA, juntament amb un anàlisi FISH. En primer lloc, la Carbxoxipeptidasa E (CPE), un dels gens més expressats en la variant metastàtica, ha demostrat ser important en la invasió quan és secretada al medi, tot i no ser suficient per generar metàstasi in vivo. A més, s’ha associat amb el ccRCC i anti-correlacionat amb la supervivència d’aquests pacients. En segon lloc, hem estudiat dues molècules de la cascada de coagulació, una de les més alterades en nivells de RNA. Hem demostrat que el Factor XIII (FXIII o F13) està relacionat amb CPE in vivo, malgrat que l’expressió de les dues molècules no és suficient per a que es desenvolupi la metàstasi. Tot i així, el F13 afecta la supervivència de pacients amb ccRCC, suggerint aquestes dues molècules com a possibles biomarcadors d’aquest tipus de càncer. A més, la inhibició del Receptor del Factor de Coagulació II (F2R) ha demostrat reduir les fases inicials i finals del procés metastàtic. Així doncs, l’ús d’inhibidors de F2R, juntament amb el fet que la cascada de coagulació es relaciona amb el pronòstic dels pacients, fa que aquesta tesi obri noves oportunitats per al tractament de la metàstasi i la malignització del càncer. En resum, hem descobert nous biomarcadors i dianes terapèutiques que, juntament amb futures validacions, sobretot en clínica, poden ser útils per als pacients metastàtics de ccRCC.
Bin, Kaderi Mohamed Arifin. "Assessment of Novel Molecular Prognostic Markers in Chronic Lymphocytic Leukemia". Doctoral thesis, Uppsala universitet, Hematologi och immunologi, 2010. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-110371.
Testo completoLaatio, L. (Liisa). "In search of new prognostic molecular markers in ovarian cancer". Doctoral thesis, Oulun yliopisto, 2012. http://urn.fi/urn:isbn:9789514298349.
Testo completoTiivistelmä Munasarjasyöpä on suurinta kuolleisuutta aiheuttava gynekologinen syöpä läntisessä maailmassa. Munasarjakasvaimet eroavat toisistaan niin käyttäytymiseltään kuin yksilölliseltä sytostaattihoitovasteeltaan, jopa sama histologisen tyypin sisällä. Kliinisessä käytössä ei valitettavasti ole sellaisia molekulaarisia merkkiaineita, jotka erottaisivat toisistaan paremman ja huonomman ennusteen kasvaimet tai ennustaisivat yksilöllistä solunsalpaajaherkkyyttä. Hoitovastetta ja potilaan prognoosia ennustavien merkkiaineiden löytämisen edellytys on kemoterapian molekyylitason vaikutusten ymmärtäminen. DNA vaurion tunnistamiseen, angiogeneesiin ja oksidatiiviseen stressiin liittyvien vaikutusreittien joillakin proteiineilla on ehdotettu olevan ennusteellista merkitystä munasarjasyövässä. Tässä väitöskirjatyössä analysoitiin munasarjasyöpäsoluja käyttäen p53 vaikutusreitin ja eräiden angiogeneesiin liittyvien tekijöiden vasteita sytostaateille. Mutatoitunutta p53 proteiinia kantavissa OVCAR-3 soluissa sisplatiini, toisin kuin dosetakseli, indusoi p53 proteiinin tärkeää säätelijää, p14ARF:a sekä mRNA- että proteiinitasolla. Sisplatiini lisäsi merkittävästi myös usean angiogeneesiin liittyvän tekijän (TSP-1, BMP-4, ET-1 ja PlGF-2) mRNA:ta. Dosetakselin vaikutukset vastaavalla annoksella olivat vähäiset. Kliinisissä munasarjasyövissä BMP-4, TSP-1 ja CD105 sekä oksidatiivisen stressin aiheuttaman DNA-vaurion merkkiaineen, 8-OHdG:n sekä peroksiredoksiiniantioksidanttien ilmeneminen analysoitiin immunohistokemiallisesti. BMP-4:n ja sytoplasmisen peroksiredoksiini IV:n vahva ilmentyminen liittyivät parempaan ennusteeseen, kun taas 8-OHdG:n vahva ilmentyminen liittyi huonompaan elinajan ennusteeseen. Tuoreen munasarjasyöpäkudoksen eksplanttiviljelyn avulla selvitettiin p53 ja Hdm2 proteiinien vasteita syöpäkudoksen karboplatiini- tai dosetakseli-käsittelyille. Selkeitä yksilökohtaisia eroja havaittiin erityisesti karboplatiinin aiheuttamissa p53 vasteissa niin eri potilaiden kuin eri histologisten kasvaintyyppien välillä. Tämän väitöskirjatutkimuksen tulokset antavat viitteitä BMP-4:n, 8-OHdG:n ja peroksiredoksiinin mahdollisesta ennusteellisesta merkityksestä munasarjasyövässä. Erot platinayhdisteiden ja taksaanien välillä saattavat osoittautua merkittäviksi yksilöllisiä syövän hoitoja räätälöitäessä. Tuoreen munasarjasyöpäkudoksen eksplanttiviljelyn mahdollisuuksia yksilöllisten kasvainten hoitovasteiden ennustamisessa kannattaa selvittää jatkotutkimuksin
Davidson, Scott M. "Analysis of prognostic and drug resistance markers in lung cancer". Connect to e-thesis, 2007. http://theses.gla.ac.uk/101/.
Testo completoM.D. thesis submitted to the Centre for Oncology and Applied Pharmacology, Cancer Research UK Beatson Laboratories, University of Glasgow, 2007. Includes bibliographical references. Print version also available.
Davidson, Scott Mitchell. "Analysis of prognostic and drug resistance markers in lung cancer". Thesis, University of Glasgow, 2007. http://theses.gla.ac.uk/101/.
Testo completoCallagy, Grace Mary Barbara. "Identifying prognostic markers in breast cancer using array-based methodology". Thesis, University of Cambridge, 2004. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.616000.
Testo completoCoimbra, Carla Susana Meireles. "Prognostic Value of Inflammatory and Oxidative Stress Markers in Psoríasis". Doctoral thesis, Faculdade de Farmácia da Universidade do Porto, 2009. http://hdl.handle.net/10216/54007.
Testo completoFerreira, Carla Susana Mendes. "Prognostic markers in 980 patients with ACS hospitalized in CHBV". Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2014. http://hdl.handle.net/10773/12944.
Testo completoAcute coronary syndrome consists in a state of clinical symptoms compatible with acute myocardial ischaemia that may result from various thrombotic coronary artery diseases: unstable angina, non–ST-segment elevation acute myocardial infarction and STsegment elevation myocardial infarction. This disease normally occurs due to atherosclerosis, through the rupture of an unstable atherosclerotic plaque or through superficial endothelial erosion. Eventually the activation of the coagulation cascade and platelet adhesion, activation and aggregation ends up leading to acute thrombosis. Risk stratification in patients with acute coronary syndrome is very important in the determination of the proper treatment strategy. Various clinical features are known to be associated with an increased risk of a worse outcome in the event of an acute coronary syndrome and are taken into account in various risk scores. The main aim of this work is the determination of clinical characteristics that are associated with a worse outcome in a group of patients with acute coronary syndrome admitted to the Cardiac Intensive Care Unit of Hospital Infante D. Pedro, in Centro Hospitalar do Baixo Vouga, in order to identify potential prognostic markers in these patients, and the assessment of the association of these markers with other clinical characteristics, in order to determine their influence in the physiology of patients with acute coronary syndrome. A prospective observational study was conducted in 980 patients with acute coronary syndrome admitted to the cardiac intensive care unit of Hospital Infante D. Pedro, in Centro Hospitalar do Baixo Vouga, between January 2008 and June 2012. Data collected was analysed using Student's T-test, One-way Anova, Kruskal-Wallis test, Pearson’s X2 test, Fisher's Exact test, Cox Proportional Hazards Model e Kaplan-Meyer estimate, and included general clinical information and information regarding cardiac risk factors, general blood test, serum cardiac markers, left ventricular ejection fraction, provided revascularization therapy and previous and posterior cardiac events The results obtained indicate that female gender, advanced age, anemia, low left ventricular ejection fraction, the presence of a previous event, hypertension, dyslipidemia and obesity are associated with a poorer prognosis in patients with acute coronary syndrome.
O síndrome coronário agudo consiste num estado de sintomas físicos compatíveis com isquemia miocárdica aguda, podendo resultar de várias doenças arteriais coronárias: angina instável, enfarte agudo do miocárdio sem elevação do segmento-ST e enfarte agudo do miocárdio com elevação do segmento-ST. Esta doença ocorre normalmente devido a aterosclerose, através da rutura de uma placa aterosclerótica instável ou através de erosão endotelial. Eventualmente a ativação da cascata de coagulação e a adesão, ativação e agregação de plaquetas levam a trombose aguda. A estratificação do risco em pacientes com síndrome coronário agudo é muito importante na determinação da estratégia terapêutica adequada. Várias características clínicas estão associadas com um risco aumentado de um prognóstico adverso aquando de um síndrome coronário agudo, sendo tidos em conta em várias tabelas de previsão de risco. O principal objetivo deste trabalho é a determinação de características clínicas associadas com pior um prognóstico num grupo de doentes com síndrome coronário agudo internados na unidade de cuidados intensivos cardíacos do Hospital Infante D. Pedro, no Centro Hospitalar do Baixo Vouga, de forma a identificar potenciais marcadores de prognóstico nestes doentes, e a determinação da sua associação com outras características clínicas, de forma a determinar a sua influência na fisiologia de doentes com síndrome coronário agudo. Levou-se a cabo um estudo prospetivo observacional em 980 doentes com síndrome coronário agudo internados na unidade de cuidados intensivos cardíacos do Hospital Infante D. Pedro, no Centro Hospitalar do Baixo Vouga, entre Janeiro de 2008 e Junho de 2012. A informação recolhida foi analisada usando Student's T-test, One-way Anova, Kruskal-Wallis test, Pearson’s X2 test, Fisher's Exact test, Cox Proportional Hazards Model e Kaplan-Meyer estimate, e incluiu informação clínica geral e informação sobre fatores de risco cardíacos, análise sanguínea geral, marcadores cardíacos séricos, fração de ejeção ventricular esquerda, terapia de revascularização e eventos cardíacos prévios e posteriores. Os resultados obtidos indicam que sexo feminino, idade avançada, baixa fração de ejeção ventricular esquerda, a presença de um evento prévio, hipertensão, dislipidémia e obesidade estão associados com um prognóstico adverso em pacientes com síndrome coronário agudo.
Ramsden, Alex. "New approaches to gene therapy and prognostic markers in melanoma". Thesis, University College London (University of London), 2005. http://discovery.ucl.ac.uk/1445930/.
Testo completoCoimbra, Carla Susana Meireles. "Prognostic Value of Inflammatory and Oxidative Stress Markers in Psoríasis". Tese, Faculdade de Farmácia da Universidade do Porto, 2009. http://hdl.handle.net/10216/54007.
Testo completoNORDIO, LAURA. "COMPARATIVE EVALUATION OF PROGNOSTIC MARKERS IN CANINE AND FELINE MELANOMAS". Doctoral thesis, Università degli Studi di Milano, 2019. http://hdl.handle.net/2434/625608.
Testo completoWallin, Ulrik. "Cancer of the Colon and Rectum : Prognostic Factors and Early Detection". Doctoral thesis, Uppsala universitet, Kolorektalkirurgi, 2011. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-159142.
Testo completoJham, Seema Hari. "Prognostic immune markers for chronic allograft injury in renal transplant recipients". Thesis, University of Birmingham, 2017. http://etheses.bham.ac.uk//id/eprint/7535/.
Testo completoMcKnight, C. Jason. "Clinical testing and prognostic markers for the development of leprosy neuropathy". Thesis, London School of Hygiene and Tropical Medicine (University of London), 2010. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.536801.
Testo completoSelvarajah, Johann Rajinder. "Plasma and genetic inflammatory markers as prognostic indicators innon-disabling cerebrovascular disease". Thesis, University of Manchester, 2007. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.504721.
Testo completoPhillips, Patrick Peter John. "Prognostic and surrogate markers for outcome in the treatment of pulmonary tuberculosis". Thesis, London School of Hygiene and Tropical Medicine (University of London), 2009. http://researchonline.lshtm.ac.uk/1544172/.
Testo completoMaksymyuk, V. V. "Genetic prognostic markers of severe acute pancreatitis and development of its complications". Thesis, БДМУ, 2017. http://dspace.bsmu.edu.ua:8080/xmlui/handle/123456789/16912.
Testo completoKeegan, Philip Edward. "Prognostic markers in human bladder cancer : P53, MDM2 and MDM2 splice variants". Thesis, University of Newcastle upon Tyne, 2001. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.394723.
Testo completoSchneider, Brigitte. "Prognostic value of tumour endothelial markers (TEMs) in patients with endometrial cancer /". [S.l.] : [s.n.], 2008. http://opac.nebis.ch/cgi-bin/showAbstract.pl?sys=000277058.
Testo completoCheang, Maggie Chon U. "Biological classification of clinical breast cancer using tissue microarrays". Thesis, University of British Columbia, 2008. http://hdl.handle.net/2429/2430.
Testo completoLOIACONO, LUISA. "Dysregulation of EGFR pathway in EphA2 cell subpopulation significantly associates with poor prognosis in colorectal cancer". Doctoral thesis, Università di Foggia, 2017. http://hdl.handle.net/11369/363287.
Testo completoIn the complex hierarchical scenario of the altered pathways in colorectal carcinogenesis, the ones activated by EphA2 and EphB2 seem to have fundamental roles. Particularly, EphA2 expression is significantly increased in CRC progression and has been correlated to stem-like properties of cells and tumor malignancy. EphA2 receptor is involved in multiple cross-talks with other cellular networks including EGFR, FAK and VEGF pathways, with which it collaborates to stimulate cell migration, invasion and metastasis. Purpose: The aim of this study was to isolate and characterize homogeneous EphA2high and EphB2high cell subpopulations from the heterogeneous landscape of colorectal cancer to investigate their role in carcinogenesis and tumor progression. Experimental Design: From the highly reliable platform of the AOM/DSS murine model of carcinogenesis we isolated EphA2high and EphB2highcell subpopulations by FACS (Fluorescence-activated cell sorting)-assisted procedures and we assessed their molecular identity with Real Time PCR. We identified an EphA2/EGFR gene signature that was validated in six independent cohorts of patients stratified by EphA2 expression to determine its potential prognostic role and its effect on response to targeted therapies. Results: We developed a cell isolation method based on surface expression of EphA2 and EphB2 receptors, which allowed us to isolate cell subpopulations with different levels of differentiation and stemness properties. In murine CRC EphA2high cells we identified a gene expression pattern (EphA2, Efna1, EGFR, Ptpn12, Atf2) that reflects the activation of EphA2 and EGFR pathways accompanied by a coherent dysregulation of mir-26b and mir-200a. Such pattern showed prognostic significance in stage I-III CRC patients, in both univariate and multivariate analysis. In stage IV patients with wild type KRAS EphA2/Efna1/EGFR gene expression status was significantly associated with poor response to cetuximab treatment. Furthermore, EphA2 and EGFR overexpression showed a combined effect in cetuximab resistance, independently from KRAS mutation status. Conclusions: These results suggest that EphA2/Efna1/EGFR genes, controlled by mir-200a and mir-26b, could be proposed as novel CRC prognostic biomarkers. Moreover, EphA2 could be linked to a mechanism of resistance to cetuximab alternative to KRAS mutations.
Lindahl, Thomas. "Prognostic markers in breast cancer associated with cell cycle control, proliferation and angiogenesis /". Stockholm, 2004. http://diss.kib.ki.se/2004/91-7349-860-2/.
Testo completoPacifico, Marc Dominic. "Improving outcome in melanoma by early detection and identification of novel prognostic markers". Thesis, University College London (University of London), 2005. http://discovery.ucl.ac.uk/1445091/.
Testo completoHedström, Gustaf. "Prognostic Markers in Diffuse Large B-cell Lymphoma : How Bad can it be". Doctoral thesis, Uppsala universitet, Enheten för onkologi, 2014. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-220010.
Testo completoOng, Chee Wee. "Clinical and molecular characterisation of prognostic markers and therapeutic targets in prostate cancer". Thesis, Queen's University Belfast, 2016. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.709689.
Testo completoKrogerus, Leena. "Prognostic markers in breast cancer analysed by lectin stainings, immunocytochemistry and flow cytometry". Helsinki : University of Helsinki, 2001. http://ethesis.helsinki.fi/julkaisut/laa/haart/vk/krogerus/.
Testo completoEl, Hajj Petra. "New prognosis markers and new targets for therapy in high risk melanoma: evaluation of TYRP1 as a melanoma prognostic marker and its regulation by miRNA(s)". Doctoral thesis, Universite Libre de Bruxelles, 2015. http://hdl.handle.net/2013/ULB-DIPOT:oai:dipot.ulb.ac.be:2013/209064.
Testo completofiable en se basant sur les analyses d’histopathologies de la lésion primitive et est souvent ajustée
durant la progression de la maladie. Notre étude vise à élargir nos observations initiales au niveau
des métastases cutanées et d’évaluer la valeur pronostique de tyrosinase related protein 1 (TYRP1)
dans les métastases ganglionnaires des patients atteints de mélanome de stades III et IV. TYRP1 est
une enzyme mélanosomale qui partage des similitudes structurelles avec la tyrosinase, l'enzyme clé
de la mélanogenèse.
L’expression de l'ARNm de TYRP1 a été quantifiée dans 104 métastases ganglionnaires par PCR
en temps réel et normalisée par rapport à l’expression de l’ARNm de S100B (marqueur reconnu du
mélanome) pour corriger l’expression de TYRP1 suivant la charge tumorale de l’échantillon. Le
rapport TYRP1/S100B a été calculé et la médiane a été utilisée en tant que valeur seuil. Ensuite
nous avons étudié la relation entre les valeurs de TYRP1/S100B, le suivi clinique et les
caractéristiques histopathologiques de la tumeur primitive.
Un rapport élevé de l’ARNm TYRP1/S100B corrélait significativement avec une survie sans
récidive et une survie globale plus courtes, avec une épaisseur de Breslow plus élevée et avec la
présence d'une ulcération au niveau de la tumeur primitive. En outre, une expression élevée de
TYRP1/S100B était de meilleure valeur pronostique pour la survie globale que l'épaisseur de
Breslow et l'ulcération des primitifs. De plus, cette expression est bien conservée au cours de la
progression de la maladie par rapport aux groupes de TYRP1 bas/élevé.
Nous avons constaté qu’une expression élevée de TYRP1/S100B dans les métastases de patients
atteints de mélanome est associée à un résultat clinique défavorable et une survie courte. Menée sur
des patients atteints d'un mélanome à haut risque de récidive, cette première étude a suggéré que
l'ARNm de TYRP1 dans les métastases pourrait servir de biomarqueur pour affiner le pronostic
initial des patients surtout ceux ayant des lésions primitives de localisation inconnues ou non
évaluables et peut permettre une gestion différente des deux groupes de patients. Son expression
conservée au cours de la progression de la maladie est en faveur de son utilisation comme cible
thérapeutique.
En second lieu, en évaluant l’expression de la protéine TYRP1 par immunohistochimie dans les
métastases cutanées et ganglionnaires, nous avons observé qu’elle n'était pas détectée dans la moitié
7
des tissus exprimant bel et bien l'ARNm correspondant et qu’elle, contrairement à l'ARNm, n’était
pas associée à la survie.
Des données récentes ont indiqué que le 3'-UTR de l’ARNm de TYRP1 contient trois sites de
liaison putatifs de miR-155 dont deux présentant un polymorphisme d'un seul nucléotide (SNPs:
rs683 et rs910) qui favorisent la dégradation en cas d’hybridation miARN-ARNm parfaite de
l’ARNm ou non en cas d’hybridation imparfaite. Nous avons cherché à examiner si miR-155 peut
affecter l’expression de l’ARNm et de la protéine TYRP1 en fonction de ces SNPs. Tout d'abord,
nous avons transfecté deux lignées de mélanome ayant chacune l’une ou l’autre de l’allèle (au
niveau rs683 et rs910) avec différentes concentrations de pré-miR-155 et nous avons évalué
l’expression du miR-155 et l’ARNm TYRP1 par PCR en temps réel ainsi que l’expression de la
protéine TYRP1 par western blot. Nous avons constaté qu’une surexpression de miR-155 a induit
une dégradation importante des ARNm TYRP1 et a perturbé sa traduction en protéine dans la lignée
avec le génotype “hybridation parfaite”. Ensuite, nous avons examiné l'expression des ARNm et
protéines de TYRP1, le niveau de miR-155 et les SNPs rs683 et rs910 dans 192 échantillons de
métastases cutanées et ganglionnaires de mélanome. Nous avons trouvé que le groupe d'échantillons
avec le génotype “hybridation parfaite” était significativement associé à un niveau de protéine de
TYRP1 plus bas alors qu'aucune différence de niveau d’expression n'a été trouvée pour l’ARNm de
TYRP1 ou miR-155 entre les deux groupes de génotype, confirmant que les SNPs au niveau de 3’-
UTR de TYRP1 peuvent spécifiquement affecter l'expression de la protéine TYRP1. En outre, nous
avons montré que l’ARNm de TYRP1 est inversement corrélé avec l’expression miR-155, mais pas
avec la protéine TYRP1 dans le groupe " hybridation parfaite", alors qu'il corrèle positivement avec
la protéine mais pas avec miR-155 dans le groupe "hybridation imparfaite" où la protéine corrélait
inversement à la survie. Cela montre que les SNPs dans le 3'-UTR de l'ARNm TYRP1 affectent la
régulation de l’ARNm par miR-155 et la traduction en protéine. Ces SNPs rendent la régulation de
l’ARNm et la protéine de TYRP1 indépendante de miR-155 et confèrent une valeur pronostique à
la protéine TYRP1
Doctorat en Sciences biomédicales et pharmaceutiques
info:eu-repo/semantics/nonPublished
Hellman, Kristina. "Vaginal carcinoma : studies on etiology and prognostic factors /". Stockholm, 2005. http://diss.kib.ki.se/2005/91-7140-519-4/.
Testo completo