Literatura académica sobre el tema "Halkların Demokratik Partisi (Turkey)"

Artikel ini membahas competitive authoritarian regime di Turki pada kasus referendum 2017. Referendum 2017 merupakan inisiasi Erdoğan yang sejak 2011 mengatakan bahwa Turki akan semakin kuat dan stabil apabila menganut sistem presidensial. Erdoğan didukung oleh AKP (Adalet ve Kalkınma Partisi; Partai Keadilan dan Pembangunan) dan MHP (Milliyetçi Hareket Partisi; Partai Gerakan Nasionalis) di Parlemen, sedangkan HDP (Halkların Demokratik Partisi; Partai Demokratik Rakyat) dan CHP (Cumhuriyet Halk Partisi; Partai Rakyat Republik) menolak karena poin-poin amendemen dapat menghasilkan otoritarianisme di Turki. Referendum diselenggarakan pada kondisi darurat negara setelah kudeta gagal pada 2016 oleh kelompok Gülen. Pada perencanaan dan prosesnya, ditemukan beberapa dinamika politik yang terjadi di Turki, yaitu tindak represi terhadap kelompok oposisi, ketimpangan sumber daya dan akses kampanye, serta adanya indikasi kecurangan yang terjadi dalam proses referendum. Dengan demikian, temuan-temuan tersebut memperlihatkan bahwa rezim Erdoğan mengimplementasikan nilai-nilai competitive authoritarian pada kasus referendum 2017.

Dijital siyaset, siyasetçiler için fırsatları ve riskleri birlikte içermekte ve “yeni bir siyaset” anlayışına gönderme yapmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'deki anaakım siyasetin iki temel aktörü olan iktidar (Adalet ve Kalkınma Partisi) ve ana muhalefet (Cumhuriyet Halk Partisi) partisinin dijital teknolojinin sunduğu olanakların daha demokratik bir toplum yaratılması için kullanılmasına dayanan bu “yeni siyaset” anlayışına yönelik eğilimlerini anlamak amacıyla, özellikle COVID-19 pandemisinin ilk bir yılını kapsayan Mart 2020-Nisan 2021 tarihleri arasındaki Twitter’daki etkileşim örüntüleri ve söylemlerinin merkezindeki temalar analiz edilmiştir. Dijital teknolojinin tabandan yükselen bir demokrasinin gelişmesine ne tür katkılar sağladığını tartışan bu çalışma, dijital siyasal iletişim biçimlerinin geleneksel siyasal iletişim biçimlerinden çok farklı olmadığı, diyaloğa kapalı ve tek yönlü olarak işlediği ve egemen siyaset yapma biçimlerinin eleştirel kamusal tartışmalara alan açmadığı sonucuna ulaşmıştır. Liberal demokratik bir siyasal sistemi tanımlayan ve bu sistemden doğan konuları ve sorunları kapsayan anahtar sözcükler üzerinden yapılan taramada, her iki siyasal partinin de toplumsal kriz, siyaset ve ekonomi temelli sorunları söylemlerinden dışladığı görülmüştür.

Bu çalışmanın amacı siyasi partilerin kadın istihdamına yönelik görüşlerinin 24 Haziran 2018 tarihinde yapılan 27. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri öncesinde yayınladıkları seçim beyannameleri üzerinden karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Siyasi partilerin seçmenlere ulaşmada ve vaatlerini onlara aktarmada kullandıkları önemli araçlardan biri olan seçim beyannameleri, siyasi partilerin belli konulara ve problemlere yönelik bakış açılarını ve çözüm önerilerini de yansıtan yazılı belgelerdir. Bu nitelikleri dolayısıyla çalışmanın verileri siyasi partilerin seçim beyannamelerinden elde edilmiş, çalışma 24 Haziran 2018 seçimleri sonucu TBMM’de temsil edilmeye hak kazanan Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP), İyi Parti (İP) ve Halkların Demokratik Partisi (HDP)’nin seçim beyannameleri ile sınırlandırılmıştır. Söz konusu siyasi partilerin seçim beyannameleri içerik analizine tabi tutularak, kadın istihdamı konusundaki politikaları ve vaatleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Çalışma sonucunda bütün partilerin kadın istihdamı konusuna seçim beyannamelerinde yer vererek konuyu önemsediği, seçim beyannamesinde konunun ele alınma yoğunluğu bakımından AKP, CHP ve İP’in başı çektiği, bu partileri HDP’nin takip ettiği, MHP’nin ise kadın konusunu daha çok kadın-aile, kadına yönelik şiddet, kadın istismarı konuları çevresinde değerlendirdiği ve kadın istihdamını diğer partilere kıyasla daha az bir yoğunlukla işlediği, kadın istihdamının artırılması, erkeklerle fırsat eşitliği sağlanması ve kadın girişimcilerin teşvik edilmesi gerekliliği fikrinin bütün siyasi partiler tarafından ifade edildiği, kırsal alanda kadın istihdamı konusunu AKP ve İP’in diğer partilere göre daha fazla önemseyerek seçim beyannamelerinde daha fazla yer verdiği, kadınların çalışma koşullarının iyileştirilmesi konusuna en fazla vurgu yapan partinin CHP olduğu tespit edilmiştir.

AbstractFollowing the victory of the Kurdish party DTP (Demokratik Toplum Partisi, Democratic Society Party) in Turkey's southeastern provinces in the local elections of March 2009, Turkey witnessed the AKP (Adalet ve Kalkınma Partisi, Justice and Development Party) government's Kurdish initiative, the closure of the victorious Kurdish party, and waves of arrests of Kurdish activists and politicians. This rush of action constituted a renewed effort to contain and roll back the political and societal influence of the Kurdish movement. But what is it exactly that the government and the state were attempting to contain, and why? This article considers the recent moves of the ruling AKP, the judiciary, and the Turkish Armed Forces in regard to the “Kurdish problem” in Turkey's southeast, interpreting them as different responses to the regional success of the Kurdish movement.

This study aims at analyzing the impact of the European integration process on Kurdish nationalism in Turkey by focusing on the Democratic Society Party (Demokratik Toplum Partisi, DTP) as the major pro-Kurdish political party in Turkey between 2005 and 2009. It argues that the Europeanization process in Turkey, which accelerated in the post-Helsinki period, has brought about some important consequences concerning the recognition and expression of Kurdish identity. The study examines Europe's impact on the DTP through analysis of party documents and interviews with party representatives, in order to investigate the meaning and use of the European integration process in the DTP's sub-state nationalist ideology. This analysis shows that, although the Europeanization process in Turkey has somewhat broadened opportunity structures for Kurdish sub-state nationalist politics, overall the EU's impact on the DTP's nationalist politics has remained indirect and limited.

The National Socialist German Workers’ Party (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei) came into power with democratic procedures between the years of 1933-1945, shaped the educational system in the framework of fascist ideology. In that period, because the schools were regarded as the main venues of creating a German Nationalist Society, the physical structure of schools, curricula, teachers’ education, management and supervision of educational tools and equipment were designed pursuant to the Nazi ideology. Germany has prominently separated from the countries of France, England and Turkey which shape their education system with democratic ideals with coming Hitler into power. The purpose of this study is to investigate the educational system during National Socialism in Germany. In the light of the literature survey conducted for this purpose, it has been revealed how National Socialist German Workers’ Party, primarily Hitler as the leader of the party and the Nazi ideologues, organize pre-school education, primary education and secondary schools according to the Nazi ideology to establish a German Nationalist Society. This period could be a stunning example to show how the education system is structured in the framework of a definite ideology. This study, which examines the education system without anachronism, is thought to provide important contributions to the educational sciences literature.Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. Özet1933-1945 yılları arasında, demokratik yollarda iktidara gelen Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi, eğitim sistemini faşist ideoloji çerçevesinde biçimlendirmiştir. Bu dönemde eğitim kurumları, nasyonalist Alman toplumu oluşturmanın ana mekânları olarak kabul edilerek okulların fiziksel yapısı, müfredat programları, öğretmen eğitimi, eğitim araç-gereçleri, yönetimi ve denetimi Nazi ideolojisine göre dizayn edilmiştir. Almanya, Hitler’in iktidara gelmesi ile beraber Fransa, İngiltere ve Türkiye gibi eğitim-öğretimini demokratik idealler doğrultusunda şekillendiren devletlerden belirgin bir şekilde ayrılmaya başlamıştır. Bu çalışmanın amacı, Almanya’da Nasyonal sosyalizm döneminde eğitim sisteminin incelenmesidir. Bu amaçla yapılan literatür taraması ışığında Nasyonal Sosyalist İşçi Partisi ve başta bu partinin lideri Hitler ile Nazi ideologlarının, nasyonal sosyalist Alman toplumunun inşa edilmesinde okul öncesi eğitim, ilköğretim, ortaöğretim ve yükseköğretim kademelerinin Nazi ideolojisi çerçevesinde nasıl biçimlendirildiği ortaya konulmuştur. Okulların belli bir ideoloji etrafında yapılandırılmasına çarpıcı bir örnek oluşturan bu dönemde eğitim sisteminin anakronizme düşülmeden irdelendiği bu çalışmanın, eğitim bilimleri literatürüne önemli katkılar sağlayacağı düşünülmektedir.

Political parties and political elites are the basic elements of the democratic system. These two political and social phenomena play a decisive role in shaping the political and social structure of the country as well as in the shaping of individual political attitudes and behaviour. The most common forms of social political organization in contemporary societies are political parties. In this respect, political parties can be shortly defined as political organizations organized around the ideal of playing a decisive role in political and social life and whose ultimate goals are to reach power. In democratic societies, political parties are the most important means of political socialization and participation in the political process.In the western societies, the elite word that has been used in daily life since the 17th century. Its sociological meaning is rather different than daily life meaning. In essence, the elite can be defined as individuals who have institutional power, are in a position to control social resources, have the ability to directly or indirectly influence the decision-making process, and can fulfill their wishes and objectives in spite of their opponents. There are many elite groups in society. Political elites also form one of the most active elite groups in the social structure. Deputies and political leaders are also the most basic components of this elite group.The Democratic Party is one of the most important political parties of Turkish political life. This party holds the privilege of being the most important representative of the right of center-right politics in Turkey; Adnan Menderes also has a privileged political identity in Turkey as being the most important leader of the center-right politics tradition. Even the Democratic Party is regarded as a representative of the transition to multi-party political life in Turkey. The Democratic Party, legendary leader Adnan Menderes and the Democratic Party MPs, identified with the name party, have not only remained the pioneers of multi-party democratic life in the country; With the transition to multi-party life, they have played a decisive role in Turkey's change process and in the social and political life of the country.The Democratic Party as a political institution and Adnan Menderes, a political elite-leader have to be well known in order to understand and explain the political-social change and transformation that Turkey has experienced since about three quarters of a century. It was aimed to sociologically examine Adnan Menderes as an important political leader and political elite, and the Democratic Party, one of the most important political institutions of Turkish political life, from a historical perspective. The research is mainly designed as a descriptive sociological study type. ÖzetSiyasi partiler ve siyasi elitler, demokratik sistemin en temel unsurlarındandır. Bu iki siyasal ve toplumsal olgu, bireylerin siyasi tutum ve davranışlarının şekillenmesinde de olduğu kadar ülkenin siyasi ve toplumsal yapısının şekillenmesinde de belirleyici rol oynar. Günümüz toplumlarında en yaygın toplumsal siyasal örgütlenme biçimi siyasi partilerdir. Bu yönüyle siyasi partiler kısaca, siyasal ve toplumsal hayatta belirleyici rol oynamak ideali etrafında örgütlenmiş ve nihai hedefleri iktidara ulaşmak olan siyasi örgütler olarak tanımlanabilir. Demokratik toplumlarda siyasi partiler, en önemli siyasi sosyalizasyon ve siyasal sürece katılım araçlarıdır.Batı toplumlarında, 17. yüzyıldan bu yana günlük dilde kullanılmaya başlanan elit sözcüğü ise sosyolojik olarak günlük dilde kullanıldığında daha farklı anlam ifade eder. Çok öz olarak elit, kurumsal iktidara sahip, toplumsal kaynakları kontrol edebilecek konumda bulunan, karar verme sürecini doğrudan veya dolayı olarak ciddi bir şekilde etkileme yeteneğine sahip, karşıtlarına rağmen istek ve amaçlarını gerçekleştirebilen birey(ler) olarak tanımlanabilir. Toplumda çok sayıda elit grubu vardır. Siyasi elitler de toplumsal yapı içindeki, en etkin elit gruplarından birini oluştururlar. Milletvekilleri ve siyasi liderler de bu elit grubunun en temel bileşenlerini oluştururlar.Demokrat Parti (DP), Türk siyasal hayatının en önemli siyasi partilerinden biri konumundadır. Bu parti Türkiye’de merkez sağ siyaset geleneğinin, Cumhuriyet döneminde ilk ve önemli temsilcisi olma ayrıcalığını elinden tutarken; lideri Türkiye’de merkez sağ siyaset geleneğini temsil eden önemli bir siyasal elittir. Dahası Demokrat Parti, Türkiye’de çok partili siyasi yaşama geçişin temsilcisi olarak da kabul edilir. Demokrat Parti, ismi partisi ile özdeşleşmiş efsanevi lideri Adnan Menderes ve Demokrat Parti milletvekilleri, yalnızca ülkede çok partili demokratik hayatın öncü isimleri olmakla kalmamışlar; çok partili yaşama geçişle birlikte Türkiye’nin değişim sürecine yön vermiş ve ülkenin toplumsal-siyasal hayatında belirleyici rol oynamışlardır.Bir siyasal kurum olarak Demokrat Parti’yi ve bir siyasi elit-lider olarak Adnan Menderes’i iyi anlamadan, Türkiye’nin yaklaşık üççeyrek asırdan beridir yaşadığı siyasal - toplumsal değişim ve dönüşümü anlamlandırmak ve açıklamak mümkün değildir. Bu realiteden yola çıkarak çalışmada, önemli bir siyasi lider ve bir siyasi elit olarak Adnan Menderes ile Türk siyasal yaşamının önemli siyasi kurumlarından biri olan Demokrat Parti’nin, tarihsel bir perspektiften, sosyolojik olarak incelenmesi hedeflenmiştir. Araştırma ağırlıklı olarak betimleyici - deskriptif bir sosyolojik çalışma türünde tasarlanmıştır.

Vatandaşların can ve mal güvenliğine yönelik gerçekleştirilen terör eylemleri ile devletin denetimi dışında gerçekleşen yasa dışı göç faaliyetleri devletlerin güvenlik politikalarını şekillendiren tehdit unsurları arasında yer almaktadır. Yabancıların Avrupa ülkelerine ulaşmak amacıyla yasa dışı yollardan Türkiye sınırlarına giriş yapması ya da terör örgütleri tarafından hedeflenen saldırılarda yasa dışı göçün bir araç olarak kullanılmasının Türkiye’nin sınır ve ulusal güvenliğine yönelik bir tehdit oluşturduğunu söylemek mümkündür. 13 Kasım 2022 tarihinde Taksimde gerçekleştirilen terör eyleminin faili Suriye\ yabancı uyruklu kadın terörist yasa dışı yollardan Türkiye’ye gelmiştir. Bu kapsamda çalışma 13 Kasım 2022 tarihinde gerçekleştirilen terör saldırısına yönelik siyasal parti liderlerinin açıklamalarının yasadışı göç açısından değerlendirilmesi amacıyla ele alınmıştır. Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM)’ de grubu bulunan Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP), İYİ Parti, Cumhuriyetçi Halk Partisi (CHP) ve Halkların Demokratik Partisi (HDP) liderlerinin saldırı sonrasındaki ilk parti grup toplantılarındaki açıklamaları yasadışı göç teması üzerinden nitel içerik analizi kapsamında analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucunda; muhalif parti grubunda yer alan İYİ Parti ve CHP liderlerinin söylemlerinde yasa dışı göç, terör saldırısı ve ulusal güvenlik arasında doğrudan bir ilişki kurulurken, HDP eş başkanının ifadelerinde ise yasa dışı göç vurgusunun yapılmadığı saptanmıştır. İktidar kanadında olan MHP siyasi lideri tarafından teröristin kaçak yollardan ülkeye giriş yaptığı vurgulansa da ayrıca yasa dışı göç sorununa yönelik bir ifadeye rastlanılmamıştır. AK Parti siyasi parti liderinin söylemlerinde ise yasadışı göç unsuruna yer verilmediği tespit edilmiştir.

Üçüncü Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ın kızı olan Nilüfer (Bayar) Gürsoy, Millî Mücadele döneminde dünyaya geldi. Atatürk Dönemi, İsmet İnönü Dönemi, Demokrat Parti Dönemi ile 27 Mayıs 1960 ve 12 Eylül 1980 Darbeleri gibi Cumhuriyet tarihinin önemli dönemlerine tanıklık eden Gürsoy, 27 Mayıs 1960 darbesinin doğurduğu siyasal ve toplumsal koşullar sonucu aktif siyasete girdi. Adalet Partisi ve Demokratik Parti’de milletvekilli olarak görev alan Gürsoy, 1965-1980 yılları arasındaki siyasal yaşamı süresince; XIII. Dönem Adalet Partisi Bursa Milletvekili, XV. Dönem Demokratik Parti İstanbul Milletvekili ve XVI. Dönem Adalet Partisi İstanbul Milletvekili olarak TBMM’de görev yaptı. Nilüfer (Bayar) Gürsoy’un milletvekilliği dönemi meclisteki faaliyetlerini açık ve objektif bir durumda ortaya koyarak Türk siyasi yaşamının anlaşılmasına katkı sağlamayı amaçlayan çalışma, literatür taraması yapılarak Gürsoy 'un milletvekili olarak TBMM’de görev yaptığı XIII, XV ve XVI. Dönemlerde meclise sunduğu kanun teklifleri ve önergeleri, konuşmaları ile sınırlandırıldı. Çalışmada; TBMM zabıtları ve TBMM Arşivi'nden yararlanılmış, dönemin gazeteleri çalışmaya önemli katkı sağlamıştır.

Siyaset, temsili demokrasinin ortaya çıkışı ile birlikte siyasi partiler arasındaki yarışa dönüşmüştür. Bu süreçte seçim kampanyaları özelikle kitle iletişim araçlarının ortaya çıkışı ile birlikte önemli bir alan haline gelmiştir. Seçim kampanyalarınla yüzyüze iletişimin dışında farklı araçlar kullanılmaktadır. Bunlardan biri de seçim afişleridir. Afişler verilmek istenen mesajın en kısa yoldan sunulmasına katkı sağlamaktadır. Afişlerde kullanılan ifadeler ya da sembollerde bulundukları dönemin izlerini görmek mümkündür. Çalışmada bu yaklaşımdan hareketle seçim dönemine ait siyasal ortamın ve partilerin ideolojik unsurlarının siyasi partiler tarafından kullanılan seçim afişlerine yansıması üzerine bir araştırma gerçekleştirilecektir. Bu amaçla 2022 yılı seçimlerinde kullanılan ve çalışma örnekleminde belirlenen afişler göstergebilim metodu çerçevesinde incelenmiştir. Çalışmada 2002 Genel Seçimlerine katılan siyasi partilerden Demokratik Sol Parti, Anavatan Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi, 2002 Genel Seçimleri öncesinde koalisyon hükümetini oluşturan siyasi partiler olmaları sebebiyle, Adalet ve Kalkınma Partisi ise 2002 Genel Seçimlerini kazanan siyasi parti olması sebebiyle incelenen partiler olmuşlardır. Çalışma neticesinde, siyasal yapının, siyasi partiler tarafından seçim afişleri hazırlanırken dikkate alındığı ve ideolojik unsurların afişlerde kullanılan sloganlarla, görsellerle ve metinlerle önemli derecede bağlantılı olduğu sonucuna varılmıştır.