Bibliographies thématiques / Edukacja i wojna

Littérature scientifique sur le sujet « Edukacja i wojna »

Auteur : Grafiati
Publié le 26 juillet 2024

Créez une référence correcte selon les styles APA, MLA, Chicago, Harvard et plusieurs autres

Choisissez une source :

Sommaire

Consultez les listes thématiques d’articles de revues, de livres, de thèses, de rapports de conférences et d’autres sources académiques sur le sujet « Edukacja i wojna ».

À côté de chaque source dans la liste de références il y a un bouton « Ajouter à la bibliographie ». Cliquez sur ce bouton, et nous générerons automatiquement la référence bibliographique pour la source choisie selon votre style de citation préféré : APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.

Vous pouvez aussi télécharger le texte intégral de la publication scolaire au format pdf et consulter son résumé en ligne lorsque ces informations sont inclues dans les métadonnées.

Articles de revues sur le sujet "Edukacja i wojna"

1

Majewska-Kafarowska, Agnieszka. « Wprowadzenie ». Edukacja Dorosłych 87, no 2 (5 juin 2023) : 7–9. http://dx.doi.org/10.12775/ed.2022.010.

Texte intégral
Résumé :
W prezentowanym numerze 2/2022 Edukacji Dorosłych proponujemy Czytelnikom/Czytelniczkom teksty Autorów/Autorek z różnych ośrodków w kraju i za granicą, którzy swoje narracje andragogiczne poświęcili zagadnieniom rozmaicie wpisującym się w aktualia problemów doświadczanych przez współczesnych do- rosłych. Tematyka prezentowanych artykułów – choć nie zawsze bezpośrednio – dotyczy specyfiki ponowoczesnej rzeczywistości naznaczonej nie tylko globalizacją, technologizacją życia codziennego, ale wciąż jeszcze postpandemicznymi problemami determinującymi gospodarki wielu krajów, a zatem życie ludzi. Niestety ta rzeczywistość już niemal od roku ma jeszcze jedną odsłonę, niechlubną, trudną, obnażającą niemoc politycznych mechanizmów wpływu i dosadnie ukazującą specyfikę ludzkiego losu, zawirowań życia. Co prawda wojna nie jest obecna jako główny wątek w prezentowanych artykułach, pojawiają się natomiast takie tematy jak samotność, kształcenie całożyciowe, wypalenie akademickie, kształcenie opiekuna osoby starszej, społeczeństwo wiedzy czy edukacja seniorów.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Šorn, Mojca, et Dunja Dobaja. « Institutional education of blind, deaf and speech-disabled children in Slovenia until World War II ». Family Upbringing 18, no 2 (31 décembre 2018) : 225–40. http://dx.doi.org/10.61905/wwr/170539.

Texte intégral
Résumé :
<b>Cel</b>: Cel artykułu może wydawać się dość nietypowy, ponieważ są nim tak zwane rodziny zastępcze osób niewidomych, niedowidzących, głuchych i niedosłyszących w Słowenii w okresie międzywojennym. W Słowenii rodziny zastępcze reprezentowane były przez instytucje, które zajmowały się również utrzymaniem oraz edukacją do rozwoju i edukacją praktyczną. Nauczyciele–eksperci starali się umożliwić niewidomym i głuchym dzieciom korzystanie z tego specjalnego traktowania. <b>Metody</b>: W oparciu o dostępne materiały archiwalne i odpowiednią literaturę autorzy śledzą ścieżki niewidomych i głuchych dzieci od wczesnej młodości do zdobycia zawodu, co umożliwiało im bycie niezależnym w ich przyszłym życiu i pozwalało na integrację w ramach relacji międzypokoleniowych. <b>Wyniki</b>: Autorzy upewnili się, że niewidome i głuche dzieci, jak również dzieci z wadami mowy, umieszczone w odpowiednich edukacyjnych i szkolnych procesach w pierwszej dekadzie dwudziestego wieku miały lepsze szanse na to, by stać się niezależnymi członkami społeczeństwa. Większość z nich zdawała sobie sprawę z tego, że instytucje te dawały im doskonałą życiową lekcję, która wykraczała poza aspekty samej tylko wiedzy i umiejętności. <b>Wnioski</b>: W podsumowaniu autorzy podkreślają, że pomimo ustaw, które obejmowały obowiązkową edukacją również dzieci niewidome, głuche i te z wadami mowy, tylko połowa z nich korzystała z kształcenia i szkolnictwa specjalnego przed końcem II wojny światowej. Główną przyczyną tego stanu rzeczy był brak wiedzy rodziców o możliwości otrzymania przez ich dzieci takiej edukacji. W związku z tym wskazać należy, że główną przyczyną tego stanu rzeczy były ograniczone możliwości instytucji: krótko po ich założeniu okazało się, że jedynie ich program nauczania jest odpowiedni. Kierownictwo nie zdawało sobie sprawy z tego, że edukacja specjalna i zadania społeczne muszą być realizowane tak szeroko jak to tylko możliwe, jednak ich wysiłki, aby tego dokonać nie były wysłuchane aż do drugiej połowy lat 40. XX wieku. Uczniowie w ogromnej potrzebie zdobycia specjalnych umiejętności otrzymali równą edukację dopiero po II wojnie światowej, kiedy to poradzono sobie z ograniczoną przestrzenią dostępną dla obu instytucji, jak również innymi problemami.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

Ivanytska, Olha, et Lin Sike. « Przygotowanie młodzieży do powojennej odbudowy demokratycznego społeczeństwa : rola szkolnictwa ­zawodowego – przypadek Ukrainy ». Youth in Central and Eastern Europe 9, no 14 (31 décembre 2022) : 29–34. http://dx.doi.org/10.24917/ycee.9632.

Texte intégral
Résumé :
Edukacja zawodowa rozumiana jest jako zestaw określonych dziedzin, różnych programów edukacyjnych i szkoleniowych, funduszy, organizacji zawodowych i studenckich, studentów i innych zainteresowanych stron. Ważnym zadaniem edukacji zawodowej jest przygotowanie młodych ludzi do aktywności zawodowej, przygotowanie wykwalifikowanych robotników do pracy w różnych branżach oraz zwiększenie poziomu zatrudnienia w społeczeństwie. Rozwój edukacji zawodowej wymaga uwzględnienia szczegółowych interesów młodzieży oraz czynników, które wpływają na rozpowszechnienie edukacji zawodowej na świecie i jej rozwój. W artykule przedstawiono analizę dotyczącą problematyki przygotowania młodzieży do odbudowy społeczeństwa ukraińskiego po zakończeniu wojny na Ukrainie.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
4

Shvay, Roksolyana. « Wybrane aspekty procesu edukacyjnego w warunkach wojennych na Ukrainie ». Youth in Central and Eastern Europe 9, no 14 (30 décembre 2022) : 4–14. http://dx.doi.org/10.24917/ycee.9583.

Texte intégral
Résumé :
Edukacja zawsze była i jest ważną gałęzią życia społecznego, a przy tym warunkiem koniecznym do dalszego postępu i rozwoju. Obecnie wiele parametrów bezpieczeństwa ukraińskiego społeczeństwa przekracza poziom krytyczny, będący konsekwencją wojny. Narzuca to konieczność wypracowania nowych podejść do mechanizmu zarządzania, w szczególności w edukacji, do tworzenia nowych modeli procesu edukacyjnego. Aktualnie w Ukrainie regulacja prawna sfery oświaty odbywa się w okresie stanu wojny. W tym czasie Ministerstwo Edukacji i Nauki Ukrainy kontynuuje realizację polityki państwa w dziedzinie edukacji, zapewniając dostępność i ciągłość procesu edukacyjnego, oraz stawia sobie za cel objęcie procesem edukacyjnym wszystkich ukraińskich dzieci, niezależnie od ich lokalizacji. Opracowano nowe modele organizacyjne i formy kształcenia, wykorzystuje się wszystkie możliwości technologii informatycznych i zasobów elektronicznych, a niezbędne dane dostarczają informacyjne systemy edukacyjne. Nauczanie myślenia (logicznego, krytycznego, alternatywnego, analitycznego, innowacyjnego) stało się priorytetowym kierunkiem edukacyjnym.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
5

Sienkiewicz, Izabela. « Polityka Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wobec uchodźców z Grecji ». Studia z Polityki Publicznej 9, no 3(35) (4 décembre 2022) : 89–107. http://dx.doi.org/10.33119/kszpp/2022.3.5.

Texte intégral
Résumé :
Wojna domowa w Grecji tocząca się w latach 1946-1949 podzieliła społeczeństwo na sojuszników monarchii i zwolenników kierowanego przez Komunistyczną Partię Grecji Tymczasowego Rządu Demokratycznego Wolnej Grecji. Zbrojnym ramieniem lewicowego ośrodka była Demokratyczna Armia Grecji. Do pewnego czasu siłom komunistycznym aktywnego wsparcia udzielały państwa bloku wschodniego: Albania, Bułgaria, Jugosławia, Czechosłowacja i Rumunia. Jednak nasilający się od 1948 r. konflikt na linii Stalin-Tito przyczynił się do klęski Demokratycznej Armii Grecji, wywołanej przygniatającą przewagą militarną sił monarchistycznych. W połowie 1949 r. podjęto decyzję o ewakuacji do Albanii oddziałów partyzanckich oraz pozostającej do tej pory pod ich kontrolą ludności cywilnej. Także Polska - kraj, który ogromnie ucierpiał w wyniku II wojny światowej - pomagała Grecji, najpierw dostarczając żywność, sprzęt wojskowy i medyczny, później przyjmując na swoje tereny ponad 13 tys. dzieci i dorosłych, bojowników i cywili z terenów objętych wojną, wszystkich bardzo zmęczonych wojną i tułaczką. Grupie migrantów zapewniono opiekę medyczną, socjalną, pracę, edukację, dostęp do kultury. Wędrówki ludności w poszukiwaniu schronienia przed konfliktami, prześladowaniami oraz ubóstwem nie są tylko współczesnym problemem Unii Europejskiej. W niniejszym artykule przedstawiono reformy, jakie zainicjował rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej pod wpływem eskalacji kryzysu na Bałkanach. Uchodźcy z Grecji zastali w Polsce zupełnie nowe dla nich warunki bytowe, cywilizacyjne, kulturalne, geograficzne i gospodarcze. Stopniowo udało im się w tym obcym kraju zaaklimatyzować. Dziś wielu z nich jest Polsce wdzięcznych za okazaną pomoc.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
6

Skubisz, Jolanta. « PEDAGOGIKA POKOJU (WOJNY) W REFLEKSJI METODOLOGICZNEJ ». Інноватика у вихованні, no 16 (25 novembre 2022) : 141–51. http://dx.doi.org/10.35619/iiu.v1i16.504.

Texte intégral
Résumé :
Pedagogika do (dla) pokoju jest to wychowanie, a zarazem edukacja na rzecz bezpieczeństwa i zagrożeń pokoju oraz wojny. Niniejsza publikacja jest próbą refleksji na temat rzeczywistości w zakresie bezpieczeństwa społeczeństw, narodów, państw i samego człowieka, przez pryzmat roli i nauki w kontekście funkcjonującej wciąż w różnych formach pedagogiki wojny. W treści niniejszego opracowania, właśnie paradygmat pedagogiki wojny i pokoju przedstawia się jako potencjalne, pedagogiczne pole badawcze, w ramach metodologi badań opartych na koncepcji językowego obrazu świata. Założeniem tej koncepcji jest wzajemna zależność myśli i słowa, jasnym jest to, iż języki nie są środkami przedstawiającymi poznanie prawdy, lecz są środkami do odkrywania prawd, które dotychczas nie zostały poznane. Zatem wyeksponowanie problematyki edukacji do (dla) bezpieczeństwa odnoszące się do teoretycznych (językowych), a nie konkretnych umiejętności, kompetencji i cech charakteru ludzi — niewątpliwie obliguje pedagogów do poszukiwania nowych rozwiązań i propozycji pedagogicznych, jako kategorii badawczej, co stara się uczynićautorka niniejszej publikacji.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
7

Babicki, Zbigniew, et Mieczysław Dudek. « Edukacja międzykulturowa drogą wychowania dla przyszłości. Aktualne problemy i wyzwania w Polsce ». Forum Pedagogiczne 12, no 2 (31 décembre 2022) : 191–202. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2022.2.15.

Texte intégral
Résumé :
Artykuł zwraca uwagę na wyzwania, jakie stają przed społeczeństwami w dobie szybkich zmian społecznych, kulturowych i politycznych. Cechą charakterystyczną współczesnych społeczeństw jest ich coraz większa wielokulturowość, która zakłada akceptację różnorodności, istnienie pojedynczych kultur w sferze publicznej i prywatnej. Do życia i współdziałania w społeczeństwach wielokulturowych może przygotować edukacja międzykulturowa, która kładzie nacisk na dialog międzykulturowy. Zadaniem edukacji międzykulturowej jest zatem kształtowanie takich postaw społecznych, które pozwolą współczesnym społeczeństwom rozwijać się pokojowo i budować stabilną przyszłość. Podjęta problematyka staje się szczególnie istotna w obliczu wojny, zmian społecznych, politycznych w różnych częściach Europy, nasilającego się zjawiska emigracji itp. Problemy te w dużym stopniu dotykają Polski. Pojawia się wobec tego pytanie, jak Polska jest przygotowana do wielokulturowości? Jaki jest dyskurs naukowy w tym obszarze? Jakie propozycje kierunków rozwoju edukacji międzykulturowej?
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
8

Kowzan, Piotr. « Edukacja wobec groźby wojny ». Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN, no 1(9) (2018) : 24–42. http://dx.doi.org/10.15290/parezja.2018.09.03.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
9

Mykytiuk, Iryna. « Rozwój edukacji włączającej (inkluzyjnej) w Ukrainie : perspektywy i wyzwania w czasie wojny ». Youth in Central and Eastern Europe 10, no 16 (21 décembre 2023) : 71–75. http://dx.doi.org/10.24917/ycee.10469.

Texte intégral
Résumé :
PPełnoskalowa inwazja Rosji doprowadziła do ostrego kryzysu humanitarnego w Ukrainie. Zniszczyła infrastrukturę społeczną, ograniczyła edukację na dużych obszarach oraz doprowadziła do zakrojonych na szeroką skalę procesów wymuszonej migracji zarówno wewnątrz kraju, jak i za granicę. Rodziny dzieci niepełnosprawnych są częścią tego procesu, a problem niepełnosprawności nakłada się na problem wymuszonego przesiedlenia, jak również potrzebę adaptacji do nowego środowiska. Artykuł przedstawia wyniki autorskiego badania socjologicznego „Postawy wspólnot eksperckich i rodzicielskich w kwestii wdrażania edukacji inkluzyjnej w Ukrainie w kontekście wojny”. Zostało ono zrealizowane między kwietniem a lipcem 2023 r. z użyciem techniki ankiety internetowej.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
10

Szumlewicz, Katarzyna. « Emancypacja przez wychowanie : od oświecenia do pragmatyzmu ». Ars Educandi, no 9 (8 décembre 2012) : 81–89. http://dx.doi.org/10.26881/ae.2012.09.05.

Texte intégral
Résumé :
Jak scharakteryzować termin "emancypacja poprzez edukację"? Emancypacja jest to proces, który prowadzi do równości społecznej, wolności politycznej i realnej możliwości jednostki na postęp. Egalitarna edukacja oznacza, że wiedza jest dostępna dla każdego - niezależnie od jego klasy społecznej, płci, rasy i narodowości. To nauczanie ludzi z uciskanych lub dyskryminowanych grup, by walczyć z niesprawiedliwością i nauczanie ich aby bronić swoich już osiągniętych praw. Idea emancypacji poprzez edukację rozumiana w taki sposób wyłoniła się w okresie Oświecenia, który obejmował czasy przed, w trakcie i tuż po rewolucji francuskiej. Wtedy ten pomysł ewoluował przez całą nowoczesną erę, która kończy się na początku II wojny światowej. W moim eseju "Emancypacja poprzez edukację: od Oświecenia po Pragmatyzm" studiuję emancypacyjne wątki obecne w filozoficznych teoriach takich myślicieli, jak Jean Jacques Rousseau, Jean Antoine Condorcet, Mary Wollstonecraft, Immanuel Kant, Friedrich Schiller, John Stuart Mill, Harriet Taylor Mill, Karl Marx, Fryderyk Engels, Antonio Gramsci i John Dewey. Podczas przeprowadzania moich badań odkryłam, że niektórzy z nowoczesnych myślicieli reprezentowali pozycję emancypacyjną tylko w części swoich pomysłów, podczas gdy w drugiej części ich myśli pozostały konserwatywne. Na przykład Rousseau - jeden z ojców emancypacyjnej pedagogiki - był przeciwny udziałowi kobiet w przestrzeni publicznej. Innym przykładem jest użycie siły piękna i radości, aby poddać "impulsywne" masy kontroli "racjonalnych" elit w wizji Schillera dotyczącej pedagogiki estetycznej. Analizuję te "zaniechania" za pomocą krytycznych dyskursów ja ta Carole Pateman czy Terry'ego Eagletona.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
Plus de sources

Livres sur le sujet "Edukacja i wojna"

1

Achremczyk, Stanisław. Między barokiem a oświeceniem : Edukacja, wykształcenie, wiedza. Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2000.

Trouver le texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Czernecki, Roman. Z Krzemieńca, Borysławia--. Warszawa : Pax, 1998.

Trouver le texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

Kempa, Grażyna. Edukacja dziewcząt i kobiet śląskich : Od końca XIX wieku do wybuchu II wojny światowej. Katowice : Wydawn. Uniwersytetu Śląskiego, 1996.

Trouver le texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
4

Białokur, Marek. Dwie rocznice : Obraz wojny polsko-bolszewickej i zbrodni katyńskiej w historiografii i edukacji historycznej. Łysomice : Domy Wydawniczy Duet, 2000.

Trouver le texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
5

Konferencja "Od Westerplatte do Norymbergi. Druga wojna światowa we współczesnej historiografii, muzealnictwie i edukacji" (2009 Sztutowo, Poland). Konferencja "Od Westerplatte do Norymbergi. Druga wojna światowa we współczesnej historiografii, muzealnictwie i edukacji" w Muzeum Stutthof (2-5 września 2009 r.). Sztutowo : Muzeum Stutthof w Sztutowie, 2009.

Trouver le texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
6

Stopa, Krzysztof. Wojna--pokój--ludzie : Karty wspólnej przygranicznej historii 1945 : materiały do edukacji regionalnej = Válka--mír--lidé : listy společné příhraniční historie 1945 : materiály k regionálnímu vzdělávání. Racibórz : WAW, 2007.

Trouver le texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
7

Wojna - pokoj - ludzie : Karty wspolnej przygranicznej historii 1945 : materialy do edukacji regionalnej. Raciborz : Wydawnictwo I Agencja Informacyjna Waw Grzegorz Wawoczny, 2007.

Trouver le texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Chapitres de livres sur le sujet "Edukacja i wojna"

1

Bieniek, Jadwiga. « Pola Gojawiczyńska – „walka piórem” o los kobiet w społeczeństwie ». Dans Kobiety niepokorne. Reformatorki – buntowniczki – rewolucjonistki. Herstorie. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2017. http://dx.doi.org/10.18778/8088-351-2.10.

Texte intégral
Résumé :
W swojej pracy przedstawiłam postać pisarki Poli Gojawiczyńskiej. Była najbardziej popularna w latach trzydziestych XX wieku. Jej twórczość była poświęcona kobietom. Na podstawie utworów: „Dziewczęta z Nowolipek” (1935), „Rajska jabłoń” (1937), „Stolica” (1945) omówiłam problemy, jakie pisarka poruszała w swych utworach: wychowanie i kształcenie kobiet, znalezienie pracy i awans społeczny, rola miłości w życiu kobiety, edukacja seksualna i aborcja, wojna a losy kobiet.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Janicki, Andrzej. « Druga wojna światowa we współczesnych rosyjskich podręcznikach historii dla klas 9–11 (profil ogólny) ». Dans Historia i pamięć. Studia i szkice historiograficzne. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016. http://dx.doi.org/10.18778/8088-412-0.09.

Texte intégral
Résumé :
Niniejsza praca jest poświęcona zagadnieniom związanym z obecnością problematyki pamięci drugiej wojny światowej we współczesnym rosyjskim dyskursie historycznym. Obiektem analizy są wybrane podręczniki historii dla klas 9-11 szkół o profilu ogólnokształcącym. Każdy z nich posiada rekomendację Ministerstwa Edukacji i Nauki Federacji Rosyjskiej.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

Stolińska-Pobralska, Nella. « Publikacje edukacyjne wydawnictwa Ludwika Fiszera do I wojny światowej ». Dans Działalność instytucji wydawniczych na rzecz oświaty i edukacji w XIX i początkach XX wieku, 99–108. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014. http://dx.doi.org/10.18778/7969-144-9.09.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Actes de conférences sur le sujet "Edukacja i wojna"

1

Marcinkiewicz-Kaczmarczyk, Anna. « Związek Legionistek Polskich (1921-1939) – działalność szkoleniowa, charytatywna i kultywowanie tradycji niepodległościowych ». Dans Ogólnopolska Konferencja Naukowa pt. „Ruchy kobiece na ziemiach polskich w XIX i XX w. Stan badań i perspektywy (na tle porównawczym)”. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2020. http://dx.doi.org/10.15290/rknzp.2020.05.

Texte intégral
Résumé :
Związek Legionistek Polskich (ZLP) został utworzony przez ppłk Aleksandrę Zagórską – byłą komendantkę Ochotniczej Legii Kobiet – pierwszej kobiecej regularnej formacji wojskowej na ziemiach polskich. OLK powstała w trakcie wojny polsko-ukraińskiej w 1918 r., a została zlikwidowana w 1922 r. Likwidacja OLK bardzo rozczarowała jej kadrę dowódczą, która planowała rozbudowanie i utrzymanie formacji również w okresie pokojowym. Byłe legionistki nie zrezygnowały z działalności wojskowej i w okresie międzywojennym wspierały działania na rzecz rozwoju edukacji obronnej kobiet. Od 1922 r. rozwijał się ruch Przysposobienia Wojskowego Kobiet, a po przewrocie majowym powstał ZLP. Zjazd organizacyjny ZLP odbył się w dniach 6-8 kwietnia 1929 r. w Warszawie. Podstawę prawną jego funkcjonowania stanowiły statut i regulamin opracowane do końca 1929 r. Związek składał się z oddziałów funkcjonujących w różnych miastach, a te składały się z 20-osobowych drużyn kierowanych przez drużynowe. Oddziały musiały liczyć co najmniej 20 członkiń i były podporządkowane najwyższym organom władzy w Związku, do których należały: Zjazd Walny Delegatek, Zarząd Główny, Komisja Rewizyjna. Przez cały okres funkcjonowania ZLP jego działalność skupiała się głównie na akcji samopomocowej oraz propagowania tradycji OLK. W znacznie mniejszym stopniu rozwijano działalność szkoleniową. Zasługi byłych legionistek w promowaniu edukacji wojskowej kobiet w okresie dwudziestolecia międzywojennego spowodowały, że miejsce kobiet w armii zostało ostatecznie zalegalizowane. W 104 art. ustawy „O powszechnym obowiązku wojskowym” uchwalonej 9 kwietnia 1938 r. stwierdzono, że kobiety, które ukończyły szkolenie wojskowe, podlegają obowiązkowi odbycia pomocniczej służby wojskowej w zakresie: obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej oraz służby łączności, wartowniczej, technicznej, przeciwpożarowej, sanitarnej, transportowej oraz biurowej. Wprowadzenie obowiązku pomocniczej służby wojskowej kobiet było dużym sukcesem, gdyż prawnie usankcjonowało ich działalność wojskową. Uchwalenie jej w dwudziestą rocznicę powstania OLK było ukoronowaniem dążeń byłych ochotniczek działających zarówno w PWK, jak i ZLP.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
Vous pouvez également être intéressé par les bibliographies sur le sujet « Edukacja i wojna » pour d’autres types de sources :
Articles de revues
Nous offrons des réductions sur tous les plans premium pour les auteurs dont les œuvres sont incluses dans des sélections littéraires thématiques. Contactez-nous pour obtenir un code promo unique!

Vers la bibliographie