Books on the topic 'Sensor Designing'

The monograph is devoted to the consideration of the problems of damage to the side floors of ice navigation vessels from the action of concentrated ice load. The problems of the ultimate equilibrium of the beams of the on-board set are solved, taking into account the features of the ladder fastening. Extensive model experiments on the supercritical deformation of beams are presented. The methods of designing and defecation of the on-board set of ice navigation vessels, taking into account the cable connections, are proposed. It can be useful to scientists, specialists of ship repair plants, senior students of maritime universities, as well as specialists of research institutes and design bureaus evaluating the structural safety of ships under the influence of ice load.

The textbook includes materials on the development of information systems on the example of information and library systems, a description of modern standards at the stage of both technical and economic survey, development of system requirements, and preparation of a technical, working project, as well as pilot and industrial operation. The purpose of the book is to give detailed information about the basics (literacy) of information systems design to both senior students and developers, to familiarize them with the standards and rules for the preparation and execution of project documentation. Meets the requirements of the federal state educational standards of higher education of the latest generation. For students of higher educational institutions studying in the direction of "Information technologies and systems", and undergraduates of the course "Designing information library and archival systems". It is also recommended for advanced training courses for employees of information library and archival institutions, for teachers, researchers and doctoral students interested in obtaining valuable information about the stages and methods of information systems development. It will also be useful for novice developers, as well as managers of customer organizations for the correct formulation of tasks and acceptance of information systems.

During the early 1940s, journalists observed that after years of men controlling women’s fashion, Hollywood had become “a fashion center in which women designers are getting to be a big power.” In a town where “the working girl is queen,” it was women who really knew how to dress working women. Edith Head’s name dominates Hollywood costume design. Though a relatively poor sketch artist who refused to sew in public, Head understood what the average woman wanted to wear and knew better than anyone how to craft her image as the-one-and-only Edith Head. However, she was one of many women who designed Hollywood glamour in the studio era. This chapter juxtaposes Head’s career with that of a younger, fiercely independent designer who would quickly upstage Head as a creative force. In many senses, Dorothy Jeakins’s postwar career ascent indicated the waning of the Hollywood system and the powerful relationship between female designers, stars, and fans.

This article reviews behavioural, psychoanalytic, and humanistic music therapy. It then discusses Neurologic Music Therapy (NMT), the Rational–Scientific Mediating Model (R–SMM), and the Transformational Design Model (TDM). NMT techniques address cognitive, sensory, and motor dysfunction resulting from disease of the human nervous system. NMT theory is founded in a neuroscience model of music perception, known as the R–SMM, which explains how music functions as a mediating stimulus. The R–SMM provides clear guidelines for conducting research regarding music's therapeutic effects. A supplemental model is needed, however, to assist the clinician in translating research findings from the R–SMM into everyday practice. TDM meets this need by providing a systematic, step-by-step approach to designing, implementing, and evaluating clinical interventions.

Subjective computingis an approach to designing and understanding computational systems that serve improvisational, cultural, and critical aims typically exhibited in the arts. The termphantasmal mediadescribes media forms that evoke and reveal phantasms: blends of cultural knowledge and sensory imagination. Phantasmal media include subjective computing systems that deeply engage human culture, imagination, and aesthetics through computer programming (Harrell, 2009). Such subjective computing systems can powerfully useagency play(Harrell and Zhu, 2009), the interplay betweenuser agency(actions that users perform on systems) andsystem agency(experiences that the system enables for users), as a basis for creative expression. This chapter explores the relationship between user agency and system agency as analogous to the relationship between improvisation and composition. The result is a model articulating how subjective computing systems can embody an aesthetic approach grounded in improvisation.

Computational Interaction enables a future in which user interfaces (UI) learn about people’s behaviours by observing them and interacting with them to help people to be productive, comfortable, healthy, and safe. However, this requires technology that can accurately model people’s behaviours. This chapter focuses on human routine behaviours enacted by people as sequences of actions performed in specific situations, i.e. behaviour instances, and presents a probabilistic, generative model of human routine behaviours that can describe, reason about, and act in response to people’s behaviours. We holistically define human routine behaviours to constrain the patterns extracted from the data, match routine behaviours, and estimate the likelihood that people will perform certain actions (in different situations) in a way that matches their demonstrated preference. The chapter illustrates how computational models of routines support stakeholders in making sense of stored logs of human behaviour, and designing UIs that respond to those behaviours.

• In its broadest sense, the term ‘cardioprotection’ encompasses ‘all mechanisms and means that contribute to the preservation of the heart by reducing or even preventing myocardial damage’• However, for the purposes of this book, the term ‘cardioprotection’ will refer to the endogenous mechanisms and therapeutic strategies that reduce or prevent myocardial damage induced by acute ischaemia-reperfusion injury• In this context, cardioprotection begins with the primary prevention of coronary heart disease and includes the reduction of myocardial injury sustained during coronary artery bypass graft surgery, and an acute myocardial infarction, conditions with considerable morbidity and mortality• An understanding of the pathophysiology of acute myocardial ischaemia-reperfusion injury is essential when designing new cardioprotective strategies• Several methods exist for both quantifying myocardial damage induced by acute ischaemia-reperfusion injury and for assessing myocardial salvage following the application of cardioprotective strategies• Importantly, novel cardioprotective strategies must be capable of preventing and reducing myocardial damage over and above that provided by current optimal therapy.

In general, musical forms iterate from axioms of pitches and intervals organized by a set of principles, yet when describing music as ‘desirable’ or ‘effective’, we are pointing not to its form, but to our experience of it. In successful music, the composer moves the listener through a series of emotive states in some sense predetermined by the composer, but that are not reducible to the patterns and principles. The argument in this chapter concerns what makes some music capable of eliciting ‘exaltation’ rather than a routine response. Designing chaos into the musical patterns themselves is proposed as one such route. The author uses the evolution of the stochastic processes underlying her ‘aesthetic sonification’ of natural systems and the vocal variabilities of Emma Kirkby and Amy Winehouse to elucidate her thoughts on how chaos can interact with musical forms. Growth in natural systems, while still engaging with ‘choreographed chaos’ has particularly motivated the author.

Succeeding in the art of contemporary policymaking involves designing policies which reflect the deeply interconnected nature of political space. And yet, while it is undisputed that political spaces are fluid and networked, policy continues to be articulated through the age-old categories and hierarchies of scale. This book asks why scale occupies this enduring position of privilege in the work of policymakers. By highlighting how scales are far from ‘natural’ features of policy and that they are instead essential to the armoury of policy practice, the book presents ‘scalecraft’ as a new dimension of policymaking. Drawing on empirical data from the field of education governance – England’s academy schools policy and the European Commission’s Education and Training 2020 agenda – the book traces how scales are crafted and mobilised in policymaking practices to argue that scalecraft is a major force in producing and sustaining hegemonic notions of ‘common sense’ in society. The book’s analysis integrates political discourse theory and political geography to illustrate how scalecraft develops new readings of policy, and it does so by discussing major themes in policy analysis including powerful forms of policy knowledge, statecraft practices, and frontline work. The book will be of interest to scholars and research students across the fields of policy studies, education governance, and political geography.

This book discusses the use of models and interactive visualizations to explore designs of systems and policies in determining whether such designs would be effective. Executives and senior managers are very interested in what “data analytics” can do for them and, quite recently, what the prospects are for artificial intelligence and machine learning. They want to understand and then invest wisely. They are reasonably skeptical, having experienced overselling and under-delivery. They ask about reasonable and realistic expectations. Their concern is with the futurity of decisions they are currently entertaining. They cannot fully address this concern empirically. Thus, they need some way to make predictions. The problem is that one rarely can predict exactly what will happen, only what might happen. To overcome this limitation, executives can be provided predictions of possible futures and the conditions under which each scenario is likely to emerge. Models can help them to understand these possible futures. Most executives find such candor refreshing, perhaps even liberating. Their job becomes one of imagining and designing a portfolio of possible futures, assisted by interactive computational models. Understanding and managing uncertainty is central to their job. Indeed, doing this better than competitors is a hallmark of success. This book is intended to help them understand what fundamentally needs to be done, why it needs to be done, and how to do it. The hope is that readers will discuss this book and develop a “shared mental model” of computational modeling in the process, which will greatly enhance their chances of success.

Susceptibility in Development offers a novel approach to understanding power in development through theories of affect and emotion. Development agents—people tasked with designing or delivering development—are susceptible to being affected in ways that may derail or threaten their ‘sense of self’. This susceptibility is in direct relation to the capacity of others to affect development agents: an overlooked form of power. This book proposes a new analytical framework—the capacity/susceptibility to affect/be affected—to enable new readings of power relations and their consequences for development. These barely perceptible forms of power become visible through ethnographic attention to local level development. Susceptibility in Development offers a comparative ethnography of two types of local development agents: volunteers in a community development programme in Medan, Indonesia, and women municipal councillors in Dehradun, India. Ethnographic accounts that are attentive to the emotions and affects engendered in encounters between volunteers and ‘beneficiaries’, or municipal councillors and voters (for example) provide a fresh reading of the relations shaping local development. Local development agents may be more ‘susceptible’ than workers and volunteers from the global North, yet the capacity/susceptibility to affect/be affected orders relations and shapes outcomes of development from the local to the global. In theorizing from the local, Susceptibility in Development offers fresh insights into power dynamics in development.

In Max/MSP/Jitter for Music, expert author and music technologist V. J. Manzo provides a user-friendly introduction to a powerful programming language that can be used to write custom software for musical interaction. Through clear, step-by-step instructions illustrated with numerous examples of working systems, the book equips you with everything you need to know in order to design and complete meaningful music projects. The book also discusses ways to interact with software beyond the mouse and keyboard through use of camera tracking, pitch tracking, video game controllers, sensors, mobile devices, and more. This book will be of special value for everyone who teaches music at any level, from classroom instructors to ensemble directors to private studio instructors. Whether you want to create simple exercises for beginning performers or more complex programs for aspiring composers, this book will show you how to write customized software that can complement and even inspire your instructional objectives. No specialist foreknowledge is required to use this book to enliven your experience with music technology. Even musicians with no prior programming skills can learn to supplement their lessons with interactive instructional tools, to develop adaptive instruments to aid in composition and performance activities, and to create measurement tools with which to conduct research. This book allows you to: -Learn how to design meaningful projects for composition, performance, music therapy, instruction, and research -Understand powerful software through this accessible introduction, written for beginners -Follow along through step-by-step tutorials -Grasp the principles by downloading the extensive software examples from the companion website This book is ideal for: -Music educators at all levels looking to integrate software in instruction -Musicians interested in how software can improve their practice and performance -Music composers with an interest in designing interactive music -Music therapists looking to tailor programs to the needs of specific groups or individuals And all who are interested in music technology. Visit the companion website at www.oup.com/us/maxmspjitter

Na monografię składają się teksty przygotowane przez autorów z kilku ośrodków akademickich, którzy wzięli udział w IV Letniej Szkole Kognitywistycznej odbywającej się w dniach 9-12 września 2020 roku, w Kazimierzu nad Wisłą, zorganizowanej przez dwa Instytuty Filozofii – Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, przy współpracy z Kołem Kognitywistyki KUL oraz pod patronatem Polskiego Towarzystwa Kognitywistycznego; również przy wsparciu grantowych MNiSzW. Czterodniowe spotkanie odbywało się pod hasłem „Metafory ucieleśnione” i zgromadziło na ogół młodych badaczy – filozofów, kognitywistów, językoznawców i kulturoznawcą – którzy problem tytułowy analizowali z wielu punktów widzenia i w oparciu o różne założenia teoretyczne i metodologie. Agnieszka Libura w tekście zatytułowanym „Integracja pojęciowa w memach internetowych zawierających wyobrażenia gestów” analizuje memy oparte na binarnych opozycjach gestów. Memy te przywołują uniwersalne znaki myśli wpisane w reakcje ludzkiego ciała, niekiedy wsparte dobrze rozpoznawanymi artefaktami, które mogą stanowić swoiste „przedłużenie ciała”. Analiza dowodzi, że konstrukcja podstawowej serii memów oparta jest na integracji pojęciowej w siatce jednozakresowej, w której skonwencjonalizowana przestrzeń wyjściowa, dostarczająca ramy organizującej amalgamat, jest łączona zazwyczaj z przestrzenią aktualnych wydarzeń, dzięki czemu nowe znaczenie może służyć jako komentarz polityczny, uwaga obyczajowa itp. Skonwencjonalizowane ramy służące do organizacji tych amalgamatów przekazują bardzo precyzyjne i zrozumiałe przez użytkowników sieci znaczenia, które współtworzą ponowoczesny folklor. Mateusz Hohol w tekście zatytułowanym w formie pytania „Matematyka w metaforach? O wyjaśnianiu pojęć matematycznych za pomocą metafor kognitywnych” przedstawia w zarysie główne założenia teoretyczne głośnej książki George’a Lakoffa i Rafaela Nǔñeza „Where Mathematics Comes From?”, w której autorzy sugerowali, iż znaczna część pojęć matematycznych daje się wyjaśnić co do swojej natury oraz genezy w ramach teorii metafory pojęciowej; są one w sensie dosłownym ucieleśnione, ugruntowane w działaniu i percepcji człowieka. Autor tekstu krytycznie odnosi się do tych założeń i pokazuje, że wprawdzie pojęcia matematyczne są w szerokim sensie ucieleśnione, to jednak żadne z empirycznych badań nie potwierdzają hipotezy lakoffa i Nǔñeza. W oparciu o szeroko przytaczaną literaturę przedmiotu, a własne badania, Mateusz Hohol proponuje tzw. hybrydową teorię ucieleśnienia pojęć matematycznych, która bazuje na koncepcji podwójnego kodowania reprezentacji poznawczych oraz specyficznej roli języka jako środka tworzenia pojęć abstrakcyjnych, w tym matematycznych. Mirosław Sopek w przeglądowym tekście „Metafory w sztucznej inteligencji” pokazuje jak powstawały i wciąż powstają, w kolejnych paradygmatach, metaforyczne określenia procesów i zjawisk poznawczych z użyciem terminologii z informatyki i nauki o komputerach. Są one już od połowy minionego stulecia szeroko stosowane w filozofii umysłu i psychologii do opisu stanów umysłowych i czynności poznawczych człowieka. Pokazuje także zjawisko odwrotne – wpływ terminologii biologicznej, neurologicznej i psychologicznej na określanie i definiowanie pojęć i terminów z informatyki i sztucznej inteligencji jak sieci, obliczanie, uczenie maszynowe, głębokie uczenie itp. W szczególności analizuje metafory z języka wielu dyscyplin informatycznych, za pomocą których definiuje się różne wersje sztucznej inteligencji. W zakończeniu Autor postuluje włączenie metaforycznego języka do teoretycznych podstaw oraz dydaktyki dyscypliny badawczej, jaką jest sztuczna inteligencja. Ewa Schreiber w tekście „Metafory pojęciowe w muzyce II połowy XX wieku na przykładzie twórczości Györgya Ligetiego” pokazuje, jak metafory funkcjonują w muzyce co najmniej na dwa sposoby – jako metaforyczne określenia służące do opisu specyficznych dla muzyki własności jak melodia, rytm, tonacja czy kolorystyka oraz jako metaforyczność samej muzyki, a więc jako rodzaju języka odnoszącego się poza siebie samego. Na przykładzie stanowiska kompozytora i muzykologa Ligetiego Autorka charakteryzuje metaforyczność głównie muzyki nowoczesnej, w której podstawowym terminem, w którym muzyka znajduje swoje ucieleśnienie jest dźwięk i jego brzmienie w najróżnorodniejszych postaciach. Ukazane zostają w wypowiedziach i kompozycjach Ligetiego liczne metafory o przestrzennych, dotykowych i manualnych konotacjach odnoszące się do muzycznych własności dźwięku i jego brzmienia we współczesnej muzyce. Przykładem analiz metaforyczności w szczególny sposób ucieleśnionej, związanej niemniej z językiem, lecz odnoszącej się do ciała oraz jego poetyckich, wielojęzycznych określeń, jest tekst Mateusza Kusio „Kolorystyka biblijna i metafory ucieleśnione na przykładzie czerni w Pieśni nad pieśniami 1,5-6 i jej wczesnej recepcji”. Egzegeza językoznawcza i biblistyczna wybranych fragmentów słynnego starożytnego tekstu biblijnego jest dokonana w oparciu o podstawowe założenia teorii pojęciowej metafory Lakoffa i Johnsona, dzięki której Autor tekstu wyróżnia znaczenia barwy czerni pojawiającej się w tekście i które odnoszą się do pozacielesnych, nie literalnych, lecz metaforycznych znaczeń – niewiedzy, grzechu, niskiego położenia społecznego, w końcu także odrzucenia w sensie religijnym. Metafor odnoszących się do cech charakteryzujących ruch ciała ludzkiego podczas tańca dotyczy tekst Joanny Pędzisz „Reprezentacja ciała w ruchu: Między metaforą, wizualizacją a realizacją”, w którym wykorzystane są pojęcia i klasyfikacja ruchów opracowane przez niemieckiego choreografa Rudolfa Labana. Autorka wykorzystuje teoretyczne i metodologiczne założenia tej koncepcji do analizy przykładów ruchu charakteryzującego taniec współczesny. Celem jest określenie, dzięki jakim rodzajom metafor konceptualnych, formułowanych w postaci instrukcji tanecznych, następuje w umyśle tancerzy konstytuowanie się obrazu ich ciała oraz jakości ruchowych uwarunkowanych przestrzenią, ciężarem, czasem, przepływem i wysiłkiem. Podobnej tematyce poświęcony jest tekst Pauliny Zarębskiej „Wielopoziomowość metafor w improwizacji tanecznej”, w którym zarówno teoria Lakoffa i Johnsona, jak i Zoltána Kővecsesa, mówiąca o wielopoziomowości i schematyczności metafor wielomodalnych, jest wykorzystana do scharakteryzowania i weryfikacji wyników z autorskich badań empirycznych nad sposobem reprezentowania pojęć ogólnych za pomocą samego ruchu, jak i mentalnych reprezentacji przez tancerzy podczas improwizacji. Autorka, w oparciu o zebrany materiał z rejestracji wizualnej improwizowanych ruchów oraz wywiadów z tancerzami, dokonuje weryfikacji niektórych założeń koncepcji metafor orientacyjnych Lakoffa i Johnsona, pokazując w szczególności, jak pojęcia ogólne dobro oraz zło są reprezentowane przez tancerzy ruchowo i mentalnie. Problematykę blisko związana z koncepcjami metafor pojęciowych podejmuje Hanna Bytniewska w tekście „Amalgamaty koncepcyjne w designie”, w którym w oparciu o teorię amalgamatu koncepcyjnego (mieszanin pojęciowych) Gillesa Fauconniera i Marka Turnera dokonuje analiz wybranych przykładów projektów designerskich. Rozważany jest specyficzny język wizualny przedmiotów codziennego użytku, którym designerzy posługują się podczas swoich prac projektowych. Autorka rozważa design jako formę komunikacji między projektantem a użytkownikiem, w której ten pierwszy przekazuje drugiemu nie tylko informację o przedmiocie, ale również swoją wizję świata i codzienności; koncepcja metafory pojęciowej jest przydatna do zrozumienia tej komunikacji. Albert Łukasik w tekście „Emocje i nieświadome procesy w ucieleśnionych metaforach” rozpatruje, z punktu widzenia badań nad neuronalnymi korelatami leżącymi u podstaw używania i rozumienia języka figuratywnego, specyficzny sposób ucieleśnienia metafor. Znaczna część procesów odpowiedzialnych za posługiwanie się metaforami przebiega na poziomie nieświadomym. W szczególności Autor pokazuje, jak ucieleśnione metafory wpływają na procesy decyzyjne, a nawet moralny osąd i wskazuje na możliwości wykorzystania tego zjawiska w psychoterapii i edukacji. Tematyką neurologicznych i psychologicznych uwarunkowań posługiwania się metaforami w specyficznej komunikacji międzyludzkiej zajmuje się Kaja Brusik w tekście „Metafory w komunikacji osób chorych na schizofrenię: koncepcja Gregory’ego Batesona”. Omawia w szczególności przykłady zakłóceń w rozumieniu metaforycznych wypowiedzi przez schizofreników, którzy mają trudności rozpoznawania poziomów wypowiedzi – literalnego i metaforycznego – podczas kontaktów z terapeutami lub też, szerzej rzecz ujmując, w zaburzeniach kontaktów rodzinnych, które Bateson scharakteryzował i zdefiniował jako podwójne wiązanie. Do problemu cielesności, rozpatrywanego od strony kulturowej oraz literaturoznawczej, podchodzi Daria Targosz w „Metaforyczności ciała i sposobach obrazowania doświadczenia cielesnego”. Autorka większą uwagę poświęca podmiotowemu, a nie przedmiotowemu (jak w teoriach masowej komunikacji) ujęciu ciała, w szczególności analizując kwestię językowych zdolności i stylów mówienia o cielesności człowieka. W oparciu o koncepcje filozoficzne (fenomenologia cielesności Maurice’a Merleau-Ponty’ego) i literaturoznawcze (somatopoetyka Anny Łebkowskiej) ukazuje, że elementarne doświadczenie cielesności, jakie przeżywa każdy człowiek, a które jest przedstawiane w dziele literackim jako temat, nie odnosi się wyłącznie do ciała, ale również do jego kulturowych sensów i znaczeń. W tekście Marcina Kozaka „Poza reżimem do-słowności. Myślenie metaforą w prawie” scharakteryzowane jest funkcjonowanie metafor w dyskursie prawniczym. Autor pokazuje, jak zwroty metaforyczne pojawiają się w języku prawnym oraz w języku prawniczym, czym różni się ich funkcjonowanie w obu przypadkach. Ilustruje to przykładami z dyskursu prawniczego, uwikłanego w konteksty polityczne i ideologiczne, dotyczącego takich kwestii jak obowiązywanie prawa, władza, regulacje prawne dotyczące ciała, także technologii informatycznych. Omawia również dyskusje i spory w teorii i doktrynie prawa na temat metafor w nim funkcjonujących.