To see the other types of publications on this topic, follow the link: TEORIE E IDEE.
Journal articles on the topic 'TEORIE E IDEE'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'TEORIE E IDEE.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Cano de Pablo, Juan. "El origen del conocimiento según Ramón Turró como comienzo psicológico de la epistemología kantiana." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia 42, no. 2 (June 13, 2018): 61. http://dx.doi.org/10.17951/i.2017.42.2.61.
Full textAbstract:
<p>Artykuł rozpoczyna się od przedstawienia tekstów Ramóna Turró na temat troficznego pochodzenia wiedzy. Po wprowadzeniu autor niniejszego opracowania wskazuje, że idee Turró są pomyślane jako uzupełniająca teoria epistemologii Kanta, ujawniona głównie w <em>Krytyce czystego rozumu</em>. Rozumiane w ten sposób teorie Turró mogą wyjaśniać, w jaki sposób wiedza zaczyna się w doświadczeniu, podczas gdy w epistemologii Kanta odnoszą się do racjonalnych mechanizmów, które dają uniwersalność i konieczność wiedzy naukowej. Kant realizuje bowiem teorię epistemologiczną, natomiast Turró przeprowadza psychologiczną teorię genezy wiedzy. Z tej perspektywy, oraz w oparciu o teksty Miguela de Unamuno, autor artykułu pokrótce analizuje pojęcia tak fundamentalne, jak: rzeczywistość, istnienie, przestrzeń, wiedza, instynkt czy zachowanie. W końcowej części znajduje się krótka refleksja nad Arystotelesowskimi koncepcjami zwierzęcej <em>phronesis</em> i żywienia, w których Stagiryta może być uznany za prekursora idei Turró.</p>
2
Jodkowski, Kazimierz. "Kreacjonizm młodej Ziemi a koncepcja Big Bangu. Poglądy Johna Hartnetta z konstruktywistycznej i eksternalistycznej perspektywy." Filozoficzne Aspekty Genezy 12 (May 24, 2021): 37–79. http://dx.doi.org/10.53763/fag.2015.12.110.
Full textAbstract:
Dr John G. Hartnett, fizyk posiadający publikacje w czasopismach naukowych głównego nurtu, jest kreacjonistą młodej Ziemi i mocno sprzeciwia się teorii Big Bangu. Uważa on, że rozszerzania się przestrzeni, o czym mówi ta teoria, nie wykrywa się w laboratoriach. Wątpi on także, czy tak zwane promieniowanie tła ma kosmiczny charakter. Skłania się ku hipotezom, że promieniowanie to ma lokalne źródło. Także popularne w ostatnich latach idee ciemnej materii i ciemnej energii wydają mu się niewiarygodne. Uważa, że mają one ten sam status metodologiczny, co powstała w połowie dziewiętnastego wieku idea planety Vulcan. Hipotezy ciemnej materii i ciemnej energii mają uratować aktualnie utrzymywane teorie przed niezgodnością z uzyskanymi danymi obserwacyjnymi. W opinii Hartnetta wszystkie kłopotliwe dane empiryczne wyjaśnia Carmeliego teoria grawitacji bez odwoływania się jednak do takich fikcyjnych bytów jak ciemna materia i ciemna energia. Dr Hartnett przedstawia także wszystkie standardowe argumenty przeciwko idei kosmicznej inflacji na początku istnienia Wszechświata: nie istnieje mechanizm ani zapoczątkowania jej, ani później zatrzymania. Poglądy Hartnetta są ilustracją dla argumentów autora na rzecz konstruktywistycznego i eksternalistycznego rozumienia nauki. Przedmiotem teorii naukowej jest pewien konstrukt, a nie obiektywna rzeczywistość. Nauki nie można też pojmować jako neutralnego wysiłku poznawczego, gdyż jest ona mocno zależna od różnych presupozycji i czynników, w tym także o nienaukowym charakterze. Główną presupozycją jest tu tak zwany epistemiczny układ odniesienia.
3
Bonucci, Cristina. "L'estraneo dentro: il lapsus come segnale del Sé emergente." INTERAZIONI, no. 1 (April 2021): 87–99. http://dx.doi.org/10.3280/int2021-001007.
Full textAbstract:
Alla luce delle teorie contemporanee sullo sviluppo del Sé e degli studi sulla ricerca sul bambino, l'autore propone una reinterpretazione del fenomeno lapsus. Il fenomeno lapsus è stato concepito da Freud come un disturbo dovuto all'emergere di contenuti psichici che sono stati repressi perché inaccettabili a livello di coscienza. L'attuale interpretazione concepisce il lapsus come un segnale di espressione del Sé nascente intenzionalmente orientato. Queste idee saranno prese in considerazione attraverso la lente di un caso clinico che evidenzi e spieghi questo fenomeno.
4
Clarke, Georgia. "Vitruvian Paradigms." Papers of the British School at Rome 70 (November 2002): 319–46. http://dx.doi.org/10.1017/s0068246200002191.
Full textAbstract:
PARADIGMI VITRUVIANIQuesto articolo esamina la diffusione e la conoscenza del De archittctura di Vitruvio in Italia nel quindicesimo secolo e dimostra come l'interesse verso di esso sia aumentato nel corso del secolo, come attestato dal numero di copie di manoscritti realizzato dalla metà del secolo in poi, dall'influenza vitruviana sulla scrittura e la traduzione di altri trattati di architettura, e dalla stampa del De architettura nel 1487/8. Questo tipo di attenzione va messo in relazione con il contemporaneo interesse nei confronti dell'architettura da parte di mecenati, studiosi ed architetti. Nei primi decenni del sedicesimo secolo, Vitruvio occupava di già una posizione centrale in rapporto alla teoria architettonica tanto che fu prodotta nel corso del secolo tutta una serie di edizioni del testo. In alcuni testi, ma sopratutto nella pubblicazione sull'architettura del 1537 di Sebastiano Serlio, gli ordini vennero enfatizzati come la parte più importante dell'architettura e a Vitruvio fu concessa la massima autorità. In seguito, riferimenti a Vitruvio furono usati per giustificare teorie che dipendevano sia dalle idee e formulazioni del sedicesimo secolo che dal De architettura stesso.
5
Ferraro, Francesco V. "Teaching Sports and Exercises Science: experiences and life skills of a lecturer." Form@re - Open Journal per la formazione in rete 23, no. 1 (February 4, 2023): 132–40. http://dx.doi.org/10.36253/form-13503.
Full textAbstract:
The following document reports the experiences and life skills developed under the current didactic situation in Sports and Exercise Science. In particular, the manuscript discusses the pedagogic theories that should be fostered to improve the return to campus. The real-life experiences are presented in light of the Social and Emotional Learning and the Learning by Doing theories. The following document aims to reflect on social constructivism and embodied theories to improve the new (post-covid) learning environment. The introduction focuses on the Quality Assurance Agency for Higher Education benchmark statement and progresses to the most recent Blended approaches. With reflections upon in-class assessments, spaces and pace. In conclusion, the cartesian dualism (body-mind) is discussed and ideas for future research in pedagogy are presented to improve teaching and learning experiences in the post-covid scenario.
Insegnare Scienze Motorie: esperienze e abilità di un docente universitario.
Il documento ha come scopo quello di riflettere sul costruttivismo sociale e sulle embodied theories per migliorare il nuovo ambiente di apprendimento (post-covid). Il seguente documento riporta le esperienze e le abilità sviluppate nell‘attuale situazione didattica, nello specifico riguardo le scienze motorie. In particolare, nel testo sono discusse le teorie pedagogiche che dovrebbero essere incoraggiate per migliorare il ritorno in aula. Le esperienze didattiche sono presentate alla luce delle teorie dell‘apprendimento sociale ed emotivo e del Learning by Doing. L‘introduzione si concentra sul Quality Assurance Agency for Higher Education benchmark e presenta i più recenti approcci didattici definiti Blended, con l’aggiunta di riflessioni su valutazioni, spazi e ritmo della classe. In conclusione, viene discusso il dualismo cartesiano (corpo-mente) e vengono presentate idee per future ricerche in pedagogia al fine di migliorare le esperienze di insegnamento e di apprendimento nello scenario post-covid.
6
Piróg, Danuta. "Wybrane teorie przechodzenia absolwentów szkół wyższych na rynek pracy w warunkach gospodarki opartej na wiedzy." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 23 (October 1, 2013): 146–59. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.23.11.
Full textAbstract:
Przejście absolwentów studiów wyższych w XXI wieku z etapu edukacji do zatrudnienia to złożony proces, uzależniony od wielu czynników i rodzący szereg konsekwencji społecznych, psychologicznych, ekonomicznych o niejednorodnej skali oddziaływania. Mimo dużego znaczenia tranzycja absolwencka jest w Polsce jednym ze słabiej zbadanych zagadnień, zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i empirycznym. Kluczowymi przyczynami tego stanu jest dopiero rodząca się w koncepcji edukacji akademickiej idea optymalizacji zatrudnialności absolwentów oraz brak cyklicznych, ogólnokrajowych monitoringów diagnozujących losy zawodowe tej populacji. Podstawą do dogłębnego zbadania wchodzenia nowo promowanych absolwentów na rynek pracy jest przestudiowanie naukowych teorii, przedstawiających mechanizmy tego procesu. W artykule przedstawiono wybrane teorie rynku pracy i wchodzenia na rynek pracy, które są szczególnie istotne w odniesieniu do absolwentów szkół wyższych i w świetle studiów literatury poświęconej tym teoriom mają kluczowe znaczenie w procesach tranzycji zachodzących w gospodarkach opartych na wiedzy. W warunkach dużej eklektyczności pola badań procesów tranzycji istnieje potrzeba analizy teorii wchodzenia na rynek pracy, powstałych w różnych dyscyplinach naukowych, zwłaszcza w ekonomii, socjologii i psychologii. Dlatego z dorobku nauk socjologicznych i ekonomicznych skupiono się na teorii: filtra, kapitału ludzkiego, kapitału społecznego, kompetencji, konkurencji, sygnalizacyjnej (sygnałów), segmentacji. Z obszaru badań psychologicznych zaprezentowano teorie aspiracji, determinacji, kapitału psychologicznego i motywacji. Wymienione teorie były w różnym stopniu podstawą do budowania modeli przechodzenia absolwentów studiów wyższych na rynek pracy. Wyniki badań wskazują, że teorią, która obecnie, zdaniem specjalistów z różnych dyscyplin naukowych, najpełniej charakteryzuje mechanizmy tranzycji w gospodarce opartej na wiedzy, jest teoria kompetencji. *Praca naukowa finansowana ze środków budżetowych na naukę w latach 2010–2012 jako projekt badawczy nr N N114 076739.
7
Bylica, Piotr, Kazimierz Jodkowski, Krzysztof J. Kilian, and Dariusz Sagan. "Dyskusja nad artykułem Adama Groblera, „Słabości eksplanacyjne teorii inteligentnego projektu”." Filozoficzne Aspekty Genezy 10 (May 21, 2021): 17–63. http://dx.doi.org/10.53763/fag.2013.10.79.
Full textAbstract:
Niniejszy tekst stanowi zapis dyskusji nad artykułem Adama Groblera, „Słabości eksplanacyjne teorii inteligentnego projektu”, przeprowadzonej przez pracowników Instytutu Filozofii Uniwersytetu Zielonogórskiego w ramach spotkań Zielonogórskiej Grupy Lokalnej „Nauka a Religia”. Artykuł Groblera jest krytyczny wobec teorii inteligentnego projektu, odbiega jednak do pewnego stopnia od standardowych krytyk. Grobler nie powtarza niektórych błędów: wie, że teoria inteligentnego projektu nie identyfikuje projektanta z istotą nadprzyrodzoną; że teoria ta jest (chce być) neutralna wobec filozoficznego sporu między naturalizmem a nadnaturalizmem; nie traktuje darwinowskiej teorii ewolucji jako testowalnej teorii naukowej, ale jako metafizyczny program badawczy dostarczający idei heurystycznych. Przedstawia także nowe argumenty krytyczne. Grobler uznaje teorię inteligentnego projektu za teorię nienaukową przede wszystkim na tej podstawie, że nie oferuje wyjaśnień intencjonalnych dotyczących motywów domniemanego projektanta, a w związku z tym nie dostarcza żadnych idei heurystycznych mogących stanowić punkt wyjściowy badań naukowych. Uważa też za wątpliwe, czy da się wytyczyć granicę między tym, co możliwe, a tym, co niemożliwe do uzyskania drogą kumulacji przypadkowych zmian. W dyskusji jej uczestnicy wskazywali na wady i zalety argumentów Groblera oraz polemizowali z wygłaszanymi w jej trakcie poglądami.
8
Bazaluk, Oleg, Vasyl Fatkhutdinov, and Denys Svyrydenko. "W poszukiwaniu nowego systemu kształcenia na Ukrainie – determinanty przemian w odniesieniu do starożytnych teorii edukacji." Studia Warmińskie 55 (December 31, 2018): 63–79. http://dx.doi.org/10.31648/sw.3062.
Full textAbstract:
W artykule przeprowadzono historyczno-filozoficzną analizę idei, które wpłynęły na rozwój edukacyjnych teorii. Po przeprowadzeniu tej analizy usystematyzowano teorie edukacyjne. Autorzy skonstatowali, że ogół teorii edukacji da się sprowadzić do dwóch kierunków rozwoju, dla których fundamentem są koncepcje Platona i i Sokratesa. Platońska teoria edukacji, a także te wywodzące się z jej źródła poszukują odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób młode pokolenie powinno być kształtowane i kształcone w procesie edukacji i na ile państwo może mieć wpływ na ukierunkowanie tego kształcenia? Z kolei sokratejskie teorie edukacji mają charakter egalitarny i skupiają się nad sposobami kształcenia. Autorzy w konkluzjach podkreślili, że podjęte analizy, a zwłaszcza usystematyzowanie teorii edukacji na podstawie odniesienia się do dwóch modeli, platońskiego i i sokratejskiego, mogą być inspiracją w poszukiwaniu dróg przezwyciężenia deferencyjności w ukraińskim systemie szkolnictwa wyższego.
9
Sandner, Jan. "Problems in the theory of scientific cognition of nature in the light of the sustainable growth concept." Studia Ecologiae et Bioethicae 5, no. 1 (December 31, 2007): 347–53. http://dx.doi.org/10.21697/seb.2007.5.1.24.
Full textAbstract:
Autor w artykule pt. „Problemy teorii naukowego poznania przyrody w świetle idei zrównoważonego rozwoju”, podjął rozważania nad problematyką w zakresie obowiązujących w nauce teorii naukowego poznania przyrody i ich roli w budowaniu podstaw naukowych idei zrównoważonego rozwoju. Jako punkt wyjścia w swoich rozważaniach oparł na zasadzie brzytwy Ockhama, która po raz pierwszy została sformułowana przez angielskiego średniowiecznego teologa Williama Ockhama. Zasada ta w swojej strukturze, nie tylko definiowała potrzebę zmniejszenia opisywanych bytów w postaci praw przyrody, ale również sugerowała, możliwość łączenia tych praw, lub scalania w tzw. prawa uniwersalne. Inną niezwykle ważną zasadą, która została poruszona w artykule jest zasada testowalności. Powszechnie przyjętą regułą, określającą granice nauki jest wspomniana zasada testowalności teorii naukowych przez empirię. Idea zrównoważonego rozwoju w swojej istocie, stała się pewną teorią naukową, odnoszącą się do zdefiniowanego, a priori przyszłego obrazu środowiska przyrodniczego. Idea ta, obudowana została wieloma „teoriami naukowymi”, które z punktu widzenia celu, jaki mają spełniać są jednak z góry sprzeczne z empirią, dlatego też nie mogą służyć, jako wiarygodny materiał naukowy.W wyjaśnianiu problemów teorii naukowego poznania przyrody w świetle idei zrównoważonego rozwoju autor posłużył się zasadą uniformitarianizmu, bardziej znaną pod hasłem aktualizmu geologicznego, która stała się prawdopodobnie jedną z podstaw w interpretacji idei zrównoważonego rozwoju. Tworzenie podstaw naukowych dla idei zrównoważonego rozwoju, oparło się więc częściowo na predykcji, czyli przewidywaniu przyszłego stanu środowiska przyrodniczego, wnioskując na podstawie znajomości jego obecnego stanu i rządzących jego przekształceniami praw. Rozwiązanie to z naukowego punktu widzenia, okazuje się jednak również w pewnym sensie ułomne i w wielu przypadkach po prostu się nie sprawdza. Ułomność tego rozwiązania polega po prostu na tym, że nie zawsze, można przewidzieć przyszłe zmiany środowiska przyrodniczego. Tak jak z tych samych przyczyn, nie można dzisiaj również przewidzieć dalszego przebiegu ewolucji na Ziemi. Ilość procesów, systemów i nieprzewidywalnych interakcji środowiskowych, daje nam raczej dość iluzoryczne wrażenie w zakresie budowania teorii naukowych, tym razem testowanych w oparciu o retrodykcję, czy inaczej postdykcję.Nie ma, możliwości dalszego rozwijania idei zrównoważonego rozwoju, bez prowadzenia równoległych badań naukowych w zakresie poznawania praw jakimi rządzi się środowisko. Badania te muszą mieć, nie tylko charakter badań holistycznych, tak aby spełniać potrzeby idei zrównoważonego rozwoju, ale również powinny opierać się na podstawowych zasadach nauki, tzn. empirii oraz „brzytwie Ockhama”. Nie zastosowanie się do tych wymogów spowoduje, że idee zrównoważonego rozwoju, pozostaną jedynie w sferze społeczno-politycznych dywagacji, stanowiąc w najlepszym przypadku, wygodne narzędzie wykorzystywane wyłącznie przez polityków.
10
Sławiński, Maciej. "Liberalizm Marthy C. Nussbaum: między autonomią jednostki a polityczną tolerancją." Etyka 55 (December 1, 2017): 41–58. http://dx.doi.org/10.14394/etyka.505.
Full textAbstract:
Martha C. Nussbaum w oparciu o teorię sprawności (capabilities approach) tworzy wizję powszechnego ładu politycznego opartego na szacunku i tolerancji. Czy rzeczywiście jej teoria może stać się podstawą międzynarodowego liberalizmu politycznego? Wszak nosi ona wyraźne cechy opcji światpoglądowej – etyki moralnej autonomii jednostki. W dyskusji z Lindą Barclay Nussbuam odcina się od takiej interpretacji. Podkreśla pluralistyczny i uniwersalistyczny charakter swoich rozwiązań. Chce, aby konsensus oparty na teorii sprawności przekroczył bariery kultur, religii i narodowości. Stawia więc cele ambitniejsze niż sam Rawls, czołowy polityczny liberał. Wskazuje też inne, poza Rawlsem, źródła idei liberalizmu politycznego. Piętnuje dostrzegany u Berlina i Raza brak szacunku wobec religii.
11
DUCHLIŃSKI, PIOTR. "Filozofia Chrześcijańska a obraz świata. Uwagi z perspektywy socjologii filozofii." Filozofia Chrześcijańska 18 (December 15, 2021): 79–110. http://dx.doi.org/10.14746/fc.2021.18.5.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiam propozycję badania filozofii chrześcijańskiej rozumianej jako tradycja badawcza z perspektywy socjologii filozofii. Dla socjologa filozofii, filozofia chrześcijańska to określone zjawisko empiryczne, które możemy poznać odkrywając mechanizmy jego funkcjonowania. W artykule koncentruję się na zagadnieniu akceptacji obrazu świata, który określa tożsamość filozofii chrześcijańskiej. Zadaniem socjologii filozofii jest odkrycie mechanizmów, które wpływają na kontekst akceptacji tego obrazu świata. Socjologia filozofii dystansuje się od oceny prawdziwości czy fałszywości treściowej tez głoszonych przez poszczególnych filozofów. Choć każda filozofia rozwija się według zasad tzw. immanentnej logiki, to jednak określone czynniki społeczne i psychologiczne mają wpływ na to, co dany filozof akceptuje jako oczywiste i nie podlegające żadnej dyskusji. W artykule wykazałem, że akceptacja obrazu świata jest konsekwencją wychowania, które dokonuje się w określonej grupie społecznej (np. rodzina, szkoła) wyznającej określone idee aksjologiczne i przekonania deskryptywne. Dzięki wychowaniu w przyszłym adepcie filozofii, który zawsze pozostaje dzieckiem swojego czasu i kultury, zostaje przygotowany umysłowy i emocjonalny grunt pod akceptację już bardziej spekulatywnego obrazu świata, z którym adept zapoznaje się podczas fachowych studiów uniwersyteckich (filozoficznych lub teologicznych) pod okiem uznawanych przez niego autorytetów. Ukształtowany za pomocą określonych procesów wychowawczych umysł, jest w stanie dokonać osobistego, i całościowo angażującego aktu wiary epistemicznej w określony obraz świata, który jest mu podawany poprzez teorie i praktykę edukacyjna. Akceptacja i zaangażowanie w obraz świata umożliwia formułowanie w jego ramach określonych strategii argumentacyjnych, których zadaniem jest (i) eksplikacja, (ii) objaśnienie i (iii) uzasadnienie przedmiotowych konsekwencji obrazu świata. Praktyki argumentacyjne przejmujemy poprzez trening, uczymy się ich w mowie i piśmie, oczywiście pod okiem tych, którzy sami wcześniej te argumenty praktycznie wypróbowali. Uczeń po prostu wierzy nauczycielom i podręcznikom. Do pewnego etapu wiara ta jest racjonalna. Obraz świata jako pewna całość, na którą składają się treściowe przekonania deskryptywne i normatywne nie podlega żadnemu ostatecznemu racjonalnemu uzasadnieniu. Zaakceptowanym tezom przedmiotowym przypisuje się różny status epistemologiczny; od tez obdarzonych bezwarunkową oczywistością, których korelatem jest nie tylko subiektywne przeżycie, ale obiektywna rzeczywistość, do takich, które mogą być poddane mniej lub bardziej twórczej rewizji za pomocą różnych rodzajów zabiegów interpretacyjnych. Żaden obraz świata nie zniewala w sposób ostateczny. Zawsze możliwa jest zmiana obrazu świata na inny, który bardziej odpowiada naszych potrzebom intelektualnym i wrażliwości emocjonalnej. Zmiana ta przybiera w niektórych sytuacjach formę szczególnej konwersji
12
BABIŃSKI, JAROSŁAW. "FRANCISZKA SAWICKIEGO KRYTYKA IDEOLOGII RASISTOWSKIEJ." Studia Theologica Varsaviensia 53, no. 2 (September 20, 2016): 137. http://dx.doi.org/10.21697/stv.2015.53.2.08.
Full textAbstract:
Temat rasizmu, zwłaszcza w wydaniu hitlerowskim, jest współcześnie zagad- nieniem wciąż bolesnym i wywołującym emocje. Tak było też w międzywojniu, kiedy świat z niedowierzaniem obserwował poczynania totalitarno-rasistowskiego systemu w Niemczech. Wielu intelektualistów zdecydowanie przeciwstawiło się tej ideologii. należał do nich pelpliński myśliciel – ks. Franciszek Sawicki. Kry- tykę rasizmu uczynił jednym z zasadniczych tematów swych publikacji w okresie międzywojnia.Postawa Sawickiego o tyle była istotną, że – będąc z racji swego pomorskiego pochodzenia obywatelem dwóch kultur: niemieckiej i polskiej – cieszył się wiel- kim naukowym autorytetem w obu obszarach językowych, w których tworzył. Nieprzejednana postawa Sawickiego wobec rasistowskiej ideologii spowodowała liczne szykany wobec jego osoby i szykany ze strony nazistów, czego najbardziej spektakularnym przykładem stało się niepoduszczenie do jego nominacji na bi- skupa gdańskiego.Sawicki, poddając krytyce hitlerowską ideologię rasy, wskazywał przede wszystkim na jej sprzeczność z chrześcijaństwem, głoszącym niezbywalność praw i godność każdej osoby ludzkiej. Tym samym wskazywał na wrogość hitleryzmu wobec chrześcijaństwa. Nazistowscy ideologowie dążyli do stworzenia nowej, ger- mańskiej religii, opartej na starogermańskich mitach, której „produktem finalnym” miał być czysty rasowo nowy, niemiecki człowiek – Übermensch.Sawicki jasno obnaża filozoficzną słabość podstaw ideologii nazizmu, zwracając również uwagę na błędność założeń. Wykazuje, że z punktu widzenia nauki nie istnieje rasa aryjska, lecz tylko ludy aryjskie, które bynajmniej nie tworzą jednej rasy. Nie można zawężać sposobu eksplikowania się człowieka przez tworzoną przez niego kulturę z pojęciem rasy. Współczesna nauka nie jest w stanie wykazać jednoznacznego związku przejawiania określonych cech psychicznych z faktem przynależności od określonej rasy.Samo pojęcie jest niejasne, a przyjmowane kryteria nie pozwalają jednoznacz- nie wykreślić granic między określonymi typami ludzkimi, charakteryzowanymi przez teorie rasowe. Rasa nie może więc być czynnikiem będącym podstawą jakichkolwiek segregacji ludzi. Idee takie sprzeciwiają się chrześcijańskiej nauce o równowartości i równouprawnieniu wszystkich ludzi.Sawicki wykazuje niemożność pogodzenia rasizmu, zwłaszcza odnosząc się do politycznej ideologii narodowego socjalizmu z chrześcijaństwem. U samych swych ideowych podstaw obie doktryny diametralnie się różnią. Chrześcijaństwo ujmuje człowieka uniwersalistycznie, w perspektywie eschatologicznej, wypełnienie się jego historii i ostateczne osiągniecie życiowych celów upatruje w wieczności. Nazizm jest typową ideologią mesjanistyczną, zapowiadający możliwość osiąg- nięcia pełni szczęścia przez człowieka już tu, na ziemi, które jest zarezerwowane dla ekskluzywnej grupy nadludzi poprzez eksterminację mniej wartościowych z racji przynależności rasowej.
13
Kubalica, Tomasz. "Immanuel Kant on Reflection Theory." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych, no. 21 (2009): 59–69. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2009.21.05.
Full text
14
Garte, Sy. "Nowe idee w biologii ewolucyjnej: od NDMS do EES." Filozoficzne Aspekty Genezy 15 (May 25, 2021): 415–40. http://dx.doi.org/10.53763/fag.2018.15.156.
Full textAbstract:
Nowoczesna synteza neodarwinowska (NDMS — neo-Darwinian modern synthesis) przez kilkadziesiąt lat stanowiła podstawę teorii ewolucji. Okazało się jednak, że NDMS ma swoje ograniczenia, a jej ustalenia są nieaktualne w odniesieniu do różnych obszarów badań biologicznych. Nowa, rozszerzona synteza ewolucyjna (EES — extended evolutionary synthesis), uwzględniająca bardziej złożone interakcje między genomami, komórkami a środowiskiem, umożliwia ponowną ocenę wielu założeń NDMS. Do standardowego paradygmatu zakładającego, że głównym mechanizmem zmienności biologicznej jest powolna kumulacja losowych mutacji punktowych, należy teraz dołączyć nowe dane oraz koncepcje symbiozy, duplikacji genu, horyzontalnego transferu genów, retrotranspozycji, epigenetycznych sieci kontrolnych, tworzenia nisz, mutacji warunkowanych środowiskowo i wielkoskalowej reinżynierii genomu w odpowiedzi na bodźce środowiskowe. Otwarcie myśli ewolucjonistycznej na szersze i bardziej ekscytujące spojrzenie na wielką teorię Darwina może nieść konsekwencje dla wiary chrześcijańskiej.
15
Hermann, Cohen. "Teoria idei Platona a matematyka." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych 26 (2014): 417–43. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2014.26.26.
Full text
16
Haq, Izul. "Teori Idea Plato." Jaqfi: Jurnal Aqidah dan Filsafat Islam 5, no. 1 (April 23, 2020): 68–82. http://dx.doi.org/10.15575/jaqfi.v5i1.6859.
Full textAbstract:
ABSTRAK Teori Idea Plato adalah sebuah pemikiran filsuf Yunani yang bernama Plato dengan teorinya yang terkenal ini menimbulkan pengaruh yang sangat besar di Dunia filsafat samapai berabad-abad sehingga muncul filsuf islam yang terpengaruh oleh Idea Plato, hal ini terjadi Karena menurut filsuf Islam Idea tidak bertentangan dengan konsep Islam, bahkan ada yang mengatakan Plato adalah seorang Nabi yang menyebarkan pemikiran agama Samawi dengan indikator bahwa idea Plato sama dengan pemikiran nabi-nabi samawi lainya. Konsep islam bisa dikatakan dengan bagaimana seorang muslim beragama islam yang didalamanya terdapat tuhan sebagai yang disembah, pengatur dunia dan Absolut kebenaran mutlak. Dilihat dari Substansinya maka Idea tidak bertentangan dengan konsep islam, idea mengatakan kebenaran mutlak adalah milik satu. Tetapi asumsi-asumsi ini juga banyak yang tidak setuju sepeti Al Ghozali, maka dari itu tulisan ini berusaha mengupas bagaimana Idea Plato ditinjau dari Konsep Islam apakah bertentangan dengan Islam atau malah memiliki konsep yang sama sehingga pendapat oarng yang mengatakan Nabi adalah sebuah kebenarana.
17
Czarnacka, Agata. "The Concept of Subject in Julia Kristeva’s Theory – an Attempt at Reconstruction." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych, no. 19 (2007): 107–14. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2007.19.08.
Full text
18
Rosiak-Zięba, Ewa. "The Directival Theory of Meaning and the Use of the Term “True”." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych, no. 25 (2013): 155–68. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2013.25.09.
Full text
19
Grygiel, Wojciech P. "Apofatyzm filozoficzny a Michała Hellera idea matematyczności przyrody." Roczniki Filozoficzne 70, no. 2 (June 30, 2022): 227–45. http://dx.doi.org/10.18290/rf2202.12.
Full textAbstract:
Wychodząc od usystematyzowania hellerowskiej tezy o matematyczności przyrody, niniejsze studium poświęcone głównie będzie pokazaniu i krytycznej ocenie racji, wedle których Heller desygnuje teorię kategorii jako matematyczne środowisko szczególnie predestynowane dla wyartykułowania tej tezy. Kluczowe w tym kontekście będzie wskazanie, co uprawnia go do wprowadzenia mającej istotne ontologiczne znaczenie koncepcji pola kategorii i utożsamienia go z polem racjonalności. Ostatecznie stanie się możliwe lepsze zrozumienie, w jakim sensie w kontekście sformalizowanych teorii fizycznych Heller operuje pojęciem apofatyzmu filozoficznego, który wydaje się trafnie ujmować specyfikę jego poglądów na ontologiczne zobowiązania tych teorii i gdzie być może zbliża się on do niebezpiecznych myślowych pułapek. W swojej apofatycznej postawie Heller pozostaje blisko pierwszoplanowych postaci współczesnej fizyki i noblistów, Alberta Einsteina czy Rogera Penrose’a: fizyka nie mówi o tym, jaka rzeczywistość jest, ale pozwala stanąć na drodze do rzeczywistości.
20
Sawicka, Jolanta. "Demokratyczny stan umysłu. Teoria Corneliusa Castoriadisa." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych 27 (2015): 199–213. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2015.27.11.
Full text
21
Korczak, Andrzej. "Naturalistyczne podstawy teorii mitu Ericha Fromma." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych 29, no. 2 (2017): 140–54. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2017.29.2.08.
Full text
22
Kucharski, Dariusz. "Thomasa Reida interpretacja „teorii idei”. Pytanie o bezpośredni przedmiot poznania." Studia Philosophiae Christianae 58, no. 2 (December 31, 2022): 53–74. http://dx.doi.org/10.21697/spch.2022.58.a.10.
Full textAbstract:
Thomas Reid, twórca szkockiej szkoły zdrowego rozsądku, głosił tezę, że wszystkie wcześniejsze systemy filozoficzne obciążone są tym samym „grzechem pierworodnym” – przyjęciem (w różnych formach) reprezentacjonistycznej teorii spostrzeżenia zmysłowego. Nazywał ją „teorią idei”, której konsekwencją miało być oddzielenie podmiotu i przedmiotu poznania nieusuwalną „zasłoną idei”. Konstruowanie własnej filozofii poprzedził analizą historii tego zagadnienia od starożytności do czasów sobie współczesnych, usiłując wykazać zasadność swego stanowiska. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o trafność poglądów Reida, wyrażonych w przyjmowanej teorii spostrzeżenia. Chodzi więc przede wszystkim o pogląd charakterystyczny dla tradycji arystotelesowsko-tomistycznej, tradycyjnie interpretowany jako prezentacjonizm, oraz poglądy Kartezjusza dotyczące statusu „idei” w procesie poznawania tzw. świata zewnętrznego. Przeprowadzone analizy wskazują jednocześnie na uproszczenia w Reidowskiej interpretacji poglądów jego poprzedników na naturę spostrzeżenia oraz na cechy krytykowanych teorii, które w pewnym stopniu usprawiedliwiają tę krytykę.
-------------------------
Zgłoszono: 28/10/2022. Zrecenzowano: 24/11/2022. Zaakceptowano do publikacji: 16/12/2022.
23
Szymańska-Lewoszewska, Marta. "Miejsce teorii widzenia w filozofii George’a Berkeleya." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych 26 (2014): 59–76. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2014.26.04.
Full text
24
Starzyńska-Kościuszko, Ewa. "Teoria jaźni Bronisława F. Trentowskiego." Humanistyka i Przyrodoznawstwo, no. 12 (October 7, 2018): 79–90. http://dx.doi.org/10.31648/hip.1399.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiam najważniejsze idee teorii jaźni B.F. Trentowskiego. Trentowski sformułował swą teorię w polemice z tymi filozofami, którzy jaźń utożsamiali wyłącznie z duszą. Jednostronnie spekulatywnym i kontemplacyjnym teoriom Kartezjusza, Fichtego i Hegla polski filozof przeciwstawi własna teorię jaźni (osobowości) jako „różnojedni” ciała i duszy i ich władz (rozumu praktycznego, spekulatywnego, zmysłów, uczuć i zdolności do działania). Takie ujęcie jaźni, a także myśl Trentowskiego o konieczności wszechstronnego rozwoju wszystkich aspektów jaźni (osobowości) będzie prekursorska wobec współczesnych badań nad osobowością
25
Śliz, Anna, and Marek S. Szczepański. "Wielokulturowość: idea, teoria i polityka." Kultura i Społeczeństwo 64, no. 2 (June 25, 2020): 175–206. http://dx.doi.org/10.35757/kis.2020.64.2.10.
Full textAbstract:
The turn of the millennium brought an increased interest in issues of multiculturalism, which became a focal point for debates about culture, especially in liberal democracies. The question is particularly important in that most people today live in heterocultural societies. The authors thus do not approach multiculturalism as the simple coexistence in society of members of various ethnic groups but rather as a theoretical basis for the scholarly analysis of the state and of society, which implement policies in regard to internal cultural (ethnic) diversity. Multiculturalism thus defines a social space in which people who adhere to different axiological, normative, religious or moral systems, and who are aware of these differences, live together. At the same time, state policy aims to include all of them in a social order which is being modified under the influence of cultural diversity. Multiculturalism can be presented on the one hand as an idea that is not apprehended directly but is known through concepts, and on the other hand, as an entity identified by the senses. The authors illustrate the transition from an idea to a state policy in regard to a multitude of ethnic cultures by reference to Australia and the Federal Republic of Germany.
26
Kublikowski, Robert. "Inferencjalizm semantyczny. Studium analityczno-krytyczne filozofii języka Roberta B. Brandoma." Roczniki Filozoficzne 69, no. 4 (December 6, 2021): 145–69. http://dx.doi.org/10.18290/rf21694-7.
Full textAbstract:
Inferencjalizm semantyczny Roberta B. Brandoma jest ważną i nową teorią znaczenia we współczesnej, analitycznej filozofii języka. Wyłożona została w bardzo obszerny sposób w monografii pt. Making It Explicit: Reasoning, Representing and Discursive Commitment. Jest to teoria jednocześnie pragmatyczna, normatywna, holistyczna i dyskursywna. Stanowisko Brandoma jest z jednej strony gloryfikowane, natomiast z drugiej strony wzbudza kontrowersje. Powstaje zatem metafilozoficzne pytanie: Jak ocenić wkład tej teorii w filozofię języka?
Inferencjalizm akcentuje wnioskowania materialne, askrypcje de re i użycie wyrażeń deiktycznych. Są to kategorie „wertykalne”, akcentujące „związek” z rzeczywistością. Brandom jednak kładzie nacisk także na anaforyczną koncepcję referencji i prawdy. To czyni jego podejście wartościowym, anaforyczne bowiem rozumienie referencji i prawdy dostarcza dodatkowego objaśnienia użycia słów „odnosi się” i „ jest prawdziwe”. Ale kategorie te są „horyzontalne”. Brandom dostrzega problem nabywania empirycznego znaczenia przez wyrażenia inicjujące łańcuchy anaforyczne i proponuje — jako próbę rozwiązania problemu — zmodyfikowanie inferencjalizmu semantycznego przez poszerzenie go o epistemologią rewizyjną i fallibilistyczną. Dodatkowo wspomaga on swoją teorię przez pragmatykę normatywną, aplikującą kategorię asercji, uprawnienia, różnorodnych zobowiązań, czy „zdobywania punktów”.
Wydaje się jednak, że wciąż brakuje pojęcia prawdziwości mocniejszego niż to zaproponowane w koncepcji anaforycznej — pojęcie prawdy, wyrażone przy użyciu relacji korespondencji między językiem a rzeczywistością. Idea korespondencji ma tę wadę, że trudno jest ją satysfakcjonująco zdefiniować. Ważną jednak zaletą takiej relacji jest to, że jest ona relacją „język–rzeczywistość”, a nie tylko anaforyczną relacją „język–język”. Postawiony zarzut nie dyskwalifikuje inferencjalizmu. Wyraża on jedynie ogólno-epistemologiczną trudność z definicją prawdy. Natomiast doniosłością inferencjalizmu jest to, że próbuje on łączyć różne elementy, a przez to — w bardziej adekwatny sposób — objaśnić czym jest znaczenie i wyjaśnić, jak wyrażenia je nabywają.
27
Lewandowski, Rafał. "Prawda, Jej aspekty ontologiczne i idea intelektu nieskończonego w Badaniach logicznych Edmunda Husserla." Roczniki Filozoficzne 69, no. 4 (December 6, 2021): 83–124. http://dx.doi.org/10.18290/rf21694-5.
Full textAbstract:
Celem niniejszego artykułu jest analiza teorii prawdy zawartej w Badaniach logicznych Edmunda Husserla. W swojej analizie wychodzę od szczegółowego opisu warunków możliwości prawdy na gruncie Husserlowskiej aletejologii. Pokazuję, że teoria ta przyjmuje korelację, paralelizm między subiektywnymi a obiektywnymi warunkami możliwości poznania jako warunek możliwości prawdy. Konsekwencją tych analiz jest wyjaśnienie, jak Husserl rozumie założoną w Badaniach korespondencyjną definicję prawdy, a także uzasadnienie tezy, że to rozumienie zakłada ontologiczną definicję prawdy i ideę intelektu niekończonego jako ideał bezpośredniej i wyczerpującej prezentacji przedmiotu poznania. Zaprezentowane przeze mnie wnioski nie stanowią jednak pełnej interpretacji aletejologii Husserla. Powstrzymuję się bowiem od wyciągania metafizycznych konsekwencji z tej teorii, tzn. nie rozstrzygam kwestii realizmu/idealizmu w Badaniach oraz kwestii tego, czy ideę intelektu niekończonego należy rozumieć w określony sposób metafizyczny (np. teistyczny), czy tylko jako ideę regulatywną w sensie Kanta.
28
Włodarczyk, Rafał. "Studium z filozofii Ericha Fromma, krytyki społecznej i teorii edukacji." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych 29, no. 1 (2017): 446–51. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2017.29.1.26.
Full text
29
Luty, Damian. "Koncepcja niezmienników interpretacyjnych Michała Hellera a zagadnienie wielości sformułowań teorii naukowych." Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych 30, no. 1 (2018): 40–54. http://dx.doi.org/10.15290/idea.2018.30.1.03.
Full textAbstract:
In this paper I present, analyse, criticise and expand on the concept of interpretational invariants created by Michael Heller. I argue that Heller in fact holds two separate views of interpretational invariants and that in the context of his writings they should be, in fact, hold jointly. I propose a critique of one of those views, that in which one claims that there exist interpretational invariants across different mathematical representations of a theory. This leads me to propose a modified version of interpretational invariants, which are relativised, but not reduced, to mathematical formulations of a certain theory.
30
Jasiński, Karol. "Główne idee libertarianizmu." Studia Warmińskie 59 (December 31, 2022): 7–24. http://dx.doi.org/10.31648/sw.7175.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest zaprezentowanie zasadniczych idei libertarianizmu. Do głównych przedstawicieli libertarianizmu należą m.in.: Jay A. Nock, Ayn Rand, Robert Nozick, Murray N. Rothbard i Hans H. Hoppe. Libertarianizm jako odłam liberalizmu wyróżnia wiele doktryn, nurtów i ruchów, można o nim powiedzieć, że jest to nurt kulturowy, teoria filozoficzna lub ideologia. Uważa się, że libertarianizm powinien być traktowany przede wszystkim jako odmiana liberalizmu, zwłaszcza liberalizmu klasycznego jako pewnej doktryny życia społeczno-politycznego (mającej jednak pewne założenia metafizyczno-antropologiczne) i próba jej konsekwentnego rozwinięcia. Pomimo różnych odmian libertarianizmu, wśród których jedne są radykalne, inne zaś umiarkowane, może być on scharakteryzowany za pomocą kilku zasadniczych idei, do których należą idea wolnej jednostki, własności prywatnej i wolnego rynku, sprawiedliwości, praw człowieka, krytyki państwa i wspierania społeczeństwa obywatelskiego.
31
Bin, Roberto. "Cose e idee. Per un consolidamento della teoria delle fonti." DIRITTO COSTITUZIONALE, no. 1 (March 2019): 11–29. http://dx.doi.org/10.3280/dc2019-001002.
Full text
32
Judycki, Stanisław. "O celach filozoficznej teorii poznania. Uwagi w związku z książką Adama Groblera „Epistemologia. Sandwiczowa teoria wiedzy”." Studia Philosophica Wratislaviensia 17, no. 3 (November 15, 2022): 35–42. http://dx.doi.org/10.19195/1895-8001.17.3.5.
Full textAbstract:
The article concerns the epistemological views of Adam Grobler contained in his book Epistemologia (2019). The first part of the article lists the basic goals that were set for the philosophical theory of knowledge, namely, distinguishing types of knowledge, discovering the essence of knowledge, describing and assessing human epistemic situation in the world, considering the most general idea of knowledge, confronting the issue of global skepticism, grounding human knowledge, considering the issue of starting point in philosophy, showing the genesis of human knowledge (Kant, Husserl), considering the phenomenon–reality opposition and the opposition of categories of being and categories of thinking, abandoning the maximalistic epistemology in favour of naturalized epistemology. In the second part of the text, Adam Grobler’s epistemological position is diagnosed as (pragmatically motivated) skepticism.
33
Warchał, Robert Artur. "De Pulchra, pax omnium rerum tranquillitas ordinis. Przyczynki do estetyki św. Augustyna." Teologia i Człowiek 54, no. 2 (April 28, 2021): 63–75. http://dx.doi.org/10.12775/ticz.2021.011.
Full textAbstract:
Niniejszy artykuł miał na celu odpowiedź na fundamentalne pytanie dotyczące sposobu istnienia idee w epistemologii Augustyna oraz zaznajomienie czytelnika z niektórymi (współczesnymi) interpretacjami tego zagadnienia. Autor budując podstawy dla średniowiecznej teorii powszechników czerpał z tradycji starożytnej oraz Biblii, w tym odnosił się do rozważań z zakresu ówczesnej astronomii, kosmologii i matematyki. Myśliciel z Tagasty określił idee jako niezmienne formy rzeczy. W jego ocenie całe stworzenie nosi pewien ślad podobieństwa względem Boga, co w konsekwencji przekłada się na pogląd, że każdy byt stanowi większą lub mniejszą realizację prawideł odnoszących się do uniwersalnego sposobu istnienia res intelligibiles. Wobec powyższego założenia ciekawie przedstawia się Augustyńska teoria piękna. Autor utrzymuje jej obiektywność obok innych transcendentalnych właściwości bytu: jedność, równość, liczba, rytm, proporcja i porządek są głównymi elementami jego estetyki. Szczególne znaczenie tej doktryny polega na tym, że niematerialne idee umożliwiają osiągnięcie doskonałości życia duchowego, a co za tym idzie zbliżają nas do Boga, który dla Augustyna jest pierwszym artystą a zarazem swoistym pryncypium dzieła stworzenia.
34
Pikalo, Jernej. "Proučevanje Zgodovine Političnih Idej: Teorije in Metode." Javnost - The Public 17, sup1 (January 2010): S69—S85. http://dx.doi.org/10.1080/13183222.2010.11009047.
Full text
35
Marszał, Maciej. "„Idea prawa” w normatywistycznej teorii Szymona Rundsteina." Przegląd Sejmowy 5(160) (2020): 83–95. http://dx.doi.org/10.31268/ps.2020.66.
Full text
36
Czepil, Marija, and Oresta Karpenko. "Opieka nad dziecmi w Polsce i jej recepcja na Ukrainie: historiografia problemu." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 39, no. 1 (April 9, 2020): 251. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2020.39.1.251-267.
Full textAbstract:
<p>Zainteresowanie ukraińskich naukowców koncepcjami pedagogicznymi Polski wynika z chęci identyfikacji tendencji rozwojowych i postępowych idei systemów opiekuńczo-wychowawczych, różnic i podobieństw, rozróżniania idei aksjologicznych w teorii i praktyce pedagogicznej Polski XX i początku XXI wieku w celu twórczego wykorzystania w społeczeństwie ukraińskim. Współpraca pedagogów obu krajów umożliwiła realizację wspólnych projektów naukowych oraz przygotowanie szeregu publikacji. Przeanalizowano badania ukraińskich naukowców (1988–2017) nad problematyką opieki nad dziećmi w Polsce, monografie, zbiory prac naukowych, rozprawy doktorskie, które uzasadniały znaczenie studiowania teoretycznych i metodycznych podstaw opieki w teorii i praktyce pedagogicznej Polski, biorąc pod uwagę cechy narodowe oraz poprzez pryzmat aktywności jej przedstawicieli, którzy położyli podwaliny pod teorię i praktykę opieki, wpłynęli na pozytywną transformację wartości polskiego społeczeństwa. Innowacyjne poszukiwania ukraińskich wychowawców powinny skupiać się na udoskonaleniu form, metod i środków systemu opiekuńczo-wychowawczego, modernizacji instytucjonalnych form opieki i uwzględnieniu potrzeb dziecka.</p>
37
Engelking, Wojciech. "Recepcja myśli Carla Schmitta w USA po 1945 r." Czasopismo Prawno-Historyczne 71, no. 1 (September 25, 2019): 187–214. http://dx.doi.org/10.14746/cph.2019.1.8.
Full textAbstract:
Wielu badaczy wskazuje na schmittiańskie inspiracje we współczesnej polityce Stanów Zjednoczonych. Jest to o tyle paradoksalne, że sam Carl Schmitt uznawał USA za państwo, którego system polityczny nie jest najlepiej przygotowany na przyjęcie filozofii decyzjonistycznej, pierwsze prace na jej temat w Stanach Zjednoczonych, również nie były zbyt życzliwe. W artykule omówiono, używając teorii wędrujących konceptów autorstwa niderlandzkiej badaczki Mieke Bal, w jaki sposób idee Carla Schmitta trafiły do USA. Wskazano na przeniesienie ich na grunt amerykański przez Hansa Morgenthau (który zastosował teorię Schmitta do stosunków międzynarodowych), Leo Straussa (który dokonał translacji jego politycznej teologii na polityczną filozofię) i myślicieli lewicowych skupionych wokół pisma „Telos”, którzy przeczytali Schmitta wbrew Schmittowi.
38
Czornik, Małgorzata. "Idea audytu miejskiego." Studia Miejskie 20 (November 2, 2020): 77–88. http://dx.doi.org/10.25167/sm.2448.
Full textAbstract:
Sprawne zarządzanie rozwojem miasta wymaga wielu informacji. Jednym z najbardziej kompleksowych sposobów ich pozyskania może być audyt miejski. Jest to nowoczesny instrument zarządzania rozwojem miasta uwzględniający konteksty polityki lokalnej, który identyfikuje i ocenia ryzyko zaangażowania zasobów miejskich w tworzenie produktów przyczyniających się do jego rozwoju. Obejmuje on czynności zorientowane na badanie cech miasta w odniesieniu do szczególnie rozumianych norm audytowych, jakimi mogą być: wytyczne polityki lokalnej, teorie rozwoju miejskiego, preferencje społeczne, popyt na produkty miejskie i dane statystyczne identyfikujące poziom wskaźników stanowiących mierniki rozwoju lokalnego.
39
Benisz, Henryk. "Czy można sądzić, że życie jest piękne?: estetyka Schopenhauera." Humanistyka i Przyrodoznawstwo, no. 20 (September 3, 2018): 245–75. http://dx.doi.org/10.31648/hip.496.
Full textAbstract:
Schopenhauer konstruuje swą estetykę, nawiązując do Platońskiej teorii idei oraz rozwijając Kantowską koncepcję władzy sądzenia w odniesieniu do piękna i wzniosłości. Dzięki ujęciu transcendentalnemu potrafi on zobiektywizować estetyczną wartość naturalnych wytworów przyrody i artystycznych wytworów człowieka. Wyróżnione miejsce w jego estetyce zajmuje poezja (dramat) i, w pewnej mierze, filozofia, ponieważ jest to sztuka słowa, w której idee najlepiej wypowiada się za pośrednictwem pojęć. Szczególnego rodzaju sztuką jest muzyka, ponieważ dzięki niej można bezpośrednio docierać do świata idei i wyrażać go w sposób poza- lub ponadwerbalny. Schopenhauer prowadzi ciekawe rozważania na temat woli i przedstawienia, idei i życia, talentu i geniuszu, uroku i wdzięku oraz wielu innych ważnych kwestii pojawiających się w obszarze jego zainteresowań estetycznych.
40
Yanitska-Panek, Teresa. "The idea of self-education in pre-school education and early childhood education in Poland (from theory and practice)." Scientific Bulletin of Mukachevo State University Series “Pedagogy and Psychology”, no. 1(7) (2018): 244–48. http://dx.doi.org/10.31339/2413-3329-2018-1(7)-244-248.
Full text
41
Fajtanowski, Romuald, and Ewa Raczyńska-Mąkowska. "THE IDEA OF OPEN FORM – THE BENCH IN THE PUBLIC SPACE. PUTTING THEORY INTO ACTION BASED ON EXAMPLE OF STUDENTS’ CONTEST ENTRIES." space&FORM 2018, no. 33 (March 30, 2018): 57–70. http://dx.doi.org/10.21005/pif.2018.33.b-02.
Full text
42
Dybowski, Maciej. "Criticism of classical pragmatism: the unknown origins of Czesław Znamierowski’s theory and philosophy of law." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 82, no. 1 (March 30, 2020): 25–39. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2020.82.1.2.
Full textAbstract:
Artykuł przedstawia kluczowe idee rozprawy doktorskiej Czesława Znamierowskiego z 1911 r. na temat pojęcia prawdy w pragmatyzmie (Der Wahrheitsbegriff im Pragmatismus), dotychczas nieomawiane w literaturze, oraz wpływ, jaki wywarły na niektóre z jego późniejszych idei w filozofii i teorii prawa. Polemika z pragmatyzmem umocniła jego późniejsze poglądy na naukę i logikę, a zwłaszcza na problem logicznej wartości zdań. Ten fundamentalny wgląd w antypsychologizm Znamierowskiego, tj. niezależność logiki od stanów, dostarcza głębszego wyjaśnienie dualizmu w jego teorii norm prawnych, którym przypisywał zarówno prawdziwość, jak i obowiązywanie, niezależne od siebie. Analiza Wahrheitsbegriff pod kątem epistemologicznego zawieszenia Znamierowskiego między empiryzmem a aprioryzmem może również pomóc w lepszym zrozumieniu źródeł jego obiektywistycznej ontologii społecznej oraz takich pojęć prawnoteoretycznych, jak „norma konstrukcyjna” i „akt tetyczny”.
43
Dipșe, Valentina. "Unele reflecţii asupra conceptului de omisiune." Criminal Law Writings (Caiete de Drept Penal), no. 4 (May 3, 2021): 9–28. http://dx.doi.org/10.24193/cdp.2020.4.1.
Full textAbstract:
Conceptul dogmatic al omisiunii a evoluat în literatura de specialitate în paralel cu teoria generală a infracţiunii şi concepţia dogmatică asupra acţiunii. Prin urmare, pentru a putea explica noţiunea de omisiune, ca formă de comitere a faptei, se avansează fie ideea integrării acesteia în supra-conceptul de „noţiune generală de acţiune” fie ideea unei construcţii independente. Chiar dacă marea majoritate a doctrinei actuale de drept penal recunoaşte imposibilitatea formulării unui concept unitar care să includă acţiunea şi inacţiunea, sunt încă suficiente divergenţe privind natura omisiunii şi funcţiile pe care conceptul de omisiune este chemat să le îndeplinească în cadrul teoriei generale a infracţiunii; aceste aspecte vor fi tratate în cadrul prezentului studiu, prin intermediul unei analize critice a diferitelor concepte dogmatice ale omisiunii.
44
Lukas, Katarzyna. "Schulzowska „teoria obrazu” w interpretacji Anny Juraschek." Schulz/Forum, no. 15 (September 24, 2020): 231–40. http://dx.doi.org/10.26881/sf.2020.15.14.
Full textAbstract:
The article is a review of and a discussion with the recent monograph by Anna Juraschek, Die Rettung des Bildes im Wort. Bruno Schulz’ Bild-Idee in seinem prosaischen und bildnerischen Werk, Göttingen 2016. Juraschek has put forward the following thesis: alongside his own specific philosophy of language expressed in his narrative works and essays, Bruno Schulz also suggests a particular philosophy of image/picture, which he develops in his visual art. This “program” is not specified and may be reconstructed only by interpreting his graphic works; it is, however, corroborated by the poetics of Schulz’ stories. Juraschek regards the “word” and the “image” in Schulz as artistic entities, and emphasizes the visual nature of his fiction and the narrative qualities of his graphic works. She points at Schulz’s crossing of the boundaries between different arts and claims that the writer criticizes the very notion of mimesis (a statement that, according to the reviewer, may be questioned). Juraschek tries to reconstruct the main sources inspiring Schulz’s idea of image/picture: the classic European painting, German literature (i.e. Leopold von Sacher-Masoch and Joseph von Eichendorff), as well as German philosophers and cultural critics such as Walter Benjamin. According to the reviewer, there are three points that Juraschek’s study can contribute to Schulz studies. First, the German scholar succeeds in systematizing different kinds of verbo-visual relations and interactions in Schulz’s oeuvre. Second, she fully appreciates his graphic work which thus far seems to have been undervalued, especially by Polish scholars. Last but not least, Juraschek brings to the fore some striking affinities between the ideas of Schulz and those of Walter Benjamin. As a possible background of interpreting Schulz, the philosophical writings of Benjamin are a context which certainly deserves more investigation.
45
Popović, Saša. "Rekonstruiranje Leibnizove obrazovne teorije." Filozofska istraživanja 41, no. 4 (January 7, 2022): 793–812. http://dx.doi.org/10.21464/fi41408.
Full textAbstract:
U radu je provedena povijesno-filozofska rekonstrukcija Leibnizove obrazovne teorije. U uvodu se navode egzegetski problemi koji se tiču lociranja Leibnizove »filozofije obrazovanja« unutar šireg korpusa njegovih djela i iznalaženja adekvatnog teorijskog okvira unutar kojega je moguće kontekstualizirati i rekonstruirati Leibnizove misli o obrazovanju. Potom je pokazano da nam taj okvir pruža Leibnizova praktična filozofija, tj. njegove ideje o optimalnoj državi i općem dobru. Analizirane su ključne teze Leibnizove etike i političke filozofije u cilju otkrivanja pozadine ideje o respublica optima i objašnjeno je kakvo bi obrazovanje, slijedeći Leibniza, trebalo biti da bi omogućilo usavršavanje pojedinca i društva te doprinijelo ostvarenju općeg dobra. Na kraju, tvrdi se da je Leibniz u okviru svojega obrazovnog projekta artikulirao prosvjetiteljsku ideju koja je progresivnija od obrazovnih ideja filozofa koje obično asociramo s prosvjetiteljstvom osamnaestog stoljeća.
46
Anta, Claudio Giulio. "IDEE E MODELLI DEL PACIFISMO TRA XIX E XX SECOLO." Il Politico 252, no. 2 (January 15, 2021): 109–32. http://dx.doi.org/10.4081/ilpolitico.2020.511.
Full textAbstract:
Ai fini della stesura di questo saggio, è utile rammentare alcuneriflessioni elaborate da prestigiosi intellettuali contemporanei. NorbertoBobbio precisò che il pacifismo poteva agire sui mezzi, sulleistituzioni o sugli uomini. Nel primo caso formulò il concetto di “pacifismostrumentale”, la cui azione mirava a limitare gli strumenti diguerra (dottrina e politica del disarmo) o a rifiutare drasticamente ilricorso a comportamenti violenti (la teoria della nonviolenza come ilSatyagraha di Gandhi).
47
La Cour, Peter. "RELIGIØS MODENHED SET I FORHOLD TIL TID OG SUNDHED." Psyke & Logos 26, no. 2 (December 31, 2005): 20. http://dx.doi.org/10.7146/pl.v26i2.8234.
Full textAbstract:
Religiøs modenhed anses ofte for at være et rent normativt og religiøst relativt begreb, men man kan forsøge en indholdsbestemmelse af begrebet ved en sammenstilling med religionsuafhængige faktorer som (mental) sundhed og psykologisk tidsfølge (udvikling). Denne artikel gennemgår centrale dele af de sidste 100 års religionspsykologiske teorier og empiriske fund med henblik på en nærmere bestemmelse af, hvordan religiøs modenhed her er blevet forstået. Det er kendetegnende, at der i al teori og empiri kan genfindes ideer om mere og mindre moden religiøsitet. I forhold til kriterierne sundhed og udvikling er religiøs modenhed på basis af den fremlagte teori og empiri karakteriseret ved: a) tro på religiøs symbolik frem for tro på religiøse konkreter (forbundet med den mentale sundhed) samt b) tro, der inkluderer muligheden for en transcendent struktur i verden (forbundet med den psykologiske tidsfølge).
48
Dobrzeniecki, Karol. "„Prawo do prawdy” w perspektywie filozoficznoprawnej. Przyczynek do dyskusji." Przegląd Prawa i Administracji 122 (October 12, 2020): 73–85. http://dx.doi.org/10.19195/0137-1134.122.5.
Full textAbstract:
W opracowaniu opisano fenomen „prawa do prawdy” w ujęciu statycznym i dynamicznym. Pierwsze z nich dotyczy norm aktualnie obowiązujących, drugie — prawa, którego charakterystyka dopiero się kształtuje na gruncie filozofii prawa. W prawie międzynarodowym przedmiotem prawa do prawdy jest należna ofiarom wiedza na temat rażących naruszeń praw człowieka dokonanych w przeszłości. Na szczeblu krajowym ustawodawca zakłada, że jawność informacji o działaniach władzy jest niezbędna do efektywnego funkcjonowania mechanizmów demokratycznych. Autor, opierając się na klasycznej teorii prawdy stworzonej przez Arystotelesa, próbuje udzielić odpowiedzi na pytanie, czy liberalna koncepcja „rynku idei” jest wciąż adekwatnym mechanizmem do ochrony tej wartości, a jeżeli nie, to czy ochrona prawdy powinna stać się na większą skalę funkcją prawa publicznego? Prognozuje, że w niedalekiej przyszłości rozwinie się teoria prawa publicznego reali-zującego postulat ochrony prawdy w życiu społecznym i pojęcie to przestanie być jedynie wyrazem pewnej idei czy metafory.
49
Pabich, Marek. "ZAUFANIE SPOŁECZNE. TEORIA – IDEE – PRAKTYKA, RED. JAN SZYMCZYK, OFICYNA NAUKOWA, WARSZAWA 2016, 476 s." Zeszyty Naukowe KUL 60, no. 2 (November 4, 2020): 482–86. http://dx.doi.org/10.31743/zn.2017.60.2.482-486.
Full text
50
Król, Joanna. "Organizacja Pracy Obywatelskiej Młodzieży „Straż Przednia” (1932–1939) jako szkoła formacji propaństwowej." Forum Pedagogiczne 9, no. 1 (September 4, 2019): 139–54. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2019.1.10.
Full textAbstract:
Myśl polityczna obozu piłsudczykowskiego wspierała się na czterech głównych filarach: prymat państwa, idea solidaryzmu społecznego, idea elity społecznej i kult wodza oraz filozofia czynu. Jednym z ideologów obozu piłsudczykowskiego był Adam Skwarczyński. Szczególną wartość upatrywał w młodzieży, jako tej grupie, która ma uzdrowić życie publiczne w Rzeczypospolitej. Ta intencja posłużyła Skwarczyńskiemu w stworzeniu w 1932 roku Organizacji Pracy Obywatelskiej Młodzieży „Straż Przednia”. Organizacja ta, poprzez różnorodne formy aktywności, miała realizować główne idee ideologii sanacji. Działania młodzieży były przeprowadzane zarówno w szkole, jak i w środowisku pozaszkolnym. Przedwczesna śmierć Skwarczyńskiego, stosunkowo mała liczebność grupy i perturbacje wewnątrz niej nie pozwoliły jednak, aby Straż Przednia zrealizowała w pełni wszystkie swoje zadania. Niezależnie od tego stanowiła ona istotny element w dziejach organizacji młodzieżowych Drugiej Rzeczypospolitej, a wartości przez nią głoszone mogą być inspiracją dla współczesnej teorii i praktyki edukacyjnej.