Articles de revues sur le sujet « Provenza (Francia) »

Pour voir les autres types de publications sur ce sujet consultez le lien suivant : Provenza (Francia).

Créez une référence correcte selon les styles APA, MLA, Chicago, Harvard et plusieurs autres

Choisissez une source :

Consultez les 31 meilleurs articles de revues pour votre recherche sur le sujet « Provenza (Francia) ».

À côté de chaque source dans la liste de références il y a un bouton « Ajouter à la bibliographie ». Cliquez sur ce bouton, et nous générerons automatiquement la référence bibliographique pour la source choisie selon votre style de citation préféré : APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.

Vous pouvez aussi télécharger le texte intégral de la publication scolaire au format pdf et consulter son résumé en ligne lorsque ces informations sont inclues dans les métadonnées.

Parcourez les articles de revues sur diverses disciplines et organisez correctement votre bibliographie.

1

Atelier Fernandez&Serres, Arquitectos. « Guardería "Les graines d'étoiles". La Duranne, Aix en Provence. Francia ». EN BLANCO. Revista de Arquitectura 4, no 10 (18 décembre 2012) : 108. http://dx.doi.org/10.4995/eb.2012.6843.

Texte intégral
Résumé :
<p>Bajo la luz del “Midi”, los colores pictóricos de La Provenza se revelan aquí como un material por excelencia para la construcción espacial de un programa altamente emotivo, una guardería. La Duranne, con sus grandes árboles, es un lugar para los sentidos. Habla del contexto del mundo vegetal y del paisaje lejano (La Sainte Victoire). Un volumen, en el centro de la campiña de Aix, cubista, amarillo ocre y mate, señala la presencia de los niños. En el corazón de una zona ajardinada de uso educativo, se descubre la guardería “Les graines d’étoiles”</p>
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Duret, Evelyne. « La folie en Provence : les asiles privés pendant la première moitié du XIXe siècle ». Annales du Midi : revue archéologique, historique et philologique de la France méridionale 130, no 303 (2018) : 311–31. http://dx.doi.org/10.3406/anami.2018.8930.

Texte intégral
Résumé :
La locura en Provenza : los manicomios privados durante la primera mitad del siglo XIX Durante la primera mitad del siglo XIX en Provenza, tres sanatorios psiquiátricos privados dedicados a la acogida de los enfermos alienados funcionan en paralelo y en complemento de los manicomios públicos de Aix, Marsella y Aviñón. Todos están en el departamento de Bouches-du-Rhône : la casa del doctor Guiaud en Marsella, las casas San Bernardo y San Pablo en Saint-Rémy. Y cada uno ha sido desquiciado por un evento mayor de la historia de la locura en Francia : la promulgación en 1838 de la primera ley sobre los alienados, la cual entre otras medidas somete los manicomios privados a vigilancia de las autoridades públicas. ¿ Qué sabemos de la vida de los sanatorios psiquiátricos provenzales antes de esa ley ? Y cómo reaccionaron a la intrusión del poder político ? San Bernardo cierra en 1851 al cabo de unos escasos dieciseis años de existencia. El año siguiente, le toca a la casa de Marsella que desaparece. En cuanto a la casa de San Pablo, solo en 1855 tiene el beneplácito oficial del prefeto, después de casi veinte años de luchas internas y de tensiones con la administración.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

Piccat, Marco. « Santiago e la Camargue : una "narratio" tra storia e leggenda ». Ad limina 12 (25 juillet 2021) : 67–93. http://dx.doi.org/10.61890/adlimina/12.2021/03.

Texte intégral
Résumé :
En la antigüedad, Camarga, región central de la antigua Provenza, solo resultaba bañada por los caminos medievales que, según la versión del Códice Calixtino, se dirigían hacia Compostela. Al contrario, con el paso del tiempo, en la localidad de Les Saintes-Maries-de-la-Mer, se edificó un monumento que simbolizaba la vida peregrina: el sepulcro de María Jacobea y María Salomé, madre del apóstol Santiago, y de Sara, su ayudante. La expansión de la geografía santoral, que llegó a abarcar todo el sur de Francia, al mismo tiempo que se difundían las noticias que se hacían eco, en Occidente, del fin del Reinado Latino de Jerusalén, constituyó una prueba valiosa de un legendario proyecto nuevo del cual serían portavoces las poderosas abadías de San Víctor de Marsella y de Montmajour de Arlés, junto con la familia de Anjou. El estudio de la “Santa Parentela” de Cristo, y en particular de las Marías, comenzaba entonces a hacerse presente, con insistencia, tanto en la literatura hagiográfica como en la práctica devocional. Con Gervasio de Tilbury, la Provenza fue directamente cuestionada para convertirse en el territorio de una nueva evangelización, pero fue con Jean de Venette cuando se pronunciaron las palabras definitivas para apoyar las antiguas leyendas locales. Santiago el Mayor, testigo por excelencia, se convierte en el primer intérprete de un hallazgo/reconocimiento de reliquias que, desde entonces, habrían vinculado Compostela y Camarga, al tener un legendario santoral en común. Con resultados sorprendentes.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
4

Ballan, Mohamad. « Fraxinetum ». História Revista 26, no 1 (24 juin 2021) : 43–100. http://dx.doi.org/10.5216/hr.v26i1.65276.

Texte intégral
Résumé :
O foco principal deste artigo é uma reconsideração de Fraxinetum como um Estado de Fronteira Islâmico, na Provença, do século X. Os estudos tradicionais têm interpretado a presença muçulmana na Provença dentro do contexto da pirataria. A interpretação de Fraxinetum como uma base pirata situa-se amplamente na interpretação de documentos primários e na reprodução dos argumentos de cronistas Latinos nos estudos modernos. Procurando debater a visão de que os muçulmanos em Francia eram meramente bandidos, através de uma reavaliação das fontes primárias e uma análise de evidências não-textuais, este artigo demonstra que Fraxinetum era o centro político, militar e econômico de um Estado de Fronteira Islâmico na Provença, que foi povoado amplamente por ghāzīs ou mujāhidīn (guerreiros de fronteira Islâmicos) de al-Andaluz. Reconceitualizar Fraxinetum como um Estado de Fronteira Islâmico não deve levar a entender que a atividade muçulmana na Provença fosse administrada de maneira centralizada, mas, conceber que jihād, assim como motivações econômicas, teve um papel crucial neste assentamento militar de fronteira e, desse modo, necessita ser entendido. Isso permitirá aos estudiosos compreender mais amplamente a natureza de Fraxinetum, fornecendo uma perspectiva adicional sobre a presença muçulmana na Provença, contribuindo, de maneira geral, para o entendimento do fenômeno dos Estados de Fronteira Islâmicos durante o século X.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
5

Cholakian, Rouben. « Saint Francis and the Provençal Connection ». Tenso 17, no 2 (2002) : 35–53. http://dx.doi.org/10.1353/ten.2002.0006.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
6

Marc Barani, Atelier. « Tribunal de Primera Instancia Aix en Provence . Francia ». EN BLANCO. Revista de Arquitectura 7, no 17 (11 mai 2015) : 66. http://dx.doi.org/10.4995/eb.2015.5740.

Texte intégral
Résumé :
<p>¿Qué modelo de Palacio de Justicia para Aix-en-Provence? Es decir: · ¿Cómo se puede dar una lectura de perennidad de la institución judicial al tiempo que se subrayan los cambios que lo anclan en su tiempo? ·¿Cómo hacer que este nuevo edificio participe de la historia del lugar en el cual se implanta, al tiempo que ocupa su propio lugar? Este doble cuestionamiento sienta las bases de este proyecto. El proyecto se va elaborando progresivamente en un enfoque reiterativo entre la búsqueda del centro de gravedad de la simbología arquitectónica de los palacios de justicia y la especificidad del contexto urbano de Aix.</p>
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
7

Abeldaño, Roberto Ariel. « Las grandes tendencias demográficas y el ambiente : El desafío de un planeta viable. Por el Prof. Dr. Hervé Domenach ». Revista de Salud Pública 21, no 2 (29 septembre 2017) : 118. http://dx.doi.org/10.31052/1853.1180.v21.n2.17406.

Texte intégral
Résumé :
<p>El artículo publicado por el Dr. Hervé Domenach (Académico de la Université de Provence - Universidad Paul Cezanne, Aix en Provence, Francia) en el número 28 de la revista Astrolabio del Centro de Estudios Avanzados de la Universidad Nacional de Córdoba plantea los numerosos desafíos en términos de sostenibilidad ambiental que impone el crecimiento demográfico previsto para los próximos 40 años, ya que se estima para el año 2050 una población mundial de 9000 millones de habitantes. El autor describe que este proceso viene acompañado de una reducción de la fecundidad y un aumento en la esperanza de vida de las personas; con la consiguiente reducción del número de niños y de la inclinación de la estructura de edad hacia las más avanzadas, pasando así de una edad mediana de la población mundial de 26 años en la actualidad a cerca de 50 hacia el año 2050.</p>
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
8

Matteini, David. « L'attore in provetta. Johann Jakob Engel tra teoria dell’attore e sciences de l’homme ». Elephant and Castle, no 33 (2024) : 37–46. http://dx.doi.org/10.62336/unibg.eac.33.490.

Texte intégral
Résumé :
Se la traduzione francese delle Ideen zur Mimik (1785) del tedesco Johann Jakob Engel approfondisce una concezione dell’attore che, già a partire dalla seconda metà del secolo in Francia, si vede rinnovata grazie a importanti scritti teorici di letterati quali Luigi e François Riccoboni, Rémond de Sainte-Albine, Diderot, la centralità culturale del trattato risiede però anche nella messa in rilievo di una tendenza epistemologica che nel contesto del tardo Illuminismo franco-tedesco si stava imponendo non solo nell’ambito dell’estetica, ma anche in quello, più composito, delle cosiddette “scienze dell’uomo”. Il particolare interesse rivolto da Engel verso l’antropologia e i meccanismi neurologici dell’attore coinvolti nel rapporto emotivo con lo spettatore tradisce infatti una volontà indagatoria tesa, oltre che alla fondazione di una nuova arte della recitazione, soprattutto a una più completa comprensione delle riscoperte dinamiche cognitive dell’essere umano. In questo articolo cercherò di mettere dunque in evidenza, da una parte, l’apporto dato da differenti tradizioni pseudoscientifiche del periodo (il sensismo di Condillac, la fisiognomica di Lavater, il vitalismo di Diderot…) alla riflessione attoriale di Engel, e, dall’altra, lo statuto assunto da quest’ultima all’interno del fiorente milieu scientifico-antropologico della Francia di fine Settecento e inizio Ottocento.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
9

Gand, Georges, Georges Demathieu et François Ballestra. « The palichnofauna of tetrapod vertebrates from the Upper Permian of Esterel (Provence, France) ». Palaeontographica Abteilung A 235, no 4-6 (12 juin 1995) : 97–139. http://dx.doi.org/10.1127/pala/235/1995/97.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
10

Bernaud, Valérie. « The recognition of a fundamental right of access to water is necessary in France. It will be proven in this comparative and demonstrative law study ». Revista Jurídica Piélagus 16, no 1 (29 juin 2017) : 25. http://dx.doi.org/10.25054/16576799.1450.

Texte intégral
Résumé :
A pesar de que Francia es un importante proveedor de enseñanzas en materia de derechos fundamentales, no otorga un estatuto constitucional o legislativo al derecho fundamental al agua. Esta brecha podría haber sido subsanada por el Consejo Constitucional, pero éste solo ha adoptado una jurisprudencia vacilante ante este aspecto. Las multinacionales francesas del agua, con su poder económico, están luchando contra las leyes protectoras; el reconocimiento explícito de tal derecho en el bloque de constitucionalidad podría ser bienvenido. Puesto que la idea no es popular en Francia, un estudio del derecho comparado con los estados latinoamericanos abrirá nuevas vías de reflexión, para tal vez un día, poder dar este salto.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
11

Soto Acosta, Willy, et Carlos Humberto Cascante Segura. « La colonia de Santo Tomás : las visiones de un intento de colonización belga en Centroamérica ». Anuario de Estudios Centroamericanos 41, no 1 (13 novembre 2015) : 121. http://dx.doi.org/10.15517/aeca.v41i1.21843.

Texte intégral
Résumé :
La conquista española se caracterizó por concentrarse en la dominación y fundación de ciudades en aquellos territorios que constituían centros significativos de población indígena. De tal forma, los españoles fundaron centros administrativos con un alto grado de autonomía pero dispersos por toda la región. A pesar de sus carencias, la Corona española realizó esfuerzos a lo largo del siglo XVII para poblar dichas zonas. Santo Tomás (hoy conocido como Puerto de Matías de Gálvez, Izabal, Guatemala) representa uno de los numerosos esfuerzos frustrados de España por colonizar la costa atlántica centroamericana. La posición de Santo Tomás y las condiciones que rodearon su nacimiento reflejan la existencia de un mosaico de diversas presencias extranjeras en la región centroamericana, así como sus consecuencias en el desarrollo histórico regional. Este trabajo tiene como propósito analizar las características de este tipo de iniciativas y sus consecuencias, a partir de las visiones que sobre este tipo de proyectos existieron. Con tal fin, se emplean los documentos encontrados por los autores de este trabajo en los Archives d ́Autre-Mer, Aix en Provence, Francia.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
12

Cañas de Pablos, Alberto. « Riego después de Riego : la pervivencia póstuma de un mito heroico liberal en España, Reino Unido, Francia y Rusia (1823-1880) ». Historia y Política : Ideas, Procesos y Movimientos Sociales, no 45 (11 juin 2021) : 143–73. http://dx.doi.org/10.18042/hp.45.06.

Texte intégral
Résumé :
Este artículo busca estudiar el modo en el que sobrevivió el mito liberal en torno a Rafael del Riego después de su muerte en 1823 en España y en otros países europeos dada la gran proyección internacional que tuvo el personaje. Su alzamiento en 1820 en defensa de la Constitución de 1812 se convirtió en emblema de la libertad de todos los períodos posteriores al Trienio Liberal en España. Su humillante final, tanto en su detención y juicio como después de la ejecución por horca en la plaza de la Cebada de Madrid, dio comienzo a una leyenda que sobrevivió, con altibajos, durante décadas dentro del imaginario liberal. Dentro del modelo napoleónico que representó, las obras que elaboraron un culto en torno a él y los actos que lo plasmaron fueron abundantes y variados, además de provenir de contextos geográficos diferentes.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
13

Koutny, Ilona, et Zbigniew Galor. « Michel Duc Goninaz : Esperantologo revizianta naivecon de la esperantista racio ». Esperantologio / Esperanto Studies 8 (2018) : 31–36. http://dx.doi.org/10.59718/ees58912.

Texte intégral
Résumé :
Michel Duc Goninaz estis docento de la rusa lingvo kaj esperanto en la universitato de Aix-en-Provence (suda Francio). Li ne nur gvidis esperantokursojn dum 26 jaroj, sed konsciis, ke estas grave prezenti esperanton al la lingvista mondo; li regule kontribuis al la lingvistikaj eldonaĵoj de la universitato per franclingvaj artikoloj pri la priskribo, strukturo, semantiko de esperanto kaj ĝia socilingvistika flanko, pri la slavaj influoj al esperanto. Li verkis france pri la leksikografiaj problemoj de esperanto por la speciala numero de la revuo Interface (redaktita de Klaus Schubert 2001) kaj ankaŭ pri la rolo de lingvoj en la epoko de tutteriĝo por la pollingva libro redaktita en la poznana Agrikultura Universitato (estinta laborejo de Zbigniew kaj laŭ ties instigo). Redaktis la gravan plurlingvan lingvistikan libron Studoj pri la internacia lingvo (AIMAV 1987) kun kontribuoj de Jerzy Leyk, Ulrich Lins, David L. Gold, Richard E. Wood, Pierre Janton, Ryszard Rokicki, István Szerdahelyi, Claude Piron kaj li mem.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
14

MARSHALL, J. H. « Review. Index inverse du Petit Dictionnaire Provencal-Francais. Harris, Marvyn Roy ». French Studies 39, no 3 (1 juillet 1985) : 373. http://dx.doi.org/10.1093/fs/39.3.373.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
15

Caristia, Stefania. « Brigitte URBANI, Jongleurs des temps modernes. Dario Fo et Franca Rame , Aix-en-Provence, Presses Universitaires de Provence, 2013, 304 pages ». Revue de littérature comparée 355, no 3 (7 décembre 2015) : XIV. http://dx.doi.org/10.3917/rlc.355.0327n.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
16

Naranjo Navas, Christian Paul. « Liberalismo en América Latina en el siglo XIX ». Telos Revista de Estudios Interdisciplinarios en Ciencias Sociales 25, no 1 (14 janvier 2023) : 169–83. http://dx.doi.org/10.36390/telos251.12.

Texte intégral
Résumé :
El escrito realiza una breve revisión de la adaptación de las ideas del liberalismo clásico en América Latina a partir de los procesos de emancipación hasta la segunda mitad del siglo XIX. Se parte del marco conceptual de las ideas liberales surgidas en la Ilustración y en los eventos revolucionario en Francia y Estados Unidos. El objetivo principal del artículo es analizar la adaptación de estas ideas en dos áreas, a saber: política y económica. En el área política se considera la ambivalencia entre democracia y monarquía, la influencia de la religión en el quehacer político, las discusiones sobre la esclavitud y su abolición, y las ideas sobre la nación. En el área económica se examina la influencia teórica de las ideas liberales en América Latina, y las políticas económicas de libre mercado que se implementaron a finales de siglo. Con este propósito, se realiza una revisión histórico-analítica, con base en documentos primarios, como las cartas de Thomas Jefferson y las de Abraham Lincoln, y con base en estudios previos. Esta revisión se enmarca conceptualmente en el Liberalismo Clásico. Se concluye que las ideas del liberalismo sirvieron para la construcción de democracias endebles en la región, las cuales mantenían ciertos beneficios a la Iglesia Católica y, al mismo tiempo, se fortalecían a partir de la apertura al mercado externo como respuesta a la necesidad de materias primas que provenía del incremente industrial en Europa y Estados Unidos.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
17

Luscombe, David. « François De Meyronnes and Hierarchy ». Studies in Church History. Subsidia 9 (1991) : 225–31. http://dx.doi.org/10.1017/s0143045900001952.

Texte intégral
Résumé :
François de Meyronnes, of the Order of St Francis, has long been respected as an important figure in the history of later medieval philosophy and theology, but Père de Lapparent, in 1940-2, first revealed in full the vigour and the extent to which François also devoted himself, in his teaching and publishing and in his other activities, to the cause of the Angevin Kingdom of Naples. François was born in Angevin territory, at Meyronnes, near Barcelonnette, in the valley of the Ubaye in Provence. He studied under Duns Scotus in Paris and taught there alongside Pierre Roger, later Pope Clement VI. On 24 May 1323 Pope John XXII wrote to the Chancellor of the University, at the request of Robert, King of Sicily (1309-43), to ask for the licentia docendi to be bestowed upon François, who was then Bachelor of Theology. John XXII also sought François’ opinion on the question of the poverty of Christ and of the Apostles before publishing the Bull Quia quorundam (19 November 1324), and in the same year, 1324, he sent François to Gascony with instructions to negotiate peace between King Charles the Fair and King Edward II of England.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
18

Khan, Geoffrey A. « A. Roman : Etude de la phonologie et de la morphologie de la Koine arabe. 1983. 2 vols. 682 pp. ; 683–1190 pp. Aix-en-Provence : Université de Provence, 1983. (Distributed by Jeanne Lafitte, 1 Place Francis Chirat, 13002 Marseilles.) ». Bulletin of the School of Oriental and African Studies 49, no 2 (juin 1986) : 390–92. http://dx.doi.org/10.1017/s0041977x00024307.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
19

Lassère, Jean-Marie. « L'origine des richesses - L'ORIGINE DES RICHESSES DÉPENSÉES DANS LA VILLE ANTIQUE, ACTES DU COLLOQUE ORGANISÉ À AIX-EN-PROVENCE PAR L'U.E.R. D'HISTOIRE, LES 11 ET 12 MAI 1984, présentés et réunis par PHILIPPE LEVEAU (Publications de l'Université de Provence, 29 av. Robert Schuman, 13621 Aix-en-Provence ; Diffusion Jeanne Laffitte, 1 Pl. Francis-Chirat, 13002 Marseille, 1985). 285pp. Prix 100FF. ISBN 2-85399-112-1. » Journal of Roman Archaeology 1 (1988) : 166–68. http://dx.doi.org/10.1017/s104775940001014x.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
20

Taras, Viktoriya. « THE CREATIVE WORK OF ARCHITECTOR PIERRE RICAUD DE TIRREGAILLE ». Current Issues in Research, Conservation and Restoration of Historic Fortifications 2020, no 13 (2020) : 133–42. http://dx.doi.org/10.23939/fortifications2020.13.133.

Texte intégral
Résumé :
In this article we examine the figure of the military engineer, geometer, architect Pierre Rico de Tirregaille (Tirrgaille, French Pierre Ricaud de Tirregaille, Ricaud (Ricaut, Ryko) Pierre de Tirregaille (Tirgaille)). The years of his activity (about 1725 - after 1772) are relatively well known to researchers. But his biography remains unknown, except for the period of activity in the Commonwealth. Analysis of the results of previous research has shown that scientific research has been conducted in several areas. The first area includes research on biographical information about the architect. The second area includes studies on various projects that Pierre Rico de Tirregail commissioned. Manuscripts and graphics are important sources for finding out about Pierre Rico de Tirregail and his design work. They are stored in the archives of Warsaw, Krakow, the National Heritage Institute in Warsaw and the National Library of France in Paris. Pierre Ricaud de Tirregaille was born around 1725 in a French noble family in the district of Tiregale in Provence. His professional education was improved in Barcelona under the guidance of engineer Francis Ricode de Tierreagil. In the territory of the Polish– Lithuanian Commonwealth he worked from 1752 to 1762. We distinguish three periods in the activity of the architect: I - Warsaw (1752–1757), II - Lviv (1757–1760) and III - Warsaw (1760–1762). Most orders were received by the architect from several magnate families: Branicki, Potocki, Mniszeck, and others. The first mention of Pierre Rico de Tirregail's stay in the Polish-Lithuanian Commonwealth dates back to 1752, when he received the rank of lieutenant in the infantry regiment of the Grand Crown Hetman Jan Kliment Branicki (1689–1771). In the architect's portfolio were included: the project and management of installation works on the water supply of the garden and menagerie in the city of Bialystok, the project of the palace with a garden in the city of Krystynopol, the palace in the village Pespa, a project of the Palace Chatsky-Felinsky in Lviv, a project for the modernization of the palace for Anthony Bielsky. Probably, the palace garden for the Greek Catholic Metropolitans in Lviv and the palace with a garden in Krakovets are his work as well. Pierre Ricaud de Tirregaille also made a detailed plan of the city of Warsaw on a scale of 1:1000 between 1762–1763. After an eleven-year stay in Poland, Pierre Rico de Tirregail moved to Berlin. In Berlin, he received a position in the military engineering corps and a position as a teacher at the court of King Frederick II of Prussia. In 1772, in Potsdam, he published a numismatic treatise devoted to Rossian medals of the eighteenth century.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
21

Perrin, Cédric. « Gérard CHASTAGNARET, Jean-Claude DAUMAS, Antonio ESCUDERO, Olivier RAVEUX (dir.). – Los niveles de vida en España y Francia (siglos XVIII-XX). In memoriam Gérard Gayot. Alicante, Publicaciones de la Universidad de Alicante / Publications de l’Université de Provence, 2010, 390 pages ». Le Mouvement Social 250, no 1 (25 février 2015) : II. http://dx.doi.org/10.3917/lms.250.0115b.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
22

Bourmaud, Philippe. « Nadine Méouchy et Peter Sluglett. (éds) The British and French mandates in comparative perspectives – Les mandats francais et anglais dans une perspective comparative (Actes du colloque d’Aix-en-Provence, janvier-fevrier 2002). Leyde-Boston, E. J. Brill, 2004, 750 p. » Annales. Histoire, Sciences Sociales 60, no 1 (février 2005) : 132–34. http://dx.doi.org/10.1017/s0395264900019065.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
23

Mouralis, Bernard. « ARNAUD (Robert), Le Roman vrai de Tabi : journal d’une expédition en pays dogon (18 septembre-26 décembre 1920). Texte établi par André Brochier. Introduction et notes de Francis Simonis. Aix-en-Provence : Amis des Archives d’outre-mer (AMAROM), 2016, 268 p. – ISBN 978-2-9504-9753-6 ». Études littéraires africaines, no 43 (2017) : 164. http://dx.doi.org/10.7202/1040927ar.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
24

De Andrade, Fernando Cézar Bezerra, et Katherinne Rozy Vieira Gonzaga. « Educação, psicanálise e conflito : entrelaçamentos pela Pedagogia Institucional - entrevista com Bruno Robbes (Education, psychoanalysis and conflict : interconnections by Institutional Pedagogy – interview with Bruno Robbes) ». Revista Eletrônica de Educação 15 (22 décembre 2021) : e4008080. http://dx.doi.org/10.14244/198271994008.

Texte intégral
Résumé :
e4008080Institutional Pedagogy is an educational proposal originated within the Freinet Movement in the late 1950s, which is anchored in psychoanalysis, taking the unconscious as a factor to be considered in important determinations of schooling processes, among which is the management of relational conflicts. Assuming the psychic conflict of desires and drives with cultural limits as motivation for learning, that pedagogy associates violence to the death drive, and understands the educational process as humanization within a culture that, at the same time, must regulate the deadly drives and value the vital ones, both inherent to the impulsive psychic life. It then is presented as a pedagogy of conflicts. Interpretating Freinet’s techinques and attentive to group processes, it develops some of its own devices (also called institutions), aiming at the development of verbal expression of thoughts and feelings, with the regulation of laws, places and limits that organize the pedagogical daily life and mediate horizontal and vertical relationships, in the classroom and at school taken as collectives, in the psychological and political sense of the term. Bruno Robbes, French pedagogue and professor at Cergy Paris University, is an expert in this current and, in this interview, deals with topics such as educational authority, the future of teaching as a profession, conflict management and the stress of education professionals related to that task, considering these themes from the interlocution between education and psychoanalysis, with an emphasis on the Lacanian perspective in which that Pedagogy is rooted.ResumoA Pedagogia Institucional é uma proposta educacional originada no seio do Movimento Freinet, no final dos anos 1950, que se ancora na psicanálise, tomando o inconsciente como fator a ser considerado nas determinações de importantes processos escolares, entre os quais está a gestão de conflitos relacionais. Presumindo que o conflito psíquico de desejos e pulsões com os limites culturais é motivador da aprendizagem, associa a violência à pulsão de morte e compreende o processo educacional como a humanização no seio de uma cultura que, ao mesmo tempo, deve regular o mortífero e valorizar o vital, ambos inerentes ao pulsional. Identifica-se, então, como uma pedagogia do conflito. Não só relendo técnicas do método Freinet, mas atenta a processos grupais, desenvolveu alguns de seus próprios dispositivos (também chamados instituições), voltados para o desenvolvimento da expressão verbal de pensamentos e sentimentos, com a regulação de leis, lugares e limites que organizam o cotidiano pedagógico e medeiam os vínculos horizontais e verticais, valorizando-se a turma e a escola como coletivos, no sentido psicológico e político do termo. Bruno Robbes, pedagogo e professor de Ciências da Educação na Universidade Cergy Paris, é especialista nessa corrente e, nesta entrevista, trata de temas como a autoridade educativa, o futuro do trabalho docente, o manejo de conflitos e o estresse de profissionais da educação a eles relacionado, discutindo estes temas a partir das interlocuções da educação com a psicanálise, com ênfase sobre a leitura que delas faz a teoria lacaniana, em cujos fundamentos essa Pedagogia está enraizada.ResumenLa Pedagogía Institucional es una propuesta educativa originada dentro del Movimiento Freinet a fines de la década de 1950, que está anclada en el psicoanálisis, considerando el inconsciente como determinante de importantes procesos escolares, entre los cuales el manejo de conflictos relacionales. Asumiendo que el conflicto psíquico de los deseos y los impulsos con límites culturales es motivador para el aprendizaje, asocia la violencia con la pulsión de muerte y entiende el proceso educativo como humanización dentro de una cultura que, al mismo tiempo, regular lo mortal y dar valor a lo vital, ambos inherentes al impulso. Así, se identifica como una pedagogía del conflicto. Interpretando las técnicas Freinet y atenta a los procesos grupales, desarrolló algunos de sus propios dispositivos (llamados instituciones), dirigidos al desarrollo de la expresión verbal de pensamientos y sentimientos, con la regulación de leyes, lugares y límites que organizan la vida pedagógica diaria y median las relaciones horizontales y verticales, valorando la clase y la escuela como colectivos, en el sentido psicológico y político del término. Bruno Robbes, pedagogo y profesor francés de la Universidad Cergy Paris, es un experto en esta tendencia y, en esta entrevista, aborda temas como la autoridad educativa, el futuro del trabajo docente, la gestión de conflictos y el respectivo estrés de los profesionales de la educación, discutiendo estos temas en función de las interlocuciones entre educación y psicoanálisis, con énfasis en la lectura que la teoría de Lacan, en cuyos fundamentos está arraigada esta pedagogía, hace de estas relaciones.Palavras-chave: Conflito e educação, Psicanálise, Pedagogia Institucional, Entrevista.Keywords: Conflict and education, Psychoanalysis, Institutional Pedagogy, Interview.Palabras claves: Conflicto y educación, Psicoanálisis, Pedagogía Institucional, Entrevista.ReferencesARDOINO, Jacques. Les avatars de l’éducation. Paris: PUF, 2000.ARDOINO, Jacques. Autorité. In: BARUS-MICHEL, Jacqueline; Enriquez, Eugène; Lévy, André. (Org.). Vocabulaire de psychosociologie: Positions et références. Toulouse: Érès, 2013, p. 63-66.ARDOINO, Jacques; BARUS-MICHEL, Jacqueline. Sujet. In: BARUS-MICHEL, Jacqueline; Enriquez, Eugène; Lévy, André. (Org.). Vocabulaire de psychosociologie: Positions et références. Toulouse: Érès, 2013, p. 267-274.BALINT, Michael. Le Médecin, son malade et la maladie. Paris: Payot, 2003.BENADUSI, Luciano. Compétence et employabilité. In: VAN ZANTEN, Agnès. (Coord.). Dictionnaire de l’Éducation. Paris: PUF, 2008, p. 75-79.BLANCHARD-LAVILLE, Claudine. Penser un accompagnement de chercheurs en groupe. In: CIFALI, Mireille; THÉBERGE, Mariette; BOURASSA, Michelle. Cliniques actuelles de l’accompagnement. Paris: L’Harmattan, 2010, p. 67-86.BLANCHARD-LAVILLE, Claudine; CHAUSSECOURTE, Philippe; HATCHUEL, Françoise; PECHBERTY, Bernard. Recherches cliniques d’orientation psychanalytique dans le champ de l’éducation et de la formation. Revue française de pédagogie, [S.l.], v.151, p. 111-162, 2005.BRETON, Philippe. La “société de la connaissance”: généalogie d’une double réduction. Éducation et sociétés, v. 15, n. 1, p. 45-57, 2005.CANAT, Sylvie. Une autorité qui ne fait pas ses preuves… Empan, v. 63, n. 3, p. 66-78, 2006.CIFALI, Mireille. Partis pris entre théories et pratiques cliniques. In: CIFALI, Mireille; GIUST-DESPRAIRIES, Florence. (Org.). De la clinique: Un engagement pour la formation et la recherche. Bruxelles: De Boeck, 2006. Chapitre 7, p. 127-144.CIFALI, Mireille. Exigences d’une position clinique. Chemins de formation, n. 10/11, p. 68-75, 2007.CIFALI, Mireille. Une pensée affectée pour l’action professionnelle. In: CIFALI, Mireille; GIUST-DESPRAIRIES, Florence. (Org.). Formation clinique et travail de la pensée. Bruxelles: De Boeck, 2008, p. 129-147.CIFALI, Mireille; Imbert, Francis. Freud et la pédagogie. Paris: PUF. 1998.CIFALI, Mireille; Moll, Jeanne. Pédagogie et psychanalyse. Paris: Dunod, 1985.CIFALI, Mireille. Préserver un lien. Éthique des métiers de la relation. Paris: PUF, 2019.DARCOS, Xavier; MEIRIEU, Philippe. Deux voix pour une école. Paris, França: Desclée de Brouwer, 2003.DE GAULEJAC, Vincent. La société malade de la gestión: idéologie gestionnaire, pouvoir managérial et harcèlement social. Paris: Éditions du Seuil, 2009.DE GAULEJAC, Vincent. Travail, les raisons de la colère. Paris: Éditions du Seuil, 2011.DEJOURS, Christophe. Le choix: Souffrir au travail n’est pas une fatalité. Paris: Bayard, 2015.DE VECCHI, Gérard. Former l’esprit critique: Pour une pensée libre. Paris: ESF, 2016. v. 1.FAVRE, Daniel. Éduquer à l’incertitude – Élèves, enseignants: comment sortir du piège du dogmatisme? Paris: Dunod, 2016.FILLOUX, Jean-Claude. Psychanalyse et pédagogie: Ou d’une prise en compte de l’inconscient dans le champ pédagogique. Revue française de pédagogie, Paris, nº 81, p. 69-102, 1987.FRANÇA. Ministère de l'Éducation Nationale et de la Jeunesse. Déconstruire la désinformation et les théories conspirationnistes. França, 2019. Disponível em: https://eduscol.education.fr/cid95488/deconstruire-la-desinformation-et-les-theories-conspirationnistes.html%20;%20http://www.gouvernement.fr/on-te-manipule. Acesso em: 10 jan. 2020.FREUD, Sigmund (1933). Nouvelles conférences d’introduction à la psychanalyse. Paris: Gallimard, 1984.GEFFARD, Patrick. Fernand Oury et la P.I. Disponível em: http://pig.asso.free.fr/Fernand_Oury.htm. Acesso em: 10 jan. 2020.HOUSSAYE, Jean. La Pédagogie traditionnelle: une histoire de la pédagogie. Paris: Fabert, 2014.IMBERT, Francis. L’inconscient dans la classe. Paris: ESF, 1996.IMBERT, Francis. Imaginaire et symbolique. Repères pour des enseignants. In: PICQUENOT, Alain (coord.). Il fait moins noir quand quelqu’un parle: Éducation et psychanalyse aujourd’hui. Dijon: SCÉREN-CRDP de Bourgogne, 2002, p. 151-158.IMBERT, Francis. Vocabulaire pour la pédagogie institutionnelle. Vigneux: Matrice. 2010.JEFFREY, Denis. Crise de l’autorité et enseignement. Éducation et francophonie, XXX, 1, p. 1-7. 2002. Disponível em: http://www.acelf.ca/c/revue/revuehtml/30-1/07-Jeffrey.html. Acesso em: 10 jan. 2020.JUBIN, Philippe. Les écarts dans les relations. In: HOUSSAYE, Jean (Org.). La pédagogie: une encyclopédie pour aujourd’hui. Paris: ESF, 1993, p. 179-190.LAFFITTE, René (Org.). Essais de pédagogie institutionnelle. Nîmes: Champ social Editions, 2006.LAPLANCHE, Jean; PONTALIS, Jean-Bertrand. Vocabulaire de la psychanalyse. Paris: PUF, 1990.MARPEAU, Jacques. Le processus d’autorisation. In: MARPEAU, Jacques. Le processus éducatif: La construction de la personne comme sujet responsable de ses actes. Ramonville Saint-Agne: Erès, 2000, p. 177-193.MAZET, Sophie. Manuel d’autodéfense intellectuelle. Paris: Robert Laffont, 2015.MEIRIEU, Philippe. Quelle autorité pour quelle éducation? Rencontres internationales de Genève. Setembro de 2005. Disponível em: https://www.crefe38.fr/IMG/pdf/Meirieu_autorite_2005.pdf. Acesso em: 09 jan. 2020.MEIRIEU, Philippe. Le maître, serviteur public. Sur quoi fonder l’autorité des enseignants dans nos sociétés démocratiques? Conférence donnée dans le cadre de l’école d’été de Rosa Sensat, Université de Barcelone, Julho de 2008. Disponível em: http://meirieu.com/ARTICLES/maitre_serviteur_public.htm. Acesso em: 08 jan. 2020.OURY, Fernand; POCHET, Catherine. Qui c’est l’Conseil? Paris: Maspéro, 1979.PAIN, Jacques. La violence institutionnelle? Aller plus loin dans la question sociale. Cahiers critiques de thérapie familiale et de pratiques de réseaux. Paris, v. 1, nº 24, p. 133-155, 2000.PETITOT, Françoise. De l’enfant-roi à l’enfant-victime: l’enfant oublié. In: GAVARINI, Laurence; LEBRUN, Jean-Pierre; PETITOT, Françoise. Avatars et désarrois de l’enfant-roi. Paris: Fabert, 2011, p. 11-24.POCHET, Catherine; OURY, Fernand; OURY, Jean. L’année dernière, j’étais mort… signé Miloud. Vigneux: Matrice, 1986.REY, Bernard. Autorité et relation pédagogique. In: CHAPPAZ, Georges. L’autorité en pannes… Entre besoin de soumettre et désir d’éduquer. Aix-Marseille: Université de Provence, 2004a, p. 113-128.REY, Bernard. Discipline en classe et autorité de l’enseignant: eléments de reflexión et d’action. Bruxelles: De Boeck, 2004b.REY, Bernard. Autour des mots “compétence” et “compétence professionnelle”. Recherche et formation, v. 60, p. 103-106, 2009.ROBBES, Bruno. Comment aborder concrètement la question de la sanction dans un cours de morale? Rev. Diotime – Revue Internationale de didactique de la philosophie, v. 61, julho de 2014. Disponível em: http://www.educ-revues.fr/DIOTIME/AffichageDocument.aspx?iddoc=99877. Acesso em: 06 jan. 2020.ROBBES, Bruno. L’autorité enseignante. Approche clinique. Nîmes: Champ social, 2016.ROBBES, Bruno. A pedagogia institucional na França e no Brasil: disciplina escolar, autoridade e o manejo. In: ANDRADE, Fernando Cézar Bezerra de; BURITY SERPA, Marta Helena; GONZAGA, Katherinne Rozy Vieira (Orgs.). No coração da escola: Origens, Teoria e Práticas da Pedagogia institucional. Curitiba: Editora CRV, 2018, p. 37-56.VASQUEZ, Aïda; OURY, Fernand. Vers une pédagogie institutionnelle. Paris: Maspéro, 1967.VASQUEZ, Aïda; OURY, Fernand. De la classe coopérative à la pédagogie institutionnelle. Paris: Maspéro, 1971.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
25

Kormann, Michelle Louise, et Lúcia Dias da Silva Guerra. « Terapias avançadas em países com registro regulatório ». JMPHC | Journal of Management & ; Primary Health Care | ISSN 2179-6750 15, spec (12 septembre 2023) : e025. http://dx.doi.org/10.14295/jmphc.v15.1353.

Texte intégral
Résumé :
Doenças genéticas, câncer e outras enfermidades complexas do organismo humano, podem exigir alternativas terapêuticas de alta complexidade de produção e desenvolvimento biotecnológico como os produtos medicinais de terapia avançada. Apesar de esta área ser uma das novas promessas terapêuticas e esperança a pacientes portadores de enfermidades sem alternativas disponíveis no momento, observamos que os portadores de tais enfermidades ainda enfrentam inúmeros desafios de acesso a estas terapêuticas. As terapias avançadas são principalmente indicadas para cinco principais áreas terapêuticas sendo elas Oftalmologia, Doenças Cardiovasculares, desordem genéticas, linfomas e cânceres hematológicos, desordens metabólicas, nutricionais e endócrinas. Os primeiros processos de registro das terapias avançadas (TA) com fins terapêuticos em humanos foram consolidados nos anos 2000. A agência regulatória European Medicines Agency – EMA em 2009, aprovou o primeiro produto de TA. Desde então houve um aumento significativo no número de terapias que atingiram as exigências regulatórias solicitadas por grandes agências como Food and Drug Administration – FDA e EMA. No Brasil, o primeiro registro desses produtos ocorre após cerca de doze anos em comparação ao primeiro produto registrado na EMA. O marco regulatório da ANVISA (RDC 508/2021 – RDC 506/2021 – RDC 505/2021) estabelece no país as normas e padrões de qualidade na condução dos ensaios clínicos e boas práticas de manufatura para produção desses produtos com fins de uso terapêutico. O marco regulatório permitiu que os primeiros produtos de terapia avançada tivessem o registro no país e consequentemente a entrada destes produtos no mercado da saúde brasileiro se tornando assim um importante marco na área para os pacientes portadores de tais enfermidade. A ANVISA, também define com o marco regulatório que os produtos de terapia avançada podem ser divididos em produtos de terapia celular, terapia genética e de engenharia tecidual. Esta subdivisão dentro do grupo de terapias avançadas converge com as definições descritas na regulamentação do FDA no Regenerative Medicine Therapy – RMAT e também pela EMA. Ao aprofundarmos um pouco mais nas terapias avançadas, identificamos que o ChondroCelect, em 2009, foi o primeiro produto dessas terapias a ser registrado na União Europeia. Resultado de estudos clínicos de engenharia de tecido com foco terapêutico em pacientes com enfermidades relacionadas à cartilagem. Um ano após o primeiro registro no EMA ocorre sob a perspectiva norte americana, o registro do primeiro produto aprovado pelo FDA, o Provenge, resultado de uma terapia celular com indicação para determinados tipos de câncer de próstata. Avançando ao longo dos últimos 13 anos de programas de pesquisas e desenvolvimento em terapias avançadas, observamos uma tendência no aumento da quantidade de produtos registrados no FDA e EMA para a área e consequentemente de evidências científicas relacionadas a estes produtos. Destaco o caso do FDA que entre 2010 até 2022 teve em sua agência o registro de 25 produtos que atingiram eficácia, segurança e qualidade de produção para uso terapêutico em humanos. Em contrapartida a entrada de produtos de terapias avançadas no Brasil, ainda é sutil. Após o marco regulatório em 2021 os quatro produtos (Carvykti, Kymriah, Luxturna e Zolgesma) foram aprovados no país. No tocante ao acesso às terapias avançadas no cenário brasileiro observa-se um hiato de cerca de uma década entre o primeiro produto registrado no mundo e o primeiro produto registrado no Brasil. O objetivo deste estudo é identificar os principais fatores relacionados ao acesso a produtos de terapias avançadas em países com registro regulatório. Trata-se de uma revisão sistemática integrativa baseada na pergunta de pesquisa: “Quais os principais fatores descritos na literatura científica que estão relacionados ao acesso a produtos de terapias avançadas em países com registro regulatório destas terapias?”. A pergunta de pesquisa foi decomposta nos polos: fenômeno (“Acesso”), objeto (“terapias avançadas) e contexto (“registro regulatório”). Para definição dos termos foram feitas as buscas dos descritores no DeCS, MeSH e Emtree. A pesquisa bibliográfica ocorreu nas bases de dados: PubMed (NCBI), Scopus (Elsevier), BVS/Lilacs, Taylor & Francis Online – Journal of Market Access & Health Policy, Frontiers in Science – Journal of Public Health e Web Science. Durante as buscas acima foi possível identificar um total de 275 artigos. A primeira triagem feita foi a avaliação de artigos duplicados para exclusão. Desta amostra foram identificados 26 artigos em duplicatas permanecendo um total de 249 artigos da amostra inicial. Uma nova triagem foi feita dentro do grupo de 249 artigos pelo Rayyan e por uma revisão de títulos e resumos. Essa nova triagem possibilitou a exclusão de 126 artigos pelo motivo de não estarem relacionados a temática do presente trabalho. Como resultado dessa triagem, um total de 123 artigos das bases iniciais permaneceram na amostra e após acesso aos textos completos e leitura na íntegra, espera-se que seja possível identificar os principais fatores que vem afetando o amplo acesso aos pacientes ao longo dos 20 anos de registro de produtos de terapias gênicas em países regulados pelas agências regulatórias FDA, EMA e ANVISA.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
26

Pavón Benito, Julia. « ¿Es necesario seguir investigando sobre la muerte ? Una reflexión historiográfica y nuevas perspectivas ». Vínculos de Historia Revista del Departamento de Historia de la Universidad de Castilla-La Mancha, no 12 (28 juin 2023) : 65–83. http://dx.doi.org/10.18239/vdh_2023.12.03.

Texte intégral
Résumé :
RESUMENLa historiografía sobre la muerte, desarrollada entre finales de los años setenta y noventa de la pasada centuria, tuvo especial interés y proyección a partir de las investigaciones trazadas por la tercera generación de Annales. Los planteamientos de esta corriente, en sintonía con los modelos de dicha escuela y avalados por la renovación del objeto histórico tras el estructuralismo, giraron alrededor del estudio de las condiciones materiales, actitudes, imágenes y gestualidad del hombre medieval ante la muerte. El cuerpo de esta fructífera reflexión, como parcela de la “historia de las mentalidades”, albergó novedades metodológicas, facilitando una visión y proyección heurística, debido al impacto que tuvo dentro del diálogo de la historia con las ciencias sociales y otras disciplinas del quehacer humanístico. A finales del siglo xx y comienzo del presente, el giro producido en el quehacer histórico ha otorgado un mayor protagonismo a lo social y cultural, colocando en el lugar protagonista ocupado durante décadas por la “historia de la muerte” otros intereses. Compete, por tanto, plantearse qué horizontes cabría dibujar, dentro de las coordenadas historiográficas de la actualidad, para las investigaciones sobre la muerte, cuyas paradojas siguen vigentes como recurso para conocer los fenómenos y manifestaciones propias de la civilización medieval.Palabras clave: Muerte medieval, historiografía de la muerte ABSTRACTThe historiography of death developed between the late 1970s and the 1990s was of special interest and projection. It was based on research carried out by the third generation of the Annales. The approaches developed in line with the models of this school of thought and underpinned by the renewal of the historical object following structuralism, revolved around the study of material conditions, attitudes, images and gestures of the medieval man in the face of death. The core of this prolific reflection as part of the “history of mentalities” contained methodological novelties facilitating a heuristic vision and projection due to the impact it had on the dialogue between History and Social Sciences and other humanistic disciplines. At the end of the 20th century and the beginning of the current the shift in historical endeavour has given greater prominence to what is social and cultural, placing other interests in the key role for decades occupied by the “history of death”. For researching into death, it is necessary therefore to consider what perceptions can be drawn within the historiographical coordinates of the present day whose paradoxes are still valid as a resource to understand the phenomena and manifestations of medieval civilisation.Keywords: mediaeval death, historiography of death REFERENCIASActas de las I Jornadas de Metodología Aplicada de las Ciencias Históricas. V. Paleografía y archivística, Santiago de Compostela, Universidade de Santiago de Compostela, Servicio de Publicaciones, 1975.Alexandre-Bidon, D., La mort au Moyen Âge: xiiie-xvie, París, Editorial Hachette, 1998.Alexandre-Bidon, D. y Treffort, C. (dirs.), A reveiller les morts. La mort au quotidien dans l’Occident médieval, Lyon, Presses Universitaires de Lyon, 1993.Ariès, P., Essais sur l’histoire de la mort en Occident du Moyen Âge á nous jours, París, Éditions du Seuil, 1975 (trad. Historia de la muerte en Occidente. Desde la Edad Media hasta nuestros días, 2000).—“Mourir autrefois”, en A. Brien et M. Lienhart (dirs.), La Mort au coeur de la vie, Colmar, Éditions Alsatia; Strasbourg, Oberlin, 1976, pp. 23-35.—L’homme devant la mort, París, Éditions du Seuil, 1977.—En face de la mort, París, Éditions du Cerf, 1983.—Images de l´homme devant la mort, París, Seuil, 1983.Aurell, J., Balmaceda, C., Burke, P. y Soza, F., Comprender el pasado, Madrid, Akal, 2013.Azpeitia Martín, M., “Historiografía de la ‘historia de la muerte’”, Studia historica. Historia medieval, 26 (2008), pp. 113-132.Baloup. D., “La mort au Moyen Âge (France e Espagne). Un bilan historiographique”, en I. Bazán y C. González Mínguez, El discurso legal ante la muerte durante la Edad Media en el nordeste peninsular, Bilbao, Universidad del País Vasco, 2006, pp. 13-32.Binski, P., Medieval Death. Ritual and Representation, Londres, British Museum Press, 1996.Boase, T. S. R., Death in the Middle Ages: mortality, judgment and remembrance, London, Thames and Hudson, 1972.Borsari, E., Trujillo, J. R. (eds.), La muerte en las literaturas medievales europeas (dosier monográfico), Revista de Literatura Medieval, 36, 2002.Braet, H. y Verbeke, W. (eds.), Death in the Middle Ages, Lovaina, Leuven University Press, 1987.Burgess, C., “By Quick and by Dead»: Wills and Pious Provision in late Medieval Bristol”, English Historical Review, 405 (1987), pp. 837-858.Carlé, M.ª C., Una sociedad del siglo xiv: los castellanos en sus testamentos, Buenos Aires, Universidad Católica Argentina, 1993.Carozzi, C., “La géographie de l’au-delà et sa signification pendant le Haut Moyen Âge”, en XXIX Settimana di Studi Sull’Alto Medievo, Spoleto, Centro Italiano di Studi sull’Alto Medioevo, 1983, pp. 423-481.—Le voyage de l’âme dans l’au-delà, d’après la littérature latine (ve-xiiie siècle), Roma, École Française de Rome, 1994.Chaunu, P., “Mourir à Paris (xvie-xviie-xviiie siècles)”, Annales. Économies, sociétes, civilisations, 31.I (1976), pp. 29-50.—Histoire quantitative, histoire sérielle. París, Armand Colin, 1978.Chiffoleau, J., La compatibilité de l’Au-delà. Les hommes, la mort et la religion dans la region d’Avignon à la fin du Moyen Âge, Roma, École Française de Rome, 1980.Choron, J., Death and Modern Man, Nueva York, Collier Books, 1964.—La Mort dans la pensée occidentale, París, Editions Payot, 1969.Daniell, C., Death and dying in England, Oxford, Oxford Bibliographies, 2014. http://www.oxfordbibliographies.com/view/document/obo-9780195396584/obo-9780195396584-0149.xml (recuperado 07.II.2023).Doudet, E. (textes recueillis), La mort écrite. Rites et rhétoriques du trépas au Moyen Âge, París, Presses de l’ Université Paris-Sorbonne, 2005.Eiras Roel, A. (coord.), Actas del II Coloquio de Metodología histórica aplicada. La documentación notarial y la historia, Santiago de Compostela, Secretariado de Publicaciones de la Universidad de Santiago de Compostela, 1982.Erlande-Brandenburg, A., Le roi est mort. Étude sur les funérailles, les sépultures et les tombeaux des rois de France jusqu’á la fin du xiiie siècle, Ginebra, Société Française d’Archéologie, 1975.Español, F., “El encuentro de los tres vivos y los tres muertos y su repercusión en la Península Ibérica”, en J. Yarza Luaces (ed. lit.), Estudios de Iconografía Medieval Española, Bellaterra, Universidad Autónoma de Barcelona, 1984, pp. 53-136—Lo macabro en el gótico hispano. Cuadernos de Arte Español, 70, Madrid, Historia 16, 1992. Favre, R., La mort au Siècle des Lumières dans la littérature et la pensée françaises, Lyon, Presses Universitaires de Lyon, 1978.Febvre, L., “Comment reconstituer la vie affective d´autrefois? La sensibilité et l´histoire”, Annales d´Histoire Sociale, 3.1/2 (1941), pp. 5-20. García-Fernández, M., “Familia, poder y religiosidad de una aristócrata bajomedieval gallega. Las últimas voluntades de doña Xoana de Castro (1467)”, Madrygal: Revista de Estudios Gallegos, 21 (2018), pp. 133-156.García-Fernández, M., “Testamentos femeninos para el estudio de la realidad señorial gallega a finales de la Edad Media: una aproximación comparada a las últimas voluntades de Guiomar Méndez de Ambia (1484) y doña Isabel González Noguerol (1527-1533), en M. Cabrera Espinosa y J. A. López Cordero (coord.), XI Congreso Virtual sobre Historia de las Mujeres, Jaén, Archivo Histórico Diocesano de Jaén, 2019, pp. 279-330.Gaude-Ferragu, M., D´or et de cendres: la mort et les funérailles des princes dans le royaume de France au Bas Moyen Âge, Presses Universitaires du Septentrion, Villeneuve d’Ascq, 2005.González Lopo, D. L., “Historia de las mentalidades. Evolución historiográfica de un concepto complejo y polémico”, Obradoiro de Historia Moderna, 11 (2002), pp. 135-190.Guiance, A., Muertes medievales, mentalidades medievales: un estado de la cuestión sobre la historia de la muerte en la Edad Media, Buenos Aires, Universidad de Buenos Aires, 1989.—Los discursos sobre la muerte en la Castilla medieval (siglos vii-xv), Valladolid, Consejería de Educación y Cultura de la Junta de Castilla y León, 1998.—“Introducción. Veinte años de historiografía sobre la muerte: un balance y un nuevo comienzo”, en F. Miranda García y M.ª T. López de Guereño Sanz (dir.), La muerte de los príncipes en la Edad Media, Madrid, Casa de Velázquez, 2020, pp. 1-16.Hadley, D. M., Death in Medieval England, Stroud, Tempus, 2001.Hernández Sandoica, E., Los caminos de la historia. Cuestiones de historiografía y método, Madrid, Síntesis, 1994.Huizinga, J., El otoño de la Edad Media. Estudios sobre las formas de vida y el espíritu durante los siglos xiv y xv en Francia y los Países Bajos, Madrid-Buenos Aires, Alianza Editorial-Revista de Occidente Argentina, 1930 y reeds. de 1947 y 1985.Joyce, P., “The return of history: postmodernism and the politics of academic history in Britain”, Past and Present, 158 (1998), pp. 207-235.Ladero Quesada, M. A., “Trayectorias y generaciones. Un balance crítico: la Edad Media”, en Pellistrandi, B. (ed..), La historiografía francesa del siglo xx y su acogida en España, Madrid, Casa de Velázquez, 2002, pp. 311-335.Lapesa, R., “El tema de la muerte en el Libro de Buen Amor”, en R. Lapesa, De la Edad Media a nuestros días, Madrid, Editorial Gredos, 1967, pp. 53-75.Lauwers, M., “Le sépulcre des pères et les ancêtres. Notes sur le culte des défunts à l’âge seigneurial”, Medievales. Langue. Textes. Histoire. La mort des grandes. Hommage à Jean Devisse, 31 (1996), pp. 67-78.—La Mémoire des ancêtres, le souci des morts. Morts, rites et société au Moyen Âge (Diocèse de Liège xie-xiiie siècle), París, Archives de sciences sociales des religions, 1997.Lavanchy, L., Écrire sa mort, décrire sa vie. Testaments de laics laussannois (1400-1450), Laussane, Université de Laussane, 2003.Lebrun, F., Les hommes et la mort en Anjou aux 17e et 18e siècles: essai de démographie et de psychologie historiques, Paris-La Haye, Mouton, 1971.Le Goff, J., La naissance du Purgatoire, París, Gallimard, 1981.Lemaître, J. L. (ed.), L’Église et la mémoire des morts dans la France Médiévale: communications présentées à la Table Ronde du CNRS, le 14 juin 1982, París, Études Augustiniennes, 1986.López de Guereño Sanz, M.ª T., Miranda García, F. y Cabrera, M. (eds.), Migravit a seculo. Muerte y poder de príncipes en la Europa medieval. Perspectivas comparadas, Madrid, Ed. Sílex, 2021.Lorcin, M. T., Vivre et mourir en Lyonnais à la fin du Moyen Âge, Paris, CNRS, 1981.Mâle, E., L´art religieux du xiiie siècle en France, París, Colin, 1898.—L´art religieux de la fin du Moyen Âge en France. Étude sur l´iconographie du Moyen Âge et sur ses sources d´inspiration, París, Librairie Armand Colin, 1908.Marandet, M. C., Le souci de l´au-delà: la pratique testamentaire dans la région toulosaine (1300-1450), Perpignan, Presses Universitaires, 1998.Mattoso, J., “O culto dos mortos na Península Ibérica (seculos vii a xi)”, Lusitania Sacra, 4 (1992), 2ª serie, pp. 13-37.—“A morte dos reis na Cronistica Pré-Alfonsina”, Estudos Medievais, 10 (1993), pp. 79-95.—“O poder e a morte”, Anuario de Estudios Medievales, 25/2 (1995), pp. 395-427.—(dir.), O Reino dos mortos na Idade Média peninsular, Lisboa, Edições João Sá da Costa, 1996.McManners, J., “Death and the French Historians”, en Whaley, J. (ed.), Mirrors of Mortality: Studies in the Social History of Death, London, Routledge, 1981, pp. 106-130.Miranda García, F. y López de Guereño Sanz, M.ª T., La muerte de los príncipes en la Edad Media: balance y perspectivas historiográficas, Madrid, Casa de Velázquez, 2020.Mitre Fernández, E., “El sentido medieval de la muerte. Reflexiones desde el prisma del siglo xx”, Anuario de Estudios Medievales, 16 (1986), pp. 621-639.—La muerte vencida. Imágenes e historia en el Occidente medieval (1200-1348), Madrid: Ediciones Encuentro, 1988.—“La muerte del rey: La historiografía hispánica (1200-1348) y la muerte entre las élites”, En la España Medieval, 11 (1988), pp. 167-183.—“Muerte y memoria del rey en la Castilla bajomedieval”, en G. Duby, G. (et al.), La idea y el sentimiento de la muerte en la historia y en el arte de la Edad Media (II), Santiago de Compostela, Secretariado de Publicaciones de la Universidad de Santiago de Compostela, 1992, pp. 17-26.—“Actitudes del hombre ante la muerte”, en González Mínguez, C. (ed.), La otra historia: Sociedad, cultura y mentalidades, Bilbao, Servicio Editorial de la Universidad del País Vasco, 1993, pp. 25-36.—“La muerte y sus discursos dominantes entre los siglos xiii y xv (reflexiones sobre recientes aportes historiográficos)”, en Serrano Martín, E. (coord.), Muerte, religiosidad y cultura popular, Zaragoza: Institución Fernando el Católico, 1994, pp. 15-34.Morin, E., L’Homme et la Mort. París, Seuil, 1970 (ed. rev. et augm. de 1950).La mort au Moyen Âge (Colloque de l´Association des Historiens Médiévistes Français réunis à Strasbourg en juin 1975 au Palais Universitaire), Strasbourg, Libraire Istra, 1977.La morte et l´au-delà en France méridionale (xiie-xve siècle), Tolouse, Privat, 1998.Nieto Soria, J. M., Ceremonias de la realeza. Propaganda y legitimación en la Castilla Trastámara, Madrid, Nerea, 1993.Nora, P., Les lieux de mémoire, Paris, Gallimard, 1984.Otero Piñeyro Maseda, P. S. y García-Fernández, M., “Los testamentos como fuente para la historia social de la nobleza. Un ejemplo metodológico: tres mandas de los Valladares del siglo xv”, Cuadernos de estudios gallegos, 60 (2013), pp. 125-169.Pasamar Alzuria, G., “La influencia de Annales en la historiografía española durante el franquismo: un esbozo de explicación”, Historia Social, 48 (2004), pp. 149-172.Pasche, V., Pour le salut de mon âme. Les Lausannois face à la mort, xiv siècle, Lausanne, Université de Lausanne, 1989.Pavón Benito, J. y García de la Borbolla, A., Morir en la Edad Media. La muerte en la Navarra medieval, Valencia, Universitat de València, 2007.Platelle, H., Présence de l’au-delà: une vision médiévale du monde, Villeneuve-d´Ascq, Presses Universitaires du Septentrion, 2004.Peiró Martín, I., “Historiadores en el purgatorio. Continuidades y rupturas en los años sesenta”, Cercles: revista d’història cultural, 16 (2013), pp. 53-81.—Historiadores en España: historia de la historia y memoria de la profesión, Zaragoza, Prensas de la Universidad de Zaragoza, 2013.La religion populaire. Colloque international du Centre National de la Recherche Scientifique (Paris, 17-19 octobre 1977), Paris, CNRS, 1979.Royer de Cardinal, S., Morir en España. (Castilla Baja Edad Media), Buenos Aires, Universidad Católica Argentina, 1992.Sabatè i Curull, F., Lo senyor rei és mort: actitud i cerimònies dels municipis catalans baix-medievals davant la mort del monarca, Lleida, Universitat de Lleida, 1994.—Cerimònies fúnebres i poder municipal a la Catalunya baixmedieval, Barcelona, Dalmau, 2003.Serna Alonso, J., La historia cultural: autores, obras, lugares, Madrid, Akal, 2013.Sharpe, J., “Historia desde abajo”, en P. Burke (ed.), Formas de Hacer Historia, Madrid, Alianza, 1996 (1ª ed. inglesa, 1991), pp. 38-58.Schmitt, J. C., “Le suicide au Moyen Âge”, Annales. Économies. Sociétés. Civilisations, 31 (1976), pp. 3-28.Spiegel, G., “La historia de la práctica: nuevas tendencias en historia tras el giro lingüístico”, Ayer 62/2 (2006), pp. 19-50.Sutto, C. (ed.), Le sentiment de la mort au Moyen Âge, Quebec, L’ Aurore, 1979.Tenenti, A., La vie et la mort à travers l´art du xve siècle, Armand Colin, París, 1952.—Il senso della morte e l´amore della vita nel Rinascimento (Francia e Italia), Giulio Einaudi, Torino, 1957.—Piété baroque et déchristianisation en Provence au dix-huitième siècle: les attitudes devant la mort d´après les clauses des testaments, París, Seuil, 1973.—Mourir autrefois. Attitudes collectives devant la mort aux xviie et xviiie siècles, Paris, Gallimard, 1974.—“Les attitudes devant la mort: problèmes de méthode, approches et lectures différentes”, Annales Économies, Sociétés, Civilisations, 31. 1 (1976), pp. 120-132.—“Encore la mort: un peu plus qu’une mode? Annales Économies, Sociétés, Civilisations, 37 (1982), pp. 276-287.—La mort et l’Occident de 1300 à nos jours, París, Gallimard, 1983.Vovelle, M., “La mort et l’au-delà en Provence d’après les autels des âmes du Purgatoire xv-xx siècles”, Annales Économies, Sociétés, Civilisations, 24 (1969), pp. 1602-1634.Yarza Luaces, J., “Despesas que fazen los omnes de muchas guisas en soterrar los muertos”, en J. Yarza Luaces, Formas Artísticas de lo Imaginario, Barcelona, Anthropos, 1987, pp. 260-292—“La capilla funeraria hispana en torno a 1400”, en M. Núñez Rodríguez, M. y E. Portela (coords.), La idea y el sentimiento de la muerte, Santiago de Compostela, Secretariado de Publicaciones de la Universidad de Santiago de Compostela, 1988, pp. 95-117.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
27

Sardone, Sergio. « El contador Rodrigo de Albornoz y su misión financiera durante las campañas imperiales de 1535 y 1536 ». Historia Mexicana, 15 mars 2022, 1535–76. http://dx.doi.org/10.24201/hm.v71i4.4367.

Texte intégral
Résumé :
Este artículo enfoca el papel que mantuvo Rodrigo de Albornoz, contador de la Nueva España, durante una fase muy crítica de la monarquía hispánica debido a las repetidas guerras del emperador Carlos V contra el rey de Francia y el sultán turco Solimán. En 1534 Albornoz regresó a Castilla, para unirse a las campañas carolinas de Túnez, contra el corsario berberisco “Barbarroja”, aliado del sultán, y las siguientes en Piamonte y Provenza contra al ejército de Francisco I de Francia. En 1536, al contador novohispano le fue encomendada la importante tarea de llevar, desde Sevilla a Italia, las primeras monedas de oro y plata del nuevo cuño carolino que se habían fabricado en las atarazanas hispalenses y que sirvieron para cubrir los costes del ejército imperial para las campañas militares.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
28

Trelles Velasquez, Gustavo, Mara Yanes Perez et Valentine Thomas. « etnografía aproximativa : La gestión de las emociones en una pareja de policías de la comuna Biot en Francia. Entre el trabajo y cotidianidad ». PLURIVERSIDAD, no 12 (31 décembre 2023). http://dx.doi.org/10.31381/pluriversidad12.6286.

Texte intégral
Résumé :
La presente investigación se inscribe dentro de la antropología de las emociones y del enfoque por componentes. Así, nosotros investigaremos la gestión y el trabajo emocional de una pareja de policías. Es así como a partir de esta investigación nos iremos adentrando en los procesos sociales, culturales y fisiológicos que tiene la dimensión de las emociones. Por lo que en términos metodológicos se plantea un trabajo cualitativo, en donde se desarrollaron entrevistas semiestructuradas a profundidad como historias de vida. Razón por la cual, hemos decidido limitar nuestro terreno de investigación a una pareja de policías de la comuna de Biot, situada en el departamento de Alpes Marítimos, de la región de Provenza-Alpes-Costa Azul en Francia.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
29

Pfister, Max. « Scritti di Giuseppe E. Sansone, vol. 1 : Francia e Provenza, a cura di Giulio Cura Curà, prefazione di Cesare Segre ; vol. 2 : Barberiniana e altra italianistica, a cura di Matteo Milani, prefazione di Anna Cornagliotti ; vol. 3 : Spagna e dintorni, a cura di e prefazione di Carmelo Zilli ». Zeitschrift für romanische Philologie 123, no 4 (1 janvier 2007). http://dx.doi.org/10.1515/zrph.2007.638.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
30

Lafond, Natacha. « Le printemps du temps : Ponge et Jaccottet ». Acta Avril 2008 9, no 4 (8 avril 2008). http://dx.doi.org/10.58282/acta.4063.

Texte intégral
Résumé :
Cet article est un compte-rendu du livre : Le Printemps du temps. Poétiques croisées de Francis Ponge et de Philippe Jaccottet, de Michèle Monte et d’André Bellatorre, Université de Provence, coll. « Poésie Textuelle », 353 p., 2008.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
31

AVETISYAN, Samvel. « Ագրարային Պրովանսի գերակայությունները և հայաստանյան զուգահեռները/Priorities of Agricultural Provence and Armenian Parallels ». AMBERD BULLETIN, 2022, 21–31. http://dx.doi.org/10.52174/2579-2989_2022.4-21.

Texte intégral
Résumé :
The Provence-Alpes-Lazurny Bereg region is located in the south-east of France, which is part of the Provence region. This picturesque region, washed by the Mediterranean Sea, is one of the main wine-growing and tourist centers of France. Suffice it to say that after Paris (Ile-de-France region) it is the second most visited in France. It stretches from the Mediterranean Sea to the foothills of the Alps and is distinguished by its diverse and colorful nature. The capital of the region is Marseille, and the major cities are Toulon, Nice, Cannes, Saint-Tropez, Aix-en-Provence, Avignon, Cassis, Arles, Camargue, Calanque, Le Verdo and Saint-Raphael. Well known from history and literature, this region attracted Paul Cézanne, Van Gogh, Picasso, Marcel Panol, Auguste Renoir, Francis Scott Fitzgerald, Albert Camus and other famous people. World-famous Nostradamus (14.12.1503, Saint-Remy-de-Provence), popular singer Mireille Mathieu (22.07.1946, Avignon), famous football player Zinedine Zidane and many figures of art, science and sports were born. here. Looking at the azure coast of the Mediterranean Sea, the fabulous landscape of the Alpine mountains, vineyards, olive and fruit orchards and, finally, purple rows of lavender (lavender) stretching to the horizon, you are convinced that this paradise area has a huge potential for economic development, especially in industry. This potential is most effectively used in combination with fascinating legends and cultural monuments related to the history of the region. At the same time, natural and historical monuments, as well as interesting myths, are an important factor in social and economic development. By the way, the use of these factors is very affordable and inexpensive. That's why in every country of the world that I visited, these factors attracted special attention, and I was looking for parallels with Armenia and lessons that can be learned. In this article, the development priorities and instructive experience of the agricultural sector of Provence are analyzed, and the possibilities of applying this experience in Armenia are emphasized.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
Nous offrons des réductions sur tous les plans premium pour les auteurs dont les œuvres sont incluses dans des sélections littéraires thématiques. Contactez-nous pour obtenir un code promo unique!

Vers la bibliographie