Academic literature on the topic 'Szwedzicki'

Who are those Swedes? The stereotype vision of the Swedes in the Polish language and folk culture The aim of the article is a rationalization of the Swedes in the day to day Polish language and folk culture, including the historical and cultural background. The sources from which the material was taken are: dictionaries of the Polish language, dialect dictionaries and mixed folk genres, etc. From the collected material it can be concluded that the Swedes are seen, from one point of view, as Godless invaders from a cold, northern country that had devastated Poland. This way of describing the Swedes is comparable to the characterisation of other foreign invaders, such as Tatars and Turks.

W XVIII w. dekanat mościcki należał do średniej wielkości dekanatów unickiej eparchii przemyskiej. Obejmował obszar 18 km2, co nie odbiegało od przeciętnego dekanatu. W jego skład wchodziło 48 wsi zgrupowanych w 37 parafiach. Terytorium zamieszkiwało ok. 27 tys. osób, z czego 59,3% stanowili katolicy obrządku bizantyjskiego. Tylko 15,6% ogółu ludności mieszkało w trzech miastach (Husakowo, Krukienice i Mościsko), co świadczy o umiarkowanej urbanizacji tego obszaru.Centrum życia religijnego stanowiły cerkwie prawosławne. Fundowali je prawdopodobnie wszyscy wierni. Jednak cerkiew w Krukienicach została ufundowana kosztem miejscowego obywatela, niejakiego Szwedzika. Natomiast cerkiew w Mościsku została zbudowana w 1611 r., po podpisaniu 12 stycznia 1604 r. przez Jana Szczęsnego Herburta, starostę wichońskiego i mościskiego, pozwolenia na budowę. Stan cerkwi miejskich w 1769 r. skłonił wizytatora do uwag. Zauważył on, że najważniejszych napraw wymagała cerkiew w Husakowie, a zwłaszcza dolna w Krukienicach. Mniejszym wysiłkiem wiernych należało odnowić górną cerkiew w Krukienicach i Mościsku. Zaniedbywanie cerkwi przez parafian nie było przypadkowe, dlatego w dolnej części Krukienic zmusiło to dziekana do wydania w 1773 r. zakazu, który okazał się skuteczny, gdyż rok później budynek został wreszcie należycie wyremontowany.Na uposażenie parafii miejskich w dekanacie mościckim składały się zazwyczaj różne dochody kościelne. Papieże z Husakowa i dwóch części Krukienic posiadali po ćwierci łanów pszenicy, a z Mościska po dwie ćwierci.W drugiej połowie XVIII w. parafie miejskie dekanatu mościskiego nie różniły się znacząco od ośrodków duszpasterskich położonych na sąsiedniej wsi. Mając stosunkowo niewielki areał rolny i zapewniając beneficjentom umiarkowane dochody - należały do przeciętnych parafii. Podobnie ich księża nigdy nie byli przedstawiani jako postacie wybitne czy prowadzące naganny tryb życia. Miejskie parafie gwemoratu były więc typowymi wspólnotami unickimi we wschodniej części eparchii przemyskiej.