Letteratura scientifica selezionata sul tema "Poland. Służba Więzienna"

Cel pracyGłównym celem badawczym było zbadanie przydatności systemu BSP do zapewnienia efektywnego wsparcia jednostek penitencjarnych w trakcie realizacji codziennych zadań służbowych. Główny problem badawczy sformułowano w postaci pytania: Jakie funkcjonalności systemu BSP są przydatne do realizacji zadań realizowanych przez SW? Główna hipoteza badawcza przyjęła formę założenia, że funkcjonalności posiadane przez BSP mogą stanowić istotne wsparcie w wykonywaniu zadań przez funkcjonariuszy SW i stanowią element ich rozwoju, który powinien być implementowany. Zebrany materiał badaczy posłużył do sformułowania wniosków świadczących o przydatności systemów bezzałogowych do zadań służbowych wykonywanych przez Służbę Więzienną.Materiał i metodyKwetsionariusz wywiaduWynikiZebrany materiał badaczy posłużył do sformułowania wniosków świadczących o przydatności systemów bezzałogowych do zadań służbowych wykonywanych przez Służbę Więzienną (SW).WnioskiTechnologie BSP w postaci monitoringu oraz obserwacji wydają się być najbardziej pożądanymi technologiami wśród badanych funkcjonariuszy SW.

Artykuł jest poświęcony kształtowaniu się służby więziennej na Wołyniu oraz w Galicji Wschodniej w latach 1918–1923. Tworzenie stanu osobowego odbywało się w trudnych warunkach politycznych oraz materialnych. Początkowo do pracy w więzieniach władze polskie przyjmowały byłe kadry penitencjarne, które służyły tam jeszcze za czasów imperiów: austro-węgierskiego, niemieckiego oraz rosyjskiego. Kierownictwo zakładów karnych zwracało szczególną uwagę na lojalność pracowników więziennych względem państwa polskiego oraz ich poglądy polityczne. Ważną rolę odgrywało także doświadczenie wojskowe pracowników. Pod względem narodowościowym w latach 1918–1923 na stan osobowy składali się Polacy, Ukraińcy, Rosjanie, Żydzi itd. Później, wskutek decyzji różnych komisji kadrowych przedstawiciele niepolskiej narodowości byli stopniowo zwalniani ze służby w więziennictwie, a korpus pracowników więziennych na Wołyniu oraz Galicji Wschodniej nabierał cech monolitycznej polsko-rzymskokatolickiej kadry więziennej.

Badanie reformy więziennictwa w Polsce jest doskonałą ilustracją przemian ustrojowych, jakie przechodzili Polacy od systemu naznaczonego radzieckim totalitaryzmem do społeczeństwa spełniającego kryteria demokratyczności . Dążenia Ukrainy w kierunku adaptacji rozwiązań Unii Europejskiej w dziedzinie reformy penitencjarnej zachęcają do poznania doświadczeń Polski ze względu na postęp tego kraju w eliminowaniu spuścizny komunistycznej w działalności więziennictwa i nadzorującej go Służby Więziennej. Zadanie to staje się również aktualne dla współczesnej Ukrainy i z uwagi na łączące oba kraje głębokie więzi kulturowe i mentalne, polskie doświadczenia wydają się być niezwykle inspirujące. Korzystając z doświadczenia sąsiadów nie należy zapominać o różnicach. Przede wszystkim należy zauważyć, że okres komunizmu w Polsce był wyraźnie krótszy, w porównaniu z 70-letnim doświadczeniem Ukrainy, Białorusi i innych Republik Radzieckich które w odróżnieniu od Polski nie zaznały pełnej suwerenności.Kluczowe dla powodzenia reform w Polsce było to, że realizowali je nowi, często młodzi ludzie, przygotowani do pracy w oparciu o współczesną wiedzy, nie związaną z poprzednim systemem. Polacy potępili zbrodnie komunizmu i jego dziedzictwo. Na Ukrainie do tej pory tak zdecydowanie tego nie zrobiono i to jest jeden z powodów niepowodzenia reform.

Państwowego Obwodu Wołyńskiego w Łucku (Ukraina) dotyczące służby policyjnej na Wołyniu Stefana Lubańskiego, który urodził się na pocz. XX wieku we wsi Szymanowice w powiecie słupeckim. Zachowane materiały dotyczą jednego epizodu ze służby Stefana Lubańskiego, mianowicie dochodzenia z powodu oskarżenia Lubańskiego oraz jego kolegi posterunkowego Antoniego Kotasia o pobicie miejscowego mieszkańca Stefana Gorochowskiego w maju 1929 roku. Przeprowadzone dochodzenie nie potwierdziło zarzutów wobec Lubańskiego oraz dało podstawę do pociągnięcia Gorochowskiego do odpowiedzialności karnej. W końcu 1932 r. wyżej wymieniona sprawa została umorzona na mocy amnestii. Po upadku II Rzeczypospolitej Polskiej oraz zajęciu Wołynia przez Armię Czerwoną Stefan Lubański został aresztowany przez NKWD i zamordowany w kijowskim więzieniu. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni. From Great Poland to Volynia. Documents concerning Stefan Lubański’s police service (1901-1940). This publication presents little-known documents from the sources of the State Archive of Volyn Region in Lutsk (Ukraine) regarding the police service in Volyn of Stefan Lubański, who was born at the beginning of the XX century in the village of Szymanowice in Słupiecki province. The materials presented relate to one episode of the police service of Stefan Lubański, namely an investigation due to the accusation of Lubański and his police colleague Antoni Kotas of beating local inhabitant Stefan Gorochowski in May 1929. The investigation did not confirm the charges against Lubański and gave rise to Gorochowski being prosecuted. At the end of 1932, the abovementioned case was discontinued by amnesty. After the fall of the Second Polish Republic and the occupation of Volyn by the Red Army, Stefan Lubański was arrested by the NKVD and was murdered in a Kyiv prison. Lubański was buried at the Polish War Cemetery in Kyiv-Bykivnia.

Charakter współczesnych zagrożeń zewnętrznych (militarnych), którym musimy się przeciwstawiać, przybiera już postać totalnego (pochodzącego z wielu stron) zagrożenia odbieranego w wymiarze nie tylko jednostkowym (obywatela), ale w wymiarze: całego państwa, regionu, a nawet kontynentu i świata. W skład Sił Zbrojnych RP wchodzą: Wojska Lądowe, Siły Powietrzne, Marynarka Wojenna, Wojska Specjalne podzielone ze względu na specyfikację wykonywanych działań. Zwierzchnictwo nad tymi wojskami obejmuje Prezydent RP. Wymienione rodzaje wojsk rozdzielają powierzone im zadania pomiędzy mniejsze podmioty - jednostki wojskowe. Zadania związane z zabezpieczeniem finansowo-gospodarczym tych jednostek zajmują się wojskowe oddziały gospodarcze, które podlegają Inspektoratowi Wsparcia Sił Zbrojnych RP. Bardzo ważnymi elementami funkcjonowania Sił Zbrojnych RP są zasoby obronne, zarówno osobowe, materialne, jak i informacyjne. Determinują one poziom bezpieczeństwa państwa i są wyznacznikiem jego zdolności obronnych. Wszyscy obywatele zdolni do spełnienia powszechnego obowiązku obrony stanowią zasoby rezerw osobowych, które mogą być wykorzystywane jako uzupełnienie Sił Zbrojnych RP, a także innych formacji tj.: Policji, Służby Więziennej, Straży Granicznej, itp. Przygotowanie i zarządzanie rezerwami osobowymi jest jednym z najważniejszych zadań. Zasoby materialne, zarówno te, którymi wojsko dysponuje, jak i te znajdujące się w rezerwach strategicznych lub zapasach interwencyjnych stanowią siłę państwa w przypadku zagrożenia oraz są zabezpieczeniem prawidłowego jego funkcjonowania. Na podstawie występujących zagrożeń militarnych i niemilitarnych zostały określone trzy stany gotowości obronnej państwa: stan stałej gotowości obronnej państwa (czas pokoju), stan gotowości obronnej państwa czasu kryzysu, stan gotowości obronnej państwa czasu wojny. Stany te zostają wprowadzone w zależności od stopnia zagrożenia. W sytuacji, gdy stopień zagrożenia jest wysoki to władze państwa mają prawo do ogłoszenia bezzwłocznie stanu najwyższego nie uwzględniając przy tym innych stanów.