Tesis sobre el tema "Eduardo (1951-....)"

Siga este enlace para ver otros tipos de publicaciones sobre el tema: Eduardo (1951-....).

Crea una cita precisa en los estilos APA, MLA, Chicago, Harvard y otros

Elija tipo de fuente:

Consulte los 50 mejores tesis para su investigación sobre el tema "Eduardo (1951-....)".

Junto a cada fuente en la lista de referencias hay un botón "Agregar a la bibliografía". Pulsa este botón, y generaremos automáticamente la referencia bibliográfica para la obra elegida en el estilo de cita que necesites: APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.

También puede descargar el texto completo de la publicación académica en formato pdf y leer en línea su resumen siempre que esté disponible en los metadatos.

Explore tesis sobre una amplia variedad de disciplinas y organice su bibliografía correctamente.

1

Massaro, Tatiana de Lourdes. "(In)Constantes transformações: relações e conceitos no pensamento do antropólogo Eduardo Viveiros de Castro". Universidade Federal de São Carlos, 2011. https://repositorio.ufscar.br/handle/ufscar/199.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2016-06-02T19:00:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 3823.pdf: 591824 bytes, checksum: 55fa9ecbadeae2cfb446f425ab740529 (MD5) Previous issue date: 2011-06-10
This study to understand what a social relation is, showing the anthropologist Eduardo Viveiros de Castro s concepts and ideas in his bibliography. This is a research about a social relation concept that is still being developed and studied by the contemporary anthopologist Viveiros de Castro. This work focuses on articles related to the Amerindian thoughts and issues. For the Amerindians, the social relation idea is a wider concept and different from ours. For then, humans beings and animals have different shapes but similar human essence. My work is based on the social relation concept, mainly the one studied in the first ethnological work Indivíduo e Sociedade no Alto Xingu (1977) by Eduardo Viveiros de Castro, the doctoral thesis Araweté: os deuses canibais (1986) by the same author and A Inconstância da Alma Selvagem (2002a), where there are many articles gathered signed by Viveiros de Castro.
O presente estudo pretende compreender o que é uma relação social buscando explicitar a trajetória deste conceito no pensamento e na produção bibliográfica do antropólogo Eduardo Viveiros de Castro. Trata-se de acompanhar um trajeto conceitual observado nos textos deste autor. Para tanto o trabalho se centra em publicações que, por sua vez, tratam de questões emergentes no pensamento ameríndio decidindo levá-lo a sério e situam-se em uma perspectiva que não seja plenamente dominada pela doutrina ocidental. Partindo deste ponto de vista, a noção de relação social é registrada como aquela que, no pensamento ameríndio, sobressai como um conceito que se amplia e difere em relação ao nosso, compreendendo humanos e animais como aqueles que possuem formas diferentes e fundo humano comum. Buscando um aprofundamento no estudo deste conceito, os contornos desta pesquisa se mostram a partir do primeiro trabalho etnológico de Eduardo Viveiros de Castro, realizado nos anos 70 entre os Yawalapíti (1977), passando depois à tese de doutorado conhecida em forma de livro intitulado Araweté: os deuses canibais, de 1986, e segue, fundamentalmente, até o ano de 2002, quando vem a público uma espécie de síntese teórica, A Inconstância da Alma Selvagem (2002a) donde encontram-se muitos artigos e reflexões, reunidos, revisitados e assinados pelo mesmo autor. Em resumo, esta pesquisa teórica procura revelar a trajetória do conceito relação social no pensamento do referido antropólogo, o qual apresenta uma vasta e incessante obra, situada na etnologia indígena brasileira e focada, principalmente, nas terras baixas sul-americanas. O referido conceito é dinâmico e não cessa de suscitar relações seja entre o(s) nativo(s), seja entre o(s) antropólogo(s), seja entre ambos, dentro ou fora desta dissertação.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Barataud, Marie-Alexandra. "Du texte, de l'image et de la musique dans l'oeuvre de Julio Cortazar". Limoges, 2013. http://www.theses.fr/2013LIMO2023.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

González, Moreno Sarita. "Los Usos de la Memoria en “La Ciudad de los Prodigios” de Eduardo Mendoza y “La Hija del Caníbal” de Rosa Montero". Tesis, Universidad de Chile, 2007. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/110471.

Texto completo
Resumen
Las respuestas a las preguntas de investigación son: La Memoria es el centro de la evolución de los personajes, en cuanto a su vinculación con el olvido, el recuerdo, la identidad y la historia, (como sus usos) y la “marca” es la instancia que nos instala en la primera etapa: el olvido y que recorre todos los procesos anteriormente señalados, desde la pérdida de la identidad hasta la reconstrucción de la misma. En el presente análisis tomaré en consideración los conceptos e ideas entregadas por los estudiosos en torno al tema de la Memoria, y sus usos ya señalados anteriormente, y los cotejaré con las novelas La ciudad de los prodigios y La hija del caníbal. Relacionaré a las novelas escogidas con los trasfondos históricos que presentan cada una, y tomaré en consideración algunos rasgos de ficción y verdad entregadas por los narradores de las mismas.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
4

Schwarzbürger, Susanne. "La novela de los prodigios : die Barcelona-Romane Eduardo Mendozas 1975-1991 /". Berlin : Ed. Tranvía, 1998. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb39261449w.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
5

Heath, Clare Charlotte Olivia. "Eduardo Paolozzi : from utopia to dystopia 1928-1958". Thesis, University of Edinburgh, 2014. http://hdl.handle.net/1842/15738.

Texto completo
Resumen
This thesis explores the early career of Eduardo Paolozzi (1924 – 2005), focusing in particular on his artworks of the 1940s and 1950s. Predominantly known for his post-World War Two activity as an eclectic artist, designer and pedagogue, Paolozzi emerged as an experimental alternative to the modernist formalism of Henry Moore’s generation and remains one of the acknowledged leaders of an artistic movement that helped invigorate the British art scene. The sheer volume and diversity of his creative output, however, its wide-ranging use of descriptive materials and profuse interests, has legitimised the now standard reception of his work as one of wilful, perhaps even whimsical, eclecticism. Thus, he has become simultaneously codified as British artist, child of Surrealism, and ‘father of Pop.’ The thesis presented here intends to offset the standard historiography of Paolozzi’s artistic development, employing instead an interpretation grounded in the artist’s Italian roots and which takes into consideration his exposure to wider avant-garde movements and trends. Such a re-evaluation enables sense to be made of the imagery and ideas present in his work, and gives shape to the superficial incoherence of the ‘fragmentary’ phases apparently marking his output. What emerges is an alternative trajectory, one that moves from the early collages, full of L'Esprit Nouveau and Futuristic enthusiasm for the New World, through his use of Greco-Roman art, mechanisation and Uomo Novo during the years of Fascism, to the more concerted reassessment of the modern post-War world that is embodied in his satirical brutalist sculptures and proto-Pop demythologies, these last works mapping an emergence out of totalitarianism and the rediscovery of ‘democratic and international values.’ In this new analysis, Paolozzi stands as one of the few international figures who consistently developed a mature and idiosyncratic rationale through which a new, non-Fascist modernism was reformulated.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
6

Galindo, García Zaida María. "Eduardo Zamacois y Quintana (1873-1971) Memoria y Obra Periodística (1888-1957) Un siglo de historia entre dos continentes". Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2020. http://hdl.handle.net/10803/670517.

Texto completo
Resumen
Eduardo Zamacois i Quintana (1873 Pineda de el Riu, Cuba-1971, Buenos Aires) és un escriptor i periodista espanyol, avui dia gairebé oblidat tot la seva extensa i variada obra i d’haver estat un promotor cultural del seu temps. Va viure de la seva ploma durant tota la seva vida i dels seus nombrosos viatges per Europa i Amèrica resulta un tresor documental de textos, reflex d’un segle d’història, societat, política i cultura. Va publicar nombrosos articles i cròniques, novel·les llargues, novel·les curtes, relats, contes, peces teatrals, llibres de viatge i obres autobiogràfiques. Dignes de menció són també les seves empreses i projectes editorials, conferències i incursions en ràdio i cinema. El que avui es coneix sobre la seva vida procedeix de les seves pròpies obres de caràcter autobiogràfic, novel·les, articles periodístics, tant de l’autor com dels seus coetanis; epistolaris, estudis realitzats sobre la seva obra literària amb anterioritat per altres investigadors i documents de diversa índole conservats a l’Arxiu Històric Nacional. La rellevància d’aquesta investigació rau principalment en dues raons: d’una banda, la “”reconstrucció”” de la biografia d’Eduardo Zamacois i Quintana; i, d’altra, l’anàlisi de la seva obra periodística en general, i l’elaboració i estudi de l’Índex Bibliogràfic de col·laboracions periodístiques en particular. Es tracta d’una investigació sense precedents. No existia fins ara una biografia completa de l’autor, ni estudis previs sobre la seva obra periodística.
Eduardo Zamacois y Quintana (1873 Pinar del Río, Cuba—1971, Buenos Aires) es un escritor y periodista español, hoy en día casi olvidado a pesar su extensa y variada obra y de haber sido un promotor cultural de su tiempo. Vivió de su pluma durante toda su vida y de sus numerosos viajes por Europa y América resulta un tesoro documental de textos, reflejo de un siglo de historia, sociedad, política y cultura. Publicó numerosos artículos y crónicas, novelas largas, novelas cortas, relatos, cuentos, piezas teatrales, libros de viaje y obras autobiográficas. Dignas de mención son también sus empresas y proyectos editoriales, conferencias e incursiones en radio y cine. Lo que hoy se conoce sobre su vida procede de sus propias obras de carácter autobiográfico, novelas, artículos periodísticos, tanto del autor como de sus coetáneos; epistolarios, estudios realizados sobre su obra literaria con anterioridad por otros investigadores y documentos de diversa índole conservados en el Archivo Histórico Nacional. La relevancia de esta investigación radica principalmente en dos razones: por un lado, la “reconstrucción” de la biografía de Eduardo Zamacois y Quintana; y, por otro, el análisis de su obra periodística en general, y la elaboración y estudio del Índice Bibliográfico de colaboraciones periodísticas en particular. Se trata de una investigación sin precedentes. No existía hasta la fecha una biografía completa del autor, ni estudios previos sobre su obra periodística.
Eduardo Zamacois y Quintana (1873 Pinar del Río, Cuba-1971, Buenos Aires) is a Spanish writer and journalist, nowadays almost forgotten despite his extensive and varied work and as cultural promoter of his time. He lived from his pen throughout his life and his numerous trips through Europe and America are a treasure of texts, which reflect a century of history, society, politics and culture. He published numerous articles and chronicles, long novels, short novels, stories, stories, plays, travel books and autobiographical works. Also noteworthy are its editorials and projects, conferences and raids on radio and film. What is known about his current life comes from his own autobiographical works, novels, journalistic articles, both of the author and of his companions; his letters, studies previously done in his literary work by other researchers and documents of various types preserved in the National Historical Archive. The relevance of this research lies mainly in two reasons: on the one hand, the “”reconstruction”” of the biography of Eduardo Zamacois and Quintana; and, on the other hand, the analysis of his journalistic work in general, and the elaboration and study of the bibliographic index of journalistic collaborations in particular. It is an unprecedented investigation. To date there was not a complete biography of the author, nor previous studies on his journalistic work.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
7

Pizarro, García Luis Fernando. "Antecedentes documentales sobre las candidaturas presidenciales de Eduardo Frei Montalva y Radomiro Tomic Romero". Tesis, Universidad de Chile, 2011. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/110926.

Texto completo
Resumen
Memoria (licenciado en ciencias jurídicas y sociales)
El presente trabajo tiene como objetivo presentar la información que proporciona Revista Ercilla acerca de las elecciones de las campañas presidenciales de Eduardo Frei Montalva y Radomiro Tomic Romero, en el entendido de que la información política que proporcionaba esa publicación posibilita una cierta visión crítica del momento histórico estudiado, a fin de captar sus semejanzas y diferencias. Los documentos se presentan sin mayores comentarios, y en la parte final se extraen algunas conclusiones a partir del material reproducido.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
8

Gort, Oliver Jordina. "Eduard Toda i Güell. Ideologia i escriptura (1855-1941)". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2012. http://hdl.handle.net/10803/285581.

Texto completo
Resumen
Aquesta tesi està centrada en la figura del diplomàtic i escriptor Eduard Toda i Güell. L'objectiu primordial d'aquest estudi és el de definir el pensament , l'estil d'escriptura i les influències ideològiques i literàries del personatge partint de l'anàlisi dels seus textos , però també a través de la seva obra humana, les seves relacions , els seus viatges i les seves implicacions en el camp polític, social i cultural del país. Per a això s'analitza el seu epistolari, la creació de la seva biblioteca i els seus donatius de llibres i col•leccions en diferents biblioteques i arxius del país, la selecció dels llibres que va adquirir i les possibles lectures que van formar el seu pensament i l'escriptura dels seus textos, discursos, articles i llibres . L'anàlisi de l'obra d'Eduard Toda estudia, principalment, el sentit final de cada llibre i del conjunt de la seva obra. L'estudi estableix el perquè , la metodologia i el valor dels llibres i articles que va escriure. Mostra la finalitat de la seva escriptura i també de tota aquella obra material i espiritual que no forma part de l'escriptura -és el cas de les restauració arquitectònica de monuments com el monestir de Santa Maria de Poblet- però que també constitueix la seva obra global. L'estudi i anàlisi de l'obra d'Eduard Tota vol aprofundir en el seu ideologia i extreure la base del seu pensament per entendre millor al personatge, i descobrir quin va ser el motor que va generar una personalitat tan polièdrica i l'energia que impulsava cada projecte i cada acció de la seva vida.
This thesis is centered on the figure of the diplomat and writer Eduardo Toda i Güell. The primary objective of this study is to define thinking, writing style and the ideological and literary influences of the character from the analysis of texts, but also through his human work, their relationships, their travel and their implications in political, social and cultural fields in the country. To do so his correspondence, his library creation and his donations of books and collections in various libraries and archives in the country were analyzed, as well as the selection of books which acquired and possible readings that shaped his thinking and writing of texts, speeches, articles and books. The analysis of the work of Eduardo Toda studies mainly the ultimate meaning of each book and the whole of his work. The study establishes the reason, the methodology and the value of books and articles written. It displays the purpose of his writing and also of all that material and spiritual work that is not part of the script –that is the case of architectural restoration of monuments such as the Monastery of Santa Maria de Poblet- but also its global workforce. The study and analysis of the work of Eduardo Toda want to deepen their ideology and extract the basis of their thinking to better understand the character, and discover what the engine was that generated such a multifaceted personality and energy that drive each project and each action of his life.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
9

Arias, Rodríguez Carlos. "Indigenismo, intertextualidad y metapoesía en Contradiccionario de Eduardo Llanos". Tesis, Universidad de Chile, 2007. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/110440.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
10

Silva, Antonio de Pádua de Souza e. "Movimento Poetas na Praça: uma poética de ruptura e resistência". Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2008. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/14865.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2016-04-28T19:59:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Antonio de Padua de Souza e Silva.pdf: 649803 bytes, checksum: d16b39fabf0ea1a4496e2d6fccd1d2a3 (MD5) Previous issue date: 2008-09-02
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Poetry is a literary phenomenon that, besides man and his language since earlier times until nowadays and will beside him while humanity, exists. However, each time has a particular manifestation to this kind of human language. At the 1970s, in Brazil, there was a kind of poetry that was produced and sailed out of conventional patterns, called marginal poetry; a kind of poetry that, as kind of art, answer to its historical time and, as soon as it happened to 1922s Modernism, 1950s Concretism and 1960s Tropicalism, conquered popular appreciation all over the country. This kind of poetry first work was 26 poetas hoje (26 poets today), a text anthology of texts by 26 authors who lived at Rio de Janeiro or Sao Paulo, organized and published by Heloísa Buarque de Holanda. At the end of the 1970s and longing all the 1980s, a group of young poets decided to put poetry at squares, near people; thus, Movimento Poetas na Praça (Poets at Squares Movement) grew up. Their central stage was Praça da Piedade (Piety Square), in Salvador, capital of Bahia state, where they joined to declaim their own and other author s poems, convoking people to a genial performance, as it used to happen on Medieval times. Movimento Poetas na Praça s founders were Antonio Short, Ametista Nunes, Eduardo Teles and Gilberto Costa, whose texts compose this work corpus. This poetry, called marginal, made angry some others poets, literary critics and scholars who called it sub-literature only because it doesn t follow official literary patterns and values all those who propose themselves as poets. Analyzing some poems composed by those poets, this study aims to offer a brief outline of this movement and contribute to finish the prejudice directed against this group of poets and their literary production
A poesia é um fenômeno literário que acompanha o homem e sua linguagem desde os primórdios até os nossos dias e há de acompanhá-lo, enquanto existir a raça humana. Cada época, no entanto, responde de uma forma particular a essa manifestação da linguagem humana. Nos anos 70, do século XX, surgiu no Brasil uma poesia que, por ter sido produzida e comercializada fora dos padrões convencionais, foi chamada de marginal; é uma poesia que, como toda arte, responde pelo seu tempo e por sua história e, beirando a linha do Modernismo de 22, do Concretismo de 50 e do Tropicalismo de 60, logo caiu no gosto do público e se espalhou por todo o país. O primeiro trabalho organizado e publicado dessa poesia foi a antologia 26 poetas hoje, da ensaísta Heloísa Buarque de Holanda, reunindo poetas que, no momento, moravam no eixo Rio-São Paulo. No final da década de 70 e durante toda a década de 80, um grupo de jovens poetas resolveu colocar a poesia na praça, perto do povo, surgia assim o Movimento Poetas na Praça. Esses poetas tinham como palco central a Praça da Piedade, em Salvador, Bahia, na qual se reuniam e declamavam poemas seus e de outros poetas, convocando o povo para uma genial performance, como nos tempos dos trovadores da Idade Média. Foram seus fundadores Antonio Short, Ametista Nunes, Eduardo Teles e Gilberto Costa; os quatro primeiros compõem o corpus deste trabalho. Essa poesia, chamada de marginal, despertou a ira de alguns poetas, críticos literários e professores universitários, que a tacharam de subliteratura, simplesmente por ela não obedecer aos trâmites oficiais das academias e por valorizar todos os que se propunham como poetas. O que buscamos, aqui, é fornecer um pequeno panorama dessa literatura, analisando, inclusive, alguns poemas dos poetas destacados acima, com o intuito único de acabar com o preconceito com que sempre foi vista essa geração de poetas e sua poesia
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
11

Moya, Cortés Winston y Buscaglia Daniel Rojas. "Dos modelos de representación y evocación de lo mapuche en la música de arte chilena — Carlos Isamitt (1887-1974) y Eduardo Cáceres (1955- )". Tesis, Universidad de Chile, 2007. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/101668.

Texto completo
Resumen
La presente investigación aborda el estudio de dos reconocidos compositores nacionales, los cuales a pesar de pertenecer a distintas épocas de la creación musical chilena, se ven conectados a través de su interés en la representación y evocación de elementos mapuche, a través de diversas obras de su catálogo musical. Para lograr conocer en parte su destacado trabajo creativo, ha sido necesario abordar el tema desde distintas perspectivas de estudio, comprendiéndose entre ellas aspectos biográficos, históricos, musicales, etc. Para dicho fin se ha escogido como eje central, el análisis riguroso de una obra hito en la trayectoria de cada uno de ellos. Es así, como se ha seleccionado el Friso Araucano, en el caso de Carlos Isamitt, y los Cantos Ceremoniales para Aprendiz de Machi, en el caso de Eduardo Cáceres A grandes rasgos, los principales objetivos de este trabajo consisten en el estudio de la representación y evocación musical del elemento mapuche en la música de arte chilena, en el rescate del trabajo musical de importantes figuras de la composición nacional, y finalmente, en el deseo de contribuir a la investigación y conservación del patrimonio cultural chileno
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
12

Costa, Eduardo Minozzi. "Sérgio Assad's (b. 1952) Aquarelle and Fantasia Carioca: A Performer's Guide". Diss., The University of Arizona, 2012. http://hdl.handle.net/10150/268355.

Texto completo
Resumen
More accurate and authentic performances of Sérgio Assad's (b. 1952) Aquarelle and his Fantasia Carioca can be obtained through insights provided by formal analysis of those pieces, study of the performing traditions of Brazilian traditional music, and the composer's reflections and comments. This document guides readers in recognizing the subtleties that characterize Assad's style and its Brazilian traditional music influences. A select group of styles has been chosen based on their relevance in Assad's work. Characterized by unique accent patterns and melodic/harmonic "clichés," the influences of each Brazilian music genre can be identified in specific measures of the two Assad's pieces included in this study. The correlation between measures and genres provides specific stylistic features that the performer can apply toward an authentic execution.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
13

Lefèvre, Diogo [UNESP]. "O poema em música e a música além do poema: estudo sobre a relação entre música e poesia em obras de Almeida Prado, Eduardo Guimarães Álvares e Harry Crowl". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2015. http://hdl.handle.net/11449/127818.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2015-09-17T15:25:49Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-03-26. Added 1 bitstream(s) on 2015-09-17T15:46:32Z : No. of bitstreams: 1 000847722.pdf: 58369724 bytes, checksum: 60c2d27370424a5b46f665adf414520b (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Esta pesquisa investiga a relação texto-música e as estratégias de composição musical em obras que tomam um texto poético como ponto de partida. As obras estudadas foram Pétala Petulância de Eduardo Guimarães Álvares, sobre poemas de Alícia Duarte Penna, Le Fruit Ardent (do Portrait de Nadia Boulanger) de Almeida Prado, baseada em poema de Paul Valéry e As Estrelasde Harry Crowl, sobre poema de Cruz e Sousa. O estudo dessas obras envolveu a análise musical baseada na análise motívica a partir de Schoenberg, na Teoria dos Conjuntos a partir de Forte, Oliveira, Straus, além de referências a outros teóricos musicais como Motte e Cook. Também foi realizada uma análise poética dos textos musicados, baseada em Bosi, Cândido, Jakobson, Goldstein e Tavares, complementada pela leitura de estudos sobre Cruz e Sousa (realizados por Bastide, Rabello, entre outros) e Paul Valéry (realizados por Andersen, Daniel Lefèvre, entre outros). A partir de uma comparação entre as obras estudadas, esta pesquisa verificou como a diferença entre os poemas escolhidos por cada compositor se reflete nas relações entre texto e música. A maior abstração ou, diferentemente, a maior concretude das imagens dos poemas influencia na maneira como são percebidos os elos entre um poema e a composição musical nele baseada. Esta tese detectou também que o interesse dos compositores abordados pelas imagens dos textos musicados está associado a uma busca de sonoridades e texturas musicais específicas. Esta pesquisa demonstrou que muitas conexões entre poesia e música resultam do fato de as duas linguagens se desenrolarem no tempo e envolverem relações de similaridade e contraste entre momentos distintos de seu percurso temporal. Um poema, quando declamado, inclui várias pausas, decorrentes de fatores sintáticos, semânticos, métricos ou formais, e um importante ponto de contato ou de tensão entre poema...
This research investigates the text-music relationship and strategies of musical composition in works that take a poetic text as a point of departure. The works approached were Pétala Petulânciaby Eduardo Guimarães Álvares on poems by Alícia Duarte Penna, Le Fruit Ardent (from Portrait de Nadia Boulanger) by Almeida Prado, on a poem by Paul Valéry and As Estrelasby Harry Crowl, on a poem by Cruz e Sousa. The study of this works involves a musical analysis making use of a MotivicAnalysis based on Schoenberg and of the Set Theory based on Forte, Oliveira and Straus. It also refers to other musical theorists such as Cook and Motte. This study encompass too a poetic analysis of the texts of the musical pieces approached, based on Bosi, Cândido, Goldstein, Jakobson and Tavares, complemented by studies on Cruz e Sousa (by Bastide, Rabello) and on Paul Valéry (by Andersen and Daniel Lefèvre). This research has verified that the differences between the poems chosen by each composer affect the text-music relationship. This study demonstrates that many connections between poetry and music results from the fact thatboth are temporal languages and involve relations of similarity and contrast between different moments of their temporal trajectory. This research has also explained elements of the musical pieces that sometimes are independent of the text, such as their motivic elaboration.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
14

Diaz, Granados Cristina Acosta. "Guilhermo Eduardo Estrella Aguirre: a trajetória de um historiador das ciências latino-americano na periferia (1959-1987)". reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2014. http://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/16084.

Texto completo
Resumen
Submitted by Gilvan Almeida (gilvan.almeida@icict.fiocruz.br) on 2016-09-26T14:06:08Z No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 203.pdf: 1965470 bytes, checksum: 6bfe6cfcb88f82b1c3d90e545a26aaee (MD5)
Approved for entry into archive by Barata Manoel (msbarata@coc.fiocruz.br) on 2016-10-04T19:29:12Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 203.pdf: 1965470 bytes, checksum: 6bfe6cfcb88f82b1c3d90e545a26aaee (MD5)
Made available in DSpace on 2016-10-04T19:29:12Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 203.pdf: 1965470 bytes, checksum: 6bfe6cfcb88f82b1c3d90e545a26aaee (MD5) Previous issue date: 2014
Fundação Oswaldo Cruz. Casa de Oswaldo Cruz. Rio de Janeiro, RJ, Brasil.
Eduardo Estrella Aguirre (Tabacundo, 1941 Quito, 1996) foi um médico psiquiatra que incursionou no estudo do passado científico equatoriano através da história social da ciência, tendo formado parte da Sociedade Latino-Americana de História das Ciências e da Tecnologia desde 1984. O presente trabalho estuda sua trajetória intelectual e profissional no período compreendido entre 1959 e 1987, com o objetivo de compreender as condições socioculturais locais e internacionais do surgimento da segunda geração latino-americana de historiadores das ciências na década de 1980. O período de 1959 a 1987 da vida de Estrella contempla sua educação universitária em Quito, sua especialização médica na Espanha, sua profissionalização em órgãos públicos equatorianos de educação e serviços médicos, e sua transformação em historiador das ciências através de pós-graduações em história em Quito e em Madrid. As fontes primárias utilizadas foram sua obra intelectual no período apontado e a documentação de seu arquivo pessoal e dos órgãos em que estudou e trabalhou. A análise de sua trajetória permite-nos concluir que as tarefas acadêmicas de Estrella sempre estiveram estreitamente vinculadas aos fatores culturais, sociais e históricos da medicina no Equador. Por isso, seu interesse pela história das ciências foi consequência da importância que deu aos aspectos socioculturais relacionados com a medicina.
Eduardo Estrella Aguirre (Tabacundo, 1941 – Quito, 1996) was a psychiatrist who studied Ecuador’s scientific past under the social history of science context and founded part of the Latin American Society of History of Science and Technology in 1984. This paper studies his intellectual and professional career in the period between 1959 and 1987 in order to understand local and international cultural conditions of the emergence of the second generation of historians of Latin American science in the 1980s. The period from 1959 to 1987 of Estrella’s life provides an insight into his university education in Quito, medical specialization in Spain, professional career in Ecuadorian public institutions for education and medical services, and the development to historian of science through postgraduate studies in history from Quito and Madrid. The primary sources used were his intellectual work in the indicated period and documents from his personal archive and from entities in which he studied and worked. The analysis of his career allows us to conclude that Estrella’s academic work was always closely linked to the cultural, social and historical factors of medicine in Ecuador. Therefore, his interest in the history of science was a consequence of the importance he gave to the sociocultural aspects of medicine.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
15

Pineda, Domínguez Octavio. "Extraterritorialidad, poesía migratoria, Jorge Boccanera, Fabio Morábito y Eduardo Chirinos". Thesis, Toulouse 2, 2016. http://www.theses.fr/2016TOU20111.

Texto completo
Resumen
Les œuvres des “poètes migratoires” génèrent un certain nombre de questions. La poésie, est-elle le genre littéraire adapté pour exhiber l’éloignement ? Et dans ce cas, est-il possible de déceler les marques expressives qui caractérisent la poésie des expatriés ? Notre recherche s’intéresse à la relation entre l’écriture poétique et l’étrangéité, à partir de l’analyse des œuvres de trois poètes latino-américains expatriés. Jorge Bocanera (1952), Argentin exilé au Mexique et installé des années plus tard au Costa Rica ; Fabio Morabito (1955) Italo-mexicain qui écrit en espagnol, langue qu’il adopte après son arrivée au Mexique ; et le Péruvien Eduardo Chirinos (1960-2016), “exilé” circonstanciel aux USA pour des raisons professionnelles. La poésie de ces migrants approfondit la visión d’un éparpillement existentiel, qui se ressent dans une identification désorientée, au-delà même de l’identité nationale. Leur “poésie migratoire” est habitée par cette “expatriation”, faisant du mot un foyer en mouvement, un rejet voire une intégration. Grace à des marques spatio-temporelles, à des références thématiques au bestiaire et à l’enfance, en plus des reflets de la rhétorique, le texte poétique est capable d’évoquer le voyage et de devenir voyage lui-même
Building on the poetic works of the migrant poet questions arise. Is poetry the appropriate genre to exhibit displacement? In which case, is it possible to identify the expressive traits to define the poetry of displaced poets? Our research is focusing on the relation between the poetic writing and foreignness, through the analysis of the works of three Latin American displaced poets: Jorge Boccanera (1952), Argentine exiled in Mexico and abroad, and years later in Costa Rica; Fabio Morábito (1955), Italo-Mexican who writes in Spanish, a language which was adopted after settling in Mexico; and the Peruvian Eduardo Chirinos (1960-2016), circumstantial exiled in the United States, where he moved due to academic and professional reasons. The poetry of these migrants deepens into an existential dispersion, which has impacts on a disorientated identification, beyond national identity. Their «migratory poetry» transits through foreignness, turning the word into a moving home, into rejection, or even into integration. By means of temporary space traits, thematic references to the bestiary and to childhood, and reflections of the rhetoric, the poetic text is able to evoke the travel and also able to be a travel itself
A partir de la obra del poeta migrante surgen distintas preguntas. ¿Es la poesía el género adecuado para exhibir el distanciamiento? En cuyo caso, ¿se pueden detectar marcas expresivas que definan la poesía de los desplazados? Nuestra investigación se interesa por la relación entre la escritura poética y la extranjería, a través del análisis de la obra de tres poetas latinoamericanos desplazados: Jorge Boccanera (1952), argentino exiliado en México y extranjero, años después, en Costa Rica; Fabio Morábito (1955), italomexicano que escribe en español, una lengua adoptada tras su arribo a México; y el peruano Eduardo Chirinos (1960-2016), exiliado circunstancial en EEUU, donde se traslada por motivos académicos y laborales. La poesía de estos migrantes profundiza en una dispersión existencial, que repercute en una identificación desubicada, más allá de la identidad nacional. Su «poesía migratoria» transita la extranjería, convirtiendo la palabra en hogar en movimiento, en rechazo, o incluso en integración. Por medio de marcas espaciotemporales, referencias temáticas al bestiario y a la infancia, y reflejos de la retórica, el texto poético es capaz de evocar el viaje y ser viaje
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
16

Gomes, Mitizi de Miranda. "Traduzindo a alteridade : a questão da identidade nacional em Eduardo Acevedo Díaz e Euclides da Cunha". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2006. http://hdl.handle.net/10183/7418.

Texto completo
Resumen
A presente tese intitulada Traduzindo a Alteridade: a questão da identidade nacional em Eduardo Acevedo Díaz e Euclides da Cunha tem como objetivo analisar a construção dos arquétipos nos textos Ismael e Os Sertões e de como tais tipos colaboraram para a construção do conceito de nação nas obras em questão, bem como analisar a utilização da imagem do outro nessa mesma construção. Com base na Literatura Comparada, nos Estudos de Tradução, na Teoria da Literatura e em outras áreas do conhecimento, foi possível constatar que os autores uruguaio e brasileiro se valeram da obra Facundo: civilização e barbárie no pampa argentino, de Domingo Faustino Sarmiento, para comporem suas obras, ainda que distantes temporalmente e com visões diferentes. Esse movimento mostra que as produções literárias latino-americanas possuem uma ligação porque igualmente registraram os tipos presentes no lugar e o próprio lugar em que habitavam, colaborando, assim, para a construção do sistema literário latino-americano, visto que, em alguns casos, esses arquétipos eram comuns entre os diferentes países. A convergência desses arquétipos, como o gaúcho/gaucho do pampa do Rio Grande do Sul do Brasil, do Uruguai e da Argentina, demonstra que a cultura ultrapassa fronteiras políticas, e corrobora a idéia de Ángel Rama acerca da existência da comarca cultural. No caso do arquétipo do sertanejo, fundamentado por Euclides da Cunha, não há um correspondente nas demais produções em questão, principalmente porque sua identidade está impregnada de cor local, cujas particularidades não são compartilhadas pelos demais países. A convergência ou divergência das características de cada tipo local interfere na produção das traduções, uma vez que, quando dessemelhantes, a visibilidade do tradutor é necessária e sua interferência acontece no sentido de aproximar o diferente da cultura alvo. Também os Estudos de Tradução e as análises tradutórias colaboraram igualmente para que as investigações acerca das obras evoluíssem no sentido de estudarmos como se deu, na escrita dos autores e dos tradutores, a consciência do outro no processo de construção do eu nacional.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
17

Araneda, Undurraga María Soledad. "La alianza para el progreso y la reforma agraria durante el gobierno de Eduardo Frei Montalva : 1964-1965". Tesis, Universidad de Chile, 2003. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/116534.

Texto completo
Resumen
Memoria (licenciado en ciencias jurídicas y sociales)
No autorizada por el autor para ser publicada a texto completo
La presente Memoria de Prueba consta de tres capítulos, denominados “Orígenes y Proyección”, “Aspectos Generales” y “La Alianza para el Progreso (desde ahora en adelante ALPRO) y la Reforma Agraria en Chile”. Para efectos de sistematización cada capítulo fue dividido en diversos temas, todos relacionados con la historia de nuestro país y con la incidencia que en él tuvo la ALPRO respecto al proceso de Reforma Agraria. Consiste en una breve reseña histórica del proceso de Reforma Agraria que se vivió en Chile, iniciado durante el gobierno del Presidente Jorge Alessandri Rodríguez y continuado en el gobierno del Presidente Eduardo Frei Montalva. Básicamente se centra en el primer año de la administración Frei. En caso contrario, se desvirtuaría el objeto de este trabajo, extendiendo el análisis a diversos acontecimientos que en nada se relacionan con el tema en estudio. Por otro lado, no debemos olvidar que el eje central se encuentra en la nueva política de relaciones exteriores seguida por Estados Unidos hacia América Latina, Región por muchos años olvidada por el país del norte, y cuyo desarrollo estaba subordinado a los intereses económicos del mismo. Para ello nos basamos, como única fuente directa, aunque no siempre objetiva, en los artículos noticiosos y reportajes periodísticos publicados por el diario “El Mercurio” entre el 1º de julio de 1964 y el 31 de diciembre de 1965. Al carecer de otras fuentes directas, puede que muchas de las opiniones emitidas carezcan de la debida objetividad que requiere hacer un análisis cronológico de un proceso tan importante como lo fue el de la Reforma Agraria. Sin embargo, hemos tratado de considerar tanto sus aspectos positivos como sus aspectos negativos. Sólo cabe agregar que al tratarse de un análisis histórico, en que se recurrió a una única fuente directa, no se incluyeron apreciaciones jurídicas respecto al tema, salvo las emitidas por personas que sí intervinieron en él
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
18

Oganesyan, Milena. "James A. Baker III and Eduard Shevardnadze the story of the Madrid Peace Conference of 1991 /". The University of Montana, 2009. http://etd.lib.umt.edu/theses/available/etd-06232009-121957/.

Texto completo
Resumen
The following work examines the personal diplomacy between James A. Baker, III and Eduard A. Shevardnadze at the end of the 1980s and early 1990s and their cooperation that led to the initiation of a new peace process in the Middle East inaugurated by the Madrid Conference of 1991. The paper addresses the importance of the personal element in international diplomacy and situates it in the context of a particular time framework that marked the end of the Cold War and which resulted in significant geopolitical changes across the globe. While recognizing the importance of larger events, such as the attempts to restructure the Soviet economy and society, this thesis argues for the significance of the personal relationship between James A. Baker, III and Eduard A. Shevardnadze in establishing a cooperative response to Iraqs invasion of Kuwait and, ultimately, to laying the groundwork for the Madrid Peace Conference. The research was conducted based on government sources, personal accounts, interviews, including personal interviews with former USSR Minister of Foreign Affairs and ex-President of Georgia, Eduard A. Shevardnadze, and former U.S. Ambassador to Senegal, Mark Johnson, as well other primary and secondary sources in English, Russian, and Georgian languages available at the time.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
19

Fierro, Pablo. "Entendiendo la sociedad chilena a través de un análisis histórico cultural: por la fuerza de los principios morales. Elecciones presidenciales de 1964-1970 y 1989. La derecha y los pobladores periférico-urbanos". Tesis, Universidad de Chile, 2006. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/110343.

Texto completo
Resumen
Informe de Seminario para optar al grado de Licenciado en Historia
En el presente trabajo mi intención es comprender a la derecha chilena durante el transcurso del siglo XX, específicamente, desde los inicios de la década de los ’60 hasta el fin de los ’80, época que coincide con los últimos 4 años de la administración del presidente, Jorge Alessandri Rodríguez y el término de la Dictadura Militar encabezada por el Gral. Augusto Pinochet Ugarte.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
20

Valk, Thorsten. "Literarische Musikästhetik eine Diskursgeschichte von 1800 bis 1950". Frankfurt, M. Klostermann, 2006. http://d-nb.info/989077713/04.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
21

González, Cañete Diego. "Por una revolución del espíritu: política y esperanza en Jaime Eyzaguirre, Eduardo Frei, Mario Góngora y otros jóvenes socialcristianos (Chile, década de 1930)". Tesis, Universidad de Chile, 2015. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/136758.

Texto completo
Resumen
Tesis para optar al grado de Magíster en Historia
Autor no autoriza el acceso a texto completo de su documento.
Esta tesis aborda la expresión chilena de la experiencia intelectual socialcristiana, según el carácter adquirido en la década de 1930. En el contexto de la crisis europea del liberalismo y la cuestión social, se generó una eclosión de pensamiento social católico en oposición al comunismo y a la democracia liberal, que durante los años treinta sumó impulsos al abrigo de una generación de jóvenes estudiantes. El socialcristianismo chileno, como movimiento intelectual universitario, se manifestó diverso en sus expresiones y en el alcance de las energías particulares: por un lado, una fracción de la juventud católica ingresó al Partido Conservador en 1932, comprometida con la transformación política de la anquilosada praxis oligárquica y ante la amenaza del socialismo para su concepción de la institucionalidad; a su vez, otro grupo de jóvenes socialcristianos rechazó la invitación de la política partidista, permaneciendo ajeno a las instituciones y enfocado en la reflexión histórico-cultural en grupos de estudio. Esta tesis pretende iluminar esta tensión por medio de una comprensión histórica de las ideas. Desde una historia intelectual, es posible entender el pensamiento católico de entreguerras no únicamente vinculado a la evolución política de falangistas o conservadores, sino que anidado en una gama más amplia y variada de vivencias frente a la política moderna, que, más allá de la esfera de las ideas, significó un posicionamiento en el orden de las creencias religiosas y de las pasiones. Lo antedicho se sintetiza en nuestra propuesta de estudio: esta tesis buscará probar que los fundamentos de la relación entre el pensamiento socialcristianismo y la época moderna residen en dos reacciones paralelas frente a la esperanza: una, de índole “terrenal”, ligada a la acción política y a la difusión de los valores cristianos en el seno de los tiempos modernos; otra, anclada únicamente en la fe, implicó con el tiempo una negación trágica del mundo moderno. Ambas actitudes se reflejaron en la confluencia entre una “revolución política” y una “revolución espiritual” y tuvieron un impacto en la conformación de este nuevo referente de nuestra cultura política, que devendría decisivo en el transcurso del siglo XX chileno
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
22

Obregón, Osvaldo. "La diffusion du théâtre latino-américain en France depuis 1958". Paris 3, 1987. http://www.theses.fr/1987PA030224.

Texto completo
Resumen
Cette recherche expose et analyse le processus de diffusion du theatre latino-americain en france depuis 1958, annee ou ce processus commence a se developper systematiquement, grace a la participation successive de nombreuses compagnies latino-americaines au theatre des nations de paris de 1958 a 1967 et au festival international de nancy de 1964 a 1977 (premiere partie). Cette diffusion dans les langues vernaculaires (espagnol et portugais) s'est vu renforcee par l'arrivee progressive d'un groupe de jeunes metteurs en scene latino-americains qui viennent se perfectionner a paris. Ils s'inserent petit a petit dans le milieu theatral professionnel. La majorite d'entre eux fait une carriere en france, abordant un repertoire d'une grande diversite, qui inclut un certain nombre de pieces latino-americaines (traduites en francais). La deuxieme partie est entierement consacree au travail de ces metteurs en scene, surtout a celui de rafael rodriguez vigouroux, d'alberto rody, de jorge lavelli et de victor garcia (un chapitre pour chacun d'eux). Leur contribution au mouvement theatral francais des dernieres decennies a ete soulignee par de nombreux critiques. La troisieme partie etudie la diffusion de la dramaturgie latino-americaine en version francaise (textes et spectacles) et offre une analyse comparative d'un e
This research expound and analyses the diffusion process of the latin american drama in france since 1958, the very year when this process became developping systematically, due to the successive participation of many latin-american companies at the theatre des nations in paris between 1958 and 1967 and at the international festival in nancy between 1964 and 1977 (first part). The diffusion of the vernacular languages (spanish and portuguese) has been strengthened by the progressive arrival of a group of young latin american producers who have come to paris to improve their art. They gradually cope with professional drama circle and the majority of them make their career in france, getting on to a repertory of a large variety including a number of latin-american plays (translated into french). The second part is entirely dedicated to the work of these producers especially the ones of rafael rodriguez vigouroux, alberto rody, jorge lavelli and victor garcia ( a chapter for each on of them ). Whose contribution to the french drama evolution during the last decades has been emphasized by many critics. The third part give a study of the diffusion of latin-american dramatic art in the french lan
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
23

Giambastiani, Gabriel Lima. "Sistemacidade em arquitetura : conceito de sistematicidade em arquitetura em três projetos escolares: Affonso Eduardo Reidy, Arne Jacobsen e Javier Garcia-Solera". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2018. http://hdl.handle.net/10183/183176.

Texto completo
Resumen
Como disse Stephen King em seu livro de 1999 "On Writing", a literatura é a comunicação entre mentes distantes no tempo e no espaço, telepatia. Mesmo aqueles que são menos místicos que o escritor reconhecerão que uma das virtudes das criações humanas é a capacidade de serem compreendidas; dentre elas, a Arquitetura. Aquele que procurar na história da disciplina ou na prática atual um modelo seguro de ação, inevitavelmente acabará frustrado. O modo de trabalhar varia muito entre os arquitetos e ainda um mesmo profissional não aborda todo e qualquer projeto da mesma maneira. Mesmo assim, é possível separar a produção arquitetônica em dois grupos: aquele que possibilita refazer os processos mentais de seu autor – que deixa evidente os critérios e decisões geradores da forma – e aquele que não nos oferece essa cortesia; é daquela Arquitetura que este trabalho se ocupa ao explorar o conceito de sistematicidade. Na primeira parte do trabalho, se traz maior clareza ao seu significado através da sua análise, de suas variações e de seus opostos; na segunda parte, se apresenta três projetos que o exemplificam. Se é verdade que não há método seguro para se produzir Arquitetura e que reinam uma multiplicidade de valores contraditórios, ainda assim é possível identificar qualidades naquilo que já foi produzido e tentar replicá-las em projetos futuros. Nesse sentido, o trabalho se vincula à tradição que busca na própria disciplina sua legitimação e promove uma Arquitetura que seja compreensível para o profissional que a estuda e para quem a vive.
As Stephen King said in his 1999 book “On Writing,” literature is the communication of minds distants in time and space, telepathy. Even those who are less mystical than the writer will recognize that one of the virtues of human creations is their ability to be understood; among them, architecture. One who looks at the history of the discipline or current practice for a safe model of action will inevitably become frustrated. The way architects work vary considerably, and yet the same professional does not approach every project the same way. Even so, it is possible to separate architectural production into two groups: one that makes it possible to remake the mental processes of its author - which makes evident the criteria and decisions that generate form - and one that does not offer this courtesy; it is from that architecture that this work occupies itself when exploring the concept of systematicity. In the first part of the work, clarity is brought to its meaning through its analysis, its variations, and its opposites; in the second part, it presents three projects that exemplify it. If it is true that there is no sure method to produce architecture and that a multiplicity of values reign, it is still possible to identify qualities in what has already been produced and try to replicate them in future projects. In this sense, the work is linked to the tradition that seeks in architecture its own legitimation and promotes an architecture that is understandable for the professional who studies it and for those who lives it.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
24

Biavatti, Camila Damiani. "Paralelos compositivos : a arquitetura do movimento moderno carioca e os preceitos corbusianos (1936-1956)". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2014. http://hdl.handle.net/10183/109027.

Texto completo
Resumen
A primeira metade do século vinte testemunhou a consagração de profundas alterações nos paradigmas culturais, técnicos e intelectuais vigentes. A arquitetura, como reflexo do comportamento de uma sociedade, esteve envolvida no processo de modernização e, embora a busca por uma linguagem arquitetônica adequada ao homem e ao modo de vida despontados pela industrialização tenha iniciado em meados de 1800, sua consolidação deu-se no decorrer do século seguinte pelas geniais lideranças de movimentos modernizantes, dentre os quais Le Corbusier encontra-se incluído. A importância deste mestre europeu para o desenvolvimento e a difusão da arquitetura moderna parece, portanto, incontestável. Através da elaboração de teorias, princípios regulamentadores e do legado de obras construídas, Le Corbusier foi uma referência para gerações de arquitetos ao redor do mundo. Dentre seus seguidores estão indivíduos atuantes no cenário carioca de meados da década de trinta, ocasião em que o país - governado por Getúlio Vargas - empregava a arquitetura como ferramenta do progresso nacional. A vinda de Le Corbusier ao Brasil, em 1936, para a consultoria da sede do Ministério da Educação e Saúde Pública e da Cidade Universitária da Universidade do Brasil contribuiu para o despertar de talentos como Affonso Eduardo Reidy, Jorge Moreira e Oscar Niemeyer, os quais passaram a adquirir, progressivamente, oportunidades de demonstrar suas posições diante dos problemas arquitetônicos. Preceitos corbusianos foram amplamente adotados e parece, portanto, infactível desvincular representantes de uma das principais vertentes arquitetônicas nacionais de seu personagem norteador. A presente dissertação - caracterizada, sobretudo, pelo seu apelo didático - investiga, por conseguinte, de que modo estratégias compositivas preconizadas por Le Corbusier foram reinterpretadas pelos citados protagonistas da primeira geração moderna brasileira, explicitando-as através da configuração de paralelos identificados segundo uma análise crítico-comparativa. Pretende, por meio da abordagem consciente de um assunto corriqueiramente tratado em âmbito acadêmico, suscitar uma depurada compreensão dos intrincados laços que uniram os indivíduos mencionados e suas respectivas posturas projetuais, auxiliando, igualmente, na apreensão de lições possíveis de serem adaptadas a contextos atuais.
The first half of the 20th century witnessed the establishment of profound modifications in the cultural, technical and intellectual currents paradigms. Architecture, as a reflection of a society behavior, has been involved in the modernization process and, although the search for an appropriate architectonical language to man and the way of life risen by industrialization had started in the middle of 1800, its consolidation occurred during the following century by the brilliant leadership of modernizing movements among which is included Le Corbusier, whose importance for the development and dissemination of modern architecture seems, therefore, undeniable. Through the elaboration of theories, regulatory principles and the legacy of built works, Le Corbusier was a reference for generations of architects around the world. Among his followers there are active individuals in Rio de Janeiro scenery of the middle 30’s, time when the country – governed by Getúlio Vargas – used the architecture as a national progress instrument. The arrival of Le Corbusier in Brazil, in 1936, for consulting the headquarters of the Ministry of Education and Public Health and the University City of University of Brazil encouraged the flourishing of talents like Affonso Eduardo Reidy, Jorge Moreira and Oscar Niemeyer, who began to get opportunities to demonstrate their postures against the architectural problems. Corbusian precepts were widely adopted and hence it appears infeasible to dissociate representatives of one of the national architectonic main trends of its guiding character. This thesis – mainly characterized by its didactical appeal – investigates how Le Corbusier’s compositional strategies were reinterpreted by the quoted protagonists of the first Brazilian modern generation by configuring parallel identified according to a criticalcomparative analysis. It intends, through a conscious approach of a subject commonly broached in academic field, raise a refined understanding of those intricate ties that united the mentioned individuals and their respective projetual postures also assisting in the apprehension of lessons possible to be adjusted to currents contexts.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
25

Kögel, Eduard [Verfasser]. "Zwei Poelzigschüler in der Emigration: Rudolf Hamburger und Richard Paulick zwischen Shanghai und Ost-Berlin (1930 - 1955) : (Hamburger - China, Polen, Schweiz, Iran, UdSSR), (Paulick - China) / vorgelegt von Eduard Kögel". Weimar : [Univ.-Bibliothek der Bauhaus-Univ.], 2007. http://d-nb.info/993257194/34.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
26

Melo, e. Castro Paul Michael. "Aspects of the representation of 1960s Lisbon in the novel, the photobook and film : José Cardoso Pires's Balada da Praia dos Cães, Eduardo Gageiro's Lisboa no Cais da Memória 1957-1974 and Fernando Lopes's Belarmino". Thesis, University of Cambridge, 2008. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.612414.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
27

Cardoso, Fabio Luiz Lopes 1987. "Da renda mínima à renda básica de cidadania". [s.n.], 2013. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/278726.

Texto completo
Resumen
Orientador: Josué Pereira da Silva
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciências Humanas
Made available in DSpace on 2018-08-23T15:14:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Cardoso_FabioLuizLopes_M.pdf: 3063673 bytes, checksum: bed0af7abaf73d5d15f405a45263ac1a (MD5) Previous issue date: 2013
Resumo: Esta dissertação trata sobre a trajetória dos programas de transferência direta de renda no Brasil, suas diferenças e especificidades. Buscou-se analisar não apenas suas alterações estruturais, mas também políticas e teóricas. Para iniciar, estabelecemos foco no senador Eduardo Matarazzo Suplicy quanto à elaboração das suas propostas, o que permite perpassar toda a trajetória nacional nessa temática em particular. O senador Eduardo Suplicy é uma figura importante no desenvolvimento da política social no país. São de sua autoria, entre outros projetos, o Programa de Renda Mínima e a Lei da Renda Básica de Cidadania, o primeiro foi apresentado em 1991 e a segunda sancionada em 2004. Ambos versam sobre a mesma área de atuação, sendo a Renda Mínima base para a promoção de políticas públicas nos anos 90 e a Renda Básica que, aprovada de forma pioneira, colocou o Brasil na vanguarda dessas políticas em âmbito mundial. A implantação e impacto desta última ainda é uma incógnita, mas o desenvolvimento da primeira culminou nos principais programas hoje em vigência. Deste modo, estudar a atuação de Suplicy na luta pela efetivação de suas propostas e os fatores que o levaram a substituir uma pela outra, aprofundando suas respectivas origens e desenhos, significa mergulhar nos meandros desta temática demonstrando as diferenças de concepções entre os programas
Abstract: This dissertation deals with the history of the programs of direct income transfer in Brazil, including its differences and specificities. In this work was analyzed not only their structural changes, but also their political and theoretical changes. At the beginning, it is focused on Senator Eduardo Matarazzo Suplicy and in the formulation of their proposals, which allowed to follow the entire national history of this particular issue. Senator Eduardo Suplicy is a major figure in the development of social policy in Brazil. The Minimum Income Program and the Law of Citizen's Basic Income are of his own, among other projects. The first was presented in 1991 and the second sanctioned in 2004. Both deal with the same area, wherein the Minimum Income represented the basis of the promotion of public policies in the 90s and the Basic Income, that was approved in a pioneering way, putting Brazil at the global forefront of these policies. The implementation and impact of the latter is still unknown, but the development of the first yielded the programs in operation today. Thus, the study of the Suplicy's acts struggling for the achievement of his proposals and the factors that led to the substitution of one proposal for the other, deepening their origin and designs, means diving into the intricacies of this issue to demonstrate the differences between the concepts of the programs
Mestrado
Sociologia
Mestre em Sociologia
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
28

SILVA, Rosicleide Henrique da. "O movimento estudantil em Campina Grande - PB: entre sonhos, frustrações e lutas (Década de 60)". Universidade Federal de Campina Grande, 2014. http://dspace.sti.ufcg.edu.br:8080/jspui/handle/riufcg/1958.

Texto completo
Resumen
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-10-11T16:29:41Z No. of bitstreams: 1 ROSICLEIDE HENRIQUE DA SILVA - DISSERTAÇÃO PPGH 2014..pdf: 12249262 bytes, checksum: b98d2fe9dbb5a89e50376c0415b5d55e (MD5)
Made available in DSpace on 2018-10-11T16:29:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ROSICLEIDE HENRIQUE DA SILVA - DISSERTAÇÃO PPGH 2014..pdf: 12249262 bytes, checksum: b98d2fe9dbb5a89e50376c0415b5d55e (MD5) Previous issue date: 2014-08-29
O presente trabalho de pesquisa tem como objetivo compreender sobre a atuação do Movimento Estudantil de Campina Grande-PB na década de sessenta. O tema está inserido na Linha de Pesquisa I Cultura e Cidades do Programa de Pós-Graduação em História da Universidade Federal de Campina Grande. O nosso estudo está dividido em três capítulos: no capítulo I mostramos como as lutas estudantis que estavam em curso no período pré-64 tiveram continuidade, em certa medida, com o golpe militar na Paraíba em 1964. No capítulo II relacionamos a atuação do movimento estudantil com as questões políticas e culturais no contexto de ditadura militar na cidade de Campina Grande. Já no capítulo III evidenciamos como a repressão, o controle e a resistência foram fatores presentes nas lutas dos estudantes campinenses após o ano de 1968 na Paraíba. Pautamo-nos na História Social Inglesa, utilizando como fundamentação teórica, principalmente, os conceitos de Classe Social e Experiência, baseados nas leituras acerca do historiador Eduard Palmer Thompson. As fontes utilizadas nesse trabalho foram pesquisas realizadas no Jornal Diário da Borborema e Jornal A União, História Oral, Documentos Oficiais e referências bibliográficas da historiografia brasileira, a nível nacional e local.
The present research aims to understand the role of the Student Movement of Campina Grande-PB in the sixties. The subject is inserted in the Research Line I and Culture Cities Program Graduate in History at the Federal University of Campina Grande. Our study is divided into three chapters: the chapter I show how the student protests that were going on in the pre-64 were continued, to some extent, with the military coup in 1964. The Paraíba in chapter II we relate the performance of motion student with the political and cultural issues in the context of military dictatorship in the city of Campina Grande. Already in Chapter III as evidenced repression, control and resistance factors were present in the struggles of campinenses students after the year 1968 in Paraíba. Pautamo us in English Social History, using as theoretical foundation, especially the concepts of Social Class and Experience, based on the readings of the historian Eduard Palmer Thompson. The sources used in this work were carried out surveys in the Daily Journal and The Borborema Union Journal, Oral History, Official Documents and references to the Brazilian national and local historiography.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
29

Diemer, Merlin Janina. "O "rompimento da caixa" e suas conseqüências na prática do projeto residencial no século XX". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2006. http://hdl.handle.net/10183/11039.

Texto completo
Resumen
Esta dissertação objetiva mostrar conseqüências ocorridas na prática do projeto residencial provenientes do “rompimento da caixa”. O trabalho investiga um conjunto de residências unifamiliares concebidas durante o século XX, selecionadas por possuírem uma característica comum: serem decorrentes do rompimento da composição univolumétrica iniciado a partir da arquitetura de Frank Lloyd Wright, que “destrói a caixa” compartimentada convencional sem abandonar a ortogonalidade de linhas. A partir do “rompimento da caixa” no início do século XX, foi produzida uma nova classe de elementos mais genéricos e abstratos. Com a arquitetura Neoplástica de Van Doesburg e de Rietveld em meados dos anos de 1920, o plano surge como um elemento de arquitetura na composição das formas. Na primeira parte, através de revisão bibliográfica, o trabalho aborda uma rápida trajetória de aspectos da composição, desde o código clássico até a revisão dos elementos de arquitetura na vanguarda moderna, abordando também os primórdios do Neoplasticismo. A pesquisa considerou a hipótese de que as residências investigadas sigam a lógica construtiva oriunda dessa corrente. Na segunda parte, através da investigação de características espaciais, formais e compositivas, foram agrupados em capítulos os resultados obtidos da verificação de projetos de cinco arquitetos selecionados: Mies van der Rohe, Frank Lloyd Wright, Richard Neutra, Eduardo Souto de Moura e João Álvaro Rocha.
This dissertation shows the “destruction of the box” consequences in residential project. The work investigates a set of “single-family residences” projected in XX century. These houses were elected for presenting a common characteristic: to be decurrently of the “destruction of the box”, initiated from the architecture of Frank Lloyd Wright, who "destroys the conventional box" without abandoning the orthogonality of lines. From the "destruction of the box", in the beginning of century, a new class of elements was produced, more generic and abstract. With the Van Doesburg´s and Rietveld´s Neoplastic architecture (1920), the wall appears as an element in the composition of the forms. Firstly, with a bibliographical revision, the work approaches a fast trajectory in the composition, since the classical architecture, until the revision of elements in the modern vanguard, and approaches the beginning of the Neoplasticism. A research considered the hypothesis, where the investigated residences follow the constructive logic of the Neoplasticism. From there, through the inquiry of spaces characteristics, formal and compositive, the results had been grouped in chapters, gotten through the verification of projects of five selected architects: Mies van der Rohe, Frank Lloyd Wright, Richard Neutra, Eduardo Souto de Moura and João Álvaro Rocha.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
30

Pino, Cheroni-Fernandez Beatriz Joselyn. "L'oeuvre d'Eduardo Acevedo Díaz et la constitution de l'imaginaire national en Uruguay". Paris 3, 2008. http://www.theses.fr/2008PA030139.

Texto completo
Resumen
Cette thèse est consacrée à l’étude des romans historiques de l’écrivain uruguayen Eduardo Acevedo Díaz : Ismael (1888), Nativa (1890), Grito de gloria (1893) et Lanza y sable (1914). Ce travail est organisé en trois parties auxquelles s’ajoutent une Introduction et une Conclusion : 1 - La conception de l’histoire selon Eduardo Acevedo Díaz qui comprend l’étude du traitement des faits réels, ainsi que celle des personnages historiques. 2 - Autres aspects de l’écriture littéraire, à travers lesquels sont analysés les descriptions de la nature, le « costumbrismo », le traitement des personnages fictifs et divers aspects des instances narratives. 3 - L’œuvre : sa portée et ses résultats cette partie traite des conditions de la création de l’Etat uruguayen et des objectifs d’Acevedo Díaz : contribuer à la création d’une identité nationale et par conséquent à la constitution d’un imaginaire national. On y étudie les différents aspects de ce projet, en partant de l’exaltation des éléments naturels et de la geste indépendantiste pour aborder ensuite les différents aspects de la polémique et finir par la réhabilitation d’Artigas. Cette polémique nous a amené à prêter attention à l’œuvre de divers auteurs tant argentins qu’uruguayens qui à l’époque décrièrent la lutte pour l’indépendance et ses héros, en particulier José Artigas. Eduardo Acevedo Díaz s’investit donc dans l’élaboration d’une légende blanche, tout en discréditant ceux qui s’y opposaient
This thesis centres on the study of the historical novels of Uruguayan writer Eduardo Acevedo Diaz: Ismael (1888), Nativa (1890), Grito de gloria (1893) and Lanza y sable (1914). It comprises three parts, in addition to the Introduction and the Conclusion: 1 - Eduardo Acevedo Diaz’s conception of history. This part includes the study of the way in which real facts as well as historical characters are portrayed. 2 - Other aspects of literary writing. In this part the descriptions of nature, the “costumbrismo” and the treatment of different aspects of the narrative instance are analysed. 3 - The works: their scope and significance. This part deals with the circumstances of the creation of the Uruguayan State and Acevedo Diaz’s objectives: contributing to the creation of a national identity and therefore to the shaping of the national imagination. Different aspects of this project are discussed, from the exaltation of geography and the epic of the independence movement, through different controversies, to the rehabilitation of José Artigas. The controversies lead to the examination of various writers – Argentine as well as Uruguayan – who, at the time, violently attacked the fight for independence and its heroes, in particular José Artigas. Thus, Eduardo Acevedo Diaz devotes himself to the creation of a white legend and refutes opposing views
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
31

Sifuentes, Rodríguez Carlos Alberto. "Ciudades colaterales : Las ciudades narradas de la frontera México-Estados Unidos en novelas urbanas recientes". Thesis, Sorbonne université, 2020. http://accesdistant.sorbonne-universite.fr/login?url=http://theses.paris-sorbonne.fr/2020SORUL039.pdf.

Texto completo
Resumen
Le but de cette étude est de mener une approche comparative critique des villes racontées de la frontière américano-mexicaine dans un corpus de romans urbains récents. L'une des questions centrales est la formulation d'un modèle basé sur la représentation littéraire d'événements tels que la mise en œuvre, l'assimilation et la consolidation des imaginaires globaux dans les villes frontalières. Le modèle des villes collatérales est composé d'une série d'ordres que nous appelons panoramas urbains. Les scénarios que nous analysons correspondent aux hyper masculinités, à la mémoire traumatique et à l’allegalité transnationale. Le premier panorama se réfère à la représentation de la ville par rapport aux conflits narratifs dérivés du masculin et du féminin, en se concentrant sur des pratiques qui correspondent au modèle des masculinités hégémoniques. Le second panorama traite de la représentation de la dynamique entre mémoire et oubli, élément qui caractérise les espaces périphériques. Le dernier panorama examine les conflits qui naissent des tensions entre le légal et l'illégal qui se reflètent dans l'espace urbain. Pour aborder le modèle en question, les romans Nostalgia de la sombra (2002), d'Eduardo Antonio Parra; 2666 (2004), de Roberto Bolaño; Al otro lado (2008), d’Heriberto Yépez; et Indio borrado (2014), de Luis Felipe Lomelí sont étudiés
The purpose of this study is to carry out a critical comparative study of the narrated cities of the Mexico-US border in a corpus of recent urban novels. One of the central questions is the formulation of a model based on the literary representation of events such as the implementation, assimilation, and consolidation of global imagery in border cities. The collateral city model is made up of a series of orders which we call urban panoramas. The panoramas we analyze correspond to hypermasculinities, traumatic memory and transnational allegality. The first panorama refers to the representation of the city in relation to narrative conflicts derived from the masculine and feminine, focusing on practices that correspond to the model of hegemonic masculinities. The second panorama deals with the representation of the dynamics between memory and oblivion, an element that characterizes peripheral spaces. The last panorama examines the conflicts that arise from the tensions between the legal and the illegal that are reflected throughout the urban space. To approach the model in question, the following novels are studied: Nostalgia de la sombra (2002), by Eduardo Antonio Parra; 2666 (2004), by Roberto Bolaño; Al otro lado (2008), by Heriberto Yépez; and Indio borrado (2014), by Luis Felipe Lomelí
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
32

Ginés, Blasi Mònica. "El col·leccionisme entre Catalunya i la Xina (1876-1895)". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2013. http://hdl.handle.net/10803/130925.

Texto completo
Resumen
Són diversos els autors que han posat de manifest com l’interès per l’art de la Xina i del Japó es traça a Espanya des del s.XVI, estimulant la tendència decorativa chinoiserie, que derivà a mitjans del s.XIX en el gust per tot allò procedent del Japó, moda denominada japonisme. A la segona meitat del s.XIX el govern japonès va emprendre una forta modernització establint intenses relacions comercials amb països europeus, esperonant l’interès per l’art japonès en vàries ciutats-centre europees. En canvi, l’interès que durant el barroc i el rococó havia suscitat l’art procedent de l’Imperi xinès va decaure fortament com a conseqüència de l’hermetisme comercial de la política exterior xinesa. Aquest factor, sumat al poc interès dels espanyols pel col•leccionisme en general, explica que tradicionalment s’hagi considerat escassa la presència de col•leccions d’art xinès en el nostre país. Durant l’últim terç del s.XIX, tot i que la presència espanyola a la Xina era molt minsa, hi va haver personalitats del món cultural i polític de la Catalunya de l’últim terç del segle XIX, com Eduard Toda i Güell (Reus, 1855 - Poblet, 1941), Víctor Balaguer i Cirera (Barcelona, 1824 - Madrid, 1901), Francisco Abellá (n. i m. desconeguts) o Juan Mencarini (1860-1939?), que van estar abocades a la compra, la venda, la distribució i l’intercanvi d’obres d’art, moneda i altres objectes procedents de la Xina. Aquest és un aspecte poc conegut de la història del col•leccionisme català i de les relacions entre Espanya i la Xina que precisava d’un estudi en profunditat. Aquesta tesi doctoral consisteix en la investigació sobre l’intercanvi internacional d’obres d’art, moneda i altres objectes produïts a la Xina, i que varen ser distribuïts en col•leccions tant particulars com públiques a la Catalunya de l’últim terç del s.XIX. Eduard Toda i Güell, vicecònsol d’Espanya a Macau, Hong Kong, Canton i Whampoa, i Xangai (1876-1882), és el col•leccionista de peces xineses més preeminent del s.XIX català. Toda formà una important col•lecció d’obres d’art, numismàtica i documents procedents de la Xina i que vengué a col•leccionistes particulars, entre ells l’eminent mecenes Eusebi Güell i Bacigalupi, i que donà a museus públics espanyols, com el Museo Arqueológico Nacional, o la Biblioteca-Museu Víctor Balaguer de Vilanova i la Geltrú. Altres personalitats del seu entorn estigueren també involucrades en aquest tipus d’activitats: Francisco Abellá, Víctor Balaguer, el bibliotecari Joan Oliva (Sant Pere de Ribes, 1858 - Vilanova i la Geltrú, 1911), Juan Mencarini, Oficial d’Administració de les Duanes Imperials xineses, Celestí Pujol i Camps, Josep Ferrer i Soler, o el diplomàtic Herny A. Ramsden. Peces de les col•leccions d’Eduard Toda, Francisco Abellá i Juan Mencarini nodreixen avui el fons de l’Àsia oriental del Museu Balaguer de Vilanova i la Geltrú. Contemporàniament la premsa barcelonina de l’època reflectia com la demanda per objectes procedents de l’Imperi xinès creixia a Barcelona en relació a la moda pel japonisme, propiciant la proliferació de botigues especialitzades en la venda d’art de la Xina, del Japó, de la península coreana i d’Annam. La investigació per aquest projecte planteja quina magnitud va assolir el col•leccionisme d’art de la Xina a Catalunya i el seu lloc relatiu al desenvolupament del col•leccionisme d’art a la Catalunya de la fin de siècle.
Traditionally, it has been considered that Chinese art collecting in 19th century Catalonia was scarce. The interest that was aroused for artworks made in China during Baroque and Rococo declined strongly as a consequence of the commercial hermeticism of China’s foreign policies. This factor, as well as there being so little interest for art collecting from Spaniards in general, explains why traditionally the presence of Chinese art collections has been considered rather meager in our country. During the last third of the 19th century, even though there was little Spanish presence in China, there were some personalities belonging to Catalonia’s 19th century cultural and political elite, such as Eduard Toda i Güell (b Reus, 1855; d Poblet, 1941), Víctor Balaguer i Cirera (b Barcelona, 1824; d Madrid, 1901), Juan Mencarini (1860-1939?) and Francisco Abellá (b and d unknown), who all made a great effort to buy, sell, distribute, exchange and exhibit artworks, coins and other objects produced in China. This is an aspect of the history of Catalan art collecting and of the history of international relations between Spain and China which required an intensive and systematic research. The collections of coins and artworks of China’s imperial past which were formed by Toda, Mencarini and Abellá are nowadays preserved in the public collections of the Museum and Library Víctor Balaguer in Vilanova i la Geltrú. Toda also sold his coin collection to the Museo Arqueológico Nacional in Madrid. Furthermore, other personalities from Catalonia’s cultural elite participated in the acquisition, distribution, exchange and exhibition of Chinese art, coins, and material culture between the last two decades of the 19th century, right up until the 1930’s. Barcelona’s magazines and newspapers of that time also reflected a growing demand for Chinese art in relation to Japonisme. The research for this project focuses on the extent to which Chinese art collecting reached in Catalonia, as well as the place it occupied in the development of art collecting in the last third of the 19th century.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
33

Marquardt, Seina. "A estrutura independente e a arquitetura moderna brasileira". reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2005. http://hdl.handle.net/10183/7268.

Texto completo
Resumen
Este trabalho tem como objetivo a análise de um conjunto de obras que pertence ao grupo da vertente modernista brasileira, parte da escola carioca e parte da escola paulista. O fator comum entre elas é a independência dos elementos estruturais em relação aos demais que compõem os edifícios. O período delimitado para este estudo começa em 1936 e vai até 1961, de acordo com as datas dos projetos analisados. Como os momentos de consolidação das duas escolas não são coincidentes, o período entre essas datas é o maior, de acordo com o panorama nacional e internacional, que não deve ser considerado isoladamente em relação a cada escola. A Arquitetura Moderna Brasileira, tendo por base os princípios do racionalisma estutural, sob forte influência corbusiana, trilha o caminho de uma produção própria, valendo-se da cultura e tecnologia locais. Utilizando-se os exemplos de Lúcio Costa, Affonso Eduardo Reidy e Vilanova Artigas, de temas diversos, puderam ser analisadas as influências internacionais recebidas e o legado deixado por eles à produção arquitetônica brasileira desde então. Acompanham o texto escrito ilustrações que, além de seu caráter complementar, são imprescindíveis para a compreensão deste trabalho.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
34

FEDERICO, LUCA. "L'apprendistato letterario di Raffaele La Capria". Doctoral thesis, Università degli studi di Genova, 2020. http://hdl.handle.net/11567/1005664.

Texto completo
Resumen
Superati «novant’anni d’impazienza» e dopo un lungo periodo votato all’autocommento e all’esplorazione delle proprie intenzioni, Raffaele La Capria ha raccolto le sue opere in due Meridiani curati da Silvio Perrella. La Capria ne ha celebrato l’uscita nella prolusione inaugurale di Salerno Letteratura, poi confluita nel breve autoritratto narrativo "Introduzione a me stesso" (2014). In questa sede, l’autore è tornato su alcuni punti essenziali della sua riflessione sulla scrittura, come la relazione, reciproca e ineludibile, fra tradizione e contemporaneità. All’epilogo del «romanzo involontario» di una vita, La Capria guarda retrospettivamente alla propria esperienza come ad un’autentica educazione intellettuale. Perciò, muovendo da un’intervista inedita del 2015, riportata integralmente in appendice, la tesi ha l’obiettivo di ricostruire l’apprendistato letterario di La Capria dai primi anni Trenta, quando l’autore ancora frequentava il ginnasio, fino all’inizio dei Sessanta, quando ottenne il premio che ne avrebbe assicurato il successo. Il percorso, che riesamina l’intera bibliografia lacapriana nella sua varietà e nella sua stratificazione, si articola in una serie di fasi interdipendenti: la partecipazione indiretta alle iniziative dei GUF (intorno alle riviste «IX maggio» e «Pattuglia»); l’incursione nel giornalismo e l’impegno culturale nell’immediato dopoguerra (sulle pagine di «Latitudine» e di «SUD»); l’attività di traduttore dal francese e dall’inglese (da André Gide a T.S. Eliot); l’impiego alla RAI come autore e conduttore radiofonico (con trasmissioni dedicate a Orwell, Stevenson, Saroyan e Faulkner); la collaborazione con «Il Gatto Selvatico», la rivista dell’ENI voluta da Enrico Mattei e diretta da Attilio Bertolucci; e le vicende editoriali dei suoi primi due romanzi, “Un giorno d’impazienza” (1952) e “Ferito a morte” (1961), fino alla conquista dello Strega. La rilettura dell’opera di uno scrittore semi-autobiografico come La Capria, attraverso il costante riscontro di fonti giornalistiche, testimonianze epistolari e documenti d’archivio che avvalorano e occasionalmente smentiscono la sua versione dei fatti, diventa allora un’occasione per immergersi nella sua mitografia personale e avventurarsi in territori finora poco esplorati: come la ricostruzione del suo profilo culturale, a partire dal milieu in cui La Capria vive e opera, o l’incidenza delle letture e delle esperienze giovanili sulla sua prassi letteraria.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
35

Noury, Mathieu. "Analyse sociologique de la représentation du vivant dans l’Art Transgénique d’Eduardo Kac". Thèse, 2006. http://hdl.handle.net/1866/1959.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
36

Gelinek, Sonja [Verfasser]. "Eduard Hubrich (1864-1921) : Schattenbeschwörung einer Randfigur / Sonja Gelinek". 2009. http://d-nb.info/999552627/34.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
37

Erbenová, Michaela. ""Malým ten, kdo malý má jen cíl!" Několik tváří Eduarda Štorcha (1878-1956) a jeho vnímání současníky". Master's thesis, 2019. http://www.nusl.cz/ntk/nusl-397957.

Texto completo
Resumen
The main character of the thesis is Eduard Štorch (1878-1956). Eduard Štorch is one of the most famous Czech writers who wrote books for children and youth. He was born in Ostroměř in Eastern Bohemia. During the Austro-Hungarian monarchy he studied at the normal school in Hradec Králové. He worked as a teacher until 1937, when he retired. He taught in Eastern Bohemia, in Northern Bohemia and in Prague. His greatest pedagogical achievement was the establishment of a Children's Farm on Libeňský Island in Prague. All his life he was a keen amateur archaeologist. He discovered archeology at the beginning of the 20th century in Most. He was actively involved in photography. He photographed archaeological sites, life at the Children's Farm and trips abroad. He is buried alongside his wife, Božena, in the Lobeč cemetery, where they had a cottage. This work uses a biographical method and introduces Eduard Štorch on the basis of his six personalities or roles. Among these roles, besides writer and teacher, are also an archaeologist, photographer, student and husband. Key words: Eduard Štorch, amateur archaeologist, teacher, writer, photographer, student, husband, Ostroměř, Lobeč
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
38

Parreira, Mariana Camara Pestana da Silva 1984. "Casa das Histórias Paula Rego : um projecto de Eduardo Souto de Moura". Master's thesis, 2017. http://hdl.handle.net/11067/3253.

Texto completo
Resumen
Dissertação de mestrado integrado em Arquitectura, Universidade Lusíada de Lisboa, 2012
Exame público realizado em 22 de Janeiro de 2013
Este trabalho tem como objecto a Casa das Histórias Paula Rego, em Cascais. Trata-se de um museu dedicado à artista plástica portuguesa Paula Rego e de uma das obras mais recentes do Arquitecto Eduardo Souto de Moura. Neste sentido, propõe-se uma abordagem dividida em três partes. A primeira parte consiste na contextualização - a vila de Cascais - bem como no terreno eleito para a construção e suas características. Ainda nesta primeira parte, é referida a Vila de Cascais no séc. XIX, momento em que, conforme observa Ana Vaz Milheiro “a antiga vila piscatória está a transformar-se na estância de veraneio da aristocracia e da alta burguesia lisboeta”, bem como os edifícios mais significativos da vila nesta altura. Numa segunda parte, pretende desenvolver-se o percurso e evolução de Eduardo Souto de Moura enquanto arquitecto, desde o seu início como profissional liberal até aos dias de hoje, passando pelas suas principais influências e referências, entre elas, Álvaro Siza Vieira e Aldo Rossi, contextualizando a Casa das Histórias na obra do autor. A terceira e última parte destina-se à analise do edifício para o Museu Casa das Histórias Paula Rego, iniciando-se pela relação com o lugar, seguindo-se uma descrição fraccionada das intenções do arquitecto neste projecto, de que são exemplo a questão do tratamento da luz, das aberturas de vãos e da materialidade, terminando com os arquitectos de referencia e suas influencias para Eduardo Souto de Moura, no projecto para o museu. Pegando nas palavras de Eduardo Souto de Moura: "Apesar de tudo, este é o projecto que mais me interessa agora".
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
39

Martins, Mariana Barreira Rio Torto. "Ateliê como espaço de aprendizagem : processos de transformação na arquitectura portuguesa decorrentes do ateliê de Eduardo Souto de Moura". Master's thesis, 2015. http://hdl.handle.net/10316/29934.

Texto completo
Resumen
Dissertação de Mestrado Integrado em Arquitectura, apresentada ao Departamento de Arquitectura da Faculdade de Ciências e Tecnologia da Universidade de Coimbra
A Escola do Porto, enquantomodo de fazer e entender a arquitetura, ao longo das gerações, é marcada pela vida e obra de, entre outros,três arquitetosde excelência,Fernando Távora, Álvaro Siza e Eduardo Souto de Moura. Apesar da difícil definiçãoda sua identidade, para além de estabelecimento de ensino,e de ter passadopor algumas fases de contradição, decorrentes do seu contexto político e cultural, é,especialmente, na definição de conceitosemétodos, que se elabora a sua história.Esta Escola é entendida,ao longo desta dissertação,numa perspetiva de ateliê, isto é,como uma transmissão deconhecimentos, ideias e metodologias de geração para geração, para cuja relação o ensino-ateliê se torna essencial.Num momento em que a arquitetura portuguesa sofre uma mudança de paradigma,caracterizada por uma disseminação de práticas arquitetónicas,procura-seperceber de que forma a transmissão dessas metodologias e saberes se reflete na formação, na metodologia de trabalho e na arquitetura das novas gerações.Partindode uma ideia de genealogia da aprendizagem e da tríade de arquitetos referidos, tomando como figura o arquiteto Souto de Moura, o presente estudo foca-se na ideia do ateliê profissional como espaço de aprendizagem. Deste modo, estudando uma nova geração,de formação portuense e colaboradoradesse arquiteto em ateliê, procura-se perceber o impacto das relações aí estabelecidas na sua prática arquitetónica.No limite, tendo em conta estecontexto, problematizam-se os reflexos da Escola do Porto na arquiteturacontemporânea portuguesa.
CollaborationWhen it comes to do and understand architecture throughout generations, the School of Oporto’s is marked by the life and work of, among others, three architects of excellence: Fernando Távora, Álvaro Siza and Eduardo Souto de Moura. Its true identity is hard to define just because it has been through some contradictory periods, both culturally and politically. Its history is built, essentially, upon the definition of concepts and methods. The present essay addresses this School from an atelier’s perspective, as a transfer of knowledge, ideas and methodologies between generations, for which the “education-atelier” becomes essential.At a time when the Portuguese architecture undergoes a paradigm shift, characterized by the spread of architectural practices, it seeks to understand how the transmission of methodologies and knowledge is reflected upon the training, working methodology and architecture of the new generations. This study takes Souto de Moura as its central figure and addresses the professional atelier as a place of learning. Therefore, analysing the new generation of Souto de Moura’s collaborators, we seekto understand his impact on their architectural practices. In the end, taking all this into account, we evaluate the reflexes of the Schoolof Oporto in the Portuguese contemporary architecture.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
40

Tehmurasp, Alexandre Henrique Abreu 1983. "Projecto e desenho : Fernando Távora, Siza Vieira, Eduardo Souto de Moura". Master's thesis, 2016. http://hdl.handle.net/11067/2375.

Texto completo
Resumen
Dissertação de mestrado integrado em Arquitectura, Universidade Lusíada de Lisboa, 2014
Exame público realizado em 4 de Março de 2015
A presente dissertação aborda os vários processos do desenho na disciplina de Arquitectura. Os processos que envolvem o desenho como metodologia e ferramenta na investigação, das ideias iniciais e últimas: o desenho como um processo criativo e forma de pensamento em projecto e Arquitectura. No início da investigação o desenho é revisto de um modo introdutório, caracterizando o desenho em si e revelando a importância que teve em vários autores de diversas formações. O tema desenho insere-se como um processo que nos leva a um campo mais teórico. Este remete o desenho como ferramenta de investigação, pesquisa, de estudo, de concepção, de apresentação, de pormenorização, de execução e comunicação. No capítulo a seguinte o desenho, é revisto através de arquitectos do Porto, Fernando Távora, Siza Viera e Eduardo Souto Moura. Sendo o ultimo Arquitecto o mais aprofundando e estudado através das suas obras. Como o desenho os afeta pessoalmente e como influencia os seus métodos de processo na criação e pensamento em Arquitectura.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
41

Ribeiro, Helena Sofia da Silva Nunes Jales. "Outras casas portuguesas : uma reflexão sobre o momento de revisão critica da arquitectura moderna dos anos 50 e o seu contributo na arquitectura contemporânea". Master's thesis, 2010. http://hdl.handle.net/10316/14178.

Texto completo
Resumen
Dissertação de Mestrado Integrado em Arquitectura, apresentada ao Departamento de Arquitectura Dissertação de Mestrado Integrado em Arquitectura, apresentada ao Departamento de Arquitectura da Faculdade de Ciências e Tecnologia da Universidade de Coimbra.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
42

Campos, Maria Benedita Sousa Pereira de 1975. "Musicoterapia e as dinâmicas afetivas/relacionais em setting educativo". Master's thesis, 2016. http://hdl.handle.net/11067/1961.

Texto completo
Resumen
Relatório de estágio realizado no âmbito do mestrado em Musicoterapia, Universidade Lusíada de Lisboa, 2015
Exame público realizado em 19 de Fevereiro de 2016
O ensino especial é uma das vertentes da área da educação que visa a integração das crianças e jovens, que por questões várias têm dificuldade em adaptar-se ao ensino regular. Por estar previsto que todas as crianças e jovens devem ter acesso ao ensino, mesmo quando estas têm problemas na área da deficiência mental, do desenvolvimento global ou até mesmo perturbações emocionais e de comportamento, num grau que as impede de frequentar o ensino regular, por incapacidade de integração. Estas têm a hipótese de frequentar instituições de ensino especial como é o caso do Colégio Eduardo Claparède. Este relatório pretende ilustrar a intervenção realizada no âmbito do estágio do mestrado em musicoterapia, com uma população com perturbação global do desenvolvimento e perturbação emocional e de comportamento inseridas no contexto educativo. Ao estabelecer contacto com a instituição e a população que esta acompanha, Consultou-se a literatura disponível, de forma a compreender as problemáticas diagnosticadas, a importância do processo de vinculação para os aspetos emocionais e relacionais, e qual o contributo da musicoterapia nestas dinâmicas dentro de um contexto educativo. Crentes que a musicoterapia pode ser uma mais-valia, uma vez que as várias componentes da música podem ser facilitadoras da gestão das emoções, e das relações, em todos os casos acompanhados partiu-se da estrutura existente nas canções mais significativas para as crianças e dos ritmos e melodias por eles improvisados. Esta prática teve como objetivo de estabelecer uma relação terapêutica onde o terapeuta teve oportunidade de promover na criança a melhoraria da sua capacidade de se relacionar com os outros, controlar os seus impulsos, bem como de expressar as suas emoções e sentimentos.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
43

Freitas, Sílvia Raquel Lopes 1989. "A ideia do museu : Fernando Távora, Álvaro Siza Vieira e Eduardo Souto de Moura". Master's thesis, 2014. http://hdl.handle.net/11067/1222.

Texto completo
Resumen
Dissertação de mestrado integrado em Arquitectura, Universidade Lusíada de Lisboa, 2014
Exame público realizado em 7 de Outubro de 2014
A dissertação desenvolvida tem como finalidade a compreensão da evolução do papel do museu na sociedade, assim como relacionar os dados históricos e dados museológicos com a origem destes espaços onde se começaram por indexar objectos de valor, o acto de coleccionar. Para realização da presente dissertação, parte-se do conceito de coleccionar, onde surgiam os gabinetes de curiosidades e o gosto pela arte, para a relação percepção e memória, concluindo esta parte com o espaço do museu e as suas constantes mutações. Da inserção de obras de arte em edifícios históricos, à realização de edifícios de raiz para as receber e à reconstrução de edifícios são alguns dos pontos estudados, procurando determinar as principais alterações que esta tipologia de edifício sofreu, relacionando-as com os factores e contextos históricos que as motivaram. Certo é que, ao longo dos tempos o conceito de museu se veio sendo alterado, relacionando-se com a arquitectura, com as obras, com o visitante e com a cidade onde se encontra. A fundamentar este contexto inicial sobre a origem do museu, surgem três casos de estudo, sendo três edifícios com características distintas, de épocas distintas e de arquitectos que, têm como ponto em comum, a mesma escola, Fernando Távora, Álvaro Siza Vieira e Eduardo Souto de Moura. Por fim apresenta-se o projecto final de 5.º ano, como resultado prático dos conceitos estudados anteriormente, demonstrando a importância do tema para a percepção e composição formal do espaço arquitectónico.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
44

Monteiro, Luis Miguel Oliveira de Aguiar. "Entre a terra e o mar: registos fotográficos do porto de pesca da Ericeira". Doctoral thesis, 2020. http://hdl.handle.net/10451/46107.

Texto completo
Resumen
This thesis is the result of an exploratory research methodology, during which the signs of living on the fishing harbor of Ericeira were looked upon, in regards of what Photography may offer when documenting peripheral communities. There is a tension between Documentary Photography and Art Photography. This dissertation explores the artificial divide and opposition concerning the document and the artistic picture, by photographing a place of visual disarray, the fishing harbor of Ericeira. The images obtained are part of a book entitled Fishermen still lives, in a free association with the idea of still life, but also of suspended fishermen's lives. The term “still life” would thus refer to a pictorial representation of objects that may usually be of human or natural production, including flowers, fruits, fish or game. This work is based on the representation of objects and figures associated with fishing activity. Still life can be as much a celebration of pleasures as a warning of the ephemeral temporality of human life. In this context, the observer is asked to create meaning. It is a work to be observed by the ordering of images, not just by each constituent one. Thus, we seek to build an artist's book that presents itself through autonomy and is not based only on verbal or textual discourse. For this purpose, sets of images are used, applying the idea of a dramatic sequence. There is no special interest in author photography in maritime spaces. Thus, it was decided to work in a place where hasn’t been thoroughly explored. This approach aims to slow down when making and recording photographic images, counteracting to an attitude of making pictures for fast consumption. This investigation evolved over a three-year-period field work, following an investigative main question and a secondary one. The main question aims to inquire how to use photography in both a documentary and artistic manner simultaneously, while photographing a fishing harbor? Secondary question is associated with: how may photography help in documenting a fishing harbor, as a place, for future memory?
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
45

Catarino, Jorge 1985. "Animalismos". Master's thesis, 2011. http://hdl.handle.net/10451/4981.

Texto completo
Resumen
Tese de mestrado, Pintura, Universidade de Lisboa, Faculdade de Belas Artes, 2012
In what concerns the animal form or shape, Western visual production relies in conceptions that establish a fundamental separation between human and animal. This notion will become the underlying base for a tradition wherein the animal form is used as an intermediary for communication and thought about different aspects regarding human nature. The goal of this dissertation is to analyse the representation and presentation of animals in the Visual Arts between 1980 and 2010, whether they should occur under natural forms or whether invested with hybridisms. It seeks to analyse the ways in which contemporary visual production operates over a patrimony of iconographic and symbolic tradition, such as medieval bestiaries and physiognomy in arts, updating them under contemporary concerns. For their use of the animal form as a recurrent visual motif, the works of three contemporary artists shall be analysed: those of Paula Rego, within the fields of drawing and painting; those of Jan Fabre, within sculpture and installation; and those of Eduardo Kac, whose productions rethinks the artistic medium, all the while keeping in mind the place and time of exhibition of the art work. Spurred by the work of Eduardo Kac, this analysis will include as well hybridism in contemporary art that concerns the animal form. It operates not only within representation but at also an in vivo level, through artistic notions that transgress from artefact production to the fabrication of organisms with never seen before qualities, being simultaneously object and subject. For last, it will be presented the personal artistic project, one of a pictoric nature, and whose subject is related to a mingling of the iconographic heritage from an erudite tradition of the History of Art with another related to popular culture, such as animated television series and dinosaurs
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
46

Vieira, Tiago Galveia Raposo 1989. "O edifício de mercado na obra de Januário Godinho, Fernando Távora e Eduardo Souto de Moura". Master's thesis, 2018. http://hdl.handle.net/11067/3743.

Texto completo
Resumen
Dissertação de mestrado integrado em Arquitectura, Universidade Lusíada de Lisboa, 2017
Exame público realizado em 31 de Janeiro de 2018
A presente dissertação aborda a temática do edifício de mercado, na obra de três arquitectos, Januário Godinho, Fernando Távora e Eduardo Souto de Moura, e do modo em que o mesmo é resposta às condições geográficas, topográficas, culturais e programáticas sendo capaz de ser um elemento arquitectónico potenciador de expansão urbana. É nossa convicção que ao perceber e compreender o funcionamento do mercado, estamos a perceber e compreender a história de um território, de uma população, de uma cidade e por sua vez de uma evolução através da história indo ao encontro da sua génese. A leitura crítica dos três mercados; Ovar, Santa Maria da Feira e Braga suporta-se na compreensão territorial, documental e pessoal, procurando através dos desenhos as respostas para a questão de partida, que se considera determinante e na base da investigação elaborada, levando-nos a verificar o modo como o facto arquitectónico tipo, o mercado, responde e contribui para a expansão urbana dos lugares.
This dissertation approaches the subject of market building as represented in the works of three architects, namely Januário Godinho, Fernando Távora, and Eduardo Souto de Moura. Market building should be able to anticipate geographic, topographic, cultural, and programmatic circumstances thus instantiating the architectural element which empowers urban expansion. We are therefore convinced that by perceiving and understanding how the market works, we are also perceiving and understanding the history of a given territory, besides the history of a population, of a city, and, in turn, the evolution of history itself. The critical reading of the three markets, namely Ovar, Santa Maria da Feira, and Braga, is based on a territorial, documental, and personal appreciation. Answers to the starting point, which is determinant because it is the foundation of an elaborate investigation, were investigated by analysing and looking at designs. Such a method made us realise how the architectural type model and the market respond and contribute to urban expansion.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
47

Wunderlin, Katja. "První fáze NDR literatury: budovatelská literatura 1949-1956". Master's thesis, 2015. http://www.nusl.cz/ntk/nusl-350821.

Texto completo
Resumen
This work deals with the first phase of the GDR literature, the so-called Aufbauliteratur. It shows how the GDR dealt during the years 1949 to 1956 with the fascist past and how the newly formed socialist state was built. The contemporary literature of the GDR reflects the efforts to reeducate people in the sense of the socialist ideas and to portray the daily life of the new socialist republic. In the meantime this literature should boost the working people to increase the production and to build a socialist economy. The aim of my work is to show the reflection of the former reality in the literature. As a basis for this analysis there are five selected works from Eduard Claudius Mensch an unserer Seite, Hans Marchwitza Roheisen, Elfriede Brüning Regine Haberkorn, Jan Koplowitz Unser Kumpel Max, der Riese und Harry Thürk Die Herren des Salzes. Keywords: GDR, Aufbauliteratur, socialist state, working people, production, re-education, Eduard Claudius, Hans Machwitza, Jan Koplowitz, Harry Thürk, Elfriede Brüning
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
48

Sequeira, Maria Luísa Paiva 1966. "O minimalismo nas produções escultórica e arquitetónica". Doctoral thesis, 2013. http://hdl.handle.net/10451/8680.

Texto completo
Resumen
Tese de doutoramento, Belas-Artes (Escultura), Universidade de Lisboa, Faculdade de Belas-Artes, 2012
Quando tudo se torna estético a própria noção de arte corre o risco de desaparecer. O facto de se privilegiar a imagem à custa de exercícios plástico-formais, de maior ou menor complexidade, tem conduzido a uma compreensão empobrecida do espaço construído, transformando o espaço social numa abstração fetichizada. Assim, debruçámo-nos, fundamentalmente, sobre a produção artística ao nível da escultura e da arquitetura, a partir de meados do séc. XX, de forma a compreender, de que modo os progressos tecnológicos que ocorreram, durante e após o período da 2ª grande guerra, tiveram uma influência determinante no processo conceptual de idealização da escultura e da arquitetura a partir de então. Para além disso, tomou-se como ponto de partida o movimento Minimalista, como o movimento artístico surgido durante a década de sessenta, que se afirmou por negar a arte cartesiana europeia, pela via fenomenológica e por contestar os limites disciplinares definidos pelo Modernismo. Neste campo indefinido, propício à pluralidade de linguagens e ao confronto de protagonismos, a emergência de uma estética “minimal” assumiu rapidamente um sentido disciplinador de contenção e economia visual. Uma espécie de estabilização canónica que traduziu uma prática escultórica e arquitetónica reconduzidas ao limite mínimo da sua expressão plástica.
When everything becomes aesthetic the concept of art itself becomes in danger of disappearing. The increasing focus on image, at the expense of plastic-formal exercises, of varying complexity, has led to an impoverished understanding of the built environment, transforming the space into a social fetishized abstraction. Thus, we focused primarily on the sculptural and architectural productions, from mid XXth century, in order to understand how the technological advances that took place during and after the period of the 2nd World War, had a decisive influence on the conceptual processes of idealization of sculpture and architecture since then, allowing an approximation of the two areas. The Minimalist movement, became a refernce to the contemporary art for its ability to deny the European Cartesian art throug fenomenology, besides it contested the Modernist limits of the arts and defended a new interdisciplinary way of understanding it. In this indefinite field, enabling the plurality of languages and the confrontation of protagonisms, the emergence of a "minimal" aesthetic quickly assumed a sense of discipline based in a restraint visual economy. A sort of stabilization canon that reflected a sculptural and architectural practice reduced to the minimum of its plastic expression.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
49

Morais, Ricardo Marinho Alves 1987. "A analogia e a metáfora no desenho arquitectónico : estudo sobre a Casa das Histórias, Paula Rego". Master's thesis, 2015. http://hdl.handle.net/11067/1553.

Texto completo
Resumen
Dissertação de mestrado integrado em Arquitectura, Universidade Lusíada de Lisboa, 2015
Exame público realizado em 3 de Junho de 2015
A analogia, muitas vezes domiciliada aos campos da filosofia e da ciência, é um tema transversal ao mundo das artes e do conhecimento em geral. Na arquitectura incide na prática dos arquitectos, no acto criativo de projectar podendo elevar uma obra arquitectónica a uma dimensão poética ou cair na mimese. A presente dissertação procura reflectir sobre o conceito de analogia e a sua relação com a metáfora como processo de transferência, afastando-se da memória e arbitrariedade. No estudo sobre a metáfora pretende-se aprofundar sobre a temática da poética, semiótica e retórica no contexto arquitectónico. Este escrito foca também o processo criativo do Arq. Souto de Moura, enfatizando o seu percurso e influências. Fundamentado neste estudo, disseca-se o museu da autoria do arquitecto portuense na vila de Cascais, apelidado de Casa das Histórias, Paula Rego, com especial atenção para as relações metafóricas presentes na obra. Num último momento, apresenta-se o projecto desenvolvido para a frente ribeirinha do Dafundo, no âmbito da disciplina de Projecto III, denominado Cidade Genérica – Nova Frente do Dafundo. A apresentação do projecto é acompanhada pela explicação das metáforas criadas neste trabalho, remetendo para o tema da dissertação.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
50

Cordeiro, Cordeiro Maria da Conceição Torres 1958. "O processo criativo da pintura num contexto cultural híbrido : imaginários ancestrais e criativos". Doctoral thesis, 2017. http://hdl.handle.net/10451/34115.

Texto completo
Resumen
The need to go deeper into the thinking about Painting has led us to the study of works which display features of differentiated cultures and pieces resulting from the career paths of artists in the global world. In a world, which has, for long been the result of contaminations, it is at the beginning of the 20th century that the outcome of travels, of cultures’ intersections, finds a strong materialization through the artistic avant-gardes, with movements like the Cubism or Dadaism. The European Ethnographic Museums, home of an endless source of identity pieces from the peoples of Africa, Oceania and the Americas, will bring about, both in the artistic field and in terms of theoretical conception, a new look at art. Along with an ethnocentric study of works external to European culture, it is with Carl Einstein that emerges an analysis focused on African sculpture and opposed to the evolutionary theory, which highlights the formal and primeval characteristics of the works. This analysis is the foundation of Carl Einstein’s approach to cubism. Considering the identification of non-western peoples with primitive people, we try to present a perspective on this concept, in order to accept primitive as a state of rupture, as a human component. Transposing the artistic avant-gardes and the concept of primitivism to Portugal, we notice that its influence was shown to be closer to art and to popular culture. With the theories of multiculturalism, interculturality and globalization we come to realize that the miscegenation of non-western peoples with European cultures will cause the proliferation of hybrid territories, identified by Homi Bhabha, Néstor García Canclini and Arjun Appadurai. Hybrid territories are fertile in artistic production, the outcome of the activity of artists who travel the global world, in a state of conflict and appeasement between their origins and the cultures that they absorb. The processes of photomontage and montage are expressed by the thought of Georges Didi-Huberman, based on Aby Warburg, for the simultaneous development of thought and knowledge by montage. This knowledge encompasses the study of Dadaist photomontage, the painting of Hannah Höch, the combine of Robert Rauschenberg and the assemblages of Allan Kaprow, within a framework of formal hybridity. With Allan Kaprow and Sigmar Polke impurity is assumed, which characterizes hybrid territories. From formal hybrid we move to conceptual hybridity with Damien Hirst, in a dual reading of his work. Antoni Muntadas, Luís Felipe Noé and Alfredo Jaar, analysed by García Canclini, dig deeper into questions of cultural hybridity, then extended to the works of Shahzia Sikander, Shirin Neshat, Ghada Amer, Shirazeh Houshiary, Arif Özakça and Barry Reigate, in a meeting with inter-spaces, with inter-times, with interstitial spaces and with spaces in between
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
Ofrecemos descuentos en todos los planes premium para autores cuyas obras están incluidas en selecciones literarias temáticas. ¡Contáctenos para obtener un código promocional único!

Pasar a la bibliografía