Literatura académica sobre el tema "Φοβίες"

Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι να διερευνηθεί το πώς αξιολογούν οι εκπαιδευτικοί προσχολικής ηλικίας τους μαθητές τους με προβλήματα συμπεριφοράς στους τομείς των γλωσσικών δεξιοτήτων και στους τομείς του αυτοέλεγχου, της ικανότητας διαχείρισης του άγχους και της επικοινωνίας. Η έρευνα διεξήχθη στο Μόναχο και έλαβαν μέρος 63 εκπαιδευτικοί με περιπτώσεις παιδιών που εμφάνιζαν κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς (υπερκινητικότητα, προκλητική – εναντιωματική συμπεριφορά, επιθετικότητα, ντροπολότητα, με φοβίες). Για τη συλλογή δεδομένων χορηγήθηκαν ερωτηματολόγια στις παιδαγωγούς ενώ για την αξιολόγηση των παιδιών χρησιμοποιήθηκαν τα σταθμισμένα εργαλεία αξιολόγησης SELDAK και PERIK. Η επεξεργασία των δεδομένων που συλλέχθηκαν έγινε με το στατιστικό πρόγραμμα SPSS. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι επιδόσεις των παιδιών διαφέρουν στους επιμέρους τομείς ανάπτυξης από το Μέσο Όρο αλλά και μεταξύ τουα ανάλογα με το πρόβλημα συμπεριφοράς του μαθητής. Τα αποτελέσματα έχουν τον περιορισμό που αφορά τον τόπο διεξαγωγής της έρευνας, δηλαδή τη Γερμανία. Θα ήταν ενδιαφέρον να παραχθούν αντίστοιχα εργαλεία αξιολόγησης για τα ελληνικά δεδομένα και κατόπιν να παραχθεί και μια συγκριτική ενδεχομένως μελέτη. Επίσης τα αποτελέσματα για τους επιμέρους τομείς επιδέχονται διαφόρων ερμηνειών και έτσι προκύπτουν ερωτήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναυσμα για μελλοντικές έρευνες για την καλύτερη κατανόηση και αντιμετώπιση των εμφανιζόμενων συμπεριφορών.

Η εξειδικευμένη εφαρμογή/διδασκαλία μέσων, μορφών και μεθόδων οδηγεί στην ανάπτυξη των επιμέρους κλάδων τηςΔιεπιστημονικής-Διαθεματικής Διδακτικής Μεθοδολογίας.Τι είναι Εκπαίδευση; Η οργανωμένη διδασκαλία και αγωγή, από το κράτος σε πλαίσιο συγκεκριμένο, που αποκαλείται«εκπαιδευτικό σύστημα», με σαφέστατησκοποθεσία και στοχοθεσία, συγκεκριμένες μεθοδολογικές πρακτικές και από εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό.Τι είναι Μάθηση;Η ουσιαστική κατάκτηση γνώσεων των παιδιών μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. Συνήθως απέχει αισθητά η διδασκαλία από την μάθηση. Και στηριγμένοι σε τούτη την απόσταση ανάμεσα στη Διδασκαλία και την Μάθηση, που συνεχώς διευρύνεται η επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα μελέτησε και μελετά την Διδακτική από την πλευρά της Παιδαγωγικής, τηςΨυχολογίας και τα τελευταία χρόνια των Νευροεπιστημών.Ποιος καθορίζει την εκπαιδευτική διαδικασία;Υπάρχει μια αναζήτηση, μια συζήτηση και μια διαπάλη. Άλλοι δηλώνουν ότι είναι ο δάσκαλος και το σχολείο.Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι η κοινωνία. Μήπωςείναι ο κηδεμόνας; Τα βιβλία; Οι συμμαθητές; Τα εργαστήρια; Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε αυτό το ζήτημα, σαφέστατα το υποκείμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι ο μαθητής, όμως ο άμεσος φορέας της γνώσης είναι ο δάσκαλος. Βέβαια όλοι μα όλοι οι παραπάνω παράγοντες επιδρούν στη γνωστική εξέλιξη. Για παράδειγμα οι συμμαθητές θα βοηθήσουνστη συνεργατική δραστηριότητα. Τα κατάλληλα βιβλία και τα εργαστήρια θα λειτουργήσουν θετικά στην κατανόηση των θεμάτων. Όμως υπάρχει μια αλήθεια, ο βασικός παράγοντας είναι η κοινωνία που εκπαιδεύει και ελέγχει τους δασκάλους και τους μαθητές και όλοι αυτοί υπηρετούν την κοινωνία, που στις ταξικές κοινωνίες εκφράζεται από την κυρίαρχη τάξη.Μήπως λοιπόν οι σπουδές είναι ταξικές; Εδώ έρχεται αντικειμενικά η διαφοροποίηση στις Επιστήμες. Υπάρχουν μαθήματα, όπως ηΙστορία,η Πολιτική Αγωγή καιτα Θρησκευτικάπου είναι εργαλεία χειραγώγησης των μαζών.Σε αντίθεση με τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Χημεία, τη Βιολογία κ.τ.λ. που δεν διαφοροποιούνται/αλλάζουν όταν βρεθούμε σεάλλες χώρες και σε διαφορετικές κυβερνήσεις; Βέβαια και αυτά τα επιτεύγματα των Θετικών Επιστημών τα χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες και οι κυρίαρχες τάξεις αλλά όχι μόνο. Δηλαδή τα ερευνητικά αποτελέσματα και οι ανακαλύψεις χρησιμεύουν και επίσης μεγάλο μέρος από αυτά χρησιμοποιούνται από τους λαούς στην υγεία, στην εργασία, στην τεχνολογία κ.τ.λ. Έπαιξαν και παίζουν ρόλο οι θετικές επιστήμες στην κοινωνική εξέλιξη; Στο συμπόσιό μας θα σταθούμε σε θέματα όπως:1) Το πείραμα στη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών, κατά την περίοδο:1800-1821, στα ελληνικά σχολεία, με την συμμετοχή και τον ενθουσιασμό του λαού!2) Επίσης η «εξήγηση» στην επιστημολογία και στη διδακτική των μαθημάτων των φυσικών επιστημών και ο ρόλος της στην Μάθηση.3) Πώς βοηθάω τα παιδιά εντός και εκτός τάξης να καταλάβουν τα μαθηματικά μέσα από την περίπτωση της Σοφίας!4) Ο ρόλος της Βιωματικής Διδακτικής στην Μάθηση των Μαθηματικών και γενικότερα των Θετικών Επιστημών στα προγράμματα PISA.Πρέπει να διδαχθούμε από τον πρόδρομο της εξέγερσης του 1821 Ρήγα Φεραίο, που την ονειρευόταν ως Κοινωνική και όχι Θρησκευτική καιγι’ αυτό συνέταξε το 1790 ένα εγερτήριο σάλπισμα, με τίτλο “φυσικής απάνθισμα”! «Όχι προς επίδειξιν», αλλά «ο σκοπός μου να ωφελήσω το γένος μου», όπως γράφει ο ίδιος στον πρόλογο. Μια επιλογή από τις γνώσεις που είχε κατακτήσει μέχρι τότε η ανθρωπότητα στις φυσικές επιστήμες με κριτήριο την «διάλυσιν πάσης πλάνης» και την «κατάργησιν των προλήψεων». Στηριγμένος στο πνεύμα του διαφωτισμού ήθελε ν’ απαλλάξει τους συμπατριώτες του από τις φοβίες που τους κρατούσαν τρομαγμένους και απαθείς, μέχρι που έφταναν στο σημείο να δέχονται ως θέλημα θεού τη σκλαβιά και τα μαρτύριά της ως γραφτά της μοίρας των. Επιστρατεύει, την απελευθερωτική δύναμη της φυσικής και της φυσιογνωσίας για να οδηγήσει στην ανεπτυγμένη σκέψη και την πρόοδο. Πρέπει να αλλάξουμε την παιδεία, ώστε να έρθει η ανάταση της κοινωνίας.Η επισκόπηση της βιβλιογραφίας σημειώνει ο Μαυρόπουλος Αβραάμ, έδειξε ότι κατά την περίοδο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (κυρίως κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 1800-1821) παρατηρείται ενίσχυση των θετικών επιστημών (φυσικής, χημείας, μαθηματικών) σε πολλά ελληνικά σχολεία. Την περίοδο αυτή γίνεται προσπάθεια ερμηνείας των φυσικών και χημικών φαινομένων, με την παρατήρηση και το πείραμα. Έτσι, αρχίζουν να γίνονται σε κάποια σχολεία πειράματα (επίδειξης) ενταγμένα στη διδασκαλία των μαθημάτων Φυσικής-Χημείας, τα οποία ενθουσιάζουν όχι μόνο τους μαθητές αλλά και τον κόσμο που τα παρακολουθεί. Επιπλέον, οι διάφοροι συγγραφείς βιβλίων φυσικής-χημείας αυτής της περιόδου, στους προλόγους των βιβλίων τους, προτρέπουν τους δασκάλους να κάνουν πειράματα κατά τη διδασκαλία των φυσικών μαθημάτων, εξηγώντας και την παιδαγωγική χρησιμότητα των πειραμάτων. Αυτή την προσπάθεια ερμηνείας των φαινομένων της φυσικών επιστημών θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε.Το δασκαλοκεντρικό μοντέλο, ένα τρόπος που κυριάρχησε για αιώνες σαφώς κουβαλούσε την μεταφυσική και τον ιδεαλισμό του αλάνθαστου επιστήμονα, γνώστη των πάντων που καθορίζει όλο το μάθημα από το θέμα μέχρι και την αξιολόγηση. Εκφράζει δε και υπηρετεί την απόλυτη ισχύ των κυρίαρχων τάξεων της δεδομένης περιόδου. Δηλαδήο μόνος άρχων που καθορίζει τα πάντα είναι ο δάσκαλος…

Λαμβάνοντας υπόψιν σχετικά χωρία του Fleck (1996), ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά, πως «τα παιδικά ιχνογραφήματα είναι δηλώσεις για τις οποίες το παιδί δεν έβρισκε προς στιγμήν λόγια, είναι άφωνες κραυγές βοήθειας που μέχρι τότε δεν ακούστηκαν», εύκολα απορρέει το συμπέρασμα πως τα παιδικά σχέδια –ιχνογραφήματα αποτελούν σπουδαίας σημασίας μέσο ανίχνευσης του εσωτερικού κόσμου ενός παιδιού. Δύνανται να διαπιστωθούν ψυχικές καταστάσεις αγωνίας, φοβίας, ζήλειας, απομόνωσης, περιστατικά βίας που ίσως να μην διακρίνονται με άλλο τρόπο. Αποτελεί δίαυλο ανίχνευσης, λοιπόν, του ψυχολογικού προφίλ των παιδιών, όχι μόνο της προσχολικής, αλλά και της σχολικής ηλικίας, ακόμα και της εφηβικής. Αποτελούν προβολή σκέψεων και συναισθημάτων και ένα ουσιώδες μήνυμα στον εξωτερικό κόσμο, το οποίο χρήζει αποκωδικοποίησης και επεξεργασίας από την εκάστοτε διεπιστημονική ομάδα, μια και το παιδί ίσως να δεσμεύεται από τις λέξεις και να εκφράζεται ουσιαστικότερα μέσω αυτού.Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η περιγραφική προσέγγιση και η ταξινόμηση των κύριων χαρακτηριστικών των εξελικτικών σταδίων ζωγραφικής δεξιότητας των παιδιών. Επί προσθέτως, η ανάλυση ενός παιδικού ιχνογραφήματος με έμφαση στους τομείς που σχετίζονται με τον χώρο του ιχνογραφήματος στο χαρτί, τις γραμμές, τα περιγράμματα, τα χρώματα και το περιεχόμενο του. Ακόμη, ιδιαίτερη μνεία θα λάβει χώρα αναφορικά με τα προβολικά τεστ ως δείκτες ψυχομετρίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζεται στον τρόπο ερμηνείας ψυχοπαθολογικών οντοτήτων μέσω των προβολικών σχεδίων. Παρατηρήσεις, αναφορές και συμπεράσματα θα επαληθευτούν με την παρουσίαση αντίστοιχων παιδικών σχεδίων, με στόχο την πλήρη ενίσχυση και διασαφήνιση του περιεχομένου της εισήγησης.

Neste trabalho, pretendemos refletir sobre os processos de mudança relacionados aos compostos com fobia na língua portuguesa, considerando a forma grega φοβία, a sua latinização em phŏbĭa, a sua entrada ao português no século XVI e a proliferação de formas [X-fobia]S, a partir do século XIX. São analisadas tanto formas dicionarizadas (aracnofobia, claustrofobia, fonofobia, hidrofobia, necrofobia), quanto não dicionarizadas (brancofobia, casalfelizfobia, cabelobrancofobia, gordofobia, PDFfobia, pobrefobia, putafobia e uvapassafobia). O nosso aporte teórico-descritivo inclui os pressupostos da Morfologia Construcional, nos termos de Booij (2010), Gonçalves (2016), Soledade (2018) e Simões Neto (2022), e Gramática de Construções de orientação diacrônica, com base em Traugott e Trousdale (2021). Dentre muitas questões, o nosso artigo intenta avaliar: (a) se, do ponto de vista formal, o padrão X-fobia do português contemporâneo deixou de ser um composto morfológico, com um elemento preso (aracn[o]-fobia; fon[o]-fobia), para ser um composto morfossintático do tipo NN (pobrefobia, putafobia); (b) como, do ponto de vista semântico, a ideia de medo patológico das primeiras realizações atestadas deu lugar ao significado de aversão e de ódio na contemporaneidade. A avaliação do comportamento formal e semântico do padrão X-fobia nos permitirá dizer se se trata de uma mudança construcional ou de uma construcionalização. Considerando a envergadura da proposta, os dados analisados advêm de variadas fontes: (i) The Brill Dictionary of Ancient Greek (MONTANARI, 2005), para dados do grego; (ii) Dictionnaire Latin-Français (GAFFIOT, 2016), para os dados do latim; (iii) Dicionário Houaiss Eletrônico de Língua Portuguesa (HOUAISS; VILLAR, 2009), para formas dicionarizadas do português; (iv) Twitter, para as formas não dicionarizadas.

Η παρούσα μελέτη αναφέρεται στον αλκοολισμό και τις συνδεόμενες με αυτόν διαταραχές που συνιστούν μείζον βιο-ψυχο-κοινωνικό πρόβλημα και συχνότατα μία δυσεπίλυτη θεραπευτική πρόκληση. Επικεντρώνεται κυρίως στα διαφοροδιαγνωστικά και θεραπευτικά ζητήματα που ανακύπτουν από τη συννοσηρότητα αλκοολισμού και διαφόρων ψυχοπαθολογικών καταστάσεων, όπως οι αγχώδεις και συναισθηματικές διαταραχές. Η υψηλή συχνότητα συνύπαρξης των καταστάσεων αυτών τεκμηριώνεται από τη διεθνή βιβλιογραφία και επιβεβαιώνεται από τα προσωπικά μας κλινικά δεδομένα. Ιδιαίτερης σημασίας είναι η ορθή διάκριση μεταξύ της πρωτοπαθούς και της δευτεροπαθούς ψυχιατρικής διαταραχής που επάγεται από την ψυχοτρόπο δράση του οινοπνεύματος και υποχωρεί έπειτα από την απόσυρσή του. Στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινητείου Νοσοκομείου λειτουργεί το πρόγραμμα «ΑΘΗΝΑ», που αποτελεί μία ανοικτή μονάδα απεξάρτησης από εθιστικές ουσίες και από το οινόπνευμα. Ειδικά για την αποτοξίνωση από το αλκοόλ, προβλέπεται περίοδος «κλειστής» εκούσιας νοσηλείας στο νοσοκομείο, μέσης διάρκειας ενάμιση μηνός, κατά την οποία γίνεται η απόσυρση από το οινόπνευμα με τη βοήθεια κατάλληλης φαρμακευτικής υποστήριξης, αντιμετωπίζονται τυχόν παθολογικά και ψυχοπαθολογικά προβλήματα, και τελικά γίνεται η διασύνδεση με την ανοικτή δομή του προγράμματος. Οι βασικές ψυχοθεραπευτικές τεχνικές που εφαρμόζονται είναι η ατομικού τύπου γνωσιακή/ συμπεριφοριστική θεραπεία και η οικογενειακή αντιμετώπιση συστημικού τύπου. Σύμφωνα με τα κλινικά/ ερευνητικά στοιχεία από την πενταετή λειτουργία του προγράμματος, προκύπτει ότι στις περιπτώσεις πρωτοπαθούς αλκοολισμού παρατηρείται σημαντική ύφεση της παράλληλης ψυχοπαθολογίας (καταθλιπτικής, αγχώδους, κοινωνικο-φοβικής) κατά τη φάση απόσυρσης από το αλκοόλ. Συνεπώς, το δεδομένο αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στη διαγνωστική και θεραπευτική προβληματική του αλκοολισμού. Λέξεις ευρετηρίου: Αλκοολισμός – Κατάχρηση – Εξάρτηση – Αλκοόλ – Συννοσηρότητα – Κατάθλιψη – Άγχος – Κοινωνική φοβία – Θεραπεία – Πρόγραμμα «ΑΘΗΝΑ»