Artículos de revistas: "Sytuacja na wsi"

1

Szul, Roman. "Miasto a język. Rola miast w kształtowaniu sytuacji językowej". Studia z Geografii Politycznej i Historycznej 2 (1 de enero de 2013): 63–85. http://dx.doi.org/10.18778/2300-0562.02.04.

Texto completo

Resumen

Miasta odgrywają istotną rolę w kształtowaniu sytuacji językowej państw i regionów. W miastach działają dwa mechanizmy językowe: różnicowania i ujednolicania sytuacji językowej. Różnicowanie wynika z imigracji do miasta, ujednolicanie – z kontaktów ludności wewnątrz miasta. W skrajnych przypadkach szybkiego napływu do miasta ludności różnych języków może powstać trudność w komunikowaniu się ludności miasta (efekt „wieży Babel”). W XIX w. taka sytuacja była np. w Łodzi i Białymstoku. Ujednolicanie sytuacji językowej w mieście przebiega poprzez etap języka wspólnego i dwujęzyczności części mieszkańców. Ważnym zagadnieniem jest to, który język staje się językiem wspólnym miasta – zależy to od liczebności poszczególnych grup etniczno-językowych, ich siły ekonomicznej i politycznej, od prestiżu poszczególnych języków, a w czasach współczesnych od polityki językowej państwa lub regionu. Zróżnicowane cechy społeczno-zawodowe ludności miasta i wsi powodują, że często miasta odróżniają się sytuacją etniczną i językową od otaczających obszarów wiejskich. Miasto i obszary otaczające są w kontakcie prowadzącym do zmiany sytuacji językowej – językowego „wchłonięcia” miasta przez otoczenie lub ekspansji miasta i upodobnienia otoczenia do miasta albo równowagi i napięć na tle językowym między miastem a otoczeniem (jak obecnie w Brukseli). Miasta, tworząc sieć powiązań, sprzyjają ekspansji najważniejszego języka w danym państwie (imperium), co w czasach współczesnych było wykorzystywane do ujednolicania kulturowo-językowego w ramach budowy państw narodowych.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

2

Mierzwa, Paweł. "Sytuacja gospodarcza wsi w powiecie tarnowskim w II Rzeczypospolitej". Zeszyty Wiejskie 25 (30 de diciembre de 2019): 69–84. http://dx.doi.org/10.18778/1506-6541.25.05.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

3

Wilczyński, Ryszard. "Sytuacja rozwojowa wsi w województwie opolskim w warunkach depopulacji". Studia Obszarów Wiejskich 41 (2016): 209–27. http://dx.doi.org/10.7163/sow.41.14.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

4

Mirczak, Anna. "Analiza jakości życia zależnej od stanu zdrowia starszych mieszkańców wsi". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica 3, n.º 348 (22 de junio de 2020): 113–29. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6018.348.06.

Texto completo

Resumen

W związku z postępującym procesem starzenia się społeczeństwa, a tym samym wzrostem liczby osób przewlekle chorych, nadrzędnym celem opieki zdrowotnej stało się nie tylko wydłużanie życia, ale także poprawa jego jakości oraz utrzymanie w starszym wieku względnej niezależności i aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. Najważniejszym czynnikiem determinującym jakość życia jest zdrowie, dlatego też w obrębie tego pojęcia używany jest termin „jakość życia uwarunkowana stanem zdrowia”, oznaczający jakość życia wyznaczoną stanem zdrowia, obecnymi chorobami oraz naturalnym procesem starzenia. Celem głównym prezentowanej pracy było zbadanie jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia osób starszych mieszkających na wsi oraz określenie jej determinantów. Grupę badanych stanowiły 203 osoby w wieku 65 lat i więcej, mieszkające na obszarach wiejskich województwa małopolskiego. Analizę zebranego materiału badawczego wykonano z wykorzystaniem pakietu statystycznego IBM SPSS 19 dla Windows. Jako poziom istotności dla testowanych hipotez zerowych przyjęto wartość 0,05. Badane osoby starsze mieszające na wsi istotnie lepiej oceniały wymiar psychiczny jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia niż wymiar fizyczny. Do czynników determinujących tę ocenę należały: płeć, wiek, sytuacja rodzinna, warunki mieszkaniowe i sytuacja materialna, stopień powiązania w przeszłości z rolnictwem, stan zdrowia, sprawność funkcjonalna, ryzyko niedożywienia, rodzaj otrzymywanego wsparcia oraz poziom satysfakcji życiowej respondentów.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

5

Felchner, Andrzej. "Wpływ uwarunkowań społecznych, ekonomicznych i zdrowotnych na wychowanie uczniów w okresie II Rzeczypospolitej na przykładzie Piotrkowa Trybunalskiego i powiatu piotrkowskiego". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 39, n.º 1 (9 de abril de 2020): 233. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2020.39.1.233-250.

Texto completo

Resumen

W wyniku splotu szeregu różnych czynników, w tym aktywnej działalności całych pokoleń Polaków, jesienią w 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. Sytuacja, zwłaszcza gospodarcza i zdrowotna, była jednak bardzo zła. W latach 1918–1939 następowały korzystne zmiany. Mimo to przez ten cały okres zwłaszcza sytuacja mieszkaniowa i żywieniowa większości społeczeństwa nie była zadowalająca. Szczególnie niekorzystnie oddziaływała ona na dzieci i młodzież. Dobrym przykładem jest tu Piotrków Trybunalski wraz z powiatem. W samym mieście większość mieszkańców żyła w jedno-, dwupokojowych ciasnych mieszkaniach, na ogół pozbawionych dostępu do sieci wodno-kanalizacyjnej, a większość najmłodszych była źle, niewłaściwie odżywiana, a nawet często niedożywiona. Jeszcze gorsza sytuacja pod tym względem była na terenie powiatu piotrkowskiego, zwłaszcza na wsi. Mówiąc o oświacie i wychowaniu dzieci oraz młodzieży w Polsce, w okresie między I a II wojną światową, należy na te trudne, ale ważne problemy zwracać dużą uwagę.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

6

Flaga, Małgorzata y Krzysztof Łoboda. "Sytuacja demograficzna Polesia Lubelskiego jako skutek i przyczyna marginalizacji regionu". Barometr Regionalny. Analizy i Prognozy, n.º 3 (25) (9 de noviembre de 2011): 67–78. http://dx.doi.org/10.56583/br.1321.

Texto completo

Resumen

W artykule przedstawiono tendencje przemian demograficznych dokonujących się na przełomie XX i XXI w. na terenie Polesia Lubelskiego. W oparciu o analizy danych statystycznych zostały ukazane zmiany zaludnienia, przyrostu naturalnego i migracji w ujęciu ogólnym, jak również w przekroju miast i wsi. Zaakcentowano główne cechy współczesnej struktury płci i wieku mieszkańców regionu. Ponadto, zwrócono uwagę na przestrzenne zróżnicowanie procesów i zjawisk demograficznych w poleskich miastach i gminach. Współczesne przemiany ludnościowe na Polesiu zostały zaprezentowane na tle czasów powojennych. Obecna sytuacja jest bowiem wynikiem wieloletnich niekorzystnych procesów demograficznych, społecznych i gospodarczych w regionie. Dodatkowo, zwrócono uwagę na możliwe dalsze konsekwencje zachodzących aktualnie zmian w zakresie rozwoju demograficznego.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

7

Dolata, Elżbieta. "Galicyjscy popularyzatorzy zdrowia i higieny przełomu XIX i XX wieku". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 35, n.º 4 (22 de junio de 2017): 79. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.4.79.

Texto completo

Resumen

Na przełomie XIX i XX wieku Galicja stała się centrum polskiego ruchu higienicznego, którego celem była poprawa sytuacji higienicznej w kraju. Z jednej strony dzięki autonomii miała większe niż inne zabory możliwości wymiany myśli i doświadczeń, z drugiej zaś trudne warunki życia ludności oraz bardzo zła sytuacja sanitarno-higieniczna miast i wsi dyktowały konieczność radykalnych przedsięwzięć w tym zakresie. W działania na rzecz poprawy warunków higienicznych w Galicji włączyli się polscy higieniści, lekarze i pedagodzy. W artykule zaprezentowano wybrane sylwetki oraz działania popularyzatorskie na rzecz zdrowia i higieny w dwóch ośrodkach: Krakowie i Lwowie. We Lwowie działał autor pierwszego podręcznika higieny szkolnej, pionier myśli higienicznej w Galicji Tadeusz Żuliński. W działalność higieniczną byli zaangażowani ponadto: Józef Żuliński, Edward Madeyski, Mieczysław Tytus Baranowski, Bolesław Adam Baranowski, Bronisław Kaczorowski, Edmund Cenar, Antoni Durski. W Krakowie znaną postacią stał się Henryk Jordan, profesor Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Oprócz niego w pracę społeczną na rzecz krzewienia higieny byli zaangażowani: Eugeniusz Piasecki, Józef Dietl, Zygmunt Wyrobek.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

8

Marszałek-Trzebińska, Żaneta. "Sytuacja ekonomiczna kobiet powiatu kaliskiego w okresie międzywojennym - wybrane aspekty". Polonia Maior Orientalis 8 (30 de diciembre de 2021): 167–82. http://dx.doi.org/10.4467/27204006pmo.21.009.15460.

Texto completo

Resumen

Ważnym osiągnięciem w okresie międzywojennym było przyznanie kobietom w Polsce biernego i czynnego prawa wyborczego. Mimo to mieszkanki wsi kaliskiej (podobnie jak i w całym kraju) stykały się z wieloma problemami, które miały wpływ na kształtowanie się ich sytuacji ekonomicznej i społecznej. W artykule podjęto próbę określenia ich poziomu życia, na który składały się takie czynniki jak: praca zarobkowa i praca na rzecz gospodarstw domowych oraz sytuacja życiowa często wynikająca z pełnionych ról społecznych. Celem opracowania jest przedstawienie ich kondycji ekonomicznej i społecznej w oparciu o wybrane przykłady. Powyższe opracowanie nie wyczerpuje problemu i nie daje pełnego obrazu sytuacji kobiet wiejskich żyjących w okresie II RP na terenie powiatu kaliskiego, ale przybliża najistotniejsze jego aspekty a tym samym daje wyobrażenie o jego całokształcie. Economic Situation of Women in Kalisz County During the Interwar Period. Selected Activity Giving the active and passive voting rights to women was one of interwar Poland’s most important achievements. Despite this, women of the Kalisz County (much like in the rest of the country) faced many problems which influenced their economic and social situation. This article is an attempt to give an insight into their standard of living, influenced by factors such as: their gainful employment, their household activities, and their living situation, often stemming from their social roles. The purpose of this work is to present their economic and social condition, based on selected examples. The essay hereinafter does not present said issue nor the situation of rural women living on the territory of Kalisz Countyin the Interwar Polandin its full, however it does present the most important aspects, therefore giving an idea of the overall state of the issue.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

9

Pelczar, Roman. "Status zawodowo-społeczny nauczycieli polskich szkół ludowych na wsi galicyjskiej w okresie autonomii". Biografistyka Pedagogiczna 8, n.º 1 (28 de noviembre de 2023): 369–92. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2023.08.25.

Texto completo

Resumen

Celem artykułu jest ukazanie środowiska nauczycieli pracujących w szkołach elementarnych (ludowych) w polskich wsiach w czasach autonomii (trwającej od połowy lat sześćdziesiątych XIX w. do 1918 r.). Artykuł powstał na zróżnicowanej bazie informacyjnej, którą tworzą źródła archiwalne i drukowane, pamiętniki oraz tematyczna literatura. Przedmiotem szczegółowych analiz stała się sytuacja zawodowo-społeczna nauczycieli. Analiza materiału źródłowego wskazuje, iż ich status zawodowo-społeczny przedstawiał się niejednolicie i zależał od różnych czynników o charakterze ogólnopaństwowym, prowincjonalnym i lokalnym. Nauczycielom, szczególnie pochodzącym ze środowisk niezwiązanych z wsią, nieraz trudno było zrozumieć chłopów, pozyskać ich szacunek i porozumieć się z nimi. Dodatkowo skromne wynagrodzenie nie przyczyniało się do budowania prestiżu zawodu nauczycielskiego. Pozytywnymi przejawami obecności nauczycieli na wsi (oprócz działalności oświatowej) było częste angażowanie się w lokalne życie społeczne i gospodarcze. Nauczyciele współtworzyli wiejskie środowiska inteligenckie, wtedy jeszcze bardzo nieliczne.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

10

Szpak, Jacek Antoni. "Sytuacja ekonomiczna klasztoru paulinów w Leśnej (na tle gospodarki innych placówek paulińskich działających we wschodnich województwach Rzeczpospolitej)". Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 116 (6 de diciembre de 2021): 397–436. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.5957.

Texto completo

Resumen

Jedną z najważniejszych placówek polskiej prowincji paulinów w XVIII-XIX wieku był klasztor w Leśnej na Podlasiu. Został on ufundowany w 1726 r. przez właściciela wsi Władysława Jana Michałowskiego. Po III rozbiorze w 1795 r. Leśna znalazła się w Galicji Zachodniej, od 1809 r. miejscowość leżała w Księstwie Warszawskim, w latach 1815-1918 w Królestwie Polskim, znajdującym się pod władzą carów Rosji. Klasztor został skasowany w 1864 r. Klasztor otrzymał bardzo duże uposażenie. W jego posiadaniu do 1795 r. znajdowało się 16 wsi, jednak w wyniku III rozbioru paulini utracili na rzecz skarbu rosyjskiego większość swoich dóbr. Do końca istnienia posiadał jedynie 4 wsie. Areał ziemi klasztornej w XVIII wieku wynosił 4907 mórg, a po 1795 r. jedynie 842,50 morgi (o 82,83% mniej niż wcześniej). Tak duże uposażenie, powodowało, że klasztor leśniański był drugim najlepiej zabezpieczonym po Jasnej Górze konwentem w polskiej prowincji paulinów. Paulini w Leśnej w największych ilościach siali żyto, pszenicę, jęczmień, owies, uprawiali także tatarkę, groch, proso, grykę i len. Na poziom produkcji roślinnej duży wpływ miały działania zbrojne, które toczyły się w rejonie klasztoru. Występowało wówczas zagrożenie życia i zdrowia oraz liczne grabieże dokonywane przez maszerujące armie, np. w latach 1812-1813 i 1831. Najwięcej plonów wydatkowano na zasiewy i spożycie w klasztorze, natomiast w XIX wieku część zbiorów sprzedawano na rynku lokalnym. Wydaje się, że w XIX wieku nastąpiła również poprawa kultury rolnej, co przyniosło wzrost wydajności. W dobrach klasztornych hodowano woły i konie jako siłę roboczą oraz bydło mleczne, owce, świnie, drób i pszczoły. Hodowla była przeznaczona przede wszystkim na zaspokojenie własnych potrzeb. Dużą rolę w działalności ekonomicznej klasztoru odgrywała gospodarka pozarolnicza, czyli młynarstwo, propinacja oraz produkcja cegieł. Na podstawie zachowanych, niekompletnych materiałów archiwalnych ustalono, że największe dochody uzyskiwano z czynszów dzierżawnych, z odsetek wyderkafowych oraz z depozytów bankowych i spłaty listów zastawnych. Najwięcej wydawano na prace budowlane i remontowe, podatki, pensje dla czeladzi oraz na utrzymanie zakonników. Sytuacja finansowa klasztoru była niestabilna, jednak klasztor w Leśnej utrzymywał się samodzielnie, korzystając z pomocy władz prowincji tylko raz w latach 30. XIX wieku.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

11

Krasowska, Helena. "Współczesna sytuacja polszczyzny na Bukowinie Karpackiej". Acta Baltico-Slavica 43 (31 de diciembre de 2019): 161–75. http://dx.doi.org/10.11649/abs.2019.015.

Texto completo

Resumen

The current situation of the Polish language in Carpathian BukovinaThe use and the state of preservation of the Polish language in Carpathian Bukovina is very diverse for a number of reasons. There are villages in which it is not only spoken in the family domain by people invited to take part in this study, but also serves as the basic code of communication in public space: all local residents, including those of origin other than Polish, know it. This is the case in Nyzhni Petrivtsi, Pleşa, Poiana Micului, Stara Krasnoshora, Soloneţu Nou and Terebleche. In turn, the town of Rădăuți and such villages as Bulai, Cacica, Davydivka, Davydivka Zrub, Frumoasa, Gura Humorului, Hlyboka, Păltinoasa, Racovăț, Seret, Sfântu Ilie, Vicşani and Verkhni Petrivtsi have quite a few Polish families; their members, however, speak Polish very rarely, only on exceptional occasions. In some places in the region all that remains is the local memory of Poles who once lived in the area and of Polish speech that could be heard there in the past; this memory, however, seems to be disappearing. We can find traces of their historical presence: houses, cemeteries, churches and so on in Arbore, Banyliv, Budenetsʹ, Dubivtsi, Ispas, Miliieve, Nova Zhadova, Rokytne, Solca, Stara Zhadova, Vashkivtsi and Vytylivka.Places that once had Polish communities and are now dominated by Ukrainian or Romanian speakers include the villages of Banyliv, Boiany, Cheresh, Chudeĭ, Komarivtsi, Krasnoïlʹsʹk, Lashkivka, Lukivtsi, Luzhany, Mihoveni, Nova Krasnoshora, Ridkivtsi, Vășcăuți and Zhadova, and the towns of Câmpulung Moldovenesc and Vyzhnytsia. There are some individual elderly people living there whose first language was Polish. Considering that they function in the Ukrainian- or Romanian-speaking environment, they use it sporadically as all spheres are served by Ukrainian/Romanian or their dialectal variations. The functionality of Polish in such villages and towns as Kitsmanʹ, Korchivtsi, Panka, Sadhora, Storozhynetsʹ, Zastavna and Zelenyĭ Haĭ is very limited indeed: local Poles no longer speak it in the family or the neighbourhood, but only on special occasions, such as encounters with visitors from Poland, which do not occur very often. Współczesna sytuacja polszczyzny na Bukowinie KarpackiejUżywanie języka polskiego na Bukowinie Karpackiej jest bardzo zróżnicowane. Na przyczyny tego stanu składa się wiele czynników. Są rodziny i wsie, w których mowa polska występuje nie tylko w sferze rodzinnej osób zaproszonych do badania, lecz także stanowi podstawowy kod służący do komunikacji w przestrzeni publicznej, który znają wszyscy mieszkańcy, również osoby o niepolskim pochodzeniu (Nowy Sołoniec, Piotrowce Dolne, Plesza, Pojana Mikuli, Stara Huta, Tereblecze). W takich miejscowościach jak: Bulaj, Dawideny-Centrum i Dawideny-Zrąb, Frumosa, Głęboka, Gura Humoru, Kaczyka, Paltynosa, Piotrowce Górne, Radowce, Rakowiec, Seret, Sfiyntu Illie, Wikszany mieszkają dość liczne rodziny polskie, ale w środowisku rodzinnym i sąsiedzkim ich członkowie mówią po polsku bardzo rzadko, używają tego języka w wyjątkowych sytuacjach. W miejscowościach, w których istnieje już tylko pamięć (wydaje się, że w zaniku) obecnych mieszkańców o języku polskim, rozbrzmiewającym niegdyś w przestrzeni lokalnej, i o Polakach, którzy tam żyli, znajdujemy pozostałości kultury materialnej: domy, cmentarze, kościoły itp. (Arbore, Baniłów n/Czeremoszem, Budyniec, Dubowce, Ispas, Milijów, Solka, Nowa Żadowa, Rokitna, Stara Żadowa, Witelówka, Waszkowce w Ukrainie).Miejscowości zdominowane przez przedstawicieli społeczności ukraińskiej lub rumuńskiej to Baniłów n/Seretem, Bojany, Czeresz, Czudej, Kimpulung Mołdawski, Komarowce, Krasnoilsk, Łaszkówka, Łukawiec, Łużany, Mihoweny, Nowa Huta, Rarańcza, Waszkowce w Rumunii, Wyżnica, Żadowa. W otoczeniu ukraińsko- lub rumuńskojęzycznym żyją pojedyncze starsze osoby, których pierwszym językiem był język polski, posługują się one nim jednak sporadycznie, a wszystkie sfery obsługuje język ukraiński/rumuński lub odmiana dialektalna języka ukraińskiego/ rumuńskiego. Funkcjonalność polszczyzny w życiu codziennym Polaków z takich wsi, jak: Kocmań, Korczeszty, Panka, Sadagóra, Storożyniec, Zastawna, Zielony Gaj jest bardzo ograniczona. Nie używają oni już języka polskiego w komunikacji rodzinnej i sąsiedzkiej, po polsku rozmawiają tylko w sytuacjach szczególnych, np. z przybyszami z Polski.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

12

Kozaczyńska, Beata. "Sytuacja materialna ludności na Zamojszczyźnie podczas akcji wysiedleńczo-kolonizacyjnej (27/28 XI 1942 – 15 VIII 1943 r.)". Archiwariusz Zamojski 12 (31 de diciembre de 2013): 57–68. http://dx.doi.org/10.56583/az.1199.

Texto completo

Resumen

Artykuł został oparty na sprawozdaniach z działalności Polskiego Komitetu Opiekuńczego w Zamościu (zasób Archiwum Państwowym w Zamościu); ma przyczynkarski charakter. Komitet był agendą Rady Głównej Opiekuńczej (RGO) w Krakowie, jedynej polskiej instytucji dobroczynnej w Generalnym Gubernatorstwie uznawanej przez Niemców. Od listopada 1942 r. do sierpnia 1943 r. hitlerowcy przeprowadzali na Zamojszczyźnie akcję wysiedleńczo-kolonizacyjną (Action Zamość, drugi etap Werwolf; ogółem wysiedlono ponad 110 tys. Polaków, ich gospodarstwa rolne zajęło 12 tys. niemieckich kolonistów), która przyczyniła się do zubożenia mieszkańców zamojskich wsi, w których wielu popadło w nędzę, przymierało głodem, było skazanych na śmierć głodową. Informowali o tym w sprawozdaniach pracownicy Komitetu, odwiedzający wysiedlone wsie. Z Łabuń doniesienia o rodzinach żywiących się ziemniakami i lebiodą, mieszkających w lepiankach bez drzwi i okien. Ludność pozbawiona ziemi była zatrudniana była przez kolonistów niemieckich jako służba rolna, początkowo z wynagrodzeniem tylko w naturze, potem wprowadzono stawki, lecz niskie. Ponieważ mężczyźni byli często zabijani, kierowani do obozów i na roboty przymusowe do Rzeszy, kobiety zostawały jedynymi żywicielami rodzin. Problemem stały dzieci pozostawiane bez opieki i sieroty. Część z nich (także starców) wysiedlono do dystryktu warszawskiego, po powrocie były skazane na tułaczkę i głód. Artykuł omawia także pomoc świadczoną przez PKO.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

13

Kossakowska, Karolina. "Polki wobec płodności i posiadania dzieci – doniesienie wstępne". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica, n.º 21 (18 de mayo de 2017): 19–29. http://dx.doi.org/10.18778/1427-969x.21.02.

Texto completo

Resumen

W krajach wysokorozwiniętych wiek zajścia w ciążę i urodzenia pierwszego dziecka stale się wydłuża. Tendencja ta obecna jest również w Polsce. Kobiety odkładają decyzję o zostaniu matkami, część z nich w ogóle nie decyduje się na dziecko. Pojawia się pytanie o przyczyny odkładania decyzji lub rezygnacji z macierzyństwa. W badaniach wzięło udział 247 kobiet w wieku 20–46 lat (M = 29,67; SD = 4,54). Uczestniczki wypełniły polskojęzyczną wersję Skali do Badania Postaw Wobec Płodności i Posiadania Dzieci, która pozwala na ocenę postaw w zakresie trzech wymiarów: Płodność – istotna w przyszłości, Płodność – przeszkoda w chwili obecnej oraz Płodność – tożsamość kobiety. Wyższe średnie wyniki w wymiarze Płodność – przeszkoda w chwili obecnej uzyskiwały przede wszystkim młodsze, wolne lub pozostające w nieformalnym stałym związku, łączące pracę i studia kobiety. Płodność – istotna w przyszłości była ważna m.in. dla uczestniczek pozostających w związkach małżeńskich. Płodność – tożsamość kobiety okazała się ważna dla kobiet mieszkających na wsi i pozostających w związku małżeńskim. Sytuacja finansowa, podobnie jak wykształcenie nie okazały się czynnikami, które w istotny statystycznie sposób różnicowałyby badane kobiety w zakresie postaw wobec płodności i posiadania dzieci.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

14

Jawor, Grzegorz Ryszard. "Northern Extent of Settlement on the Wallachian Law in Medieval Poland". Res Historica, n.º 41 (29 de septiembre de 2016): 35. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2016.41.35.

Texto completo

Resumen

Celem rozważań jest uchwycenie północnej granicy zasięgu prawa wołoskiego na ziemiach polskich w XV–XVI w. Pojedyncze osady rządzące się tym prawem uchwycono na terenie ziemi sandomierskiej, ziemi lubelskiej, ziemi chełmskiej i w staropolskim województwie bełskim oraz na Wołyniu. W świetle zawartych w tym artykule rozważań, w miarę oddalania się od obszarów podgórskich osadnictwo wołoskie w badanej epoce traciło na znaczeniu i stawało się często tylko dodatkiem do kolonizacji rolniczej. Większą rolę odegrało tylko w zasiedlaniu nieatrakcyjnych rolniczo, peryferyjnie położonych mikroregionów. Często występowała sytuacja osadzania we wsiach rolniczych pojedynczych Wołochów albo ich niewielkich grup. Stanowiło to wystarczającą przyczynę, dla której ci koloniści bardzo szybko ulegali procesom asymilacji oraz integracji etnicznej i kulturowej z miejscowym, przede wszystkim ruskim otoczeniem. Jak wskazuje przykład położonej w województwie bełskim Lubyczy, nieliczne społeczności tych osad najdłużej, bo aż do XIX w., potrafiły zachować i bronić swojej odrębności prawnej, dającej im uprzywilejowaną pozycję w porównaniu z wieśniakami z okolicznych, ruskich wsi.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

15

Turczak, Anna. "Population of Szczecin province in the light of the 1950 general census results". Przegląd Zachodniopomorski 38 (2023): 317–36. http://dx.doi.org/10.18276/pz.2023.38-14.

Texto completo

Resumen

Po zakończeniu drugiej wojny światowej przeprowadzono w Polsce sumaryczny spis ludności cywilnej. Odbył się on w 1946 roku, czyli w czasie, gdy po zmianie granic państwa trwały jeszcze liczne ruchy przesiedleńcze ludności. Dopiero w 1950 roku sytuacja demograficzna stała się na tyle stabilna, że możliwe było wiarygodne ustalenie struktury, liczebności i przestrzennego rozmieszczenia mieszkańców kraju. Dzięki spisowi powszechnemu określono też skalę wojennych strat ludnościowych. Według stanu na 3 grudnia 1950 roku liczba mieszkańców Polski wynosiła 24 613 684. Ludność miejska stanowiła 39,0%, a ludność wiejska – 61,0%. W województwie szczecińskim mieszkało 529 295 osób, przy czym 55,9% w miastach i 44,1% na wsi. Najwięcej ludzi osiedliło się w mieście Szczecin (33,8% mieszkańców województwa), w Stargardzie Szczecińskim (9,1%), w Nowogardzie (6,9%), w Pyrzycach (6,8%) i w Chojnie (6,7%). Według wyników spisu 17,0% populacji województwa szczecińskiego stanowiły dzieci do lat 4. W wieku do 9 lat była co czwarta jednostka, a ponad połowa mieszkańców miała najwyżej 24 lata. W rozpatrywanym województwie najwięcej pracujących zajmowało się rolnictwem (45,1%). W działach „przemysł”, „transport i łączność”, „handel” oraz „budownictwo” pracowało 38,6% czynnych zawodowo. Pozostałe działy zaabsorbowały 16,2% aktywnych.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

16

Kubicki, Rafał. "Franciszkanie w Gdańsku- zaplecze społeczne klasztoru oraz jego związki z miastem w XV i pierwszej połowie XVI w." Nasza Przeszłość 115 (30 de diciembre de 2011): 163–82. http://dx.doi.org/10.52204/np.2011.115.163-182.

Texto completo

Resumen

Fundację klasztoru franciszkanów w Gdańsku, zrealizowaną przy wsparciu Zakonu Krzyżackiego, dokonano w pierwszej połowie XV wieku. Klasztor ten podobnie jak inne opactwa znajdujące się w państwie krzyżackim, a później funkcjonujący w Prusach należał do saskiej prowincji zakonu franciszkanów. Kontakty franciszkanów z miejscowym mieszczaństwem potwierdza porozumienie w sprawie przyjęcia do udziału w dobrach duchowych Zakonu członków cechu rzeźników z 1381 r. Zakonnicy realizujący swoją misję w wielkim mieście hanzeatyckim nie ograniczali swojej działalności religijnej tylko w krużgankach. Dla przykładu: bracia z opactwa franciszkanów w Gdańsku podróżowali także do Falsterbo w Królestwie Duńskim, gdzie zajmowali się duchową opieką kupców gdańskich, którzy brali udział w dorocznym jarmarku śledzi. Zakonnicy wywierali wpływ nie tylko na ludność mieszczańską, ale także na miejscowe rycerstwo. W 1476 r. gwardian Jan Rolle, za zgodą ministra saskiego i lektora Pisma Świętego Mikołaja Lackmanna, przyjął do udziału w dobrach duchowych klasztoru rycerstwo powiatu gdańskiego. Franciszkanie mieli bliskie stosunki z chłopami. W 1488 r. minister prowincjalny franciszkanów zredagował dokument potwierdzający przyjęcie do udziału w dobrach duchowych zakonu mieszkańców wsi Zaroślak. Następnie w 1495 r. do udziału w dobrach duchowych klasztoru zostali przyjęci członkowie cechu wytwórców kubków i wiader wraz z rodzinami. Przykłady te świadczą o szerokim zapleczu klasztoru, który do czasów reformacji był wspierany przez władze miejskie. Bliskie kontakty gdańskich franciszkanów z miejscowym mieszczaństwem potwierdziły liczne zapisy zawarte w testamentach dla franciszkanów. Wszystkie te przykłady potwierdzają powodzenie klasztoru przez budowanie dużej wspólnoty wiernych często związanej z klasztorem formalnymi umowami. To, co było siłą klasztoru, stało się słabością w sytuacji, gdy zdecydowana większość mieszczaństwa opowiedziała się za protestantyzmem. Sytuacja ta pogłębiła trudności klauzury i spowodowała problemy wewnętrzne i kryzys Saksońskiej Prowincji Franciszkanów, a w końcu upadek fundacji.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

17

Karpecki, Łukasz. "Metody ekscerpcji i analizy nazw terenowych występujących w I, II i III katastrze gruntowym Galicji". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica 58, n.º 1 (29 de mayo de 2024): 119–32. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6077.58.1.08.

Texto completo

Resumen

Nazwy terenowe, które mogą służyć badaniom językoznawczym i kulturowym, pozyskuje się często w efekcie rozmów prowadzonych z mieszkańcami danej okolicy. Chcąc przyjrzeć się im w ujęciu diachronicznym, szczególnie w przypadku większego regionu, często nie sposób sięgnąć poza rejestry, spisy, wykazy oraz mapy opracowane w XX bądź pod koniec XIX wieku. W przypadku południowo-wschodniego zakątka Polski sytuacja jest wyjątkowa, ponieważ do dyspozycji mamy kompleksowe źródła, z których najstarsze wytworzono pod koniec XVIII wieku. W niniejszym artykule przedstawiono metody pracy ekscerpcyjnej wraz z napotkanymi problemami i ich rozwiązaniami. Zaprezentowano również kryteria, jakie przyjęto przy wyborze nazw własnych spośród materiału najczęściej narracyjnego, oraz wstępne wyniki analizy owych onimów. Za studium przypadku posłużyły Nowosiółki Dydyńskie, wieś położona na terenie Pogórza Przemyskiego. Sporządzenie I, II i III katastru gruntowego Galicji miało służyć zaborcy do opisu gruntów leżących w granicach zaboru austriackiego w celach podatkowych, źródła zawierają więc opis granic miejscowości ze szczegółowym podziałem na grunty, ich wydajność oraz właścicieli. Są to materiały powstałe kolejno w latach 1785–1789, 1819–1820 oraz 1844–1854. Wnikliwe ich odczytanie pozwala na poznanie nazw własnych części wsi, miast i miasteczek, łanów, pól, łąk, pastwisk, wzgórz, cieków wodnych oraz innego rodzaju miejsc oznaczanych konkretnym onimem.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

18

Jabłońska, Anna. "XVII-wieczny szpital św. Marty w Gnieźnie w świetle księgi rachunkowej". Nasza Przeszłość 109 (30 de junio de 2008): 117–66. http://dx.doi.org/10.52204/np.2008.109.117-166.

Texto completo

Resumen

Okres rozkwitu Gniezna przypada na czasy średniowiecza, kiedy to miasto było ważnym ośrodkiem politycznym i pasterskim, a następnie na wiek XVI i pierwszą połowę wieku XVII. W tym czasie miasto wykorzystywało swoje położenie na szlaku Zachód-Wschód i było jednym z głównych ośrodków handlu europejskiego. Gniezno od czasu do czasu doświadczało niepowodzeń, ale dopiero w drugiej połowie XVII wieku nastąpił kres prosperity miasta. W mieście istniało wiele szpitali - instytucji opiekujących się ubogimi mieszkańcami. Szpital św. Marty był kolejnym hospicjum, o którego istnieniu wspomina jedynie ówczesna literatura. W zbiorach Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie znajduje się jednak księga rachunkowa z lat 1620-1686, która pozwala na szczegółowe zbadanie kilku kwestii. Niestety stan księgi, która obecnie wymaga renowacji, jest bardzo zły. To pogorszenie, a czasem niedbałość napisów, często powoduje, że notatki są nieczytelne. Szpital św. Marty strukturalnie i finansowo podlegał Kolegium Pokutnic przy katedrze gnieźnieńskiej. Na początku XVII w. kolegium dysponowało wystarczającymi funduszami na otwarcie szpitala i ufundowanie kaplicy pod wezwaniem św.Stypendium szpitala opierało się na dochodach z Goczałkowa, wsi będącej wspólną własnością kolegium i szpitala; na zapisach, sumach zainwestowanych w nieruchomości, z których następnie pochodził czynsz; oraz na dochodach niestałych, różnych jałmużnach i datkach charytatywnych wpłacanych do skrzyni lub kasy. Sytuacja finansowa szpitala zależała od ogólnego poziomu życia, dlatego punkt zwrotny "potopu" jest bardzo widoczny w historii szpitala - rachunki za drugą połowę XVII wieku wyraźnie odzwierciedlają ogólne zubożenie społeczeństwa. Zubożenie to było spowodowane wojną i jej nieszczęściami, a także redefinicją europejskich szlaków handlowych. W szpitalu przebywało zazwyczaj od 6 do 9 osób, z czego większość stanowiły kobiety. Byli to ludzie potrzebujący pomocy - chorzy, starsi, niewidomi, niepełnosprawni i dzieci. W niektórych przypadkach hospicjum prawdopodobnie służyło również jako dom dla osób starszych. Odzwierciedlając sytuację miasta Gniezna i jego mieszkańców w XVII wieku oraz zapewniając niezbędne warunki bytowe części ubogich, szpital św. Marty jest przykładem przeciętnej placówki tego typu.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

19

Maj, Zuzanna. "Nadzwyczajny szafarz chrztu". Warszawskie Studia Pastoralne 1, n.º 34 (1 de enero de 2018): 9. http://dx.doi.org/10.21697/wsp.2017.12.1.34.02.

Texto completo

Resumen

W artykule została poruszona problematyka dotycząca sprawowania sakramentu chrztu przez osoby nieposiadające święceń. Autorka w pierwszej części zwięźle przedstawiła, kto jest zwyczajnym szafarzem, aby w drugiej móc odnieść się do sytuacji, w których nie może on sprawować swojej posługi uświęcania. W drugiej, zasadniczej i zdecydowanie obszerniejszej części artykułu została przedstawiona problematyka udzielania chrztu przez osoby wymienione w kan. 861 § 2 Kodeksu prawa kanonicznego. W punkcie dotyczącym osób wymiennych w przywołanym kanonie zostały omówione dwie sytua-cje, w których sakrament może sprawować osoba nieposiadająca święceń: po pierwsze – sytuacja poza wypadkiem konieczności, po drugie – sytuacja, gdy występuje konieczność. W pierwszej grupie zostali wymienieni katechiści oraz inne osoby. Autorka poczyniła rozważania dotyczące tłumaczenia słowa catechista, zawartego w omawianym kanonie. Przywołała również sytuacje, w których katechista może udzielać chrztu. Następnie przedstawiła, co oznacza zwrot inne osoby oraz jakie mają one uprawnienia względem sprawowania przedmiotowego sakramentu. W ostatnim punkcie artykułu zostały przytoczone i rozważone okoliczności, w jakich chrzest może zostać udzielony przez każdego, kto ma właściwą intencję.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

20

Zając, Grażyna. "Świat anatolijskich Ormian w opowiadaniach Hagopa Mıntzuriego". Perspektywy Kultury 32, n.º 1 (17 de mayo de 2021): 79–98. http://dx.doi.org/10.35765/pk.2021.3201.08.

Texto completo

Resumen

Hagop Mıntzuri (1886–1978) to nowelista ormiański z Turcji, urodzony w wiosce Armudan we wschodniej Anatolii. Podczas pogromu Ormian w 1915 r. przebywał w Stambule, co uratowało mu życie. W masakrze zginęła cała jego rodzina – żona i czworo małych dzieci. Zaczął publikować swoje opowiadania dopiero w drugiej połowie XX w. Choć znaczną część życia spędził w Stambule, w opowiadaniach pisał głównie o wschodnioanatolijskiej prowincji, którą zapamiętał z dzieciństwa i młodości. Mıntzuri jest klasyfikowany jako przedstawiciel nurtu wiejskiego w literaturze zachodnioormiańskiej. Pisał w języku ormiańskim, a jego książki tłumaczone są przez tureckich Ormian na język turecki i cieszą się dużą popularnością. W artykule omawia się tematykę opowiadań Mıntzuriego ze zbioru Skąd przybywasz, żurawiu, które są bezcennym źródłem wiedzy o nieistniejącym już świecie prastarego chrześcijańskiego narodu w Azji Mniejszej – anatolijskich Ormian. Świat ten odszedł na zawsze wraz z okrutną deportacją Ormian. Dzięki opowieściom Mıntzuriego, napisanym bardzo szczerym, bezpretensjonalnym językiem, poznajemy codzienne życie, troski, radości, a przede wszystkim ciężką pracę mieszkańców ormiańskich wsi wschodniej Turcji przed I wojną światową. Główne tematy w tych opowiadaniach to: dziecko, sytuacja kobiety, ciężka praca rolnika, tradycje, narodziny, śmierć, sezonowa praca w Stambule. We wnioskach końcowych uzasadnia się tezę o wielkiej roli wątków autobiograficznych w literaturze. Sprawiają one, że dzieło literackie staje się paradokumentem epoki. Zachowując urodę literatury i fikcji, dostarcza także wiedzy o realiach.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

21

Sydorów, Martyna. "Poziom dostępności transportowej w małych miejscowościach w Polsce na przykładzie powiatu bydgoskiego. Płynące zagrożenia, możliwe rozwiązania". Progress, n.º 11 (30 de diciembre de 2022): 175–88. http://dx.doi.org/10.26881/prog.2022.11.14.

Texto completo

Resumen

Obecnie coraz większy odsetek ludności małych miejscowości i wsi jest dotknięty zjawiskiem wykluczenia transportowego. Może to utrudniać pełne funkcjonowanie w społeczności. Jako przykład zróżnicowanej sytuacji transportowej przytoczono gminy wchodzące w skład powiatu bydgoskiego. Posłużył on do zobrazowania ogólnego stanu dostępności do komunikacji zbiorowej mieszkańców Polski. Wskazano negatywne skutki na płaszczyznach ekonomicznej, socjalnej, edukacyjnej oraz środowiskowej, które niesie ze sobą ograniczona dostępność. Następnie przybliżono działania mające poprawić obecną sytuację, m.in. doprecyzowanie prawa oraz skorzystanie z innowacji (tworzenie transportu na żądanie). Analiza przedstawiona w tekście pomogła wysnuć wnioski natury ogólnej dotyczące sytuacji transportowej w kraju.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

22

Wagińska-Marzec, Maria. "Wokół zmian nazewnictwa ulic na Ziemiach Zachodnich i Północnych po 1945 r. – wybrane aspekty". Rocznik Ziem Zachodnich 1 (29 de diciembre de 2017): 384–422. http://dx.doi.org/10.26774/rzz.178.

Texto completo

Resumen

Sytuacja na ziemiach zachodniej i północnej Polski była po 1945 r. szczególnie trudna z wielu względów; obszary te musiały jak najszybciej otrzymać nową tożsamość. Jednym z pilniejszych zadań było wówczas uregulowanie kwestii szeroko pojętego nazewnictwa miast, wsi, obiektów fizjograficznych, a także ulic. Proces nadawania polskiego brzmienia nazwom ulic przebiegał różnie w poszczególnych ośrodkach miejskich; inny wymiar miał w dużych aglomeracjach, a inny w mniejszych miejscowościach. W opracowaniu pokazano likwidowanie śladów niemczyzny w nazwach ulic i nadanie im polskiego imiennictwa na wybranych przykładach większych i mniejszych miast na terenie Ziem Zachodnich i Północnych (Wrocław, Gdańsk, Zielona Góra, Świdnica, Bytom, Legnica, Będzin, Reszel, Maszewo), aby zasygnalizować różne aspekty i cechy charakterystyczne tego zjawiska, a także trudności, jakie się z tym wiązały. Analiza przykładów przemianowań nazw ulic pozwala dostrzec pewne tendencje i kryteria, jakimi się wówczas kierowano (m.in. upamiętnianie ważnych z punktu widzenia historii, kultury i nauki polskiej postaci, a także bohaterów narodowych, bojowników o wolność narodu polskiego, polityków i działaczy niepodległościowych, jak również znaczących wydarzeń i faktów historycznych czy też związanych z utrwalaniem osiągnięć władzy ludowej etc.). Dobór patronów ulic, poprzez symboliczne treści, jakie się za tym kryły, odgrywał istotną rolę zarówno w umacnianiu polskości tych terenów, jak i legitymizowaniu nowej władzy. Większość ulic miejscowości na Ziemiach Zachodnich i Północnych otrzymała polskie nazwy do końca 1946 r.; drugi etap nadawania polskiego imiennictwa ulic zakończył się jesienią 1947 r.; natomiast w dużych aglomeracjach trwał jeszcze w latach 1948–1949. Niekiedy dochodziło do kilkakrotnej zmiany nazw ulic, co było podyktowane względami polityczno-ideologicznymi.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

23

Psyk-Piotrowska, Elżbieta y Ewa Gabryelak. "Edukacja formalna w kontekście przemian demograficznych wsi". Wieś i Rolnictwo, n.º 1 (178) (20 de marzo de 2018): 123–40. http://dx.doi.org/10.53098/wir012018/07.

Texto completo

Resumen

Streszczenie: Celem artykułu jest zasygnalizowanie, jak przemiany demograficzne w Polsce i prognozy na następne lata mogą rzutować na funkcjonowanie i potrzebę zmian w placówkach edukacji formalnej prowadzonych przez gminy, szczególnie wiejskie. Nakreślone trendy zmian ludnościowych, m.in. w dzietności, przyroście naturalnym, oddziałują na pojawiające się wyże i niże demograficzne w różnych kategoriach wiekowych dzieci i młodzieży, biorących udział w edukacji formalnej poszczególnych szczebli. Ważne jest, aby na wszystkich poziomach kształcenia uwzględniano zmieniającą się strukturę wieku ludności, potrzebę wdrożenia idei uczenia się przez całe życie z uwagi na zmianę przyszłych zasobów pracy, zapewnienia wysokiej jakości kształcenia w kontekście wyzwań rynku pracy. Przemiany demograficzne wpływają także na strukturę wydatków przeznaczanych przez gminy na edukację. W większości gmin dysponowane środki z subwencji oświatowej nie pokrywają kosztów funkcjonowania placówki oświatowej. W sytuacji spadku liczby uczniów kwota subwencji oświatowej jest niższa, a koszty prowadzenia szkoły stałe, co pogarsza jej sytuację finansową. Rolą gminy jest uwzględnienie wyzwań demograficznych w zarządzaniu siecią szkół i innych placówek oświatowych. Wiążą się z tym działania konsolidacyjne. Organy prowadzące placówki oświatowe powinny uwzględniać także inne zagrożenia społeczne, wynikające z prognoz demograficznych – te spowodowane procesem starzenia się społeczeństwa, w tym kadry nauczycieli, oraz malejącą liczbą młodzieży studiującej.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

24

Kubicki, Rafał. "Participationem omnium bonorum - forma i znaczenie przyjęcia do udziału w dobrach duchowych zakonu na przykładzie mendykantów w Państwie Zakonu Krzyżackiego w Prusach". Nasza Przeszłość 112 (30 de diciembre de 2009): 55–86. http://dx.doi.org/10.52204/np.2009.112.55-86.

Texto completo

Resumen

Zasadą działania mendykantów w średniowiecznym społeczeństwie było utrzymywanie bliskiego kontaktu z najbliższymi, którzy zapewniali im znaczne wsparcie materialne. Potwierdzenie tych bliskich relacji przybierało formę umów podpisywanych ze wspólnotami rzemieślników i osobami prywatnymi, obejmujących przyjęcie do bractwa monastycznego i uczestnictwo we wszystkich duchowych dobrach zakonu (participationem omnium bonorum). Powstanie tej praktyki miało swoje korzenie w tradycji, zgodnie z którą klasztory były traktowane jako wspólnoty gromadzące, poprzez swoje modlitwy, pewne szczególne zasługi od Boga, znajdując swoje wypełnienie w tworzeniu zwyczajów polegających na przyjmowaniu osób i wspólnot kupieckich do udziału w łaskach klasztoru. Zwyczaj ten był również praktykowany w klasztorach mendykanckich. Uniwersalny charakter tych umów był uzasadniony użyciem gotowych formularzy. Można zauważyć pewną gradację w dostępie do dóbr duchowych zgromadzonych przez klasztor. Najpierw był to udział w dobrach klasztoru, następnie prowincji i wreszcie całego zakonu, potwierdzony przez kompetentne władze klasztorne (ojca gwardiana lub przeora, ministra lub ojca prowincjała, kapitułę i wreszcie generała). Współuczestnictwo w modlitwach monastycznych oznaczało przyjęcie do wspólnoty braterskiej (confraternitas). Gwarantowało to duchowy udział w dobrach płynących z dobrych uczynków spełnianych przez zakon. Ponad połowa znanych nam dokumentów dotyczących przyjęcia do konfraterni, a sporządzonych przez mendykantów z kraju zakonu krzyżackiego, mówi o darowiznach od wiernych. Była to forma opłaty ustalana przez klasztor lub cały zakon. W przypadku dopuszczenia do udziału w dobrach duchowych klasztoru na ogół nie wspominano o zdeponowanych ofiarach, gdyż mogło to być potwierdzeniem pobożności i zaangażowania ze strony osoby przyjmowanej do konfraterni. Inaczej sytuacja wyglądała w przypadku zobowiązania do odprawiania mszy świętej, modlitwy przed ołtarzem, w kaplicy oraz w przypadku prawa do pogrzebu. Analiza adresatów tych dokumentów pokazuje, że mendykanci byli aktywni w bardzo różnych środowiskach. Należało do nich oczywiście mieszczaństwo, ale także lokalne rycerstwo, a nawet mieszkańcy wsi. Znaczenie pamięci jest wyczuwalne zarówno w tekstach dokumentów sporządzonych dla świeckich (wymieniających imiona i nazwiska osób, za które należało się modlić), jak i w ich treści. dla których należało odmówić modlitwę), jak i dla przedstawicieli bractw i wspólnot kupieckich. przedstawicieli bractw i wspólnot kupieckich (wpisy do monastycznego kalendarzu monastycznym).

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

25

Hanusik, Krystyna y Urszula Łangowska-Szczęśniak. "Sytuacja mieszkaniowa gospodarstw domowych na wsi w Polsce w 2016 r. w świetle badań budżetów gospodarstw domowych = Housing status of rural areas’ households in Poland in the light of household budget survey of 2016". Studia Obszarów Wiejskich 52 (1 de agosto de 2017): 39–49. http://dx.doi.org/10.7163/sow.52.3.

Texto completo

Resumen

The article concerns the issue of disparity in the level of meeting the housing needs in the rural areas of Poland. This may be regarded as a basic determinant of households’ standard of living. The goal of conducted research was an attempt to identify the level of diversification in housing status, as well as subjective assessment of life quality in rural areas and comparing these with selected unbiased characteristics of material conditions of examined entities. The number of people per 1 room in a flat, average number of square meters per capita in a flat or living in a separate dwelling were assumed as representative indicators of a household’s housing status. Selected characteristics of housing quality were also examined. A comparative analysis of the relationship between the self-assessment of housing situation, its objective characteristics and selected characteristics of households included in particular socio-economic groups was carried out. The analysis has proven a strong correlation between satisfying the households’ needs and the level of income. It is also worth to emphasise the significant impact of the reference group (the socio-economic group of households was adopted) on the self-assessment of housing status. Statistical analysis methods were implemented. The study employed data derived from the panel survey on household budget in Poland in 2016 conducted by the Central Statistical Office.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

26

Florek-Łuszczki, Magdalena. "Self-reported living and housing conditions of disabled rural inhabitants". Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 20, n.º 2 (8 de julio de 2014): 155–59. http://dx.doi.org/10.5604/20834543.1112230.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

27

Czapiewska, Gabriela. "Odnowa wsi szansą na rozwój peryferyjnych obszarów wiejskich Pomorza". Barometr Regionalny. Analizy i Prognozy, n.º 3 (25) (9 de noviembre de 2011): 85–94. http://dx.doi.org/10.56583/br.1324.

Texto completo

Resumen

Odnowa wsi jest propozycją programu rozwoju obszarów wiejskich, wspieraną przez Unię Europejską. Celem pracy było ukazanie roli, jaką odegrał regionalny program odnowy wsi (Pomorski Program Odnowy Wsi) na badanych wiejskich obszarach peryferyjnych województwa pomorskiego. W artykule skrótowo pokazano główne założenia odnowy wsi, zaprezentowano aktywność inwestycyjną gmin korzystających z unijnych funduszy oraz dokonano charakterystyki wpływu współczesnych trendów rozwojowych na sytuację peryferyjnych wsi. Pomorski Program Odnowy Wsi stanowił istotny instrument do poprawy warunków społeczno-ekonomicznych prezentowanych terenów wiejskich.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

28

Klonowska-Matynia, Maria. "Delimitacja obszarów wiejskich w województwie wielkopolskim pod względem kapitału ludzkiego w powiązaniu z ich sytuacją społeczno-gospodarczą". Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, n.º 66 (20 de diciembre de 2023): 61–86. http://dx.doi.org/10.14746/rrpr.2023.66.05.

Texto completo

Resumen

Celem artykułu jest diagnoza poziomu kapitału ludzkiego na obszarach wiejskich w województwie wielkopolskim i ich delimitacja pod względem struktury wewnętrznej kapitału ludzkiego oraz ocena powiązań przestrzennego ich rozmieszczenia w powiązaniu z sytuacją społeczno-ekonomiczną. Problematykę badawczą opisano w postaci następujących pytań badawczych: Jaki jest poziom kapitału ludzkiego na obszarach wiejskich województwa wielkopolskiego w porównaniu do obszarów wiejskich w innych regionach w Polsce? Jakie typy obszarów wiejskich ze względu na strukturę wewnętrzną kapitału ludzkiego funkcjonują w województwie wielkopolskim? Czy istnieją, a jeżeli tak, to jakie są powiązania pomiędzy poziomem i przestrzennym rozmieszczeniem kapitału ludzkiego a sytuacją społeczno-gospodarczą poszczególnych obszarów wiejskich w województwie wielkopolskim? W badaniu przyjęto szeroką perspektywę definicyjną kapitału ludzkiego, wyrażając jego istotę w pięciu komponentach jego struktury, takich jak: innowacyjność, zdrowie, rynek pracy, edukacja i zamożność społeczna. Zastosowano taksonomiczną metodę hierarchizacji (bezwzorcową) oraz klasyfikacji obiektów wielocechowych, w efekcie każdej jednostce przypisano miarę syntetyczną wyrażającą ogólny poziom kapitału ludzkiego (WSKL). Do konstrukcji wskaźnika ogólnego kapitału ludzkiego (WSKL) wykorzystano dane średnioroczne z lat 2015–2018, których źródłem były m.in. Bank Danych Lokalnych: Główny Urząd Statystyczny (BDL GUS), okręgowe komisje egzaminacyjne (OKE), Ministerstwo Finansów (MF), Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej (MRiPS), Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa. Do wyrażenia sytuacji społeczno-gospodarczej obszarów wiejskich zastosowano wskaźnik poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego według metodologii Monitoringu Rozwoju Obszarów Wiejskich w Polsce (2014 i 2022). Źródłem danych o wskaźniku była Fundacja Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej (FEFRWP). Zakres przestrzenny badań stanowią obszary wiejskie w Polsce zdefiniowane zgodnie z nomenklaturą GUS na podstawie kryterium administracyjnego jako gminy wiejskie i miejsko-wiejskie. Badaniem objęto 2172 gminy wiejskie i miejsko-wiejskie, w tym 207 gmin z województwa wielkopolskiego. Analizę empiryczną przeprowadzono na poziomie NUTS 5.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

29

Chmielewska, Barbara. "Wpływ członkostwa Polski w UE na sytuację ekonomiczną małych gospodarstw oraz rozwój przedsiębiorczości na obszarach wiejskich". Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie - Problemy Rolnictwa Światowego 11, n.º 4 (31 de diciembre de 2011): 56–66. http://dx.doi.org/10.22630/prs.2011.11.4.61.

Texto completo

Resumen

Okres integracji Polski z Unią Europejską cechuje wzrost dochodów gospodarstw domowych rolników, ale także ich zróżnicowanie. Dochód rozporządzalny gospodarstw domowych rolników ogółem w grupie obszarowej 20 ha i więcej jest wyższy około 2,0 razy niż w grupie 1-5 ha, a dochód z gospodarstwa rolnego analogicznie około 2,7 razy. Natomiast w gospodarstwach małych dochody pozarolnicze są wyższe niż w dużych. Jedną z przyczyn są dopłaty obszarowe przyznawane do każdego hektara gruntów utrzymanych w dobrej kulturze. Z dopłat najmniej skorzystały gospodarstwa o małym obszarze. Gospodarstwa małe uzupełniają niskie dochody z rolnictwa dochodami z pracy pozarolniczej. Integracja z UE wzmocniła wpływ obszaru gospodarstwa na sytuację dochodową rodzin rolniczych oraz miała pozytywny wpływ na rozwój różnych form zarobkowania poza rolnictwem. Podstawowe znaczenie dla poprawy sytuacji ekonomicznej i społecznej rodzin rolniczych ma rozwój sektora małych i średnich przedsiębiorstw, spółdzielczości oraz grup producentów. Pozytywne efekty może mieć także wdrażanie programów odnowy wsi.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

30

Majewska, Anna. "Możliwości identyfikacji reliktów wyludnionych wiejskich jednostek osadniczych i przekształceń zachodzących w ich obrębie w świetle nieinwazyjnych metod i technik badawczych – studium wsi Bartki z terenu dawnych Prus Wschodnich". Prace Geograficzne, n.º 169 (31 de diciembre de 2022): 7–42. http://dx.doi.org/10.4467/20833113pg.22.014.17115.

Texto completo

Resumen

Possibilities of identifying the relics and transformations of depopulated settlement units in the light of non-invasive research methods and techniques – the case study of Bartki village from the area of former East Prussia The article tackles the issue of the identification of relics and type of transformations in the rural cultural landscape of Warmia and Masuria, which took place as a result of the depopulation of localities due to the course and consequences of World War II. The incorporation of the southern part of East Prussia into Poland in 1945 initiated a number of social, economic, and cultural changes. Above all, the region was affected by huge migratory movements. These started with the hurried escape of the local civilian population fleeing from the Red Army that conquered the area in the winter of 1944–1945. Subsequently, the displacement of the German people and the unstable political situation that made it difficult to maintain habitation contributed to the depopulation of hundreds of villages, manor houses, foresters’ lodges, and small settlements. Today, in Poland’s incorporated part of former East Prussia, there are about 788 abandoned localities. The extent to which the rural landscape has changed as a result of the total depopulation of hundreds of settlement units has not yet been determined. The purpose of the research was to diagnose the processes that occurred in the material structure of the landscape of Warmia and Masuria after the continuity of habitation had been interrupted, based on data collected due to on-site prospections, searches, and spatial analyses. The elaboration presents possibilities for identifying transformations that occur after depopulation on the basis of the results of multifaceted spatial analyses carried out with the use of GIS tools. Particularly noteworthy is the use of detailed elevation data obtained from airborne laser scanning, which data largely condition not only identification of surface relics but also the degree of degradation of rural structures. The issues concerning the diagnosis of transformations are discussed using, as an example, the study of one of the depopulated localities – Bartki – a former settlement that lies in Olecko County (Warmia-Masuria Province). Zarys treści: W artykule podjęto problematykę identyfikacji reliktów osadniczych oraz rodzajów przekształceń wiejskiego krajobrazu kulturowego Warmii i Mazur, będących efektem wyludnienia się miejscowości w wyniku przebiegu i następstw II wojny światowej. Przyłączenie południowej części Prus Wschodnich do Polski w 1945 r. zapoczątkowało szereg zmian społecznych, gospodarczych i kulturowych. Przede wszystkim region został dotknięty ogromnymi ruchami migracyjnymi. Zapoczątkowała je pospieszna ucieczka miejscowej ludności cywilnej przed Armią Czerwoną, która zajmowała te tereny zimą 1944–1945. Następnie, wysiedlenia ludności niemieckiej oraz niestabilna sytuacja polityczna, utrudniająca utrzymanie stałego osadnictwa, przyczyniły się do wyludnienia setek wsi, dworów, leśniczówek i niewielkich osad. Dziś we włączonej do Polski części dawnych Prus Wschodnich znajduje się około 788 opuszczonych miejscowości. Jak dotąd nie ustalono, w jakim stopniu zmienił się krajobraz wiejski w wyniku całkowitego wyludnienia setek jednostek osadniczych. Celem badań była identyfikacja procesów zachodzących w strukturze materialnej krajobrazu Warmii i Mazur po przerwaniu ciągłości osadnictwa, na podstawie danych zebranych w wyniku prospekcji terenowych i różnego rodzaju analiz przestrzennych. W opracowaniu przedstawiono możliwości identyfikacji przekształceń zachodzących po wyludnieniu na podstawie wyników wieloaspektowych analiz przestrzennych przeprowadzonych z wykorzystaniem narzędzi GIS. Na uwagę zasługuje wykorzystanie szczegółowych danych wysokościowych uzyskanych z lotniczego skaningu laserowego, które w dużej mierze warunkują nie tylko identyfikację reliktów powierzchniowych, ale również stanowią podstawę określenia stopnia degradacji struktur ruralistycznych. Problematykę dotyczącą diagnozowania przeobrażeń omówiono na przykładzie badań jednej z wyludnionych miejscowości – Bartek – dawnej osady leżącej w powiecie oleckim (woj. warmińsko-mazurskie).

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

31

Kraciuk, Jakub. "Rynek pracy na wsi". Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie - Problemy Rolnictwa Światowego 9 (31 de diciembre de 2009): 89–98. http://dx.doi.org/10.22630/prs.2009.9.57.

Texto completo

Resumen

Rynek pracy na wsi determinowany jest wieloma czynnikami. Jedną z najpoważniejszych barier rozwoju obszarów wiejskich jest słabo rozwinięta infrastruktura techniczna. W takiej sytuacji bardzo ważne są działania mające na celu tworzenie alternatywnych źródeł zatrudnienia i dochodu na terenach wiejskich. Pobudzanie powstawania i rozwoju alternatywnych źródeł dochodu na terenach wiejskich to jeden z celów programów, zajmujących się zrównoważonym rozwojem obszarów wiejskich. W działaniach mających na celu zmniejszenie bezrobocia na wsi dużą role mogą odgrywać również fundusze Unii Europejskiej.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

32

Grzybowski, Jerzy. "Emigracja sezonowa z Polski do Estonii w latach 1937–1939". Echa Przeszłości, n.º XXII/1 (9 de mayo de 2021): 181–207. http://dx.doi.org/10.31648/ep.6715.

Texto completo

Resumen

Emigracja zarobkowa z Polski do Estonii była konsekwencją sytuacji społeczno-gospodarczej w tych państwach. Do wewnętrznych determinantów emigracyjnych należy zaliczyć przeludnienie agrarne i ubóstwo wsi polskiej. W zaistniałej sytuacji wielu ludzi widziało szansę na poprawę swojego bytu w emigracji. Problem nadmiaru rąk do pracy na wsi polskiej zbiegł się w czasie z rozwojem gospodarczym państwa estońskiego. W czasie, gdy Polska borykała się z przeludnieniem i nadmiarem siły roboczej na wsi, kraj bałtycki dotykał diametralnie odmienny problem. Ruch emigracyjny do Estonii trwał w okresie od 1937 do 1939. Liczbę robotników polskich, którzy wówczas byli zatrudnieni w rolnictwie estońskim, szacuje się na ok. 8,5 tys. osób. Wiele wskazuje na to, że gdyby nie został on przerwany wybuchem II wojny światowej, osiągnąłby znaczne rozmiary. Celem artykułu jest analiza podstaw prawnych emigracji, procedury rekrutacji i transportu emigrantów, warunków życia i pracy oraz ukazanie kontaktów emigrantów zarówno z pracodawcami i społecznością miejscową, jak i miejscową Polonią. Analizie poddano również opiekę konsularną nad emigrantami.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

33

Szpak, Jacek. "Miasta w starostwie brzeźnickim do 1795 roku. Zarys problematyki badawczej". Wieki Stare i Nowe 17, n.º 22 (18 de octubre de 2022): 1–21. http://dx.doi.org/10.31261/wsn.2022.22.08.

Texto completo

Resumen

Artykuł dotyczy dziejów miast Brzeźnica i Pajęczno należących do starostwa niegrodowego brzeźnickiego. Poruszono w nim problemy badawcze związane z życiem społeczno-gospodarczym w małych miastach oraz z czynnikami, które wpływały na zmiany sytuacji tych ośrodków miejskich. W tekście przybliżono początki obu miast, ich przynależność administracyjną oraz zakres władzy, jaką w imieniu władcy sprawowali starostowie. Scharakteryzowano także sprawy ekonomii, strukturę ludnościową i topografię oraz sytuację ekonomiczną mieszkańców. W artykule nakreślono zagadnienia, które w przyszłych badaniach należy pogłębić. Do opracowania tematu posłużono się metodą analityczną i statystyczną. Bazę źródłową stanowiły przede wszystkim materiały archiwalne przechowywane w Archiwum Zakonu Paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie oraz w Archiwum Akt Dawnych w Warszawie; wykorzystano także literaturę przedmiotu.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

34

Halamska, Maria. "Rural Community's Own Resources and External Development Programmes. Issue Discussed on the Example of Dependence: Social Capital — Leader+ Programme". Wieś i Rolnictwo, n.º 3 (144) (20 de septiembre de 2009): 9–28. http://dx.doi.org/10.53098/wir.2009.3.144/01.

Texto completo

Resumen

Na wieś po 2004 roku płyną znaczne środki finansowe w postaci skierowanych do wsi programów publicznych. Płyną one przede wszystkim do rolnictwa i rolników, lecz część z nich (od 2007 znaczna) skierowana jest na rozwój wsi, który ma się dokonywać według nowego, innego niż modernizacja, paradygmatu. W nim niezmiernie ważną rolę odgrywają także inne niż finansowe środki: kapitały ludzkie, kulturowe, społeczne. Te, jak wskazują liczne opracowania, są na wsi deficytowe. Autorka zastanawia się, czy w sytuacji, gdy na wieś płyną znaczące środki ekonomiczne, dające szanse na jej daleko idące zmiany, czy zasoby społeczne wsi, jej społeczny kapitał pomogą w ich optymalnym wykorzystaniu, zwielokrotnią siłę ich oddziaływania czy wręcz przeciwnie – część tych środków nie zostanie wykorzystana? Empiryczną bazą rozważań są relacje między kapitałem społecznym a II schematem PP Leader+ a terenem obserwacji jest „wiejskie” województwo łódzkie.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

35

Piotrowska, Weronika. "Badanie świadomości językowej mieszkańców wsi na Kurpiach – prolegomena". Prace Filologiczne 73 (20 de enero de 2020): 321–42. http://dx.doi.org/10.32798/pf.498.

Texto completo

Resumen

W artykule zwrócono uwagę na najważniejsze założenia w badaniu świadomości językowej mieszkańców wsi na Kurpiach. Wymieniono główne wyzwania, takie jak: brak jednoznacznej definicji świadomości językowej, dobór odpowiedniej metody prowadzenia badań, wybór obszarów tematycznych badań, dobór informatorów i miejsca badania. Omówiono aktualną sytuację gwary kurpiowskiej. Podkreślono aktualność i potrzebę badania świadomości językowej na Kurpiach.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

36

Gontarek, Alicja. "Cyganie jako problem społeczny na wsiach Królestwa Polskiego drugiej połowy XIX wieku w świetle prasy dla ludu". Facta Simonidis 9, n.º 1 (31 de diciembre de 2016): 125–60. http://dx.doi.org/10.56583/fs.171.

Texto completo

Resumen

Artykuł omawia stosunek prasy ludowej do ludności cygańskiej, którą potraktowano w kategoriach problemu społecznego. Diagnozując rzeczony problem, czasopisma ludowe przedstawiały konkretne sposoby oraz metody rozwiązania tej sytuacji, przy czym czynnikiem sprawczym miało być tylko i wyłącznie samo włościaństwo. Ludność cygańska była traktowana przedmiotowo, jako grupa alochtoniczna, nierokująca na jakąkolwiek adaptację do życia na wsi, i, jak przekonywano, z tego powodu nie mogła ona na niej pozostać. Podstawowymi hasłami służącymi rozwiązaniu kwestii cygańskiej na wsi było wykluczenie Cyganów i następnie ich eliminacja w formie rugów.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

37

Wilczyński, Ryszard. "25 lat odnowy wsi w Polsce – koniec misji czy zaczyn odnowy wsi 2.0?" Wieś i Rolnictwo, n.º 3 (200) (27 de octubre de 2023): 35–71. http://dx.doi.org/10.53098/wir032023/01.

Texto completo

Resumen

Opolski Program Odnowy Wsi (OPOW), inspirowany wzorcami z Austrii i Niemiec, w roku 1997 wyznaczył początek upowszechnienia się odnowy wsi w Polsce. Wyniki programu i rosnące nim zainteresowanie zrodziły oczekiwanie, iż odnowa wsi i w tym kraju wyznaczy perspektywę rozwoju obszarów wiejskich. Nowatorska ówcześnie idea, przeciwstawiająca się prostej modernizacji/umiastowieniu wsi, wywierała znaczący wpływ na przemiany obszarów wiejskich. Ujęta w ramy kolejnych programów regionalnych była obiecującą metodą animacji procesów poprawy ogólnego stanu wsi, w których siłą sprawczą pozostawała społeczność wiejska, a efektem usuwanie zapóźnień, poprawa warunków życia, a jednocześnie zachowanie dziedzictwa kulturowego i umacnienie tożsamości wiejskiej wspólnoty. 25-lecie OPOW w 2022 r. stworzyło okazję do prezentacji okoliczności zaistnienia odnowy wsi w Polsce jako wiodącego podejścia bottom-up, silnego jego oddziaływania, a następnie zaskakującego regresu. Artykuł analizuje systemowe przyczyny, z powodu których odnowa wsi stała się podejściem niszowym. Wskazano na zaniechania i brak adekwatnego do zmieniającej się sytuacji (depopulacja i starzenie się społeczności wiejskich) know-how po stronie krajowej polityki rozwoju. Szczególnie brzemienny w skutki był błąd niewbudowania odnowy wsi w system rozwoju obszarów wiejskich oraz oddzielenie jej od działań ustawowo regulowanych pod nazwą rewitalizacji. Celem pracy jest wskazanie na odnowę wsi jako wciąż aktualną metodę rozwoju i szansę na wprowadzenie nowej jakości do krajowej polityki rozwoju. Stworzenie stosownej ramy prawno-instytucjonalnej mogłoby stanowić zaczyn nowego cyfrowego etapu jej oddziaływania w sposób tożsamy ze smart villages.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

38

Legiędź, Tomasz. "Przemiany instytucjonalne wsi w Chińskiej Republice Ludowej po 1978 roku — wybrane problemy". Wieś i Rolnictwo, n.º 4 (141) (20 de diciembre de 2008): 66–80. http://dx.doi.org/10.53098/wir.2008.4.141/04.

Texto completo

Resumen

W niniejszym artykule omówiona zostaje transformacja sektora agrarnego w Chińskiej Republice Ludowej. Reformy zapoczątkowane pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku w znaczący sposób zmieniły oblicze Chin. Wprowadzenie systemu odpowiedzialności gospodarstw oraz reform w systemie planowania poprawiła sytuację chińskiej wsi. Poprzez powstanie przedsiębiorstw powiatowych i gminnych duża część chłopów znalazła zatrudnienie poza sektorem agrarnym. Jednakże te specyficzne instytucje chińskiej transformacji nie sprawiły, że różnica w dochodach pomiędzy mieszkańcami miast a wsi się zmniejszyła, przeciwnie – dysproporcje owe są coraz wyraźniejsze. Jednym z głównych przyczyn tego problemu jest system rejestracji gospodarstw, czyli system „hukou”.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

39

Gross, Radosław. ""Echoes of the 1951 Gryfice and Drawsko incidents in Warmia and Mazury in the light of the materials of the KW PZPR and WUBP in Olsztyn (part 1)"". Masuro-⁠Warmian Bulletin 317, n.º 2 (18 de agosto de 2022): 267–305. http://dx.doi.org/10.51974/kmw-152193.

Texto completo

Resumen

Najpoważniejszy kryzys w polityce rolnej władz komunistycznych w Polsce był skutkiem ujawnienia w 1951 r. brutalnych metod skupu zboża i kolektywizacji wsi stosowanych w powiecie gryfickim i drawskim. Podobne metody, choć nie tak brutalne, stosowano także w innych regionach kraju. Wydarzenia te odbiły się w Polsce głośnym echem, w tym także na Warmii i Mazurach, w efekcie czego załamała się na kilka miesięcy polityka stalinowska wobec wsi, zahamowany został proces jej kolektywizacji. Publikowane dokumenty (część 1) przedstawiają reakcję wojewódzkich struktur władzy na wypadki gryfickie, a także opisują sytuację na wsi w poszczególnych powiatach województwa olsztyńskiego. Opór chłopów przeciwko nowej polityce rolnej był się na tyle silny, że najczęstszą metodą egzekwowania narzuconych świadczeń i skłaniania chłopów do wstępowania do spółdzielni produkcyjnych, było użycie środków siłowych.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

40

Perepeczko, Barbara. "Ruchliwość społeczna na wsi mazurskiej. Lata minione i współczesne". Wieś i Rolnictwo, n.º 1 (178) (20 de marzo de 2018): 141–58. http://dx.doi.org/10.53098/wir012018/08.

Texto completo

Resumen

Musimy badać wieś jako zbiorowe siedlisko sił społecznych, badać przeszłość wsi polskiej, by zrozumieć jej teraźniejszość, badać pilnie najnowsze kierunki energii i woli w łonie naszej wsi odbywające się (Grabski 1936, s. 2). Streszczenie: Zmiana granic po zakończeniu II wojny światowej wywołała wzmożoną mobilność społeczną, zwłaszcza na nowych terenach naszego kraju. Przesiedlenia miały charakter wymiany ludności na ziemiach nazwanych wpierw Odzyskanymi, a potem Zachodnimi i Północnymi. Różne były sytuacje i motywy przesiedlających się ludzi. Wielu z nich nie miało wpływu na wybór miejsca osiedlenia. Odmienne sytuacje i motywy osadników stały się podstawą weryfikacji tezy o pozytywnym związku pomiędzy mobilnością terytorialną nowych mieszkańców a ich predyspozycją do przedsiębiorczości. Po analizie ich działalności okazało się, że warunkiem niezbędnym dla pozytywnego związku pomiędzy mobilnością terytorialną i zawodową a zachowaniem przedsiębiorczym jest podmiotowość migrantów. Postawy i zachowania przedsiębiorców są przejmowane przez następne pokolenia i urzeczywistniają się w postaci ich ekspansji poza miejsce zamieszkania i poza rolnictwo. Tworzy się nowy kapitał społeczny – wpierw na bazie indywidualnych poczynań nowych przedsiębiorców, potem na zasadzie wspólnoty zawodowej, czasem jako członków grup producenckich czy stowarzyszeń.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

41

Paprot-Wielopolska, Aleksandra. "Franciszek Komasara „A […] jak przyszły żniwa, to już byłem panem sytuacji”. Powojenne rolnictwo we wspomnieniach mieszkańca wsi Stogi na Żuławach". Wrocławski Rocznik Historii Mówionej 8 (26 de junio de 2019): 181–218. http://dx.doi.org/10.26774/wrhm.236.

Texto completo

Resumen

Relacja Franciszka Komasary została nagrana w maju 2018 r. w ramach projektu „Krajobraz kulturowy Żuław a praca rolnika w narracjach powojennych osadników zamieszkałych na obszarach wiejskich” realizowanego podczas ósmej edycji grantu Oral History finansowanego przez Ośrodek „Pamięć i Przyszłość. W opracowaniu przedstawiono postać Franciszka Komasary jako członka Batalionów Chłopskich na Kielecczyźnie, aktywnego rolnika i działacza organizacji rolniczych w okresie tużpowojennym oraz PRL-u na Żuławach. Podstawą zaprezentowanej relacji jest swobodna narracja biograficzna świadka historii dotycząca życia we wsi Komorów na Kielecczyźnie, działań wojennych oraz przesiedlenia się w 1947 r. na Żuławy i założenia własnego gospodarstwa rolnego specjalizującego się w uprawie zbóż i buraka cukrowego oraz hodowli bydła mlecznego. Część biograficzną uzupełniono w przypisach i części końcowej o odpowiedzi świadka na pytania z drugiej i trzeciej – kwestionariuszowej części relacji, w których F. Komasara omawia sytuację w okresie międzywojennym na wsi kieleckiej, powojenne rolnictwo i spółdzielczość na Żuławach, a także powstanie i działalność Kółka Rolniczego oraz organizację życia mieszkańców wsi Stogi.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

42

Heffner, Krystian y Brygida Klemens. "Warunki życia i aktywność społeczno-gospodarcza mieszkańców na obszarach wiejskich (na przykładzie województwa opolskiego)". Barometr Regionalny. Analizy i Prognozy, n.º 4 (30) (21 de diciembre de 2012): 84–88. http://dx.doi.org/10.56583/br.1171.

Texto completo

Resumen

W artykule podjęto próbę oceny sytuacji gmin wiejskich województwa opolskiego w zakresie związków pomiędzy warunkami życia na wsi a poziomem aktywności jej mieszkańców. Można przypuszczać, że obszary wiejskie, gdzie mieszkańcy wykazują znaczną aktywność ekonomiczną, społeczną czy kulturalną charakteryzują się również wyższą jakością życia i odwrotnie. Równocześnie, zweryfikowano założenie, że obszary wiejskie o wysokiej aktywności są również zarządzane przez aktywne samorządy, podejmujące inicjatywy rozwojowe zarówno lokalne, regionalne jak i europejskie. Samorząd terytorialny województwa opolskiego wdraża wiele inicjatyw mających na celu aktywizację społeczną i ekonomiczną mieszkańców obszarów wiejskich (m.in.: Odnowa Wsi, Opolskie Specjały, Program LEADER, Energia Odnawialna Opolszczyzny), a przez to znaczącą poprawę warunków życia na wsi. Podejmowane działania przynajmniej w części ułatwić mają różnicowanie ekonomicznych podstaw funkcjonowania społeczności lokalnych, a także sprzyjać poprawie struktury społecznej obszarów wiejskich oraz służyć wzmocnieniu poczucia tożsamości regionalnej i lokalnych więzi.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

43

Kutyła, Małgorzata. "Biografia jednostki warunkowana przemianami społecznymi". Biografistyka Pedagogiczna 5, n.º 1 (8 de septiembre de 2020): 263–79. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2020.05.21.

Texto completo

Resumen

Celem referatu jest ukazanie specyfiki życia jednostki, której dorosłe życie kształtowało się w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. Specyfika sytuacji była z jednej strony warunkowana przestrzenią społeczno-polityczną (przeludnienie i ubóstwo zwłaszcza w środowiskach wiejskich; masowa migracja ze wsi do miast). Z drugiej zaś strony – niepowtarzalność doświadczeń socjalizacyjnych ludzi młodych, wśród których najczęściej można zaobserwować pewne prawidłowe tendencje rozwojowe w obrębie stosowanych oddziaływań wychowawczych i ich rezultaty (linearność, przewidywalność ludzkiego życia; aktywność, zwłaszcza zawodowa, która wyznaczała podstawowy krąg społecznych identyfikacji ludzi młodych; awans społeczny i zawodowy). Mój Narrator wychowywał się na wsi. W rezultacie rozwoju przemysłu siarkowego, jego życie uległo istotnym przemianom.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

44

Stolarska, Alicja. "Zmiany sytuacji dochodowej polskich rodzin na wsi po akcesji do Unii Europejskiej". Zeszyty Naukowe SGGW - Ekonomika i Organizacja Gospodarki Żywnościowej, n.º 107 (14 de octubre de 2014): 5–17. http://dx.doi.org/10.22630/eiogz.2014.107.21.

Texto completo

Resumen

The paper presents income situation of Polish rural households in 2005 –2012. The research material came from unpublished empirical studies of Central Statistical Office . Changes of income level and structure of main income sources of the livelihoods were presented. Growing importance of wage from off-farm jobs and a decline of the share of income from agriculture was observed. The author indicated differences in the economic situation of the population living in rural areas and of individual incomes of the families, which suggests the need of checking the activities of the regional policy in relation to rural areas. Conclusions from the analysis are confirmed by the answers of the respondents. According to them, “very good” and “good” levels of income in rural families (over 18% in 2012) came from all sources, including social benefits. Declining share of expenditures reflects positive trends in Polish rural areas after EU accession as well as possibilities of further structural and social changes in rural areas.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

45

Prus, Piotr. "Współczesne problemy rolnictwa i obszarów wiejskich w Polsce". Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie - Problemy Rolnictwa Światowego 5 (31 de diciembre de 2008): 133–43. http://dx.doi.org/10.22630/prs.2008.5.73.

Texto completo

Resumen

Celem artykułu było omówienie wybranych problemów występujących na obszarach wiejskich w Polsce, w głównej mierze dotyczących rolnictwa. Do najważniejszych czynników hamujących rozwój obszarów wiejskich oraz rolnictwa należy zaliczyć przede wszystkim niekorzystną sytuacją dochodową w porównaniu z innymi działami gospodarki, rozdrobnienie agrarne, nadmiar siły roboczej, niski poziom wykształcenia na wsi oraz bariery infrastrukturalne.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

46

Dej, Magdalena y Katarzyna Zajda. "Kontrurbanizacja a jakość życia na wsi". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica, n.º 57 (30 de junio de 2016): 51–66. http://dx.doi.org/10.18778/0208-600x.57.04.

Texto completo

Resumen

W artykule poruszono kwestię kontrurbanizacji oraz jej związków z jakością życia na wsi. W pierwszej części artykułu zarysowano rozumienie pojęcia kontrurbanizacji i przedstawiono szeroki przegląd literatury międzynarodowej, jaka na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat powstała na ten temat. Odniesiono się zwłaszcza do tych prac, które wskazują na potrzebę prowadzenia badań z zakresu kontrurbanizacji w Europie Środkowo-Wschodniej. W dalszej części przeanalizowano różne motywy migracji na peryferyjne obszary wiejskie, zwłaszcza w kontekście powiązań pomiędzy procesami kontrurbanizacji a jakością życia. Zwrócono uwagę zarówno na motywy pozytywne – migracja na obszary wiejskie powodowana chęcią podniesienia jakości życia, oraz negatywne (migracje powodowane presją sytuacji życiowej) – wybór wsi jako miejsca za-mieszkania wynikający z chęci redukcji kosztów utrzymania czy konieczności zaopiekowania się najbliższymi krewnymi. W końcowej części artykułu, na podstawie istniejącego stanu wiedzy sformułowano propozycję kilku problemów badawczych, które zdaniem autorek powinny w najbliższym czasie zostać podjęte na gruncie polskim, w ramach szerokich interdyscyplinarnych studiów z zakresu geografii, socjologii i innych nauk społecznych.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

47

Chmielewska, Barbara. "Zmiany infrastruktury społecznej w województwie mazowieckim w latach 2005–2020". MAZOWSZE Studia Regionalne 42, n.º 42 (2022): 61–80. http://dx.doi.org/10.21858/msr.42.03.

Texto completo

Resumen

W artykule przedstawiono stan infrastruktury społecznej na obszarach wiejskich w województwie mazowieckim oraz zmiany jakie nastąpiły po akcesji Polski do Unii Europejskiej. Artykuł przedstawia badania identyfikacji obszarów, które mają utrudniony dostęp do podstawowych usług społecznych, jak m.in. do opieki zdrowotnej, pomocy społecznej, edukacji, kultury, cyfryzacji. Jest to badanie realizowane w zadaniu 3 pt. „Opracowanie idei Smart Villages Mazowsza”, w ramach przedsięwzięcia pn. „Wdrażanie koncepcji Smart Villages na terenie województwa mazowieckiego”, finansowanego przez Samorząd Województwa Mazowieckiego. W efekcie integracji Polski z UE nastąpił rozwój infrastruktury technicznej i społecznej na terenach wiejskich. Warunki życia na wsi stały się podobne do miejskich. Poprawa infrastruktury społecznej przyczyniła się do ograniczenia migracji ze wsi do miast, zwłaszcza ludzi młodych i zachowania żywotności na obszarach wiejskich. Przedstawiono ogólną charakterystykę obszarów wiejskich w województwie mazowieckim, sytuację demograficzną i na rynku pracy. Przyjęto następujące grupy wskaźników infrastruktury społecznej: ochrona zdrowia, usługi opiekuńcze, edukacja, kultura. Analizą objęto lata: 2005–2020. W tym okresie na obszarach wiejskich w województwie mazowieckim nastąpiła poprawa infrastruktury społecznej. Na wsi wzrosła liczba przychodni lekarskich, domów pomocy społecznej, przedszkoli, instytucji kultury. Mimo to, nadal dostęp do usług społecznych na wsi jest bardziej utrudniony niż w mieście. Słowa kluczowe: obszary wiejskie, infrastruktura społeczna, województwo mazowieckie

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

48

Pilch, Tadeusz. "Społeczne i polityczne uwarunkowania nierówności oświatowych w Polsce. Geneza – rozmiary – polityka bezczynności". Pedagogika Społeczna Nova 2, n.º 3 (7 de junio de 2022): 47–73. http://dx.doi.org/10.14746/psn.2022.3.3.

Texto completo

Resumen

Opracowanie poświęcone jest zjawisku nierówności oświatowych, w szczególności między miastem a wsią, które traktuję jako podstawowe źródło wszelkiej nierówności w nowoczesnym społeczeństwie. Dostęp do kształcenia i udział w systemie oświaty jest głównym źródłem społecznego awansu człowieka we współczesnym świecie. Dostęp do szkolnictwa reguluje prawo narodowe i traktaty międzynarodowe. Udział w kształceniu warunkowany był w przeszłości okolicznościami społecznymi i obyczajowymi (np. nauka kobiet, polityka stanowa w Rzeczpospolitej szlacheckiej), współcześnie natomiast jest zależny głównie od warunków ekonomicznych. Wszelkie wskaźniki mierzące poziom rozwoju i warunków materialnych mieszkańców miasta i wsi ukazują głębokie zróżnicowanie sytuacji ekonomicznej między tymi dwoma środowiskami, zawsze na niekorzyść wsi. Genezy tych nierówności upatrywać należy zarówno w uwarunkowaniach historycznych, które dla wsi były wręcz tragiczne, w postaci jednej z najokrutniejszych, opresyjnych form pańszczyzny, jak również w czasach współczesnych, które na wieś nałożyły bezwzględne serwituty, np. tzw. obowiązkowych dostaw, odbierając rolnikom wszelki kapitał rozwojowy. I ta nieprzyjazna polityka ekonomiczna wobec wsi jest kontynuowana przez aktualne władze, które tworząc pozory „dobroczynności” finansowej w postaci spektakularnych, jednorazowych gestów wyłączyły wieś z procesu awansu cywilizacyjnego, którego przykładem była w czasach realnego socjalizmu np. elektryfikacja wsi. Dziś symptomami upośledzenia ekonomicznego, a tym samym i kulturowego jest m.in. wykluczenie komunikacyjne; likwidacja infrastruktury kulturalnej; wykluczenie dziecka wiejskiego z wszelkich zajęć rozwojowych, pozaszkolnych – co automatycznie skazuje je na intelektualną drugorzędność; wzrost kosztów kształcenia, komercyjnych opłat za internaty, bursy; beztroska rządu o stan zdrowia dzieci wiejskich. Strategia rozwoju, mityczny ład gospodarczy nie tworzą żadnych złudzeń, że awans ekonomiczny i kulturowy wsi jest przedmiotem troski rządu o równomierny rozwój wszystkich środowisk, a szczególnie środowisk upośledzonych. W zakresie awansu oświatowego wsi, w świetle ogłaszanych deklaracji ministerstwa edukacji, trzeba porzucić wszelkie nadzieje. Blokada społecznego charakteru szkoły, wyjęcie jej spod wpływów samorządu i wspólnoty rodziców, groteskowe deklaracje programowych celów kształcenia, wszechwładza kuratorów, która nigdy w historii nie dała dobrych owoców, odbierają nadzieję na szanse awansu i równości.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

49

Kiniorska, Iwona y Janina Wrońska-Kiczor. "Przedsiębiorczość jako czynnik rozwoju terenów wiejskich województwa świętokrzyskiego". Przedsiębiorczość - Edukacja 12 (30 de septiembre de 2016): 36–51. http://dx.doi.org/10.24917/20833296.12.3.

Texto completo

Resumen

Przedsiębiorczość jest istotnym czynnikiem rozwoju gospodarczego wsi, stanowi bowiem szansę dla poprawy warunków życia w sensie ekonomicznym i społecznym. Powszechne już zjawisko dywersyfikacji gospodarstw rolnych wpłynęło znacząco na rozwój wielofunkcyjny wsi i aktywności jej mieszkańców. W rozwoju przedsiębiorczości kluczowe znaczenie mają małe, rodzinne firmy (takie jak: sklepy, drobna wytwórczość, usługi) oraz turystyka wiejska (w tym agro- i ekoturystyka). Spadek dochodów z działalności rolniczej, brak możliwości pracy w ośrodkach miejskich oraz niski poziom życia wpłynęły na potrzebę poszukiwania alternatywnych źródeł dochodów. Działalność na rachunek własny przyczynia się do wykorzystania nadmiaru siły roboczej, niwelowania bezrobocia, w tym ukrytego, oraz większych możliwości stabilizacji, poprawy sytuacji materialnej rolników i mieszkańców wsi. Uruchomienie coraz większych przedsięwzięć gospodarczych o charakterze pozarolniczym i rolniczym niesie wiele korzystnych przeobrażeń tak pod względem poziomu wykształcenia, życia, statusu społecznego, jak i świadomości oraz zamożności mieszkańców wsi. Na terenach wiejskich województwa świętokrzyskiego funkcjonują firmy, które napotykają na wiele trudności, np. brak wykwalifikowanej kadry, kapitału, czy trudności w kwestii niskooprocentowanych kredytów. Istotne znaczenie dla wspierania przedsiębiorczości na wsi mają działania władz lokalnych. Od ich kompetencji i zaangażowania we wspieranie przedsiębiorców oraz pobudzanie aktywności mieszkańców zależą dalszy rozwój gospodarczy i poziom życia na wsi. Celem artykułu jest analiza przedsiębiorczości jako czynnika, który istotnie wpływa na rozwój obszarów wiejskich regionu świętokrzyskiego. W trakcie pracy wykorzystano analizę materiału statystyki masowej dla małych i średnich firm, wybrane wskaźniki społeczno-ekonomiczne oraz informacje o działaniach w kierunku rozwoju przedsiębiorczości na terenach wiejskich w ramach wsparcia finansowego z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego 2007–2013 (RPOWŚ). W pracy zastosowano podstawowe metody statystyczne oparte na grupowaniu i prezentacji tabelaryczno-graficznej oraz wskaźniki ukazujące dynamikę zmian. Na podstawie literatury przedmiotu, wyników z analiz i źródeł faktograficznych podjęto próbę ukazania wpływu przedsiębiorczości na terenach wiejskich regionu świętokrzyskiego.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

50

Skibińska, Alina y Jakub Petelewicz. "Udział Polaków w zbrodniach na Żydach na prowincji regionu Świętokrzyskiego". Zagłada Żydów. Studia i Materiały, n.º 1 (1 de diciembre de 2005): 114–47. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.151.

Texto completo

Resumen

Artykuł oparty jest przede wszystkim na analizie mało dotąd wykorzystywanych przez badaczy akt procesowych z tzw. dekretu sierpniowego PKWN wytaczanych między innymi osobom podejrzanym o dokonywanie zbrodni na ludności żydowskiej lub współudział w ich popełnieniu. Jako dodatkowe źródło wykorzystano także współcześnie przeprowadzone wywiadami „Oral History” ze świadkami ówczesnych wydarzeń. Autorzy starają się analizować ówczesną sytuację wsi aby w jej kontekście badać typologię popełnianych czynów, osoby sprawców, biernych uczestników i świadków. Artykuł opatrzony jest także bogatym materiałem źródłowym egzemplifikującym opisywane zdarzenia.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Artículos de revistas sobre el tema "Sytuacja na wsi"

Crea una cita precisa en los estilos APA, MLA, Chicago, Harvard y otros