Littérature scientifique sur le sujet « İhtiyarlara Yardım Derneği »

İtalyan Misyonerler Ulusal Yardım Derneği A.N.M.I. (Associazione Nazionale per Soccorrere i Missionari Italiani), 19-20.yüzyıllarda, Osmanlı coğrafyasında eğitim ve sağlık kuruluşları başta olmak üzere yardım kurumu niteliği taşıyan çok sayıda yapı inşa ettirmiştir. Osmanlı İmparatorluğu'nun çözülme sürecine denk gelen bu yapı faaliyetleri, kuşkusuz rastlantısal değildir. Bu bağlamda Osmanlı coğrafyasında ve tüm Orta Doğu'da faaliyet göstererek kent fiziğini dönüştürücü nitelikte etkiler bırakan bu unsur, siyaset, sosyoloji ve iktisat tarihi araştırmalarının yanı sıra mimarlık tarihi çalışmalarına da konu teşkil edecek boyutta bir yoğunluğa ve öneme sahiptir.

Hilal-i Ahmer Cemiyeti, Mecrûhîn ve Marzâ-yi Askeriyeye İmdad ve Muâvenet Cemiyeti1 adıyla Dr. Abdullah Bey ve Ömer Paşa öncülüğünde 11 Haziran 1868'de kurulmuş, sonradan bilinen adını almıştır. Ancak, Sırbistan-Karadağ (Hersek İsyanı, 1875-1877), 93 Harbi (Osmanlı-Rus Savaşı, 1877-1878) ve Teselya (Osmanlı-Yunan Savaşı, 1897) Savaşlarında kuruluş amacına hizmet edecek kadar etkinlik gösterememiştir. Hilal-i Ahmer Cemiyeti (HAC), nizamnamesinde belirtilen yardım faaliyetlerine tam anlamıyla Trablusgarp (1911-1912) ve I. ve II. Balkan savaşları (1912-1913) ile birlikte başlamıştır. Bu dönemde hem askerlere hem de sivil halka, başta temel sağlık hizmetleri olmak üzere, barınma ve beslenme gibi gereksinimlerinin karşılanmasında önemli görevler üstlenmiştir. OHAC, 1863'te kurulan Kızılhaç ile birlikte, savaş, doğal afet ve hastalık gibi durumlarda asker ve sivillere insani yardım faaliyetleri gerçekleştirmektedir. Bu bağlamda, dünyanın en eski sosyal yardım kuruluşlarından biri olma özelliği de taşımaktadır. Sosyal yardım kapsamında asker ve felaketlerden etkilenmiş sivil halkın yanı sıra özellikle savaşlarda esir düşen askerler de ele alınmıştır. Savaş esirleri de tutuldukları yerlerde bu tür yardımlardan faydalanma hakkına sahip olmuşlardır. Bu bağlamda çalışmada Balkan savaşları, I. Dünya Savaşı ve Kurtuluş Savaşı sırasında OHAC'ın hem yaralı ve hasta hem de esir askerlerin yapmış oldukları kitap taleplerinin karşılanması, savaş sırasında halk eğitiminin ve temel eğitimin sürdürülmesi için yapmış olduğu kitap kampanyaları ve eğitici yayın taleplerinin karşılanması konusundaki faaliyetleri Türkiye Kızılay Derneği Arşivi'nden (TKDA) alınan belgeler ile birlikte ele alınarak örneklerle incelenecektir.

Günümüzde çimento üretimi, kullanımı ve bertarafı sırasında sosyal konuların değerlendirilmesi, şirketle-rin sürdürülebilir kalkınmaya yönelik sosyal sorumlulukları açısından giderek daha önemli hale gelmekte-dir. Sosyal Yaşam Döngüsü Değerlendirmesi (S-LCA), bir ürünün veya hizmetin yaşam döngüsündeki faaliyetlerin çeşitli paydaşlar üzerindeki olası sosyal etkilerini belirleyerek, şirketlerin sosyal olarak so-rumlu bir şekilde çalışmalarını kolaylaştırmayı sağlayan bir tekniktir. Bu çalışmada çimento üretimi gerçek-leştirilen bir işletmede sosyal yaşam döngüsü, Birleşmiş Milletler Çevre Programı/Çevresel Toksikoloji ve Kimya Derneği (UNEP/SETAC) tarafından önerilen paydaş kategorileri dikkate alınarak çalışan paydaşı açısından incelenmiştir. Çalışan paydaşının alt kategorileri iş sağlığı ve güvenliği (İSG), fırsat eşitli-ği/ayrımcılık, adil maaş, çocuk işçi, sosyal yardım/sosyal güvenlik, çalışma saatleri, zorla çalıştırma, sen-dikalaşma ve toplu pazarlık özgürlüğüdür. Çimento üretim süreçlerinde mavi ve beyaz yaka çalışanların sosyal ve sosyo-ekonomik yönlerinin ve bunların sosyal yaşam döngüsünü kapsayan olumlu ve olumsuz etkileri karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Envanter analizi aşamasında, çalışanlarla gerçekleştirilen anketler aracılığı ile sahaya özgü veriler toplanmıştır. Belirlenen alt kategorilerin etki değerlendirmesinde, 0 ile 4 arasında puanlama yöntemi kullanılmıştır. Çalışma sonucunda mavi yaka çalışanlar açısından en olumsuz sosyal etkiye sahip alt kategoriler 2 puan ile sosyal yardım/sosyal güvenlik ve sendikalaşma ile toplu pazarlık özgürlüğü olmuştur. Beyaz yaka çalışanlar açısından sosyal etkiler ise olumlu sonuçlanmış ve tüm alt kategoriler 4’er puan olarak hesaplanmıştır.

Tüm dünyada geçmişten günümüze kadar büyük bir sosyal sorun olarak devam etmekte olan yoksulluğu anlamak ve çözüme kavuşturabilmek yalnızca ekonomik yaklaşımlar ile mümkün olmamaktadır. Yapılan birçok araştırma gelir boyutunda yoksul olmasa dahi çok boyutlu yoksulluk yaşayan ülkeler olduğunu ortaya koymaktadır. Yoksulluğun yaşam kalitesi ve refahı etkileyen sağlık, eğitim, konut, yaşam ve çevre koşulları gibi boyutlarını dikkate almak, yoksulluğu her yönüyle anlayabilmek ve çözüme kavuşturabilmek için önemlidir. Kamu ve özel kurumlar, sivil toplum kuruluşları ise yoksulluğu önlemek, ortadan kaldırabilmek için çeşitli faaliyetler yürütmektedir. Bu çalışmada yoksulluk alanında çalışmalar yürütmekte olan sivil toplum kuruluşu İnsan Hak ve Hürriyetleri İnsani Yardım Vakfı (İHH)’nın faydalanıcılarının çok boyutlu yoksulluk içinde olup olmadıkları ve İHH’nın Aksaray ilinde yapmış olduğu yoksulluk çalışmalarının çok boyutlu olup olmadığı anlaşılarak çok boyutlu yaklaşımın yoksulluğu anlamada ve çözümlemedeki önemini ortaya koymak amaçlanmaktadır. Bu çalışma, betimleyici/keşfedici nitel bir araştırmadır. Çalışmada, İHH çalışanlarına ve İHH yararlanıcılarına çok boyutlu yoksulluk durumlarının anlaşılabilmesi için OPHI ve UNDP’nin ortak geliştirmiş oldukları ve hesaplanmasında Alkire-Foster (AF) yönteminin kullanıldığı “Çok Boyutlu Yoksulluk Endeksi” verileri temelinde yarı yapılandırılmış soru formu uygulanmıştır. Çalışmanın sonucunda ise İHH yararlanıcılarının 1’i hariç hepsinin çok boyutlu yoksulluk içinde oldukları, İHH’nın çok boyutlu yoksulluk farkındalığının ve yaklaşımının yetersiz kaldığı ortaya koyulmaktadır.

Bu çalışma, Covid-19 salgını süresince tüberküloz hastalarının kaygı düzeylerinin çeşitli değişkenler arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma, İstanbul ilinde İstanbul Verem Savaşı Derneği, Verem Savaşı Dispanserinde sağlık hizmeti alan 132 hastayla yapılmıştır. Veriler 2020 yılında hastalarla yüz yüze sosyal hizmet uzmanı tarafından toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS Versiyon 22 aracılığıyla analiz edilmiştir. TB hastaların 48’i (36,4) ilkokul mezunu, %42 bekar ve 80’ni (%60,6) erkek olduğu görülmüştür. Hastaların %51,5 tedavi sürecinde yardım aldıkları, %78,8’i tüberküloz hastalığı ve Covid-19 sürecinde aile ile kaldıklarını, %59,1 tüberküloz tanısı aldığı sürecinde ve %69,7’sinin Covid-19 salgın sürecinde çalışmadıkları ortaya çıkmıştır. Hastaların %83,33’ü sosyal ilişkilerim azaldığı, aile ve sevdiklerine bulaştırmaktan korktukları görülmektedir. Hastaların %40,91 tüberküloz tedavi sürecinde aldığı sosyal hizmet desteğinin %42,42 ve %56.06 ile ekonomik desteğin yetersiz olduğu belirlenmiştir. Covid-19 döneminde yaşadıkları duygular incelendiğinde en fazla stres duygusu, en az umut duygusu yer almaktadır. Durumluk ve sürekli kaygı kadınlarda yüksekken emekli ve yalnız yaşayanların daha düşük olduğu bulunmuştur. Tüberküloz tanısı alınca ve Covid-19 pandemi döneminde çalışanların durumluk kaygı ve sürekli kaygıları daha yüksek olduğu saptanmıştır. Sosyal hizmet desteğinin ve ekonomik desteğinin “yetersiz” olarak belirtenlerin durumluk ve sürekli kaygı daha yüksek bulunmuştur. Araştırma sonunda, Covid-19 sürecinde TB hastalarının sosyal ve ekonomik desteğin yetersizliğinden dolayı durumluk kaygı ve sürekli kaygı düzeylerin yüksek olduğu ortaya çıkmıştır. Tüberküloz hastalığıyla baş etmek için bu bireylerin sosyoekonomik durumlarını iyileştirmek ve bu doğrultuda politikaların geliştirmesine ihtiyaç bulunmaktadır.