Tesi sul tema "Cultivos alimentarios"

Segui questo link per vedere altri tipi di pubblicazioni sul tema: Cultivos alimentarios.

Cita una fonte nei formati APA, MLA, Chicago, Harvard e in molti altri stili

Scegli il tipo di fonte:

Vedi i top-26 saggi (tesi di laurea o di dottorato) per l'attività di ricerca sul tema "Cultivos alimentarios".

Accanto a ogni fonte nell'elenco di riferimenti c'è un pulsante "Aggiungi alla bibliografia". Premilo e genereremo automaticamente la citazione bibliografica dell'opera scelta nello stile citazionale di cui hai bisogno: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver ecc.

Puoi anche scaricare il testo completo della pubblicazione scientifica nel formato .pdf e leggere online l'abstract (il sommario) dell'opera se è presente nei metadati.

Vedi le tesi di molte aree scientifiche e compila una bibliografia corretta.

1

Scorvo, Célia Maria Dória Frasca [UNESP]. "Comportamento alimentar do Matrinxã - Brycon cephalus (Gunther, 1869) em tanques de cultivo". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 1999. http://hdl.handle.net/11449/144111.

Testo completo
Abstract (sommario):
Made available in DSpace on 2016-09-27T13:40:10Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 1999-12-10. Added 1 bitstream(s) on 2016-09-27T13:45:24Z : No. of bitstreams: 1 000145867.pdf: 301832 bytes, checksum: 64c8aac3029e1553f6fdb4973cbf3299 (MD5)
O objetivo deste trabalho foi estudar o comportamento alimentar do matrinxã, Brycon cephalus, em tanques de cultivo, analisando o período e horário de alimentação, tempo de saciação, velocidade de ingestão, índice de ingestão alimentar e freqüência de alimentação em diferentes horários do dia. O trabalho foi realizado no Centro de Aquicultura da UNESP- CAUNESP, Jaboticabal, SP, localizado à 21º5'22 Lat. S e 48º8'58 Long. W. No período de maio de 1997 a janeiro de 1998, foram realizados quatro ensaios, utilizando-se 16 tanques de 50m2. No ensaio I, peixes com peso médio de 13,7g foram alimentados até a saciação, com ração comercial extrusada, contendo 35% de proteína bruta, em diferentes períodos do dia: manhã (m), meio do dia (md), tarde (t); manhã mais meio do dia (m+md); manhã mais tarde (m+t) e meio do dia mais tarde (md+t). O consumo de ração foi destacadamente maior nos peixes arraçoados duas vezes ao dia, no período do (md) e à (t). No ensaio II, foram analisados os consumos de ração, índice de ingestão, tempo de saciação e velocidade de ingestão em 3 períodos do dia: manhã, meio do dia e tarde. Os peixes que estavam com peso médio de 232,13g (± 0,95), foram alimentados com ração comercial extrusada, com 32% de proteína bruta. Não foram observadas diferenças estatísticas significativas nos parâmetros analisados, embora tenha sido observado para o período da tarde um consumo médio relativamente maior (2,47g (m); 2,86g (md) e 3,88g (t)) e maiores médias dos índices de ingestão (1,08%, 1,26% e 1,69% respectivamente). No ensaio III, foram utilizados os mesmos peixes do ensaio II, com peso médio de 233,98g (±5,60) avaliando-se o consumo médio de ração de duas em duas horas, das 7 às 19 horas. A análise de variância e o teste de Tukey demonstraram que o maior consumo ocorreu quando o matrinxã foi alimentado às 17 horas...
The work aimed the study of the feeding behavior of the matrinxã, Brycon cephalus, in rearing ponds. Analyzed parameters were the period and schedule of feeding, satiation time, speed and index of ingestion and feeding frequency in different periods of the day. The work was carried out on the Aquaculture Center of UNESP - CAUNESP, Jaboticabal, SP, located at 21º15'22 S and 48º858 W. The observations were accomplished in four stages, corresponding to different experimental researches, from May, 1997 to January, 1998, in 16 tanks of 50m2. In the first-stage (Research I), fish of 13.17g were fed to the satiation, in different periods of the day morning, noon, afternoon, morning + noon, morning + afternoon e noon + afternoon with extruded commercial pellets, of 35% of crude protein. The food consumption was greater in the fishes fed twice a day, at noon and in the afternoon. In the second stage (Research II), it was analyzed the feed consumption, ingestion index, satiation time and velocity of ingestion. Fishes of 232.13g ± 0,95 were fed extruded commercial pellets of 32% of crude protein in three periods of ther day: morning, noon and afternoon. No significant statistical difference Observed in the analyzed parameters, although a greater food consumption was noted, in the afternoon (2,47g(m); 2,86g(n) and 3,88g(a) and larger ingestion index (1,08%, 1,26% and 1,69% respectively). The same fishes previous mean weight of 233.98 ± were used Research III and the feed consumption was observed in periods of two hours from 7 AM to 7 PM. The variance analysis and the Tukey test demonstrated that the greater consumption happened when the matrinxã was fed at 5 PM, whereas no significant difference took place between 3 and 7 PM, evidencing that the feeding can be efficient in this whole afternoon period. The Research IV, during of 57 days, tested feeding once in the morning; once in the afternoon; twice ...
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
2

Scorvo, Célia Maria Dória Frasca. "Comportamento alimentar do Matrinxã - Brycon cephalus (Gunther, 1869) em tanques de cultivo /". Jaboticabal, 1999. http://hdl.handle.net/11449/144111.

Testo completo
Abstract (sommario):
Orientador: Dalton José Carneiro
Banca: Elisabete Maria Macedo Viegas
Banca: Elisabeth Romagosa
Resumo: O objetivo deste trabalho foi estudar o comportamento alimentar do matrinxã, Brycon cephalus, em tanques de cultivo, analisando o período e horário de alimentação, tempo de saciação, velocidade de ingestão, índice de ingestão alimentar e freqüência de alimentação em diferentes horários do dia. O trabalho foi realizado no Centro de Aquicultura da UNESP- CAUNESP, Jaboticabal, SP, localizado à 21º5'22" Lat. S e 48º8'58" Long. W. No período de maio de 1997 a janeiro de 1998, foram realizados quatro ensaios, utilizando-se 16 tanques de 50m2. No ensaio I, peixes com peso médio de 13,7g foram alimentados até a saciação, com ração comercial extrusada, contendo 35% de proteína bruta, em diferentes períodos do dia: manhã (m), meio do dia (md), tarde (t); manhã mais meio do dia (m+md); manhã mais tarde (m+t) e meio do dia mais tarde (md+t). O consumo de ração foi destacadamente maior nos peixes arraçoados duas vezes ao dia, no período do (md) e à (t). No ensaio II, foram analisados os consumos de ração, índice de ingestão, tempo de saciação e velocidade de ingestão em 3 períodos do dia: manhã, meio do dia e tarde. Os peixes que estavam com peso médio de 232,13g (± 0,95), foram alimentados com ração comercial extrusada, com 32% de proteína bruta. Não foram observadas diferenças estatísticas significativas nos parâmetros analisados, embora tenha sido observado para o período da tarde um consumo médio relativamente maior (2,47g (m); 2,86g (md) e 3,88g (t)) e maiores médias dos índices de ingestão (1,08%, 1,26% e 1,69% respectivamente). No ensaio III, foram utilizados os mesmos peixes do ensaio II, com peso médio de 233,98g (±5,60) avaliando-se o consumo médio de ração de duas em duas horas, das 7 às 19 horas. A análise de variância e o teste de Tukey demonstraram que o maior consumo ocorreu quando o matrinxã foi alimentado às 17 horas...
Abstract: The work aimed the study of the feeding behavior of the matrinxã, Brycon cephalus, in rearing ponds. Analyzed parameters were the period and schedule of feeding, satiation time, speed and index of ingestion and feeding frequency in different periods of the day. The work was carried out on the Aquaculture Center of UNESP - CAUNESP, Jaboticabal, SP, located at 21º15'22" S and 48º8"58" W. The observations were accomplished in four stages, corresponding to different experimental researches, from May, 1997 to January, 1998, in 16 tanks of 50m2. In the first-stage (Research I), fish of 13.17g were fed to the satiation, in different periods of the day morning, noon, afternoon, morning + noon, morning + afternoon e noon + afternoon with extruded commercial pellets, of 35% of crude protein. The food consumption was greater in the fishes fed twice a day, at noon and in the afternoon. In the second stage (Research II), it was analyzed the feed consumption, ingestion index, satiation time and velocity of ingestion. Fishes of 232.13g ± 0,95 were fed extruded commercial pellets of 32% of crude protein in three periods of ther day: morning, noon and afternoon. No significant statistical difference Observed in the analyzed parameters, although a greater food consumption was noted, in the afternoon (2,47g(m); 2,86g(n) and 3,88g(a) and larger ingestion index (1,08%, 1,26% and 1,69% respectively). The same fishes previous mean weight of 233.98 ± were used Research III and the feed consumption was observed in periods of two hours from 7 AM to 7 PM. The variance analysis and the Tukey test demonstrated that the greater consumption happened when the matrinxã was fed at 5 PM, whereas no significant difference took place between 3 and 7 PM, evidencing that the feeding can be efficient in this whole afternoon period. The Research IV, during of 57 days, tested feeding once in the morning; once in the afternoon; twice ...
Mestre
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
3

Yuan, Dawei. "Biotechnological interventions for crop improvement in the context of food security". Doctoral thesis, Universitat de Lleida, 2012. http://hdl.handle.net/10803/84103.

Testo completo
Abstract (sommario):
Crop productivity is limited by a number of important constraints that need to be addressed urgently in order to avoid an imminent humanitarian crisis. My thesis provides three diverse yet converging examples of biotechnological solutions that can deliver fundamental knowledge, tools and potential products in the form of improved/enhanced crop plants. I conclude my thesis by discussing the potential of biotechnology to address the MDGs. My key conclusion is that although biotechnology can contribute positively and substantially towards many of the MDGs, political expediency and an over-burdening regulatory system threaten to prevent those needing the technology from gaining access, i.e. impoverished subsistence farmers and their families in the developing world.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
4

Ragazzini, Giulia. "Digeribilità e bioaccessibilità di composti bioattivi in diverse cultivar di peperoni dolci". Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2015. http://amslaurea.unibo.it/9367/.

Testo completo
Abstract (sommario):
Un discreto numero di molecole biologicamente attive contenute nei cibi vegetali si suppone esercitino un ruolo preventivo e favorevole su molteplici funzioni dell’organismo, con meccanismi d’azione spesso legati alla modulazione diretta e indiretta dello stress ossidativo. Acido ascorbico, tocoferoli, carotenoidi, polifenoli, posseggono attività antiossidante e giocano un ruolo positivo nella conservazione dello stato di salute. L’elevato contenuto di essi nei peperoni dolci (Capsicum Annuum L.) ha incrementato l’interesse nei confronti di questi vegetali da parte del settore agronomico e dell’industria alimentare. È tuttavia noto che la concentrazione di composti bioattivi può essere molto diversa anche tra cultivar della stessa specie vegetale ed è pertanto importante evidenziare il contenuto quali-quantitativo delle varie molecole nelle diverse cultivar di peperoni dolci, in modo da evidenziare le più ricche di tali componenti. Occorre però tenere conto anche della biodisponibilità e bioaccessibilità dei diversi componenti funzionali. Infatti il possibile effetto positivo di tali molecole non dipende solo dal loro contenuto nell’alimento ma soprattutto dalla quantità che viene rilasciata dalla matrice alimentare durante il processo digestivo, e che quindi risulta essere potenzialmente biodisponibile e attivo nell’organismo. Scopo della ricerca presentata è stato valutare e confrontare la digeribilità e la bioaccessibilità di alcuni composti bioattivi antiossidanti in peperoni dolci rossi e gialli appartenenti a due diverse cultivar, Lamuyo e Corno di Toro. Il contenuto fenolico totale e di vitamina C, l’attività antiossidante totale sono stati determinati nei campioni di peperone digeriti in vitro, e comparati ai prodotti freschi, evidenziando differenze significative in termini di bioaccessibilità in particolare tra i peperoni rossi delle due cultivar. Sebbene il processo di digestione in vitro sia una simulazione parziale ed incompleta di quanto accade in vivo, la valutazione di un alimento dopo averlo sottoposto a tale processo rappresenta un importante progresso nello studio delle proprietà e del valore nutrizionale degli alimenti.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
5

Andriola, Neto Francisco Felipe. "Redução no uso de farinha de peixe em dietas suplementadas com atratores alimentares para cultivo do camarão branco, Litopenaeus vannamei". reponame:Repositório Institucional da UFC, 2009. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/11217.

Testo completo
Abstract (sommario):
ANDRIOLA NETO, F. F. Redução no uso de farinha de peixe em dietas suplementadas com atratores alimentares para cultivo do camarão branco, Litopenaeus vannamei. 2009. 79 f. Dissertação (mestrado em Ciências Marinhas Tropicais) - Instituto de Ciências do Mar, Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2009.
Submitted by Nadsa Cid (nadsa@ufc.br) on 2015-04-06T20:11:26Z No. of bitstreams: 1 2009_dis_ffandriolaneto.pdf: 1377109 bytes, checksum: 76722f7cb238f7fff4a8a213c1875a1e (MD5)
Approved for entry into archive by Nadsa Cid(nadsa@ufc.br) on 2015-04-06T20:12:41Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2009_dis_ffandriolaneto.pdf: 1377109 bytes, checksum: 76722f7cb238f7fff4a8a213c1875a1e (MD5)
Made available in DSpace on 2015-04-06T20:12:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2009_dis_ffandriolaneto.pdf: 1377109 bytes, checksum: 76722f7cb238f7fff4a8a213c1875a1e (MD5) Previous issue date: 2009
Replacement of fishmeal and fish oil in aquaculture diets for more abundant and less expensive protein sources, such as soybean meal and land animal by-products, lead to a reduced feed intake. As shrimp detect and find the food source through chemical stimuli dissolved in water, feed attractiveness becomes an important parameter in low fishmeal diets. The present study aimed at evaluating if the inclusion of feeding effectors in experimental diets with a progressive reduction of Anchovy fishmeal (FPA) and (or) formulated levels of methionine could balance and enhance the growth and feeding responses of the white shrimp, Litopenaeus vannamei. Juvenile shrimp of 3.14 ± 0.60 g body weight were simultaneously stocked in 30 indoor (500-l) and 18 outdoor (1,000-l) tanks at 100 and 60 shrimp/m2, respectively. Shrimp were reared under clear (indoor) and green-water (outdoor) conditions for 72 days. For the study, six diets were formulated, three with the feeding effectors krill meal and wholes squid meal. Diets with and without feeding effectors were designated as ATMt and FPMt, respectively. For each diet group, one was designated as the basal diet (80) with a high inclusion of FPA and methionine levels above other diets. Remainder diets were identified as 70 and 60, diets formulated to meet 70% and 60%, respectively, of methionine requirements reported for penaeid shrimp. The attractiveness study consisted in the measurement of the feeding responses of L. vannamei using a double choice chamber (Y-maze apparatus). All experimental diets were confronted against each other 20 times each, allowing each diet to be tested 10 times in each side of the chamber. Diet attractiveness was measured visually through the animal feeding behavior categorized in accordance to the following responses: (1) time spent until detection; (2) times spent during orientation and locomotion to the food source, and (3) time spent for feeding. At harvest, under the indoor system, minimum and maximum shrimp body weight were achieved with diets ATMt(80) (16.19 ± 2.09 g) and FPMt(60) (17.30 ± 2.19 g). Comparatively, animals reared under green water achieved a body weight between 14.35 ± 2.53 g (FPMt(70)) and 15.46 ± 2.56 g (FPMt(60)). In clear water, inclusion of whole squid meal and krill meal in ATMt diets did not promote a greater shrimp body weight at harvest compared to FPMt diets. Under these conditions, L. vannamei achieved a final survival above 90% in all treatments, except for FPMt(60) (i.e., 61.4 ± 13.6%). Mean shrimp survival in green water conditions was 83.8 ± 9.6%, lower than under the indoor Andriola-Neto, F.F. Redução no uso de farinha de peixe em dietas suplementadas... xviii system. Shrimp yield indoors was twice higher than outdoors. In both indoor and outdoor systems, inclusion of feeding effectors in ATMt diets did not promote a higher feed intake for L. vannamei compared to FPMt diets. A total of 338 shrimp behavioral observations were conducted to evaluate diet attractiveness. There was no statistical difference between ATMt diets for the time spent until detection, orientation and locomotion and feeding. Diets FPMt exhibited differences for the time spent in orientation and locomotion and feeding. No statistical differences were observed for shrimp behavioral responses when ATMt and FPMt diets with similar methionine levels were compared individually. The present study indicated that the rearing system had an influence over the growth responses of L. vannamei. Shrimp farmed under clear-water (indoor) displayed better growth responses compared to those reared under green-water (outdoor). Whole squid meal and krill meal did not enhance growth performance and feeding responses of L. vannamei. However, the use of feeding effectors allowed balancing these parameters in diets containing similar formulated levels of methionine, for both rearing systems. The different levels of formulated methionine (60, 70 and 80% shrimp requirements) only influenced shrimp performance when these were fed with diets without feeding effectors.
A substituição da farinha e do óleo de peixe em dietas para organismos aquáticos por fontes protéicas mais abundantes e baratas, como o farelo de soja e farinhas de animais terrestres, leva a uma redução no consumo alimentar. Como os camarões detectam e localizam o alimento através de estímulos químicos dissolvidos em água, a atratividade do alimento torna-se um importante parâmetro em rações com baixa inclusão de farinha de peixe. O presente estudo teve como objetivo avaliar se a inclusão de atratores alimentares em dietas com uma redução progressiva no uso de farinha de peixe de Anchoveta (FPA) e (ou) no nível formulado de metionina poderia equilibrar e promover uma melhora no desempenho zootécnico e nas respostas alimentares do camarão branco, Litopenaeus vannamei. Camarões juvenis de 3,14 ± 0,60 g de peso corporal foram estocados simultaneamente em 30 tanques indoor (500 l) e 24 tanques outdoor (1.000 l) sob 100 e 60 camarões/m2, respectivamente. Os camarões foram cultivados sob condições de água clara (indoor) e de água verde (outdoor) por 72 dias. Para o estudo, seis dietas foram formuladas, sendo três com inclusão dos atratores alimentares, farinha de krill e farinha de lula inteira. O grupo de dietas com e sem atratores foi designado como sendo ATMt e FPMt, respectivamente. Dentro de cada grupo de dietas, uma foi designada como sendo a dieta basal (80), com alto teor de FPA e níveis de metionina acima das demais dietas. As demais dietas foram identificadas como sendo 70 e 60; dietas formuladas para atender em 70% e 60%, respectivamente, os requerimentos de metionina reportados para camarões peneídeos cultivados. O estudo de atratividade consistiu na mensuração das respostas alimentares do camarão L. vannamei em um aquário de dupla escolha (aquário em Y). Todas as rações experimentais foram confrontadas entre si totalizando 20 ensaios comportamentais, alternando-se o lado de oferta de cada ração a cada 10 observações. A atratividade das dietas foi medida visualmente através da observação do comportamento alimentar do animal, e categorizada de acordo com as respostas alimentares: (1) tempo de detecção, (2) tempo de orientação e locomoção e (3) tempo de alimentação. Na despesca, no sistema indoor, o valor mínimo e máximo de peso corporal foram obtidos com os camarões alimentados com as dietas ATMt(80) (16,19 ± 2,09 g) e FPMt(60) (17,30 ± 2,19 g). Comparativamente, os animais cultivados em água verde alcançaram um peso corporal entre 14,35 ± 2,53 g (FPMt(70)) e 15,46 ± 2,56 g (FPMt(60)). Em água clara, a inclusão de Andriola-Neto, F.F. Redução no uso de farinha de peixe em dietas suplementadas... xvi farinha de lula inteira e farinha de Krill nas dietas ATMt não promoveu um maior peso corporal dos camarões na despesca quando comparado com as dietas FPMt. Nestas condições, o camarão L. vannamei alcançou uma sobrevivência superior a 90% em todos os tratamentos, exceto para FPMt(60) (i.e., 61,4 ± 13,6%). A sobrevivência média dos camarões em água verde foi de 83,8 ± 9,6%, menor comparada com o sistema indoor. A produtividade de camarões no sistema indoor foi duas vezes maior do que a do sistema outdoor. Em ambos os sistemas indoor e outdoor, a inclusão dos atratores alimentares nas dietas ATMt, não promoveu um maior consumo alimentar no L. vannamei em relação às dietas FPMt. Um total de 338 avaliações comportamentais foram conduzidas para avaliar a atratividade das dietas experimentais. Não foi encontrada diferença estatística significativa entre as dietas ATMt em relação aos tempos de resposta alimentar (detecção, orientação e alimentação). Já para as dietas FPMt foram encontradas diferenças estatísticas para os tempos de orientação e alimentação. Não foi observada diferença para o tempo de detecção, orientação e alimentação quando as dietas ATMt e FPMt, com mesmo nível formulado de metionina, foram comparadas individualmente entre si. Através do presente estudo concluiu-se que o sistema de cultivo teve influencia sobre o desempenho zootécnico do camarão L. vannamei nos diferentes tratamentos estudados. Os camarões cultivados em água clara (sistema indoor) exibiram melhores resultados de desempenho zootécnico comparado aos cultivados em água verde (sistema outdoor). A farinha de lula e a farinha de krill não promoveram melhores resultados de desempenho e respostas alimentares para o L. vannamei. Porém, o uso dos atratores proporcionou um equilíbrio entre as dietas com diferentes níveis de metionina, para ambos os sistemas de cultivo. Os diferentes níveis de metionina formulada (60, 70, 80% da exigência do animal) só demonstraram influenciar o desempenho quando os camarões foram alimentados com dietas sem atratores alimentares.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
6

Kuba, Cristina Atsumi. "Análise bacteriológica de hortaliças em três sistemas de cultivo em Presidente Prudente SP". Universidade do Oeste Paulista, 2016. http://bdtd.unoeste.br:8080/tede/handle/tede/738.

Testo completo
Abstract (sommario):
Made available in DSpace on 2016-07-18T17:53:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Cristina Kuba.pdf: 209415 bytes, checksum: bae040fb5134d9ff7caa5505c2a51629 (MD5) Previous issue date: 2016-05-19
The aim of this study was to quantitatively evaluate Listeria monocytogenes, Salmonella spp, Escherichia coli and Staphylococcus aureus in garden lettuce (Lactuca sativa) produced in the region of Presidente Prudente, using three cultivation systems: conventional, hydroponic and organic. One hundred and eighty samples of lettuce were collected for six months, sixty in each cultivation system. The lettuces were diluted in fractions 10-1 10-2 and 10-3 and plated on chromogenic agar for Listeria (Aloa Agar - Laborclin ), Baird-Parker agar supplemented with egg yolk (Oxoid ) and potassium tellurite (Laborclin ) for isolation of S. aureus, eosin methylene blue agar (Kasvi ) for isolating thermotolerant fecal coliforms (E. coli) and Rappaport-Vassilaidis broth (Himedia ) and sodium tetrathionate (Himedia ) followed by plating on Rambach agar for isolation of Salmonella. The production systems did not differ with regard to the E. coli (p = 0.582) or L. monocytogenes counts (p = 0.526). The counts of S. aureus in the lettuces cultivated in the organic system were statistically higher than the counts registered in the hydroponic system (p <0.05). The systems evaluated did not differ in relation to the isolation frequencies of the investigated bacterial species. Positive and statistically significant correlations were found between E. coli and S. aureus counts for the hydroponic and conventional systems. The results suggest that lettuces, regardless of the cultivation system, may contain food-borne infectious agents. Thus, improvements in the management system for these crops are recommended in order to strengthen the prevention of infections spread through consumption of raw vegetables.
O objetivo deste estudo foi avaliar quantitativamente Listeria monocytogenes, Salmonella spp, Escherichia coli e Staphylococcus aureus em alfaces crespas (Lactuca sativa) produzidos na região de Presidente Prudente, em três sistemas de cultivo: convencional, hidropônico e orgânico. Durante seis meses, foram coletadas 180 alfaces crespas, sendo 60 de cada sistema de cultivo. As amostras foram diluídas nas frações 10-1 10-2 e 10-3 e semeadas em agar cromogênico para Listeria (Aloa Agar - Laborclin ), agar Baird-Parker suplementado com gema de ovo (Oxoid ) e telurito de potássio (Laborclin ) para isolamento de S. aureus, agar eosina azul de metileno (Kasvi ) para isolamento de coliformes fecais termotolerantes (E. coli) e caldo Rappaport-Vassilaidis (Himedia ) e tetrationato de sódio (Himédia ) seguido de plaqueamento em agar Rambach para isolamento de Salmonella. Os sistemas de produção não diferiram quanto a contagem de E. coli (p = 0,582) e L. monocytogenes (p = 0,526). As contagens de S. aureus das alfaces cultivadas nos sistemas orgânico foram estatisticamente superiores às contagens registradas no sistema hidropônico (p < 0,05). Os sistemas avaliados não diferiram quanto as frequências de isolamento das espécies bacterianas pesquisadas. Correlações positivas e estatisticamente significativas foram detectadas entre contagens de E. coli e S. aureus para os sistemas hidropônico e convencional. Os resultados sugerem que alfaces, independentemente do sistema de cultivo, podem conter agentes infecciosos de veiculação alimentar. Desta forma, são recomendadas melhorias no sistema de manejo desses cultivos a fim de reforçar a prevenção de infecções veiculadas pelo consumo de vegetais crus.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
7

Rivadeneira, Vera Jonny Fernando. "Impacto del cambio climático en la seguridad alimentaria de climas tropicales. Aplicación a la Demarcación Hidrográfica de Manabí - Ecuador". Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2020. http://hdl.handle.net/10251/149375.

Testo completo
Abstract (sommario):
[ES] Se espera que el cambio climático aumente las precipitaciones y la temperatura en las zonas tropicales de la costa ecuatoriana. El aumento de la temperatura también aumentará la evapotranspiración, por lo tanto, el futuro balance hídrico en la costa ecuatoriana tendrá una ligera variación. Los cambios en los patrones de precipitación y la evapotranspiración producirán un aumento significativo en los requerimientos de agua para los cultivos actuales, por lo que se espera un desequilibrio en los sistemas de recursos hídricos entre los recursos naturales y las demandas de agua lo que compromete la seguridad alimentaria. Esta investigación presenta los cambios futuros en los requerimientos de agua de los principales cultivos de la Demarcación Hidrográfica de Manabí mediante la identificación del impacto del cambio climático en los recursos hídricos y establece medidas de adaptación mediante un modelo gestión de recursos hídricos para garantizar la disponibilidad de agua y por ende la producción agrícola. El efecto del cambio climático en los recursos hídricos de la Demarcación Hidrográfica de Manabí, en la región costera del Ecuador, se evaluó en las cuencas de los ríos Chone y Portoviejo en el período 1964 - 2012 mediante el Modelo Hidrológico Agregado de Témez y el uso de doce proyecciones climáticas con corrección de sesgo, a partir de dos modelos de circulación general AR5, dos escenarios RCP 4.5-8.5 y tres períodos, a corto (2010-2039), a mediano (2040- 2069) y a largo plazo (2070-2099). Los modelos CCSM4 y ECHAM6 indican una intensificación progresiva de la temperatura a corto, mediano y largo plazo en todos los escenarios, siendo el RCP4.5 más ligero y el RCP8.5 más severo. En las cuencas de estudio, se observan aumentos de lluvia de menos del 5%, de acuerdo con el modelo climático CCSM4 en el escenario RCP4.5, mientras que en los escenarios RCP8.5 hay un aumento de hasta 29% a largo plazo. Según el modelo ECHAM6, se proyectan aumentos en la precipitación de hasta 36% a largo plazo. Ambos modelos coinciden con el aumento de las variables en la estación seca, mientras que en la estación húmeda se proyecta una ligera disminución con el modelo CCSM4 y un aumento con el modelo ECHAM6. Los cálculos de ETP de los métodos Thornthwaite (ETP Th) y Penman Monteith (ETP P-M) muestran resultados similares en el clima actual. Sin embargo, bajo el cambio climático, el método Thornthwaite da resultados significativamente más altos con respecto al método Penman Monteith. Basado en ETP Th, el modelo CCSM4 muestra una reducción en la aportación de -8%, mientras que el modelo ECHAM6 indica un aumento hasta un 16%. Los resultados basados en ETP P-M indican un aumento en la aportación de 25% y 30% acorde a los modelos CCSM4 y ECHAM6 respectivamente. Esta investigación muestra que, en las regiones tropicales, los sistemas de recursos hídricos actualmente viables podrían volverse insostenibles en escenarios de cambio climático. Para garantizar el suministro de agua en el futuro se requieren medidas adicionales como las reglas de operación del embalse y la mejora de la eficiencia del riego del sistema de 0,43 a 0,65; lo que implica mejorar el sistema de distribución y aplicación.
[CA] S'espera que el canvi climàtic augmenta les precipitacions i la temperatura a les zones tropicals de la costa equatoriana. L'augment de la temperatura també augmentarà l'evapotranspiració, per tant, el futur balanç hídric a la costa equatoriana tindrà una lleugera variació. Els canvis en els patrons de precipitació i l'evapotranspiració produiran un augment significatiu en els requeriments d'aigua per als cultius actuals, per la qual cosa s'espera un desequilibri en els sistemes de recursos hídrics entre els recursos naturals i les demandes d'aigua el que compromet la seguretat alimentària. Aquesta investigació presenta els canvis futurs en els requeriments d'aigua dels principals cultius de la Demarcació Hidrogràfica de Manabí mitjançant la identificació de l'impacte de l'canvi climàtic en els recursos hídrics i estableix mesures d'adaptació mitjançant un model gestió de recursos hídrics per a garantir la disponibilitat de aigua i per tant la producció agrícola. L'efecte de l'canvi climàtic en els recursos hídrics de la Demarcació Hidrogràfica de Manabí, a la regió costanera de l'Equador, es va avaluar en les conques dels rius Chone i Portoviejo en el període 1964-2012 mitjançant el model hidrològic agregat de Témez i l'ús de dotze projeccions climàtiques amb correcció de biaix, a partir de dos models de circulació general AR5, dos escenaris RCP 4.5-8.5 i tres períodes, a curt termini (2010-2039), a mitjà termini (2040- 2069) ia llarg termini (2070-2099). Els models CCSM4 i ECHAM6 indiquen una intensificació progressiva de la temperatura a curt, mitjà i llarg termini en tots els escenaris, sent el RCP4.5 més lleuger i el RCP8.5 més sever. A les conques d'estudi, s'observen augments de pluja de menys de el 5%, d'acord amb el model climàtic CCSM4 a l'escenari RCP4.5, mentre que en els escenaris RCP8.5 hi ha un augment de fins el 29% a llarg termini. Segons el model ECHAM6, es projecten augments en la precipitació de fins el 36% a llarg termini. Segons el model ECHAM6, es projecten augments en la precipitació de fins el 36% a llarg termini. Tots dos models coincideixen amb l'augment de les variables en l'estació seca, mentre que a l'estació humida es projecta una lleugera disminució amb el model CCSM4 i un augment amb el model ECHAM6. Els càlculs de ETP dels mètodes Penman Monteith i Thornthwaite mostren resultats similars en el clima actual. No obstant això, sota el canvi climàtic, el mètode Thornthwaite dóna resultats significativament més alts pel que fa a l'mètode Penman Monteith. Aquest estudi mostra que, en conques tropicals, l'ús de Thornthwaite pot donar resultats excessius. Basat en ETP Th, el model CCSM4 mostra una reducció en l'aportació de -8%, mentre que el model ECHAM6 indica un augment fins a un 16%. Els resultats basats en ETP P-M indiquen un augment en l'aportació de 25% i 30% d'acord amb els models CCSM4 i ECHAM6 respectivament. Aquesta investigació mostra que, en les regions tropicals, els sistemes de recursos hídrics actualment viables podrien tornar insostenibles en escenaris de canvi climàtic. Per garantir el subministrament d'aigua en el futur es requereixen mesures addicionals com les regles d'operació de l'embassament i la millora de l'eficiència de l'reg de el sistema de 0,43-0,65; el que implica millorar el sistema de distribució i aplicació.
[EN] Climate change is expected to increase rainfall and temperature in the tropical areas of the Ecuadorian coast. The increase in temperature will also increase evapotranspiration therefore, future water balance on Ecuadorian coast will have a slight variation. Changes in precipitation patterns and evapotranspiration will produce an increase in the water requirements for current crops, so an imbalance in the water resources systems between natural resources and water demands is expected. This study present water resources management as an adaptation measure to climate change for reducing vulnerability in tropical areas. This research presents the future changes in the water requirements of the main crops of the Manabí River Basin District by identifying the impact of climate change on water resources and establishes adaptation measures through a water resources management model for the availability of water and therefore agricultural production. The effect of climate change on water resources was evaluated in the Chone and Portoviejo river basins in the period 1964 - 2012 by Lumped Témez Hydrological Model. and twelve bias-corrected climate projections from two AR5 General Circulation Models, two Representative Concentration Pathways, 4.5-8.5 scenarios, and three periods, short (2010-2039), medium (2040-2069) and long-term (2070-2099). The models CCSM4 and ECHAM6 indicate a progressive intensification of temperature in the short, medium and long-term term in all scenarios, being the lightest RCP4.5 and the most severe RCP8.5. In the study basins rainfall increases of less than 5% are observed, according to the CCSM4 climate model under RCP4.5 scenario, while in the RCP8.5 scenario there is an increase of up to 29% in the long term. According to the ECHAM6 model, increases in the resolution of up to 36% are projected in the long term. Both models coincide with the increase of the precipitation in the dry season, while in the wet season a slight decrease is projected with the CCSM4 model and an increase with the ECHAM6 model. The ETP calculations by Penman Monteith and Thornthwaite methods show similar results under the current climate. However, under climate change, Thornthwaite method gives results significantly higher regarding to Penman Monteith method. This study shows that, in tropical basins the use of Thornthwaite can give results excessive. Based on ETP Th, the CCSM4 model shows a reduction in streamflow in -8%, while the ECHAM6 model indicates an increase until 16%. The results based on ETP P-M indicate increase in streamflow in 25% and 30% according to CCSM4 and ECHAM6 models respectively. This research shows that, in tropical regions, currently viable water resources systems could become unsustainable under climate change scenarios. To guarantee the water supply in the future additional measures are required as reservoir operation rules and irrigation efficiency improvement of system from 0,43 to 0,65; which it involves improving the distribution and application system
Rivadeneira Vera, JF. (2020). Impacto del cambio climático en la seguridad alimentaria de climas tropicales. Aplicación a la Demarcación Hidrográfica de Manabí - Ecuador [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/149375
TESIS
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
8

Espinoza, Diaz Fiorella Dolly. "Sistema de cultivo colectivo sin suelo para mejorar la alimentación de los niños en las periferias de Lima". Bachelor's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2017. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/9810.

Testo completo
Abstract (sommario):
El siguiente trabajo proporciona información que sustenta la propuesta de un “Sistema de cultivo colectivo sin suelo para mejorar la alimentación de los niños en las periferias de Lima”. Esta propuesta plantea aportar en la reducción de los problemas de salud y desnutrición en las poblaciones urbano - marginales de las periferias de Lima, brindando un sistema alternativo de cultivo sin uso del suelo que provea de alimentos nutritivos que enriquezcan las dietas diarias de la población. Otro rasgo de la propuesta es generar con la vegetación un impacto a nivel visual, asimismo como renovar el aire en el espacio. La propuesta contempla el diseño del sistema acorde a los recursos del contexto escogido para desarrollar un plan piloto, el Asentamiento Humano Quebrada Alta en Villa María del Triunfo, Lima. La elección de materiales ha considerado las posibilidades de acceso de los habitantes de distintos asentamientos humanos en las periferias de Lima. El presente trabajo escrito está estructurada en cuatro capítulos; el primer capítulo estará constituido por siete subcapítulos, el primero explica el marco contextual donde inicialmente se expresarán los antecedentes de las problemáticas a nivel mundial según los objetivos de desarrollo sostenible planteados por la Organización de las Naciones Unidas (ONU); seguido por la importancia de los fenómenos que están afectando la seguridad alimentaria; además, se hará una comparación con lo que sucede en el Perú en relación a los puntos antes expuestos. En los siguientes tres sub-capítulos se explican los problemas que tiene Lima en cuanto seguridad alimentaria, sobrepoblación, sanidad y medio ambiente según datos estadísticos de organizaciones y observadores externos que se especializan en los temas señalados, es así como se puede dar una lectura de lo que está sucediendo en cuestión de nutrición en la población infantil y las consecuencias de los malos hábitos alimenticios a largo y corto plazo, y cuál es la relación con la seguridad alimentaria. Luego, se hará referencia a proyectos que se están realizando alrededor del mundo y que tienen como objetivo la implementación de huertos urbanos. Hay que mencionar además al referente en cuestión de identidad que hace énfasis en la organización tanto económica como social que tenían los Incas durante el Tahuantinsuyo, viendo el legado como una manera inspiradora de llegar a realizar un sistema que converge el trabajo en comunidad con los beneficios en la misma. Para finalizar el primer capítulo, se desarrolla el contexto específico explorado, detallando datos del distrito donde se encuentra el asentamiento humano, tomando en cuenta los testimonios de los pobladores y examinando la realidad de las problemáticas. En el segundo capítulo, se concretan las tres problemáticas, la falta de áreas verdes y de cultivo, la contaminación de la urbe y la mala nutrición en los hogares limeños, que han surgido a raíz del análisis de la investigación de estadísticas y datos exactos de entidades especializadas y la exploración de un contexto donde se inciden estas mismas, las cuales han sido desarrolladas en el capítulo anterior. En el tercer capítulo se plantean los requerimientos de diseño que se tienen que tomar en cuenta según lo señalado en los capítulos anteriores. Es así cómo se definirán los parámetros que se deben considerar en cuestión de usuario, contexto, función y materiales para el diseño de la solución. Finalmente, en el último capítulo se hará el planteamiento de la propuesta solución, se hará una descripción del sistema y sus componentes, resaltando sus ventajas, formas de uso y aportes de diseño.
Tesis
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
9

Giglio, Daniele. "Caratterizzazione mediante GC/MS della componente aromatica di alcune cultivar "antiche" di pesche bianche emiliane romagnole". Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2018.

Cerca il testo completo
Abstract (sommario):
L’incessante miglioramento varietale volto ad offrire un prodotto corrispondente alle sempre più dinamiche richieste del mercato e le esigenze di quest’ultimo, hanno determinato l’abbandono di antiche varietà di pesche. Un esempio particolare è quello della pesca a pasta bianca, se pur caratterizzata da un alto grado di succosità ed un aroma delicato, è stata progressivamente sostituita da cultivar a pasta gialla dotate di una maggiore resistenza alle manipolazioni ed ai trasporti, rendendole quindi più vantaggiose nelle operazioni di raccolta e vendita. Negli ultimi anni si è posta l’attenzione alla valorizzazione delle varietà autoctone date le loro caratteristiche organolettiche ma anche per una maggiore adattabilità al territorio e alle avversità biotiche che lo contraddistinguono. Secondo diverse ricerche di mercato, la qualità sensoriale di questo frutto è sancita da tre elementi essenziali: la succosità, il gusto e l’aroma. Si è visto come quest’ultimo sia influenzato da innumerevoli elementi, fra i quali troviamo i fattori pedoclimatici, dalle condizioni colturali adottate, dall’epoca di raccolta ed infine le caratteristiche intrinseche del frutto dettate dalle diversità pomologiche (dovute alle differenze tra la pesca a pasta gialla e quella a pasta bianca). In tale studio si è deciso di analizzare la composizione aromatica di campioni di pesche tenendo in considerazione anche la loro buccia proprio perché una parte di questi composti risiede anche in tale frazione. In particolare ci si è focalizzati sulla quantificazione di 9 composti volatili, già identificati come quelli maggiormente presenti nelle pesche in uno studio precedentemente compiuto: esanale, 2-esanale, (E)-2-esenolo, benzaldeide, o-trienolo, p-menth-1-en-9-al, γ-esalattone, γ-decalattone e δ-decalattone.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
10

Rivera, Intriago Leonor Margarita. "Evaluación de los efectos de diferentes especies de levaduras nativas y su combinación con sustancias prebióticas y/o inmunomoduladoras sobre parámetros inmunológicos en camarones Litopenaeus vannamei". Doctoral thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2018. https://hdl.handle.net/20.500.12672/8809.

Testo completo
Abstract (sommario):
Publicación a texto completo no autorizada por el autor
En Ecuador, el cultivo del camarón constituye el segundo producto no petrolero de importancia económica. La sustitución de antibióticos promotores del crecimiento por alimentos funcionales como probióticos, prebióticos, simbióticos y otros compuestos alternativos, han recibido recientemente una atención considerable por parte de los productores en el país para mantener la salud de los estanques de una forma amigable con el ambiente. Pocos estudios, sin embargo, se han centrado directamente en los efectos de la suplementación de los balanceados utilizados en la alimentación de camarones con alimentos funcionales a partir de levaduras autóctonas aisladas de los propios estanques de cultivo y fructoligosacáridos (FOS) en forma conjunta dando lugar a un alimento funcional simbiótico. En el presente trabajo se aislaron y caracterizaron tres especies de levaduras de los suelos de piscinas camaroneras de la región continental e insular de la Provincia de El Oro, Ecuador. Saccharomyces cerevisiae resultó ser la cepa de mayor potencialidad in vitro como posible organismo probiótico y antimicrobiano, lo que permitió en este trabajo obtener preparados nacionales con este microorganismo que sería la parte probiotica del simbiótico utilizado en los diferentes experimentos de esta tesis. Se describe también la producción de fructooligosacáridos, parte prebiótica del simbiótico, utilizando células inmovilizadas de un microorganismo productor de una enzima, capaz de transformar la sacarosa en 1-kestosa, prebiótico de mayor interés biotecnológico y comercial. Estos dos compuestos que constituyen la parte probiótica y prebiótica del compuesto respectivamente, se mezclaron como aditivos en el balanceado utilizado para alimentar camarones y evaluar posteriormente como influyen estos aditivos en diferentes parámetros productivos, ambientales e inmunológicos en los animales utilizados. Un primer experimento se realizó durante un periodo experimental de 30 días donde los camarones fueron alimentados con XVI un concentrado comercial sin aditivos (control) y suplementado con diferentes cantidades del aditivo funcional conformando diferentes tratamientos (T1 a T4) donde la parte prebiótica, o sea los FOS se mantuvo constante a razón de 1 mg / kg de balanceado comercial en todos los tratamientos. T1: 50 mg de levadura + FOS, T2: 100 mg de levadura + FOS, T3: 200 mg de levadura + FOS, T4: 400 mg de levadura + FOS. A partir de este experimento se escogió la mejor dosis que resultó ser T1, ya que se obtuvieron mejores valores en los diferentes parámetros físico-ambientales, productivos e inmunológicos. El segundo experimento utilizando la dosis T1 mostró una influencia positiva en parámetros físicos-ambientales como calidad de agua, nitritos, oxígeno disuelto, pH y temperatura en el tratamiento con simbiótico. Se observó además un aumento de la cantidad de proteínas así como de la presencia de la enzima superóxido dismutasa y del conteo de hematocitos en la hemolinfa lo que indica un estímulo en el sistema inmune de los animales tratados con este alimento funcional en el balanceado a diferencia de los controles sin aditivos. Los resultados obtenidos en sugieren que este compuesto simbiótico puede emplearse como alternativa a los antibióticos promotores del crecimiento.
Tesis
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
11

NICOSIA, ELENA. "Tolleranza e accumulo di Nichel in cultivar di pomodoro:potenziale allergenicità di piante Ni-free, pratiche agronomiche". Doctoral thesis, Università degli studi di Genova, 2020. http://hdl.handle.net/11567/1002033.

Testo completo
Abstract (sommario):
“NICKEL TOLERANCE AND STORAGE IN TOMATO CULTIVARS: POTENTIAL ALLERGENICITY OF NI-FREE PLANTS, AGRONOMIC PRACTICES” Nickel (Ni) is a ubiquitous trace element occurring in water, soil, air and in the biosphere. This element is essential for several plants, microorganisms and vertebrates. However, human requirement for Ni has not been conclusively demonstrated. Food, specifically vegetables, represents a major source of Ni exposure. Environmental contamination and cultural practices can increase Ni amount in vegetables posing significant risk for human health. The UE commission raised awareness on Ni in food and adopted recommendation (EU) 2016/1111 to monitor this metal in food in all Member States from 2016 to 2018 by sampling most representative foods including tomatoes. Tomato (Solanum lycopersicum L.) is a vegetable of key importance worldwide, the second most important after potato. The fruit is produced for fresh consumption and processed products (e.g., tomato sauce, tomato paste, etc.). Tomato was the top fruit produced in EU and, among vegetable crops of EU, tomato occupies the largest cultivated area, accounting for 11.4% of the total area used for vegetables (Eurostat, 2018). The significant rise in tomato consumption during the latest 20 years (e.g., Greece with 104 kg/capita, Italy with 55 kg/capita, Denmark with 30 kg/capita) is suspected to increase the health risks from high Ni uptake. Ni allergy is common worldwide and in EU, where it affects 10–15% of women (Uter et al. 2016). The epidemiological data showed that 12.3–17.7% of the population is allergic to Ni (Uter et al. 2016) and must follow a Ni-avoidance diet (e.g., Italy, Spain and Poland which have the highest incidence of Ni allergies). Low-Ni tomato products would be of great importance for these patients. To date, several tomato allergens have been identified and registered by the WHO/IUIS Nomenclature. The most common are Lipid transfer Protein (LTP), small, basic, highly stable proteins and they are ubiquitous in plant tissues (Radauer et al., 2008), and Profilin. The plant LTP family includes two subfamilies, 9k-LTP and 7k-LTP, according to their molecular masses corresponding to 9 kDa and 7 kDa, respectively (Giangrieco et al., 2015). Their ingestion, inhalation and contact can cause symptoms that may include all the clinical severity levels of allergic reactions: oral allergy syndrome (OAS), gastrointestinal symptoms, urticaria-angioedema syndrome, food-dependent exercise-induced anaphylaxis and even anaphylactic shock (Fernández-Rivas et al., 2006; Romano et al., 2012). The list of tomato allergens includes a 7k-LTP (Sola l 6) and different isoforms of 9k-LTP (Sola l 3), Sola l 1, a 14 kDa profilin; Sola l 2, a 50 kDa betafructofuranosidase; Sola l 4, an intracellular pathogenesis-related protein TSI-1 of the Bet v 1 family (Welter et al., 2013), Sola l 5, a cyclophilin. Additional allergens, or putative allergens, not yet included in the WHO-IUIS nomenclature, (such as, 11 S globulin, ribosomal protein P2, chitinase, glucanase, peroxidase, polygalacturonase, pectin methylesterase, thaumatin and vicilin) have been reported and entered in the Allergome database (www.allergome.org), referenced accordingly to available literature. In most cases, tomato genotypes have been analysed from agronomic and technological point of view without considering Ni content and allergenic protein production that could increase the risk of allergies. Key geochemical processes that lead to limited Ni plant uptake in plant tissues at various growth stages can then be induced in field using different agricultural practices (irrigation, soil amendments, etc.). This work aimed at assessing the S. lycopersicum response to Ni on the agronomic yield of tomatoes (i.e., plant biomass and fruit production) and the potential impact of Ni on the production of allergenic proteins (i.e., LTP, TLP, etc.).
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
12

Silva, Aline Gomes de Moura e. "Avaliação da qualidade de alimentos biofortificados produzidos em sistemas agroecológicos do trópico úmido /". São José do Rio Preto, 2016. http://hdl.handle.net/11449/136245.

Testo completo
Abstract (sommario):
Orientador: Neuza Jorge
Coorientador: Alana C. F. Aguiar
Banca: Arthur Bernardes Cecílio Filho
Banca: David Ariovaldo Banzatto
Banca: Eduardo Ramirez Asquieri
Banca: Sabria Aued-Pimentel
Resumo: O sistema de cultivo em aleias é uma forma de agricultura sustentável que melhora a qualidade do solo do trópico úmido. O objetivo deste trabalho foi avaliar a influência do sistema de cultivo em aleias na produtividade e na qualidade nutricional das culturas biofortificadas de milho e mandioca. O milho QPM (Quality Protein Maize) BR 473 foi cultivado em Chapadinha (MA). Foram utilizadas as combinações de leguminosas: GA (Gliricídia + Acácia), GS (Gliricídia + Sombreiro), LA (Leucena + Acácia), LS (Leucena + Sombreiro) e sem leguminosas (SL), com ou sem adição de 80-80 kg/ha de cloreto de potássio e ureia. As análises realizadas foram: massa de 100 grãos, número de grãos/espiga, massa da espiga, produtividade de grãos, composição centesimal, carotenoides totais, teores de minerais, perfil de ácidos graxos e de tocoferóis. O plantio com resíduos de leguminosas e a adição de cloreto de potássio e ureia aumentaram a produtividade do milho. Com relação à proteína, a ureia teve maior influência que os resíduos de leguminosas. As combinações sem adubação com ureia e cloreto de potássio obtiveram os maiores teores de tocoferóis. O plantio da mandioca BRS Dourada foi realizado em São Luís (MA). Foram utilizadas as combinações de leguminosas: GA (Gliricídia + Acácia), GS (Gliricídia + Sombreiro), GL (Gliricídia + Leucena), LA (Leucena + Acácia), LS (Leucena + Sombreiro) e sem leguminosas (SL), com ou sem adição de 100 kg/ha de ureia. As análises realizadas foram: produtividade de parte aérea, número de raízes por pé, massa de raiz, produtividade de raízes, composição centesimal, teor de amido, minerais, tempo de cocção, perfil de carotenoides e teor de pró- vitamina A. A produtividade foi maior em GL. A adição de ureia ao solo aumentou os teores de proteína e amido. Para a pró-vitamina A, GS com ureia se destacou com 12,4 RAE...
Abstract: No-tillage alley cropping is a form of sustainable agriculture that improves soil quality of the humid tropics. The aim of this study was to evaluate the influence of the alley cropping system in the productivity and nutritional quality of biofortified maize and cassava. The highquality protein maize (QPM) BR 473 was grown in Chapadinha (MA). The combinations of legumes were: GA (Gliricidia + Acacia), GS (Gliricidia + Sombreiro), LA (Leucena + Acacia), LS (Leucena + Sombreiro) and the bare soil, with or without addition of 80-80 kg/ha of potassium chloride and urea. The analysis were: 100-grain weight (g), grain/ear, weight of ear, grain yield, proximate composition, mineral content, carotenoids, fatty acid profile and tocopherols. The planting with legume residues and addition of potassium chloride and urea increased corn yield. Regarding protein, urea had greater influence than residues. The combinations of trees without fertilization with urea and potassium chloride had the highest levels of tocopherols. The BRS Dourada cassava was grown in São Luís (MA). The combinations of legumes were: GA (Gliricidia + Acacia), GS (Gliricidia + Sombreiro), LA (Leucena + Acacia), LS (Leucena + Sombreiro), GL (Gliricidia + Leucena) and the bare soil, with or without addition of 100 kg/ha of urea. The analysis were: shoot production, number of roots/plant, root weight, root production, proximate composition, starch, minerals, cooking time, carotenoids profile and pro-vitamin A contents. The yield was greater in GL. The addition of urea to the soil increased the protein and starch contents. For pro-vitamin A, the GS with ureia stood out with 12.4 RAE (Retinol Activity Equivalent) /100 g. The choice of combination of pulses is related to the crop to be planted and the desired quality attribute. The cropping system in alleys was able to increase the production of corn and biofortified ...
Doutor
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
13

Scardoeli-Truzzi, Bruno. "Otimização do cultivo da microalga Haematococcus pluvialis em sistema mixotrófico e potencial uso na alimentação do camarão Macrobrachium amazonicum /". Jaboticabal, 2019. http://hdl.handle.net/11449/190659.

Testo completo
Abstract (sommario):
Orientador: Lucia Helena Sipauba Tavares
Resumo: A microalga Haematococcus pluvialis apresenta elevado interesse biotecnológico e comercial devido sua capacidade de síntese de compostos de alto valor e composição nutricional rica em proteínas, aminoácidos e outros compostos. Dentre os entraves em sua produção comercial, a obtenção de elevada biomassa tem sido o foco de diversas pesquisa que buscam otimizar o cultivo desta espécie. O cultivo mixotrófico é uma ferramenta que pode auxiliar na obtenção de elevadas produtividades, no entanto a fonte de carbono utilizada nestes cultivos deve ser adequada e disponibilizada de forma correta para completa absorção. O melaço de cana de açúcar é uma fonte de carbono rica em sacarose e nutrientes podendo ser empregado no cultivo de H. pluvialis, no entanto, requer pré-tratamento antes de seu uso. A hidrólise auxilia na redução das moléculas de sacarose em glicose e frutose, aumentando a disponibilidade de carbono e facilitando sua assimilação. Comparado ao melaço in natura, a hidrolise do melaço demonstrou melhores resultados aumentando a produtividade e alta composição bioquímica. Outra ferramenta importante utilizada na otimização dos cultivos algais em condições mixotróficas é o uso de ciclos de luz, uma vez que a luminosidade está relacionada diretamente ao metabolismo algal auxiliando na assimilação dos nutrientes e do carbono. O período de iluminação fornecida varia de espécie para espécie, podendo ou não ser necessário. Neste estudo e para estas condições de cultivo, foram obser... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The Haematococcus pluvialis microalgae displays high biotechnological and commercial interest due to its capacity to synthesize high nutritional value in protein, amino acids and other compounds. Besides the difficulties in commercial production, the obtaining of high biomass amounts has been the objective of several researches which seek to optimize the production of this species. The mixotrophic culture is a tool which may improve the obtention of higher productivity. However, the carbon source for the cultures have to be adequate and has to be in an available form in order to be completely absorbed. The cane molasse is a carbon source rich in saccharose and nutrients and might be employed in H. pluvialis culture. Nevertheless, it requires a pre-treatment for its use. The hydrolysis promotes the reduction of saccharose molecules into glycose and fructose, improving the carbon availability and assimilation. In comparison to in natura molasses, the hydrolysis improved the results by increasing productivity. Light cycle is another important tool for algae culture in mixotrophic conditions, since light is directly related to the algae metabolism, which improves the carbon and nutrients assimilation. The light interval varies according to species and may or may not be necessary to be employed. In this study, an increase in biomass and biochemical composition was observed when H. pluvialis was exposed to light cycles. The best results were obtained with a 20:4 hours cycle (light/... (Complete abstract click electronic access below)
Doutor
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
14

Herrera, Romero Tania. "Camellones abandonados en Huata como expresión de las actuales características en la producción de alimentos en el Altiplano". Bachelor's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2013. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/5195.

Testo completo
Abstract (sommario):
La idea del Altiplano como región de producción agraria para la alimentación de sus habitantes viene siendo desplazada por la imparable tendencia hacia la producción ganadera destinada al abastecimiento de las principales ciudades del sur peruano, como Arequipa y Juliaca. A pesar de muchos años de esfuerzos por rehabilitar y difundir el uso de técnicas agrarias preincaicas, apropiadas a una pampa que se inunda periódicamente, las preferencias de la población, incentivada por los municipios locales, han resultado en el abandono de los camellones. En este contexto, dos son las caras de la realidad social altiplánica. Por un lado, quienes poseen más extensión de tierra, se dedican exclusivamente a la crianza de vacunos. Este grupo poblacional es directamente impactado por las políticas municipales que brindan servicios de mejoramiento genético del ganado, subsidio de semillas para la siembra de forraje, y además compra diariamente la leche que se ordeña. De otro lado, quienes tienen pocas cabezas de ganado, poca y mala calidad de tierra para la agricultura, recurren con más frecuencia a la pluriactividad. En este grupo se encuentran los pequeños productores y las familias cuya economía es estrictamente de subsistencia, para quienes el Estado no tiene pensada ninguna estrategia de soporte, siendo así cómplice de su situación vulnerable que resulta en la inseguridad alimentaria. En esta investigación se explora la relación que existe entre el papel promotor del Estado, la forma como se viene produciendo alimentos en el Altiplano y el abandono de técnicas como los camellones.
Abstract The idea of the Altiplano as a region of agricultural production to feed its inhabitants is being replaced for the accelerated tendency to cattle farmers for supply the biggest cities of Peruvian south. Despite many years of efforts to restore and spread the use of raised fields called “camellones”, a suitable technique to a high grassy plateau that regularly floods, people’s preference for ranching is stimulated by the local government, coming to the abandon of these ancient structures. In this context, the social reality shows two faces. In one hand, cattle farmers have the largest properties. The local actions of the municipality are focused on these groups of people, by the subsidy of seeds for the cattle food, or by buying milk every day to produce cheese in the municipality’s plant. On the other hand, those with small arable land and few cattle, tend to pluriactivity. These groups are composed of few producers and families that live in subsistence economy. For them, the local state doesn’t have any support strategy, being accomplice of the vulnerabilities that result in food insecurity. This research explores the relation between the roles of the state, the way that food is being produced in the Altiplano and the abandon of camellones.
Tesis
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
15

Brod, Fábio Cristiano Angonesi. "Detecção por PCR e quantificação por PCR em tempo real de soja Roundup Ready(TM) em proteína texturizada de soja, extrato de soja e ingredientes alimentares". Florianópolis, SC, 2006. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/89175.

Testo completo
Abstract (sommario):
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-Graduação em Ciência dos Alimentos
Made available in DSpace on 2012-10-22T17:39:00Z (GMT). No. of bitstreams: 0
Devido à introdução da soja geneticamente modificada Roundup ReadyTM (RR) no mercado brasileiro, a habilidade para detectar organismos geneticamente modificados (OGMs) tornou-se uma necessidade legal. O Decreto 4.680 de 24 de Abril de 2003 prevê que alimentos que contêm acima de 1 % de OGMs em sua composição devem ser obrigatoriamente rotulados. Uma vez que a legislação estipula um limite para a presença de OGMs em alimentos, a detecção qualitativa não atende à exigência imposta. É necessário, então, a utilização de uma ferramenta que forneça dados quantitativos. Tais dados, referentes à presença e teor de soja geneticamente modificada em alimentos, ainda são escassos, principalmente em relação ao Brasil. O objetivo deste trabalho foi a detecção por PCR e quantificação por PCR em tempo real de soja Roundup Ready em proteína texturizada de soja, extrato de soja e ingredientes utilizados na indústria de carnes. O DNA das 114 amostras foi extraído e purificado por um método CTAB. Todas as amostras foram submetidas à pesquisa do gene da lectina de soja, para a verificação da presença de DNA de soja amplificável. Com exceção de 7 amostras de ingredientes, todas as demais apresentaram sinal positivo para este gene. Para a detecção qualitativa de soja RR, foi utilizada uma nested PCR já estabelecida que resultou em uma sensibilidade de 0,01%, considerada aceitável para detecção de OGMs. De um total de 107 amostras analisadas, 62 apresentaram resultado positivo para soja transgênica. 40 amostras de extrato de soja e proteína texturizada foram analisadas por PCR em tempo real, sendo que apenas duas amostras de PTS estavam em desacordo com a legislação.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
16

Cañete, Ortiz Elisabet. "Optimización de ensayos celulares para la detección de toxinas marinas responsables de intoxicaciones alimentarias. Aplicación en extractos lipofílicos de muestras naturales de "Mytilus galloprovincialis"". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2012. http://hdl.handle.net/10803/83569.

Testo completo
Abstract (sommario):
Esta tesis doctoral tiene por objeto el estudio de la aplicabilidad de los cultivos celulares de mamífero como uso de métodos toxicológicos alternativo al uso de métodos establecidos con animales de experimentación en la detección y cuantificación de toxinas marinas responsables de intoxicaciones alimentarias. Incluye cuatro artículos ya publicados y un manuscrito sometido a publicación en revista indexada. Hasta el momento, el uso de los ensayos celulares (Cell Based Assays, CBAs) como métodos toxicológicos de detección y cuantificación de toxinas marinas en alimentos de origen alimentario se había enfocado por grupos de toxinas con mecanismo de acción similar. En esta tesis, lo que se ha propuesto es simplificar la estrategia de uso de los CBAs mediante un único modelo celular capaz de detectar y cuantificar el efecto tóxico del mayor número de grupos de toxinas partiendo de las siguientes prioridades:  Sensibilidad y repetitividad de respuesta del/os ensayo/s a la detección de la toxicidad teniendo en cuenta los mecanismos de toxicidad implicados.  Reducción del tiempo, complejidad y costes del método.  Interpretación de los resultados.  Priorización de la puesta a punto del método para aquellas toxinas que tienen un mayor impacto en las zonas de muestreo de este estudio. Los pasos seguidos en la optimización se han dividido en dos grandes bloques: Un primer bloque en el que se trabajó con toxinas purificadas estándar a fin de establecer las condiciones de los ensayos para la detección y cuantificación de las toxinas, así como contribuir a la caracterización toxicológica de las diferentes toxinas. Un segundo bloque, en el que se trabajó con muestras naturales con toxinas a fin de establecer las condiciones en situaciones reales. Para evaluar la respuesta del CBA frente a toxinas purificadas se escogieron toxinas representativas de los grupos más comunes. Para el primer grupo de ensayos (Cañete and Diogène, 2008) se utilizó: STX, PbTx-3, PlTX, PTX-2, OA, DTX-1, DA. Para el segundo grupo de ensayos (Cañete and Diogène, 2010) se amplíaron los estudios a toxinas actuando sobre canales de sodio dependientes de voltaje (STX, PbTx-3 y P-CTX) y a toxinas lipofílicas (OA, DTX-1, PTX-2, YTX y AZA-1). Para evaluar la respuesta del CBA frente a muestras naturales con toxinas (Caillaud et al., 2009; Cañete et al., 2010; Cañete et al.) se utilizaron muestras de bivalvos procedentes del Delta del Ebro. Por su elevada importancia en el área geográfica en la que nos encontramos, este trabajo se centró en la optimización del CBA para toxinas del tipo lipofílico. En este trabajo se proponen como conclusiones unas directrices a seguir para el uso de CBAs en este contexto. PUBLICACIONES Caillaud, A., Cañete, E., De la Iglesia, P., Giménez, G., Diogène, J., 2009. Cell-based assay coupled with chromatographic fractioning: A strategy for marine toxins detection in natural samples. Toxicology in Vitro 23 (8), 1591-1596. Cañete, E., Campàs, M., De la Iglesia, P., Diogène, J., 2010. NG108-15 cell-based and protein phosphatase inhibition assays as alternative semiquantitative tools for the screening of lipophilic toxins in mussels. Okadaic acid detection. Toxicology in Vitro 24 (2), 611-619. Cañete, E., De la Iglesia, P., Diogène, J., Evaluation of a toxicological alternative tool for lipophilic toxicity screening in mussels. NG108-15 cell-based assay coupled to chromatographic fractioning; a case study for YTX contamination. Toxicology in Vitro. Submitted. Cañete, E., Diogène, J., 2008. Comparative study of the use of neuroblastoma cells (Neuro-2a) and neuroblastoma x glioma hybrid cells (NG108-15) for the toxic effect quantification of marine toxins. Toxicon 52 (4), 541-550. Cañete, E., Diogène, J., 2010. Improvements in the use of neuroblastoma x glioma hybrid cells (NG108-15) for the toxic effect quantification of marine toxins. Toxicon 55 (2-3), 381-389.
ABSTRACT This thesis aims to study the applicability of mammalian cell cultures as a toxicological alternative to the mouse bioassay in the detection and quantification of marine toxins which can produce food-borne intoxications. The study includes four published articles, and a manuscript submitted, in indexed journals. On previous studies, the use of Cell Based Assays (CBAs) as a toxicological method for marine toxins screening on seafood products were focused on toxins with similar mechanism of action. This thesis was oriented to simplify the strategy and propose a CBA, with a single cell model, able to detect and quantify the toxic effect of a higher number of groups of toxins. The following priorities were considered for the assay:  Sensitivity and repeatability of the assay for the detection of the toxic effects taking into considerations the mechanisms of action involved.  Reduce time, complexity and costs of the method.  Interpretation of results.  Prioritize improvements of assay conditions for those toxins which have a greater impact on the sampling areas of this study. The experiments performed in the optimization can be divided into two main groups: The first group of experiments were performed with standard purified toxins to establish assays conditions for the detection and quantification of toxicity and to contribute to the toxicological characterization of the different groups of toxins. For this propose some toxins were chosen as a representation of the principal groups. For the first set of tests, the following toxins were used: STX, PbTx-3, PlTX, PTX-2, OA, DTX-1 and DA. For the second group of tests, studies were extended to toxins acting on voltage gated sodium channels (STX, PbTx-3 and P-CTX) and lipophilic toxins (OA, DTX-1, PTX-2, YTX and AZA-1). A second group of experiments were performed with bivalve natural samples containing toxins to establish the conditions in real situations. For this propose samples were obtained from the Ebre Delta. This part of the study was focused to optimize the assay for lipophilic toxins which are of particular relevance in this geographical area. In this thesis we finally propose some guidelines for the use of CBAs as a toxicological tool for marine toxins screening and the points which needs improvements in order to obtain a method alternative to the mouse bioassay.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
17

Carlini, Nicola. "Fragola e Botrytis cinerea: un rapporto difficile da spezzare". Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2021.

Cerca il testo completo
Abstract (sommario):
Il settore della fragola ha conosciuto diversi mutamenti nel corso del Novecento, per via della sua sempre più larga diffusione, delle nuove tecnologie e dei recenti sviluppi in materia scientifica. Tali mutamenti sono in continua evoluzione, influenzati sia dalle tendenze del mercato, sia dall’affermazione del contributo nutrizionale della fragola, oramai riconosciuto. Tuttavia, esistono molteplici problematiche a carico di questo frutto, che dipendono da territorio, clima, tipologie di coltivazione e conservazione post-raccolta, ma anche e soprattutto, dai patogeni, primo fra tutti, Botrytis cinerea. Questo fungo è responsabile della formazione di muffa grigia nella fragola, problema che si riscontra anche nelle coltivazioni a coltura protetta e nella commercializzazione. Nell’ottica di massimizzare le rese della produzione, per elevare il profitto economico, negli anni sono stati usati tecniche e accorgimenti (come i fungicidi) che oggi risultano, in parte, non pienamente efficaci. Inoltre, sono gli stessi consumatori che, secondo un trend in continua espansione, scelgono sempre più di acquistare prodotti biologici, provenienti da aziende ecosostenibili, pur non volendo rinunciare al gusto e all’immagine estetica della fragola. In ragione di questi fattori, l’obiettivo di questo studio è quello di fornire un quadro generale della situazione della fragola ad oggi, ripercorrendo gli sviluppi più significativi avvenuti nel Novecento, dall’introduzione di nuove varietà ottenute grazie alle ricerche scientifiche, ma anche dall’industria di trasformazione, per provare a determinare quali saranno le tendenze future e quali i potenziali, ulteriori progressi in materia.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
18

Sánchez, Bell Esther. "Variabilitat de la mongeta Ganxet ("Phaseolus vulgaris" L.): determinació de tipologies i selecció de línies comercials". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2004. http://hdl.handle.net/10803/1856.

Testo completo
Abstract (sommario):
En el context europeu actual l'ampliació en l'oferta de cultius i tipus varietals és una eina important per a l'agricultor. Les varietats tradicionals bé poden ocupar un lloc significatiu dins del panorama agrícola actual si són correctament avaluades i sotmeses a un procés de selecció i millora genètica que permeti el seu millor cultiu i comercialització. A més, els consumidors demanen cada cop més qualitat front a quantitat, variació i valor organolèptic als productes alimentaris. A Catalunya persisteixen una desena de tipus varietals tradicionals de mongeta per a consum en gra d'entre les quals la mongeta Ganxet és la que té una importància econòmica més significativa. Pertany a l'espècie Phaseolus vulgaris L. i és fàcilment reconeixible per la forma ganxuda de la llavor fins i tot després de ser cuinada, ja que es consumeix com a llegum gra, sec i cuit. L'objectiu general de la tesi era definir els límits com a possible nova classe comercial i seleccionar línies pures prototípiques del tipus varietal mongeta Ganxet, com a cultivars homogenis i estables. S'ha constituït una col·lecció de 69 entrades de germoplasma cultivat i comercialitzat sota la denominació Ganxet, presentant un ventall considerable de morfologies, amb llavors que van de lleugerament a molt ganxudes. Les entrades inequívocament reconeixibles com a Ganxet presenten plantes tardanes, amb hàbit de creixement indeterminat enfiladís de tipus IV, entrenusos llargs, fulles i tavelles verd fosc i flors blanques. Presenten tavelles de 13,9 a 17 cm de longitud amb 3,7 a 5,8 llavors per tavella i produccions de 36,3 a 51,9 g/planta. Les llavors són de mida mitjana-gran (38,8 a 61,9 g/100 llavors), aplanades i ronyonades (grau de ganxo entre 1,5 i 2,8 sobre 3) amb un 23,26% a 27,63% de proteïna, 1,48% a 2,10% de greix i 7,45% a 8,90% d'episperma. Les llavors absorbeixen entre un 42,73% a 48,12% d'aigua durant el remull. S'han seleccionat set línies pures prototípiques del tipus varietal Ganxet amb produccions acceptables, excel·lents característiques organolèptiques i nutricionals, i fàcilment identificables com a classe comercial. El nivell de polimorfisme entre les línies és equivalent al que es troba dins de classe comercial. Presenten tavelles de 14,7 a 15,7 cm de longitud amb 4 a 4,6 llavors per tavella i produccions de 57,7 a 65,9 g/planta. Les llavors són de mida gran (50,3 a 52,3 g/100 llavors), aplanades i ronyonades (grau de ganxo entre 2,1 i 2,9 sobre 3) amb un 27,14% a 29,32% de proteïna, 21,77% a 23,41% de fibra dietètica, 0,067% a 0,082% de glucosa, 24,72% a 27,50% de midó i 8,9% a 9,6% d'episperma. La línia pura seleccionada L67 ha estat posada a disposició dels agricultors i es troba en fase de registre sota el nom de Montcau. El germoplasma Ganxet, avaluat mitjançant marcadors RAPD, probablement és d'origen mesoamericà de la raça Mesoamèrica amb introgressions, almenys, de la raça Durango.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
19

Paiva, Jeferson Leandro de [UNESP]. "Avaliação microbiológica da alface (Lactuca sativa) em sistema de cultivo hidropônico e no solo, correlacionando os microrganismos isolados com os encontrados em toxinfecções alimentares em municípios da região Noroeste de São Paulo - SP". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/94842.

Testo completo
Abstract (sommario):
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:27:21Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-04-28Bitstream added on 2014-06-13T18:31:22Z : No. of bitstreams: 1 paiva_jl_me_sjrp_parcial.pdf: 70455 bytes, checksum: 14560d3db04a25d7bf0ff4362ac391b4 (MD5) Bitstreams deleted on 2015-08-28T16:08:50Z: paiva_jl_me_sjrp_parcial.pdf,. Added 1 bitstream(s) on 2015-08-28T16:09:56Z : No. of bitstreams: 1 000642743.pdf: 1481069 bytes, checksum: 9eadf983610de6546b09d759783f8618 (MD5)
A coleta da alface (Lactuca sativa) e da água de manejo foi realizada no local de cultivo, tanto pelo método de hidroponia (CH) como pelo tradicional no solo (CT) em estabelecimentos hortifrutigranjeiros e restaurante (R) localizados em cidades da região noroeste paulista. As vinte e cinco amostras analisadas foram coletadas em dias alternados, sendo cinco amostras de cada local. As análises foram realizadas com objetivo de verificar se a origem das toxinfecções alimentares envolvendo pratos que contenham alface é proveniente de microrganismos do local de produção das hortaliças. Os resultados obtidos possibilitaram analisar a ocorrência de contaminação cruzada com outras hortaliças enxaguadas no mesmo tonel e comparar o índice de contaminação dos dois tipos de sistema de cultivo. As análises microbiológicas seguiram as metodologias tradicionais descritas por Silva; Junqueira e Silveira (2001), de acordo com a American Public Health Association. Os resultados das análises mostraram grande variação na contagem dos microrganismos. Nas amostras de alface 92% (23) apresentaram crescimento de coliformes totais variando entre 0,4 a ≥240 NMP/g dos quais 40% (10) CT, 32% (8) CH, 20% (5) R; 32% (8) apresentaram coliformes termotolerantes variando entre 0,9 a 46 NMP/g, sendo 24% (6) CT e 8% (2) R; 36% (9) apresentaram Staphylococcus coagulase positiva, onde 12% (3) apresentaram crescimento acima dos parâmetros estabelecidos 5x103 UFC/g, sendo 4% (1) CT e 8% (2) CH. Todas as amostras positivas para coliformes termotolerantes estão dentro dos limites estabelecidos pela ANVISA (BRASL, 2001) de 102 UFC/g. Nenhuma amostra foi positiva para Salmonella spp, atendendo os parâmetros estabelecidos pela ANVISA (BRASIL, 2001) de ausência em 25g do produto. Os resultados obtidos nas análises da água foram de 95% (19) apresentando coliformes totais variando...
The collect of lettuce (Lactuca sativa) and the water used to grow it was made in the local of its cultivation through both hydroponics (CH) and the traditional in the soil (CT) methods in fruit/vegetable/poultry stores and restaurants (R) localized in the cities of the Paulista northwest region. The twenty-five samples analyzed were collected in alternate days, being five samples from each place. The analyses were carried out with the target to check if the origin of food toxinfection involving dishes that have lettuce is from microorganisms of the local where the vegetables are cultivated. The results obtained enabled to analyze the occurrence of contamination crossed with other vegetables rinsed in the same cask. Besides, to compare the rate of contamination of the two kinds of cultivation. The microbiological analyses followed the traditional methodologies written by Silva; Junqueira e Silveira, (2001), according to the American Public Health Association. The results of the analyses showed a great variation on the count of the microorganisms. In the lettuce samples 92% (23) presented growing of total coliforms varying between 0, 4 to ≥ 240 NMP/g from which 40% (10) CT, 32% (8) CH, 20% (5) R; 32% (8) presented thermotolerant coliforms varying between 0,9 to 46 NMPg, being 24% (6) CT and 8% (2) R. 36% (9) presented coagulase-positive Staphylococcus, where 12% (3) presented growing over the parameters established 5x103 UFC/g, being 4% (1) CT and 8% (2) CH. All the positive samples for thermotolerant coliforms are inside the limits established by ANVISA (BRASIL, 2001) of 102 UFC/g. No sample was positive for Salmonella spp, attending the parameters established by ANVISA (BRASIL, 2001) of absence in 15g of the product. The results obtained from the analyses of the water were from 95% (19) presented total coliforms varying between... (Complete abstract click electronic access below)
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
20

Paiva, Jeferson Leandro de. "Avaliação microbiológica da alface (Lactuca sativa) em sistema de cultivo hidropônico e no solo, correlacionando os microrganismos isolados com os encontrados em toxinfecções alimentares em municípios da região Noroeste de São Paulo - SP /". São José do Rio Preto : [s.n.], 2011. http://hdl.handle.net/11449/94842.

Testo completo
Abstract (sommario):
Orientador: Fernando Leite Hoffmann
Banca: Vanildo Luiz Del Bianchi
Banca: Maria Luiza Silva Fazio
Resumo: A coleta da alface (Lactuca sativa) e da água de manejo foi realizada no local de cultivo, tanto pelo método de hidroponia (CH) como pelo tradicional no solo (CT) em estabelecimentos hortifrutigranjeiros e restaurante (R) localizados em cidades da região noroeste paulista. As vinte e cinco amostras analisadas foram coletadas em dias alternados, sendo cinco amostras de cada local. As análises foram realizadas com objetivo de verificar se a origem das toxinfecções alimentares envolvendo pratos que contenham alface é proveniente de microrganismos do local de produção das hortaliças. Os resultados obtidos possibilitaram analisar a ocorrência de contaminação cruzada com outras hortaliças enxaguadas no mesmo tonel e comparar o índice de contaminação dos dois tipos de sistema de cultivo. As análises microbiológicas seguiram as metodologias tradicionais descritas por Silva; Junqueira e Silveira (2001), de acordo com a American Public Health Association. Os resultados das análises mostraram grande variação na contagem dos microrganismos. Nas amostras de alface 92% (23) apresentaram crescimento de coliformes totais variando entre 0,4 a ≥240 NMP/g dos quais 40% (10) CT, 32% (8) CH, 20% (5) R; 32% (8) apresentaram coliformes termotolerantes variando entre 0,9 a 46 NMP/g, sendo 24% (6) CT e 8% (2) R; 36% (9) apresentaram Staphylococcus coagulase positiva, onde 12% (3) apresentaram crescimento acima dos parâmetros estabelecidos 5x103 UFC/g, sendo 4% (1) CT e 8% (2) CH. Todas as amostras positivas para coliformes termotolerantes estão dentro dos limites estabelecidos pela ANVISA (BRASL, 2001) de 102 UFC/g. Nenhuma amostra foi positiva para Salmonella spp, atendendo os parâmetros estabelecidos pela ANVISA (BRASIL, 2001) de ausência em 25g do produto. Os resultados obtidos nas análises da água foram de 95% (19) apresentando coliformes totais variando... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The collect of lettuce (Lactuca sativa) and the water used to grow it was made in the local of its cultivation through both hydroponics (CH) and the traditional in the soil (CT) methods in fruit/vegetable/poultry stores and restaurants (R) localized in the cities of the Paulista northwest region. The twenty-five samples analyzed were collected in alternate days, being five samples from each place. The analyses were carried out with the target to check if the origin of food toxinfection involving dishes that have lettuce is from microorganisms of the local where the vegetables are cultivated. The results obtained enabled to analyze the occurrence of contamination crossed with other vegetables rinsed in the same cask. Besides, to compare the rate of contamination of the two kinds of cultivation. The microbiological analyses followed the traditional methodologies written by Silva; Junqueira e Silveira, (2001), according to the American Public Health Association. The results of the analyses showed a great variation on the count of the microorganisms. In the lettuce samples 92% (23) presented growing of total coliforms varying between 0, 4 to ≥ 240 NMP/g from which 40% (10) CT, 32% (8) CH, 20% (5) R; 32% (8) presented thermotolerant coliforms varying between 0,9 to 46 NMPg, being 24% (6) CT and 8% (2) R. 36% (9) presented coagulase-positive Staphylococcus, where 12% (3) presented growing over the parameters established 5x103 UFC/g, being 4% (1) CT and 8% (2) CH. All the positive samples for thermotolerant coliforms are inside the limits established by ANVISA (BRASIL, 2001) of 102 UFC/g. No sample was positive for Salmonella spp, attending the parameters established by ANVISA (BRASIL, 2001) of absence in 15g of the product. The results obtained from the analyses of the water were from 95% (19) presented total coliforms varying between... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
21

Martínez, Marcela Lilian. "Extracción y caracterización de aceite de nuez (Juglans regia L.): influencia del cultivar y de factores tecnológicos sobre su composición y estabilidad oxidativa". Doctoral thesis, Universidad Nacional de Córdoba. Facultad de Ciencias Exactas, Físicas y Naturales, 2014. http://hdl.handle.net/11086/2561.

Testo completo
Abstract (sommario):
Tesis (DCI)--FCEFN-UNC, 2010
Aborda aspectos relacionados con la caracterización de genotipos de nuez cultivados en Argentina y al análisis de alternativas tecnológicas para la extracción y conservación de aceite. Los resultados indican que las características pomológicas y la composición de los aceites muestran una fuerte influencia varietal, y en menor medida, del año y de la localidad de producción.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
22

PENA, Simone Almeida. "Variabilidade individual na dieta de Hylaeamys megacephalus (Rodentia, Cricetidae) em habitats florestais e de monocultura de palmeira de dendê na Amazônia Oriental". Universidade Federal do Pará, 2016. http://repositorio.ufpa.br/jspui/handle/2011/10049.

Testo completo
Abstract (sommario):
Submitted by JACIARA CRISTINA ALMEIDA DO AMARAL (jaciaramaral@ufpa.br) on 2018-06-20T19:39:53Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Simone_Almeida_Dissertação_Final.pdf: 1285080 bytes, checksum: ae68783a7585bbb48bdaef2e7ffa3dde (MD5)
Approved for entry into archive by JACIARA CRISTINA ALMEIDA DO AMARAL (jaciaramaral@ufpa.br) on 2018-06-20T19:40:23Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Simone_Almeida_Dissertação_Final.pdf: 1285080 bytes, checksum: ae68783a7585bbb48bdaef2e7ffa3dde (MD5)
Made available in DSpace on 2018-06-20T19:40:24Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Simone_Almeida_Dissertação_Final.pdf: 1285080 bytes, checksum: ae68783a7585bbb48bdaef2e7ffa3dde (MD5) Previous issue date: 2016-02-29
CNPq - Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico
Em grande parte dos estudos sobre ocupação de nicho em comunidades ou populações a variabilidade individual não é levada em consideração. Entretanto as diferenças de habitat e disponibilidade de recurso também teriam influência nas variações individuais, em médio e longo prazo, causando efeitos relevantes na diversificação e especiação de espécies animais, uma vez que afetam a estabilidade da população. A especialização individual então seria uma forma de reduzir a competição intraespecífica em resposta à diversos fatores, como: variações ambientais, pressões ecológicas e polimorfismos de recursos. Indivíduos se tornam mais oportunistas quando a competição intraespecífica é alta e recursos preferidos são escassos. Esta mudança deve resultar em aumento da amplitude da dieta para os indivíduos, já que eles acrescentam presas não utilizadas anteriormente ao seu repertório. Como resultado, a amplitude de nicho da população como um todo deve aumentar são estruturalmente menos complexas do que as florestas naturais, porém seus efeitos variam de acordo com cada grupo ecológico, papel funcional e requisitos ecofisiológico. Ainda são poucos os estudos sobre estas alterações ambientais decorrentes desta monocultura sobre a fauna de florestas tropicais. No presente estudo, caracterizamos a dieta do roedor Hylaeamys megacephalus e avaliamos o grau de variação individual na dieta em função dos dois habitats inseridos no Bioma Amazônico. A dieta dos espécimes de H. megacephalus é composta por 18 itens alimentares, dos quais 12 são de origem animal e oito de origem vegetal, sendo apenas um item exclusivo de Floresta. Os itens “Fibra de dendê” (FOi% = 44%) e “Sementes inteiras” (FOi% = 40%) apresentarem maior frequência de ocorrência entre os indivíduos coletados em habitats de Plantio de palmeira de dendê, porém “Polpa do fruto do dendê” (IA% = 85.4%) foi o item mais importante na dieta. Os dados observados demonstram que os ambientes, tanto de Plantio como o de Floresta, afetam na especialização individual da população de Hylaeamys megacephalus.
In most studies on niche, occupation in individual variability to communities or populations is not taken into consideration. However, habitat differences and resource availability would also have influence on individual variations in medium and long term, causing significant effects on the diversification and speciation of animal species, since they affect the stability of the population. Individual specialization would then be a way to reduce the intraspecific competition in response to several factors, such as environmental variations, ecological pressures and resource polymorphisms. Individuals become more opportunistic when the intraspecific competition is high and preferred resources are scarce. This change should result in increased amplitude diet for individuals, since they add companies not previously used to his repertoire. As a result, the niche breadth of the population as a whole must increase are structurally less complex than natural forests, but their effects vary according to each ecological group, functional role and ecophysiological requirements. There are few studies on these environmental changes resulting from this monoculture on the tropical forest fauna. In the present study, we characterized the diet of rodent Hylaeamys megacephalus and evaluate the degree of individual variation in the function of the two diet inserted habitats in the Amazon biome. The diet of H. megacephalus specimens consists of 18 food items, 12 of which are animal-eight of plant origin, and only one unique item Forest. The items "palm fiber" (FOi% = 44%) and "whole seeds" (FOi% = 40%) have higher frequency of occurrence among individuals collected in palm plantation habitats, but "fruit squash palm "(IAi% = 85.4%) was the most important item in the diet. The observed data show that the environments, both plantation as forest affect the individual expertise of the population of Hylaeamys megacephalus.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
23

Lemes, Gislaine Franco. "Caracterização reológica de soluções filmogênicas e sua aplicação na qualidade pós-colheita de uvas". Universidade Tecnológica Federal do Paraná, 2016. http://repositorio.utfpr.edu.br/jspui/handle/1/2186.

Testo completo
Abstract (sommario):
CAPES; Fundação Araucária
A produção de uvas no Brasil é uma atividade rentável, porém são necessários tratamentos pós-colheita, já que esta apresenta suceptibilidade à desidratação e infecções causadas por patógenos. Estes problemas podem ser evitados pelo tratamento com compostos como a curcumina, proveniente da Curcuma longa, que possui atividade antimicrobiana reconhecida, e o propionato de cálcio (CaP), amplamente usado na panificação e que pode também prevenir a maturação prematura das uvas pela reposição de íons Ca+2. Neste estudo, o efeito de revestimentos comestíveis compostos por gelatina enzimaticamente reticulada adicionados de CaP e curcumina nanoencapsulada em zeína foram caracterizados quanto as propriedades reológicas e de textura bem como seu efeito nas características de qualidade da uva Benitaka recoberta. Nanopartículas de zeína contendo curcumina foram sintetizadas por nanoprecipitação e apresentaram eficiência de encapsulação de 96,0 ± 1,5%, diâmetro médio em intensidade de 585 ± 45 nm (Espalhamento Dinâmico de Luz) e geometria esférica (Microscopia Eletrônica de Transmissão). Também foram caracterizadas por Calorimetria Diferencial de Varredura e Espectroscopia de Infravermelho por Transformada de Fourier (FTIR) confirmando a encapsulação. A influência destas nanopartículas e do CaP nas propiedades reológicas e de textura dos hidrogéis de gelatina foi avaliada para caracterizar a solução filmogênica a ser aplicada na superfície das uvas. As propiedades reológicas mostraram que o hidrogel de gelatina apresenta baixa energia de ativação e comportamento pseudoplástico, confirmados pelos modelos matemáticos (Lei da Potência, Herschel-Bulkley, Casson e Mizraki-Berk). Também observou-se que as formulações adicionadas de agentes antifungicos tiveram seu comportamento pseudoplastico aumentado em função de aumento de temperatura confirmado pelo ajuste a Lei da Potência. Um comportamento reopético foi obtido bem como um aumento na viscosidade da mistura quando o tempo de reticulação foi aumentado. Os hidrogéis adicionados de CaP apresentaram maior força de compressão comparados aos com nanopartículas indicando que os íons Ca+2 também contribuíram para a rede de proteína formada. Finalmente, os hidrogéis controle (gelatina), contendo CaP e contendo as nanopartículas (1%p/p em relação a gelatina) foram aplicados nas uvas Benitaka como recobrimento comestível. Os parâmetros de qualidade das uvas (sólidos solúveis, cor, acidez titulável, perda de massa e Análise do Perfil de Textura, TPA) foram avaliados durante 15 dias de armazenamento a 25 ± 1°C. Não foi possível prevenir a perda de massa após 15 dias de armazenamento. Também não houve influência na acidez titulável e sólidos solúveis das uvas. A cor não foi influenciada pelo revestimento a não ser no tratamento contendo as nanopartículas sendo consequência da cor característica da zeína e da curcumina (amarelo). Um aumento na firmeza das uvas foi observado na análise de TPA das amostras recobertas. Um padrão para a mastigabilidade foi mantido para as amostras recobertas quando comparado com as amostras controle (sem recobrimento).
The grape production in Brazil is a profitable activity, but post-harvest treatment are still necessary since grapes show dehydration and infections caused by pathogens susceptibility. These problems can be avoided by treatment with compounds such as curcumin from the Curcuma longa, which has antimicrobial activity recognized, and calcium propionate (CaP), widely used in baking and that can also prevent grapes premature ripening with Ca+ 2 replacement. In this study the effect of an edible coating composed of enzymatically cross-linked gelatin added of CaP and curcumin nanoencapsulated in zein was characterized on the rheological and textural properties as well as its effect as an edible coating on Benitaka grape quality characteristics. Zein nanoparticles containing curcumin were synthesized by nanoprecipitation and presented encapsulation efficiency of 96.0 ± 1.5%, average ntensity diameter of 585 ± 45 nm (Dynamic Light Scattering) and spherical geometry Transmission Electron Microscopy). Nanoparticles were also characterized by Differential Scanning Calorimetry and Fourier Transform Infrared Spectroscopy FTIR) confirming curcumin encapsulation. The influence of these nanoparticles and CaP addition on rheological and textural properties of gelatin hydrogels was evaluated to characterize the filmogenic solution to be applied at grapes surface. The heological properties showed that gelatin hydrogel has low activation energy and pseudoplastic behavior, confirmed by mathematical models (Power Law, Herschel-Bulkley and Casson). It was also observed that formulations added of antifungal agents presented an increase on pseudoplastic behavior with temperature elevation confirmed by the power law modell adjustment. A rheopectic behavior was obtained as well as an increase in mixture viscosity when crosslinking time was increased. Hydrogels added of CaP had higher compressive strength when compared to those with nanoparticles indicating that the Ca+2 also contributed to protein network. Finally, control formulation (gelatin), the hydrogel containing CaP as well as the one containing nanoparticles (1%w/w related to gelatin) were applied to Benitaka grapes as an edible coating. The quality of the grapes parameters (soluble solids, color, acidity, weight loss and analysis of the texture profile, TPA) were evaluated over 15 days of storage at 25 ± 1 °C. It was not possible to prevent weight loss after 15 days of storage. The tretments also did not present effect on grapes soluble solids and itratable acidity. The color was not affected by the coating with the exception of the reatment containing nanoparticles as a result of the characteristic color of zein and curcumin (yellowish). An increase on grapes firmness was observed in TPA analysis of grape coated samples. A standard for chewiness was maintained for the coated samples compared with control samples (without edible coating).
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
24

Jordan, lozano José. "Transmissions indirectes via l’environnement de pathogènes impliquées dans les gastroentérites aiguës de l’Homme à/autour de Bogotá (Colombie) Contamination of water, leafyvegetables and air by human enteric pathogens (GI and GII noroviruses, rotavirus type A, Salmonella spp., Shigella spp., Cryptosporidium spp.) in the suburb of Bogotá (Colombia) Mouse intestinal villi as a model system for studies of Norovirus infection". Thesis, Avignon, 2020. http://www.theses.fr/2020AVIG0359.

Testo completo
Abstract (sommario):
Les gastroentérites aiguës affectent chaque année entre un quart et la moitié des personnes dans le Monde. Elles sont causes de morbidité, de mortalité et de coûts de santé importants. Leur transmission directe ou indirecte via l’eau, les aliments, l’air ou les surfaces inertes dépend de leur étiologie (virale, bactérienne ou parasitaire) et du contexte local. Bogotá et sa région présentent plusieurs spécificités : des eaux usées rejetées en rivière souvent sans ou après seulement un traitement primaire, la mise en décharge des papiers toilettes, couches et protections souillés par les excréments, et une consommation de fruits et légumes faible et limitée à des produits bon marché irrigués par des eaux pouvant être contaminées fécalement. Notre thèse visait à évaluer les flux de certains pathogènes entériques de l’Homme dans l’environnement à proximité de Bogotá et à essayer de relier ces flux à la santé de la population.La thèse a associé trois contributions. Premièrement, une méthode de culture du norovirus humain a été mise au point en utilisant des villosités intestinales isolées de souris comme modèle cellulaire présentant toute la diversité des cellules épithéliales intestinales. Plusieurs concentrations en trypsine ont été testées pour activer les norovirus ; la méthode a été appliquée à des échantillons fécaux et environnementaux. Deuxièmement, les contaminations en E. coli et en pathogènes entériques de l’Homme ont été suivies dans des eaux (lixiviat de décharge, eau de ruissellement, rivière, eau d’irrigation, eau potable), des légumes-feuilles mangés crus (blettes) et l'air (au-dessus d’une décharge, en zone rurale, en zone urbaine) dans la région de Bogotá. Troisièmement, l’impact des contextes socioéconomiques et des pratiques individuelles (alimentation, hygiène et santé) sur les cas de gastroentérites aiguës a été testé à partir d’enquêtes réalisées dans un district de Bogotá et analysées par divers outils (analyse en composante principale, modélisation …).Nous avons montré que les villosités intestinales isolées de souris permettent l'infection et la réplication du norovirus humain. Le virus doit être activé avec de la trypsine et a un cycle réplicatif moyen de 10 h. Les villosités sont efficaces pour obtenir un matériel biologique abondant et sont idéales pour étudier l'activité biologique du norovirus ou générer des anticorps. Elles ont permis de voir des norovirus non détectés par méthode moléculaire dans certains excréments ou échantillons environnementaux ; les échantillons positifs par méthode moléculaire ou en immunodot-blot contenaient quasiment tous des norovirus infectieux. Au niveau régional, les rejets d'eaux usées dans les rivières Bogotá et Balsillas et dans le marais Tres Esquinas contaminent le réseau d'irrigation de La Ramada au nord-ouest de Bogotá en E. coli et potentiellement en pathogènes entériques de l’Homme. Les blettes récoltées dans cette zone étaient fortement contaminées, en contraste d’autres zones de culture. Leur contamination évoluait de leur production à leur achat dans les commerces de proximité, les lavages pouvant être contaminants ou décontaminants, les manipulations sur l’étal des marchands étant contaminantes. L’air était souvent contaminé par E. coli et par Shigella spp., sans pouvoir attribuer à la décharge Doña Juana un rôle particulier. La présence de Shigella spp. était observée parallèlement dans plus de la moitié des selles des personnes diarrhéiques. Les enquêtes réalisées ont montré que la fréquence annuelle des gastroentérites aiguës diminuait avec l’accroissement de l’âge des personnes ; elle semblait plus faible dans les foyers avec personnes âgées, peut-être en lien avec des pratiques plus strictes en matière d’hygiène, alimentaire notamment
Acute gastroenteritis affect between a quarter and a half of people in the World each year. They are responsible for significant morbidity, mortality and healthcare costs. Their direct or indirect transmissions via water, food, air or inert surfaces depend on their aetiology (viral, bacterial or parasitic) and the local context. Bogotá and its region have several specificities: wastewater are often discharged into rivers without or after primary treatment only, the deposit in landfill of toilet papers and diapers soiled by excrement, and the low consumption of fruits and vegetables largely restricted to a handful of relatively cheap products that may be irrigated by surface freshwaters heavily contaminated with faeces. Our PhD aimed to assess the fluxes of some human enteric pathogens in the region of Bogotá and to try to relate these fluxes to the population health. The PhD combined three contributions. First, a method for culturing the human norovirus has been developed using isolated mouse intestinal villi as a cell model exhibiting the full diversity of intestinal epithelial cells. Several concentrations of trypsin were tested to activate noroviruses; the method was applied to faecal and environmental samples. Second, contamination with E. coli and some human enteric pathogens was monitored in water (landfill leachate, runoff water, river, irrigation water, drinking water), leafy vegetables eaten raw (chards) and air (above a landfill, in rural areas, in urban areas) in the Bogotá region. Third, the impact of socioeconomic contexts and individual practices (food, hygiene and health) on cases of acute gastroenteritis was assessed from surveys carried out in one district of Bogotá and analysed by various tools (principal component analysis, modelling …). We have shown that mouse isolated intestinal villi allow the infection and replication of human norovirus. The virus has to be activated with trypsin and has an average replicative cycle of 10 h. Villi are efficient in obtaining abundant biological material and are ideal for studying the biological activity of norovirus or for generating antibodies. They made it possible to see infectious noroviruses not detected by molecular method in several faeces and environmental samples; almost all samples positive by molecular method or immunodot-blot contain infectious noroviruses. At the regional level, the discharges of wastewater in the Bogotá and Balsillas rivers and in Tres Esquinas march contaminate the irrigation network of La Ramada area in the northwest of Bogotá with E. coli and potentially human enteric pathogens. Chards harvested in this area were heavily contaminated, in contrast to other growing areas. Their contamination evolved from their production to their purchase in nearby stores, washings increasing or decreasing their contamination, and handling on the merchant's stalls increasing contamination. The air was often contaminated with E. coli and Shigella spp.; it was not possible to detect a particular contribution of the Doña Juana landfill in pathogen aerosolization. The presence of Shigella spp. was observed in parallel in more than half of the stools of people with diarrhoea. Surveys have shown that the annual frequency of acute gastroenteritis decreases with increasing age; it seemed less common in households with elderly people, possibly due to stricter food hygiene practices. A transmission model of acute gastroenteritis distinguishing contamination from outside the households and contaminations between people in the same households did not show significant differences between neighbourhoods. Used to simulate numerical experiments, it suggests working on much higher numbers of surveys
La gastroenteritis aguda afecta entre una cuarta parte y la mitad de las personas en el mundo cada año. Son responsables de importantes costos de morbilidad, mortalidad y asistencia sanitaria. Sus transmisiones directas o indirectas a través del agua, alimentos, aire o superficies inertes dependen de su etiología (viral, bacteriana o parasitaria) y del contexto local. Bogotá y su región aledaña tienen varias especificidades: las aguas residuales a menudo se vierten a los ríos sin o solo después de un tratamiento primario, el depósito de papel higiénico y pañales sucios con excrementos son dispuestos generalmente en un relleno sanitario, y el bajo consumo de frutas y verduras restringido en gran medida a un puñado de productos relativamente baratos pueden ser irrigados por aguas dulces superficiales muy contaminadas con excrementos. Nuestra tesis doctoral tuvo como objetivo evaluar los flujos de algunos patógenos entéricos humanos en la región de Bogotá y tratar de relacionar estos flujos con la salud de la población. El doctorado combinó tres contribuciones. En primer lugar, se desarrolló un método para cultivar el norovirus humano utilizando vellosidades intestinales aisladas de ratón como modelo celular que exhibe la diversidad completa de células epiteliales intestinales. Se probaron varias concentraciones de tripsina para activar norovirus; el método se aplicó a muestras fecales y ambientales. En segundo lugar, se evidenció la contaminación de E. coli y patógenos entéricos humanos en el agua (lixiviados de vertedero, agua de escorrentía, río, agua de riego, agua potable), vegetales de hoja que se comen crudos (acelgas) y aire (sobre un vertedero sanitario, así como en áreas rurales y urbanas) en la región de Bogotá. En tercer lugar, se evaluó el impacto de los contextos socioeconómicos y las prácticas individuales (alimentación, higiene y salud) frente a los casos de gastroenteritis aguda a partir de encuestas realizadas en una localidad de Bogotá y analizadas mediante diversas herramientas (análisis de componentes principales, modelización…). Con este doctorado, hemos demostrado que las vellosidades intestinales aisladas de ratón permiten la infección y la replicación del norovirus humano. El virus debe activarse con tripsina y tiene un ciclo replicativo promedio de 10 h. Las vellosidades son eficaces para obtener abundante material biológico y son ideales para estudiar la actividad biológica de los norovirus o para generar anticuerpos. Ellas permitieron ver norovirus infecciosos no detectados por método molecular en varias heces y muestras ambientales; casi todas las muestras positivas por método molecular o inmunodot-blot contienían norovirus infecciosos. A nivel regional, los vertidos de aguas residuales en los ríos Bogotá y Balsillas y en el humedal Tres Esquinas contaminan la red de riego La Ramada en el noroeste de Bogotá con E. coli y potencialmete con patógenos entéricos humanos. Las acelgas recolectadas en esta área resultaron muy contaminadas, a diferencia de otras áreas de cultivo. Su contaminación evolucionó desde la producción hasta su compra en las tiendas cercanas, los lavados aumentaron o disminuyeron su contaminación y la manipulación en los puestos de comercio aumentaron la contaminación. El aire a menudo estaba contaminado con E. coli y Shigella spp., sin poder atribuir al relleno sanitario Doña Juana un rol particular. A su vez la presencia de Shigella spp. se observó en paralelo en más de la mitad de las deposiciones de personas con diarrea. Las encuestas demostraron que la frecuencia anual de gastroenteritis aguda disminuye respecto al aumento en edad; parecía menos común en hogares con personas mayores, posiblemente debido a prácticas de higiene alimentaria más estrictas. Un modelo de transmisión de gastroenteritis aguda que distinguió la contaminación fuera de los hogares y las contaminaciones entre personas dentro de los mismos hogares no mostró diferencias significativas entre vecindarios
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
25

De, la Rosa Topete Penélope, Velázquez Irving Alberto Herrera, Carmona Emma González e Domínguez Wilfrido Contreras. "La producción hidropónica ¿Una alternativa alimentaria en espacios urbanos?. Tesis de Licenciatura. Estado de México, Universidad Autónoma del Estado de México". Tesis de Licenciatura, 2015. http://148.215.1.179/handle/20.500.11799/24429.

Testo completo
Abstract (sommario):
Cotiene tablas e imágenes
En este trabajo se elabora una propuesta de producción de alimentos a partir del análisis de las características de producción de hortalizas por hidroponía, para mostrar la viabilidad alimentaria. El proceso de investigación seguido en este trabajo está expreso en la metodología, lo constituyen las fases que incluyen el análisis-síntesis-propuesta.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
26

Bravo, Carlos María, e Joaquín Tealdi. "Análisis de la incorporación de cultivos especiales en esquemas de rotación de productores en el norte de Córdoba". Bachelor's thesis, 2015. http://hdl.handle.net/11086/1874.

Testo completo
Abstract (sommario):
Trabajo final integrador. (Area de Consolidación Gestión de la Producción de Agroalimentos)--UNC- Facultad de Ciencias Agropecuarias, 2015.
En el siguiente trabajo se inicia presentando la comparación productiva, industrial y comercial, a nivel nacional e internacional entre el cultivo Poroto Mung y Soja, permitiendo esto realizar un análisis de Fortalezas y Debilidades (F.O.D.A) de dichos cultivos que determinara aquellos motivos por los cuales algunos productores incluyen cultivos especiales a su rotación o continúan con los commodities. Luego realizamos un análisis de caso en un establecimiento agropecuario con más de 10 años de experiencia en cultivos especiales que nos proporciono una mirada realista de la producción extensiva, industrialización y comercialización de sus cultivos. Este establecimiento posee la particularidad de presentar una planta de procesamiento de granos, de la cual se realiza también un análisis completo de sus maquinarias y manejo aplicado a su producción. Posterior a este se presenta una propuesta de agregado de valor, que consiste en la producción de harina de Poroto Mung a baja escala, con su respectivo análisis económico, que refleja las posibilidades de incorporación de este tipo de industria por parte de los productores.
Gli stili APA, Harvard, Vancouver, ISO e altri
Offriamo sconti su tutti i piani premium per gli autori le cui opere sono incluse in raccolte letterarie tematiche. Contattaci per ottenere un codice promozionale unico!

Vai alla bibliografia