Letteratura scientifica selezionata sul tema "Esnaflar"
Cita una fonte nei formati APA, MLA, Chicago, Harvard e in molti altri stili
Indice
Consulta la lista di attuali articoli, libri, tesi, atti di convegni e altre fonti scientifiche attinenti al tema "Esnaflar".
Accanto a ogni fonte nell'elenco di riferimenti c'è un pulsante "Aggiungi alla bibliografia". Premilo e genereremo automaticamente la citazione bibliografica dell'opera scelta nello stile citazionale di cui hai bisogno: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver ecc.
Puoi anche scaricare il testo completo della pubblicazione scientifica nel formato .pdf e leggere online l'abstract (il sommario) dell'opera se è presente nei metadati.
Articoli di riviste sul tema "Esnaflar"
1
Akçakaya, Merve Sultan. "Esnafların Gözünden Delilerin Mekân Aidiyeti". Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, n. 51 (25 giugno 2024): 295–322. http://dx.doi.org/10.21497/sefad.1346201.
Testo completoAbstract (sommario):
Bu çalışma, delilik olgusunu konu edinmektedir. Çalışmanın amacı, delilerin bazı mekânlarda daha fazla görünür olmasının temel sebeplerini açığa çıkarmaktır. Konya Bedesten çarşısında yer alan Kapu Camii ve Aziziye Camilerinin etrafından neredeyse hiç ayrılmayan deliler vardır. Onların bu mekâna neden bu kadar sık geldikleri araştırma merakını oluşturmuştur. Söz konusu meraka dayalı olarak daha önce herhangi bir bilimsel çalışma yapılmamıştır. Bu durum araştırmanın özgün tarafı olarak sunulabilir. Araştırma delilik fenomeninin temelde kültürel bir inşa olduğunu; zamana, mekâna ve bağlama göre farklılık arz ettiğini iddia etmektedir. Nitekim bu araştırmanın yapıldığı mekânlarda, delilik olgusuna atfedilen anlamların sosyal, kültürel ve dini değerlerden bağımsız olmadığı görülmüştür. Çalışma, nitel araştırma yöntemine uygun bir şekilde tasarlanmıştır ve araştırmada kullanılan veri toplama tekniği mülakattır. Mülakatlar, yarı yapılandırılmış görüşme formu ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemi, Kapu Camii ve Aziziye Camilerinin etrafında bulunan esnaflar arasından seçilmiştir. Bu noktada toplamda 20 esnafla derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Katılımcılardan elde edilen veriler, iki ana tema ve 9 alt tema altında kodlanmış ve içerik analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Sonuç olarak, delilerin Kapu ve Aziziye Camilerinin etrafında çok sık bulunmasını, esnafın onlara karşı geliştirdiği olumlu davranışlarla açıklamak mümkündür. Esnafın delilere ilişkin tutumunu belirleyen temel motivasyonların daha çok dini ve kültürel değerler olduğu saptanmıştır.
2
ÇAĞLAK, Uğur. "Esnaflar Arası Komşuluk İlişkileri: Konya Bedesten Çarşısı Üzerine Bir Değerlendirme". Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 8, n. 5 (9 ottobre 2020): 1621–31. http://dx.doi.org/10.18506/anemon.763902.
Testo completo
3
KARABALIK, Kamuran. "İran’da Tütün İmtiyazının İngilizlere Verilmesi Meselesi ve İranlı Kadınlar (1890- 1892)". JOURNAL OF HISTORY AND FUTURE 9, n. 4 (29 dicembre 2023): 715–29. http://dx.doi.org/10.21551/jhf.1391233.
Testo completoAbstract (sommario):
İran’da 8 Mart 1890 tarihinde tütün işletme imtiyazı İngilizlere verildi. Tütün, İran halkı için hem bir geçim kaynağıydı hem de partilerde, kutlamalarda ve seyahatlerde yaygın olarak tüketilmekteydi. Bu sebeple tütün işletme imtiyazının İngilizlere verilmesi İran halkı arasında büyük protestolara sebep oldu. Protestolara katılanlar arasında din adamları, esnaflar ve tüccarlar dışında İranlı kadınlar da vardı. İranlı kadınlar, erkeklerle birlikte Şiraz, Tebriz, Tahran ve Meşhed’deki protestolarda ön sıralarda yer aldılar. Protestocular, bu sırada Nasıreddin Şah’a telgraf göndererek imtiyazın iptal edilmesini istediler. Bu tepkiler neticesinde Nasıreddin Şah, Ocak 1892’de tütün imtiyazını iptal etmek zorunda kaldı.
Bu çalışmanın amacı, tütün imtiyazının İngilizlere verilmesi sürecini ve bu sırada İranlı kadınların üstelendiği rolü kaynaklar ışığında incelemektir.
4
ACAR, Neşe. "PINARBAŞI DESTİNASYONUNUN PAZAR POTANSİYELİNİN DEĞERLENDİRİLMESİNE YÖNELİK BİR SWOT ANALİZİ". Business & Management Studies: An International Journal 7, n. 2 (26 giugno 2019): 856–76. http://dx.doi.org/10.15295/bmij.v7i2.444.
Testo completoAbstract (sommario):
Bu araştırmada SWOT analizi yöntemi kullanılarak Kayseri ili sınırları içerisinde bulunan Pınarbaşı’nın bir turizm destinasyonu olarak değerlendirilmesi yapılmıştır. Araştırma, Pınarbaşı’nda çeşitli kurumlarda görevli yöneticiler ve memurlar, esnaflar, öğrenciler, yerel halktan kişiler olmak üzere toplam 50 kişiden oluşan paydaşlarla yapılan mülakatlarla yürütülmüştür. SWOT analizi yöntemi kullanılarak Pınarbaşı’nın tanıtılmasında ve pazarlanmasında etkili olabilecek değerler hakkında farkındalık oluşturulmasına ve yöre halkının bilinçlendirilmesinde etkili olabileceği düşünülen değerlerin ortaya konulmasına çalışılmıştır. Yapılan değerlendirmeler bölgenin bir turizm destinasyonu olarak pek çok üstünlüğe ve fırsata sahip olduğunu bununla birlikte birtakım zayıflıklar ve tehditlerle de karşı karşıya kaldığını göstermiştir. Elde edilen bulgular, Pınarbaşı’nın turizm potansiyelinin daha etkin kullanılması ve bir destinasyon olarak çekiciliğinin ve sürdürülebilirliğinin sağlanması gerekliliğini göstermiştir. Pınarbaşı’nın sahip olduğu tarihi, doğal ve kültürel varlıklara önem verilmesi ve alternatif turizm çeşitlerinin geliştirilmesi, halkta turizm bilincinin oluşturulması, konaklama, yeme-içme, alışveriş, eğlence ve benzeri ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla yatırımların teşvik edilmesinin faydalı olacağı düşünülmektedir. Olumlu değerlendirmelerde mevcut düzeyi geliştirmek ve sürekliliği sağlamak ve olumsuz değerlendirmeleri de olumluya yönlendirmek hedeflenmelidir.
5
ÖZLÜ, Zeynep. "Osmanlılarda Dondurma ve Dondurmacılık Mesleği İle İlgili Notlar". Erdem, n. 59 (1 aprile 2011): 129–44. http://dx.doi.org/10.32704/erdem.2011.59.129.
Testo completoAbstract (sommario):
Türklerin, henüz ata yurtta iken, yaşadıkları ortam genelde serin olmakla beraber özellikle yaz aylarında serinlemek amacıyla soğuk veya dondurulmuş meyve suları içtikleri tahmin edilmektedir. XIII. asırdan itibaren ise Selçuklular ile beraber soğuk veya dondurulmuş şerbetleri hazırlamak için "karlıklar" yapmışlardır. Karlıkların Osmanlılar döneminde de kullanıldığı hatta sarayda bu işleri organize eden "karcıbaşı ve buzcubaşı" adı verilen bir görevli tayin edildiği anlaşılmaktadır. Bu görevli sadece sarayın değil bütün esnafın ihtiyaç duyduğu kar ve buzu temin ederek bunların ilgililere dağıtımını organize etmiştir. Osmanlı toplumunda dondurma ise 17. yüzyıldan itibaren sofralarımıza girmeye başlamış, başlangıçta "ev dondurmacılığı" şeklinde ev ve tekke gibi alanlarda yapılmış, daha sonra ise sokağa taşınarak yaz günlerinin aranan tatlısı ve ticari bir emtiası olmuştur. Dondurma, başlangıçta muhallebici, helvacı, fındıkçı, kestaneci, kahveci gibi esnaflar tarafından satılırken daha sonra ihtisas bir meslek haline gelerek dondurmacılık mesleğinin ortaya çıktığı düşünülmektedir. 19. yüzyıl başlarında dondurmacılık mesleğinin bulunduğu ancak kar ve buz temininde hoşabçı ve şerbetçi esnafının dondurmacılara göre daha öncelikli olduğu anlaşılmaktadır. Bunun olası nedeni hoşabcı ve şerbetçi mesleklerinin dondurmacılık mesleğine göre daha köklü olmasıdır. 18. ve 19. yüzyıllarda Osmanlı sarayında da dondurmanın ikram edildiği hatta 1910 yılında sarayda "mâbeyn-i hümâyûn dondurmacılığı" adı altında bir meslek grubunun bulunduğu görülmektedir.
6
BABAHANOĞLU, Nesim. "KOLLUĞUN SİVİL GÖZETİMİ VE KOLLUĞUN SİVİL GÖZETİMİNİN MALATYA-YEŞİLYURT İLÇESİ UYGULAMASI". Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 9, n. 2 (30 dicembre 2021): 302–17. http://dx.doi.org/10.53586/susbid.988386.
Testo completoAbstract (sommario):
Sivil gözetim kavramının ABD ve gelişmiş Batı ülkelerinde 40 yılı aşkın geçmişi olmasına rağmen Türkiye için karşılaştırmalı olarak yeni bir kavramdır. Türkiye'nin Avrupa Birliği (AB) üyelik süreci ile Avrupa normları ve kurumlarına uyum ve yerine getirmesi için şart koşulan kriterler nedeniyle, özellikle temel hak ve özgürlükler alanında kanuni ve kurumsal düzenlemeler ile önemli değişiklikler gerçekleştirilmiştir. Bu alanlardan biri de kolluk ve kolluğun sivil denetimidir. Türkiye'de yapılan kolluk kuvvetlerinin ve denetim şeklinin hesap verebilir, şeffaf ve tatmin edici olması için kolluğun sadece yönetime değil halka, kamuoyuna hesap verebilen sivil bir denetim sistemi olmalıdır. Bu çalışmada; sivil gözetimin önemi ve gerekliliği açıklanmıştır. Çalışmada, kısaca kavramal çerçevenin yanında 2008 yılından bu yana uygulanan İç Güvenlik Sektörünün Sivil Gözetiminin Geliştirilmesi/Güçlendirilmesi Projesi çerçevesinde yapıln faaliyetler ve hedeflenenler açıklanmıştır. Ayrıca çalışmada Malatya-Yeşilyurt İlçesindeki proje kapsamında yapılan uygulamalara yer verilmiştir. Kamu kurum ve kuruluşları ile sivil toplum örgütleri, kadın dernekleri, esnaflar, eğitim kurumları, esnaf örgütleri, muhtarlar, ilde kurulu suç önleme ve engellme ile görevli kamu ve özel kurumlar da sürece dahil edilerek yapılan faaliyetlere yer verilmiştir. Güvenlik kuvvetleri ile il ve ilçe aktörleri dahil edilerek proje boyunca yapılan bazı uygulamalara çalışmada değinilmiştir. Bu uygulmalar sonucunda projenin uygulamnmasının öncesi ve sonrasının karşılaştırlılması suretiyle elde edilen sonuçlara da yer verilmiştir.
7
TAŞKESEN, Şükran, e Elif KARABULUT TEMEL. "SELF-SUSTAINABILITY STRATEGIES OF LOCAL BUSINESSES IN THE E-COMMERCE ERA: CASE OF “BOLU YUKARI ÇARŞI”". Abant Sosyal Bilimler Dergisi 22, n. 2 (31 luglio 2022): 810–25. http://dx.doi.org/10.11616/asbi.1099636.
Testo completoAbstract (sommario):
Bolu’nun tarihi çarşısı olarak bilinen ve geçmişten beri ticaret merkezi olan Yukarı Çarşı’da faaliyet gösteren esnafların E-Ticaret çağında mevcut durumlarını tespit etmek ve devamlılıklarını sağlamak için kullandıkları stratejileri belirlemek üzere bu çalışma planlanmıştır. Çalışmada Yukarı Çarşı’da farklı sektörlerde faaliyet gösteren 21 esnafla görüşmeler yapılmıştır. Yapılan görüşmeler içerik analizine tabi tutulmuştur. Aile büyüklerinin aynı çarşıda yıllardır faaliyet göstermesi esnafın bu geleneğini devam ettirme isteği, tarihi çarşının yıllardır şehrin sembolü durumunda olması ve ticaretin merkezi olarak bilinirliliği, esnafın kredi kartı kullanmayan ve devamlı müşterilerine veresiye usulde alışveriş yapma olanağı sağlaması, müşteri ile samimi ilişkiler kurulması, dükkan kiralarının şehirdeki diğer alışveriş mekanlarına göre uygunluğu Yukarı Çarşı esnafının devamlılığı sağlama konusunda etkili olan başlıca belirleyici özelliklerdir.
8
Çağatay, Neşet. "Anadolu Türklerinin Ekonomik Yaşamları Üzerine Gözlemler (Bu Alanda Ahiliğin Etkileri)". Belleten 52, n. 203 (1 agosto 1988): 485–500. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1988.485.
Testo completoAbstract (sommario):
X. yüzyıl başlarından beri batı Türkistan'da ve İran'da yoğunlaşan Oğuz Türkleri, 23 Mayıs 1040 günü Gazneliler Türk Devleti'ne karşı kazandıkları Dandanakan Meydan Savaşı'ndan sonra bugünkü Tahran'ın bir mahallesi olan Rey Şehrini kendilerine başkent yaparak Büyük Selçuklular Devleti'ni kurdular. Anadolu'yu Bizans'ın elinden almayı tasarlayan Selçuklular, 1048 yılında Pasinler'e (Hasankale), 1054 de Muradiye'ye, 1059 da Sivas'a girdiler. 1064 de Kars'ı aldılar. Anadolu'nun kesin olarak Türklerin eline geçmesinin başlangıcı olan 26 Ağustos 1071 gününden 1225 yıllarına kadar Anadolu'ya büyük dalgalar halinde giren Türk toplulukları genellikle göçebe idiler. 1220 lerde Moğolların, Harezmşahlar Türk Devleti'ni ortadan kaldırmalarından sonra, Maveraünnehr ve Türkistan'daki Türk şehirlerinin tüccar ve sanatkâr halkı, dükkanlarını, tezgahlarını bırakıp Anadolu'ya geldiler. Bu ikinci büyük grupta gelenler, öncekilerin tersine, şehirli idiler ve W. Barthold'un dediği gibi, Orta Asya ticaret ve sanatında çok ileri idiler; ticari ortaklıklar kurmuş, çek kullanmış, daha o zamanlar, kâğıt paraya bir geçiş niteliğinde bulunan ipek kumaş parçalarını damgalayarak "akça" adıyla para olarak tedavüle koymuşlardı. Anadolu'ya gelen bu tüccar ve esnaf Türk birlikleri 1240 lı yıllarda bu yeni yurtlarında, Orta Asya'dan getirdikleri kuşkusuz olan "ahi örgütü" nü kurdular. Ahi örgütüne, esnaflar, sanatkârlar, bilginler yani, meslek, sanat, ticaret ve devlet yönetimiyle uğraşanlar girebilirlerdi. Selçuklu, Osmanlı halk sınıflarının hepsini içine alan ahilik, o çağdaki Anadolu Türk halkının sosyo-ekonomik hatta bir ölçüde politik yaşamına yön vermiş bir kuruluştur. Bu nedenle biz "Anadolu Türklerinin ekonomik yaşamları üzerinde gözlemler "başlığı" altında, ahiliği bu niteliğinden söz edeceğiz.
9
ÖZCAN, Hakan. "TÜRKİYE’DE ESNAF SİCİL AÇILIŞ-KAPANIŞ İLİŞKİSİ VE ESNAF İŞSİZLİK SİGORTASI İHTİYACI ÜZERİNE BİR ÇALIŞMA". Uluslararası Ekonomi Siyaset İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi 6, n. 2 (15 aprile 2023): 122–32. http://dx.doi.org/10.59445/ijephss.1204065.
Testo completoAbstract (sommario):
Sosyal güvenlik, bireylerin ve toplumun temel yapısını oluşturan ailelerin; iş kazaları, meslek hastalıkları, hastalık, ölüm, analık, işsizlik ve ailenin kurulması aşamasında oluşabilecek sosyal ile ekonomik problemlere karşı bireylerin kendilerini korumasıdır. Ülkemizde yürürlükte olan 4A sigortalıları için, İşsizlik sigortası benzeri bir uygulamanın, işletmeyi kapatma durumunda olan esnaf işletmesi için işsiz kaldıkları dönemler için sosyal güvenceyi oluşturulmaya yönelik bir sigortacılık sistemi kurulması hedeflenmiştir. Bu çalışma Türkiye’de esnaf sicil açılış-kapanış ilişkisini ve “Esnaf İşsizlik Sigortası” ihtiyacını incelemek üzere yapılmıştır. Ülkemizde yürürlükte olan işsizlik sigortasına benzeyen bir sistem, işyerini kapatmak zorunda kalan esnaflar için de uygulamaya konulmuştur. Çalışmada Türkiye’de 2005-2021 dönemi esnaf açılış ve kapanış sayıları arasındaki ilişki incelenerek esnaf işsizlik sigortasına olan ihtiyaç durumunun değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yapılan korelasyon analizi sonucunda 2005-2017 yılları arasında esnaf; tecil, tadil ve terkin işlemleri arasında anlamalı bir ilişkiye rastlanılmamıştır. Bu durumun özellikle 2005,2006,2015,2016 ve 2017 yıllarındaki ortalamanın çok üzerindeki işlemlerden kaynaklandığı düşülmektedir. Ülkede yaşanan siyasi ve ekonomik pek çok kriz esnafın ticari hayatını yakından ilgilendirmektedir. Açılan ve kapanan esnaf sayıları arasında anlanmalı bir ilişki bulunmasa dahi; esnafın işletmesini kapattığı dönemler için işsizlik sigortası önemli bir can simidi olacaktır. İşsizlik ödeneği esnafın zor günlerini daha kolay atlatmasına destek olacak ve yeni bir iş kurabilmesi için kendisini cesaretlendirebilecektir. Ekonomik ve sosyal sorunların yaşandığı dönemlerde, Devlet’in sağlayacağı mali destek; uygulamanın etkin kullanımı ve devamlılığına büyük katkı sağlayacaktır.
10
YÜCEL, Ebubekir Sıddık. "1895-1909 Tarihli Sivas Eytâm İdâne Defteri’nin Yetim Haklarının Uygulanması Açısından Analizi (198 Numaralı Sivas Şer‛iyye Sicili)". Eskiyeni, n. 52 (26 marzo 2024): 299–323. http://dx.doi.org/10.37697/eskiyeni.1386292.
Testo completoAbstract (sommario):
Bu çalışmada 198 numaralı Sivas Şer‛iyye Sicil defterlerinde bulunan idâne kayıtları incelenecek ve analiz edilecektir. İdâne borçlanma anlamına gelen hukukî bir terimdir. Toplumların vakıalarından birisi de yetimliktir. Yetim kişi kendi ihtiyaçlarını karşılayacak yaşa gelinceye kadar ilgiye ve himayeye muhtaçtır. Özellikle de ailesinden kalan taşınır ve taşınmaz malların muhafazası ve kendisinin kullanabileceği yaşa kadar muhafaza edilmesi gerekmektedir. Osmanlı Devleti’nde yetimlerin malları reşit olma çağı kabul edilen yirmi yaşına gelinceye kadar mahkeme tarafından belirlenen vasîler tarafından muhafaza edilmekteydi. Osmanlı Devleti 1851 tarihinden itibaren Emvâl-i Eytâm Nezareti kurmak suretiyle yetimlerin mallarını muhafaza ve onları işletme sorumluluğun kendi uhdesine almıştır. Bu nezaretin amacı yetimlerin mallarını öncelikle güvenilir esnaflar olmak üzere piyasa arz edecek ve faiz gelirleriyle yetimin parasının ekonomik şartlarda değer kaybetmesinin önüne geçecekti. Nezaret bunu takip etmek için bünyesinde defterler oluşturmuştur. İdâne kayıtları müstakil defterlerde tutuluncaya kadar şer‛iyye sicil defterlerine de kaydediliyordu. Sivas’a ait ve sınırlı olan şer‛iyye sicil defterlerinden 198 numaralı ve 1895-1909 tarihli defter de tamamen idâne borç senetlerinden oluşan bir defterdir. Bu defterde alacaklı, borçlu, paranın piyasaya arzı, faiz oranları, borçluların profilleri gibi değişik kayıtları bulabilmekteyiz. Sandıktan borç alanların şehrin yerli aileleri, kadın girişimciler, esnaf, mülkî erkân, eğitimci, tarikat erbabı kişilerden oluştuğunu gördük. Aldıkları borçların geri ödemesinde dönemin ekonomik şartlarına göre %9 ile en düşük, %50 ile en yüksek oranda bir faiz uygulamasıyla paranın finans çevrelerinde kullanılması dikkat çeken hususlardandır. İdâne kayıtları ekonominin hangi alanında paranın nemalandırıldığını göstermemekle birlikte, toplamda 487 bin 283 kuruş piyasaya arz edildiği anlaşılmaktadır. Bu meblağın 126 bin 229 kuruş gibi bir faiz getirisi olmuştur. Bu da ortalama %21 gibi bir orana tekabül etmektedir ki günün ekonomik şartlarında iyi bir orandır.
Libri sul tema "Esnaflar"
1
Güldiken, Nevzat. Ortakent esnafı üzerine uygulamalı bir araştırma (Sivas örneği). Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi, 1997.
Cerca il testo completo
2
Hajdarević, Rašid. Defteri sarajevskog saračkog esnafa: 1726-1823 : prevod. Sarajevo: Istorijski Arhiv Sarajevo, 1998.
Cerca il testo completo
3
Arar, Yurdagül Bezirgan. 95'in kahvesinden Karataş'a İngiliz bahçesi yokuşu...: Mahallelilik, çocukluk, esnaflık ve sosyal yaşantı. İstanbul: Heyamola Yayınları, 2019.
Cerca il testo completo
4
Antalya'da zamanla kaybolan meslekler, esnaflar. Antalya: Antalya Ticaret ve Sanayi Odası, 2017.
Cerca il testo completo
5
Ahilik ansiklopedisi. Çankaya, Ankara: T.C. Gümrük ve Ticaret Bakanlığı, 2014.
Cerca il testo completo
6
Okumuş, Salih. Tanzimat devri hikâye ve romanlarında Istanbul esnafları. MKB Yayınevi, 2019.
Cerca il testo completo
7
Osmanlı dönemi Kastamonu'da esnaflık ve ticarî hayat. Ankara: Gece Kitaplığı, 2020.
Cerca il testo completo