Academic literature on the topic 'Stéttarfélög'

Samkvæmt nýlegum dómi Félagsdóms í máli nr. 19/2019 hvílir sú skylda á ófélagsbundnum launþega að hlíta verkfalli stéttarfélags sem gert hefur þann kjarasamning er hann þiggur laun samkvæmt. Sú skylda byggist samkvæmt dóminum á 18. gr. laga nr. 80/1938 um stéttarfélög og vinnudeilur sem skýrð var í ljósi 1. gr. laga nr. 55/1980 um starfskjör launafólks og skyldutryggingu lífeyrisréttinda. Í greininni er vöngum velt yfir því hvort umrædd skylda verði nægjanlega leidd af gildandi réttarheimildum vinnumarkaðsréttar. Þá er jafnframt fjallað um það hvort slík skylda geti samrýmst kröfum stjórnarskrárinnar og mannréttindasáttmála Evrópu, þá einkum neikvæðu félagafrelsi. Í samanburðarskyni er vikið að regluumhverfi hér um í Danmörku og Noregi. Verkföll. Vinnumarkaðsréttur. Stéttarfélög. Lögskýringar. Neikvætt félagafrelsi. Stjórnskipunarréttur. OBLIGATION OF NON-UNION MEMBERS TO STRIKE Sindri M. Stephensen, associate professor at the Reykjavík University Faculty of Law Abstract: According to a recent judgment of the Labour Court in Case No. 19/2019, a non-unionized employee must go on strike if the union that has entered into the collective agreement according to which the employee receives wages has called a strike. This obligation is based on Article 18 of Act no. 80/1938 on trade unions and labour disputes, interpreted in light of Article 1 of Act no. 55/1980 on working conditions for employees and mandatory insurance of pension rights. The article questions whether this obligation can be sufficiently derived from cited legislation. It is also discusses whether such an obligation is compatible with the requirements of the Constitution and the European Convention on Human Rights, especially the negative freedom of association. For comparison purposes, reference is made to the comparable legislation in Denmark and Norway. Strikes. Labour market rights. Unions. Statutory interpretation. Negative freedom of association. Constitutional law.

Alþýðan skipuleggur sig. Stofnun Verkamannafélagsins Dagsbrúnar og starfsemi fyrsta aldarfjórðunginn Um tveggja áratuga skeið, frá 1970-1990, var umtalsverður áhugi á sögu verkalýðshreyfingarinnar, bæði í röðum sagnfræðinga og félagsvísindafólks. Stéttarfélög stóðu fyrir ritun á eigin sögu, stúdentar skrifuðu um verkalýðshreyfinguna og ýmsir fræðimenn létu að sér kveða á þessu sviði. Eftir 1990 hefur dregið úr rannsóknum á því. Ástæður eru ýmsar en ekki síst þær að fræðimenn hafa beint sjónum sínum að öðrum sviðum. Nú gæti þetta verið að breytast. Nýlega eru útkomnar tvær bækur sem tengjast sögu verkalýðshreyfingarinnar. Önnur þeirra er ofangreind bók Þorleifs Friðrikssonar, hin er Öryggissjóður verkalýðsins eftir Þorgrím Gestsson og fjallar um stofnun og starfsemi Atvinnuleysistryggingasjóðs. Í þessum pistli verður fjallað um bók þess fyrrnefnda.