Bibliografie tematiche / Kościół Brygidek w Lublinie

Letteratura scientifica selezionata sul tema "Kościół Brygidek w Lublinie"

Autore: Grafiati
Pubblicato: 26 luglio 2024
Ultima modifica: 26 luglio 2024

Cita una fonte nei formati APA, MLA, Chicago, Harvard e in molti altri stili

Scegli il tipo di fonte:

Indice

Consulta la lista di attuali articoli, libri, tesi, atti di convegni e altre fonti scientifiche attinenti al tema "Kościół Brygidek w Lublinie".

Accanto a ogni fonte nell'elenco di riferimenti c'è un pulsante "Aggiungi alla bibliografia". Premilo e genereremo automaticamente la citazione bibliografica dell'opera scelta nello stile citazionale di cui hai bisogno: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver ecc.

Puoi anche scaricare il testo completo della pubblicazione scientifica nel formato .pdf e leggere online l'abstract (il sommario) dell'opera se è presente nei metadati.

Articoli di riviste sul tema "Kościół Brygidek w Lublinie"

1

Górska, Teresa. "Stulecie Domu Zwiastowania NMP Zgromadzenia SS. Najświętszej Rodziny z Nazaretu w Grodnie (1908-2008)". Nasza Przeszłość 111 (30 giugno 2009): 193–212. http://dx.doi.org/10.52204/np.2009.111.193-212.

Testo completo
Abstract (sommario):
Siostry nazaretanki przybyły do Grodna we wrześniu 1908 roku na zaproszenie abpa wileńskiego Edwarda Roppa, by przejąć kościół i klasztor Panien Brygidek i rozpocząć działalność apostolską. W roku ich przybycia zmarła ostatnia członkini zakonu, osiadłego tutaj od roku 1636. W artykule skrótowo zaprezentowano dzieje fundacji brygidek Aleksandry i Krzysztofa Wiesiołowskich skupiając się przede wszystkim na 100-letniej historii domu Zgromadzenia SS. Najświętszej Rodziny z Nazaretu. Z woli Kościoła nazaretanki stały się spadkobierczyniami dawnej fundacji brygidek.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
2

Jajko, Małgorzata. "Sesja Lubelska III Międzynarodowego Kongresu Ruchu Europa Christi „Europa dwóch płuc – Europa ewangelii, prawdy i pokoju” pt. „Kościół i Państwo w służbie rodziny”". Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 14, n. 2 (3 gennaio 2023): 225–27. http://dx.doi.org/10.32084/sawp.2019.14.2-18.

Testo completo
Abstract (sommario):
W dniach 16-17 października 2019 r. w Lublinie odbyła się Sesja lubelska III Międzynarodowego Kongresu Ruchu «Europa Christi» „Europa dwóch płuc – Europa Ewangelii, Prawdy i Pokoju” pt. „Kościół i państwo w służbie rodziny” pod honorowym patronatem Pana Mikołaja Pawlaka, Rzecznika Praw Dziecka.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
3

Bednaruk, Waldemar. "Kościół św. Stanisława w Lublinie jako miejsce obrad sejmikowych". Kościół i Prawo 7(20), n. 1 (2018): 9–17. http://dx.doi.org/10.18290/kip.2018.7.1-2.

Testo completo
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
4

Flaga, Jerzy. "[Recenzja]: Kościół pobrygidkowski w Lublinie. Dawniej i dziś. Historia wciąż żywa. Lublin 2021, Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej w Lublinie, Powizytkowski Ośrodek Kultury w Lublinie, ss. 196, ISBN 978-83- 922664-3-3". Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 118 (29 giugno 2022): 507–9. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.13675.

Testo completo
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
5

Sak, Jarosław. "Wojciech Oczko (1537-1599). Kościół pw. Nawrócenia Świętego Pawła w Lublinie". Archiwum Historii i Filozofii Medycyny 84 (5 luglio 2023): 103–4. http://dx.doi.org/10.12797/ahifm.84.2021.84.14.

Testo completo
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
6

Kozyrski, Robert. "Wobec kościołów i religii. Stanowisko szlachty województwa lubelskiego w kwestiach wyznaniowych w latach 1572-1648". Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 122 (29 giugno 2024): 175–202. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.17181.

Testo completo
Abstract (sommario):
Artykuł omawia relacje łączące szlachtę lubelską obradującą na zwyczajowych zjazdach politycznych (sejmikach) z Kościołami różnych wyznań, obrządkami i duchowieństwem. Ze względu na aktywność polityczną i obecność w ruchu egzekucyjnym głównie szlachty innowierczej prezentuje konflikty hierarchów kościelnych z pozywanymi przed sądy kościelne przedstawicielami protestantów. Podstawę tych antagonizmów stanowiła walka na forum lokalnym, jak i państwowym o kompozycje (compositio inter status), czyli o wspomnianą wyżej ochronę przed pozywaniem świeckich przed sądy kościelne, dziesięciny i możliwość nabywania przez kler dóbr ziemskich. Przedstawia również krytyczne stanowisko lublinian w kwestii wszelkiego rodzaju konfliktów na tle religijnym, a także ich punkt widzenia związany z królewską polityką nominacyjną biskupów. W tym kontekście istotnym zagadnieniem są też przekazy dokumentujące bliskie kontakty szlachty lubelskiej z hierarchami kościelnymi, przede wszystkim ubiegającymi się o uzyskanie dobrze uposażonego biskupstwa, prymasami, a także nieufność wobec przedstawicieli Stolicy Apostolskiej w Rzeczypospolitej. Tylko w niewielkim zakresie odnosi się do spraw związanych z funkcjonowaniem Kościoła unickiego, jego rywalizacji o świątynie i dobra ziemskie z Kościołem prawosławnym. W dalszej części artykułu niemałą uwagę poświęcono także obecności zakonów w świecie szlacheckim, przede wszystkim dominikanów i brygidek. Do istotnych problemów wielokrotnie omawianych przez szlachtę lubelską podczas zgromadzeń sejmikowych należał również udział duchowieństwa w wojnach prowadzonych przez państwo polsko-litewskie. Ważną częścią całej pracy jest także zagadnienie dotyczące zabezpieczenia dóbr duchownych przed szkodami i przestępstwami popełnianymi przez formacje wojskowe.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
7

Borkowska, Małgorzata. "Miscellanea brygitańskie: dwie fazy reformy potrydenckiej klasztoru lubelskiego". Nasza Przeszłość 89 (30 giugno 1998): 125–50. http://dx.doi.org/10.52204/np.1998.89.125-150.

Testo completo
Abstract (sommario):
Klasztor Brygidek w Lublinie został założony w 1426 roku i zreformowany według ściśle tradycyjnych zasad ok. 1510. W miarę zmniejszania się liczby wiernych, ok. 1570 r. zamieszkiwały tu nie więcej niż dwie siostry zakonne. Jednakże od 1573 roku klasztor czerpał korzyści z fali powołań, która przetaczała się wówczas przez kraj. Wkrótce miał wystarczającą liczbę sióstr (choć nie było mnichów), aby stać się domem macierzystym pięciu nowych fundacji. Tego okresu odrodzenia i ekspansji trudno przypisać reformom potrydenckim, a już zwłaszcza ich wczesnej fazie, przypadającej na lata 1596-1613, co jest dobrze udokumentowane w źródłach (głównie sprawozdaniach wizytacyjnych). Takie cechy dyscypliny monastycznej renesansu, jak kult prawa i metody, pieczołowita dbałość o formację monastyczną, kult klauzury, ścisłe przestrzeganie powszechnych reguł i wspólnej własności, w niewielkim stopniu kształtowały życie w klasztorze. Z pewnością nie było ich widać w roku 1596, kiedy biskup krakowski przybył z wizytą do rosnącej i rzekomo zreformowanej gminy. Nie znalazł żadnej Reguły (nawet jej odręcznego egzemplarza), żadnej mistrzyni nowicjuszy, żadnego klauzury, żadnych konsultacji. Obraz, jaki wyłania się z niekorzystnej opinii biskupa, przedstawia w istocie życie klasztorne w późnym średniowieczu: nowicjusze uczą się zwyczajów monastycznych, po prostu dostosowując się do przykładu starszych i uzupełniając je wybranymi przez siebie prywatnymi nabożeństwami, a przeorysza opiekuje się ogólnego dobra wspólnoty, pozostawiając jednak mniszkom swobodę zaopatrzenia się w drobne artykuły pierwszej potrzeby, a pobożność prywatna ma pierwszeństwo przed powszechnymi praktykami. Nowy model życia zakonnego wraz z obowiązującym kodeksem postępowania musiał zostać ostatecznie zaakceptowany przez lubelską wspólnotę brygidek, choć zapewne nie do końca całym sercem. Jeśli za przykład może posłużyć kwestia własności prywatnej, to peculium ponownie obowiązywało w Lublinie około roku 1700. O ile możliwe jest porównanie życia żeńskich wspólnot zakonnych w Polsce, trzy zakony, brygidki, dominikanie i cystersi, autor tego artykułu wielokrotnie stwierdzał, że nie zgadzają się z potrydenckim ideałem życia zakonnego. Wniosek ten oznacza, innymi słowy, że tradycja średniowieczna stała się nieodłączną częścią życia każdego z trzech zakonów i trzymając się jej z całych sił, nie byli w stanie dostrzec różnicy pomiędzy pierwotnym średniowiecznym model świętości i jego późnośredniowieczne wypaczenia. Prawdą jest również, że społeczności, podobnie jak ludzie, dojrzewają w swoim właściwym czasie i zawsze są bardziej skłonne do znalezienia właściwego i zaakceptowania zmienionego kodeksu postępowania, gdy dojrzeją, i odwrotnie, irytują się tym, który został im narzucony wczesny. Tak właśnie było w przypadku społeczności lubelskiej, która rzeczywiście – z punktu widzenia historyka – najbardziej nieoczekiwanie dojrzała sto lat później. W 1733 roku siostry zrezygnowały z wszelkiej własności prywatnej, od dochodów po ubrania, wprowadziły coroczne rekolekcje, zdecydowały się chodzić bez służących, zreformowały swój rozkład zajęć itp. Wszystkie te zmiany wprowadziły z własnej woli, bez próby kogokolwiek z zewnątrz. Reforma ta miała (jak każda reforma monastyczna) być powrotem do pierwotnego ducha Założyciela: w rzeczywistości łączyła w sobie zarówno stare, jak i nowe elementy.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
8

Sieradzki, Paweł. "Miasto i uniwersytet. Lublin w relacji z podróży po Polsce ks. Wacława Kruszki w 1923 r." Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL 6, Specjalny (4 luglio 2024): 311–28. http://dx.doi.org/10.18290/teka24.19.

Testo completo
Abstract (sommario):
W 1923 r. proboszcz parafii św. Wojciecha w Milwaukee ks. Wacław Kruszka wracając z Rzymu, gdzie przedstawił papieżowi Piusowi XI i Kurii Rzymskiej memoriał w sprawie mianowania polskich biskupów w Stanach Zjednoczonych, odbył podróż do stolic biskupich w Polsce. Przybył również do Lublina. W czasie jednodniowego pobytu ten znany historyk Polonii amerykańskiej odwiedził najważniejsze miejsca w ówczesnym Lublinie. Odbył także spotkania z lubelskimi biskupami – ordynariuszem Marianem Fulmanem i sufraganem Adolfem Jełowickim, prosząc ich o opinię i wsparcie dla problemu, który od lat nurtował polskich katolików w Stanach Zjednoczonych. Zwiedził uniwersytet, zamek i kościół oo. Dominikanów oraz miejsce, gdzie rozpoczynano budowę jezuickiego kolegium Bobolanum. Relację z pobytu w Polsce wysyłał jako korespondent do prasy polonijnej w USA oraz wydał ją jako osobną pozycję książkową.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
9

Kierczuk-Macieszko, Małgorzata. "Tkanina unikatowa o tematyce sakralnej w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie." Sacrum et Decorum, n. 16 (15 dicembre 2023): 115–44. http://dx.doi.org/10.15584/setde.2023.16.6.

Testo completo
Abstract (sommario):
Punkt wyjścia dla artykułu stanowią tkaniny unikatowe eksponujące szeroko rozumiany pierwiastek duchowy w sztuce. Wszystkie zostały wykonane jako prace dyplomowe kończące proces edukacji na specjalizacji „tkanina artystyczna” w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. C.K. Norwida w Lublinie. Celem tekstu nie jest zebranie ich w formie katalogu, lecz w oparciu o jedenaście wybranych przykładów, wskazanie artystycznych ścieżek, którymi podążają młodzi ludzie, odkrywając różnorodne sposoby obrazowania duchowości. Już pobieżny przegląd materiału badawczego ujawnia mnogość rozwiązań, pośród których zarysowują się dwie dominujące strategie. Pierwsza polega na czerpaniu z chrześcijańskiej ikonosfery, z konkretnych dzieł, ze sztuki zrealizowanej w określonych latach i w typowej dla nich stylistyce. Druga szuka alternatywnego języka wypowiedzi plastycznej, niekiedy bliższego abstrakcji niż mimetycznym przedstawieniom. Obie nie stronią od eksperymentów materiałowych i technologicznych. Obok tkanin rozumianych jako wyroby włókiennicze, uzyskane w procesie tkania rozmaitymi technikami, sytuują się więc realizacje bliższe miękkiej rzeźbie, instalacji. Druga część artykułu przynosi rozważania o przeszłym znaczeniu tkanin dekoracyjnych w aranżacji wnętrza kościołów i ich roli w liturgii Kościoła zachodniego. W kontekście do nich podjęta została próba wskazania przyczyn współczesnej eliminacji tej dziedziny artystycznej z sakralnego wnętrza i deprecjacji tej dyscypliny sztuki, której status obecnie bliższy jest rzemiosłu niż tak zwanym sztukom czystym. Tymczasem, jeszcze w latach 70. XX wieku, Kościół w Polsce był jednym z mecenasów tkaniny artystycznej, tak w formie zakupów i zleceń, jak również poprzez organizowanie dużych wystaw prezentujących sztukę tkaniny. Całość zamykają refleksje, czy możliwa jest zmiana na tym polu, ponieważ tkanina unikatowa ma olbrzymi potencjał ideowy, jest nośnikiem znaczeń nie gorszym niż inne dyscypliny sztuki.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
10

Włodzimierz, Bielak. "Ksiądz Idzi Benedykt Radziszewski – czciciel Serca Jezusowego". Roczniki Teologiczne 69, n. 5 (20 giugno 2022): 107–17. http://dx.doi.org/10.18290/rt22695.7.

Testo completo
Abstract (sommario):
Obecna od dawna w Kościele idea Serca Jezusowego zaczęła przybierać formę kultu od XVII wieku. Decydującą rolę odegrały objawienia otrzymane przez św. Małgorzatę Alacoque, ale wielki wkład w propagowanie i rozwój czci Serca Jezusowego wniósł Kościół polski. W latach sześćdziesiątych XVIII wieku biskupi polscy przedłożyli papieżowi Klemensowi XIII memoriał w sprawie zatwierdzenia tego kultu. Stolica Apostolska odpowiedziała pozytywnie zatwierdzając kult Serca Jezusowego w Polsce. Wiek XIX to okres poświęcania Sercu Jezusowemu poszczególnych państw, a zwieńczeniem tych procesów była encyklika Leona XIII Annum sacrum, na mocy której papież poświęcał Sercu Jezusa całą ludzkość. W okresie międzywojennym w Polsce wiele rodzin oddało się w opiekę Serca Jezusowego. W takiej atmosferze przyszedł na świat, dorastał, kształcił się i działał ks. Idzi Radziszewski. Przesiąknięty czcią dla Serca Jezusa już od lat młodzieńczych, ukształtował swoją osobowość opierając się na ideałach wyrastających z istoty przesłania niesionego przez ideę Serca Jezusowego. Według tych ideałów układał swoje relacje z ludźmi, a nade wszystko ich owocem było stworzenie uniwersytetu katolickiego w Lublinie, mającego służyć Bogu i ojczyźnie, kształcić elity katolickie poświęcające swe siły dla dobra społeczeństwa polskiego i Kościoła, w duchu miłości, której źródłem jest Serce Jezusa.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri

Libri sul tema "Kościół Brygidek w Lublinie"

1

Walas, Bogdan. Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Lublinie: Assumptionis B.M.V. de triumpho. Lublin: Norbertinum, 1996.

Cerca il testo completo
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
2

Leon, Popek, a cura di. Polacy i Kościół rzymskokatolicki na Wołyniu w latach 1918-1997: Materiały z międzynarodowej sesji naukowej zorganizowanej w Lublinie w dniach 9-10 grudnia 1997 r. Lublin: Towarzystwo Przyjaciół Krzemieńca i Ziemi Wołyńsko-Podolskiej, 1999.

Cerca il testo completo
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
3

Koscio Farny SW. Michaa W Lubline. Tow. Nauk. Katolickiego Uniwersytetu Lubelski, 2004.

Cerca il testo completo
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri

Capitoli di libri sul tema "Kościół Brygidek w Lublinie"

1

Kwaśniewski, Andrzej. "Pamiętniki ks. Karola Dębińskiego jako świadectwo kultury umysłowej duchowieństwa". In Pomiędzy św. Piotrem i Sankt Petersburgiem. Kościół katolicki na Podlasiu i Lubelszczyźnie na przełomie XIX i XX wieku. Materiały z konferencji międzynarodowej. Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Lublin, 2 czerwca 2022, 135–61. Wydawnictwo Academicon, 2022. http://dx.doi.org/10.52097/acapress.9788362475995.135-161.

Testo completo
Abstract (sommario):
Pamiętniki ks. Karola Dębińskiego to obszerna relacja na temat dziejów Kościoła na Lubelszczyźnie i Podlasiu w drugiej połowie XIX w. Autor opisał swoje życie i pracę. Opis obejmuje pracę księdza w czterech parafiach oraz instytucjach kościelnych w Lublinie i Petersburgu. Pamiętnik jest realistycznym opisem rzeczywistości. Stanowi dokumentację wydarzeń historycznych oraz zawiera opisy anegdotyczne. Dzięki wykształceniu, pracy organizacyjnej i naukowej oraz kulturze umysłowej autora powstało to wartościowe źródło.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
2

Wojda, Jacek. "Ksiądz Karol Dębiński a seminarium w Lublinie – obraz pamiętnikarski lat kleryckich 1877–1881 i rzeczywistość historii". In Pomiędzy św. Piotrem i Sankt Petersburgiem. Kościół katolicki na Podlasiu i Lubelszczyźnie na przełomie XIX i XX wieku. Materiały z konferencji międzynarodowej. Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Lublin, 2 czerwca 2022, 95–133. Wydawnictwo Academicon, 2022. http://dx.doi.org/10.52097/acapress.9788362475995.95-133.

Testo completo
Abstract (sommario):
Pamiętniki ks. Karola Dębińskiego "Z przeżytych chwil..." stanowią źródło historyczne do poznania różnych dziedzin życia Kościoła i narodu w latach 1867–1915. Zawarte zostały w nich również wiadomości i opinie o seminarium w Lublinie, gdzie studiował w latach 1877–1881 ich autor. Myśl spisania reminiscencji z tego czasu pojawiła się później, niż nastąpiło zredagowanie wspomnień z kolejnych lat życia. Było to najprawdopodobniej w okresie, gdy ks. Dębiński przebywał w Siedlcach, w drugiej połowie lat 20. XX w. Inspiratorem do stworzenia całości dzieła pamiętnikarskiego stał się biskup pomocniczy sandomierski Paweł Kubicki, wielki badacz dziejów zmagania się Kościoła i narodu z carskim zaborcą. Prezentacja okresu lat seminaryjnych późniejszego księdza Dębińskiego dotyczy różnych aspektów życia wewnątrz instytutu przygotowującego studentów do kapłaństwa. Posiada ona rys bardzo osobisty oraz interpretację postaw i życia osób tworzących seminarium stosownie do założonego przez autora ideału – uczoności i szczerej pobożności oraz prawdziwych relacji międzyosobowych. Chcąc uwypuklić, sprecyzować i zobiektywizować prezentację pamiętnikarską seminarium, przedstawiono w artykule także wydarzenia zewnętrzne, które wpisywały się w przeżycia alumnów i profesorów, m.in. śmierć bpa Walentego Baranowskiego, śmierć papieża Piusa IX i wybór Leona XIII, udany zamach na cara Aleksandra II. Zwieńczeniem prezentacji seminarium w czasach kleryckich Karola Dębińskiego stało się przybliżenie funkcjonowania seminarium pod względem spowiednictwa i obecności ojca duchownego w codziennym życiu alumnów. Autor pamiętników zauważył, że w tym czasie wprowadzono do seminarium niezwykłego spowiednika, ks. Edwarda Wojewódzkiego, który swoją świętością wzmacniał ideały ożywiające alumnów. Kapłan ten był stałym spowiednikiem i ojcem duchownym seminarium z „wysokości” konfesjonału, a formację dyscyplinarną i ascetyczną prowadził wiceregens, którym był wówczas ks. Antoni Nojszewski, późniejszy wieloletni regens seminarium w Lublinie.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
Offriamo sconti su tutti i piani premium per gli autori le cui opere sono incluse in raccolte letterarie tematiche. Contattaci per ottenere un codice promozionale unico!

Vai alla bibliografia