Articles de revues sur le sujet « Borusan Kültür ve Sanat »
Pour voir les autres types de publications sur ce sujet consultez le lien suivant : Borusan Kültür ve Sanat.
Créez une référence correcte selon les styles APA, MLA, Chicago, Harvard et plusieurs autres
Consultez les 50 meilleurs articles de revues pour votre recherche sur le sujet « Borusan Kültür ve Sanat ».
À côté de chaque source dans la liste de références il y a un bouton « Ajouter à la bibliographie ». Cliquez sur ce bouton, et nous générerons automatiquement la référence bibliographique pour la source choisie selon votre style de citation préféré : APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.
Vous pouvez aussi télécharger le texte intégral de la publication scolaire au format pdf et consulter son résumé en ligne lorsque ces informations sont inclues dans les métadonnées.
Parcourez les articles de revues sur diverses disciplines et organisez correctement votre bibliographie.
1
ÇELİK YILMAZ, Nazik. « SANAT VE KÜLTÜR ENDÜSTRİSİ ». Journal of International Social Research 11, no 61 (30 décembre 2018) : 452–59. http://dx.doi.org/10.17719/jisr.2018.2935.
Texte intégral
2
Aslanapa, Oktay. « Atatürk’ün Kültür ve Sanat Faaliyetler ». Erdem, no 6 (1 septembre 1986) : 741–48. http://dx.doi.org/10.32704/erdem.1986.6.741.
Texte intégral
3
BİLGİN, Seher, et Sema BİLİCİ. « Erken Cumhuriyet Dönemi Modernleşme Süreci ve Bauhaus Ekolünün Etkileri (1923-1950) ». Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 12, no 2 (2 juillet 2021) : 162. http://dx.doi.org/10.33537/sobild.2021.12.2.16.
Texte intégralRésumé :
1923-1950 arasındaki süreçte Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin kültür ve sanat politikası kapsamında, ulusal ve modern bir sanat oluşturma anlayışına yönelik olarak kapsamlı çalışmalar yapılmıştır. Bu dönemde; yurt dışına sanatçı ve sanat eğitimcilerinin gönderilmesi, yurt dışından alanında uzman eğitimcilerin getirilerek görüşlerinin alınması, sanat ve kültürün yaygınlaştırılıp toplumsallaştırılması için Halk Evleri, Köy Enstitüleri ve Sanat Okulları'nın açılmasının yanı sıra, müze ve sergi faaliyetleri dikkati çeken önemli gelişmelerdir. Devletsanatçı işbirliğiyle gerçekleştirilen İnkılap Sergileri ve yurt gezileri ile sanatın toplumsallaştırılması ve yurt genelinde yaygınlaştırılarak ulusal bir kültür ve sanat bilincinin oluşturulmasına çaba harcanmıştır. Ayrıca; Güzel Sanatlar Akademisi'nde gerçekleştirilen eğitim reformu ve Gazi Eğitim Enstitüsü bünyesinde kurulan Resim Bölümü, sanat ve sanat eğitimine verilen önemi göstermektedir. Deutscher Werkbund aracılığıyla Geç Osmanlı Döneminde başlayan Türk-Alman yakınlaşması ve Alman kültürel nüfuzu, Erken Cumhuriyet Dönemi'nde de etkisini sürdürmüş; Bauhaus felsefesi ve eğitim anlayışı Cumhuriyet dönemi modernleşme sürecinde etkili bir model olmuştur. Betimsel tarama ve içerik analizi yöntemiyle gerçekleştirilen bu araştırmada; 1923-1950 yılları arasında Türk Eğitim Kurumları ve sanat alanındaki modernleşme çalışmaları ana hatlarıyla değerlendirilerek, Alman kültürel nüfuzu ve Bauhaus Okulu'nun Erken Cumhuriyet modernleşme sürecindeki etkileri değerlendirilecektir.
4
Doğan, Oytun. « Körfez’de Kültür Politikasının Gelişimini Anlamak : Doha ve Dubai Üzerine Bir Değerlendirme ». Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi 14 (30 juin 2024) : 61–78. http://dx.doi.org/10.13114/mjh.1429819.
Texte intégralRésumé :
Kültür politikaları, kültürün sadece sanat yönetimi açısından yorumlanmadığı gelişme, üretim ve pazarlama açısından ele alındığı bir alan olmuştur. Kültür politikaları kent kimliğine bağlı olduğu gibi ekonomiye ilişkin politikaları da oluşturmuştur. Bu araştırma küreselliğe yönelik olarak gelişen kültür politikalarını Doha ve Dubai örneklemi üzerinden değerlendirilmeyi amaçlamıştır. Bunun sebebi yeraltı yatırımlarından kaynaklı servete sahip ve nüfus yoğunluğu az olan bu kentlerin kültür politikalarını incelemektir. Ayrıca bölgenin en fazla turist çeken destinasyonları ve en çok turizm harcamasının yapıldığı kentler olması örneklem seçiminde etkili olmuştur. Bu değerlendirmede Dubaileşme ve Dohalaşma olarak iki kavram kullanılmış ve kültür politikalarının bu açıdan ele alınması amaçlanmıştır. Araştırma evreninin bu kentler özelinde seçiminde bölge üzerine hazırlanmış akademik araştırmalar nitel açıdan yorumlanmıştır. Literatür taraması kültür politikalarının sanat ve müzeler aracılığıyla incelenmesiyle sınırlandırılmıştır. İnceleme kültür politikası kavramının örneklem üzerinden değerlendirilmesidir.
5
Ümer, Engin. « Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat ». Sanat ve Tasarım Dergisi, no 17 (18 juillet 2016) : 171. http://dx.doi.org/10.18603/std.95869.
Texte intégral
6
Basak, Rasim. « Görsel sanatlar eğitiminde ideoloji tartışmaları temelinde görsel kültür kuramı ve materyal kültürü ». e-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi 8, no 2 (31 août 2021) : 198–221. http://dx.doi.org/10.30900/kafkasegt.957360.
Texte intégralRésumé :
Bu makalede, görsel sanatlar eğitiminde yaygınlaşan bir kuram olan Görsel Kültür Kuramı ile birlikte, içerik olarak ona benzerlik taşıyan, ancak kavramsal temel prensipleri bakımından oldukça farklı bir alan olan Materyal Kültürü Araştırmaları incelenmiş, tarihsel kökleri bağlamında iki yaklaşıma yönelik eleştiriler ve kıyaslamalar ortaya konulmuştur. Ülkemizde pek bahsedilmemekle beraber, Görsel Kültür Kuramı’nın ideolojik gizli bir gündeme hizmet ettiği görüşü, uzun zamandır yaygın olarak tartışılmaktadır. Görsel Kültür Kuramı, Frankfurt Okulu’ndan doğan Eleştirel Kuram bağlantılı gizli Neo-Marxist veya Kültürel Marxist bir yaklaşım olmakla eleştirilen, kimilerine göre ise sadece postmodernist bir yaklaşım olan bir sanat eğitimi kuramıdır. Kurama getirilen yaygın eleştirilerden bir diğeri ise atölye uygulamaları konusundaki içerik yetersizliğidir. Tartışmalı bir sanat eğitimi kuramı olan Görsel Kültür Kuramı’nın, kavramsal temelleri ve içeriği bakımından Türkiye’de yaygın olarak pek anlaşılmadığı görülmektedir. Ülkemizde kuramın sadece tüketici toplumu, popüler kültür, kapitalist pazarlama yöntemleri, medya ve iletişim gibi boyutlarının ele alındığı görülmektedir. Bunun sebebi olarak Frankfurt Okulu temelli gizli kuramsal yöntem ve stratejiler ve bunun yanında politik teorilerin sanat eğitimi alanında pek bilinmemesi görülebilir. Materyal Kültürü Araştırmaları alanı bu tartışmaların dışındadır. Diğer taraftan siyasî boyutunun gizlenmesinde kuramın adının ‘Görsel Kültür’ olmasının rolü ve katkısı olduğu da düşünülmektedir. Bu araştırmada Görsel Kültür Kuramı’na yönelik görüşler ve kuramın içeriği hakkında tartışmalar ele alınmıştır. İdeolojik amaçlı olmakla eleştirilse de, pedagojik bir yöntem olarak sanat eğitimi alanına önemli katkılar sağladığı açık olan bu kuramın içeriği ve kuram hakkındaki tartışmalardan yola çıkılarak Milli Eğitim Sistemimiz içerisinde bu kuramın ülkemizdeki uygulanabilirliği de kuramsal bakımdan incelenmiştir.
7
ENGİN, Fırat. « Artspace Germany Sergisi Örneği ve Türkiye'de Çağdaş Sanat Politikaları ». Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 11, no 1 (1 février 2020) : 56. http://dx.doi.org/10.33537/sobild.2020.11.1.7.
Texte intégralRésumé :
Her 5 yılda bir dünyanın farklı kentlerinde sergilenen ve bu yıl 10 Ocak – 9 Şubat 2019 tarihleri arasında İFA (Institut für Auslandsbeziehungen) ve Goethe Institut-İstanbul işbirliğiyle İstanbul Milli Reasürans Galerisinde açılan Artspace Germany sergisi, büyük ve usta sanatçılar üzerinden temellenen seçkisinin ötesinde, bu sanatçıların bir araya getirilişinin arkasında yatan güçlü neoliberal politikaları, bireysel özgürlük ve farklılıkları kapsayan çoğulcu demokratik zemini ile Alman Federal Cumhuriyet'inin çağdaş sanat alanındaki çok uluslu kültürel yapıya olan inancını paylaşmaktadır. Türkiye'de de çağdaş sanatın dili ve söylemleri üzerinden demokratik ve çoğulcu bir anlayışa geçmekte yaşanan zorlukları, bu sergi vesilesiyle tartışabilir, kültür politikalarının çağımızda küresel bir aktör olma yolunda ne kadar önemli olduğunu görebiliriz. Bu çerçeveden bakılarak ele alınan makale, Artspace Germany sergisi bağlamında Almanya'nın izlediği kültür – sanat stratejileri ve bunların çağdaş dünyanın temel değerleri ve kazanımları ile olan ilişkisi üzerinden (çok uluslu kültürel yapısını değerlendirerek) Türkiye'de devletin izlediği kültür - sanat politikalarına dönük konuları tartışmayı hedeflemektedir.
8
DURGEÇ, Ferlal ÖRS Petek. « Sanat İletişiminin ve Kültür Sanat Politikalarının Toplumsal Gelişmedeki Rolü ». Turkish Studies-Social Sciences Volume 15 Issue 8, Volume 15 Issue 8 (2020) : 3799–810. http://dx.doi.org/10.47356/turkishstudies.47078.
Texte intégral
9
KARACA, İsmail. « Peyami Safa’nın Eserlerinde Güzel Sanatlar ». Erdem, no 62 (1 avril 2012) : 99–110. http://dx.doi.org/10.32704/erdem.2012.62.099.
Texte intégralRésumé :
Peyami Safa, Türk düşünce, kültür ve sanat hayatının en önemli şahsiyetlerinden biridir. Türk edebiyatına damga vuran önemli romanlarının dışında bilgi ve kültür birikimiyle Türk fikir hayatında önemli bir yere sahiptir. Yazar, romanlarının dışında yazılarında, sohbet ve röportajlarında roman, edebiyat, kültür, güzel sanatlar gibi pek çok konudaki düşüncelerini ortaya koymuştur. Biz de bildirimizde romanlarından, yazılarından, röportajlarından hareketle "Peyami Safa'nın Eserlerinde Güzel Sanatlar"ı göstermeye çalıştık.
10
SUSUZ, Mehmet. « Kamusal Alanda Sanat Olgusu ve Görsel Kültür ». Journal of Turkish Studies 12, Volume 12 Issue 13 (1 janvier 2017) : 531–46. http://dx.doi.org/10.7827/turkishstudies.11923.
Texte intégral
11
Söylemez, Adnan. « SANAT VE KÜLTÜR EĞİTİMİNİN KENTLİLİK BİLİNCİNE KATKISI ». Journal of Turk-Islam World Social Studies 4, no 10 (1 janvier 2017) : 420–32. http://dx.doi.org/10.16989/tidsad.1223.
Texte intégral
12
KASIMI ALESKER, Sehrane. « TÜRKÇE KONUŞAN HALKLARIN KÜLTÜR VE SANAT YAPILARI ». JOURNAL OF SOCIAL, HUMANITIES AND ADMINISTRATIVE SCIENCES 5, no 15 (1 janvier 2019) : 188–94. http://dx.doi.org/10.31589/joshas.104.
Texte intégral
13
ÇAKMAKÇI, Mavi, et Oktay KÖSE. « AS THE FIELD OF POWER OF CONTEMPORARY ART ; CURATORY ». Akdeniz Sanat 17, no 32 (30 juillet 2023) : 319–43. http://dx.doi.org/10.48069/akdenizsanat.1281256.
Texte intégralRésumé :
Varlığı güncel sanat sergilerinde sorgulanmaksızın kabul edilen küratörlüğün, özellikle 1960 sonrası sergilerinde etkin rol almaya başladığı görülmektedir. Bu tarihten sonra yerel ve evrensel bağlamda bir ara yüz geliştiren bu isimler yeni iş tanımlarıyla sanat dünyasının baş aktörlerine dönüşmeyi başarmışlardır. Giderek genişleyen bu yetkinin nedenleri ve sonuçlarını anlamlı kılmak bu araştırmanın amacını oluşturmaktadır. Bu eksende küratörün sanat yönetimindeki rolü, kültür endüstrisi içinde ve sanat kurumlarında nasıl bir işleyişle ilerlediği nitel veri çözümleme yöntemi ile örnekler üzerinden incelenmiştir. İnceleme sonucu küratörlerin yönetiminde olan önemli sanat etkinliklerinin ve güncel eserlerin gösterim biçimlerinin ekonomik ve siyasi alt yapı ile ilişkili olduğu bulgularına rastlanmıştır. Varılan sonuç çağdaş sanat kurumlarının küratörlerin planlaması dahilinde, bir hizmet hareketine dönüşen projelerle sanatın yönetime ve sömürü sistemine hizmet eden bir araca dönüştüğü ve küratör vasfının herkese ait olamayacağıdır. Bu bağlamda çalışmada sanat/ideoloji, sanat/ekonomi ve sanat/politika gibi ilişkilerin küratörlük başlığı altında damıtılması ve bunu Post-yapısalcı plastik okumalarla gerçekleştirmesi nedeniyle literatüre özgün bir katkıda bulunacağı düşünülmektedir.
14
Kılıç Karatay, Semra. « Ticari amaçlı üretilen sanatlarımıza bir örnek : ‘‘Aksaray’da dokunan tülü dokuma örnekleri’’ ». Volume 7, Issue 4 7, no 4 (28 octobre 2022) : 155–61. http://dx.doi.org/10.26809/joa.7.4.03.
Texte intégralRésumé :
Kültür değerlerimizden olan dokumacılık sanatı yüzyıllardır süregelen bir değerimizdir. Anadolu’nun çoğu bölge-sinde olduğu gibi ülkemizin de birçok bölgesi dokuma sanatı bakımından çok gelişmiş ve kendi bölgesine ait sanat ürünlerine coğrafi işaret alarak resmi olarak belgelemiştir. Türklerin tarihi incelendiğinde oldukça zengin bir sanat kültürüne sahip olduğunu ve bunu geçmişten bugüne kadar olan zaman sürecinde yaratıcılık güçlerine bağlı ola-rak geliştiğini söyleyebiliriz. Günümüze ulaşmış dokuma örnekleri kültür zenginliğimizi gösteren en güzel belge niteliğinde kültür değerlerimizdir.Tülü dokuma örnekleri de dokuma sanatında oldukça yaygın olarak üretilen dokumalardandır. Ancak Aksaray ve çevresinde tülü dokuma örneklerine çok fazla rastlanmamaktadır. Günümüzde Aksaray’da ticari amaçlı dokunan tülü örnekleri bulunmaktadır. Bu dokuma örnekleri dokumaların hem üretimini hem pazar sorununu çözen do-kuma firmaları aracılığı ile yapılmaktadır. Çalışma konusu olarak günümüzde Aksaray’ da dokunan tülü dokuma örnekleri ele alınarak dokumaların genel durumu, hammaddesi ve kullanım amaçları üzerine araştırma yapılmış elde edilen bilgiler yazılı ve görselleri ile çalışmaya dahil edilmiştir.
15
NEMUTLU, Özlem. « Peyami Safa’nın Tenkit Anlayışı ». Erdem, no 62 (1 avril 2012) : 157–70. http://dx.doi.org/10.32704/erdem.2012.62.157.
Texte intégralRésumé :
Peyami Safa, Milliyet, Kültür Haftası, Ulus, Tasvir-i Efkâr, Cumhuriyet, Kültür Haftası, Türk Düşüncesi gibi gazete ve dergilerde sanat ve edebiyatın birçok meselesine dair yazılar kaleme almıştır. Bu konular genellikle edebiyat- kültür, edebiyat-felsefe ilişkisi, edebiyatın gayesi, sanatta millîlik, memleket edebiyatı, şaheser tanımı, edebiyat akımları, romanın mahiyeti, şiirin mahiyeti, şiirde mana vb. şeklindedir. Söz konusu yazılardan yola çıkılarak ve mümkün olduğunca kitap olarak yayımlanmamış yazılarına da ulaşılarak Peyami Safa'nın tenkit anlayışı, Türk edebiyatındaki tenkit geleneği içerisinde eleştiri tipleri ile bağlantılar kurularak değerlendirilmeye çalışılmıştır.
16
UZUNER, Ahmet, et Mehmet Ali BÜYÜKPARMAKSIZ. « Effects of Ancient Artifacts on Contemporary Art ». MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi 13, no 1 (9 janvier 2024) : 111–30. http://dx.doi.org/10.33206/mjss.1303553.
Texte intégralRésumé :
Postmodern dönemle birlikte günümüz sanatında kendine mâl etme, temellük etme ve eklektisizm gibi yöntemler, sanatçılar tarafından sıklıkla kullanılmaya başlamıştır. Sanat tarihine bakıldığında antik uygarlıklara ait birçok örneğe rastlamak mümkündür. Bu makalede ise geçmişten günümüze güncel sanat içerisinde antik uygarlıkların ortaya koyduğu sanat eserleri ve kültürlerinin nasıl yer bulduğu, günümüzde sanatçıların bu kültür, kavram ve eserlerden yola çıkarak kendi çalışmalarına bu eserleri nasıl yansıttıkları ortaya konmaya çalışılmıştır. Ayrıca bu çalışma ile insanlık tarihinin ilk uygarlıklarına ait güncel yansımalarına dair örnekler verilmiştir. Bu bağlamda araştırmada, geçmişten günümüze antik uygarlıkların ortaya koyduğu sanat eserleri ve kültürlerinin güncel sanata etkilerini tespit edip günümüzde sanatçıların bu kültür, kavram ve eserlerden yola çıkarak kendi çalışmalarına bu eserlerin yansımalarını ortaya çıkararak karşılaştırmalı örneklerle irdelemek, analiz etmek ve anlaşılmasını sağlamak hedeflenmiştir. Konuyla ilgili literatür taranmış, bununla birlikte antikite olduğu düşünülen çalışmalar tespit edilerek yorumlanmıştır. Araştırmada nitel veri analizi yöntemi olan “Betimsel Tarama” kullanılmış ve bulgular, “Enstalasyona Etkileri”, “Dijital Baskıya Etkileri” “Resme Etkileri”, “Fotoğrafa Etkileri”, “Heykele Etkileri” ve “Performans Sanatına Etkileri” ve “Video Art’a Etkileri” olmak üzere yedi ayrı başlık altında ele alınmıştır. Sonuç olarak çalışmada, antik uyarlıklara ait eserlerin geçmişle kurdukları bağların kendine mâl etme, temellük etme ve eklektisizm gibi yöntemler temelinde oluşturulduğu görülmüştür. Antik eserlerin postmodern sanatçılar tarafından kullanılmasının; yaratıcılık, inovasyon, kültürel mirasın korunması ve tanıtılması gibi birçok alanda da önemli katkıları olduğu söylenebilir.
17
KARABACAK, Havva Esra, Şevket ÖZNUR et Aslı PİRO. « MASAL VE ESTETİK YAPI : KIBRIS TÜRK MASALI ESTETİK ÖRNEĞİ ». Uluslararası Sosyal Bilimler ve Sanat Araştırmaları 2, no 1 (27 janvier 2023) : 90–99. http://dx.doi.org/10.32955/neuissar202321679.
Texte intégralRésumé :
Masallar, yapılan çalışmalarda birer kültür taşıyıcısı, kültür öğesi olarak vurgulanmaktadır. Tüm masalların iç yapısında kendiliğinden oluşan bir estetik yapısı vardır. Çalışmanın amacı, edebiyatın estetikle olan ilişkisini ve masallarda estetik algının değişimini ortaya koymaya çalışmaktır. Estetik değerler ve edebi metin estetik özelliklerin tanımlanması ve bu doğrultuda bir masal okunurken, anlatılırken hangi estetik değerler nasıl dikkate alınmalıdır? Sorusunun cevabı aranarak estetik ile masal ilişkisi üzerinde durmaktır. Estetik değerler farklı yaklaşımlarla incelenerek masala hangi açılardan bakılması gerektiği hususunda değerlendirmeler yapılacaktır. Estetik değerlerle, güzelle ve iyi olanla edebi bir metnin örtüşmesi sağlanmaya çalışılmıştır. Yöntem olarak, sanat ve estetiğin birbiri ile olan ilişkisi anlatıldıktan sonra sanat ve estetik ayrı ayrı anlatılmış, estetik değerler üzerinde çalışma ve uygulamaya ağırlık verilmiştir. Sanat, estetik ve estetik değerlerin geçmişten günümüze kadar yapılan tanımları üzerinde durularak masalla ilişkisi irdelenmiştir. Estetiğin temel kavramları masal üzerinden değerlendirilmiştir. Estetiğine öznel bir yaklaşımla, bir sanat eserinden ya da bir tabiat manzarasından haz duyulmasının masala ve masaldaki kişilere nasıl yansıdığı üzerinde durulmuştur. Bir sanat eserini değerlendirmek, ondan zevk duymak ancak belirli kişilere özgüdür. Bu eylemleri yapmak için insanın belirli bir bilgi birikimine sahip olması gerekir. Estetiğin temel öğesi beğenme yargısıdır. İnsanlar hiçbir pratik amaç gözetmeden, yalnızca hayranlık duygusuyla doğayı seyrettikleri gibi masal okurken de bu durum ön plana çıkar. Çocuğun görme, duyma, duyumsama, düş kurma, düşünme ve sezme yetilerinin harekete geçmesi, hayalde canlanan resimlere bakması, kendilerince yeni masallar oluşturabilmesi, çocuğun renkli ve hareketli dünyasına resmin anlatım diliyle girmesini sağlar, buradan hareketle masalların içerisindeki yaratıcı unsurların ortaya çıkarılmasıyla çocukların dil gelişimlerini destekleyen unsurlara dikkat çekilecektir.
18
SEYHAN, Salih. « Gazetelerde Kültür, Sanat Ve Edebiyat Sayfaları/Yazıları Üzerine ». Journal of Turkish Studies 9, Volume 9 Issue 3 (1 janvier 2014) : 1277. http://dx.doi.org/10.7827/turkishstudies.6231.
Texte intégral
19
Koç, Murat. « AHMET HAMDİ TANPINAR'IN KÜLTÜR VE SANAT DÜNYASINDA PARİS ». Turk Kulturu lncelemeleri Dergisi 02, no 25 (1 janvier 2011) : 127–50. http://dx.doi.org/10.24058/tki.294.
Texte intégral
20
Çiftçi, Dilan. « Kültür, Sanat ve Siyaset İlişkisi : Kuzey Kıbrıs Örneği ». Journal of History Culture and Art Research 8, no 4 (29 décembre 2019) : 484. http://dx.doi.org/10.7596/taksad.v8i4.2229.
Texte intégral
21
GÜNEŞ AY, Nihal, et Duygu İLKHAN SÖYLEMEZ. « TARİHİ ESERLERİN RESTORASYONUNDA BELEDİYELERİN ROLÜ VE KONYA BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ ÖRNEĞİ ». Toplum Ekonomi ve Yönetim Dergisi 4, Özel (29 octobre 2023) : 240–53. http://dx.doi.org/10.58702/teyd.1357333.
Texte intégralRésumé :
Konya ili M.Ö.7.bin yılından beri yerleşim yeridir. Frig, Hitit, Lidya, Pers, Roma, Bizans, Selçuklu ve Osmanlılar tarafından önemli bir kent merkezi olarak kullanılmıştır. Neolitik çağdan itibaren farklı toplum ve kültürlere ev sahipliği yapan şehir, birçok sanat eserine sahiptir. Kent nüfusunun artışıyla birlikte belediyelerin görev ve sorumlulukları da artmıştır. Belediye gelir ve giderlerinin yer aldığı bütçeler niceliksel olarak artmıştır. Toplumun talep ve beklentilerini karşılamak için görev tanımı genişlemiştir. Belediye Kanunu’nun 14. Maddesine göre imar, su, kanalizasyon, yol, itfaiye, zabıta hizmetlerinin yanı sıra kültür, sanat, turizm ve tanıtım faaliyetleri de belediye hizmetleri içinde yer almaktadır. Bu bağlamda belediyeler mabetlerin yapımı, bakımı, onarımını yapabilir. Kültür ve tabiat varlıkları ile tarihî dokunun ve kent tarihi açısından önem taşıyan yerlerin ve işlevlerinin korunmasını sağlayabilir. Tarihi eserlerin bakım ve onarımını yapabilir, korunması mümkün olmayanları aslına uygun olarak yeniden inşa edebilir. Köklü bir tarihi geçmişi olan Konya, çok sayıda tarihi eserlere ev sahipliği yapmaktadır. Tarihi eserlerin bakımı, korunması ve restorasyonu Kültür ve Turizm Bakanlığı yanında yerel yönetim kuruluşu olan belediyeler tarafından da yerine getirilmektedir. Konya Büyükşehir Belediyesi kent sınırları içinde yer alan birçok tarihi eserin hem tanıtımını ve hem de restorasyonunu gerçekleştirmektedir. Bu çalışmada Konya Büyükşehir Belediyesi’nin son on yıl içerisinde restore ettiği tarihi eserler yer almaktadır.
22
Cançat, Aysun. « Daire’nin Farklı İnanç ve Kültürlerden Günümüze Sanatsal İzdüşümlerine Dair Bir Seçki ». ART/icle : Sanat ve Tasarım Dergisi 4, no 1 (10 juillet 2024) : 13–32. http://dx.doi.org/10.56590/stdarticle.1446449.
Texte intégralRésumé :
Giriş ve Çalışmanın Amacı: Çalışmada, daire formunun; farklı kültür, inanç ve felsefelerden, günümüz çağdaş sanat ve tasarım üretimlerine izdüşümlerinin, bir seçki niteliğinde örneklerle değerlendirilmesi, konu hakkında farkındalık kazandırılması amaçlanmıştır. Kavramsal/Kuramsal Çerçeve: İnsanlığın başlangıcından bu yana çeşitli şekillerde kodlanan daire formu, çalışmada; mimari yapı, resim, seramik, grafik örneklerin, kavramsal ve felsefî boyutları bağlamında değerlendirilmeleriyle sınırlandırılmıştır. Yöntem: İnançlar, gelenekler, kültürler, sanatçının iç dünyası, teknik donanım gibi çeşitli yapılarla ilişkili olması bakımından çalışma; nitel bir araştırma süreciyle incelenmiş, daire formunu içeren eserlerde sağlıklı analizler yapabilmek amacıyla detaylı literatür taraması yapılmıştır. Bulgular: İnsanoğlu yaşadığı coğrafyalara göre şekillenmiş ve kendi kültürlerini geliştirmiştir. Özellikle, göçlerle birlikte farklı içeriklere sahip kültürler ortaya çıkmıştır. Bu kültürlerde, sistemli bir yapıda ve geometri temelli olan doğadan büyük ölçüde esinlenilmiştir. Bugün, geometrik olarak algıladığımız ve anlamlar yüklediğimiz pek çok şeyin temelinde bu yaratımlar vardır. Bu formlardan daire, diğer geometrik formlar gibi, sanatsal algımızın soyut ifadelerinin arasına girmiştir. Ayrıca, daire, insanda sonsuz bir hayal dünyasına akışı sağlayan içsel ve ruhsal yönler kazandırması bakımından güçlü bir ifade şekline dönüşmüştür. Daire ve daireselliği içeren tüm uygulamalar; çeşitli kültür, inanç sistemlerinin, sanatların, düşünsel ve kavramsal boyutlarına farklı açılımlar getirmiş, günümüz sanatına ilham kaynağı olmuştur. Sonuç: Grafik temsiller olarak semboller, insanlara çeşitli düşünme alanları açmaktadır. Daire formu da üretimlere; yeni, orijinal fırsat ve açılımlar getirmektedir. Sanatçı ve tasarımcılar daireyi; renkler, lekeler ve disiplinlerle farklı şekillerde kombine edip; çeşitli etki ve felsefelere, aşkın ifadelere ulaşabilen özgün işler yaratmışlardır. Dolayısıyla, Antik Çağlar’da genellikle inanç sistemleriyle bağlantılı olarak kullanılan dairenin, günümüze doğru, çok farklı anlamlar içerebilecek yapılara dâhil olabildiğini söylemek mümkündür. Antik Çağlar’dan bu yana; resim, seramik, heykel, madalyon ve mühür gibi birçok sanat ve tasarım alanında kullanılabilen daire, günümüz çağdaş sanat söylemleri içerisinde; yerleştirme sanatı, kinetik sanat, arazi sanatı, dijital sanat gibi farklı platformlarda kullanılmaya devam etmektedir.
23
ÖZDOĞAN TÜRKYILMAZ, Hatice. « Vehbi Koç Vakfı Çağdaş Sanat Koleksiyonu’nun Oluşumu ve Arter Müzesine Dönüşümü ». MSGSÜ Sosyal Bilimler, no 25 (31 mai 2022) : 147–65. http://dx.doi.org/10.56074/msgsusbd.1123800.
Texte intégralRésumé :
Bu makalede, Türkiye kültür sanat ortamının önemli kurumlarından Vehbi Koç Vakfı’nın İstanbul’da bir çağdaş sanat müzesi kurma projesi doğrultusunda oluşturmaya başladığı Çağdaş Sanat Koleksiyonu’nun başlangıcı, genel yapısı ve Arter müzesine dönüşümü ele alınacaktır. Çalışmamız kapsamında kaynak ve verilere ulaşma sürecinde, başlıca iki yöntem izlenmiştir: Öncelikle, çeşitli ulusal ve uluslararası arşivler ile veri tabanlarında kapsamlı bir araştırma ve literatür taraması yapılmıştır. Daha sonra araştırmamız doğrultusunda başta Vehbi Koç Vakfı yetkilileri olmak üzere konumuzla ilgili projelerde, sergilerde çalışmış ya da herhangi bir şekilde o süreçleri gözlemleme, deneyimleme imkânı olan sanatçılar, küratörler, müze yöneticileri ve diğer uzmanlarla iletişime geçilerek görüşme ve/veya yazışmalar gerçekleştirilmiştir. Kütüphane ve arşivlerden ulaştığımız her türlü yazılı-basılı-görsel-işitsel doküman ile gerçekleştirmiş olduğumuz kişisel görüşme/yazışma ve söyleşilerden elde ettiğimiz yeni bilgi ve veriler makalede değerlendirilmeye çalışılmıştır.
24
YAVUZ, Huriye, et Şeniz AKSOY. « SANAT TEMELLİ ARAŞTIRMA YÖNTEMİ “OTOETNOGRAFİ” ». Journal of Arts 3, no 4 (9 novembre 2020) : 353–66. http://dx.doi.org/10.31566/arts.3.023.
Texte intégralRésumé :
Bu makalede, sanat temelli araştırma yaklaşımı ve nitel araştırmanın popüler bir formu olan “otoetnografi” yöntemi incelenmektedir. Otoetnografi’de kişinin kültürle olan ilişkisi anlatımcı bir dille ele alınmaktadır. Kişisel ve toplumsal olanı kaynaştıran yöntemde “öz” ve “kültür” arasındaki dönüşlü ilişkiler keşfedilmeye çalışılmaktadır. Araştırmada, sanat temelli araştırmadan yola çıkılarak; otoetnografi’nin tanımı ve tarihsel gelişimi, sanat temelli araştırmadaki yeri, özellikleri, kullanım alanları, otoetnografik yaklaşımlar, türleri ve yöntemin içeriği hakkında tanımlayıcı bilgilere yer verilmiştir. Bu anlamda, kavram hakkında derinlemesine bilgi edinilmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, yaratıcı, didaktik ve kurgusallık dışı olarak kabul edilen otoetnografi yönteminin kişisel ve kültürle olan bağlantısı açık bir şekilde ortaya konulmaya çalışılmıştır. Ayrıca çalışmada etimolojik bir inceleme sayesinde, otoetnografi’nin nasıl çok boyutlu bir araştırma biçimi olduğu anlatılmaktadır. Söz konusu bu araştırma yöntemini mevcut literatürden ayıran şey ise geleneksel araştırma yöntemlerinin aksine, yeni bir araştırma yöntemi olarak “otoetnografi”nin bilim ve sanatın bir araya getirilmesinden daha özgün bir metodoloji olarak ele alınmış olmasıdır.
25
Çam, Nusret. « Gaziantep Câmilerinde Minber Problemi ve Müteharrik Minberler ». Belleten 52, no 205 (1 décembre 1988) : 1683–94. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1988.1683.
Texte intégralRésumé :
Anadolu'da sanat tarihi araştırmacılarının en az dikkatini çeken bölgelerden biri de Gaziantep'tir. Bunda, bu çevredeki yapıların abidevi ve gösterişli olmayışının büyük rolü vardır. Gerçekten de Gaziantep'teki sanat değerini hâiz en önemli eserler dahi, daha önceki devirlerde birer sanat ve kültür merkezi olan Konya, Kayseri, Erzurum ve İstanbul gibi şehirlerdeki yapılarla mukâyese edilemeyecek kadar mütevazı yapılardır. Bununla birlikte, bunlarda sadece bu çevreye has diyebileceğimiz, fakat henüz etraflı bir şekilde tetkik edilmemiş bazı özellikler ve unsurlar bulunmaktadır. Konumuzu teşkil eden müteharrik minberler de bunlardan biridir. Biz bu yazımızda Gaziantep câmilerinde minber problemi üzerinde durduktan sonra, aslında konunun bir parçası olan "köşk tipi minberler"i bir başka yazımızın konusu yapmak düşüncesiyle yalnızca "müteharrik minberler"i incelemeye çalışacağız.
26
Öztürk, Yıldız, et Berna Kurt. « Sanat ve Kültür Yönetimi Eğitimi : Tarihsel ve Karşılaştırmalı Bir Giriş Denemesi ». Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dergisi, no 23 (20 janvier 2020) : 45–56. http://dx.doi.org/10.17484/yedi.611731.
Texte intégral
27
İMER, Zahide. « Gürün Şallarının Durumu ve İran Şalları İle Benzerliği ». Erdem, no 42 (1 janvier 2005) : 149–56. http://dx.doi.org/10.32704/erdem.2005.42.149.
Texte intégralRésumé :
Bin yıl kadar önce Anadolu'da yerleşik düzene geçen Türkler, Orta Asya'dan Anadolu'ya uzanan yol üzerinde kültür ve sanat alanında, Türk egemenliği altında ortak kavram ve biçimlerini oluşturmuşlardır. Bu yüzden Orta Asya'da bulduğumuz bir motife Anadolu'da da rastlamamız mümkündür. Oğuzlar' ın Türkistan, Horasan, Kirman yöresine yerleşimi, sonra batıya akını, İran ile Anadolu arasındaki ilişkilerin temelini oluşturmuştur. Bu yüzden bu yol üzerinde yapılan eserlerde ortak özelliklere sahip pek çok sanat ürününe rastlanır. Örneğin; Bugünkü İran'ın Keşan ve Kirman yöresinde XIX. yy'da dokunmuş olan şalların benzerlerinin aynı yüzyıllarda Sivas/Gürün'de dokunmuş olduğu gibi.
28
Barlas BOZKUŞ, Şeyda. « KÜLTÜR VE SANAT İLETİŞİMİ ÇERÇEVESİNDE TÜRKİYEDE SANAL MÜZELERİN GELİŞİMİ ». Journal of Academic Social Science Studies 8, Number : 26 (1 janvier 2014) : 329. http://dx.doi.org/10.9761/jasss2408.
Texte intégral
29
ÖZTÜRK, Yıldız. « Güncel Sergileme Pratiklerinde Eleştirel Küratöryal Yaklaşımlar ». Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi 7, no 13 (31 décembre 2022) : 403–12. http://dx.doi.org/10.55004/tykhe.1163086.
Texte intégralRésumé :
18. yüzyılda müzelerin kamuya açılmasıyla birlikte dönemin bilimsel, teknolojik, sosyo-politik ve kültürel anlayışları küratörlük uygulamalarına da yansımıştır. Bu dönemdeki sergileme politikalarında siyasal iktidarların söylemlerini ve temsil biçimlerini görmek mümkündür. Tarihsel süreç içerisinde kültür-sanat alanında yaşanan dönüşümler ve toplumsal muhalefet hareketlerinin etkileri sonucunda sanat kurumları ve küratöryal pratikler sorgulanmaya başlamıştır. 1960’lardan sonra kurumlardan bağımsızlaşan küratörler, eleştirel sergileme modellerinin inşasında önemli bir figür haline gelmiştir. Bu bağlamda, güncel sergileme pratiklerinde eleştirel küratörlük yaklaşımlarının yaygın bir eğilim olduğu söylenebilir. Eleştirel küratörlük cinsiyet, cinsel yönelim, ırksal, sınıfsal ve benzeri eşitsizlikleri sanatsal ve kültürel bağlamlarıyla sorunsallaştıran bir üst kavram olarak tarif edilebilir. Bu makalede müzelerin doğuşu, küratörlüğün ortaya çıkışı ve eleştirel küratörlüğün toplumsal muhalefet hareketleri ile ilişkilerine yer verilmiştir.
30
TOKSÖZ, Emin. « ‘Geek Art’ An Art Movement Under Influence In Pop Culture, Humor and Reproduction ». Sosyal Mucit Academic Review, 30 juin 2022, 1–16. http://dx.doi.org/10.54733/smar.1079491.
Texte intégralRésumé :
Bu çalışmanın temel amacı, dünyada pop kültürün etkisiyle giderek yaygınlık kazanan ‘Geek Art’ sanat akımının sanatsal yaklaşımlarını; sanat, kültür ve mizah ilişkisinin güncel kullanımlarının nasıl olduğunu literatür taraması ve betimsel analiz yöntemiyle tespit etmektir. Çalışma kapsamında, Geek Art fenomenlerinin yer aldığı görseller üzerinden yapılan inceleme doğrultusunda farklı unsurların bir araya getirilimesiyle oluşan mizahi anlam ele alınmış, sanatta, popüler kültür, mizah, yeniden üretim ve kültürel bellek kavramlarına ilişkin detaylar ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Araştırma sonucuna göre Geek Art sanat akımının; popüler kültür, sanat, teknoloji ve mizah gibi kavramların bir araya getirilerek oluşturulan güncel ve sanatsal yaklaşımlara etkili bir örnek olduğu düşünülmektedir. Nitekim Geek Art akımı; günümüz popüler kültür, kavram ve yaklaşımlarının güncel bir sonucu olarak Pop Art ve Sokak Sanatı’nın devamı ve günümüzdeki yansıması gibi görünmektedir. Ancak geçmişe kıyasla mizahi ögelerin daha çok ön planda tutulduğu bir yapıya sahip olduğu ve günümüzde yeni sayılabilecek, sanat dünyasında adı sıklıkla geçmeye başlayan NFT, Kriptosanat gibi oluşumları etkilediği görülmektedir.
31
Yurgiden, Dr Hatip, et Nurullah Çelik. « Sanat ve Kültür Piyasalarında Sanatsal ve Kültürel Faaliyetlerin İncelenmesi : Dicle Üniversitesi Örneği ». Artuklu Kaime Uluslararası İktisadi ve İdari Araştırmalar Dergisi, 2 avril 2024. http://dx.doi.org/10.55119/artuklu.1423661.
Texte intégralRésumé :
Sanatın ekonomiksel değer elde etmesiyle sanatsal faaliyetler önem kazanmıştır. Sanat ve kültür piyasaları, insanların eğitim seviyesinin yükselmesi ve gelirlerin artmasıyla daha cazip hale gelmiştir. Kültür, milletin toplumsal değer yargılarını içselleştiren ve bir arada yaşama anlayışını doğuran işlevsel bir yaşam tarzıdır. Sanat ise evrensel değerler taşıyan, estetik kaygısı güden özgün ve hayal gücüyle beslenen eser olarak ifade edilmektedir. Sanat piyasası üzerine güncel çalışmalar üretmek, literatüre yeni kaynaklar kazandırmak için yapılan bu araştırmanın amacı, Dicle Üniversitesi’nde okuyan öğrencilerin sanatsal ve kültürel faaliyetlere olan eğilimlerini ve ekonomik yönünü irdelemektir. Ayrıca, Dicle Üniversitesi öğrencilerinin müzik, tiyatro, sinema, roman, resim gibi sanatsal faaliyetlere olan ilgisi belirlenerek ekonomik anlamda sanatsal faaliyetlere ayırdıkları bütçenin yeterli olup/olmadığı elektronik anket yapılarak incelenmiştir. Çalışmanın sonucunda, Dicle Üniversitesi öğrencilerinin sanat ve kültür piyasaları algısı ile sanatsal ve kültürel faaliyetlere katılım sıklığı arasında negatif düzeyde ve orta düzeyde güçte bir ilişki olduğu görülmüştür.
32
YILDIRIM, Damla, et Turhan ÇETİN. « Tarihsel Süreçte Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programlarında Turizmin Yeri ». Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21 septembre 2022. http://dx.doi.org/10.31592/aeusbed.1096503.
Texte intégralRésumé :
Bu araştırmanın amacı, sosyal bilgiler öğretim programlarını turizm açısından incelemek ve programlarda turizme yer verilme durumunu ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda, nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi kullanılmıştır. Bu yöntem kapsamında, 1968, 1998, 2005 ve 2018 sosyal bilgiler öğretim programları incelenmiş ve turizmle ilgili olarak doğrudan ve dolaylı kavramlar başlığı altında toplanmıştır. Araştırma sonucunda, turizmle ilgili doğrudan kavramlar olarak; turizm, turist, kültürel öge, somut olmayan miras ögeleri, kültürel ögeler, seyahat, gezi, turizm türleri, somut kalıntı (antik kent, müze, tarihi yapı, anıt vb.), sanat ve kültür eserleri, doğal güzellik, ortak miras ögeleri, etkinlikler (kültür, sanat, spor, fuar, sergi, panayır vb.), eğlence, turizmin amacı belirlenmiştir. Turizmle ilgili dolaylı kavramlar ise; kültürel etkileşim, milli değer, jeopolitik konum, coğrafi özellikler, ülkelerarası ilişkiler, kültürel miras, ekonomik faaliyet, milli bilinç, kültür, milli kültür, sanat ve estetik olarak belirlenmiştir.
33
Bakçay, Ezgi, et Ulaş Bayraktar. « Kompost Çağında Kültür Sanat Oluşumları : Karşı Sanat ve Kültürhane ». Istanbul Bilgi University, 9 octobre 2023. http://dx.doi.org/10.47613/reflektif.2023.134.
Texte intégralRésumé :
Bu makale kompost çağı olarak tarif ettiğimiz çağda çeşitlilik, dolanıklık ve döngüsellik vaat eden toplulukların rolüne odaklanıyor. Böylesi toplulukların ortaya çıkmasında sanatın gücünü de yanına da alarak kendi ritüellerini oluşturan kültür mekânlarının rolünü İstanbul ve Mersin’den iki oluşumu, Karşı Sanat ve Kültürhane’yi tartışarak teşhis etmeye çalışıyor. Kompost çağının onarımı için kültürü merkezine alarak sürekli pratiklerini ritüelleştirebilen mekânların; farklılıklar içeren, bu farklılıkları birbirine dolanıklaştırabilen ve bir döngüsellik tesis edebilen paylaşım değeri merkezli topluluklar oluşturabildikleri fikri makalenin temel savını oluşturuyor.
34
POLAT, Bengi, et Şebnem GÖKÇEN. « PUBLIC ART AND PERCENT FOR ART STRATEGY IN IZMIR ». Yedi, 23 août 2022. http://dx.doi.org/10.17484/yedi.1144282.
Texte intégralRésumé :
Kamusal sanat, kentlerin kültür-eksenli dönüşümü, kentte yaşam kalitesinin artırılması ve kentsel mekânın estetiği ile yakından ilişkilidir. Kamusal sanat, kentlerin yaygınlaşan ve öne çıkan bir özelliği haline gelmektedir. Kentlerin kültür politikaları, kamusal sanata giderek artan ilginin ve kamusal sanatın kentlerin dönüşümüne olan katkılarının arka planında kayda değer öneme sahiptir. Sanata Ayrılan Pay stratejisi ise kamusal sanatın kentlerdeki varlığını artırmak için uygulanan ve kamusal sanat eserlerinin yapımını finanse etmek için başvurulan en yaygın yöntemlerden arasındadır. Bu strateji ile inşaat yatırımlarının bütçesinden küçük bir miktar kamusal sanat için ayrılmaktadır. Bu makalenin amacı, kamusal sanatın İzmir'de yürütülen kültür politikaları içerisinde nasıl daha fazla yer bulabileceğini tartışmaktır. Bu amaç doğrultusunda makalede, İzmir'de kamusal sanat uygulamalarına ilişkin genel bir değerlendirme yapılmıştır. Avrupa ve ABD’de birçok kentin benimsediği strateji eğer İzmir’de de uygulanırsa kamusal sanat için inşaat yatırımlarından küçük bir pay ayrılarak bir fon yaratılabilecektir. İzmir'de sanata ayrılan pay stratejisinin uygulanmasına ilişkin öneri senaryo geliştirilmiştir. Sanata ayrılan pay stratejisinin uygulanması durumunda kentte kamusal sanatın varlığına olası etkileri tartışılmıştır. Önerilen senaryo göstermektedir ki sanata ayrılan pay stratejisinin İzmir-Türkiye’de uygulanıyor olması kamusal sanata ilişkin tüm çalışmalarının sürekliliğini sağlayabilecektir.
35
ELMAS, Melek. « ''THE ROLE OF CINEMA IN TRANSMITTING WHISTL LANGUAGE CULTURE : THE SEARCH FOR SOCIAL IDENTITY AND THE SIBEL MOVIE'' ». Motif Akademi Halk Bilimi Dergisi, 24 février 2024. http://dx.doi.org/10.12981/mahder.1409065.
Texte intégralRésumé :
Herhangi bir sanat dalı, sadece kendi içinde bulunduğu bağlamın değil komşu disiplinlerin ve farklı kültür ortamlarının da etki alanına girer. Bir disiplinin ortaya çıkmasında kendi sistemindeki ilintili parçaların haricinde diğer sanat dallarıyla kuracağı bütünleşme ve uyumun da etkin olması gerekir. Bu bağlamda birçok disiplinle çalışan sinema, kültür ve edebiyat ürünlerinin malzemelerini devralmış, görsel ve işitsel olarak sunma görevini üstlenmiştir. Hızlı yaşam şartlarına bağlı olarak gelişim gösteren sosyal ve kültürel alandaki değişmeler, birçok sanat disiplinine yansıdığı gibi sinemayı da etkisi altına almıştır. Bu hızlı yaşam bağlarının zincirlerinden, sanatın kendisini uzak tutması çoğu zaman mümkün olmamıştır. Medya araçlarının sinema dahil olmak üzere reklamcılık ve pop kültür üzerine yoğunlaştığı; modelleme üzerine devam ettiği günümüzde geleneksel veya evrensel kültür ürünlerinin sinemada gösterilmesi disiplinin bu çalışmalarını daha özgün kılmıştır. ‘‘Sibel’’ filmi geleneksel ve modern düşünce etrafında meydana çıkmış bir yapıttır. Çalışmada, Çağla Zencirci ve Guillaume Giovanetti ortak yapımı olan ‘‘Sibel’’ filminden yola çıkılarak sinemada genç bir kızın kimlik arayışının, kültür dilinin ve toplumsal bir yapının ele alınış şekli incelenmiştir. Yine çalışmada, filmin değerler dizgesine yansımış olan bölge coğrafyası, insanları ve yaşam tarzları ayrıca ele alınmış, Sibel’in doğayla ve erginleşme metaforu olarak kullanılan ‘‘Kırmızı Başlıklı Kız’’ masalıyla ilişkisi incelenmiştir.
36
ERKEK, Fatma. « Bir Direniş Biçimi Olarak Sanat : Adorno’da Sanatın Toplum ve Politikayla İlişkisi ». Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 18 février 2024. http://dx.doi.org/10.20981/kaygi.1389925.
Texte intégralRésumé :
Adorno’ya göre modern kapitalist dünyada kültür endüstrileşmiştir ve sanat eserleri meta haline gelmiştir. Kültür endüstrisi insanları tahakküm altına alarak seçimlerine ve eylemlerine yön verir. Bu endüstri düşünmeyi ve eleştirel bakışı ortadan kaldırarak var olan düzeni olumlar ve bu düzenin varlığını sürdürmesine katkı sağlar. Nitekim, kültürün endüstrileştiği modern kapitalist toplumda sanat özgürleşmeye imkân tanımaktansa bir tahakküm alanına dönüşmüştür. Adorno, sanatın özerk olması gerektiğini vurgulayarak onun “toplumun toplumsal antitezi” olduğunu söyler. Ona göre özerk sanat toplumla bağdaşmaz. Sanat, Ortodoks Marksistlerin savunduğu gibi mevcut toplumu yansıtarak ya da politik sorunları temsil ederek politik olamaz. Adorno’ya göre belli bir sınıfın amaçlarına hizmet eden, bu doğrultuda mesaj veren ve propaganda amacı güden sanatın politikliliğinden de bahsedilemez. Onun için, sanat insanların yabancılaştığı ve bir yanılsama içinde yaşadığı modern kapitalist topluma karşı bir direniş aracıdır. Çünkü özerk sanat, insanları düşünmeye, eleştirmeye yönlendirerek mevcut toplumu olumsuzlar ve alternatif bir topluma işaret eder. Ayrıca bu sanat insanların politik tutumlarını değiştirmeyi amaçlamasa da bunu gerçekleştirir.
37
SANKIR, Şebnem. « Cultural Crowdfunding Platforms as Cultural Mediators of the Art Field ». ARTS : Artuklu Sanat ve Beşeri Bilimler Dergisi, 29 juillet 2022. http://dx.doi.org/10.46372/arts.1092809.
Texte intégralRésumé :
Kültürel aracılar, sanatsal üretim ile üretilen sanat nesnesinin tüketilmesi arasında yer alarak kültürel üretimin anlam ve değer üretimine katkı sağlamalarının yanında etkinlik ve faaliyetleriyle sanatçıların başarıya ulaşmasına da yardımcı olmaktadırlar. 1970’li yıllarda başlayan dijitalizasyon süreci sanat alanında kültürel kitlesel fonlama platformları gibi yeni aracıların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Çalışma, bu anlamda kültürel kitlesel fonlama platformlarının sanatın farklı alanlarında yer alan kültür üreticilerinin sembolik sermaye yaratma süreçlerine katkılarını aydınlatmayı amaçlamaktadır. Bu doğrultuda sosyal bilimler literatüründe yer alan kitlesel fon platformlarının sadece sanat kategorisi üzerinde yapılan çalışmalara odaklanılmıştır. Kültürel kitlesel fonlama platformlarının kültürel aracılık fonksiyonlarının anlaşılması ile bu platformların kültür üreticilerine ve kültürel ürünlere etkilerinin ortaya konması hedeflenmiştir. Sonuç olarak, kültürel kitlesel fonlama platformları küratörlük ve düzenleyici aracılık hizmetinde bulunmakta, sanatsal üretimin finanse edilmesine aracılık etmekte, kültürel üreticilerin ve sanatsal ürünlerin görünür ve ulaşılabilir olmasını sağlamaktalar. Ayrıca bu platformlar kültür üreticilerinin sosyal sermayelerini genişletmekte ve sanatçının güvenilirliği ile itibar inşasına katkıda bulunmaktadır.
38
BİLEYDİ KOÇ, Malike. « Cumhuriyet Dönemi Kültür ve Sanat Politikaları Bağlamında İnkılâp Sergileri ve Yurt Gezileri (1923-1943) ». Marmara Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 23 septembre 2023. http://dx.doi.org/10.16985/mtad.1332286.
Texte intégralRésumé :
Kurtuluş Savaşı’nın temel dayanaklarından birisi olan ulusal egemenlik ilkesi, savaşın başarıyla sonuçlanmasından sonra yeni kurulan devletin temel prensibi olarak belirlenmiş, bütün yasal ve yönetimsel düzenlemelerde bu ilkeye göre hareket edilmesi kararı alınmıştır. Türkiye Cumhuriyeti’nin ana unsurlarından ulusal egemenlik ve halkçılık ilkeleri, aynı zamanda ülkenin sanat politikasının yönünü de belirlemiştir. Ulusal egemenliğe dayanan kültür politikaları bağlamında hedeflenen program, sanat eğitimi faaliyetlerinin ülkenin her yerine ulaşması olmuştur. Gazi Mustafa Kemal Atatürk bu hedef doğrultusunda sanatçıyı en iyi destekleyecek kurumun devlet olacağını görmüş ve bu görüşünü Türkiye Cumhuriyeti Devlet Politikası olarak desteklenmiştir. “Türkiye Cumhuriyeti’nin temeli kültürdür” diyen Atatürk, güzel sanatlar alanındaki çalışmaları yönlendirmiş, sanatçılar ile halk arasında bağ kurmayı amaçlayan, sanatçıların eserleri aracılığıyla devrimleri gelecek nesillere aktarmalarına zemin hazırlayan kültür ve sanat faaliyetlerine özel bir önem vermiştir. Bu amaçla desteklenen faaliyetler arasında Cumhuriyetin 10. Yıldönümü adına 1933 tarihinde düzenlenen ve sonraki yıllarda da devam eden “İnkılâp Sergileri” olmuştur. Ulusal egemenlik ilkesinin, devrim ruhunun toplum nezdinde temellendirilmesi adına İnkılâp Sergilerinin açılış tarihinin Cumhuriyet Bayramı olarak seçilmesi büyük anlam taşımaktadır. Sanatçılar ve halk arasındaki bağı güçlendirecek bir adım daha atılmış, halkın sanata ulaşmasının ötesinde sanatçının halka ulaşması için “Yurt Gezileri” düzenlenmiştir. Bu çalışmanın amacı, İnkılâp Sergilerinin ve sanatçı ile halk arasında bağ kurmayı amaçlayan Yurt Gezilerinin dönemin kültür politikalarına ne yönde katkıda bulunduğunu belirlemeyi içermektedir. Çalışma, devrim ruhunu gelecek nesillere aktarmak amacıyla devletin kültür ve sanat politikalarına verdiği desteği anlamlandırmakla birlikte devlet destekli sergi ve gezilerin cumhuriyetin ilk on yılının sanatsal izdüşümüne karşılık gelen ilk örnekler olması adına önemlidir.
39
KAYAPINAR, Özgür, et Umut KAYAPINAR. « A REVIEW of ART MARKETING and CULTURE MARKETING STUDIES with SCIENTIFIC MAPPING METHOD : A BIOMETRIC ANALYSIS (2000-2023) ». Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4 juillet 2023. http://dx.doi.org/10.26468/trakyasobed.1231037.
Texte intégralRésumé :
Sanat üretilebilen ve tüketilebilen bir olgudur. Sanat alınıp satılabilen, mülkiyetine geçtiği kişi veya kurumlara itibar veren, değerlenebilen bir olgu olarak piyasasını konumlandırmış bir meta olarak ele alınabilmektedir. Sinema, müzik, tiyatro gibi fonetik sanat alanlarının zaten piyasalarda kendine yer edinmiş bir yapısı söz konusudur. Bunun yanında özellikle çağdaş sanat piyasayı sayesinde plastik sanatlar da bir pazar ve piyasa sahibi olmuştur. Bu doğrultuda çalışmada, kültür ve sanat pazarlaması üzerine yapılmış olan literatürde yer alan 2000-2023 yılları arasında yayınlanan yayınların bir haritasının ortaya konulmasının amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklemini Web of Science (WOS) ve Scopus indeksleme platformlarında yer alan 1309 yayından oluşturmaktadır. Elde edilen veriler Bibliometrix R Paket programı sayesinde analiz edilmiştir. Bibliyometrik analiz çerçevesinde öncelikle verilerin genel görünümlerini ortaya koymak için bir tanımlayıcı analiz gerçekleştirilmiştir. Daha sonra biraz daha keşifsel çıkarımlarda bulunmak amacı ile yayınların bulunduğu veri setine atıf analizi, ortak atıf analizi, ortak kelime ve ortak yazar analizi uygulanmıştır. Ortak kelime analizi sonucunda anahtar kelimelerin 19 farklı temada toplandıkları tespit edilmiştir. Bu temalarda yoğunluğun en fazla olduğu tema 7. sırada yer alan “kültür” temasında kültür (68) kelimesi olduğu gözlenmiştir. Ortak atıf analizinde Johnson ve Becker’in birlikte diğer yazarlara göre daha fazla atıfta bulunulduğunu göstermektedir. Ortak yazar analizini anahtar kelimeler açısından değerlendirildiğinde dört farklı anahtar kelime kümesinde toplandıkları görülmüştür. Bu kümeler: performans sanatları, sanatlar, müzik festivalleri ve markalamadır.
40
KARADENİZ, Yıldırım. « Şehirlerdeki Kültür Evlerinin Önemi : Kocaeli Üniversitesi Kültür Evi Örneği ». Mevzu – Sosyal Bilimler Dergisi, 6 mars 2024. http://dx.doi.org/10.56720/mevzu.1401336.
Texte intégralRésumé :
Kadim ve zengin bir geçmişe sahip olan kültürel mirasımızın gelecek nesillere aktarılması görevini müzeler ve son yıllarda sayısı giderek artan kültür evleri üstlenmiştir. Müzeler ve kültür evleri bölgelerindeki farklı kültürlere ait mirası araştırmak, iletişim kurmak ve bu kültürleri korumak için çeşitli etkinliklerin yanı sıra o toplumun sanatının öğretildiği ve yaşatıldığı mekânlar haline gelmiştir. Kocaeli’nin İzmit ilçesinde bulunan ve SEKA kâğıt fabrikasının lojmanları olarak hizmet veren geleneksel mimariden çağdaş müzeye dönüştürülmüş Kocaeli Üniversitesi Kültür Evi çalışma alanı olarak belirlenmiştir. Kültürün bir yansıması olan evler, sokaklar, mahalleler ve meydanlar kimliklerinden uzaklaşmış olup, kimliksiz ve sağlıksız şehircilik anlayışı zaman içerisinde bireyi içinde bulunduğu toplumun kültür ve sanatına da yabancılaştırmıştır. Bu nedenle; şehirlerin kimliği, özgünlüğü ve görünürlüğü çok fazla tartışılmaktadır. Kültürel dokusunu koruyan, kültür ve sanata önem veren, estetik kaygıya sahip, konforlu şehirler kurmak için somut olmayan kültürel miras sözleşmesinin getirdiği kültürel koruma yaklaşımları oldukça önemlidir. İnsanı merkeze alan yaşam alanlarının oluşturulması şehirlerdeki sanat turizmine katkısının yanı sıra toplumların kültür ve sanatının tanıtılması ve yaşatılması bakımından da oldukça önemlidir. Bu çalışmada; “Kocaeli Üniversitesi Kültür Evi” özelinde şehirlerdeki kültür evlerinin, Türk kültür ve sanatına, şehirlere, topluma ve turizme katkısı ele alınmıştır. Çalışma toplum üzerine yapılan araştırmalar sonucunda elde edilen verilerden yola çıkılarak nitel araştırma yöntemlerinden doğrulayıcı doküman analizi yapılmıştır. Bu araştırma sonuçlarına göre Türkiye’nin kültür ve sanat bakımından oldukça gerilerde olduğu görülmüş olup, toplum olarak daha üst sıralarda yer almak için yapılması gerekenleri belirlemek, bu bağlamda kültür evlerinin önemi ve katkısı Kocaeli Üniversitesi örneği üzerinden Kocaeli Üniversitesi Kültür Evi örneği üzerinden açıklanmaya çalışılmıştır.
41
Aracı, Nihal. « Fâtih Dönemi Tezhibinde Naif Üslûp Etkisi : Süleymaniye Kütüphanesi Ayasofya 3945 Envanterli Cöng-i Devâvîn Örneği ». FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 30 avril 2024, 279–304. http://dx.doi.org/10.16947/fsmia.1499521.
Texte intégralRésumé :
Osmanlı sultanları tarafından âlimlere ve sanatkârlara gösterilen hürmet ve sevgi, ilim ve sanat hâmiliğinin devlet geleneği olarak benimsenmesine vesile olmuştur. Aynı zamanda kendileri de sanatkâr olan ve entelektüel yönleri oldukça gelişmiş olan sultanlar, güçlü etkileri hâiz kültür-sanat ortamlarının doğmasını sağlamışlardır. Bu hususun en önemli sonuçlarından biri de kitap sanatlarında görülen müspet gelişmelerle birlikte kıymetli eserlerin hazırlanmasıdır. Bu çalışmada da diğer güçlü vasıflarının yanında ilim ve sanat hâmisi yönüyle de ön plana çıkmış Fâtih Sultan Mehmed’e takdim edilmek üzere hazırlanan SK. Ayasofya 3945 Envanterli Cöng-i Devâvîn isimli eserin tezhibi, devrin tezhip sanatının şekillenmesinde etkili olan naif üslûp bağlamında ele alınmıştır. Çalışmanın girişinde, sanat hâmiliği kavramı Osmanlı sultanlarından verilen örnekler üzerinden tartışılmış, devamında ise Fâtih dönemi kültür-sanat ortamı Sultân’ın sanat hâmiliği çerçevesinde aktarılmıştır. Hemen akabinde, Fâtih dönemi tezhip sanatı ve bu devirde etkili olan tezhip üslûpları anlatılmıştır. Sonrasında ise, çalışmanın konusu olan eserin tezhip özellikleri naif üslûp bağlamında değerlendirmeye çalışılmıştır. Mezkûr eserin, genel tasarım özellikleri, uygulama teknikleri ile kullanılan motifler ve renkler gibi hususlarda, naif üslûbun tüm özelliklerini yansıtan bir bezeme programına sahip olduğu müşâhede edilmiştir.
42
BAŞBUĞ, Fatih, et Zuhal BAŞBUĞ. « *C100_Cumhuriyetin ilk yıllarında Türk sanat politikası ». Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20 octobre 2023. http://dx.doi.org/10.31795/baunsobed.1345485.
Texte intégralRésumé :
Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş aşamasından başlayarak, savaş yıllarının getirdiği maddi ve manevi zorluklara rağmen belirli bir kültür ve sanat politikasının belirlendiği görülmektedir. Yurtdışından alanında üst düzey eğitimciler getirilerek, çeşitli raporlar hazırlanmış, bu raporlar doğrultusunda sanat ve kültür politikasının ne denli önemli olduğu vurgulanarak, eğitim kurumlarında köklü değişiklikler yapılmıştır. Okulların fiziki şartları iyileştirilmeye çalışılmış, yabancı uyruklu eğitimciler görevlendirilmiş, Ankara’da yeni sanat okulları kurulmuş, yetenekli ve yaratıcı bireyler, önü açılmak suretiyle bu okullara yerleştirilmişlerdir. Bu dönemde sanat hareketleri, milli bilinç kavramı etrafında birleşmiş, yerel unsurlara aidiyet kazandırılarak, evrensele ulaşma çabasının motive edildiği görülmüştür. Anadolu görünümleri, seferberlik yılları, zaferler, köy yaşamı, şehirli insanların hayatlarından kesitler, manzaralar, istihsal, tarımla uğraşanlar, kalkınma mücadelesi, aile unsuru, okuma yazma etkinlikleri, balıkçılar, Atatürk ve silah arkadaşlarının portreleri, natürmortlar, devrimler gibi konular, cumhuriyetin ilk yıllarında ressamların öncelikli eserleri arasında yer almıştır. Anadolu’nun çeşitli illerinde açılan sergiler vasıtasıyla ressamlar halkla buluşmuş, halkın bu sergilere yeterli ilgiyi gösterdiği görülmüştür. Ressamların devlet desteğiyle yurdun çeşitli illerine giderek resim yapmaları teşvik edilmiş, bu kapsamda “Yurt Gezileri” adı altında etkinlik düzenlenmiştir. Sanatın, geniş kitlelere hitap etme gücü, yeni kurulan devlet yöneticilerinin yüksek kültür seviyelerinin göstergesi olarak önemsenmiş ve büyük şehirlerin merkezlerine dikilen anıt heykellerle, halkın gücü ve millet iradesinin farkındalığı ortaya koyulmuştur.
43
YILMAZ, Ensar. « İNÖNÜ DÖNEMİ’NDE (1938-1950) KÜLTÜR/SANAT ALANININ YAPISAL GÖRÜNÜMÜ ». EKEV Akademi Dergisi, 27 février 2023. http://dx.doi.org/10.17753/sosekev.1099113.
Texte intégralRésumé :
Atatürk dönemine özgü kültür anlayışından tamamen ayrılan İnönü dönemi, kendisinden önceki laik-milliyetçi yaklaşımlardan 1940’lı yıllar itibariyle laik-hümanist bir çizgiye doğru geçişi temsil eder. İnönü döneminin hümanizm eksenli kültür politikası, Atatürk döneminin kültür politikalarından oldukça farklıdır. İnönücü hümanist kültür savunucularına göre, Avrupa düzeyine ulaşabilmenin yolu, Yunan-Latin kaynaklarının çevrilmesinden geçmektedir; böylece hem Batı gibi uzun bir yol yürünmesine gerek kalmayacak, hem de bu kaynağa daha çabuk nüfuz edilerek bu yol daha hızlı katedebilecektir. Doğal olarak, bu doğrultuda oluşturulan kültür politikalarıyla hümanist anlayış çerçevesinde tercümeler gerçekleştirilmiştir. Batı kültürünü halka ulaştırmak için Halkevleri, Halkodaları ve Köy Enstitüleri gibi kurumlar devreye sokulmuş, Yunanca ve Latince öğretimi hayata geçirilmiş, basın ve radyo gibi kitle iletişim araçlarıyla hedeflenen kültürel değişimin geniş kitlelerle buluşturulmasına çalışılmıştır. Böylelikle İnönü döneminde uygulanan kültür politikalarıyla, Atatürk döneminde var olan ulusal ve halkçı kültüre ilaveten toplumun kültürel yaşamına hümanist kültürel unsurlar da katılmıştır. Son kertede İnönü döneminde; kültür/sanat alanında evrensel-hümanist anlayış bir anlamda Türk-İslam anlayışını bu yapılanmanın dışında tutmanın örtülü bir eylemselliği olarak ortaya çıkmaktadır. Evrensellik iddiası Türk kültürünü, hümanizm iddiası da İslam medeniyetine özgü değerleri kültür/sanat dairesine dahil etmemenin zeminini oluşturmaktadır.
44
Yağız, Derya. « KENTLERDE KÜLTÜR SANAT YÖNETİMİ YEREL YÖNETİMLER ARAŞTIRMASI ». İDEALKENT, 5 avril 2024. http://dx.doi.org/10.31198/idealkent.1378630.
Texte intégralRésumé :
Sosyolojide olduğu gibi yönetim bilimleri de kültür ve sanatı farklı unsurlardan teşekkül etmiş bir olgu olarak kabul etmektedir. Organizasyonel yapısıyla, devlet erkinin ve otoritenin kentlerdeki varlığı vesayet denetimi adı altında yerel yönetimler eliyle devreye girmektedir. Araştırmanın içeriğinde yer alan çözümleyici ve analitik yöntemler kapsamına aldığı kentleri çoğunlukla yönetim bilimlerinin belirlediği temel kriterler üzerinden değerlendirmiş veya eleştirmiştir. Sosyal bilimlere terminolojik veri seti sağlayan genel kavram ve terimlerin yeterli olmadığı sanatsal kültürel temelli açıklamalarda ise estetik bilgisinin sunduğu kavramlarla ilerlemek tercih edilmiştir. Disiplinler arası yaklaşım, yazarın uzun zamana yayılan tüm çalışmalarında benimseyip açıklamaya çalıştığı ve her fırsatta toplumu oluşturan katmanların kent odaklı teori ve uygulamalarında var olmasını savunduğu bir yöntem olarak kabul edilmektedir. Değişen ve dönüşen dünyada hızla tüketilen kültür ve sanatın yeni kamu yönetimi anlayışı içerisinde artık sadece devlet eliyle değil serbest piyasa ekonomisinde kendisine bir yer arayan yerel yönetimlerin de katkısıyla bir hizmet unsuru olarak görülmesi araştırmanın temel varsayımıdır. Kapsam olarak yönetim bilimleri evreninde bulunan yerel bürokrasi ve onun iş görme biçimleri kültür ve sanat hizmeti özelinde ele alınıp değerlendirilmiştir. Türkiye genelinde otuz büyükşehir ve il kademesinde belediye başkanları, daire başkanları ve birim yöneticileri ile gerçekleştirilen görüşmelerden elde edilen bulgular veri analizlerinin yanı sıra gömülü teori ile açıklanmaya çalışılmıştır.
45
ŞENSÖZ, Burak. « Kaos ve Alan Teorisi Bağlamında Bireyden Topluma Değişimin Bir Paradigması : Yakup Kadri ve Nur Baba Romanına Bütüncül Bir Bakış ». Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 17 décembre 2023. http://dx.doi.org/10.56955/bpd.1369965.
Texte intégralRésumé :
Geçmişten günümüze gelen süreçte sanat, edebi dönemler ve toplum değişikliğe uğramış ve uğramaya devam etmektedir. Verilen eserler incelendiğinde bu eserlerin aynı yazarın veya sanatçının kaleminden çıkması ihtimalinde dahi çok farklı konular edinildiği saptanabilir. Bu değişikliğin sebepleri toplum, kültür, sanat ve bireyin birbirleri üzerinde olan etkileridir. Bunların tamamı birbirlerini etkileyebilmekte ve bu etkinin tam olarak net bir yönü saptanamamaktadır.
Bu çalışma sanat ve toplum arasındaki ilişkide bireyin geçmiş yaşantılarının, kültürün ve içinde bulunduğu toplumun nasıl bir rol oynadığı ve verdikleri eserlere nasıl tezahür ettiği yönünde Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun ‘Nur Baba’ isimli eseri üzerinden incelemeye tabi tutulmuştur. Nur Baba kitabının bütüncül psikoterapi bağlamında incelemesi yapılmış, toplumun bireye ve bireyin topluma etkileri kaos ve alan teorisi kapsamında tartışılmıştır. Çalışmanın ruh sağlığı uzmanlarına ve psikoterapi, sanat, sanat terapisi konuları üzerine yapılacak çalışmalarda edebi metinleri değerlendirirken; içinde bulunduğu kültür, yazarın yaşamı gibi konularda genelden özele bir değerlendirme yönünde katkı sağlayarak tüm bu incelemeye tabi tutulacak maddelerin birbirleri üzerindeki etkilerinin nasıl olduğu yönünde katkı sağlayacak ve literatürde de psikoloji ve psikoterapi alanları ile diğer bilim dalları arasında kurulacak bağlantılara bir bakış açısı sunarak gelecekte yapılacak olan çalışmalara yol göstereceği düşünülmektedir.
46
AKTAY, Sonnur, et Zulfikar BAYRAKTAR. « SSCB DÖNEMİ KÜLTÜR POLİTİKALARINA GENEL BİR BAKIŞ ». Folklor Akademi Dergisi, 15 février 2023. http://dx.doi.org/10.55666/folklor.1194932.
Texte intégralRésumé :
Sovyetler Birliği, içinde farklı inanç, dil ve kültürden halkların bir arada yaşadığı ve bu halkların yıllar içinde birbirini benimseyip, kabullendiği ya da kabullenmeye mecbur bırakıldığı bir coğrafyadır. Yüzlerce yıllık Çarlık Rusya İmparatorluğu’nun yıkılarak yerine Sovyetler Birliği’nin inşa edilmesi dil, din, eğitim, sanat gibi birçok alanda farklılık yaratmıştır. Çarlık Rusya’nın uyguladığı sömürge faaliyetleri, SSCB ile “halkların kardeşliği, eşitlik, özgürlük, demokrasi, komünizm, sosyalizm” sloganları başlığı altında, farklı yöntemlerle uygulanmaya devam edegelmiştir. SSCB dönemi kültür ve dil politikaları, alfabe değişikliği, eğitim, din, sinema, tiyatro, kültür ve sanat alanında yapılan faaliyetler bu çalışmanın ana konusunu oluşturmaktadır. Çalışmada Ekim Devrimi’yle birlikte kurulan Sovyetler Birliği’nin iki ana karakteri olan Vladimir Lenin (1870-1924) ve Josef Stalin’in (1878-1953) geliştirdiği kültür politikalarına, uygulanan yaptırımlara, dil, eğitim, sinema ve tiyatro alanında gerçekleştirilen faaliyetlere değinilmiştir. Sovyetler Birliği’nde uygulanan kültür politikalarının çok yönlü bir konu olması ve içinde farklı birçok kavramı barındırması sebebiyle bu çalışma sözü edilen alt başlıklarla sınırlandırılmış ve genel hatlarıyla değerlendirilmiştir. Çalışmada ayrıca kültür politikasının tanımına, Rusya’da kültür politikası alanında yapılan çalışmalara, geliştirilen kuramlar ve kuramcılara yer verilmiştir. Makalede bunun yanında, yeni hükümetle birlikte toplumun yeniden yapılandırılma sürecinde etkili olan fikirler, Sovyetler Birliği’ne bağımlı olma maksadıyla yerel kültürlerin etkisini azaltmaya yönelik yaptırımlar ve halkın kültürel dokusunu tahrip edecek türdeki asimilasyon faaliyetleri ele alınmıştır.
47
ORUÇ, Sema. « Cumhuriyet Dönemi Dergiciliği : Edebiyat Dünyası Dergisi ve Fahir Onger ». Edebî Eleştiri Dergisi, 25 décembre 2023. http://dx.doi.org/10.31465/eeder.1400712.
Texte intégralRésumé :
Batı’da 16.yy’da başlayan gazete ve dergicilik bizde 19.yy’da başlar. Tıpkı diğer gelişmeler ve değişimlerde olduğu gibi bu alanda da Batı örnek alınır. 150 yıllık kısa bir geçmişe sahip olan gazete ve dergiciliğimizin gecikmesinin başlıca nedenlerinden biri matbaanın geç gelişidir. Osmanlı döneminde gazete ve dergicilik daha çok gazete niteliğindedir. Bu dönem gazeteleri devletin resmî organı olup haber verme niteliği taşır. Daha sonraki dönemlerde tıp, fen bilimleri, sanat, edebiyat gibi konuları içeren dergiler gazetelerden ayrışarak gelişimini sürdürür. Cumhuriyet döneminde oldukça zenginleşen dergicilik bir önceki dönemin halkı eğitmek amacı taşıyan dergilerden ziyade milleti kültür ve sanatta ileriye taşıma hedefi doğrultusunda hizmet verme hedefini taşır.
Çalışmamızda ele alacağımız Edebiyat Dünyası, 1948-1950 yılları arasında çıkarılmış fikir ve sanat dergisidir. Ağırlıklı olarak hikâye ve şiirlerin yer aldığı dergide, bu türlerin gelişim çizgisini ele alan yazılara da yer verilmiştir. Ayrıca kültür ve sanat konusunda pek çok fikir yazısı mevcuttur. Derginin yazar kadrosunda yer alan eleştirmen Fahir Onger de, edebiyat, sanat ve sanatçı üzerine tenkit yazıları yazmıştır. Biz çalışmamızda bu tenkit yazılarını değerlendirerek Edebiyat Dünyası Dergisi çerçevesinde Fahir Onger’in edebiyata katkılarını sunmayı amaçlamaktayız.
48
SAN, İnci. « Kültür aktarımı ve çağdaş kültür sorunu içinde sanat eğitiminin yeri ». Ankara Universitesi Egitim Bilimleri Fakultesi Dergisi, 1988, 001–9. http://dx.doi.org/10.1501/egifak_0000000976.
Texte intégral
49
KATRANCI KASALI, Dr Başak. « TANZİMAT FERMANI'NDAN CUMHURİYET'E KÜLTÜR VE SANAT HAREKETLERİ ». Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 12, no 1 (1 mars 2014). http://dx.doi.org/10.18026/cbusos.66258.
Texte intégral
50
TÖRE, Temel Şükrü, et Engin GÜNEY. « Performans Sanatı : Kültür Etkileşimli Dinamik Bir Fraksiyon ». Artvin Çoruh Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 19 décembre 2022. http://dx.doi.org/10.22466/acusbd.1197170.
Texte intégralRésumé :
Sanatı genel olarak ele almak yerine onun fraksiyonlarından olan performans sanatındaki dönüşümler araştırıldığında postmodern kültürden post-dijital kültüre gerçekleşen değişimler ile paralel işleyiş ve sanatın/sanatçının yeni kültürel yapıyı oluşturma uğraşındaki potansiyeli gözlemlenebilir.
Araştırmanın amacı performans sanatındaki değişimleri belirlemekten, sanatsal üretim biçimlerini tasniften / benzerlik ve farklılıkları belirlemekten öte, post-modern kültürden post-dijital kültüre sanatın içeriğindeki, sunumundaki, uygulama biçimdeki, rolündeki değişimleri “Performans Sanatı” odağında, parça-bütün ilişkisinde değerlendirmektir. “Performans Sanatı”, sanatın, “Sanat” ise “Kültür” ün bir parçasıdır. Performans sanatını bütünün bir parçası/fraksiyonu olarak ele alıp parça bütün ilişkisinde performans sanatındaki dönüşümleri açıklamak, kültürel ve sanatsal değişimler arasındaki etkileşimi göstermek araştırmanın mahiyetidir.
Bu minvalde çalışmanın “Giriş” bölümünde performans sanatı odağında sanattaki değişimleri kültür ile ilişkilendirme öncesinde, belirtilen sınırlılıklarda kültürel değişimler irdelenecektir. Kültürel değişimler bilim, teknoloji, sanat, ideoloji, hegemonya, politika, ekonomi, inanç gibi olgular etik, ahlak, değer, estetik gibi unsurlar bileşkesinde açıklanacaktır. Bu değişimler kültür ilişkisinde “Postmodern Kültür ve Performans Sanatı”, “Dijital Kültür ve Performans Sanatı”, “Post Dijital Kültür ve Performans Sanatı” başlıkları açıklanacaktır, “Sonuç ve Tartışma” bölümünde genel değerlendirme yapılacaktır.
Post-dijital performans uygulamalarını gerçekleştiren ekipler günümüz kültürünü yansıtmakla birlikte kültürü etkileyen, gelecekçi yaklaşımlar sergilemektedir. Bu da performans sanatının dinamik bir kültürel/sanatsal fraksiyon olarak kültürle etkileşim halinde olduğunu göstermektedir.