Articles de revues sur le sujet « Orientazione »

Lo studio RM della regione sellare si avvale di una tecnica ormai standardizzata; le sequenze abitualmente realizzate sono Spin-Echo ponderate in T1 (SE T1W) (TR = 550, TE = 20, 4 acquisizioni), Field of view (FOV) <20 cm, matrice 256, secondo piani coronali e sagittali, con sezioni di 3 mm di spessore. Sezioni di spessore sottile, con alta matrice e FOV ridotto, dotate di buon rapporto segnale rumore potevano essere prodotte fino a poco tempo fa solo da apparecchi ad alto campo magnetico, ma attualmente anche dai più recenti apparecchi 0,5 T. Le sequenze Densità Protonica e T2W sono generalmente limitate allo studio di lesioni ad estensione extrasellare. I mezzi di contrasto paramagnetici vengono utilizzati sempre più frequentemente come completamento della indagine allo scopo di aumentare la sensibilità nei confronti di patologie di piccole dimensioni, introdurre ulteriori elementi di specificità e permettere una miglior delimitazione delle lesioni rispetto alle strutture viciniori. Sequenze Gradient Echo 3D, con acquisizione volumetrica, appaiono secondo i primi risultati molto promettenti 18in quanto permettono di ottenere sezioni di spessore fino ad 1 mm, ralmente contigue e senza effetti di interferenza o di volume parziale tra fette adiacenti, con possibilità di ricostruire successivamente immagini secondo piani diversi dalla orientazione originaria. In sintesi è stato possibile ottenere una buona risoluzione spaziale, necessaria per lo studio della sella e del suo contenuto, in una metodica caratterizzata da alta risoluzione di contrasto, dalla multiplanarità e dalla assenza di artefatti da osso e da amalgami dentari oltre che di radiazioni ionizzanti. Per queste ragioni la RM è attualmente l'esame di prima scelta nello studio delle patologie della regione sellare.

Artikulu hau UPV/EHUkoModelizazio eta Ikerkuntza Matematikoa, Estatistika eta Konputazioaizeneko masterrean Gorka Kobeagak defendatutako master amaierako lanean oinarrituta dago. Orientazio Problemaren (OP) aurkezpena eta ebazpen ebolutiboaren analisia du helburu. Saltzaile Ibiltariaren problema ezagunaren aldaera berezi bat da OP. Optimizazio Konbinatorioko problema honen aplikazioak eta modelizazioak aurkezten dira. OPren konputaziozko konplexutasuna dela eta, Concorde TSP solver erabiltzen duen algoritmo genetiko bat diseinatu eta inplementatu da. Gainera, herri kopuruarekiko eta distantzia mugarekiko portaera eta prozedura genetikoen parametroekiko konbergentzia aztertu da. Euskal Autonomia Erkidegoko eta literatura zientifikoko datu-baseak erabili dira.

Artikulu honetan, 1980tik 2000ko hamarkadara arte euskararen aldekomugimenduak izandako bilakaera hartu da aztergai. Erakutsi nahi dugu bateragarriakdirela emozioek mugimendu baten ekintzaren orientazioan duteneragina eta mugimendu horren arrazionalizazio eta instituzionalizazioprogresiboa. Inondik ere ez direla elkarrezinak emozioak eta mugimenduarenezagutzazko garapena edo haren desafio estrategikoen lorpena.

Este estudio analiza las orientaciones de aculturación de escolares vascos de Educación Secundaria, comparando las orientaciones de los alumnos según su origen y su identidad etnolingüística. Los resultados mostraron que las orientaciones de aculturación mas aceptadas fueron el individualismo, la segregación-separación y la integración. Las orientaciones de ambos grupos, alumnos autóctonos e inmigrantes son coincidentes. Las relaciones inter grupo resultantes de las interacciones de las aculturaciones de ambos grupos serían bastante positivas salvo en los casos de segregación-separación que podrían resultar conflictivas. Los alumnos autóctonos fueron clasificados en tres grupos según su identidad etnolingüística: identidad dual, polarizada española y polarizada vasca. A su vez, los escolares inmigrantes se clasificaron en dos grupos: identidad con el país de origen e identidad dual. Los resultados no confirman la hipótesis de que los sujetos con identidad dual muestran orientaciones de aculturación más positivas que los sujetos con identidad polarizada.

Laburpena: Duela hamarkada bat baino gehiago, hainbat arau-esparruk lagundu dute emakumeen eta gizonen berdintasun eraginkorra oztopatzen edo mugatzen duten erakunde-neurriak jartzeko beharrizanean. Hala ere, harik eta 5/2015 Legegintzako Errege Dekretua aldarrikatu arte, ez zen ezarri nahitaezkoa zenik administrazio publikoek berdintasun-planak garatzea beraien langileentzat. Artikulu honen xedea da orientazio erabilgarri eta praktiko batzuk eskaintzea jakiteko zein den barneko planifikazio-prozesua, zer gutxieneko hartu behar den kontuan eta zer politika aplikatu den. Horretarako, berreskuratu eta partekatu da zer berdintasun-plan onartu dituzten Espainiako autonomia-erkidegoek, aldundiek eta udalek, aipamen berezia eginez bai euskal autonomia erkidegoko administrazioei, baita beste herrialde batzuetako ekimen eta esperientziei ere. Oinarrizko orientazio-ildo batzuekin, dokumentu honek lagundu nahi die erronka hori duten administrazio publikoei. Resumen: Distintos marcos normativos han orientado, desde hace más de una década, la necesidad de establecer medidas organizacionales tendentes a remover las barreras que obstaculizan o limitan la igualdad efectiva entre mujeres y hombres en el ámbito laboral. Sin embargo, no es hasta la promulgación del Real Decreto Legislativo 5/2015 que se establece la obligatoriedad para las Administraciones públicas de desarrollar planes de igualdad para sus trabajadoras y trabajadores. El presente artículo tiene como objeto brindar algunas orientaciones útiles y prácticas sobre el proceso de planificación interna, los mínimos a considerar y la política aplicada, rescatando y compartiendo para ello algunas referencias de planes de igualdad internos aprobados por comunidades autónomas, diputaciones y ayuntamientos del Estado, con especial referencia a las Administraciones vascas, así como iniciativas y experiencias de otros países. Con algunas líneas de orientación básicas, este documento pretende ayudar a aquellas Administraciones públicas que tienen por delante este desafío. Abstract: For more than a decade, several normative frameworks have guided the need to establish organizational measures aimed at removing the barriers that hinder or limit effective equality between women and men in the workplace. Nevertheless, it is not until the enactment of Royal Legislative Decree 5/2015 that public administrations were compelled to develop equality plans for their workers. The goal of this paper is to offer helpful guidelines for internal planning, to set minimum requirements in terms of policy implementation and to highlight and share some references and good practices of equality agendas developed by regional and local governments, especially from Basque public administrations, as well as experiences from other countries. With these basic guidelines, this paper aims to help public administrations facing this challenge.

ABSTRACTBullying is a current problem that occurs in education and has recently become extremely important for society. However, homophobic bullying has not been given the importance it should have. This one, refers to the harassment that is suffered by sexual orientation or condition, sometimes being the reason for such negative behaviors. Therefore, with this research work, by quantitative study, it has been analyzed the knowledge that primary education teachers have on this matter. The inormation received shows that education professionals have a general idea of the subject, but exposes the lack of precision about homophobic bullying.KEYWORDS: bullying, homophobic bullying, preconceptions.LABURPENABullying-a eskolan errepikatua izan den eta azken aldian gizartearentzat garrantzia duen arazoa da. Eskola jazarpena duen aldaeretako bati, hots, bullying homofobikoari oraindik ez zaio behar besteko garrantzia eman. Azkeneko honek, ikasle batzuek bullying-a orientazio edo baldintza sexualarengatik sufritzen duten erasoei erreferentzia egiten dio, jokaera negatiboen arrazoia delarik. Hortaz, ikerketa lan honen bitartez, Lehen Hezkuntzako bost ikastetxeetako irakasleriak problematika honen inguruan duen ezagutza maila aztertu da. Ikerketan jasotako datuek, hezkuntzako profesionalek gaiaren inguruan ideia orokor bat dutela adierazi duten arren, bullying homofobiko kontzeptuaren inguruko zehaztapenak falta zaizkiela jaso da emaitzetan.GAKO-HITZAK: eskola jazarpena, bullying homofobikoa, aurreiritziak.

Laburpena: Sektore publikoaren zeregina gakoa izan da gizarteek aurrera egiteko, eta izaten segituko du hurrengo hamarkadatan ere. Erabakitzaileak –gobernu-taldeetako kideak– eta zuzendaritza-kide publikoak –zuzenean edo zeharka, lehenengoen menpekoak, maila batean edo batzuetan– dira politika publikoen katalizatzaile potentzialak. Gizarte modura aurrean ditugun erronkei aurre egiteko –esaterako, eraldaketa digitalari–, pertsonarik onenak behar dira, erronka horiei administrazio publikoetako lidergo bikoitzetik aurre egiteko. Batzuetatik –erabakitzaileetatik– eta besteetatik –zuzendaritza-kideetatik– herritar guztiok espero ditugu antzeko gaitasun eta jarrerak: eredugarriak izan daitezela beren jokaera publiko eta pribatuan, izan dezatela ikuskera estrategikoa, maila askotako sentsibilitatea eta berrikuntzarako eta gardentasunerako orientazioa eta kontuak emateko orientazioa, eta taldeak sortzeko gaitasuna, batez ere onenak kontuan hartuta. Artikuluak nazioarteko egungo egoeraren sarrera egiten du, garapen jasangarriaren helburuetatik; bederatzi konpetentzia zehazten ditu, zuzendaritza-kide publikoek erabakitzaileengadik espero ditzakegunak, eta, amaitzeko, konpetentzia bat aipatzen du, zerikusia duena taldeak sortzearekin, meritokraziatik eta zuzendaritza publiko profesionalaren ekologiatik abiatuta –zuzendaritza-konpetentziak, publizitatea, ...– herrialderik aurreratuenetan bezala. Resumen: El papel del sector público ha sido clave para el progreso de las sociedades y lo seguirá siendo en las próximas décadas. Las personas decisoras – miembros de los equipos de gobierno - y las personas directivas públicas – quienes dependen de las primeras, directa o indirectamente, en uno o varios escalones - son catalizadoras del potencial de las políticas públicas. Los retos que tenemos por delante como sociedad – el de la transformación digital, por ejemplo - requieren contar con las mejores personas para afrontarlos, desde el liderazgo dual de las Administraciones Públicas. De las unas – decisoras - y de las otras – directivas - esperamos, toda la ciudadanía, capacidades y actitudes similares: que sean ejemplares en su comportamiento público y privado, que tengan visión estratégica, sensibilidad multinivel y hacia la colaboración público privada, orientación a la innovación y la transparencia, y a la rendición de cuentas, y capacidad de crear equipos contando con las mejores personas, fundamentalmente. El artículo hace una introducción a la situación internacional, detalla las competencias que las personas directivas públicas esperamos de las decisoras, y concluye con la competencia que tiene que ver con la capacidad de crear equipos construidos desde la meritocracia y la ecología de la dirección pública profesional – competencias directivas, publicidad…- emulando a los países más avanzados. Abstract: The role of the public sector has been key to the progress of societies and will continue to be in the coming decades. Decision makers - members of government teams - and public managers - who depend on the former, directly or indirectly, on one or several steps - are catalysts for the potential of public policies. The challenges that lie ahead as a society - that of digital transformation, for example - require having the best people to face them, from the dual leadership of Public Administrations. Of the some - decision makers - and the other - directives - we expect, all citizens, similar capacities and attitudes: that they be exemplary in their public and private behavior, that they have strategic vision, multilevel sensitivity and towards private public collaboration, innovation orientation and transparency, and accountability, and ability to create teams with the best, fundamentally. The article introduces the international situation, details the competencies that public managers can expect from decision makers, and concludes with the competence that has to do with the ability to create teams built from meritocracy. and the ecology of professional public management - management skills, advertising, ... - emulating the most advanced countries.

Ya no cabe seguir hablando «del carácter bifásico del urbanismo» para referirnos a la ordenación del territorio. La ordenación territorial tiene entidad propia frente al urbanismo. Se impone una nueva orientación de carácter transversal, que exija a cualquier plan o proyecto sectorial con incidencia territorial la correspondiente evaluación de impacto en el territorio. Dicha evaluación contribuiría a la consecución de una mayor transparencia y a una motivación objetiva en la toma de decisiones. Los límites a la potestad de planificación territorial deberían venir, no tanto de estándares o coeficientes de contenido sustancial, como de la vertiente formal y procedimental de la planificación territorial. Para ello, resulta ineludible delimitar los agentes territoriales que han de participar en cada escala territorial y de qué modo han de intervenir en cada actuación territorial, así como el modelo de participación de la sociedad civil. Lurraldearen antolamendua aipatzeko, orain ez dugu zertan hitz egin behar «hirigintzaren izaera bifasikoaz». Lurraldearen antolamenduak izate propioa du, hirigintzaren aldean. Zeharkako izaera duen orientazio berri bat nagusitzen da, eta lurralde-eragina duen edozein sektore-plani edo -proiekturi lurraldean izango duen inpaktuaren ebaluazioa eskatu behar zaio. Ebaluazio horrek gardentasun handiagoa lortzen lagunduko du, bai eta erabaki-hartzean motibazio objektiboa izaten ere. Lurralde-plangintzatzako ahalaren mugak lurralde-plangintzaren alderdi formal eta prozedurazkotik etorri beharko lirateke, eta ez horrenbeste funtsezko edukiko estandar edo koefizienteetatik. Horretarako, ezinbestekoa da zedarritzea lurralde-maila bakoitzean parte hartu behar duten lurralde-eragileak eta nola esku hartu behar duten lurralde-jarduketa bakoitzean, bai eta gizarte zibilean parte hartzeko eredua ere. No one could say any more that «city planning is two-phase» in order to refer to zoning. Zoning has its own magnitude different from development. A new guidance of transversal nature should be taken, requiring to any plan or sectorial project with effects on zoning to have its zoning impact assessment. That assessment may contribute to attain a greater transparency and an objective motivation in the decision-making process. Limits to the urban zoning powers should come not from material standards or coefficients, but from the formal and procedural side of urban planning. In order to do so, it seems unavoidable to delimit the urban agents that have to take part in every urban planning scale and the way they have to intervene in every zoning action as well as which model of participation for civil society is chosen.

Tras una breve contextualización de la cooperación europea, en este trabajo, en primer lugar, se analizan las bases jurídicas comunitarias en materia de política de desarrollo, incidiendo especialmente en los documentos estratégicos más recientes. En segundo lugar, se presenta la nueva arquitectura institucional y el funcionamiento general de la cooperación comunitaria para el desarrollo, distinguiendo entre las instituciones decisorias y las instituciones orientadoras y ejecutoras. Y en último lugar, además de repasar las fortalezas y debilidades de este nuevo entramado institucional encargado de decidir y gestionar sobre la política comunitaria de cooperación al desarrollo, se tratan de identificar algunos de los dilemas jurídico-administrativos que tienen que ver con la eficacia del ordenamiento comunitario en materia de cooperación al desarrollo, con la actual distribución de esta competencia, y con la coherencia, coordinación y complementariedad entre las instituciones europeas y las administraciones de los Estados miembros. Europako lankidetzaren nondik norakoen azalpen laburra egin ondoren, garapen-politiken inguruko oinarri juridiko erkidea aztertuko dugu lehenik eta behin, arreta berezia emanaz dokumentu estrategiko berrienei. Bigarrenik, erakundeen egituraketa berria azalduko dugu, bai eta garapenerako lankidetza erkidearen funtzionamendu orokorra ere. Horretarako, bereizi egingo ditugu, batetik, erabakiak hartzen dituzten erakundeak eta, bestetik, orientazioa ematen duten eta erabakiok gauzatzen dituzten erakundeak. Azkenik, garapenerako lankidetzako politika erkidea zehaztu eta kudeatzeko erakunde-egituraketa berri horren alde onak eta alde ahulenak errepasatzeaz gain, gai honek pizten dituen dilema juridiko-administratibo batzuk identifikatzen saiatuko gara; hala nola, garapenerako lankidetza gaietan erkidegoko ordenamenduren efikazia, eskumen horren gaur egungo banaketa, eta Europako erakundeen eta estatukideen administrazioen arteko koherentzia, koordinazioa eta bateragarritasuna. After explaining briefly the context of the European cooperation, I will first of all analyse the Community legal basis in the field of policies in cooperation, especially paying attention to the most recent strategic documents. Second of all, it is introduced the new institutional architecture and the general operation of the Community cooperation to development, distinguishing between institutions that decide and the institutions that give guidelines and execute. Last of all, as well as reviewing the strengths and weakness of this new institutional framework that has to decide and manage the Community policy on cooperation to development, this paper tries to identify some of the legal-administrative dilemmas which have to do with the effectiveness of the Community order in the field of cooperation to development, with the current allocation of competences, and with the coherence, coordination and complementariness between the European institutions and the administrations of the Member States.

Este artículo ofrece un análisis del proceso de consolidación de las Tecnologías de la Información y la Comunicación (TIC) como una parte esencial de las políticas de modernización administrativa que se han llevado a cabo dentro de la Administración General del Estado (AGE) desde la aprobación de la Constitución Española de 1978. En concreto, se pretende mostrar que las TIC se han convertido en uno de los principales agentes de innovación dentro del sector público español a lo largo de los treinta últimos años de historia administrativa. Al mismo tiempo, el estudio de la AGE pone de manifi esto que los antecedentes de la actual difusión de la eAdministración, sobre todo, unidos a la informatización administrativa, resultan decisivos para comprender algunas de las prioridades y limitaciones más recientes de las dinámicas asociadas a la explotación de las nuevas TIC e Internet en el sector público. En concreto, los primeros pasos de la institucionalización tecnológica dentro de la AGE determinaron en no poca medida algunas de las posteriores orientaciones de la estrategia de eAdministración, y con ello, las políticas de modernización administrativa. Por consiguiente, este artículo subraya la relevancia de las instituciones y del análisis institucional para caracterizar las políticas de modernización administrativa, en general, y la difusión de la eAdministración, en particular Artikulu honek Informazioaren eta Komunikazioaren Teknologiak (IKT) sendotzeko prozesua aztertzen du, Estatuko Administrazio Orokorrak (EAO), 1978ko Espainiako Konstituzioa onartu zenetik, Administrazioa modernizatzeko egin dituen politiken funtsezko parte den aldetik. Zehazki, demostratu nahi du, azken hogeita hamar urteetan, IKTak berrikuntzako eragile nagusietariko bat bilakatu direla sektore publiko espainolaren barruan. Estatuko Administrazio Orokorraren azterketak agerian uzten du, era berean, eAdministrazioaren oraingo hedapenaren aurrekariak, batez ere administrazioaren informatizazioarekin bat, erabakigarri bilakatu direla IKT berriak eta Internet ustiatzearekin lotutako dinamika berrienen zenbait lehentasun eta muga ulertzeko. Zehazkiago, EAOren barruan instituzionalizazio teknologikoaren aurreneko urratsek fi nkatu zuten, hein handi batean, eAdministrazioak ondoren izan duen estrategiaren zenbait orientazio, eta, horrekin batera, administrazioa modernizatzeko politika ere bai. Horrenbestez, artikulu honek azpimarratzen du zer-nolako garrantzia duten erakundeek eta erakunde-azterketak, oro har, Administrazioa modernizatzeko politiken ezaugarriak ezartzeko, eta, bereziki, eAdministrazioa zabaltzeko. This article assesses the diffusion of Information and Communication Technologies (ICTs) within the administrative modernization policies undertaken at Administración General del Estado (AGE) level of government since the Spanish Constitution of 1978. Particularly, this articles shows that ICTs have become a relevant agent for innovation during the last thirty years in the Spanish public sector. At the same time, the study of the AGE corroborates how important is the analysis about the fi rst origins of eGovernment, above all, regarding to informatization processes and its consequences. Also, it provides insights on priorities and limitations of more recent public policies to boost ICT and the Internet in public administration. In particular, fi rst steps of AGE¿s technological institutionalization shaped both orientations and contents of later eGovernment strategies, and in so doing, administrative modernization policies. In sum, this article pinpoints the relevance of institutions and institutional analysis to understand administrative reform policies, in general, as well as the diffusion of eGovernment, in particular.

LABURPENA: 2004ko urteak inflexio-puntua markatu zuen Ipar Euskal Herrian landu eta ondoren ezarritako hizkuntza politikan; batez ere, Hizkuntza Politikarako Obragintza Publikoa Euskararen Erakunde Publiko (EEP) bilakatzearen ondorioz. Aldaketa horrek botere publikoen borondatea erakusten du, toki-gobernamenduan eskema klasikoago batera itzultzeko —alde batetik, administrazio publikoak, eta bestetik, elkarte-eragileak, aholku-batzorde batean bilduta—, bai eta haien asmo bat ere: euskara berpiztearen aldeko politika publiko handinahiago bat aurrera eramatea. Entitate berri horrek, interes publikoko elkargoaren forma juridikoa hartu baitu, misio edo eginkizun bikoitza du: euskararen aldeko hizkuntza politika publikoa eta hitzartua asmatzea, definitzea eta obratzea; eta behar diren finantza baliabideak bermatzea, bere egitasmoan ezarri dituen ekintzak edo obralari batzuekin hitzartu dituenak gauzatzeko. Euskararen Erakunde Publikoa da bere baitan diren erakundeen aginduz euskara berpizteko politika prestatzeko ardura duena. Lan horren ondorioz, 2006an, Hizkuntza Politika Proiektu bat sortu zen, epe labur eta ertaineko orientazioak eta helburuak finkatzen zituena, hala nola, jarraitu beharreko estrategia, eta programa operatibo bat, haiek lortzeko bidea zabalduko zuena, ahaztu gabe, jakina, jarraipen-adierazle batzuk, ebaluazioa errazte aldera. Politika horri ministerioarteko ebaluazio bikoitza egin zaio, zeinak ondorio hauek atera dituen, besteak beste: Euskararen Erakunde Publikoak esku-hartzeko duen gaitasuna areagotua, Eusko Jaurlaritzarekin lankidetza indartua, aurrerapen nabarmenak hezkuntzaren bidezko euskararen transmisioan, euskarazko baliabideen hobekuntza, eta Aholku Batzordeak ez duela bere tokia aurkitu. ABSTRACT: 2004 is a turning point in the linguistic policy elaborated and thereafter implemented in northern Basque Country, particularly because of the transformation of the Direction for the Public Works into the Public Office for the Basque Language. That change gives an account of the willingness of public authorities to go back to a classic scheme in the local governance with, on the one hand, public administrations and, on the other hand, associative actors gathered at the Advisory Board, and their wish to carry out a more ambitious public policy for the revitalization of Basque. This new entity, which acts as a public interest group, is equipped with a twofold function: to design, define and initiate a linguistic policy for the Basque; and to mobilize the necessary financial resources for its implementation. The elaboration of a policy for the linguistic revitalization was commissioned by its member institutions to the Public Office for the Basque Language. This effort results, in December 2006, in the drafting of a Project for a Linguistic policy that sets out the main guidelines and objectives to be achieved in the short and medium term together with the strategy to follow and an operative program to be applied in order to attain them; without neglecting some monitoring indicators in order to facilitate assessment. This policy has undergone a double interdepartmental assessment which concludes among others the increasing of the intervention ability by the Public Office for the Basque Language, an enhanced cooperation with the Basque Government, significant advances in the transmission of Basque by means of education, an improvement in euskera resources, but also an Advisory Board which has not found its rightful place yet. RESUMEN: El año 2004 marca un punto de inflexión en la política lingüística elaborada y posteriormente implementada en el País Vasco norte, en particular como consecuencia de la transformación de la Dirección de la Obra Pública en la Oficina Pública de la Lengua Vasca (OPLV). Ese cambio da cuenta de la voluntad de los poderes públicos de volver a un esquema más clásico en la gobernanza local, con, por un lado, las administraciones públicas, y, por otro, los actores asociativos reunidos en un Comité Consultivo, y de su deseo de llevar a cabo una política pública más ambiciosa a favor de la revitalización de la lengua vasca. Esta nueva entidad, que toma la forma jurídica de una Agrupación de Interés Público, es dotada de una doble misión: concebir, definir y poner en marcha una política lingüística a favor de la lengua vasca; y, movilizar los recursos financieros necesarios a su implementación. La OPLV es encargada por las instituciones que la componen de elaborar una política de revitalización lingüística. Esa labor desemboca, en diciembre de 2006, en la confección de un Proyecto de Política Lingüística que fija las grandes orientaciones y los objetivos a alcanzar a corto y medio plazo, así como la estrategia a seguir y un programa operativo a aplicar que permita alcanzarlos; sin omitir unos indicadores de seguimiento que faciliten su evaluación. Esta política ha sido objeto de una doble evaluación interministerial, que concluye, entre otros, a un incremento de la capacidad de intervención de la OPLV, a una cooperación reforzada con el Gobierno Vasco, a unos avances significativos en la transmisión de la lengua vasca a través de la enseñanza, a una mejora en los recursos en euskera, pero también, a un Comité Consultivo que no ha conseguido encontrar su lugar.

Artikulu honetan Hizkuntzen Europako Erreferentzia Marko Bateratuko proposamenen azterketa exegetikoa egingo dugu, Liburu osagarriaren bertsio eguneratuan, bigarren hizkuntzen ikasleen ahozko ekoizpen-jarduerekin lotuta, eta zehazki ahozko adierazpenarekin eta elkarreraginarekin. Bi jarduerak eta horiek egiteko aktibatu behar diren estrategiak labur azaldu ondoren, argi eta garbi eta azaletik iruzkinduko ditugu hizkuntza-gaitasunaren sei mailetako bakoitzerako deskriptoreak: komunikazio-jarduera horiek garatzeko orientazio didaktikoak eta gomendio metodologikoak erakutsiko ditugu, Europako Kontseiluaren dokumentu eguneratuaren gomendioei jarraikiz; ahozko ekoizpen- eta elkarreragin-jardueren planifikazioa planteatuko dugu; eta, azkenik, jardunbide egokien dekalogoa eskainiko dugu.

Altzairu-zuntzez indarturiko hormigoia, AZIH (ingelesez SFRC), arrunki ezagutzen dugun hormigoi armatuaren anaia txiki eta ezezaguntzat har genezake. Hala ere, bere ibilbidea anaia zaharrenaren eskutik egin du teknologia hauen garapenean zehar, eta orain etorkizun oparoa aurreikusten zaio. Aldi berean, azken bolada honetan garatzen dabiltzan hainbat azterketa teknika ez-suntsikorrek, kalitate kontrol erraz eta zehatza egitea ahalbidetzen dute. Hori baita AZIHak duen desabantailetako bat, hau da, behin hormigoia gogortuta, ez da hain erraza zuntzek hormigoi matrizearen baitan hartzen duten orientazioa ikusten. Hala ere, materialak merkatuan harrera ona izan dezan, ezinbestekoa da laborategiko maila gainditu eta eskala errealeko egitura-osagaien ikerketa bultzatzea.

Taxus baccata munduko zuhaitz toxikoenetako bat da. Taxanoak eta alkaloide toxikoak dauzka: taxina da arriskutsuena. Landare ohikoa da gurean eta erabat arriskutsua izan daiteke; haatik, hagin-intoxikazioa nahiko bakana da. Kasuak nahita edo ezbeharrez gerta daitezke. Hortaz, gertaera susmagarrien orientazio eta diagnostiko azkarra egitea garrantzitsua da, arin artatzeko.Kasu baten berri izan genuen. Gizonezko batek hagin-hosto ugari irentsi zuen suizidatzeko asmoz eta sintomarik gabe ospitaleratu zuten. Arnas alkalosia, konorte-galera eta takikardia bentrikularra jasan zituen ondoren. Urgentziaz tratatu zuten eta astebetean guztiz suspertu zen.Ez dago intoxikazio hau orienta dezakeen alterazio analitiko espezifikorik. Laborategi klinikoetan ez da taxinaren konposatuen analisia egiten. Behin betiko diagnostikoa 3,5-dimetoxifenola (taxinaren metabolitoa) neurtuz konfirmatu zen, gas-kromatografia eta masa-espektrometria bidez. Laginak Toxikologia Institutuan analizatu ziren.