Thèses sur le sujet « Rice Diet »

Pour voir les autres types de publications sur ce sujet consultez le lien suivant : Rice Diet.

Créez une référence correcte selon les styles APA, MLA, Chicago, Harvard et plusieurs autres

Choisissez une source :

Consultez les 50 meilleures thèses pour votre recherche sur le sujet « Rice Diet ».

À côté de chaque source dans la liste de références il y a un bouton « Ajouter à la bibliographie ». Cliquez sur ce bouton, et nous générerons automatiquement la référence bibliographique pour la source choisie selon votre style de citation préféré : APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.

Vous pouvez aussi télécharger le texte intégral de la publication scolaire au format pdf et consulter son résumé en ligne lorsque ces informations sont inclues dans les métadonnées.

Parcourez les thèses sur diverses disciplines et organisez correctement votre bibliographie.

1

O, Jung Mi, University of Western Sydney, of Science Technology and Environment College et of Science Food and Horticulture School. « Food habits and eating patterns of Korean adult immigrants in Australia ». THESIS_CSTE_SFH_O_J.xml, 2003. http://handle.uws.edu.au:8081/1959.7/462.

Texte intégral
Résumé :
Migration is one of life events that may change lifestyle, including new cultural norms, language and community systems as well as dietary patterns. Changing dietary patterns from traditional eating patterns to those typical of a western lifestyle has been associated with increased risk of disease. Furthermore, new food use patterns develop through the rejection of traditional and the acceptance of culturally new food habits. The purpose of this study is to identify the food habits and meal patterns of Koreans living in Australia, and any relationship between length of residence and change in eating habits. The method used for this research was a self reported questionnaire, administered in an interview and 3 day food records. One hundred adults living in the Korean community in Sydney were surveyed. The collected data were coded and analysed by using Statistical Package for Social Science (SPSS) version 10. Descriptive analyses, for example mean and standard deviation, were carried out to determine the respondents’ attitudes toward food habits. The personal information data were also analysed by SPSS using frequency tables to describe the study sample. The results indicated that food habits had no significant differences dependent upon length of residence. Food habits were slightly affected by availability of income, occupation and religious beliefs. Food consumption frequency showed increased meat and dairy products. However, the consumption of rice and fish products decreased.
Master of Science (Hons)
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Oliveira, Liliane Soares Corrêa de. « Dieta rica em sacarose : perfil inflamatório e danos hepáticos em camundongos ». Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2013. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=6922.

Texte intégral
Résumé :
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro
Ainda não está bem definido na literatura se uma dieta rica em sacarose, mesmo sendo isoenergética, provoca danos à saúde. Camundongos C57BL/6 foram alimentados com uma dieta controle (10% da energia proveniente de gordura, 8% da energia proveniente da sacarose - SC), uma dieta rica em sacarose (10% de energia proveniente da gordura, 32% da energia proveniente da sacarose - HSu), uma dieta hiperlipídica (42% da energia proveniente de gordura, 8% da energia proveniente da sacarose - HF) ou uma dieta combinada HF/HSu (42% da energia proveniente de gordura, 32% da energia proveniente da sacarose), durante oito semanas. Apesar da massa corporal e do índice de adiposidade não terem sofrido alteração, o grupo HSu apresentou hipertrofia dos adipócitos, o que também foi observado nos grupos HF e HF/HSu. Os grupos HF, HSu e HF/HSu foram intolerantes à glicose e apresentaram níveis séricos de insulina elevados. Os níveis séricos de leptina, resistina e proteína quimiotática de monócitos-1 (MCP-1) aumentaram, enquanto adiponectina sérica reduziu nos grupos HF, HSu e HF/HSu. No tecido adiposo, os animais HF, HSu e HF/HSu apresentaram maiores níveis de expressão protéica de leptina e níveis mais baixos de expressão protéica de adiponectina, em comparação ao grupo SC. Colesterol hepático foi maior nos grupos HF e HF/HSu, enquanto TG hepático foi maior nos grupos HSu e HF/HSu. Os animais dos grupos HF, HSu e HF/HSu apresentaram esteatose hepática, aumento da expressão protéica hepática de elemento regulador de esterol ligante da proteína 1 (SREBP-1c) e diminuição da expressão protéica do receptor ativador de proliferação peroxissomal alfa (PPAR-α). Em conclusão, a dieta rica em sacarose não provoca obesidade nos animais, mas provoca alterações nos adipócitos (hipertrofia), intolerância à glicose, hiperinsulinemia, hiperlipidemia, esteatose hepática e aumento de citocinas inflamatórias. Os efeitos prejudiciais da dieta rica em sacarose, mesmo quando a sacarose substitui isocaloricamente o amido na alimentação, pode ter consequências para a saúde.
It is still unclear if an isoenergetic, sucrose-rich diet leads to health conse-quences. Mice were fed a control diet (10% energy from fat, 8% energy from sucrose - SC), a high-sucrose diet (10% energy from fat, 32% energy from sucrose - HSu), a high-fat diet (42% energy from fat, 8% energy from sucrose - HF) or a HF/HSu diet (42% energy from fat, 32% energy from sucrose) for eight weeks. Despite the un-changed body mass and adiposity indices, HSu presented adipocyte hypertrophy, which was also observed in the HF and HF/HSu. The HF, HSu and HF/HSu were glucose intolerant and had elevated serum insulin levels. The levels of leptin, resistin and Monocyte Chemotactic Protein-1 (MCP-1) increased, while the serum adiponectin decreased in the HF, HSu and HF/HSu. In the adipose tissue, the HF, HSu and HF/HSu showed higher levels of leptin protein expression and lower levels of adiponectin protein expression in comparison with the SC. Hepatic cholesterol was higher in the HF and HF/HSu, while hepatic TG was higher in the HSu and HF/HSu. Liver steatosis was higher, sterol regulatory element-binding protein-1c (SREBP-1c) hepatic expression was increased, and peroxisome proliferator-activated receptor-alpha (PPAR-α) hepatic protein expression was decreased in the HF, HSu and HF/HSu in comparison with the SC. In conclusion, a sucrose-rich diet does not lead to a state of obesity but has the potential to cause changes in the adipocytes (hypertrophy) as well as glucose intolerance, hyperinsulinemia, hyperlipidemia, hepatic steatosis, and increases in the number of inflammatory cytokines. The deleterious effects of a sucrose-rich diet in an animal model, even when the sucrose replaces starch isocalorically in the feed, can have far-reaching consequences for health.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

Gomes, Arthur Rocha. « Efedrina altera a ansiedade e locomo??o de ratos Wistar tratados desde a lacta??o com dietas de cafeteria ou restri??o cal?rica ». UFVJM, 2016. http://acervo.ufvjm.edu.br/jspui/handle/1/1369.

Texte intégral
Résumé :
Data de aprova??o ausente.
Orientador do trabalho n?o mencionado na lista da Folha de Aprova??o.
Submitted by Jos? Henrique Henrique (jose.neves@ufvjm.edu.br) on 2017-06-06T20:09:48Z No. of bitstreams: 2 arthur_rocha_gomes.pdf: 1003362 bytes, checksum: 5a0f9deb382be48307e3a02a5951ad0b (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Approved for entry into archive by Rodrigo Martins Cruz (rodrigo.cruz@ufvjm.edu.br) on 2017-06-14T19:38:15Z (GMT) No. of bitstreams: 2 arthur_rocha_gomes.pdf: 1003362 bytes, checksum: 5a0f9deb382be48307e3a02a5951ad0b (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2017-06-14T19:38:15Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arthur_rocha_gomes.pdf: 1003362 bytes, checksum: 5a0f9deb382be48307e3a02a5951ad0b (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2016
O objetivo desse trabalho foi avaliar os efeitos da efedrina no comportamento de ratos tratados com ra??o padr?o (comercial), dieta de cafeteria ou dieta de restri??o cal?rica desde a lacta??o. Foramutilizadas 12 ninhadas de ratos da linhagem Wistar (Rattus novergicus). Os animais foram alojados em gaiolas individuais, sob condi??es padr?es (umidade natural; temperatura de 23 ?C ? 2; e ciclo claro/escuro de 12 horas). Os ratos machos de cada ninhada formaram, da lacta??o at? a fase adulta, osgrupos: Controle (C) ?receberamra??o padr?o e?guaadlibitum(n = 24);Cafeteria (CAF)?receberam dieta de cafeteria e ?gua ad libitum (n = 24); Restri??o (R) ?receberam 50%dara??oconsumidapelo grupoControle e ?guaadlibitum (n = 24). Entre o 113? e o 117? dia de vida, os animais foram subdividos (n = 12) para receberemo tratamento com salina (C, CAF e R) ou efedrina (C-E, CAF-E e R-E) e realizarem os testes comportamentais. No 118? foram anestesiados e eutanasiados por exsanguina??o. Foram avaliados: o peso corporal, ganho de peso, consumo de ra??o, ingest?o cal?rica, coeficiente de efici?ncia alimentar, comprimento naso-anal e ?ndice de massa corporal; peso dos ?rg?os e tecido adiposo abdominal; comprimento do f?mur e t?bia, e teor de minerais totais; teores de colesterol total e fra??es, triacilglicerol e glicemia do soro; teor de lip?dios, colesterol total e triacilglicerol do f?gado; e os efeitos no comportamento pelos testes Labirinto em Cruz Elevado (LCE) eCampo Aberto. O grupo CAF demonstrou maior ingest?o cal?rica, configurando em maior CEA e ac?mulo de tecido adiposo abdominal, al?m de uma tend?ncia em aumento do peso e do IMC. Ademais, CAF obteve eleva??o dos n?veis de triacilglicerol plasm?tico e hep?tico, que possivelmente foram fatores respons?veis pelo aumento do tecido adiposo. Ao mesmo tempo, houve uma rela??o ruim entre as fra??es do colesterol plasm?tico (HDL-c, LDL-c e VLDL-c), com desenvolvimento de dislipidemia. Portanto, a dieta de cafeteria foi capaz de reproduzir um modelo de obesidade humana e de s?ndrome metab?lica em CAF. Os animais de dieta de restri??o obtiveram menor peso corporal e dos ?rg?os, apresentando ainda retardo no crescimento (menor CNA, da t?bia e do f?mur), e menores valores de IMC. O quadro nutricional desse grupo de animais indica que foi poss?vel desenvolver um modelo de desnutri??o. O grupo CAF obteve maior n?mero de entradas nos bra?os fechados do LCE e uma tend?ncia em atravessar maior n?mero de quadrantes no in?cio do teste de Campo Aberto, sugerindoaumento da locomo??o. A efedrina proporcionou: maior n?mero de entradas nos bra?os fechados; de entradas e tempo de perman?ncia nos bra?os abertos do LCE; maior n?mero de entradas, tempo de perman?ncia no centro do e n?mero de quadrantes atravessados no campo aberto; para ambos os tratamentos (CAF-E e R-E), sugerindo um efeito ansiol?tico e de aumento da locomo??o. As altera??es no comportamento frente ? efedrina indicam que os animais CAF e R possuem uma altera??o no sistema dopamin?rgico, que culmina com aumento do efeito ansiol?tico e de locomo??o da droga.
Disserta??o (Mestrado) ? Programa de P?s-gradua??o em Ci?ncias Farmac?uticas, Universidade Federal dos Vales do Jequitinhonha e Mucuri, [2016].
The objective of this work was to evaluate the effects of ephedrine on the behavior of rats treated with standard (commercial) chow, cafeteria diet or caloric restriction diet since lactation. Twelve litters of Wistar rats (Rattus novergicus) were used. The animals were housed in individual cages under standard conditions (natural humidity, temperature of 23 ? C ? 2 and light / dark cycle of 12 hours). The male rats of each litter formed, from lactation to adulthood, the following groups: Control (C) - received standard chow and water ad libitum (n = 24); Cafeteria (CAF) - received cafeteria diet and water ad libitum (n = 24); Restriction (R) - received 50% of the chow consumed by the Control group and water ad libitum (n = 24). Between the 113th and 117th days of life, the animals were subdivided (n = 12) to receive treatment with saline (C, CAF and R) or ephedrine (C-E, CAF-E and R-E) and perform behavioral tests. At 118th, they were anesthetized and euthanized by exsanguination. Body weight, weight gain, feed intake, caloric intake, food efficiency coefficient, naso-anal length and body mass index; weight of organs and abdominal adipose tissue; Length of femur and tibia, and total mineral content; levels of total cholesterol and fractions, triacylglycerol and serum glycemia; lipid content, total cholesterol and triacylglycerol of the liver; and effects on behavior through the Elevated Plus Maze (EPM) and Open Field tests were evaluated. The CAF group demonstrated a higher caloric intake, resulting in an increased CEA and abdominal adipose tissue accumulation, in addition to an increasing tendency of weight and BMI. In addition, CAF obtained an elevation in plasma and hepatic triacylglycerol levels, which were possibly responsible for the increase in adipose tissue. At the same time, there was a great relationship between fractions of plasma cholesterol (HDL-c, LDL-c and VLDL-c), with development of dyslipidemia. Therefore, the cafeteria diet was able to reproduce a model of human obesity and metabolic syndrome in CAF. Restriction diet animals had lower body and organ weight, with slower growth (lower CNA, tibia and femur), and lower BMI values. The nutritional picture of this group of animals indicates that it was possible to develop a model of malnutrition. The CAF group had a higher number of entries in the closed arms of the EPM and a tendency to cross more quadrants at the beginning of the Open Field test, suggesting an increase in locomotion. Ephedrine provided: high number of entries in the closed arms; entries and length of stay in the open arms of the EPM; high number of entries, length of stay in the center and number of quadrants crossed in the open field; for both treatments (CAF-E and R-E), suggesting an anxiolytic effect and increased locomotion. Changes in the behavior against ephedrine indicate that the CAF and R animals have a change in the dopaminergic system, which culminates with aniological increase and locomotion of the drug.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
4

Johnson, Raegan C. « The rise and fall of fad diets how the news media frame and represent the Atkins diet, 1972-2005 / ». Diss., Columbia, Mo. : University of Missouri-Columbia, 2006. http://hdl.handle.net/10355/4600.

Texte intégral
Résumé :
Thesis (M.A.)--University of Missouri-Columbia, 2006.
The entire dissertation/thesis text is included in the research.pdf file; the official abstract appears in the short.pdf file (which also appears in the research.pdf); a non-technical general description, or public abstract, appears in the public.pdf file. Title from title screen of research.pdf file viewed on (February 8, 2007) Includes bibliographical references.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
5

Costa, Mariane Róvero. « Efeitos da suplementação do licopeno sobre processos fisiopatológicos da doença gordurosa não alcoólica do fígado induzida por dieta hipercalórica rica em carboidratos simples ». Botucatu, 2019. http://hdl.handle.net/11449/183191.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Fernando Moreto
Resumo: Introdução: Nos últimos anos a população mundial tem vivenciado mudanças nos hábitos alimentares, tais alterações caracterizam a transição nutricional. Ressalta-se o maior consumo de alimentos de alta densidade energética, produtos industrializados, acrescidos de açúcar e ricos em gordura e uma redução no consumo de vegetais e frutas. Este padrão alimentar é conhecido como dieta ocidental, que associada a inatividade física, reflete em alterações na composição corporal e, consequentemente, obesidade. O sobrepeso e a obesidade atualmente são um preocupante problema de saúde pública devido à elevada prevalência bem como associação com outras patologias como a doença gordurosa não alcoólica do fígado (NAFLD, do inglês nonalcoholic fatty liver disease). A fisiopatologia da NAFLD está amplamente relacionada aos processos oxidativo e inflamatório. Por isso, o licopeno, um carotenoide reconhecido pela sua ação antioxidante e anti-inflamatória, tem sido investigado como um potencial protetor hepático na NAFLD. Objetivo: Investigar o efeito da suplementação com licopeno sobre os processos fisiopatológicos da NAFLD induzida por dieta hipercalórica rica em carboidrato simples. Materiais e Métodos: Esse estudo foi aprovado pela Comissão Ética no Uso de Animais da Faculdade de Medicina de Botucatu (1266/2018). Foram utilizados 24 ratos Wistar aleatoriamente distribuídos em 2 grupos com diferentes dietas para indução de obesidade: dieta controle (n=12) e hipercalórica (n=12). Após 20 seman... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Introduction: In recent years the world population has experienced changes in eating habits, which characterize the nutritional transition. Higher consumption of high energy density foods, industrialized products, high sugar and high fat products, and a reduction in the consumption of vegetables and fruits are also noteworthy. This dietary pattern is known as western diet, which associated with physical inactivity, reflects on changes in body composition and consequently obesity. Overweight and obesity are currently a worrying public health problem due to the high prevalence as well as association with other pathologies such as non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). The pathophysiology of NAFLD is largely related to oxidative and inflammatory processes. Therefore, lycopene, a carotenoid recognized for its antioxidant and anti-inflammatory action, has been investigated as a potential liver protector in NAFLD. Aim: To investigate the effect of lycopene supplementation on the pathophysiological processes of NAFLD induced by a simple carbohydrate-rich hypercaloric diet. Materials and Methods: This study was approved by the Animal Ethical Committee of Botucatu Medical School (1266/2018). 24 Wistar rats were randomly distributed in 2 groups with different diets for obesity induction: control diet (n=12) and hypercaloric (n=12). After 20 weeks, the animals were redistributed in 4 groups for the study of lycopene supplementation: control group (Co, n=6), control group supplemente... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
6

Aboosadi, Masoud Arab. « Enzyme supplementation of rice bran based broiler diets ». Thesis, University of Aberdeen, 1998. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.265041.

Texte intégral
Résumé :
Rice bran arises as a by-product from rice milling industry. The anti-nutritional substances such as phytate, non-starch polysaccharides, protease inhibitor and lectin limit the nutritional value of this by-product. This research was directed toward the nutritional improvement of defatted rice bran (DRB) using feed enzymes to degrade these anti-nutritional factors. Three growth experiments and two tube feeding experiments were carried out to investigate the effect of phytase, carbohydrase and protease enzymes (supplied by Finnfeeds International) on broiler performance, mineral retention, nutrient digestibility, digesta viscosity and bone characteristics of chicken fed defatted rice bran based broiler diets. Enzyme supplementation of diets was conducted to assess the effects of individual and a cocktail of enzymes and/or lactobacillus culture. The data showed that inclusion of DRB at more than 150 g/kg without additional inorganic phosphate reduced feed intake, growth, bone mineralisation and produced the symptoms of rickets in broiler chickens. Experimental phytase successfully released phosphorus from DRB which counteracted the symptoms of a phosphorus deficient rickets-producing diet and improved feed intake, growth and bone mineralisation. Data presented in this study indicate that inclusion of DRB in broiler diets did not produce viscous digesta in the gut and carbohydrase supplementation did not improve bird performance, nutrient digestibility and mineral retention. The digesta viscosity was not decreased by carbohydrase; therefore, the non-starch polysaccharide (NSP) content of DRB did not play an important role in production of viscous digesta. Supplementation of DRB based broiler diets with protease improved dry matter (DM) and protein digestibility and P retention; therefore, the improvement in feed conversion ratio (FCR) was a result of better utilisation of nutrients. The data showed that there is a potential to decrease the phytate and lectin content of DRB broiler based diets by supplementing diets with phytase and protease.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
7

Lima, Flávia Fernandes de. « Dieta hiperlipídica e/ou rica em sacarose em camundongos suíços : metabolismo de carboidratos, fígado e tecido adiposo ». Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2013. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=7379.

Texte intégral
Résumé :
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
A doença hepática gordurosa não alcoólica é uma desordem multifatorial causada principalmente por excesso nutricional e resistência à insulina, com prevalência estimada de 20-40% nos países ocidentais. A dieta hiperlipídica e/ou rica em sacarose pode influenciar no desenvolvimento da esteatose hepática associada à obesidade e a resistência à insulina. O fígado, por assumir papel central no controle metabólico, é um órgão alvo nos casos de excesso alimentar, ocasionando, principalmente, acúmulo de gotículas de gordura nos hepatócitos. Este trabalho teve como objetivo avaliar o início das alterações morfológicas e metabólicas no fígado e no tecido adiposo de camundongos suíços machos alimentados com dieta hiperlipídica e/ou rica em sacarose. Camundongos suíços machos aos três meses de idade foram divididos em quatro grupos nutricionais: dieta padrão (SC), dieta hiperlipídica (HF), dieta rica em sacarose (HSu) e dieta hiperlipídica rica em sacarose (HFHSu). Os animais receberam as respectivas dietas durante quatro semanas. A massa corporal, a ingestão alimentar e a tolerância oral à glicose foram avaliados. Ao sacrifício, o fígado e os depósitos de gordura corporal foram removidos e processados para análises histomorfométricas e moleculares. As amostras de sangue foram obtidas para análises bioquímicas plasmáticas. Os dados foram expressos como média e erro padrão da média e as diferenças foram testadas por one-way ANOVA com pós-teste de Holm-Sidak, e foi considerado o nível de significância de p<0,05. Os grupos HF e HFHSu apresentaram-se mais pesados quando comparados aos grupos SC e HSu. Os animais dos grupos HF, HSu e HFHSu apresentaram intolerância à glicose, esteatose hepática e aumento de triglicerídeos hepáticos quando comparados ao grupo SC (p<0,0005). Adicionalmente, houve elevação na expressão hepática das proteínas transportador de glicose 2 (GLUT-2), proteína de ligação ao elemento regulador do esterol 1-c (SREBP1-c), fosfoenolpiruvato carboxiquinase (PEPCK), glicose -6- fosfatase (G6PASE), substrato do receptor da insulinaI-1 (IRS-1) e proteína quinase B (AKt/ou PKB) e redução da expressão no fígado do receptor ativador de proliferação peroxissomal (PPAR-α) nos grupos experimentais em comparação com o grupo SC (p<0,0005). A administração de dieta hiperlipídica e/ou rica em sacarose promoveu intolerância à glicose e danos hepáticos (hepatomegalia, esteatose, redução da beta-oxidação, aumento na lipogênese e na produção de glicose) em camundongos machos adultos.
The non-alcoholic fatty liver disease is a multifactorial disorder caused mainly by excess nutritional and insulin resistance, with an estimated prevalence of 20-40% in Western countries. The diet can to influence in the development of fatty liver associated with obesity and insulin resistance. The liver plays a central role in metabolic control, is a target organ, in case of excess of food, mainly causing accumulation of fat droplets in hepatocytes. This study aimed to evaluate the early morphological and metabolic changes in the liver and adipose tissue of male Swiss mice fed high-fat and/or high-sucrose diets. Twenty three-month-old male Swiss Webster mice were divided into 4 groups: standard chow (SC), high-fat diet (HF), high-sucrose diet (HSu) and high-fat-high-sucrose diet (HFHSu). Animals received the respective diets for 4 weeks; throughout the experiment, body mass, food intake and oral glucose tolerance were evaluated. After the mice were euthanized, the liver was removed and processed for histomorphometrical and molecular analysis. Blood samples were obtained for serum analysis. The data were tested by one-way ANOVA with a Holm-Sidak post-hoc test and were expressed as the mean standard error of the mean; the significance level was set at p < 0.05. The HF and HFHSu groups were heavier than the SC and HSu groups. Animals from the HF, HSu and HFHSu groups presented glucose intolerance, hepatomegaly, liver steatosis and augmented hepatic triglycerides when compared to the SC group (p<0.0005). Additionally, there was an elevation in glucose transporter 2 (GLUT-2), sterol regulatory element binding protein-1c (SREBP-1c), phosphoenolpyruvate carboxykinase (PEPCK), glucose 6 phosphatase (G6PASE), insulin receptor substrate 1 (IRS-1), protein kinase B (AKT/ or PKB) protein expression and a reduction in peroxisome proliferator-activated receptor alpha (PPAR-alpha) expression in liver from the experimental groups compared to those of the SC group (p<0.0005). Administration of high-fat and/or high-sucrose diets promoted glucose intolerance and liver damage (hepatomegaly, steatosis, reduced beta-oxidation, increased lipogenesis and glucose production) in adult male mice.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
8

Silva, Sandra Barbosa da. « Efeitos benéficos do tratamento com óleo de peixe em camundongos c57bl/6 alimentados com dieta hiperlipídica e rica em sacarose ». Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2008. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=3258.

Texte intégral
Résumé :
Fundação Carlos Chagas Filho de Amparo a Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro
Avaliar os efeitos benéficos do tratamento com óleo de peixe sobre mudanças metabólicas e morfológicas no pâncreas e tecido adiposo de camundongos C57BL/6 alimentados com dieta rica em lipídeos e sacarose (HLS).Camundongos machos da linhagem C57BL/6, foram alimentados com dieta padrão (P) ou dieta HLS. Aos 3 meses de idade, os camundongos do grupo HLS foram separados em grupo não-tratado (HLS) ou grupo tratado com óleo de peixe (HLS-Px, 1,5g/kg/dia). Aos 4 meses de idade os animais foram sacrificados. O grupo HLS apresentou aumento da massa corporal (MC) e no acúmulo do tecido adiposo total, porém o grupo HLS-Px apresentou menor MC e massa de tecido adiposo comparado ao grupo HLS. As concentrações de glicose plasmática e insulina não foram afetadas entre os grupos, no entanto os grupos HLS e HLS-Px apresentaram maior HOMA-IR. Os grupos HLS e HLS-Px apresentaram maiores concentrações plasmáticas do colesterol total e LDL-C, porém o grupo HLS-Px apresentou maior concentração plasmática do HDL-C e redução da concentração de triglicerídeos. Os adipócitos do grupo HLS apresentaram maior diâmetro quando comparado aos grupos controle e HLS-Px. A massa do pâncreas foi menor no grupo HLS-Px e as ilhotas pancreáticas apresentaram maior diâmetro no grupo HLS, quando comparado ao grupo controle. A expressão de insulina, glucagon e GLUT-2 mostrou-se forte em todas as ilhotas pancreáticas do grupo controle, mas o grupo HLS apresentou fraca expressão para o GLUT-2. Entretanto, HLS-Px apresentou maior expressão do GLUT-2. O tratamento com óleo de peixe foi capaz de reduzir o ganho de massa corporal e a concentração de triglicerídeos, assim como reduzir o acúmulo de tecido adiposo,hipertrofia dos adipócitos, das ilhotas pancreáticas, assim como prevenir a redução do GLUT-2 em camundongos C57BL/6.
To evaluate the fish oil treatment upon morphological and metabolic changes in the pancreas and adipose tissue of C57BL/6 mice fed high-fat-high-sucrose (HFHS) diet. Male C57BL/6 mice were fed HFHS chow or standard chow (SC). At 3 mo-old, HFHS mice were separated into untreated group (HFHS) or treated with fish oil (HFHS-Fo, 1.5 g/kg/day). At 4-mo-old animals were sacrificed. HFHS had increase in body mass (BM) and in total body fat, but HFHS-Fo had smaller BM and total body fat in relation to HFHS. Plasma glucose and insulin levels were not affected among the groups, but HFHS and HFHS-Fo had higher HOMA-IR ratio. HFHS and HFHS-FO had increased plasma total cholesterol and LDL-C, but HFHS-Fo increased plasma HDL-C and decreased triglycerides levels. The adipocytes size were greater in HFHS, when compared to SC and HFHS-Fo groups. HFHS-Fo had smaller pancreas mass and HFHS presented higher islet pancreatic diameter, when compared to SC group. SC group showed strong expression for insulin, glucagon and GLUT-2 in all pancreatic islets, and HFHS presented lesser expression for GLUT-2. However, HFHS-Fo presented increase of GLUT-2 expression. Fish oil treatment was able to reduce body mass gain and plasma TG, reduce fat pad adiposity as well as adipocyte and pancreatic islet hypertrophy, prevent decrease GLUT-2 in C57BL/6.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
9

Benedet, Lynda Louise. « Use of a rice bran in tropical grower-finisher swine diets ». Thesis, National Library of Canada = Bibliothèque nationale du Canada, 1998. http://www.collectionscanada.ca/obj/s4/f2/dsk2/ftp01/MQ27481.pdf.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
10

Santos, Aline de Sousa dos. « Disfunção mitocondrial e cardíaca em camundongos induzida por dieta rica em ácidos graxos poliinsaturados ». Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2012. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=5951.

Texte intégral
Résumé :
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro
Indivíduos obesos apresentam maior risco de morbidade e mortalidade atribuída às doenças cardiovasculares. A composição da dieta é um fator que prediz o fenótipo cardíaco em resposta a obesidade e, o tipo de ácido graxo pode afetar de forma diferencial a estrutura e a função do miocárdio. Estudos têm mostrado que a disfunção mitocondrial exerce um papel chave na patogênese da insuficiência e hipertrofia cardíaca, e as alterações mitocondriais observadas em falhas cardíacas apontam para defeitos em sítios específicos da cadeia transportadora de elétrons. Desta forma, o objetivo deste estudo foi avaliar a função contrátil ventricular em camundongos, alimentados com dieta hiperlipídica, rica em ácidos graxos poliinsaturados, buscando elucidações através da bioenergética mitocondrial. Após desmame, camundongos machos C57Bl/6 passaram a receber dieta manipulada contendo 7% (C) ou 19% (HF) de óleo de soja, até os 135 dias de idade. A ingestão alimentar e a massa corporal foram monitoradas e foi realizado teste de tolerância à glicose. No final do período experimental, os animais foram anestesiados e submetidos à avaliação da composição corporal por Absortimetria de Raios X de Dupla Energia (DXA), e em seguida, sacrificados por exsanguinação. No plasma foram determinados o perfil lipídico e a insulina. O coração, o tecido adiposo intra-abdominal e o subcutâneo foram coletados, pesados, processados para análise histomorfológica. Fibras cardíacas do ventrículo esquerdo foram utilizadas para análise da respiração mitocondrial através de oxígrafo. O coração também foi utilizado para a técnica de perfusão de coração isolado de Langendorff, e para análise da expressão de proteínas relacionadas à bioenergética de cardiomiócitos, através de Western Blotting. O índice de HOMA e de adiposidade foram calculados. O grupo HF apresentou maior adiposidade, sem alteração na ingestão alimentar. Foi observada intolerância a glicose, hiperinsulinemia e resistência à insulina, além de alterações desfavoráveis no perfil lipídico. Foi observado alteração na morfologia cardíaca e quadro de cardiomiopatia hipertrófica, refletindo em alteração hemodinâmica, determinando maior contratilidade, maior pressão ventricular e função diastólica prejudicada. Em relação à atividade mitocondrial dos cardiomiócitos foi observada menor oxidação de carboidratos (-47%) e de ácidos graxos (-60%). Porém, sem alteração na expressão de proteínas relacionadas à bioenergética de cardiomiócitos, CPT1, UCP2, GLUT1, GLUT4, AMPK e pAMPK. A partir desses resultados, concluímos que o tipo e a quantidade de ácidos graxos predizem o fenótipo cardíaco na obesidade, promovendo alteração na capacidade oxidativa mitocondrial, na morfologia e na hemodinâmica cardíaca
Obese individuals have a higher risk of morbidity and mortality attributed to cardiovascular disease. The diet composition is one factor that predicts the cardiac phenotype in response to obesity and the type of fatty acid differentially influences the myocardial structure and function. Studies have showed that mitochondrial dysfunction is considered to play a key role in the pathogenesis of cardiac hypertrophy and failure, also the mitochondrial alterations present in heart failure indicate to defects at specific sites in electron transport chain. Thus, the aim of the study was evaluated the ventricular contractile function in mice fed high fat diet, rich in polyunsaturated fatty acids, looking through mitochondrial bioenergetics. After weaning, mouse C57Bl/6 received manipulated diet containing 7% (C) or 19% (HF) of soybean oil, until 135 days of age. The food intake and the body mass were monitored, and the glucose tolerance test was realized. At the end of the experimental period, the animals had their body composition evaluated by Dual-energy X-ray Absorptiometry (DXA), after, were sacrificed by exsanguination. In plasma was determined the lipid profile and insulin. The heart, intraabdominal and subcutaneous adipose tissue were collected, weighted and processed to morphological analysis. The left ventricular myocardial fibers were used to analyze mitochondrial respiration by technique of high resolution respirometry. The heart was used to the Langendorff technique of isolated heart perfusion, and to analyze the expression of proteins related to the cardiomyocytes bioenergetics, through of Western Blotting. The HOMA-IR and the adiposity index were calculated. The group HF showed higher adiposity, but did not differ about food intake. Was observed glucose intolerance, hiperinsulinemia, insulin resistance and also unfavorable alterations in lipid profile. Was observed alterations in cardiac morphology and hypertrophic cardiomyopathy, reflecting in hemodinamic alterations with increase of contractility, higher ventricular pressure and impaired diastolic function. About the mitochondrial activity of cardiomyocytes was observed lower oxidation of carbohydrates (-47%) and fatty acids (-60%). However, the expression of proteins related to the cardiomyocytes bioenergetics, CPT1, UCP2, GLUT1, GLUT4, AMPK e pAMPK, did not differ between the groups. From these results, we conclude that the type and amount of fatty acids predict the cardiac phenotype in obesity, promoting the impairment of mitochondrial oxidative capacity, alterations in cardiac morphology and hemodynamics
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
11

Rodrigues, Manuela Ortega Marques. « Efeitos da perda de peso corporal induzida por dieta hipolip?dica ad libitum e pela restri??o cal?rica com dieta hiperlip?dica na inflama??o do tecido adiposo de camundongos obesos ». UFVJM, 2017. http://acervo.ufvjm.edu.br/jspui/handle/1/1614.

Texte intégral
Résumé :
Submitted by Jos? Henrique Henrique (jose.neves@ufvjm.edu.br) on 2018-03-26T12:48:59Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) manuela_ortega_marques_rodrigues.pdf: 2356674 bytes, checksum: e576d7cb84dd67e4068acfffffe22e9f (MD5)
Approved for entry into archive by Rodrigo Martins Cruz (rodrigo.cruz@ufvjm.edu.br) on 2018-03-29T12:57:38Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) manuela_ortega_marques_rodrigues.pdf: 2356674 bytes, checksum: e576d7cb84dd67e4068acfffffe22e9f (MD5)
Made available in DSpace on 2018-03-29T12:57:38Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) manuela_ortega_marques_rodrigues.pdf: 2356674 bytes, checksum: e576d7cb84dd67e4068acfffffe22e9f (MD5) Previous issue date: 2017
Conselho Nacional de Desenvolvimento Cient?fico e Tecnol?gico (CNPq)
Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior (CAPES)
Funda??o de Amparo ? Pesquisa do Estado de Minas Gerais (FAPEMIG)
A expans?o do tecido adiposo branco na obesidade leva ? express?o alterada de prote?nas em seus adip?citos, bem como a infiltra??o de c?lulas do sistema imune, especialmente macr?fagos, cujas secre??es levam ao desenvolvimento da inflama??o cr?nica de baixo grau, a qual ? considerada subjacente ao desenvolvimento de in?meras comorbidades. Dentre as formas de tratamento da obesidade, dietas de restri??o cal?rica (RC) nutricionalmente balanceadas induzem a perda de peso e melhorias em marcadores sist?micos da inflama??o, mas os efeitos diretos no tecido adiposo visceral ainda s?o controversos. No entanto, existe uma lacuna sobre qual o impacto dessas dietas na inflama??o local, mesmo em condi??es de sobrecarga lip?dica. Assim, o objetivo deste estudo foi avaliar os efeitos da perda de peso corporal induzida por dieta hipolip?dica ad libitum e pela restri??o cal?rica com dieta hiperlip?dica na inflama??o do tecido adiposo visceral de camundongos obesos. Para tal, inicialmente, camundongos C57BL/6 com 12 semanas de idade, machos, foram divididos em dois grupos: LF ? alimentados com dieta controle hipolip?dica ? do ingl?s low fat (10% das calorias, fonte ?leo de soja, rica em ?cidos graxos poli-insaturados); e HF ? alimentados com dieta controle hiperlip?dica ? do ingl?s high fat (60% calorias, fonte banha de porco, rica em ?cidos graxos saturados) para indu??o da obesidade. Ap?s oito semanas, seis animais de cada grupo foram eutanasiados para verifica??o da adiposidade visceral e estado inflamat?rio (dosagens de prote?na C reativa ? PCR s?rica e hep?tica). Em seguida, os animais HF foram aleatoriamente divididos em tr?s grupos HF ? continuaram recebendo dieta HF; LFAL ? submetidos ao emagrecimento pela substitui??o da dieta HF pela LF e acesso livre (ad libitum) e RHF ? submetidos ao emagrecimento por receberem quantidades restritas em calorias da dieta HF para atingir o mesmo peso corporal dos animais LFAL. A partir deste momento, esses grupos foram alimentados, juntamente com os animais LF, por mais sete semanas. Ao final, foram avaliados o ganho/perda de peso corporal, a adiposidade, as concentra??es s?ricas e hep?ticas de PCR, e as concentra??es de leptina, adiponectina, e das citocinas IL-6, TNF e MCP-1 no tecido adiposo retroperitoneal, al?m da morfologia dos adip?citos e a presen?a de infiltrados inflamat?rios no tecido adiposo retroperitoneal. Ao final da fase de indu??o da obesidade, os animais HF estavam obesos e inflamados. Ao final da fase de indu??o da perda de peso, os grupos LFAL e RHF tiveram pesos corporais semelhantes, menores que o HF e se igualaram ao LF. No entanto, houve maior dificuldade em perder peso pelo grupo RHF em compara??o ao LFAL, dado pelas diferen?as significativas entre os deltas de perda de peso, que foram menores para RHF e pelos coeficientes de efici?ncia energ?tica, que foram maiores para o grupo RHF. Os animais LFAL retornaram a adiposidade e a hipertrofia dos adip?citos viscerais a valores semelhantes ao grupo LF. Isto provavelmente foi o que levou ? menor concentra??o de leptina com concomitante aumento da adiponectina e menor infiltra??o de c?lulas inflamat?rias neste tecido, igualando-se tamb?m ao LF. Em consequ?ncia, houve menor concentra??o tecidual de citocinas pr?-inflamat?rias, al?m de menor concentra??o hep?tica e circulante de PCR. J? para os animais RHF, houve apenas atenua??o da adiposidade e da hipertrofia dos adip?citos retroperitoneais. Isso foi suficiente para restabelecer a concentra??o local de leptina a n?veis semelhantes ao grupo LF, embora n?o tenha elevado a concentra??o de adiponectina. Al?m disso, a infiltra??o de c?lulas inflamat?rias menteve-se tamb?m elevada. N?o houve redu??o da concentra??o de citocinas pr?-inflamat?rias, ? exce??o da IL-6, que reduziu levemente. A concentra??o hep?tica de PCR foi atenuada, o que n?o refletiu na concentra??o s?rica dessa prote?na. Concluiu-se que a restri??o cal?rica com dieta hiperlip?dica foi menos eficiente em promover a perda de peso e de adiposidade e n?o melhorou a inflama??o do tecido adiposo visceral, comparada com a dieta hipolip?dica ad libitum. Inferiuse que a ingest?o de dieta com sobrecarga de lip?deos (60% das calorias) e de ?cidos graxos saturados foi mais determinante da inflama??o local do que a restri??o cal?rica per se.
Disserta??o (Mestrado) ? Programa Multic?ntrico de P?s-gradua??o em Ci?ncias Fisiol?gicas, Universidade Federal dos Vales do Jequitinhonha e Mucuri, 2017.
The expansion of white adipose tissue in obesity leads to altered protein expression in its adipocytes, as well as the infiltration of immune cells, especially macrophages, whose secretions lead to the development of chronic low-grade inflammation, which underlies the development of several comorbidities. Among treatments, caloric restriction (CR) nutritionally balanced diets induce weight loss and ameliorates inflammation systemic markers, but adipose tissue effects are still controversial. Moreover, there is a gap on the impact of these diets on local inflammation, even under lipid overload. Thus, the aim of this study was to evaluate effects of body weight loss induced by a low fat ad libitum diet and a CR in a high fat diet in the visceral adipose tissue inflammation of obese mice. Firstly, 12 weeks of age male C57BL/6 mice were divided into two groups: LF - fed a control low fat diet (10% calories, source soybean oil, high in polyunsaturated fatty acids); and HF - fed a control high fat diet (60% calories, source lard, high in saturated fatty acids) for obesity induction. After eight weeks, six animals from each group were euthanized to verify visceral adiposity and inflammatory status (serum and hepatic C-reactive protein-CRP). Then, HF animals were randomly divided into three groups: HF ? keept at HF diet; LFAL - a weight loss group that was switched from HF to LF and maintained on it ad libitum; RHF - a weight loss group that received restricted amounts of HF to maintain the same body weight as LFAL. Thereafter, these groups were fed, along with the LF animals, for another seven weeks. At end, body weight gain / loss, adiposity, serum and hepatic CRP concentrations, and adipose retroperitoneal tissue concentrations of leptin, adiponectin, IL-6, TNF and MCP-1 were evaluated, as well as adypocite morphology and the presence of inflammatory infiltrates in the retroperitoneal adipose tissue. Obesity was induced, since HF animals had higher weights, adiposity and were inflamed. At the end of the weight loss period, both LFAL and RHF had similar body weight, lower than HF and equal to LF. However, it was more dificcult to loose wheight by the RHF group compared to LFAL, since weight loss deltas were lower for RHF and energy efficiency ratios were higher for RHF group. LFAL animals returned visceral adiposity and retroperitoneal adipocyte hypertrophy similarly to the LF group. Also, there was a lower leptin level with concomitant increase of adiponectin and less infiltration of inflammatory cells in this tissue, also matching to LF. Still, there was a lower tissue concentration of proinflammatory cytokines, and a lower hepatic and serum CRP. For RHF animals, there was only an attenuation in adiposity and visceral adipocyte hypertrophy, although it was sufficient to restore local leptin concentration similarly to LF. However, this regimen was not able to elevate the adiponectin concentration. In addition, the inflammatory cells infiltration was highly elevated. There was no reduction in proinflammatory cytokines concentration, despite IL-6, which was reduced slightly. Hepatic CRP concentration was attenuated, which did not reflect in its serum concentrations. In mice with diet-induced obesity, the weight loss by means a CR in a high fat diet was less effective in promoting wheight and adiposity losses and it did not improve visceral adipose tissue inflammation. It can be inferred that a lipid overload (60% from calories) as well as a saturated fatty acid surplus from the high fat diet were more determinant of local inflammation than caloric restriction per se.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
12

Anil, Eliz. « Studies on atherogenicity of triglyceride rich lipoproteins : impact of diet and genotype ». Thesis, University of Reading, 2006. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.434327.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
13

Miyauchi, Tomoyuki. « Preventive Effect of Antioxidative Nutrient‐Rich Enteral Diet Against Liver Ischemia and Reperfusion Injury ». Kyoto University, 2019. http://hdl.handle.net/2433/242381.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
14

Oliveira, Marcela de Almeida Rabello. « Influência da dieta cetogênica rica em triacilgliceróis de cadeia média e longa sobre a propagação da depressão alastrante cortical em ratos ». Universidade Federal de Alagoas, 2007. http://repositorio.ufal.br/handle/riufal/615.

Texte intégral
Résumé :
The ketogenic diet is high fat, low carbohidrate and protein. This kind of diet is used to treatment of a lot of disease, especially epilepsy, because their ability to interfere on body metabolism and cerebral excitability. This work contains two articles. The first one is a review of the molecular and cellular mechanisms of action of the ketogenic diet on the reduction of cerebral electrical activity to improve the seizures. The second one is an experimental study which aims to analyze the interference of two kinds of ketogenic diet on the cerebral excitability. One of diets used was the classical ketogenic diet, composed by long chain triglycerides with polyunsaturated fatty acids, soy oil, widely used to treatment of epilepsy; the other one was composed by triglycerides of the enantic acid, seven molecules of carbon, the triheptanoin, which is metabolized faster and well accepted by the organism, used to clinical treatment of disorders of pyruvate carboxilase enzyme and long chain fatty acid oxidation. In order to analyze the cerebral electric activity we used the Spreading Depression feature. The Spreading Depression is a phenomenon that occurs in the nervous system and when trigged at cerebral cortex leads to a reduction of neuronal activity which spreads slowly, with velocity of 2-5 mm/min, to all regions of the cerebral cortex. A burst of neuronal electrical activity similar to that found in epileptic EEG occurs during the initial phase of spreading depression. Because theirs characteristics this phenomenon had been widely used to study brain functionality.
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
A dieta cetogênica é caracterizada por altos níveis de lipídios e baixos níveis de proteínas e de carboidratos. Devido à sua grande interferência no metabolismo corporal, em especial na excitabilidade cerebral, este tipo de dieta tem sido utilizado para o tratamento de diversas doenças, em destaque a epilepsia. Este trabalho é composto por dois artigos. O primeiro artigo é uma revisão dos mecanismos moleculares e celulares pelos quais a dieta cetogênica poderia interferir no metabolismo cerebral causando uma redução da atividade elétrica cerebral, e assim, uma melhora das crises convulsivas. O segundo artigo trata da análise da influência de dois tipos de dietas cetogênicas na excitabilidade cerebral em ratos. Uma das dietas utilizadas foi a dieta cetogênica clássica, composta por triacilgliceróis com ácidos graxos poliinsaturados de cadeia longa, o óleo de soja, mais utilizada para tratamento clínico da epilepsia; o segundo tipo de dieta utilizado é constituído por triacilgliceróis derivados do ácido graxo enântico, a trienantina, mais rapidamente metabolizada pelo organismo e bem tolerada pelo mesmo, clinicamente utilizada para tratamento de deficiência da enzima piruvato carboxilase e deficiência na oxidação de ácidos graxos de cadeia longa. Para análise da atividade elétrica cerebral utilizou-se o modelo da Depressão Alastrante. A Depressão Alastrante é um fenômeno que ocorre no tecido nervoso e quando deflagrada no córtex cerebral, causa uma redução da atividade elétrica cortical que se propaga lentamente, com velocidade de 2-5 mm/min, por todas as regiões do córtex cerebral, e em cuja fase inicial encontrase um surto de atividade elétrica neuronal semelhante às ondas cerebrais características da epilepsia. Devido às suas características esse fenômeno tem sido amplamente utilizado para estudo da funcionalidade cerebral.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
15

Araneda, Ríos Felipe. « Arritmogénesis en ratones alimentados con dieta rica en grasas saturadas ». Tesis, Universidad de Chile, 2017. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/146976.

Texte intégral
Résumé :
La obesidad es un problema de salud pública. Se ha demostrado el desarrollo directo de falla cardiaca secundaria, con manifestaciones clínicas precoces y sutiles, como por ejemplo una mayor frecuencia de episodios de arritmia en sujetos obesos. En modelos de ratones alimentados con una dieta rica en ácidos grasos saturados (HFD), que se hacen obesos a las 8 semanas, se produce alteraciones del equilibrio redox en el corazón lo que aumenta la actividad de los Receptores de Ryanodina (RyR) in vitro, pero no se ha estudiado su correlación con la actividad eléctrica del corazón in vivo. En este estudio, registramos el electrocardiograma de ratones alimentados con dieta rica en ácidos grasos saturados en reposo y luego de un estrés con cafeína y epinefrina para estudiar la tendencia a producir arritmias de estos animales. También estudiamos el efecto de apocinina, un inhibidor de la NADPH oxidasa (NOX) que normaliza la actividad de los RyR in vitro, sobre la frecuencia de arritmias en estos animales. Se utilizaron ratones alimentados con dieta rica en grasas saturadas (HFD, 60% de las calorías proviene de grasas saturadas), desde las 3 semanas de vida, por 8 semanas, versus un grupo control alimentado con dieta normal (C, 10% de calorías proviene de grasas saturadas). Algunos animales HFD y algunos controles recibieron apocinina (0.5 mg /ml) en el agua de bebida desde el inicio de la quinta semana, (grupo HFD+APO y C+APO respectivamente). Se realizaron mediciones basales de segmentos del ECG (Onda P, PR, RR, QRS, QT) y se registraron de arritmias ventriculares, en condición de reposo y frente a stress farmacológico proarritmogénico (Cafeína + Epinefrina). Encontramos que el grupo HFD presentó un aumento de fenómenos arritmogénicos malignos durante el periodo de registro en reposo comparados con el grupo control. La adición de apocinina al agua de bebida disminuyó estos eventos en forma significativa; sin embargo, no logro evitar el desarrollo de arritmias durante la prueba de stress farmacológico. Registramos un acortamiento del QRS en ratones HFD, sin modificación del segmento Qt. Consideramos que los presentes resultados son muy sugerentes de la asociación entre disfunción de RyR2, dieta alta en grasas, y desarrollo de arritmias malignas.
Obesity is a public health issue. Secondary heart failure has been proven, with early and subtle clinical manifestations such as a higher frequency of arrhythmias in obese subjects. In a model of mice fed with a high fat diet (HFD), they become obese after 8 weeks, developing redox imbalance and increased activity of Ryanodine Receptors (RyR) in vitro; but their correlation with the heart electric activity in vivo hasn`t been studied. In this study, we registered electrocardiogram of mice fed with a diet rich in saturated fat during rest, and during stress using caffeine and epinephrine, to analyze the risk of arrhythmia in these animals. We also studied the effect of Apocynin, a NAPDH oxidase (NOX) inhibitor which normalizes RyR2 activity in vitro, over the arrhythmia frequency in these animals. We used mice fed with a diet enriched in saturated fat (HFD, 60% calories from saturated fat), from week 3, for 8 weeks, versus a control group fed with control diet (C, 10% calories from saturated fat). A subgroup of UFD and control animals received apocynin (0.5 mg/ml) in their drinking water, from week 5 (Groups HFD+APO and C+APO respectively). Basal measurements of ECG segments (P wave, PR, RR; QRS, Qt), and ventricular arrhythmias during rest and pharmacological stress condition (caffeine + epinephrine) were registered. We found that the HFD group presented an increase of malignant arrhythmias during rest, compared with control group. Addition of apocynin in the drinking water diminished these event significantly; however, it could not prevent these arrhythmias during pharmacological stress. A shortening of the QRS segment, without changes in segment Qt was registered. The results are suggestive of association between RyR2 dysfunction, a high fat diet, and development of malignant arrhythmias.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
16

Noad, R. L. « Effect of a polyphenol-rich diet on vascular function and other markers of cardiovascular risk ». Thesis, Queen's University Belfast, 2014. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.680232.

Texte intégral
Résumé :
Observational and intervention evidence indicates that polyphenol-rich foods, in particular berries and dark chocolate, may influence cardiovascular disease risk. However, there are few polyphenol-specific dietary intervention studies. The aim of this thesis was to test the hypothesis that increasing overall polyphenol dietary intake, through increasing fruit and vegetable, berries, and dark chocolate intake, would improve microvascular function and other markers of cardiovascular risk. The primary endpoint was endothelium-dependent arterial vasodilator responses, assessed by venous occlusion plethysmography. Compliance was assessed using food diaries and biochemical markers of nutritional status. Other measures of cardiovascular risk included lipids, hsCRP, PAI-1, 11-dehydrothromboxane B2 and heart rate variability. A total of 99 volunteers completed the study. The intervention was well-tolerated and markers of compliance indicated good adherence to the diet. Between-group comparison of maximum % response to Ach was significantly improved in the high polyphenol group (p<0.001), with a trend towards a reduction in systolic blood pressure (p=0.059) and 11- dehydrothromboxane B2 (p=0.066), and a significant decrease in total cholesterol (p=0.042). There was no significant effect of the intervention on inflammatory markers and heart rate variability indices. Results were reanalysed with polyphenol-rich foods as a continuous variable. An extra portion of fruit and vegetables and dark chocolate was predicted to promote an absolute increase in the maximum response to acetylcholine of 14.0% and 112.5% respectively.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
17

Biffe, Bruna Gabriele [UNESP]. « Influência do ganho de massa corporal, induzido por dieta rica em sacarose, em parâmetros biométricos, bioquímicos e biofísicos de ratos Wistar ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/88610.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:23:33Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-08-12Bitstream added on 2014-06-13T19:29:43Z : No. of bitstreams: 1 biffe_bg_me_araca.pdf: 10135503 bytes, checksum: 46ae6716b47784e43923a7349a55d938 (MD5)
Obesidade e osteoporose são doenças crônicas de saúde pública que compartilham características e prevalência cada vez mais relevantes. Com a finalidade de analisar a influência da obesidade induzida por dieta rica em sacarose em parâmetros biométricos, bioquímicos e biofísicos, ratos Wistar machos com 3 meses de idade, foram divididos em grupo C -Controle (n=10), com livre acesso à ração e água e grupo S -Sacarose (n=10), submetidos às mesmas condições do grupo 1 controle e suplementados com sacarose a 30% (p/v). O período experimental foi de 8 semanas. Foram mensurados também massa corporal, ingestão de líquidos, consumo de ração, glicemia, tecido adiposo abdominal, concentrações de cálcio, fósforo, fosfatase alcalina, leptina e insulina. As tíbias foram desarticuladas e dissecadas para análises biofísicas. A densidade mineral óssea foi, avaliada por densitômetro ósseo padrão; a densidade radiográfica por meio do programa computacional de. análise de imagens - lMAGE J; a resistência óssea foi determinada por ensaio mecânico destrutivo; a quantidade de material mineral ósseo por meio da calcinação e a conectividade trabecular foi analisada por microtomografia óssea. Durante o período experimental os animais do grupo C consumiram quantidade maior de água e ração, porém a massa corporal final foi menor que a do grupo S. Neste grupo, a sobrecarga calórica oferecida aos animais, durante oito semanas, resultou em aumento no consumo energético, massa corporal, glicemia, concentração plasmática de leptina e de tecido adiposo abdominal. Entretanto, não apresentou diferença significativa na concentração plasmática de insulina. Na análise biofísica do tecido ósseo foi evidenciada...
Obesity and osteoporosis are chronic diseases of public health importance that share characteristics and increasingly and relevant prevalence. In order to analyze the influence of obesity induced by sucrose- rich diet in biometric, biochemical and biophysical parameters Wistar rats at 3 months of age were divided into two group: C - ControI (n = 10), with free access to food and water and S -Sucrose (n = 10) subjected to the same conditions of control group and supplemented with 30% sucrose (p/v), during 8 weeks. Measures of body mass, fluid intake, feed intake, blood glucose, abdominal adipose tissue, concentrations of calcium, phosphorus, alkaline phosphatase, leptin and insulin were taken. The tibias were disarticulated and dissected for biophysical analysis. Bone mineral density was assessed by standard bone densitometer; the radiographic image by the computer program of image analysis -IMAGE J; bane strength was determined by destructive mechanical testing; quantification of bone mineral material by calcination and trabecular connectivity was analyzed by microtomography bone. During the experimental period, animaIs in the control group (C) consumed higher amounts of food and water, but the body mass was smaller than the group receiving sucrose (S). In this group, the caloric load given to the animaIs for eight weeks resulted in increased energy consumption, body mass, glycemia, leptin plasmatic and abdominal faro However, the plasma insulin concentration was not altered. Biophysical analysis of bone tissue revealed lower bane density (DXA) for the group S when compared to the initial density within the same group. However, there was no significant difference in the final comparison between group C and S. Radiographic density showed lower density (mmAL) in the group S. There were... (Complete abstract click electronic access below)
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
18

Magliano, D'Angelo Carlo. « Curta administração de GW501516 melhora o estado inflamatório do tecido adiposo branco, o dano hepático e a inflamação renal de camundongos alimentados com dieta rica em frutose ». Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2015. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=9416.

Texte intégral
Résumé :
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
A superativação do eixo ECA/AT1r está intimamente relacionada à síndrome metabólica e no organismo tem grande relação com o quadro de inflamação. A administração de frutose, seja por dieta ou pela água, tem sido usada como um modelo para a indução da superatividade desse eixo e para o estudo das vias inflamatórias relacionadas ao AT1r. Com isso, o objetivo deste trabalho foi avaliar se a administração de GW510156 poderia diminuir a superativação do eixo ECA/AT1r e consequentemente diminuir os danos causados pela dieta rica em frutose. Para isso foram utilizados camundongos machos C57Bl/6 que receberam uma dieta contendo 47% de frutose durante oito semanas ou uma dieta controle. Após oito semanas, os grupos foram redivididos aleatoriamente para o início da administração do GW501516 durante três semanas, totalizando quatro grupos experimentais. Os animais tratados apresentaram uma melhora da pressão arterial sistólica e também dos parâmetros urinários como proteinúria e ácido úrico. Houve ainda uma melhora dos triglicerídeo e ácido úrico plasmáticos. No tecido adiposo branco, o GW501516 foi capaz de diminuir a expressão dos componentes do eixo ECA/AT1r e também amenizou a inflamação causada pela dieta rica em frutose. No fígado, não houve alterações significativa do eixo, porém a fosforilação de JAK2 dependente de AT1r foi diminuída e consequentemente houve uma menor ativação das células estreladas no grupo que recebeu o GW501516. Além disso, as proteínas e genes relacionados à β-oxidação foram aumentados com o tratamento e aqueles relacionados à lipogênese de novo, diminuídos o que resultou em menor esteatose no parênquima hepático. Os rins apresentaram uma melhora da inflamação induzida pelo eixo, apesar de o eixo também não ter apresentado diferenças significativas com o tratamento. Também não foram encontradas diferenças significativas na expressão proteica e gênica das proteínas antioxidantes. Com esses resultados podemos concluir que a curta administração do GW501516 pôde aliviar os efeitos inflamatórios e a esteatose hepática causada pela dieta rica em frutose, podendo ser pensado como uma nova ferramenta terapêutica no tratamento da superativação do eixo ECA/AT1r.
High-activation of ACE/AT1r axis is closely linked to metabolix syndrome and low-grade inflammation state. Fructose administration in water or in diet has been proposed as a model to study the high-activity of this axis and AT1r-related inflammatory pathways. In this view, we aimed to evaluate if GW501516 administration could decrease the high-activation of ACE/AT1r axis and consequently fructose damage. To this males mice C57Bl/6 were fed a high-fructose diet (47%) during eight weeks or standard-chow diet. After eight weeks, the groups were randomly divided to start treatment with GW501516, totaling four experimental groups. Animals treated with GW501516 presented an improvement of systolic blood pressure and in urinary parameters, as proteinuria and uric acid. Also was verified an improvement in plasmatic triglycerides and uric acid. In white adipose tissue, GW501516 was able to decrease the components of this axis and improved inflammation as well. In liver, it was not found differences in axis, but JAK2 phosphorylation AT1r-dependent was decreased and consequently it was found a diminished activations of hepatic stellate cells. In addition, proteins and genes related to β-oxidation were increased with GW501516 and those related to lipogenesis de novo, were diminished, improving hepatic parenchyma. Kidneys presented an improvement of inflammation state, although it was not found differences in axis with treatment. Also, it was not found differences in gene and protein expression in relation to anti-oxidants proteins. These results show that short-administration of GW501516 could alleviate inflammatory effects and hepatic steatosis caused by high fructose diet, suggesting that GW501516 could be a new therapeutic option to treat the high activation of ACE/AT1r axis.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
19

Balfegó, Díaz Mariona. « Diabetis mellitus tipus 2 : Impacte metabòlic d'una dieta rica en sardina ». Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/482042.

Texte intégral
Résumé :
INTRODUCCIÓ: La teràpia nutricional és un dels pilars del tractament de la diabetis tipus 2 (DM2). Diverses organitzacions nacionals i internacionals de nutrició i diabetis recomanen el consum de peix (preferentment peix blau) com a mínim 2 cops a la setmana per prevenir la malaltia cardiovascular. Tot i això, existeixen molt pocs estudis que hagin investigat els efectes de la inclusió del peix blau en el control glucèmic i la sensibilitat a la insulina de pacients amb DM2. OBJECTIUS: L’objectiu primari d’aquesta tesi va ser investigar els efectes d’una dieta rica en sardina en els valors d’hemoglobina glicosilada (HbA1c) de pacients amb DM2 sense tractament antidiabètic. Els objectius secundaris van ser investigar els efectes de la intervenció dietètica en la resistència a la insulina, les concentracions d’adiponectina, marcadors d’inflamació, la pressió arterial, la freqüència cardíaca, el perfil lipídic, la microbiota intestinal, la composició d’àcids grassos en membranes d’eritròcits i la qualitat de vida dels pacients. METODOLOGIA: 35 pacients amb DM2 sense tractament antidiabètic van ser randomitzats per seguir una dieta amb recomanacions generals per la DM2 (grup control: GC), o una dieta amb recomanacions generals per la DM2 enriquida amb 100g de sardina en llauna 5 cops a la setmana (grup sardina: GS) durant 6 mesos. Abans i després de la intervenció dietètica es van determinar l’antropometria, hàbits alimentaris i història dietètica, l’HbA1c, la glucosa, la insulina, l’adiponectina, marcadors d’inflamació, la pressió arterial, la freqüència cardíaca, la composició d’àcids grassos en membranes d’eritròcits i la composició de grups bacterians específics de la microbiota intestinal. Abans i després de la intervenció dietètica també es va avaluar la qualitat de vida dels pacients. RESULTATS: L’HbA1c i la glucosa en dejú van disminuir en els dos grups als 6 mesos de la intervenció dietètica (GS: -0,2 ± 0,1% HbA1c, -9,6 ± 5,4 mg/dL glucosa; GC: -0,3 ± 0,1% HbA1c, -5,2 ± 5,5 mg/dL glucosa) sent només significativa la reducció de l’HbA1c en el GC (p=0,01) respecte els valors basals. Els dos grups d’intervenció van disminuir de manera significativa la insulina plasmàtica (GS: -35%, p=0,01; GC:-22,6%, p=0,02) i el model homeostàtic de resistència a la insulina (HOMA-IR) (SG: -39,2%, p=0,007; CG: -21,8%, p=0,04) als 6 mesos respecte els valors basals. Tot i això, només el GS va incrementar l’adiponectina en plasma en comparació amb l’inici de l’estudi (+40,7%, p=0,04). L’índex omega-3 va augmentar significativament d’un 5,3% a un 8% al GS respecte el GC (p=0,001). Les dues intervencions dietètiques van disminuir les concentracions del fílum Firmicutes (GS i GC: p=0,04) i van incrementar les de grup E. coli (GS: p=0,01, CG: p=0,03) respecte els valors basals. Només el GS va diminuir el ratio Firmicutes/Bacteroidetes (p=0,04) i va incrementar el grup Bacteroides- Prevotella (p=0,004). Tot i que la pressió arterial i el perfil lipídic no es van modificar en resposta a la dieta enriquida amb sardina, si va disminuir la freqüència cardíaca (p=0,01). Els pàrametres de qualitat de vida valorats no es van modificar de manera significativa en el GS en comparació amb el GC. CONCLUSIONS: Els resultats d’aquesta tesi suggereixen que la inclusió de 100g de sardina 5 dies a la setmana durant 6 mesos no millora el control glucèmic però podria tenir efectes beneficiosos sobre el risc cardiovascular de pacients amb DM2 aconseguint valors òptims d’índex omega-3. A més, l’increment d’adiponectina observat en el GS podria indicar beneficis en la inflamació metabòlica, i la modificació de bactèries intestinals específiques en resposta a la dieta rica en sardina revela l’estreta relació entre components dietètics i la microbiota intestinal. Igualment, els resultats mostren que tan una dieta amb recomanacions generals per la DM2 com una dieta rica en sardina poden millorar la resistència a la insulina de pacients amb DM2.
BACKGROUND: Nutrition therapy is the cornerstone of treating diabetes mellitus. The inclusion of fish (particularly oily fish) at least two times per week is recommended by current international dietary guidelines for type 2 diabetes. In contrast to a large number of human studies examining the effects of oily fish on different cardiovascular risk factors, little research on this topic is available in patients with type 2 diabetes. OBJECTIVES: The main objective of this thesis was to investigate the effects of a sardine-enriched diet on glycemic control of drug-naïve patients with type 2 diabetes. The secondary objectives were to investigate the effects of the dietary intervention on insuline resistance, adiponectin, inflammatory markers, blood pressure, heart rate, lipid profile, gut microbiota, erythrocyte membrane fatty acid (EMFA) composition and quality of life of drug-naïve patients with type 2 diabetes. METHODS: 35 drug-naïve patients with type 2 diabetes were randomized to follow either a type 2 diabetes standard diet (control group: CG), or a standard diet enriched with 100 g of sardines 5 days a week (sardine group: SG) for 6 months. Anthropometric, dietary information, quality of life evaluation, fasting glycated hemoglobin, glucose, insulin, adiponectin, inflammatory markers, blood pressure, heart rate, EMFA and specific bacterial strains were determined before and after intervention. RESULTS: There were no significant differences in glycated hemoglobin and fasting glucose between groups at the end of the study (SG: -0,2 ± 0,1% HbA1c, -9,6 ± 5,4 mg/dL fasting glucose; CG: -0,3 ± 0,1% HbA1c, -5,2 ± 5,5 mg/dL fasting glucose). Both groups decreased plasma insulin (SG: −35.3 %, P  =  0.01, CG: −22.6 %, P  =  0.02) and homeostasis model of assessment - insulin resistance (HOMA-IR) (SG: −39.2 %, P  =  0.007, CG: −21.8 %, P  =  0.04) at 6-months from baseline. However only SG increased adiponectin in plasma compared to baseline level (+40.7 %, P  =  0.04). The omega-3 index increased 2.6 % in the SG compared to 0.6 % in the CG (P  =  0.001). Both dietary interventions decreased phylum Firmicutes (SG and CG: P  =  0.04) and increased E. coli concentrations (SG: P  =  0.01, CG: P  =  0.03) at the end of the study from baseline, whereas SG decreased Firmicutes/Bacteroidetes ratio (P  =  0.04) and increased Bacteroides-Prevotella (P  =  0.004) compared to baseline. Although blood pressure and lipid profile did not show any significant changes after the sardine dietary intervention, heart rate only decreased significantly in SG from baseline (P=0.01). The quality life parameters did not differ between groups at the end of the study. CONCLUSIONS: The results of this thesis suggests that the inclusion of 100 g of sardines 5 days a week during 6 months does not improve glycemic control but it could have beneficial effects on cardiovascular risk of drug-naïve patients with type 2 diabetes by achieving optimal levels of Omega-3 Index. Furthermore, the increase observed in adiponectin levels in SG might indicate beneficial effects on metabolic inflammation, and the gut specific bacterial strains modification in response to sardine diet revealed the close relationship between dietary components and gut microbiota. Additionally, the results show that a diet based on general dietary recomendations for type 2 diabetes and also a diet enriched with sardines could improve insuline resistance of drug-naïve patients with type 2 diabetes.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
20

Paes, Santiago Tavares. « Efeitos da adrenodemedulação e do treinamento físico no desenvolvimento da obesidade induzida por dieta rica em carboidratos em ratos ». Universidade Federal de Juiz de Fora, 2013. https://repositorio.ufjf.br/jspui/handle/ufjf/1073.

Texte intégral
Résumé :
Submitted by Renata Lopes (renatasil82@gmail.com) on 2016-03-31T13:43:43Z No. of bitstreams: 1 santiagotavarespaes.pdf: 1214222 bytes, checksum: 624191b9f520fa9270585bbfc50073f4 (MD5)
Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2016-04-24T02:57:32Z (GMT) No. of bitstreams: 1 santiagotavarespaes.pdf: 1214222 bytes, checksum: 624191b9f520fa9270585bbfc50073f4 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-04-24T02:57:32Z (GMT). No. of bitstreams: 1 santiagotavarespaes.pdf: 1214222 bytes, checksum: 624191b9f520fa9270585bbfc50073f4 (MD5) Previous issue date: 2013-12-11
CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
O presente estudo objetivou: 1) Verificar se o procedimento da adrenodemedulação contribui para potencializar o efeito da dieta rica em carboidratos simples no desenvolvimento da obesidade; 2) Comparar os efeitos do exercício físico crônico, iniciado aos 35 dias de vida, sobre a glicemia e colesterol total de ratos obesos e controles adrenodemedulados ou falso operados; 3) Avaliar se a diminuição do conteúdo das catecolaminas exerce influência no desempenho físico. Os animais foram distribuídos em 2 grupos controles e obesos, e divididos em 4 subgrupos falso operados e adrenodemedulados, exercitados ou sedentários. A indução da obesidade pelo consumo de ração rica em carboidrato iniciou-se aos 21 dias de vida e a adrenodemedulação ocorreu aos 22 dias de vida. O protocolo de exercício físico realizado foi o de corrida em esteira com intensidade e volume incrementais, durante 8 semanas, 5 vezes por semana. Os animais foram eutanasiados aos 92 dias de vida. Avaliou-se o consumo alimentar, peso corporal, índice de Lee, gorduras perigonadal e retroperitoneal, catecolaminas, teste de esforço, glicemia e colesterol. Na análise inferencial, foi realizada uma análise de variância (ANOVA) de três fatores com o intuito de testar os efeitos da dieta, adrenodemedulação e treinamento físico sobre as variáveis dependentes, seguido da ANOVA de um fator para comparar a diferença entre essas variáveis. Os animais com obesidade induzida por dieta rica em carboidratos apresentaram valores de consumo alimentar mais elevados que os animais controles, o que culminou num aumento 25% maior de peso corporal cujo reflexo foi observado pelo índice de Lee mais elevados que os animais com dieta padrão; essas diferenças foram independentes da adrenodemedulação. Ademais, tanto os valores de gordura perigonadal e retroperitoneal quanto glicemia e colesterol total se mostraram aumentados nos animais obesos, sendo que, para essas variáveis a adrenodemedulação mostrou-se capaz de influenciar significativamente no potencial aumento dos valores apresentados. Por outro lado o treinamento físico mostrou-se capaz de atenuar tais valores. As catecolaminas dos animais adrenodemedulados mostraram-se aproximadamente 100 vezes mais baixas que os grupos falso operados, dado que demonstra a efetividade da cirurgia; entretanto, o desempenho no teste de esforço dos animais adrenodemedulados não se mostrou diferente de seus pares falso operados, exercitados ou não. Portanto, concluímos que a variável desempenho físico não parece ter sido influenciada pela presença das catecolaminas adrenais. Além disso, sugerimos que a dieta rica em carboidratos quando associada à ausência das catecolaminas adrenais promove maior adiposidade em ratos. O treinamento físico atenua a composição corporal, glicemia e colesterol total independentemente da dieta. Contudo, a adrenodemedulação parece impedir uma redução mais pronunciada dos níveis de glicemia e colesterol.
The present study aimed to: 1) Verify if the adrenaldemedullation procedure contributes to potentiate the effect of high-sugar diet during the development of obesity; 2) Compare the effects of chronic exercise, initiated at 35 days of life on blood glucose and total cholesterol of obese and controls sham or adrenaldemedullated rats; 3) Evaluate if the lack of adrenal catecholamine influences physical performance. Animals were distributed into 2 groups of obese and lean rats, and then divided into 4 subgroups sham and adrenaldemedullated, exercised or sedentary. At 21 days old, obesity was induced by high-sugar diet and, adrenaldemedullation was performed at 22 days of life. Exercise protocol performed was treadmill running with incremental intensity and volume, 5 times a week during 8 weeks. Animals were euthanized at 92 days and it were evaluated food intake, body weight, Lee index, retroperitoneal and perigonadal fat pads, total adrenal catecholamine content, performance test, blood glucose and total cholesterol. It was used three-way ANOVA to test the effects of diet, exercise training and adrenaldemedullation on dependent variables followed by one-way ANOVA to compare the difference among variables. High-sugar diet obese groups presented higher values of food intake than control animals, resulting in an increase of 25 % on body weight and higher Lee Index independent of adrenaldemedullation. Moreover, retroperitoneal and perigonadal fat pad, blood glucose and total cholesterol values were enhanced in high-sugar obese animals and potentiated by adrenaldemedullation. On the other hand, physical training was able to attenuate those parameters. Adrenaldemedullated rats, control and obese ones, showed 100 times lower adrenal catecholamine than sham groups, which demonstrates the effectiveness of the surgery. Therefore, the variable physical performance does not appear to be influenced by the presence of adrenal catecholamine. Moreover, we suggest that the high-carbohydrate diet when associated to the absence of adrenal catecholamines promotes greater adiposity in rats. Physical training reduces body composition, blood glucose and total cholesterol levels regardless of diet. However, adrenaldemedullation seems to prevent a more pronounced reduction of blood glucose and cholesterol on trained rats.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
21

Ranga, Leocardia. « The association between dietary fat knowledge and consumption of foods rich in fat among first-year students in self-catering residence at a university of technology, Cape Town, South Africa ». Thesis, Cape Peninsula University of Technology, 2016. http://hdl.handle.net/20.500.11838/2473.

Texte intégral
Résumé :
Thesis (MTech (Consumer Science: Food and Nutrition))--Cape Peninsula University of Technology, 2016.
Objective: To determine the association between the dietary fat knowledge and consumption of foods rich in fat among first-year students in self-catering residence at a university of technology, Cape Town, South Africa. Design: The two concepts – the dietary fat knowledge (represented by dietary fat food knowledge and dietary fat nutrition knowledge) and the consumption of foods rich in fat – were assessed separately. Two norm-referenced, valid and reliable knowledge tests and an intake screening questionnaire were used for the assessments (as subsidiary objectives), before the associations between the concepts were determined (main objective). The dietary fat food and nutrition knowledge as assessed was categorised in the range poor or below average, average and good or above average, and the consumption of foods rich in fat as high, quite high, the typical Western diet, approaching low or desirable. The Pearson‟s chi-square test was applied to these categorical findings to determine if associations (five percent significance) existed between the concepts. Results: The stratified sample included 225 first-year students. Nearly half (48.4%) of them achieved an average fat food knowledge score, while the majority (80.9%) achieved a poor fat nutrition knowledge score. More than half (52.5%) either followed a typical Western diet, a diet quite high in fat or high in fat. While no significant (p > 0.05) association was found between the students‟ dietary fat food knowledge and consumption of foods rich in fat, significant results were found in the association between the students‟ dietary fat nutrition knowledge and consumption of foods rich in fat (p < 0.05) and between their fat food knowledge and fat nutrition knowledge (p < 0.001). Conclusions: An inverse association was found between the students‟ dietary fat nutrition knowledge and fat consumption, a positive association between their dietary fat food knowledge and dietary fat nutrition knowledge, and no association between their dietary fat food knowledge and fat consumption.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
22

Biffe, Bruna Gabriele. « Influência do ganho de massa corporal, induzido por dieta rica em sacarose, em parâmetros biométricos, bioquímicos e biofísicos de ratos Wistar / ». Araçatuba, 2011. http://hdl.handle.net/11449/88610.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Mário Jefferson Quirino Louzada
Coorientador: Maria Tereza Nunes
Banca: Lígia Araújo Martini
Banca: Ismael Forte Freitas Júnior
Resumo: Obesidade e osteoporose são doenças crônicas de saúde pública que compartilham características e prevalência cada vez mais relevantes. Com a finalidade de analisar a influência da obesidade induzida por dieta rica em sacarose em parâmetros biométricos, bioquímicos e biofísicos, ratos Wistar machos com 3 meses de idade, foram divididos em grupo C -Controle (n=10), com livre acesso à ração e água e grupo S -Sacarose (n=10), submetidos às mesmas condições do grupo 1 controle e suplementados com sacarose a 30% (p/v). O período experimental foi de 8 semanas. Foram mensurados também massa corporal, ingestão de líquidos, consumo de ração, glicemia, tecido adiposo abdominal, concentrações de cálcio, fósforo, fosfatase alcalina, leptina e insulina. As tíbias foram desarticuladas e dissecadas para análises biofísicas. A densidade mineral óssea foi, avaliada por densitômetro ósseo padrão; a densidade radiográfica por meio do programa computacional de. análise de imagens - lMAGE J; a resistência óssea foi determinada por ensaio mecânico destrutivo; a quantidade de material mineral ósseo por meio da calcinação e a conectividade trabecular foi analisada por microtomografia óssea. Durante o período experimental os animais do grupo C consumiram quantidade maior de água e ração, porém a massa corporal final foi menor que a do grupo S. Neste grupo, a sobrecarga calórica oferecida aos animais, durante oito semanas, resultou em aumento no consumo energético, massa corporal, glicemia, concentração plasmática de leptina e de tecido adiposo abdominal. Entretanto, não apresentou diferença significativa na concentração plasmática de insulina. Na análise biofísica do tecido ósseo foi evidenciada... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Obesity and osteoporosis are chronic diseases of public health importance that share characteristics and increasingly and relevant prevalence. In order to analyze the influence of obesity induced by sucrose- rich diet in biometric, biochemical and biophysical parameters Wistar rats at 3 months of age were divided into two group: C - ControI (n = 10), with free access to food and water and S -Sucrose (n = 10) subjected to the same conditions of control group and supplemented with 30% sucrose (p/v), during 8 weeks. Measures of body mass, fluid intake, feed intake, blood glucose, abdominal adipose tissue, concentrations of calcium, phosphorus, alkaline phosphatase, leptin and insulin were taken. The tibias were disarticulated and dissected for biophysical analysis. Bone mineral density was assessed by standard bone densitometer; the radiographic image by the computer program of image analysis -IMAGE J; bane strength was determined by destructive mechanical testing; quantification of bone mineral material by calcination and trabecular connectivity was analyzed by microtomography bone. During the experimental period, animaIs in the control group (C) consumed higher amounts of food and water, but the body mass was smaller than the group receiving sucrose (S). In this group, the caloric load given to the animaIs for eight weeks resulted in increased energy consumption, body mass, glycemia, leptin plasmatic and abdominal faro However, the plasma insulin concentration was not altered. Biophysical analysis of bone tissue revealed lower bane density (DXA) for the group S when compared to the initial density within the same group. However, there was no significant difference in the final comparison between group C and S. Radiographic density showed lower density (mmAL) in the group S. There were... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
23

Bell, Justin S. « Effects of a Flavonoid-Rich Diet on Gut Microbiota Composition and Production of Trimethylamine in Human Subjects ». DigitalCommons@USU, 2016. https://digitalcommons.usu.edu/etd/5019.

Texte intégral
Résumé :
The prevalence of cardiovascular disease is a major public health concern worldwide. It has been theorized that diets rich in fruits and vegetables may be protective against the development of cardiovascular disease mainly through their high content of flavonoids. Flavonoids were thought to influence traditional risk factors of cardiovascular disease such as blood pressure, lipid profile, and systemic inflammation. Recent clinical studies have shown that this may not be the case. The production of trimethylamine oxide (TMAO) by the gut microbiota from dietary sources of choline has been associated with an increased risk of cardiovascular events. The objectives of this study were to determine the effects of a high flavonoid diet on gut microbiota composition and plasma trimethylamine oxide concentrations. Potential benefits of this research include the determination of a potential correlation between diet and markers of traditional and non-traditional risk factors for cardiovascular disease. Also, the effects that a high flavonoid diet has on the composition of the gut microbiota and plasma trimethylamine oxide concentrations may provide insight into possible dietary interventions to prevent cardiovascular disease.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
24

Petrov, Dmitry. « The role of high-fat diet in an APP/PS1 model of familial Alzheimer disease = Efecto de una dieta rica en grasas en ratones APP/PS1, modelo familiar de la enfermedad de Alzheimer ». Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/359657.

Texte intégral
Résumé :
Global obesity is a pandemic status, estimated to affect over 2 billion people, and has resulted in an enormous strain on healthcare systems worldwide. The situation is compounded by the fact that apart from the direct costs associated with overweight pathology, obesity presents itself with a number of comorbidities, including an increased risk for the development of neurodegenerative disorders. Alzheimer disease (AD), the main cause of senile dementia, is no exception. Spectacular failure of the pharmaceutical industry to come up with effective AD treatment strategies is forcing scientific community to rethink the underlying molecular mechanisms leading to cognitive decline. Research described in this doctoral thesis is focused on the effects of a high-fat diet (HFD) versus control chow in C57/Bl6 Wild-type (WT) and APPswe/PS1dE9 (APP/PS1) mice, a well-established mouse model of familial AD. WT and APP/PS1 mice were fed control chow from the time of weaning (21 days) until the age of 3 months. In addition, a separate group of animals were fed either a control or a HFD from the time of weaning until 6 months of age. We have detected tau hyperphosphorylation, amyloidogenesis and impaired mitochondrial signaling in the hippocampi of 3-month-old APP/PS1 mice. By the time the mice reached 6 months of age this phenotype was exacerbated. In addition, 6-month-old APP/PS1 mice present with cognitive deficits, hippocampal insulin signaling abnormalities and impairments in peripheral glucose and insulin tolerance. On a HFD, diet-induced obesity and metabolic syndrome were present both in the WT and APP/PS1 groups. Both groups demonstrate memory loss and impaired peripheral glucose metabolism as well as abnormal hippocampal insulin signaling and mitochondrial metabolism, with APP/PS1 mice exhibiting a nearly diabetic phenotype. Significantly higher levels of insoluble Aβ (1-42) were detected in the cortical extracts of HFD-fed APP/PS1 mice versus APP/PS1 animals on a control chow. In transgenic animals predisposed to AD development, the introduction of hypercaloric diet significantly worsened existing phenotype both at the periphery and in the hippocampal networks. Overall, our results suggest that metabolic syndrome, diabetes and related comorbidities clearly do have a potential to significantly worsen the symptoms of AD disease.
La obesidad es una pandemia mundial, la cual según estudios recientes afecta a más de 2.000 millones de personas en todo el mundo y conlleva una fuerte presión de los sistemas sanitarios globales. El problema se ve aumentado no sólo por los costes directos asociados al sobrepeso, sino también por las comorbilidades relacionadas, entre ellas el incremento del riesgo de desarrollo de enfermedades neurodegenerativas, como por ejemplo la enfermedad de Alzheimer (EA), principal causa de demencia senil. Hasta el momento, la industria farmacéutica no ha sido capaz de desarrollar estrategias eficaces para el tratamiento de la EA. Por ello, ha surgido la necesidad de plantearse nuevos mecanismos moleculares que puedieran explicar el declive cognitivo de esta enfermedad. La presente tesis doctoral trata sobre los efectos provocados por la ingesta de una dieta rica en grasa (high-fat diet, HFD) en ratones salvajes C57/Bl6 (wild-type, WT) y en ratones APPswe/PS1dE9 (APP/PS1), como modelo experimental de EA familiar. Dichos ratones fueron alimentados con dieta estándar a partir del destete (21 días) hasta los 3 meses. Por otro lado se estableció un nueva línea de investigación en la cual los animales fueran alimentados con dieta estándar o HFD hasta los 6 meses de edad. Se detectó hiperfosforilación de la proteína tau, amiloidogénesis y deterioro de la señalización mitocondrial en el hipocampo de los ratones APP/PS1 a 3 meses de edad. Por otro lado, los ratones presentaban un fenotipo exacerbado a 6 meses. Además, presentaban defectos cognitivos, anomalías en la vía de señalización de la insulina en el hipocampo y alteraciones en el metabolismo periférico de la glucosa y de la insulina. La ingesta de la HFD indujo obesidad y desarrollo de síndrome metabólico, tanto en el grupo de ratones WT como en APP/PS1. Ambos grupos presentaron pérdida de memoria, alteración del metabolismo periférico de la glucosa, así como anomalías en la vía de señalización de la insulina y en el metabolismo mitocondrial en hipocampo, desarrollando un fenotipo casi diabético en el caso de los ratones APP/PS1. En los extractos corticales de estos animales alimentados con HFD se detectaron niveles de Aβ insoluble (1-42) significativamente más elevados en comparación con los alimentados con dieta estándar. En los animales transgénicos con predisposición al desarrollo de EA, la introducción de una dieta hipercalórica provocó un empeoramiento significativo del fenotipo, tanto en la periferia como en el hipocampo. En general, nuestros resultados parecen indicar que el síndrome metabólico, la diabetes y las comorbilidades asociadas podrían causar un empeoramiento significativo de los síntomas de EA.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
25

Ortigues, I. « Nutrient supply, growth and calorimetric efficiency in heiffers offered straw rich diets ». Thesis, University of Reading, 1987. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.376818.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
26

Nascimento, Adriana Paulino do. « Efeitos de uma dieta rica em gordura e de uma droga anti-inflamatória não-esteróide sobre a cicatrização cutânea de ratos Wistar propensos e resistentes a obesidade ». Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2011. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=3338.

Texte intégral
Résumé :
Fundação Carlos Chagas Filho de Amparo a Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro
O sobrepeso induzido por uma dieta rica em gordura atrasa a cicatrização através do prolongamento da fase inflamatória, entretanto, quando recebem uma dieta obesogênica, alguns ratos são suscetíveis a desenvolver sobrepeso, enquanto outros são resistentes. Drogas anti-inflamatórias não-esteróides são frequentemente utilizadas para reduzir a inflamação. Este estudo investigou a cicatrização cutânea em ratos propensos a obesidade induzida por dieta (DIO) e em ratos resistentes a dieta (DR) e avaliou a participação da administração do celecoxibe na cicatrização cutânea destes animais. Ratos machos foram alimentados com uma dieta padrão (Controle, C) ou com uma dieta rica em gordura saturada (30%). Após 19 semanas, o grupo experimental foi subdividido nos grupos DIO e DR. Uma lesão excisional foi feita e os animais foram mortos 7 ou 14 dias depois. Os grupos tratados receberam uma dose diária de 5 ou 10 mg/kg/dia de celecoxibe a partir de dois dias antes da lesão até 7 dias após a lesão, quando foram mortos. O peso corporal foi maior no grupo DIO comparado aos grupos C e DR. A gordura retroperitoneal foi maior no grupo DIO do que nos grupos C e DR e foi maior no grupo DR do que no grupo C. O tratamento com o celecoxibe não alterou o maior peso corporal apresentado pelo grupo DIO ou a maior porcentagem de gordura retroperitoneal apresentada pelos grupos DIO e DR. Todos os grupos tratados com celecoxibe 10 mg apresentaram atraso na cicatrização e não foram mais analisados. O grupo DIO apresentou intolerância a glicose, e ambos os grupos DIO e DR apresentaram atraso na contração e na reepitelização da lesão. O tratamento com celecoxibe 5 mg reverteu a intolerância a glicose no grupo DIO e a contração atrasada nos grupos DIO e DR. Comparado ao grupo DR, o grupo DIO apresentou maior quantidade de células inflamatórias, assim como maiores níveis de peroxidação lipídica. O tratamento com celecoxib (5 mg) não reduziu o número de PMN, mas reduziu o número de mastócitos no grupo DIO, o número de macrófagos e a peroxidação lipídica em ambos os grupos. A diferenciação miofibroblástica e o remodelamento dos vasos foram atrasados em ambos os grupos DIO e DR. O tratamento com celecoxibe 5 mg aumentou a diferenciação miofibroblástica, mas não alterou os vasos sanguíneos. A quantidade de hidroxiprolina foi semelhante nos grupos DIO e DR. O tratamento com celecoxibe 5 mg aumentou a quantidade de hidroxiprolina em todos os grupos. A quantidade de nitrito foi menor no grupo do que no grupo DR. A expressão de TNF-α foi aumentada no grupo DIO comparada ao grupo DR. Nossos resultados mostraram que os ratos DIO assim como os ratos DR apresentam retardo na cicatrização cutânea devido principalmente a intensa inflamação, e a baixa dose de celecoxibe acelerou o reparo cutâneo nestas condições.
Overweight induced by high-fat diet delays wound healing through elongation of inflammatory phase, however, when receiving an obesogenic diet, some rats are susceptible to eveloping the overweight phenotype, whereas others are resistant. Nonsteroidal antiinflammatory drugs are frequently used to reduce the inflammation. This study investigated cutaneous wound healing in diet-induced obesity (DIO)-prone and diet-resistant (DR) rats and evaluated the contribution of celecoxib administration on cutaneous wound healing of these animals. Male rats were fed with a standard (Control, C) or high-saturated fat (30%) diet. After 19 weeks, experimental group was subdivided into DIO and DR groups. An excisional lesion was made and the animals were killed 7 or 14 days later. Treated groups received a daily dose of celecoxib 5 or 10 mg/kg/day from two days before wounding until 7 days after wounding when were killer. The body weight was higher in the DIO group compared to the C and DR groups. Retroperitoneal fat was higher in the DIO group than in the C and DR groups and was higher in the DR group than in the C group. Celecoxib-treatment did not alter the higher body weight presented by DIO group or higher retroperitoneal fat percentage displayed by DIO and DR groups. All groups treated with celecoxib 10 mg showed delayed wound healing, and werent further analysed. The DIO group presented glucose intolerance, and both the DIO and DR groups presented delayed wound contraction and re-epithelialisation. The celecoxib 5 mg-treatment reversed the glucose intolerance in the DIO group and the delayed contraction in the DIO and DR groups. Compared to the DR group, the DIO group displayed higher amounts of inflammatory cells as well as higher levels of lipid peroxidation. Celecoxib-treatment (5 mg) did not reduce the number of PMN, but reduce mast cells number in DIO group and macrophages number and lipid peroxidation in both groups. Myofibroblastic differentiation and vessel remodeling were delayed in both the DIO and DR groups. The celecoxib 5 mg-treatment increased the myofibroblastic differentiation, but did not alter the blood vessels. Hydroxyproline levels were similar in the DIO and DR groups. The celecoxib 5 mg-treatment increased the hydroxyproline levels in all groups. Nitrite levels were lower in the DIO group than in the DR group. TNF-α expression was increased in the DIO group compared to the DR group. Our results showed that DIO as well as DR rats present delays in cutaneous wound healing due mainly to intense inflammation, and a lowdose of celecoxib accelerates cutaneous repair in these conditions.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
27

Botezelli, José Diego [UNESP]. « Exercício físico, dieta rica em frutose e marcadores da síndrome metabólica em ratos ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2009. http://hdl.handle.net/11449/87443.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:22:52Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-07-29Bitstream added on 2014-06-13T18:08:45Z : No. of bitstreams: 1 botezelli_jd_me_rcla.pdf: 515447 bytes, checksum: c87ca16f540e307eb3d370df0c91ad1a (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
O presente estudo visou analisar os efeitos do exercício de caráter aeróbio sobre marcadores de esteatose hepática não alcoólica (EHNA), tolerância à glicose, sensibilidade à insulina e capacidade aeróbia de ratos mantidos em dieta rica em frutose. Foram utilizados ratos da linhagem Wistar que foram separados em dois grupos, conforme a dieta recebida: controle (dieta balanceada AIN-93 G) e frutose (dieta com 60% de frutose). Esses animais foram submetidos a testes de máximo estado estável de lactato (MEEL) para a identificação da transição metabólica aeróbia/anaeróbia durante exercício de natação aos 28, 90 e 120 dias de idade. Um terço dos animais de cada grupo foi submetido ao treinamento por natação, em intensidade equivalente ao MEEL, 1 h/dia, 5 dias/semana dos 28 aos 120 dias (protocolo precoce), outro terço foi submetido ao mesmo treinamento dos 90 aos 120 dias (protocolo tardio) e os restantes, permaneceram sedentários. As principais análises efetuadas foram: capacidade aeróbia (MEEL), tolerância à glicose (oGTT); sensibilidade periférica à insulina (ITT); marcadores de EHNA (concentrações séricas de alanina aminotransferase [ALT], aspartato aminotransferase [AST], fosfatase alcalina e as concentrações hepáticas de lipídios [totais] e concentração de triglicerídeos séricos [TG]). O treinamento precoce reduziu a carga de trabalho no MEEL do lactato dos animais alimentados com ambas as dietas. Já o treinamento tardio aumentou essa carga de trabalho nos ratos alimentados com dieta controle. O treinamento tardio, também reduziu a área sob a curva de glicose durante GTT nos ratos controle. A dieta rica em frutose diminuiu a sensibilidade à insulina dos animais. No entanto, o protocolo de exercício tardio foi eficiente em melhorar esse aspecto. Não houve diferença entre os grupos nas concentrações de ALT séricas, no entanto...
This study aimed to analyze the effects of aerobic exercise on markers of non alcoholic steatohepatitis (EHNA), glucose tolerance, insulin sensitivity and aerobic capacity of rats kept on a fructose rich diet. We used rats of Wistar strain which were separated into two groups according to diet: control (balanced diet AIN-93 G) and fructose (diet with 60% fructose). These animals were tested for maximum lactate steady state (MEEL) to identify the aerobic / anaerobic metabolic transition exercise during swimming at 28, 90 and 120 days of age. One third of the animals in each group was subjected to swimming training at intensity equivalent to MEEL, 1 h / day, 5 days / week from 28 to 120 days (early protocol), another third was submitted to the training from 90 to 120 days (late Protocol) and the others remained sedentary. The main tests performed were: aerobic capacity (MEEL), glucose tolerance (oGTT) peripheral sensitivity to insulin (ITT), markers of EHNA (serum alanine aminotransferase [ALT], aspartate aminotransferase [AST], alkaline phosphatase and hepatic concentrations of lipids [total], and concentration of serum triglycerides [TG]). The early protocol reduced the workload on MEEL in animals fed both diets. On the other hand, the later training increased work load in rats fed control diet. The later training, also reduced the areas under the glucose curve during oGTT in control rats. The fructose rich diet decreased sensitivity to insulin in these animals. However, the later exercise protocol was efficient in improving this. There was no difference between groups in concentrations of serum ALT, but the concentrations of AST increased in the fructose sedentary group compared to other groups. There was an increase in liver lipids of animals fed with fructose rich diet and sedentary. Serum concentrations of triglycerides were increased in high fructose trained groups compared with... (Complete abstract click electronic access below)
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
28

Botezelli, José Diego. « Exercício físico, dieta rica em frutose e marcadores da síndrome metabólica em ratos / ». Rio Claro : [s.n.], 2009. http://hdl.handle.net/11449/87443.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Maria Alice Rostom de Mello
Banca: Eduardo Kokubun
Banca: Camila Aparecida Machado de Oliveira
Resumo: O presente estudo visou analisar os efeitos do exercício de caráter aeróbio sobre marcadores de esteatose hepática não alcoólica (EHNA), tolerância à glicose, sensibilidade à insulina e capacidade aeróbia de ratos mantidos em dieta rica em frutose. Foram utilizados ratos da linhagem Wistar que foram separados em dois grupos, conforme a dieta recebida: controle (dieta balanceada AIN-93 G) e frutose (dieta com 60% de frutose). Esses animais foram submetidos a testes de máximo estado estável de lactato (MEEL) para a identificação da transição metabólica aeróbia/anaeróbia durante exercício de natação aos 28, 90 e 120 dias de idade. Um terço dos animais de cada grupo foi submetido ao treinamento por natação, em intensidade equivalente ao MEEL, 1 h/dia, 5 dias/semana dos 28 aos 120 dias (protocolo precoce), outro terço foi submetido ao mesmo treinamento dos 90 aos 120 dias (protocolo tardio) e os restantes, permaneceram sedentários. As principais análises efetuadas foram: capacidade aeróbia (MEEL), tolerância à glicose (oGTT); sensibilidade periférica à insulina (ITT); marcadores de EHNA (concentrações séricas de alanina aminotransferase [ALT], aspartato aminotransferase [AST], fosfatase alcalina e as concentrações hepáticas de lipídios [totais] e concentração de triglicerídeos séricos [TG]). O treinamento precoce reduziu a carga de trabalho no MEEL do lactato dos animais alimentados com ambas as dietas. Já o treinamento tardio aumentou essa carga de trabalho nos ratos alimentados com dieta controle. O treinamento tardio, também reduziu a área sob a curva de glicose durante GTT nos ratos controle. A dieta rica em frutose diminuiu a sensibilidade à insulina dos animais. No entanto, o protocolo de exercício tardio foi eficiente em melhorar esse aspecto. Não houve diferença entre os grupos nas concentrações de ALT séricas, no entanto ... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: This study aimed to analyze the effects of aerobic exercise on markers of non alcoholic steatohepatitis (EHNA), glucose tolerance, insulin sensitivity and aerobic capacity of rats kept on a fructose rich diet. We used rats of Wistar strain which were separated into two groups according to diet: control (balanced diet AIN-93 G) and fructose (diet with 60% fructose). These animals were tested for maximum lactate steady state (MEEL) to identify the aerobic / anaerobic metabolic transition exercise during swimming at 28, 90 and 120 days of age. One third of the animals in each group was subjected to swimming training at intensity equivalent to MEEL, 1 h / day, 5 days / week from 28 to 120 days (early protocol), another third was submitted to the training from 90 to 120 days (late Protocol) and the others remained sedentary. The main tests performed were: aerobic capacity (MEEL), glucose tolerance (oGTT) peripheral sensitivity to insulin (ITT), markers of EHNA (serum alanine aminotransferase [ALT], aspartate aminotransferase [AST], alkaline phosphatase and hepatic concentrations of lipids [total], and concentration of serum triglycerides [TG]). The early protocol reduced the workload on MEEL in animals fed both diets. On the other hand, the later training increased work load in rats fed control diet. The later training, also reduced the areas under the glucose curve during oGTT in control rats. The fructose rich diet decreased sensitivity to insulin in these animals. However, the later exercise protocol was efficient in improving this. There was no difference between groups in concentrations of serum ALT, but the concentrations of AST increased in the fructose sedentary group compared to other groups. There was an increase in liver lipids of animals fed with fructose rich diet and sedentary. Serum concentrations of triglycerides were increased in high fructose trained groups compared with... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
29

LeitÃo, Ana Paula de Azevedo. « AvaliaÃÃo farmacocinÃtica de duas formulaÃÃes de minociclina em condiÃÃes de jejum e apÃs dieta rica em cÃlcio ». Universidade Federal do CearÃ, 2001. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=1048.

Texte intégral
Résumé :
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico
Objetivo: avaliar, em voluntÃrios sadios, o comportamento de uma formulaÃÃo teste de minociclina, Minoderm comprimido 100mg, fornecida pelo LaboratÃrio Stiefel Ltda., Brasil, contra uma formulaÃÃo referÃncia de minociclina, MinomaxÂ, comprimido 100mg, fornecida pelo LaboratÃrio Wyeth, Brasil, na ausÃncia e na presenÃa de uma dieta padrÃo especÃfica: 200mL de suco de laranja, 200mL de iogurte de morango, 4 bolachas e 20g de queijo. Desenvolver um mÃtodo preciso e sensÃvel para quantificaÃÃo das duas fÃrmulas de minociclina 100mg utilizando espectrometria de massa (LC-MS-MS).MÃtodo: 24 voluntÃrios sadios, ambos os sexos, foram selecionados para o estudo. Todos concordaram em participar da pesquisa e assinaram o Termo de Consentimento Livre e Esclarecido. O estudo foi aberto, randomizado, cruzado, dose Ãnica e 4 tratamentos. Para quantificaÃÃo da minociclina no plasma humano foi desenvolvido um mÃtodo acurado e sensÃvel utilizando Cromatografia LÃquida Acoplada ao EspectrÃmetro de Massa (LC-MS-MS).Resultados: ambas formulaÃÃes de minociclina foram bem toleradas na dose administrada. A administraÃÃo com dieta padrÃo especÃfica retardou o tempo de absorÃÃo comparada em condiÃÃes de jejum, porÃm sem interferir em Cmax e AUC. AnÃlise estatÃstica das razÃes individuais de AUC(0-96h) e Cmax para as duas formulaÃÃes de minociclina (Minoderm/MinomaxÂ) na ausÃncia e na presenÃa de dieta padrÃo especÃfica foram: AUC em jejum 101,2 e sob dieta 97,2; Cmax em jejum 106,0 e sob dieta 91,2. Os exames clÃnicos e laboratoriais realizados nÃo apresentaram alteraÃÃes de significado clÃnico. ConclusÃo: os parÃmetros farmacocinÃticos da minociclina administrada em jejum ou na presenÃa de dieta padrÃo especÃfica permaneceram inalterados sendo bioequivalentes com um intervalo de confianÃa de 80-125%. O mÃtodo analÃtico desenvolvido mostrou-se adequado para sua quantificaÃÃo
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
30

Nunes, Francielle Graus Frazão. « Efeitos intergeracionais da obesidade materna sobre o pâncreas endócrino de camundongos C57BL/6 ». Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2014. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=8092.

Texte intégral
Résumé :
Objetivo: Avaliar os efeitos da obesidade materna sobre a estrutura do pâncreas e metabolismo de carboidratos no início da vida adulta, com foco na prole da primeira geração (F1) e segunda geração (F2) de progenitoras F0 alimentadas com dieta rica em gordura nos períodos pré-gestacional, durante a gestação e lactação. Métodos: Camundongos C57BL/6 do gênero feminino (F0) foram alimentadas com dieta padrão (SC) ou dieta rica em gordura (HF) durante as oito semanas que antecederam o acasalamento, durante a gestação e lactação para gerar a F1 (F1-SC e F1-HF). As proles geradas receberam dieta SC até o terceiro mês de vida. Aos três meses de idade, fêmeas F1 foram acasaladas para gerar a F2 (F2-SC e F2-HF). Apenas os machos das geração F1 e F2 foram avaliados aos 3 meses de idade. As características metabólicas foram avaliadas pela massa corporal (MC), glicemia de jejum, área sob a curva no teste oral de tolerância a glicose; análise plasmática de insulina, leptina e adiponectina; distribuição e análise morfológica do pâncreas através da imunohistoquímica e imunofluorescência. Resultados: A prole F1-HF teve aumento significativo na massa corporal e glicemia quando comparado à F1-SC. Por outro lado, as proles F2-HF e F2-SC tiveram massas corporais semelhantes. A prole F1-HF e F2-HF mostrou aumento da ingestão de energia, intolerância à glicose, hiperinsulinemia, hiperleptinemia, hipoadiponectinemia, resistência à insulina, aumento da massa pancreática, o aumento da densidade de volume de ilhotas com elevada massa de células alfa e beta, ilhotas hipertrofiadas caracterizadas por uma distribuição alterada de células alfa e beta, e fraca imunoreatividade do pâncreas homeobox duodeno-1 (PDx1). Conclusões: Uma dieta HF materna consumida durante o período pré-concepção e durante toda a gestação e lactação em camundongos promoveu programação metabólica do pâncreas endócrino com pré-disposição ao diabetes mellitus tipo 2 precoce nas proles F1 e F2 do gênero masculino, sugerindo que essas mudanças são intergeracionais.
To evaluate the effects of maternal obesity upon pancreas structure and carbohydrate metabolism in early adult life, focusing on F1 and F2 generations of F0 dams fed high-fat diet during the pre-pregnancy, gestation, and lactation periods. Methods: C57BL/6 female mice (F0) were fed standard chow (SC) or HF diet for 8 weeks prior to mating and during gestation and lactation to provide F1 generation (F1-SC and F1-HF). At 3 months of age, F1 females were mated to produce F2 generation (F2-SC and F2-HF). Male offspring from all groups were evaluated at 3 months of age. Results: F1-HF offspring had significantly higher body mass and glycemia than F1-SC offspring. Conversely, F2-HF and F2-SC offspring had similar body masses. F1-HF and F2-HF offspring showed increased energy intake, glucose intolerance, hyperinsulinemia, hyperleptinemia, hypoadiponectinemia, insulin resistance, increased pancreatic mass, increased islet volume density with elevated alpha and beta cell mass, hypertrophied islets characterized by an altered distribution of alpha and beta cells, and weak pancreatic-duodenal homeobox (Pdx1) immunoreactivity. Conclusions: A maternal HF diet consumed during the preconception period and throughout the gestation and lactation in mice promotes metabolic and pancreatic programming in F1 and F2 male offspring, suggesting that these changes are intergenerational.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
31

Gustafsson, Kerstin. « Metabolic effects of fibre-rich foods studies of vegetables, oats and wheat on glucose and lipid metabolism and satiety / ». Lund : Dept. of Community Health Sciences, and Dept. of Applied Nutrition and Food Chemistry, Chemical Centre, Lund University, 1994. http://catalog.hathitrust.org/api/volumes/oclc/39725793.html.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
32

Camps, i. Bossacoma Mariona. « Influència d’una dieta rica en cacau sobre el sistema immunitari intestinal de rates sensibilitzades ». Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/404665.

Texte intégral
Résumé :
L’al·lèrgia alimentària constitueix un problema creixent de salut pública a causa de l’augment de la seva prevalença durant les darreres dècades. Per això, és important disposar de models animals de sensibilització oral que permetin estudiar els mecanismes involucrats i els possibles tractaments. Estudis prèvies han demostrat que el cacau influeix en els sistema immunitari sistèmic i intestinal, i és capaç de modificar la composició i funcionalitat dels limfòcits i la síntesi d’anticossos sistèmics i intestinals. En aquest sentit, el principal objectiu de la tesi va ser determinar els efectes i possibles mecanismes induïts per una dieta rica en cacau en un model de sensibilització oral en rata. Així mateix, determinar quins són els components del cacau responsables d’aquests efectes. Per tal d’assolir aquest propòsit, en primer lloc, es va desenvolupar un model de sensibilització oral usant ovoalbúmina com al·lergogen i toxina colèrica com adjuvant en rates femelles Lewis de tres setmanes d’edat. Seguidament, es va determinar la influència d’una dieta 10% cacau durant quatre setmanes en aquest model de sensibilització oral. Es va observar que la ingesta de cacau evita la síntesi d’anticossos anti-ovoalbúmina. A més, la dieta rica en cacau disminueix la concentració de IgA intestinal a causa de la menor proporció de cèl·lules IgA+ a la làmia pròpia. Pel que fa al teixit limfoide associat a l’intestí, la ingesta de cacau incrementa la proporció de limfòcits TCRγδ+ i NK a ganglis limfàtics mesentèrics, plaques de Peyer i a l’epiteli intestinal i, a més, modifica l’expressió gènica de citocines i altres molècules en ganglis limfàtics mesentèrics i a l’intestí prim. A més, la ingesta de cacau indueix canvis en la microbiota intestinal en aquest model de sensibilització oral en rata. Per aconseguir la segona part de l’objectiu, és a dir, determinar quin component era responsable de les propietats immunomoduladores del cacau, es varen realitzar dues aproximacions diferents. Per una banda, es van fer dos dissenys experimentals per determinar l’efecte de l’hesperidina, un flavonoide que no es troba en el cacau, en la resposta immunitària en rata. Tot i així, amb les posologies i les immunitzacions estudiades, no varem poder detectar canvis en la producció d’anticossos específics, però si que varem observar modificacions en la composició i funcionalitat dels limfòcits. Així mateix, la ingesta d’una dieta amb un 0,5% d’hesperidina incrementa la concentració d’IgA intestinal en el model de sensibilització oral. Per altra banda, per tal de determinar si la teobromina, la principal metilxantina del cacau, és la responsable dels seus efectes sobre la microbiota intestinal, la producció d’anticossos i els teixits limfoides, es va comparar els efectes del cacau amb els obtinguts per rates alimentades amb una dieta amb 0,25% de teobromina (la mateixa quantitat que proporciona la dieta amb un 10% de cacau). Amb aquests resultats es va poder concloure que la teobromina afecta a la composició de la microbiota intestinal però no de la mateixa manera que la ingesta de cacau, suggerint així que altres components del cacau, com els polifenols o la fibra, influeixen sobre els bateris intestinals. Tot i així, la teobromina sembla ser la responsable de l’increment d’àcids grassos i de la reducció de bacteris units a IgA. A més, aquesta metilxantina és el principal component responsable de la disminució d’anticossos i de la majoria de canvis en els teixits limfoides. En resum, el cacau, degut a la teobromina que conté, evita el desenvolupament d’un model de sensibilització oral en rata i contribueix en la inducció de la tolerància oral. Aquests resultats suggereixen el paper del cacau com un potent nutricèutic per evitar o prevenir al·lèrgies alimentaries.
Due to the rising prevalence of food allergy, the development of animal models of oral food sensitization is of interest for studying the mechanisms involved in this sensitization and its possible treatments. Previous studies have reported that cocoa has an influence on the intestinal and systemic immune systems. On this basis, the aim of the current thesis was to ascertain the effect and possible mechanisms induced by a cocoa diet on a rat oral sensitization model and to determine which cocoa compound/s is/are responsible for such effect. To achieve this, firstly, a rat oral sensitization model was developed using ovalbumin as allergen and cholera toxin as adjuvant. Afterwards, the successful model was used and rats were fed for four weeks with a 10% cocoa diet. With regard to the results, the cocoa diet prevented the synthesis of anti-ovalbumin antibodies. Moreover, it decreased intestinal IgA concentration due to a lower number of IgA+ cells in the lamina propria. In terms of the gut-associated lymphoid tissue (GALT), the cocoa diet modified lymphocyte composition, increasing the proportion of TCRγδ+ lymphocytes and NK cells in mesenteric lymph nodes, Peyer’s patches and epitelium, and modified gene expression of some cytokines and other molecules in the mesenteric lymph nodes and small intestine. Cocoa intake also influenced gut microbiota in this rat oral sensitization model. Secondly, in order to determine whether theobromine, the main methylxanthine in cocoa, was responsible for the cocoa’s effects on microbiota, antibody immune response and lymphocyte composition, the effects of a cocoa diet were compared with those obtained from rats fed a diet with theobromine, containing the same amount as that provided by the cocoa diet. Theobromine affected microbiota composition but not in the same manner as cocoa intake. Nevertheless, theobromine was responsible for the short-chain fatty acid increase and the lower proportion of IgA-coated bacteria. Moreover, theobromine seems to be the main component responsible for the cocoa antibody decrease together with almost all modifications in lymphoid tissues. To sum up, cocoa, due to its theobromine content, prevents the development of a rat oral sensitization model, contributing towards oral tolerance. These results suggest the role of cocoa as a potential nutraceutical for avoiding or preventing food allergies.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
33

Armstrong, Elizabeth Freda. « Effects of wheat bran and pectin rich diets on colonic metabolism in the rat ». Thesis, University of Edinburgh, 1989. http://hdl.handle.net/1842/23684.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
34

ORLANDI, Lidiane. « Influência da dieta rica em frutose sobre a hiperalgesia e comportamento doentio em ratos ». Universidade Federal de Alfenas, 2016. https://bdtd.unifal-mg.edu.br:8443/handle/tede/806.

Texte intégral
Résumé :
O aumento da ingestão de alimentos industrializados e produtos como refrigerantes, bebidas açucaradas e xarope de milho contendo alta concentração de frutose podem originar desordens metabólicas como obesidade, resistência à insulina, diabetes mellitus tipo 2 e doenças cardiovasculares em humanos. Estas desordens metabólicas podem alterar a resposta imunológica destes indivíduos. O objetivo deste trabalho foi investigar a hiperalgesia inflamatória e comportamento doentio após um desafio imunológico em animais com desordens metabólicas induzidas por dieta rica em frutose. Ratos adultos machos foram tratados com água ou solução de frutose 10% por cinco semanas. A hiperalgesia inflamatória periférica através do teste de Von Frey eletrônico foi avaliada após estímulo com carragenina, lipopolissacarídeo (LPS) ou prostaglandina E2 (PGE2). Comportamento doentio foi avaliado 2 horas após a injeção de LPS ou veículo. Os animais foram sujeitos ao teste de campo aberto, interação social, ingestão alimentar e avaliação da resposta febril. Expressão de citocinas foi avaliada nos tecidos adiposos e hipotálamo e a resposta neural foi investigada via imunohistoquímica para c-Fos. Comparado ao grupo controle, a frutose induziu dislipidemias, altos níveis de glicose, aumento da adiposidade retroperitoneal e epididimal e resistência a insulina. O aumento da hiperalgesia inflamatória periférica foi observado em animais tratados com frutose. Em resposta ao LPS os animais tratados com frutose exibiram respostas comportamentais exacerbadas e aumento da febre além do aumento da expressão de citocinas no hipotálamo e tecido adiposo quando comparados aos animais tratados com água. A expressão de Fos induzida pelo LPS foi maior em diversas áreas cerebrais nos animais controle e esta resposta foi aumentada nos ratos induzidos por dieta de frutose. Neste estudo podemos concluir que a dieta rica em frutose desempenha um importante papel na indução de desordens metabólicas as quais irão intensificar a hiperalgesia inflamatória e o comportamento doentio em resposta a um desafio imunológico via indução de citocinas no hipotálamo.
The increased intake of processed foods and products such as soft drinks, sweetened drinks and corn syrup containing high concentration of fructose can cause metabolic disorders such as obesity, insulin resistance, type 2 diabetes mellitus and cardiovascular disease in humans. These disorders may alter the immune response of these individuals. The objective of this study was to investigate the inflammatory hyperalgesia and sickness behavior after an immune challenge in animals with metabolic disorders induced by diet rich in fructose. Adult male Wistar rats were provided either water or a fructose solution (10%) for 5 weeks. Peripheral inflammatory hyperalgesia according to the Von Frey test were evaluated after stimuli with carrageenan, lipopolysaccharide (LPS) and prostaglandin E2 (PGE2). Sickness behaviors were assessed 2 h following the injection of either a lipopolysaccharide (LPS) or vehicle. The rats were subjected to an open field test, a social interaction test, a food intake test and a fever evaluation. Cytokine expression was assessed in both adipose tissue and hypothalamus samples. The neural response was assessed in the forebrain via immunohistochemistry for c-Fos. Compared with the control group, the fructose diet induced dyslipidemia and significantly higher plasma glucose levels as well as both epididymal and retroperitoneal adiposity and insulin resistance. Increased peripheral inflammatory hyperalgesia were observed in animals treated with fructose. Furthermore, in response to LPS, the rats subjected to a fructose diet exhibited exacerbated sickness behaviors and accentuated febrile responses. Larger increases in cytokine expression were observed in both the hypothalamus and the adipose tissue of the obese rats compared with the control rats in response to LPS. LPS induced Fos protein expression in several areas of the brains of the control rats; however, larger numbers of Fos-positive cells were observed in the brains of the rats that were fed a fructose diet. In this study we conclude that the high-fructose diet plays an important role in the induction of metabolic disorders which will enhance inflammatory hyperalgesia and sickness behavior in response to an immune challenge induction via cytokines in the hypothalamus.
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
35

Heijkenskjöld, Henrik. « Fat client on a diet : Can a rich application be converted to a thin web client, and if so, how ? » Thesis, Uppsala universitet, Institutionen för informationsteknologi, 2015. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-262736.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
36

Metz, Patrícia Alessandra Meneguzzi. « FONTES DE GORDURA NA DIETA DE NOVILHOS TERMINADOS EM CONFINAMENTO ». Universidade Federal de Santa Maria, 2009. http://repositorio.ufsm.br/handle/1/10734.

Texte intégral
Résumé :
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico
The objective of the present study was to evaluate the effect of the use of different fat sources on feedlot steers finishing diets, on their performance, economic evaluation, carcass and meat characteristics. Twenty steers, with average initial age and weight of 20 months and 260 kg, were used. The offered roughage was corn silage and the tested concentrates were: TCB basic concentrate; TFAI basic concentrate + integral rice bran + rice oil; TM3 - basic concentrate + 3% of fatty acids calcium salts and TM6 basic concentrate + 6% of fatty acids calcium salts. The roughage:concentrate used relation was of 66:34. The dry matter, crude protein, digestible energy, neutral and acid detergent fibers intakes were similar between treatments, as well as average weight gain and final weight (P>.05). However, difference was observed for ether extract daily intake, being the higher value for the animals that consumed 6% of fatty acid calcium salts (.77 kg), intermediary value for the ones that consumed 3% of fatty acid calcium salts and the ones that consumed integral rice bran plus rice oil (.51 kg) and lower value for the ones that consumed basic concentrate (.25 kg). Concentrate and total diet costs, as well as the weight gain necessary to cover feed costs was higher for animals that consumed 6% of fatty acid calcium salts, however gross and net incomes were similar. The animals that consumed 6% of fatty acid calcium salts presented higher subcutaneous fat thickness (5.21 mm) and carcass total fat content (27.9%). Meat characteristics from steers that consumed integral rice bran and oil or fatty acid calcium salts were similar from the ones that didn t consume fat.
O objetivo do presente estudo foi avaliar o efeito do uso de diferentes fontes de gordura na dieta de novilhos confinados em terminação sobre o desempenho, apreciação econômica, características de carcaça e carne. Foram utilizados 20 novilhos, com idade e peso vivo médios iniciais de 20 meses e 260 kg. O volumoso oferecido foi a silagem de milho e os concentrados testadas foram: TCB concentrado base; TFAI concentrado base + farelo de arroz integral e óleo de arroz; TM3 concentrado base + 3% de sais de cálcio de ácidos graxos e TM6 concentrado base + 6% de sais de cálcio de ácidos graxos. A relação volumoso:concentrado utilizada foi de 66:34. Os consumos de matéria seca, proteína bruta, energia digestível, fibras em detergente neutro e ácido foram similares entre os tratamentos, bem como o ganho de peso médio diário e peso final (P>0,05). Entretanto, houve diferença no consumo de extrato etéreo diário, sendo maior para os animais que consumiram 6% de sais de ácidos graxos (0,77 kg), intermediário para aqueles que consumiram 3% de sais de ácidos graxos e para aqueles que consumiram farelo de arroz integral e óleo (0,51 kg) e inferior para os que consumiram concentrado base (0,25 kg). Os custos com concentrado e da dieta total, bem como o ganho de peso necessário para compensar os custos com a alimentação foram maiores para os animais que consumiram 6% de sais de cálcio de ácidos graxos, entretanto as receitas brutas e líquidas foram semelhantes. Os animais que consumiram 6% de sais de cálcio de ácidos graxos apresentaram maiores espessura de gordura subcutânea (5,21mm) e conteúdo total de gordura na carcaça (27,9%). As características das carnes dos novilhos que consumiram farelo de arroz integral e óleo de arroz ou sais de ácidos graxos foram semelhantes aos que não ingeriram gordura.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
37

Magri, Luciana Di Pietro. « Dieta rica em fontes de fibras alimentares : efeitos sobre a mucosa gastrointestinal ulcerada de ratos ». [s.n.], 2004. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/314713.

Texte intégral
Résumé :
Orientadores: Alba Regina Monteiro Brito, Miguel Arcanjo Areas
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-03T21:30:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Magri_LucianaDiPietro_D.pdf: 4729160 bytes, checksum: b3c34c4c64bacd32f55e1d6e0b6548e5 (MD5) Previous issue date: 2004
Resumo: Estudos têm relacionado o consumo de fibra alimentar, principalmente na forma solúvel, com o aumento da capacidade protetora das mucosas gástrica e duodenal. A polpa de laranja (PL), goma guar (GG) e a mistura (100:40) polpa de laranja/goma guar (PLG) foram utilizadas como fonte de fibras, e caracterizadas física e físicoquimicamente, apresentando as seguintes características: fibra total (82,6%, 71,1 % e 76,1%, respectivamente); GG apresentou predominância da fração solúvel (75%), enquanto PL e PLG apresentaram 32,2% e 32,6% de fração insolúvel, respectivamente. Os efeitos antiulcerogênicos da PL, da GG e da mistura PLG foram verificados em experimentos agudos de úlcera gástrica por etanol, indometacina, ligadura do piloro, e na úlcera crônica por ácido acético, além do modelo de úlcera duodenal por cisteamina. Também investigou-se o efeito da PL, GG e PLG na determinação de muco aderido à mucosa gástrica, na síntese de prostaglandina e sobre as concentrações plasmáticas de gastrina e somatostatina. As fontes de fibras foram fornecidas: 1) por gavagem, em dose simples de 160 mg/Kg (tratamento agudo) diluída em salina, anteriormente ao agente indutor de úlcera; 2) incluídas na dieta (20%) em detrimento ao amido, durante 30 dias (tratamento crônico). PL, administrada cronicamente, protegeu a mucosa gástrica apenas no modelo de ligadura do piloro (64%) e reduziu a taxa de mortalidade dos animais no modelo de cisteamina, enquanto que GG e PLG mostraram significante reparação no modelo de úlcera por ácido acético (37,3% e 39,4%, respectivamente), reduziram a incidência da úlcera duodenal (20% e 30%, respectivamente) e impediram a morte dos animais no modelo de cisteamina (0% para ambas). PL, administrada agudamente apenas inibiu lesão gástrica no modelo de indometacina (30%) e reduziu área da lesão intestinal no modelo de cisteamina (87,5%), enquanto que GG e PLG, apresentaram significativa proteção gástrica nos modelos de etanol (67,8% e 50,7%, respectivamente), indometacina (81,3% e 83,4%, respectivamente) e ligadura do piloro (67% e 58%, respectivamente). GG e PLG também produziram alteração significativa na secreção gástrica (aumento de 358% e 260%, respectivamente), no pH (aumento de 212% e 157%, respectivamente) e na concentração total de ácido (redução de 30% e 54%, respectivamente); entretanto, frente ao agente cisteamina, a PLG não ofereceu proteção significativa, e a GG reduziu em 68.8% a área da lesão ulcerativa. GG e PLG aumentaram significativamente a síntese de prostaglandina na mucosa gástrica (38% e 37%, respectivamente), assim como a concentração do muco cito protetor (84% e 40%, respectivamente). GG e PLG promoveram ainda significante redução (80%) nos níveis plasmáticos de gastrina e aumento nos níveis de somatostatina (210% e 300%, respectivamente). A análise morfológica dos estômagos dos ratos submetidos à tratamento crônico de dietas com GG e PLG não mostrou alterações significativas, enquanto que a PL reduziu em 42% a espessura da camada muscular gástrica em relação à dos animais controle. O número de células secretoras de muco da região gástrica foi significativamente maior nos animais que consumiram dietas ricas em GG e PLG (32,5% e 37,3%, respectivamente). A análise do duodeno mostrou que a fibra GG provocou aumento significativo de duas vezes na camada mucosa e submucosa do duodeno, enquanto que PL e PLG não produziram alterações significativas em nenhuma das camadas. O intestino grosso apresentou a camada muscular significativamente reduzida nos animais que ingeriram PL, GG e PLG (27,5%, 38,8% e 62,3%, respectivamente), enquanto que as vilosidades só apresentaram aumento significativo nos animais que receberam GG e PLG (145,7% e 197,7%, respectivamente). As demais camadas (mucosa e submucosa) não sofreram alterações significativas na presença das fibras em estudo. Em conclusão, os efeitos antiulcerogênicos das fibras GG e PLG devem-se, a um sinergismo entre ação mecânica local, aumento nos fatores de proteção da mucosa (muco, prostaglandina e somatostatina) e redução do fator agressivo da mucosa (ácido clorídrico)
Abstract: Works have related the consumption of dietary fibers, mainly in the soluble form, with the increase of the protective capacity of the gastric and duodenal mucous membranes. The orange pulp (OP), the guar gum (GG) and the (100:40) mixture orange pulp/guar gum (OPG) were used as fiber sources and the physical and physicochemical characteristics were characterized, presenting the following results: total fibers (82.6%, 71.1 % and 76.1 %, respectively); GG presented predominance of soluble fraction (75%), while OP and OPG presented 32.2% and 32.6% of insoluble fraction, respectively. The antiulcerogenic effects of OP, GG and OPG were verified in acute models of gastric ulcer by ethanol, indomethacin, pylorus ligature and chronic ulcer by acetic acid, besides the model of duodenal ulcer by cysteamine. The effect of OP, GG and OPG were also investigated in the determination of mucus adhered to gastric mucous, in the prostaglandin synthesis and under the plasmatic concentrations of gastrin and somatostatin. The fibers sources were provided by: 1) gavage in a single dose of 160 mg/Kg (acute treatment) diluted in saline, previously to the inductor agent of ulcer; 2) included in the diet (20%) replacing amidogen during 30 days (chronic ingestion). OP, chronically provided, protected the gastric mucous only in the model of pylorus ligature (64%) and reduced the mortality rate of the animals in the cysteamine model, while GG and OPG presented significant reparation in the acetic-acid ulcer model (37.3% and 39.4%, respectively), reduced the incidence of duodenal ulcer (20% and 30%, respectively) and avoided the death of animals in the cysteamine model (0% for both). OP, acutely provided, only inhibited gastric lesion in the indomethacin model (30%) and reduced the area of intestinal lesion in the cysteamine model (87.5%), while GG and OPG presented significant gastric protection in the ethanol (67.8% and 50.7%, respectively), indomethacin (81.3% and 83.4%, respectively) and pylorus ligature (67% and 58%, respectively) models. GG and OPG also produced significant change in the gastric secretion (increase of 358% and 260%, respectively), in pH (increase of 212% and 157%, respectively) and in the total acid concentration (decrease of 30% and 54%, respectively). However, considering the cysteamine agent, OPG did not offer significant protection and GG reduced in 68.8% the area of ulcerous lesion. GG and OPG increased significantly the synthesis of prostaglandin in the gastric mucous (38% and 37%, respectively), as well as the concentration of cytoprotector mucus (84% and 40%, respectively). GG and OPG also promoted significant reduction (80%) in the plasmatic gastrin levels and increase in the somatostatin levels (210% and 300%, respectively). Morphologic analysis of the stomach of rats submitted to chronic ingestion of diets with GG and OPG did not show significant changes, while OP reduced in 42% the thickness of the gastric muscular layer compared to control animals. The number of secretor cells of the gastric-region mucus was significantly greater in the animals that were submitted to enriched GG and OPG diets (32.5% and 37.3%, respectively). The duodenum analysis showed that the GG fiber provoked a significant increase (double) in the mucous and submucous layer of the duodenum, while OP and OPG did not produce significant changes in any layer. The large intestine presented the muscular layer significantly reduced in the animals that ingested OP, GG and OPG (27.5%, 38.8% and 62,3%, respectively), while the vilosities only presented significant increase in the animals that received GG and OPG (145.7% and 197.7%, respectively). The other layers (mucous and submucous) did not suffer significant changes in the presence of the worked fibers. In conclusion, the antiallergenic effects of GG and OPG fibers are due to synergistic effects among local mechanic action, increase of mucous protection factors (mucus, prostaglandin and somatostatin) and reduction of the mucous aggressive factor (hydrochloric acid)
Doutorado
Fisiologia
Doutor em Biologia Funcional e Molecular
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
38

Rodrigues, Débora Fernandes. « Efeito de dieta rica em carboidratos refinados e da microbiota intestinal na resposta inflamatória pósprandial ». Universidade Federal de Minas Gerais, 2014. http://hdl.handle.net/1843/BUBD-9N7LMS.

Texte intégral
Résumé :
Nos últimos anos, pesquisas têm sido realizadas com o intuito de entender os mecanismos pelos quais doenças crônicas com inflamação subclínica se desenvolvem. Estudos recentes sugerem que a resposta inflamatória se inicia no estado pós-prandial e que os nutrientes ingeridos, em especial os carboidratos refinados, podem influenciar no desencadeamento desse evento. Além disso, destaque especial tem sido dado à microbiota intestinal, uma vez que pesquisas demonstram que ela exerce papel importante na resposta inflamatória. Sendo assim, é objetivo deste trabalho avaliar o efeito do consumo de dieta rica em carboidratos refinados (HC) e a influência da microbiota intestinal na resposta metabólica e inflamatória pós-prandial. Para isso, utilizou-se camundongos machos convencionais (CONV) e isentos de germes (IG) da linhagem Swiss. Os animais foram divididos nos seguintes grupos: jejum, controle (animais alimentados com dieta controle) e HC (animais alimentados com dieta rica em carboidratos refinados). Após jejum noturno de 12 horas, os camundongos foram realimentados por 1 hora com as respectivas dietas, exceto o grupo jejum. Em seguida, foram subdivididos em novos grupos, avaliados nos tempos de 2 e 4 horas pós-prandiais. Após esses tempos, procedeuse à eutanásia por exsanguinação após anestesia. Coletou-se fígado e tecido adiposo epididimal, bem como sangue para a retirada do soro. Houve aumento de leucócitos sanguíneos 4 horas após a ingestão da dieta HC pelos camundongos CONV. Não houve alterações sistêmicas de adiponectina nesses animais. No tecido adiposo, a inflamação foi caracterizada por aumento de TNF- , IL-6 e IL-10 após ingestão da dieta HC pelos animais CONV no tempo de 4 horas pós-prandiais. No fígado, houve baixas concentrações de IL-10 no grupo CONV 4 horas após o consumo da dieta HC. Os camundongos IG foram hiporresponsivos em relação aos CONV, sendo que houve aumento das concentrações de IL-6 no tecido adiposo 2 horas após a ingestão de ambas as dietas quando comparados com os CONV. Dessa forma, este estudo demonstra que o consumo de dieta HC leva à resposta inflamatória pós-prandial, e que o tecido adiposo é rapidamente responsivo à ingestão excessiva dessa dieta. Além disso, a microbiota intestinal parece ser importante no desencadeamento da inflamação pós-prandial, o que destaca a sua importância nas manifestações do organismo frente à sobrecarga aguda de nutrientes.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
39

Patterson, Sean. « Get Flanagan : The Rise and Fall of the Federal Theatre Project ». ScholarWorks@UNO, 2004. http://scholarworks.uno.edu/td/183.

Texte intégral
Résumé :
This thesis is an attempt to render theatrically the establishment and eventual dissolution of the Federal Theatre Project, from the point of view of its appointed director Hallie Flanagan. Drawn from a variety of historical sources, including subjective first-person accounts and objective transcripts of congressional investigation testimony, the play approximates the structure of the Living Newspaper, a style of presentation adopted by the Federal Theatre Project. This thesis also includes an appendix, which details my playwriting process for this particular play, from initial concept through to production.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
40

Naddafy, Jessica. « The Effects of feeding an n-3 polyunsaturated fatty acid (PUFA) rich diet on ovarian function in the Welsh Mountain ewe ». Thesis, Royal Veterinary College (University of London), 2007. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.522697.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
41

McDaniel, Michael Reid. « The effects of dosing feedlot cattle with Megasphaera elsdenii strain NCIMB 41125 prior to the introduction of a grain-rich diet ». Thesis, Kansas State University, 2009. http://hdl.handle.net/2097/1666.

Texte intégral
Résumé :
Master of Science
Department of Animal Sciences and Industry
James S. Drouillard
Two experiments were conducted to evaluate the efficacy of [italic]Megasphaera elsdenii[italic] strain NCIMB 41125 and its potential use in the mitigation of ruminal acidosis. In experiment 1, a metabolism study was conducted to evaluate ruminal parameters, quantify changes in ruminal bacterial populations, and determine in vitro capacity for lactate utilization following intraruminal dosing of a placebo or [italic]M. [italic]elsdenii strain NCIMB 41125 and an abrupt diet change. Angus crossbred steers (n=20; average BW=253 ± 24 kg) fitted with ruminal cannulas were blocked by BW and assigned randomly to treatments. Treatments consisted of intraruminal dosing with a placebo (100 mL of autoclaved culture), or 10, 100, or 1,000 mL of a live culture containing 1.62×108 CFU/mL of [italic]M. elsdenii[italic] strain NCIMB 41125. Prior to inoculation, cattle were placed into individual pens in an enclosed facility and allowed free access to alfalfa hay, salt, and water. Feed and water were removed for 24 h prior to administering treatments, after which, cattle were allowed free access to a diet consisting of 34% alfalfa hay and 66% steam-flaked corn-based concentrate. On d 7, cattle were fed an 80% concentrate diet. On d 12, steers were started on the final finishing diet of 94% concentrate. Ruminal pH and concentrations of lactate and VFAs were monitored following introduction of each concentrate diet. Ruminal samples were collected at 0, 2, 4, 6, 8, and 24 h after feeding for quantitative rt-PCR detection of native and introduced strains of [italic]M. elsdenii[italic], as well as total bacterial genomes. Capacity for metabolism of lactic acid was evaluated by inoculating 0.2 mL of strained ruminal fluid into anaerobic culture tubes containing 15 mL of semi-defined lactate medium. Tubes were incubated at 39˚C, and turbidity changes were determined by measuring absorbance at 2 h intervals up to 12 h. Experiment 2 was conducted in a commercial feedlot to evaluate the efficacy of [italic]M. elsdenii[italic] strain NCIMB 41125 for improving feedlot performance. A second objective of the study was to determine if oral dosing of [italic]M. elsdenii[italic] has the potential for reducing the number of cattle treated for bovine respiratory disease. Angus steers and heifers (n = 3179; average BW = 356 ± 58.4kg) were used in a randomized complete block design with two treatments. Cattle were assigned to treatment on an every-other-head basis such that every-other-animal was orally drenched with 100 mL of a culture medium containing 1.5×108 cfu/mL [italic]M. elsdenii[italic] strain NCIMB 41125 at processing. Cattle were blocked by gender and date of arrival. To maximize profitability, cattle were sorted via visual appraisal to identify cattle that were market ready. Cattle were shipped to a commercial abattoir in Lexington, NE for harvest. Data obtained for each pen of cattle included feedlot performance, morbidity, mortality, carcass characteristics, and grid-based program carcass qualifications. In trial 1, compared to the placebo group, cattle administered [italic]Megasphaera[italic] maintained higher ruminal pH 24 h after the carbohydrate challenge (P < 0.05). Ruminal lactate concentrations increased in response to the diet change (P < 0.05), but concentrations were lower for cattle that received [italic]Megasphaera[italic] compared to the placebo group (P < 0.05). Total number of bacterial genomes 24 h after inoculation was unaffected by intraruminal dosing of [italic]M. elsdenii[italic] strain NCIMB 41125 (P > 0.05), but populations of undifferentiated [italic]M. elsdenii[italic] and strain NCIMB 41125 increased by 24 h after inoculation (P < 0.05). Turbidity of cultures inoculated with ruminal fluid increased in response to [italic]M. elsdenii[italic] administration (P < 0.05), suggesting a greater capacity for lactate utilization in inoculated cattle compared to the placebo group. In trial 2, no differences in feed efficiency were observed (P > 0.05). Compared to cattle dosed with [italic]Megasphaera[italic], the control group had more USDA yield grade 2 carcasses (P < 0.05), and cattle dosed with [italic]M. elsdenii[italic] had more USDA yield grade 5 carcasses (P < 0.05). [italic]Megasphaera[italic] cattle also tended to have more USDA Prime carcasses (P = 0.14). No effects on incidence of liver abscesses were observed. Dosing cattle with [italic]M. elsdenii[italic] prior to introduction of typical concentrate diets may be useful in preventing ruminal lactate accumulation and associated depressions in ruminal pH. Inoculating cattle with [italic]M. elsdenii[italic] is effective in bolstering populations of ruminal lactate utilizers, and may be useful in preventing ruminal lactate accumulation in grain-fed cattle. No effects on reducing episodes of BRD were noted.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
42

Deon, V. « ROLE OF BIOACTIVE-RICH DIET IN THE MODULATION OF RISK FACTORS FOR CHRONIC-DEGENERATIVE DISEASES : IN VIVO AND EX VIVO APPROACHES ». Doctoral thesis, Università degli Studi di Milano, 2017. http://hdl.handle.net/2434/488137.

Texte intégral
Résumé :
Il rapido aumento dell’incidenza delle malattie cronico-degenerative è probabilmente uno dei maggiori problemi di sanità pubblica attuali. Sono numerosi gli studi che supportano il ruolo che determinati modelli alimentari ricchi in specifici alimenti o composti bioattivi hanno nella riduzione del rischio di sviluppare malattie. L’intervento di tipo nutrizionale è sempre più considerato una strategia di prevenzione primaria che risulta tra le più efficaci, convenienti e facilmente perseguibili. Recentemente, un interesse crescente si sta sempre più focalizzando su interventi dietetici personalizzati accuratamente studiati per soddisfare le specifiche esigenze nutrizionali di gruppi di popolazione target. Infatti, un approccio nutrizionale personalizzato sembra essere molto più efficace nell’ottenimento di uno specifico risultato, soprattutto in quei gruppi di popolazione target considerati più a rischio di sviluppare malattie croniche. Sulla base di queste premesse, lo scopo della presente tesi di dottorato è stato quello di valutare, attraverso approcci in vivo ed ex vivo, l'effetto del consumo di specifici alimenti e dei loro composti bioattivi nella modulazione di alcuni fattori di rischio per le malattie cronico-degenerative, in gruppi di popolazione “a rischio”. La prima parte della tesi (approccio in vivo) ha avuto l’obiettivo di valutare l’impatto di due diversi interventi dietetici in una popolazione di bambini ed adolescenti italiani affetti da iperlipidemia primaria, e quindi considerati a maggior rischio di possibili eventi cardiovascolari futuri. In primo luogo, la popolazione pediatrica in studio è stata caratterizzata per il profilo lipidico sierico e per la composizione degli acidi grassi dei fosfolipidi delle membrane eritrocitarie, mostrando delle differenze in base al sesso e al tipo specifico di iperlipidemia. Inoltre, in questi soggetti è stata osservato un basso indice omega 3 (acido eicosapentaenoico, EPA + acido docosaesaenoico, DHA: <4%), un marker che è stato suggerito essere associato a un elevato rischio di sviluppare malattie cardiovascolari. In secondo luogo, nella stessa popolazione di pazienti pediatrici iperlipidemici è stato studiato l’effetto del consumo regolare di uno specifico alimento (nocciole, HZN) o un supplemento alimentare (olio di semi di canapa, HSO), entrambi ricchi in acidi grassi insaturi e altri bioattivi, nella modulazione di diversi biomarker di rischio cardiovascolare collegati all’iperlipidemia. Entrambi gli interventi dietetici sono risultati efficaci nella gestione dell’iperlipidemia pediatrica. In particolare, abbiamo dimostrato che l’assunzione per 8 settimane di nocciole, consumate con la cuticola (HZN+S) oppure pelate (HZN-S), migliorava significativamente il profilo lipidico sierico e aveva un impatto favorevole anche sulla composizione degli acidi grassi delle membrane eritrocitarie. Inoltre, i trattamenti dietetici con le nocciole sono stati in grado di ridurre i livelli di danno al DNA, un marker di stress ossidativo. Tuttavia, le concentazioni plasmatiche di LDL ossidate (ox-LDL) non hanno subito alcun cambiamento in seguito all’intervento con le nocciole. L’effetto della supplementazione con olio di semi di canapa nella modulazione del profilo lipidico in bambini iperlipidemici è stato valutato attraverso uno studio pilota. Anche se preliminari, i risultati di questo studio hanno mostrato un miglioramento dell’indice omega 3 e della composizione degli acidi grassi delle membrane eritrocitarie in seguito all’assunzione dell’olio di semi di canapa per 8 settimane. La seconda parte della tesi di dottorato è stata svolta su modelli ex vivo presso il Dipartimento di Fisiologia e Biochimica della Nutrizione del Max Rubner-Institut (Karlsruhe, Germania). Considerando che le malattie cronico-degenerative sono spesso associate ad una risposta immunitaria compromessa, l’obiettivo di questa parte di ricerca è stato quello di studiare il potenziale effetto immunomodulatorio di diverse concentrazioni di acidi grassi polinsaturi a lunga catena (LC-PUFA), in combinazione con dosi standard di vitamina D3, in cellule immunitarie ex vivo prelevate da volontari sani. L’effetto di questi composti bioattivi è stato valutato su due meccanismi implicati nella risposta immunitaria innata, che agiscono specificatamente contro le cellule tumorali e gli agenti patogeni: l’attivita delle cellule natural killer (NK) e la fagocitosi. I risultati ottenuti hanno mostrato che gli LC-PUFA ad elevate dosi, indipendentemente dalla presenza o meno della vitamina D, interferiscono negativamente sulla capacità delle cellule NK di lisare e contrastare le cellule tumorali target, mostrando una risposta dose-dipendente. Al contrario, è stato osservato un miglioramento dell’attività fagocitaria dei monociti quando gli LC-PUFA erano coincubati con la vitamina D, suggerendo un potenziale effetto sinergico e immunomodulatorio della vitamina D. In conclusione, attraverso questa tesi di dottorato è stato possibile aumentare le conoscenze sul potenziale effetto di diete ricche in composti bioattivi nella modulazione di alcuni fattori di rischio per le malattie cronico-degenerative. Questo aspetto risulta particolarmente importante soprattutto nelle popolazioni target considerate più a rischio e per le quali un intervento nutrizionale appropriato e personalizzato viene considerato l’approccio di prevenzione primario. Studi futuri su gruppi di popolazione più ampi e volti a valutare i meccanismi d’azione specifici sono necessari al fine di fornire delle dimostrazioni aggiuntive che confermino i nostri risultati.
The rapid increase in prevalence of chronic-degenerative diseases is probably the major global health problem nowadays. Several studies have emphasized the role that dietary patterns rich in specific foods or their bioactive compounds may play in the reduction of disease risk. In fact, nutritional intervention is considered one of the most significant, easily achieved and affordable primary prevention strategy. Recently, increasing interest has been focused on personalized dietary interventions accurately designed to meet specific nutritional needs of target groups of population. The personalized approach seems to be more effective to achieve a defined outcome, especially in targeted subgroups of population considered “at higher risk” to develop chronic diseases. Based on these premises, the aim of the present Ph.D. thesis was to evaluate the effect of specific foods and their bioactives in the modulation of risk factors for chronic-degenerative diseases in “at risk” groups of population, thorough both in vivo and ex vivo approaches. The first part (in vivo approach) was focused on the impact of two different dietary interventions in a population of Italian children and adolescents affected by primary hyperlipidemia and thus considered at “higher risk” to develop cardiovascular (CV) events later in life. Firstly, the study population was characterized for serum lipid profile and fatty acid (FA) composition of red blood cell (RBC) phospholipids, showing differences according to sex and diagnosis of hyperlipidemia. Moreover, in the hyperlipidemic pediatric patients we observed an overall low omega 3 index (eicosapentaenoic acid, EPA + docosahexaenoic acid, DHA: <4%), an emerging risk factor for cardiovascular diseases (CVD). Secondly, in the same population of hyperlipidemic pediatric patients, it was investigated the effect of regular intake of a specific food (hazelnuts, HZN) or food supplement (hempseed oil, HSO) rich in unsaturated fats and other bioactives, in the modulation of different CVD biomarkers related to hyperlipidemia. We documented that both dietary treatments were effective in the management of primary hyperlipidemia at pediatric age. In particular, we showed that 8-week of hazelnuts intake, consumed with skin (HZN+S) or without skin (peeled, HZN-S), significantly improve the serum lipid profile and had a favorable impact on FAs composition of RBC membranes. In addition, HZN treatments were able to reduce the levels of DNA damage, a marker of oxidative stress, even if the concentrations of plasma oxidized LDL (ox-LDL) did not change following the HZN intervention. The effect of HSO supplementation on lipid profile of hyperlipidemic children was evaluated through a pilot study. Even if preliminary, the results from this study showed an enhancement of the omega-3 index and the RBC phospholipid composition following the intake of HSO for 8 weeks. The second part of the Ph.D thesis was performed at the Department of Physiology and Biochemistry of Nutrition of Max Rubner-Institut (Karlsruhe, Germany) and devoted to ex vivo approaches. Considering that chronic diseases are often associated to a compromised immune response, the objective of this part of research was to investigate the potential immunomodulatory properties of different concentrations of long-chain polyunsaturated fatty acids (LC-PUFA) in conjunction with standard dose of vitamin D3 on ex vivo immune cells from healthy volunteers. The effect of these bioactives was evaluated on two mechanisms crucially involved in the innate immune response that specifically act against cancer cells as well as infectious agents: the natural killer (NK) cell activity and the phagocytosis. The findings showed that high dose of LC-PUFA, independently by the presence of the vitamin D, negatively affect the lytic activity of NK cell of target cancer cells, with a dose-dependent response. On the contrary, an enhancement of phagocytic activity of monocytes was observed only when LC-PUFA were combined with vitamin D, suggesting a potential synergic and immunomodulatory role of vitamin D. In conclusion, through this Ph.D thesis it was possible to increase knowledge on the potential benefits of bioactives rich-diet in the modulation of different risk factors for chronic-degenerative diseases. This aspect is particulary important in at risk target groups of population for whom appropriate and personalized nutritional interventions are considered the primary prevention approach. Future studies on largest population groups aimed to clarify the specific mechanisms of action involved are needed to provide additional demonstration that confirm our results.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
43

Ribarcki, Fabiana Pinto. « Efeito da anoxia e da recuperação sobre o metabolismo de carboidratos em Chasmagnathus granulatus alimentados com dieta rica em proteínas ou rica em carboidratos ». reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2007. http://hdl.handle.net/10183/10337.

Texte intégral
Résumé :
O presente trabalho teve como objetivo caracterizar os efeitos de diferentes dietas e da anoxia e fase de recuperação, sobre o metabolismo de carboidratos no músculo da mandíbula e no hepatopâncreas do caranguejo Chasmagnathus granulatus. Os animais foram alimentados diariamente com carne bovina (dieta rica em proteínas, HP) e arroz cozido (dieta rica em carboidratos, HC) ad libitum, e mantidos em aquários com aeração constante, salinidade 200/00, temperatura de 25°C e fotoperíodo natural, durante 15 dias. Após este período, os animais foram submetidos á 1 hora de anoxia (período em que a aeração da água dos aquários foi substituída por Nitrogênio, até que a oxigenação chegasse a zero), e 3 horas de recuperação (período onde a água desoxigenada foi novamente substituída por água oxigenada, em normóxia). O músculo da mandíbula e o hepatopâncreas dos animais foram retirados e submetidos aos experimentos de captação de glicose, síntese e mobilização de glicogênio, síntese de lipídeos e produção de CO2. Amostras de hemolinfa foram retiradas para a determinação das concentrações de glicose. Nos experimentos de captação de glicose no músculo e no hepatopâncreas, não foram encontradas diferenças significativas (p>0,05). Nos experimentos de síntese de glicogênio, a recuperação aumentou a síntese (p<0,05) em 5 vezes no músculo do grupo HC, assim como no grupo HP , quando comparados ao grupo controle e a outra dieta. Os valores de síntese de lipídeos a partir de 14C-glicose no músculo de C. granulatus apresentaram diferenças significativas entre os grupos controle (p<0,05). Os animais controle HC apresentaram uma diminuição nos valores de síntese de lipídeos quando comparados ao grupo controle. A anoxia reduziu os valores (p<0,05) de síntese de lipídeos no músculo dos animais HP. A anoxia elevou os valores de síntese no hepatopâncreas do grupo HP, e três horas de recuperação foram suficientes para retornar a valores iniciais. Esta diferença também foi significativa (p<0,05) em relação á outra dieta. A síntese de glicogênio foi superior no músculo de animais HC e no hepatopâncreas de animais HP durante a recuperação. Uma hora de anoxia diminuiu os valores de mobilização no músculo do grupo HC e em três horas os valores iniciais retornam, tempo que não foi suficiente para recuperar os valores do mesmo tecido no grupo HP. No hepatopâncreas, o grupo HP diminui a mobilização de glicogênio durante a anoxia e recuperação, enquanto o grupo HC não apresenta variações nos valores de mobilização. Nos experimentos de formação de CO2 no músculo da mandíbula de C. granulatus foram encontradas diferenças significativas (p<0,05) entre os grupos controles. O grupo HP apresentou valores maiores em 50% de formação de CO2 no músculo em relação ao grupo HC. Não foram encontradas diferenças significativas entre os animais do grupo HC. Os animais do grupo HP submetidos a anoxia e a recuperação, apresentaram valores inferiores e significantes (p<0,05) ao grupo controle. No hepatopâncreas, a formação de CO2 se elevou (p<0,05) durante a anoxia no grupo HP. Foram encontradas diferenças significativas entre os grupos controle. O grupo HC apresentou valores de formação de CO2 no hepatopâncreas menores quando comparados ao grupo HP. Os valores de glicose na hemolinfa de C. granulatus alimentados com dieta HC e HP, e submetidos a anoxia apresentaram uma elevação quando comparados ao grupo controle. O grupo anoxia HC e recuperação HC também apresentaram diferenças significativas (p<0,05) quando comparados à dieta HP. Os valores do grupo HC foram maiores que o grupo HP. Os efeitos metabólicos da anoxia e da subseqüente recuperação sobre o metabolismo da glicose no músculo e no hepatopâncreas de C. granulatus foram marcantes em relação ao grupo em normóxia.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
44

Hanna, Kazazian Noël. « Lupus autoimmunity and metabolic parameters are exacerbated in high fat diet-induced obesity due to TLR7 signalling ». Thesis, Aix-Marseille, 2019. http://www.theses.fr/2019AIXM0105.

Texte intégral
Résumé :
Les patients atteints de lupus érythémateux systémique ont une augmentation de la prévalence du syndrome métabolique (MetS) mais les mécanismes sous-jacents ne sont pas connus. Le récepteur de type Toll 7 (TLR7), qui reconnait de l’ARN simple brin, joue un rôle important dans la défense anti-microbienne de l’hôte, mais contribue également au développement et à la progression du lupus. Cependant, l’implication de TLR7 dans le MetS est inconnue. L’objectif de mon projet de thèse était d’explorer l’idée nouvelle que la signalisation de TLR7 peut conduire non seulement au lupus mais aussi à des anomalies métaboliques.Nous avons trouvé que l’obésité induite par un régime riche en gras (régime HFD) a conduit à une exacerbation du lupus et de paramètres métaboliques dans des souris TLR8ko, qui développent spontanément une auto-immunité de type lupique à cause d’une augmentation de la signalisation de TLR7 dans les cellules dendritiques (DCs). Au contraire, sous un régime HFD, les souris TLR7/8ko n’ont pas développé de lupus, et les souris TLR7ko et TLR7/8ko ont été protégées contre les anomalies métaboliques incluant l'augmentation de poids et l’intolérance au glucose. De manière intéressante, dans des souris sauvages (WT) le régime HFD a conduit à une augmentation de l’expression de TLR7 et de la production de TNF par les DCs spléniques et hépatiques, et ce phénotype était plus profond dans les souris TLR8ko. Mon étude montre l’implication de la signalisation de TLR7 dans l’interconnexion entre le lupus et les anomalies métaboliques, donc cibler TLR7 pourrait constituer une nouvelle approche comme thérapie contre le lupus et les maladies métaboliques
Systemic lupus erythematosus (SLE) patients have increased prevalence of metabolic syndrome but the underlying mechanisms are unknown. Toll-like receptor 7 (TLR7) that detects single stranded-RNA plays a key role in antimicrobial host defence, but also contributes in the initiation and progression of SLE. However, the implication of TLR7 in MetS is unknown. The objective of my PhD project was to explore the novel idea that TLR7 signalling can lead not only to SLE but also to metabolic abnormalities. We found that high fat diet (HFD)-induced obesity led to exacerbation of lupus and metabolic parameters in TLR8ko mice, which develop spontaneous lupus-like disease due to increased TLR7 signalling by dendritic cells (DCs). In contrast, upon HFD TLR7/8ko mice did not develop SLE, and both TLR7ko and TLR7/8ko mice were protected from metabolic abnormalities including body weight gain and glucose intolerance. Interestingly, in wild-type mice HFD led to an increase of TLR7 expression and TNF production by hepatic and splenic DCs, and this phenotype was more profound in TLR8ko mice. My study uncovers the implication of TLR7 signalling in the interconnection of SLE and metabolic abnormalities, thus targeting TLR7 might be a novel approach as a tailored therapy in SLE and metabolic diseases
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
45

Lampert, Carine. « Isolamento social precoce, acesso crônico à dieta rica em sacarose e a programação do sistema dopaminérgico : susceptibilidade a psicoestimulantes e a alimento palatável na vida adulta ». reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2017. http://hdl.handle.net/10183/173286.

Texte intégral
Résumé :
A infância e a adolescência são períodos sensíveis de maturação neuronal, caracterizados por alta plasticidade de circuitos encefálicos em desenvolvimento, como é o caso do sistema mesolímbico dopaminérgico. Experiências estressantes neste período, como o isolamento social (IS), podem produzir neuroadaptações nesses circuitos e aumentar a vulnerabilidade ao consumo de drogas e de alimentos palatáveis ao longo da vida. Tendo em vista que extensa literatura analisa longos períodos de isolamento social, que não são modelos adequados para o estresse por isolamento que ocorre em sociedades humanas, o objetivo do presente estudo foi investigar os efeitos de uma exposição curta ao isolamento social durante o período pré-púbere sobre o sistema mesolímbico dopaminérgico e a susceptibilidade para o abuso de drogas e para o consumo compulsivo de alimento palatável em ratas Wistar fêmeas, na idade adulta. Também foi objetivo avaliar o papel da exposição crônica a uma dieta rica em sacarose (DRS) sobre estas variáveis. Como resultados, foi observado que o IS aumentou a resposta locomotora a um desafio com anfetamina, bem como aumentou, no estriado dorsal, o imunoconteúdo do transportador de dopamina, da enzima tirosina hidroxilase e diminuiu os níveis do receptor D2 de dopamina (D2R); além disso, os animais submetidos ao IS na pré-puberdade apresentaram aumento nos parâmetros relacionados ao estresse oxidativo após o desafio. De modo interessante, a exposição a DRS preveniu os efeitos do IS sobre a resposta locomotora, mas não afetou os parâmetros dopaminérgicos. O IS também diminuiu o imunoconteúdo basal de D2R no núcleo accumbens (NAc) e estimulou o consumo do tipo-compulsivo de alimento doce (Froot Loops®). A DRS não interferiu nestes parâmetros. Observamos também que o IS não alterou os níveis basais de corticosterona plasmática, enquanto que a DRS diminuiu tais níveis. Os registros das correntes excitatórias pós-sinápticas (CEPS) espontâneas indicaram, como resultado preliminar, que a DRS reduziu o tempo de subida das CEPS, indicando uma resposta glutamatérgica fugaz. Os achados deste estudo demonstram pela primeira vez que um período curto de IS em uma fase crítica do desenvolvimento é capaz de programar o sistema mesolímbico dopaminérgico de forma a aumentar a susceptibilidade tanto ao uso de drogas quanto ao consumo do tipo-aditivo de alimento doce. Esses efeitos podem ser em parte explicados pela redução dos níveis de D2R basal no NAc e pela maior estimulação do sistema dopaminérgico no estriado frente a um desafio com anfetamina. Os achados desta tese sugerem que experiências estressantes, como o isolamento social, durante um período crítico do desenvolvimento é capaz de programar o sistema de recompensa encefálico de forma permanente e aumentar a susceptibilidade a comportamentos aditivos na vida adulta. Identificar fatores preditores de propensão a esse tipo de comportamento é importante para prevenir o desenvolvimento de dependência de drogas e/ou de distúrbios alimentares, além de possibilitar a identificação de alvos terapêuticos e o desenvolvimento de estratégias de tratamento para estes distúrbios.
Childhood and adolescence are sensitive periods of neuronal maturation, characterized by high plasticity of developing brain circuits, such as the mesolimbic dopaminergic system. Stressful experiences in these periods, such as social isolation (SI), can produce changes in these circuits and increase vulnerability to drug addiction and eating disorders throughout life. Considering that most of literature analyze long periods of social isolation, that are not good models for social stress in human societies, the objective of this study was to investigate the effects of a short post-weaning social isolation on mesolimbic dopaminergic system and the susceptibility to drug and food addiction in female Wistar rats in adulthood. Moreover, we also aimed to evaluate the role of a chronic high sugar diet (HSD) on these variables. It was observed that IS increased the locomotor response to a challenge with amphetamine (AMPH), as well as increased the immunocontent of dopamine transporter, the enzyme tyrosine hydroxylase, decreased the D2 dopamine receptor (D2R) and increased the parameters related to oxidative stress in dorsal striatum after the challenge. Interestingly, exposure to DRS prevented the effects of SI on locomotor response, but did not affect dopaminergic parameters. IS also decreased the basal immunocontent of D2R in the nucleus accumbens (NAc), and stimulated binge eating of high sweet food (Froot Loops®). HSD did not interfere with these parameters. We also observed that SI did not alter plasma corticosterone baseline levels after IS, whereas HSD induced a decrease in these levels. Excitatory postsynaptic currents (EPSC) indicated, as a preliminary result, that the exposure to a HSD reduced the rise time, indicating a more fleeting glutamatergic response. The findings of this study demonstrate for the first time that a short period of SI at a critical period of development is able to programme the mesolimbic dopaminergic system in order to increase susceptibility to both drug and food addiction. These results are possibly due, at least in part, to low basal levels of D2R in NAc and the higher stimulation of the dopaminergic system in striatum after a challenge with AMPH. The findings of this thesis suggest that stressful experiences such as social isolation during a critical period of development are able to permanently program the brain reward system and increase the susceptibility to additive behaviors in adult life. Identifying predisposing factors to this type of behavior is extremely important to prevent the development of drug addiction and/or eating disorders, to identify therapeutic targets and to enable the development of treatment strategies for these disorders.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
46

Melo, Ingrid Sofia Vieira de. « Perfil em ácidos graxos do tecido hepático de ratos submetidos a dieta cetogênica rica em trienatina ». Universidade Federal de Alagoas, 2011. http://repositorio.ufal.br/handle/riufal/660.

Texte intégral
Résumé :
Dietary lipids determine the incorporation and fatty acid composition of the organism, especially in organs most susceptible to its modulating action on membrane phospholipids esterified fatty acids, such as the liver. Ketogenic diets, widely used to treat various disorders, often use long-chain triacylglycerols, however, medium chain triglycerides are considered an alternative source, since they are digested, absorbed, oxidized and removed from circulation more rapidly than long chain triacylglycerols. In addition, it lead to the formation of ketone bodies quickly, without the influence of hormonal or nutritional factors. To contribute to the discussion, this paper presents a review chapter, entitled Mitochondrial dysfunction in nonalcoholic fatty liver disease, which gathers information on oxidative stress and consequent mitochondrial dysfunction in the context of liver disease. It also presents an original article, entitled Fatty acid profile in liver tissue of rats subjected to ketogenic diet rich in trienantin, which discusses the effects of a ketogenic diet based on trienantin, a homogeneous triacylglycerol composed of enantic (heptanoic) acid, or based on soybean oil on this profile. The livers of animals fed the ketogenic diet showed a significant reduction in the concentration of monounsaturated fatty acids, 9-hexadecenoic and 9-octadecenoic compared to control group, suggesting a potential reduction in the activity of the enzyme Stearoil-CoA Desaturase 1. Additionally, the group fed trienantin showed increased levels of octadecanoic acid compared to control group, which corroborated the hypothesis of decreased enzyme activity in this group. Thus trienantin in ketogenic proportions exerted modulatory effects similar to soybean oil, widely used conventional oil, despite the differences in fatty acid composition between these two fat sources. The study showed that rats fed a ketogenic diet experienced modulation of fatty acid profile of hepatic lipids and that in the conditions set forth herein, this modulation was due especially to the nature of the ketogenic diet itself and not to the type of oil used in their preparation.
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Os lipídios dietéticos determinam a incorporação e a composição em ácidos graxos do organismo, especialmente em órgãos mais susceptíveis a sua ação moduladora sobre os ácidos graxos esterificados a fosfolipídios de membrana, como, por exemplo, o fígado. Dietas cetogênicas, amplamente utilizadas para o tratamento de diversas desordens, normalmente utilizam triacilgliceróis de cadeia longa, porém, triacilgliceróis de cadeia média são considerados uma fonte alternativa, visto que são digeridos, absorvidos, oxidados e removidos da circulação mais rapidamente que os de cadeia longa. Além disso, levam à formação de corpos cetônicos de forma acelerada, não sofrendo a influência de fatores hormonais ou nutricionais. Visando contribuir com a discussão, a presente dissertação apresenta um capítulo de revisão, intitulado Disfunção mitocondrial na doença do fígado gorduroso não alcoólica, que reúne informações sobre o estresse oxidativo e a conseqüente disfunção mitocondrial, no contexto desta doença hepática. E, um artigo original, intitulado Perfil em ácidos graxos do tecido hepático de ratos submetidos à dieta cetogênica rica em trienantina, que discute os efeitos de dieta cetogênica à base de trienantina, um triacilglicerol homogêneo do ácido enântico (heptanóico), ou de óleo de soja, sobre tal perfil. Os fígados dos animais alimentados com as dietas cetogênicas apresentaram redução significativa na concentração de ácidos graxos monoinsaturados, 9-hexadecenóico e 9-octadecenóico, quando comparados ao grupo Controle, sugerindo uma possível redução na atividade da enzima Estearoil-CoA Dessaturase 1. Adicionalmente, o grupo alimentado com trienantina apresentou aumento dos níveis de ácido octadecanóico, quando comparado ao grupo Controle. Assim, a trienantina, em proporções cetogênicas, exerceu efeito modulador similar ao do óleo de soja, um óleo convencional largamente utilizado, apesar das diferenças na composição em ácidos graxos entre essas duas fontes lipídicas. Neste estudo constatou-se que os ratos alimentados com dieta cetogênica sofreram modulação do perfil em ácidos graxos dos lipídios hepáticos e que, nas condições aqui estabelecidas, tal modulação se deveu especialmente à natureza cetogênica da dieta per si e não ao tipo de óleo empregado em sua elaboração.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
47

LIMA, Pedro Augusto Marinho Patriota. « Efeitos da dieta rica em caroço de algodão contendo gossipol na fertilidade de machos ovinos deslanados ». Universidade Federal Rural de Pernambuco, 2013. http://www.tede2.ufrpe.br:8080/tede2/handle/tede2/6285.

Texte intégral
Résumé :
Submitted by (lucia.rodrigues@ufrpe.br) on 2017-02-10T12:25:05Z No. of bitstreams: 1 Pedro Augusto Marinho Patriota Lima.pdf: 1417191 bytes, checksum: 7e1d18fc8ee49410d1d129b817022e3f (MD5)
Made available in DSpace on 2017-02-10T12:25:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Pedro Augusto Marinho Patriota Lima.pdf: 1417191 bytes, checksum: 7e1d18fc8ee49410d1d129b817022e3f (MD5) Previous issue date: 2013-02-08
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
The gossypol is a Polyphenolic yellow pigment (C30H30O8), toxic that is present in all parts of cotton plant and its derivatives. Experiments show the reproductive side effects caused by feed containing high percentage of bran or cottonseed and claim that gossypol might affect in different ways the reproductive system, causing sperm abnormalities and subsequent infertility. In this work, it was examined the effects caused by diet rich in cottonseed containing gossypol on hair sheep ram semen Santa Inês Breed. The work was performed with 22 rams, sexually mature, which were divided into 2 groups, being the animals confined in individual stocks. The gossypol group (Gg = 15), was supplemented with 500g of gossypol cottonseed and the control group (Gc = 7), supplemented with 500g of corn. The two groups were supplemented during 104 days and underwent semen collections, by the method of artificial vagina and measurements of scrotal circumference (C.E.), before (7 days), during (at intervals of 15 days) and after (10 days) the supplementation period. Non o statistical difference was seen in the mean C.E. group being treatment and control group respectively 27.07 cm and 27.08 cm. The variable observed in the semen were: color, aspect, volume, whirling, motility, concentration, vigor and sperm morphology. For color and aspect analyses were qualitative and no differences were seen in these parameters. The mean for seminal volume for animals who consumed cottonseed was 1.04 ml and for control group was 0.94 ml with no significant difference. In the variable whirling, motility, vigor, concentration and morphology there was no statistical difference and the results was respectively 4.12-81.6%-4.26-3.57 x 109/ml sptz – 6.7% and 3.91 control group – 74.77%-4.07-3.48 x 109 sptz/ml-5.97%. After the last semen collection 5 animals from gossypol group and 2 animals from control group was submitted to unilateral orchiectomy. The material was used to perform the comparative Histopathological examination in historesin, No difference in seminiferous tubule diameter was seen between control and gossypol group. There was a significant difference in seminiferous epithelium height, having a larger measurement at gossypol epithelium compared with control group. The height of seminiferous epithelium is an effective feature for sperm production assessment, however in this study there was no significant difference in sperm concentration between control and treatment group demonstrating that this difference did not affect sperm production. Two out of the three castrated animals from gossypol group were used as a fertility test exposing them to 10 fertile ewes during 90 days, resulting in 6pregnancies. The results showed that supplementation with cottonseed gossypol rich-diet did not influence sperm quality, testicular morphology, fertilization capacity and seminiferous tubules morphology.
O gossipol é um pigmento polifenólico amarelo (C30H30O8), de natureza tóxica que está presente em todas as partes do algodoeiro e em seus derivados primários. Experimentos realizados mostram os efeitos colaterais na reprodução causadas por rações contendo alta porcentagem de farelo ou caroço de algodão e afirmam que o gossipol pode afetar de maneira multiforme o sistema reprodutivo, causando anormalidade nos espermatozoides e consequente infertilidade. Nesse trabalho foram analisados os efeitos causados pela dieta rica em caroço de algodão contendo gossipol no sêmen de ovinos deslanados da Raça Santa Inês. Para isso, o trabalho foi desenvolvido com 22 ovinos machos, em idade reprodutiva, os quais foram divididos em dois grupos, sendo os animais confinados em baias individuais. O grupo gossipol (Gg = 15), suplementado com 500g de caroço de algodão e o grupo controle (Gc = 7), suplementado com 500g de milho. Os dois grupos foram suplementados durante 104 dias e foram submetidos a coletas de sêmen, pelo método da vagina artificial e aferições de circunferência escrotal (C.E.), antes (7dias), durante (em intervalos de 15 dias) e depois (14 dias) do período de suplementação. Não houve diferença estatística na média de circunferência escrotal (C.E.) sendo a média do grupo tratamento e do grupo controle respectivamente 27,07 cm e 27,08 cm. As variáveis observadas no sêmen foram: coloração, aspecto, volume, turbilhonamento, motilidade, concentração, vigor e morfologia espermática. Para coloração e aspecto as análises foram qualitativas e não foram observadas diferenças nessas variáveis. A média do volume seminal para os animais que consumiram caroço de algodão foi de 1,04 ml e para os que não consumiram foi de 0,94 ml. Nas variáveis de turbilhonamento, motilidade, vigor, concentração e morfologia não houve diferença significativa sendo os valores do grupo tratamento respectivamente 4,12 – 81,6% - 4,26 – 3,57 x 109sptz /ml – 6,7% e do grupo controle 3,91 – 74,77% – 4,07 – 3,48 x 109sptz/ml – 5,97%. Após o término da última coleta de sêmen cinco animais sofreram orquiectomia unilateral, sendo dois do grupo controle e três do grupo gossipol. O material foi utilizado para realização de exame histopatológico comparativo em historesina, onde não apresentou diferença significativa entre tratamento e controle quanto ao diâmetro de túbulo seminífero, e apresentou diferença na altura do epitélio seminífero. Tendo o grupo gossipol maiores medidas de epitélio do que o grupo controle. A altura do epitélio seminífero é uma característica efetiva para a avaliação da produção espermática, entretanto nesse estudo não houve diferença significativa na concentração espermática entre grupo controle e tratamento demonstrando que essa diferença não afetou a produção espermática. Dois dos três animais castrados do grupo gossipol foram utilizados para um teste de fertilidade, onde cobriram 10 ovelhas férteis durante 90 dias, resultando em 6 prenheses positivas. Os resultados da pesquisa mostram que a suplementação com caroço de algodão não influenciou a qualidade espermática, a morfometria testicular, a capacidade fertilizante dos espermatozoides e a morfologia dos túbulos seminíferos.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
48

PINTO, Bruno Araújo Serra. « IMPACTO DO ESTRESSE DO RETÍCULO ENDOPLASMÁTICO HIPOCAMPAL SOBRE O SURGIMENTO DE DECLÍNIOS COGNITIVO E MOTOR EM RATOS COM SÍNDROME METABÓLICA INDUZIDA POR DIETA RICA EM SACAROSE ». Universidade Federal do Maranhão, 2017. http://tedebc.ufma.br:8080/jspui/handle/tede/1320.

Texte intégral
Résumé :
Submitted by Maria Aparecida (cidazen@gmail.com) on 2017-04-26T12:29:41Z No. of bitstreams: 1 Bruno Araújo Serra Pinto.pdf: 5546725 bytes, checksum: 07839b14efcc510ac5ecfa62b980626e (MD5)
Made available in DSpace on 2017-04-26T12:29:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Bruno Araújo Serra Pinto.pdf: 5546725 bytes, checksum: 07839b14efcc510ac5ecfa62b980626e (MD5) Previous issue date: 2017-04-07
FAPEMA
Background: The epidemiological rise of metabolic syndrome (MS) is directly related to the exponential increase of added sugar consumption. Studies describes that MSmetabolic disorders, mainly insulin resistance and obesity, are related to development of oxidative stress, cognitive declines and dementias, and neuronal senescence acceleration. Even with several evidences correlating MS to neuronal damage, the molecular mechanisms involved are still unclear, and the endoplasmic reticulum stress (ER stress), in this context, could be placed like an intermediary condition that interconnects those morbidities. Objective: To investigate the deleterious effects of hippocampal ER stress about progression of cognitive, behavioral and motor declines in rats with metabolic syndrome-induced by sucrose-rich diet in different ages. Methods: Weaned Wistar rats were divided into 4 groups: two control groups (CTR, n = 7-9), fed a standard diet and followed up to 3 and 6-months-old, respectively; and two obese groups (HSD, n = 7), fed a sucrose-rich diet (25% sucrose) followed by the same periods. Was assessed in these groups: MS development; redox profile; Cognitive, behavioral and motor functions; And the hippocampal gene/protein expression of UPR sensors (Ire1α, Perk and Atf6), chaperones (Grp78, Grp94, Pdi, Calnexin and Calreticulin), neuronal plasticity (Bdnf), antioxidant defense (Nrf2), apoptosis (Bcl2, Chop and Parp-1) and senescence (p53 and p21). For aging control, rats at 20 months of age (OLD, n = 7) fed standard chow were included as aging control for gene/protein expression and neurological assessments. Results: The sucrose-rich diet was successful in establish the SM-phenotype. At 3 months, we observed central obesity even with lower energy intake, fasting and fed dysglycemia, hypertriglyceridemia, hapatic ectopic fat deposit, decreased lipolysis rates, glucose intolerance and hepatic insulin resistance. In unpublished data, we observed mild lipid peroxidation without exepressive antioxidant enzymes activity, and absence of peripheral insulin resistance. In animals with 6 months, we observed a deepening of metabolic dysfunctions encountered in 3-months-old. In addition we observed weight gain, free fatty acids, hyperinsulinemia, peripheral insulin resistance, increased lipid peroxidation, higher SOD, CAT and GPx reduction activity in 6-months-old rats. The lipolysis rate wasn't performed. Regarding the neurofunctional assessment at 3-months-old, the animals presented motor deficit and anxiogenic behavior, however without cognitive dysfunctions. In 6-months-animals, we observed anxiogenic behavior and important motor and cognitive impairments (learning and memory), similar to OLD group. Hippocampal molecular analysis revealed a different signaling between HSD groups of 3 and 6-months. In HSD at 3 months, we observed a switch-over from UPR-adaptive to pro-apoptotic signaling, marked by increased gene expression of Perk, Atf6 and Pdi A2 (adaptive), reduction of Grp78 and Bcl2, and increases of Chop and Caspase 3 (Apoptotic). In 6-months-HSD, we observed a complete failure of UPR adaptive signaling (UPR sensors and chaperones) and increased apoptotic signaling, featured by Bcl2 reduction and increased gene/protein expression of Chop. Additionally, we observed a reduction in the Bdnf gene expression and protein cleavage of Parp-1 compatible to calpain presence (necrosis/apoptosis marker). The expressions found in the 6-month-HSD were similar to OLD group, but the cell death markers (Chop and Calpain) were found only in HSD. As expected, senescence markers (p53 and p21) were increased in the OLD group and only p21 shown increased in HSD. Conclusions: Our data set supports that prolonged exposure to sucrose-rich diet promotes SM and oxidative stress, which disrupt hippocampal ER homeostasis, leading to senescence acceleration and cell death, and subsequently leads to severe cognitive, behavioral and motor impairments.
Introdução: O crescimento epidemiológico da síndrome metabólica (SM) está diretamente relacionado ao exponencial aumento do consumo de açucares de adição. Estudos descrevem que as desordens metabólicas que compõem a SM, principalmente a resistência insulínica e obesidade, estão relacionadas ao desenvolvimento de estresse oxidativo, declínios cognitivos, demências e aceleração da senescência neuronal. Mesmo com diversas evidências correlacionando a SM a danos neuronais, os mecanismos moleculares envolvidos ainda não são totalmente conhecidos. Neste contexto, o estresse do retículo endoplasmático (ERE) pode ser apontado como uma condição intermediária que interconecta estas morbidades. Objetivo: Investigar os efeitos deletérios do ERE hipocampal sobre a instalação de declínios cognitivos, comportamentais e motores em ratos com síndrome metabólica induzida por dieta rica em sacarose em diferentes faixas etárias. Métodos: Ratos Wistar com 21 dias de vida (desmame) foram divididos em 4 grupos: dois grupos controle (CTR, n = 7-9), alimentados com uma dieta padrão e acompanhados até os 3 e 6 meses de idade, respectivamente; e dois grupos obeso (HSD, n = 7), alimentados com dieta rica em sacarose (sacarose a 25%) acompanhados pelos mesmos períodos. Foi avaliado nos grupos: desenvolvimento de SM; perfil redox; funções cognitivas, comportamentais e motoras; e expressão gênica/proteica hipocampal de sensores da UPR (Ire1α, Perk e Atf6), chaperonas (Grp78, Grp94, Pdi, Calnexina e Calreticulina), plasticidade neuronal (Bdnf), defesa antioxidante (Nrf2), apoptose (Bcl2, Chop e Parp-1) e senescência (p53 e p21). Como um controle de envelhecimento, ratos com 20 meses de idade (OLD, n = 7) alimentados com dieta padrão foram incluídos aos experimentos de expressões gênica/proteica e avaliações neurológicas. Resultados: A dieta rica em sacarose teve sucesso em estabelecer o fenótipo de SM. Com 3 meses, o grupo HSD desenvolveu obesidade central mesmo com menor ingestão energética, disglicemia em estados de jejum e alimentado, hipertrigliceridemia, acúmulo de gordura ectópica hepática, diminuição da taxa de lipólise, intolerância à glicose e resistência hepática à insulina. Em dados não publicados, observamos discreta peroxidação lipídica sem expressiva atividade de enzimas antioxidantes e sem resistência insulínica periférica. Nos animais com 6 meses, observamos um aprofundamento das disfunções metabólicas dos animais de 3 meses. Adicionalmente, observamos ganho de peso, ácidos graxos livres, hiperinsulinemia, resistência insulínica periférica, maior peroxidação lipídica, maior atividade das enzimas SOD, CAT e redução da GPx. No que se refere à avaliação neurofuncional, aos 3 meses de idade, o grupo HSD apresentou déficit motor e comportamento ansiogênico, no entanto sem disfunções cognitivas. Contudo, nos animais de 6 meses observamos comportamento ansiogênico e importantes prejuízos motores e cognitivos (aprendizado e memória), semelhantes ao grupo OLD. A análise molecular hipocampal evidenciou uma sinalização diferente entre os grupos HSD de 3 e 6 meses. No HSD com 3 meses, observamos uma transição da sinalização adaptativa da UPR para a pró-apoptótica, marcada pelo aumento das expressões gênicas de Perk, Atf6 e Pdi A2 (adaptativa), redução da Grp78 e aumento da Chop e Caspase 3 (apoptótica). No HSD de 6 meses, observamos uma falência total da sinalização adaptativa da UPR (sensores da UPR e chaperonas), e aumento da sinalização apoptótica, caracterizada pela redução do Bcl2 e aumento da expressão gênica/proteica de Chop. Adicionalmente, observamos também redução da expressão gênica do Bdnf, redução da expressão proteica de Grp94 e clivagem proteica do Parp-1 compatível com a presença de Calpaína (marcador de necrose/apoptose). As expressões encontradas no HSD de 6 meses foram semelhante as alterações observadas no grupo OLD, mas os fatores de morte celular (Chop e Calpaína) foram encontrados apenas no HSD. Como esperado, os marcadores de senescência (p53 e p21) estavam aumentados no grupo OLD e apenas o p21 se mostrou aumentado no HSD. Conclusões: Nosso conjunto de dados apoia que a exposição prolongada à dieta rica em sacarose promove SM e estresse oxidativo, que perturba a homeostase do RE hipocampal, acarretando aceleração da senescência e morte celular, e subsequentes prejuízos cognitivos, comportamentais e motores.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
49

El, Khayat El Sabbouri Hiba. « Impacts d'un pesticide, le chlorpyriphos (CPF), et d'un régime riche en graisses "High Fat Diet" sur l'activité contractile du muscle lisse digestif et strié diaphragmatique ». Thesis, Amiens, 2019. http://www.theses.fr/2019AMIE0040.

Texte intégral
Résumé :
Le chlorpyriphos (CPF) est un pesticide inhibiteur de l'acétylcholinestérase (AChE). L'exposition au CPF est délétère pendant la période périnatale et à l'âge adulte. L'obésité maternelle et l'exposition aux pesticides peuvent programmer le métabolisme des enfants et favoriser l'obésité. Le premier modèle a évalué les effets de l'exposition au CPF pendant 6 semaines chez le rat adulte sur la fonction du diaphragme. Le deuxième a examiné les effets de l'exposition périgestationnelle des mères au CPF et / ou à un régime riche en graisses (HFD) pendant 4 mois avant la gestation jusqu'à la fin de la lactation. Les fonctions respiratoires et intestinales ont été étudiées chez des ratons de la descendance à J60. L'exposition des adultes au CPF augmentait la contractilité du diaphragme et sa fatigabilité, associée à une activité réduite de l'AChE, ainsi qu'à une perturbation de la régulation hormonale et de la composition en isoformes de la chaîne lourde de la myosine (MHC). L'exposition périgestationnelle augmentait l'indice d'apnée du sommeil, ainsi que la contractilité du diaphragme. Ceci peut être attribué à une transmission cholinergique prolongée, à une altération de libération/absorption du calcium du réticulum sarcoplasmique et à une expression accrue de l'ARNm des isoformes de la MHC. Cette exposition au CPF a augmenté la contractilité des muscles iléaux. Malgré l'absence d'exposition directe, l'exposition périgestationnelle au CPF et/ou au HFD programme les risques d'altération de la fonction respiratoire et intestinale chez les jeunes adultes. En outre, l'exposition au CPF chez l'adulte affecte la fonction physiologique du diaphragme
Chlorpyrifos (CPF) is an acetylcholinesterase (AChE)-inhibiting organophosphorus insecticide. CPF exposure is harmful during the perinatal period and adulthood. Such developmental perturbations are linked to disorders in adults. Maternal obesity associated to pesticides exposure can program children’s metabolism and promote obesity onset. The first model assessed the effects of CPF exposure for 6 weeks in adult rats on diaphragm function. The second examined the impacts of perigestational exposure of dams to CPF and/or high-fat diet (HFD) during 4 months before gestation till the end of the lactation. Respiratory and intestinal functions were studied in young adult pups at postnatal day 60. We showed that CPF exposure to adults increased diaphragm contractility and fatigability associated with lower AChE activity and altered hormonal regulation and myosin heavy chain (MHC) isoforms composition. Perigestational exposure to CPF and/or HFD increased the sleep apnea index and diaphragm contractility. These changes can be ascribed to prolonged cholinergic transmission, altered sarcoplasmic reticulum calcium release/uptake function, and elevated expression of MHC isoforms mRNA. Perigestational CPF exposure increased ileal muscles contractility through cholinergic and non-cholinergic mechanisms involving muscarinic m2 acetylcholine receptor and substance P. Exposure to CPF and/or HFD reduced ileal AChE activity. Despite the lack of direct exposure, perigestational exposure to CPF and/or HFD programs the risks for altered respiratory and intestinal functions in young adult offspring. Besides, CPF exposure in adults affects diaphragm physiological function
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
50

Uliaque, Cugat Katia. « Implementation of stable isotopes lipoprotein kinetic studies : effects on HDL metabolism of a Mediterranean type diet rich in MUFAs from virgin olive oil ». Doctoral thesis, Universitat Rovira i Virgili, 2007. http://hdl.handle.net/10803/8658.

Texte intégral
Résumé :
The anti-atherogenic effects ascribed to a Mediterranean-type diet rich in monounsaturated
fatty acids (MUFAs) from virgin olive oil are due, partly, to an increase in, or maintenance of,
plasma concentrations of high density lipoprotein (HDL) cholesterol. However, the underlying
mechanisms that may explain these concentrations are not well characterised, to-date.
Apolipoprotein (apo) A-I (apoA-I) is the major HDL apo and its kinetic parameters, such as
production rate and catabolic rate, reflect the kinetics of the HDL particle. Our working
hypothesis is as follows: a Mediterranean-type diet rich in MUFAs from virgin olive oil,
compared to a STEP II diet, increases or preserves HDL cholesterol concentrations due to an
increase in apoA-I production and not to a decrease in apoA-I catabolism. Kinetic studies
using stable isotopes are, perhaps, the best approach in physiologically evaluating apo
production and catabolism in humans. This methodology has not as yet been implemented in
Spain. Objectives: to implement the necessary methodology to perform kinetic studies of apo
B-100 and, especially, of apoA-I and apoA-II in volunteers in vivo using stable isotopes to
label proteins in vivo. Further, we used this methodology to analyse the overall effects of a
Mediterranean-type diet rich in monounsaturated fatty acids from virgin olive oil compared
with a low-fat, STEP II diet, on HDL and low density lipoprotein (LDL) metabolism. Design:
we conducted a crossover, randomised study with dietary intervention periods of 4 weeks,
interspersed with a washout period between diets. A total of 10 healthy, moderately
hypercholesterolaemic, male volunteers consumed the two diets. The project was approved
by the Clinical Research Ethical Committee of the Hospital Universitari de Sant Joan, Reus.
Instrumentation: kinetic studies were performed at the end of each diet using a 16h primed
constant infusion of stable isotope
2
H3-L-leucine. Lipoprotein fractions were separated using
ultracentrifugation technique. Stable isotope incorporated into proteins was measured using
GC-MS. The data obtained were analysed applying multi-compartmental modelling technique
with the SAAM II program. ApoA-I and A-II kinetic studies were conducted in our Research
Unit in Reus. Apo B-100 kinetic studies and kinetic parameter modelling were performed in
collaboration with Dr. Caslake and Professor Packard of the Vascular Biochemistry Section,
Division of Cardiovascular & Medical Sciences, Royal Infirmary, University of Glasgow,
Glasgow, Scotland. Results: the Mediterranean diet, compared to the STEP II diet,
significantly increases apoA-I plasma concentrations. A total of 17 kinetic studies have been
performed but, due to methodological complexity, only the results of 7 kinetic studies (4
following a Mediterranean diet and 3 following a STEP II diet) that have been analysed in a
GC-MS to-date, are presented in this thesis. Despite the limitation of the low number of
kinetic studies analysed, we are able to document that the Mediterranean diet induces a high
apoA-I HDL production rate compared to the STEP II diet. Also, the Mediterranean diet
induces a high apo B-100 LDL production rate and fractional catabolic rate compared to the
STEP II diet. Conclusions: we have, for the first time in Spain, implemented the necessary
methodology to perform apo B-100, apoA-I and A-II kinetic studies in vivo using stable
isotopes in human subjects. A high apoA-I production rate is the main determinant of high
plasma concentrations of apoA-I, and not variations in its catabolism. Lipoprotein kinetic
studies enable the monitoring of lipoprotein metabolic parameters and the investigation of
nutritional and pharmacologic interventions in the primary and secondary prevention of
cardiovascular disease targets.
Els efectes antiaterogènics atribuïts a una dieta de tipus mediterrani, rica en àcids grassos
monoinsaturats (AGM), aportats per oli d'oliva verge, són deguts, en part, a l'augment o al
manteniment de les concentracions plasmàtiques de colesterol de les lipoproteïnes d'alta
densitat (HDL). No obstant i fins al moment, no es coneixen del tot els mecanismes que
expliquen aquestes concentracions. L'apolipoproteïna (apo) A-I (apoA-I) és l'apolipoproteïna
majoritària de les HDL i els seus paràmetres cinètics, com ara la taxa de producció i la taxa
de catabolisme, reflexen la cinètica de les partícules d'HDL. La nostra hipòtesi de treball és la
següent: una dieta Mediterrània rica en AGM aportats per oli d'oliva verge, comparada amb
una dieta STEP II, incrementa o manté els nivells de colesterol de les HDL degut a un
augment de la producció i no a una disminució de la degradació d'apoA-I. Possiblement, la
realització d'estudis de cinètiques utilitzant isòtops estables és la forma més fisiològica
d'avaluar la producció i la degradació d'apolipoproteïnes en l'home. Objectiu: Implementar la
metodologia necessària per realitzar cinètiques d'apo B-100 i, especialment, d'apoA-I i
d'apoA-II en voluntaris in vivo utilitzant isòtops estables com a marcatge de les proteïnes.
Aplicar aquesta metodologia per comparar els efectes d'una dieta Mediterrània rica en oli
d'oliva verge amb una dieta pobra en greixos STEP II sobre el metabolisme de les HDL i de
les lipoproteïnes de baixa densitat (LDL). Disseny: Estudi creuat randomitzat de 4 setmanes
d'intervenció dietètica, amb un període de rentat entre elles. 10 voluntaris, homes sans,
moderadament hipercolesterolèmics van seguir ambdues dietes. Aquest estudi va ser
aprovat pel Comitè d'Ètica i d'Investigació Clínica de l'Hospital Universitari de Sant Joan de
Reus. Instrumentalització: Estudi cinètic mitjançant la injecció i perfusió d'isòtop estable 2H3-
L-leucina en forma d'un bolus inicial i de perfusió durant 16h al final de cada dieta. Les
diferents fraccions lipoproteïques es van separar per ultracentrifugació. La detecció d'isòtop
incorporat va ser mitjançant GC-MS. Les dades obtingudes es van analitzar amb models
multicompartimentals i el programa SAAM II. Els estudis cinètics d'apoA-I i d'apoA-II es van
posat a punt i realitzat a la nostra Unitat de Recerca a Reus. Els estudis d'apo B-100 i la
modelització de les dades cinètiques es van realitzar en colClaboració amb el grup de recerca
de la Vascular Biochemistry Section, Division of Cardiovascular & Medical Sciences, Royal
Infirmary, University of Glasgow, Glasgow). Resultats: La dieta Mediterrània, comparada
amb la dieta STEP II, incrementa significativament la concentració plasmàtica d'apoA-I.
S'han realizat 17 cinètiques però, degut a la complexitat de la metodologia, en aquesta tesis
es presenten els resultats de les 7 cinètiques (4 després de la dieta Mediterrània i 3 després
de la dieta STEP II) analitzades per GC-MS fins ara. A pesar de l'escàs nombre de cinètiques,
s'observen certes tendències. La dieta Mediterrània, comparada amb la dieta STEP II,
presenta una major taxa de producció d'apoA-I de les HDL, així com una major taxa de
producció i de catabolisme de l'apo B-100 de les LDL. Conclusions: S'ha implementat la
metodologia dels estudis de cinètiques amb isòtops estables de l'apoA-I i l'apoA-II de les
HDL i de l'apo B-100 de les VLDL1, VLDL2, IDL i LDL. El determinant de les concentracions
més elevades d'apoA-I en plasma és una major taxa de producció d'aquesta apo i no
diferències en el seu catabolisme. Les aportacions de las cinètiques de les lipoproteïnes
permetran avançar en els mecanismes lipídics involucrats en les malalties vasculars i aportar
nous aspectes sobre les dianes nutricionals i farmacològiques.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
Nous offrons des réductions sur tous les plans premium pour les auteurs dont les œuvres sont incluses dans des sélections littéraires thématiques. Contactez-nous pour obtenir un code promo unique!

Vers la bibliographie