Academic literature on the topic 'Rosa Praed'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Rosa Praed.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Journal articles on the topic "Rosa Praed"
1
Ferres, Kay. "Troubled Homecomings: Rosa Praed and Lemuria." Queensland Review 7, no. 2 (October 2000): 25–36. http://dx.doi.org/10.1017/s1321816600002191.
Full textAbstract:
This paper has many beginnings. My interest in Rosa Praed's involvements with spiritualism and theosophy has taken me into the nineteenth century literatures and practices of spiritualism, to debates about the specification of human nature and human origins and to the recent literature on the administration and regulation of populations in the cities at the centre of Empire and the colonial periphery. But my thinking about Lemuria had been caught up with the ‘nowhere’ of Utopian discourse.
2
McCann, Andrew. "ROSA PRAED AND THE VAMPIRE-AESTHETE." Victorian Literature and Culture 35, no. 1 (January 22, 2007): 175–87. http://dx.doi.org/10.1017/s1060150307051479.
Full textAbstract:
ROSA CAMPBELL PRAED left Australia for London in 1876. In the decade or so subsequent to her arrival in the metropolis she forged a successful career as a writer of occult-inspired novels that drew on both theosophical doctrine and a nineteenth-century tradition of popular fiction that included Edward Bulwer-Lytton and Joseph Sheridan Le Fanu. A string of novels published in the 1880s and the early 1890s, including Nadine: the Study of a Woman (1882), Affinities: A Romance of Today (1885), The Brother of the Shadow: A Mystery of Today (1886), and The Soul of Countess Adrian: A Romance (1891), produced a sort of popular aestheticism that melded an interest in fashionable society, a market-oriented Gothicism, and speculations on the philosophy of art that were indicative of Praed's relationship to a fin-de-siècle Bohemia and its literary circles. There is no doubt that these novels can be located in terms of the numerous popular genres – the art novel, the aesthetic novel, the occult novel – that form the literary background to much better known texts such as Oscar Wilde's The Picture of Dorian Gray, Bram Stoker's Dracula and George du Maurier's Trilby. But to account for Praed's ephemerality in terms of a series of generic categories elides too easily the pressures – economic, political, and aesthetic – impinging on a colonial, female novelist quickly forging a career at the centre of an imperial culture. Praed's novels are hybrid, polysemic creations, over-determined by these pressures, which in turn, no doubt, have contributed to her invisibility in contemporary literary studies. Their Gothicism and their appropriation of theosophical doctrine are both manifest in themes like mesmerism, telepathy, duel personality, and the recurring figure of the spiritual or “moral vampire.” Yet these obviously commercial novels are also intensely invested in aesthetic questions, in the dislocated character of imperial experience, in the accrual of cultural capital, and in their own relationship to the vexed question of their originality vis-à-vis the market for popular fiction.
3
McKay, Belinda. "Proleptic modernism? A reconsideration of the literature of colonial Queensland." Queensland Review 23, no. 2 (December 2016): 116–32. http://dx.doi.org/10.1017/qre.2016.24.
Full textAbstract:
AbstractSusan Stanford Friedman argues that modernisms are multiple, polycentric and recurrent. This article takes up her invitation to focus on the circulation of people and ideas that connected modernisms from different parts of the planet by reconsidering two moments in the literature of colonial Queensland as instances of proleptic modernism. The publications ofPolicy and Passionby Rosa Praed in 1881 in London, and of the ‘The Red Snake’ by Francis Adams in 1888 in Brisbane encapsulate early manifestations of the cultural unease and destabilisation that drove the development of modernism/s as the expressive domain of modernity/ies. Striking thematic and stylistic parallels with the work of canonical modernists — HD in the case of Praed, and Conrad in the case of Adams — suggest not only that modernism began to manifest itself in Anglophone culture much earlier than is generally conceded, but also that the cognitive dissonance generated by the colonial experience was centrally implicated in its development.
4
Grimshaw, Patricia, and Julie Evans. "Colonial women on intercultural frontiers: Rosa Campbell Praed, Mary Bundock and Katie Langloh Parker∗." Australian Historical Studies 27, no. 106 (April 1996): 79–95. http://dx.doi.org/10.1080/10314619608596000.
Full text
5
Carter, David. "‘A Peacock's Plume Among a Pile of Geese Feathers’: Rosa Praed in the United States." Queensland Review 21, no. 1 (May 8, 2014): 23–38. http://dx.doi.org/10.1017/qre.2014.5.
Full textAbstract:
Rosa Praed has been claimed as ‘the first Australian-born novelist to achieve a significant international reputation.’ Almost certainly, she was the first Australian-born novelist to be published in the United States, although she was in England by the time her first novel appeared in America in 1883. Of Praed's forty-seven published works, twenty-five appeared in American editions in the three decades from 1883 to 1915, including twenty-four of her thirty-eight novels in more than forty separate editions. In the years either side of the century's turn, she was among the best known Australian writers in America, alongside Louis Becke and Rolf Boldrewood.
6
Wisker, Gina. "Australian and New Zealand Women’s Supernatural and Gothic Stories 1880–1924: Rosa Praed and Dulcie Deamer." Women's Writing 29, no. 2 (April 3, 2022): 295–318. http://dx.doi.org/10.1080/09699082.2022.2050517.
Full text
7
Buckridge, Patrick. "Encounters with Trees: A Life with Leaves in the Brisbane Suburbs." Queensland Review 19, no. 2 (December 2012): 173–77. http://dx.doi.org/10.1017/qre.2012.20.
Full textAbstract:
Ten years ago, a colleague and I co-wrote an article about the Bunya pine tree in Queensland's literary history. In the course of our joint research, we made an interesting and surprising discovery: that there appeared to be two separate and distinct ways of seeing or imagining the Bunya in early Queensland literature – there were, in effect, two different Bunyas. One was the Romantic Bunya, a dark, gloomy, threatening tree, overwhelming in size, and sublime in its capacity to elicit awe and even terror from those nervous European explorers who found themselves surrounded by them. This is the Bunya described in Leichhardt's letters and in the novels of Rosa Praed, for whom it evoked anxieties about cannibalism among the Aboriginal tribes who gathered at the triennial feast.
8
Popieliński, Paweł, and Piotr Jacek Krzyżanowski. "Upamiętnianie zagłady Sinti i Romów przed i po zjednoczeniu Niemiec – wstęp do problematyki." Rocznik Polsko-Niemiecki, no. 28 (December 17, 2020): 11–33. http://dx.doi.org/10.35757/rpn.2020.28.08.
Full textAbstract:
The authors of this article focus on showing the genesis of the situation and the attitude towards Sinti and Roma in the Third Reich and post-war Germany. They deal with the issue of commemorating the persecution and genocide of this community in post-war and reunified Germany. The article also indicates a selection of some of the most important memorial sites in Germany dedicated to Sinti and Roma. The genocide of Sinti and Roma represents an important turning point in their history. In line with the racist policy of the Third Reich, they were outlawed and sentenced to extermination. The subject of the Sinti and Roma extermination was long absent in the public discourse of post-war Germany and in the consciousness of society. While the Federal Republic of Germany recognised the Jewish victims fairly quickly, the Sinti and Roma genocide was ignored. The official version of the narrative stated that Sinti and Roma were persecuted in Nazi Germany not because of racist policies but because of social maladjustment (Asoziale). It was only in the 1980s that places devoted to the persecution and extermination of Sinti and Roma began to be commemorated.The present memory of the victims and the recognition of the rights of Sinti and Roma in Germany are the result of their ethnic mobilisation and long and hard-won campaigns for equal participation in society. Today, the commemoration of the wrongs suffered by Sinti and Roma during the Nazi regime is an important step for German society in dealing with its past.
9
Świderek-Matysiak, Mariola. "Rola wczesnej diagnozy i leczenia stwardnienia rozsianego." Medycyna Faktów 15, no. 2 (55) (June 20, 2022): 122–25. http://dx.doi.org/10.24292/01.mf.0222.1.
Full textAbstract:
Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest uważane za najczęstszą nabytą chorobę demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. SM jest chorobą, na którą zapadają ludzie młodzi, najczęściej między 20. r.ż. a 40. r.ż. Diagnostyka SM jest złożona, należy w niej uwzględnić przeszłość chorobową, wywiad rodzinny, obraz kliniczny, obraz radiologiczny oraz wyniki badań laboratoryjnych krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. Obecnie w diagnostyce są stosowane kryteria diagnostyczne McDonalda z 2017 r., które pozwalają wcześnie postawić diagnozę. Wprowadzenie leczenia modyfikującego przebieg SM jak najwcześniej chroni chorych przed kolejnymi rzutami, zmianami radiologicznymi w mózgu i rdzeniu kręgowym, ale również przed zanikami mózgu i niepełnosprawnością.
10
Kuczyńska, Hanna. "Rola prokuratora w postępowaniu przygotowawczym przed międzynarodowymi trybunałami karnymi." Studia Prawnicze / The Legal Studies, no. 2 (184) (December 31, 2021): 83–115. http://dx.doi.org/10.37232/sp.2010.2.4.
Full textDissertations / Theses on the topic "Rosa Praed"
1
Priebe, Anna Catherine. "“May I Disturb You?”: Women Writers, Imperial Identities, and the Late Imperial Period, 1880–1940." University of Cincinnati / OhioLINK, 2003. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=ucin1054329059.
Full text
2
Clarke, Patricia, and n/a. "Life Lines to Life Stories: Some Publications About Women in Nineteenth-Century Australia." Griffith University. School of Arts, Media and Culture, 2004. http://www4.gu.edu.au:8080/adt-root/public/adt-QGU20040719.150756.
Full textAbstract:
This thesis consists of an introduction and six of my books, published between 1985 and 1999, on aspects of the history of women in nineteenth-century Australia. The books are The Governesses: Letters from the Colonies 1862-1882 (1985); A Colonial Woman: The Life and Times of Mary Braidwood Mowle 1827-1857 (1986); Pen Portraits: Women Writers and Journalists in Nineteenth Century Australia (1988); Pioneer Writer: The Life of Louisa Atkinson, Novelist, Journalist, Naturalist (1990); Tasma: The Life of Jessie Couvreur (1994); and Rosa! Rosa! A Life of Rosa Praed, Novelist and Spiritualist (1999). At the time they were published each of these books either dealt with a new subject or presented a new approach to a subject. Collectively they represent a body of work that has expanded knowledge of women's lives and writing in nineteenth-century Australia. Although not consciously planned as a sequence at the outset, these books developed as a result of the influence on my thinking of the themes that emerged in Australian social and cultural historical writing during this period. The books also represent a development in my own work from the earlier more documentary-based books on letters and diaries to the interpretive challenge of biographical writing and the weaving of private lives with public achievements. These books make up a cohesive, cumulative body of work. Individually and as a whole, they make an original contribution to knowledge of the lives and achievements of women in nineteenth-century Australia. They received critical praise at the time of publication and have led to renewed interest and further research on the subjects they cover. My own knowledge and expertise has developed as a result of researching and writing them. The Governesses was not only the first full-length study of a particular group of letters but it also documented aspects of the lives of governesses in Australia, a little researched subject to that time. A Colonial Woman, based on a previously unpublished and virtually unknown diary, pointed to the importance of 'ordinary' lives in presenting an enriched view of the past. Pen Portraits documented the early history of women journalists in Australia, a previously neglected subject. Three of the women I included in Pen Portraits, Louisa Atkinson, Tasma and Rosa Praed, the first two of whom were pioneer women journalists as well as novelists, became the subjects of my full-length biographies. In my biographies of women writers, Pioneer Writer, Tasma, and Rosa! Rosa!, I recorded and interpreted the lives of these important writers placing them in the context of Australian cultural history as women who negotiated gender barriers and recorded this world in their fiction. My books on Louisa Atkinson and Tasma were the first full-length biographies of these significant but largely forgotten nineteenth-century women writers, while my biography of Rosa Praed was the first for more than fifty years. Each introduced original research that changed perceptions of the women's lives and consequently of attitudes to their creative work. Each provided information essential for further research on their historical significance and literary achievements. Each involved extensive research that led to informed interpretation allowing insightful surmises essential to quality biography.
3
Clarke, Patricia. "Life Lines to Life Stories: Some Publications About Women in Nineteenth-Century Australia." Thesis, Griffith University, 2004. http://hdl.handle.net/10072/365578.
Full textAbstract:
This thesis consists of an introduction and six of my books, published between 1985 and 1999, on aspects of the history of women in nineteenth-century Australia. The books are The Governesses: Letters from the Colonies 1862-1882 (1985); A Colonial Woman: The Life and Times of Mary Braidwood Mowle 1827-1857 (1986); Pen Portraits: Women Writers and Journalists in Nineteenth Century Australia (1988); Pioneer Writer: The Life of Louisa Atkinson, Novelist, Journalist, Naturalist (1990); Tasma: The Life of Jessie Couvreur (1994); and Rosa! Rosa! A Life of Rosa Praed, Novelist and Spiritualist (1999).
At the time they were published each of these books either dealt with a new subject or presented a new approach to a subject. Collectively they represent a body of work that has expanded knowledge of women's lives and writing in nineteenth-century Australia. Although not consciously planned as a sequence at the outset, these books developed as a result of the influence on my thinking of the themes that emerged in Australian social and cultural historical writing during this period. The books also represent a development in my own work from the earlier more documentary-based books on letters and diaries to the interpretive challenge of biographical writing and the weaving of private lives with public achievements. These books make up a cohesive, cumulative body of work. Individually and as a whole, they make an original contribution to knowledge of the lives and achievements of women in nineteenth-century Australia. They received critical praise at the time of publication and have led to renewed interest and further research on the subjects they cover. My own knowledge and expertise has developed as a result of researching and writing them. The Governesses was not only the first full-length study of a particular group of letters but it also documented aspects of the lives of governesses in Australia, a little researched subject to that time. A Colonial Woman, based on a previously unpublished and virtually unknown diary, pointed to the importance of 'ordinary' lives in presenting an enriched view of the past. Pen Portraits documented the early history of women journalists in Australia, a previously neglected subject. Three of the women I included in Pen Portraits, Louisa Atkinson, Tasma and Rosa Praed, the first two of whom were pioneer women journalists as well as novelists, became the subjects of my full-length biographies. In my biographies of women writers, Pioneer Writer, Tasma, and Rosa! Rosa!, I recorded and interpreted the lives of these important writers placing them in the context of Australian cultural history as women who negotiated gender barriers and recorded this world in their fiction. My books on Louisa Atkinson and Tasma were the first full-length biographies of these significant but largely forgotten nineteenth-century women writers, while my biography of Rosa Praed was the first for more than fifty years. Each introduced original research that changed perceptions of the women's lives and consequently of attitudes to their creative work. Each provided information essential for further research on their historical significance and literary achievements. Each involved extensive research that led to informed interpretation allowing insightful surmises essential to quality biography.Thesis (PhD Doctorate)
Doctor of Philosophy by Publication (PhD)
School of Arts, Media and Culture
Full Text
Books on the topic "Rosa Praed"
1
Tiffin, Chris. Rosa Praed (Mrs. Campbell Praed), 1851-1935: A bibliography. St. Lucia, Australia: Dept. of English, University of Queensland, 1989.
Find full text
2
Rosa! Rosa!: A life of Rosa Praed, novelist and spiritualist. Carlton South, Vic: Melbourne University Press, 1999.
Find full text
3
Henryk, Podedworny, Grabowiecki Jerzy, and Wnorowski Henryk, eds. Konkurencyjność gospodarki polskiej a rola państwa przed akcesją do Unii Europejskiej. Białystok: Uniwersytet w Białymstoku, Wydział Ekonomiczny, 2000.
Find full text
4
Knapińska, Joanna. Trybunał Konstytucyjny 1982–2018. Rola Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów w postępowaniach przed TK oraz w wykonywaniu i monitorowaniu orzeczeń TK. Warsaw University Press, 2018. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323534556.
Full textBook chapters on the topic "Rosa Praed"
1
"Transcribing Colonial Australia: Strategies of Translation in the Work of Rosa Campbell Praed and Daisy Bates." In Translation of Cultures, 113–30. Brill | Rodopi, 2009. http://dx.doi.org/10.1163/9789042029286_009.
Full text
2
Domański, Tomasz. "Rola uniwersytetów w promocji polskich miast i regionów — nowe wyzwania strategiczne." In Marketing akademicki. Rola uniwersytetów w promocji miast i regionów. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2011. http://dx.doi.org/10.18778/7525-501-0.02.
Full textAbstract:
Artykuł ma charakter przeglądowo-koncepcyjny, służy ukazaniu podstawowych wyzwań, które stają przed polskimi uniwersytetami w zakresie budowania przyszłościowej orientacji marketingowej. Celem artykułu jest uporządkowanie podstawowych wyzwań oraz dokonanie klasyfikacji działań strategicznych w odniesieniu do wybranych grup docelowych, do których adresowana jest oferta instytucji akademickich. Autor wskazuje na potrzebę nowego spojrzenia na definiowanie segmentów docelowych, oferty uniwersytetów w kontekście rosnącej konkurencji rynkowej, zmian demograficznych oraz postępującej internacjonalizacji oraz globalizacji rynku usług edukacyjnych. Specyfika polskiego rynku edukacyjnego polega na jego bardzo dużej otwartości, rozdrobnieniu i wysokim udziale szkół niepublicznych w ogólnej strukturze podmiotowej rynku. Przyszłościowe strategie marketingowe powinny uwzględniać daleko idącą dywersyfikację gamy oferowanych usług edukacyjnych oraz coraz szersze zorientowanie uniwersytetów na rynki zagraniczne.
3
Krawczenko, Switłana. "Rozwój ruchu kobiecego w Ukrainie." In Kobiety wobec dominacji i opresji. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2019. http://dx.doi.org/10.18778/8142-431-8.04.
Full textAbstract:
Artykuł poświęcony jest rozwojowi ukraińskiego ruchu kobiecego, który kształtował się w dwóch kierunkach na dwóch oddzielnych terenach. Ziemie wschodniej i środkowej Ukrainy były pod zaborem rosyjskim, ziemie zachodniej Ukrainy – pod zaborem austriackim. Sytuacja społeczno-polityczna w tych państwach uwarunkowała rozwój kobiecego ruchu na tych terenach. W obu zaborach można było znaleźć wspólne hasła odwołujące się do niepodległości i praw kobiet. Jednak to na zachodniej Ukrainie zostały sformułowane zasadnicze idee ukraińskiego ruchu feministycznego. Idee ukraińskiego ruchu feministycznego znalazły się na łamach czasopism kobiecych. Czasopisma te były wydawane przez założycielkę ukraińskiego feminizmu pisarkę Natalię Kobryńską. Po roku 1918 ukraiński ruch kobiecy rozwijał się na terenach II Rzeczypospolitej, w Galicji i na Wołyniu. Jednocześnie ruch kobiecy rozwijał się w środowisku emigracji ukraińskiej na terenach Europy Zachodniej i Centralnej oraz Ameryki Północnej. Rozwój ruchu kobiecego był związany z działalnością organizacji kobiecych i funkcjonowaniem czasopism. Natomiast na wschodnich ziemiach Ukrainy, które znalazły się w Związku Sowieckim, władze sowieckie wykorzystywały prawa i ruch kobiet do swoich celów politycznych. Sowieci budowali propagandę na haśle, że władze dbają o kobiety. Sowietom udało się w społeczeństwie ugruntować przekonanie, że prawa kobiet są respektowane, a ruch kobiet ma prawa do realizacji swoich celów. W Związku Sowieckim prawda o prawach kobiet była inna. Kobiety były wyzyskiwane, ich rola w społeczeństwie marginalna. Nowego ducha ukraiński ruch kobiecy zdobył już w okresie Ukrainy niepodległej w końcu XX w. Wówczas zostały wznowione kółka i organizacje kobiece zakazane w okresie reżimu radzieckiego. Przed ruchem kobiet stanęły nowe cele, w tym najważniejszy: udział w walce o budowę społeczeństwa obywatelskiego, o nowoczesność państwa. Wydarzenia lat 2013–2014, kijowski Majdan i wojna na południu Ukrainy postawiły przed ruchem feministycznym kolejne wyzwania. Aktualnie ukraiński ruch feministyczny aktywnie uczestniczy w życiu społecznym, kreując nowe rozwiązania, dąży do celów cywilizacyjnych, przed którymi stoi Ukraina.
4
Kamińska Di Giannantonio, Giulia. "„Doświadczyć podobnych widoków” — czyli słów kilka o italopisarstwie Marka Zagańczyka." In Sperimentare ed esprimere l’italianità. Aspetti letterari e culturali. Doświadczanie i wyrażanie włoskości. Aspekty literackie i kulturowe. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2021. http://dx.doi.org/10.18778/8220-478-0.20.
Full textAbstract:
Artykuł „Doświadczyć podobnych widoków” — czyli słów kilka o italopisarstwie Marka Zagańczyka jest próbą interpretacji motywu podróży włoskiej, zawartego w trzech tomach eseistycznych Marka Zagańczyka: Krajobrazy i portrety, Droga do Sieny, Cyprysy i Topole. Autorka analizuje, za pomocą jakich strategii pisarz‑podróżnik opisuje swoje doświadczenia podróżne oraz jak przedstawia swoje refleksje, dotyczące odwiedzanych przez siebie miejsc. Eseistyka Zagańczyka charakteryzuje się dużą erudycyjnością, ale własny głos autora wydaje się przysłonięty przez liczne cytaty z dzieł twórców, odbywających podróż włoską przed nim, a których to lektura towarzyszy Zagańczykowi w czasie podróży. Kolejnym aspektem, który przykuwa uwagę w eseistyce autora jest dominacja percepcji wzrokowej. Istotna jest też rola sztuki; w swoich podróżniczych relacjach eseista zdradza wyśmienity warsztat terminologiczny historyka sztuki, a ona sama staje się często najważniejszym powodem przedsięwzięcia wędrówki i dominuje sposób patrzenia na otaczający autora świat (m.in. postrzegając krajobraz, jakby był dziełem malarskim).
5
Kust, Izabella. "Rzeczywistość pandemiczna w szkołach w latach 2020 – 2021." In Kształcenie i wychowanie – postpandemiczna transformacja, 111–42. Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie, 2023. http://dx.doi.org/10.13166/ped/bbzb5830.
Full textAbstract:
W płynnej nowoczesności stała jest tylko zmiana. Pojęcie płynna nowoczesność zdefiniowane przez Zygmunta Baumana stało się główną kategorią opisową współczesności, w którą wpisuje się pedagogiczna rzeczywistość. Ambiwalencja, pozytywne i jednocześnie negatywne nastawienie jednostki do otaczającej rzeczywistości, próba zaadoptowania i przystosowania się do zmian z jednoczesną próbą odrzucenia to cecha współczesnej codzienności. Rewolucja przemysłowa 4.0 jest kolejnym w procesie dziejowym, historycznym przykładem konieczności dostosowania się do zmian. Pandemia tylko przyspieszyła ten proces w skali globalnej. Zatem czym jest zmiana? Jaka jest rola nauczyciela w relacji z uczniem w nieustannej, nieprzewidywalnej zmianie? Zmiana sposobu nauczania i kształcenia, konieczność opanowania nowej wiedzy i nowych umiejętności, zmieniające się regulacje prawne oraz zachwiane poczucie bezpieczeństwa spowodowały, iż grupa ta doświadczała wielu problemów. Istotą jest próba odnalezienia się w pandemicznej rzeczywistości szkolnej. To właśnie dyrektor szkoły, nauczyciel, pedagog, wychowawca byli kreatorami procesu kształcenia i wychowania w szczególności wobec wyzwań i zagrożeń sytuacji pandemicznej i postpandemicznej. Zagrożenie wynikało z narażenia na zakażenie wirusem w bezpośrednim kontakcie społecznym. Pandemia wykazała duże umiejętności i kompetencje sprawnego posługiwania się przez uczniów sprzętem IT. Niejednokrotnie nastąpiła zamiana ról. W nowej roli byli również rodzice uczniów wielokrotnie wspierający dzieci. Nagle stała się nowa rzeczywistość. Świat był ten sam ale nie taki sam. Państwa na całym świecie stanęły przed trudnym wyzwaniem. Odpowiedzialność państwa za system kształcenia stał się jednym z priorytetów funkcjonowania systemu oświaty. Zatem czym jest zmiana? Jak znaleźć sposób radzenia sobie w zmieniającej się rzeczywistości? Jaka jest rola nauczyciela w relacji z uczniem w nieustannej zmianie?
6
Derlatka, Katarzyna. "Rola amerykańskiej Gwardii Narodowej, wojska oraz sił NATO przed, w trakcie i po ustąpieniu huraganu Katrina." In Oblicza wojny. Tom 2 – Armia kontra natura. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020. http://dx.doi.org/10.18778/8220-057-7.17.
Full textAbstract:
Na przełomie sierpnia i września 2005 r. amerykańskie mocarstwo okazało się bezradne wobec potęgi huraganu Katrina, który dokonał zniszczeń na obszarze 234 000 km² w 19 stanach. Katrina została nazwana największą katastrofą dla Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, była lekcją pokory dla władz, udowodniła również, że należy być przygotowanym na każdą ewentualność, przewidywać możliwie dużo scenariuszy rozwoju wydarzeń przy każdym zidentyfikowanym zagrożeniu. Jedną z przyczyn poniesienia dużych strat ludzkich i materialnych był brak opracowanego i wdrożonego krajowego, ramowego planu reagowania kryzysowego, który by zakładał obowiązkową wcześniejszą ewakuację ludności i szybsze zaangażowanie służb oraz, jeśli to konieczne, wojska. W akcji ratowniczej w trakcie i po ustąpieniu huraganu Katrina uczestniczyło 72 000 żołnierzy, w tym aż 50 000 żołnierzy Gwardii Narodowej. Na pomoc ofiarom kataklizmu wysłano okręty wojenne, samoloty transportowe i helikoptery. Wojsko pomagało w rozdzielaniu żywności i lekarstw, w ewakuacji, w akcjach ratowniczych, transporcie darów i niezbędnych do życia środków. Operacje wojskowe prowadzone w odpowiedzi na huragan Katrina były wieloaspektowe. W fazie reagowania, która była prowadzona również po ustąpieniu huraganu, prowadzono operacje poszukiwawczo-ratownicze prowadzone głównie przez śmigłowce, ewakuację ludności przez naziemne środki transportu oraz operacje pomocy, w tym transport dostaw, usuwanie śmieci, przywrócenie krytycznych sieci transportowych i komunikacyjnych, a także operacje poszukiwania i ratowania. Skala zniszczeń podczas huraganu Katrina spowodowała też konieczność wykorzystania wsparcia NATO.
7
Wieczorek-Płochocka, Wioleta. "Obowiązki nauczyciela współorganizującego kształcenie ucznia ze specjalnymi potrzebami w dobie pandemii." In Kształcenie i wychowanie – postpandemiczna transformacja, 327–43. Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie, 2023. http://dx.doi.org/10.13166/ped/zhwd5778.
Full textAbstract:
Nauczyciel współorganizujący kształcenie pełni bardzo istotną rolę w procesie nauczania, głównie ze względu na coraz większą liczbę uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, oczekujących różnorakiego wsparcia. Jest ono konieczne na każdym szczeblu nauczania i bez niego trudno sobie wyobrazić właściwe funkcjonowanie oraz prawidłowy rozwój dzieci dotkniętych różnego typu dysfunkcjami. Celu tego nie udałoby się osiągnąć bez odpowiednio przygotowanych nauczycieli współorganizujących kształcenie. Ich rola jest tym większa, że obecnie pojęcie „uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi” jest postrzegane znacznie szerzej i nie jest stosowane tylko do uczniów z niepełnosprawnością. Stosownie do tego dotyczy ono również uczniów zmagających się z różnego typu problemami wynikającymi z ich indywidualnych predyspozycji, sytuacji społecznej, rodzinnej, itd. Mając na uwadze powyższe informacje widać wyraźnie, że funkcjonowanie takiego dziecka w szkole jest zdeterminowane w bardzo dużym stopniu przygotowaniem i postępowaniem nauczyciela współorganizującego kształcenie. Czas pandemii, był okresem w którym system edukacji musiał zmierzyć się z zupełnie nowymi wyzwaniami, z którymi nigdy wcześniej nie miał do czynienia. W zasadzie każde dziecko odczuło w mniejszym lub większym stopniu negatywne konsekwencje przejścia na zdalne nauczanie, które pozbawiło dzieci możliwości naturalnego kontaktu z grupą rówieśniczą, nauczycielami i wychowawcami. Wydaje się, że grupa dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, szczególnie mocno odczuła niedogodności związane z pandemią Covid-19, co jest oczywistą konsekwencją ich trudniejszej sytuacji (w porównaniu do zwykłych uczniów). Nauczyciele współorganizujący kształcenie musieli dostosować swoje działania do zmienionych okoliczności, tak aby jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki. Analizie tego zagadnienia poświęcony jest niniejszy artykuł. Aby cel ten zrealizować został on podzielony na dwie główne części. W pierwszej przedstawione zostały główne informacje odnoszące się do roli nauczyciela współorganizującego nauczanie w polskim systemie edukacji. Opierając się na tej wiedzy można było przejść do omówienia zagadnienia zasadniczego, czyli analizy obowiązków nauczyciela współorganizującego kształcenie w okresie pandemii. Jak widać omawiana tematyka jest dość złożona, ponieważ składa się z wielu elementów wzajemnie na siebie oddziałujących. Analiza taka jest jednak niezbędna ze względu na wagę problemu oraz fakt, że pandemia może ponownie powrócić, a nauczyciele powinni być odpowiednio przygotowani, aby jak najbardziej efektywnie realizować postawione przed nimi zadania.