Articles de revues sur le sujet « Alpha Delta Phi Fraternity »
Pour voir les autres types de publications sur ce sujet consultez le lien suivant : Alpha Delta Phi Fraternity.
Créez une référence correcte selon les styles APA, MLA, Chicago, Harvard et plusieurs autres
Consultez les 50 meilleurs articles de revues pour votre recherche sur le sujet « Alpha Delta Phi Fraternity ».
À côté de chaque source dans la liste de références il y a un bouton « Ajouter à la bibliographie ». Cliquez sur ce bouton, et nous générerons automatiquement la référence bibliographique pour la source choisie selon votre style de citation préféré : APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.
Vous pouvez aussi télécharger le texte intégral de la publication scolaire au format pdf et consulter son résumé en ligne lorsque ces informations sont inclues dans les métadonnées.
Parcourez les articles de revues sur diverses disciplines et organisez correctement votre bibliographie.
1
Hara, J., Y. Takihara, K. Yumura-Yagi, S. Ishihara, A. Tawa, TW Mak, EW Gelfand, S. Okada et K. Kawa-Ha. « Differential usage of delta recombining element and V delta genes during T-cell ontogeny ». Blood 78, no 8 (15 octobre 1991) : 2075–81. http://dx.doi.org/10.1182/blood.v78.8.2075.2075.
Texte intégralRésumé :
Abstract We analyzed the usage of the delta recombining element (delta Rec) and six V delta genes in cell samples from 15 patients with CD3- and 10 patients with CD3+ T-cell acute lymphoblastic leukemia in an attempt to define the hierarchy of genetic events that is associated with the T- cell receptor (TCR) alpha/delta gene complex during T-cell ontogeny. Based on the deletion patterns of these genes, we surmised their relative order on chromosome 14 to be as follows: 5′-V delta 4, V delta 6, V delta 1, V delta 5, delta Rec, V delta 2, D delta 1–3, J delta 1– 3, C delta, V delta 3–3′. In agreement with previous reports, V delta 1 was found to be preferentially rearranged in CD3+ samples. In CD3- samples, V delta 2 and V delta 3 rearrangements were observed at a high frequency. Incomplete V delta D delta rearrangements using V delta 2 or V delta 3, which are closest to C delta, were observed in three patients with CD3- and one patient with CD3+. These results suggest that V delta 2- and V delta 3-(Dn)D delta 3 recombinations are among the earliest recombinational events. Delta Rec was observed to be rearranged to phi J alpha on one allele. In addition, delta Rec rearrangements to J delta 1 and J alpha close to phi J alpha were also demonstrated on three alleles and one allele, respectively. Delta Rec rearrangements to J delta and J alpha other than phi J alpha also inhibit expression of the TCR delta locus. Approximately half of the alleles with J delta rearrangements showed no involvement of known V delta or delta Rec, indicating the existence of other, yet- uncharacterized V delta or delta Rec-like segments.
2
Hara, J., Y. Takihara, K. Yumura-Yagi, S. Ishihara, A. Tawa, TW Mak, EW Gelfand, S. Okada et K. Kawa-Ha. « Differential usage of delta recombining element and V delta genes during T-cell ontogeny ». Blood 78, no 8 (15 octobre 1991) : 2075–81. http://dx.doi.org/10.1182/blood.v78.8.2075.bloodjournal7882075.
Texte intégralRésumé :
We analyzed the usage of the delta recombining element (delta Rec) and six V delta genes in cell samples from 15 patients with CD3- and 10 patients with CD3+ T-cell acute lymphoblastic leukemia in an attempt to define the hierarchy of genetic events that is associated with the T- cell receptor (TCR) alpha/delta gene complex during T-cell ontogeny. Based on the deletion patterns of these genes, we surmised their relative order on chromosome 14 to be as follows: 5′-V delta 4, V delta 6, V delta 1, V delta 5, delta Rec, V delta 2, D delta 1–3, J delta 1– 3, C delta, V delta 3–3′. In agreement with previous reports, V delta 1 was found to be preferentially rearranged in CD3+ samples. In CD3- samples, V delta 2 and V delta 3 rearrangements were observed at a high frequency. Incomplete V delta D delta rearrangements using V delta 2 or V delta 3, which are closest to C delta, were observed in three patients with CD3- and one patient with CD3+. These results suggest that V delta 2- and V delta 3-(Dn)D delta 3 recombinations are among the earliest recombinational events. Delta Rec was observed to be rearranged to phi J alpha on one allele. In addition, delta Rec rearrangements to J delta 1 and J alpha close to phi J alpha were also demonstrated on three alleles and one allele, respectively. Delta Rec rearrangements to J delta and J alpha other than phi J alpha also inhibit expression of the TCR delta locus. Approximately half of the alleles with J delta rearrangements showed no involvement of known V delta or delta Rec, indicating the existence of other, yet- uncharacterized V delta or delta Rec-like segments.
3
HARTLEY, WILLIAM G. « The Delta Phi Debating and Literary Society : Utah’s First Fraternity, 1869-1904 ». Utah Historical Quarterly 60, no 4 (1 octobre 1992) : 353–74. http://dx.doi.org/10.2307/45063526.
Texte intégral
4
Seik, Robert A., et Douglas M. Byer. « Anabolic Steroid Abuse Educational Videotape Service Project ». Journal of Pharmacy Practice 9, no 5 (octobre 1996) : 301–12. http://dx.doi.org/10.1177/089719009600900503.
Texte intégralRésumé :
This article describes the professional services project for the Phi Delta Chi Professional Pharmacy Fraternity—Beta Gamma Chapter—preparation of an educational videotape on abuse of anabolic steroids. A short summary of the adverse effects of these steroids, a personal story involving steroid abuse, recovery, and motivation and stimulation of a group of pharmacy students to provide important educational services to teenagers (and older aspiring athletes) is presented.
5
AGATI, Maria Luisa. « Un manoscritto equivocato del copista santo Theophilos († 1548) ». BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (23 mai 2013) : 265. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1108.
Texte intégralRésumé :
<p><font size="3"><span class="A1"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'">ΕΝΑ ΛΑΝΘΑΝΟΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ </span></span><span class="A1"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'">(† 1548)</span></span></font></p><p><font size="3"><span class="A1"></span></font><span style="line-height: 150%; font-family: 'Times New Roman','serif'; color: black; font-size: 12pt">Ἡ μελέτη ἐπικεντρώνεται στὴν ἐπανόρθωση τῆς - ἕως τώρα ἐσφαλμένης - ἀπόδοσης τῆς ἀντιγραφῆς τοῦ ἁγιορειτικοῦ κώδ. Κωνσταμονίτου 48 (Εὐχολόγιο τοῦ ἔτους 1545/6). Μὲ βάση τὸ κωδικογραφικό του σημείωμα, ποὺ εἶχε διαφύγει τῆς προσοχῆς τῶν ἐρευνητῶν, τὸ χειρόγραφο αὐτὸ πρέπει νὰ ἀποδοθεῖ ὄχι στὸν Κύριλλο τὸν Ναυπάκτιο, ἀλλὰ στὸν διάσημο γραφέα καὶ ὅσιο Θεοδόσιο-Θεόφιλο, ποὺ ἐργάσθηκε κυρίως στὴ Μ. Ἰβήρων μεταξὺ τοῦ 1513 καὶ 1548. Ἀπὸ τὸ πλούσιο κείμενο τοῦ Βίου του διατρέχουμε τὶς κυριότερες φάσεις τῆς ζωῆς του, λαμβάνοντας ὑπόψιν τὶς συμβολὲς τοῦ Λίνου Πολίτη καὶ τοῦ Κρίτωνα Χρυσοχοΐδη, σὲ μία προσπάθεια νὰ κατανοήσουμε ὀρθὰ τὸν κώδικα, τοῦ ὁποίου δίνεται μία ἀκριβὴς περιγραφή, καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖο δημοσιεύεται, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ἕνα ἐνδιαφέρον αὐτοβιογραφικὸ σημείωμα τοῦ ὁσίου. Ὁ κώδικας θέτει διάφορα προβλήματα, ποὺ συζητοῦνται, ἐνῶ καθίσταται φανερὴ ἡ ἀνάγκη μιᾶς παλαιογραφικῆς ἐξέτασης τῆς γραφῆς τοῦ Θεόφιλου ὑπὸ τὸ φῶς νέων στοιχείων.</span></p>
6
Stević, Stevo, Bratislav Iričanin et Witold Kosmala. « On a family of nonlinear difference equations of the fifth order solvable in closed form ». AIMS Mathematics 8, no 10 (2023) : 22662–74. http://dx.doi.org/10.3934/math.20231153.
Texte intégralRésumé :
<abstract><p>We present some closed-form formulas for the general solution to the family of difference equations</p> <p><disp-formula> <label/> <tex-math id="FE1"> \begin{document}$ x_{n+1} = \Phi^{-1}\left(\Phi(x_{n-1})\frac{{\alpha} \Phi(x_{n-2})+{\beta} \Phi(x_{n-4})}{{\gamma} \Phi(x_{n-2})+{\delta} \Phi(x_{n-4})}\right), $\end{document} </tex-math></disp-formula></p> <p>for $ n\in{\mathbb N}_0 $ where the initial values $ x_{-j} $, $ j = \overline{0, 4} $ and the parameters $ {\alpha}, {\beta}, {\gamma} $ and $ {\delta} $ are real numbers satisfying the conditions $ {\alpha}^2+{\beta}^2\ne 0, $ $ {\gamma}^2+{\delta}^2\ne 0 $ and $ \Phi $ is a function which is a homeomorphism of the real line such that $ \Phi(0) = 0, $ generalizing in a natural way some closed-form formulas to the general solutions to some very special cases of the family of difference equations which have been presented recently in the literature. Besides this, we consider in detail some of the recently formulated statements in the literature on the local and global stability of the equilibria as well as on the boundedness character of positive solutions to the special cases of the difference equation and give some comments and results related to the statements.</p></abstract>
7
Заставный, Виктор Петрович, et Viktor Petrovich Zastavnyi. « Некоторые задачи, связанные с вполне монотонными и положительно определенными функциями ». Matematicheskie Zametki 106, no 2 (2019) : 222–40. http://dx.doi.org/10.4213/mzm12130.
Texte intégralRésumé :
В работе рассматривается несколько задач для вполне монотонных функций (класс ${\mathcal{CM}}$) и для функций, которые являются положительно определенными на вещественном линейном пространстве $E$ (класс $\Phi(E)$). В теореме 1 доказаны некоторые предположения Д. Моука, связанные с вполне монотонностью функции $x^{-\mu}(x^2+1)^{-\nu}$. В теореме 2 доказано, что если функция $f\in C^{\infty}{(0,+\infty)}$ и $\delta\in{\mathbb{R}}$, то $$ f(x)-a^\delta f(a x)\in {\mathcal{CM}}\qquad для всех\quad a>1 $$ тогда и только тогда, когда $$ -\delta f(x)-xf'(x)\in \mathcal{CM}. $$ Аналогичный результат для функций из $\Phi(E)$ получен в теореме 9: если $\varepsilon\in{\mathbb{R}}$, а функция $h\colon [0,+\infty)\to\mathbb{R}$ непрерывна на $[0,+\infty)$, дифференцируема на интервале $(0,+\infty)$ и $xh'(x)\to 0$ при ${x\to+0}$, то $$ h(\rho(u))-a^{-\varepsilon}h(a\rho(u))\in\Phi(E)\qquad для всех\quad a>1 $$ тогда и только тогда, когда $$ \psi_{\varepsilon}(\rho(u))\in\Phi(E), $$ где $\psi_{\varepsilon}(x):=\varepsilon h(x)- xh'(x)$ при $x>0$ и $\psi_{\varepsilon}(0):=\varepsilon h(0)$. Здесь $\rho$ - неотрицательная, однородная функция на $E$ и $\rho(u)\not\equiv 0$. Доказано (пример 6), что $e^{-\alpha\|u\|}(1-\beta\|u\|)\in\Phi(\mathbb{R}^m)$ тогда и только тогда, когда $-\alpha\leqslant\beta\leqslant\alpha/m$; $e^{-\alpha\|u\|^2}(1-\beta\|u\|^2)\in\Phi({\mathbb{R}}^m)$ тогда и только тогда, когда $0\leqslant\beta\leqslant2\alpha/m$. Здесь $\|u\|$ - евклидова норма в $\mathbb{R}^m$. В теореме 11 рассмотрен случай радиальных положительно определенных функций $h_{\mu,\nu}$. Библиография: 31 название.
8
Ricceri, Biagio. « A class of functionals possessing multiple global minima ». Studia Universitatis Babes-Bolyai Matematica 66, no 1 (20 mars 2021) : 75–84. http://dx.doi.org/10.24193/subbmath.2021.1.06.
Texte intégralRésumé :
"We get a new multiplicity result for gradient systems. Here is a very particular corollary: Let $\Omega\subset {\bf R}^n$ ($n\geq 2$) be a smooth bounded domain and let $\Phi:{\bf R}^2\to {\bf R}$ be a $C^1$ function, with $\Phi(0,0)=0$, such that $$\sup_{(u,v)\in {\bf R}^2}\frac{|\Phi_u(u,v)|+|\Phi_v(u,v)|}{1+|u|^p+|v|^p}<+\infty$$ where $p>0$, with $p=\frac{2}{n-2}$ when $n>2$.\\ Then, for every convex set $S\subseteq L^{\infty}(\Omega)\times L^{\infty}(\Omega)$ dense in $L^2(\Omega)\times L^2(\Omega)$, there exists $(\alpha,\beta)\in S$ such that the problem $$-\Delta u=(\alpha(x)\cos(\Phi(u,v))-\beta(x)\sin(\Phi(u,v)))\Phi_u(u,v)\hskip 5pt \hbox {\rm in}\hskip 5pt \Omega$$ $$-\Delta v= (\alpha(x)\cos(\Phi(u,v))-\beta(x)\sin(\Phi(u,v)))\Phi_v(u,v)\hskip 5pt \hbox {\rm in}\hskip 5pt \Omega$$ $$u=v=0\hskip 5pt \hbox {\rm on}\hskip 5pt \partial\Omega$$ has at least three weak solutions, two of which are global minima in $H^1_0(\Omega)\times H^1_0(\Omega)$ of the functional $$(u,v)\to \frac{1}{2}\left ( \int_{\Omega}|\nabla u(x)|^2dx+\int_{\Omega}|\nabla v(x)|^2dx\right )$$ $$-\int_{\Omega}(\alpha(x)\sin(\Phi(u(x),v(x)))+\beta(x)\cos(\Phi(u(x),v(x))))dx\ .$$"
9
YANGAKI, Anastasia G. « North Syrian Mortaria and Other Late Roman Personal and Utility Objects Bearing Inscriptions of Good Luck ». BYZANTINA SYMMEIKTA 19 (25 mai 2010) : 247. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.953.
Texte intégralRésumé :
<span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Times New Roman','serif'">ΠΗΛΙΝΑ ΙΓΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΠΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ</span> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; vertical-align: middle; text-indent: 21.25pt; line-height: 15pt" class="MsoNormal"> </p><span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Times New Roman','serif'">Ορισμένα από τα σφραγίσματα που εντοπίζονται σε ιγδία από τη Βόρειο Συρία, μία ιδιαίτερα διαδεδομένη ομάδα πήλινων ιγδίων που χρονολογούνται στο τέλος του 3ου και στο πρώτο μισό του 4ου αι. μ.Χ., φέρουν επιγραφές όπου κυρίως γίνεται χρήση του επιρρήματος <em>εὐτυχῶς</em> ή του ρήματος <em>εὐτυχῶ</em> σε συνδυασμό με ένα κύριο όνομα. Η μελέτη συγκεντρώνει τα πολυάριθμα ιγδία που φέρουν σχετικές επιγραφές (Παράρτημα Α), καθώς και πολλά αντικείμενα καθημερινής και προσωπικής χρήσης (δακτυλίδια, σφραγίδες, πυξίδες, γυάλινα αγγεία, πήλινα λυχνάρια, πήλινες οινοχόες) με επιγραφές παρόμοιου περιεχομένου. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα αυτά είναι σύγχρονα με τα ιγδία, ενώ ορισμένα χρονολογούνται στην περίοδο από τον 5ο μέχρι και τον 7ο αι. μ.Χ. Αναλύεται η μορφή και το περιεχόμενο αυτών των επιγραφών, μέσω των οποίων εκφράζονται ευχές για καλή τύχη. Σχολιάζεται κατά πόσον αυτές, στην περίπτωση των πήλινων ιγδίων, αναφέρονται παράλληλα και στο εργαστήριο κατασκευής αυτών των αγγείων. Αυτού του είδους οι επιγραφές που εντοπίζονται στα ιγδία από τη Βόρειο Συρία αποτελούν μέρος μίας μακράς επιγραφικής παράδοσης και, βάσει της χρονολόγησης των λοιπών αντικειμένων στα οποία αυτές απαντούν, συνέχισαν να είναι αρκετά κοινές για μεγάλο χρονικό διάστημα, προφανώς δεδομένου του περιεχομένου του μηνύματός τους.</span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'"><font size="3"> </font></span>
10
DAVIS, John. « A Passage of the 'Barbarograeca᾽ Metaphrase of Niketas Choniates᾽ Chronike Diegesis. Retranslated or Revised ? » BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (29 septembre 1996) : 127. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.809.
Texte intégralRésumé :
<p>J. C. Davis</p><p> Ἕνα χωρίο ἀπὸ τὴ λεγόμενη «δημώδη» μετάφραση τῆς <em>Χρονικ</em><em>ῆ</em><em>ς Διηγήσεως</em> τοῦ Νικήτα Χωνιάτη: ἐπανα-μετάφραση ἤ ἁπλῶς διόρθωση; </p><p>Τὸ χωρίο ποὺ συζητεῖται ἐδῶ ἀποτελεῖ ἰδιάζουσα περίπτωση στὸ σύνολο τῆς λεγομένης Barbarograeca («δημώδους») μετάφρασης τῆς Χρονικῆς Διηγήσεως τοῦ Νικήτα Χωνιάτη: ἡ χειρόγραφη παράδοση τοῦ κειμένου αὐτοῦ (Niketas-Metaphrase=<em>Ν</em>-<em>Μ</em>) παρουσιάζει δύο κλάδους, οἱ ὁποῖοι δὲν διαφέρουν ριζικὰ παρὰ μόνο στὸ ὑπὸ συζήτησιν σημεῖο.</p><p>Τὸ ἐρώτημα ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὶς δύο παραλλαγὲς ποὺ σώζονται στὰ χειρόγραφα εἶναι κατὰ πόσο ἡ μία εἶναι δυνατὸ νὰ θεωρηθεῖ διόρθωση τῆς ἄλλης, καὶ κατὰ πόσο αὐτὴ ἡ διόρθωση ἔγινε βάσει τοῦ πρωτοτύπου τοῦ Χωνιάτη, τοῦ λόγιου, δηλαδή, κειμένου τῆς <em>Χρονικ</em><em>ῆ</em><em>ς Διηγήσεως</em>.</p><p>Ὅτι οἱ δύο παραλλαγὲς τοῦ χωρίου, ἀνεξάρτητα ἡ μία ἀπό τὴν ἄλλη, ὑποδεικνύουν γνώση τοῦ πρωτοτύπου, θέτει ἕνα ἄλλο ἐρώτημα: πῶς ἦταν ἡ ἀρχικὴ μορφὴ τῆς <em>Ν</em>-<em>Μ</em>; Ὑπῆρχε μήπως ἕνα κείμενο ἐπάνω στὸ ὁποῖο ἦταν σημειωμένες κάποιες διορθώσεις ἤ ἀλλαγές, πιθανὸν γραμμένες σὲ κοντινὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὴ συγγραφὴ τῆς <em>Ν</em>-<em>Μ</em>, καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες ὁ (συγ)γραφέας παρέπεμπε στὴ Χρονικὴ Διήγηση;</p><p>Ἐνῶ ἡ γενικὴ μορφὴ τῶν δύο παραλλαγῶν ὑποδεικνύει ὅτι ἡ μία (σωζόμενη στὰ χειρόγραφα XS) ἔγινε μὲ βάση τὴν ἄλλη -καὶ συνεπῶς δὲν ἀποτελεῖ ἀκριβῶς νέα μετάφραση-, παρά ταῦτα περιλαμβάνονται λέξεις καὶ φράσεις, οἱ ὁποῖες μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ὑποθέσουμε ὅτι οἱ συντάκτες τῶν παραλλαγῶν γνώριζαν τὸ ἀρχικὸ ἔργο τοῦ Χωνιάτη. Ἴσως τὸ χωρίο μᾶς διασώζει τὸ ἀποτέλεσμα μίας προσπάθειας ἀνάγνωσης, ἀντιγραφῆς καὶ ὀργάνωσης ἑνὸς κειμένου ἡμιτελοῦς μορφῆς (ἔστω σ' ἕνα μικρὸ σημεῖο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἔργου), ἤ ἴσως μᾶς ἔχει σωθεῖ κάποιου εἴδους πείραμα ἐκ μέρους τοῦ μεταφραστῆ ἤ τοῦ αντιγραφέα.</p>
11
Hitzig, B. M., W. C. Perng, T. Burt, P. Okunieff et D. C. Johnson. « 1H-NMR measurement of fractional dissociation of imidazole in intact animals ». American Journal of Physiology-Regulatory, Integrative and Comparative Physiology 266, no 3 (1 mars 1994) : R1008—R1015. http://dx.doi.org/10.1152/ajpregu.1994.266.3.r1008.
Texte intégralRésumé :
The alphastat hypothesis states that intracellular acid-base status is regulated to maintain constancy of the fractional dissociation of intracellular protein and enzyme imidazole-histidine (alpha-imidazole). A major drawback of this theory has been the lack of a means to directly measure alpha-imidazole in intact animals. We developed a method for directly measuring alpha-imidazole in intact unanesthetized animals using 1H-nuclear magnetic resonance spectroscopy (NMR). We measured carnosine alpha-imidazole of white skeletal muscle from intact unanesthetized newts at three body temperatures (10, 20, and 30 degrees C). alpha-Imidazole remained constant, approximately 0.56, with alterations in body temperature, whereas intracellular pH (pHi) changed significantly (-0.015 U/degrees C), affirming the validity of the imidazole alphastat hypothesis for this tissue. This method was also used to determine the pK values of the imidazole moiety of carnosine and the imidazole moiety alone over a temperature (T) range 4-40 degrees C. The pK values of carnosine differed from those of imidazole, but the delta pK/delta T was the same. pHi was also determined using 31P-NMR and found to be the same as that calculated from carnosine alpha-imidazole values. Therefore Pi and carnosine share a similar pHi environment. We describe a novel technique to directly measure alpha-imidazole in intact tissue.
12
VATIN, Nicolas, et Gilles VEINSTEIN. « Trois documents signés du Şehzâde Mustafâ b. Süleymân conservés au monastère de Patmos ». BYZANTINA SYMMEIKTA 12 (29 septembre 1998) : 237. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.855.
Texte intégralRésumé :
<p>Nicolas Vatin - Gilles Veinstein</p><p>Τρία ενυπόγραφα έγγραφα του Şehzâde Muşţafa b. Süleymân από τη μονή της Πάτμου</p><p>Έκδοση και σχολιασμός τριών φιρμανιών, που εξεδόθησαν από τον διοικητή της Μαγνησίας Şehzâde Muşţafa, πρωτότοκο γιό του Σουλεϋμάν του Μεγαλοπρεπούς, και σώζονται στο αρχείο της μονής της Πάτμου. Τα τρία αυτά έγγραφα φωτίζουν πτυχές της ιστορίας της μονής και της Πάτμου γενικότερα, καθώς και των σχέσεών της με την Υψηλή Πύλη. Επιπλέον παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την λειτουργία του οθωμανικού κράτους κατά τον 16ο αιώνα.</p><p>Το πρώτο έγγραφο (χρον. 1535) αφορά την πληρωμή του φόρου cizye, που οι κάτοικοι οφείλουν να καταβάλουν στο οθωμανικό κράτος. Από το έγγραφο προκύπτουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τη φορολογική υπαγωγή του νησιού, τον τύπο φορολόγησης των κατοίκων και συζητείται η ενδεχόμενη διάκριση μεταξύ μοναχών και λαϊκών ως προς τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.</p><p>Το δεύτερο έγγραφο (χρον. 1539) παρέχει σημαντικές πληροφορίες ως προς τον έλεγχο σχετικά με τη διακίνηση προϊόντων, κυρίως τροφίμων, από την μικρασιατική ενδοχώρα προς την Πάτμο. Από το περιεχόμενο της υπόθεσης διευκρινίζονται επίσης θέματα που αφορούν τα εμπορικά προνόμια προς τη μονή της Πάτμου.</p><p>Το τρίτο έγγραφο (χρον. 1541) αφορά το ζήτημα της απελευθέρωσης κατοίκων του νησιού (μοναχών ή/και λαϊκών) οι οποίοι είχαν εξανδραποδισθεί από Οθωμανούς levend. Με αφορμή το περιεχόμενο του εγγράφου σχολιάζονται η πειρατική πρακτική στις ακτές της Μικράς Ασίας και τα νησιά του Αιγαίου, η πιθανή υπαγωγή των levend ως κουρσάρων στην υπηρεσία του διοικητή της Μαγνησίας και ο τίτλος του kapudan της «Λευκής θάλασσας» (Akdeniz), ο οποίος πιθανότατα δηλώνει το ναυτικό διοικητή της νοτιανατολικής Μεσογείου με έδρα τη Ρόδο.</p><p> </p>
13
Filevych, P. V., et O. B. Grybel. « Global estimates for sums of absolutely convergent Dirichlet series in a half-plane ». Matematychni Studii 59, no 1 (29 mars 2023) : 60–67. http://dx.doi.org/10.30970/ms.59.1.60-67.
Texte intégralRésumé :
Let $(\lambda_n)_{n=0}^{+\infty}$ be a nonnegative sequence increasing to $+\infty$, $F(s)=\sum_{n=0}^{+\infty} a_ne^{s\lambda_n}$ be an absolutely convergent Dirichlet series in the half-plane $\{s\in\mathbb{C}\colon \operatorname{Re} s<0\}$, and let, for every $\sigma<0$, $\mathfrak{M}(\sigma,F)=\sum_{n=0}^{+\infty} |a_n|e^{\sigma\lambda_n}$.
Suppose that $\Phi\colon (-\infty,0)\to\overline{\mathbb{R}}$ is a function, and let $\widetilde{\Phi}(x)$ be the Young-conjugate function of $\Phi(\sigma)$, i.e.$\widetilde{\Phi}(x)=\sup\{x\sigma-\alpha(\sigma)\colon \sigma<0\}$ for all $x\in\mathbb{R}$. In the article, the following two statements are proved:
(i) There exist constants $\theta\in(0,1)$ and $C\in\mathbb{R}$ such that$\ln\mathfrak{M}(\sigma,F)\le\Phi(\theta\sigma)+C$ for all $\sigma<0$ if and only if there exist constants $\delta\in(0, 1)$ and $c\in\mathbb{R}$ such that $\ln\sum_{m=0}^n|a_m|\le-\widetilde{\Phi}(\lambda_n/\delta)+c$ for all integers $n\ge0$ (Theorem 2);
(ii) For every $\theta\in(0,1)$ there exists a real constant $C=C(\delta)$ such that $\ln\mathfrak{M}(\sigma,F)\le\Phi( \theta\sigma)+C$ for all $\sigma<0$ if and only if for every $\delta\in(0,1)$ there exists a real constant $c=c(\delta)$ such that $\ln\sum_{m=0}^n|a_m|\le-\widetilde{\Phi}(\lambda_n/\delta)+c$ for all integers $n\ge0$ (Theorem 3).iii) Let $\Phi$ be a continuous positive increasing function on $\mathbb{R}$ such that $\Phi(\sigma)/\sigma\to+\infty$, $\sigma\to+ \infty$ and $F$ be a entire Dirichlet series.
For every $q>1$ there exists a constant $C=C(q)\in\mathbb{R}$ such that $\ln\mathfrak{M}(\sigma,F)\le \Phi(q\sigma)+C,\quad \sigma\in\mathbb{R},$ holds if and only if for every $\delta \in(0,1)$ there exist constants $c=c(\delta)\in\mathbb{R}$ and $n_0=n_0(\delta)\in\mathbb{N}_0$ such that $\ln \sum_{m=n}^{+\infty}|a_m|\le-\widetilde{\Phi}(\delta\lambda_n)+c,\quad n\ge n_0$ Theorem 5.
These results are analogous to some results previously obtained by M.M. Sheremeta for entire Dirichlet series.
14
PAVLIKIANOV, Cyril. « A Short Catalogue of the Slavic Manuscripts in the Docheiariou Monastery ». BYZANTINA SYMMEIKTA 14 (26 septembre 2008) : 301. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.883.
Texte intégralRésumé :
<p>Cyril Pavlikianov</p><p>Συνοπτικὸς κατάλογος τῶν σλαβικῶν χειρογράφων τῆς μονῆς Δοχειαρίου</p><p>Τὸ ἄρθρο παρουσιάζει διεξοδικὰ τὰ ἐννέα σλαβικὰ χειρόγραφα, ποὺ ἐντοπίσθηκαν στὴ βιβλιοθήκη τῆς ἀθωνικῆς μονῆς Δοχειαρίου τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1998. Τρία ἀπὸ αὐτὰ σώζονται ὡς αὐτοτελεῖς κώδικες, δύο ὡς σπαράγματα τευχῶν καὶ τέσσαρα ὡς σπαράγματα φύλλων. Το σύνολο αὐτό περιλαμβάνει δύο δείγματα γραμμένα σύμφωνα μὲ τὴν σερβικὴ ορθογραφία της Ρεσάβας (ἀρ. 6 καὶ 9), ἕνα ποὺ τηρεῖ τοὺς ρωσικοὺς ὀρθογραφικοὺς κανόνες (ἀρ. 8). Τὰ λοιπὰ χειρόγραφα μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν ὡς βουλγαρικοῦ τύπου, ἄν καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸν κάποια ἀπὸ αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀντιγραφεῖ στὴν Μολδαβία. Τὰ βουλγαρικὰ αὐτὰ βιβλία, κατά πᾶσα πιθανότητα, ἐξυπηρετοῦσαν τὶς πνευματικὲς καὶ τὶς ἐπικοινωνιακὲς ἀνάγκες τῶν εἰδικῶν ἀπεσταλμένων τῆς μονῆς στὴ Μολδαβία, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀναγκασμένοι νὰ ταξιδεύουν καὶ νὰ λειτουργοῦν σὲ βουλγαρόφωνο γλωσσικὸ περιβάλλον. Στὶς ἀρχὲς τοῦ ΙΕ' αἰώνα μαρτυρεῖται ἐπίσης καί μιὰ ἀπομονωμένη μεταφραστικὴ προσπάθεια, ἡ ὁποία συνδέεται μὲ τὸ ὄνομα τοῦ σλάβου Πρώτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Σεραφεὶμ ἀπὸ τὴν Ἀχρίδα.</p><p> </p>
15
Civitelli, R., S. L. Teitelbaum, K. A. Hruska et D. L. Lacey. « IL-1 activates the Na+/H+ antiport in a murine T cell. » Journal of Immunology 143, no 12 (15 décembre 1989) : 4000–4008. http://dx.doi.org/10.4049/jimmunol.143.12.4000.
Texte intégralRésumé :
Abstract One of the early events following growth factor exposure is elevation of intracellular pH, a process mediated by the Na+/H+ antiport. We studied the effects of human rIL-1 alpha (HrIL-1 alpha) on intracellular pH (pHi) and calcium ([Ca2+]i) in a murine T cell line (MD10 cells), which proliferates in response to IL-1 alone. By using the intracellularly trapped fluorescent dyes (2(1),7(1)-bis-2-carboxyethyl)-5(and -6) carboxyfluorescein) and indo-1, we monitored immediate to early changes of pHi and [Ca2+]i in response to HrIL-1 alpha. Exposure to HrIL-1 alpha (120 pM) leads to an early, sustained intracellular alkalinization (delta pH = + 0.09 +/- 0.03) that plateaus within 20 min. Lower concentrations of the monokine (12 pM, 1.2 pM) have a positive but not statistically significant effect on pHi. These effects parallel the degree of MD10 IL-1R saturation predicted by the KD (49 pM) as assessed by 125I-HrIL-1 alpha binding by MD10 cells (Bmax = approximately 1300). Both the MD10 IL-1 receptor KD and the HrIL-1 alpha concentration required to induce early measurable alkaline pH shifts, however, exceed by three orders of magnitude the HrIL-1 alpha ED50 (50 fM) required for MD10 proliferation. The IL-1-induced rise in pHi is both sodium dependent and amiloride sensitive, indicative of activation of the Na+/H+ antiport. Additionally, PMA (100 nM) and IL-2 (2 nM) alkalinize MD10 cells, with the rise in pHi as a result of PMA exceeding the maximal IL-1 effect (delta pH = + 0.13 +/- 0.04). Furthermore, although PMA alkalinizes cells previously exposed to HrIL-1 alpha, the monokine does not alter the pHi of PMA-treated MD10 cells. Importantly, intracellular alkalinization induced by either HrIL-1 alpha or PMA is inhibited by staurosporine (1 mu iM). Finally, HrIL-1 alpha does not change MD10 [Ca2+]i, in either an acute or sustained fashion. These results indicate that IL-1 activates the Na+/H+ antiport in T cells by a mechanism that is unrelated to changes in [Ca2+]i but may involve protein kinase C activation.
16
KÜLZER, Andreas. « Adversus Judaeos : Text und Bild in spätbyzantinischer Zeit ». BYZANTINA SYMMEIKTA 12 (29 septembre 1998) : 95. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.850.
Texte intégralRésumé :
<p>Andreas Külzer</p><p><em>Κατὰ Ἰουδαίων</em>: Κείμενο και εικονογράφηση στην υστεροβυζαντινή εποχή</p><p>Το φιλολογικό είδος <em>Κατὰ Ἰουδαίων</em> αποτελεί ένα από τα παλαιότερα φιλολογικά δημιουργήματα του Χριστιανισμού. Η ύπαρξη του πιστοποιείται ήδη στην Καινή Διαθήκη (στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο).<strong> </strong>Συνεχίζεται από τους εκκλησιαστικούς πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων και φθάνει μέχρι την ύστερη βυζαντινή εποχή. Από άποψη μορφής, το είδος διακρίνεται σε διάφορες κατηγορίες: επιστολές, ομιλίες, δοκίμια και άλλα. Εξέχουσα είναι η σημασία του διαλογικού είδους, από το οποίο σώζονται τριάντα επτά κείμενα, που χρονολογούνται κατά τη διάρκεια της βυζαντινής χιλιετίας. Το είδος αυτό γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση όχι μόνο κατά τον 6ο και τον 7ο, αλλά και κατά τον 14ο αιώνα. Πράγματι, στον αιώνα αυτό συντάχθηκαν τα κείμενα του Ανδρόνικου Κομνηνού Δούκα Παλαιολόγου, του Ματθαίου Βλάσταρη, του Θεοφάνη Νικαίας και του Ιωάννη Καντακουζηνού. Την ίδια εποχή αντιγράφηκαν ορισμένα παλαιότερα έργα , όπως αυτά που διασώζονται στους κώδικες Vind. theol. gr. 307 (του έτους 1300) και στον Paris, gr. 450 (του έτους 1363). Τα χειρόγραφα αυτά δεν είναι ιστορημένα. Εντούτοις αντί-ιουδαϊκές εικονογραφήσεις είναι γνωστές κυρίως από τις παραστάσεις της Δευτέρας Παρουσίας και της Κοίμησης της Θεοτόκου, καθώς και από Ψαλτήρια, σε συνδυασμό με τους Ψαλμούς 14, 78 και 106, τους κατεξοχήν «<em>κατὰ Ἰουδαίων</em>». Οι εικονογραφήσεις αυτές απουσιάζουν από τους διάλογους όχι μόνον επειδή η εσχατολογία και η μαριολογία δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για το συγκεκριμένο φιλολογικό είδος, αλλά κυρίως επειδή πρόκειται για κείμενα πρακτικής, που χαρακτηρίζονται περισσότερο ως ενημερωτικά παρά ως ψυχωφελή.</p><p> </p>
17
ΤΡΩΙΑΝΟΣ, Σπύρος. « Η Νεαρά Κωνσταντίνου του Μονομάχου : ἐπὶ τῇ ἀναδείξει καὶ προβολῇ τοῦ διδασκάλου τῶν νόμων ». BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (15 avril 2013) : 243. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1055.
Texte intégralRésumé :
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt">Έχουμε εδώ έναν, κατά τη σημερινή ορολογία, φωτογραφικό νόμο, τη σύνταξη του οποίου ανέθεσε ο αυτοκράτωρ, ακριβώς λόγω της ιδιορρυθμίας του περιεχομένου του, όχι σε κάποιον από τους αρμόδιους για την επεξεργασία των κειμένων των νόμων αξιωματούχο, αλλά σε έναν φιλόσοφο, τον Ιωάννη Μαυρόποδα, δείγμα της ρητορικής δεινότητας του οποίου αποτελεί το κείμενό μας. Αυτός όμως, μη όντας εξοικειωμένος με την εκπόνηση τέτοιου είδους κειμένων, επεστράτευσε παρεμφερή κείμενα του 6<sup>ου</sup> αιώνα, πιθανότατα στο πρωτότυπο, δοθέντος ότι ο Μονομάχος μαζί με την εντολή για τη σύνταξη του σχεδίου του νόμου θα έθεσε ασφαλώς στη διάθεση του Μαυρόποδος και την αυτοκρατορική βιβλιοθήκη. Για τη λειτουργία του Διδασκαλείου των Νόμων δεν έχουμε καμία είδηση. Το κακό δε είναι ότι ο τίτλος του Νομοφύλακος, που δεν άργησε να περιέλθει στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας, παρέσυρε σοβαρούς ιστορικούς του δικαίου να υποστηρίξουν ότι η σχολή ήταν σε λειτουργία ακόμη και τον 14<sup>ο</sup> αιώνα. Επομένως η προσφορά της Νεαράς από άποψη νομικών πληροφοριών είναι εξαιρετικά πενιχρή. Ακόμη και η με μελανά χρώματα περιγραφή της σύγχυσης που επικρατούσε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου ενδέχεται να αποδίδει όσα επισημαίνονται στα κείμενα του 6<sup>ου</sup> αιώνα. Δηλαδή, πολύ κακό για το τίποτε.</span>
18
Yang, Zhipeng, Wei Zhang et Fukun Zhao. « Existence and concentration results for fractional Schrodinger-Poisson system via penalization method ». Electronic Journal of Differential Equations 2021, no 01-104 (11 mars 2021) : 14. http://dx.doi.org/10.58997/ejde.2021.14.
Texte intégralRésumé :
This article concerns the positive solutions for the fractional Schrodinger-Poisson system $$\displaylines{ \varepsilon^{2s}(-\Delta)^su+V(x)u+\phi u=f(u)\quad \text{in }\mathbb{R}^3,\cr \varepsilon^{2t}(-\Delta)^t\phi=u^2\quad \text{in }\mathbb{R}^3, }$$ where \(\varepsilon>0\) is a small parameter, \((-\Delta)^\alpha\) denotes the fractional Laplacian of orders \(\alpha=s,t\in(3/4,1)\), \(V\in C(\mathbb{R}^3,\mathbb{R})\) is the potential function and \(f:\mathbb{R}\to\mathbb{R}\) is continuous and subcritical. Under a local condition imposed on the potential function, we relate the number of positive solutions with the topology of the set where the potential attains its minimum values. Moreover, we considered some properties of these positive solutions, such as concentration behavior and decay estimate. In the proofs we apply variational methods, penalization techniques and Ljusternik-Schnirelmann theory.
For more information see https://ejde.math.txstate.edu/Volumes/2021/14/abstr.html
19
PAVLIKIANOV, Cyril. « A Short Catalogue of the Slavic Manuscripts in Vatopedi ». BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (29 septembre 1996) : 295. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.818.
Texte intégralRésumé :
<p>C. Pavlikianov</p><p> Συνοπτικὸς κατάλογος τῶν σλαβικῶν χειρογράφων τοῦ Βατοπεδίου </p><p>Ὁ παρατιθέμενος σύντομος κατάλογος τῶν σλαβικῶν χειρογράφων ποὺ σώζονται στὴν Μονὴ Βατοπεδίου περιλαμβάνει ἐννέα κώδικες, οἱ όποῖοι χρονολογοῦνται μὲ βάση τὰ ὑδατόσημα καὶ ἀνάγονται στὴν περίοδο 1340-1700. Οἱ δύο πρωϊμότεροι κώδικες (ἀρ. 5 τοῦ 1340-1350 καὶ ἀρ. 1 τοῦ 1390-1400) ἀκολουθοῦν τὸν βουλγαρικὸ ὀρθογραφικὸ κανόνα, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι ἀνήκουν στὸ σερβικὸ ὀρθογραφικό ἰδίωμα, μὲ μοναδικὴ ἐξαίρεση τὸν κώδικα 9 τοῦ 1550-1560, ὁ ὁποῖος εἶναι ρωσικῆς προελεύσεως καὶ περιέχει τὴν ρωσικὴ μετάφραση τῶν Ὁμιλιῶν τοῦ Ἰωάννη Χρυσοστόμου εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιον, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πόνημα τοῦ Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ. Τὰ χειρόγραφα ποὺ περιγράφονται εἶναι ὅλα λειτουργικά: δύο εὐαγγέλια, δύο ψαλτήρια, δύο τριώδια, μία ὀκτώηχος καὶ ἕνα λειτουργικό. Παρὰ τὸ ὅτι στὴν πλειονότητά τους ἀκολουθοῦν τὸ σερβικὸ ὀρθογραφικὸ ἰδίωμα τῆς Ρεσάβας, περιέχουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον βουλγαρικῆς συντάξεως σημειώματα. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι ἐνδεικτικὸ γιὰ τὶς πνευματικὲς διασυνδέσεις τῆς μονῆς Βατοπεδίου μὲ τὶς βουλγαρόφωνες περιοχὲς τῶν Βαλκανίων.</p>
20
Adlarson, P., et C. Li. « Λ hyperon spin polarization and CP tests at BESIII ». EPJ Web of Conferences 199 (2019) : 03009. http://dx.doi.org/10.1051/epjconf/201919903009.
Texte intégralRésumé :
In these proceedings two preliminary results from the BESIII collaboration on polarized Λ and $\bar \Lambda$ are reported. Both results are first observations and concern the resonant and non-resonant processes ${e^ - }{e^ + } \to J/\psi \to \Lambda \bar \Lambda$ and ${e^ - }{e^ + } \to {\gamma ^\ast} \to \Lambda \bar \Lambda$ at $\sqrt s = 2.396\,{\rm{GeV}}$, respectively. For $J/\psi \to \Lambda \bar \Lambda$ the relative phase between the electric and magnetic form factors, ΔΦ, has for the first time been determined, $\Delta \Phi = 42.4{(6)_{{\rm{stat}}}}(5)_{_{{\rm{syst}}}}^^\circ$. That $\Delta \Phi \ne 0$ allows for a simultaneous measurement also of the asymmetry decay parameters $\Lambda \to p{\pi ^ - }\,({\alpha _ - })$, $\bar \Lambda \to \bar p{\pi ^ + }\,({\alpha _ + })$ and $\bar \Lambda \to \bar n{\pi ^0}\,({\bar \alpha _0})$. The measured value of ${\alpha _ - } = 0.750 \pm 0.009 \pm 0.004$ differs by 17(3)% from the PDG value. The simultaneous measurement for the asymmetry parameters allows for the most precise test of CP violation conducted for Λ decays, ACP = −0.006(12)stat(7)syst. The reaction ${e^ - }{e^ + } \to \Lambda \bar \Lambda$ at $\sqrt s = 2.396\,{\rm{GeV}}$ is the first complete measurement of the time-like electric (GE) and magnetic (GM) form factor of any baryon as also the ratio R = |(GE/(GM)| and ΔΦ have been determined: R = 0.96(14)(12) and $\Delta \Phi = 37{(12)_{{\rm{stat}}}}(6)_{{\rm{stat}}}^\circ$. The obtained cross-section and effective form factor are σ = 119.0(53)stat(51)syst pb and |G| = 0.123(3)stat(3)syst, respectively.
21
BILIARSKY, Ivan. « Les manuscrits slaves de la bibliotheque du monastère de Saint-Jean Théologien à Patmos ». BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (29 septembre 1996) : 327. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.819.
Texte intégralRésumé :
Ivan Biliarsky <p>Τα σλαβικά χειρόγραφα της συλλογής της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο </p><p>Η σύντομη αυτή μελέτη αποσκοπεί στην περιγραφή των δύο σλαβικών κωδίκων, που απόκεινται στη βιβλιοθήκη της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο και είναι γνωστά μόνο από τη συνοπτική αναγραφή τους στον κατάλογο του Σακκελίωνος. Ο κώδικας αρ. 469 περιέχει τους Ψαλμούς και λειτουργικά κείμενα. Σύμφωνα με την παρασελίδεια σημείωση στο φύλλο 245ν, ο κώδικας αντιγράφηκε από τον μοναχό Μωυσή στη μονή του Αγίου Παύλου στο Αγιον Όρος. Ο κώδικας αρ. 470 περιέχει το Τυπικό των Ιεροσολύμων και μερικά λειτουργικά κείμενα. Και οι δύο κώδικες ακολουθούν το σερβικό ορθογραφικό ιδίωμα. Οι δύο κώδικες παρουσιάζουν πολλά κενά και η διατήρηση τους είναι κακή.</p><p>Οι δύο κώδικες χρονολογούνται στον 15ο αιώνα και είναι δυνατό vα υποθέσουμε ότι είχαν την ίδια τύχη: αφού καταστρώθηκαν στο Άγιον Όρος (πιθανότατα στη μονή του Αγίου Παύλου), μεταφέρθηκαν στην Πάτμο, όπου αποτελούν τεκμήρια για τη συμβίωση των ορθοδόξων βαλκανικών λαών κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας.</p>
22
SCHMIDT, KLAUS. « Remarks on Livšic' theory for nonabelian cocycles ». Ergodic Theory and Dynamical Systems 19, no 3 (juin 1999) : 703–21. http://dx.doi.org/10.1017/s0143385799146790.
Texte intégralRésumé :
Let $(X,\phi)$ be a hyperbolic dynamical system and let $(G,\delta)$ be a Polish group. Motivated by Nicol and Pollicott, and then by Parry we study conditions under which two Hölder maps $f,g: X\longrightarrow G$ are Hölder cohomologous.In the context of Nicol and Pollicott we show that if $f$ and $g$ are measurably cohomologous and the distortion of the metric $\delta $ by the cocycles defined by $f$ and $g$ is bounded in an appropriate sense, then $f$ and $g$ are Hölder cohomologous.Two further results extend the main theorems recently presented by Parry. Under the hypothesis of bounded distortion we show that, if $f$ and $g$ give equal weight to all periodic points of $\phi $, then $f$ and $g$ are Hölder cohomologous. If the metric $\delta $ is bi-invariant, and if the skew-product $\phi _f$ defined by $f$ is topologically transitive, then conjugacy of weights implies that $g$ is Hölder conjugate to $\alpha \cdot f$ for some isometric automorphism $\alpha $ of $G$. The weaker condition that $g$-weights of periodic points are close to the identity whenever their $f$-weights are close to the identity implies that $g$ is continuously cohomologous to a homomorphic image of $f$.
23
Macedowska, Agnieszka, Dawid Siodłak et Barbara Rzeszotarska. « Conformational properties of N-acetyl-N-methyl-alpha,beta-dehydroalanine N'-methylamide. » Acta Biochimica Polonica 53, no 1 (9 mars 2006) : 227–32. http://dx.doi.org/10.18388/abp.2006_3382.
Texte intégralRésumé :
The conformational properties of Ac-Delta(Me)Ala-NHMe (N-acetyl-N-methyl-alpha,beta-dehydroalanine N'-methylamide), as the simplest model of N-methyl-alpha,beta-dehydroamino acids, was examined with theoretical methods and in comparison with Ac-DeltaAla-NHMe and Ac-DeltaAla-NMe(2). The N-terminal amide of the Delta(Me)Ala residue easily adopts the configuration cis and the torsion angles phi, psi are highly flexible. The Delta(Me)Ala residue is a conformational flexibilizer as compared to the parent DeltaAla, which is a conformational stiffener. This seems to be the reason why Delta(Me)Ala is found in small natural cyclic peptides, where it ensures the conformational flexibility necessary for biological action.
24
Liu, Senli, Haibo Chen et Zhaosheng Feng. « Schrodinger-Poisson systems with singular potential and critical exponent ». Electronic Journal of Differential Equations 2020, no 01-132 (26 décembre 2020) : 130. http://dx.doi.org/10.58997/ejde.2020.130.
Texte intégralRésumé :
In this article we study the Schrodinger-Poisson system $$\displaylines{ -\Delta u +V(|x|)u+\lambda\phi u = f(u), \quad x\in\mathbb{R}^3, \cr -\Delta \phi =u^2, \quad x\in\mathbb{R}^3, }$$ where V is a singular potential with the parameter \(\alpha\) and the nonlinearity f satisfies critical growth. By applying a generalized version of Lions-type theorem and the Nehari manifold theory, we establish the existence of the nonnegative ground state solution when \(\lambda=0\). By the perturbation method, we obtain a nontrivial solution to above system when \(\lambda\neq 0\).
For more information see https://ejde.math.txstate.edu/Volumes/2020/130/abstr.html
25
BASEU-BARABAS, Theoni. « Perdikas von Ephesos und seine Beschreibung Jerusalems : die heiligen Stätten gesehen von einem Byzantiner des 14. Jhs. » BYZANTINA SYMMEIKTA 11 (29 septembre 1997) : 151. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.828.
Texte intégralRésumé :
<p>Θεώνη Μπαζαίου- Barabas</p><p> Ο Περδίκας Εφέσου και η περιγραφή των Ιεροσολύμων: Οι Άγιοι Τόποι όπως τους είδε ένας Βυζαντινός του 14ου αιώνα</p><p>Η έμμετρη (259 πολιτικοί παροξύτονοι στίχοι) περιγραφή των Ιεροσολύμων και της περιοχής τους είναι το μόνο γνωστό έργο του Περδίκα, πρωτονοτάριου Εφέσου. Το κείμενο σώζεται σε δύο κώδικες του 14ου αιώνα, τον Vind. Phil. gr. 149 και τον Vat. gr. 93, στους οποίους στηρίζεται και η παρούσα έκδοση. Μολονότι δε γνωρίζομε πολλά για τον συγγραφέα, η ένταξη του έργου του στα χειρόγραφα μεταξύ κειμένων που χρονολογούνται στον 13ο αιώνα, καθώς και εσωτερικά στοιχεία οδηγούν στη χρονολόγηση του κειμένου κατά την Παλαιολόγεια εποχή και ειδικότερα κατά το 14ο αιώνα. Η γλώσσα του κειμένου, υψηλού ρητορικού επιπέδου, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.</p><p>Στο έμμετρο κείμενο του, ο Περδίκας μεταφέρει, προς χάριν όσων δεν έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν τους Αγίους Τόπους, τις εντυπώσεις του από το προσκύνημα του στα Ιεροσόλυμα και τα περίχωρα. Για τον λόγο αυτό προχωρεί σε συστηματική καταγραφή των ιερών χώρων, τους οποίους εντάσσει στην παράδοση της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, παρεμβάλλοντας όμως και τις προσωπικές διαπιστώσεις του σχετικά με την κατάσταση ερήμωσης ορισμένων από αυτούς ή την υπαγωγή τους στους μουσουλμάνους κυρίαρχους της περιοχής. Οι τοπογραφικές του ενδείξεις υποστηρίζονται από την απόκρυφη παράδοση, παλαιότερες θεολογικές ερμηνείες και κείμενα Πατέρων.</p><p>Το κείμενο του Περδίκα έχει ασφαλώς σημαντική θέση στη ρητορική δραστηριότητα της εποχής του. Επιπλέον, εμπλουτίζοντας τους κανόνες του θρησκευτικού τουρισμού με παρατηρήσεις που αφορούν τη σύγχρονη ιστορική κατάσταση των Αγίων Τόπων, ο Περδίκας απεγκλωβίζεται από τα πρότυπα του και μεταφέρει με ενάργεια την προσωπική μαρτυρία ενός προσκυνητή κατά το 14ο αιώνα. </p><p> </p>
26
OIKONOMIDES, Nikos. « Some Byzantine State Annuitants : Epi tes (Megales) Hetaireias and Epi ton Barbaron ». BYZANTINA SYMMEIKTA 14 (26 septembre 2008) : 9. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.871.
Texte intégralRésumé :
<p>Νίκος Οικονομίδης</p><p>Βυζαντινοί αξιωματούχοι με κρατικό ετήσιο εισόδημα: <em>ἐπὶ τῆς</em> (<em>μεγάλης</em>) <em>ἑταιρείας</em> και <em>ἐπὶ τῶν βαρβάρων</em></p><p>Στη μελέτη εξετάζονται δύο σειρές μολυβδόβουλλων, οι ιδιοκτήτες των οποίων παράλληλα προς τα λοιπά τους αξιώματα φέρονται είτε να ανήκουν στην (<em>μεγάλη</em>) <em>ἑταιρεία </em>είτε ως <em>ἐπὶ τῶν βαρβάρων</em>. Η ανάλυση των τίτλων και η διασταύρωση με τις πληροφορίες από αφηγηματικές πηγές, όπως το <em>Περί βασιλείου τάξεως</em> και από το <em>Περί των βασιλικών ταξιδιών</em> αποδεικνύει ότι και στις δύο περιπτώσεις οι τίτλοι επί <em>ἐπὶ τῆς</em> (<em>μεγάλης</em>) <em>ἑταιρείας</em> και <em>ἐπὶ τῶν βαρβάρων</em> δεν δηλώνουν λειτούργημα, αλλά ψιλό αξίωμα. Επιπλέον, από τη διασταύρωση των μαρτυριών συμπεραίνεται ότι οι δύο τίτλοι ανήκουν σε διαφορετικές διαβαθμίσεις της ίδιας κατηγορίας αξιωμάτων. Η απόκτηση αυτών των αξιωμάτων, που συνοδευόταν από ετήσια ρόγα, προϋπέθετε την αρχική «αγορά» τους, την επένδυση δηλαδή ενός αρχικού κεφαλαίου, κλιμακούμενου ανάλογα με τον τίτλο. Η απόδοση, ωστόσο, των κεφαλαίων ήταν σχετικά χαμηλή, γεγονός που υποδεικνύει ότι η αγορά τίτλων απέβλεπε αφενός σε κοινωνική καταξίωση και αφετέρου στην δυνατότητα συμπληρωματικών εισοδημάτων από άλλες πηγές.</p><p> </p>
27
Ono, S., J. Guntupalli et T. D. DuBose. « Role of H(+)-K(+)-ATPase in pHi regulation in inner medullary collecting duct cells in culture ». American Journal of Physiology-Renal Physiology 270, no 5 (1 mai 1996) : F852—F861. http://dx.doi.org/10.1152/ajprenal.1996.270.5.f852.
Texte intégralRésumé :
Studies in inner medullary collecting duct (IMCD) cells in primary culture have proposed two mechanisms for Na(+)-independent hydrogen ion transport: an H(+)-adenosinetriphosphatase (H(+)-ATPase) and an H(+)-K(+)-ATPase. In the present study, we have employed two sources of IMCD cells, cells in primary culture derived from the terminal papilla of the Munich-Wistar rat (IMCDp) and an established murine cell line (mIMCD-3), to define the predominant mechanism(s) of Na(+)-independent intracellular pH (pHi) recovery in the IMCD. In confluent monolayers of IMCDp and mIMCD-3 cells, pHi was measured using the pH-sensitive dye 2',7'-bis(carboxyethyl)-5(6)-carboxyfluorescein (BCECF) following addition and withdrawal of NH4Cl. Removal of K+ completely abolished Na(+)-independent pHi recovery in both IMCDp (delta pHi/min = 0.039 +/- 0.006 to 0.005 +/- 0.003; P < 0.001) and in mIMCD-3 (delta pHi/min = 0.055 +/- 0.009 to -0.003 +/- 0.002; P < 0.001) cells, respectively. In mIMCD-3 cells, K(+)-dependent pHi recovery was abolished by either of two specific inhibitors of the H(+)-K(+)-ATPase, Sch-28080 (5 or 10 microM) or A-80915A (10 microM). In contrast, bafilomycin A1 (2.5 and 10 nM), an inhibitor of the H(+)-ATPase, failed to attenuate K(+)-dependent pHi recovery. Moreover, sequence verified mouse gastric and colonic alpha-H(+)-K(+)-ATPase probes hybridized to total RNA from mIMCD-3 cells. Based on these findings, we conclude that Na(+)-independent pHi recovery from an acid load in both IMCDp and mIMCD-3 cells in critically dependent on extracellular K(+)-That K(+)-dependent pHi recovery was inhibited by both Sch-28080 and A-80915A but not by bafilomycin A1 suggests that the predominant mechanism by which Na(+)-independent pHi recovery is accomplished in IMCD is through the H(+)-K(+)-ATPase. Expression of both gastric and colonic alpha-H(+)-K(+)-ATPase mRNA in mIMCD-3 cells suggests that one or both of these H(+)-K(+)-ATPases may be responsible for proton secretion in the IMCD.
28
ΠΑΠΠΑΣ, Βασίλειος. « Η μετάφραση του Breviarium ab urbe condita του Ευτροπίου από τον Νεόφυτο Δούκα (Α΄τόμος) και το Λεξικό των Ενδόξων ανδρών του έργου (Β΄τόμος) ». BYZANTINA SYMMEIKTA 24, no 1 (24 février 2015) : 129. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1117.
Texte intégralRésumé :
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><span style="font-size: 12pt; font-family: 'Times New Roman'">Στην εργασία αυτή εξετάζουμε την απόδοση στη δημοτική από τον Νεόφυτο Δούκα της αρχαιοελληνικής μετάφρασης του <em>Breviarium ab urbe condita</em> του Ευτροπίου που είχε εκπονήσει ο Παιάνιος το 380 μ.Χ. Το βιβλίο του Δούκα είναι δίτομο (και οι 2 τόμοι εκδόθηκαν στη Βιέννη, το 1807). Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει τη μετάφραση της ιστορίας του Ευτροπίου και ο δεύτερος το <em>Λεξικό των Ενδόξων ανδρών</em> που εμπεριέχονται στον πρώτο τόμο. Αφού παρουσιάζονται τα περιεχόμενα του κάθε τόμου, στη συνέχεια αναλύονται οι μεταφραστικές τεχνικές του Δούκα καθώς και ο πλούσιος υποσελίδιος σχολιασμός του. Επίσης, μελετούμε τη δομή, τη γλώσσα και το ύφος της μετάφρασης, αλλά και του Λεξικού. Το βιβλίο του Δούκα αποτελούσε σχολικό βοήθημα για τους νέους των γυμνασίων, γι' αυτό εξάλλου είναι γραμμένο και στη δημοτική της εποχής. Θεωρούμε ότι το παρόν άρθρο είναι σημαντικό για δύο λόγους: α) είναι η πρώτη εργασία που γράφεται γι'αυτό το έργο του Δούκα και β) τονίζει ότι ο Ηπειρώτης λόγιος, αν και σφοδρός αρχαϊστής, ήταν έτοιμος να παραμερίσει τη γλωσσική του ιδεολογία και να θέσει σε προτεραιότητα τους παιδαγωγικούς του σκοπούς.</span><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->
29
DIMITROUKAS, Ioannis. « The trip of the Great Persian Embassies to Byzantium during the reign of Justinian I (527-565) and its logistics ». BYZANTINA SYMMEIKTA 18 (10 février 2009) : 171. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.273.
Texte intégralRésumé :
<span style="line-height: 150%; font-size: 10pt"><font face="Times New Roman"><font size="3"><font size="3"><p style="text-align: justify; margin: 0cm 0cm 0pt" class="Pa12"><span style="color: black; font-size: 11pt"><font face="Batang">ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΕΡΣΙΚΩΝ ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΕΠΙ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ Α΄ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ</font></span></p></font> </font></font></span><span style="line-height: 150%; font-size: 10pt"><font face="Times New Roman"><font size="3">Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να διερευνήσει τις συνθήκες και το λογιστικό πλαίσιο διεξαγωγής των μεγάλων περσικών πρεσβειών από την Περσία στην Κωνσταντινούπολη επί Ιουστινιανού Α΄ (527-565). Οι πληροφορίες μας στηρίζονται κυρίως σε δύο αποσπάσματα από τη συγγραφή του Πέτρου Πατρικίου «</font><em><font face="MgOldTimes UC Pol,MgOldTimes UC Pol" size="3">Περί πολιτικής καταστάσεως</font></em><font size="3">», τα οποία περιγράφουν τη δεύτερη, πιθανώς, εκ των τριών πρεσβειών του πέρση Ιεσδεγουσνάφ και έχουν ενσωματωθεί στην «Ἔκθεσιν τῆς βασιλείου τάξεως» του Κωνσταντίνου Ζ΄. </font></font></span><span style="line-height: 150%; font-size: 10pt"><font size="3"><p align="justify">Ο πρεσβευτής με την ακολουθία του διερχόταν το μεθοριακό σταθμό μεταξύ Νισίβεως και Δάρας, εφοδιασμένος με έγγραφα υπογεγραμμένα από τον αυτοκράτορα, προτού γίνει δεκτός από τις βυζαντινές τοπικές αρχές στο συνοριακό φρούριο Δάρας. Εκεί οι Πέρσες ελάμβαναν εκ των προτέρων οδοιπορικά για ταξίδι 103 ημερών και στην Κωνσταντινούπολη ένα πρόσθετο ποσό, αν το ταξίδι είχε διαρκέσει περισσότερο. Η πρεσβεία ταξίδευε έφιππη με βραδύ ρυθμό (15 χλμ/ημέρα), συνοδευόμενη από υπαλλήλους του Δημοσίου Δρόμου. Μετά την Αντιόχεια η πρεσβεία ακολουθούσε το Δρόμο των Προσκυνητών διά μέσου της Μικράς Ασίας. Τελευταίοι σταθμοί ήταν η Νίκαια και η Ελενόπολις, από όπου η πρεσβεία διαπεραιωνόταν με δρόμωνες στη βασιλεύουσα ή οδηγούνταν, με ενδιάμεσους σταθμούς στη Νικομήδεια και τη Δακίβυζα, στη Χαλκηδόνα και από εκεί με πλοία στη βασιλεύουσα. </p><p>Στη Χαλκηδόνα και την Κωνσταντινούπολη είχαν ετοιμασθεί επίσημα καταλύματα, εφοδιασμένα με όλες τις απαραίτητες ανέσεις για την ευχάριστη διαμονή των υψηλών ξένων. Γενικά για τη διεκπεραίωση του εγχειρήματος αυτού συνεργάζονταν, με μεγάλη αποτελεσματικότητα, διάφοροι υπάλληλοι και διάφορες υπηρεσίες της διοικητικής μηχανής του Ρωμαϊκού Κράτους, υπό την καθοδήγηση του magister officiorum.</p></font></span>
30
NASTASE, D., et Florin MARINESCU. « Les actes roumains de Simonopétra (Mont Athos). Catalogue sommaire ». BYZANTINA SYMMEIKTA 7 (29 septembre 1987) : 275. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.720.
Texte intégralRésumé :
<p>Δ. Ναστάσε - Φλ. Μαρινέσκου</p><p>Τὰ ρουμανικὰ ἔγγραφα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σιμωνόπετρας (Ἅγιον Ὄρος). Συνοπτικὸς κατάλογος </p><p>Τὸ 1983, σὲ προηγούμενο τόμο τῶν Συμμείκτων, ὁ Δ. Ναστάσε παρουσίασε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ μεγάλο ἀριθμὸ ρουμανικῶν ἀνέκδοτων ἐγγράφων ποὺ σώζονται στὸ ἀρχεῖο τῆς Σιμωνόπετρας. Ἀκολουθεῖ, τώρα, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Φλορὶν Μαρινέσκου, ὁ συνοπτικὸς κατάλογος αὐτῶν τῶν ἐγγράφων, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὸ παλαιότερο χρονολογείται στὰ 1433 καὶ τὸ πιὸ πρόσφατο στὰ 1848. Ὁ ἀριθμός τους φτάνει στὰ 773 καί, συνολικά, μὲ ἀντίγραφα, μεταφράσεις, περιλήψεις, ὑπερβαίνει τὰ 1500 (προσωρινοὶ ἀριθμοί). Μὲ τὴ μοναδικὴ ἐξαίρεση ἑνὸς μολδαβικοῦ ἡγεμονικοῦ κηροβούλλου, ὅλα προέρχονται ἀπὸ τὴ Βλαχία. Τὰ περισσότερα εἶναι ἡγεμονικά, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ πολυάριθμα συμβόλαια, καθὼς καὶ ἔγγραφα ποὺ ἀπολύθηκαν ἀπὸ τὸ ἡγεμονικὸ συμβούλιο, πατριάρχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μητροπολίτες τῆς Οὐγγροβλαχίας, ἄλλες ἀρχές, καθὼς καὶ ἀπὸ μονές-μετόχια τῆς Σιμωνόπετρας (ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ πιὸ σημαντικὴ ἦταν ἡ καλούμενη μονὴ τοῦ «Μιχαὴλ Βόδα»).</p>
31
PAPAPOLYCHRONIOU, Efstathios. « Book review : Ἀ. ANAΓΝΩΣΤΟΥ, Τὰ δημόσια ἀρχεῖα στὴν ρωμαϊκὴ Αἴγυπτο, διδακτορική διατριβή, Σύλλογος προς διάδοσιν ὠφελίμων βιβλίων, Ἀθῆναι 2012 »,. BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (12 décembre 2012) : 371. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1090.
Texte intégralRésumé :
<p style="text-align: justify; text-indent: 18pt" class="MsoNormal">BOOK REVIEW OF: Ἀ. Ἀναγνώστου, <em>Τὰ δημόσια ἀρχεῖα στὴν ρωμαϊκὴ Αἴγυπτο</em>, διδακτορική διατριβή, Σύλλογος προς διάδοσιν ὠφελίμων βιβλίων, Ἀθῆναι 2012, <span>pp</span>. <span>472 (3 maps and 4 photographs of papyri included)</span> Ι<span>SBN 978-960-8351-61-5</span></p>
32
OIKONOMIDES, Nikos. « L᾽«unilinguisme» officiel de Constantinople byzantine (VIIe-XIIe s.) ». BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (29 septembre 1999) : 9. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.857.
Texte intégralRésumé :
<p>Νίκος Οικονομίδης</p><p> Η επισήμως «μονόγλωσση» βυζαντινή Κωνσταντινούπολη (7ος-12ος αι.)</p><p>Η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ξεκίνησε με το όνειρο ενός δίγλωσσου κράτους, όπου τα Ελληνικά και τα Λατινικά θα χρησιμοποιούνταν εξίσου. Στις ανατολικές επαρχίες, όμως, η χρήση των Λατινικών υποχώρησε γρήγορα. Ωστόσο, όπως τεκμαίρεται από τις σφραγίδες, τα έγγραφα και κείμενα, όπως τα Θαύματα του αγίου Δημητρίου, σε ορισμένες περιοχές των Βαλκανίων και, βέβαια, στην Ιταλία, η χρήση δυο γλωσσών διατηρήθηκε. Στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου τα Ελληνικά χρησιμοποιούνται ευρύτατα από τη διπλωματία ως ένα είδος lingua franca.</p><p>Οι Βυζαντινοί δεν φαίνεται να προσπάθησαν να μάθουν ξένες γλώσσες. Οι μεταφραστές προέρχονται από την περιφέρεια, από περιοχές δίγλωσσες, όπου η δεύτερη γλώσσα μαθαινόταν στο δρόμο. Οι ελληνόγλωσσοι κάτοικοι του κέντρου θεωρούσαν ότι οι άλλοι όφειλαν να γνωρίζουν την επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας, δηλαδή τα Ελληνικά, εφόσον έρχονταν σ' αυτήν. Τούτο ίσχυε και για τους ξένους μισθοφόρους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν δικούς τους διερμηνείς, κυρίως μετά τη δημιουργία ταγμάτων που περιελάμβαναν στρατιώτες με κοινή εθνική προέλευση. Οι διερμηνείς της αυτοκρατορικής διοίκησης, που δρούσαν ενίοτε και ως κατάσκοποι, προέρχονταν συχνά από ξένες εθνότητες. Από τον 12ο αιώνα και εξής, οπότε η Κωνσταντινούπολη απέκτησε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, οι ερμηνευταί της αυλής και της αυτοκρατορικής γραμματείας παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο.</p><p>Οι Βυζαντινοί λόγιοι, ζώντας σε ένα είδος μεγαλοπρεπούς απομόνωσης, ενδιαφέρονταν κυρίως για της μορφές της ελληνικής γλώσσας του παρελθόντος. Τα «αττικίζοντα» ελληνικά ήταν η γλώσσα των μορφωμένων και των υψηλόβαθμων αξιωματούχων και αυτά τους ξεχώριζαν από τους λοιπούς. Επειδή, όμως, η «γλώσσα» αυτή δεν ήταν απόλυτα κατανοητή, ο όρος ερμηνευτής κατέληξε να δηλώνει τον δάσκαλο.</p><p>Χωρίς να εγκαταλείψει την ελληνική γλώσσα, ο μορφωμένος Βυζαντινός γινόταν «πολύγλωσσος» για να υπηρετήσει κοινωνικές; φιλοδοξίες και όχι πρακτικές ανάγκες.</p><p> </p>
33
PAVLIKIANOV, Cyril. « The Monastery of Zelianos, the First Slavic Monastic Institution on Mount Athos ». BYZANTINA SYMMEIKTA 11 (29 septembre 1997) : 37. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.822.
Texte intégralRésumé :
<p>Cyril Pavlikianov</p><p> Ἡ μονὴ τοῦ Ζελιάνου: Tὸ πρῶτο σλαβικὸ μοναστικὸ καθίδρυμα στὸ Ἅγιον Ὄρος</p><p>Τὸ πρῶτο ἀθωνικὸ μονύδριο ἄμεσα σχετιζόμενο μὲ ἄτομα σλαβικῆς καταγωγῆς χρονολογεῖται στὰ μέσα τοῦ ἑνδεκάτου αἰῶνος, ὅταν στὶς πηγὲς ἐμφανίζεται ἡ μονὴ τοῦ Ζελιάνου. Τὸ ὄνομα Ζελιάνος εἶναι ἀναμφίβολα σλαβικῆς προελεύσεως. Ἡ εἰδοποιὸς διαφορὰ μεταξὺ τῆς μονῆς τοῦ Ζελιάνου καὶ τῶν καθιδρυμάτων, ποὺ διατηρήθηκαν ὡς σλαβικὲς ἐστίες μέχρι σήμερα, ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ πρώτη ἔγινε γνωστὴ στὸν Ἄθωνα μὲ τὸ ὄνομα τοῦ σλάβου ἱδρυτή της, ὁ ὁποῖος κάλλιστα θὰ μποροῦσε νὰ κατάγεται καὶ ἀπὸ τὰ ἐδάφη τῆς αὐτοκρατορίας. Ἀποτελοῦσε, δηλαδή, σλαβικὸ μοναστικὸ κέντρο ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της, ἐνῶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα μοναστήρια, ποὺ βαθμιαία περιῆλθαν στὰ χέρια σλάβων μοναχῶν, ἱδρύθηκαν ὡς ἑλληνόφωνα. Συνεπῶς, ἤδη ἀπὸ τὸν ΙΑ ' αἰῶνα, oἱ σλαβικοὶ πληθυσμοὶ τῶν Βαλκανίων μετεῖχαν στὴν ζωὴ τῆς ἀθωνικῆς μοναστικῆς κοινότητος.</p><p> </p>
34
REINSCH, Diether Roderich. « Die Zitate in der Alexias Anna Komnenes ». BYZANTINA SYMMEIKTA 12 (29 septembre 1998) : 63. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.847.
Texte intégralRésumé :
<p>Diether Roderich Reinch</p><p> Τα παραθέματα στην <em>Ἀλεξιάδα</em> της Άννας Κομνηνής</p><p>Τα τελευταία χρόνια η μελέτη των παραθεμάτων έχει δείξει την ανάγκη απεμπλοκής από την απλή ένδειξη των φιλολογικών παραλλήλων στο υπόμνημα πηγών, όπως αυτό παρατίθεται στις κριτικές εκδόσεις βυζαντινών κειμένων. Η ανάλυση παραθεμάτων από τον Όμηρο και την Καινή Διαθήκη που χρησιμοποιούνται από την Άννα Κομνηνή στην <em>Ἀλεξιάδα</em> υποδεικνύει ότι η συγγραφεύς χειρίζεται ελεύθερα τις πηγές της διασκευάζοντας, παραφράζοντας και προσαρμόζοντάς τις ανάλογα με τις αφηγηματικές ανάγκες του κειμένου της. Οι αποκλίσεις, επομένως, από το αυθεντικό κείμενο δεν μαρτυρούν σύγχυση, αλλά συνειδητή επεξεργασία.</p>
35
MAVROMMATIS, Lénos. « La pronoia d᾽Alexis Commène Raoul à Prévista ». BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (29 septembre 1999) : 203. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.867.
Texte intégralRésumé :
<p>Λένος Μαυρομμάτης</p><p>Η πρόνοια του Αλεξίου Κομνηνού Ραούλ στη Πρέβιστα</p><p> </p><p>Στο αρχείο της Μονής Ζωγράφου σώζεται ένα ακρωτηριασμένο πρακτικό, που αφορά στην οικονομία του γαμβρού του αυτοκράτορα (Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου) Αλεξίου Κομνηνού Ραούλ στην περιοχή της Ζαβαλτίας, στο χωριό Πρέβιστα (σήμερα Παλαιοκώμη). Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες του εγγράφου και των πηγών, πρόκειται για το μέγα δομέστικο Αλέξιο Κομνηνό Ραούλ (+1303)<strong>•</strong> συντάκτης του πρακτικού είναι ο απογραφεύς του θέματος Βολερού, Μοσυνοπόλεως, Σερρών και Στρυμόνος Ιωάννης Πανάρετος. Το έγγραφο συντάχθηκε περί το 1297 όπως εικάζεται απὀ την όλη δραστηριότητα του Πανάρετου και οπωσδήποτε πριν το 1303. Εξ άλλου, η Πρέβιστα περί το 1307/8 παραχωρείται από τον Ανδρόνικο Β' στην ανεψιά του μεγάλη δούκαινα Θεοδώρα Παλαιολογίνα και το σύζυγο της μέγα δούκα Ferran Ximenes de Arenos. Τέλος, με τη συγκατάθεση του βασιλέως, η Θεοδώρα πωλεί την Πρέβιστα αντί 3.000 υπερπύρων στο βασιλέα των Βουλγάρων Μιχαήλ Ασέν Σισμάν (1325), ο οποίος τη δωρίζει στη μονή Ζωγράφου.</p><p>Το πρακτικό του Πανάρετου για τη Πρέβιστα παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη σύνθεση και την εξέλιξη της οικογένειας στη Μακεδονία στα τέλη του ΙΓ' αι. Το χωριό αποτελείται από 62 «τζάκια» παροίκων, δηλαδή 320 ψυχές. Απογράφονται μόνο 6 ηλικιωμένοι και μόνο δύο εγγόνια. Καταχωρούνται 6 χήρες ως αρχηγοί οικογένειας και μία γυναίκα, που ζει μόνη. Στην εργασία επιχειρείται η ανάλυση των πληροφοριών για τρεις οικογένειες παροίκων και των δομών τους. Τέλος, εξετάζονται οι οικονομικές υποχρεώσεις των παροίκων και της κοινότητας έναντι του κράτους ή του προνοιαρίου σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις και τις απαλλαγές, που περιέχονται σε άλλα έγγραφα για την Πρέβιστα. Έπεται η διπλωματική έκδοση του πρακτικού.</p>
36
PAPADOPOULOU, Eutychia. « A propos de l᾽Istoria di Romania de Marin Sanudo Torsello ». BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (29 septembre 1996) : 195. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.813.
Texte intégralRésumé :
<p>Ευτυχία Η. Παπαδοπούλου</p><p> Γύρω από την <em>Istoria di Romania</em> του Marin Sanudo Torsello </p>Αποκαθίσταται ο αρχικός τίτλος της ιταλικής μετάφρασης της <em>Istoria</em>, η οποία στην έκδοση Hopf φέρει τον τίτλο του εξωφύλλου του κώδικα του 18ου αιώνα που περιέχει το έργο. Εξετάζεται η αντίληψη του Marin Sanudo για το γεωγραφικό και το πολιτικό περιεχόμενο του όρου «Romania», με βάση πληροφορίες που περιέχονται στο σύνολο του συγγραφικού του έργου. Καταρτίζεται πίνακας των θεματικών ενοτήτων της <em>Istoria</em> και επισημαίνονται οι ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει η δομή της, ενώ με βάση χρονολογικές ενδείξεις, που περιέχονται σε ορισμένα χωρία του κειμένου, η σύνταξη της <em>Istoria</em> τοποθετείται στο διάστημα μεταξύ των ετών 1326 και 1343. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται οι απόψεις του Marin Sanudo για τις σχέσεις της δυτικής Ευρώπης και της Εκκλησίας της Ρώμης με το Βυζάντιο, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 14ου αιώνα, όπως αυτές προκύπτουν από τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας της <em>Istoria</em> σχολιάζει τα γεγονότα του δεύτερου μισού του 13ου αιώνα. Χρονολογείται, τέλος, η ιταλική μετάφραση του λατινικού πρωτοτύπου της <em>Istoria</em> στην περίοδο μεταξύ των τελευταίων δεκαετιών του 15ου και του πρώτου μισού του 16ου αιώνα, με βάση τα περιεχόμενα του κώδικα που διασώζει το έργο και σε συσχετισμό με την έντονη ανησυχία που είχε προκαλέσει στη Βενετία την εποχή αυτή η σταδιακή απώλεια των κτήσεων της στη Ρωμανία από τους Οθωμανούς
37
SAVVIDES, Alexis G. C. « Internal Strife and Unrest in Later Byzantium, XIth-XIIIth Centuries (A.D. 1025-1261). The Case of Urban and Provincial Insurrections (Causes and Effects) ». BYZANTINA SYMMEIKTA 7 (29 septembre 1987) : 237. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.719.
Texte intégralRésumé :
<p> </p><p>Ἀλέξιος Γ. Κ. Σαββίδης</p><p> Ἐσωτερικὲς Διαμάχες καὶ Ἀνωμαλίες στὸ Ὕστερο Βυζάντιο, 11ος-13ος αἰ. (1025-1261 μ.Χ.). Ἡ Περίπτωση τῶν Ἀστικῶν καὶ Ἐπαρχιακῶν Κινημάτων (Αἴτια καὶ Ἀποτελέσματα) </p><p>Βασισμένη στὶς βυζαντινὲς πηγὲς τῆς ἐποχῆς (Κεκαυμένος, Θεοφύλακτος Ἀχρίδας, Νικήτας καὶ Μιχαὴλ Χωνιάτες, Γεώργιος Ἀκροπολίτης, Θεόδωρος Σκουταριώτης, Νικηφόρος Βλεμμύδης, κ.ἄ.) καθὼς καὶ σέ χρήσιμα πορίσματα νεότερων ἐρευνητῶν (Δ. Ξανάλατου, Δ. Ζακυθηνοῦ, G. Ostrogorsky, Α. Kazhdan, Ἰ. Καραγιαννόπουλου, M. Angold, Sp. Vryonis, Ἑλένης Γλύκατζη-Άρβελέρ, Καλλιόπης Μπουρδάρα, κ.ἄ.), ἡ παρούσα μελέτη ἐπιχειρεῖ σφαιρικὴ ἐξέταση τοῦ προβλήματος τῶν ἐσωτερικῶν ἀνωμαλιῶν ποὺ ἐπικράτησαν στὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Βασιλείου Β' Βουλγαροκτόνου ὥς τὴν ἀνακατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Η' Παλαιολόγο. Ἡ ἐξέταση αὐτὴ γίνεται μέσα στὰ γνωστὰ πλαίσια τῆς ὕπαρξης μιᾶς μακρόχρονης ἐμφύλιας διαμάχης ἀνάμεσα στὴν ἀστική γραφειοκρατία καὶ τὴν ἐπαρχιακὴ στρατιωτικὴ ἀριστοκρατία, φαινόμενο ποὺ κυριάρχησε στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ τοῦ βυζαντινοῦ κράτους, ἰδιαίτερα κατὰ τὸν 11ο αἰ.</p><p>Τὸ βασικὸ θέμα τῆς μελέτης, δηλ. τὰ αἴτια καὶ ἀποτελέσματα ποὺ χαρακτήριζαν τὰ στασιαστικὰ καὶ τὰ αὐτονομιστικὰ κινήματα στὴν αὐτοκρατορία κατὰ τὴν ἐξεταζόμενη περίοδο (δηλ. ἐκεῖνα πού στρέφονταν κατά τῆς κεντρικής ἐξουσίας μὲ ἄμεσο στόχο τους τὴν ἀνατροπὴ τοῦ αὐτοκράτορα καὶ τὸ σφετερισμὸ τῆς ἐξουσίας, καὶ ἐκεῖνα<strong> </strong>κατὰ τὰ ὁποῖα<strong> </strong>οί κινηματίες αὐτοανακηρύσσονταν ανεξάρτητοι άπο τήν κεντρικὴ ἐξουσία, χωρὶς πάντως νὰ ἐπιδιώκουν τὸν ἐκθρονισμὸ τοῦ ἡγεμόνα καὶ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ status quo στὴν αὐτοκρατορία), ἔχει πρόσφατα μελετηθεῖ ἀπὸ τὸ συγγραφέα στὴ διδακτορική του διατριβή, εἰδικότερα γιὰ τὴν περίοδο τῶν Ἀγγέλων, τῶν Λασκαριδῶν τῆς Νίκαιας καὶ τῶν Μεγαλοκομνηνῶν τῆς Τραπεζούντας.</p>Στὸ τέλος τῆς μελέτης παρατίθεται λεπτομερὴς συγκριτικὸς πίνακας τῶν κινημάτων τῆς περιόδου 1025-1261, ὅπου αναφέρονται οἱ κινηματίες (σὲ χρονολογική σύγκριση μὲ τὶς βασιλεῖες τῶν αὐτοκρατόρων), οἱ χρονολογίες τοῦ κάθε κινήματος, ὁ τόπος ἐκδήλωσής του, τὸ εἶδος του (π.χ. στασιαστικό, αυτονομιστικό, συνωμοτικό, κ.ἄ.), ἐνῶ παράλληλα ἀναφέρεται καὶ ἡ κοπὴ νομισμάτων (ὅπου καὶ ὅταν ἔγινε) ἐκ μέρους τῶν κινηματιῶν αὐτῶν.
38
MIHALJČIĆ, R. « La corégence dans l᾽état des Nemanjić ». BYZANTINA SYMMEIKTA 11 (29 septembre 1997) : 215. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.830.
Texte intégralRésumé :
<p>R. Mihaljčić</p><p> H συμβασιλεία στο κράτος των Νεμανιδών</p><p> </p>Ο θεσμός του «νέου βασιλιά», που το σερβικό κράτος είχε κληρονομήσει από τους Ούγγρους για να δηλώνει τον διάδοχο του θρόνου, επηρεάσθηκε από τον βυζαντινό θεσμό του συμβασιλέως και γνώρισε παραλλαγές εξ αιτίας των πολιτικών αναστατώσεων. Κατά την συμβασιλεία του Στέφανου Dušan και του Uroš (1346-1355) γίνεται σαφής διάκριση ανάμεσα στις δικαιοδοσίες του πατέρα και του γιού, όπως και στο Βυζάντιο. Κατά την συμβασιλεία του αυτοκράτορα Uroš με τον Vukašin (1355-1371), που δεν ανήκε στη δυναστεία, η ιδέα του «διαδόχου του θρόνου» παραμερίζεται, καθώς ο Vukašin ασκούσε σημαντική εξουσία. Ο θεσμός της συμβασιλείας δεν ακολουθεί ούτε το ουγγρικό ούτε το βυζαντινό πρότυπο, αλλά εμφανίζεται ως πραγματικός εθνικός θεσμός των Σέρβων, - ένας θεσμός εξαιρετικά βραχύβιος, λόγω της εξαφάνισης της δυναστείας των Νεμανιδών
39
KÜLZER, Andreas. « Reisende und Reisenliteratur im byzantinischen Reich ». BYZANTINA SYMMEIKTA 14 (26 septembre 2008) : 77. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.875.
Texte intégralRésumé :
<p> </p><p>Andreas Külzer</p><p>Ταξιδιώτες και ταξιδιωτική λογοτεχνία στη βυζαντινή αυτοκρατορία</p><p>Μόνο ένα μικρό μέρος των ελληνόφωνων ταξιδιωτών του Μεσαίωνα μας μεταδίδει πληροφορίες περί των βιωμάτων και συγκεκριμένων περιστατικών κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης τους. Οι διηγήσεις και παρατηρήσεις που έγιναν από στρατιώτες, ναυτικούς, αιχμαλώτους, τσιγγάνους και άλλα μέλη ";;περιθωριακών";; ομάδων, όπως από ιερόδουλες, είναι σήμερα ελάχιστα γνωστές και έχουν διασωθεί, διάσπαρτες και χωρίς την αμεσότητα τους, μέσα σε άλλα λογοτεχνικά είδη, όπως ιστορικές περιγραφές ή μυθιστορήματα.</p><p>Οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι, σε αντίθεση με τους δυτικούς, δεν ήταν υποχρεωμένοι να καταγράφουν τη δραστηριότητα τους. Η ενθάρρυνση μεμονωμένων αποστολών δεν ανταποκρινόταν, άλλωστε, στη συνήθη βυζαντινή αντίληψη περί ιεραποστολής. Ωστόσο, απεσταλμένοι, έμποροι και λόγιοι, κατέλιπαν ακριβείς εκθέσεις των ταξιδιών τους, όπως είναι επίσης γνωστές οι οδοιπορίες των αγίων και των προσκυνητών. Οι εκάστοτε επιδιώξεις που επέβαλαν αυτά τα ταξίδια, αποτυπώνονται κάθε φορά στα κείμενα.</p><p>Ιδιαίτερα θελκτικές είναι οι εκθέσεις των απεσταλμένων, που γνωρίζουν να εκθέτουν όσα αφορούν την καθημερινή ζωή, αλλά και τις πολιτικο-ιστορικές ιδιαιτερότητες. Τα κείμενα τους, όμως, διατυπώνονται σε γλώσσα τόσο πολύπλοκη, ώστε ήταν κατανοητά μόνο από τον μικρό κύκλο των μορφωμένων αναγνωστών. Στην προσκυνηματική φιλολογία αντικατοπτρίζονται τα ταξίδια που υποκινούνται από θρησκευτικούς λόγους. Όμως, η αυστηρή τήρηση των κανόνων που είχαν επιβληθεί από την ρητορική της ύστερης αρχαιότητας και η εστίαση στο θείο, οδήγησαν στην παραμέλησή τους από την επιστημονική έρευνα.</p><p> </p>
40
Gao, Kai. « Global boundedness of classical solutions to a Keller-Segel-Navier-Stokes system involving saturated sensitivity and indirect signal production in two dimensions ». Electronic Research Archive 31, no 3 (2023) : 1710–36. http://dx.doi.org/10.3934/era.2023089.
Texte intégralRésumé :
<abstract><p>This paper is concerned with the following Keller–Segel–Navier–Stokes system with indirect signal production and tensor-valued sensitivity:</p> <p><disp-formula> <label/> <tex-math id="FE11111"> \begin{document}$ \left\{\begin{array}{*5{lllll }} n_{t}+u \cdot \nabla n=\Delta n-\nabla \cdot(n S(x,n,v,w) \nabla v), \quad &x \in \Omega, t>0, \\ v_{t}+u \cdot \nabla v=\Delta v-v+w, \quad &x \in \Omega, t>0, \\ w_{t}+u \cdot \nabla w=\Delta w-w+n, \quad &x \in \Omega, t>0, \\ u_{t}+\kappa(u \cdot \nabla) u+\nabla P=\Delta u+n \nabla \phi, \quad &x \in \Omega, t>0, \\ \nabla \cdot u=0, \quad &x \in \Omega, t>0, \end{array}\right. \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ (♡)$\end{document} </tex-math> </disp-formula></p> <p>in a bounded domain $ \Omega\subset \mathbb{R}^2 $ with smooth boundary, where $ \kappa \in \mathbb{R} $, $ \phi \in W^{2, \infty}(\Omega) $, and $ S $ is a given function with values in $ \mathbb{R}^{2\times2} $ which satisfies $ |S(x, v, w, u)|\leq C_{S}(n+1)^{-\alpha} $ with $ C_{S} > 0 $. If $ \alpha > 0 $, then for any sufficiently smooth initial data, there exists a globally classical solution which is bounded for the corresponding initial-boundary value problem of system (♡).</p></abstract>
41
KOUNTOURA-GALAKE, Eleonora. « The Location of the Monastery of Chryse Petra ». BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (29 septembre 1999) : 69. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.860.
Texte intégralRésumé :
<p>Ἐλεωνόρα Κουντούρα-Γαλάκη</p><p> Ἡ τοποθεσία τῆς μονῆς τῆς Χρυσῆς Πέτρας</p><p>Ἡ μονὴ τῆς Χρυσῆς Πέτρας, ἀφιερωμένη στὸν Προφήτη Ἠλία, εἶναι γνωστὴ ἀπὸ τὶς δωρεὲς τοῦ αὐτοκράτορα Ρωμανοῦ Λακαπηνοῦ καὶ μαρτυρεῖται στὸν Βίο τοῦ ὁσίου Νίκωνος τοῦ Μετανοεῖτε καὶ στὸν Βίο τοῦ ὁσίου Δωροθέου τοῦ Νέου. Ἡ παρούσα ἐργασία προσπαθεῖ νὰ δείξει ὅτι ἡ μονὴ βρισκόταν πολὺ κοντὰ στὴν Ἀμάσεια, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Ἴριδος καὶ ἔλαβε τὴν προσωνυμία Χρυσῆ (ὅπως καί τά γειτονικά Κόμανα) ἀπὸ τὶς ἀντανακλάσεις τῶν ἀκτίνων τοῦ ἥλιου ποὺ ἔπεφταν στὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ Ἴριδος, καθὼς τὸ ὑπέδαφος τοῦ ποταμοῦ καὶ ὅλης τῆς περιοχῆς, ἰδιαίτερα στὴν ἀρχαιότητα, ἦταν πλούσιο σὲ ἀσήμι καὶ χαλκό.</p>
42
Rosenberg, S. O., T. Fadil et V. L. Schuster. « A basolateral lactate/H+ co-transporter in Madin-Darby Canine Kidney (MDCK) cells ». Biochemical Journal 289, no 1 (1 janvier 1993) : 263–68. http://dx.doi.org/10.1042/bj2890263.
Texte intégralRésumé :
Monolayers of Madin-Darby Canine Kidney (MDCK) cells grown on permeable filters generated lactate aerobically and accumulated it preferentially in the basolateral compartment, suggesting the presence of a lactate carrier. The mechanism of lactate transport across apical and basolateral membranes was examined by determining intracellular pH (pHi) microspectrofluorimetrically after addition of lactate to the extracellular solutions and by measuring uptake of [14C]lactate. Addition of 20 mM lactate to the apical compartment produced no change in pHi, whereas lactate added to the basolateral compartment rapidly and reversibly lowered pHi. Pyruvate produced similar results. Inhibitors of lactate/H+ co-transporters, alpha-cyano-4-hydroxycinnamate (CnCN) and quercetin, partially inhibited the fall in pHi produced by basolateral lactate. In contrast, the disulphonic stilbene. DIDS (4,4′-di-isothiocyanostilbene-2,2′-disulphonic acid) produced no inhibition at 0.5 mM. Kinetic analysis was performed by applying basolateral lactate at various concentrations and measuring the rate of entry (delta pHi/min) in the presence and absence of CnCN. Lactate flux was shown to occur by both non-ionic diffusion and a alpha-cyano-4-hydroxycinnamate-sensitive component (carrier). The latter has a Km of approximately 7 mM for the lactate anion. Propionate, but not formate, lowered pHi to the same degree as did equimolar lactate, but the propionate effect was not inhibited by CnCN. Influx of [14C]lactate was substantially greater across the basolateral membrane than across the apical membrane and occurred in the absence of Na+. We conclude that MDCK cells grown on permeable filters generate lactate aerobically and transport it across the basolateral membrane by way of a lactate/H+ cotransporter.
43
Davis, Sumner P., John G. Phillips et J. E. Littleton. « Transition rates for the TiO beta, delta, phi, gamma-prime, gamma, and alpha systems ». Astrophysical Journal 309 (octobre 1986) : 449. http://dx.doi.org/10.1086/164616.
Texte intégral
44
NASTASE, D. « Les débuts de la communauté œcuménique du Mont Athos ». BYZANTINA SYMMEIKTA 6 (29 septembre 1985) : 251. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.704.
Texte intégralRésumé :
<p> </p><span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Palatino Linotype','serif'">Δ. Ναστάσε</span><span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Palatino Linotype','serif'"> <p> Οἱ ἀπαρχὲς τῆς οἰκουμενικῆς κοινότητας τοῦ Ἁγίου Ὄρους </p><p> </p><p>Τὴν ἵδρυση τῆς μονῆς τῆς Λαύρας τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου (ποὺ ὁλοκληρώθηκε στὰ 963/4) ἀκολούθησε μία θεαματική αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μονῶν τοῦ Ἄθω. Στὴ μεγάλη τους πλειοψηφία, αὐτὲς οἱ μονὲς ἦταν ἑλληνικές, ἀλλὰ πολὺ γρήγορα ἐμφανίστηκαν καὶ μερικὲς μονὲς τῶν ὁποίων οἱ ἱδρυτές (ή οἱ νεοκτήτορες) καὶ οἱ μοναχοὶ ἦταν Γεωργιανοὶ (Ἴβηρες), Ἀρμένιοι, Ἰταλοὶ («Λατίνοι» ἀπὸ τὸ Βενεβέντο καὶ τὸ Ἀμάλφι, ἀλλὰ καὶ Ἕλληνες άπὸ τὴν Καλαβρία καὶ τὴ Σικελία), Ρῶσοι, Βούλγαροι καὶ ἀργότερα Σέρβοι. Ἔτσι δημιουργήθηκε στὸν Ἄθω μία πολυεθνικὴ μοναστικὴ κοινότητα μὲ οἰκουμενικὸ χαρακτήρα. Τὶς ἀπαρχὲς αὐτῆς τῆς κοινότητας ἐρευνᾶ ὁ συγγραφέας, στρέ­φοντας τὴν προσοχή του ιδιαιτέρως στὶς «ξένες» ἀθωνίτικες μονές.</p><p>Θεωρεῖται ἕως τώρα ὅτι ἡ ἵδρυση αὐτῶν τῶν μονῶν ὀφείλεται στὸ πνευματικὸ κῦρος τοῦ Ἄθω καὶ ἀρχικὰ στὴν προσωπικὴ φήμη τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Ἀλλὰ ἡ ἔρευνα τῶν ἱστορικῶν συνθηκῶν κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐγκαθίστανται στὸν Ἄθω οἱ ξένοι μοναχοὶ ὁδηγεῖ ἀναφορικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ στὰ ἑξῆς διαφορετικὰ ἀποτελέσματα.</p><p>Ἡ οἰκουμενικὴ ἀθωνίτικη κοινότητα δημιουργήθηκε μὲ τὴ θέληση τῶν βυ­ζαντινῶν αὐτοκρατόρων, στὰ πλαίσια ἑνὸς πραγματικὰ πολιτικοῦ προγράμμα­τος μὲ θρησκευτικὴ μορφή. Αὐτή ἡ κοινότητα ἀντικατοπτρίζει πιστά, κατὰ τὴν πρώτη της φάση, τὴ στρατιωτική, πολιτική, καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐπέκτα­ση τοῦ Βυζαντίου, ὑπὸ τὸν Νικηφόρο Φωκά, τὸν Ἰωάννη Τσιμισκῆ καὶ τὸν Βασίλειο Β', καὶ προοριζόταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ ἀποτελέσει ἕνα ζωντανὸ σύμ­βολο τῆς χριστιανικῆς αὐτοκρατορικῆς οἰκουμένης, ποὺ ἐπικεφαλῆς της, σύμφωνα μὲ τὴ βυζαντινὴ ἰδεολογία, ἦταν οἱ αὐτοκράτορες τῆς Κωνσταντινούπολης. Στὴν κορυφὴ αὐτῆς τῆς κοινότητας, βρισκόταν ἡ Λαύρα τοῦ Ἀθανασίου, ἐκ­προσωπώντας τὴν οἰκουμενικὴ κυριαρχία αὐτῶν τῶν αὐτοκρατόρων. Ὅσον ἀφορᾶ στὶς ξένες μονές, αὐτὲς ὑποδείκνυαν καὶ ἐγγυόνταν τὴν ἀναγνώριση αὐτῆς τῆς κυριαρχίας ἀπὸ τοὺς ἡγεμόνες τῶν ἀντίστοιχων χωρῶν. Ἔτσι εξηγεῖται γιατί, σὲ ὅλες τὶς γνωστές μας περιπτώσεις, οἱ ἱδρυτὲς καὶ πρῶτοι ἡγούμενοι αὐτῶν τῶν μονῶν (τῆς μονῆς Ἰβήρων, τῆς μονής τοῦ Λέοντα τοῦ Βενεβέντο καὶ ἀργότερα τῆς σερβικῆς μονῆς τοῦ Χιλανδαρίου) ἀνῆκαν στὶς ἡγεμονικὲς οἰκογένειες τοῦ τόπου τους: στὴν πραγματικότητα, αὐτὰ τὰ σημαντικὰ πρό­σωπα ἔρχονταν στὸν Ἄθω, ὄχι μὲ τὴ δική τους πρωτοβουλία, ἀλλὰ μὲ τὴ θέ­ληση τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο -δηλαδὴ ἱδρύοντας ἤ ξαναχτίζοντας μία ἀθωνίτικη μονὴ- φαίνεται ὅτι ἀποδείκνυαν τὴν ὄχι καὶ τόσο σίγουρη πίστη τους πρὸς αὐτοὺς τοὺς αὐτοκράτορες, καί ἄλλοι ξένοι, εἴτε πρώην ἡγεμόνες, εἴτε ἀξιωματοῦχοι ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὸ Βυζάντιο, ἤ ἀκόμα καὶ μερικὲς μεγάλες βυζαντινὲς οἰκογένειες.</p><p>Ἄλλες μονὲς «ἀντιπροσώπευαν» στὴν κοινότητα περιφερειακὲς βυζαντινὲς ἐπαρχίες ποὺ ἀπειλοῦντο ἀπὸ ἐχθροὺς (ὅπως ἡ Καλαβρία) ἤ ποὺ εἶχαν ἤδη χαθεῖ, ἀλλὰ ποὺ τὸ Βυζάντιο συνέχισε νὰ διεκδικεῖ (ὅπως ἡ Σικελία).</p><p>Μετὰ τὴν κατάκτηση τῆς Βουλγαρίας (ποὺ ὁλοκληρώθηκε στὰ 1018), παραχωρήθηκε στοὺς Βούλγαρους, μὲ τὴν ἴδια συμβολικὴ σημασία τῆς ὑπο­ταγῆς τους, ἡ παλαιότερη μονὴ τοῦ Ζωγράφου». Περίπου τὴν ἴδια ἐποχή, ἡ ἵδρυση μιᾶς ρωσικῆς μονῆς στὸ Ἅγιον Ὄρος ἀντιστοιχεῖ μὲ τὴν εἴσοδο τῆς ἡγεμονίας τοῦ Κιέβου στὴ «χριστιανικὴ οἰκουμένη» καί, πιὸ συγκεκριμένα, στὴ βυζαντινὴ «ζώνη ἐπιρροής».</p><p>Λίγο ἀργότερα, ὁ πρῶτος σουλτάνος τοῦ Ροὺμ ἀναγνώρισε τυπικὰ τὴν κυ­ριαρχία τοῦ Ἀλεξίου Α' τοῦ Κομνηνοῦ: ἔτσι ἱδρύθηκε στὸ Ἅγιον Ὄρος ἡ μονὴ τοῦ Κουτλουμουσίου, ὁ κτήτωρ τῆς ὁποίας ἦταν ἕνας σελτζοῦκος πρίγκηπας ἀπὸ τὴ δυναστεία τῶν «Qutlumuš», ποὺ ἔγινε μ' αὐτὸν τὸν τρόπο χριστιανὸς ὀρθόδοξος καὶ ἁγιορείτης μοναχός.</p><p>Αὐτὲς οἱ τελευταῖες περιπτώσεις δείχνουν ὅτι ἡ «διεθνὴς ἀναγνώριση» νέων κρατῶν -χριστιανικῶν καὶ μὴ- ἐξαρτιόταν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καί, συνεπῶς, ὅτι μέσω τῆς οἰκουμενικῆς ἀθωνίτικης κοινότητας ποὺ εἶχε δημιουρ­γήσει, τὸ Βυζάντιο μποροῦσε νὰ ἐπιβληθεῖ στὸ διεθνὴ χῶρο ἀκόμα κ'ἐκεῖ ποὺ δὲν κατάφερε νὰ τὸ πετύχει μὲ τὴν ἰσχὺ τῶν ὅπλων.</p><p>Ἡ ἔρευνα σταματᾶ στὰ 1204, ὁπότε ἡ ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἰσέρχεται σὲ μία καινούργια φάση, μὲ τὴν ὁποία ὁ συγγραφέας ἀσχολήθηκε ἀλλοῦ.</p><p>Τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἔρευνας, δείχνουν ὅτι ὁ ρόλος ποὺ ἔπαιξε τὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν ἱστορία τοῦ Βυζαντίου καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλων λαῶν, ὀρθόδοξων καὶ μή, ἦταν πολὺ πιὸ σημαντικὸς καὶ πολυδιάστατος, ἀπ' ὅ,τι θὰ μπορούσαμε νὰ φανταστοῦμε.</p></span>
45
Tsouris, Konstantinos. « Οχυρωματικά έργα επί ανανεωσίμων πηγών υδάτων (9ος – 15ος αιώνας) ». BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (27 mai 2013) : 293. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1081.
Texte intégralRésumé :
<p style="text-align: justify; line-height: 150%" class="MsoNormal">Στους οικισμούς της μέσης και ύστερης βυζαντινής περιόδου ο συνήθης τρόπος κάλυψης των αναγκών σε νερό ήταν η αποταμίευση ομβρίων υδάτων. Οι περισσότεροι από τους οικισμούς που ιδρύθηκαν μετά το τέλος της αρχαιότητας βρίσκονταν σε απότομα υψώματα και έτσι η μεταφορά υδάτων από ανανεώσιμες πηγές υδάτων ήταν σχεδόν αδύνατη. Οι κάτοικοι αυτών των οικισμών όφειλαν να προμηθεύονται τις απαραίτητες ποσότητες νερού από παρακείμενα υδάτινα ρεύματα, πηγές ή λίμνες. Σε καιρούς ειρήνης η μεταφορά νερού από τις πηγές αυτές στο εσωτερικό των οχυρωμένων εγκαταστάσεων ήταν κοπιώδης μεν ακίνδυνη δε. Κατά τη διάρκεια όμως πολιορκιών η άντληση νερού από πηγές εκτός οχυρώσεως ήταν άκρως επικίνδυνη.</p> <p style="text-align: justify; line-height: 150%" class="MsoNormal">Οι κάτοικοι των οχυρωμένων οικισμών που βρίσκονταν σε απότομα υψώματα, για να εξασφαλίσουν την αβλαβή άντληση υδάτων από τα πεδινά, σε ορισμένες περιπτώσεις κατασκεύασαν σήραγγες που οδηγούσαν στις πηγές, τα ποτάμια ή τις λίμνες, ενώ σε άλλες κατασκεύασαν οχυρωματικά έργα πάνω ή δίπλα στις πηγές άντλησης. Μέχρι σήμερα αναφέρονται στη σχετική βιβλιογραφία δύο ειδών έργα. Το ένα ήταν η κατασκευή επέκτασης της οχύρωσης ώστε να περιληφθεί μέσα σε αυτήν μία πηγή ή να βρεθεί η οχύρωση δίπλα σε μία πηγή άντλησης. Έτσι αυξανόταν ο οχυρωμένος χώρος που διέθετε ο οικισμός, αλλά η επέκταση αυτή δεν αύξανε τις αμυντικές δυνατότητες του οικισμού άμεσα. Είτε υπήρχε είτε όχι η οχύρωση εξακολουθούσε να έχει τις ίδιες δυνατότητες. Η συμβολή στην άμυνα ήταν έμμεση: εφ’ όσον εξασφαλιζόταν η διαρκής ύδρευση, η άμυνα εξαρτιόταν απολύτως από τα οχυρωματικά έργα και τους πολεμιστές και δεν απειλούνταν από έλλειψη νερού. Το άλλο είδος έργου ήταν η κατασκευή πύργου μέσα ή δίπλα σε μία πηγή άντλησης. Ο πύργος αυτός άλλοτε ήταν παντελώς ανεξάρτητος από την οχύρωση του οικισμού, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις συνδεόταν με τείχος με την υπόλοιπη οχύρωση. Στο τελευταίο ενδεχόμενο ένας βραχίονας του τείχους (γραμμικό έργο) ξεκινούσε από την οχύρωση του απότομου υψώματος και κατέβαινε στα πόδια του υψώματος, όπου βρισκόταν η πηγή ύδρευσης (πηγή ή υδάτινο ρεύμα). Πάνω στο σημείο άντλησης υψωνόταν ένας πύργος, στο εσωτερικό του οποίου οι κάτοικοι του κάστρου μπορούσαν να αντλούν νερό χωρίς να εκτίθενται στα εχθρικά πυρά.</p> <p style="text-align: justify; line-height: 150%" class="MsoNormal">Οι ανωτέρω κατασκευές δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες, έχουν εντοπισθεί μέχρι τώρα σε οχυρωμένους οικισμούς, που συνήθως χαρακτηρίζονται πόλεις και ορισμένοι από αυτούς είχαν ιδιαίτερη σημασία στη μεσαιωνική Βαλκανική, ιδίως κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο. </p>
46
LOUNGHIS, T. K. « The Decline of the Opsikian Domesticates and the Rise of the Domesticate of the Scholae ». BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (29 septembre 1996) : 27. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.804.
Texte intégralRésumé :
<p>T. Κ. Λουγγής</p><p>H παρακμή των δομεστικάτων του Οψικίου και η ανάδειξη του δομεστικάτου των σχολών </p><p>Το γεγονός ότι οι τουρμάρχες εμφανίζονται στο Οψίκιον μόλις από τις αρχές του ένατου αιώνα και εξής μαζί με το ότι ένας δομέστικος των Βουκελλαρίων μαρτυρείται σε σφραγίδα του πρώτου μισού του όγδοου αιώνα (G. Zacos - A. Veglery, <em>Byzantine</em><em> </em><em>Lead</em><em> </em><em>Seals</em> Ι, Βασιλεία 1972, αρ. 1656) οδηγεί στην διαπίστωση ότι στην πρώτη φάση της ιστορίας του, το αρχαιοπρεπές θέμα του Οψικίου δεν υποδιαιρείτο σε τούρμες, αλλά σε δομεστικάτα (Βουκελλαρίων, Οπτιμάτων). Η διαπίστωση ότι ο κόμης του Οψικίου έχει υπό τις διαταγές του δομεστίκους ενισχύει την υπόθεση του J. Haldon, ότι ο κόμης του Οψικίου είναι κατευθείαν απόγονος του comes domesticorum. Η ίδρυση του δομεστικάτου των σχολών από τον Κωνσταντίνο Ε' γύρω στα εξηκοστά έτη του όγδοου αιώνα συνδυάζεται έτσι με την περίπου ταυτόχρονη ίδρυση των θεμάτων των Βουκελλαρίων και Οπτιμάτων και δείχνει να αποσκοπεί στη μείωση της ανησυχητικής ισχύος του ώς τότε παντοδύναμου Οψικίου.</p>
47
BILIARSKY, Ivan. « Les circonscriptions administratives en Bulgarie au 13e siècle ». BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (29 septembre 1999) : 177. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.866.
Texte intégralRésumé :
<p>Ivan Biliarsky</p><p> Οι διοικητικές περιφέρειες στη Βουλγαρία τον 13ο αιώνα</p><p>Σκοπός του άρθρου είναι η παρουσίαση του διοικητικού συστήματος των επαρχιών της Βουλγαρίας κατά τον 13ο αιώνα και η συναγωγή όλων των σχετικών πληροφοριών.</p><p>Ο κατάλογος των όρων που χρησιμοποιούνται για να δηλωθούν οι διοικητικές περιφέρειες της βουλγαρικής αυτοκρατορίας είναι ο ακόλουθος: ҳωра, земља клисоура, страна, οвласть. Ιδιαίτερη διοικητική ενότητα αποτελούν οι πόλεις. Από τη λεξιλογική, συγκριτική μελέτη των όρων τεκμαίρεται ότι δημιουργήθηκαν κατ' αναλογία, μετάφραση ή μεταγραμματισμό αντίστοιχων ελληνικών όρων: χώρα, γη, κλεισούρα, επαρχία. Στο σύνολο αυτό πρέπει ενδεχομένως να προστεθεί ο όρος прѣдѣлъ(= μέρος) που δηλώνει τα όρια (= σύνορα) και ο οποίος ωστόσο μνημονεύεται σε κείμενο του 14ου αιώνα. Σε ανάλογα συμπεράσματα οδηγεί η μελέτη των επιμέρους στοιχείων της επαρχιακής διοίκησης.</p><p>Στη μελέτη μας παρουσιάζομε επίσης τον κατάλογο των επαρχιών της Βουλγαρίας κατά τον 13ο αιώνα, για τις οποίες διαθέτομε πληροφορίες από πηγές της εποχής.</p><p>Τα στοιχεία που παραθέτομε μας επιτρέπουν να συμπεράνομε τον πλήρη εκβυζαντινισμό της επαρχιακής διοίκησης κατά την εποχή του δευτέρου βουλγαρικού κράτους. Οι Ασενίδες όχι μόνον δεν κατήργησαν το βυζαντινό διοικητικό σύστημα, αλλά δημιούργησαν ένα κράτος βυζαντινού τύπου. Την ίδια τάση ανιχνεύομε, εκτός από τη διοίκηση, και στην πολιτική ιδεολογία, τη φιλολογία, την τέχνη, την εν γένει πνευματική, ακόμη και την καθημερινή ζωή της βουλγαρικής κοινωνίας του όψιμου Μεσαίωνα.</p><p> </p>
48
NÜRNBERG, ROBERT, et EDWARD J. W. TUCKER. « Stable finite element approximation of a Cahn–Hilliard–Stokes system coupled to an electric field ». European Journal of Applied Mathematics 28, no 3 (9 septembre 2016) : 470–98. http://dx.doi.org/10.1017/s0956792516000395.
Texte intégralRésumé :
We consider a fully practical finite element approximation of the Cahn–Hilliard–Stokes system: $$\begin{align*} \gamma \tfrac{\partial u}{\partial t} + \beta v \cdot \nabla u - \nabla \cdot \left( \nabla w \right) & = 0 \,, \quad w= -\gamma \Delta u + \gamma ^{-1} \Psi ' (u) - \tfrac12 \alpha c'(\cdot,u) | \nabla \phi |^2\,, \\ \nabla \cdot (c(\cdot,u) \nabla \phi) & = 0\,,\quad \begin{cases} -\Delta v + \nabla p = \varsigma w \nabla u, \\ \nabla \cdot v = 0, \end{cases} \end{align*}$$ subject to an initial condition u0(.) ∈ [−1, 1] on the conserved order parameter u ∈ [−1, 1], and mixed boundary conditions. Here, γ ∈ $\mathbb{R}_{>0}$ is the interfacial parameter, α ∈ $\mathbb{R}_{\geq0}$ is the field strength parameter, Ψ is the obstacle potential, c(⋅, u) is the diffusion coefficient, and c′(⋅, u) denotes differentiation with respect to the second argument. Furthermore, w is the chemical potential, φ is the electro-static potential, and (v, p) are the velocity and pressure. The system has been proposed to model the manipulation of morphologies in organic solar cells with the help of an applied electric field and kinetics.
49
Wang, Changjian, et Jiayue Zhu. « Global dynamics to a quasilinear chemotaxis system under some critical parameter conditions ». Electronic Research Archive 32, no 3 (2024) : 2180–202. http://dx.doi.org/10.3934/era.2024099.
Texte intégralRésumé :
<abstract><p>In this manuscript, the following chemotaxis system has been considered:</p> <p><disp-formula> <label/> <tex-math id="FE1"> \begin{document}$ \begin{equation*} \left\{ \begin{array}{ll} v_{t} = \nabla\cdot(\phi(v)\nabla v-\varphi(v)\nabla w_{1}+\psi(v)\nabla w_{2})+av-bv^{\kappa},\ &\ \ x\in \Omega, \ t>0,\\[2.5mm] 0 = \Delta w_{1}+\alpha v^{\gamma_{1}}-\beta w_{1}, \ &\ \ x\in \Omega, \ t>0,\\[2.5mm] 0 = \Delta w_{2}+\gamma v^{\gamma_{2}}-\delta w_{2}, \ &\ \ x\in \Omega, \ t>0 , \end{array} \right. \end{equation*} $\end{document} </tex-math></disp-formula></p> <p>where $ \Omega $ is a bounded smooth domain of $ \mathbb{R}^{n}(n\geq 1), $ the parameters $ a, b, \alpha, \beta, \gamma, \delta, \gamma_{1}, \gamma_{2} > 0, \kappa > 1, $ and nonnegative functions $ \phi(\varrho) = (\varrho+1)^{m}, $ $ \varphi(\varrho) = \chi \varrho(\varrho+1)^{\theta-1} $ and $ \psi(\varrho) = \xi \varrho(\varrho+1)^{l-1} $ for $ \varrho\geq 0 $ with $ m, \theta, l \in \mathbb{R} $ and $ \chi, \xi > 0. $ In the present work, we improve the boundedness criteria established in previous work and further show that under the corresponding critical cases, namely, assume that $ \theta+\gamma_{1} = \max\{l+\gamma_{2}, \kappa\}\geq m+\frac{2}{n}+1 $ with $ m > -\frac{2}{n}, n\geq 3, $ if one of the following conditions holds:</p> <p>(a) when $ \theta+\gamma_{1} = l+\gamma_{2} = \kappa, $ if $ \theta\geq l\geq 1 $ and $ \frac{[(\kappa-1-m)n-2](2\alpha \chi-\gamma\xi)}{2(l-1)+(\kappa-1-m)n} = b, $ or $ l\geq \theta\geq 1 $ and $ \frac{2\alpha\chi[(\kappa-1-m)n-2]} {2(\theta-1)+(\kappa-1-m)n} = b; $</p> <p>(b) when $ \theta+\gamma_{1} = \kappa > l+\gamma_{2}, $ if $ \theta\geq 1 $ and $ \frac{2\alpha \chi[(\kappa-1-m)n-2]}{2(\theta-1)+(\kappa-1-m)n} = b, $</p> <p>then the system still possesses at least a global classical solution, which is bounded in $ \Omega \times (0, \infty) $. Additionally, we have also explored the long time behavior of the classical solution mentioned above.</p></abstract>
50
BASEU-BARABAS, Theoni. « Das Bild des «anderen» im Werk von Niketas Choniates. Das Beispiel von Peter und Asen ». BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (29 septembre 1996) : 283. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.817.
Texte intégralRésumé :
<p> </p><p>Θεώνη Μπαζαίου-Barabas</p><p> Η «Εικόνα του Άλλου» στο έργο του Νικήτα Χωνιάτη. Η περίπτωση της επανάστασης του Πέτρου και Ασέν </p><p> </p><p>Με βάση το ιστορικό και ρητορικό έργο του Νικήτα Χωνιάτη εξετάζεται ο τρόπος παρουσίασης των λαών που συμμετέχουν στην επανάσταση του Πέτρου και Ασέν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βυζαντινού αυτοκράτορα Ισαακίου Β' Αγγέλου (1185-1195). Η επιλογή κατάλληλων λέξεων και εκφράσεων για τους Βούλγαρους, Βλάχους και Κουμάνους καθώς και η επισήμανση της ιδιοτυπίας ορισμένων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων αυτών των λαών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Νικήτας Χωνιάτης συνειδητά τούς διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους ξένους λαούς. Παράλληλα, όμως, ασκεί κριτική στην πολεμική τακτική του αυτοκράτορα Ισαακίου Β', τον οποίο παρακολουθούσε κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκστρατείας του κατά των Βουλγάρων, το φθινόπωρο του 1187. Συμπερασματικά επισημαίνεται η χρήση τόσο κοινότυπων εκφραστικών μέσων όσο και διαφοροποιημένων κατά την περίσταση διατυπώσεων που αναφέρονται στην ενδυμασία, στην πολεμική τακτική, τα πολεμικά ήθη ή τις γαστριμαργικές προτιμήσεις των «αποστατών». Ο βυζαντινός ιστορικός και ρήτορας είναι επίσης πρόθυμος να αναγνωρίσει θετικές ιδιότητες στον βούλγαρο αντίπαλο του και να κατηγορήσει τον βυζαντινό αυτοκράτορα για αδράνεια και ολιγωρία.</p>