Literatura académica sobre el tema "داستان کوتاه"

ارتباط دادن زبان و ادبیات فارسی با جهان عرب تاریخ دیرینه­ای دارد ، ولی آغاز مسئله­ی ایران­شناسی در کشورهای عربی به نیمه­ی دوم سده­ی بیستم برمی­گردد. بلا فاصله پس از بنیانگذاری بخش­های زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه­های عربی ، ایران­شناسان عرب به بحث و بررسی انواع ادبی فارسی پرداخته­اند و ترجمه­ی داستان­های کوتاه معاصر فارسی در اولویت تحقیقات آن­ها قرار گرفت. با نگاهی به کتاب­ها و مقاله­ها و پایانامه­های حوزه­­ی داستان­های کوتاه فارسی در کشورهای عربی درمی­یابیم که سهم این ژانر ادبی بیش از ژانرهای دیگر بوده و ایران­شناسان عرب به این مسأله اهتمام بیشتری ورزیده­اند. اگرچه پرداختن به داستان­های کوتاه معاصر فارسی در جهان عرب از همان ابتدا با مشکلاتی روبرو شده بود ، دست­کم سبب شد که خوانندگان عرب­زبان و علاقه­مندان به ادبیات داستانی معاصر فارسی، به ویژه داستان­های کوتاه ، ذهنیتی هرچند اندک در این زمینه پیدا کنند. در این تحقيق، به نقد و بررسی "ترجمه­های عربی به نمونه­هایی از داستان­های کوتاه معاصر فارسی" در قالب بررسی موضوعاتی همچون نگاهی به ترجمه­ی داستان­های کوتاه معاصر فارسی در جهان عرب ، نقد وبررسی ترجمه­ی عربی به نمونه­های برگزیده­ای از داستان کوتاه (ماهی سیاه کوچولو) صمد بهرنگی و داستان کوتاه (فارسی شکر است) سید محمدعلی جمالزاده پرداخته­ایم.

در مورد داستان و داستان‌‌نویسی، کارهای زیادی در افغانستان صورت نگرفته و در محافل و دانش‌گاه‌ها، کم‌تر به این بخش از ادبیات ما پرداخته شده و همین امر، سبب گردیده است که رشدِ‌ داستان‌نویسی در کشور، پایین باشد؛ به هرحال، داستان‌نویسان، در کنار شاعران،‌ آثاری با میزانِ موفقیت خوب و گاهی کم، کار خود را انجام داده‌اند؛ از آن‌جمله،‌ حسین فخری‌است که از سال ۱۳۵۴، با داستانِ‌ کوتاهِ «مهمان کوچک»، در ردۀ داستان‌نویسان قرار گرفت. از او داستان‌های کوتاه، رمان و سفرنامه‌هایی منتشر شده است. از این میان، «گرگ‌ها و دِه‌کده»، مجموعه‌داستان کوتاهی‌است، که قابلیت خوانش ریالیستی آن فراهم بود؛ لذا، این تحقیق، باهدف خوانش ریالیستی این مجموعه و پاسخ‌یابی به میزانِ موفقیتِ این داستان‌نویس و چه‌گونه‌گی محتوا و ساختار آن شکل گرفته است. محدودۀ این پژوهش، مجموعه داستان «گرگ‌ها و ده‌کده» بوده است، که از مبانی نظری مکتب ریالیزم سود جُسته شده است. داده‌ها، به‌شیوۀ تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته و یافته‌ها به‌گونۀ کیفی بیان شده است. یافته‌های پژوهش، بیان‌گر این هستند که: به استثنای سه داستان، هشت داستانِ دیگر این مجموعه، داستان‌های ریالیستی است، که روایت‌گر زنده‌گی جامعۀ سطح پایین و متوسط است. شخصیت‌ها به‌گونۀ کامل،‌ نمایندۀ طبقۀ اجتماعی شان هستند، صحنه‌پردازی‌ها، ساده و عام‌فهم است، زبان و لحن، معیاری و عامیانه است، و داستان‌ها به شیوۀ دانای کل و اول‌شخص روایت گردیده‌اند.